สิ่งที่น่าเศร้าและน่าผิดหวังที่สุด ก็คือ ทั้งๆ ที่นักกฎหมายและคนทั่วไปทราบถึงเจตนารมณ์ของรัฐธรรมนูญเป็นอย่างดีว่าเหตุใดถึงห้าม สส. เป็นเจ้าของหรือถือหุ้นสื่อ และศาลฎีกาในคดีล่าสุด (คดีชาญชัย อิสระเสนารักษ์, 2566) ก็ได้วินิจฉัยไว้ได้สอดคล้องกับเจตนารมณ์ของรัฐธรรมนูญอย่างชัดเจนที่สุด แทนที่จะช่วยกันส่งเสริมให้การปรับใช้กฎหมายเกิดความชัดเจนแน่นอนและเป็นธรรมอย่างที่ศาลฎีกาได้แสดงไว้เป็นตัวอย่าง แต่นักกฎหมายระดับครูบาอาจารย์ หรืออดีตตุลาการชั้นผู้ใหญ่ กลับช่วยกันชี้ช่องให้เกิดการตีความกฎหมายที่บิดเบือนเจตนารมณ์ สร้างความสับสนและทำลายความแน่นอนในนิติฐานะ อย่างไม่กระดากอาย