เฉดเยอะจนงง กูลองแยกแยะให้
แดงเข้ม = ล้มเจัา สาธารณรัฐ ไฟเย็น
แดงธรรมดา = รากหญ้า ปชต กินได้ ไม่แตะ 112 โทนี่+นายทุน
เหลืองเข้ม = สุดโต่ง โหนเจ้า ไม่เอาเมกา ไม่เอาพวกแตะ 112 หมอวรงค์ ทอปนิว
เหลืองธรรมดา = อนุรักษณ์นิยม ไม่โหนมาก พร้อมคุยกับนายทุน แต่ห้ามแตะเจ้า แตะทหาร แตะ ขรก พวก ลุงตูบ ลุงป้อม เสี่ยหนู
พวกที่ว่ามาทั้งหมด คือ มีจุดยืนชัดเจนแล้ว ว่าต้องการอะไร แต
สลิ่ม = มาจากทั้งแดง ทั้งเหลือง ไม่มีจุดยืนชัดเจน เสพสื่อที่คนดูเยอะ เปลี่ยนไปมาตามกระแส ไหลไปตามความนิยม ยึดติดกับภาพลักษณ์ “ดูดีย์” มากกว่าผลงาน ส่วนใหญ่เป็นชนชั้นกลาง มีความขี้อิจฉา และความเหยียด ในตัวเอง คือ อิจฉา อีลีท นายทุน ที่รวยกว่าตัวเอง แต่ก็เหยียดรากหญ้า ว่าโง่ ตัวเองฉลาดกว่า พวก สื่อ นักวิชาการ นักวิจารณ์ ngo บ้าหลักการ บ้าตำรา บ้าอุดมการณ์ มีมากในกลุ่มนี้ เพราะไม่ได้ทำมาหากินเหมือนคนอื่น หรือทำมาหากินสู้คนอื่นเค้าไม่ได้ แต่หากินกับข่าว ความขัดแย้ง นักข่าวกับนักวิชาการจะมีคนสนใจ มีงานมาก ถ้าคนในสังคมขัดแย้ง รุนแรง
“สลิ่ม” คือตัวปัญหา สร้างความขัดแย้งของชาติ เพราะไม่รู้ว่าจะเอาไรกันแน่
พร้อมเปลี่ยนสีได้เสมอ ตามกระแส
แดง ก็คือ แดง
เหลือง ก็คือ เหลือง
สุดโต่ง ก็คือ สุดโต่ง
สลิ่ม ก็คือ พวกชอบเปลี่ยนสี ตอนนี้ชอบ สีส้ม
กปปส = กูเปลี่ยนเป็นส้ม