เก่า
https://imgur.com/nS64sOY,G94HxG8#1
ใหม่
https://imgur.com/nS64sOY,G94HxG8#0
กูคิดเหมือน>>907 นะ รายละเอียดเหมือนเดิมแค่สวยขึ้นแค่นั้นเอง
Last posted
Total of 1000 posts
>>39 กูอ่านเล่มแรกไม่จบไง ตอนนั้นไม่แนวกูด้วย โตมาหน่อยจะกลับไปอ่านก็หาไม่ได้แล้ว
>>38 พอได้ เลิฟคอม+แฟนตาซี พระเอกแอบแกรี่แต่เจ้าตัวใช้พลังเองไม่ได้ ภาษาดีกว่าเด็กดวกทั่วไป มุกตลกไม่ค่อยขำ เนื้อเรื่องกลางๆ
ข้อเสียอย่างหนึ่งที่พวกนิยายเด็กดีมีกันคือพยามยัดฮิตแฟคเตอร์เข้ามาในเรื่องเยอะไป หลายๆอย่างเลยจับฉ่ายรวมมิตรไม่รู้จะใส่มาทำใม
>>42 ห่วยจริง ช่วงที่มันเพิ่งวางขาย กูซื้อมาเล่มนึงกะว่าอ่านเพลินๆ อีเหี้ยยยยย อ่านแล้วเครียดหนักกว่าเดิม กูอ่านไม่ค่อยรู้เรื่องด้วย พระเอกเป็นนีทเพราะเพื่อนตายหมกตัวอยู่แต่ในห้องกับอีเอเนะอวตารมิกุแต่ความน่ารำคาญนี่ทะลุสเกาเตอร์ไปแล้ว พอออกไปซื้อของก็โดนแก๊งค์โจรปล้นร้าน พระเอกก็ไปอยู่กับกลุ่มนี้แบบงงๆ มีตัวละครนั่นนี่โผล่มาเก๊กหล่อเก๊กสวยพูดเท่ๆ อีโมๆ แล้วก็จากไป ประเด็นอะไรก็ไม่มี จับต้นชนปลายไม่ถูก มึงจะสื่ออะไร แต่รวมๆแล้วน่าเบื่อ ไม่มีอะไรดึงดูดให้อ่าน แถมแฟนอวยมันทำเหมือนดีสุดในสามโลกแล้ว จินแม่งเมพ แต่งเรื่องได้ดีมากกกกกกกกกก กูเลยให้ไปเก้าสิบล้าน olo เพราะหมั่นไส้เลยสาด ทุกวันนี้ก็นอนอยู่ในลังเตรียมเอาไปขายมือสองอยู่
สำหรับโม่งLN แย่กว่าคาเงโร่ก็นิยายดอกปอบแล้ว
นิยายจากเพลงโวคาลอยด์ที่อ่านแล้วโอเคในไทยมีแค่"ที่คั่นหนังสือแห่งจุดจบ"เรื่องเดียวสำหรับกู
กูว่ามากกว่านี้ไปคุยที่ ln ได้แล้วมั่ง
(พูดตรงนี้ได้มั้ง??) กูรู้สึกว่านิยายสมัยนี้แม่งแพงว่ะ Ln งี้กูอาจจะชินราคาสมาชิกของบลิสจนซื้ออย่างอื่นไม่ลง เพราะจำนวนหน้ากับราคานี่พอ ๆ กับนิยายสถาพรทั้งที่หน้าแม่งเล็กกว่าเยอะ กูก็รู้ว่าค่าลิขสิทธิ์มันแพง คนซื้อน้อยแล้วเดี๋ยวล้มเอาแต่ก็ก็รับไม่ได้อยู่ดี แต่ก่อนซื้อหนังสือ ราคา*1.5=จำนวนหน้า กูก็บ่นละนะ แต่สมัยนี้แม่ง *1.2-1.3 ได้มั้ง
*กูไม่ชอบอ่านก่อนซื้อเพราะกูงก อยากซื้อแล้วค่อยอ่านทั้งเรื่องไม่งั้นกูรู้สึกไม่คุ้ม ใครไม่เข้าใจกูก็ช่างเถอะ เอาเป็นว่ากูชอบอ่านรีวิว/อ่านเรื่องย่อหลังปกไม่ก็หน้าตาถูกชะตากับกูแล้วซื้อเลย กูเลยผิดหวังบ่อยแล้วหนังสือยังแพงอีก
--
เออเห็นมู้เก่ามีคนพูดถึงภาคลูกเซวีน่า กูยืมมาอ่านด้วยอารมณ์กะเอามาด่าเต็มที่ เพราะเท่าที่กูอ่านมาทั้งเดรกเกอร์และคาเลนดาร์แม่งกากสัส โดยเฉพาะเรื่องหลังกูรับไม่ได้มากแต่ไว้มีคนพูดแล้วค่อยกลับมาซ้ำเติมอีกที คือทั้งหมดนี่พระเอกต้องเท่ ๆ เก่งโคตร ไม่มีสไตล์หมาน้อยน่ารักโผล่มา นางเอกก็ต้องเทพสุด ๆ ล่ะไม่ว่าภาพลักษณ์เป็นไง
เกี่ยวกับภาคลูกก็พอใช้ได้แบบอ่านฆ่าเวลาได้ คนที่เคยตามเซวีน่ามาก่อนจะรู้เรื่องกว่า แต่ที่กูเกลียดมากคือตัวประกอบ/เพื่อนนางเอกพระอกแม่งเป็นลูกภาคหลักหมดเลยยกเว้นนางเอก แถมมีการเอามาคู่กันอีกสัส แต่ที่เกลียดกว่าคือการตั้งชื่อสั่ว ๆ ของกัลฐิดา กูจะยกตัวอย่างเบาะ ๆ ให้มึงดู
- ลินคอร์น มาจากการรากศัพท์ Link+Unicorn ค่ะ(คนเขียนบอกมางี้ในบทนำ) -> กูอ่านแล้วแบบพ่องงงง แล้วไม่เกี่ยวเชี่ยอะไรเลยในเนื้อเรื่อง ตั้งมางี้สู้มึงไม่อธิบายดีกว่า ถ้ามันเหมือนปธน.ลินคอล์นนักมึงจะเปลี่ยนหรือเงียบ ๆ ไปเหอะ
- ผู้ใช้สายฟ้า "เวิร์น โบลท์" แสรดดด มึงคิดว่ากูโง่มากใช่ไหม เออ ตั้งชื่อตัวประกอบแบบนี้มันก็จำง่ายดี แต่กูไม่ชอบมาก ๆ เหมือนตั้งแบบสิ้นคิดอะมึง
นางเอกเรื่องนี้แม้จะดูกาก ๆ แต่ก็แฝงไว้ด้วยพลังอันยิ้งหย่ายยย เหมือนเดิม แต่ดีที่นางขี้แหยแล้วค่อย ๆ มาเข้มแข็งทีหลัง กูชอบแบบนี้ ตอนที่มาเข้มแข็งทีหลังนางก็ยังเรียบร้อยน่ารักอยู่ (ถึงกูจะไม่ชอบที่ตอนท้ายนางเอกได้ไปเป็นตัวเอกในการแสดงระบำอะไรก็เถอะ แม่งสูตรเดิม) แต่ตอนต้นกูให้คะแนนความโง่นาง110/100 พระเอกหลอกให้นางเอกท้าสู้ด้วย จากนั้นก็บังคับให้นางเอกมาประลองด้วยทุกวัน ซึ่งแบบไร้สาระมาก ตอนนั้นนางเอกกากแพ้ตลอดเชื่อฟังพระเอกเพราะกลัวแม่งโกรธ
พระเอกก็มาสไตล์เดิมคือเทพมาก ยังดีที่ไม่หน้าตายเย็นชา แต่เป็นสไตล์หล่อมายไอดอลของทุกคนแต่ลึก ๆ นิสัยค่อนข้างเลวถึงเหี้ย คนเขียนชอบพยายามทำให้ชีวิตมันดูรันทด แม่รู้สึกผิดที่ไม่ค่อยได้ดูแลลูดคนนี้ฯลฯ แล้วค่อยเพิ่มความเทพระดับสูงสุดให้มันซึ่งทำให้กูยิ่งเกลียดมันเข้าไปใหญ่
อีกอย่างที่ไม่ดีคือมันโยงทั้งเดรกเกอร์แล้วภาคแรก อ่านแล้วจะมีส่วนที่หยอดให้กูงง แต่ไม่เกี่ยวกับภาคนี้มึงก็อ่านข้าม ๆ ไป
สรุปคือถ้ามึงมองมันในฐานะนิยายรักพระเอกแบดบอยขี้เสือกกับนางเอกขี้หงอ+ดูพัฒนาการนางเอกในเซ็ตติ้งแฟนตาซีเป็นอันใช้ได้
อ้อ มีอีกจุดนึงคือเพื่อนร่วมชั้นนางเอกทำท่าเหมือนจะจีบนางเอกอะไรงี้ แต่พอเขียนไปเรื่อย ๆ แล้วพระนางลงล็อกกันแล้วพระเอกยังไม่ทันได้หึงจริงจังก็โยนประเด็นนี้ทิ้งทันทีอะไรงี้
ปล. เห็นกูบ่นมากขนาดนี้ตอนอ่านเล่มหนึ่งจบกูค้างจนต้องวิ่งไปยืมเล่มสองเลยนะเว้ย กูชอบแนวนางเอกมีพัฒนาการแบบนี้
พี่นิ้วกลมน่าจะมีมู้เป็นของตัวเองบ้างนะครับ
อย่าน้อยน่า
เจ๊หลินเค้ามีเรื่องไรกับ eno (คนวาดปก) วะมึง เห็นจากมู้ที่เเล้วเรื่องของตงหัวมีคนลงว่าวาดไปได้เเค่ 2 ปก กูเห็นปกที่อีกคนวาดเเล้วเศร้าชิบหาย สีเเสบตาสัส 55555 เออ เเต่กูว่าเจ๊เค้าขายนิยายเเพงอ่ะมึง เรื่องม่านม่านฯนี่เซ็ตละ 3000 ปะวะ? กูจำไม่ได้ เเต่ป่าท้อเเค่ 2 เล่มก็ปาไปเกือบพันละ กูก็อุส่าห์กัดฟันซื้อจนได้
ทำไมค่าส่งของเจ๊หลินแกแพงจังวะ รู้สึกว่าค่าส่งสามภพสามชาติฯนี่ 200 มั้ง
มันหนักอะไรวะ เชิงออรรถ? หรือเจ๊เขาแพ็กกิ้งดี
อันนี้กูไม่รู้จริงๆนะ เลยมาถาม กูเห็นเพื่อนจะสั่ง แต่เจอค่าส่งแล้วล้มทั้งยืน
ส่ง ems หรือเปล่า
>>47 เรื่องตั้งชื่อตัวประกอบสิ้นคิดเป็นอะไรที่กูปวดหัวมานาน อย่างอีเรื่องซินเดอเรลล่า 3225 ตั้งชื่อหัวหน้าหน่วยสองคนว่า เรดไฟร์ กับ บลูเวฟ แต่คำบรรยายเป็นงี้
เรด ไฟร์ หัวหน้าหน่วยสีแดง เป็นหน่วยงานซึ่งรับผิดชอบงานอันตรายระดับซูเปอร์เอคลาส
บลู เวฟ หัวหน้าหน่วยสีฟ้า เป็นหน่วยงานซึ่งรับผิดชอบการอารักขา และโพรเจกต์พิเศษ
กูพูดไม่ถูกเลยสร้างมาเทพฉิบหายตั้งชื่อได้ตัวประกอบสัตว์ ๆ
พูดถึงเจ๊หลิน กูยอมรับนะว่าเจ๊เค้าทำงานปราณีตมาก ตั้งใจแปล ใส่ใจคุณภาพ เลือกเรื่องก็เก่ง แม่งฮอตๆ ฮิตๆ ทั้งนั้น แต่กูอยากกราบขอร้องเจ๊ว่าเชิงอรรถมึงไม่ต้องหนาและเป็นภาพสีขนาดนั้นได้ไหมอ่ะ ไม่ต้องมีภาพเลยก็ได้ กูอยากรู้กูกุกเกิลเองได้ แล้วลดราคาให้กูหน่อย กูอยากอ่านมหาเทพตงหัวมาก ณ ขนาดนี้
>>52 กูเคยเห็นโม่งนึงบอกว่านางรับไม่ได้กับตงหัวสักอย่าง แบบนี้มันไม่ใช่ตงหัว ตงหัวกูไม่พิงต้นไม้ เปลี่ยนใหม่อะไรแบบนี้(กูไม่แน่ใจนะ ใเผื่อโม่งนั้นผ่านมามึงมายืนยันหน่อย) กูว่าenoคงสุดทนไม่แก้แล้วมั้ง
>>47 เออ มึงสงสัยเรื่องชื่อลินคอร์นเหมือนกูเลย ดีใจ กูเข้าไปอ่านตอนแรกเจอทอล์คเรื่องชื่อแล้วตื่นตะลึงมาก แต่ไม่มีคนอ่านคนไหนแสดงท่าทางอะไร กูเลยเงียบๆดีกว่า
>>61 กูก็อบมาให้ชัดๆ เลยอ่ะ เพื่อความกระจ่าง สำนวนเจ๊หลินเอง
"เพราะภาพที่ ENO วาด ไม่ตรงกับเนื้อเรื่องค่ะ จึงไม่สามารถบอกว่าเป็นภาพประกอบของเรื่อง "ลิขิตเหนือเขนย" ได้เต็มปาก ได้แต่บอกว่าเป็น "ผลงานภาพวาดของ ENO" โดยเฉพาะปกเล่ม 1 ทั้งอิริยาบถท่านั่งของตงหัวและตำแหน่งของจิ้งจอก ไม่ตรงกับในเนื้อเรื่องเลย หากท่านใดที่เคยอ่านเนื้อเรื่องมาแล้ว แม้จะแค่ 2 เล่ม ย่อมจะทราบดีว่า ด้วยนิสัยของตงหัว ไม่มีทางนั่งเอามือกอดอกพิงต้นไม้หลับเด็ดขาด"
กูก็อ่านมาล่ะนะ แต่กูก็คิดว่ามหาเทพนอนพิงต้นไม้หลับได้นะ ทำไมจะไม่ได้วะ...
กูจะแนะนำชื่อตัวประกอบของกัลฐิดาที่กูเกลียดที่สุดให้ "ทีช เชอร์เรีย" สาวตัวประกอบที่พยายามมายั่วพระเอกทำอาชีพครู เชี่ยยยยยย อ้อ มีคุณโพสต์แมนอีกคน ตอนแรกกูนึกว่าเป็นการเรียกบุรุษไปรษณีย์แบบฝรั่ง แต่จริง ๆ คือชื่อมันนั่นแหละ - นายโพสต์แมน
ปล. มีตัวร้ายที่ชื่อฮาราสอีกตัว แต่คนนี้กูถือว่าทดสอบความรู้ภาษาอังกฤษกูบ้าง กูพอทำใจได้
>>63 ขอบคุณมากโม่ง หายคาใจซะที
กูอ่านสองเล่มฉบับอังกฤษจนจบแล้วก็ไม่คิดว่าตงหัวจะนอนพิงต้นไม้ไม่ได้นะ แล้วปกติวาดรูปมันต้องส่งภาพร่างให้ก่อนป่าววะ คนจ้างพอใจแล้วค่อยตัดเส้นลงสี ถ้าไม่พอใจก็สั่งแก้อะไรก็ว่าไป นี่enoมาเป็นภาพสีเสร็จแล้ว แปลว่าเจ๊ไม่ตรวจสอบเองแต่แรกสิ หรือมีนโยบายว่ามึงต้องส่งงานภาพสีเลย แปลกว่ะ ฟังดูไม่มืออาชีพยังไงไม่รู้
>>70 ยัดเชิงอรรถแบบไม่จำเป็น บอกว่าจะใช้กระดาษอย่างดี สวยงาม มันจึงงอก4เล่มไง 5555 งานเจ๊แกนี้จะตามอ่านต้องทำใจ
จริงๆกูว่าแกก็ไม้เลือกเก่งขนาดนั้น อย่างม่านม่านๆช่วงหลังออกทะเลมากจนกูขึ้เกรียจอ่านเลยแหละ แต่มันแลกมากลับเวลา3ปีในการรอของกู
กูก็ต้องอ่านให้จบ ดังนั้นจะรองานแกก็ทำใจ ไม่สิ มึงต้องหวังให้แกไม่ได้เรื่องดีๆไปหมกไว้ในค่ายแก จริงๆกูชอบภาษาแกมากนะ
ช่วงจอมนาง แต่หลังๆ แปลทับศัพท์ชิบหาย กูต้องนั่งพลิกดูเชิงอรรถชนิดตาแทบแหก ยอมรับว่าแปลได้ความรู้ดีมาก แต่กูมันโง่อ่ะนะ
อยากให้น้อยๆลงหน่อยคำทัพศัพท์เนี้ย
เจ๊จะเอาไงก็เอาเหอะ ให้กูได้อ่านท่านตงหัวในชาตินี้ก็พอ
>>74 ก็หนาประมาณหนึ่ง เพราะเจ๊ชอบแปลทับศัพท์ ดังนั้นมันจะมีเชิงอรรณ ตั้งแต่ ตำแหน่งการเรียก คำแทนตัว ยศเทพ อาวุธเทพ
ชื่อสถาณที่ ตำแหน่งสนมบลาๆ แม้แต่คำแปลสุภาษิต ฉลาดเฉลียบแหล่มดั่งหิมะแปลว่าอะไร แนะนำราชวงค์จีน และอื่นๆ พร้อมภาพประกอบต่างๆ เป็นภาพสี รูปใหญ่ๆ หลายๆหน้า ตั้งแต่รูปถ้วยชาม พู่กัน ภาพสิงสาราสัตว์ ยันขนมไข่ห่าน รูปตัวละคร แล้วเชิงอรรณที่กล่าวมาข้างบน
พวกตารางตำแหน่ง ใส่ซ้ำกันทุกเล่มนะจ๊ะ ตามนี้แหละมึง ก็ลองนึกถึงความหนามันดู -*-
มีใครอ่านพวก YA ที่เพิ่งออกฝั่งนู้นมั่งวะ throne of glass/red queen เหี้ยไรอีกวะลืม
กูอ่านเหตุผลเจ๊หลินแล้วกูเข้าใจนะ ถึงมันจะดูเรื่องมากก็เหอะ แต่ถ้าภาพปกวาดในสิ่งที่คาแรกเตอร์ตัวนั้นไม่ทำ มันจะเรียกว่าเป็นภาพตัวละครนั้น ๆ ได้ไงวะ แต่สงสัยว่าเจ๊หลินไม่มีบรีฟเหรอว่าอยากได้ท่าทางแบบไหน หรือเจ๊ยกให้นักวาดคิด? แล้วนักวาดไม่ได้ทำการบ้าน?
ทำการบ้านนี่ยังไง ต้องอ่านเรื่องให้รู้ก่อนเหรอว่าตัวละครเป็นยังไงๆ? กูว่าไม่ใช่หน้าที่ของนักวาดว่ะ ฝ่ายจ้างก็ต้องให้ข้อมูลมาให้ครบสิ แต่ไอ้วาดพิงต้นไม้แล้วไม่เอาก็ไม่รู้ว่ะ ใครจะรู้ว่าตลค.มันไม่พิงต้นไม้ หรือรู้ว่านักวาดจะวาดพิงต้นไม้มา
>>80 ใช่ กูเห็นด้วยนะว่านักวาดนี่บางทีก็ไม่เคยอ่านหนังสือเล่มนั้นด้วยซ้ำแต่รับงานมาจากที่บรีฟก็วาดไปตามนั้นล่ะ เพื่อนกูวาดปกให้สนพ.นึงยังไม่เคยอ่านที่เขาลิสต์มาให้วาดเลยซักเล่ม บก.บอกมาว่าเป็นยังไงๆๆๆๆก็วาดไปตามที่บอกนั่นล่ะ จะให้ไปอ่านทั้งเล่มเพื่อมาวาดคาร์แรคเตอร์ ถ้าไม่ใช่แฟนคลับนี่เขาไม่อ่านหรอก เสียเวลาตายห่า ไม่ใช่ดาราที่ต้องอ่านบทเพื่อเข้าถึงตัวละคร เวลาแสดงจะได้เนียนๆนะมึง บางทีขอบเขตแม่งกว้างไปอย่างผมดำ ตาฟ้า ร่างสูงใหญ่ นั่งริมหาดทรายกับสาวสวยผมแดงไรงี้ พอนักวาดวาดมาให้พระเอกหัวพิงต้นมะพร้าวก็ออกมาบอกเขาว่าพระเอกไม่มีทางเอาหัวพิงต้นมะพร้าวหรอก เอ้า แล้วทำไมไม่ให้ข้อมูลตั้งแต่ทีแรกวะว่าพระเอกมันไม่พิงต้นมะพร้าว อาจจะพิงต้นขนุนไรงี้
>>82 enoเคยวาดปกภาคแรกนะมึง จริงๆเปลี่ยนนักวาดเยอะ หนึ่งในนั้นคือเมาจวิน เสร็จแค่ภาพร่างกับไกค์สี กูแอบเสียดายเหมือนกัน
เพราะวาดสวยดี แต่เจ๊ไล่ไปแล้วเพราะรับผิดชอบงานไม่ดี มาลงที่คนสุดท้ายเสร็จแล้ว3ปกแบบที่กูเคยแอบมาแปะมู้ที่แล้ว ฉากสวย
แต่ปู่ตงกูไม่หล่อสู้เวอร์ชั่นอิบูกิไม่ได้T_T
ปล. มีใครสั่ง เพชรยอดบัลลังก์ ห้องสมุดไปยังวะ อยากรู้ว่าเนื้อหาในเล่มนี้แปลจากไฟร์ดิบแบบในเว็บเลยเปล่า
กูไปอ่านมา10ตอน ดุเด็ดเผ็ดมันส์ชิบหายพระเอกกู
>>84 ไฟล์ดิบเลยใช่ปะดีเลยกูชอบ 555 ขอเม้าท์ระบายความในใจหน่อย พูดก็พูดเหอะกูอยากตบมือให้กำลังใจนางเอกเรื่องนี้ชิบหาย
เทียบกับจั๋วฉิงแล้วก็กู้อวิ๋นที่มีออฟชั่นเป็นสาวยุคปัจจุบันไปเข้าร่าง ชิงเฟิ่งนี้เจอหนักสุดเลยวะ 16เองนะเป็นสาวยุคนั้นด้วย
ตัวช่วยแทบไม่มีออฟชั่นไม่มี มีแต่ความใจเด็ดล้วนๆ ชีวิตซวยโครต อดทนชิบหาย เคาะห์ซ้ำกรรมซัด แถมเจอพระเอกที่โรคจิตสุดในซีรี่ย์ชุดนี้ด้วย
กูจะประสาทกินแทนนาง ในอนาคตยังต้องทุกข์กว่าตอนนี้อีก โฮๆ กูจิกผ้าเช็ดหน้าT_T
>>85 ใช่ สำนักพิมพ์เค้าเอาใจคนอ่านเว้ย คริๆ เเต่ก็อย่างที่มึงว่า น้องเฟิงชีวิตบัดซบสุดละ นอกจากจะประสาทเเดกกัอีฮ่องเต้เเล้วยังต้องมาสู้รบปรบมือกับพวกในวังอีก น่าสงสารเจรงๆ
เออ กูขอถามคนที่อ่านตงหัวเเล้วหน่อย มันสนุกมากรึเปล่าวะ ตอนเเรกกูกะจะไม่สั่งเพราะกูอ่านเรื่องของป๋ายเฉียนเเล้วกูเฉยๆว่ะ กูงงศัพท์กับชื่อคนด้วยเเหละ จำโครตยาก ทั้งเรื่องกูจำชื่อหลักๆได้ไม่ถึง 5 ตัว 55555 เห็นโม่งที่อ่านหลายคนบอกสนุก มึงว่ากูควรซื้อรึเปล่าวะ
>>86 3ภาค มันคนละอารมณ์เลยเว้ย ภาคแรกเรียบๆมุ๊งมิ้ง ภาค2บู๊สนั่น 3เส้า แต่ครบรสมากๆ
ภาค3กูอ่าน10ตอน ร้ายแรงหักเหลี่ยมชิงไหวชิงพริบ และพระเอกไม่ได้ชวนฝันแบบ2คนแรก
เท่าที่อ่านค.ห สาวๆชังมากเพราะบทมันเหี้ย เป็นตัวละครเทาเกือบดำเลยแหละ มันเป็นฮองเต้อ่ะ แถมไม่ใช่พวกแอบใจดีด้วย ตาต่อตาฟันต่อฟัน
แถมพ่วงความมีปม มันเลยจิต น้องเฟิงกูประสาทจะแดก แต่กูว่าน้องเฟิงก็จิตไม่แพ้กัน ลมกูจะแดงกว่าหนังสือจะส่งตั้งสิงหา กูทุบโต๊ะรั่วๆ
ใครอ่านอยากให้เรื่องนี้ไม่มีโชคร้ายฉบับแปลไทยแล้วงงเหมือนกูบ้าง ใครอ่านภาคอิ้งแล้วมาสปอยล์ให้กูฟังทีดิว่าสรุปแล้วเนื้อเรื่องจริงๆมันเป็นยังไง
พวกมึง หย่งเยี่ย ที่อยู่ค่ายเจ๊หลิน6เล่มจบหรอวะ ห่าน้ำตากูนองหน้า ขนาดแค่3เล่มยังล่อไป3ปี 6เล่มนี้จะชาติหน้าเลยมั้ย
พูดถึงหลินโหม่ว...
กรูขอนอกเรื่องหน่อยหวะ
ไอ้จอมขมังเวทเล่ม 4 มันออกยังวะ
กรูจองตั้งแต่กรูยังเรียน ป.ตรี ไม่จบยันตอนนี้ทำงาน
จอมขมังเวท ที่อิมแพคกูมาก คือ
ขณะที่กำลังรบใช้เวทสนับสนุนกันไปมา
จอมเวทฝ่ายนึงก็วาร์ปมาฆ่าแม่ทัพ
สัส กูเหมือนตื่นจากฝัน
ที่ผ่านมากูอ่านอัลไลอยู่
ชีวิตกูรู้จักแต่ลวิตรกับงานแปลป้าหลิน
>>96 กูขอตอบแทนนะ พวกชื่อตัวละครอะไรแบบนี้ง่ายมาก แต่เค้าแปลทับศัพท์เยอะ เช่นชื่อตำแหน่ง องค์ชายเป็นไทจือ
ผู้ปกครองสวรรค์เป็นเทียนเจิน สนมของเทียนเจิน เรียกเทียเฟย บลาๆเยอะมาก หรือสรรพนามเรียกแทนตัว แต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน
เค้าแปลทัพศัพท์เช่นกันมันขะไม่มีมาข้าอย่างนี้อย่างนั้นเสมอไป ยกตัวอย่าง เปิ่นเจิน=ตัวข้าเทพผู้นี้ ปีศาผู้นี้
เสี่ยวเสิน=เทพผู้น้อย เปิ่นหวาง=ตัวข้าองค์ชายองค์ชายผู้นี้
สรรพนามเรียกคนอื่น ฟูจวิน=สามี (เมียใช้เรียกผัวมียศ) ฟูหริน= คุณนาย มาดาม(ผัวใช้เรียกเมียมียศ หรือเมียทั่วไป)
ซือฟุ=อาจารย์ กูเหนี่ยง=คำเรียกสาวที่ยังไม่มีผัว และอื่นๆเยอะมาก ประมาณนี้แหละ ถ้าความจำดี มึงอ่านคงจำได้
แต่กูนี้ต้องขั้นหน้าเชิงอรรณไว้เลยค่ะ มันเยอะมากงงมาก แต่ยอมรับว่าเซลล์สมองจะพัฒนามากหลังอ่านจบ 55555
พวกมึงว่างานลวิตรมีข้อเสียบ้างรึเปล่าวะ มีอะไรแบบที่พวกมึงอ่านแล้วรู้สึกไม่ชอบกันบ้างปะ
กูไม่ใช่โทรลมู้โน้นนะ กูแค่อยากรู้
เจ้าอย่าว่าเรนาของข้านะ
>>47 เฮ้ย ชอบนางเอกแนวพัฒนาตัวเองเหมือนกันเลย ไม่จำเป็นต้องเก่งเทพแบบชิงหักเหลี่ยมทะลุฟ้าก็ได้ แต่ปัญหาคือมันมีแต่แบบนั้นไง
>>90 งงเหมือนกันว่ะ คือกุอ่านแค่เป็นบางเล่มด้วย ตกลงคือเค้าส์โอลาฟจมบ่อตาย เด็กๆตัดสินใจออกจากเกาะๆไปโลกข้างนอกดูใช่มะ
>>96 จับมือเพื่อนโมง นางเอกคูลไม่ว่าแต่สเกลเก่งวางแผนเทพชักเริ่มเว่อ แต่ถูกใจตรงคู่พระนางที่ไม่ต้องมีพ่อง้อแม่งอนมาก กับพวกฝึกวิชาพัฒนาตน
>>99 บางทีกุกลับชอบนะพวกแปลมีคำเอ่ยตัวเองอารมณ์เหมือนเสพวัฒนธรรมเค้า บางทีถ้าบางคำมีแปลความหมายในไทยแล้วเยอะไปก็เลี่ยนว่ะ เช่น aเฉียงกอ>>aโอนี่ซัง>>พี่a มึงว่าอันไหนดีกว่ากันล่ะ
กุขอถามหน่อยเจ้หลินของพวกมึงนี่คือใครกันวะ ชื่อนักแปล หรือสำนักพิมพ์? แทนที่จะรีบเข็นของออกขายมัวแต่อ้างโน่นนี่ไม่ยอมออก
อ้ออีกอย่างหนังสือ3ชาติภพคือเรื่องไรวะ จะได้ไม่รีบไปหลงอ่าน
>>106 หลินโหม่ว เป็นนักแปลน่าจะชื่อดังนะ ใครๆก็ชม จะบอกว่าสมัยก่อนแปลไม่ทับศัพท์ขนาดนี้ อย่างเรื่องจอมนางคู่บัลลังก์
อาเจ๊แกแปลดีมากกูชอบมาก หลังจากนั้นแกก็แยกตัวไปเปิดสำนักพิมพ์เริ่มซื้อนิยายมาแปลเอง หนังสือแพง เชิงอรรณหนา
ทำงานข้ามชาติ จ่ายปีนี้ได้ปีหน้า สถิติที่เคยทำไว้คือม่านม่านชิงหลัว 3 ปีได้ของ
งานแปลตั้งแต่3ชาติเป็นต้นมาทับศักพ์ก็มากมายเป็นภูเขาอย่างที่ยกตัวอย่าง จริงๆมีมากกว่านี้อีกนะ 5555 แต่ภาษาแปลแกดี อันนี้ยอมรับเลย
ลวิตรกับหลินโหม่วพูดไปเยอะแล้ว
เปลี่ยนมาเป็นแมลงปีกแข็งบ้างแล้วกัน ( จิ้ง, กรินกรินทร์ไรสักอย่าง )
กรูตามอ่านผลงานเขามาแทบทุกเรื่อง...ทำไมกูรู้สึกว่ารสมือเขาขึ้นๆลงๆเอาแน่เอานอนไม่ได้ก็ไม่รู้หวะ
กูรู้สึกว่าเขาเหมาะกับแนวแฟนตาซีที่ไม่แฟนตาซีจ๋าเกินไป...หรือมันเลยช่วงพีคมาแล้ววะ...เลยตันๆ
เรื่องที่ประทับใจที่สุดคือ อนามิกา ...รองลงมาเป็นศึกนิรันดร์
อ่าว สัส กุเพิ่งเปิดเรื่องลวิตรเองนะ หงิง ;___;
อ้าว กูกำลังรออ่านลวิตร์ ทำไมมึงตัดจบในไม่ถึงสามสี่ความเห็นวะ
กูชอบงานเขาแต่ห้ามอ่านติดๆกัน กูไม่รู้เป็นที่กูคนเดียวหรือเปล่า งานเขามันดีแต่มันโทนเดียวกันในแง่ของแก่นเรื่อง คือไม่เหมือนเสียทีเดียวแต่ก็คล้ายๆกันหมด ตัวละครสีเทาๆเป็นงานสวย งานดี เหมาะตั้งบนหิ้งกราบไหว้บูชา แนะนำให้ลูกหลานได้ไม่อายมัน เป็นงานที่อ่านได้ทุกเพศทุกวัยของจริง แต่ถามว่าชอบไหม สนุกขนาดนั้นไหมก็เฉยๆ
เป็นงานที่ทำให้รู้สึกเหมือนกูกำลังอ่านงานของผู้ใหญ่(สำหรับกูสมัยเด็กแล้วรู้สึกว่ามันเป็นอะไรลุ่มลึก) แต่โตกลับมาดูอีกทีคือมันเป็นบลอคเกินไป แข็งๆทื่อๆเป็นสี่เหลี่ยมไม่มีความเป็นเด็กไร้เดียงสาให้เห็นเลย เด็กในเรื่องคือเด็กแบบที่ผ่านฟิลเตอร์แบบผู้ใหญ่ มันเป็นงานสังเคราะห์ที่สวยเกินไป ประมาณนี้นะ สำหรับกู คนอื่นยังไงไม่รู้หวะ
แล้วอยากให้เรื่องนี้ไม่มีโชคร้ายของกูล่ะ ฮือ สรุปแม่งไม่มีใครเข้าใจอีตาคนเขียนเลยจริงๆหรอ
>>115 คนเขียนเขาก็บอกหลายรอบแล้วนะว่าให้เลิกอ่านเรื่องนี้ซะ 555
กูรู้เท่าที่คนเขียนบอกนั่นละ เคาท์โอลาฟตาย เด็กๆ ออกจากเกาะไม่รู้เป็นตายร้ายดียังไง ผู้หญิงที่เลโมนีพร่ำเพ้อถึงคือแม่ของเด็กๆ
ส่วนประเด็นที่ไม่เฉลยก็ยังไม่เฉลยอยู่ดี กระปุกน้ำตาลของกูก็เป็นหนึ่งในนั้น o<--<
กูทึ่งที่พวกมึงอ่านได้จนจบ กูอ่านไม่ไหวอ่านได้สองเล่มทิ้งไม่อ่านละ คือมันจะจบดีอยู่แล้วอยู่ๆมีไรสักอย่างมาบอกเฮ้ย มึงจบดีไม่ได้นะแล้วพวกเด็กก็โชคร้ายกันต่อไป แล้วเป็นงี้มาตลอดสมชื่อเรื่องมาก
คือแปลไทยมันเหี้ยปะวะ วฟด. อะไรนี่ สงสารคนแปลฉิบหาย
หรือไอ้เลโมนี่จะเป็นพ่อของเด็กๆวะ ถ้าแฟ้มสนิกเก็ตบอกว่ามีใครคนนึงที่รอด แต่ตอนจบเลโมนี่บอกว่าแม่มันตาย ก็แปลว่าพ่อต้องรอด และถ้าลูกๆหลงกับพ่อแม่ ให้อยู่กับที่ พ่อกับแม่จะมาตามหาพวกหนูเอง
http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2011/04/K10449119/K10449119.html คุณพี่จขกท.คนนี้ก็ถามได้ละเอียดครอบคลุมดีนะ
ว่าแต่ จากกระทู้นี้กูเพิ่งรู้ว่ามี spin off ด้วยเรอะ //ตาย
>>101 ไม่เชิงข้อเสีย เอาเป็นจุดที่ไม่ค่อยถูกใจกูละกัน คือกูว่าคนเขียนจะมีตัวละครลูกรักอยู่ตัว ซึ่งอีนี่มักทำอะไรไม่ค่อยผิด อย่างปาชาที่บรรยายมาว่าใช้พลังภูตได้เพราะภูตรักภูตชอบ กูก็รออ่านไปเรื่อยๆ หวังว่าจะมีคำอธิบายเพิ่มเติมว่าภูตรักอีนี่เพราะอะไร ปรากฏว่าไม่มีเว้ยเฮ้ย ภูตรักคำเดียวจบเลย จากนั้นอีนี่ก็ขยันทำตัวเป็นวีรสตรีแก้สถานการณ์ที่ไม่มีใครแก้ได้มาเรื่อยๆ ใครๆ ก็ชอบนาง กูเลยเบื่อๆ ว่ะ ต้องการ mind break
เชิงอรรถตกใส่หัวกรูนี่ถึงตายปะวะถามจริง...
อ่ะเพื่อนโม่ง เรื่องที่ 1168 ประกวดเขียนพล็อตตอนนี้มีรอบสองแล้วน่ะ
เข้าไปชมกันได้ กูเสียดายบางคนเขาเขียนเองได้ ส่งสำนักพัมพ์ได้แต่ดันไม่เขียน >O<<<<<
เมื่อกี้ต่อไม่หมดขอโทษที ทำไมมีแต่พล็อตที่เกี่ยวกับหนังสือ.... ช่วงนี้เขากำลังบูมอะไรกันเหรอ?
เห็น SC ก็อีกคนเขียนเรื่องใหม่เกี่ยวกับหนังสือ
>>101 กูรักลวิตร์มากกก ไปเจอโดยบังเอิญในห้องสมุดสมัยเรียนมัธยม กูอ่านอยู่คนเดียว ปลื้มคนเดียว พอโตมากลับมาอ่านซ้ำอย่างไมรอนงี้กลายเป็นว่ามันดีเป็นพัก ๆ ในเล่ม แต่บางจุดเราก็เฉย ๅ อันนี้อาจเป็นเพราะจำเนื้อเรื่องได้ลาง ๆ
พอมาถึงผู้เสกทรายกูว่าจบไม่พีคเลย คือช่วงใกล้จบพีคโมเมนต์ท่านอัยมากกกกน้ำตาไหลจนหนังสือเปียก55 จนพอกลับมาจบแบบสวยงามแล้วกูกลับมาย้อนนึกถึงเรื่องนี้ก็ไม่ได้ตราตรึงในใจมาก ยิ่งมาถึง blood relation พอแฮปปี้เอนด์นี่ให้ความรู้สึกว่าทุกอย่างลงเอยด้วยดีสุด ๆ ดีเกินไป อะไรงี้ แต่ถีงอย่างนั้นกูก็ยังรักลวิตร์อวยลวิตร์อยู่ดี เป็นนิยายที่ดีแล้วในหมู่นิยายที่ย่อยง่ายๆหน่อย
>>96 ชายาสะท้านแผ่นดินกูอ่าน อ่านจบกลับมาคิดก็ไม่ได้สนุกมาก เวอร์โคตร ข้อเสียเยอะแต่กูขี้เกียจบ่น โทนเรื่องเปลี่ยนทุกเล่มสองเล่ม(บางเล่มให้อารมณ์ซีรีย์เกาหลีสไตล์จอมนางวังหลวงอะไรงี้มากๆ55) ถึงอย่างนั้นกูก็ตามอ่านอยู่ เพราะตอนอ่านมันลุ้นดี ถ้าให้อ่านซ้ำก็อ่านแต่ฉากที่ชอบอะไรงี้ - ว่าแต่ทำไมปกเล่มสองไม่ใช่หน้าพระเอกวะ กูสงสัยมากจนเป็นกังวลว่าคนเขียนจะไม่ทรยศกูใช่ไหม...
ปล. เรื่องคำแทนตัวกูชอบให้ใช้แบบจีนนะ พออ่านมาหลายเรื่องจำได้แล้วมันจะได้อารมณ์กว่า อย่างพวกเปิ่นหวางจะให้อารมณ์หยิ่งกว่าคำว่าข้า 50% แต่ส่วนตัวกูเซ้นซิทีฟเรื่องการใช้คำอยู่แล้วอาจจะขึ้นอยู่กับคน
>>134 ไม่เปลี่ยนพระเอกหรอกมึงไม่ต้องกังวลไป
ชายานี่กูอ่านไปบ่นไปแต่ก็อ่านนะ บ่นมากเข้าพอดูปกไต้หวันแล้วกูก็บ่นไม่ออก จริงๆมันเป็นนิยายแบบEnterหรือBananaชัดๆ แค่มันมาอยู่มากกว่ารักแค่นั้นเองหวะ คือเป็นนิยายเด็กๆอ่านง่าย นางเอกเก่งสุดกู่ไปเลย ทำอะไรก็เพอเฟ็กไปหมด ชีวิตดี สัตว์เลี้ยงดี ผัวดี
มีนิยายแนวๆ cloud atlas หรือ gone girl แนะนำมั้ยวะ หาอ่านไม่ค่อยมีเท่าไหร่เลย
เออ กูเคยเห็นนิยายเรื่องหนึ่งในร้านนายอินทร์ อาจจำชื่อไม่แม่นนะ แม่งชื่อ จอห์นตายในตอนจบ พวกมึงมีใครอ่านกันบ้าง? กูยังไม่ได้ซื้อเพราะตังค์ไม่พอแต่พล๊อตแม่งน่าสนใจมาก
ผมรักลวิตร เพราะทั้งชีวิตผมเคยอ่านแต่ลวิตร
จริงๆกูหวังกับเดม่อนเบเกอรี่ว่าลวิตร์จะทำให้รู้สึกแตกต่าง แต่ก็เหมือนเดิม(รวมถึงก็ดีด้วยคุณภาพแบบเดิมๆ)
ปาชานี่ทำให้กูนึกว่าเป็นพิมพ์สังเคราะห์ของผู้หญิงของลวิตร์ทุกที ตัวละครเขามีรูปแบบเดิมๆและแข็งๆ
นึกออกแล้ว คนที่เคยบอกว่าลวิตร์เหมือนหยิ่งจากคำตอบ(กูจำได้ไม่เป๊ะแต่ทำนองนี้) สำหรับกู กูคิดว่าเพราะเขาแข็งเป็นก้อนมากกว่า เป็นคนที่เหมือนเป็นลูกบาศก์เหลี่ยมเป๊ะเท่ากัน คือเขาไม่ได้หยิ่งอวดตัว แต่เขาเป็นคนสไตล์นี้ ผู้ใหญ่แบบแข็งๆ น่าจะเพราะเขาศึกษามาทางวรรณกรรมตะวันตกด้วย กลิ่นอายงานเขามีความเป็นตะวันตกสูงมาก
ซึ่งงานมันสะท้อนตัวบุคคล งานเขาสวยงามซาบซึ้ง มีคติพจน์ ลุ่มลึกแบบผู้ใหญ่ แต่มีกรอบหนาเตอะที่ทำให้กูรู้สึกอึดอัด ทุกอย่างเป็นพิมพ์เข้ามุมเป๊ะ องศาพอดี องค์ประกอบไม่ขาดไม่เกิน เป็นขนมคือมึงตวงอัตราส่วนเป๊ะมากทุกกระเบียดนิ้ว เหมาะไว้เป็นพิมพ์เขียวให้เด็ก(ดีกว่างานล้นๆลอกๆแบบบารามอสมาก) แต่อ่านมากๆจะขาดจินตนาการไปหวะกูว่า ขนาดเล่มที่เบาที่สุดแบบดราก้อน กูยังอ่านแล้วรู้สึกเห็นเป็นกรอบเป้งๆทื่อๆ เลยมึงเอ๊ย
เทียบกันแล้วกูชอบงานทางเอเชียมากกว่า แบบพวกนิยายแปลไต้หวัน นิยายทางตะวันตกหลายเรื่องกูก็ว่ามีรูปแบบที่หลวมกว่านี้ คือมึงไม่ต้องเป๊ะเป็นสี่เหลี่ยม หลุดบ้างก็ได้ รั่วบ้างก็ได้ ขาดๆเกินๆบ้างก็ได้ นี่มันสวยแบบสังเคราะห์มากเกินไป
อืม กูเห็นงานหลายเรื่องของลวิตร์ออกแนว 'ยอมรับความแตกต่าง' แต่เอาเข้าจริง กูเห็นความไม่ยอมรับความแตกต่าง ไปจนถึงไม่ยอมรับความจริงหลายอย่างในเรื่องเค้าอะนะ คือเค้ามองในฐานะตัวบุคคล (ว่าเจ็บปวดสูญเสีย) แต่ในขณะเดียวกันก็ไม่เอ่ยถึงปัญหาซึ่งมีอยู่ในภาพรวม และอาจต้องแก่ไขโดยการละเมิดสิทธิตัวบุคคล ซึ่งกูไม่ได้ว่าไม่ดีนะ เพียงแต่ตอนเค้าเขียนถึงปัจเจกว่าให้หันมามองพวกกูมั่ง กูก็สงสัยว่าแล้วถ้าเค้าเป็นคนที่ต้องแก้ปัญหาเรื่องภาพรวมของสถานการณ์ในเรื่อง เค้าจะแก้ยังไง ในเมื่อไม่ยอมมองปัญหาสเกลใหญ่ซะเลย
https://www.facebook.com/bookmoby/photos/a.274254952647833.65744.273814826025179/868010823272240/
ลำดับมันมั่วไปหมดเลย นิยาย>การ์ตูน>ดราม่า กลายเป็น การ์ตูน>ดราม่า>นิยาย
ควรไปท้วงคุณโมบี้แกหน่อยรึเปล่านะเนี่ย
>>145 จริงๆงานลวิตร์ที่กูว่าอ่านแล้วเบื่อคือพณฯกาลเวลาว่ะ ในแง่ความเป็นไซไฟก็จืด แง่ความเป็นมนุษย์ก็จืด เปิดเรื่องมาว่ามนุษย์ทุกคนโดนท่านกาลเวลาควบคุมไว้หมดแล้ว สามารถตัดวงจรให้ตายได้ในทันที เลยต้องมีกลุ่มมาปลดแอกวงจรนี้ และตัวเอกก็ทำสำเร็จ โลกแฮปปี้มีสันติสุข อาจจะต้องเสียสละอะไรไปบ้างนะ แต่กูเป็นพระเอกที่พลังอันยิ่งใหญ่มาพร้อมกับความรับผิดชอบที่ใหญ่ยิ่ง ซึ่งงานเขาก็วนเวียนอยู่กับพล็อตนี้หลายเรื่องเหมือนกันนะ ตั้งแต่นิทานจักรวาลแล้ว แต่อันนั้นเข้มข้นดี เป็นเรื่องที่เดินเร็วและกระชับ ไม่มีส่วนไหนขาดหรือเกิน มาจนถึงผู้เสกทราย มันเป็นขนบในนิยายเขาไปแล้วเหรอ
>>147 กูไปอ่านทวนกฏละ คือมึงแต่งเองน่ะแต่งได้ แต่พิจารณาพล็อตกับงานเขียนแยกกันนะเว้ย อะ อ่านดู
" พล็อตนิยายที่ชนะการประกวด สิขสิทธิ์พล็อตนิยายจะเป็นของสำนักพิมพ์ 1168 และหากมีการนำพล็อตนิยายที่ชนะการประกวดไปเขียนเป็นนิยายโดยนักเขียนของเรา ทางสำนักพิมพ์จะใส่ชื่อผู้ชนะการประกวดเป็นการให้เครดิตค่ะ หรือหากผู้ชนะการประกวดอยากจะนำพล็อตของคุณไปเขียนเป็นนิยายเพื่อให้พิจารณาก็สามารถทำได้เช่นกันค่ะ แต่ก็ต้องทำความเข้าใจเพิ่มเติมนะคะว่า เราต้องพิจารณางานเขียนนั้นๆ ทั้งหมดเสียก่อนค่ะ เพราะว่ามันผ่านแค่พล็อต งานเขียนยังไม่ผ่านการพิจารณาค่ะ"
คือไม่ว่ายังไงสนพ.แม่งมีแต่ได้กับได้เห็นๆว่ะ
แล้วดูรางวัล คุ้มตายละ ได้เงินพันนึงกับเครดิตตัวเล็กๆในหน้าคำนำแลกกับลิขสิทธิ์พล็อตเป็นของสนพ.ถาวร
ประเด็นคือ เค้าจัดประกวดเพราะเค้าอยากงาบพลอตมึง ไม่ได้อยากได้งานเขียนของมึง พลอตออกมาแล้วเค้าให้นักเขียนของเค้า หุ้นส่วน เจ้าของ นักการภารโรง ใครก็ได้ มาเขียน จ่ายค่าเขียนแบบเหมาๆ ถูกกว่า เค้าไม่อยากให้มึงม่เขียนให้หรอก เข้าใจ๊
กูถึงได้งงไงว่าทำไมคนแต่งเองได้เขาถึงส่งพล็อตทั้งที่ว่าเขียนแล้วส่งให้ สนพ. พิจารณาคุ้มกว่าเห็น ๆ อันนี้คือเอาพล็อตไปยื่นให้เขา เขาก็ให้นักเขียนเขาแต่ง แล้วคนคิดแต่งเองทีหลังนี่โอกาสรับกูว่ายาก เพราะมันถือว่าพล็อตเหมือนกันไปแล้วนี่ มันคงเอาหรอก
มาคิดๆดูอีกที กูน่าจะส่งไปนะ คิดซะว่าเอาเงินค่าขนม 555
เฮ้ย ไม่ใช่นะเว่ย สนพ.เค้าให้โอกาสคนชนะแต่งก่อนนะ ไม่ใช่ให้นักเขียนในสังกัดแต่งก่อน เค้าให้เวลาคนชนะแต่งเนื้อเรื่อง 3 เดือนนะ จำได้ว่ามีคนถาม สนพ. ไปแล้ว
แต่ถ้าคนชนะไม่แต่งเรื่องส่งเค้า เค้าก็เอาพล็อตไปให้นักเขียนอื่นได้
>>143 อ่านละ พออ่านได้ ไม่ชอบสำนวนแปลไทยเท่าไหร่แต่บางตอนก็ฮาดี ฮาแบบเมกันอะ ประโยคเปิดเรื่องน่าสนใจ
ชอบตอนที่มันอวดกันว่าควยใครใหญ่กว่ากัน แล้วมีคนนึงตัดบทว่า ถ้าควยมันสามารถมีควยเป็นของตัวเองได้ละก็ ควยของควยมันคงจะใหญ่กว่าควยของไอ้พวกที่เถียงๆกันอยู่นี่รวมกันซะอีก
>>134 กู>>96 นะ อย่างที่>>137 ว่า ไม่เปลี่ยนพระเอกหรอกมึง มันล็อคไว้อยู่เเล้ว สงสัยคนเขียนเอาอีองค์ชายปกเล่ม 2 มาโทรลคนอ่านเฉยๆ พูดถึงมันเเล้วก็หายเข้าไปในกลีบเมฆเลยว่ะ ไม่มีบทเลย ไม่รู้จะออกมาอีกรึเปล่า เเต่เรื่องนี้ตัวละครกูก็จำชื่อได้ไม่กี่ตัวว่ะ หลักๆก็นางเอก พระเอก เจ้าเงิน เจ้าเเดง 55555555555555 อี 5 เยี่ยนลูกน้องพระเอกเเม่งสับสนชิบหาย ส่วนคำพูดเเทนตัวกูไม่ซีเรียสว่ะ ขออะไรก็ได้ที่อ่านง่ายเเละไม่สับสน งิงิ
พูดถึงบานาน่า มึงรู้สึกว่าสำนักพิมพ์แม่งหลอกลวงประชาชนป่ะวะ คือกูไปอ่ายบางเล่ม แม่งเหี้ยมาก...
ยกตัวอย่างนิยายชื่อ "ข*******ป*********ง" นางเอกหลุดยุคไปอดีต ปลอมเป็นเด็กผู้ชายไปเข้าวังโตมาท่ามกลางหนุ่ม ๆ มีองค์ชายเอ,บีมาชอบ พร้อมด้วยเพื่อนขันทีที่จริงๆ เป็นเจ้านายนางเอกหลุดยุคมาเหมือนกัน รวมสามคนที่ลุ้นว่าใครเข้าวิน
เล่มสองแม่งแฝงมุกหื่น ๆ มา แบบกูไม่กล้ายกตัวอย่าง... พอดีกูเป็นสาวน้อยหน้าบาง กูก็ทนอ่านมาเพราะมันเหมือนการ์ตูนจีนเรื่องนึงที่กูชอบแต่ออกช้าชิบหาย
พอเล่มสามปมประเด็นคลายครบหมดแล้วแต่คนที่เหมือนจะเป็นพระเอกที่สุดเสือกตาย นางเอกอยู่ดีๆ โดนตัวร้ายจับไปเข้าซ่อง แล้วก็มีฉากเรทเต็มเปี่ยม18+ พร้อมการปรากฏตัวของพระเอกตัวจริง (ซึ่งโผล่มาตอนเล่มสาม เชี่ยมาก)
ประเด็นคือปกแม่งโคตรใส ตัวการ์ตูนสาวน้อยตาโตเท่าไข่ห่านที่ถ้าเป็นกูสมัยประถมก็คงซื้ออ่าน แต่นี่เสือกมีฉากเรท แถมตั้งแต่เล่มสามนี่อย่างน้อยเล่มนึงมีฉากนึงแน่ๆ เล่มสองก็เกือบ ๆ กูละเป็นห่วงเด็ก ๆ สมัยนี้จริง ๆ ถึงตามร้านหนังสือมันจะไม่ค่อยขายก็เถอะ
กูโม่งเม้นยาวขี้บ่นคนเดิม รักนะจุ๊บ ๆ
>>168 ขันทีสาวป่วนวังหลวงมึง เรื่องนี้เเม่งเหี้ยจริง กูหลงซื้อเพราะปก โคตรใส ใสแบบกูคิดว่าเป็นแนวตบมุกฮาเร็มน่ารักๆ มาอ่านคลายเครียด เชี่ยเอ๊ย เจอเล่ม3เข้าไป 555 ตลกแดกเลย
เล่มหลังๆฉากเรทเยอะฉิบหาย เยอะจากที่หื่นๆกลายเป็นด้านชาไปเลยอ่ะ เยอะไปมั้ง นางเอกนี่จะทำครบทุกนายในฮาเร็มละ
มันเป็นเรื่องที่กูอ่านแล้วแอบสงสัยว่าคนเขียนมึงได้วางพล็อตไว้ป่ะวะ เหมือนเขียนตามใจตัวเองสัสๆ
ปล.กูอวยองค์รัชทายาทที่หมดสิทธิ์เป็นพระเอกตั้งแต่เล่ม6ละ....
กูซื้อแปดสามีมายังไม่ได้อ่านเลย คนเขียนคนเดียวกับขันทีสาวใช่มะ
>>170 น่าจะใช่มั้งมึง เเล้วก็มีอีกเรื่อง ที่เป็นมังกรคาบสมุทรบ้าบอคอเเตกอะไรนั่น กูไม่เคยอ่านหรอกนะ เเต่เหมือนเรื่องขุนนางตอนจบนางเอกมีลูกกับผู้ชาย 3 คนปะวะ? กูเพลียข่ะะะะะะ เห็นในเฟสกูมีคนอ่านไม่รู้ทำไมอวยกันจัง กูกะจะซื้อมาอ่านละ ดีที่รู้ตอนจบก่อน เกือบเสียตังค์ฟรี
>>169 กูว่ามันจบที่เล่มสาม อิอดีตเจ้านายควรเป็นพระเอก ไม่ตาย ไม่ก็คู่กับองค์ชายสามกรือใครสักคนแบบแฮปปี้ จากนั้นเหมือนแม่งเป็นนิยายเรื่องใหม่ที่พระนางเจอกันในหอนางโลม กูทนจนเล่มห้าหรือหกเพราะอยากรู้ว่าเป็นไงต่อ แต่สุดท้ายกูรับความหื่นไม่ไหว+เสียดายตังค์
ว่าแต่ตอนจบนางเอกแต่งกับทุกคนจริงเหรอวะ มึงอ่านจนจบไหม เพื่อนกูเล่าตอนจบให้ฟังแบบไม่ค่อยรู้เรื่องสักเท่าไหร่
>>170 ประมาณนี้แต่ดีกว่านิดนึง สองเล่มแรกแม่งปลอดภัยจนกูเผลอวางใจ เล่มสามฉากเรทโผล่ แล้วเปลี่ยนพระเอกตามสเต็ปเดิมตอนประมาณเล่มสี่ ก่อนจะหักมุมตอนเล่มจบที่หนาเหี้ย ๆ หักมุมแบบวิ่ง ๆ มาแล้ววืดตกเหวไปเลย (กูอ่านแค่สี่เล่มแรกนะ ยืมคนอื่นเอา ตอนจบอ่านสปอยล์+ฟังคนเล่าเอา...)
>>174 นางเอกตายแล้วหลุดมิติมาเข้าร่างผู้หญิงคนนึงซึ่งมีผู้ชายในจวนหลายคน (แต่ไม่ครบแปดนะ55) เป็นอารมณ์ขุนนางหญิงญาติสักฝั่งของสนมหรือฮ่องเต้ พอมีตำแหน่งอยู่ ไปแสดงฝีมือ ช่วยคลายปัญหาของผู้ชายในจวน ฮ่องเต้กับผู้ชายในจวนคนนึงก็แอบชอบ (จริง ๆ มีมากกว่าสองแต่เด่นๆคือสองคนนี้)
เสร็จแล้วนางเอกก็ตายรอบสองในร่างนี้ ย้ายไปร่างใหม่เป็นสาวเอนเตอร์เทนในหอ ฮ่องเต้จำได้เลยจับทำสนม แต่หนุ่มในจวนก็จำได้เลยแย่งนางเอกกันถึงเล่มสาม(ซึ่งนางเอกเสร็จทั้งคู่นั่นแหละ เชรี่ยยย)
จากนั้นมีหนุ่มในจวนอีกคนที่ดูร้าย ๆ เหมือนจะชอบนางเอกในร่างใหม่ แต่นางเอกเสร็จคนอื่นไปแล้วเลยวางยาฆ่าทิ้ง นางเอกตาย จบเล่ม
เล่มสี่นางเอกฟื้นขึ้นมามีคนที่วางยาดูแล จากนั้นสองคนนี้ก็เริ่มจีบกันรักกันชื่นมื่นนางเอกพยายามลืมสองคนแรกใช้ชีวิตชนบท แต่ตอนท้ายเล่มตัวผู้ชายถูกจับไปพร้อมลูกของสองคนนี้ จากนั้นเข้าช่วงสอบ เพื่อนที่กูยืมเรื่องนี้อ่านมันงดซื้อนิยายเลยรู้มาแค่นี้..
กู+100 ให้ >>169 คือคนเขียนแม่งอาจไม่เคยวางพล็อตมาก่อนก็ได้... เขียนแบบโคตรตามใจตัวเอง
>>178 http://pantip.com/topic/31254361 ถ้าสปอยถูกก็ตามนี้อะ
ทั้งสองเล่มนั่น นิยายสมัยนี้เป็นงี้แล้วเหรอวะ
กุนี่กุมขมับเลย
>>172 มีผัว3คนจริงๆ เซ็ตติ้งแคว้นสตรีคือผู้หญิงเป็นใหญ่ คิดง่ายๆว่าสลับตำแหน่งผู้หญิงกับผู้ชายสมัยจีนโบราณก็พอ
>>176 #เหี้ยหนักมาก เล่มก่อนจบนางได้ผัว6+2(ยังไม่ได้เย็ดอีก2) จู่ๆเรื่องกลับเป็นว่านางเล่มเกมส์ออนไลน์ที่สร้างไว้วิจัยสมองคน ผัวนางในโลกออนไลน์มีตัวตนจริง ออกมาแล้วเจ้าคุณพ่อที่สร้างเกมส์มาก็บอกให้นางหาผัวคนไหนได้ก็คนนั้นละ
ตอนนี้ละที่สนุก คนเขียนเหี้ยนี่ชอบเปลี่ยนควยให้นางเอกมากๆๆๆๆๆ ขันทีกับ8สามีเปลี่ยนควยเป็นว่าเล่น กลับมาโลกจริงผบว่าผัว(ควย)ที่เคยได้กันไม่เหมือนเดิมเลยmind breakหาผัวใหม่แทน ระหว่างนี้นางก็จับผัวเก่าให้หลงหีนางได้
ที่กูชอบที่สุดตอนนี้คือนางไม่ใสแบบโลกนี้มีเพียงหีและควยของเรา เราจะเย็ดกันให้หลุดโลก พ่อแม่พี่น้องคนสวนอาแปะอาม่าอาชีพการงานกูไม่สน นางทิ้งผัวเก่าสุดเพอร์เฟคเพราะโลกนี้พ่อผัวไม่ชอบนางก็ไม่ฝืนอยู่เป็นพจมาน
ถัดมานางกลับไปโลกออนไลน์ใหม่เพื่อช่วยบอสใหญ่ที่เป็นคนเมียเก่าผัวคนนึงที่ฆ่าตัวไม่ตายกลายเป้นผัก ที่สร้างโลกออนไลน์ก็เพื่อช่วยอีนี่ละ อันนี้#เหี้ยer เพราะนางไปสิงร่างเซียนสาวแล้วเจออดีตชาติผัวเก่าในโลกออนไลน์อีกที
แล้วมาถึง#เหี้ยest สรุปว่าโลกออนไลน์เป็นโลกต่างมิติ อีตัวร้ายสลับวิญญานเซียนลงไปเกิดเป็นบอสใหญ่ วิญญานเซียนเจ้าของร่างเลยเข้าร่างจริงนาง วิญญานเซียนที่นางเอกสิงร่างคืออดีตชาติของนางที่ปเกิดใหม่ในโลกจริง นางเอกมาโลกนี้เพื่อทำให้loopสมบูรณ์
กูอ่านจบแล้วนึกว่าดูinterstellar+inceptionเวอร์ชั่นหาผัว สรุปแล้วพอนางกลับมาโลกจริงก็ได้ผัวใหม่ที่ไม่เคยได้ใน8ควยโลกนั้น แต่นางก็กลับไปกลับมาในโลกนั้นได้มั้ง ผัวอีก2คนที่ไม่ได้เย็ดก็ได้เย็ดในตอนแถม อ้อ แล้วผัวนางก็มีอดีตชาติเป็นเซียนๆในช่วงที่นางสิงร่างเซียนด้วยนะ
เนื้อเรื่องแม่ง WTF มากๆ - -
อ่านแค่นี้ยังรู้สึกเปลืองเวลา
กูดีใจมากที่มีคนอยากด่าบานาน่าแบบกูเรื่องขันทีนั่น กูอ่านแล้วรู้สึกแม่งหลอกลวงผู้บริโภค มันคือนิยายผู้ใหญ่เว้ย แม่ง18+กระจาย นางเอกได้กับคนนั้นคนนี้ทั่วไปหมด อันนี้พยายามจะเข้าใจว่าเป็นเรื่องของมุมกลับแทนที่ผู้ชายหลายเมียในนิยายฮาเร็มเป็นนางเอกหลายผัวแทน
แต่ครั้งแรกของนางเอกคือในซ่องกับผู้ชายไม่รู้จัก กูอ่านไปอ่านมารู้สึกคนเขียนแม่งแค่อยากเขียนฉากแค่นั้นว่ะ อ่านควบกับแปดสามีแล้วรู้สึกว่านิยายแม่งไม่มีอะไรนอกจากฉากเย็ดกับผู้ชายหน้าตาดี
อินเซปชั่นสัสๆ ดีนะที่กูไม่ซื้อ ห่าฮี้จริงๆ //ปรบมือให้พวกมึงที่อุตส่าห์สรุปมาให้
จริงๆแล้วกูอยากอ่าน ฮาเร็มหญิงนะ(แต่8สามีกับขันทีมันก็...ไป) ยิ่งฮาเร็มนางเอกมีทั้งหญิงชายนี้เฟติสกูสัสๆที่กูรู้เลยว่ากูหามันไม่ได้แน่ๆ ; _ ; อย่างน้อยถามเป็นความหวังละกัน พวกมึงเคยผ่านตาเรื่องแบบนี้มากันมั่งมั้ย
>>188 ทั้งสองเรื่องถ้าตัดฉากเรทพร่ำเพื่อของแม่งออก มันก็ฮาเร็มนะมึง เต็มไปด้วยตัวผู้น่ากินไปหมด
อ่านรีวิวมีแต่คนฟิน ไม่ต้องคิดมากเรื่องคนที่มึงเชียร์ไม่เข้าวินด้วย เพราะนางเอกแม่งแดกหมด
มีใครลองมังกรสาวสี่คาบสมุทรแล้วบ้าง กูกลัวซำ้รอยสองเรื่องที่ว่าเลยไม่กล้าอ่านแล้ว อ่านจนหื่นหดแล้ว ฉากเรทนี่เปิดข้าม
จริงๆขันทีสาวกูเชียร์เพื่อนนางเอกที่แม่งไม่ตั้ง พอรู้เบื้องลึกเบื้องหลังแล้วแม่งปวดหัวชิบหาย
แล้วมันแต่งแบบบรรยายฉากเรทด้วยมั้ย หมายถึงบรรยายแบบเห็นภาพน่ะ รึว่าแค่ให้รู้ว่าได้กัน
>>188 เอ๊ะ กูคุ้นๆมึงในโม่ง เหมือนเคยอ่านเจอคนอยากได้ฮาเร็มชายหญิงมาก่อน 555+
ฮาเร็มหญิงที่แนะนำก็มีตำนานรักเหนือภพของแจ่มใสสนุกดี หรือไม่ก็เรื่องของถงหัวพวกปู้ปู้จิงซิน
ส่วนที่มีทั้งชายทั้งบอกตรงๆว่าเคยอ่านแต่ไม่ค่อยมีคุณภาพเท่าไหร่อยากพวกLNยุ่นที่ฮาเร็มมีแต่ผู้หญิงบิชช์ๆ ผู้ชายเป็นสาวดุ้น มึงจะเอามั้ย
อะไรวะ กูก็นึกว่าจะเป็นเรื่องเหมือนเกมจีบหนุ่มที่จบแบบฮาเร็มรูท ใสๆ จีบหนุ่มให้หัวใจกุบกิบ มีเย็ดๆด้วยเหรออออออ กูอ่านเล่มสองจบยังไม่คิดว่านิยายมันจะไปในแนวทางนั้นเลยนะมึง
>>192 คงกูแหละมั่ง ; _ ; ตราบจนวันนี้กูยังหาไม่เจอ แต่เรื่องที่มึงพูดกูจะลองไปหาอ่านดู
ก็นั้นสิแนวสนองเฟติสกูส่วนใหญถึงเจอ(ซึ่งโคตรน้อยจนกูแทบหาไมเจอ)ก็มักคุณภาพไม่ค่อยดี
ผู้หญิงบิชช์ไม่เอาอะ ถึงสาวดุ้นกูจะชอบก็เถอะ(มึงอย่าด่ากูเฟติสไรแปลกๆแล้วยังเรื่องมาก กูรู้ตัว)
เห็นเขาว่ากันว่ากี่เรื่องๆ นางเอกของคนเขียนก็เป็นสาววายหลงยุคตลอดแล้วไปโผล่ท่ามกลางฮาเร็มหนุ่มๆตลอดใช่ปะ แหม่ กูรู้สึกว่า self-insert ไงไม่รู้แฮะ
>>192 ตำนานรักเหนือภพมันฮาเร็มยังไงวะมึง ของถงหัวกูก็ว่าไม่ค่อยเข้าข่ายเท่าไหร่นะ
โดยเฉพาะเรื่องแรก มันคือเรื่องที่ดูยังไงก็ล็อคพระเอกอยู่แล้ว แค่มีหนุ่มๆมาพัวพันเพิ่มป่าววะ
ถงหัวนี่มีหลายเรือ แต่สุดท้ายก็มีบทสรุปชัดเจนอยู่ดี
จะเอาฮาเร็มแบบที่สุดท้ายแล้วได้หมดเหมือนนิยายที่ผู้ชายได้สาวๆในฮาเร็มนี่นอกจากขันทีกับแปดสามีแล้วกูนึกไม่ออกหวะ
>>191 เห็นภาพว่าเย็ดกันแต่ไม่ได้ทำให้หื่นไรมาก ฉากเรตไม่เยอะเท่า8สามี ขันที่จุดที่แรงที่สุดในเรื่องคือตอนพิเศษย้อนอดีตผัวคนนึงของนางเอก บ้านมันมั่วเซ็กกันทั้งบ้าน พ่อเย็ดลูกชายคนโต ผัวคนนี้ไม่โดนนะ(ในผัว3คนกูชอบคนนี้สุดแต่น้องกว่าองค์ชายใหญ่มาก)แต่มีปมหนักมาก
แล้วทั้งพ่อกับพี่ชายคนโต(คนละแม่)ก็มาgangbangแม่มันอีก ตอนจบเฉลยว่ามันเป็นลูกชู้กับน้องพ่อพระเอกแล้วพ่อ(จริงๆ)กับแม่มันฆ่าตัวตายตามกัน ตอนจะขึ้นเป็นหัวหน้าตระกูลก็โดนปู่บอกให้มาเย็ดกันซึ่งเป็นพิธีรับตำแหน่งเจ้าบ้าน มันเลยวางยาฆ่าปู่ตัวเองบนเตียงแล้วรับตำแหน่งไป
กูอ่านแล้วแรงมาก ขนาดนิยายไพเรทที่ขายกันตามเน็ตยังไม่แรงเท่านี้เลยนะ แต่ขันทียังดีกว่า8สามีที่เอาฟิคเย็ดกันที่คนอ่านแต่งลงในเน็ตมาแปลด้วย(ที่เหี้ยคือฟิคแม่งสปอยบางจุดด้วย) กูอ่านไปอึ้งไปว่านี่ขายบนดินแน่นะ
>>197 ความหมายฮาเร็มของกูคือผู้ชายในเรื่องหลายๆคนหรืออาจจะทุกคนรักนางเอกว่ะ ส่วนนางเอกจะรักใครหรือจบวินกับใครก็ไม่เกี่ยวละ
ส่วนใหญ่นิยายแบบนี้จะมีพระเอกล็อคไว้หรือที่แน่ๆต้องจบกับใครคนใดคนหนึ่ง ไอ้ที่ได้หมดแม่งเห็นแต่ฮาเร็มฝั่งยุ่น
ส่วนฝั่งจีนก็นั่นแหละ ขันทีสาวฯคิดว่าใช่นะ เพราะกูพึ่งอ่านถึงเล่ม6
เหยด... คลิกเข้ามานึกว่าอยู่ห้องกามา ทำไมมีแต่ผัว เมีย และเย็ดวะ
กูว่ากล้วยที่แรกมันก็ไม่รู้หรอกมั้งว่ามีเย็ดๆ เห็นว่าพล็อตเรื่องน่าสนใจ เล่ม 1 ยังใสๆ เลยซื้อมาแปลมั้ง แต่พอคนเขียนแม่งเอาเรื่องเย็ดมาใส่ จะลอยแพก็คงโดนด่ามั้ง สู้ออกเงียบๆไม่กระโตกกระตากไปว่ามันมีเรื่องอย่างว่าจะดีกว่า
>>206 ตอนพิมพ์เล่มหนึ่งมันโฆษณาอยู่แล้วว่าแปดเล่มจบ กระบวนการซื้อลิขสิทธิ์หนังสือมาแปล เป็นสนพ.ใหญ่แท้ ๆ ต้องมีคนอ่านจีนออกอ่านฉบับจีนแล้วอย่างน้อยคนนึง แล้วกระบวนการคัดน่าจะมีคุณภาพกว่านี้นะ (กูพูดเหมือนฟาร์มนมเลย5555) หรือเห็นว่าน่าจะตีตลาดได้ เรทอะไรกูไม่สน ปกจะใสกิ๊งก็ช่างเถอะ?
กูไม่ได้ตามเรื่องนี้นะ แต่ถ้าสนพ ขายเรื่องนี้ไม่ดีก็คงไม่อยากเสี่ยงขาดทุนหรอก ยังไงนี้ก็ธุรกิจนะ
กูร้องไห้ตอนมันเอาหนังสือมาลดราคามากกว่า เป็นค่ายที่ลดได้ทำร้ายกูมาก 50 บาทงี้
เอ๊ะ แต่เอาจริงๆกูชอบขันทีสาวมากกว่าแปดสามี ถึงแปดสามีกูจะอิ๊อ๊างหลี่เกอก็เถอะ
ปกติกูเจอฉากเรทนี่ข้ามไปผ่านๆ แม่งไม่ได้มีความสำคัญอันใดกับเรื่องเลย.... แต่ขันทีสาว บานาน่ามึงหลอกกู! กูเห็นหน้าปกใสๆแบ๊วๆ กูนึกว่าจะมาแนวคอมเมดี้ ไอ้สัส5555555 ดีนะ กูบรรลุนิติภาวะไปแล้ว แบบที่โม่ง>>182 บอกอ่ะ ไอ้เหี้ย ฉากแรงสัส กูสะพรึงไปเลย
สำหรับกู WWV ออกเล่มต่อกูก็ไม่ซื้ออ่านแล้วนะ ;______;
อีเหี้ย เรื่องมึงจะเยอะไปไหน ดราม่าแบบไม่คั้นน้ำตา แม่งไม่สุด มันไม่สนุกแล้วอ่ะ
แต่รุ่นพ่อมันรักกันใช่ไหม ;_____;
>>224 กูเข้าใจมึงเลยเวลาซื้อไรมาหลายเล่มแล้วอ่านไม่ได้ แถมไม่รู้จะไปโละที่ไหน orz
>>223 กูฮาที่ใน netwatch บอกว่าหนังสือดอกปอป ฟิฟตี้เฉด ทไวไลท์เป็นทรีโอ้ทำลายสิ่งแวดล้อม 55555555555555555555
เรื่องปกมีผลจริงกูยืนยัน เพื่อนกูไซโคนิยายเรื่องนึงมาให้นานแล้ว ลองอ่านนิดหน่อยแต่ไม่ค่อยชอบ แต่พอกูไปเจอปกแบบวาดใหม่ ตลค.หล่อตรงสเป็คมาก กูรีบกลับมาอ่านรวดเดียวเลยจ้า แถมติ่งตลค.นั้นอีก กลายเป็นอ่านสนุกเลยทั้งๆที่ไม่คิดจะอ่านมาก่อน555555 แต่ถ้าปกสวยตลค.ตรงสเป็ค แต่เรื่องห่วยก็เท่านั้นว่ะ
ตอนนี้กูก็ยังยืนยันนะหนังสือที่แย่ที่สุดเท่าที่กูเจอมาคือยุทธภพออนไลน์ ภาษา+เรื่องแย่ยิ่งกว่าดอกปอป แถมปกเหี้ยมากชวนไล่ลูกค้า และจำนวนเล่มทำลายสิ่งแวดล้อมโคตรๆ
ตอบรวมๆนะ แปดเซียนมันจะมีเนื้อเรื่องตอนเล่มหลังๆหวะ(ช่วง5-6-7) เล่มแรกๆไม่มีอะไร
ประเด็นในเรื่องคือหลันไฉ่เหอ(ตัวเอก)ทำต้นไม้ในกระเช้า(เป็นเซียนถือกระเช้า)หลุดออกมา ต้องมาตามเก็บกลับไป พล็อตใหญ่คือมีคนวางยาต้นไม้มันให้กลับมาทำร้ายเจ้านาย โยงไปถึงอดีตที่หลันไฉ่เหอและแปดเซียนปราบองค์ชายมังกรซักตัวนี่แหละ บู๊กันตอนท้าย
ระหว่างทางช่วงต้นๆมันเป็นชุดๆเก็บต้นไม้ไป เลยจะน่าเบื่อไปหน่อย
อันนี้ถามเพิ่ม ด่าบานาน่ากันมายาวแล้ว นิยาย1168 มีเรื่องไหนดีบ้าง ค่ายนี้กูหยิบอะไรมาไม่สนุกซักเรื่องเดียว ตอนหลังเลยเลิกลองไปแล้ว
ยิ่งคนดังที่เพื่อนกูติ่งมากอย่างFinch กูก็อ่านแล้วไม่ชอบเท่าไหร่ หรืออาจจะแค่เรื่องนั้น มีใครอยากออกประเด็นอะไรไหม
>>228 กูชอบอ่านเรื่องที่มันพีคๆตั้งแต่ต้นๆเลยมากกว่า แต่ไว้เจอลดราคากูอาจจะซื้อมาอ่าน 555555 ขอบคุณที่ตอบมึง
ส่วน 1168 กูเคยหลวมตัวซื้อมา 4 เรื่อง เสียดายตังมาก นี่กูพูดถึงแค่เรื่องที่กูอ่านนะ กูว่ามันขายวายไปจนดูเหมือนยัดเยียด ถึงกูจะชอบวายก็เถอะแต่ชอบจิ้นเองมากกว่า พอมาเจอมุกวายๆกูเลยไม่ค่อยชอบ ส่วนพล็อตกูว่ามันธรรมดาไปว่ะ ไม่ค่อยมีอะไรตื่นเต้น สูตรสำเร็จ อ่านจบแล้วก็เฉยๆ บางเรื่องตัวเอกก็แกรี่มากอย่างข้านี่แหละเจ้าแห่งตำนานไรสักอย่าง 5555 สรุปกูไม่ค่อยปลื้มเท่าไหร่ กูชอบนิยายพล็อตซับซ้อนด้วย คนชอบเรื่องสบายๆอาจจะชอบก็ได้มั้ง แต่มันก็หลายปีมาแล้วไม่รู้นิยายใหม่ๆเป็นไงมัง
ส่วนที่กูชอบหน่อยก็ Non Limitation ว่ะใช้ได้อยู่ ถึงตอนแรกจะงงกับภาษาหน่อยแต่ก็ดีกว่าไอ้เรื่องที่พูดไป แต่ก็ยังไม่ดีที่สุด
>>228 เมื่อก่อนกูชอบซิการ์แฟมิลี่...แต่พอโตขึ้นมาแล้วเฉยๆแฮะ อ่านเรื่อยๆ
ของFinchนี่คอมเมดี้โลกสวยเบาๆว่ะ กูก็อ่านเรื่อยๆอีกนั่นแหละ หลงไปซื้อสามเล่มมา อย่าใครนะว่ากูซื้อเพราะหลงปกท่านเฝอ
ปรากฏว่าแม่งมารู้ทีหลังว่ามีภาคต่อ แล้วดันเป็นปมด้อยต้องตามเก็บให้ครบ เก็บไม่ทันครบ ไอ้ฉิบห๊าย มีภาคอดีตอีก พอ เลิก 5555
1168นี่เนื้อเรื่องเน้นสบายๆ ส่วนตัวกูให้ไม่ถึงกับแย่มาก แต่ก็ไม่ได้ดี บางเรื่องเสียดายเงินพอสมควร ขอโทษที่พูดตรงๆเผื่อนักเขียนหรือสาวกสนพ.นี้มาเห็น เช่าอ่านน่าจะคุ้มกว่าซื้อเก็บ เหมาะสำหรับโม่งที่ว่างจัด อยากอ่านอะไรฆ่าเวลาและไม่อยากอ่านแนวซีเรียส เนื้อเรื่องเล่นได้มากกว่านี้อีก แต่ไม่ทำ เหมือนสนพ.นี้ถ้าตัวเอกไม่ใช่ชะนีแม่งก็เซอร์วิสวายมากๆ 5555 เออ มีแต่ตัวผู้หน้าตาดีและเบียวพอสมควร ... เอาวะ อย่างน้อยก็ดีกว่าโอปป้าว่าวไดอารี่กับแดงดำล่ะกัน ส่วนทไวไลท์...อีดอกกกกกกกกกก กูโดนหลอกเพราะหน้าปกนวจันทรา ชอบปกมาก ชื่อสวยมาก ไม่น่าเลย ตอนนี้รองขาโต๊ะข้างๆบอยแอ่นกะดอแล้ว RIP
แหมบนๆพูดถึงขันถีสาว กูอ่านานมากหยุดไปเล่มไหนไม่รู้ จำได้ว่านางเอกมีผัว3คนซึ่งฝ่ายชายตกลงกันเรียบร้อยหนึ่งในผัวมัน
ก็คืออีคนที่จับมันเข้าซ่องตอนหลังฮีพิการหรือตาบอดกูจำไม่ได้มาก แต่อีดอกนางเอกมาเจอก็เลย สงสารจ้าเอาแหละมึงมาเป็นผัวกูนะ
เราแต่งงานกันเถอะ ถ้าที่มีอยู่แล้ว2ผัว น่าขำที่ฝ่ายชายยอมแถมหลังๆยังเชียร์ให้รักกันด้วยอีเหี้ย เจริญดีเจงๆ
>>218 อ่า...8เซียนเนื้อเรื่องมันเนือยๆว่ะ อ่านแบบชิลๆ ไม่ได้พีคอะไรแบบนั้น //แต่กูก็ตามเก็บครบเพราะปก
>>228 กูติ่ง Finch นะเออ แต่เรื่องที่ดังมากของเขาที่ได้คุณเฝอวาดปกน่ะ จริงๆ ภาคแรกมันยังไม่ดีเพราะเขาเพิ่งลองเขียนแนวใช้มุมมองพระเอกดำเนินเรื่อง คือกูก็ไม่ได้คิดว่ามันสนุกแบบเป็นผลงานชิ้นเอกของฟิ้นช์ แต่เนื่องจากกูปวารณาตัวเป็นติ่งพี่แกตั้งแต่เมื่อเจ็ดปีก่อน ผลงานกี่อย่างๆ ของพี่เขากูก็เก็บหมด 5555 non limitation ตามที่ >>229 บอกก็โอเค แต่กูชอบเรื่องแรกๆ ของฟิ้นช์มากกว่า soul playing game งี้ little witch งี้
แต่สำหรับเรื่องอื่นๆ ของ1168กูไม่โอเค อย่าเซอร์วิสวายกูเยอะ กูจะอ้วก กูอยากจิ้นเองเข้าใจกันบ้างงงงง
ลงชื่อ โม่งติ่งFinch
1168 นี่กูชอบการ์ตูนท้ายเล่มอย่างเดียว อย่างอื่นกูไม่อ่านเลย สมัยนี้ยังมีอยู่มั้ยวะ กูเลิกอ่านไปหลายปี
เข็ดสุดคือเจ๊ห่าน swordman แห่ง iris เมื่อก่อนกูบ้าแร็คเลยซื้อมาอ่าน อย่าให้กูสาธยายความห่วย สงสารคนเขียน กูยังโง่ซื้อเล่มต่อเค้านะหวังว่ามันจะพัฒนาขึ้นบ้าง ก็พบว่า ไม่อะ ห่า เหมือนเดิม ห่วยสุดๆ
ขนาดตอนนั้นกูเด็กๆอ่านอะไรก็สนุกนะ
เรื่องอื่นกูก้อว่าไม่สนุก โอเคสุดคือซิการ์เล่มแรก ที่เหลือแม่งอะไรก็ไม่รู้ กูไม่ซื้อละ
>>234 กูเคยอ่านผลงานเขาเรื่องนึง ตอนนั้นกูว่า wadoiji ห่วยมากสำหรับกูแล้วนะ มาเจอเขานี่นิยายของวาโดอิจินี่เป็นนิยายดีไปเลย แต่ความจำกูก็เลือนรางไปตามกาลเวลาแล้วอะเลยจำไม่ได้ว่าเรื่องที่อ่านเป็นยังไง รู้แค่กูไม่ชอบ ไม่ถูกจริต ส่วนผลงานวาโดอิจินี่น่ารำคาญชิบหาย ควรเอาปืนกลกราดยิงให้ตายหมดโรงเรียนแล้วเอาไฟเผาไม่ให้เหลือซาก เซอร์วิสวายโง่ๆ แถมยังมีแต่เรื่อง WTF เต็มไปหมด
>>217 เป็นปมด้อยกู....ถ้าออกกูก็จะซื้อ แต่เรื่อง WWV นี่บางส่วนพอแดกได้ แต่ส่วนแดกไม่ได้เยอะเกินเริ่มตั้งแต่ตัวละครเยอะยั้วเยี้ยแต่ดันไปเน้นความสำคัญแค่จุดใดจุดหนึ่งแล้วเป็นจุดแบบดราม่าโง่ ๆ ด้วย ท่านเจ้ากับแองเจไลน์งี้ อีห่า งี่เง่าพอกันตอนอ่านอยากตบให้คว่ำทั้งคู่ อินด์ที่เพื่อนกูอวยมากไม่รู้อวยทำเหวอะไรอ่านยังไงแม่งก็เด็กเอาแต่ใจไร้น้ำยาไม่มีความคิดที่ถูกสปอยล์จนเสียคน+จูนิเบียว..... ใช่ โตมาเป็นพ่อคนก็ยังเป็นเหมือนเดิมเดิม แต่ส่วนดีงามสุดกูยกให้เปเลีย ดูมีอะไรให้เล่นเยอะไม่เล่น แล้วบทก็หายไป.....
ควยยยยยย
>>237 มึงให้กูเล่าอะไรอีกคะ กูอ่านเป็น 10 ปีแล้วกูจะจำได้มั้ยเนี่ย 5555 กูจำได้อย่างเดียวคือชื่อนักเขียนเพราะกูแบล็คลิสต์เอาไว้
เนื้อเรื่องของ238 กูว่ายังดีกว่า เพราะเท่าที่กูจำได้คือพระเอกหล่อมากกก และงี่เง่า และไปเดทกะนางเอก และ จบ สัส เนื้อเรื่องมีแค่นี้จริงๆ
แปดเซียนอ่านเอาฮากับคาแร็กเตอร์ เพราะเนื้อเบาและเนื่อยตามที่คนอื่นเขาบอก กูเป็นส่วนน้อยที่ชอบเรื่อง
1168 กูว่านิยายด้อยที่สุดในบรรดาสนพ แม้แต่ของ finch ที่ว่าดีๆ กูก็อ่านไม่สนุก หลงซื้อมาเพราะปก enfer de hell
เอ้า กูหามาให้ เด็กหนุ่มหน้าใสหัวใจซาตาน by swordman แห่ง iris ลองไปอ่านกันดู
http://writer.dek-d.com/Swordman_Iris/story/view.php?id=62290
กูได้ข่าวว่าเดี๋ยวนี้Swordmanแห่งIris เปลี่ยนไปเขียนนิยายรักผู้ใหญ่ให้สถาพรแล้วแต่ไม่รู้เปลี่ยนนามปากกาใหม่เป็นอะไร ใครเคยอ่านมาเล่าให้ฟังหน่อยดิ อยากรู้ว่ามีอะไรพัฒนามั่งมั้ย
1168 กูเคยอ่านเรื่องเดียวว่ะ เรื่อง crow อีกาตะวันตกตะวันออกอะไรสักอย่าง อีองค์หญิงน่ารำคาญไปหน่อยแต่ก็โอเคนะมึง แต่นานแล้วล่ะ
>>240 ฮือ กูรักมึงจัง นี่ความในใจกูเลย 555 คือคาแรคเตอร์น่าสนใจเยอะฉิบหาย ไปรุ่นลูกแล้วยังวกกลับมาประเด็นรุ่นพ่ออีก ฮือ กูเบื่อินด์กะเอลไลเดอร์จีจี ;____; กูเห็นใจปมด้อยมึงเลยอ่ะ
>>251 เออ อันนั้นก็โอเคนะ แต่ก่อนกูอ่านก็ไม่ค่อยอะไรกะอีองค์หงิญมากนะ 555 1168 เคยอ่านแต่งานของFinch กูชอบงานเขานะ กูอ่านแล้วขำเบาๆเหมือนกัน แต่ตัวละครของเขาจะมีพลังเว่อร์วังอลังการไม่สมเหตุสมผลมาก หลังๆกูก็เลยไม่อ่านละ
>>240 โอ้ โม่งชอบเปเลีย เหมือนกูเคยคุยกับมึงเรื่อง WWVเมื่อหลายกระทู้ก่อน ถ้ามึงใช่โม่งคนเดียวกันน่ะนะ555+
>>253 กูเกลียดอินด์ เกลียดฉิบหาย ไอเลเดอร์นี่แค่เบื่อขี้หน้าเฉยๆ แต่อินด์แม่งเด็กไม่ยอมโต อายุร้อยกว่าปีเเล้วมึงก็ยังไม่ยอมโต โคตรเกลียดเลย รุ่นพ่อนี่ถ้าไม่คิดไรมากก็โอเค(อย่างน้อยกูก็ชอบแองเจไลน์) แต่มึงงี่เง่าซึนเดเระทั้งคู่เห็นเเล้วหน่ายใจ คู่ในเรื่องนี้กูชอบคู่นอร์มอลลูกของท่านเจ้ากับลูกของลุตนะ(กูก็ชอบลุตด้วย555)มันน่ารักๆดี
>>253 กูมองว่าพวกคาร์ตัวประกอบ(สมควรเรียกแบบนี้มาก)แม่งดูน่าสนมใจกว่าตัวหลักเยอะ คือเรื่องตัวหลักนี่กูอ่านแล้วได้แต่กรอกตา แต่เพื่อนกูอวยค่ะ อยากรู้เรื่องของตระกูลสคาร์จให้มากกว่านี้จุง เหี้ยยยย มันไม่น่ารู้เว้ยถ้าผลิตคนแบบอีอินด์ออกมาเนี่ย แต่ถ้าถามกูว่ากูเล็งใครไว้กูเล็งเปเลีย จำได้ว่าตอนเกิดแบบราง ๆ ที่แม่งมาทำทายาทสืบต่อ เลือดใครก็ไม่รู้ตกลงไปในอ่างของเปเลียเลยกลายเป็นว่าเกิดมาไร้ความรู้สึก+ไม่เหมือนพ่อ ห่า ดูเล่นได้เยอะแยะมาก แม่งมาแค่ไม่มีความรู้สึก//ควยยยยยย เวลากูจะซื้อหนังสือกูเลยต้องเลือกหาเรื่องที่แม่งโอเคไง ไม่ใช่ซื้อไปแล้วแบบ อ้าว อีดอกมีอยู่ 20 เล่ม เกลียดแค่ไหนก็จะเก็บ แต่ถ้าซื้อมาแค่เล่มแรกกูอาจเปลี่ยนใจขายทิ้งกันแต่อีดอกเรื่องนี้แม่ง 11 เล่มครึ่งทางแล้วไม่ทัน 555555
>>254 ใช่กูคือโม่งชอบเปเลียคนนั้นเอง 5555555 ขอบคุณมากที่มึงยังจำกูได้ เลิฟ ๆ คู่ของสตาร์กับลุตอ่ะน่ารัก กูค้นพบว่าเป็นความดีงามอ่านระหว่างที่ดูอินด์แย่งไอเลเดอร์(ที่แม่งไม่ใช่ไอเลเดอร์)กับเซนต์อา
>>254 กูชอบลุตกับเปเลีย(ชอบแบบชอบคาร์ฯไรงี้นะ) แต่กูเสียใจที่เปเลียบทน้อยสัสๆ แล้วกูก็ชอบแองเจไลน์ด้วย ถึงเรื่องดราม่าของเฮียแกกับท่านเจ้าจะไร้สาระขนาดไหนก็ตาม ฮือ พูดตรงๆว่ากูเกลียดอินด์ที่สุดในเรื่อง จากเด็กบื้อๆโง่ๆกลายมาเป็นเด็กโข่งอีโม กูไม่ปลื้ม!!
แต่ที่กูไม่ปลื้มที่สุดคือวิธีการค้าขายของบานาน่า ที่เขาเอานิยายมาขายในราคา79บาทอ่ะ(กุจำราคาไม่ค่อยได้ละ รู้แค่ว่าถูกลงไปเยอะ) แล้วคือกูจำได้ว่าบางเรื่องมันเพิ่งจบไปเมื่อปีก่อน แล้วเขาก็เอามาเซลสุดๆในปีถัดมา คือเหี้ยอะไรรรรรรร ที่กูซืื้อไปเป็นพันคือเหี้ยอะไรรรรรรร //ทุบโต๊ะ
>>256 แม่งเหี้ยมากมึง ออกหนังสืบจบครบชุด ภายในหนึ่งปีถัดมาเหลือเล่มละ 79 ถ้าผ่านมาอีกพักนึง 60
ล่าสุดกูเจอ silver อะไรสักอย่าง(กูอ่านไปเล่มเดียว ของอิบานาน่านี่แหละ) งานหนังสือล่าสุดมีบูธนึงเหลือเล่มละ 20 สัสสสสส กูซื้อไปขายต่อร้านมือสองยังคุ้มเลย
คือหนังสือสนพ.นี้ทำกูหมดศรัทธามากอ่ะ แบบกูจะไม่ซื้อมันตอนเต็มราคาเด็ดขาด
ว่าแต่ทำไมพวกมึงจำ wwv ได้ละเอียดกันจังวะ กูรีเซ็ทสมองล้างออกไปหมดละ แค่ชื่อนี่ก็จำไม่ได้สักอย่าง รู้แต่ว่ากูชอบคู่หัวแดงกับผู้หญิงหัวเหลืองปกสามสี่ กูเลยทนอ่านต่ออีกนิดนึงแล้วเจอท่านพ่อพอดีก็เลยต่ออีกนิดนึง สรุปกูเลยซื้อมาจนจบทั้งที่สิบเอ็ดเล่มกูก็ชอบแค่นี้แหละ..
การตลาดโคตรเหี้ยจริงจัง กูคือหนึ่งในคนที่ซื้อราคาเต็ม เจอลดครั้งแรกแม่งแทบกระอัก
>>260 บลิสกูรับได้นะ ราคาเต็มมันไม่ได้เเพงสัสหมาแบบกล้วยนรก บางเล่มอย่างยมทูตขาวเล่มละ95 แต่กล้วยนี่แค่บางๆก็ปาไปเกือบสองร้อยละ จำได้ว่ากูซื้อเเปดเซียนอลเวงครบชุดในงานนึงราคาลด25เปอร์มั้ง งานต่อมาเว้ยยเหลือเล่มละ79 คือเหี้ย เหี้ยมากๆๆๆ
คุยหลายเรื่องกรูชักงง...
ตกลงwwvนี่เรื่องอะไรวะ ย่อซะงง 55
เงี่ยนอะ ใครเคยซื้อพวก fhm zoo อะไรแบบนี้มาอ่านแบบจริงจังบ้างวะ ข้างในมีอะไรบ้าง พอดีกูหน้าบาง ไม่กล้าซื้ออ่านว่ะ
อ้อ แล้วก็ไอ้พวก attitude ของเกย์ด้วย แม่งเกย์ถึงขั้นไหนวะ
>>255 โอ๊ยย กูดีใจมากกกที่มีคนเกลียด/หมั่น/รำคาญอินด์แบบกู คนเหี้ยอะไรความคิดความอ่านมึงไม่ไปไหนสักที ความคิดเด็กตลอดตั้งแต่แก่ยันโต O<-< ทำไมตัวละครเรื่องนี้ชอบรักเดียวใจเดียว ตัวเองผูกอยู่กับคนคนเดียวมากเลยวะ 5555 | มึงสู้ๆนะ แต่ก่อนกูก็เป็นแบบนี้ แต่หลังจากอ่านนิยายเรื่องหนึ่ง กูก็เริ่มเลือกมากขึ้น ไม่ซื้อต่อก็ไม่ซื้อวะ...
เรื่องนิยายขายโละของกล้วยนี่กูก็ปวดใจเล็กน้อยเหมือนกันว่ะ กูว่าโละเร็วมากนะ wwvนี่ไม่เท่าไหร่ นานแล้ว แต่บางเรื่องไม่ทันไรได้ไปนอนแอ้งแม้งในตระกร้าขาวซะแล้ว กูยังคิดเลยว่ากล้วยแม่งมีปัญหาด้านการเงินหรือเปล่าวะ รีบโละจังงง
fhm พูดถึงเรื่องเซ็กซ์กับเล่าปนะสบการณ์บ้าง เนื้อหาแนวเรทๆแรงๆแต่ยังไม่ถึงหนังสือโป๊
zoo อ่อนกว่าเล่มบนเยอะ เน้นเซ็กซี่ ทะลึ่งตึงตัง เบาๆ
attitude เน้นนายแบบชายแท้ สัมภาษณ์ไลฟ์สไตล์ เรื่องคอลัมน์เกี่ยวกับเกย์ มีรวมถึงเร ่องเพศด้วย
>>274 ขอบใจมากมึง จำได้ว่าเมื่อก่อนในเว็บ fhm มันจะมีคอลลั่มสาวโซฟาแดงให้อ่าน เดี๋ยวนี้แม่งทำยังกะไอ้พวกเพจ "ทำให้คุณจะต้องอึ้ง!" ห่าอะไรนั่น มีมานิดๆ อยากอ่านต่อให้ไปซื้อหนังสือ
ว่าแต่ทำไมต้องเชิญกูไปที่กามาวะ กูเงี่ยนเลยนึกถึงเรื่องหนังสือแบบนี้เลยมาถาม ไม่ได้บอกว่าอยากจะเย็ดเอ็มมี่แม็กซิมสักหน่อย
กูว่าโอตสึเอาท์ไปแล้วว่ะ
ใครอ่านเรื่องอีทเตอร์ที่ชนะประกวดEnter บ้างแล้ววะ
กูถามเพื่อนที่เป็นคอนิยายแนวๆนี้ มันบ่นว่าคนเขียนโฆษณาแค่ตัวละครเมะขึ้น จิ้นได้ นั่นเคะมากนี่วายมาก มันรำคาญเลยไม่ซื้อแม่งเลย
ในเว็บแจ่มก็เจอแค่คนมาท้วงที่คนเขียนตั้งชื่อตอนผิดไวยากรณ์eng อ่านตัวอย่างแล้วก็ไม่มีอะไรเลย กูเลยมาถามพวกโม่งแทนเนี่ย
ไหนๆแล้วก็ขอเปิดประเด็นนิยายประกวดเลยแล้วกัน
แล้วเรื่องปีก่อนๆมีใครอ่านกันแล้วบ้าง กูชอบแค่ท่านประธาน ไอ้ที่เป็นตัวละครในนิยายนั่นน่าเบื่อเรียบๆไป ภารโรงไม่ได้อ่าน ก่อนนั้นอีกมี7พี่น้องสำนวนดีแต่เนื้อเรื่องมั่วชิบหาย ในเว็บแม่งก็มีแค่ไอ(ชื่อตัวเอก)เคะมากๆ จนกูสงสารคนเขียนเลยว่านิยายมีแค่ภาพลักษณ์แบบนี้มันจะดีเร้อ เล่มสองกูเลยยังดองไว้อยู่เลย
ยังมีอีกไหมวะ กูนึกออกแค่นี้ที่เคยอ่านมา
>>281 กูรำคาญเอนเธอร์ตรงที่มักมีพระเอกเคะสัสๆนี่ล่ะ ไอ้เจ็ดพี่น้องนั่นกูอุตส่าห์คาดหวังว่ามันจะเล่นประเด็นครอบครัว ความสัมพันธ์ของพี่น้อง แต่อะไรวะ ทุกคนแม่งยึดติดที่พี่คนโต พี่น้องที่เหลือช่างแม่งเรอะ ที่มีความสัมพันธ์กันหน่อยก็ไอ้พวกคู่ที่นักอ่านแม่งจิ้นๆ กัน ฉากให้จิ้นนี่เยอะจังเลยค่าา ...ทั้งๆที่ฉากที่กูชอบที่สุดในเรื่องคือที่พี่น้องเจ็ดคนอยู่พร้อมหน้าพร้อมตาแล้วทะเลาะกันบ้าง เถียงกันบ้าง มันดูอบอุ่นชิบหัยเลย
เซนทาเรียกูว่าโอเค พอดีได้ฟรีมา+กูเป็นติ่งคนเขียน เสียแต่คำผิดบานมาก ๆ เรียกชื่อตัวละครสลับกันบ่อย เรื่องนี้มีข้อมูลแฝงเยอะดี ปรัชญาแมว ประวัติฝรั่งเศสนิด ๆ หน่อย ๅ
เรื่องที่เกือบจะโอเคคืออะไรสักอย่างที่ปก narduck(นักวาดเกากลีชื่อประมาณนี้)วาด เรื่องนั้นแม่งเป็นสตอรี่เสริมนิยายภาคหลักของคนเขียน ปมเลยอ่อนมาก ๆ แถมแก้ปัญหาด้วยว่ารอตัวละครอื่น(ซึ่งเป็นตัวเอกภาคหลัก) มาช่วย อันนี้พระเอกชื่อเวทาล จำได้แค่นี้ แต่ภาษาโอเค
แต่เรื่องข้างบนก็ยังดีกว่า the key เรื่องที่มีหมาป่าจิ้งจอกเดินทางกับใครไม่รู้แล้วเข้าสูตรว่าจริง ๆ เป็นผู้หญิง อันนี้ออกจะน่าเบื่อ จากนั้นมากูก็เลิกอ่านนิยายประกวดเอนเทอร์ มีจอมมารแถมมาเรื่องนึงที่กูว่าโอเคเหมือนกันแต่นานละ
>>259 กูก็ไปซื้อ silver area จากบูธนั้นมาแหละมึง คุ้มสัสๆ แต่กูสงสารเพื่อนที่ซื้อแบบราคาเต็มไปว่ะ
อิบูธนั้นมันทำไงถึงเอามาขายในราคาเล่มละ20ได้วะ นี่กูอยากรู้ คือมันถูกแบบ...ถูกเกินไปป่ะวะ สภาพก็ไม่ใช่มือสองด้วยนะ ห่อพลาสติกมานิ้งเชียว
>>2ุ62 silver area นั่นแหละมึง ไม่ได้มีเรื่องนี้เรื่องเดียวนะ มี WWV ด้วย คือเล่มละ20หมดเลย
หนังสือของเอนเทอร์ ล่าสุดกูไม่ชอบBlack flower ว่ะ (เป็นนิยายแปลนะ) คือตอนแรกเลย สนพ.เขาโฆษณาว่าดาร์ก กูเลยลองดู ปรากฏกูอ่านแล้วกูขำ เหมือนอวี้หว่อแกทิ้งสไตล์เดิมของแกไม่ลงว่ะ แบบตอนนั้นกูอ่านมา3เล่ม กูสัมผัสได้แต่ความอีโมของตัวเอก ยึกๆยักๆอยู่ได้ (อารมณ์มันแบบ เจ้าฆ่าพ่อข้า เจ้าฆ่าแม่ข้า ข้าจะล้างแค้น ล้างแค้นน ล้างแค้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน //ยืนตะโกนที่หน้าผา)
สุดท้ายกูอ่านเล่มจบ กูหวังว่าจะพบกับอะไรที่ฉีกแนวเดิมๆของอวี้หว่อบ้าง สรุปคือไม่เลย จบแฮปปี้สัสๆ ทุกอย่างลงล็อค
เล่มแรกมันคงดาร์กสุดแล้วมั้ง แม่ง แต่ดูโครงเรื่องก็พอโอเคนะ ไม่แย่มาก แต่กูอ่านแล้วรำคาญตัวละคร
>>290 black flower นี่กูแอบผิดหวังกับตอนจบนิดหน่อย ปูมาเหมือนจะดาร์ค แต่จบง่ายสัส อุตส่าห์รอตั้งนาน เรื่องความอีโมของตัวเอกกูเห็นด้วย แบบจะฆ่าก็ไม่ฆ่าสักที รอวางแผนไรเยอะแยะ ยังไม่ทันฆ่าใครแต่ตัวเองจะตายเอาตั้งหลายรอบ สี่เล่มจบกูว่าไวไปหน่อย แต่ถ้ายืดกลัวมันจะอิรุงตุงนังกว่านี้ ที่ทนอ่านนี่ก็เพราะชอบคาซีล้วนๆ 555555555
>>291 ใช่มึง จบง่ายสัส กูก็ชอบคาซีนะ แต่กูรำคาญตอนเล่ม4ที่มันมัวแต่ยึกยัก จะฆ่าก็ฆ่าเถอะ มัวแต่ลีลานู่นนี่อยู่ได้
ตอนแรกกูคิดว่ามีมากกว่า4เล่มด้วยซ้ำ แต่จบเลยก็ดีแล้วแหละ
>>292 //กอดคอมึงงงง กูเข้าใจมึงงงง กูเข้าใจจจจจ กูนี่แหละที่ซื้อราคาเต็มไปเกือบหมดเลย (ถึงจะมีได้ฟรีมาบ้าง) แต่บูธที่ขาย 20บาทนี่ไม่ใช่บูธของสนพ.นะ
ว่าก็ว่าเถอะ สนพ.ดูไม่ถนอมน้ำใจลูกค้าเลยว่ะ แบบกูก็ว่ามันเพิ่งจบไปไม่นานนะ (นับจากวันที่เล่ม11ออกจนถึงวันที่กูเห็นเขาเอามาเซล79บาท) ไม่ถึง3ปีด้วยซ้ำ ไม่สิ 2ปีเองเหอะ
>>259 กูชอบลุตกับซาเฟียร์มากกกกกกก แต่คนรอบตัวกูเกลียดคู่นี้สัสๆ ลุตเปเลีย ลุตไอเลเดอร์กูก็ชอบและคนรอบตัวกูก็เกลียดคู่นี้เช่นกัน สรุปง่ายๆ คือคนรอบตัวกูเกลียดลุตนั่นเอง ทำไมวะ TvT พวกเพื่อนกูชอบไอเลเดอร์อินด์ แอลเอลเฟ่ย์อะไรแบบนี้ไง กูก็พอเข้าใจว่าทำไมคุยกันไม่ได้ แม่งชอบคนละสไตล์ แถมกูเกลียดตระกูลสคาร์จสัสๆ ทั้งอินด์ แอลเลยอีเหี้ย โคตรอีโม อีกคู่ที่กูชอบคือแองเจไลน์เซนต์อา แม่งปากไม่ตรงกับใจกันจนเรื่องยืดยาวถึงรุ่นลูก กูอ่านไปก็ด่าไปลุ้นไปนะ 55555555555
สรุปคือกูอ่านเรื่องนี้จนจบ(เล่ม11)ได้เพราะลุตกับแองเจไลน์ 5555555555555
Black flower กูชอบคู่เมแลนท์(กูมูสมอร์)มีร่า(ลูกเวสต์)จัง... แต่กูหันไปไหนก็มีแต่คนเกลียดมีร่า why /กอดขอนไม้กลางทะเล
ตอนแรกกูมโนว่าผมดำของเมแลนท์หมายถึงเมล็ด ตอนจบเมแลนท์จะสละชีพกลายเป็นต้นไม้ให้ใบไม้ที่เหลือมีชีวิตต่อไป ส่วนคาซีก็ทำหน้าที่พิทักษ์ต้นไม้(เมแลนท์)จนวันหนึ่งเมแลนท์สร้างดอกไม้ที่มีความทรงจำของตัวเองให้มาอยู่กับคาซี
พูดก็พูดนะ เรื่องนี้ถือว่าดีสุดของอี้แล้ว เล่มอื่นๆเหมือนจะเริมก็เริ่มไม่มีที่มาที่ไป เรื่องนี้อี้เริ่มเรื่องดีสุด อยู่ในเส้นมากที่สุด แต่ดันตัดจบเอาอย่างเพื่อนรักแบบสุ่ยซะได้ ประเด็นที่แง้มๆว่าราชินีอาจเป็นบอสใหญ่ก็โยนให้ตัวประกอบซะงั้น แต่ก็ถือว่าลงตัวกว่าาkill no more เยอะ
>>294 เหี้ยมึงร่างแยกกู กูชอบลุตเปเลีย จากตอนพิเศษอ่ะมึงที่เปเลียไปนั่งดื่มเหล้าเป็นเพื่อนลุต คือกูแบบโหน่ารักสัตว์ ต้องการจะแดกเปเลียมาก ลุตซาเฟียร์ แต่เพื่อนกูค่าชอบไออินด์ ท่านเจ้าท่านเจ้านี่ง๊องแง๊งงอแงสัตว์พอกับอีอินด์เลยห่า มึงซึนไม่เข้าเรื่องนู่นนี่นั่นอีก ทิฐิค้ำคอ กูมองว่าตอนแรกแองเจไลน์ยอมลดแล้วน่ะมึง แต่คือห่านี่ดันไม่บอกเองแล้วมานั่งเสียใจทีหลัง มานั่งแย่งตัวไอจากอินด์ ช่วงท้ายเรื่องไม่ค่อยมีพอยท์อะไรเลย//กรี๊ดแรง วัลแคนกูก็ชอบตอนพิเศษแม่งโอเคดี (ไม่ใช่เพราะเปเลียกูมีบทหรอกน่ะ......) เป็นคาร์ที่น่าเล่นแต่คุณสุ่ยก็ไม่เอามาเล่น พูดเรื่องเทวฑูตแล้วกูหงิด ให้แค่ 2 ตระกูลเด่นที่เหลือคือตัวประกอบ.......... ดอกกกกกก by โม่งชอบเปเลียคนเดิมแจ๊ะ
>>299 เห็นมึงว่างี้เดี๋ยวกูคงไปหาอ่านบ้างล่ะ แต่ของอี้นี่กูรออ่าน LSK ภาค 2 ว่ะ ออกมาแล้วข่าวหายไปเลย.... ไอโรกูล่ะ กูชอบไอโร แง
>>301 เหมือน กู เลย กรี๊ดดดดดดดด ฉากดื่มเหล้ากันข้ามกรงแม่ง โคตรอ่ะโคตร กูชอบมากกก แล้วพอลุตตายเปเลียก็บอกรู้สึกเจ็บในอกมันหน่วงๆ เหมือนอะไรหายไป ว้ากกวหสกาฟวหส แล้วตอนไอเลเดอร์เอาลูกลุตไปเลี้ยงเปเลียก็เหมือนจะอิจฉา โฮหกกกกกกกก กรรรรรร กูจำอะไรไม่ค่อยได้แต่กูชอบคู่นี้มากกกก ลุตแม่งกินกับใครก็อร่อยจริงๆ หืดหาดดด
>>302 เออแม่งน่าเอ็นดูตรงไหนวะ คนรอบตัวกูนี่โคตรโอ๋อินด์เลย ฟรัคคค
ไอ้พวกกระจอกแม่งแห่กันมาจากไหนวะเนี่ย คุยกันแต่หนังสือชั้นสวะ
ขยะ ขยะ ขยะ
มึงๆ WWV นี่จบที่เล่มไหนนะ กูตามถึงเล่ม10 ที่จ้าวตาย นี่คือจบยังวะ
กุก็เกลียดอินด์ เกลียดลูกมันด้วย. กูอยากให้พี่สาวมันไม่ตายว่ะ อินด์แม่งจะได้ไม่ต้องเกิด แล้วรุ่นนี้มันจะได้เฮฮาแฮปปี้ดี //ซับน้ำตา
WWV คือเรื่องอะไรวะชักสนใจ
กูก็มั่นใจว่าถ้ากูกลับไปอ่านตอนนี้ไม่อินแน่นอน
ส่วน black flower ไม่รู้มีใครคิดเหมือนกูรึเปล่า กูอ่านสามเล่มแรกเคมีคาซีกับต้นไม้มันใช่มากกกกกในแบบของชายหญิง แต่ต้นไม้เสือกเป็นเพศชายที่ทุกอย่างเหมือนผู้หญิง ทำให้กูรู้สึกหงุดหงิดเหมือนคนเขียนแม่งขายแต่วายสนองนี้ดตัวเองเลยไม่ยอมให้ตัวเอกเป็นผู้หญิงยังไงไม่รู้ (กูยังไม่อ่านเล่มสี่ ห้ามสปอยล์กู!!!! แต่เอาจริงกูก็ดีลีทเนื้อเรื่องออกจากสมองเกิน 50%ละ กูจำอะไรไม่ค่อยได้เลย...)
>>317 อกแตกตายแล้วมึงงง เหี้ยมาก
จะอ่านเรื่องนี้ได้นั้น ตัวมึงต้องมีความอดทนสูงพอควร เพราะเล่มเเรกๆแม่งค่อนข้างเหี้ย อ่านแล้วง่วงสัส แต่ทนได้ประมาณเล่ม3มีดราม่า แล้วเล่ม5แองเจไลน์ของกูจะเริ่มเท่และมีบทขึ้นมา(กูจำบทได้เเค่เฉพาะเล่มนี้นะ ตลกแดกและหล่อมาก555) เล่ม6ขายวายเต็มรูปแบบและย้อนอดีต เล่ม7เริ่มเข้าสู่บทดราม่าเพราะพระเอกตายห่า อินด์โคตรน่ารำคาญที่เล่มนี้เป็นต้นไป
กูไม่ได้อ่านbfนะแต่yuwoนี้เหมือนอยากเขียนวายแต่ไม่กล้า สุดท้ายอยู่ๆจับไปคู่สาวไหนไม่รู้ซะงั้นตลอดเลย
ใครโผล่ในเล่มแปดวะ
ชาร์ล็อตเบอร์สอง ซึ่งกูไม่เข้าใจทำต้องแต่งกับยัยนี่ ถ้าเป็นชาร์ล็อกเบอร์หนึ่งยังพอเข้าใจได้
ลองหาดูละ มันอยู่ใน LSK 39 สินะ ดูหลายคนก็ไม่ชอบ แบบมันไปรักกันตอนไหนทั้งๆที่เป็นตัวประกอบในเล่ม 8 แท้ๆ ทำไมไม่เป็นชาร์ลอต1นางดูรักครีอุสด้วยนี่ ว่าแต่มีลูกกันด้วยเรอะ
>>328 ใช้มะมึง ถ้าเบอร์หนึ่งแต่งมาดีๆแต่แรกนี้กูว่าจะได้คู่น่ารักคู่หนึ่งนะ แต่ก็ไม่แต่งไงแล้วเหมือนเฮ้ยภาคสอง อยากให้ครีอุสมีลูก เหลือหญิงไหนอีกว่ะ ถีบส่งให้แต่งแม่ง.... คือเบอร์สองก็ได้แหละแต่แบบมึงครับช่วยแต่งแบบไม่ใช้ถีบส่งให้มีคู่ได้มั้ยยยย มันมีหลายทางที่แต่งแล้วคนจะยอมรับนะเว้ยแต่ก็ไม่ทำ หักดิบ กูจะให้มึงมีคู่ จบ
lsk 39 นี่สนุกมั้ยวะกูไม่ได้อ่าน แต่เจอแบบนี้แล้วไม่ค่อยอยากอ่านเลย เก็บแปดเล่มก่อนหน้าไว้เป็นความทรงจำดีกว่า 555555 แล้วคนอื่นมีลูกกันมั้ยวะ
>>332 ถ้าอ่านมาไม่ผิดคนอื่นยังไม่มีลูกนะ(อยากถามมากแล้วเคเรสละมึงงง....) กูให้สนุกน้อยกว่าภาคเดิมนะ เหมือนปัญหาแก้ไปหมดแล้วแล้วก็มาเดินเรื่องเล่าจุดตก จุดต่อ ทีหลังมากกว่า แต่มีต่อกูก็เก็บแหละ กูเป็นพวกตามไรแล้วต้องเก็บให้ครบ
ปล.กูคาดหวังกับlsk รุ่นแรกนะ สาวแม่งหล่อ แต่เมื่อไรจะเอาเข้า...
ปปล.กูยังอัดอั้นไม่หาย ชาร์ล็อตเบอร์หนึ่งกูวววววววววว
กูเชียร์ชาร์ล็อตเบอร์1ว่ะ แม่งงงง ถ้าเป็นแบบโสดชั่วชีวิตเพราะรักชาล็อตที่ตายไปกูจะไม่ว่าเลยนะเมิงง นี่ยัดเยียดให้ได้กับตัวประกอบ กูเสียใจ >>332 กูไม่รู้ กูตามเพราะไอโร กูแพ้ทางพี่ชายอบอุ่นใจดีสุดหล่อว์ แต่กูรำคาญอีเทอร์มิส39มากเลย หนุ่มซึนหน้าสวยนี่น่ารำคาญจริงๆ >>333 สาวหล่อไหนมึง เล่ามา มีรุ่นแรกด้วยเรอะ //นั่นล่ะ กูกรีดร้องไปพร้อมๆ กับมึงนะ ชาร์ล็อตกูวววววววววววว!!!!!!!
wwv ไม่ว่ายังไงกูก็เกลียดอินด์อยู่ดี
กูอยากอ่านรุ่นสามสิบเจ็ดมากกว่า เคยอ่านฟิคนีโอกับชาเซลแล้วเคมีใช้ได้
>>334 รุ่นแรก ไปหาดูดีๆแล้วรู้สึกมีแค่วางแผน+ภาพยังไม่เขียน(หรือเขียนแต่ยังไม่รวมเล่มไม่รู้ มีคนแปลมาว่าจะเขียนอย่างอื่นก่อนแต่นั้นเมื่อปีที่แล้วข้อมูลถูกผิดกูไม่รู้ แต่คิดว่ามี enter ยังไงก็เอามา)
ปล.เทอร์มิสรุ่นแรกสาวหล่อเว้ยยยย หล่อมาก หล่อตรงใจกู เขียนเถอะ ภาพhttp://www.enter-books.com/forum/index.php?topic=10028.0
กูชอบคาร์แบบนีโอวะ เมพๆเกรียนๆ แต่ก้มีโมเม้นต์อ่อนโยนกับลูกศิษย์ มีคาร์แบบนี้อีกมั้ย กูอยากไปหามาเสพ ฟฟฟฟฟ
พวกมึงมีใครอ่านTemeraireบ้างมั้ยวะ__
>>345 กูเข้าใจความรู้สึกมึงเพราะมีอีกหลายเรื่องที่กูอยากเม้ามอยแต่ไม่มีใครจะให้คุยด้วย ไอ้เรื่องนิยายทำหนังต้องบอกว่าทำใจเหอะ เจอมาเยอะแล้วที่บอกว่ามีค่ายหนังซื้อลิขสิทธิ์ไปทำแต่โดนดองไว้ แล้วถ้าทำออกมาได้ต้องลุ้นอีกมันจะดีหรือแย่และทำเงินไม่ทำเงิน
ปล. ใครอ่านบ้าง jonathan strange & mr norrell ตอนนี้มันมีซี่รี่ย์แล้ว
แหวกประเด็น โม่ง กูมีสปอยตอนจบขันถีสาวมาบอก พอดีเพื่อนกูไปอ่านผลงานใหม่เรื่องโจรสลัดสาวมา ในเรื่องนี้มีเฉลยตอนจบขันถีไว้ตั้งแต่ต้นเรื่อง
ตอนจบ นางเอกกับเพื่อนขันถีกลับไปโลกปัจจุบันแล้วแต่งงานกันนะแจ้ ใครอวยขันถีไว้กูขอแสดงความยินดีด้วย
5555555555555555555555555555555555555555 คนเขียนใช้เหี้ยไรคิดแว๊ จบหักคอกูมาก 3ผัวในยุคอดีตกูแห้วจังไร
วกกลับมารักกันอีกรอบสัสดีเจงๆ
พอพวกมึงพูดถึงอวี้หว่อจับคู่มั่ว กูนึกถึง kill no more ขึ้นมาเลย ไอ้เหี้ย ทำไมไม่จับคู่ให้พระเอกมันดีๆหน่อยวะ ถ้าอีแอนเซลไม่ได้ ก็เอาอีเจ้าหญิงนั่นก็ได้ หรือถ้ามึงจะไม่ให้มันชอบใครเลย มึงก็ควรที่จะทำให้มันจบสวยๆน่ารักๆหน่อย ไม่ใช่หักดิบว่ามันเป็นพี่น้องแท้ๆ รักต้องห้าม ไอ้เหี้ย อีสัส
>>352 มันก็จบด้วยการที่ไม่ได้ชอบกันแล้ว(ตอนจบเจ้าหญิงก็พูดว่ามองเป็นแค่น้องชาย)....แต่มาถึงจุดนั้นได้ไงกูก็งงอยู่
มึงไม่ต้องใส่โมเมนต์แอบปลื้มมาก็ได้นะถ้าจะไม่ใช้.... ตอนนั้นไม่เท่าไรแต่มาถึงตอนนี้กูค่อยรู้สึก อวี้หว่อเหมือนอยากเขียนไรหลายอย่างแต่ขี้เกียจ พอเดินออกนอกทะเลได้สักพักก็เล่นหักดิบกลับมาปมหลักแล้วที่เหลือก็ทิ้งๆคาๆไว้แบบงงๆ
ถามนิด กูอยากลองแต่งแนวฮาเร็มหญิง(แต่แบบไม่มีเอากันนะ) แบบจบก็จบฮาเร็มกูควรเขียนไงให้รู้สึกไม่น่าเกลียดเกินไปว่ะ
กูขอเริ่มหัวข้อใหม่มั่งได้ป่ะ หลังแฟนตาซีโรงเรียน ก็เป็นแฟนตาซีออนไลน์ จนมาถึงยุคตายแล้วเกิดใหม่ในต่างโลก ซึ่งกูว่าอย่างหลังนี่ฮิตโคตรๆ ญี่ปุ่น จีน ไต้หวันเอาหมด มึงว่ากระแสนี้จะอยู่อีกนานไหมและกระแสต่อไปคืออะไร เชิญอภิปรายและแจกแจง
กูว่าต่างโลก ดิสโทเปียกระแสเมืองนอกมาตั้งแต่ hunger game ภาคแรก สี่ห้าปีมาแล้ว แต่ไทยพุ่งไม่ขึ้นสักที
กูว่ากระแสดิสโทเปียแม่งยากเกินกว่าคนไทยจะฮิตได้ว่ะ ฮิตได้เพราะหนังอ่านนี่ยากกว่า ส่วนเขียนไม่ต้องพูดถึง
กูเห็นนิยายแนวดิสโทเปียแปลเป็นไทยเยอะขึ้นนะ ล่าสุดเด็กดีก็เอาแนวนี้มาแนะนำ เด็กก็มาคอมเมนรัวๆว่าน่าสนใจอยากเขียน อีกอย่างแนวนี้ตัวละครมักเป็นวัยรุ่นด้วย น่าจะเข้าทางนักเขียนเด็กๆ แต่ว่าจะเขียนรอดไหม ออกทะเลรึเปล่า เรื่องนั้นกูไม่รู้ว่ะ
เดี๋ยวนี้ดิสโทเปียเริ่มมาเรื่อยๆ เอาเข้าจริงๆ มันมาตั้งแต่ hunger games แล้วมาเรื่อยๆ divergent, maze runner อะไรพวกนี้ กูว่าเดี๋ยวนี้ถ้าคนจะเริ่มเขียนคงไม่แปลกหรอกมึง
ส่วนตัวกูชอบ 1984 สุดละ
แต่ maze runner แม่งก็ไม่เวิร์คป่ะ กูไม่ได้อ่านเองนะ แต่ตามอ่านสปอยล์ทั้งสามเล่ม รู้สึกว่าแม่งไม่ค่อยเคลียร์ว่ะ เหมือนสร้างปมไว้เยอะๆ แล้วคลายไม่ออก
กูกลัวเขียนดิสโทเปียแล้วแม่งจะออกมาเป็นจูนิเบียวในโลกที่มืดหม่นไม่มีใครเลยที่จะลุกกบฏนอกจากตัวกู ตัวกูที่เก่งกล้าคนนี้ กูกลัวมันเป็นแบบนี้ฉิบหาย
การมีกบฏที่สักพักตัวเอกจะเข้าร่วมนี่ cliche เหี้ย
ต้องอ่านทวีตนี้ แม่งแทบจะแฉclicheทั้งหมดของ ya dystopia ขรรม https://twitter.com/DystopianYA
dystopia คือไรครับ ขอคำอธิบายแบบเข้าใจง่ายหน่อย
ผมขี้เกียจเข้า google ผมเบื่อมัน
>>388 มึงปฏิเสธอะไรก็ช่วยมี ref หน่อยนะจ๊าดง่าวคุง
ไม่ใช่ปฏิเสธแบบให้ดูเป็นผู้รู้ไว้ก่อน คิดว่าคนอื่นคงจะไม่รู้เหมือนกัน
ถ้ามึงพอจะอ่านภาษาอังกฤษออกนะ ลองไปอ่านดู
http://en.m.wikipedia.org/wiki/List_of_dystopian_literature
ปล.โลกแคบแถมยังง่าวอีก เฮ้อออ
>>390 ขึ้นกับแนวคิดคนเขียน ถ้าฝ่ายปชต.จะบอกว่าโลกที่ไม่ใช่ปชต.คือดิสโทเปียหมด แต่ถ้ามึงเป็นไฮดร้าโลกแบบ1984ก็อาจเป็นยูโทเปีย หรือถ้าถือเพลโตมีพระเจ้าจักรพรรดิปกครองโลกก็ไม่ดิสโทเปีย
เอาง่ายๆว่ามึงสร้างโลกที่มึงไม่ชอบขึ้นมาถือเป็นดิสโทเปียหมด แต่ขนบจะบอกว่ามันเป็นโลกที่มนุษย์สูญเสียความเป็นมนุษย์หรือส่วนหนึ่งไป เช่นห้ามมีความรัก อิสระ การสืบพันธ์ หรือทรัพย์สินส่วนตัว etc.
ต้นเหตุแนวคิดนี้คือการไม่เชื่อในอนาคตกรืออยู่ในโลกที่มีความเสี่ยงสูง เช่นยุคสงครามเย็นภาพดิสโทเปียจากpost apocalypseเป็นสิ่งที่มองเห็นได้ชัดเจน เหมือนคนไทยตอนนี้ไม่เชื่อว่าประเทศนี้มีวันพัฒนานั่นละ
สาวฟุสร้างดิสโทเปียขึ้นมาในยุคสมัยของผมทำไมครับ
ไอ้ >>395 มันโทรลหรือมันโง่จริงวะเพื่อนโม่ง
Wiki มันไม่ใช่เว็บที่น่าเชื่อถือระดับเอามาอ้างอิงระดับงานวิจัย แต่มันก็ไม่ได้มั่วโดยไร้สมองแบบจ๊าดง่าวคุงนะ
ถ้าอยากรู้ว่าพอเชื่อถือได้ไหมก็ดูที่ ref ของ wiki ว่ามันอ้างอิงมาจากแหล่งไหนอีกที
ปล.บอกมาเถอะว่าจ๊าดง่าวคุงแกล้งโง่
เพราะถ้าโง่จริงนี่เราโคตรสงสารพ่อแม่นายเลยว่ะ 555
เออ มึงในลิสนั้นมีไรที่มึงคิดว่าน่าอ่านบ้าง
ปล.กูอยากลองเริ่มอ่านหนังสืออังกฤษล้วนดู แต่อิงกูอ่อนควรเริ่มที่ไรดีว่ะ(ส่วนเล่มที่กูคิดว่าอยากอ่าน ดูแล้วสกิลกูไม่น่าถึง)
>>398 ถ้าอิงอ่อนให้ลองอ่านพวกสายวัยรุ่นก่อน ประโยคไม่ซับซ้อน ศัพท์ง่าย ย่อยเร็ว แต่ทำใจกับเนื้อหา/คุณค่าบางเล่มมันหน่อยแล้วกัน สร้างโลกดิสโทเปียไม่ค่อยดีกันเท่าไหร่ด้วย ยังไม่นับบางเล่มที่มีพวกรักสามเศร้าน่ารำคาญสัสอีก จะโค่นล้มรัฐบาลตัวร้ายทั้งทียังต้องมาเลือกว่าจะเอาใครเป็นผัว เหี้ยไรหนิ ลอง uglies, เมซรันเนอร์, legend, divergent, under the never sky, matched, delirium, 5th wave, ready player one, cinder, am ember in the ashes, station eleven, angelfall, the girl with all the gifts, the winner's curse
ลืมบอกๆไม่ต้องดิสโทเปียก็ได้ เอาแนวไหนก็ได้แหละแต่ถ้าพวกที่ทำหนังแล้วกูจะไม่ค่อยมีแรงอ่าน(เคยลองกับแฮรี่แล้ว กูอ่านไทย+ดูหนัง ไปลองดูอิงกูหมดแรงอ่านประมาณว่ากูรู้เรื่องหมดแล้ว)
ถามนิดละกันไอ้เรื่อง >>342 นี้จะยากรึเปล่า(กูยังไม่ได้ดูตัวอย่าง แต่คิดว่าน่าจะยากอยู่)
ถั่วดำผู้โด่งดังมาถึงมู้นี้แล้วหรอเนี่ย
ที่นี่แก้ไขข้อความไม่ได้นะคับ
โม่งคนไหนอ่านยูโทเปียของโทมัส มอร์บ้างอ่ะ
กูกำลังอ่านอยู่ ครึ่งแรกกูโอเคกับมันนะ แต่พอเข้าครึ่งหลังนี่กูคิดเลยว่าเพราะงี้ป่าววะยูโทเปียมันเลยกลายเป็นนครโลกสวยที่เป็นไปไม่ได้ คนไทยใช้คำว่าบูโทเปียเป็นเชิงเสียดสีบ่อยๆ แต่ไม่รู้ว่าที่อื่นจะคิดเหมือนกันหรือเปล่า
แมวบ้านกูฉลาดในเรื่องแดกว่ะ นอกนั้นหยิ่งชิบ ไม่มีเซย์ไฮ กระโดดขึ้นบ่าเองแบบบ็อบบ้างเลย
จ๊าดง่าวคุงเงียบไปเลยอะ เบื่อจังงงง
อยากหานิยายที่มีอาหารเป็นส่วนประกอบ เขียนเจ๋งๆ ชวนน้ำลายไหล ไม่จูนิเบียว เป็นเรื่องย้อนยุคได้ยิ่งดี มีเรื่องอะไรแนะนำมั่งอ่ะ
กลายเป็นโม่งอาหารไปแล้ว งั้นเปิดต่อ มีนิยายเรื่องของกินอะไรน่าสนใจมั่งมั้ย กูเคยเจอแต่การ์ตูน
พวกมึงพูดไรกันน้ำลายกูไหลแล้วเหี้ย
กุ้งมึงทำอะไรกูไม่ได้หรอกกก ; ; //ตักข้าวราดฉู่ฉี่ปลาทูเข้าปากรัวๆ
กูแดกข้าวกับปลากระป๋องอยู่ และกูกำลังจะร้องไห้ ; ;
กูนี่ซื้อกุ้งเผากลับบ้านเลย แม่งเอ้ยยย กูเหลือตังแค่ 800 ต้องใช้ให้ถึงสิ้นเดือนนี้นะ 55555555555555 เพราะมู้นีั กูเลยอยากกินกุ้งชิบหาย
>>424 กูเคยอ่านนิยายเรื่อง Eat, pray, love อะไรนี่มั่ง ที่ออกแนว magical realism นางเอกเป็นคนทำอาหารอร่อย แล้วตอนทำอาหารรู้สึกยังไงมันจะมีผลเอฟเฟคต์กับอาหาร ตอนทำอาหารในงานแต่งงานน้องสาวตัวแสบของนาง นางร้องไห้ไปทำไป คนกินก็นั่งร้องไห้แม่งทั้งงาน เมจิคัลแบบเว่อร์ๆ ดี
ถ้านิยายเกี่ยวกับอาหาร กูนึกถึงเดม่อนเบเกอรี่ว่ะ แต่ยังบรรยายได้ไม่น่ากินเท่าเมื่อคุณตาคุณยายยังเด็ก แบบว่าความโฟกัสในอาหารมันไม่มากพอ ไปเล่นประเด็นที่มันไม่เกี่ยวกับอาหาร แต่ดันใช้อาหารบังหน้าซะงั้น
ในคู่กรรมก็น่าอร่อยนะ กูจำได้ฉากแรกเปิดเรื่องยัยอังไปงมกุ้งที่มวนน้ำ ตัวใหญ่ๆ แม่ก็เอาไปเผาไฟเก็บสะเดาเอาไปทำน้ำปลาหวาน
หิวโว้ยยยย
พวกมึงทำกูหิวข้าว อิห่าาาา //ปาดน้ำลาย
เออ มึงพูดเรื่องอาหารแล้วกูอยากรู้มีพวกหนังสือหรืออะไรที่เขียนเกี่ยวกับที่มาอาหารมั้ย คือกูสงสัยมานานแล้วไอ้พวกอาหารแปรรูปอย่างซีสเงี้ย ไวน์งี้ คือมันต้องหมัก(ใช้เวลานาน จนกูคิดว่ามันจะมีบังเอิญไปเจอได้เหรอ)และหรือพวกเครื่องปรุงที่มีวิธีซับซ้อนนี้มันมาจากไหนมาได้ไง
จำได้ว่าเคยมีโม่งพูดถึงไปแล้ว ว่าชุด Little House ก็อ่านแล้วน้ำลายไหลนะเว้ยทั้งที่อาหารมันก็ไม่ได้วิจิตรพิสดารอะไรเลย แต่ถ้าจะนับว่าเป็นนิยายเกี่ยวกับอาหารมันก็ไม่ใช่แหละนะ
>>437 กูเจอแต่ตำนานอาหารโลก เล่มเขียวอ่อนๆ เป็นที่มาแบบกาแฟค้นพบยังไง จริง ๆ แล้ว**มาจากประเทศอะไร(กูจำไม่ได้แล้ว) ทำไมแซนด์วิชมีต้นกำเนิดมาจากใคร แต่ไม่ได้บรรยายให้น่ากิน เนื้อในก็ไม่ค่อยหวือหวานะ เรื่องที่น่าสนใจมันก็มีแทรกๆ อยู่บ้าง แต่โดยรวมกูแอบเบื่อ อ่านไม่จบ
ถ้าสนใจก็ลองหามาอ่านดู
ใครพอมีนิยายแนวๆจอมคาถามหาติ๊งต๊องให้อ่านบ้างปะวะ
โคตรชอบแนวแบบนี้เลย
แวะมาพูดเรื่องหนังสือเกี่ยวกับอาหารบ้าง กูชอบหนังสือแปลสายลับ____(ชื่อขนม)อ่ะ กูหิวขนมมาก แต่แม่งหายไปไหนแล้ววะ เก่าสัสๆ
ส่วนอีกเรื่องที่(กู)อ่านเพลินๆก็สาวนักชิมตะลุยนิวยอร์ก อันนี้คือตามชื่อเลย นางเอกเป็นนักชิม ..หิวววววว
>>441 http://www.matichonbook.com/index.php/history/sait-a-world-history.html
อันนี้เกลือ เล่มอื่นๆมีน้ำตาล ปลาค็อดอะไรพวกนี้ หรือประวัติศาสตร์โลกใน6แก้วที่เล่าถึงเครื่องดื่ม6อย่าง
>>432 เค กูไปเซิร์จมาละ มึงจำสลับกับเรื่องอื่น ก็ว่าจำได้ลางๆว่าชื่อเรื่องมันมีคำว่าชอกโกแลต http://en.m.wikipedia.org/wiki/Like_Water_for_Chocolate
เลยไปเจออีกเรื่องด้วยเลย http://en.m.wikipedia.org/wiki/Chocolat_(novel) เรื่องนี้ใสๆดี แม่ลูกย้ายเข้ามาในเมือง เปิดร้านชอกโกแลต และค่อยๆได้รับการยอมรับจากชาวเมือง
#กูคือโม่งเผาก้ามกุ้ง
มีมาแนะนำอีกเรื่อง ชื่อเรื่อง กบฏเพื่อช็อกโกแลต
ออกแนวว่าเมืองโดนรัฐประหาร โดนปราบปรามขนมหวาน ช็อกโกแลต น้ำตาลหมด ห้ามแดก ห้ามซื้อขาย ตัวเอกเลยลักลอบทำตัวเป็นพ่อค้าผลิตช็อกโกแลตเถื่อนขายกับเพื่อน
เนื้อเรื่องไม่หวือหวาแต่อ่านแล้วหิวช็อกโกแลตโคตรๆ
>>451 ขอบคุณมาก น่าสนใจหวะ แต่มันของEnter? เก่าสาด กูจะยังหาซื้อได้มั้ยวะเนี่ย หน้าเว็บก็บอกหมดแล้ว สมัยแรกๆEnterจับวรรณกรรมเยาวชนแปลภาษาฝรั่งแล้วไม่รุ่ง(แต่กชอบนะ อย่างเมอร์ลิน อาณาจักรแห่งกาลเวลา) ตอนหลังนี้กลับมาจับใหม่ แต่ไมยอมพิมพ์ย้อนงานเก่าๆแล้ว
สงสัยต้องแดกภาษาอังกฤษแทน
พูดถึงช็อกโกแลตแล้วกูคิดถึงเรื่องโรงงานช็อกโกแลตของโรอัลด์ ดาห์ลขึ้นมาเลยหวะ กูชอบเรื่องนั้นมากสมัยเด็กๆ
แล้วกูเลยนึกออกแล้วว่าทำไมกูเฟลกับเดม่อน เบเกอรี่ ตอนแรกกูนึกถึงเอื่อยๆแบบดราก้อนดิลิเวอรี่ ครั้งนี้ก็น่าจะมีเรื่องอาหารขนมฟุ้งๆครีมๆน่ากิน ซึ่งไม่ใช่ ความคาดหวังกูผิดไปเอง
>>442 ใกล้เคียงที่สุดที่กูนึกออก(กูอ่านไม่เยอะเลยนึกให้มึงได้ไม่เยอะ) คือคู่ป่วนปราบปีศาจของBananaหวะ เป็นแนวของภูตผีปีศาจจีนๆเหมือนกัน
แมรี่ ป็อบปินส์ ไม่เชิงนิยายทำอาหาร แต่ของกินในนั้นน่ากินมาก เค้กฟองน้ำ นม น้ำผึ้ง คุกกี้ โดนัทไรงี้
ชูชกไง บรรยายของกินน่าอร่อย
กาพย์เห่ชมเครื่องคาวหวานไงมึง
กาพย์เห่ชมเครื่องคาวหวานไงมึง
มัสมั่นแกงแก้วตา หอมยี่หร่ารสร้อนแรง ชายใดได้กลืนแกง แรงอยากให้ใฝ่ฝันหา เป็นไงล่า กูยังท่องได้นะเว้ย ฮี่ๆ
ล่าเตียงคิดเตียงน้อง นอนเตียงทองทำเมืองบน
ลดหลั่นชั้นชอบกล ยลอยากนิทรคิดแนบนอน
แหม ของกินนี่ฟังดูเรทเป็นบ้า
น้ำปลาญี่ปุ่นเป็นไงวะ ดูการ์ตูนทำอาหารเค้ายังนำเข้าน้ำปลาไทยเลย แถมคนเขียนไม่รู้วิธีใช้อีก แกงหม้อนึงใส่น้ำปลากระบวยนึง
>>452 ลองอันนี้ยัง http://bookfet.com/books/bootleg/
กรูต้องงดเล่นหัวข้อนี้ตอนดึกแล้วสินะ
พวกมึงคุยประเด็นนี้กันมาท้องกรูร้องไอ้เหี้ย
ว่าไปแมรี่ ป็อบปิ้นส์นี่ก็มีของน่าแดกเยอะเหมือนกันนะมึง ที่พาน้องแฝดไปเลี้ยงข้าว หรือไปปิคนิคอะ กูอยากกินโดนัทขึ้นมาเลยเวลาอ่าน
https://www.facebook.com/naruphon.lilin/posts/10204040972892521
app เถื่อนเรียกให้คนเอานิยายลิขสิทธิ์ไปลงใน app อีกแล้วว่ะมึง
เปิดประเด็นแปบ
คือมีคนรู้จักโม้ว่าได้ตีพิมพ์นิยาย กับ tonmanow ว่ะ สองปีแล้ว ปัจจุบันกูยังไม่เห็นเลย มีใครพอจะเม้าอะไรให้ฟังได้ไหม
>>478 เม้าสำนักพิมพ์สิวะ http://www.dek-d.com/board/view/2786940/ อะคนนี้เลยที่กูเปิดเจอพอดี แล้วกูสงสัย แต่ให้เดาคือเค้าคงเขียนไม่จบไม่ก็ ฯลฯ
คนนั้นของพวกมึงแคนเซิลกับต้นมะนาวไปแล้วนี่ จำเหตุผลไม่ได้แล้วเหมือนจะทำนองว่าเราไปด้วยกันไม่ได้ คือคนเขียนคิดแบบนึงแต่ทางสำนักพิมพ์คิดอีกแบบนึง แบบสำนัมพิมพ์เน้นรักคนเขียนจะเน้นแฟนตาซี เขาออกมาพูดนานแล้วในบทความ น่าจะยังอยู่นะ มึงตามเขาไงไม่ได้อ่านวะ
ส่วนอีกเรื่องของสถานี่เห็นทะยอยส่งอยู่มั้ง กูนานๆเข้าไปดูที ไม่ได้อ่านซักเรื่องแค่อยากเสือกว่าเมื่อไหร่จะพิมพ์ซักทีแบบมึงนั่นแหละ โม้มานานและออกมาโม้บ่อย แต่ช่วงนี้คงวุ่นจัดงานคาราวานไทยมั้งมึง เป็นแม่งานนี่ใช่ป่าว
>>481 กูแทบไม่อ่านนิยายเขาด้วยซ้ำ คือเปิดหน้าเด็กดีมาก็ไม่ถูกโฉลกกับกูแล้ว
เคยชิม ๆ แล้วก็ไม่ชอบหลายอย่างว่ะ ให้กูไปถามแบบ เออ ว่าจะตีพิมพ์สรุปตีพิมพ์ยัง ไรงี้ทั้งที่ไม่ใช่กระทั่งแฟนคลับนิยายเขาก็โคตรเสือกเลย55555
>>482 อันนี้กูก็สงสัยอยู่ ลองไปดูในเฟซอะไรงี้ก็เข้าใจว่าเขียนหมดแล้วนะ มีโฆษณานิยายตัวเองทำสินค้าผลิตเองอีก เหอๆ
กูเห็นคนนี้แม่งมีลงประวัติการอบรม ประสบการณ์อะไรพวกนี้ตามหน้านิยายด้วยนะ คือกูไม่อะไรมากหรอก แต่มันดูอวดๆชอบกลว่ะ คือบางคนไม่เห็นต้องบอกเลยว่าอบรมหรือผ่านการประกวดอะไรมามั่ง เก็บไว้ตอนสมัครอะไรซักอย่างดีกว่ามั้ย
กูว่าคนคนนี้เวลาเขียนหรือเวิ่นอะไร (รวมถึงนิยายด้วย) เเลดูเวิ่นว้อพร่ำเพ้อแบบแปลกๆ ไม่รู้สินะ แต่กูก็สงสัยว่าไอ้ที่ส่งกับสถานี่เมื่อไหร่จะได้พิมพ์วะ เห็นบอกว่าผ่านๆ มาน้านนาน พร้อมๆ กับเรื่องที่เป็นโจรสลัดเหมือนกัน แต่อีกเรื่องนั้ฃ่นตอนนี้ออกเล่มจบมาแล้วว่ะ ของนางยังไม่ออกเล่มแรกมาเลย...
ไม่รู้นอกประเด็นรึเปล่า แต่กูสงสัยมานานแล้ว พวกมึงคิดไงกับพวกคอร์สนักเขียนนั่นนี่วะ มันเอาไปใช้อะไรได้จริงหรือเปล่า นักเขียนที่มาในคอร์สบางทีกูก็เห็นว่าไม่เห็นจะดังเลย หรือไม่ก็มีทัศนคติคับแคบ อย่างไพลิน รุ้งรัตน์เงี้ย กูเคยอ่านงานเขียนของนาง นางเหยียดนิยายรักวัยรุ่นโคตรๆ ถ้าเด็กที่มันไปลงคอร์สอยากประสบความสำเร็จในรูทวัยรุ่น อีนางก็สกัดเด็ก คือเอาจริงกูว่างานรุ่นใหญ่บางทีก็มีแต่เรื่องผัวๆเมียๆน่ารำคาญเหอะ หรือบางคนก็กล่องซะ อย่างป้าทมช่วงหลัง ยังมโนไปว่างานเขียนตัวเองมีคุณค่ากว่างานเด็กวัยรุ่นอยู่ได้
>>488 ถ้าของซีพี กูเคยไป ข้าวอร่อยมากจนกูมองข้ามอย่างอื่นไปได้ บรรยายอะไรงี้กูก็ไม่ค่อยได้อะไรมาก หลับบ่อย ๆ แต่ข้อดีคือสภาพแวดล้อมมันบังคับให้มึงเขียนงานออกมา ตอนจบได้คำวิจารณ์มาพร้อมเพื่อนร่วมอุดมการณ์กูก็ว่าโอเค ย่ำที่ข้าวอร่อยมาก55 ส่วนค่ายสารคดีอะไรงี้กูว่าผลสรุปก็คล้ายๆ กันคือมึงได้งานออกมา
นักเขียนที่เชิญมานี่กูว่าโอเคนะ วิจารณ์ตรงดี
คอร์สมึงนี่หมายถึงค่ายใช่ไหม เห็นมีไพลินโผล่ กูเจอเขาบ่อย55 แต่เรียกป้าชมัยภรแล้วกูนึกออกกว่า
ส่วนเอาดีทางวัยรุ่น กูเข้าใจว่าเอาดีได้ แต่เวลาส่งงานในค่ายงี้ให้กูเขียนเรื่องสั้น แนวแฟนตาซีมันก็ไปยากละ แนวรักหวานแหววมีคนส่ง แต่กูอ่านแล้วไม่เคยปลื้มสักเรื่อง กูเลยพอเข้าใจเหล่านักเขียนที่เชิญมาอยู่ จะว่าเขาอคติก็ไม่เชิงนัก (เอาง่าย ๆ คือพอมันเป็นเรื่องสั้นแล้วมันเขียนแนววัยรุ่นลำบากเว้ย ยกเว้นตลกเฮฮาวัยรุ่น ซึ่งมันอ่านได้ทุกวัยมากกว่า)
ในมายไอดีเป็นนักวิจารณ์มืออาชีพด้วยนะคะมึง เขาเก่งออกเห็นไหมมมมมมมมมม *บึนปากใส่*
>>501 คนละคนมึง เจ็ดพี่น้องนั่นRoon คนนั้นรุ่นเดียวๆกับZerzes(เขียนงี้ป่าววะ) ที่เขียนแวมไพร์คอมปานี
นางก็เรียนจบมัธยมแล้ว กำลังเรียนวิทยาลัยนานาชาติอยู่(กูจำได้เพราะนางมาโม้ใหญ่เรื่องสอบ) เลยไม่มีเวลาเขียนนิยายไง ติดงานมหาลัย
>>502 กูอ่านที่นางเขียนแล้วก็งงๆ เหมือนว่าผ่านแล้วแต่สนพ.อยากได้ทั้งชุดจนจบออกทีเดียว เลยเหมือนว่าผ่านแค่เล่มเดียวที่ส่งไป+พล็อตทุกภาค หรือผ่านแค่พล็อตรอพิจารณาเล่มอีกทีกูก็ไม่รู้หวะ
คือรู้แค่ว่าไอ้เรื่องนี้ของนางไม่ผ่านมาเยอะมากๆหลายสนพ.แก้แล้วแก้อีก ส่งแล้วส่งอีก นางก็ดูมีความตั้งใจดี แต่ก็ทำตัวแปลกๆ
กูถามเรื่องการใช้ Kindle ในห้องนี้ได้มั้ย
ปกติถ้าผูกบัญชี Kindle กับประเทศนึงไปแล้ว จะสั่งซื้อหนังสือของอีกประเทศนึงได้มั้ยวะ
(ตอนนี้กูผูกอยู่กับญี่ปุ่น วันดีคืนดีอยากอ่านนิยายภาษาอังกฤษขึ้นมา จำเป็นต้องไปเปลีย่น Country ใน Account เลยมั้ยวะ?)
กูขอตอบยาวหน่อยนะ
คาราวานไทยน้องคนนี้เขาช่วยอยู่จริง เป็นตัวหลักๆ อยู่ แต่เขาไม่ได้เป็นเฮดหลัก ตัวหัวหน้า ตัวเมน ไรเงี้ย คนหัวหน้าคืออีกคนนึง
กูขอไม่ออกความคิดเห็นไรกับน้องคนนี้
แต่เรื่องอบรมงานเขียน
คือมันใช้ได้กับพวกเริ่มต้นเท่านั้นแหละมึง พวก พลอตคืออะไร ตัวละครคืออะไร ถ้ามึงเริ่มต้นใหม่มึงจะอู้อ้าเปิดโลก ถ้าไม่ มึงจะหลับ
คอสงานเขียนไม่ได้ให้ความรู้หรอกคร้าบ
แต่ก็ดีอย่างคือได้เจอคนที่เขียนเหมือนกัน เจอเพื่อน แล้ววิทยากร ถึงเขาจะมาบรรยายเบสิค(บรรยายคนรวมกันเยอะๆ มีเด็กเริ่มใหม่เยอะๆ เขาก็บรรยายเบสิคปะวะ) แต่ความจริงเขาก็เก่งกว่าเด็กๆ อยู่แล้ว ไปขอคำแนะนำแบบส่วนตัวได้จะได้ประโยชน์กว่า
การเขียนเป็นอะไรที่ต้องเอางานแต่ละคนมาแล้วชี้แนะเป็นรายเคสอะ ซึ่งก็เป็นโอกาสที่มึงจะได้คำแนะนำที่เหมาะกับมึง โอกาสเจอครู
กูอยากลองไปคอร์สอบรมที่เคี่ยวๆ ดูเหมือนกันว่ามันจะโอเคมั้ย กูยังไม่เคยว่ะ
>>>488 กูมาเพราะมึงอะ การที่มึงเรียกอ.ชมัยภรว่าไพลิน รุ้งรัตน์ กูว่ามึงคงรู้จักอ.ชมัยภรน้อยมาก คนเรียกเขาแบบนี้เหรอวะ กูสนิทใจกับชื่อชมัยภรมากกว่า จะแสงกระจ่างหรือบางคมบางก็ว่าไป
ป้าอี๊ดเป็นคนใจดีนะเว่ย เขาเคยบอกกูว่าเขียนอะไรก็เขียนเถอะ ฝึกฝนตัวเอง
เขาเคยตอบเมลล์เด็กจาก เด็กดีดอทคอมที่ส่งไปถามเขาว่า "เขียนนิยายวายส่งรางวัลสุภาว์ (ของสมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทย) ได้ไหม ว่าเขียนมาได้ถ้าเขียนได้ดี ไม่ได้จำกัดว่าวายไม่วาย
นางไม่ได้เหยียดโคตรๆ อย่างที่มึงบอกว่ะ
กูเคยเห็นอ.อี๊ดพูดเรื่องแนวไม่อยากให้แต่งแนวอลวนวุ่นรักงุ้งงิ้งบ้างเหมือนกัน
แต่มึงต้องเข้าใจว่าคนเราก็ต้อง พูดตามรสนิยมของตัวเองนิดนึง มันก็มีบ้าง
แต่ไม่อยากให้มองในแนวลบไปหมดว่ะ
ปกติกูไม่เคยตอบโม่ง อ่านอย่างเดียว
มึงจะบอกว่ากูตอบเมนต์นี้เพราะติ่งกูแตกก็ได้ กูแค่อยากบอกมึงว่า อ.อี๊ดเขาไม่ได้ลบขนาดนั้นน้า (ร้องไห้)
เรื่องงานกล่องห่วยแตก
งานรุ่นใหญ่ดีๆ ก็มีมึง ถ้าได้เจอ
แต่แบบที่มึงบอกก็มี
เหมือนอีเว็บเด็กดีอะแหละ ที่มีทั้งเพชรทั้งตม
พวกเพชรของทั้งสายกล่องสายตลาดก็เป็นความหวัง ส่วนพวกตมก็ทำให้กูอ้วกแตกไปวันๆ เท่านั้นแหละ
>>507 คือกูก็เข้ามาเยอะนะ
สำหรับคนแรกๆ ก็โอเคนะ มีคนมาสอนเขียนพลอต สอนไรงี้
แต่พอมึงเริ่มเข้าเยอะๆ มันก็สอนไรไม่ได้แล้วอะ การเขียนพอถึงจุดหนึ่งมันถ่ายทอดลอมปราณกันต้องตัวๆ
แต่ที่ได้จะเป็นความสัมพันธ์มากกว่า กูเจอเพื่อนหลายคนจากค่าย และกูก็ได้ทำงานร่วมกับหลายคนจากค่าย มาเป็นบก. เป็นคนตรวจต้นฉบับกัน
ส่วนใหญ่เน้นได้มีเพื่อนคุยต่อจากนั้น ท้อแท้ก็ไปปรึกษาคนที่เป็นคนชอบเขียนหนังสือเหมือนกันได้ มึงมีเพื่อนค่ายไงให้คุยด้วย (ลองนึกถึงเด็กสายสังคม เขียนสารคดี แม่งคงไม่ได้มีเพื่อนจากเว็บเด็กดีนะเออ) มีคนแนะนำเวลาส่งต้นฉบับ เห้ย เพื่อนค่ายคนนั้นเคยส่งสนพ.นี้นี่หว่า เขารับแนวไหนวะ บก.นิสัยยังไง ก็ไปคุย ได้รู้เรื่องวงในตับแตกกันไป
นั่นคือสิ่งที่กูได้ แต่กูไม่รู้หรอกว่าน้องเขาได้อะไร เพราะเหตุการณ์เหมือนกัน แต่กูกับน้องไม่เหมือนกัน
คนเราเจอเหตุการณ์ชีวิตเหมือนๆ กันหมดแหละ เพราะชีวิตแม่งธรรมดาสามัญทั้งนั้น
มันขึ้นอยู่กับคนที่ไปผ่านอีเวนท์นั้น ว่าแม่งจะเลือกเก็บอะไรกลับมา
ปล. กูไม่แน่ใจว่าประวัติว่ากูเคยเข้าค่ายโน้นนี้มันโชว์ได้ว่ะ เพราะเวลากูส่งเรซูเม่งานเขียนไปที่สนพ. กูส่งงานเก่าที่ได้ตีพิมพ์ ไม่ได้บอกว่ากูเคยไปค่ายไรมา แต่ถ้ามึงไม่มีงานเลย ค่ายก็เหมาะจะใช้โชว์มั้ง
คงเป็นความภูมิใจของเขาว่ะ...
แล้วแต่คน การไปค่ายเพื่อเผลอหลับต่อหน้าวิทยากรเพราะเล่นไพ่ดึกไปไม่ใช่ความภูมิใจของกู....
http://pantip.com/topic/33700652
กูเสียใจ เจ้าของกระทู้แม่งไม่ยอมมาแต่งต่อ
อ่านสนุกว่านิยายดอกป๊อปอีก สัด
ในนี้มีใครชอบเรื่อง Wuthering Heights บ้างมั้ย กูอ่านแล้วชอบมากเลย
แต่ไปเปิดรีวิวเว็บฝรั่งบางคนที่ไม่ชอบแม่งเอาไปเปรียบกับ Twilight ด้วย กูโคตรเสียใจ ;_;
>>เรื่องฟามรักอันรุนแรงระหว่างหนุ่มสาวต่างฐานะที่สืบทอดต่อมายังรุ่นลูก ไม่รู้ทำไมถึงเป็นหนังสืออ่านนอกเวลาสมัยกูด้วย
กูอยากเม้าท์นักเขียน ช่วงนี้มีใครน่าเม้าท์มั่ง
เปิดประเด็นมาดิ
ลวิตร ได้ข่าวแกกินไก่ดิบวันละตัวจริงป่าววะ
มึงมีนิยายประวัตศาสตร์แบบพวกตำนานอาหารโลกมั้ย แบบไม่เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ตรงๆนะ
>>532 อันนั้นมันnon-fiction เป็นประวัติศาสตร์แนวpost modernที่เล่าประวัติศาสตร์ผ่านสิ่งของหรือสิ่งที่ไม่ใช่classical historyอย่างการเมืองเศรษฐศาสตร์ แนวนี้อ่านสนุกหลายเรื่องและได้เกล็ดประวัติศาสตร์ดีมาก แต่แบบนิยายนึกไม่ออกวะ ยกตัวอย่างที่เป็นนิยายทีดิ ใช่แบบย้อนยุคพีเรียดหรือsteam punkเปล่า
แนะนำนิยายแนวผจญภัย (ถ้าเป็นธีมโจรสลัดจะดีมาก) สนุกๆ ไม่เน้นความรักให้หน่อยดิ (กูขอพระเอกหล่อ-----)
>>535 ถ้าแอบวายไปหา pirate ระวังทะเลคลั่ง ของ the.wolf
http://writer.dek-d.com/wolf-zaa/story/view.php?id=819495
กูว่าโอเค กูชอบสำนวนแบบนั้นเป็นการส่วนตัว ไม่ใช่คอวายอย่างกูก็พอเคี้ยวได้อยู่
ใครมีแนวนิยายรักหรือกึ่งรักที่พระเอกนุ่มนวล สุภาพ เรียบร้อย มั่งวะ แบบคนดีสุด ๆ จะดีแท้หรือข้างในร้ายลึกก็ได้ ไทยจีนยุ่นได้หมด
พอดีช่วงนี้เปิดอะไรเจอแต่พระเอกสุดเท่ เก่งไปหมด แบดบอย หรือสดใสกวนส้น เลยนึกอยากหาอ่านขึ้นมาแต่นึกไม่ออก
ปล. ไม่เอาจุฑาเทพนะเว้ย...
โม่งมีนิยายแนวดิสโทเปีย สนุกๆแนะนำกูบ้างมั้ย ถ้ามีแปลไทยจะดีมากแต่อิงก็ได้ คนไทยเขียนก็ได้
กูอ่านhunger games /maze runner/divergent หมดแล้วมีแนวนี้ในเรื่องไหนที่น่าสนใจอีกมั้ง ขอบคุณล่วงหน้า
>>539 อีกเรื่องนี่ กูนึกถึงสองฝั่งคลองว่ะ อันนี้นิยายพีเรียดยุคร.7 เกี่ยวกับการล่มสลายของครอบครัวใหญ่ในยุคนั้น พระเอกสุภาพนุ่มนวลมาก แต่ใครที่ชอบนิยายตาต่อตา ฟันต่อฟัน อาจจะรำคาญพระเอกนางเอกนิดหน่อย แบบว่าพี่แกเฉยมาก ใครมาทำร้ายก็เฉย ไม่ตอบโต้ ให้อีกฝ่ายแพ้ภัยตัวเองไปเอง ตอนจบแฮปปี้มีความสุขดี
>>544 กูอ่านแล้ว สองฝั่งคลอง แม่งเป็นนิยายที่ยึดความเป็นจริงจนกูเจ็บปวดใจยังไงไม่รู้ คือรอให้นางเอกได้สมบัติส่วนของตัวเองมาอย่างเชิดๆ เริ่ดๆ พาสามีไปอยู่ที่อื่น แต่ก็แบ่บ...อย่างที่รู้อ่ะ... คือมันก็จบแบบมีความสุขจริง แต่รู้สึกว่าความดีไม่ค่อยตอบแทนคุณยังไงชอบกล
ใครมีนิยายแฟนตาซีน่าสนใจแนะนำมั่ง ใน dek-d หรือ neko ก็ได้
เอาที่แนวเรื่องยูนิคหน่อยก็ดี ไอ้พวกนิยายไทยออนไลน์ ไปต่างโลก เกิดใหม่ตามกระแส ไม่เอา
เออ ไม่เอาพวกกำลังภายในด้วย กุเกลียดแฟนตาซีกำลังภายใน อ่านแล้วคัน
ขอย้อนไปถามเรื่อง kindle หน่อย ถ้าสลับ account เวลาซื้อหนังสือคนละประเทศงี้มันจะอ่านบนเครื่องเดียวกันได้เหรอ อย่างถ้ามี kindle เครื่องนึงลงทะเบียนเป็น account ของ .com เวลาซื้อหนังสือจาก .co.jp ด้วยอีก account นึง แล้วจะอ่านบนเครื่องนี้ก็ต้อง register ใหม่เลยไหมอะ
Kindle ซื้อมาอ่านมังงะแสกนคุ้มป่าววะ
หนังสือกุชอบอ่านแบบเล่มมากกว่า
กูรีวิวหนังสือหน่อย เพิ่งอ่านจบเมื่อกี้ เรื่องกล้วยไม้ในมือมาร
เป็นนิยายที่....นางเอกเป็นพจมานรวมก้บโอชินผสมดาวพระศุกร์ อะไรมันจะเคราะห์ซ้ำกรรมซัดขนาดนั้น นางเป็นคนจีนที่อพยพมาจากแผ่นดินใหญ่ แม่งโดนคนไทยหลอกไปขายซ่อง นางก็เป็นดาวเด่นเพราะสวยมาก ทีนี้นางโดนบรรดาเพื่อนๆคุณโสอิจฉาเว้ย เพราะเกินหน้าเกินตา นางก็ต้องระหกระเหินออกจากซ่อง ไปข้างถนน ไปเจอร้านข้าวก็ขอเขาทำงาน แน่นอนว่าต้องโดนโกง โดนลวนลาม โดนเอาเปรียบ แต่ก็กัดฟันสู้จนพอจะเก็บตังซื้อของมาทำทุน นางก็หาบกับข้าวขาย ขายอยู่อีท่าไหนไม่รู้ โดนลากไปข่มขืน เลยต้องไปเป็นเมียอีคนที่ข่มขืน ซึ่งเข้ามาในบ้านเขาแล้ว นางก็ต้องเป็นคนใช้ ต้องทำงานรับใช้คนทั้งบ้านทั้งๆที่ท้องแก่ พอคลอดก็ดันโดนเอาลูกไปอีก เด็กก็โดนสอนให้เกลียดแม่ ด่าแม่ต่างๆนานา จนนางทนสภาพชีวิตไม่ไหว หนีไปตายเอาดาบหน้าดีกว่า ใกล้ๆจบ นางเป็นเมียอาเสี่ยคนนึง แล้วบังเอิญนึกถึงลูกขึ้นมาได้เลยไปหา แต่อีสองผัวเมียนั่นหอบลูกหนีหนี้ไปแล้ว ทิ้งไว้แต่ที่เปล่าๆกับบ้านโทรมๆ นางก็ได้แต่ถอนใจ ลูกแม่เป็นอย่างไรบ้างหนอ ถ้ามีวาสนาเราคงได้เจอกันนะลูก จบ
ทั้งห้วน ทั้งสั้น พยายามเขียนว่าดราม่ามาก รันทดมาก มึงจะบิลด์ไปไหน มันน่ารำคาญจนอยากให้อีนางเอกตายห่าไปซะ อ่อนแอเหลือเกิน อะไรก็ไม่สู้ ได้แต่ปล่อยให้เขารังแกอยู่ร่ำไป เอาไป 10 olo เลยอีดอก
งานมุราคามินี่อันไหนสนุกบ้าง หรือแม่งสนุกหมด 555555
เคยอ่านไปแค่การปรากฏตัวอะ ว่าจะซื้อนอร์วิเจียนกับเซ็ทเรื่องสั้นอีกสามเล่ม มีอะไรแนะนำอีกปะ
>>554 อ่านแล้วมึงได้คติสอนใจอะไรมั้ย 555555555555
พูดถึงนิยายรันทดจนน่าตบ กูขอบ่นหน่อย กูเคยอ่านนิยายติดท็อปจากเด็กดวกเรื่องนึง ความผิดพลาดในชีวิตกูสัดๆ นางเอกแม่งโดนพระเอกมาเฟียกลั่นแกล้ง บอกนางมีหน้าที่แค่ผลิตลูกให้มันเท่านั้น จะไม่เอาอีนี่เป็นเมียเด็ดขาด โดยเอาน้องสาวนางเอกที่กำลังจะผ่าตัดเป็นประกันว่าจะช่วยออกค่ารักษาให้ นางเอกก็ต้องทนเป็นของเล่นให้พระเอกเพราะจนไม่มีเงินค่ารักษาน้อง แต่สุดท้ายน้องสาวก็ตาย ดราม่าเลย เหมือนเรื่องจะจบแต่นางเอกดันท้อง ก็เลยต้องอยู่กับพระเอก แล้วที่นี้เพราะอะไรไม่รู้อีพระเอกดันไม่เชื่อว่านางท้องกับมัน หาว่าร่าน หลายใจ ไม่เชื่อตามสูตรนิยายไทย นางเอกก็เสียใจมากทำไมเขาใจร้ายแบบนี้ เลยประชดไปว่าเออ กูมีผัวคนอื่นอยู่อีก หลังจากนั้นต่างคนต่างแยกย้าย
นางเอกกลับไปอยู่บ้านนาง แต่นางอ่อนแอป่วยบ่อยเลยมีเพื่อนบ้านชายคนนึงที่ดีโคตรๆดูแลให้ ส่วนอีพระเอกก็คิดถึงนางเอก เลยตามสืบจนรู้ว่นางไม่น่าท้องกับใครได้ และเชื่อว่านางท้องกับตัวเอก เลยจะไปรับนางกลับมาอยู่ด้วย แต่พอเข้าบ้านนางไปเจอเพื่อนบ้านชายคนนั้นกำลังประคองนางเอกไรเนี่ยแหละ มันก็เข้าใจผิดอีกตามสูตร แม่งตรงเข้าไปต่อยเพื่อนบ้านผู้โชคร้ายเลย ด่านางเอกว่าร่านอีก อ้าวอีสัด เขาอุตส่าห์ดูแลนางเอกให้ทั้งๆที่มึงเป็นผัวเขาแท้ๆแต่ไม่แยแสอะไร แต่พอพระเอกเข้าใจก็รับนางเอกกลับไปด้วย ก็เหมือนจะรักกันดีแต่ดันดราม่าอีก หมอตรวจว่าตัวอ่อนของเด็กฝ่อไรเนี่ยแหละ นางเอกก็เสียใจมากกกแต่ก็ไม่ยอมเอาออกมั้ง และขอให้พระเอกอย่ายุ่งกันอีกเลยเพราะนางไม่เหลืออะไรแล้ว พระเอกสงสารก็ยอม แล้วไม่ได้ติดต่อกันอีก นางก็กลับมาไทยแต่พอให้หมอตรวจดูผลออกมาคือตัวอ่อนเด็กยังมีชีวิตอยู่ นางก็เลยเลี้ยงลูกคนเดียวด้วยความรัก จนลูกตัวห้าขวบ โตเป็นเด็กดีน่ารักหน้าลูกครึ่งแบบพ่อ
เหมือนจะแฮปปี้แล้วใช่มั้ย แต่มันยังไม่จบ! ลูกนางเอกดันเจออุบัติเหตุเสียเลือดหนัก แล้วเลือดลูกดันเป็นกรุ๊ปหายาก ต่อเอาเลือดอีพระเอกเท่านั้น เลยมีเรื่องให้ติดต่อกันอีก พอพระเอกรู้ก็โกรธนางเอกมากกกกที่นางไม่บอกเรื่องลูกไว้ หาเรื่องรังแกนางอีกโดยเอาลูกเป็นตัวประกันบอกจะไม่ให้เจอลูกอีก อ้าวอีเหี้ย แต่นางเอกก็ยอมให้เขารังแกอีกเพราะรักลูก ที่นี้เรื่องเลยมาจนนางโดนบังคับแต่งงานมั้ง โดยอีพระเอกก็เอาลูกเป็นข้ออ้าง เท่านั้นแหละกูปิดเลย มันยังมีเรื่อง(พยายาม)จะดราม่า รันทดอีก อีห่า ถ้ากูเป็นนางเอกนะกูโดนตึกตายไปนานละ อีสัด อะไรมันจะรันทดขนาดนั้น อีพระเอกก็เหี้ยจริง ที่กูทนอ่านเพราะอยากรู้ว่ามันจะมีไรดีขึ้นมั้ย ไม่มีเลย คนอ่านก็ฟินน้ำแตกไปตอนพระเอกทำดีกับนาง เอิ่ม ถึงกูจะชอบดราม่า ตัวเอกรันทดก็เถอะแต่กูชอบแบบสู้ชีวิต มีแสงแห่งความหวังให้กูมั่ง หรือคนเลวๆได้รับผลตอบแทนให้สะใจ ไม่ใช่แบบอีเหี้ยนี่ พยายามจะดราม่าทุกจุดจนเอียน แถมก็อ่อนแอปวกเปียกให้เขารังแกอีก อาจจะไม่เป๊ะบ้างเพราะอ่านนานแล้วแถมอ่านผ่านๆ ขอโทษที่กูบ่นยาว ความผิดพลาดในชีวิตกูเลย เสียเวลาชิบ
>>555 อีอาเสี่ยนั่นล่ะ แต่กูเขียนไม่ครบแถมบางตอนก็อ่านข้ามๆเพราะรำคาญอีก โทษๆ ถ้าจะเอาละเอียดคือ นางโดนแม่ขายให้คนอื่นตั้งแต่เล็กๆ ขายมาเรื่อยๆจนมาถึงไทย โดนหลอกเข้าซ่อง คุณชายไปซื้อตัวมาเป็นเมียส่วนตัว โดนกลั่นแกล้งบลา บลา จนมาพบรักกับนายเสรีไทยนั่น จริงๆแล้วไอ้ห่านี่มันรวย เลยได้เป็นคุณนาย ทั้งเรื่องมึงจะพบแต่ความน่าสลดหดหู่แบบเฟคๆ บางทีก็คิดถ้ามึงรันทดขนาดนี้ไม่ฆ่าตัวตายไปเลยวะอีห่า ดราม่าแม่งทุกจุด ทุกฉาก ทุกตอน แล้วก็งอมืองอเท้าไม่ทำอะไรปล่อยคนกลั่นแกล้ง โอชินยังสู้ชีวิต แต่อีดอกนี่ได้แค่นั่งร้องไห้แล้วก็โดนเขาข่มเหงอยู่ร่ำไป
>>559 นี่มันนิยายอะไรวะเนี่ย ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยย 555555555555555555555555555
กูเคยเจอนิยายเยิ้บแล้วพระเอกหล่อ รวย เพลย์บอยข่มขืนนางเอกแต่ก็รักกันตามสเต็ปละครไทย แล้วก็มาเข้าใจผิดว่านางเอกมีชู้จนข่มขืนนางเอกอีกรอบ แต่ตอนนั้นนางเอกท้องอยู่เลยแท้ง พระเอกเลยสำนึกมว๊ากกกกกกกก ขอแต่งงาน นางเอกก็ทะลึ่งตกลงอีกแน่ะ จบแบบแฮปปี้ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นเบย สัสสสสส เป็นกูกูเอาปืนยิงแม่งให้ตายตั้งแต่ข่มขืนรอบแรกแล้ว หรือไม่ก็ไปแจ้งความจับแม่ง อีดอกที่แต่งนิยายแม่งโครตดูถูกผู้หญิงเลยมึง
กูเคยเจอพระเอกเป็นพี่บุญธรรม (คือบ้านมันรับนางเอกมาเลี้ยง) แล้วไม่ชอบหน้านางเอก นางเอกแม่งก็อยู่เงียบ ๆ อารมณ์อย่ายุ่งกับกูเลย กูรู้มึงไม่ชอบกู ไป ๆ มา ๆ เสือกจับนางเอกข่มขืน แล้วแบบบอกว่าห้ามบอกใคร ไม่งั้นเดี๋ยวนางเอกจะไม่มีที่อยู่ อินางเอกก็ทนเว้ย ตอนหลัง ๆ มีการเรียกมาเอา ฯลฯ อีก เป็นกูฟ้องพ่อน้องสาวแจ้งตำรวจจับอิเหี้ยนี่นานละ
ที่สำคัญคือแม่งคนอ่านชื่นชอบพระเอกมาก บอกว่าเป็นพระเอกที่เกรียนแตกที่สุด อิห่า กูล่ะไม่น่าไว้ใจเลย กูอุตส่าห์เห็นว่าเกรียนเลยเปิดอ่านดูแม่งไม่มีคำไหนเกรียนสักนิด กูเรียกแบบนี้ว่าเหี้ย น่าจะรู้ตั้งแต่มันเป็นนิยายสไตล์มาเฟียละ แล้วเรื่องนี้เป็นรุ่นหลานนะเว้ย มีภาคตั้งแต่ปู่ย่าพ่อแม่ยันหลาน ซึ่งรุ่นนึงมีสองคู่อย่างต่ำ แหม่...
ปล. กูคือโม่งที่ถามถึงนิยาย hongsamut เม้นบน ๆ เพิ่งไปอ่านเพชรยอดคทามา สนุกมาก ขอบใจพวกมึงทุกคน และอิฮ่องเต้นี่เท่าที่ดูจากเล่มนี้กูก็พอเข้าใจแล้วว่าทำไมมีคนบอกว่ามันประสาทแดกสงสารชิงเฟิง ส่วนมธุรสกูก็อ่านละ อยากจะเอากระดาษแปะกาวปิดภาพประกอบแม่งจริง ๆ..
>>565 ระดับที่ว่าพอเห็นเงาจาง ๆ จากหน้าหลังว่ามันจะมีภาพประกอบกูต้องรีบหลบสายตาอ่ะมึง... แม่งเผาแบบ กูขอวาดแทนอาจจะดีกว่า เส้นก็ไม่เนี้ยบ แถมภาพกับเนื้อเรื่องไม่สัมพันธ์กันด้วย มันมีอันนึงเป็นนกหิ้วเกี้ยว กลายเป็นนกหิ้วคน อะไรประมาณนี้..
ถ้าให้จินตนาการคือ SD หัว 1 :ตัว 4 แต่เส้นเป็นการ์ตูนตาหวานเยิ้มที่ดูเผารก ๆ
เพชรยอดคทาก็มีภาพแนวๆเดียวกัน เขาบอกว่า "เป็นนโยบายสนพ.ไม่พอใจก็อย่าซื้อเลย" ด้วยประโยคที่ดีกว่านี้หน่อยนึง แต่ใจความก็ประมาณนั้นแหละ แต่พอเขาพูดกูซึ่งทำใจแล้วก็พบว่าเล่มต่อมาไม่มีภาพประกอบอีกเลย
ซึ่งกูขอบคุณมากและจะขอบคุณกว่าถ้าไม่พูดแบบนั้น ช่วยบอกว่า "ขอบคุณที่เสนอแนะ เรารับฟัง และตัดสินใจว่าเอาออกแล้วกัน" ก็ไม่ได้
>>565 โหมึง มันแย่แบบจากฟีนิกซ์มอดไหม้เป็นอีกาโดนเผาอ่ะ
ฉากที่แบบชี้ดาบใส่หน้าจริงจังซีเรียสมากกกกก ก็วาดออกมาดูมุ้งมิ้งอ่ะมึงงงง
ตามเม้นบนอ่ะ คือมันเป็นภาพแนวSD เว้ย แล้วมันไม่เข้ากะบรรยากาศไง ไม่มียังจะดีกว่า
กูเก็บกดกะอิเรื่องภาพประกอบของเรื่องนี้มากก โฮ ในที่สุดก็มีคนเป็นเหมือนกู
มึงๆ เพชรยอดคทาไม่มีภาพประกอบนะ
มีก็แค่ที่คั่นที่เป็นคนวาดเดียวกับที่วาดภาพประกอบมธุรสฯ (ที่กูคร่ำครวญไปข้างบน)
ส่วนเพชรยอดขุนพลที่ออกต่อมา ก็เปลี่ยนลายที่คั่นเป็นลายตามหน้าปกแล้ว...
>>584 เล่มของน้องเฟิ่งดราม่าสุดวะ นางเจอหนักมาก ตรงนี้ไม่สปอย แต่ถ้ามึงอ่านเล่มกู้อวิ๋นตอนท้ายๆจะรู้เอง
เอาแค่ 10ตอนแรกในเล่มนี้ชีวิตผิดกับ2นางเอกมาก เข้าคุกแดกข้าวบูด เกือบตาย โดนย่ำยี คนจ้องทำร้าย +พระเอกคนนี้
ในพระเอกทั้ง3 มันเลวสุดไงมึง แถมพ่วงตำแหน่งฮองเต้ เป็นพระเอกที่เทาดำที่สุด ผิดกับ2คนแรก อีเยี่ยนนี้สันดารแย่ใจแข็ง โรคจิตมีปม
ซาดิมส์ ครบหมด แต่มีด้านน่าสงสารอ่ะนะ ที่จะประสาทแดกเพราะคนจ้องทำร้ายเยอะ พระเอกก็ใช่ว่าจะช่วยได้เสมอไป
นึกภาพอายุแค่16 ต้องสู้หัวชนฝา ปกป้องพี่น้อง แล้วเหล่าสนมพระเอก อีฮองเฮาก็ร้าย อีฮุ่ยเฟยก็ใช่ย่อย แถมต้องรับปะทะกับอีพระเอกอีก
นางเลยต้องสู้แล้วพยายามโตขึ้นเรื่อยๆทั้งที่จริงๆนางยังเด็กอยู่เลย อารมณ์เลยมาเต็มอ่ะ ทั้งกรีดร้อง ทั้งโหยหวน ร้องไห้สารพัด
จริงๆถ้าคนที่เข้าวังไปเป็นนางเอกภาค1หรือ2 กูว่าคงรับมือได้ดีกว่า ซวยชิบเลย แต่นางก็แกร่งนะ เป็นข้อดีที่นางเอกชะตาแบบอีเย็น
แต่ไม่ได้ที่ไม่นิสัยยอมใครแบบอีเย็น รวมๆเรื่องนี้ดุเด็ดเผ้ดมัส์อ่ะมึง หักเหลี่ยมกันไปมา
>>586 มันนิยายรักอ่ะนะมึง เท่าที่รู้เล่มนี้ดังสุดในชุดที่จีนนะ กูว่าคนจีนชอบตบจูบวะคิดว่านะ ตัวอย่างจำเลยรักบ้านเราไปฉายดังมาก
จนนิยายได้เอาไปแปลขายที่นั้นเลยมึง นิยายอันดับ1ในชาจจีน Silent Separation ก้แนวๆอย่าลืมฉัน นางเอกเลิกพระเอกไป
มีเหตุต้องแต่งงานกับคนอื่นแต่ไม่มีไรกัน มาเจอพระเอกอีกครั้งฮีก็เย็นชาใส่ แต่เรื่องชิงเฟิ่งกูไม่ค่อยลุ้นบทรักนะ ลุ้นนางเอกสู้ชีวิต
เอาตัวรอดหักเหลี่ยมยังไงมากกว่า
มึง กูอยากลองเขียนแนวย้อนยุคแบบฮาๆ อย่างกินทามะจังเลย เซตติ้งหลักเป็นไทยโบราณนี่ล่ะ...แต่กูจะโดนสั่งเก็บไหม //ซับน้ำตา
โม่ง ผู้เสกทราย ของลวิตร์สนุกมั้ย
>>595 กูว่าแอบน่าเบื่อ กูทนอ่านได้เพราะมัทธายน์ (จำวิธีสะกดไม่ได้ละ) คือเป็นคาแรคเตอร์ที่ถูกจริตกูมาก ๆ หรือว่าง่าย ๆ คือนิสัยเขาคล้ายกู ช่วงแรก ๆ
กูว่ามันดีกว่านิยายแฟนตาซีทั่วไปละน่า เซรีญาน่าเบื่อกว่าเยอะเลย้
แล้วก็กูซึ้งตอนจบเรื่องท่านพ่ออัยของเรื่องนี้อยู่ ;__; (ดังนั้นตอนจบจริง ๆ มันเลยไม่พีค แต่กูก็พอให้อภัยได้)
เออ กูก็ไม่ชอบเซรีญา อ่านรอบเดียวเลิกเลย ไม่ซื้อฉบับพิมพ์ใหม่ของแจ่มใสอีกต่างหาก แต่เรื่อง prologue ที่เป็นเรื่องท่านอากับนักบวชหญิงแห่งน้ำนั่นดีนะ ไม่รู้พวกมึงเคยอ่านกันปะ
ของลวิตร์ที่กูจัดว่าดีมีไมรอน นิทานจักรวาล ดราก้อนเดลิเวอรี่ มาโอ ที่เฉยๆคือพันธนาการสองเผ่าพันธุ์ เดม่อนเบเกอรี่ เรื่องที่น่าเบื่อคือ พณฯท่านกาลเวลา ผู้เสกทราย เซรีญา แต่กูชอบแม่สาวงูกับพ่อสิงโตในเซรีญานะมึง ลืมชื่อไปแล้วอะ ไม่ได้อ่านทวนอีกรอบ ถ้าเรื่องไหนกูชอบกูจะอ่านซ้ำแล้วก็จำเรื่องได้หมดด้วย
กูโม่ง 595นะ ขอบคุณพวกมึงมากที่รีวิว พอดีกูกำลังคิดซื้ออ่ะแต่ไม่เคยอ่านงานลวิตร์เลยมาถามดูก่อน ใจมากมึง
พวกมึงคิดยังไงที่พวกแฟนคลับ ดร.ป๊อบ เปรียบลวิตร์ว่าอยู่ระดับเดียวกันวะ
ฯพณฯกาลเวลากูชอบต้นไอเดียของเรื่องนะที่เกี่ยวกับการแบ่งคนเป็นหมวดๆแล้วกำหนดตารางเวลาให้ แต่กลับรู้สึกเอามาใช้ประโยชน์ในเรื่องน้อย ไปๆมาๆไปโฟกัสเป็นเรื่องความสัมพันธ์พ่อลูกแทน คอนเส็ปต์เมืองที่อุตส่าห์ปูมาโดนลืม จุดประสงค์ตัวละครพอเฉไปเฉมาก็น่าสนใจน้อยลงเรื่อยๆด้วย
เดม่อนเบเกอรี่กูยังงงกับโทนเรื่องอยู่ เปิดเล่ม1มาบรรยากาศเรื่องออกแนวน่ารัก สไลด์ออฟไลฟ์แบบปีศาจๆ แต่พอเห็นเล่มสามคำโปรยแม่งดราม่าแฟนตาซีมหากาพย์ปราบจอมมารมาเลย พอโทนเรื่องเปลี่ยนไปหยั่งงี้กูเลยเงิบเบาๆว่าเรื่องเดียวกันแน่เรอะ
แต่กูอวยไมรอน กับดราก้อนเดลิเวอรี่นะ
เดมอนเบเกอรี่กูไม่ซื้อเล่มสองแฮะ ไว้เรื่องหน้าถ้าเข้าท่ากว่านี้กูจะพิจารณาอีกที
จริงๆ กูโคตรอวยผู้เสกทรายเลยนะ แบบกูว่าเป็นเรื่องพีคสุดของเขาเลย หนักหน่วง เต็มไปด้วยสัญลักษณ์ เรื่องอื่นๆ ที่ชอบก็ไมรอนกับดราก้อน จริงๆ กูอยากให้เขากลับไปเขียนเรื่องอิงตำนานแบบรามายณะ กูชอบตัวละครอสุรผัดและวิธีเล่าเรื่องเหงาๆ เศร้าๆ แบบนั้นมากอ่ะ
ดราก้อนเดลิเวอรี่นี่ท่านเจวานโคตรน่าแดก...
ขอถกผู้เสกทรายหน่อย
ตัวพระเอกเป็นดิสเลกเซียเฉย ๆ หรือเป็นออทิสติก
คือตอนอ่านเรื่องนี้กูเพิ่งอ่านคดีฆาตกรรมหมาในยามราตรีจบ (เรื่องนี้ตัวเอกเป็นออทิสติก) แล้วรู้สึกได้ว่าตัวเอกผู้เสกทรายนี่มีส่วนคล้ายอยู่หลายอย่างมาก เรื่องคิดเลข ชอบหาที่สงบเงียบ ฯลฯ
กูกลับชอบเดม่อนเบเกอรี่มากเลยนะเพื่อนโม่ง ชอบวิธีเล่าเรื่องของคุณลวิตร์ผ่านทางจดหมายว่ะ เนื้อเรื่องกูไม่ได้คิดไรมากเลยอ่านได้เรื่อยๆ เพลินๆ อย่างน้อยเนื้อเรื่องแม่งก็ดีกว่าพวกแฟนตาซีไทยเกมออนไลน์ล่ะวะ
>>614 มันจะดีกว่านั้นถ้าไม่หลุดธีมเว้ย งานเขาเป็นแบบนี้หลายรอบแล้ว ปีศาจขายขนมอยู่ดีๆ แม่งกลายเป็นสงครามเฉยเลย ขายน้ำตาลปั้นก็กลายเป็นสงครามระหว่างคนธรรมดากับจอมเวทย์ ประเด็นตอนเริ่มต้นโยนทิ้งไปหมด สตอรี่เทลเลอร์กูยังเข้าใจว่าพระเอกมันต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองและทำเพื่อสันติภาพขนาดไหนเพราะมันโดนลากเข้ามาเกี่ยวข้องกับสงครามที่เกิดด้วยฝีมือทางการเหี้ยๆของมัน และพระเอกก็สามารถที่จะทำ ยังไม่หลุดธีมที่เซ็ตไว้ แต่ผู้เสกทราย อะไรวะ ขายน้ำตาลปั้น ขายแก้วอยู่ดีๆ ดันมีความหลังกับจอมเวทย์เฉย ประเด็นขายแก้วบลา บลาโดนกลบไปแย้ว มีแต่สงครามอันยิ่งใหญ่ของผู้ที่ถูกเลือกนะจ๊ะ พณฯท่าน กาลเวลา เซ็ตโลกดิสโทเปีย ทุกคนโดนควบคุม ดันไม่เอามาเล่น กลับไปให้น้ำหนักเรื่องพ่อลูกมากกว่าอีก อยู่ๆก็โยนทิ้งไปซะงั้น
กูไม่ได้เกลียดงานลวิตร์นะเว้ย แค่รู้สึกว่างานเขามันมาอีหรอบนี้หลายงานแล้ว กูอยากอ่านแฟนตาซีไทยที่มันแหวกแนวไปบ้าง ของญี่ปุ่นยังมีหลากหลาย ของไทยทำไมไม่มีบ้างวะ
>>615 กูว่ามันก็ไม่หลุดธีมนะ หมายถึงว่าเขาก็ทิ้งเบาะแสร่องรอยไว้แต่แรกแล้วในกรณีของผู้เสกทรายกับเบเกอรี่ปีศาจ ฟิลันมันก็ความจำเสื่อมมาแต่แรก เบเกอรี่ปีศาจก็พูดถึงปู่เลวๆ ที่โค่นล้มไปแต่แรก slice of life ช่วงแรกๆ มันเป็นแนวทางปูไปสู่มหากาพย์มากกว่า แต่อย่างผู้เสกทราย กูก็อยากให้เทน้ำหนักไปกับบางตัวละครมากกว่านี้นะ อย่างเซเรน (หรือป่าววะ จำชื่อไม่ค่อยได้) ที่เป็นน้องสาวฟิลัน นั่นก็บทน๊อยน้อยจนกูแอบสงสารเลย
อยากได้นิยาย Romance ที่ออกแนวน้ำเน่าหน่อยๆแต่สนุกอะ นิยายแปลก็ได้
หลังๆอ่านนิยายแล้วไม่อินเลย แบบเห็นหน้ากันก็รักเลยไรงี้ ไม่ค่อยมีเหตุผลอะ เบาๆ กลวงๆ เอะอะหึงบ้าๆบอ อ่านแป๊บๆก็ต้องวางเพราะไม่เชื่อในตัวละครหรือเนื้อเรื่อง
เพื่อนโม่งพอจะมีแนะนำมั้ยที่ไม่เป็นแบบข้างบน
อนามิกานี่ถือว่าน้ำเน่าปะวะ
>>615 มึงพูดถูกใจกูมากโม่ง หลายเรื่องเขามาแบบนี้หมด ถึงจะบอกว่าปูไว้แล้วกูก็ยังรู้สึกว่ามันแปลกๆอยู่ดี
งานทั้งหมดเอามาเรียงกันเป็นเหมือนที่มีโม่งบนๆเคยพูดไว้(กูจำไม่ค่อยแม่นนะ ขี้เกียจขุด) ว่างานเขาเล่าเรื่องแบบเดิมๆที่เป็นเรื่องของคนกลุ่มน้อยอยากออกสิทธิ์ออกเสียงแบบปัจเจก โดยไม่มองสเกลส่วนรวม
กูอวยสตอรี่เทลเลอร์ที่สุด นอกนั้นกูค่อนข้างผิดหวังนะ
>>616 กูว่าหลุดว่ะ ยิ่งเรื่องผู้เสกทราย คือชื่อแม่งสกทราย แต่ไม่ได้เกี่ยวเชี่ยอะไรกับเสกทรายเลย แค่พระเอกอาชีพเป่าแก้วขายโดนจอมเวทย์ทำให้ความจำเสื่อม บทไม่เด่นว่ะ ออกจะจืดๆน่าเบื่อด้วย นางเอกที่ขึ้นปก กูก็ยังไม่รู้ว่ามันรักกับพระเอกตอนไหนว่ะ แถมกูกลัวรูปหน้าปกด้วย ถ้าทำแบบแฟนตาซีฟุ้งๆเหมือนปกเล่มแรกกูจะชอบกว่านี้ว่ะ
แก้วทำจากทรายไงมึง ตีความหน่อยดิวะ อย่าเอาแต่อ่านตามตัวอักษร
กูกลับรู้สึกว่าไอ้พวกปั้นน้ำตาล เป่าแก้ว ทำขนม มันเป็นแค่เครื่องประดับว่ะ อย่างผู้เสกทรายนี่ประเด็นจริงๆ คือความแตกต่างของคน และคำถามว่า "คนธรรมดา" คืออะไรมากกว่า หรืออย่างอิจักรพรรดิปิศาจมาขายขนม กูก็เห็นประเด็นเรื่องความขัดแย้งในใจของการต้องเลือกระหว่างความฝันกับหน้าที่ไรงั้นแฝงอยู่นะ
เรื่องความรู้สึกว่าเดิมๆ กูก็ไม่รู้นะว่าคนเราคาดหวังให้คนเขียนหนึ่งคนผลิตงานออกมาได้หลากหลายแค่ไหน สำหรับกูลวิตร์ก็คือลวิตร์ เขามีสไตล์ของเขาซึ่งกูชอบ แต่ถ้าให้อ่านแต่ลวิตร์ๆๆๆ อย่างเดียวตลอดกูก็เอียนตายเหมือนกัน ลวิตร์เป็นนักเขียนที่เก่งและดี แต่ลวิตร์ก็มีข้อจำกัดของลวิตร์ กูหวังอยากให้มีนักเขียนแฟนตาซีไทยเก่งๆ ดีๆ คนอื่นๆ อีกหลายๆ คนมากกว่า แต่พอไม่มี (หรืออาจมีแต่พอดียังหาไม่เจอ) ทั้งกูและอีกหลายคนก็เลยเหมือนทุ่มความคาดหวังอยากอ่านงานดีๆ สนุกๆ มาไว้ที่ลวิตร์คนเดียว ซึ่งให้เก่งกว่านี้สักสิบเท่ากูว่าลวิตร์ก็ตอบสนองความคาดหวังทั้งหมดนั่นไม่ได้หรอกมั้ง กูว่าปัญหาไม่ใช่ลวิตร์ไม่หลากหลายพอ แต่นักเขียนแฟนตาซีไทยที่ฝีมือเท่าลวิตร์หรือเหนือกว่าน่ะมีน้อยเกินไปมากกว่า
ลวิตร์ กูให้พีคสุดสองเรื่องคือไมรอนกับ story teller นอกนั้นแม่งเอื่อยจนกูจะหลับ
พูดถึงเรื่องเขียนดี กูเจอคนเขียนฟิคบางคนก็เขียนดีมากนะ มีแง่มุมซับซ้อนแบบเฮ่ย คิดได้ไง ถ้าพวกนี้มาเขียนนิยายออริ อาจจะมีลวิตร์อีกหลายๆคนในวงการหนังสือก็ได้นะ
ฟิคมันสั้นด้วย ละส่วนใหญ่มีประเด็นหลักประเด็นเดียว คุมเรื่องง่ายกว่าออริที่มีแนวโน้วจะขยายเรื่องตามอารมณ์คนแต่ง
กูเจอคนเขียนฟิคคอมมูเยอะมากแม่งเขียนดีชิบหายเขียนดีแบบต้องกู่ร้อง ไอสัสมึงไปเขียนออริเดี๋ยวนี้ เห็นแล้วเจนสัมผัสได้ว่าแม่งต้องรุ่งเรืองได้กว่าลวิตร
เอาตรงๆกูไม่ได้ใส่ความคาดหวังอะไรกับลวิตร์ขนาดนั้น บ่นนี่ก็บ่นตามเนื้อผ้าว่ากูอ่านแล้วรู้สึกแบบไหน ไม่เกี่ยวกับว่าวงการนี้จะมีนักเขียนดีกว่าไม่ดีกว่าเยอะน้อย เพราะกูดูที่ตัวงานเขาเดี่ยวๆไม่เอาไปเปรียบกับคนอื่น เขาเขียนซ้ำซากจำเจกูก็บ่นตามนั้น มันไม่ใช่เรื่องของธีมหรือโทนเรื่อง แต่เป็นแก่นเรื่องที่ซ้ำซากอยู่ที่มุมเดิมๆไม่สามารถมอบอย่างอื่นให้คนอ่านได้เลย ซึ่งในฐานะนักเขียนอาชีพกูมองว่างานระยะยาวเขาสอบตกนะ
แต่ที่กูเบื่อจริงๆยิ่งกว่างาน(ที่กูบ่นแต่ก็ยังซื้ออ่านทุกเรื่อง)เลยคือติ่งพี่แก แฟนหนังสือเขาพูดจนกูที่ไม่ชอบหนังสือลวิตรเท่าไหร่เหมือนเป็นกากเดนสังคม อ่านหนังสือไม่เป็น เทพเจ้าลวิตร์ดีขนาดนี้ทำไมมึงยังเอามาบ่นว่าได้ ลวิตร์คือสุดยอด ลวิตร์คือที่สุด หลายคนดูหมิ่นเหยียดหยามงานคนอื่นออกมาแบบชัดแจ้ง ซึ่งกูหงุดหงิด
ส่วนกรณีฟิคหรือฟิคคอมมู กูมองว่าการจะคุมนิยายทั้งเรื่องให้จบได้ต้องใช้พลังมากกว่านั้น
กรุขอมาขัดเรื่องหน่อย เมิงคิดไงกับการที่เอาลักษณะเรื่องของการ์ตูนไปเป็นส่วนหนึ่งของนิยายวะ... คือกรุอธิบายไม่ถูกวะ แบบว่ากรุอ่านนิยายเรื่องหนึ่งมาก่อน แล้วพออ่านการ์ตูนกลับมีส่วนคล้าย (กรุขอใช้คำนี้ก่อน) กันอยู่น่ะ กรุเลยรู้สึกโหว่งๆพิกลกับนิยายเรื่องนั้น (คือกรุไม่ได้ชอบหรอก อ่านข้ามๆ แบบเอาพอรู้เรื่องก็พอ)
ky นิดกูอยากหาแฟนตาซีที่เวลาอ่านแล้วรู้สึก แม่งเท่ว่ะ จะจูนิยังไงก็ตามแต่อ่านแล้วก็รู้สึกเท่ เจ๋ง แตะเหตุผลทิ้งไปเถอะอะไรแบบนี้นะมึง
กูอยากผ่อนคลายสมองมาก
>>631 กูเป็นติ่งเขาแต่ก็ยอมรับว่าจะกี่เรื่องมันก็เสนอมุมเดียวกันหมดแบบที่มึงพูดเลย
มาคิดดูแล้วถ้าด่าไม่มีเหตุผลกูคงโกรธหน่อยๆละมั่ง(อารมณ์มาหยามของที่กูชอบ) แต่ถ้าชี้แจงเหตุผลแบบมึง(เกลียดเพราะอะไรยังไง)กูกลับรู้สึก เออ มันก็เป็นงั้นแหละ ของที่กูชอบมันก็มีข้อเสียแบบนี้แหะอะไรแบบนี้
>>636 กูว่ามันอารมณ์เดิมๆมากกว่ามั่ง แบบหลายๆเรื่องก็จะมีฉากคล้ายๆกันไอ้ที่มึงยกตัวอย่างมันดูจะเป็นเรื่องที่ซ้ำได้ง่ายๆแบบไม่ได้ตั้งใจเลยนะ
>>637 ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกเมิง แต่บางทีกรุรู้สึกว่ามันตรงไปอยู่ เพราะธีมเรื่องมันก็เทพปีศาจกับอยู่โรงเรียนเหมือนกัน (แต่พล็อตคนละอารมณ์อยู่) หรือว่ากรุรู้สึกคิดมากไปเอง เพราะครั้งหนึ่งก็เคยเจอนิยายที่เอาเพลงการ์ตูนไปแปลงโต้งๆ เลยเกิดอาการนี้ขึ้นมาก็ไม่รู้ เหมือนกรุอยู่สภาวะต้องการแค่คำตอบเท่านั้นวะ
>>631 เออ กูก็เกลียดติ่ง แบบว่างานพี่เขาดีสุดในสามโลกแล้วแคร่ะ อย่ามาว่าพี่เขานะคะ ลวิตร์นี่สุดยอดแล้วค่ะ อย่างในโม่งอวยๆกันกูก็รู้สึกหมั่นไส้เบาๆนะมึง กูชอบไมรอนกับนิทานจักรวาลว่ะ มันเข้มข้นทุกฉากทุกตอน ไม่เอื่อยเฉื่อยแล้วมายัดตูมเดียวตอนท้ายๆแบบผู้เสกทรายหรือพณท่านกาลเวลา
เพื่อนโม่งมีใครอ่านหนังสือของ V.Rondell บ้างวะ รีวิวที เห็นท่าทางจะเป็นรักแฟนตาซี กูกลัวซื้อไปแล้วมันแย่.. คือกํอยากอ่านแนวแฟนตาซีรักๆ น่ะ
ปล.หน้าปกแม่งทำให้กูเผลอหยิบขึ้นมาโดยไม่รู้ตัวเนี่ยแหละ แต่กลัวมันนอนกองอยู่ในบ้านแบบดอกปอป(ความผิดพลาดที่สุดในชีวิตกู)ว่ะ
มาซาลานแม่งเหมาะกับตลาดไทยๆมากนะ เขียนได้แกรี่ดวงดีพล็อตอาเมอร์จีบหญิงบ้านรวยตามสูตรสำเร็จทุกอย่างไม่มีบิดพริ้วเลย รวมถึงการเอาinspirationจากการ์ตูนหรือหนังมาใส่ในเรื่องด้วย
>>650 ก่อนหน้านั้นเล่มไหนไม่รู้ พระเอกแม่งแต่งงานกับสาว 2 คนรวด ซึ่งอ่านแล้วเหี้ยมาก คนที่คล้ายเชอริลใจกว้างโว้ยยย แบบว่าฉันเข้าใจว่าเธอรักนายอะไรสักอย่าง แล้วลงเอยแต่งงาน 3P พอตอนจบมีลูกกันซึ่งไม่ใช่ประเด็น แต่คิดภาพสาว 2 คนเกาะแขนพระเอกคนละข้างและมองลูกตัวเองเดินไปไหนนี่แหละ กรุรู้สึกแบบว่าชีวิตเมิงดี๊ดีเนอะ คนหนึ่งเป็นเจ้าหญิงเสียงเพลงไอดอลดัง คนหนึ่งเป็นท่านหญิงอะไรสักอย่างเก่งต่อสู้
เล่มแรกเหมือนเริ่มแนวรร. สักเล่มสองไปทำภารกิจ สักเล่มสามไปตีไรไม่รู้กูลืม
กูจำได้แค่กูโดนเพื่อนยัดให้อ่านเพื่อนบอกเทพ(ซึ่งกูอ่านเสร็จแล้วก็ต้องบอกว่าห่วยทั้งภาษา ทั้งเรื่อง) อ่านเสร็จกูหมั่นไส้พระเอกแม่งแกรี่มาก แล้วก็อปมาอีก(ขนาดกูไม่ค่อยดูอนิเมหุ่นนะยังรู้สึก) ที่พึ่งเดียวของกูระหว่างอ่านคือซายะ(อีสาวเก่งสู้นั้นแหละ) จนมาภาคสามก็อืออออออ ดีนะไอ้เพื่อนมันเรียนคนละที่กับกูแล้ว
อ้ออีกอย่างกูเกลียดทัศนคติของเหล่าตัวละครในเรื่องมาก
>>>655 หน้ามือเป็นหลังมือเลยเมิง สาวไอดอลตอนแรกนิสัยซึนเดเระเหวี่ยงๆด้วยซ้ำ พอกรุเห็นว่านิยายอัพในเด็กดวก อ้าว... กลายเป็นอะไรไปแล้ววะเนี่ย รู้สึกยังแต่งไม่ถึงไหนเลย 4-5 ตอนเองมั้ง
>>656 กรุก็เกลียดเมิง พยายามว่าตัวเองเป็นผู้มีทัศนคติที่ดีเลิศประเสิร์ฐศรียังไงไม่รู้ แล้วตอนก่อนฉากที่มันจะแต่งงานคือ... ยัยสาวไอดอลคือ...ตามที่กรุบอกไว้ใน >>652 อารมณ์กรุตอนนั้นคือ ถ้าเป็นกรุก็ไม่ยกแฟนให้ใครหรอก มันต้องเป็นของกรุคนเดียว (กรุจะไม่ได้ว่าอีพระเอกกับยัยสาวไอดอลเป็นแฟนกันยัง แต่แม่งรักปานจะปกป้องด้วยชีวิต)
ทำไมมันไม่จบแบบลอกภาคมูฟวี่มา น่าจะสะใจกว่าเยอะ
ยังไง แบบว่า ขอโทษนะซายะ ฉันคงตอบแทนความรู้สึกของเธอไม่ได้แต่ว่าขอบคุณนะ อลิเซียร์มันอาจจะนานไปสักหน่อย แต่ว่าฉันรักเธอนะแล้วก็ตูมเป็นหายไปตา กรี๊ดดดดดดดด เร็น!!! สลบ จบที่ซายะมายืนร้องเพลง Hoshi Kira หรอมึง ว่าไปอลิเซียร์นี้ลอกเชลริลเยอะนะสีตาสีผม
ก็ยังอุตส่าห์ได้ตีพิมพ์นะ
กูไปอ่านโฉมงามบรรณาการมา
ไม่มีใครรู้สึกเหรอวะ ว่าตัวละครมันซู ซูแบบมึงเคยผ่านทุกอย่างมาเยอะเกินคนอายุสามสิบอะ
นางเอกคนแรกกูว่ายังพอโอเค กูแค่ตะหงิดใจตอนมันถูกคนร้ายจับเป็นตัวประกันตอนแรก ๆ มันพูดเหมือนไม่รู้จิทวิทยาเกลี้ยกล่อมสักติ๊ด ตอนหลังออกมาบอกว่าเป็นนักจิตวิทยาอาชญากรรม อันนี้ก็พอทนได้แหละ มองข้ามไป
นางเอกคนสอง ร่างกายบอบบางสร้างกล้ามเนื้อมาเพิ่ม อันนี้รับได้ แต่มันเก่งผิดปกติอะมึง คนทั่วไปยุคศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ดที่ไหนเขาใช้กระบี่เป็นวะ แล้วเอาไปสู้กับคนนู้นคนนี้ที่เทพแบบสูสี (ถึงกระบี่จะดีแค่ไหนก็เถอะ) ไหนจะสุดยอดทักษะการขี่ม้าที่เอาไปต้อนรับผู้นำโลก ขี่เก่งกว่าแม่ทัพที่ต้องอยู่บนหลังม้ามาตลอด ปิดคดีฆาตกรรมต่อเนื่องห้าคดีมาแล้วไม่รวมคดีอื่น ฝึกสอนทหารก็ได้ วางกลยุทธ์ก็ดี แถมเคยเอาชีวิตรอดในป่าเป็นเดือนเหลือตัวคนเดียว
แต่กูบ่นมากยังไงก็อ่านอยู่ดี วู้ฮู
มาซาลันนี่กูอ่านกี่ทีก็รู้สึกทนไม่ค่อยได้ว่ะ คิดตลอดว่าไอ้เหี้ยนี่มึงเขียนหนังสือขายหลายเล่มขนาดนี้ไปได้ยังไง
กูได้ยินว่ามาซาลันภาษาห่วยมานานละ แต่ไม่เคยอ่าน กูอยากรู้ว่ามันห่วนแค่ไหนวะ
>>670 เอาจริงๆ กูว่าไม่ค่อยสนุก... คือมันบรรยายนางเอกแต่ละคนไว้เก่งกล้าห้าวหาญมากๆ แต่กูว่าเว่อร์ พระเอกที่ดูเก่งกล้าสามารถดูโง่งมไปโดยพลัน อย่างนางเอกที่เป็นตำรวจเก่งโคตรเก่ง พอมาอยู่ในร่างสาวน้อยแม่งก็ฟิตตัวแบบเว่อร์ๆ ไปเลย คนที่เคยตัวเล็กๆ บางๆ เป็นตุ๊กตา อยู่ดีๆ แม่งจะมาแดกข้าวสามชามไข่สิบฟองได้ไงวะ อ้วกแตกตายห่าพอดี เอาจริงๆ คือยังให้นิยายแปลเจ๊หลินกับตำนานรักเหนือภพเหนือกว่าอยู่ระดับหนึ่ง
มาซาลานถือว่าดีกว่าเด็กดีทั่วไป นับจากในเว็ปคือพิมพ์ผิดน้อย ใช้ภาษาวัยรุ่นได้กระชับเข้าใจง่าย ไม่ต้องตีความให้ลึกซึ้งกรือคิดให้ปวดหัว self insertได้ง่ายโดนใจวัยรุ่น และเขียนพระเอกแบบอุ้ยเสี่ยวป้อได้ดี
ข้อเสียชัดๆนะ บทพรรณาแย่ใช้ภาษาฟุ่มเฟือยโดยไม่จำเป็น บางครั้งบรรยายมาก็ไม่เห็นภาพว่าคืออะไร เดินเรื่องเวียนไปเวียนมา ตัวเอกมีแบบเดียวคือโคตรของโคตรแกรี่ มีพัฒนาการน้อยจนติดลบ
อันนี้ไม่เกี่ยวกับภาษาและเนื้อเรื่อง แต่นิยานเกมส์ออนไลน์ของมาซาลานไม่ใช่เกมส์ออรไลน์ ดูยังไงก็โลกแฟนตาซีทีีเอาชื่อออนไลน์ไปแปะ ไม่มีความเป็นเกมส์แม้แต่น้อย
>>676 555 กุเลยหมดความอยากอ่านไปเลย แต่กุเห็นด้วยนะ
โฉมงามคนแรกนี่ กุอ่านได้เล่มแรกเล่มเดียวก็ขี้เกียจจะอ่านต่อ ยิ่งเห็นภาพประกอบด้วยแม่งเซ็งยกกำลัง 11
คือบรรยายพระเอกมาดูดีมากแต่กุดูแล้วงั้นๆอะ ไม่ได้รู้สึกว่าพระเอกเก๊งเก่งหรือเท่แบบที่บรรยาย เลยรู้สึกแบบกลวงๆไงไม่รู้
กุยังไม่ได้อ่านเล่มขุนพลแต่คิดว่าน่าจะดีกว่า พอมาอ่านเมนต์มึงแล้วแอบหมดความอยาก
ชอบตำนานรักเหนือภพกว่า ม่านม่านก็ดีกว่า
หมายเหตุ กูรอตงหัวอยู่นะ
จู่ๆก็นึกอยากถาม 555 นิยายแฟนตาซีเรื่องไหนเหี้ยสุดสำหรับมึงวะ จะตีพืมพ์แล้วหรือยังอยู่ในเด็กดีก็ได้
กูชอบยอดขุนพลนะ ตัดประเด็นเว่อร์ๆ พวกนี้ออกกูว่าสนุกกว่าคทาอีก เนื้อเรื่องก็เข้มข้นกว่า ตลกน่ารักกว่าในแง่ตัวละคร
เหมือนมึงอ่านนิยายโม้ๆหน่อย(คนเขียนเป็นผู้ชาย) ลืมๆเหตุผลบางจุดไปบ้าง แบบอ่านนิยายกำลังภายใน อ่านเอาสมจริงนี่มึงผิดตั้งแต่เจอกระบี่มีชีวิตและขยับได้เองแล้ว ไม่ได้จะบอกว่าไม่จำเป็นต้องสมเหตุสมผลนะ แต่บางจุดไม่เว่อร์ๆบ้าๆบ้างมันชืดว่ะ กูชอบนางเอกที่ต่อให้สัตว์ประหลาดมาเจ๊ก็คงเชือดได้ไม่เลี้ยง
ส่วนพล็อตหลุดบ้างอะไรบ้างนี่หลุดจริง กูไม่เถียง
แต่ต่างคนต่างมีรสนิยมเป็นของตัวเองนะ แค่พูดมุมมองกูให้ฟัง เชิญตบมาซาลานกันต่อ
>>679 ปริศนาวิทยา โรงเรียนอนาคต กูอ่านไม่รู้เรื่อง กูคงโง่เองล่ะ
เรื่องอะไรซักอย่างปกม่วงๆ เป็นแนวแฟนตาซีโรงเรียนเวทมนต์ พระเอกเป็นแวมไพร์ร้องเพลงจีบนางเอกทุกตอนจนกูนึกว่าเป็นอนิเมอุตะปรินซ์ เนื้อเรื่องไม่มีห่าอะไร แต่ที่ WTF สำหรับกูคือ พระเอกร้องเพลงของเรโทรสเปคกับวงแคลชจีบนางเอกว่ะ เรื่องพรรค์นี้ก็ได้ตีพิมพ์ด้วยเนอะ 555555
การ์เดี้ยนอะไรซักอย่างที่พระเอกผมแดงๆของเอนเตอร์ แนวโรงเรียนเวทมนต์อีกเช่นกัน นางเอกน่ารำคาญ พระเอกทื่อเป็นสากกะเบือ ยัดเยียดวายได้น่าเบื่อ คู่วายเป็นไทป์ยอดนิยมไม่มีอะไรแปลกใหม่ แนวๆหนุ่มเนื้อหอมกับสาวๆแต่รักกับนายเอกอ่อนหวานหน้าหวานร่างบางแง่งอนเหมือนผู้หญิง
>>645 กูอ่านเรื่องที่เป็นนางเงือก เเต่กูอ่านเเบบไม่คิดมากอ่ะ กูว่าก็สนุกดีนะมึง คือกูชอบพระเอก นานๆทีกูอ่านนิยายเเฟนตาซีเเล้วกรี๊ดพระเอกว่ะ คนนี้กูยอมใจ นางเอกน่ารำคาญนิดหน่อย ถ้ามึงชอบเเบบน้ำเน่ากูเเนะนำให้มึงอ่าน โดยเฉพาะเล่มสี่ สุดยอดเเห่งความน้ำเน่า เเต่กูชอบ 555555
>>689 กูค้นให้มึงเลยนะเนี่ย 555555555555
http://writer.dek-d.com/enter-books/story/view.php?id=558644 เรื่องพระเอกผมแดง
http://www.welovebook.com/Inc/ImgDetBox.php?bID=21638 พระเอกแวมไพร์
ส่วนรุ่นลูกแม่งพิมพ์กับสนพ.1168ว่ะ
แถมค้นไปค้นมายังเป็นคนแต่งเรื่องแฟรงคลิน คฤหาสน์นี้มีเฮี้ยนด้วยว่ะ กูว่าผ่านไปนานขนาดนี้ ฝีมือคงพัฒนาแล้วแหละ แบบตอนแต่งเรื่องนั้นยังเด็กอยู่ 555
>>487 กูมาช้าไปมากกกกกก ไม่คิดว่ามีโม่งหลายตัวรู้สึกแบบกูจ้า นางตามไปประกาศกับนักเขียนที่กูชอบตั้งหลายคนเลยนะว่างานนางได้พิมพ์จนเขาเหวอแบบมึงมาบอกกูทำไม๊5555 แต่นางก็อุตส่าห์เม้ามอยจนตีสนิทนักเขียนเอ็นเธอร์ได้หลายคนอยู่นะ กับคนเขียนออนไลน์อื่นๆถ้าไม่ดังหรือไม่ตีพิมพ์นางไม่แลแหละทำนองนางอยู่สูงกว่าทั้งนี้ทั้งนั้นกูได้ยินมาอยู่ว่าสถาชอบดองนิยายไว้ขายรวดเดียวมันถึงได้คลอดช้าอ่ะจ่ะ
นึกว่ากูคิดไปเองคนเดียวซะอีกว่าหมั่นไส้มัน เหอๆ คือไม่รู้ดิ เห็นแล้วหมั่นไส้แปลกๆ อธิบายไม่ถูกว่ะ
ทำไมมีคนโผล่ออกมาว่า "นึกว่าตัวเองคิดไปเองคนเดียวซะอีก" เยอะจังวะ ตั้งแต่กลางกระทู้ละ... กูก็เป็นคนนีงที่คิดนะ แต่มันหาเหตุผลอะไรไม่ได้กูก็ไม่อยากพูดอะไรมาก
เออ มึงมันnetwatchแล้วปะว่ะ
เพราะว่าไปตามนักเขียนคนไหนก็เจอแต่คนนี้โผล่มา(กูไม่อยากใช้เสนอหน้าแต่ก็ราวๆนั้น)บ่อยๆป่าววะเลยรู้สึกแบบนี้
ตอนแรกกุก๋สงสัยเหมือนกันว่าทำไมนางสนิทกับนักเขียนเยอะจัง กูแอบอิจนิดๆ 55555 แต่่เอาเหอะ เวลาไปคุยด้วยนิสัยนางก็น่ารักดีนะ //กุมโม่งแน่ลๆ
ร..เราเคยผิดใจกับนางตอนขายของ /กุมโม่งแล้วจากไป
มาเปิดประเด็นหนังสือต่อจากข้างบน มีเรื่องไหนที่ซูแล้วยังสนุกบ้างวะ
เอาในความเห็นกู
- weapon universe อันนี้อ่านฟรีกูว่าโอมาก55 อ่านไปสองเล่มแรก แต่เล่มหลังๆ มันยังไม่เข้าห้องสมุด คือพระเอกเทพดวงดี สาวเยอะ ความสนุกของเรื่องนี้คือการได้อ่านเรื่องราวของตัวละครรอบข้าง (GM) ที่ซวยเพราะความซูของตัวเอก
- ชายาสะท้านแผ่นดิน หลายคนบ่นไปแล้ว แต่เรื่องมันก็ตื่นเต้นลุ้นดี กูมาหมดใจตอนช่วงเล่มเจ็ด นางเอกแม่งโลภเกิ๊น แต่ฉากโรแมนติกช่วงต้น ๆ กูชอบมากหลายฉาก น่ารักดี
- เซวีน่า เอาน่า.. มันก็พอไหวช่วงแรก ๆ ถึงกูจะเบื่อฉากรักที่ยัดให้เพื่อนนางมีคู่ทุกคน ถ้าไม่อวยว่าเป็นสุดยอดของสุดยอดอะไรแบบนี้ก็อ่านเพลิน ๆ (อ่านฟรีก็สนุกดี)
มีอะไรอีกมั่งวะ..
ปล.กูเกลียด LSK อ่ะ เกลียเพระเอก ส่วนเรื่องอื่น ๆ ของอวี้หว่อกลับมาอ่านแล้วกูก็ไม่ประทับใจเลยสักติ๊ด หรือว่ากูแก่แล้ววะ..
ถ้าอยากนินทาขนาดนั้นพวกมึงไปแปะนินทาในมู้ด๊อกป๊อปก่อนก็ได้นะ มานินทาในนี้พูดตรงๆคือกูรำคาญอะ -_- >>>/netwatch/1803/
>>714 ที่กูให้ผ่านในเด็กดีมีmonster soulกับmagic worldที่ซูแล้วสนุก
เรื่องแรกกำลังภายในจ๋าเลยอ่านสนุก ฉากบู๊เรื่องนี้กูว่าดีสุดเท่าที่เคยอ่านในเด็กดี กูชอบเรื่องเคล็ดวิชาในเรื่องเหมือนอ่านนิยายกำลังภายในมากกว่านิยายกำลังภายในเด็กดีเยอะ แล้วกูว่าตอนแรกมันซูพิมพ์นิยมแต่ตอนหลังฉีกแนวออกมาเป็นกำลังภายในได้เลยดีกว่าเรื่องอื่นๆนะ
เรื่องหลังพระเอกเก่งทุกอย่างเพราะร่างกายมันโกง แถมคนสร้างเกมส์คอยช่วยมันอีก แล้วการใช้เวทย์มนต์ในโลกจริงของเรื่องนี้สนุกกว่าเรื่องในเกมส์เยอะเลยถึงบทจะน้อยก็เถอะ เรื่องนี้กูมีจุดติคือนิสัยพระเอกที่ออกแนวเกรียนหุ่นกระบอกขัดกับบทที่บอกว่าสุขุมเป็นผู้ใหญ่ แต่คนดันชอบบทนี้มาก
>>718 กูชอบ monster soul มากกกก ทั้งๆที่กูไม่ค่อยชอบบู๊แต่กูอ่านสนุก ทีชอบอีกคือตัวละครค่อนข้างมีมิติ มีเหตุผล ไม่มีใครดีใครร้ายไปหมด เทาๆ ตัวร้ายก็ไม่ได้ร้ายซะหมด มีเหตุผลของเขา พระเอกก็ไม่ได้ดีทุกอย่าง กูชอบตัวร้ายเรื่องนี้มากกกก เชียร์กว่าพระเอกอีก 5555555 แต่กูไม่มีเพื่อนคุยเรื่องนี้เลยว่ะเพื่อนกูไม่อ่านกันเลย เวลาอยากถกประเด็นก้ไม่รู้จะถกกับใคร 55555
มีกระทู้นินทานักวาดละ งั้นตั้งกระทู้นินทานักเขียนดีมั้ยวะ กูเคยถามในมู้นั้น ทั้งที่หัวขึ้นว่านักเขียนนักวาดแต่แม่งส่วนใหญ่มีแต่นักวาดอย่างเดียวอะ แยกออกมาดีมะ
กูว่าทุกวันนี้ก็นินทาคนเดิมๆวนไปวนมาแถมส่วนใหญ่ก็ซ้อนทับกับผลงานอยู่ดีไหมวะพวกนักเขียนเนี่ย กลัวมันจะแป้กนะ เหมือนดอกปอบที่แม่งก็นินทาวนไปวนมาไม่มีอะไรน่าสนใจ
>>726 กูอ่านเรื่องนี้เพราะมนตราแหละปกภาคสองหล่อโดนใจกูมาก(...) ตัวร้ายเกรด A มีเสน่ห์ หลงรักเลย555 กูว่ามนตราทั้งรันทดและพยายามมากกว่าศิลาอีก ถึงศิลามันก็พยายามมากก็เถอะแต่มันก็มีหลายคนสนับสนุน แต่มนตรานี่ใช้ความสามารถตัวเองล้วนๆ แถมฉลาด รอบคอบ ทำอะไรมีแผนล่วงหน้าตลอดไม่เหมือนศิลาที่มักไปตายเอาดาบหน้า คนแต่งเก่งนะที่ทำให้เชื่อได้ว่าตลค.นี้ฉลาดจริงๆ555555 แต่กูก็เชียร์ทั้งสองคนแหละเห็นถึงความพยายาม อยากรู้เมื่อไหร่จะเป้นเพื่อนกันไวๆ กูว่ามนตราบทเยอะกว่าสาวๆอีก ไม่แปลกมีคนจิ้นคู่นี้ 5555555555
ไม่ใช่อะไร กูอยากเม้าท์แม่นางนิยายโจรสลัดโรฮิงญา แต่ไม่มีที่คุย ปล.กูชอบฉายานี้โคตร 555
งั้นกูถามเทคนิคการเขียนเลยละกันคือกูมีฉาก A กับ B ในหัว แต่กูจะเขียนกูดันไม่รู้จะเชื่อมฉาก A กับ ฉาก B เข้าด้วยกันยังไง พอด้นจะเขียนไปแม่งก็ออกทะเลซะงั้นว่ะ
>>735 มึงต้องดูว่าฉาก AกับB ของมึงมีส่วนเกี่ยวข้องกันยังไง เกี่ยวด้วยสถานที่ ด้วยตัวละคร หรือด้วยเวลา หรือเกี่ยวข้องกันหมดและสองเหตุการณ์นี้เกี่ยวข้องกันยังไงคือเกิดขึ้นแล้วส่งผลอะไรต่อเนื้อเรื่องนำไปสู่สิ่งใดเป็นลำดับต่อมา ถ้ายังจับจุดไม่ได้ต้องไปดูที่ตัวฉากแล้วว่ามันเข้ากับเนื้อเรื่องหรือเปล่าเพราะออกทะเลคือเรื่องเริ่มมั่วแล้ว
KY ขอพื้นที่กรี๊ด กูเพิ่งอ่านสามชาติ ป่าท้อสิบหลีจบ ไอ้เหี้ย ขนาดเป็นคนที่อ่านแนวจีนมาพอสมควรแล้วนะ กูยังเบลอศัพท์เลย555
แล้วกูเพิ่งเห็นว่ามีภาคอื่นๆอีก ชาติไหนกูจะได้อ่านวะ T T คุณหลินโหม่วแกแปลถึงภาคไหนแล้วเนี้ย
>>735 กูไม่รู้ทฤษฎี แต่ภาคปฏิบัติคือกูเขียนA เขียนB แยกกันไปเลยเหมือนมันไม่เกี่ยวข้องกัน อยากเขียนเชี่ยอะไรก็เขียน
เสร็จแล้วเอามาวางต่อกัน แล้วค่อยๆคิดไปทีละขั้นว่าจะผลักจากAไปBยังไง ถ้าแค่มีหัวเรื่องรวมๆกูมองไม่ค่อยเห็นภาพ เขียนเสร็จแล้วจะพอมีไอเดียว่าจะโยงยังไง
>>738 ปัจจุบัน แปลภาค ลิขิตเหนือเขนย เฟิ่งจิ่วxตงหัว เสร็จแล้ว กำลังอยู่ในระหว่างจัดทำรูปเล่ม จำนวน4เล่มจบ ปกเสร็จแล้ว3
จัดส่งโปสเตอร์ของแถมให้ผู้สั่งจองบ้างแล้ว ราคา 2400 บาท เวลาส่งของแปรป่วนไม่คงที่ ถ้าบุญดีคงได้อ่านภายในปีนี้ หากทนไม่ไหว
ภาษาอังกฤษพอใช้งานได้ดี เชิญไปจัด https://hamster428.wordpress.com/2012/07/03/three-lives-three-worlds-index/
วกมาหลินโหม่ว Again...
สรุปคุณหลินแกมีความคิดจะกลับมาเขียนจอมขมังเวทให้จบยังวะ
เราย้ายไป netwatch กันมั้ยพวกมึง
เอาจริงๆห้องนี้สามสี่วันกรูจะวกมาดูที
ทำไมกรูรู้สึกเหมือนกรูคุยเรื่องหลินโหม่วไม่ก็ลวิตรบ่อยมากเลยวะ 555
คือไม่ได้อะไรนะ...กรูแค่งงๆว่ามันอูโรโบรอสเหี้ยๆ
กูไม่ชอบฮายาชิคิซาระตั้งแต่นางดราม่าเรื่องแอปอ่านนิยายในเด็กดีว่ะ ดูนางไม่มีสมองพอจะแยกแยะถูกผิดอะไรได้
กูเพิ่งจะรู้ว่ามีนักเขียนชื่อนี้อยู่ในโลก
เออ งั้นกระทู้นี้ก็ทิ้งให้มีแต่เรื่องลวิตร์กับป้าหลินต่อไปละกัน เอาตรงๆ กูคิดว่ามันเกี่ยวกันเหมือนวิเคราะห์ผลงานก็ต้องดูที่มาคนเขียน ถ้ากีดกันกันขนาดนั้นก็แล้วไปเถอะวะ
กูว่าถ้าคุยนิยาย แล้วลามไปนิสัยหรือการกระทำที่มีผลต่อนิยายกูว่าพอคุยได้(ถ้าออกทะเลไกลค่อยย้าย)
แต่ถ้าเริ่มด้วยนิสัยตรงๆไปเลยกูว่าควรไปnetwatchนะ(ถึงนางจะเป็นนักเขียนก็เถอะ)
ส่วนแอปกูว่าน่าจะคุยในนี้ได้ อย่างkindleยังคุยในนี้ได้เลย
กูว่าเขาเขียรเรื่องครอบครัว กับเรื่องในญี่ปุ่นสรุก แต่นิยายเขาเึยเปิดนิดเดียว มันดูเรื่อยๆ น่าเบื่อว่ะ
ถ้ากูเปิดประเด็นคิดยังไงกับนักเขียนเรียกร้องขอเม้น คุยในนี้ได้มั้ยวะ
>>757 กูเจอแล้ว /ร้องไห้
เปิดทิ้งไว้ละกัน แค่อยากคุยว่า คิดยังไงกับการที่นักเขียนบอก เม้นหน่อยน้า ขอเป็นกำลังใจหน่อย คือกูอ่านข้อความแบบนี้ทีไรกูจะหงุดหงิด ออกแนวเหมือนมากดดันกูไงไม่รู้ แบบถ้ากูอ่านจบแล้วอยากเม้นก็จะเม้น ยิ่งแบบพอเห็นโพสแล้วก็พูดมันทุกรอบเหมือนแผ่นเสียงตกร่องกูจะเริ่มรำคาญพาลขี้เกียจอ่าน
มันไม่เหมือนกับพวกข่มขู่ ถ้าเม้นจำนวนไม่ถึงเท่านี้ หรือไม่ยาวเท่านี้จะไม่อัพนะ แต่กูก็ยังรำคาญอยู่ดี เคยมีคนบอกกูว่านักเขียนยังไงก็อยากได้คอมเม้นกันทั้งนั้นแหละ แล้วแสดงออกยังไงมันถึงจะพอดีวะ นักเขียนบางคนที่กูชอบก็ไม่เห็นเรียกร้องเม้นเลย หรือเพราะดังแล้วเลยไม่จำเป็นหว่า
>>772 ถ้าเห็นแบบนี้กูจะไม่เมนต์เลย แถมจิตใจเพิ่มอคติที่มีต่อนิยายมันขึ้นอักโขด้วย อีกอย่าง ส่วนมากนักเขียนที่ขอเม้นท์เป็นกำลังใจแบบนี้ นิยายมักห่วย คนเขียนดีๆ ไม่เห็นต้องอ้อนวอนกันขนาดนี้ ถ้าอยากได้ความคิดเห็นก็บอกเรียบๆ แบบ "คิดยังไงติชมได้นะคะ" ไรงี้ก็ได้นี่หว่า
>>773 >>774 >>775 >>776 กูเคยเจอพวก ไม่เม้นจะแช่งเหมือนกัน กูนี่กดปิดเลย 555+ กูก็คิดคล้ายๆ พวกมึง คือถ้านิยายมันมีอะไรให้กูอยากเม้น กูก็จะเม้นว่ะ ถึงจะเขียนแบบ อ้อนแบบน่ารักๆ เม้นหน่อยน้าตัวเองงง กูกลับรู้สึก มันดูกดดันว่ะ ยิ่งเวลาเจอคนเขียนบอกจะได้มีกำลังใจแต่ง กูจะชอบคิดว่า มึงเขียนนิยายไม่ได้ถ้ามีเม้นเหรอวะ ถ้าในนี้มีคนเขียนนิยายบ้างก็อยากฟังความเห็นเหมือนกันนะ
>>777 ใจเขาใจเรามึง คนเขียนก็อยากได้ฟีดแบคกลับไปบ้างล่ะ บางทีลงนิยายไม่มีคนเมนท์เลยมันก็ใจเสียนะมึง กูเคยแล้ว แบบว่ามีแต่คนอ่าน ไม่มีคนเมนท์ กูก็ไม่รู้ว่าเรื่องที่กูแต่งมันห่วยมันเหี้ยแบบไหน เฟลมากก็เลยเลิกเขียนไปแล้ว เหมือนพูดคนเดียวไม่มีใครสน แต่ไม่เคยบังคับให้ใครเมนท์นะมึง
กูเลิกรอเมนท์แล้วว่ะ แบบลงตอนนึงก็ปล่อยเลย นานๆทีกลับไปดูทีว่ามีใครมาเมนท์อะไรมั่งยัง ถ้าไม่มีกูก็ไปหาอย่างอื่นทำ 555
>>778 อันนั้นก็เข้าใจว่ะ ถ้าเขียนแล้วไม่มีคนเม้นก็อดคิดไม่ได้แหละว่าเขียนไม่ดีหรือเปล่า แต่การมาเขียนขอให้คนอ่านช่วยเม้น กูไม่ยักคิดว่าจะทำให้คนอยากเม้นขึ้นเลย และรู้สึกจะได้เม้นแบบจำใจ ไม่ค่อยจริงใจไงไม่รู้น่ะสิ คือถ้ากูเม้น กูก็อยากเม้นเพราะกูชอบมากจริงๆ ว่ะ
>>777 แต่งนิยายอยู่ อยากได้เม้นต์ อยากรู้ว่าที่ตัวเองแต่งน่ะโอเคมั้ย สื่อสิ่งที่ตัวเองต้องการจะบอกออกไปได้ตรงมั้ย คนอ่านอ่านแล้วอินมั่งมั้ย ถ้าไม่เม้นต์ให้จะรู้เหรอ นี่เลยถือว่าถ้าตอนนั้นคนเม้นต์น้อย แปลว่าตัวเองแต่งมาจืดเกินไป แต่ไม่อ้อนขอเม้นต์นะ เพราะอยากได้เม้นต์ที่มาจากใจ ไม่ใช่ฝืนเม้นต์ไปงั้นๆเพราะรำคาญขนแต่งที่ขอเม้นต์อยู่ได้
>>781 เหตุผลแบบมึงกูเข้าใจว่ะ กูคิดว่าใครๆ ก็อยากได้เม้นแหละจะได้เอามาพัฒนางานต่อไป ปัญหาที่กูบ่นคือไอ้การเขียนขอเม้นเ จะได้เป็นกำลังใจ คืออย่างที่มึงพูด ไอ้การอ้อนขอเม้นเนี่ย สุดท้ายจะได้แต่เม้นที่จำใจเม้นป่าววะ
พอเรียบเรียงความคิดดู บางคนอาจจะแสดงออกตรงๆ ก็ได้มั้ง ไม่ต้องมาแอ๊บ อยากได้จริงๆ ก็ได้
พวกที่รู้อยู่แก่ใจว่านักเขียนอยากได้คอมเมนต์เพราะอะไร แต่เห็นเค้าขอเมนต์แล้วรำคาญนี่คือยังไงวะ มึงเห็นเค้าเป็นเครื่องจักรผลิตนิยายให้มึงอ่าน ถึงเวลามึงอยากอ่านมันก็ต้องเบ่งปุ้งออกมาให้มึงอ่านว่างั้น? ในเมื่อมึงอยากอ่านของมัน มันก็อยากได้เม้น ก็ถ้อยทีถ้อยอาศัยกันดิวะ มันจะได้รู้สึกว่าเออ มันไม่ได้ทำเรื่องไร้ค่า เสียเวลาเปล่าๆปลี้อยู่นะ เมนต์มันก็ไม่ได้ยากตรงไหน มึงอ่านแล้วมึงคิดไงก็เขียนไป ยกเว้นมึงจะสมองกลวงอ่านแล้วไม่มีเหี้ยไรเกิดขึ้นกับเซลล์สมองของมึงเลย
พวกที่ไม่ร้องขอเมนต์ ไม่ใช่เค้าไม่แคร์หรือไม่อยากได้ แต่เพราะรู้ว่ามีคนอย่างพวกมึงอยู่นี่ไง หรือไม่ก็คาดหวังแล้วเจ็บ เลยเลิกหวัง พวกมึงทำงี้ก็ไม่ต้องมาถามว่าทำไมอีนั่นอีนี่ดองนิยาย ทำไมมันไม่อัพต่อ มันเลิกอัพไปห้าปีแล้วนี่คือหมดหวังใช่มั้ย คนเราทำงานก็อยากให้คนเห็นผลงาน พวกมึงที่ขี้เกียตเมนต์ทั้งหลายนี่ก็ด้วยเหอะ ถ้าทำแล้วไม่ได้ฟีดแบคมันก็อยากเอาเวลาไปทำอย่างอื่นแทน มึงจะมาอ้างว่าควรทำเพราะรักอยู่แล้ว ไม่ใช่เมนต์ ถ้าเค้าคิดงั้นเค้าก็เขียนเอาไว้อ่านเองที่บ้านแล้ว จะพิมพ์ลงเน็ตให้มันเมื่อยมือทำไม
บางคนกูเคยเจอ อ่านนิยายคนอื่นไปสร้างแรงบันดาลใจเขียนเรื่องตัวเอง แต่ไม่เคยเมนต์เจ้าของแรงบันดาลใจซักคำก็มี
>>783 แล้วถ้ามันเขียนแล้วไม่รู้จะเม้นห่าอะไรดี กูต้องเม้นเอาใจเหรอวะ หรือกูควรเม้นอย่างจริงใจว่า อ่านจบแล้วนะ ตอนนี้อ่านแล้วเฉยๆ จัง จะรออ่านตอนต่อนะ หรือกูต้องอธิบายด้วยว่า
อ้อ กูไม่เคยทวงนิยายใครว่ะ เข้าใจว่าเขาคงมีเรื่องต้องทำกัน ถ้าเขาทิ้งนิยายก็มีเสียดายบ้าง เพราะที่เสียดายคือกูเม้นเขาว่ะ 5555
ความเห็นมันเรื่องส่วนบุคคล ใครจะให้ก็ให้ตามใจ มันบังคับกันไม่ได้หรอก เหมือนให้คนที่ซื้อหนังสือเขาก็ไม่เขียนวิจารณ์กันทุกคน
ไม่มีใครชอบการบังคับวะ ถ้าขอให้ช่วยคนจะช่วย ถ้าสั่งให้ทำคนจะขัดขืน มันเป็นธรรมชาติของคน ยิ่งบังคับคนยิ่งต่อต้าน
อย่างน้อยการที่มีคนเข้าไปอ่านก็แสดงว่าเขาสนใจเรื่องของมึง แต่เขาจะคิดยังไงมันก็เรื่องของเขา ถ้าเขากลับมาอ่านอีกก็ถือว่าสำเร็จแล้ว
คนอ่านแล้วไม่เมนท์เรื่องของคนอ่าน
คนเขียนอยากจะเขียนขอเมนท์ซักประโยคสองประโยคก็เรื่องของคนเขียน
คนเราถ้ามันคิดจะไม่เมนท์ ขอหรือไม่ขอมันก็ไม่เมนท์
อ่านนิยายเขามาได้ตั้งหลายพันตัวอักษร เขาเขียนขอเมนท์สองสามคำในนิยายเขา พื้นที่ของเขานี่พวกมึงเดือดร้อนทำไม
ด้วยเหตุผลเดียวกับการดูtv กูไม่จ่ายเงินให้รายการtvแต่การที่กูดูมันคือการให้มูลค่ารายการนั้นแล้ว และกูไม่จำเป็นต้องเม้นต์บอกว่ารายการนั้นดีไม่ดีด้วย เว็ปมันก็บอกแต่แรกแล้วว่าเขียนให้อ่านฟรีๆ มึงจะมาเทียบกับการขายหนังสือได้ยังไง มันเหมือนกับair timeกับfree to playนั่นละ
ปล. นี่กูฟีดโทรลอยู่รึปล่าว หรือแค่ไรท์เตอร์เกรียนๆจากเด็กดวก
>>792 รายการทีวีได้รับเงินจากโฆษณา อาจจะอ้อมไปบ้าง แต่เขาได้ feedback เป็นตัวเงินเหมือนกับการที่มึงซื้อหนังสืออ่าน ถ้ารายการไม่ดี คนไม่ดู ไม่มีโฆษณา = หนังสือไม่ดีไม่มีคนซื้อ มึงจะเอามาเปรียบกับการเขียนนิยายให้อ่านฟรีไม่ได้หรอก
เอาจริงกูก็รู้สึกว่ามึงเป็นโทรลล์นะ
>>793 ratioคนดู:ตั้งกระทู้กี่คนละ ไม่ต่างกับนิยายในเน็ตหรอก ส่วนใหญ่อ่านแล้วไม่ตอบทั้งนั้นละ
>>794 เหตุผลเดียยกับพันทิป ทุกคนที่ถามตอบในพันทิปมีส่วนเพิ่มค่าโฆษนาให้เว็ป แต่มีแม้แต่คนเดียวมั้ยที่ได้เงินจากพันทิป
การที่คนเข้าไปอ่านนิยายนั่นละคือการให้มูลค่าแล้ว ไม่งั้นจะมีการโฆษนาว่านิยายยอดนิยมคนอ่านกว่าxxxจากเด็กดีเหรอวะ ถ้าการเข้าไปอ่านเฉยๆไม่มีความหมาย การโฆษนาจำนวนคนอ่านก็ไม่จำเป็นเช่นกัน
ปล. กูโทรลไม่โทรลมึงตัดสินเอาเองละกัน
กูว่าถ้าถูกใจก็เมนท์ไปเหอะ ถือว่าเป็นกำลังใจให้คนเขียน กูก็พยายามเมนท์ให้นิยายที่กูถูกใจเท่าที่กูจะทำได้นะมึง
เราบังคับให้คนชอบไม่ได้หรอก ทำไรก็ทำไป จะโดนด่าไม่โดนก็ดูไป โม่งมีไว้ระะบายที่พูดออกสื่อไม่ได้อยู่ละ
เห็นพูดกันเรื่องเมนท์แล้วกูอยากพูดในฐานะคนอ่านแล้วไม่เมนท์คนหนึ่ง คือกูเขียนไม่ออก เวลาอ่านกูก็มีอิมแพคนู้นนี้นะ แต่ถ้าให้กูเขียนกูเขียนไม่ออก กูเล่าความรู้สึกกูมาเป็นคำพูดไม่ได้สักที สุดท้ายแล้วกูก็เออ ช่างเหอะไม่เมนท์ดีกว่า
เขียน สนุกจังมาต่อไวๆ นะ หรือไปลากกรี๊ดยาวๆ บางทียังโดนนักเขียนว่าเลยก็มี
น่ามีปุ่มlikeมากกว่า วัดความนิยมง่ายกว่าคอมเมนต์อีก ชอบตแนไหนก็like ไม่ชอบก็ไม่like ไม่บอกชื่อคนlikeยิ่งดี กูเคยเจอซิบมาว่าทำไมตอนนี้ไม่คอมเมนต์ละ ยังไม่ได้อ่านเหรอ เราอัพตอนใหม่แล้วนะรู้ยัง โคตรหลอนเลย
>>799-801 กูก็เป็นแบบนี้ 55555
แต่ถ้าเรื่องไหนกูชอบมากๆ กูก็จะพยายามเขียนฟีดแบคให้เขานะ
ถ้ากูไม่รู้จะเขียนอะไรจริงๆ กูจะเลือกสกรีมเกี่ยวกับฉากในแต่ละตอนที่กูชอบแทน
แบบ 'ฉากนี้Aเท่จังเลยค่ะ Bก็ใจร้ายจัง ทำไมไม่เข้าใจAบ้างเลย...'
แต่กูเป็นพวกอ่านรวดเดียวอะ กูเลยเม้นยาวๆ ไปคอมเมนต์เดียวเลย
บางที70ตอนจบ กูก็อ่านโต้รุ่ง70ตอนแล้วเม้นรวดเดียวอย่างยาวก็มี
คือบางทีถ้าอ่านตอนเดี่ยวๆ บางทีเนื้อเรื่องตอนนั้นมันไม่ใช่จุดพีคก็ไม่มีอะไรให้เม้นมากนัก
จะเม้นแบบ'สนุกจังค่ะ รอตอนต่อไปนะคะ' ทุกตอนมันก็ไม่ใช่นิสัยกูอะ ฮืออ
กูขอเควายแปบ คือกูเขียนนิยายแนวๆพระเอกเนี่ย ตามหาน้องสาวที่หายไปอยู่ ระหว่างทางก็เจออะไรเยอะแยะ มีเพื่อนผจญภัยงี้ ทีนี้กูอยากถามว่า ถ้ากูจะเขียนฉากที่พี่หาน้องเจอ ระหว่างน้องสาวกลายเป็นโครงกระดูกไปแล้ว กับเพิ่งตายเนี่ย อันไหนมันกระชากใตมากกว่ากัน (กูเป็นอะไรไม่รู้ ชอบให้ตลค.ญ.ตาย)
>>806 มึงใจร้ายกับตัวละครหญิงงงง กูไม่ยอมมมม
กูว่าเพิ่งตายจะอิมแพคกว่านะ คือถ้าตายนานแล้วมันเหมือนหลอกตัวเอง(ทั้งคนอ่านและตัวละคร)ว่าจริงๆอีนี้อาจไม่ตายได้ง่าย แล้วอย่างพึ่งตายมันเหมือนอีกนิดเดียวก็ได้เจอกันแท้ๆไรแบบนี้ อีกนิดเดียวก็จะไม่เป็นแบบนี้แล้วแท้ๆนี้กูว่ามันเป็นอิมแพคอย่างหนึ่งนะ
>>806 เจอหน้าตอนกำลังตายน่าจะสะเทือนใตมากกว่า แต่แบบนี้มันคลิเช่ไปหน่อย
ถ้ามึงจะเอาโรคจิตหน่อยก็ให้โครงกระดูกน้องสาวกลายเป็นงานศิลปะของฆาตกรโรคจิต
ต้องเล่าด้วยว่าน้องสาวโดนทรมานก่อนตายยังไงกว่าจะเป็นงานศิลปะชิ้นนี้ อะไรประมาณนี้ละ
พล็อตนี้กูจำไม่ได้ว่าเคยอ่านที่ไหน สะเทือนใตกูดี แต่อ่านจบแล้วอยากกินคากิเฉยเลย
>>807 กูไม่ได้อยากใจร้าย แต่กุุอดไม่ได้ หลังๆ นี่พล็อตกูนางเอกตาย คนหล่อต้องเป็นของกู (...)
>>808 เออว่ะ ที่มึงพูดก็น่าสน ตายเฉยๆมันยังตะเตือนใตพระเอกไม่พอ น้องต้องถูกทรมานด้วย //ว่าแต่คากิคือไรวะ
>>809 แต้งกิ้วมากเพื่อนโม่ง กูก็อยากได้ฟีลนั้นเหมือนกัน งั้นรวมความเห็นพวกมึงเป็นน้องสาวถูกทรมาน เพิ่งขาดใจตายแปบเดียวก่อนพระเอกมาถึง (กูไม่ได้โรคจิตนะ! ว่าแต่อีโมคือไรวะ)
ไหนๆ กรุขอความปรึกษาหน่อย คือหลังจากที่กรุไม่ได้แต่งนิยายมานานมาก ตอนนี้กลับมาปัดฝุ่นใหม่ แต่ที่นี่พล็อตกรุเสือกมี 2-3 เรื่องที่อยากแต่งวะ กรุเลยไม่รู้จะตัดสินใจไงดีว่าจะแต่งเรื่องไหนก่อน พวกเมิงว่ากรุควรใช้เกณฑ์อะไรเลือกดี นอกจากความอยาก เพราะกรุอยากแต่งหมดเลยไง
>>815 แบ่งตามระยะเวลา เรื่องไหนจบสั้นสุด กลางๆ ยาวสุด
แล้วมึงดูว่ามีเวลาว่างแค่ไหน ว่างมากก็เอายาวสุด ไม่ว่างก็สั้นสุด ไม่ก็เอากลางๆ
อีกแบบก็พล็อตไหนชอบสุดเอทไว้ท้ายสุด จะได้มีเวลาเติมพล็อตได้
บางทีเขียนเรื่องอื่นมึงอาจได้ไอเดียสำหรับเรื่องนี้เพิ่มด้วยก็ได้
มึงน่าจะเคยเป็นเวลาเขียนเรื่องหนึ่งแล้วพล็อตอีกเรื่องผุดมาเอง
ถ้าว่างจัดก็เขียนพร้อมๆกันเลย เบื่ออันไหนก็มาเขียนอีกเรื่อง
การทำไรหลายๆอย่างพร้อมกันบางทีไอเดียมันจะกระฉูดกว่าทำอย่างเดียว
>>806 ตายต่อหน้าสิวะ แบบเข้าไปจะเจอกัน จะแตะมือกันได้อยู่แล้ว อยู่ๆมีปืนยิงเปรี้ยงทะลุหน้าผาก ล้มลงต่อหน้าต่อตา
หรือยังไม่ตาย แต่โดนฆาตกรโรคจิตเอามาดัดๆร่างกายให้พิกลพิการ ต้องฆ่าน้องด้วยมือตัวเองเพื่อไม่ให้ทรมานอีกต่อไป จากนั้นพระเอกก็ตามล่าฆาตกรรายนี้เพื่อล้างแค้น การเผชิญหน้าครั้งสุดท้ายเป็นทางเลือกว่าเขาจะเป็นมนุษย์ หรือจะตกไปในจุดต่ำสุดแบบฆาตกรคนนี้
กูว่าแบบตายต่อหน้า มันดูจงใจไปนิดว่ะมึงเหมือนพยายามสร้างดราม่าอะไรแบบนี้ว่ะ
กูมีปัญหากับการเขียนนิยายบ่นแปบ
คือกูเป็นพวกที่ถ้าไม่ทิ้งไว้สักพักจะอ่านงานตัวเองไม่ได้ ประมาณว่ากูจำประโยคและคำที่กูใช้ได้เกือบหมด พอเอามาอ่านซ้ำเลยรู้สึกว่ามันแปลก ๆ (ถ้าไม่อ่านมันสักเดือนกลับมาอ่านมันก็โอเค) กูเลยไปไหนไม่รอดเอาแต่รีไรท์ไปมา
แถมพล็อตกูก็กล๊วงกลวงแบบถ้ามีตรงกลางจะไม่มีต้นกับจบ มีต้นกับจบก็ไม่มีตรงกลาง ไอ้ที่ไม่กลวงก็เขียนไม่ออก คือกูเหมาะกับการเขียนเรื่องสั้นมากกว่าเพราะมันปังเดียว มีพ้อยท์เดียวให้พุ่งชน แต่กูก็ชอบนิยายอะ อยากเขียนให้จบสักครั้ง ตอนนี้เลยเป็นสภาพเขียนแต่ฉากที่ชอบอย่างเดียว ทำไงดีวะ
มีใครมีวิธีสร้างปมประเด็นของเรื่องที่น่าสนใจบ้างมะ...
เปลี่ยนเรื่องนิด enter จะเอา 1/2 prince (นิยาย)มาขายใหม่ พูนิก้าก็พิมพ์จบไปแล้วนี้จะขายได้เหรอว่ะ
Enterสาวกเยอะจะตาย ออกอะไรมาคนก็ซื้อ อีกอย่าง1/2princeของพูนิก้าหายากมาก ทำตลาดไม่ดีของขาดตลอด แม้แต่งานหนังสือก็ไม่เคยครบ
กูว่ามันน่าจะหมดสัญญาแล้วนะ ของพูนิก้าแรร์มาก ขายกันแพง
กูซื้อมาตั้งแต่แรกๆเลยไม่รู้ว่าแรร์ เคยเห็นปกที่enter เอามายั่วหนกูรู้สึกอิจฉา....
กูไม่เคยอ่าน กูรู้แค่ตัวเอกเป็นผู้หญิงแต่เวลาเล่นเกมใช้ตัวละครชาย สรุปจบไงวะ
>>832
สปอยล์มึงนะ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ตัวร้ายคือพี่ชายของGMเพื่อนนางเอก พยายามเปลี่ยนคนจริงๆเข้าไปอยู่ในเกม เพราะตัวเองป่วยใกล้ตายเลยอยากเอาตัวเองไปมีชีวิตในเกมนั้น พวกNPCลับก็คือคนที่โดนกระชากวิญญาณมาขังไว้ในเกม แล้วมันก็ควบคุมทุผ่านNPCเกมมาสเตอร์ (ซึ่งเป็นNPCที่เอาดาบกับPetซาลาเปาให้นางเอกเพราะตัวเองแอบรักนางเอก wtf)
พอรู้ตัวร้ายพวกนางเอกก็รวมตัวกันไปสู้ในชีวิตจริงๆ ทีมในเกมของนางเอกก็มารวมตัวกัน สุดท้ายก็ฆ่าตัวร้ายได้ แล้วนางเอกก็ได้กับกีล(อาจารย์นางเอก) เพื่อนนางเอกได้กับน้องชายนางเอก ก็อาศัยอยู่ด้วยกันเป็นครอบครัวใหญ่ ส่วนพี่ชายข้างบ้านแห้วแดกอยู่หลายปีจนโดนลูกสาวนางเอกจีบแล้วก็ได้กัน...
เชี่ย ยาวขนาดนี้มันยังไม่ย่อให้อีกเหรอ กูขอโทษ
กูมีปัญหาว่ะ กูอยากเขียนดิสโทเปีย แต่กูคิดแรงจูงใจที่จะทำให้อีตัวเอกที่เป็นชนชั้นล่างของสังคมลุกขึ้นมาเห็นว่าอีระบบปกครองนี่มันเลวร้ายยังไง
คือกูไม่ได้อยากให้แม่งลุกขึ้นมาปฏิวัติจริงจังนะ กูกะให้แม่งลอบส่งข่าวเฉยๆ ยังไงตอนจบพวกกบฏตายเรียบอยู่แล้ว
กูแค่ติดว่ากูไม่มีมุก จะเอาน้องสาวพี่ชายมันมาเชือดกูก็ว่ามันคลิเชไปว่ะ หรือจะให้ตัวเอกถูกกระทำงี้
พวกมึงพอมีไอเดียอะไรให้กูป้ะ
กู 836 เองนะ ขอบคุณเพื่อนโม่ง กูพอหาทางไปต่อได้ละ
อ่านผ่านๆมีคนชอบ Monster Soul เหมือนกูด้วยเหรอห้องนี้
เอาจริงๆเรื่องนี้ตอนแรกๆไม่ชอบนะเพราะพระเอกมันดูนิสัยเด็กเกินไป
เรียกได้ว่าเป็นอคติแรกที่กรูจะหักคะแนนเรื่องนี้เลยแหละ
แต่ยิ่งอ่านมากเข้าๆก็เข้าใจว่าคนเขียนเขาไม่ได้สักแต่จะให้ตัวเอกออกมาเกรียน ง้องแง้ง
มันผ่านการวาง Plot และดำเนินเรื่องอย่างดีว่าควรจะเติบโตยังไงมีพัฒนาการแบบไหน
แต่มันต้องเริ่มต้นจากเด็กน้อยเห่อหมอยก่อน
สุดท้ายจากที่เกลียดจนทำให้เป็นผูกพันและคล้อยตามอะ...
ในกระบวนหมู่นิยายแนวเกมออนไลน์เท่าที่กรูเคยอ่านมา
กรูว่า Persona มันเล่นเกี่ยวกับทักษะ, ไอเท็ม, สัตว์เลี้ยง ได้บรรเจิดที่สุดแล้วนะ
เรียกได้ว่าคาดไม่ถึงอยู่บ่อยครั้งมาก
และเป็นนักแต่งที่กรูคิดว่าประยุกต์วัฒธรรมญี่ปุ่นและนิยายกำลังภายในมาใช้ได้ดี
คือเอามาเป็นแรงบันดาลใจได้แบบไม่น่าเกลียด ประยุกต์ได้จนคิดว่า"เออ...สมเป็นนักเขียนคนนี้"
จุดเด่นอีกอย่างคือกรูว่า Persona มันคิด Character ของตัวละครแต่ละตัวเก่งมาก
มีนิยายไม่กี่เรื่องหรอกนะที่ทำให้กูประทับใจจนจำตัวละครได้ทุกตัวไม่ว่าจะอ่านมาแล้วนานแค่ไหน
ขาดตัวไหนไปก็ไม่ใช่ Monster Soul
ไอ้เรื่องแฝงปรัชญาเข้าไปสอดแทรกมันมีทุกเรื่องอยู่แล้ว
แต่เผอิญว่าเรื่องนี้ทำได้เนียนและกินใจ มาในบทบรรยายที่เหมาะสม
อาจจะไม่ใช่เรื่องที่สมบูรณ์อาจจะมีขาดๆเกินๆบ้างแต่รวมๆแล้วกูชอบมาก
คนเขียนเรื่องนี้เขียนเรื่องยาวเรื่องแรกด้วย แต่ยิ่งอ่านยิ่งรัก
คือเอาง่ายๆว่าฝีมือการเขียนพัฒนาไปพร้อมๆกับตัวเอกในเรื่องเลย
จุดที่ต้องติถ้าจะให้พูดก็คือ...
ตอนแรกเหมือนคนเขียนมันคุยๆกับ SIC ว่าจะจบภายใน 10 เล่มไม่ก็ 12 เล่มนี่แหละ
ทำให้มีช่วงหนึ่งของเรื่องเร่งมากแบบผิดธรรมชาติ ดำเนินเรื่องกระชับขึ้นจนผิดปกติ
แต่พอมันไปคุยกับกองบรรณาธิการแล้วกองบรรณาธิการบอกว่าคนอ่านก็ยังไม่ให้อยากเร่งจบ
สำนักพิมพ์ก็ไม่ได้หวังให้รีบจบอะไรแล้วจะบีบตัวเองให้จบทำไม อะไรราวๆนี้แหละมันถึงกลับไปเขียนในจังหวะปกติของมัน
เอาจริงๆกูยกให้ Monster Soul เป็นนิยายออนไลน์ของไทยที่กูชอบที่สุดไปเลยนะ ถึงหลังๆกูจะไม่ค่อยตามก็เหอะ 55555555 กูอ่านอยู่แค่มอนโซล อีโว แล้วก็แพนเจีย (เรื่องหลังนี่อ่านเพื่อสร้างสรรค์ความซูระดับ MAX) เป็นนิยายที่บทบู๊มันส์มาก ไม่เคยข้าม ตัวละครมีมิติดี เนื้อเรื่องดี ศิลาโง่ดี มนตราเท่ชิบหาย อยากจะด่าไอ้เหี้ยแล้วดึงมากอดไว้ ; - ;
กูชอบโจร555สุดแล้ววะ แม่งบ้าได้ใจดี
อีโวกูชอบราชาฟ้ากับวาซาบิไม่ไหวแล้ว โผล่มานาน ๆ ทีแต่คนอ่านอย่างกูมีความสุขมากกก
เห็นพวกเมิงคุยเรื่องแนวออนไลน์ Monster Soul กับ Persona คือว่าโอเคอ่านได้ใช่เปล่า เพราะกรุกำลังอยากอ่านอะไรพวกนี้พอดี
สนุกแน่นะ โอเค งานหนังสืองวดหน้ากูเตรียมสอย
ตอนแรกๆก็แกรี่ตามแบบเด็กดีทั่วไปแล้วค่อยพัฒนาขึ้นเรื่อยๆ
Personaชื่อคนเขียนนะ monster soul onlineชื่อเรื่อง
มึงเข้าไปอ่านในเด็กดีก่อนก็ได้ สยามไม่มีนโยบายลบเรื่องที่ตีพิมพม์แล้ว
มีใครชอบจิตมารบ้าง กูชอบจิตมารมากกว่าศิลาอีก โฉดชิบหาย ถ้าเป็นพระเอกนี่เรื่องคงจบในไม่กี่ร้อยตอน 555555555555
แต่ยังไงกูก็ชอบมนตราสุดอยูดี
กูเคยอยากลองนิยายออนไลน์ กูเสือกไปเลือกเรื่อง Pangaea online มาอ่าน มันก็สนุกแบบแกรี่ๆนะ แต่กูทนได้สามสิบตอนแล้วกูก็เลิกว่ะ
มีอีกเรื่อง อาหมวยออนไลน์ ยาวชิบหายเลยไอสัด กูเลยอ่านไม่จบ
Pangea ...นักแต่งเรื่องนี้พรรณนาเก่งมาก
แต่เผอิญ Plot มันขยะมาตั้งแต่ต้น ต่อให้มีเทคนิกแพรวพราวมาเสริมปรุงแต่งแค่ไหนก็ไม่ทำให้ขยะเฉิดฉายขึ้นมาได้
จุดเด่นของเรื่องนี้
1. เอาเรื่องในวรรณคดีของแต่ละประเทศหรือเทพตามความเชื่อของแต่ละศาสนา / ขุนศึกในประวัติศาสตร์ มายำเล่นรวมกันในโลกใบเดียว
2.พรรณนาเก่ง...มาก
จุดด้อยและจุดหงุดเงี้ยวของเรื่อง
1.โลกหมุนรอบตัวพระเอกเกินไป
2.ช่วงต้นเรื่องได้อิทธิพลฮาเร็มเยอะเกินไป
3. โลกสวยเด็กน้อยเกินไป
.....
พัฒนาการของตัวเอกไม่เป็นธรรมชาติ
ก้าวกระโดดอย่างกับบรรลุโสดาบัน
สักพักแม่งจะตรัสรู้แล้ว
อารมณ์คนอ่านที่ตามมาตลอดอย่างกรู
ให้ครึ่งเรื่องส่วน a เป็นแกรี่ปกติ
ครึ่งเรื่องส่วนหลังเหมือนมึงไปบวชมาสองปีแล้วกลับมาเขียน
คนเขียนเหมือนหลุดโค้งช่วงเห่ออิทธิพลการ์ตูนญี่ปุ่นหลุดออกจากดักแด้เป็นผีเสื้อสมุทร
สรุปคือ...ถ้ามีเรื่องใหม่ของคนเขียนคนนี้กรูว่าน่าติดตาม
แต่เรื่อง pangea มันหลวมตัวเขียนมาแล้วเลยต้องต่อยอดจากขยะดั้งเดิม
เออ เห็นพูดถึงออนไลน์มีใครตาม Realis จนจบไหมวะ
จะว่างงมันก็งง แต่กูประทับใจอยู่
คือเนื้อเรื่องมันมีตัวละครหลักหลายตัวเกินไปทำให้ตัดไปตัดมา เหมือนพอกูจะเบื่อกลุ่มนี้ละเดี๋ยวมันก็ย้ายฉากทำให่กูอ่านต่อ กูชอบความเกรียนของตัวกลุ่มพระเอกที่ทำอะไรใครเดือดร้อนก็ช่างกูมีความสุขเป็นพอ ตัวประกอบอย่างกลุ่มแฮรี่อะไรงี้ ไหนจะพาโรดี้นิยายตัวเอง(ฟ้าไร้ดาว)ออกมาอีก แต่เนื้อเรื่องหลักกูไม่ได้ประทับใจมากเลยยังไม่ได้ซื้อเล่มต่อ
แต่เล่มสามแม่งทำกูอึ้งมาก มีใครบอกได้ไหมว่าเล่มสี่เป็นต้นไปสนุกไหม กูอยากรู้ว่าจะซื้อต่อดีรึเปล่า
สปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอยสปอย
กลางเล่มสามกลุ่มเพื่อนพระเอกที่เกรียนด้วยกันมาตลอดทิ้งพระเอกยกก๊วน บอกว่าเกรียนไปทนไม่ไหวแล้ว พระเอกเคว้งเหลือแต่ npc คนนึงอยู่ด้วย
เชี่ยยย กูไม่เคยเห็นนิยายเรื่องไหนแม่งหักหลังตัวเอกได้แรงขนาดนี้เลยว่ะ
ชิบหาย...กูนึกว่ากูอักษรเยอะพอจะโดนย่อละนะ T_T
>>859 กูไม่ได้ตามจนจบ ค้างไปราวๆภาคสามภาคสี่(ตามเว็บในเล่มคือเท่าไรไม่รู้) กูยอมรับว่าสนุกนะเป็นเรื่องที่ดีมึงน่าจะตามต่อ แต่สุดท้ายกูก็ทำใจยอมรับเรื่องของคนแต่งคนนี้ไม่ได้สักที รสนิยมกูกับเขามันไม่เข้ากันจริงๆ
ปล.มึงจะได้เจอจุดหักอีกเพียบว่ะ
ปปล.ตอนฉากนั้นกูกลับสมน้ำหน้าว่ะ กูเกลียดพวกเกรียนแล้วคนอื่นเดือดร้อนมาก
ปปล.ตอนเริ่มงงจริง แบบอยากตะโกน มึงหยุดก่อน อธิบายกูก่อนนนนน
นิยายออนไลน์กูชอบอีโวลูชั่นออนไลน์ แต่ขัดใจหน้าปกแม่งเล่มแรกๆมาก ยังกับเด็กประถมวาด
ของหยงเล่อกูเคยอ่านแค่เรื่องนักเดินทางแห่งสายลมกับเรื่องของผมกับผีเองว่ะ แล้วก็เรื่องหยดน้ำตาที่ลงในเว็บ ตอนนั้นเด็กๆอ่านแล้วงงชิบ 555555
>>863 หยงเล่อนั้นแหละ อ่านของเขากี่เรื่องกูก็ว่าเขาแต่งดีนะ แต่อ่านไปกูจะมีความรู้สึกแบบไม่ใช้ว่ะ กูไม่ชอบเรื่องนี้มันมีอะไรสักอย่างที่กูรู้สึกไม่ไหว เกลียด ไม่ชอบ ที่กูก็ไม่รู้มันคืออะไรขึ้นมาทุกที
ปล.ชัดๆคือมุกเขานะ แบบรีอารีสนี้กูรู้สึกมันอยากใส่ฉากตลก ก็ทำไปแต่ตัวละครเวลาเล่นตลกมันจะแข็งมากเหมือนหุ่น ใส่รีแอคชั้นตามบทจังว่ะ
เมิงกรุขอ KY แป๊บ กรุคิดไปเองหรืออะไร
http://www.mx7.com/view2/yonNYDDg20nvjRyr
รีอาลีสนี่กูชอบเล่มล่าสุดที่สุดนะ (เล่มหกป่ะวะ) ที่อยู่ๆมันย้ายมาเล่าเรื่องของพวกไอรา ตอนแรกกูโคตรเกลียอตัวละครนี้เลย แต่มาถึงเล่มนี้ค่อยรู่ว่าแมร่งหลอกกู
>>874 กูค่อนข้างชอบนะ ขำในความซวยมัน+ ความประทับใจแรกพบแบบเรื่องมันเริ่มมางงๆแบบแม่ง มึงเดินเรื่องกันไม่รอกูเข้าใจไรเลย(ไอ้นี่คือไร สกิลนี้คือไร ใครเป็นใคร) แล้วอยู่ๆก็มีอายะมาอธิบายนู้นนี้ให้กูฟัง ระบบเกมมันเริ่มงี้นะมึง ไอ้นี้มันเป็นแบบนี้ โอ้ววว แม่พระมาโปรดท่ามกลางทะเลความงง อะไรแบบนี้
แต่หลังๆเดินเรื่องโลกจริงความชอบกูก็ดรอป เออช่วงนั้นเป็นช่วงเดียวกับที่กูเริ่มดรอปเรื่องนี้ด้วยแฮะ
กูขอกลอกตาแปบ ถึงหัวข้อมันจะบอกว่าอยากเป็นนักเขียนการ์ตูนแต่เสือกวาดรูปไม่เป็น เลยแต่งเป็นนิยายแทน แต่เนื้อเรื่องกลวงชิบหาย คำผิดเยอะโคตร http://pantip.com/topic/33755402
กูว่ามันควรไปnetมากกว่า แต่กูก็เคยเป็นแบบมันนะไม่ใช้ดรอปเรียน(การเรียนกูให้ความสำคัญอันดับต้นๆ) แต่เรื่องวาดไม่ได้เลยกะมาแต่งนิยานแทน แต่ลองศึกษาไปมาก็ว่ามันยากคนละแบบกันนิหว่า แต่ก็อยากแต่งให้รอดสักเรื่องว่ะ
เอาเข้าจริงนะ กว่ากูจะมาเริ่มแต่งแล้วได้มาส่วนนึงนี่ นั่นก็มาตอนหลังจากกูเรียนจบแล้วว่ะ บางทีก็มาคิดว่าเริ่มช้าไปรึเปล่า แต่มาตอนนี้กูก็ไม่ได้เสียใจเลยน่ะนะ
กูอ่านweapon universแล้วเหนื่อย พระเอกแกรี่ยิ่งกว่าเทพทัตกะโลกแตกอีก คะแนนให้แค่10คสเงโร่พอ
กูไม่เข้าใจว่าทำใมพระเอกนิยายพวกนี่ถึงต้องดวงดีโคตรๆด้วย หรือถ้าไม่เขียนให้ดวงดีจะไม่มีปัญญาเก่งได้
ในนี้ใครอ่านเพอร์ซี่ แจ็คสันมั่งวะ
กูชอบไอเดียเขานะ แต่หลังๆกูว่าเขายัดเยียดคู่ให้ทุกคนไปหน่อย ตัวละครก็เยอะขึ้นทุกที
แต่กูก็ตามเก็บงานเขาทุกเรื่อง OTL
>>885 ตอนเฉลยกูก็ห๊ะ!!นะ กูอิมเมจนิโคเป็นหมาป่าเดียวดายซิสคอนอ่อนๆมาตลอดพอมางี้ก็ห๊ะ!!ขัดอิมเมจกูจิ้นมาก
แต่เล่มจบกูยังไม่มีพลังอ่าน...ยัดคู่ให้สินะ(ฮา)
ภาคสองมันดิ่งเหวขึ้นทุกเล่มๆว่ะ ไม่น่ายืดเลย ตัวละครเยอะบัดซบจริงๆ ไม่รู้โดนกดดันมาให้ ใส่คู่ให้หมดซะ ไรงี้รึเปล่าว่ะ เวลาจะเพิ่มตัวละครก็เหมือนกับต้องใส่มาทีละสองงี้
กูว่าคุณริกไอเดียเริ่มตันและซ้ำแล้วล่ะ เพอร์ซี่สองภาคแรกไม่เท่านั้น แต่อ่านเคนแล้วมันซ้ำเพอร์ซี่มาก ล่าสุดเขียนแม็กนัสกับตำนานนอร์สอีก กูกลัวออกมาแป๊กจริง แล้วยังจับรวมกันอีกซึ่งกูอ่านแล้วไม่ค่อยเวิร์ค แต่พออ่าน Son of Magic ที่ลูกคุณริกเขียนรู้สึกสนุกและน่าสนกว่าเพอร์ซี่อีก เสียดายไม่มีต่อ
พวกมึง กูไม่เคยอ่าน(และไม่คิดอ่าน)Weapon universe online อะไรนั่นเลย แต่เห็นบ่นกันเลยลองไปหาข้อมูลดู ตอนเจอรูปปกกูตกใจมาก ทำไมเล่มหนึ่งกับสองมันต่างจากเล่มหลังๆโคตรๆ จนกูนึกว่าคนละเรื่องอะ แต่พออ่านเรื่องย่อก็นะ เบียวชิบหาย 555 แบบนี้สินะที่เขาเรียกว่าปกหลอก
กระทู้เก่าๆเล่าว่ามีดราม่านักเขียนกับนักวาดวะ คนเขียนบอกว่าปกกากทำให้ขายไม่ได้เลยเปลี่ยนนักวาด นักวาดก็บ่นว่าคนเขียนเรื่องมากติทุกจุด พอได้นักวาดใหม่ที่ดังกว่ากลับชมทุกอย่างไม่ขาดปาก
ว่าแต่นักวาดคนเก่านี่ใครวะ กูหาชื่อไม่เจอเลย อยากดูงานซักหน่อย
เอาจริงๆคนวาดเก่าก็น่าสงสารนะ เพิ่งรับงานครั้งแรกแท้ๆก็โชคร้ายเจอลูกค้าแบบนี้ละ แถมคนวาดใหม่ก็ดันวาดสวยกว่าตั้งเยอะ ไม่แปลกที่คนเขียนจะตามประจบตามเอาใจ
นักวาดคนเก่า the.wolf คนเดียวกับที่เขียนโจรสลัดที่แม่ง(เกือบ)วายยยยยย กูว่าเส้นเขาไม่เด่นพอจะเอามาทำปก...
กูว่าเล่ม 1-2 ปกมันก็ไม่ดีจริงนะ เหมือนสกิลยังอัพมาไม่ดี แต่มาวาดเอาตังคนเขียนคงไม่ชอบหรอก
กุมโม่งแป๊บ (แต่คงแตกง่าย) กรุได้ยินว่าให้รายละเอียดที่ไม่มีผลต่อการวาดว่ะ แบบว่าถุงมือทอมาจากแสงจันทร์พันปีอะไรไม่รู้....
ถุงมือทอจากแสงจันทร์พันปี อีแสงจันทร์พันปีนี่หน้าตาเป็นยังไงวะ กูไม่เคยเห็น
กูว่าปกเล่มแรกก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่อะไร แต่คือมันไม่เด่นล่ะเทียบกับคนวาดปกคนล่าสุด
อ่อ กูสงสัยว่ะ เปลี่ยนคนวาดแล้วขายดีขึ้นจริงป่าววะ
>>908 มีคนโง่อย่างกูที่เวลางานสัปดาห์แล้วเงินเหลืออยากใช้เงินจัดจะเดินดูหนังสือเบาสมอง เลือกเอามั่ว ๆ เน้นเรื่องย่อด้านหลังกับปกโดนใจ ขอแค่มีคนแบบกูเยอะ ๆ นะ...
ปล. ถ้าเป็นสมัยยังเบียวกูซื้อของเพื่อให้ยอดครบ ก็จะหยิบเพิ่มจากความสวยของปกนี่แหละ พวกนี้เวลาไม่หวังมากมันจะอ่านได้ง่าย..
มันอยู่ในเฟซนิยายว่ะ กูไม่รู้จะเอาลงยังไง
เก่า
https://imgur.com/nS64sOY,G94HxG8#1
ใหม่
https://imgur.com/nS64sOY,G94HxG8#0
กูคิดเหมือน>>907 นะ รายละเอียดเหมือนเดิมแค่สวยขึ้นแค่นั้นเอง
>>912 https://m.facebook.com/WeaponUniverseOnline
ลองหาในอัลบั้มรูปหน้าปกดู มีให้เทียบอยู่ กูว่าโดยรวมไม่ค่อยแตกต่างเท่าไหร่ว่ะ แล้วรูปเก่ามันผิดอิมเมจตรงไหนวะ
ส่วนอันนี้ the wolf บ่น
ปกเล่มหนึ่ง
https://mbasic.facebook.com/the.wolf.zaa/photos/a.400366583419190.1073741827.186509511471566/400366626752519/?type=1&refid=17
ปกเล่มสอง
https://mbasic.facebook.com/the.wolf.zaa/photos/a.400366583419190.1073741827.186509511471566/401623313293517/?type=1&source=46&refid=17
ปกติถ้านักเขียนไม่รรเควสสนพ.จะหาให้เอง ถ้ารีเควสมาจะติดต่อไปถามนักวาดก่อน บางคนจะขอรายละเอียดรูปที่ต้องการคร่าวๆก่อนรับงานด้วย อย่างนักวาดผู้หญิงบางคนไม่ชอบวาดรูปผู้หญิงบุฮี้ก็จะไม่รับงานแบบนี้ แต่ถ้ามึงสนิทกับนักวาดก็ขอให้มาวาดได้เลย ส่วนใหญ่สนพ.จะตามใจนักเขียน แต่ตอนหลังสนพ.รู้ตัวว่าปกสวยขายได้ดีกว่า เลยกำหนดให้ใช้นักวาดเก่งๆเป็นหลักก่อน ยกเว้นทำมาแล้วก็ทำต่อไป อย่างปกยุทธภพออนไลน์กับมอนสเตอร์โซลภาคแรกที่ใช่ปกแบบเดิมเรื่อยๆ มอนสเตอร์ฯภาคสองถึงเปลี่ยนคนวาด
กูสงสัยนานใะว่าใครขอหน้าปกยุทธภพแบบนั้น
กูว่าโคตรไล่ลูกค้าเลย เหี้ยกว่านี้ก็ห้องสมุดแล้ว
กูเห็นพวกมึงพูดๆเรื่อง Weapon universe online กูเลยลองไปอ่านดู
อีเหี้ย อ่านไปแค่ตอนแรกกูก็อยากเอาตีนบี้หน้าพระเอกแล้ว โอ๊ย
เห็นพวกมึงพูดกันกูเลยไปลองอ่านบ้าง เปิดบทแรกกูได้ข้อสรุป อย่างน้อยก็ใส่ใจต่อการจัดหน้าหน่อยเถอะ//กดปิด
>>927 กูเห็นด้วยแบบมึง แต่เขาก็วาดดูดีขึ้นกว่าของเก่าเยอะเลยน่ะ นี่ว่าคุณวูล์ฟแกแต่งนิยายเก่งอยู่ โจรสลัดก็ดี เจ้าชายก็ดี นิยายวายก็ดี คือดีกูชอบงานเขา ได้บรรยากาศดี
มันบอก 1 แสน ใน 7วัน
1 วันอ่านได้ประมาณ 14285.71เล่ม
คิดให้หนังสือ1เล่มมี 250 หน้าโดยประมาณ
14285.71 × 250 = 3,571,427.5
1 วันอ่านได้ 3,571,427.5 หน้า
1 วันมี 86,400 วินาทีแสดงว่า
ถ้าให้ครบอ่านแสนเล่มใน 1 สัปดาห์โดยไม่พักต้องอ่าน 41.33 หน้าใน 1 วินาที....อ่านแบบนี้จะเข้าใจไรมั้ยนั้น
ไปอ่านดีๆ มันบอกมันใช่เวลา 12 ชม.ต่อวัน แต่คลื่นสมองมันทำให้ 1 ชม.โลกจริง = 60 วันโลกเสมือน....มึงเบือกติดอยู่ในนั้น 720 ชม.(30 วัน)ไม่ยอมทำอย่างอื่นนอกจากอ่านหนังสือ น่ากลัวสัส
มึง คือกูงงนิดหน่อยอ่ะ ระบบนิยายในเด็กดีมันแยกฟิคกับวายเป็นหมวดๆ ไปแล้วไม่ใช่เหรอวะ ทำไมหมวดตลกขบขัน หมวดเล็กๆ อื่นๆ แม่งเสือกมีนิยายวายโผล่มาติดท็อปวะ เด่นสัส แอดมินไม่ว่าเรอะ หรือแม่งเลือกหมวดนิยายได้มากกว่าหนึ่งหมวด กูสงสัย(ปนขัดใจ)
เลือกได้แค่หมวดเดียว แอดมินแยกให้แล้วแต่คนจะทำหรือเปล่าอีกเรื่องหนึ่ง
กูว่าแยกเท่าไหร่ก็คงไม่พอ
โทษทีมึง กูขอรบกวนถามอะไรหน่อยนะ คือกูเขียนนิยายลงในเน็ตไป เป็นเรื่องสั้นตอนนึงและคนก็ชอบงานกูมาก รออ่าานงานชิ้นต่อไปของกูสุดๆ แล้วพอทีนี้ กูต้องเขียนนิยายใหม่ให้เสร็จภายในเดือนนี้ แต่นอกจากว่ากูจะไม่มีอารมณ์และพล็อตที่ดูเข้าท่ามาใช้เขียนแล้ว กูยังรู้สึกกดดันโคตรๆด้วยว่ะ ในสถานการณ์แบบนี้ พอจะมีใครแนะนำอะไรกูได้บ้างมั้ย หรือไม่ก็ประสบการณ์ก็ได้ กูไม่รู้จะทำยังไงแล้วว่ะ
Weapon นี่ดูพัฒนาการตัวเองท่าจะตันตั้งแต่บทแรก สร้างมาให้เก่งโอเวอร์ขนาดนั้น
นิยายไทยแนวออนไลน์
ทำไมพระเอกมักจะแกรี่ ?
กูว่ารอบนี้งานน่าไปอีกแล้ว แต่กูขอโทษกูไม่เคยอ่านงานคุณ Ring Tail
>>957 ผู้หญิงมึง https://www.facebook.com/enterbooks/photos/pb.86298168994.-2207520000.1433956386./10152831504383995/?type=3&src=https://scontent-sin1-1.xx.fbcdn.net/hphotos-xfp1/v/t1.0-9/11011017_10152831504383995_3057878794647789815_n.jpg?oh=96934551fb6533f142729160b035f03a&oe=562F05B8&size=640,640&fbid=10152831504383995
กูไม่เคยไปงานคานิวาลแฟนตาซี ตัวงานมันมีอะไรบ้างหรือแค่ขายหนังสืออย่างเดียว
งานเน้นกิจกรรมบนเวทีเยอะอ่ะ
ก็จากที่ไปมาปีที่แล้วมีคุยกับนักเขียนสามคน
คือที่จำมี ซีซั่นคลาวกับมิยู อีกคนจำไม่ได้ว่ะ
ก็มีการแชร์เทคนิคการเขียนอ่ะ
บ่ายๆมีประกวดคอสเพลย์
ปีที่แล้วมีประกาศผลประกวดเรื่องสั้นด้วย
เห็นว่าที่หนึ่งได้รวมเล่มกับนักเขียนของเขานะ
ถ้าชอบแนวฟังๆก็โอเคนะ
ส่วนของทำใจ ของน้อยพอสมควร
กูเห็นนิยายออนไลน์ที่ไม่ใช่ของสถาพรอ่ะมึง (กูเจอบ่อย แต่ไม่ได้สังเกตว่าของที่ไหน) ไอ้เชี่ยยย ปกอย่างกับพวกLNหื่นๆ กู กูรับไม่ได้้้้้ แค่ออนไลน์กับฮาเร็มกูก็ไม่อยากหยิบแล้ว ปกแม่งเป็นสาวน้อยหน้าประถมนมทะลักสีวิ้งๆ อีก เชรี่ยยยยยย //ขอบคุณที่อ่านกูบ่นจนจบ
สงสัยวะงานนิยายแฟนซีไทยเนี้ยมีเจ้าไหนที่มีคู่รักเพศที่3บ้างมะ กูอยากรู้
คำถาม... สำหรับคนที่เคยรักการแต่งนิยาย แต่วันนึงมึงแก่ขึ้น รู้สึกกลวงๆ ไม่มีอะไรอยากบอกเล่าอีกต่อไป มึงจะทำยังไงกัน ปล่อยไป ชีวิตกูมาถึงจุดที่ไฟมอดแล้ว หรือพยายามฝืนเขียนโน่นนี่นั่นไปเรื่อย ถึงจะฝืดก็เอาวะ...
จะไม่ฝืนแต่ง ก็มันฝืด ยิ่งฝืนยิ่งฝืด แต่จะไปทำหน้าที่คนอ่านแทน หยุดแต่งมัน 4-5 เดือนไปเลย อ่านเยอะๆ แล้วเดี๋ยวอารมณ์มันจะสะสมจนอยากแต่งนิยายขึ้นมาเอง ตอนนี้สนุกกับเรื่องอื่นก่อนซะไป๊
>>974 เขียนแต่เรื่องที่อยากเขียน เปลี่ยนแนวไปเป็นพวกความเรียง วิจารณ์ข่าว
กูรักการเขียน ชอบเรียบเรียง แต่เขียนนิยายไม่ได้ (กูบ่นไว้ประมาณ 821 มั้ง) ปีนึงกูสามารถเข็นเรื่องสั้นดี ๆ ออกมาได้อย่างมากเรื่องเดียว กูฝืดมากตั้งแต่ยังไม่แก่ แต่ไม่ได้อยากฝืนนะ
ปล. หากต้องการแรงบันดาลใจ ไปเปิดพันทิป โม่งอ่าน ๆ เอาพล็อตมาเพียบ หรือหากิจกรรมที่ก่อให้เกิดเรื่องราว ก็เล่นเกม ถ้าจะหาอะไรเขียนเฉย ๆ หานิยายที่ไม่ชอบแล้วพยายามเขียนใหม่ให้ตัวเองอ่านแล้วสนุกก็ได้
ส่วนใหญ่คือกูพยายามหาแรงบันดาลใจก่อนว่ะ แต่ถ้าไม่ไหวก็ไม่เอาเหมือนกัน ควรถึงเวลาพัก
Tatakau! Shoten Girl
แปลไทยก็ประมาณว่า สู้ๆ สาวร้านขายหนังสือ ประมาณนี้เเหละ นี่ลิงค์ตอนที่หนึ่ง
http://alive.in.th/watch_video.php?v=6M582DXADBXD
>>981 น่าจะใช้ได้ >>>/lounge/89/
อีเรื่อง DWO ที่คุณโยะวาดปกให้นี่สนุกมะ คือกูเห็นปกสวย แต่กูไม่มั่นใจนิยายสถาพรเลย
>>985 เรื่องนี้สนุก พระเอกค่อยๆแกรี่ทีละนิด จุดเด่นอยู่ที่ระบบการ์ด ถ้ามึงเล่นยูกิ ซัมมอนเนอร์ หรือเมจิคมามึงอาจจะชอบ
เนื้อเรื่องมีดราม่าเป็นระยะ สร้างประเด็นให้ติดตามได้ดี ภาษาไม่เลวแต่ข้อเสียคือชอบใช้ภาษาสูงwannabeโดยไม่จำเป็น
จุดติหลักๆคือความเวอร์ที่มากขึ้นเรื่อยๆจนเฟ้อ ปริศนางั้นๆไม่ลึกอะไร นอกจากภาษาสูงwannabeก็ตั้งชื่อภาษาญี่ปุ่นตลกๆ
แต่ที่แย่ที่สุดคือการใช้ภาษาวัยรุ่นและเหตุการณ์ปัจจุบันในนี้เยอะมาก ถ้ามึงไม่ตามข่าวหรือไม่อ่านตอนมีข่าวก็งงได้
จำได้คร่าวๆประมาณนี้นะ กูเลิกตามไปนานละ
อ้อ เจอละ โอเค ว่าเเต่สถาพรเปลี่ยนหน้าเว็บใหม่เเล้วเหรอวะ ไม่มีส่วนเว็บบอร์ดเเล้วเหรอ
เห็นเหล่าโม่งข้างบนเขียนถึงเรื่อง monster soul ก็เลยลองไปอ่านดู สนุกกว่าที่คิดแฮะ ตัวละครกับ npc ทุกคนมีเอกลักษณ์ดี โดยเฉพาะพ่อบ้านปีศาจเซบาสเตียน(...) กูชอบเรื่องราวตอนที่ศิลาไปฝึกฝนในเกมมากกว่าตอนที่ไฝว้กับมนตราซะอีก(ฮา)
แต่ที่รู้สึกแปลกๆ คือตัวละครหญิงที่ชิงตำแหน่งนางเอกกันอยู่ไม่มีสเน่ห์เท่าไหร่ ดูนิสัยพวกนางไม่เป็นธรรมชาติเลย
อีกสองเรื่องที่ตามอ่านจากข้างบนคือ evolution online กับ pangea online
เรื่องแรกอ่านๆ ไปก็สนุกดี แต่พอมาบทที่สามสิบกว่าๆ เริ่มสงสัยว่าพระเอกเป็น bipolar เพราะพี่เปลี่ยนอารมณ์ไวมากกก ก็เลยเลิกอ่าน กูเกลียดเสียงหัวเราะ หุหุ คิกคิก พวกนี้ด้วยละ อ่านแล้วสยอง ก็ตามที่เขาเกริ่นไว้ว่าตัวเอกบ้า npcโรคจิต อะไรนั่นแหละ กูอ่านแล้วจะประสาทตาม
เรื่องที่สองกูชอบเทพอสูรในฮาเร็มพระเอกนะ อย่างน้อยก็ชอบกว่าสี่ดรุณีใน monster soul แต่พระเอกแกรี่แบบไม่ต้องพยายามอะไรเท่าไหร่เลย ก็ตามสูตรฮาเร็มอะ อ่านไม่ไหวจริงๆ มันไม่น่าติดตาม กูทนอ่านถึงบทที่เก้าสิบด้วยความสงสัยแบบโม่งด้านบนว่าความแกรี่นี้จะจบเมื่อไหร่(พยายามมาก) แต่ก็ต้องยอมแพ้ไป
#กูกลับไปป่วยดาบต่อดีกว่า
เตรียมวิ่งควายกันเถิดรา ใครตั้งกระทู้ใหม่ทีเด่ะ
>>992 กรุตั้งให้ล่ะ >>>/subculture/1863/
พวกเมิงคุยเรื่อง monster soul กรุอยากรู้เลยว่าตอนนี้มีกี่เล่มแล้ว จะได้ลองหามาอ่านดู เพราะกรุกำลังหาแนวออนไลน์ที่โอเคๆ (พวกเมิงจะแนะนำเรื่องอื่นก็ได้นะ)
ถมที่ล่ะนะ ไปเปิดประเด็นต่อที่มู้ใหม่ไป
เย่
1๐๐๐
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.