>>751 ตายตั้งแต่ชื่อตอน
เวท, เวท [เวด, เวทะ] น. ความรู้, ความรู้ทางศาสนา; ถ้อยคําศักดิ์สิทธิ์ที่ผูกขึ้นเป็นมนตร์หรือคาถาอาคมเมื่อนํามาเสกเป่าหรือบริกรรมตาม
ลัทธิวิธีที่มีกําหนดไว้ สามารถให้ร้ายหรือดี หรือป้องกันอันตราย
ต่าง ๆ ตามคติไสยศาสตร์ได้ เช่น ร่ายเวท, บางทีก็ใช้เข้าคู่กับคำ
มนตร์ เป็น เวทมนตร์
เวทย์ ว. พึงรู้, ควรรู้. (ส.).
จอมขมังเวทย์ - ผู้เอาตำรามาปาหัวกันอย่างเชี่ยวชาญ