อ่ะ กูขอเล่าความดีมันบ้างละกัน แต่บอกก่อนความดีมันกลบความเลวไม่ได้นะ
มันเหมือนมีเรด้าว่ะ รู้หมดใครมีปัญหา ใครเคว้ง ต้องการใครซะคนที่เข้าใจ มันจะกลายเป็นคนๆนั้น เข้ามาปลอบ มาเข้าข้าง เข้าอกเข้าใจทุกอย่าง จนหลวมตัวซาบซึ้งมันเป็นคุณแม่เทเรซ่าก็ไม่ปาน แล้วแม่งเป็นแม่บุญทุ่มด้วย ชอบซื้อของให้ แบบไม่มีใครร้องขอ ไม่เอาก็ยัดเยียดๆ สร้างบุญคุณความเกรงใจมันอีกล่ะ แล้วไม่ว่ามึงจะทำอะไรที่ตัวมึงเองรู้ตัวว่ามึงผิด มันจะเข้าข้างมึงบอกมึงไม่ผิดแม้แต่น้อย จนตอนนี้ล่ะ จะหล่อหลอมมึงเป็นพวกเดียวกับมัน แพร่เชื้อไวรัสทายาทอสูรใส่มึงล่ะ กว่ามึงจะรู้ตัวนะ คนรอบข้างมึงจะทิ้งมึงไปหมด จนมึงต้องพึ่งพามันต่อเพราะไม่เหลือใคร หลังจากนี้จะเข้าสเต็ปเดิมล่ะ มึงต้องเป็นที่รองรับอารมณ์มัน อวยได้ ชมได้ แต่มึงห้ามขัด ขัดเมื่อไหร่ มึงตาย มึงจะเละไม่มีชิ้นดี หลักหักหลายท่อน ยิ่งมึงไม่มีใครนะ มึงต้องเป็นควาย อดทนๆๆ อดทนให้จูงจมูกต่อไป ออ พอมึงช้ำใจได้ที่ สเต็ปต่อมาจะกลับมาปลอบล่ะ เอาอกเอาใจ เอาอาหารล่อ ราวกับมึงเป็นสัตว์เลี้ยงที่จงรักภักดี
มันเป็นวงโคจรแบบนี้แหละมึง ซ้ำซาก....เอ๊ะ กูบอกจะบอกความดีมันนี่หว่า สับสนว่ะ สงสัยกูเมาโม่งสวมไว้หลายชั้น....//มองโม่งที่เริ่มร้าว