Last posted
Total of 1000 posts
>>>/subculture/648/ แม่บ้านโม่งสายหนังสือ วงการนิยายไทยมีเหี้ยไรให้นินทามั้ย
>>>/subculture/890/ มหกรรมแม่บ้านสายหนังสือแห่งเว็บโม่งครั้งที่ 2
>>>/subculture/1074/ สารบัญหนังสือแห่งบอร์ดโม่ง เล่มที่3
>>>/subculture/1243/ บันทึกชุมนุมหนังสือแห่งบอร์ดโม่ง เล่มที่4
>>>/subculture/1467/ โม่งหนังสือนานาชาติ ครั้งที่ 5
>>>/subculture/1639/ มหกรรมงานหนังสือประจำบอร์ดโม่ง ครั้งที่ 6
>>>/subculture/1731/ มหกรรมงานหนังสือแห่งบอร์ดโม่ง ครั้งที่ 7
ตั้งเลยนะ ตรงนู้นใกล้เต็มแล้ว
ปล.จะทะเลาะไปเน็ตวอชกระทู้นินทาโม่งเถอะ
อ้าว โทษที เผลอตั้งซ้อนว่ะ ใช้อันนี้เป็นหลักละกัน
โทรลคุงอย่าเสร่อมาเหยียบที่นี่นะ
สกปรก ยี้ๆๆ
ขึ้นมู้ใหม่แล้วเลิกด่ากันเถอะ
ดัน
อ่ะ กูขึ้นหัวข้อให้ มีที่ไหนรับบริจาคหนังสือมั่งวะ เอาแบบดีๆ หน่อยไม่ใช่เอาไปฉีกชั่งกิโลขาย คือกูกำลังเคลียร์ตู้ง่ะ...
>>7 http://www.mirror.or.th/read4thai.php
บริจาคนี้ได้มั่ง ดูน่าเชื่อถืออยู่
กูเอาไปโยนทิ้งตอนงานหนังสืออะ ขาไปใส่กระเป๋าไป ตอนเดินกระเป๋าก็โล่งๆนะ แต่ทำไมขากลับกระเป๋าเต็มเหมือนเดิมได้ก็ไม่รู้
เฮ้ย กูรำคาญ ไปเถียงกันที่เนตวอชไปอีห่า ให้มู้นี้เขาคุยเรื่องหนังสือกัน ทั้งฟุโทรลทั้งโทรลคุงนั่นล่ะ
ใครใช้ให้มึงอ่านล่ะ สมองมี มึงก็ข้ามๆไปดิวะ
หรือมึงต้องไล่อ่านทุกห้อง ทุกมู้ ทุกเม้นต์เลยหรือไง ดอกกก
จะทะเลาะกันช่วยกรุณาไปกระทู้>>>/netwatch/802/ ด้วย
หากยังมีมารยาทในการใช้กระทู้อยู่บ้าง ก็ไปเถอะครับ
ด้วยรักและขอบคุณ
กูเพิ่งได้เสพย์นิยายนิ้วกลมมา.........
คืออยากบอกแม่งมากว่ากลับไปเขียนหนังสือนำเที่ยวเหมือนเดิมเถอะ...
กูอ่านทุกเมนต์ค่ะในกระทู้ที่กูสนใจเหมือนกัน แต่เลื่อนลงมาเจอเหี้ยเจอห่าอะไรก็ไม่รู้ไม่มีประโยชน์อะไรต่อกระทู้เลยนอกจากทะเลาะกัน ไอ้ห่า กูจะไม่ต่อล้อต่อเถียงกับโทรลแบบพวกมึงแล้วนะคะ กลับมาคุยเรื่องหนังสือกันเหมือนเดิมเถอะ
ใครอ่านราชบุตรเขยเจ้าสำราญบ้างมะ อยากรู้มันดีรึเปล่า เห็นบ็อคเซ็ตที่ 900 กูกำลังชั่งใจอยู่เนี่ยว่าจะซื้อดีมั้ย
เมื่อกี้เจอพวกนั้นแม่งทำกูลืมเลยว่ากูจะมาทำอะไร
กูคือโม่งแนะนำหนังสือให้น้องนะ กูมารายงานผลว่า enterแม่งไม่อ่านเว้ย มันบอกเคยหยิบมาอ่านแล้วไม่ชอบ ส่วน เซวีนากับบารามอสมันสนใจเซวีนามากกว่า แล้วก็มันกำลังจะไปหาหนังสือJin(เปล่าวะ)มาอ่านแล้ว ขอบคุณโม่งทธกคนมากๆเลยนะมึง จุ๊บๆ
*ทุก
พูดแล้วนอกจากเรื่องนี้มันมีเรื่องไหนที่สาวแม่งหล่อ(แบบหล่อที่ใจนะ ไม่ใช้แค่หน้าหล่อแต่กร่าง อวดดีแบบนั้นกูไม่ชอบ) กับหนุ่มสวยบ้าง เอาแค่สาวใจหล่ออย่างเดียวก็ได้ แบบหล่อเหี้ย หล่อกว่าพระเอก อะไรแบบนี้
Jin นี่คือ คาเงโร่ใช่มั้ย กูเสียใจด้วยนะ
เออวะ ตกลงมึงเขียนJLN หรือ JIN(พิมพ์ผิดรึเปล่าหรือถูกแล้ว)
ถ้าJINนี้แต่งคาเงโรนี้ไม่แนะนำนะ เรื่องไม่ดี ไปไซโคน้องมึงได้เลยว่าห่วย(อาจไซโคด้วยอนิเมได้เพราะทำแย่)
เออ ประกวดเอนเตอร์ล่าสุดที่ว่าประกาศคนชนะแล้วมันใครชนะวะ ปกติชนะแล้วแม่มแทบจะมาป่าวประกาศลุกฮือ อย่างรอบก่อนแล้วแม่มก็ประกาศซะใหญ่โตถ่ายรูป-สัมภาษณ์อื้ออึง
กูเห็นแชมป์คนก่อนมั้งหนังสือเพิ่งมาออกเดือนนี้the eaterอะ กูเลยนึกได้ สรุปปีนี้เรื่องไหนได้วะ
>>32 ถ้ากูดูไม่ผิดจาก http://www.enter-books.com/front/index.php?mod=news&act=view¶m=76
ก็ ผู้ที่ได้รับรางวัลรองชนะเลิศอันดับหนึ่ง นามปากกา r.easter จากผลงานเรื่อง The Phenomenal Universe
แต่เงียบจริงๆนะ
ปล.enter จะเอา ทุกอย่างกลายเป็น f มาทำใหม่มั้ย อนิเมจะมาแล้ว
ไปดูหิ้งโม่งดิ มีคนมารีวิวอยู่หลายเรื่อง
กุพลาดว่ะมึง กุนึกว่าคิโนะในเรื่อง การเดินทางของคิโนะ เป็นผู้ชาย เลยซื้อรวดเดียว9เล่ม โชคดีที่สนุกไม่งั้นเสียดายเงินตายห่าเลย
เอ่อ กูขอแทรกหน่อยนะ คือกูไปเจอนิยายในเน็ตมาเรื่องอวาลอนของสถาพร
มีใครเคยซื้อมาอ่านบ้างป่ะ อ่านแล้วเป็นไงบ้าง โอเคมั้ย
>>39 กูอ่านเล่มแรกไม่จบไง ตอนนั้นไม่แนวกูด้วย โตมาหน่อยจะกลับไปอ่านก็หาไม่ได้แล้ว
>>38 พอได้ เลิฟคอม+แฟนตาซี พระเอกแอบแกรี่แต่เจ้าตัวใช้พลังเองไม่ได้ ภาษาดีกว่าเด็กดวกทั่วไป มุกตลกไม่ค่อยขำ เนื้อเรื่องกลางๆ
ข้อเสียอย่างหนึ่งที่พวกนิยายเด็กดีมีกันคือพยามยัดฮิตแฟคเตอร์เข้ามาในเรื่องเยอะไป หลายๆอย่างเลยจับฉ่ายรวมมิตรไม่รู้จะใส่มาทำใม
>>42 ห่วยจริง ช่วงที่มันเพิ่งวางขาย กูซื้อมาเล่มนึงกะว่าอ่านเพลินๆ อีเหี้ยยยยย อ่านแล้วเครียดหนักกว่าเดิม กูอ่านไม่ค่อยรู้เรื่องด้วย พระเอกเป็นนีทเพราะเพื่อนตายหมกตัวอยู่แต่ในห้องกับอีเอเนะอวตารมิกุแต่ความน่ารำคาญนี่ทะลุสเกาเตอร์ไปแล้ว พอออกไปซื้อของก็โดนแก๊งค์โจรปล้นร้าน พระเอกก็ไปอยู่กับกลุ่มนี้แบบงงๆ มีตัวละครนั่นนี่โผล่มาเก๊กหล่อเก๊กสวยพูดเท่ๆ อีโมๆ แล้วก็จากไป ประเด็นอะไรก็ไม่มี จับต้นชนปลายไม่ถูก มึงจะสื่ออะไร แต่รวมๆแล้วน่าเบื่อ ไม่มีอะไรดึงดูดให้อ่าน แถมแฟนอวยมันทำเหมือนดีสุดในสามโลกแล้ว จินแม่งเมพ แต่งเรื่องได้ดีมากกกกกกกกกก กูเลยให้ไปเก้าสิบล้าน olo เพราะหมั่นไส้เลยสาด ทุกวันนี้ก็นอนอยู่ในลังเตรียมเอาไปขายมือสองอยู่
สำหรับโม่งLN แย่กว่าคาเงโร่ก็นิยายดอกปอบแล้ว
นิยายจากเพลงโวคาลอยด์ที่อ่านแล้วโอเคในไทยมีแค่"ที่คั่นหนังสือแห่งจุดจบ"เรื่องเดียวสำหรับกู
กูว่ามากกว่านี้ไปคุยที่ ln ได้แล้วมั่ง
(พูดตรงนี้ได้มั้ง??) กูรู้สึกว่านิยายสมัยนี้แม่งแพงว่ะ Ln งี้กูอาจจะชินราคาสมาชิกของบลิสจนซื้ออย่างอื่นไม่ลง เพราะจำนวนหน้ากับราคานี่พอ ๆ กับนิยายสถาพรทั้งที่หน้าแม่งเล็กกว่าเยอะ กูก็รู้ว่าค่าลิขสิทธิ์มันแพง คนซื้อน้อยแล้วเดี๋ยวล้มเอาแต่ก็ก็รับไม่ได้อยู่ดี แต่ก่อนซื้อหนังสือ ราคา*1.5=จำนวนหน้า กูก็บ่นละนะ แต่สมัยนี้แม่ง *1.2-1.3 ได้มั้ง
*กูไม่ชอบอ่านก่อนซื้อเพราะกูงก อยากซื้อแล้วค่อยอ่านทั้งเรื่องไม่งั้นกูรู้สึกไม่คุ้ม ใครไม่เข้าใจกูก็ช่างเถอะ เอาเป็นว่ากูชอบอ่านรีวิว/อ่านเรื่องย่อหลังปกไม่ก็หน้าตาถูกชะตากับกูแล้วซื้อเลย กูเลยผิดหวังบ่อยแล้วหนังสือยังแพงอีก
--
เออเห็นมู้เก่ามีคนพูดถึงภาคลูกเซวีน่า กูยืมมาอ่านด้วยอารมณ์กะเอามาด่าเต็มที่ เพราะเท่าที่กูอ่านมาทั้งเดรกเกอร์และคาเลนดาร์แม่งกากสัส โดยเฉพาะเรื่องหลังกูรับไม่ได้มากแต่ไว้มีคนพูดแล้วค่อยกลับมาซ้ำเติมอีกที คือทั้งหมดนี่พระเอกต้องเท่ ๆ เก่งโคตร ไม่มีสไตล์หมาน้อยน่ารักโผล่มา นางเอกก็ต้องเทพสุด ๆ ล่ะไม่ว่าภาพลักษณ์เป็นไง
เกี่ยวกับภาคลูกก็พอใช้ได้แบบอ่านฆ่าเวลาได้ คนที่เคยตามเซวีน่ามาก่อนจะรู้เรื่องกว่า แต่ที่กูเกลียดมากคือตัวประกอบ/เพื่อนนางเอกพระอกแม่งเป็นลูกภาคหลักหมดเลยยกเว้นนางเอก แถมมีการเอามาคู่กันอีกสัส แต่ที่เกลียดกว่าคือการตั้งชื่อสั่ว ๆ ของกัลฐิดา กูจะยกตัวอย่างเบาะ ๆ ให้มึงดู
- ลินคอร์น มาจากการรากศัพท์ Link+Unicorn ค่ะ(คนเขียนบอกมางี้ในบทนำ) -> กูอ่านแล้วแบบพ่องงงง แล้วไม่เกี่ยวเชี่ยอะไรเลยในเนื้อเรื่อง ตั้งมางี้สู้มึงไม่อธิบายดีกว่า ถ้ามันเหมือนปธน.ลินคอล์นนักมึงจะเปลี่ยนหรือเงียบ ๆ ไปเหอะ
- ผู้ใช้สายฟ้า "เวิร์น โบลท์" แสรดดด มึงคิดว่ากูโง่มากใช่ไหม เออ ตั้งชื่อตัวประกอบแบบนี้มันก็จำง่ายดี แต่กูไม่ชอบมาก ๆ เหมือนตั้งแบบสิ้นคิดอะมึง
นางเอกเรื่องนี้แม้จะดูกาก ๆ แต่ก็แฝงไว้ด้วยพลังอันยิ้งหย่ายยย เหมือนเดิม แต่ดีที่นางขี้แหยแล้วค่อย ๆ มาเข้มแข็งทีหลัง กูชอบแบบนี้ ตอนที่มาเข้มแข็งทีหลังนางก็ยังเรียบร้อยน่ารักอยู่ (ถึงกูจะไม่ชอบที่ตอนท้ายนางเอกได้ไปเป็นตัวเอกในการแสดงระบำอะไรก็เถอะ แม่งสูตรเดิม) แต่ตอนต้นกูให้คะแนนความโง่นาง110/100 พระเอกหลอกให้นางเอกท้าสู้ด้วย จากนั้นก็บังคับให้นางเอกมาประลองด้วยทุกวัน ซึ่งแบบไร้สาระมาก ตอนนั้นนางเอกกากแพ้ตลอดเชื่อฟังพระเอกเพราะกลัวแม่งโกรธ
พระเอกก็มาสไตล์เดิมคือเทพมาก ยังดีที่ไม่หน้าตายเย็นชา แต่เป็นสไตล์หล่อมายไอดอลของทุกคนแต่ลึก ๆ นิสัยค่อนข้างเลวถึงเหี้ย คนเขียนชอบพยายามทำให้ชีวิตมันดูรันทด แม่รู้สึกผิดที่ไม่ค่อยได้ดูแลลูดคนนี้ฯลฯ แล้วค่อยเพิ่มความเทพระดับสูงสุดให้มันซึ่งทำให้กูยิ่งเกลียดมันเข้าไปใหญ่
อีกอย่างที่ไม่ดีคือมันโยงทั้งเดรกเกอร์แล้วภาคแรก อ่านแล้วจะมีส่วนที่หยอดให้กูงง แต่ไม่เกี่ยวกับภาคนี้มึงก็อ่านข้าม ๆ ไป
สรุปคือถ้ามึงมองมันในฐานะนิยายรักพระเอกแบดบอยขี้เสือกกับนางเอกขี้หงอ+ดูพัฒนาการนางเอกในเซ็ตติ้งแฟนตาซีเป็นอันใช้ได้
อ้อ มีอีกจุดนึงคือเพื่อนร่วมชั้นนางเอกทำท่าเหมือนจะจีบนางเอกอะไรงี้ แต่พอเขียนไปเรื่อย ๆ แล้วพระนางลงล็อกกันแล้วพระเอกยังไม่ทันได้หึงจริงจังก็โยนประเด็นนี้ทิ้งทันทีอะไรงี้
ปล. เห็นกูบ่นมากขนาดนี้ตอนอ่านเล่มหนึ่งจบกูค้างจนต้องวิ่งไปยืมเล่มสองเลยนะเว้ย กูชอบแนวนางเอกมีพัฒนาการแบบนี้
พี่นิ้วกลมน่าจะมีมู้เป็นของตัวเองบ้างนะครับ
อย่าน้อยน่า
เจ๊หลินเค้ามีเรื่องไรกับ eno (คนวาดปก) วะมึง เห็นจากมู้ที่เเล้วเรื่องของตงหัวมีคนลงว่าวาดไปได้เเค่ 2 ปก กูเห็นปกที่อีกคนวาดเเล้วเศร้าชิบหาย สีเเสบตาสัส 55555 เออ เเต่กูว่าเจ๊เค้าขายนิยายเเพงอ่ะมึง เรื่องม่านม่านฯนี่เซ็ตละ 3000 ปะวะ? กูจำไม่ได้ เเต่ป่าท้อเเค่ 2 เล่มก็ปาไปเกือบพันละ กูก็อุส่าห์กัดฟันซื้อจนได้
ทำไมค่าส่งของเจ๊หลินแกแพงจังวะ รู้สึกว่าค่าส่งสามภพสามชาติฯนี่ 200 มั้ง
มันหนักอะไรวะ เชิงออรรถ? หรือเจ๊เขาแพ็กกิ้งดี
อันนี้กูไม่รู้จริงๆนะ เลยมาถาม กูเห็นเพื่อนจะสั่ง แต่เจอค่าส่งแล้วล้มทั้งยืน
ส่ง ems หรือเปล่า
>>47 เรื่องตั้งชื่อตัวประกอบสิ้นคิดเป็นอะไรที่กูปวดหัวมานาน อย่างอีเรื่องซินเดอเรลล่า 3225 ตั้งชื่อหัวหน้าหน่วยสองคนว่า เรดไฟร์ กับ บลูเวฟ แต่คำบรรยายเป็นงี้
เรด ไฟร์ หัวหน้าหน่วยสีแดง เป็นหน่วยงานซึ่งรับผิดชอบงานอันตรายระดับซูเปอร์เอคลาส
บลู เวฟ หัวหน้าหน่วยสีฟ้า เป็นหน่วยงานซึ่งรับผิดชอบการอารักขา และโพรเจกต์พิเศษ
กูพูดไม่ถูกเลยสร้างมาเทพฉิบหายตั้งชื่อได้ตัวประกอบสัตว์ ๆ
พูดถึงเจ๊หลิน กูยอมรับนะว่าเจ๊เค้าทำงานปราณีตมาก ตั้งใจแปล ใส่ใจคุณภาพ เลือกเรื่องก็เก่ง แม่งฮอตๆ ฮิตๆ ทั้งนั้น แต่กูอยากกราบขอร้องเจ๊ว่าเชิงอรรถมึงไม่ต้องหนาและเป็นภาพสีขนาดนั้นได้ไหมอ่ะ ไม่ต้องมีภาพเลยก็ได้ กูอยากรู้กูกุกเกิลเองได้ แล้วลดราคาให้กูหน่อย กูอยากอ่านมหาเทพตงหัวมาก ณ ขนาดนี้
>>52 กูเคยเห็นโม่งนึงบอกว่านางรับไม่ได้กับตงหัวสักอย่าง แบบนี้มันไม่ใช่ตงหัว ตงหัวกูไม่พิงต้นไม้ เปลี่ยนใหม่อะไรแบบนี้(กูไม่แน่ใจนะ ใเผื่อโม่งนั้นผ่านมามึงมายืนยันหน่อย) กูว่าenoคงสุดทนไม่แก้แล้วมั้ง
>>47 เออ มึงสงสัยเรื่องชื่อลินคอร์นเหมือนกูเลย ดีใจ กูเข้าไปอ่านตอนแรกเจอทอล์คเรื่องชื่อแล้วตื่นตะลึงมาก แต่ไม่มีคนอ่านคนไหนแสดงท่าทางอะไร กูเลยเงียบๆดีกว่า
>>61 กูก็อบมาให้ชัดๆ เลยอ่ะ เพื่อความกระจ่าง สำนวนเจ๊หลินเอง
"เพราะภาพที่ ENO วาด ไม่ตรงกับเนื้อเรื่องค่ะ จึงไม่สามารถบอกว่าเป็นภาพประกอบของเรื่อง "ลิขิตเหนือเขนย" ได้เต็มปาก ได้แต่บอกว่าเป็น "ผลงานภาพวาดของ ENO" โดยเฉพาะปกเล่ม 1 ทั้งอิริยาบถท่านั่งของตงหัวและตำแหน่งของจิ้งจอก ไม่ตรงกับในเนื้อเรื่องเลย หากท่านใดที่เคยอ่านเนื้อเรื่องมาแล้ว แม้จะแค่ 2 เล่ม ย่อมจะทราบดีว่า ด้วยนิสัยของตงหัว ไม่มีทางนั่งเอามือกอดอกพิงต้นไม้หลับเด็ดขาด"
กูก็อ่านมาล่ะนะ แต่กูก็คิดว่ามหาเทพนอนพิงต้นไม้หลับได้นะ ทำไมจะไม่ได้วะ...
กูจะแนะนำชื่อตัวประกอบของกัลฐิดาที่กูเกลียดที่สุดให้ "ทีช เชอร์เรีย" สาวตัวประกอบที่พยายามมายั่วพระเอกทำอาชีพครู เชี่ยยยยยย อ้อ มีคุณโพสต์แมนอีกคน ตอนแรกกูนึกว่าเป็นการเรียกบุรุษไปรษณีย์แบบฝรั่ง แต่จริง ๆ คือชื่อมันนั่นแหละ - นายโพสต์แมน
ปล. มีตัวร้ายที่ชื่อฮาราสอีกตัว แต่คนนี้กูถือว่าทดสอบความรู้ภาษาอังกฤษกูบ้าง กูพอทำใจได้
>>63 ขอบคุณมากโม่ง หายคาใจซะที
กูอ่านสองเล่มฉบับอังกฤษจนจบแล้วก็ไม่คิดว่าตงหัวจะนอนพิงต้นไม้ไม่ได้นะ แล้วปกติวาดรูปมันต้องส่งภาพร่างให้ก่อนป่าววะ คนจ้างพอใจแล้วค่อยตัดเส้นลงสี ถ้าไม่พอใจก็สั่งแก้อะไรก็ว่าไป นี่enoมาเป็นภาพสีเสร็จแล้ว แปลว่าเจ๊ไม่ตรวจสอบเองแต่แรกสิ หรือมีนโยบายว่ามึงต้องส่งงานภาพสีเลย แปลกว่ะ ฟังดูไม่มืออาชีพยังไงไม่รู้
>>70 ยัดเชิงอรรถแบบไม่จำเป็น บอกว่าจะใช้กระดาษอย่างดี สวยงาม มันจึงงอก4เล่มไง 5555 งานเจ๊แกนี้จะตามอ่านต้องทำใจ
จริงๆกูว่าแกก็ไม้เลือกเก่งขนาดนั้น อย่างม่านม่านๆช่วงหลังออกทะเลมากจนกูขึ้เกรียจอ่านเลยแหละ แต่มันแลกมากลับเวลา3ปีในการรอของกู
กูก็ต้องอ่านให้จบ ดังนั้นจะรองานแกก็ทำใจ ไม่สิ มึงต้องหวังให้แกไม่ได้เรื่องดีๆไปหมกไว้ในค่ายแก จริงๆกูชอบภาษาแกมากนะ
ช่วงจอมนาง แต่หลังๆ แปลทับศัพท์ชิบหาย กูต้องนั่งพลิกดูเชิงอรรถชนิดตาแทบแหก ยอมรับว่าแปลได้ความรู้ดีมาก แต่กูมันโง่อ่ะนะ
อยากให้น้อยๆลงหน่อยคำทัพศัพท์เนี้ย
เจ๊จะเอาไงก็เอาเหอะ ให้กูได้อ่านท่านตงหัวในชาตินี้ก็พอ
>>74 ก็หนาประมาณหนึ่ง เพราะเจ๊ชอบแปลทับศัพท์ ดังนั้นมันจะมีเชิงอรรณ ตั้งแต่ ตำแหน่งการเรียก คำแทนตัว ยศเทพ อาวุธเทพ
ชื่อสถาณที่ ตำแหน่งสนมบลาๆ แม้แต่คำแปลสุภาษิต ฉลาดเฉลียบแหล่มดั่งหิมะแปลว่าอะไร แนะนำราชวงค์จีน และอื่นๆ พร้อมภาพประกอบต่างๆ เป็นภาพสี รูปใหญ่ๆ หลายๆหน้า ตั้งแต่รูปถ้วยชาม พู่กัน ภาพสิงสาราสัตว์ ยันขนมไข่ห่าน รูปตัวละคร แล้วเชิงอรรณที่กล่าวมาข้างบน
พวกตารางตำแหน่ง ใส่ซ้ำกันทุกเล่มนะจ๊ะ ตามนี้แหละมึง ก็ลองนึกถึงความหนามันดู -*-
มีใครอ่านพวก YA ที่เพิ่งออกฝั่งนู้นมั่งวะ throne of glass/red queen เหี้ยไรอีกวะลืม
กูอ่านเหตุผลเจ๊หลินแล้วกูเข้าใจนะ ถึงมันจะดูเรื่องมากก็เหอะ แต่ถ้าภาพปกวาดในสิ่งที่คาแรกเตอร์ตัวนั้นไม่ทำ มันจะเรียกว่าเป็นภาพตัวละครนั้น ๆ ได้ไงวะ แต่สงสัยว่าเจ๊หลินไม่มีบรีฟเหรอว่าอยากได้ท่าทางแบบไหน หรือเจ๊ยกให้นักวาดคิด? แล้วนักวาดไม่ได้ทำการบ้าน?
ทำการบ้านนี่ยังไง ต้องอ่านเรื่องให้รู้ก่อนเหรอว่าตัวละครเป็นยังไงๆ? กูว่าไม่ใช่หน้าที่ของนักวาดว่ะ ฝ่ายจ้างก็ต้องให้ข้อมูลมาให้ครบสิ แต่ไอ้วาดพิงต้นไม้แล้วไม่เอาก็ไม่รู้ว่ะ ใครจะรู้ว่าตลค.มันไม่พิงต้นไม้ หรือรู้ว่านักวาดจะวาดพิงต้นไม้มา
>>80 ใช่ กูเห็นด้วยนะว่านักวาดนี่บางทีก็ไม่เคยอ่านหนังสือเล่มนั้นด้วยซ้ำแต่รับงานมาจากที่บรีฟก็วาดไปตามนั้นล่ะ เพื่อนกูวาดปกให้สนพ.นึงยังไม่เคยอ่านที่เขาลิสต์มาให้วาดเลยซักเล่ม บก.บอกมาว่าเป็นยังไงๆๆๆๆก็วาดไปตามที่บอกนั่นล่ะ จะให้ไปอ่านทั้งเล่มเพื่อมาวาดคาร์แรคเตอร์ ถ้าไม่ใช่แฟนคลับนี่เขาไม่อ่านหรอก เสียเวลาตายห่า ไม่ใช่ดาราที่ต้องอ่านบทเพื่อเข้าถึงตัวละคร เวลาแสดงจะได้เนียนๆนะมึง บางทีขอบเขตแม่งกว้างไปอย่างผมดำ ตาฟ้า ร่างสูงใหญ่ นั่งริมหาดทรายกับสาวสวยผมแดงไรงี้ พอนักวาดวาดมาให้พระเอกหัวพิงต้นมะพร้าวก็ออกมาบอกเขาว่าพระเอกไม่มีทางเอาหัวพิงต้นมะพร้าวหรอก เอ้า แล้วทำไมไม่ให้ข้อมูลตั้งแต่ทีแรกวะว่าพระเอกมันไม่พิงต้นมะพร้าว อาจจะพิงต้นขนุนไรงี้
>>82 enoเคยวาดปกภาคแรกนะมึง จริงๆเปลี่ยนนักวาดเยอะ หนึ่งในนั้นคือเมาจวิน เสร็จแค่ภาพร่างกับไกค์สี กูแอบเสียดายเหมือนกัน
เพราะวาดสวยดี แต่เจ๊ไล่ไปแล้วเพราะรับผิดชอบงานไม่ดี มาลงที่คนสุดท้ายเสร็จแล้ว3ปกแบบที่กูเคยแอบมาแปะมู้ที่แล้ว ฉากสวย
แต่ปู่ตงกูไม่หล่อสู้เวอร์ชั่นอิบูกิไม่ได้T_T
ปล. มีใครสั่ง เพชรยอดบัลลังก์ ห้องสมุดไปยังวะ อยากรู้ว่าเนื้อหาในเล่มนี้แปลจากไฟร์ดิบแบบในเว็บเลยเปล่า
กูไปอ่านมา10ตอน ดุเด็ดเผ็ดมันส์ชิบหายพระเอกกู
>>84 ไฟล์ดิบเลยใช่ปะดีเลยกูชอบ 555 ขอเม้าท์ระบายความในใจหน่อย พูดก็พูดเหอะกูอยากตบมือให้กำลังใจนางเอกเรื่องนี้ชิบหาย
เทียบกับจั๋วฉิงแล้วก็กู้อวิ๋นที่มีออฟชั่นเป็นสาวยุคปัจจุบันไปเข้าร่าง ชิงเฟิ่งนี้เจอหนักสุดเลยวะ 16เองนะเป็นสาวยุคนั้นด้วย
ตัวช่วยแทบไม่มีออฟชั่นไม่มี มีแต่ความใจเด็ดล้วนๆ ชีวิตซวยโครต อดทนชิบหาย เคาะห์ซ้ำกรรมซัด แถมเจอพระเอกที่โรคจิตสุดในซีรี่ย์ชุดนี้ด้วย
กูจะประสาทกินแทนนาง ในอนาคตยังต้องทุกข์กว่าตอนนี้อีก โฮๆ กูจิกผ้าเช็ดหน้าT_T
>>85 ใช่ สำนักพิมพ์เค้าเอาใจคนอ่านเว้ย คริๆ เเต่ก็อย่างที่มึงว่า น้องเฟิงชีวิตบัดซบสุดละ นอกจากจะประสาทเเดกกัอีฮ่องเต้เเล้วยังต้องมาสู้รบปรบมือกับพวกในวังอีก น่าสงสารเจรงๆ
เออ กูขอถามคนที่อ่านตงหัวเเล้วหน่อย มันสนุกมากรึเปล่าวะ ตอนเเรกกูกะจะไม่สั่งเพราะกูอ่านเรื่องของป๋ายเฉียนเเล้วกูเฉยๆว่ะ กูงงศัพท์กับชื่อคนด้วยเเหละ จำโครตยาก ทั้งเรื่องกูจำชื่อหลักๆได้ไม่ถึง 5 ตัว 55555 เห็นโม่งที่อ่านหลายคนบอกสนุก มึงว่ากูควรซื้อรึเปล่าวะ
>>86 3ภาค มันคนละอารมณ์เลยเว้ย ภาคแรกเรียบๆมุ๊งมิ้ง ภาค2บู๊สนั่น 3เส้า แต่ครบรสมากๆ
ภาค3กูอ่าน10ตอน ร้ายแรงหักเหลี่ยมชิงไหวชิงพริบ และพระเอกไม่ได้ชวนฝันแบบ2คนแรก
เท่าที่อ่านค.ห สาวๆชังมากเพราะบทมันเหี้ย เป็นตัวละครเทาเกือบดำเลยแหละ มันเป็นฮองเต้อ่ะ แถมไม่ใช่พวกแอบใจดีด้วย ตาต่อตาฟันต่อฟัน
แถมพ่วงความมีปม มันเลยจิต น้องเฟิงกูประสาทจะแดก แต่กูว่าน้องเฟิงก็จิตไม่แพ้กัน ลมกูจะแดงกว่าหนังสือจะส่งตั้งสิงหา กูทุบโต๊ะรั่วๆ
ใครอ่านอยากให้เรื่องนี้ไม่มีโชคร้ายฉบับแปลไทยแล้วงงเหมือนกูบ้าง ใครอ่านภาคอิ้งแล้วมาสปอยล์ให้กูฟังทีดิว่าสรุปแล้วเนื้อเรื่องจริงๆมันเป็นยังไง
พวกมึง หย่งเยี่ย ที่อยู่ค่ายเจ๊หลิน6เล่มจบหรอวะ ห่าน้ำตากูนองหน้า ขนาดแค่3เล่มยังล่อไป3ปี 6เล่มนี้จะชาติหน้าเลยมั้ย
พูดถึงหลินโหม่ว...
กรูขอนอกเรื่องหน่อยหวะ
ไอ้จอมขมังเวทเล่ม 4 มันออกยังวะ
กรูจองตั้งแต่กรูยังเรียน ป.ตรี ไม่จบยันตอนนี้ทำงาน
จอมขมังเวท ที่อิมแพคกูมาก คือ
ขณะที่กำลังรบใช้เวทสนับสนุนกันไปมา
จอมเวทฝ่ายนึงก็วาร์ปมาฆ่าแม่ทัพ
สัส กูเหมือนตื่นจากฝัน
ที่ผ่านมากูอ่านอัลไลอยู่
ชีวิตกูรู้จักแต่ลวิตรกับงานแปลป้าหลิน
>>96 กูขอตอบแทนนะ พวกชื่อตัวละครอะไรแบบนี้ง่ายมาก แต่เค้าแปลทับศัพท์เยอะ เช่นชื่อตำแหน่ง องค์ชายเป็นไทจือ
ผู้ปกครองสวรรค์เป็นเทียนเจิน สนมของเทียนเจิน เรียกเทียเฟย บลาๆเยอะมาก หรือสรรพนามเรียกแทนตัว แต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน
เค้าแปลทัพศัพท์เช่นกันมันขะไม่มีมาข้าอย่างนี้อย่างนั้นเสมอไป ยกตัวอย่าง เปิ่นเจิน=ตัวข้าเทพผู้นี้ ปีศาผู้นี้
เสี่ยวเสิน=เทพผู้น้อย เปิ่นหวาง=ตัวข้าองค์ชายองค์ชายผู้นี้
สรรพนามเรียกคนอื่น ฟูจวิน=สามี (เมียใช้เรียกผัวมียศ) ฟูหริน= คุณนาย มาดาม(ผัวใช้เรียกเมียมียศ หรือเมียทั่วไป)
ซือฟุ=อาจารย์ กูเหนี่ยง=คำเรียกสาวที่ยังไม่มีผัว และอื่นๆเยอะมาก ประมาณนี้แหละ ถ้าความจำดี มึงอ่านคงจำได้
แต่กูนี้ต้องขั้นหน้าเชิงอรรณไว้เลยค่ะ มันเยอะมากงงมาก แต่ยอมรับว่าเซลล์สมองจะพัฒนามากหลังอ่านจบ 55555
พวกมึงว่างานลวิตรมีข้อเสียบ้างรึเปล่าวะ มีอะไรแบบที่พวกมึงอ่านแล้วรู้สึกไม่ชอบกันบ้างปะ
กูไม่ใช่โทรลมู้โน้นนะ กูแค่อยากรู้
เจ้าอย่าว่าเรนาของข้านะ
>>47 เฮ้ย ชอบนางเอกแนวพัฒนาตัวเองเหมือนกันเลย ไม่จำเป็นต้องเก่งเทพแบบชิงหักเหลี่ยมทะลุฟ้าก็ได้ แต่ปัญหาคือมันมีแต่แบบนั้นไง
>>90 งงเหมือนกันว่ะ คือกุอ่านแค่เป็นบางเล่มด้วย ตกลงคือเค้าส์โอลาฟจมบ่อตาย เด็กๆตัดสินใจออกจากเกาะๆไปโลกข้างนอกดูใช่มะ
>>96 จับมือเพื่อนโมง นางเอกคูลไม่ว่าแต่สเกลเก่งวางแผนเทพชักเริ่มเว่อ แต่ถูกใจตรงคู่พระนางที่ไม่ต้องมีพ่อง้อแม่งอนมาก กับพวกฝึกวิชาพัฒนาตน
>>99 บางทีกุกลับชอบนะพวกแปลมีคำเอ่ยตัวเองอารมณ์เหมือนเสพวัฒนธรรมเค้า บางทีถ้าบางคำมีแปลความหมายในไทยแล้วเยอะไปก็เลี่ยนว่ะ เช่น aเฉียงกอ>>aโอนี่ซัง>>พี่a มึงว่าอันไหนดีกว่ากันล่ะ
กุขอถามหน่อยเจ้หลินของพวกมึงนี่คือใครกันวะ ชื่อนักแปล หรือสำนักพิมพ์? แทนที่จะรีบเข็นของออกขายมัวแต่อ้างโน่นนี่ไม่ยอมออก
อ้ออีกอย่างหนังสือ3ชาติภพคือเรื่องไรวะ จะได้ไม่รีบไปหลงอ่าน
>>106 หลินโหม่ว เป็นนักแปลน่าจะชื่อดังนะ ใครๆก็ชม จะบอกว่าสมัยก่อนแปลไม่ทับศัพท์ขนาดนี้ อย่างเรื่องจอมนางคู่บัลลังก์
อาเจ๊แกแปลดีมากกูชอบมาก หลังจากนั้นแกก็แยกตัวไปเปิดสำนักพิมพ์เริ่มซื้อนิยายมาแปลเอง หนังสือแพง เชิงอรรณหนา
ทำงานข้ามชาติ จ่ายปีนี้ได้ปีหน้า สถิติที่เคยทำไว้คือม่านม่านชิงหลัว 3 ปีได้ของ
งานแปลตั้งแต่3ชาติเป็นต้นมาทับศักพ์ก็มากมายเป็นภูเขาอย่างที่ยกตัวอย่าง จริงๆมีมากกว่านี้อีกนะ 5555 แต่ภาษาแปลแกดี อันนี้ยอมรับเลย
ลวิตรกับหลินโหม่วพูดไปเยอะแล้ว
เปลี่ยนมาเป็นแมลงปีกแข็งบ้างแล้วกัน ( จิ้ง, กรินกรินทร์ไรสักอย่าง )
กรูตามอ่านผลงานเขามาแทบทุกเรื่อง...ทำไมกูรู้สึกว่ารสมือเขาขึ้นๆลงๆเอาแน่เอานอนไม่ได้ก็ไม่รู้หวะ
กูรู้สึกว่าเขาเหมาะกับแนวแฟนตาซีที่ไม่แฟนตาซีจ๋าเกินไป...หรือมันเลยช่วงพีคมาแล้ววะ...เลยตันๆ
เรื่องที่ประทับใจที่สุดคือ อนามิกา ...รองลงมาเป็นศึกนิรันดร์
อ่าว สัส กุเพิ่งเปิดเรื่องลวิตรเองนะ หงิง ;___;
อ้าว กูกำลังรออ่านลวิตร์ ทำไมมึงตัดจบในไม่ถึงสามสี่ความเห็นวะ
กูชอบงานเขาแต่ห้ามอ่านติดๆกัน กูไม่รู้เป็นที่กูคนเดียวหรือเปล่า งานเขามันดีแต่มันโทนเดียวกันในแง่ของแก่นเรื่อง คือไม่เหมือนเสียทีเดียวแต่ก็คล้ายๆกันหมด ตัวละครสีเทาๆเป็นงานสวย งานดี เหมาะตั้งบนหิ้งกราบไหว้บูชา แนะนำให้ลูกหลานได้ไม่อายมัน เป็นงานที่อ่านได้ทุกเพศทุกวัยของจริง แต่ถามว่าชอบไหม สนุกขนาดนั้นไหมก็เฉยๆ
เป็นงานที่ทำให้รู้สึกเหมือนกูกำลังอ่านงานของผู้ใหญ่(สำหรับกูสมัยเด็กแล้วรู้สึกว่ามันเป็นอะไรลุ่มลึก) แต่โตกลับมาดูอีกทีคือมันเป็นบลอคเกินไป แข็งๆทื่อๆเป็นสี่เหลี่ยมไม่มีความเป็นเด็กไร้เดียงสาให้เห็นเลย เด็กในเรื่องคือเด็กแบบที่ผ่านฟิลเตอร์แบบผู้ใหญ่ มันเป็นงานสังเคราะห์ที่สวยเกินไป ประมาณนี้นะ สำหรับกู คนอื่นยังไงไม่รู้หวะ
แล้วอยากให้เรื่องนี้ไม่มีโชคร้ายของกูล่ะ ฮือ สรุปแม่งไม่มีใครเข้าใจอีตาคนเขียนเลยจริงๆหรอ
>>115 คนเขียนเขาก็บอกหลายรอบแล้วนะว่าให้เลิกอ่านเรื่องนี้ซะ 555
กูรู้เท่าที่คนเขียนบอกนั่นละ เคาท์โอลาฟตาย เด็กๆ ออกจากเกาะไม่รู้เป็นตายร้ายดียังไง ผู้หญิงที่เลโมนีพร่ำเพ้อถึงคือแม่ของเด็กๆ
ส่วนประเด็นที่ไม่เฉลยก็ยังไม่เฉลยอยู่ดี กระปุกน้ำตาลของกูก็เป็นหนึ่งในนั้น o<--<
กูทึ่งที่พวกมึงอ่านได้จนจบ กูอ่านไม่ไหวอ่านได้สองเล่มทิ้งไม่อ่านละ คือมันจะจบดีอยู่แล้วอยู่ๆมีไรสักอย่างมาบอกเฮ้ย มึงจบดีไม่ได้นะแล้วพวกเด็กก็โชคร้ายกันต่อไป แล้วเป็นงี้มาตลอดสมชื่อเรื่องมาก
คือแปลไทยมันเหี้ยปะวะ วฟด. อะไรนี่ สงสารคนแปลฉิบหาย
หรือไอ้เลโมนี่จะเป็นพ่อของเด็กๆวะ ถ้าแฟ้มสนิกเก็ตบอกว่ามีใครคนนึงที่รอด แต่ตอนจบเลโมนี่บอกว่าแม่มันตาย ก็แปลว่าพ่อต้องรอด และถ้าลูกๆหลงกับพ่อแม่ ให้อยู่กับที่ พ่อกับแม่จะมาตามหาพวกหนูเอง
http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2011/04/K10449119/K10449119.html คุณพี่จขกท.คนนี้ก็ถามได้ละเอียดครอบคลุมดีนะ
ว่าแต่ จากกระทู้นี้กูเพิ่งรู้ว่ามี spin off ด้วยเรอะ //ตาย
>>101 ไม่เชิงข้อเสีย เอาเป็นจุดที่ไม่ค่อยถูกใจกูละกัน คือกูว่าคนเขียนจะมีตัวละครลูกรักอยู่ตัว ซึ่งอีนี่มักทำอะไรไม่ค่อยผิด อย่างปาชาที่บรรยายมาว่าใช้พลังภูตได้เพราะภูตรักภูตชอบ กูก็รออ่านไปเรื่อยๆ หวังว่าจะมีคำอธิบายเพิ่มเติมว่าภูตรักอีนี่เพราะอะไร ปรากฏว่าไม่มีเว้ยเฮ้ย ภูตรักคำเดียวจบเลย จากนั้นอีนี่ก็ขยันทำตัวเป็นวีรสตรีแก้สถานการณ์ที่ไม่มีใครแก้ได้มาเรื่อยๆ ใครๆ ก็ชอบนาง กูเลยเบื่อๆ ว่ะ ต้องการ mind break
เชิงอรรถตกใส่หัวกรูนี่ถึงตายปะวะถามจริง...
อ่ะเพื่อนโม่ง เรื่องที่ 1168 ประกวดเขียนพล็อตตอนนี้มีรอบสองแล้วน่ะ
เข้าไปชมกันได้ กูเสียดายบางคนเขาเขียนเองได้ ส่งสำนักพัมพ์ได้แต่ดันไม่เขียน >O<<<<<
เมื่อกี้ต่อไม่หมดขอโทษที ทำไมมีแต่พล็อตที่เกี่ยวกับหนังสือ.... ช่วงนี้เขากำลังบูมอะไรกันเหรอ?
เห็น SC ก็อีกคนเขียนเรื่องใหม่เกี่ยวกับหนังสือ
>>101 กูรักลวิตร์มากกก ไปเจอโดยบังเอิญในห้องสมุดสมัยเรียนมัธยม กูอ่านอยู่คนเดียว ปลื้มคนเดียว พอโตมากลับมาอ่านซ้ำอย่างไมรอนงี้กลายเป็นว่ามันดีเป็นพัก ๆ ในเล่ม แต่บางจุดเราก็เฉย ๅ อันนี้อาจเป็นเพราะจำเนื้อเรื่องได้ลาง ๆ
พอมาถึงผู้เสกทรายกูว่าจบไม่พีคเลย คือช่วงใกล้จบพีคโมเมนต์ท่านอัยมากกกกน้ำตาไหลจนหนังสือเปียก55 จนพอกลับมาจบแบบสวยงามแล้วกูกลับมาย้อนนึกถึงเรื่องนี้ก็ไม่ได้ตราตรึงในใจมาก ยิ่งมาถึง blood relation พอแฮปปี้เอนด์นี่ให้ความรู้สึกว่าทุกอย่างลงเอยด้วยดีสุด ๆ ดีเกินไป อะไรงี้ แต่ถีงอย่างนั้นกูก็ยังรักลวิตร์อวยลวิตร์อยู่ดี เป็นนิยายที่ดีแล้วในหมู่นิยายที่ย่อยง่ายๆหน่อย
>>96 ชายาสะท้านแผ่นดินกูอ่าน อ่านจบกลับมาคิดก็ไม่ได้สนุกมาก เวอร์โคตร ข้อเสียเยอะแต่กูขี้เกียจบ่น โทนเรื่องเปลี่ยนทุกเล่มสองเล่ม(บางเล่มให้อารมณ์ซีรีย์เกาหลีสไตล์จอมนางวังหลวงอะไรงี้มากๆ55) ถึงอย่างนั้นกูก็ตามอ่านอยู่ เพราะตอนอ่านมันลุ้นดี ถ้าให้อ่านซ้ำก็อ่านแต่ฉากที่ชอบอะไรงี้ - ว่าแต่ทำไมปกเล่มสองไม่ใช่หน้าพระเอกวะ กูสงสัยมากจนเป็นกังวลว่าคนเขียนจะไม่ทรยศกูใช่ไหม...
ปล. เรื่องคำแทนตัวกูชอบให้ใช้แบบจีนนะ พออ่านมาหลายเรื่องจำได้แล้วมันจะได้อารมณ์กว่า อย่างพวกเปิ่นหวางจะให้อารมณ์หยิ่งกว่าคำว่าข้า 50% แต่ส่วนตัวกูเซ้นซิทีฟเรื่องการใช้คำอยู่แล้วอาจจะขึ้นอยู่กับคน
>>134 ไม่เปลี่ยนพระเอกหรอกมึงไม่ต้องกังวลไป
ชายานี่กูอ่านไปบ่นไปแต่ก็อ่านนะ บ่นมากเข้าพอดูปกไต้หวันแล้วกูก็บ่นไม่ออก จริงๆมันเป็นนิยายแบบEnterหรือBananaชัดๆ แค่มันมาอยู่มากกว่ารักแค่นั้นเองหวะ คือเป็นนิยายเด็กๆอ่านง่าย นางเอกเก่งสุดกู่ไปเลย ทำอะไรก็เพอเฟ็กไปหมด ชีวิตดี สัตว์เลี้ยงดี ผัวดี
มีนิยายแนวๆ cloud atlas หรือ gone girl แนะนำมั้ยวะ หาอ่านไม่ค่อยมีเท่าไหร่เลย
เออ กูเคยเห็นนิยายเรื่องหนึ่งในร้านนายอินทร์ อาจจำชื่อไม่แม่นนะ แม่งชื่อ จอห์นตายในตอนจบ พวกมึงมีใครอ่านกันบ้าง? กูยังไม่ได้ซื้อเพราะตังค์ไม่พอแต่พล๊อตแม่งน่าสนใจมาก
ผมรักลวิตร เพราะทั้งชีวิตผมเคยอ่านแต่ลวิตร
จริงๆกูหวังกับเดม่อนเบเกอรี่ว่าลวิตร์จะทำให้รู้สึกแตกต่าง แต่ก็เหมือนเดิม(รวมถึงก็ดีด้วยคุณภาพแบบเดิมๆ)
ปาชานี่ทำให้กูนึกว่าเป็นพิมพ์สังเคราะห์ของผู้หญิงของลวิตร์ทุกที ตัวละครเขามีรูปแบบเดิมๆและแข็งๆ
นึกออกแล้ว คนที่เคยบอกว่าลวิตร์เหมือนหยิ่งจากคำตอบ(กูจำได้ไม่เป๊ะแต่ทำนองนี้) สำหรับกู กูคิดว่าเพราะเขาแข็งเป็นก้อนมากกว่า เป็นคนที่เหมือนเป็นลูกบาศก์เหลี่ยมเป๊ะเท่ากัน คือเขาไม่ได้หยิ่งอวดตัว แต่เขาเป็นคนสไตล์นี้ ผู้ใหญ่แบบแข็งๆ น่าจะเพราะเขาศึกษามาทางวรรณกรรมตะวันตกด้วย กลิ่นอายงานเขามีความเป็นตะวันตกสูงมาก
ซึ่งงานมันสะท้อนตัวบุคคล งานเขาสวยงามซาบซึ้ง มีคติพจน์ ลุ่มลึกแบบผู้ใหญ่ แต่มีกรอบหนาเตอะที่ทำให้กูรู้สึกอึดอัด ทุกอย่างเป็นพิมพ์เข้ามุมเป๊ะ องศาพอดี องค์ประกอบไม่ขาดไม่เกิน เป็นขนมคือมึงตวงอัตราส่วนเป๊ะมากทุกกระเบียดนิ้ว เหมาะไว้เป็นพิมพ์เขียวให้เด็ก(ดีกว่างานล้นๆลอกๆแบบบารามอสมาก) แต่อ่านมากๆจะขาดจินตนาการไปหวะกูว่า ขนาดเล่มที่เบาที่สุดแบบดราก้อน กูยังอ่านแล้วรู้สึกเห็นเป็นกรอบเป้งๆทื่อๆ เลยมึงเอ๊ย
เทียบกันแล้วกูชอบงานทางเอเชียมากกว่า แบบพวกนิยายแปลไต้หวัน นิยายทางตะวันตกหลายเรื่องกูก็ว่ามีรูปแบบที่หลวมกว่านี้ คือมึงไม่ต้องเป๊ะเป็นสี่เหลี่ยม หลุดบ้างก็ได้ รั่วบ้างก็ได้ ขาดๆเกินๆบ้างก็ได้ นี่มันสวยแบบสังเคราะห์มากเกินไป
อืม กูเห็นงานหลายเรื่องของลวิตร์ออกแนว 'ยอมรับความแตกต่าง' แต่เอาเข้าจริง กูเห็นความไม่ยอมรับความแตกต่าง ไปจนถึงไม่ยอมรับความจริงหลายอย่างในเรื่องเค้าอะนะ คือเค้ามองในฐานะตัวบุคคล (ว่าเจ็บปวดสูญเสีย) แต่ในขณะเดียวกันก็ไม่เอ่ยถึงปัญหาซึ่งมีอยู่ในภาพรวม และอาจต้องแก่ไขโดยการละเมิดสิทธิตัวบุคคล ซึ่งกูไม่ได้ว่าไม่ดีนะ เพียงแต่ตอนเค้าเขียนถึงปัจเจกว่าให้หันมามองพวกกูมั่ง กูก็สงสัยว่าแล้วถ้าเค้าเป็นคนที่ต้องแก้ปัญหาเรื่องภาพรวมของสถานการณ์ในเรื่อง เค้าจะแก้ยังไง ในเมื่อไม่ยอมมองปัญหาสเกลใหญ่ซะเลย
https://www.facebook.com/bookmoby/photos/a.274254952647833.65744.273814826025179/868010823272240/
ลำดับมันมั่วไปหมดเลย นิยาย>การ์ตูน>ดราม่า กลายเป็น การ์ตูน>ดราม่า>นิยาย
ควรไปท้วงคุณโมบี้แกหน่อยรึเปล่านะเนี่ย
>>145 จริงๆงานลวิตร์ที่กูว่าอ่านแล้วเบื่อคือพณฯกาลเวลาว่ะ ในแง่ความเป็นไซไฟก็จืด แง่ความเป็นมนุษย์ก็จืด เปิดเรื่องมาว่ามนุษย์ทุกคนโดนท่านกาลเวลาควบคุมไว้หมดแล้ว สามารถตัดวงจรให้ตายได้ในทันที เลยต้องมีกลุ่มมาปลดแอกวงจรนี้ และตัวเอกก็ทำสำเร็จ โลกแฮปปี้มีสันติสุข อาจจะต้องเสียสละอะไรไปบ้างนะ แต่กูเป็นพระเอกที่พลังอันยิ่งใหญ่มาพร้อมกับความรับผิดชอบที่ใหญ่ยิ่ง ซึ่งงานเขาก็วนเวียนอยู่กับพล็อตนี้หลายเรื่องเหมือนกันนะ ตั้งแต่นิทานจักรวาลแล้ว แต่อันนั้นเข้มข้นดี เป็นเรื่องที่เดินเร็วและกระชับ ไม่มีส่วนไหนขาดหรือเกิน มาจนถึงผู้เสกทราย มันเป็นขนบในนิยายเขาไปแล้วเหรอ
>>147 กูไปอ่านทวนกฏละ คือมึงแต่งเองน่ะแต่งได้ แต่พิจารณาพล็อตกับงานเขียนแยกกันนะเว้ย อะ อ่านดู
" พล็อตนิยายที่ชนะการประกวด สิขสิทธิ์พล็อตนิยายจะเป็นของสำนักพิมพ์ 1168 และหากมีการนำพล็อตนิยายที่ชนะการประกวดไปเขียนเป็นนิยายโดยนักเขียนของเรา ทางสำนักพิมพ์จะใส่ชื่อผู้ชนะการประกวดเป็นการให้เครดิตค่ะ หรือหากผู้ชนะการประกวดอยากจะนำพล็อตของคุณไปเขียนเป็นนิยายเพื่อให้พิจารณาก็สามารถทำได้เช่นกันค่ะ แต่ก็ต้องทำความเข้าใจเพิ่มเติมนะคะว่า เราต้องพิจารณางานเขียนนั้นๆ ทั้งหมดเสียก่อนค่ะ เพราะว่ามันผ่านแค่พล็อต งานเขียนยังไม่ผ่านการพิจารณาค่ะ"
คือไม่ว่ายังไงสนพ.แม่งมีแต่ได้กับได้เห็นๆว่ะ
แล้วดูรางวัล คุ้มตายละ ได้เงินพันนึงกับเครดิตตัวเล็กๆในหน้าคำนำแลกกับลิขสิทธิ์พล็อตเป็นของสนพ.ถาวร
ประเด็นคือ เค้าจัดประกวดเพราะเค้าอยากงาบพลอตมึง ไม่ได้อยากได้งานเขียนของมึง พลอตออกมาแล้วเค้าให้นักเขียนของเค้า หุ้นส่วน เจ้าของ นักการภารโรง ใครก็ได้ มาเขียน จ่ายค่าเขียนแบบเหมาๆ ถูกกว่า เค้าไม่อยากให้มึงม่เขียนให้หรอก เข้าใจ๊
กูถึงได้งงไงว่าทำไมคนแต่งเองได้เขาถึงส่งพล็อตทั้งที่ว่าเขียนแล้วส่งให้ สนพ. พิจารณาคุ้มกว่าเห็น ๆ อันนี้คือเอาพล็อตไปยื่นให้เขา เขาก็ให้นักเขียนเขาแต่ง แล้วคนคิดแต่งเองทีหลังนี่โอกาสรับกูว่ายาก เพราะมันถือว่าพล็อตเหมือนกันไปแล้วนี่ มันคงเอาหรอก
มาคิดๆดูอีกที กูน่าจะส่งไปนะ คิดซะว่าเอาเงินค่าขนม 555
เฮ้ย ไม่ใช่นะเว่ย สนพ.เค้าให้โอกาสคนชนะแต่งก่อนนะ ไม่ใช่ให้นักเขียนในสังกัดแต่งก่อน เค้าให้เวลาคนชนะแต่งเนื้อเรื่อง 3 เดือนนะ จำได้ว่ามีคนถาม สนพ. ไปแล้ว
แต่ถ้าคนชนะไม่แต่งเรื่องส่งเค้า เค้าก็เอาพล็อตไปให้นักเขียนอื่นได้
>>143 อ่านละ พออ่านได้ ไม่ชอบสำนวนแปลไทยเท่าไหร่แต่บางตอนก็ฮาดี ฮาแบบเมกันอะ ประโยคเปิดเรื่องน่าสนใจ
ชอบตอนที่มันอวดกันว่าควยใครใหญ่กว่ากัน แล้วมีคนนึงตัดบทว่า ถ้าควยมันสามารถมีควยเป็นของตัวเองได้ละก็ ควยของควยมันคงจะใหญ่กว่าควยของไอ้พวกที่เถียงๆกันอยู่นี่รวมกันซะอีก
>>134 กู>>96 นะ อย่างที่>>137 ว่า ไม่เปลี่ยนพระเอกหรอกมึง มันล็อคไว้อยู่เเล้ว สงสัยคนเขียนเอาอีองค์ชายปกเล่ม 2 มาโทรลคนอ่านเฉยๆ พูดถึงมันเเล้วก็หายเข้าไปในกลีบเมฆเลยว่ะ ไม่มีบทเลย ไม่รู้จะออกมาอีกรึเปล่า เเต่เรื่องนี้ตัวละครกูก็จำชื่อได้ไม่กี่ตัวว่ะ หลักๆก็นางเอก พระเอก เจ้าเงิน เจ้าเเดง 55555555555555 อี 5 เยี่ยนลูกน้องพระเอกเเม่งสับสนชิบหาย ส่วนคำพูดเเทนตัวกูไม่ซีเรียสว่ะ ขออะไรก็ได้ที่อ่านง่ายเเละไม่สับสน งิงิ
พูดถึงบานาน่า มึงรู้สึกว่าสำนักพิมพ์แม่งหลอกลวงประชาชนป่ะวะ คือกูไปอ่ายบางเล่ม แม่งเหี้ยมาก...
ยกตัวอย่างนิยายชื่อ "ข*******ป*********ง" นางเอกหลุดยุคไปอดีต ปลอมเป็นเด็กผู้ชายไปเข้าวังโตมาท่ามกลางหนุ่ม ๆ มีองค์ชายเอ,บีมาชอบ พร้อมด้วยเพื่อนขันทีที่จริงๆ เป็นเจ้านายนางเอกหลุดยุคมาเหมือนกัน รวมสามคนที่ลุ้นว่าใครเข้าวิน
เล่มสองแม่งแฝงมุกหื่น ๆ มา แบบกูไม่กล้ายกตัวอย่าง... พอดีกูเป็นสาวน้อยหน้าบาง กูก็ทนอ่านมาเพราะมันเหมือนการ์ตูนจีนเรื่องนึงที่กูชอบแต่ออกช้าชิบหาย
พอเล่มสามปมประเด็นคลายครบหมดแล้วแต่คนที่เหมือนจะเป็นพระเอกที่สุดเสือกตาย นางเอกอยู่ดีๆ โดนตัวร้ายจับไปเข้าซ่อง แล้วก็มีฉากเรทเต็มเปี่ยม18+ พร้อมการปรากฏตัวของพระเอกตัวจริง (ซึ่งโผล่มาตอนเล่มสาม เชี่ยมาก)
ประเด็นคือปกแม่งโคตรใส ตัวการ์ตูนสาวน้อยตาโตเท่าไข่ห่านที่ถ้าเป็นกูสมัยประถมก็คงซื้ออ่าน แต่นี่เสือกมีฉากเรท แถมตั้งแต่เล่มสามนี่อย่างน้อยเล่มนึงมีฉากนึงแน่ๆ เล่มสองก็เกือบ ๆ กูละเป็นห่วงเด็ก ๆ สมัยนี้จริง ๆ ถึงตามร้านหนังสือมันจะไม่ค่อยขายก็เถอะ
กูโม่งเม้นยาวขี้บ่นคนเดิม รักนะจุ๊บ ๆ
>>168 ขันทีสาวป่วนวังหลวงมึง เรื่องนี้เเม่งเหี้ยจริง กูหลงซื้อเพราะปก โคตรใส ใสแบบกูคิดว่าเป็นแนวตบมุกฮาเร็มน่ารักๆ มาอ่านคลายเครียด เชี่ยเอ๊ย เจอเล่ม3เข้าไป 555 ตลกแดกเลย
เล่มหลังๆฉากเรทเยอะฉิบหาย เยอะจากที่หื่นๆกลายเป็นด้านชาไปเลยอ่ะ เยอะไปมั้ง นางเอกนี่จะทำครบทุกนายในฮาเร็มละ
มันเป็นเรื่องที่กูอ่านแล้วแอบสงสัยว่าคนเขียนมึงได้วางพล็อตไว้ป่ะวะ เหมือนเขียนตามใจตัวเองสัสๆ
ปล.กูอวยองค์รัชทายาทที่หมดสิทธิ์เป็นพระเอกตั้งแต่เล่ม6ละ....
กูซื้อแปดสามีมายังไม่ได้อ่านเลย คนเขียนคนเดียวกับขันทีสาวใช่มะ
>>170 น่าจะใช่มั้งมึง เเล้วก็มีอีกเรื่อง ที่เป็นมังกรคาบสมุทรบ้าบอคอเเตกอะไรนั่น กูไม่เคยอ่านหรอกนะ เเต่เหมือนเรื่องขุนนางตอนจบนางเอกมีลูกกับผู้ชาย 3 คนปะวะ? กูเพลียข่ะะะะะะ เห็นในเฟสกูมีคนอ่านไม่รู้ทำไมอวยกันจัง กูกะจะซื้อมาอ่านละ ดีที่รู้ตอนจบก่อน เกือบเสียตังค์ฟรี
>>169 กูว่ามันจบที่เล่มสาม อิอดีตเจ้านายควรเป็นพระเอก ไม่ตาย ไม่ก็คู่กับองค์ชายสามกรือใครสักคนแบบแฮปปี้ จากนั้นเหมือนแม่งเป็นนิยายเรื่องใหม่ที่พระนางเจอกันในหอนางโลม กูทนจนเล่มห้าหรือหกเพราะอยากรู้ว่าเป็นไงต่อ แต่สุดท้ายกูรับความหื่นไม่ไหว+เสียดายตังค์
ว่าแต่ตอนจบนางเอกแต่งกับทุกคนจริงเหรอวะ มึงอ่านจนจบไหม เพื่อนกูเล่าตอนจบให้ฟังแบบไม่ค่อยรู้เรื่องสักเท่าไหร่
>>170 ประมาณนี้แต่ดีกว่านิดนึง สองเล่มแรกแม่งปลอดภัยจนกูเผลอวางใจ เล่มสามฉากเรทโผล่ แล้วเปลี่ยนพระเอกตามสเต็ปเดิมตอนประมาณเล่มสี่ ก่อนจะหักมุมตอนเล่มจบที่หนาเหี้ย ๆ หักมุมแบบวิ่ง ๆ มาแล้ววืดตกเหวไปเลย (กูอ่านแค่สี่เล่มแรกนะ ยืมคนอื่นเอา ตอนจบอ่านสปอยล์+ฟังคนเล่าเอา...)
>>174 นางเอกตายแล้วหลุดมิติมาเข้าร่างผู้หญิงคนนึงซึ่งมีผู้ชายในจวนหลายคน (แต่ไม่ครบแปดนะ55) เป็นอารมณ์ขุนนางหญิงญาติสักฝั่งของสนมหรือฮ่องเต้ พอมีตำแหน่งอยู่ ไปแสดงฝีมือ ช่วยคลายปัญหาของผู้ชายในจวน ฮ่องเต้กับผู้ชายในจวนคนนึงก็แอบชอบ (จริง ๆ มีมากกว่าสองแต่เด่นๆคือสองคนนี้)
เสร็จแล้วนางเอกก็ตายรอบสองในร่างนี้ ย้ายไปร่างใหม่เป็นสาวเอนเตอร์เทนในหอ ฮ่องเต้จำได้เลยจับทำสนม แต่หนุ่มในจวนก็จำได้เลยแย่งนางเอกกันถึงเล่มสาม(ซึ่งนางเอกเสร็จทั้งคู่นั่นแหละ เชรี่ยยย)
จากนั้นมีหนุ่มในจวนอีกคนที่ดูร้าย ๆ เหมือนจะชอบนางเอกในร่างใหม่ แต่นางเอกเสร็จคนอื่นไปแล้วเลยวางยาฆ่าทิ้ง นางเอกตาย จบเล่ม
เล่มสี่นางเอกฟื้นขึ้นมามีคนที่วางยาดูแล จากนั้นสองคนนี้ก็เริ่มจีบกันรักกันชื่นมื่นนางเอกพยายามลืมสองคนแรกใช้ชีวิตชนบท แต่ตอนท้ายเล่มตัวผู้ชายถูกจับไปพร้อมลูกของสองคนนี้ จากนั้นเข้าช่วงสอบ เพื่อนที่กูยืมเรื่องนี้อ่านมันงดซื้อนิยายเลยรู้มาแค่นี้..
กู+100 ให้ >>169 คือคนเขียนแม่งอาจไม่เคยวางพล็อตมาก่อนก็ได้... เขียนแบบโคตรตามใจตัวเอง
>>178 http://pantip.com/topic/31254361 ถ้าสปอยถูกก็ตามนี้อะ
ทั้งสองเล่มนั่น นิยายสมัยนี้เป็นงี้แล้วเหรอวะ
กุนี่กุมขมับเลย
>>172 มีผัว3คนจริงๆ เซ็ตติ้งแคว้นสตรีคือผู้หญิงเป็นใหญ่ คิดง่ายๆว่าสลับตำแหน่งผู้หญิงกับผู้ชายสมัยจีนโบราณก็พอ
>>176 #เหี้ยหนักมาก เล่มก่อนจบนางได้ผัว6+2(ยังไม่ได้เย็ดอีก2) จู่ๆเรื่องกลับเป็นว่านางเล่มเกมส์ออนไลน์ที่สร้างไว้วิจัยสมองคน ผัวนางในโลกออนไลน์มีตัวตนจริง ออกมาแล้วเจ้าคุณพ่อที่สร้างเกมส์มาก็บอกให้นางหาผัวคนไหนได้ก็คนนั้นละ
ตอนนี้ละที่สนุก คนเขียนเหี้ยนี่ชอบเปลี่ยนควยให้นางเอกมากๆๆๆๆๆ ขันทีกับ8สามีเปลี่ยนควยเป็นว่าเล่น กลับมาโลกจริงผบว่าผัว(ควย)ที่เคยได้กันไม่เหมือนเดิมเลยmind breakหาผัวใหม่แทน ระหว่างนี้นางก็จับผัวเก่าให้หลงหีนางได้
ที่กูชอบที่สุดตอนนี้คือนางไม่ใสแบบโลกนี้มีเพียงหีและควยของเรา เราจะเย็ดกันให้หลุดโลก พ่อแม่พี่น้องคนสวนอาแปะอาม่าอาชีพการงานกูไม่สน นางทิ้งผัวเก่าสุดเพอร์เฟคเพราะโลกนี้พ่อผัวไม่ชอบนางก็ไม่ฝืนอยู่เป็นพจมาน
ถัดมานางกลับไปโลกออนไลน์ใหม่เพื่อช่วยบอสใหญ่ที่เป็นคนเมียเก่าผัวคนนึงที่ฆ่าตัวไม่ตายกลายเป้นผัก ที่สร้างโลกออนไลน์ก็เพื่อช่วยอีนี่ละ อันนี้#เหี้ยer เพราะนางไปสิงร่างเซียนสาวแล้วเจออดีตชาติผัวเก่าในโลกออนไลน์อีกที
แล้วมาถึง#เหี้ยest สรุปว่าโลกออนไลน์เป็นโลกต่างมิติ อีตัวร้ายสลับวิญญานเซียนลงไปเกิดเป็นบอสใหญ่ วิญญานเซียนเจ้าของร่างเลยเข้าร่างจริงนาง วิญญานเซียนที่นางเอกสิงร่างคืออดีตชาติของนางที่ปเกิดใหม่ในโลกจริง นางเอกมาโลกนี้เพื่อทำให้loopสมบูรณ์
กูอ่านจบแล้วนึกว่าดูinterstellar+inceptionเวอร์ชั่นหาผัว สรุปแล้วพอนางกลับมาโลกจริงก็ได้ผัวใหม่ที่ไม่เคยได้ใน8ควยโลกนั้น แต่นางก็กลับไปกลับมาในโลกนั้นได้มั้ง ผัวอีก2คนที่ไม่ได้เย็ดก็ได้เย็ดในตอนแถม อ้อ แล้วผัวนางก็มีอดีตชาติเป็นเซียนๆในช่วงที่นางสิงร่างเซียนด้วยนะ
เนื้อเรื่องแม่ง WTF มากๆ - -
อ่านแค่นี้ยังรู้สึกเปลืองเวลา
กูดีใจมากที่มีคนอยากด่าบานาน่าแบบกูเรื่องขันทีนั่น กูอ่านแล้วรู้สึกแม่งหลอกลวงผู้บริโภค มันคือนิยายผู้ใหญ่เว้ย แม่ง18+กระจาย นางเอกได้กับคนนั้นคนนี้ทั่วไปหมด อันนี้พยายามจะเข้าใจว่าเป็นเรื่องของมุมกลับแทนที่ผู้ชายหลายเมียในนิยายฮาเร็มเป็นนางเอกหลายผัวแทน
แต่ครั้งแรกของนางเอกคือในซ่องกับผู้ชายไม่รู้จัก กูอ่านไปอ่านมารู้สึกคนเขียนแม่งแค่อยากเขียนฉากแค่นั้นว่ะ อ่านควบกับแปดสามีแล้วรู้สึกว่านิยายแม่งไม่มีอะไรนอกจากฉากเย็ดกับผู้ชายหน้าตาดี
อินเซปชั่นสัสๆ ดีนะที่กูไม่ซื้อ ห่าฮี้จริงๆ //ปรบมือให้พวกมึงที่อุตส่าห์สรุปมาให้
จริงๆแล้วกูอยากอ่าน ฮาเร็มหญิงนะ(แต่8สามีกับขันทีมันก็...ไป) ยิ่งฮาเร็มนางเอกมีทั้งหญิงชายนี้เฟติสกูสัสๆที่กูรู้เลยว่ากูหามันไม่ได้แน่ๆ ; _ ; อย่างน้อยถามเป็นความหวังละกัน พวกมึงเคยผ่านตาเรื่องแบบนี้มากันมั่งมั้ย
>>188 ทั้งสองเรื่องถ้าตัดฉากเรทพร่ำเพื่อของแม่งออก มันก็ฮาเร็มนะมึง เต็มไปด้วยตัวผู้น่ากินไปหมด
อ่านรีวิวมีแต่คนฟิน ไม่ต้องคิดมากเรื่องคนที่มึงเชียร์ไม่เข้าวินด้วย เพราะนางเอกแม่งแดกหมด
มีใครลองมังกรสาวสี่คาบสมุทรแล้วบ้าง กูกลัวซำ้รอยสองเรื่องที่ว่าเลยไม่กล้าอ่านแล้ว อ่านจนหื่นหดแล้ว ฉากเรทนี่เปิดข้าม
จริงๆขันทีสาวกูเชียร์เพื่อนนางเอกที่แม่งไม่ตั้ง พอรู้เบื้องลึกเบื้องหลังแล้วแม่งปวดหัวชิบหาย
แล้วมันแต่งแบบบรรยายฉากเรทด้วยมั้ย หมายถึงบรรยายแบบเห็นภาพน่ะ รึว่าแค่ให้รู้ว่าได้กัน
>>188 เอ๊ะ กูคุ้นๆมึงในโม่ง เหมือนเคยอ่านเจอคนอยากได้ฮาเร็มชายหญิงมาก่อน 555+
ฮาเร็มหญิงที่แนะนำก็มีตำนานรักเหนือภพของแจ่มใสสนุกดี หรือไม่ก็เรื่องของถงหัวพวกปู้ปู้จิงซิน
ส่วนที่มีทั้งชายทั้งบอกตรงๆว่าเคยอ่านแต่ไม่ค่อยมีคุณภาพเท่าไหร่อยากพวกLNยุ่นที่ฮาเร็มมีแต่ผู้หญิงบิชช์ๆ ผู้ชายเป็นสาวดุ้น มึงจะเอามั้ย
อะไรวะ กูก็นึกว่าจะเป็นเรื่องเหมือนเกมจีบหนุ่มที่จบแบบฮาเร็มรูท ใสๆ จีบหนุ่มให้หัวใจกุบกิบ มีเย็ดๆด้วยเหรออออออ กูอ่านเล่มสองจบยังไม่คิดว่านิยายมันจะไปในแนวทางนั้นเลยนะมึง
>>192 คงกูแหละมั่ง ; _ ; ตราบจนวันนี้กูยังหาไม่เจอ แต่เรื่องที่มึงพูดกูจะลองไปหาอ่านดู
ก็นั้นสิแนวสนองเฟติสกูส่วนใหญถึงเจอ(ซึ่งโคตรน้อยจนกูแทบหาไมเจอ)ก็มักคุณภาพไม่ค่อยดี
ผู้หญิงบิชช์ไม่เอาอะ ถึงสาวดุ้นกูจะชอบก็เถอะ(มึงอย่าด่ากูเฟติสไรแปลกๆแล้วยังเรื่องมาก กูรู้ตัว)
เห็นเขาว่ากันว่ากี่เรื่องๆ นางเอกของคนเขียนก็เป็นสาววายหลงยุคตลอดแล้วไปโผล่ท่ามกลางฮาเร็มหนุ่มๆตลอดใช่ปะ แหม่ กูรู้สึกว่า self-insert ไงไม่รู้แฮะ
>>192 ตำนานรักเหนือภพมันฮาเร็มยังไงวะมึง ของถงหัวกูก็ว่าไม่ค่อยเข้าข่ายเท่าไหร่นะ
โดยเฉพาะเรื่องแรก มันคือเรื่องที่ดูยังไงก็ล็อคพระเอกอยู่แล้ว แค่มีหนุ่มๆมาพัวพันเพิ่มป่าววะ
ถงหัวนี่มีหลายเรือ แต่สุดท้ายก็มีบทสรุปชัดเจนอยู่ดี
จะเอาฮาเร็มแบบที่สุดท้ายแล้วได้หมดเหมือนนิยายที่ผู้ชายได้สาวๆในฮาเร็มนี่นอกจากขันทีกับแปดสามีแล้วกูนึกไม่ออกหวะ
>>191 เห็นภาพว่าเย็ดกันแต่ไม่ได้ทำให้หื่นไรมาก ฉากเรตไม่เยอะเท่า8สามี ขันที่จุดที่แรงที่สุดในเรื่องคือตอนพิเศษย้อนอดีตผัวคนนึงของนางเอก บ้านมันมั่วเซ็กกันทั้งบ้าน พ่อเย็ดลูกชายคนโต ผัวคนนี้ไม่โดนนะ(ในผัว3คนกูชอบคนนี้สุดแต่น้องกว่าองค์ชายใหญ่มาก)แต่มีปมหนักมาก
แล้วทั้งพ่อกับพี่ชายคนโต(คนละแม่)ก็มาgangbangแม่มันอีก ตอนจบเฉลยว่ามันเป็นลูกชู้กับน้องพ่อพระเอกแล้วพ่อ(จริงๆ)กับแม่มันฆ่าตัวตายตามกัน ตอนจะขึ้นเป็นหัวหน้าตระกูลก็โดนปู่บอกให้มาเย็ดกันซึ่งเป็นพิธีรับตำแหน่งเจ้าบ้าน มันเลยวางยาฆ่าปู่ตัวเองบนเตียงแล้วรับตำแหน่งไป
กูอ่านแล้วแรงมาก ขนาดนิยายไพเรทที่ขายกันตามเน็ตยังไม่แรงเท่านี้เลยนะ แต่ขันทียังดีกว่า8สามีที่เอาฟิคเย็ดกันที่คนอ่านแต่งลงในเน็ตมาแปลด้วย(ที่เหี้ยคือฟิคแม่งสปอยบางจุดด้วย) กูอ่านไปอึ้งไปว่านี่ขายบนดินแน่นะ
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.