Last posted
Total of 1000 posts
เข้าเรื่องหนังสือดีกว่า http://topicstock.pantip.com/library/topicstock/2012/08/K12500111/K12500111.html
พวกมึงคิดยังไงกับประเด็นนี้ โดยภาพรวมแล้วก็เห็นด้วยนะ เพราะมันทำให้มีหนังสือหลากหลายมากขึ้น ไม่จำกัดเฉพาะหนังสือในกระแส
พูดตรงๆว่ากูชอบการลดราคา ถ้าไม่ลดราคาแล้วซื้อคืออยากอ่านสุดๆ แต่ประเด็นนี้ก็น่าสนใจนะว่ามันจะดีรึปล่าวกับวงการหนังสือบ้านเรา
กูชอบหนังสือลดราคานะ เห็นราคาเต็มห้าร้อย กูซื้อไม่ไหว
กูโง่เรื่องการตลาดนะ กูเลยไม่เข้าใจว่าการไม่ให้ลดนี้มันจะทำให้หนังสือหลากหลายขึ้นได้ยังไง
คือเรื่องการตรึงราคากูเข้าใจว่า มันจะได้ไม่ได้มีแค่ร้านใหญ่ๆ(ที่สามารถลดได้แล้วมีกำไร) จะมีร้านเล็กๆเกิดขึ้น คนจะไม่ได้ซื้อแค่เพราะถูกแต่จะซื้อเพราะเดินทางสบายไรแบบนี้
แต่กูไม่เข้าใจการไม่ลด แล้วทำไมการวางหนังสือหลากหลายถึงขายดีกว่า คือเวลาคนซื้อมันก็เลือกเรื่องที่อยากได้(ส่วนใหญ่ก็แนวในกระแส) ไม่ได้ชายตามองเรื่องอื่นเท่าไร กูว่าการที่มีการลดมันยังจะทำให้คนมองไปที่ตัวหนังสือนอกกระแสมากกว่านะ(แบบซื้อครบ300 ลด 10% หนังสือที่อยากได้250 ก็มีไปดูเรื่องอื่นเพื่อจะได้ส่วนลด)
เพื่อรโม่งฉลาดๆช่วยอธบายกูทีเถอะ กูโง่เรื่องพวกนี้มาก
ลดราคาน่ะไม่ดีตรงที่สนพ มันหันมาบวกราคาส่วนลดไปในราคาปกก่อนแล้ว
คนที่ปกติไม่ได้รอไปกวาดที่งานหนังสืออย่างเดียวก็ซวยไป
คนที่ซื้อหนังสือลดก็มีความสุขกับภาพลวงตาต่อไปว่ากุได้หนังสือมาถูกๆ
>>703 ผิด กูไม่อยากเชื่อเลยว่าคนที่มาตอบกระทู้นี้จะมีคนโง่แบบนี้ /-"- กุมขมับแป๊บ
คือเวลาจะกระจายหนังสือไปทั่วๆประเทศเนี่ยมันต้องมี logistic นะเว้ย ที่เค้าเรียกกันว่าสายส่งน่ะ ปัญหาของไทยคือไอ้สายส่งเนี่ยขอส่วนแบ่งรายได้เยอะมากๆ เท่าไรไม่รู้จำไม่ได้แล้ว ถ้าสำนักพิมพ์ไม่ใช้บริการแม่งหนังสือก็ไม่มีไปวางขายให้คนมาเห็น
งานหนังสือสำหรับสำนักพิมพ์เลยเป็นโอกาสให้สามารถได้รายรับเต็มๆ แถมเอาหนังสือที่ร้านตีกลับมาขายได้ด้วย คือคิดดูว่าลดทิ้งลดขว้างขนาดนั้น ต้องขนของมาเอง บางทีก็ต้องจ้างคนเพิ่มมาเฝ้าบูธ แล้วยังได้กำไรมากกว่าขายแบบปกติอะมึง โครงสร้างของวงการนี้มันผิดปกติเหี้ยๆ
เพราะงั้นในไทยกูมองว่าตรงข้ามเลยว่ะ กลายเป็นว่างานหนังสือที่มีจุดขายคือลดราคาเนี่ยกลับทำให้หนังสือหลากหลายมากขึ้นกว่าระบบปกติซะงั้น
>>702 กูเข้าใจว่าร้านเล็กๆจะทำด้วยใจรักมากกว่า พอคำด้วยใจรักก็แนะนำหนังสือได้ดีกว่าพนักงานร้านใหญ่ๆ ดูจากที่บอกว่าส่งเสริมให้ร้านขนาดเล็กที่มีหัวหนังสือเยอะและจัดกิจกรรมด้วย
>>702 แข่งราคาไม่ได้ก็แข่งความหลากหลายไง ถ้าเรื่องใหนมันลดได้ร้านก็จะซื้อเรื่องนั้นมาสต็อคไว้ ทำให้กอินพื้นที่ร้าน แต่ถ้ามันลดไม่ได้ ร้านค้าก็จะไม่ซื้อมาสต็อคเยอะๆ แต่จะกระจายความเสี่ยงแทน โดยไปเลือกหนังสือหลายๆประเภทเพื่อขยายกลุ่มลูกค้า ถ้าร้านหนังสือมีลูกค้าหลายประเภทมากขึ้น ก็มีโอกาศที่หนังสือบางประเภทจะขายได้ดีขึ้น
แต่เรื่องนี้โดยพื้นฐานแล้วเอื้อต่อร้านค้าขนาดเล็กมากกว่า เพราะทำให้ร้านใหญ่ๆไม่สามารถผูกขาดการลดราคาได้ ถ้ามีกฏหมายนี้ ร้านเล็กๆที่มีหนังสืออินดี้ก็จะมีโอกาศขายหนังสือที่ร้านใหญ่ๆไม่เอาเข้าได้ กูเชื่อว่าพวกมึงส่วนใหญ่ไม่รู้จักหนังสืออินดี้ประเภทพิมพ์ทีละน้อยๆและไม่ได้ลงร้านใหญ่ สนพ.บางแห่งก็ระดมทุนพิมพ์จากคนอ่านเอาเองเลย เจ๊หลินโม่วก็เข้าข่ายแบบนี้
กูแนะนำให้พวกมึงลองเข้าไปดู
วรรณกรรมไม่จำกัด
มาตรฐานวรรณกรรมพิมพ์จำกัด
bookmoby
หนังสือพวกนี้มักไม่มีขายตามร้านใหญ่ เพราะพิมพ์มาน้อย แถมเฉพาะทาง คนที่จะขายและซื้อก็อินดี้พอกัน หนังสือพวกนี้ส่วนใหญ่จะไม่ลดราคา เพราะมีต้นทุนที่สูง(เนื่องจากพิมพ์มาน้อย) หนังสืออินดี้พวกนี้เป็นหนทางทำกินของร้านเล็กๆ เพราะมีหนังสือที่ร้านใหญ่ไม่มีเนื่องจากการขายของลดราคาทำกำไรดีกว่า แต่ถ้าส่งเสริมการขายด้วยราคาไม่ได้ ก็ต้องส่งเสริมด้วยกิจกรรมและความหลากหลาย เมื่อมีการส่งเสริมความหลากหลายแปลว่าจะมีการสั่งซื้อหนังสืออินดี้มาขายในร้านใหญ่ ทำให้ยอดพิมพ์มากขึ้น ส่งผลให้ราคาถูกลง เป็นการส่งเสริมการเขียนหนังสือนอกกระแสมากขึ้น
สรุปคร่าวๆก็ประมาณนี้ รายละเอียดเชิงลึกกูไม่รู้ แต่โมเดลนี้น่าจะส่งผลแบบนี้นะเท่าที่กูคำนวนดู เพราะที่หนังสือหน้าเท่ากันแต่ราคาต่างกันหลายๆครั้งมาจากจำนวนการพิมพ์ ถ้ามีการพิมพ์เยอะขึ้นก็จะทำให้หนังสือถูกลงตามกลไกการตลาด และส่งเสริมร้านเล็กๆให้แข่งกับร้านใหญ่ๆได้อีกทาง
>>704 มึงคือตัวอย่างที่ดีมากของคนโง่ที่อวดฉลาด ทำความสะอาดเขาบนหัวบ้างนะ
ไอ้เรื่องสายส่งเค้าก็รู้กันทั้งนั้น ไม่ได้มีมึงรู้คนเดียว ไปเสิร์จพันทิปก็เจอข้อมูลแล้วง่ายๆ แต่ข้อมูลทั้งหมดแม่งก็มาจากสำนักพิมพ์ทั้งนั้น
ซึ่งสำนักพิมพ์มันคงจะบอกมึงหรอกว่ามันต้องคิดราคาเผื่อลดไว้แล้ว เพราะเหตุผลหลักคือไอ้งานสัปดาห์หนังสือ
การขายออนไลน์ที่กำลังเพิ่มส่วนแบ่งมากขึ้นก็เป็นอีกเหตุผลหนึ่ง เพราะต้องลดราคาเพื่อแข่งกับรายใหญ่อย่าง se-ed และนายอินทร์
เป้าหมายต่อไปก็คือยอดขายทางออนไลน์โดยสนพเองเอาชนะทางหน้าร้านของสองเจ้าใหญ่ได้
ต่อไปก็ไม่ต้องไปเสียค่าสายส่งอีก ไม่ต้องง้อหน้าร้าย ไม่จำเป็นต้องคิดราคาเผื่อลด แต่มันจะลดราคาหนังสือให้มึงหรือเปล่าไม่มีใครรู้
บก ผีเสื้อแม่งถึงบอกไงว่างานสัปดาห์หนังสือมันทำลายระบบหนังสือ สนพ.ทั่วไปมันก็รู้อยู่แก่ใจ
แต่ว่ามันก็คิดแบบมึงว่าเป็นโอกาสกอบโกย จรรณยาบรรณมันจะไปสำคัญเท่ากำไรได้ไงวะ
พวกมึงคุยกันเรื่องที่ดูฉลาดมาก กูอ่านไม่รู้เรื่องอะกูโง่ ร้องไห้แปร๊บ
มีใครเคยอ่านนิทานตอลสตอยบ้างวะ ถามหน่อยว่าหนังสือเป็นไงบ้าง
ขอขัดจังหวะคิดไงกับเรื่องนี้กันวะ?
กูว่าแอปนี่แม่งเหี้ยว่ะ เหมือนเอาของเขามาวางขายแต่เป็นของที่ลักเขามา พอคนด่ามากๆก็ร้องห่มร้องไห้ ทำไมไม่เข้าใจความปรารถนาดีอยากแบ่งปันกันบ้าง อยากให้เจ้าของนิยายรวมตัวกันฟ้องแม่ง
ปล. ชื่อหนังสือทำไมมีแต่ซาตาน เสน่หา ไร้เดียงสา มาเฟีย ปรารถนาวะ
ได้ยินว่าแอปนี้ลบทิ้งไปล่ะ ก็โอเค แต่จริงๆ พวกนักเขียนที่มาโวยวายนี่ก็ไม่ควรจะอ่าน manga scan นะ กูรู้ว่าตรรกะวิบัติ แต่บางคนพอถึงเรื่องตัวเองล่ะเต้นโครมๆ ทีเรื่องคนอื่นทำเป้นตีหน้านิ่ง
https://www.facebook.com/DramaAdd/posts/207395612732296
อันนี้คือดราม่าเก่าเรื่องแอฟซินะ ผ่านไป2ปีแม่งกลับมาอีกและ
สหายโม่ง กูอ่านปริศนาร้านหนังสือบิเบเลียแล้วกูเกิดความสงสัยเรื่องวงการหนังสือเก่าของไทยว่ะ มันจะมีหนังสือเก่าที่ราคาพุ่งไปเป็นหมื่นๆ แสนๆ อย่างของญี่ปุ่นมั่งไหมวะ อาจเป็น "ปริศนา" ฉบับพิมพ์ครั้งแรก มีลายเซ็นต์ อะไรงี้ป่าว
SE-ED กำไรลดลงเยอะเลยว่ะ ไม่รู้ว่าจะอยู่ได้อีกกี่ปี
กูสงสัยว่าถ้าพวกร้านหนังสือใหญ่ๆปิดตัวไปกูจะไปหาซื้อหนังสือที่ไหนมาอ่านต่อได้มั่งวะ ปกติกูเข้าแต่ซีเอ็ดกะนายอินทร์ไม่เคยไปที่อื่นเลย
นายอินทร์เป็นสายส่งเองด้วย คงไม่เจ๊งง่ายๆหรอกมั้ง ถ้าร้านใหญ่ตาย ร้านเล็กก็ต้องเกิดแหละ ตามร้านมือสองตลาดนัดที่กูไปบ่อยๆก็สั่งมือหนึ่งมาขายเหมือนกันนะมึง
งานสัปดาห์หนังสือรออยู่ กูไม่ยี่หระถ้าร้านพวกนี้ล่ม ซื้อในงานกูได้ส่วนลดเยอะกว่าซื้อตามร้านที่ข่ยราคาเต็มอีก
เดี๋ยวนี้อินเตอร์เน็ตมันแพร่หลาย ถ้าร้านหนังสือเจ๊งก็สั่งซื้อกับสำนักพิมพ์โดยตรงก็ได้นิ แถมยังมีเรื่อง E-book อีก น่าเสียดายที่เมืองไทยยังไม่ฮิตเท่าUSA ที่ขายดีถึงขนาดที่ว่ามี Kindle ไว้อ่านโดยเฉพาะ
เมืองนอกราคา e-book เค้าเทียบกับหนังสือเป็นยังไงมั่งวะ คือของเมืองไทยกูว่ามันต่างจากหนังสือเล่มไม่เท่าไหร่ กูเลยซื้อหนังสือเล่มดีกว่า ไม่ชอบสไลด์ ๆ อ่านด้วยอะ
ถูกกว่าแบบเล่ม จะกี่เปอร์ก็แล้วแต่ลิขสิทธิและความเก่าใหม่ บางเล่มพิมพ์มาเป็นสิบปี คนเขียนเลยปล่อยe-bookให้ฟรีๆ
อยากให้มี Amazon thai จัง กูจะได้ซื้อ kindle อ่าน หนังสือไทย
กูไม่ค่อยชอบอ่านหนังสือในคอมเท่าไหร่ แค่เพ่งงานก็ปวดตาจะแย่ ชอบจับแบบเล่มๆมากกว่า มันคลาสสิคในกลิ่นหมึกและสัมผัสกระดาษ แต่ยุคสมัยนี้คงต้อง e-book มั้ง
กูชอบแบบเล่มนะ แต่กูก็อยากให้พวกนิยายเบาาสมองเอนเทอร์หรือพวก ln เป็น E-bookวะ คือราคาจะได้ถูกลง+มันเป็นนิยายประเภทที่กูอยากอ่านแต่กูไม่ได้อยากเก็บ แล้วนิยายพวกนี้เล่มแม่งเยอะชิบหาย
>>729 มึงเคยเห็น kindle ยัง มันเป็นจอ e-ink นะมึง(ยกเว้นรุ่นใหม่ๆบางรุ่นจะเป็นจอ lcd ธรรมดา) e-ink เนี่ยมันไม่มีแสงส่องออกมาจากจอ เวลาจะดูต้องมีแสงภายนอกส่องใส่เหมือนกับเวลาอ่านหนังสือเลย แล้วตัวเครื่องมันก็เบามาก นอกจากเรื่องกลิ่นหมึกกับเนื้อกระดาษที่ให้ไม่ได้แล้ว มันใช้อ่านหนังสือได้ดีจริงๆนะ
แต่กูก็ยังไม่เข้าใจทำไม ebook ในไทย ถึงไม่ยอมใช้ epub แม่งใช้แต่ Pdf แม่งรู้ไหมมันหนักเครื่อง
ไม่เกินสามปี มึงรอเลย อีบุ๊คเกิดแน่นอน
พวกมึงเคยพลาดในการซื้อนิยายกันบ่อยป่าววะ กูเพิ่งโดนเมื่อกี้นี้เอง โดนปกหลอกว่ะเหยดแหม่
กูโดนคำโปรยปกหลังหลอกประจำ ร้องไห้แป๊บ...
กุซื้อเพราะปก
เข้าไปเรื่องเหี้ยไม่พอ ภาพประกอบเหี้ยกว่า
มึงจ้างคนเดียวกันวาดปะวะ
>>738 เรื่องนี้ http://www.myfirstbrain.com/main_view.aspx?ID=36236 ซื้อครั้งแรกตอนงานสัปดาห์หนังสือเมื่อเกือบๆ 10 ปีที่แล้ว
ไม่เชิงปกหลอก แต่โดนSaleหลอก พี่แกโม้ว่าเรียนอยู่มหิดลอินเตอร์ พูดจาเหมือนเซลขายประกัน หนังสือเล่มนี้ดียังงั้นสนุกยังงี้ น้องลองเปิดไปหน้า xxx นะ หน้านี้มีรหัสอยู่ หนังสือเล่มนี้จะมีปริศนาทั้งเรื่อง บลาๆๆๆ พอกลับมาอ่านที่บ้านแม่งพิมพ์หน้าตก ห่าราก
ส่วนตัวเนื้อหาก็งั้นๆว่ะ จะว่าซื้อมาอ่านตอนอายุน้อยก็ไม่น่าเกี่ยว เพราะช่วงนั้นกูอ่านทั้ง เชอล็อคโฮม คินดะอิจิ อกาทา คริสตี้ แฮรี่พอตเตอร์ ก็รู้สึกว่าเขียนได้สนุกกว่าเล่มนี้มาก
ไวท์โร้ด โดนชื่อนักเขียนหลอกอ่ะ
นึกว่าจบหมอตั้งแต่ 15 แล้วผันตัวมาเขียนหนังสือ
Kindle มันมีที่เป็น e-reader กับ Kindle Fire ที่เป็นแทบเล็ตธรรมดา พวกตระกูล Kindle Fire นี่กูไม่ค่อยสน แต่ตระกูล e-reader นี่ปลื้มโคตร เมื่อก่อนก็คิดเหมือนกันแหละว่าไม่ชอบอีบุ๊ก ปวดตา จนได้มาสัมผัส Kindle นี่แหละ ตอนนี้เพิ่งออกรุ่นล่าสุด Kindle Voyage แล้วรุ่นก่อนนี้คือ Paperwhite ก็ลดราคาลงไปแบบกูว่าคุ้มโคตรๆ ถ้าใครอยากได้ (เคยได้ยินว่าซื้อทางบีทูเอสได้แต่แพงขึ้นเกือบเท่าตัวว่ะ ถ้ามีคนรู้จักอยู่ประเทศที่มี Amazon ลองฝากหิ้วได้จะแจ่มมาก) รุ่น Paperwhite กับ Voyage นี่มีไฟนะ อ่านในที่มืดก็ได้ แต่จอไม่ใช่ LCD เพราะงั้นจะไม่ปวดตาเหมือนจ้องจอคอมหรือแทบเล็ต และอ่านกลางแดดก็ได้ หน้าจอไม่สะท้อนแสง
>>739 โรงเรียนเชี่ยอะไรซักอย่างเกี่ยวกับเวทย์มนต์ ปกสีม่วงๆ พระเอกเป็นแวมไพร์ นางเอกเป็นสาวโก๊ะๆเอ๋อๆ บรรยายว่าพระเอกเป็นฝรั่งแต่เสือกร้องเพลงไทยจีบนางเอกซะคล่อง เพลงที่ร้องก็มีของเรโทรสเปคมั่ง โปเตโต้มั่ง นอกจากนั้นยังเป็นอีโมติค่อน บรรยายห่วยห้วนสั้น จับต้นชนปลายไม่ถูก สักแต่จะขายความหล่อความสวย ห่วยยิ่งกว่าเซวีน่าอีก
http://writer.dek-d.com/pinkwon/story/viewlongc.php?id=277810&chapter=1
นิยายอีโมนี่มันประมาณไหนวะ ไม่เข้าใจความหมายอะ
พวกมึงมีนิยายในเด็กดวยแนะนำมั่งปะ กูอยากพักสมองวะ หลังๆกูอ่านของหนักไปหน่อย อยากอ่านอะไรที่มันซอฟลงมาบ้าง มีเรื่องไรในนั้นแนะนำมั้งปะ เอาในหมวดฟรีสไตล์นะ เพราะกูไม่ชอบนิยายรักวะ
>>752 เด็กดีกูแนะนำของ foxilla เป็นแฟนตาซีแบบเฮฮา ปล่อยมุกรัวๆ แต่ตอนจะดราม่าแม่งก็ดราม่าสุดติ่ง มึงลองอ่านงานเขียนที่เขาทิ้งไว้เป็นตัวอย่างดูละกัน ไอ้เรื่องยิ้มหน่อยน่า คาโลเป็นฟิคบารามอสที่กูโครตชอบ งานออริเขากูชอบนิรันดร์กาลในม่านหมอกกับคำสาปแม่มดราตรี ความลับในหุบเขาหมอกกูไม่ถูกใจพระเอกเท่าไหร่
มังกรเฝ้าหอคอยของคนเขียนคิวบิกก็ใช้ได้นะ แต่กูชอบคิวบิกมากกว่านิดหน่อย
กุไม่ค่อยเข้าเด็กดีไปอ่านแล้วว่ะเดี๋ยวนี้ คือกุรู้สึกว่าเด็กดีแม่งแต่งหน้าห้องนิยายจนยุบยับไปหมด
เวลาเปิดมันก็กระตุกๆ ไหนจะเพลง ไหนจะอิมเมจตัวละคร แบนเนอร์ กลิตเตอร์เลื่อมระยับแพรวพราว
กว่าจะเลื่อนลงมาถึงหน้าอ่านนิยายได้ เล่นเครื่องอืดชิบหาย
มีนิยายไทยเรื่องไหนแต่งดีเท่าLNยุ่นบ้าง เออ... ไม่มีหวังสินะ งั้นเอาเป็นเรื่องที่มีตัวรุ่นพี่หรือพี่สาวแบบสาวแดกหนังสือละกัน
>>755 LNชั้นสวะมีเยอะแยะ
ถ้าเอาISเป็นมาตราฐาน ออนไลน์เด็กดีกว่าครึ่งก็พอผ่านเกณฑ์
ถ้าเอาคาเงโร่เป็นมาตราฐาน นิยายเห่อหมอย18+บนชั้นวางหนังสือของไทยก็สูสี
ถ้าเอาSAOเป็นมาตราฐาน พวกนิยายออนไลน์ของสถาพรกะสยามก็ไม่ต่างกันมาก
ในสายตากูนะ LNเป็นหนังสือระดับล่างของญี่ปุ่น เขียนมาเพื่อให้อ่านง่าย ไม่ต้องจริงจังมากเท่านิยายทั่วไปที่มี"ข้อเรียกร้อง"ด้านคุณภาพสูงกว่า ดังนั้นนิยายเห่อหมอยของไทยก็ไท่ต่างกับLNเท่าไหร่หรอก
ปล. ในโม่งเคยบอกว่านาโร่กับเด็กดีต่างกันแค่จำนวนคนอ่านกับการได้เป็นเมะ ดังนั้นมาตราฐานLNส่วนใหญ่จึงเป็นที่เข้าใจได้ว่า"บุฮี้"แค่ใหน
>>756 กูรู้สึกมึงเทียบผิดๆไงไม่รู้แต่เอานิยาย จูนิเบียวคาเกโรไปเทียบกับนิยาย18+กูว่ามันคนละแบบกันเลยนะมึง
กูก็ไม่ว่าln ฮาเร็ม บุฮี้ จูนิเบียวแต่งดีหรอกนะ แต่เอาจริงๆกูว่ามันยังดีกว่านิยายไทยในเด็กดวกหรือบางเล่มที่มีขายพอประมาณนะ(กูขอเทียบตามที่กูอ่านๆมา) แต่ก็ไม่เถียงหรอก lnมันคือนิยายประเภทอ่านง่าย ชวนฝันบุฮี้ เน้นขายคาแรกเตอร์ มีไม่กี่เรื่องที่เขียนดี
ถ้าให้กูเทียบ
is,คาเกโร = นิยายในเด็กดวกส่วนใหญ่
นิยายบุฮี้ฮาเร็มปกติ = ดีกว่านิยายเด็กดวกปกติ แต่ก็ยังไม่ถึงขั้นดีอ่านเอาตัวละครพอ
sao = สนุกกว่านิยายออนไลน์สถารพรกับสยาม สองสามเท่า
จริงๆLNยุคแรกๆมันเนื้อหาดีกว่าตอนนี้หลายเรื่องเลยนะ แนวคิดหลายๆอย่างน่าสนใจ เหมือนเอาแนวคิดนิยายดีๆมาย่อยให้เป็นแนววัยรุ่น ไม่ก็อบอุ่นๆแบบวัยรุ่นที่กำลังจะเป็นผู้ใหญ่
เดี๋ยวนี้มีแต่แนวขายตัวละคร สงสัยจับตลาดได้มากกว่า
>>758 สมัยก่อนมันเริ่มหาแนวไง นักเขียนย้ายมาจากแนววรรณกรรมเยาวชนบ้าง แนวไซไฟบ้าง ตอนหลังมันจับทางได้จริงๆ แหละ แต่ไม่ใช่ LN สายดั้มเดิมมันหายไปนะ แค่เข้าไทยน้อย
ช่วงหมดยุคบลิส มีแต่ LP แม่งอนาถจริง เอามาแต่บุฮี้
>>756 สายตามึงกูว่าผิดว่ะ LN มีหลายระดับ เทียบได้กับเด็กดีแค่กลุ่มเป้าหมายวัยรุ่นเท่านั้นล่ะ
แล้วถ้าจะเทียบนิยายเด็กดี ต้องเทียบกับไลท์โนเวลสายนาโร่ว่ะ พวกนี้มาจากเน็ตจริงๆ แต่งสนองนี้ด ยกตัวอย่างก็ เทพทัต มุโชคุเทนเซย์ ผู้กล้าโล่ หรือ SAO
อย่างคาเงโร่มันเป็นไลท์โนเวลอีกขนบหนึ่ง ที่เกิดมาใหม่ในยุคหลัง คือพวกมือสมัครเล่นทำเพลงดังแล้วมาแต่งนิยายขายคู่กับเพลง ความเป็นมืออาชีพมันต่ำ แต่งตามใจตัวเองเป็นหลักเหมือนกัน
จะเอาคาเงโร่ SAO เทพทัต มาวัดทั้งวงการ LN กูว่าไม่ใช่ว่ะ
>>757 ต้นทางพวก18+ห่าเหวมันก็มาจากเด็กดีซะเยอะ ข้างบนก็พูดกันไปแล้วว่าวันๆมีแต่จ้องจะโดนพระเอกข่มขืน แม่งก็ขายฝันแบบเดียวกับมีฮาเร็มขายฝันทั่วไปนั่นละ แต่โอเค กูเทียบคาเงโร่ผิดไป มันต้องไปเทียบกับดันเจี้ยนฮาเร็มหรืออาริฟุเรตะมากกว่า
แล้วที่มึงบอกว่าตัวละครไม่ผ่าน เพราะมึงน่าจะเป็นผู้ชาย ลองมึงเป็นสาวน้อยช่างฝันจะยิงเรือผู้ชายหล่อๆร้ายๆสิ พวกนี้ขอแค่หล่อและมีควยก็พอ ไม่ต่างจากมีนมมีหีก็พร้อมเย็ดแบบคุบุฮี้ๆเท่าไหร่หรอก
ส่วนSAO บางช่วงมันก็สนุกนะ แต่โดยรวมกูว่าไม่ได้ต่างจากพวกที่กูยกมาเท่าไหร่ เพราะSAOยังถือว่าไม่มีความลึกในเนื้อเรื่องและปมต่างๆ ยกเว้นมันจะจบแค่เล่ม1-2ที่กูคิดว่าทำได้ดี ถ้าเทียบกับAWจะชัดกว่าว่าสนุกกว่าพวกที่กูยกมา แต่กูก็ไม่ค่อยชอบเรื่องนี้เท่าไหร่
ขัดจังหวะหน่อยมึงกูเจอนิยายที่คิดว่าลอกเมืองกระดูกในเด็กดี ชื่อ Forbidden Fruit แต่ใครก็ได้ช่วยกูเช็คที มีคนไปถามแล้วคนเขียนไม่ยอมรับ
แล้วก็ ไลท์โนเวล ยังไงก็จะมีความเป็นมืออาชีพอยู่ในโครงเรื่อง นิยายที่ผ่านระบบ กอง บ.ก. มา มันจะมีโครงสร้างเรื่องชัดเจนกว่านิยายแต่งลงเน็ตแบบเด็กดีเยอะว่ะ โครงสร้างก็จะคล้ายๆ มังงะมากกว่า
บุงโกะกับไลท์โนเวล จริงๆ ต่างกันแค่ภาพประกอบเอง
อย่างนิยายส่งประกวดไลท์โนเวลของเดงเกคิ บางเรื่องจะได้รับรางวัลบุงโกะ ตีพิมพ์เป็นบุงโกะ แต่ได้เงินรางวัลน้อยกว่า
ทั้งที่เขียนส่งมาเป็นไลท์โนเวลแท้ๆ
พอแบบนี้แล้ว กูเลยคิดว่า เอาเข้าจริงแยกนิยายกับไลท์ไม่ได้หรอก
>>759 โอเค กูเหมารวมไป แต่โดยรวมกูก็ยังคิดว่าLNมันก็ขายฝันไม่ต่างจากพวกเด็กดีเท่าไหร่ นานๆถึงจะมีอะไรหลุดออกมาจากกรอบนี้ซักเรื่อง อย่างน้องเหี้ยนี่กูคิดว่าพล็อตหลักและการดำเนินเรื่องดีมาก เพราะเน้นความรักแบบพี่น้อง และไกล้เคียงความจริงว่าน้องแท้ๆแม่งเหี้ย ถึงจะไม่เท่าคิริโนะ แต่ตอนจบแม่งก็จบสนองนีดคนแต่งอยู่ดี
>>762 พูดถึงบก. กูเคยตามอ่านfbของพวกนักเขียนเด็กดี จริงๆพวกนี้ก็มีบก.นะ แต่บก.มักจะเสนอแนวเรื่องที่"ขายได้"ให้นักเขียนมากกว่าเกลางาน ผลก็อย่างที่เห็น ดังนั้นด้านภาษาทางญี่ปุ่นน่าจะดีกว่าเพราะมีการเกลามาแล้ว แต่ทางไทยยังขาดด้านนี้ แต่เนื้อเรื่องโดยรวมกูว่าไม่ต่างกันเท่าไหร่วะ
>>764 ตรงกันข้ามว่ะ ระบบลงเน็ตไทย นักเขียนมีอิสระกับเรื่องเยอะเพราะวิวการันตี อย่างระบบแจ่มใสยุ่งกับเรื่องน้อย แต่อีดิตภาษาเยอะ
สถาพรไม่ค่อยยุ่งกับบภาษาเท่าไหร่ แต่พยายามให้คำแนะนำเรื่องอย่างที่ว่า สำหรับเรื่องระบบการันตีพิมพ์ก่อนลงน่ะนะ
ส่วนนึงเพราะสถาพรเจ็บจากยุคออนไลน์บูม เสียภาพลักษ์ไปเยอะ
มีดีส์ปล่อยฟรีเลย ขายได้ก็พอ ยุ่งน้อย เพราะนักเขียนกับ บก ไปกันได้
>>763 ขายฝัน กับ สนองตันหา กูว่าสองอย่างนี้ต่างกัน
วรรรณกรรมขายวัยรุ่นมันต้องขายฝันอยู่แล้ว ไม่ได้เอาไว้ขายผู้ใหญ่โลกมืดไร้ฝันที่ชอบแนวเสียดสีสะท้อนสังคม
อย่างน้องเหี้ย หรือ ISของเหี้ยอิซึรุ นี่เรียกสนองตันหาคนแต่ง
แต่ว่านะ น้องเหี้ย คนไม่ชอบตอนจบมันก็เยอะนะ แต่กูรับได้ ที่มันไม่เย็ดแล้วหนีตามกันหรือเฉลยว่าไม่ใช่พี่น้องแท้ๆ แบบนี้กูว่าแย่กว่า
เอาเข้าจริงแล้ว ตอนจบมันลงสวย กลายเป็นรีเซ็ตความสัมพันธ์ จบปลายเปิดไป
นอกจากเรื่องความเหี้ยอีน้องแล้ว กูว่าประเด็นรวมๆ ของเรื่องมันดี อย่างความสัมพันธ์พี่น้อง ครอบครัว เพื่อนฝูง ในเล่มแรกๆ กับปมวัยเด็กของพระเอกมันในเล่มท้ายๆ กูว่าทำออกมาดี
แต่อย่างว่า ตอนจบมันไม่ถูกใจทั้งพวกโปรสาวคนอื่น ทั้งพวกไม่โปรอินเซส
>>768 อันนี้ทำเอากูหมดศรัทธไปเลยจากที่กูมองว่าน้องเหี้ยทำได้ดี
>>770 มึงอยู่ในกระทู้LNสินะ กูจำได้ ถามจริงๆ ในโลกนี้นะ มันมีการรีเซ็ตความสัมพันธ์กันได้จริงๆเหรอวะ น้ำใจที่ถูกทำร้ายไปขนาดนั้น แค่มึงพูดว่ามาคืนดีกันใหม่=รีเซ็ตนะ โลกมึงนี่โคตรเพ้อฝันเลยวะ จิตใจคนถ้ามันถูกทำร้ายแล้วครั้งหนึ่ง ต่อให้มันฟื้นตัว มันก็ไม่มีทางกลับมาเป็นเหมือนเดิมหรอกวะ
ส่วนน้องเหี้ย>>768 >>770 กูเห็นด้วยกับพวกมึง ทั้งๆที่ตอนแรกกูว่าแม่งดีขนาดนั้นแท้ๆ ถ้าไม่สนองนีดตอนท้ายกูจะยกขึ้นหิ้งจริงๆนะ
>>771 อันนั้นไม่ใช่กูว่ะ แต่กูจำคำว่ารีเซ็ตจากอันนั้นล่ะ
ซึ่งกูอธิบายไม่ถูก แต่ก็ไม่ได้คิดว่าความรู้สึกมันกลับเป็นเหมือนเดิมนะ รู้สึกว่ามันรีเซ็ตในแง่ความสัมพันธ์ไง
กลับมาเป็นเพื่อน เริ่มจุดสตาร์ แต่ข้างในมันเปลี่ยนไปแล้ว กูก็รู้
คิดว่ามันหาทางลงโอเคสำหรับเรื่องแนวแฟนอวย แต่ก็นั่นล่ะ
เดี๋ยวคอยดูว่าเพื่อนน้อยจะหาทางลงยังไงอีกเรื่อง นี่วิ่งเข้ารูทไม่เลือกสักคน
>>772 รีเซ็ตไม่ได้ว่ะ คนนะมึงไม่ใช่คอมที่เอาไปลงวินโดวใหม่ก็ลืมเรื่องนี้ไปแล้ว ถึงปากบอกว่าลืม เป็นพี่น้อง แต่เรื่องมึงไปจูบกัน แต่งงานหลอกๆกัน มันไม่มีทางลืมหรอก มันเป็นตะกอนที่นอนก้น สะกิดนิดเดียวก็ขุ่นแล้ว ถ้ามันเป็นซิสค่อนต่อไปกูยังพอโอเคนะ เพราะแรกๆมันเป็นความสัมพันธ์ในครอบครัวอยู่แล้ว แต่นี่จะเย็ดน้องให้ได้ แม่งมีปมอะไรกับน้องสาวป่าววะ
สยามได้งานของหู้เสวียน The Unique Legend ตำนานจอมเวทพิทักษ์โลก รู้สีกหายห่วงเลยที่สยามได้ไป คงไม่มีปัญหาอีกนะ
ถามเรืรองการอ่านหนังสือหน่อย ปกติพวกมึงกันทีละเรื่องจนจบ หรืออ่านหลายๆเรื่องในช่วงเดียวกัน
>>778 เรื่องไหนสนุกหน่อยอ่านทีละเรื่องรวดเดียวเลย ถ้าไม่สนุกคืออ่านไปเรื่อยบางทีก็มีไม่สนุกจนไม่อ่านต่อก็มี
กระซิกคนช้ำจากซันบีมเยอะเหมือนกัน จริงๆเกือบไม่ได้อ่านของสนพ.นี้ถ้าไม่โดนพริตตี้หนังสือล่อลวง(เกือบพลาดของดีล่ะ)
แต่ปิดไปเหมือนกระตุ้นให้กุเรียนภาษาจีนขยันขึ้นนะ(ฮา) ถ้าแปลลงบล็อกจะมีคนสนไหม? เรื่องว๊าบๆอะ (กุรอสั่งต้นฉบับกะคิโนะอยู่)
>>781 นี่คือโม่งที่เคยบอกจะแปลเมื่อกระทู้ก่อนๆหรือเปล่าเนี่ย ถ้าแปลรอติดตามอ่านเลย ให้ช่วยค่าหนังสือต้นฉบับก็ยอมนะ 555 ว่าไปกูไม่มีเล่มหกอ่ะ พลาดตอนในเฟซซันบีมบอกให้อินบ็อกสั่งเอา ช่วงนั้นไม่สะดวก กะว่ารอวางขายร้าน สรุปหายยาวเลย เสียใจ
ตอนนั้นเห็นซันบีมบอกว่าแยกกับเพิร์ลตั้งแต่ก่อนหน้าเพิร์ลล่มสลาย แต่ยังวุ่นเรื่องออฟฟิซ ก็คิดว่าจะไม่หายไปด้วยกัน (พอดีได้ข่าวลือเรื่องปัญหาในเพิร์ลมาพักใหญ่แล้วด้วย) ตกลงไปคู่
กูซื้อพิภพมหัศจรรย์มาแล้วก็พบว่า สนพ. แม่งหายไปเลย คืองี้กูเสียใจชิบหายซื้อมาแม่งยังไม่จบกำลังพีคได้ที่ แล้วก็ไม่ออกต่อตอนแรกกูก็รอไปเถอะ คิดในแง่ดีไงแบบแม่งอาจจะเหมือนแฮปปี้บานาน่าที่ปล่อย WWV เล่ม 11 ช้าก็ได้....เปล่ามารู้อีกทีตอนแม่งเจ๊ง
>>783 สัส มึงพูดถึงWWVแล้วกูก็คิดถึง ไอ้เหี้ย นั่นเป็นนิยายเรื่องแรกที่ทำให้กูเริ่มอยากหัดเรียนภาษาจีนอย่างตั้งใจเลยนะเว้ย (อันที่จริงก่อนหน้านั้นกูก็เรียนอยู่แต่ไม่เคยตั้งใจ...) แม่งกิ๊วก๊าวมาก ถึงเนื้อเรื่องบางช่วงมันจะแปลกๆ คล้ายจะเป็นนิยายเกย์(ซึ่งตอนเล่ม6กูยืนยันว่าใช่ชัวร์)แต่กูก็ยังติดตามต่ออยู่ดี จนกระทั่งต้นปีนี้ ต้นปีมั้ง ใช่ป่ะวะ ที่HBประกาศว่าไม่ทำภาค 2 ต่อ ใจกูก็สงบนิ่งอย่างประหลาดแต่มือกูนี่คลิกเข้าคิโนะสั่งเล่ม12จีนมาเรียบร้อย พร้อมกับปฏิญาณตนว่าจะตั้งใจเรียนจีนจนอ่านมันให้ได้ และทุกวันนี้เล่ม12 20 21(กูซื้อข้ามเล่ม) ยังคาอยู่บนตู้หนังสือกูอยู่ ทั้งๆที่กูเกือบจะลืมมันไปแล้วนะเนี่ย...
>>783 >>784 เรื่องนี้กล้วยแม่งโดนด่าเละเทะเลย เป็นกูๆก็ด่า แม่งเอามาแล้วเอามาไม่หมดจะเอามาทำซากอะไร เหมือนกุนซือทะลุมิติของมติชนนั่นละ หัวควยมาก ทั้งๆที่กูเริ่มสนุกแล้วแม่งเสือกมีแค่3เล่ม สันดานสัดหมาเลย คือถ้ามันขายไม่ออกแล้วลอยแพกูยังรับได้หน่อย แต่นี่คนก็ตามกันเยอะ ดันบอกแพงไม่ซื้อต่อ kuy allมากๆ
หลังๆนี่กูอยากเรียนจีนมากกว่าญี่ปุ่นอีกนะ ตลาดหนังสือที่โน่นใหญ่มาก แถมมีเรื่องถูกจริตกูเยอะด้วย
พวกนิยายแปลพวกนี้ส่วนใหญ่มาจากไต้หวันใช่ไหม หมายความว่ากูต้องเรียนจีนกวางตุ้งแทนจีนกลางเหรอ จะหาเรียนจากไปไหนวะ
>>784 >>785 มากูตอบให้คืองี้ตอนช่วงงานหนังสือกูไปสัมภาษณ์พาร์ทไทม์มา(แต่กูไม่ผ่านนะสัตว์)กูถามเขามาแล้ว เขาตอบกูแบบพอเป็นพิธีว่า เรื่องเนี้ยกระแสไม่ค่อยดีในไทยเท่าไหร่ และเขาไม่มั่นใจว่าถ้าเอาภาคเสริมเข้ามามันจะขายได้ในไทยหรือเปล่า เพราะไม่แน่ใจว่าคนอ่านแต่ล่ะคนที่เคยอ่านภาคหลักเนี่ยจะตามอ่านภาคเสริมต่อไหม แล้วค่าลิขสิทธิ์กับอะไรอื่น ๆ อีกหลายอย่างมันดูแล้วไม่คุ้มกับการลงทุนเขาเลยไม่เอา
แต่กูก็โกรธอยู่ดี แม่งเหี้ยกูอยากจะบอกมากว่ากูนี่ไงที่อ่านแต่คือแม่งก็ไม่ใช่ว่ากูบอกแล้วเขาจะเอาเข้ามา แล้วความรู้สึกคือกูเห็น WWV ที่กูพึ่งซื้อเต็มราคามาลดเหลือเล่มล่ะ 60-100 ผ่านงานหนังสือไปงานหนึ่งนี่ทำเอากูจะร้อง ตอนนี้กูเลยไม่หวังอะไรกับแฮปปี้เลยสัตว์ คือแทบจะถีบตัวเองออกมาจากการซื้อนิยายสำนักพิมพ์นี้แล้วด้วยซ้ำ ถ้าไม่ติดว่ามีบางเรื่องที่ซื้อค้างไว้อยู่
>>786 ของจีนถ้ามันไม่hypeแบบบันทึกจอมโจรหรืองานของหวงอี้ เห็นว่าค่าลิขสิทธิ์ค่อนข้างถูกถ้าเทียบกับของประเทศอื่นๆ แต่ตัวเลขชัดๆนี่กูบอกไม่ได้เหมือนกันวะ
>>787 ทั้งจีนแผ่นดินใหญ่และไต้หวัน ตัวหนังสือจีนแผ่ยดินใหญ่ใช้จีนตัวย่อ ไต้หวันใช้จีนตัวเต็ม ในแสกนจีนก็มาจากไต้หวันนี่ละ ถ้าเรียนแค่ตัวอักษรมันจะมีหนังสือจีนตัวเต็มกับจีนตัวย่ออยู่ ลองถามที่เรียนดูก็ได้ แต่เรื่องชื่อเรื่องสำนวนนี่ต้องดูอีกทีนะ
>>784 กูลืมตอบไปประเด็นหนึ่ง ใช่เนื้อเรื่องมันแปลก ๆ คือแปลกมากแต่กูเจอคนอ่านที่กูรู้จักอวยว่าเนื้อเรื่องดี ดราม่าเก่งมากจนพอกูมาอ่านเอง...อื้อ ก็ใช่ ดราม่าไหมก็ดราม่านะ....แต่หลาย ๆ อย่างของเรื่องทำกูหงุดหงิด คุณสุ่ยแกอวยเพลแซมมากจนกลายเป็นว่าควรจะตายไปแล้ว แล้วก็ฟื้นคืนมาอยู่ดีคือข้ามหน้าข้ามตาแบบไม่มีเหตุผลชิบหาย(ถึงจะใส่มาช่วงท้าย ๆ แล้วก็เหอะ) โดยเฉพาะตอนจบที่เพลแซมกลับมาแทน ตอนกูอ่านตอนนั้นแบบอ้าวมึงแต่อินด์ไม่ได้รอเพลแซมนะ ให้เพลแซมกลับมาแล้วไงอ่ะ? คือให้ใช้ชีวิตแทนในฐานะคนอื่นงี้เหรอ จะบอกว่ากลับชาติมาเกิดกูว่ามันก็ไม่สมเหตุสมผล เพราะเพลแซมคือเพลแซมอ่ะไม่ใช่นั่น ถึงจะมีความทรงจำหรือบลา ๆๆๆๆๆ ก็เถอะ แถมเปิดตัวละครมาเยอะแล้วดูว่าน่าจะเล่นได้อีกแต่กลายเป็นว่าบทหาย โดยเฉพาะเปเลียกู อิห่าาาาาาา กูอวยคนนี้มากโผล่มาไม่ทันถึง 50 หน้าเลยหาย ไม่มีการกล่าวถึง กูชอบแองเจแต่ไม่ชอบท่านเจ้า เซนส์อานั่นล่ะ อีโมเหมือนผู้หญิงมาก....โอย มีหลายเรื่องอยากบ่น
>>788 >>790 โอ๊ยย ดีใจมึงงง ชีวิตจริงกูนี่ไม่มีเพื่อนคุยเรื่องนี้เลย ยื่นเล่ม1ไปให้มันอ่านหวังจะมีเพื่อนมอยบวกบ่นไปด้วยกัน แต่แม่งก็อ่านไม่จบเล่มด้วยซ้ำซึ่งกูก็คิดว่าไม่แปลกว่ะ เนื้อเรื่องเล่ม 1 มันเหียกจริง อ่านครั้งเเรกกูแทบเขวี้ยงทิ้งถ้าไม่เจอสปอยล์ว่าดราม่า ยัดตัวละครมามั่วซั่วมาก เนื้อเรื่องเดินไปเมาๆ แล้วกูอ่านไปก็นึกเสียดายตังค์ขึ้นมา (กูซื้อในงานหนังสือลด20เปอร์ ถึงจะไม่ได้ราคาเต็มแบบที่ซื้อตามร้าน แต่กูก็เข้าใจความรู้สึกของมึงเวลาเห็นมันลดราคาเหลือ2เล่มร้อย...) แต่ก็ตามนั้นแหละ สนุกขึ้นเรื่อยๆ จนกูติดอยากคุ้ยสปอยล์ต่อ แล้วทีนี้แม่งมาบอกไม่ทำต่อเพราะค่าลิขสิทธิ์แพง กลัวไม่มีคนซื้อ กูจุกชิบหาย อีห่าา กูนี่ไง กูจะซื้อออเว้ยยตอนนั้นนอยด์มาก แต่สนพ.นี้จะเลิกซื้อก็ไม่ได้ว่ะ กูตามงานจางเหลียนอยู่แล้วมันก็มีเข้ามาเรื่อยๆ
ส่วนเรื่องเนื้อเรื่องแปลกๆ กูก็เห็นด้วยตามมึงนั่นแหละ อวยเพลแซมสัสๆ ตอนเล่ม6 เพลเเซมแม่งตายอย่างหล่อมาก เป็นตัวละครที่อยู่ในจิตใจกูแต่พอมึงเอากลับด้วยเหตุผลแบบนี้เท่านั้นแหละจบเลย...มึง จบเลย แล้วก็พูดถึงอินด์กูก็อดไม่ได้...กูอดรู้สึกไม่ได้จริงๆ...ว่ากูเกลียดเเม่ง ถ้าให้เทียบท่านเจ้ากับอินด์กูชอบท่านเจ้ามากกว่าว่ะ อินด์แม่งงี่เง่า เห็นแล้วเกะกะลูกตาอ้อนไอซะอย่างกับพวกมึงเป็นผัวเมียกัน มึงเป็นผู้ชายนะเว้ย สัส สารพัดอ่ะ กูไม่ชอบอินด์ ไอกูก็เฉยๆ กึ่งไม่ชอบด้วยเหมือนกันเพราะพระเอกเกินนน ตัวละครที่กูชอบที่สุดในเรื่องนี้ก็คือแองเจไลน์ รองมากูให้ลุต แล้วต่อด้วยวัลเเคน(พ่อหนุ่มน่าสมเพช555) ที่4ก็ท่านเจ้า บางทีก็พอเข้าใจได้นะที่ท่านเจ้าแม่งอีโมหญิงเกิน ท่านเจ้าเขาอยู่ใต้ดินนี่หว่า คงไม่ค่อยรู้นิสัยของผู้ชายบนดินมั้งเลยออกอาการสาวแตกไม่หน่อย...อ้อ อันนี้กูช่วยแถนะ555 เอาเป็นว่ากูพอเเค่นี้แหละ กูมีความสุขจริงๆ ที่ได้มอยระบายอารมณ์
>>789 ครั้งแรกที่กูเห็นปกหลังบันทึกจอมโจรที่กูเงิบเลย ค่าลิขสิทธิ์แพงโคตร มีหนัง มีเกมด้วย ดังนั้นกูเลยเกิดความสนใจ คว้ามาไว้บนชั้นหนังสือเรียบร้อยละ
>>791 กูขอบคุณมึงมาก 55555 ไอนี่นิสัยพระเอกเกินกูไม่ชอบอ่ะคือถึงจะเป็นคนใจดีที่สุดแต่กูดันมองว่าไอนี่ล่ะไม่ใช่มนุษย์ที่สุด 5555 คือไม่ใช่แบบไม่ใช่เลยเทียบแล้วเปเลียกู <<<<<< กูอวย อวย อวย ยังออกมาดูดีกว่าเลยโดยเฉพาะตอนไปนั่งดื่มเหล้าเป็นเพื่อนลุต ตอนนั้นกูอ่านแล้วเหี้ยยย กูนั่งจิ้นฟรุ้งฟริ้งอยู่คนเดียว ส่วนเรื่องอินด์...กูก็ไม่ชอบอีกคนคือนิสัยเป็นประเภทว่าไม่พัฒนาเลยมากกว่าถึงตอนที่ไอตายจะดูไม่เหมือนเดิม แต่กูอ่านแล้ว.....โถะ มึงก็ยังเอาแต่ใจตัวเองเหมือนเดิม ทำตัวเหียก ๆ เหมือนเดิมไม่เพี้ยนจากเล่มต้น ๆ เลย แถมบางอารมณ์แม่งดูเหมือนทานอสได้ถุงมือเกรียนไปเลยสัตว์ ขอบคุณมึงมากที่บ่นกับกู T__T
อ่านงานสุ่ยเฉวียนไม่ค่อยรอดแฮะ แม้งานจะดีกว่าอวี้หว่อก็เถอะ WWVอย่างที่เพื่อนโม่งพูดกันเล่ม1เหี้ยมากอ่านไม่รอด sunken moon ดันไปเจอสปอยเต็มๆหมดอารมณ์ไปอีก the silver area เห็นคนบอกกันว่าไม่ปลื้มเลยเลี่ยงไปอีก ออกใหม่Strange Hope ก็ยังไม่มีความอยากสักกะนิด ช่วยบอกหน่อยว่าเป็นไง
กุไปทำการบ้านแป๊บเดี๋ยวมู้ไหลไกลเลย กุคือโม่งที่บอกว่าจะแปลว๊าบๆนะ(ตั้งแต่มู้ก่อน ยังวนเวียนแถวนี้แหละ55+)
คือจะแปลนานแล้วติดงานมหาลัยบ้างอะไรบ้าง กุโคกะเพื่อนไว้อีก2คนให้ช่วยเกลาภาษา มีติดปัญหาเรื่องแปลชื่อคน+สำนวนน่าจะได้นะกุเรียนเอกจีนมีเรียนอยู่ไม่รู้จะแปลไหวรึเปล่า กว่าจะแปลได้ก็ปีหน้า แต่ก็ไม่แน่ว่าจะได้รึเปล่าเพราะไปเรียนที่จีน
>>787 ไม่ใช่กวางตุ้ง จีนมีตัวเต็มกับตัวย่อ ไต้หวันใช้ตัวเต็ม จีนแผ่นดินใหญ่ใช้ตัวย่อ(แต่คนเก่าคนแก่ยังใช้ตัวเต็ม) คนส่วนใหญ่เรียนย่อกันหมด ถ้าอยากได้ตัวเต็มแบบกุ ลองไปเรียนที่ไต้หวันดู มันมีทุนรัฐบลไต้หวันอะไม่แพง พื้นฐานมีนิดเดียวก็ผ่าน ไม่ก็ยังมีบางทีสอนตัวเต็มนะไม่แน่ใจไม่เคยเรียน
เทรยบสุ่ยเฉวียนกับอี้หว่อในความคิดกูนะ
เปิดเรื่อง
- สุ่ยเปิดดีกว่า มีการแนะนำที่มาที่ไปก่อนขมวดปมแรก
- อี้เปิดเรื่องแย่ ชอบจู่ๆก็เปิดเรื่องแบบแปลกๆไม่สมเหตุสมผลบ่อย
กลางเรื่อง
- สุ่ยคุมได้ดีกว่า แต่ก็มีน้ำเยอะมาก แถมชอบมีบทจิ้นแปลกๆแทรกมา
-อี้ชอบออกทะเล เลือกรูทที่ไม่จำเป็นบ่อยๆ เหมือนเขียนประวิงเวลามากกว่า
ปิดเรื่อง
- สุ่ยแย่เรื่องนี้มาก ปมบางอย่างก็ตัดไปเฉยๆ อยากจบก็จบ ขมวดอารมณ์ไม่ค่อยได้
-อี้ทำตรงนี้ดีกว่า แต่บางครั้งก็จบเหมือนไม่จบ แบบคนที่ตัดใจจบแต่รอเขียนใหม่อีกรอบ
การบรรยาย
-สุยเล่นกับอารมณ์มากกว่า แต่หลายๆครั้งที่สื่อความไม่ดี และบรรยายบางจุดตกไป
-อี้บรรยายดีกว่า เชื่อมเนื้อเรื่องกับอารมณ์ได้ อ่านเข้าใจง่าย แต่ก็มีบรรยายคลุมเครืออยู่
โดยรวมนะ สุ่ยดราม่ากว่า อี้คอมเมดีกว่า ขึ้นอยู่กับแนวเรื่องด้วย อย่างsunken moonนั้นสุ่ยทำได้ค่อนข้างดีกว่าเรื่องก่อนๆ แต่ก็น้ำเยอะบทจิ้นเยอะพอกัน black flowerของอี้กูว่าดีมาก ผิดขนบของอี้เยอะ แต่ดันทำได้ดีที่สุด เปิดดี ดราม่าหนัก บรรยายไม่เลว แต่จบนี่ต้อวดูก่อน
ปล. งาสของสุ่ยกูชอบsilver areaสุดนะในด้านแนวคิดหรือตัวละคร มันดราม่าดี แถมงานคุณเฟอนี่ทำกูหลงเผ่าปีศาจโฮกๆๆ แต่เนื้อเรื่องอื่นๆแย่ไปหน่อย แถมตัดจบแปลกๆอีก กูละเซ็ง
>>795 ปะ กูไม่ได้อ่านสุ่ยนะแต่อี้นี้กูเห็นด้วยเลยวะ ถึงกูจะชอบอี้ก็เถอะแต่แบบแม่งแบบบางทีเดินเรื่องไปจะเข้ารูทนี้นะ แต่ก็เสือกเกริ่นๆแต่ไม่เล่นวกกลับเข้ารูปหลัก(?)แทน ส่วนbfนี้กูว่าทำดีนะแต่เผอิญกูไม่ขอบแนวแก้แค้นเท่าไรเลยดรอปไป
กูอยากให้เอนเทอร์มีe-bookจริงเว้ย คือแต่ละเล่มแม่ง 5เล่มอัพทั้งนั้น คือกูก็อยากอ่านนะแต่คือแม่งไม่มีที่เก็บอะ
>>793 มึงอ้่านwwvไม่รอดอย่าริไปอ่านstrange hope ดีกว่าว่ะ แม่งเล่ม1เหียกมาก เหียกแบบเหียกสัสๆอ่ะ ไม่รู้เรื่องห่าไรเลย พยายามจะสื่ออะไรกันแน่ ทำเอากูเข้าใจเลยว่าทำไมถึงออกสองเล่มพร้อมกัน มันพยายามยัดประศาสตร์ตามสไตล์คุณสุ่ยมากๆว่ะ แต่เรื่องนี้แม่งหนักกว่าเรื่องอื่น อ่านแล้วกุมขมับเลยกู ส่วนเล่มสองก็ดีขึ้นมาหน่อยกูรู้เรื่องขึ้นมานิดนึง แต่เนื้อเรื่องระดับนี้ถ้าสุ่ยไม่ได้เขียนกูก็ไม่อ่านต่ออ่ะ
กูสงสัยนิยายแนวพระเอกแบบตอนเด็กๆ เจอความเจ็บปวดดด ถูกพ่อแม่ทิ้งงง หรือห่าอะไรก็ได้ที่ทำให้ชีวิตมันบัดซบอ่ะ แล้วโตขึ้นเสือกอยากเป็นฮีโร่ช่วยชาวบ้านเขาไปทั่วเพราะไม่อยากเห็นใครต้องเจ็บปวดแบบกูอีกกก กูแม่งไม่เคยอินกับนิยายแนวนี้เลยนะเว้ย เป็นกูกูจะเขียนให้โตขึ้นมันมาเป็นตัวร้าย อารมณ์แบบกูโดนทำไมมึงไม่โดนบ้างวะอีดอก กูโดดเดี่ยวแล้วทำไมพอเห็นมึงโดดเดี่ยวกูต้องช่วยมึงด้วยวะอะไรประมาณนี้อ่ะ พระเอกฮีโ่แม่งพระเอกเกินจนกูหงุดหงิด เจอแบบนี้มันจะเป็นคนแรกที่กูเกลียดในเรื่องทันทีเพราะแม่งเป็นตัวละครที่ไร้มิติโดยสิ้นเชิงว่ะ
>>799 ก็มันพวกเติมเต็มชีวิตตัวเอง(ด้วยการช่วยเหลือคนอื่น)แทนไงละวะ พูดง่ายๆก็พวกทำเพื่อตัวเองแต่อ้างว่าทำเพื่อคนอื่น พวกเห็นตัวเองในตัวคนอื่น ช่วยคนอื่น=ช่วยตัวเอง แต่กูว่ามันดีกว่าโดนทำเหี้ยเลยทำเหี้ยใส่คนอื่นต่อนะดูแล้วแม่งโคตรจะลูปไม่สิ้นสุด
ยิ่งตัวละครที่ออกแนวยอมรับว่าที่ทำเพื่อคนอื่นเพิ่มเติมเต็มตัวเองกูจะชอบนะดูแล้วไม่ได้หลอกตัวเองว่ากูเป็นพ่อพระดี แต่แน่นอนถ้าแม่งดีเกินไปกูก็หมั้นไส้อยู่ดี
>>799 ไร้มิติของมึงคือไม่สมจริงหรือว่ามึงไม่เข้าใจแนวคิดของเขา
ถ้าเอาเรื่องความสมจริง คนประเภทนี้มีให้เกร่อในประวัติศาสตร์พอๆกับแบบที่มึงชอบเลยวะ พวกนักปราชญ์ นักปกครองมีแบบนี้ซะเยอะ พวกฮีโร่ในตำนานก็มีให้เห็นบ่อยๆ เป็นอะไรที่คลิเช่สุดๆอย่างหนึ่งในประวัติของคนดังเลยวะ
ถ้ามึงไม่เข้าใจแนวคิดเขา อันนี้ต้องดูที่การบรรยายและขมวดปมให้เห็นว่าการกลายมาเป็นแบบนี้(ฮีโร่)มันสมเหตุสมผลแค่ใหน แบทแมนเป็นตัวละครที่แทนที่ตรงนี้ดีมาก ตอนแรกนั้นเขาต้องการแก้แค้น แต่ก็ไม่อยาเป็น"เหมือน"คนที่ทำแบบนี้ เขาจึงไม่ฆ่า ความขัดแย้งทางจิตใจนี้แสดงออกมาในโจ๊กเกอร์ ตัวละครที่มีมาเพื่อเติมเต็ม(Complete)แบทแมน
ถ้าอิงจิตวิทยา ฟรอยด์เสนอว่าเราเป็นตัวเราเพราะประสบการณ์ของปัจเจกที่มิอาจคาดเดาได้(ลูกเต๋าออกได้6หน้าที่"เป็นไปได้" แต่เราไม่อาจบอกได้ว่ามันจะออกหน้าใหน) จุงเสนอว่าเราเป็นเช่นนี้เพราะมันผูกติดมาโดยสิ่งที่เหนือเรา(DNA-Archetype) นีโอฟรอยด์เสนอว่าเราเป็นเช่นนี้เพราะสภาพแวดล้อมที่หล่อหลอมเรามาในฐานะ"ส่วนหนึ่ง"ของสังคม(A+B=AB)
มึงชอบอันใหนก็เอาอันนั้นไปอธิบาย มันไม่มีอันใหนเป็นทฤษฏีที่อธิบายได้ทุกอย่าง(Grand Theory) ฮีโร่ก็เป็นสภาวะจิตใจหนึ่งที่นักจิตวิทยาชอบยกมาอธิบายเรื่องการเติมเต็มช่องว่างในวัยเด็กและการแสวงหาชื่อเสียงในลำดับชั้นของมาสโลว์ พวกเขามีมิติของเขา แต่คนจะเข้าใจเขาหรือไม่ก็อีกเรื่องหนึ่ง
ในโลกวรรณกรรม การอธิบายตัวละครเช่นนี้เป็นทั้งเสน่ห์และคำสาป มันคือสิ่งที่ทุกคนอยากมี(ชื่อเสียง) แต่ก็เป็นสิ่งที่ยากจะเติมเต็ม(มิติ) ทำดีก็ได้รับการสรรเสริญ ทำไม่ดีก็โดนดูถูกว่าไม่สมจริง แม่รี่ซูนับเป็นตัวละครฮีโร่(wannabe) เพราะมัน"เติมเต็ม"ความต้องการทุกอย่างของคนแต่ง(และอ่าน) ฮีโร่ที่ไร้มิติจะกลายเป็นแมรี่ซู แต่ถ้ามีมิติที่ลึกพอก็จะกลายเป็นแบทแมน พูดง่ายๆคือฝีมือคนแต่งล้วนๆว่าจะไปได้แค่ใหนนั่นละ
เข้ามาสครีม กุอยากจะร้องไห้ ลิสรายชื่อหนังสือที่กะจะซื้อไว้รองานหนังสือคราวหน้า แล้วอยู่ดีๆ แม่งก็หายไป เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
>>803 งั้นกูเข้าหลักสูตร 'ไม่เข้าใจ' ดีกว่าว่ะ เวลาอ่านนิยายกูชอบเทียบกับนิสัยตัวเอง กูชอบเอาประสบการณ์ของตัวเองมาตัดสิน เพราะกูไม่เคยรู้สึกแบบที่ว่าช่วยคนอื่นแล้วเหมือนช่วยตัวเอง ความรู้สึกฮีโร่ไม่เคยก่อเกิดในใจกูเลย จะหาว่ากูใจแคบก็ได้แต่เรื่องนี้มันเป็นไปตามจิตวิทยาจริงๆ ว่ะ ที่กูเห็นตัวละครประเภทนี้แล้วร้องยี้เพราะโลกความจริงกูเคยเจ็บ และกูเเค้น กูไม่อยากให้คนอื่นแม่งมีความสุข ถ้ามันจะมีความสุขมันก็ต้องไม่ใช่เพราะกูช่วย นี่คือความเห็นแก่ตัวของกูเอง ตอนกูเจ็บไม่มีใครช่วยกู งั้นตอนมึงเจ็บก็ต้องไม่มีใครช่วยมึงด้วย ก็ประมาณนี้แหละ
>>808 ตาม>>798 แต่กูขยายประเด็นเพิ่มให้หน่อย ความสัมพันธ์ตัวละครยัดมารวดเดียวอ่านแล้วเมามาก เดี๋ยวอีนี่ลูกอีนี่ สลับตัวลูก ลูกบุญธรรม สารพัดมาก ความอดทนไม่สูงจริง อ่านสุ่ยครั้งแรกคงเขวี้ยงทิ้ง กูยังจำความรู้สึกตัวเองตอนอ่าน Sunkenmoon ครั้งแรกได้อยู่เลยนะ กูอ่านไม่จบ แต่กลับมาอ่านอีกรอบข้ามไปเล่ม2เลยเพราะเห็นมันติดBest seller แล้วสนใจ เรื่องนี้ตัวละครเยอะ ใช้ทิ้งๆ ขว้างๆ เเต่คิดว่าคงเล่นได้อีกในช่วงท้ายๆ ถ้ามึงอยากรู้เกี่ยวกับเนื้อเรื่องมันก็ประมาณว่า พระเอกฝันซึ่งอันที่จริงมันก็ไม่ได้ฝันหรอกมั้ง เอาเป็นว่าพระเอกมาจากโลกคู่ขนานดีกว่าเท่าที่อ่านจับใจความได้ แล้วที่นั่นเพื่อนมันเป็นผู้หญิงหัวทอง พอมันตื่นก็เห็นเพื่อนเป็นผู้ชายหัวดำแถมหล่อ(เชื่อเหอะ มึงไปอ่านตรงนี้มึงจะมึนมาก) แล้วมันก็พยายามจะหาความจริงว่าอีนี่เป็นผู้หญิงทั้งเล่มจนจบเล่ม1 เล่ม2สลับฝั่ง ย้อนอีดตกลับไปที่ผู้หญิงหัวทองเพื่อนพระเอก เล่าอะไรเรื่อยเปื่อยออกทะเลเเละน้ำเยอะ จนมาท้ายๆ เล่ม2ถึงได้เริ่มเชื่อมกับปัจจุบันได้บ้าง กูก็รออ่านต่ออยู่เพราะอยากรู้ว่าสุ่ยจะเล่นยังไงกับพล็อต
>>795 กูเห็นด้วยกับมึงมากๆ ถึงกูจะชอบสุ่ยมากกว่าอวี้ แต่สุ่ยเเม่งจบแย่จริง ในบรรดาเรื่องแปลไทยเข้ามาเเล้วจบตอนนี้มี4เรื่อง แม่งจบไม่เคลียร์สักเรื่อง แต่WWVดีกว่าหน่อยเพราะตอนจบแองเจกับท่านเจ้าทำกูน้ำตาไหล ซึ่งกูขอหักคะแนนเรื่องเพลเเซมกลับชาติมาเกิดหน่อย เอาเป็นว่าเรื่องนี้จบดีที่สุดในบรรดาตอนจบของสุ่ย
ซิลเวอร์แอเรียอย่างที่รู้กัน จบเหี้ย ตัดจบ Sunken moon จบเหมือนไม่จบ จนตอนนี้กูยังสงสัยอยู่เลยว่ามึงใส่น้องสาวของไม้ปัดฝุ่นมาทำไมวะนอกจากเป็นยาสารพัดนึกทำให้เรื่องจบเหี้ยๆ เหมือนไม่ได้คิดมา และ Blue vestige สามเล่มจบ...ตัดจบสัสๆ ไม่มีไรจะพูด
ส่วนอวี้คิลโนมอร์กูว่าจบดีใช้ได้เลย ลีเจ้นท์ซันไนท์กูอ่านผ่านๆ ตอนจบก็อ่านลวกๆ อ่านแล้วรำคาญพระเอกด้วยแหละ ที่เหี้ยคือ GOD หลังๆ ประเด็นเรื่องไปไหนแล้วไม่รู้ ไม่ดิ ตอนแรกมันไม่ประเด็นเรื่องแค่ผจญภัยไปเรื่อยๆ แล้วทีหลังค่อยใส่ประเด็นควายๆ เข้ามา จบก็เหี้ย ปาหมอนมาก แล้วกูก็นึกไม่ค่อยออกแล้วว่าของอวี้กูอ่านอะไรมามั่ง ช่างเถอะ
ในบรรดาของอี้ Godจบเหี้ยมาก แล้วพอกูบ่นกับเพื่อนเพื่อนแม่งบอกจบดี จบแนว(กูก็ไม่ได้หวังอะไรกับมันตั้งแต่มันเอายุทธภพออนไลน์มาให้กูอ่านแล้วละ) ประเด็นเรื่องก็งงๆวนๆ แต่ก็เออเรื่องแรกๆที่เขียนกูให้อภัย ของอี้แม่งเหมือนคิดเรื่องคร่าวๆเขียนไปด้นไปพอดูเหมือนใกล้ออกทะเลก็พยายามวกเรือเข้ารูทหลัก ซึ้งหลายๆครั้งก็ตอนวกเหี้ยบ้างอะไรบ้าง
sunken moonนี้กูครอปไปสักเล่ม 3มั่ง คือไงดีกูงงๆกับระบบในเรื่องวะ กูอ่านไปแล้วไม่ค่อยเข้าใจเรื่องโลกนั้นเท่าไรก็ดรอปไปรู้สึกเหมือนกูกับสุ่ยจะไปกันไม่ค่อยได้
god จะบอกจบเหี้ยก็ได้ แต่ในความรู้สึกกูจบโอเคอยู่ ทุกตัวละครได้กลับมีความสุขอีกครั้ง ยังน้อยดีกว่าเทพอัศวินที่จบได้ลวกเหี้ยๆ ครีอุสตอนเป็นเจ้าชายปีศาจไม่ต่างจากตอนเป็นเทพอัศวินติ๊งต๊องเลย
กู ky ถามหน่อยนะ งานอวี้หว่อนี่มันวายมะ คือกูเคยอ่านตะวันรัตติกาลแล้วรู้สึกมันวายๆชอบกลเลยปิดก่อน อยากขอคำยืนยันให้แน่ใจว่ะ ถัามันวายกูจะได้เลิกอ่าน ไม่ได้เหยียดเพศหรืออะไรนะ แต่กูไม่ไหวกับยาโอยจริงๆ
กูก็นึกว่าพี่มันบราคอนอย่างเดียวสรุปมีได้กันด้วย 5555 เพื่อนโม่งที่ถามว่าวายไม่วายกูขอโทษด้วย มึงเจอแจ็คพอตแล้ว
>>821 ประมาณอีราชาซอนเน่สมัยเด็กคบเด็กผู้หญิงน่ารักอยู่คนนึง แล้ววันดีคืนดี เด็กผู้หญิงน่ารักคนนั้นก็หายไป มารู้ทีหลังว่าจริง ๆ เด็กคนนั้นเป็นเด็กผู้ชาย ชุดที่เข้าใจว่าเป็นกระโปรง ก็เป็นชุดเด็กผู้ชายแบบจีน แล้วตอนเค้าแต่งตัวเป็นผู้ชายมาขอความรักก็เสือกจำเค้าไม่ได้ เค้าเลยแค้น บู้ม กลายร่างเป็นโกโก้ครั้นช์ เป็นศัตรูกัน มีลักพาตัวไปอยู่ด้วยกันด้วยนะ น้ำเน่าพอรึยัง
สรุปว่ามีทติ้งเราจะจัดกันที่คิโนะคุนิยะพารากอน
วันสิ้นปี เวลา 20.00 น โซนหนังสือการ์ตูนนะครับ
ให้ทุกคนนำหนังสือที่ชอบติดตัวไปด้วยคนละหนึ่งเล่ม เราจะทำการจับฉลากเพื่อแลกหนังสือกันอ่าน
อย่าลืมเอาถุงคิโนะคุมหน้าไว้ด้วยนะครับ จะได้หากันเจอ
กูจะเอา งาน ดร ป๊อป ไปจับยกชุดเลย
ดูรสนิยมโม่งแถวนี้แล้ว กูว่ากูต้องได้หนังสือที่เคยอ่านแล้วจับกลับมาแน่ๆ...
ใครเอาหนังสืออีดอกปอบ มาซาลัน นิ้วกลมมาจับ กูแช่ง
มีทติ้งกันจริงเรอะ เดี๋ยวกูเอาสแตมเบอรี่ไปให้
สรุปมันจะเป็นมีตติ้งนินทาหนังสือเหี้ยแทนสินะ 5555
กูเอาอะไรไปดีวะ 50 shade of grey ละกัน
หนังสือเล่มโปรดงั้นเหรอ กูคิดว่าวรรณกรรมเยาว์ชนอย่างLast Fantasyคงถูกรสนิยมเหล่าโม่งในที่นี้แน่ แค่ปกก็กินขาดแล้ว
Last Fantasy > White Road
เดี๋ยวกูหยิบของมูราคามิไปให้นะ
พวกมึงพูดจริงกันป่าววะ ถ้าจริงกูจะหยิบ Mockingbird ไปจับละกันนะ
ปัญหาตอนนี้คือเราจะซ่อนตัวยังไงไม่ให้โดนยามเตะออกมา
เอาถุงคิโนะมาคลุมหัวก็แสดงความเป็นลูกค้าแล้วนะเว้ย ! ยามจะเตะพวกเราออกมาได้อย่างไร !
พวกมึงดูจริงจังซะจนกูอยากเอาถุงคิโนะครอบหัวไปร่วมวงไพบูลย์จังว่ะ ถ้ามึงล้อเล่นบอกกูล่วงหน้าด้วยนะ เดี๋ยวกูครอบไปเก้อ
กุจะเอาเล่มที่มีลายเซน. ดร.ปอปไป สัสแรร์ขนาดนี้พวกมึงจะไปหาจากไหนได้อีก
กูว่าแทนที่จะได้แลกกันอ่าน พวกมึงจะได้ประชุมเพลิงหนังสือเหี้ยแทนมากกว่าว่ะ
กูว่าประชุมหนังสือเหี้ยก็ใช้ได้อยู่นะ เพราะแม้หนังสือดีของแต่ละคนจะแตกต่างกันไปตามรสนิยม แต่หนังสือเหี้ยนี่ความเห็นเป็นเอกฉันท์มากว่ะ
เราจะเคาท์ดาวน์ให้กับยุคอันรุ่งเรืองของหมอป๊อป
ยังไม่มีใครเอาทไวไลท์ๆป งั้นกูเอาไปนะ มึงจะชื่นชมความหล่อของท่านเอ็ดเวิร์ดเสีย
กุเอา aday. ไปละกัน พวกมึงเอาไปอ่านกันนะจะได้อินดี้ชิกๆ
ตื่นเต้นจังเลยครัช ตอนนี้กำลังเลือกถุงที่ยับน้อยที่สุดอยู่
ยังเลือกไม่ได้เลยเนี่ย
ถ้าเป็นคนเปิดเผยหน่อยใส่ถุงนายอินทร์ก็ได้ใสดี
กูเพิ่งซื้อหนังสือของคิโนะมา งั้นกูคลุมหัวถุงกระดาษคิโนะนะ รอเจอโม่งนายอินทร์กับโม่งซีเอ็ดไม่ไหวละ
ถุงเจซีสาส์นได้ไหมครับ
ถุง Oh Anime ได้มั้ย
ถุง7ได้มะ
กูว่าถ้ามีชุมนุมจริงคงแม่งโคตรคัลต์... กูคลุมปิรามิดเฮดเลยละกัน
ไม่มีถุงว่ะ เอากระเป๋าแอร์เมสคลุมแทนได้ปะวะ บ้านกูมีหลายใบพอดี
อ่านดูแล้วรู้สึกว่าอยากไปกันจริงๆนะฮะเนี่ย
เดี๋ยวเชิญน้องปอปผู้น่ารักของชาวโม่งมาเป็นเอ็นเตอร์เทรนเนอร์ในวันงานแล้วกัน กุได้ยินว่าร้องเพลงเพราะชิบหาย
กุใช้ถุงของ B2S นะ
เอาหนังสือเกี่ยวกับการลงทุนได้มั้ยครับ
เดี๋ยวเอาถุงหนังสือจุฬาไปแล้วกันนะคะ
จริงๆแล้วมู้หนังสือนี่ไม่เห็นต้องโม่งเลยนะ เราน่าจะมาตั้งชมรมวรรณกรรมกันเลยน่าจะดีกว่า
ว่างๆก็นัดมาวิจารณ์ วิเคราะห์วรรณกรรมกัน ไปเดินเล่นร้านหนังสือด้วยกัน นัดกันไปเจองานหนังสือ
ถ้ากุทำเว็บเป็นกุจะมาลากพวกมึงไปอยู่ด้วยละกัน นานๆจะเจอคนอ่านหนังสือแบบนี้
ปล. กุถุงน่องนะ
กูคิดว่าที่ต้องโม่งเพราะคนในเยอะด้วยป่ะ นักเขียนที่เอามาด่าแต่ละคนในที่นี้แฟนคลับก็ไม่น้อยนะเว้ย อย่างเพื่อนกูเป็นแฟนกุลฐิดา ถ้ากูด่าเดี๋ยวแตกเพื่อนกัน แต่กูก็อยากเจอพวกมึงตัวเป็นๆ เหมือนกันนะ...
เพราะเป็นโม่งนี่แหละกุถึงกล้าคุย // เอาถุงคลุมหัวแน่น
กูว่าจะชุมนุมกันได้แม่งต้องนั่งห้องมืดแล้วมีไมค์คนละตัวแบบเซเล่ว่ะ ใส่โม่งเดินเข้าห้าง ยามแม่งคงไล่กันพอดี
นัดมาแบทเทิลรอแยล
กุมาไม่ทันเอาถุงร้านหนังสือ กุเอาถุงแฟมิลี่มาร์ทแทนได้มั้ย
นั่นไม่ใช่รูปเค้า ไอ้พวกโง่
กรูไม่ได้เข้ามาหลายอาทิตย์
ล่อไปจะ 900 แล้วเหรอ
คิดชื่อใหม่ไว้ยังเนี่ยเพื่อนโม่ง
ไวดีเหมือนกันแฮะ ทอปิคไม่ยักกะหมด ไปต่อเล่ม 4 ละกัน
มีตโม่งหนังสือ ใส่ถุงแล้วไปเจอกัน// ชื่อนี้ดีไหม นี่กูรีดถุงนายอินทร์รอพวกมึงแล้วนะเว้ย
บันทึกชุมนุมหนังสือแห่งบอร์ดโม่ง เล่มที่4 ภาค ใส่ถุงแล้วไปเจอกัน
บันทึกชุมนุมหนังสือแห่งบอร์ดโม่ง เล่มที่ 4 ภาคโม่งสดใสผจญภัยไวท์โรด ก็ไม่เลวนะ
เราจะเข้าAECแล้วต้องใช้ภาษาอังกฤษสิวะ นี่เลยFanboi Library Online By Masalan ชื่อย่อว่าFLO เชื่อกูแล้วจะดีเอง
รวมดาวขวัญใจชาวโม่งเหรอวะ ดอกปอบ มาซาลาน สแตมเบอรี่ ฮิเดโกะ กัลฐิดา
โม่งทาสรักพิศวาสทะเลทรายทาสชีคนางบำเรออสูรร้ายพรากพรหมจรรย์เมียเชลย เล่ม 4 // สไตล์โรแม้งไหมมึง
พวกมึงนี่ไม่Artเลยนะครัช ถ้าจะเอาให้ดูมีClassหน่อย มันต้องชื่อ ข้างหลังโม่ง 4 ถึงจะเดิ้น
ตกลงไปจริงหรืออำวะ กูจะไปด้อมๆมองๆแถวนั้น ถ้าใครคลุมโม่งกูจะคลุมด้วยนะ อย่าตกใจกูล่ะ
ไปจริงสิครับ โม่งเคยพูดเล่นที่ไหนกัน
ต่อให้ไปจริง กูเดาว่าโม่งสายหนังสือส่วนมากน่าจะเป็นพวก introvert ซะมาก สงสัยจะเกิดปรากฎการณ์คลุมโม่งนั่งเงียบ ต่างคนต่างพิมพ์กันรัวๆ หรือเปล่าวะ
วันสิ้นปีกูกลับบ้านอ่ะ อดไปเลย โถ่ กูอยากเจอเพื่อนโม่งนะเนี่ย แงแง
ใส่โม่งเข้าห้าง ภ้าพวกมึงหน้าโหดหน่อยคงมีคนเข้าใจว่ามูจาฮิดินจะมาวางระเบิดพาราก้อนแน่ๆ
เพื่อนโม่งมีใครเคยอ่านเรื่องรวมมิตรตำนานผู้ไม่มีวันตายบ้าง
https://nstore.net/store/index.html#!/details/BOOKS/2/1540
กูอยากรู้ว่ามันสนุกมั้ย
กูไปถามมาแล้ว คิโนะจะให้ถุงขนาดคลุมหัวได้ต่อเมื่อมึงซื้อหนังสือ 10 เล่มขึ้นไป
กูซื้ออาร์ตบุ๊คแอสซาซินครีดมา ก็ได้ถุงกระดาษมาคลุมหัวนะเว้ย
เพื่อนโม่งคือกูอยากอ่านโคโคโระของนัตสึเมะ โซเซกิ
ตามร้านหนังสือทั่วไปมันจะพอหาได้อยู่ป่ะวะ หรือไปหาตามร้านหนังสือเก่าดีกว่า
ถ้าเอาแบบฉบับแปลของอ.ปรียา อิงคาภิรมณ์ ไปร้านหนังสือเก่าหรือห้องสมุดเหอะ
คิโนะมันเคยลดถึง 20 เปอเซนต์บ้างป่าววะ ไม่นับพวกโละสต็อคอะ
เห็นแต่สมาชิกลด 10% ไม่เคยลดมากกว่านั้น
ถ้าเป็นหนังสืออังกฤษ มึงไปดูเอเชียบุคก่อน มึงอาจจะได้ของที่ถูกกว่า มาก่อนคิโนะ อย่างมูราคามิเล่มปกขาวๆวงสีๆ เอเชียบุคลง20เปอเซน ใครซื้อคิโนะก็เงิบไป
กูเคยเจอแต่เอเชียบุ้คลดแล้วราคาเท่าคิโนะยังไม่ลดว่ะมึง...
พวกอ่านนิยายภาษาที่สาม (หมายถึงภาษาอื่นนอกจากไทยและอังกฤษ) ออก มีใครอ่านนิยายภาษานั้นๆ แล้วปลาบปลื้มสุดๆ โคตรๆ อยากให้มีคนเอาเข้ามาแปลไหมอ่ะ เรื่องไรบ้าง คืออยากรู้ว่ามีคนที่เคยอ่านนิยายเรื่องอะไรจบแล้วกรี๊ดมากอยากหาคนอื่นคุยด้วย แต่ไม่มีใครคุย ต้องไปหารีวิวตามบอร์ดต่างชาติมาอ่านสร้างอารมณ์ร่วมบ้างไหมอ่ะ
กูกลับเป็นพวกอ่านแล้วคิดว่าถ้าเอามาแปลแล้วนักแปลมือไม่ถึงจะมีแต่เสียอรรถรสแฮะ ไม่ต้องภาษาที่สามก็ได้ แค่ภาษาอังกฤษนี่ก็หลายเรื่องแล้วที่รู้สึกว่าอ่านอังกฤษเอาดีกว่า
http://www.dek-d.com/board/view/3421018/ จากมู้ ที่เพื่อนโม่งบางคนเคยเดาไว้ว่ากระแสแฟนตาซีจะเปลี่ยนเป็นแนวต่างมิติถ้าจะจริงว่ะ
>>911 คนแต่งเทพกระบี่ฯกูเคยหลงไปอ่านงานเก่าของมันที่เป็นมังกรๆ บทแม่งแกรี่สัดน้องๆเทพทัต แถมตรรกะคนในเรื่องนี้เหี้ยจนกูรับไม่ได้
ย่อๆนะ พระเอกมันดวงดีล็อกอินเข้าไปตอนระบบช็อตแล้วเข้าร่างบอสใหญ่ ทำให้แม่งรวยมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แม่งเลย"ขู่"ผู้สร้างเกมให้แบ่งผลประโยชน์ให้กับมัน เพราะผู้สร้างแก้ระบบไม่ได้ แล้วพอมันเปลี่ยนเงินในเกมเป็นของมันราวๆ1000ล้านบาท ผู้สร้างดันบอกว่า"เป็นคนดีจริงๆที่เอาไปไม่หมด" พออกมาโลกภายนอกก็เล่าให้แม่ฟัง แม่มันก็บอกว่า"ลูกเป็นคนดีจริงๆ ที่ไปเจอสมบัติแบบนั้นแต่ไม่มีความโลภเอามาจนหมด" กูอ่านแล้วกูปิดเลย กูรู้เลยว่าสังคมแบบใหนสร้างไอ้คนอย่างในกระทู้ข้างล่างนี้ขึ้นมา
http://pantip.com/topic/32952382
ปล. กูเข้าไปอ่านพวกนั้นคร่าวๆยกเว้นเทพกระบี่แล้ว ส่วนใหญ่งั้นๆมาก เรียกว่าเหี้ยตามมาตราฐานเด็กดีก็ว่าได้ แต่กูได้กลิ่นLNหลายๆเรื่องเลยวะ โดยเฉพาะขอพระเจ้าเกิดใหม่นี่เห็นชื่อแล้วหน้าโรซี่โผล่มาเลย
>>916 >>>/subculture/957/868/ แค่ประกวดนิยายนะมึง แต่กูก็อยากรู้เหมือนกันว่ากูจะเริ่มเขียนนี้กูควรเริ่มยังไงอะไร คืกูก็มีไอเดียนิดๆแต่กูเริ่มไม่ถูก กูควรเริ่มทำไทม์ไลน์ ข้อมูลตัวละคร ข้อมูลเรื่องคร่าวๆไรก่อนมั้ย หรือยังไงกูเริ่มไม่ถูก
>>917 จากหัวข้อนั้น มึงต้องเข้าใจก่อนว่านาบูมันเป็นนิยายแจ่มใสเวอร์ชั่นวาย ดังนั้นมึงต้องฟีลกู๊ดทุกอย่าง จะว่าเขาจำกัดจินตนาการมันก็ไม่เชิงหรอก
แต่ส่วนใหญ่กูแต่งฟิคอะนะ มันก็ค่อนข้างจะมีเหตุการณ์สนองนี้ดกูพอสมควร ถ้าเริ่ม กูกำหนดตัวละครก่อนว่าจะให้มันทำอะไรแบบคร่าวๆ แล้ววางพล็อต คิดอะไรให้มันเชื่อมโยงไปถึงกลางเรื่องกับตอนจบได้ พล็อตสำคัญมากว่ะ คิดพล็อตมาให้ได้ก่อนแล้วกัน
920>> เหมือนกันเลยมึง ขอกอดที เศร้าสัดอ่ะตรงเชื่อมโยง กูโยงจนเป็นเงื่อนตายล่ะ
ไม่เคยเขียนนิยายอะนะ เคยแต่แต่งฟิคกับคอมิค ปกติก็มีอยู่ 2 แบบ plot driven กับ character driven คือคิดเรื่องได้ก่อนหรือคิดตัวละครหลักได้ก่อน แล้วค่อยคิดส่วนอื่นๆเติมเข้ามาทีหลัง
plot driven ต้องระวังว่าจะทำคาแรคเตอร์เพี้ยน เห็นได้บ่อยๆกับพวกนิยายเด็กดี นิยายบุฮี้ นิยายแกรี่ คืออารมณ์อยากได้ฉากนั้นนี้มากๆ ใส่เข้ามามันต้องฟินสุดๆ เลยต้องแถให้ตัวละครในเรื่องทำอะไรมั่วซั่ว
ตรงข้าม char driven มึงจะคุมเนื้อเรื่องไม่ได้ (lol) อันนี้พูดจริง แบบบางทีพอเข้าใจตัวละครมากๆแล้วกูพบว่าแม่งไม่ยอมทำตามพล็อตที่วางไว้ (สัดเอ๊ย กูคนแต่งนะมึง มึงฟังกูเซ่) ต้องเพิ่มนู่นนี่เข้ามาจนกล่อมให้มันเปลี่ยนใจได้
>>917 ถ้ามึงมือใหม่อย่าส่งแนวที่เขาล็อคไว้ชัดเจน มึงเริ่มไม่ถูกเพราะโดนจำกัดจินตนาการนั่นแหละ ทู่ซี้เขียนจนจบก็ไม่คุ้ม สู้เขียนอย่างที่มึงชอบจริงๆแล้วส่งสนพ.อื่นดีกว่า เดี๋ยวนี้วายแตกไลน์ออกมาเยอะ ถึงมันจะเกย์แบบแจ่มสวยกว่านะบู๋แต่โอกาสเกิดเยอะกว่ามากเพราะมึงจะถอยไปเขียนมุ้งมิ้งแกรี่หรือแฟนต้าซีซี่ในเครือเดียวกันยังได้ พอขึ้นชื่อว่าประกวดพวกมึงเลยนึกว่ามีโอกาสมากกว่าปกติ แต่โทษทีนะฮ๊าฟว์ มันใช้ได้กับสนพ.ใหญ่ที่ยอดตีพิมพ์สูงค่อดพ่อค่อดแม่ กองประกวดมีไว้คัดพวกหน้าใหม่เจ๋งๆอาทิ นักเขียนหน้าสวยที่พวกมึงชอบด่าว่าน้ำเน่าขี้หีอ่ะเข้ายากสัสเงินดีสัส นักเขียนแก่ดาวน์รถคันราคาล้านกว่าชิลๆ ที่แนะคือมึงจะส่งประกวดหรือส่งปกติแม่งไม่มีความแตกต่าง แถมประกวดนิยายแม่งไม่บังคับฉากที่ต้องเขียนด้วย แต่นี่คือไม่มีฉากขี่ควายมึงก็ปิ๋ว ไม่ตลกมึงก็ปิ๋ว ไม่ตรงใจบก.มึงก็ปิ๋ว กูว่าข้อบังคับเยอะยากไป
อีกประเด็นคือรางวัล ใครว่ากูหน้าเงินก็ว่า รางวัลที่สองที่สามถึงมันจะเล็กน้อย แต่กูก็รู้สึกว่าได้รางวัล แต่ไอ้รางวัลที่หนึ่งนี่คืออะไรวะ ได้ตีพิมพ์กับนาบู๋และได้ค่าต้นฉบับตามที่มันกำหนด นี่คือรางวัลเหรอวะ ไอ้ที่มันกำหนดนี่คืออะไรก็ไม่รู้ เป็นเปอร์เซ็นต์หรือเป็นก้อน ได้จากยอดขายหรือยอดพิมพ์ ขายขาดมั้ย มันคลุมเครือเกินไปนิดว่ะ แถมยังบอกว่างานที่ได้รางวัลถือเป็นลิขสิทธ์ของมัน ...เขียนผิดหรือเปล่าไม่รู้ มองโลกในแง่ดีมันตั้งใจจะหมายถึงมีข้อผูกพันให้ตีพิมพ์กับมันเฉยๆหรือเปล่า แต่ถ้าตีความตามตัวอักษร แปลว่าคนส่งประกวดยอมรับว่าถ้าได้รางวัลที่หนึ่ง งานจะเป็นของนาบู๋โดยอัตโนมัตินะ
ไม่ลองเขียนส่งประกวดกับ Enter แทนอ่ะ สายแฟนตาซีนะ กรรมการมีนักเขียนที่กูปลาบปลื้มด้วย กูอยากลองแต่ไม่รู้จะเขียนอัลลัย...
es company ลงไว้ให้อ่านฟรีอยู่นะ ในบอร์ดนาบู กูอ่านแล้วก็สนุกเรื่อยๆ ดี แต่ไม่ชอบคอนเซปต์ที่แบบว่า...แม่ง Y กันทั้งบริษัท คือกูไม่ได้ต่อต้าน Yaoi นะ แค่ไม่เข้าใจพวกที่ชอบแต่งแบบว่าผู้ชายเยิ้บตูดกันเป็นเรื่องธรรมดา หาคู่นอร์มอลไม่ได้ไรงี้ มันผิดความจริงเกินว่ะ กูว่า
minority report ในหนังกับนิยายต่างกันเยอะปะ
http://www.dek-d.com/board/view/3422447/ มีคนตั้งประเด็นว่านิยายติด Top ปั่นคอมเมนท์เอง เข้าไปดูก่อนโดนลบ
และคำแก้ตัวจากคนเขียน http://image.dek-d.com/27/0410/3158/117688213
555555 เดี๋ยวนี้ยอดคอมเมนต์ทำอะไรไม่ได้แล้วซินะ
อยากหานิยายในอินเตอร์เน็ตที่เป็นpovบุคคลที่1ดีๆสักเรื่องอ่านว่ะโม่ง
มีเรื่องไหนสุกๆบ้างไหม กูชอบแนวแฟนตาซี หรือจะผจญภัยก็ดี
*สนุกๆ
โม่ง คือกูกำลังแต่งนิยายแฟนตาซีเกี่ยวกับสงครามแบบเกมออฟโทรนอยู่ กูกำลังเขียนพลอตคร่าวๆเกี่ยวกับนางเอกของเรื้องแล้วกูรู้สึกแย่มากเลยกำลังคิดว่าจะวางพลอตแบบนี้ดีมั้ย คือกูให้นางเอกเป็นพวกหญิงสาวชนชั้นสูงที่มียศเป็นนายพล เข้าร่วมสงครามล่าอณานิคมที่นึงแล้วโดนจับเป็นเชลยแล้วถูกข่มขืนจนท้องแล้วแท้งแล้วถึงได้หนีมาได้ คือกูรู้สึกแย่สัส มันสงสารตัวละครแต่อีกใจก็คิดว่าแบบนี้แหละดีแล้วเพราะสงครามในความเป็นจริงมันโหดร้าย พวกผู้หญิงที่เป็นเหยื่อสงครามก็ถูกฆ่าข่มขืนกันทั้งนั้น กูเลยไม่อยากเว้นนางเอกเอาไว้ให้บริสุทธิ์สดใสเพียงเพราะเป็นนางเอกอ่ะ แต่กูไม่รู้ว่ามันจะดีจริงป่าววะกับการเขียนให้นางเอกระทมขนาดนี้ คนอ่านจะรับได้มั้ย ขนาดกูเขียนเองยังรู้สึกแย่เลย
ที่ต้องให้ท้องเพราะสมัยก่อนมันไม่มีการป้องกันอยู่แล้วถ้านางเอกโดนบ่อยๆแล้วไม่ท้องมันก็ดูไม่จริง และเนื่องจากนางเอกเป็นเชลยสภาพความเป็นอยู่ในคุกก็ทำให้มันแท้งน่ะ
>>940 ถ้านางเอกรอดมาแบบใสๆดูเวอร์เกินก็จริง แต่รันทดแบบนี้ถามว่ารับได้มั้ย? กูก็รับไม่ได้ว่ะ
ไหนๆก็เป็นถึงนางเอกแล้วไม่มีความสามารถพิเศษหรือจุดเด่นให้พอใช้เอาตัวรอดได้เลยเหรอ สมจริงมันก็ดี แต่ถ้าไม่มีอะไรเหนือกว่าคนอื่นมันก็ไม่ต่างอะไรจากตัวประกอบน่ะสิ อันนี้ความเห็นส่วนตัวนะ เพราะกูก็ไม่รู้รายละเอียดของนิยายมึง
แต่ถ้าให้เลือกจริงๆโดนๆไปก็ได้ ไม่ได้หมายความว่าจะต้องทุกข์ทรมานไปตลอดชีวิตซะหน่อย
>>940 กูรับได้สบาย แต่มึงต้องให้เหตุผลที่เหมาะสมด้วย
ตัวอย่างนะ ทำใมนางเอกถึงเป็นนายพลได้ มีประสบการณ์รบหรือไม่ เพราะเหตุใดถึงต้องออกรบ และทำใมฝ่ายตรงข้ามถึงต้องข่มขืน อันสุดท้ายนี่สำคัญมาก ระบบสงครามโบราณ ยิ่งตัวประกันมีค่ามากยิ่งต้องดูแลดีๆเพื่อเรียกค่าไถ่ เซ็ตติ้งสังคมโบราณส่วนมากถ้าผู้หญิงโดนข่มขืน ยิ่งเป็นชนชั้นสูงมักจะเลือกฆ่าตัวตายมากกว่าอยู่ต่อ
ประเด็นหนึ่งที่ทำให้คนแต่งแทบทุกคนตกม้าตายคือ"วิธีคิด" พวกมึงเอามุมมองของตัวเองซึ่งเป็น"คนยุคปัจจุบัน"เข้าไปใส่ใน"คนยุคอดีต"มากเกินไป ส่วนหนึ่งเพราะขาดความรู้ความเข้าใจทางประวัติศาสตร์ เศรษฐศาสนตร์ ศาสนา การเมือง และอื่นๆอีกเยอะ ดังนั้นในสายตาคนทั่วไปอาจมองว่ามัสนุกมันอะไร แต่ประเด็นคือเนื้อเรื่องมึงมีจุดอ่อน ถ้าคนจะติจริงๆก็ติได้ แต่กูเองส่วนใหญ่จะปล่อยผ่านไป เพราะขี้เกียจดราม่าให้เสียเวลาชีวิต
ปล. เนื้อเรื่องแค่นี้ยังบอกอะไรมากไม่ได้ แต่มึงไปคิดบทที่จะปิดจุดที่กูแนะก่อนดีกว่า เพราะถ้ามึงทำดีๆก็จะทำให้เนื้อเรื่องน่าเชื่อถือขึ้นเยอะ ยกเว้นสำนวนกับวิธีเล่าเรื่องมึงเทพพอจะปิดจุดอ่อนนี้ได้
>>945 ณาน ดาร์คนั่น"ถูกขาย"เว้ย เพราะกษัตริย์ฝรั่งเศสไม่ยอมจายเงินค่าไถ่ และอังกฤษต้องการประหารเธออยู่ก่อนแล้ว แต่ติดธรรมเนียมเรียกค่าไถ่ พอไม่ยอมจ่ายค่าไถ่ก็ตั้งศาลเองประหารเองสบายใจ
นักประวัติศาสตร์ยุคหลังมองว่าการข่มขืนน่าจะเป็นการทำลายชื่อเสียงมากกว่าการทำจริงๆ เพราะหลักฐานต่างๆออกมาจากฝ่ายอังกฤษซะมากกว่า แต่ข้อนี้ก็เป็นที่โต้เถียงกันมานานตั้งแต่ก่อนเธอถูกประหารอีก ดังนั้นก็แล้วแต่คิดละ
ถ้าเอาตัวเอกหญิงแบบฌานน์ ดาร์คก็ได้นะมึง ทำเพื่อประเทศแต่โดนหักหลัง โดนขาย โดนหมิ่นเกียรติ แทนที่จะฆ่าตัวตายก็ไปตั้งกองกำลัง ปราบดาภิเษกเป็นคิงเองแม่ง แล้วก็มาไล่ฆ่าไอ้พวกนี้ คงสะใจพิลึก
คำสาปแม่มดราตรีนี่กูยังหาซื้อได้อยู่ไกมวะ เห็นโม่งบนๆพูดถึงบ่อยจนกูชักจะสนใจ
>>943 นางเอกเป็นชนชั้นสูงแต่ไม่ได้เป็นพวกสมาชิกราชวงศ์น่ะ อารมณ์แบบเป็นตระกูลเก่าแก่ที่ทำงานรับใช้พระราชามาหลายชั่วอายุคน เป็นอัศวินบ้าง เป็นองค์รักษ์ส่วนตัวบ้าง ระดับความสำคัญที่มีต่อพระราชาก็จะประมาณตระกูลของเดอะฮาวน์กับตระกูลแลนนิสเตอร์อ่ะ ไม่ได้สำคัญต่อความรู้สึกมากแต่ก็จะมีบทบาทในกองทัพของประราชามาตลอด ส่วนนางเอกใต่เต้าขึ้นมาด้วยความสามารถและเส้น(เพราะพี่ชายเป็นองค์รักษ์พระราชาด้วย) คือเก่งจริงแต่ก็ได้รับโอกาสมากกว่าคนอื่นเพราะชื่อเสียงของตระกูล คนใน สาเหตุที่ได้เป็นเพราะนายพลคนเก่าถูกปลดข้อหากบฎแล้วคนที่จัดการเรื่องนี้คือนางเอกบวกกับฝีมือและความดีความชอบเก่าๆ เส้น เลยได้รับเลือก
ส่วนเรื่องทำไมต้องข่มขืน เพราะเป็นเหมือนผู้หญิงที่ขึ้นมาเป็นใหญ่เหนือผู้ชายเกินไป มีชื่อเสียง แล้วไอคนที่ข่มขืนมันเป็นมนุษย์ที่เหยียดๆเพศน่ะ(ตำแหน่งสูงด้วย)ว่ามึงเป็นแค่ผู้หญิงแต่ทำใหญ่เหลือเกินนะ อารมณ์ว่าอยากจะกดให้ตกต่ำอ่ะ ถึงจะเป็นชนชั้นสูงแต่ก็ไม่ได้ยิ่งใหญ่มากขนาดเอามาหยุดสงครามได้ เรียกว่ามีค่ามากกว่าเชลยทั่วไปฐานะประมาณเบรียนแห่งทาร์ตน่ะ
และเราวางนิสัยของนางเอกเป็นพวกผู้หญิงที่เห็นชีวิตสำคัญมากที่สุด เพราะวิธีการต่อสู้ของมันเป็นแบบออกแนวหลบหลีกหาจุดอ่อนไม่ได้เป็นพวกเข้าปะทะตรงๆ เพราะงั้นเลยมีถูกเหยียดหยามมาก่อนเป็นพวกขี้ขลาด ไร้เกียรติ แต่มันจะออกแนวไม่แคร์ว่าใครจะว่ายังไง ฆ่าได้ เอาชีวิตรอดได้ก็โอเคแล้ว ดีกว่ามัวแต่ห่วงเกียรติจนตายอะไรแบบนี้อ่ะ มันเลยเลือกที่จะหนีแล้วตามล้างแค้นมากกว่าฆ่าตัวตายอ่ะ
ทั้งหมดนี้คือพล๊อตของนางเอกที่วางไว้คร่าวๆ คิดว่ามันดูใช้ได้มั้ย กูก็เพิ่งเคยแต่งเรื่องแบบนี้ต้องหาข้อมูลอีกมาก แนะนำมาได้เลยนะ
คำสาปแม่มดราตรีถ้าไม่ใช่ลายเส้น waenaglariel นี่กรูไม่ซื้อหรอกนะ
แต่พอซื้อมาอ่านก็สนุกใช้ได้ เสียดายตัวอวยไม่เข้าวิน
คำสาปแม่มดราตรีกุเชียร์พระเอกมาแต่ต้นนะ แต่ความลับในหุบเขาหมอกนี่เซ็งจริงๆ พราก เอย์ระของกู
แนะนำหนังสือที่มีฉากอีโรติคแบบสวยงาม แต่ไม่ใช่นิยายอีโรติคหน่อย
50 shades of grey เป็นเรื่องที่เหมาะกับมึงมาก
กูได้ข่าวมาว่านิยาย vocaloid ขายดีมาก จนเริ่มรู้สึกว่าต่อให้เป็นขยะ ถ้ามันทำเงิน ก็ดีกว่าเพชรที่ไม่มีใครเหลียวแลว่ะ ซับน้ำตาแป๊บ
ขายดีจริงเหรอวะ กูดูไอ้ข้าเจ้าแล้วไม่เห็นมันจะน่าขายดีตรงใหนเลย หรือว่าเป็นเรื่องอื่น
ซีรี่ส์โวคาลอยด์ที่มันยกโขยงมาทั้งชุดอ่ะ คือเนื้อเรื่องก็เพลนๆ แบนๆ แต่ขายได้เพราะแคแรคเตอร์ ได้ยินว่างั้นนะ
กูว่าขายได้ก็โอเคนะ ไม่น่าเกลียดมาก (ยกเว้นคาเงโร่) คือถึงมันเป็นขยะมันก็เป็นขยะที่คนต้องการน่ะมึง ตลาดหนังสือคนไทยส่วนหนึ่งก็คือซื้อตามกระแสและซื้อเพื่อสร้างตัวตนนะมึง
หลังจากเห็นความสำเร็จของทไวไลท์และเทา 50 เฉด กูว่ากระแสแม่งเป็นกันทั้งโลกป่าว ขนาดป๋าคิง นักเขียนคนโปรดของกูยังลงมาแซะทไวไลท์กับเขาด้วย
ป๋าคิง มันเคยอ่านที่คนอื่นวิจารณ์งานตัวเองบ้างป่าววะ
โดนโขลกเละเหมือนกันนะ งานมันไม่ได้จะเลิศเลออะไรเลย
เหตุผลที่พวกนี้ขายได้มันเข้าใจง่ายจะตาย ก็เหมือนทำไมจั๊งฟูดถึงยังขายได้ทั้งๆที่ใครก็รู้ว่ามันไม่ดีต่อสุขภาพ แถมเด็กยังชอบกินอีกตะหาก พอเห็นภาพไหม?
กูถามนิด พวกมึงมีนิยายลงเน็ตเรื่องไหนที่นางเอกนิสัยแม่งหล่อมั้ย(อารมณ์อยากจับทำผัวแบบหัวเห็ดไซโคพาสนะมึง กูไม่รู้จะยกอะไรยกอันนี้ละกัน) คือแม่งมันเฟติสส่วนตัวกูแต่ส่วนใหญ่กูเจอแต่แบบนางเอกตัวถ่วง หรือนางเอกต้องรอพระเอกช่วย ไม่ก็นางเอกงี่เง่าวะ
เพชรยอดขุนพล >>972
เล่าคร่าวๆก็แนวจีนต่างมิตินิยายแปล นางเอกเป็นตำรวจปราบปราม กำลังตามสืบคดีฆ่าต่อเนื่องแต่ดันหลุดไปอีกแดนนึง อยู่ในร่างสาวงามร่างน้อย
ที่ถูกจับส่งไปถวายตัวอีกแคว้นแล้วฮ่องเต้ก็โยนให้จวนแม่ทัพ แม่ทัพก็ไม่สนใจ นางเลยถือโอกาสนี้ อัพกล้ามไปพลาง หาทางกลับโลกไปพลาง
ไปๆมา ดันไปสอนทหารในจวนซะนี่ กูเล่าเรื่องไม่เก่งว่ะ เล่าได้เท่านี้ ลองไปหาอ่านดูละกัน
ภาพประกอบเรื่องนี้เหี้ยจนเป็นที่เรื่องลือ
หนังสือสนุกแต่กุบอกตรงๆว่าเสียดายเงินเพราะรูปวาดในเรื่อง
หนังสือตั้งแพง หาคนอื่นวาดไม่ได้เรอะ
หรือถ้ามึงงกมากก็ไม่ต้องใส่เลยก็ได้นะ
ภาพประกอบแม่งตำนานนนนน. อันนั้นมันยอดคทาไม่ใช่เหรอ ขุนพลยังไม่ออก ภาพเหียกกว่านั้นอยู่ที่บุปผาล้มเมืองเว้ยมึง ภาพเหี้ยมาก ภาพนี่กูได้ยินว่าเป็นแฟนอาร์ตว่ะ ใครวาดภาพสวยๆส่งไปให้แกทีดิวะ
มีตัวอย่างภาพให้ดูป่าววะ กูอยากเห็นวะ
โม่ง เรื่องบอยแอนด์กะดอของป๊อปนี่คือเรื่องที่ป๊อปเขียนให้ตัวเองเป็นพระเอกป่ะ เห็นโม่งด่ากันกูเลยอยากรู้ว่าเรื่องเป็นไง ห่วยไง ขี้เกียจไปหาอ่านเอง เล่าให้ฟังหน่อยดิ
พนักงานชายในคิโนะพารากอนแม่งกวนตีนทุกยุคทุกสมัยเลยวะ
เหลืออีกนิดแล้ว มู้หน้าชื่อไรดี
>>982 เล่าย่อๆก็อีปอบไปเจอระเบิดกลางกรุงแถวๆสยามพารากอน นักเขียนรูปหล่อผู้โด่งดังจึงกลับบ้านไปนั่งคิดนอนคิดเล่นๆว่าใครวะมาวางระเบิด ต่อมาน้องชายของป็อบเสือกมีพลังจิตขึ้นมาเลย แล้วต้องหาอีเด็กหกคนที่เหลือคาดว่าคงเป็นผู้มีพลังจิตเหมือนกัน ทั้งเรื่องไม่มีอะไรนอกจากการโชว์หล่อของดร.ป็อบพระเอกรูปหล่อชาญฉลาด
กูยังพิมพ์ไม่จบ โทดๆ ต่อจากพระเอกรูปหล่อ ก็จะพูดคำคมๆมหาศาล แบบที่ไม่มีใครเขาพูดกันในชีวิตประจำวัน เขียนเหมือนจะเอาต้นแบบมาจากเพื่อนๆแต่เยิ่นเย้อน่าเบื่อ ทุกคนในเรื่องล้วนแต่สวยหล่อราวกับหลุดมาจากกองประกวดซูปเปอร์โมเดล อะไรไม่สำคัญก็เน้นชิบ แต่รวมๆห่วย ไม่ควรให้เหล่าโม่งหยิบมาให้เป็นเสนียดมือ
สหายโม่ง นิ้วกลมมาเป็นวิทยากรในงานบ่มเพาะนักเขียนหน้าใหม่
http://www.dek-d.com/board/view/3423874
>>>/subculture/1243/
เห็นใกล้เต็มแล้วตั้งเลยละกัน
วิ่งควายโลด
( ´Д`) ／ สื่อค้าเมพร้ายยยยยยยโดดดดดดดดดด
( ´Д`) ／ สื่อค้าเมสากกกกกกกเซสสสสสสสสสส
เกงไคน้านเต่นายยย
เซตไตน้านเต่นายย
ถ้าหากลองวิเคราะห์ดูก็พอจะเดาออกค่ะ
สิ่งที่อร่อยที่สุด ก็คือเมล็ดทานตะวันน่ะสิ
ไปเจิมมู้หน้ากันได้แล้วพวกมึง
1000
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.