>>73 เอาจริงๆ มันก็มีการพัฒนานั่นละ ต่อให้ปากกัดตีนถีบ เพียงแต่ทรัพยากรมันจะไปลงกับเรื่องที่เป็น Real Sector เป็นหลัก ดูไทยก็ได้ ยุคสงครามเย็นที่เราเพิ่งพัฒนาประเทศแบบรัฐสมัยใหม่กันจริงๆ (แผนพัฒนาฉบับแรกๆ) อาชีพที่ได้รับความสำคัญคือ ทหาร ตำรวจ ครู วิศวะ หมอ ช่างเทคนิค พยาบาล (อย่างดารายุคเก่าๆ หลายคนจะเล่าว่า ตอนเลือกอาชีพนี้ทั้งนักแสดง-นักร้อง-นักดนตรี แทบจะทะเลาะกับทางบ้าน คือดังจริงแต่ก็โดนเหยียดว่าอาชีพเต้นกินรำกิน) พอยุค 90 ที่ ศก. บูมๆ ยุคนี้พวกคณะประเภทบริหารธุรกิจมาแรง กูจำได้เลยที่ไหนก็แห่เปิด MBA ยังไม่นับพวกหนังสือแนวๆ สอนลงทุน สอนคิดแบบผู้บริหาร แม่งโคตรออกมาเยอะอะ และต่อให้เจอต้มยำกุ้งแต่กระแสเน้นการค้า-ธุรกิจก็ยังมาแรง จะว่าไปก็ยุคปลายๆ 90- ต้นๆ 2000 ละมั้ง เริ่มมีความคิดว่าทหารไม่จำเป็น เดี๋ยวนี้เขารบด้วย ศก. กันแล้ว (พอบวกภาพลักษณ์ทหารเป็นมาเฟียแถมชอบ รปห. ด้วยยิ่งยี้ไปกันใหญ่) ยุค 2000-ต้นๆ 2010 นี่พวกสาย IT มาแรง ตามยุคอินเตอร์เน็ต ก็ยังนับเป็น Real Sector อยู่ แต่พอกลางๆ 2010 นี่คนเริ่มไม่สนใจ Real Sector กันแล้ว คณะสาย Art สาย Creative Economy บูมกันใหญ่ มาจนถึงทุกวันนี้ที่ Soft Power คนพูดกันเกร่อนี่ละ