เถียงกันมาถึงจุดนี้ได้ยังไงวะ
ถ้าจะแก้โจทย์ “ห้ามเอาก็อปเข้างาน” ไอ้การตั้งจุดตรวจน่ะก็คงเป็นคำตอบที่ดีที่สุดในตอนนี้แหล่ะ เพราะถ้ามึงต้องงัดดอลมาให้เช็คขนาดนั้นต่อหน้าสตาฟที่มีความรู้อ่ะ ต้องจับดอลก็อปได้แน่
แต่ในความเป็นจริงการจับดอลก็อปไม่ใช่สาระสำคัญของการจัดงานไง เค้าถึงทำได้แค่ประกาศไม่สนับสนุน พวกมึงอย่าเอามานะ กูไม่ให้เอาเข้า จริงๆถ้ามึงมีสามัญสำนึกซักนิด มึงคงไม่เอาดอลก็อปมาแต่แรก แล้วปัญหาจะจบตรงนี้
แต่อย่างว่า ถ้ามีสามัญสำนึกแต่แรกคงไม่ซื้อก็อป จะไม่รวมกรณี“เผลอ”ซื้อก็ได้ ถือว่าไม่ได้ขาดสามัญสำนึกแต่ขาดความเฉลียวละกัน
งานประเทศอื่นเลยไม่มีการต้องมากรองแบบนี้ กูเข้าใจว่าบ้านเค้าหาซื้อดอลจริงได้ง่ายชิบหายตั้งแต่แรกอยู่แล้วด้วยมั้ง บ้านเรามันดันเป็นกลุ่มแบบหลายเลเยอร์อ่ะ พวกที่เล่นเอาจริงก็กระจุกตัว อ่านๆๆหาข้อมูลๆๆกว่าจะซื้อซักตัว แต่ในขณะที่เลเยอร์ชั้นนอกสุดดันเป็นขั้วตรงข้ามคือ เห็นแล้วซื้อเลย ไม่อ่านข้อมูล ไม่อะไรทั้งนั้น
กูว่าถ้าจะแก้ให้ง่ายสุดคือมึงไปอ่านโพสในนั้นกรุ๊ปแล้วจำหน้าคนที่บอกว่าตัวเองมีก็อปไว้เหอะ เวลาเจอในงานก็เพ่งเลย เพราะปัญหาของคนบ้านเรามันคือต่อให้รู้ว่าก็อปก็ยังจะเล่นเพราะอยากได้ชื่อว่าเล่นดอลอ่ะ มันเศร้าตรงนี้ คนพวกนี้พูดกรอกหูแม่งทุกวันว่าเล่นก็อปไม่ดี มันก็จะหาข้อแก้ตัวมาจนได้อยู่ดี
อ้อ อีกวิธีคือต้องแบนคนเล่นแบบจริงๆจังๆเลย แต่ก็คงทำไม่ได้ใช่มั้ยล่ะ สังคมแห่งการให้อภัยอยู่แล้ว เห้อ