กูคิดนะ ไอ้การใส่เสียง เปรี้ยง ตูม นี้กูไม่รำคาญหรอกถ้าหลังจากนั้นมีบรรยายเหตุการณ์ต่อ มันเหมือนเป็นวิธีให้คนอ่านอินแบบหนึ่ง ถึงส่วนใหญ่จะใช้แค่เปรี้ยงแล้วจบก็เถอะ
แต่ไอ้ที่กูรำคาญที่สุดกลับเป็นการแทนตัวคนด้วยลักษณร่างกายบ่อยๆ แบบมึงเรียกชื่อเถอะ
>>719 >>723 ส่งการบ้าน 5555 กูไม่รู้แล้วว่าควรส่งยังไงส่งทั้ง 2 คนเลยแล้วกันน่ะ กูอ่านแล้ว หัก 1 แต้มโทษฐานไม่เว้นบรรทัดเลย อีผี ปวดตามาก อ่านวิธีนับเวลาแล้วปวดหัวแทน ถ้ามึงคิดให้มันดูดีไม่ได้ก็ควรใช้เวลาปกติแบบเดิมไป จุดที่เจอแล้วหงุดหงิดเป็นจุดนี้ จากรุ่งกลายเป็นยาม มึงผ่านมายังไม่ถึงบรรทัดเลยมึงเบลอสับสนแล้วเหรอ แล้วก็จุดที่เป็นก็อกน้ำอันนี้กูว่าแม่งบรรยายเยอะแยะไป แต่จุดที่อยากบ่นคือจุดสอนแต่งหน้า กูว่าโม่งในนี้อยู่ในวัยแต่งหน้ากันเยอะแล้วล่ะ หรือต่อให้มึงเป็นโม่งผู้ก็น่าจะเคยเห็นแม่ พี่ น้อง หรือคนข้างตัว อายไลเนอร์นี่กูว่ากรีดไม่ง่ายน่ะ เขียนคิ้วด้วย เวลาเขียนต้องมานั่งส่องอีก คิ้วกูได้รูปมั้ย คิ้วเอียงไหม แม่งเท่ากันไหม มึงชำนาญขนาดไหนมึงก็ต้องให้เวลากับตรงนี้ล่ะ แต่ถ้ามึงจั่วหัวว่า "รีบ" มากสุดกูให้สำหรับกูว่ากูทำได้แค่ทาแป้งเท่านั้น เผื่อเวลาเกลี่ยแป้งให้เนียนด้วย เอ้า
บ่นยาวเหลือเกิน 5555 อ่านส่วนอื่นแล้วกูยังงง ๆ ว่าทำไมลิลิธต้องเป็นน้องซาตาน แต่เดาได้ล่ะว่านางชอบซาตาน? นางเอกได้รับอภิสิทธิ์มากเกินไปว่ะ พระเอกเล่นเป็นเจ้าของสถาบันงี้ แต่ยังดีหน่อยเรื่องชื่อที่ชื่อเล่นนางเอกแม่งเป็นคำอิ๊งค์ เลยพอถูไถไปได้ ถ้ามาแบบดุจตะวัน แล้วรอบตัวมีแต่คนชื่อิ๊งค์ กูว่าประสาทตาย
เอออ่านอันนี้แล้วนึกถึงนิยายของ Pinkdevil แต่อันนั้นนางเอกเป็นมนุษย์
