หม่อง อรทัย มันตลกไง มึงไม่ขำหรอถามจริง
Last posted
Total of 1000 posts
หม่อง อรทัย มันตลกไง มึงไม่ขำหรอถามจริง
ติ่งหัวเขียวเห่อโม่ง
นต เป็นตุ๊ด
นต เป็นtood
นต เกย์ควีน
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมาครับ
ผมได้เรียน รด.มาจนถึงปี3และต้องไปฝึกภาคสนามที่เขาชนไก่
เป็นเวลา5วัน4คืนครับ การฝึกเป็นไปได้ด้วยดีครับ เหนื่อยมาก
คิดถึงคนที่บ้านมาก คิดถึงเตียงนุ่มๆที่บ้าน คิดถึงอากาศปลอดโปร่ง
เพราะที่นี่ฝุ่นเยอะมากจนจามออกมาน้ำมูกเป็นสีดำเลยครับ
การฝึกดำเนินไปจนถึงวันที่4 ซึ่งเป็นวันที่เหนื่อยที่สุด เพราะต้องเดินเท้า
9-10กิโล เพื่อไปฐานต่างๆ จนได้เจอกับสุดยอดครูฝึก “จ่านรก”ครับ
ก็ฝึกกันไปหมอบคลานตามเรื่องตามราว จนฝึกเสร็จ กลับไปที่กองพัน
ทุกคนเพลียมากแต่ก็ได้รับอนุญาติให้อาบน้ำได้สบายใจ
เรื่องมันเริ่มมาจาก เต๊นท์นอนของผมนั้นอยู่ในโซนที่จะต้องเป็นเวรยาม
ในวันนั้นพอดีซึ่งเป็นเวลาตี3-ตี4ครับ
ผมก็นอนก่อนเลยตอน5ทุ่มผลัดก่อนหน้าก็มาปลุกตอนตี2กว่าๆ
ผมจึงต้องลุกขึ้นไปเฝ้ายามครับ
ปกติแล้วเขาจะแบ่งเป็นคู่ในการเฝ้า1ที่ แต่ เพื่อนผมนั้น
ต้องจัดของจัดกระเป๋าจึงบอกให้ผมล่วงหน้าไปก่อน
ผมก็ต้องไปเฝ้ายามคนเดียว จะเรียกว่าซวยหรืออะไรไม่รู้
แต่ผมต้องไปเฝ้าหน้าห้องน้ำ ซึ่งมืดและดึกแล้ว วังเวงโคตรๆ
ผมก็ยืนไปสักพักนึกขึ้นมาได้ จ่านั้นได้กำชับมาว่า
“พื้นห้องน้ำต้องสะอาดห้ามมีรอยเท้าแม่แต่นิดเดียว” ผมก็หันไปมอง
เช็คในห้องน้ำ มันก็มีรอยเท้าอยู่คู่นึงดูจากรอยแล้ว
ก็น่าจะเข้าห้องส้วมห้องแรกพอดี ผมก็ต้องเช็คว่ามีใครอยู่ในห้องนั้นหรือเปล่า
จะได้รอเขาออกมาแล้วเช็ดถูทีเดียว เพราะตี4แล้วคงไม่มีใครมาใช้ต่อ
“เข้าห้องน้ำอยู่ป่าวครับ” นี่คือสิ่งที่ผมตะโกนไป “ครับ”
เสียงตอบกลับจากคนในห้องน้ำ
ผมก็ยืนรอหน้าห้องน้ำไปเรื่อยๆ รอแล้วรอเล่า20นาทีแล้ว
จนเพื่อนที่เก็บของมา มาพร้อมรองเท้าแตะที่จะใส่
เข้าไปทำความสะอาดได้โดยไม่เปื้อนพื้น
แต่ผมก็ไม่ได้เอะใจเรื่องคนในห้องน้ำอะไรเพราะคิดว่าวันสุดท้าย
เขาอาจจะถ่ายหนักอยู่
ผมจึงให้เพื่อนเข้าไปทำความสะอาดข้างใน สมมุติว่าเพื่อนผมชื่อ ตี๋
“ตี๋ถูห้องอาบน้ำก่อนเลย” มันก็เข้าไปถูส่วนผมก็ยืนเฝ้าข้างหน้า
จนตี๋มันถูห้องอาบน้ำเสร็จมันก็มาถามผม “ห้องส้วมต้องถูด้วยป่าว”
ผมก็ตอบ “เออ แต่รอคนห้องแรกเขาเข้าเสร็จก่อนนะ”
ไอตี๋ก็งง ถามผมว่า “ห้องไหนกูเดินเข้าไปดูไม่เห็นจะมีห้องไหนปิดประตูซักห้อง”
ผมก็งงครับและหันไปมองห้องน้ำห้องนั้น ปรากฏว่าประตูมันเปิดอยู่..
ผมก็งงและดูที่รอยเท้า รอยเท้าก็มีเพียงแค่รอยเท้าที่เดินเข้าไป แล้ว..
เขาออกมาตอนไหน.. ซึ่งผมดูแล้ว มันมีทางออกเดียวแน่นอน
ซึ่งผมก็ยืนอยู่ตลอดและจะปีนออกก็ไม่ได้แน่นอน และรอยเท้าก็มีแค่รอยเดิม
ที่เป็นรอยเข้า แต่ไม่มีรอยที่เดินออกเลย.. แล้วเสียงครับที่ได้ยิน
รอยเท้าที่มีแค่เข้ามันคืออะไร.. ผมก็เลยไม่พูดอะไรครับ
เพื่อนก็ล้างห้องน้ำเสร็จ ผมก็ยืนขนลุกอยู่หน้าห้องน้ำ รอบๆก็เป็นป่ามืดๆอีก
ก็มีเท่านี้แหละครับ เรื่องที่ผมเจอมาขอให้น้องๆปีนี้
ที่ไปเขาชนไก่ เดินทางปลอดภัย สุขภาพแข็งแรงกันทุกคนครับ
เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมาครับ
ผมได้เรียน รด.มาจนถึงปี3และต้องไปฝึกภาคสนามที่เขาชนไก่
เป็นเวลา5วัน4คืนครับ การฝึกเป็นไปได้ด้วยดีครับ เหนื่อยมาก
คิดถึงคนที่บ้านมาก คิดถึงเตียงนุ่มๆที่บ้าน คิดถึงอากาศปลอดโปร่ง
เพราะที่นี่ฝุ่นเยอะมากจนจามออกมาน้ำมูกเป็นสีดำเลยครับ
การฝึกดำเนินไปจนถึงวันที่4 ซึ่งเป็นวันที่เหนื่อยที่สุด เพราะต้องเดินเท้า
9-10กิโล เพื่อไปฐานต่างๆ จนได้เจอกับสุดยอดครูฝึก “จ่านรก”ครับ
ก็ฝึกกันไปหมอบคลานตามเรื่องตามราว จนฝึกเสร็จ กลับไปที่กองพัน
ทุกคนเพลียมากแต่ก็ได้รับอนุญาติให้อาบน้ำได้สบายใจ
เรื่องมันเริ่มมาจาก เต๊นท์นอนของผมนั้นอยู่ในโซนที่จะต้องเป็นเวรยาม
ในวันนั้นพอดีซึ่งเป็นเวลาตี3-ตี4ครับ
ผมก็นอนก่อนเลยตอน5ทุ่มผลัดก่อนหน้าก็มาปลุกตอนตี2กว่าๆ
ผมจึงต้องลุกขึ้นไปเฝ้ายามครับ
ปกติแล้วเขาจะแบ่งเป็นคู่ในการเฝ้า1ที่ แต่ เพื่อนผมนั้น
ต้องจัดของจัดกระเป๋าจึงบอกให้ผมล่วงหน้าไปก่อน
ผมก็ต้องไปเฝ้ายามคนเดียว จะเรียกว่าซวยหรืออะไรไม่รู้
แต่ผมต้องไปเฝ้าหน้าห้องน้ำ ซึ่งมืดและดึกแล้ว วังเวงโคตรๆ
ผมก็ยืนไปสักพักนึกขึ้นมาได้ จ่านั้นได้กำชับมาว่า
“พื้นห้องน้ำต้องสะอาดห้ามมีรอยเท้าแม่แต่นิดเดียว” ผมก็หันไปมอง
เช็คในห้องน้ำ มันก็มีรอยเท้าอยู่คู่นึงดูจากรอยแล้ว
ก็น่าจะเข้าห้องส้วมห้องแรกพอดี ผมก็ต้องเช็คว่ามีใครอยู่ในห้องนั้นหรือเปล่า
จะได้รอเขาออกมาแล้วเช็ดถูทีเดียว เพราะตี4แล้วคงไม่มีใครมาใช้ต่อ
“เข้าห้องน้ำอยู่ป่าวครับ” นี่คือสิ่งที่ผมตะโกนไป “ครับ”
เสียงตอบกลับจากคนในห้องน้ำ
ผมก็ยืนรอหน้าห้องน้ำไปเรื่อยๆ รอแล้วรอเล่า20นาทีแล้ว
จนเพื่อนที่เก็บของมา มาพร้อมรองเท้าแตะที่จะใส่
เข้าไปทำความสะอาดได้โดยไม่เปื้อนพื้น
แต่ผมก็ไม่ได้เอะใจเรื่องคนในห้องน้ำอะไรเพราะคิดว่าวันสุดท้าย
เขาอาจจะถ่ายหนักอยู่
ผมจึงให้เพื่อนเข้าไปทำความสะอาดข้างใน สมมุติว่าเพื่อนผมชื่อ ตี๋
“ตี๋ถูห้องอาบน้ำก่อนเลย” มันก็เข้าไปถูส่วนผมก็ยืนเฝ้าข้างหน้า
จนตี๋มันถูห้องอาบน้ำเสร็จมันก็มาถามผม “ห้องส้วมต้องถูด้วยป่าว”
ผมก็ตอบ “เออ แต่รอคนห้องแรกเขาเข้าเสร็จก่อนนะ”
ไอตี๋ก็งง ถามผมว่า “ห้องไหนกูเดินเข้าไปดูไม่เห็นจะมีห้องไหนปิดประตูซักห้อง”
ผมก็งงครับและหันไปมองห้องน้ำห้องนั้น ปรากฏว่าประตูมันเปิดอยู่..
ผมก็งงและดูที่รอยเท้า รอยเท้าก็มีเพียงแค่รอยเท้าที่เดินเข้าไป แล้ว..
เขาออกมาตอนไหน.. ซึ่งผมดูแล้ว มันมีทางออกเดียวแน่นอน
ซึ่งผมก็ยืนอยู่ตลอดและจะปีนออกก็ไม่ได้แน่นอน และรอยเท้าก็มีแค่รอยเดิม
ที่เป็นรอยเข้า แต่ไม่มีรอยที่เดินออกเลย.. แล้วเสียงครับที่ได้ยิน
รอยเท้าที่มีแค่เข้ามันคืออะไร.. ผมก็เลยไม่พูดอะไรครับ
เพื่อนก็ล้างห้องน้ำเสร็จ ผมก็ยืนขนลุกอยู่หน้าห้องน้ำ รอบๆก็เป็นป่ามืดๆอีก
ก็มีเท่านี้แหละครับ เรื่องที่ผมเจอมาขอให้น้องๆปีนี้
ที่ไปเขาชนไก่ เดินทางปลอดภัย สุขภาพแข็งแรงกันทุกคนครับ
เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมาครับ
ผมได้เรียน รด.มาจนถึงปี3และต้องไปฝึกภาคสนามที่เขาชนไก่
เป็นเวลา5วัน4คืนครับ การฝึกเป็นไปได้ด้วยดีครับ เหนื่อยมาก
คิดถึงคนที่บ้านมาก คิดถึงเตียงนุ่มๆที่บ้าน คิดถึงอากาศปลอดโปร่ง
เพราะที่นี่ฝุ่นเยอะมากจนจามออกมาน้ำมูกเป็นสีดำเลยครับ
การฝึกดำเนินไปจนถึงวันที่4 ซึ่งเป็นวันที่เหนื่อยที่สุด เพราะต้องเดินเท้า
9-10กิโล เพื่อไปฐานต่างๆ จนได้เจอกับสุดยอดครูฝึก “จ่านรก”ครับ
ก็ฝึกกันไปหมอบคลานตามเรื่องตามราว จนฝึกเสร็จ กลับไปที่กองพัน
ทุกคนเพลียมากแต่ก็ได้รับอนุญาติให้อาบน้ำได้สบายใจ
เรื่องมันเริ่มมาจาก เต๊นท์นอนของผมนั้นอยู่ในโซนที่จะต้องเป็นเวรยาม
ในวันนั้นพอดีซึ่งเป็นเวลาตี3-ตี4ครับ
ผมก็นอนก่อนเลยตอน5ทุ่มผลัดก่อนหน้าก็มาปลุกตอนตี2กว่าๆ
ผมจึงต้องลุกขึ้นไปเฝ้ายามครับ
ปกติแล้วเขาจะแบ่งเป็นคู่ในการเฝ้า1ที่ แต่ เพื่อนผมนั้น
ต้องจัดของจัดกระเป๋าจึงบอกให้ผมล่วงหน้าไปก่อน
ผมก็ต้องไปเฝ้ายามคนเดียว จะเรียกว่าซวยหรืออะไรไม่รู้
แต่ผมต้องไปเฝ้าหน้าห้องน้ำ ซึ่งมืดและดึกแล้ว วังเวงโคตรๆ
ผมก็ยืนไปสักพักนึกขึ้นมาได้ จ่านั้นได้กำชับมาว่า
“พื้นห้องน้ำต้องสะอาดห้ามมีรอยเท้าแม่แต่นิดเดียว” ผมก็หันไปมอง
เช็คในห้องน้ำ มันก็มีรอยเท้าอยู่คู่นึงดูจากรอยแล้ว
ก็น่าจะเข้าห้องส้วมห้องแรกพอดี ผมก็ต้องเช็คว่ามีใครอยู่ในห้องนั้นหรือเปล่า
จะได้รอเขาออกมาแล้วเช็ดถูทีเดียว เพราะตี4แล้วคงไม่มีใครมาใช้ต่อ
“เข้าห้องน้ำอยู่ป่าวครับ” นี่คือสิ่งที่ผมตะโกนไป “ครับ”
เสียงตอบกลับจากคนในห้องน้ำ
ผมก็ยืนรอหน้าห้องน้ำไปเรื่อยๆ รอแล้วรอเล่า20นาทีแล้ว
จนเพื่อนที่เก็บของมา มาพร้อมรองเท้าแตะที่จะใส่
เข้าไปทำความสะอาดได้โดยไม่เปื้อนพื้น
แต่ผมก็ไม่ได้เอะใจเรื่องคนในห้องน้ำอะไรเพราะคิดว่าวันสุดท้าย
เขาอาจจะถ่ายหนักอยู่
ผมจึงให้เพื่อนเข้าไปทำความสะอาดข้างใน สมมุติว่าเพื่อนผมชื่อ ตี๋
“ตี๋ถูห้องอาบน้ำก่อนเลย” มันก็เข้าไปถูส่วนผมก็ยืนเฝ้าข้างหน้า
จนตี๋มันถูห้องอาบน้ำเสร็จมันก็มาถามผม “ห้องส้วมต้องถูด้วยป่าว”
ผมก็ตอบ “เออ แต่รอคนห้องแรกเขาเข้าเสร็จก่อนนะ”
ไอตี๋ก็งง ถามผมว่า “ห้องไหนกูเดินเข้าไปดูไม่เห็นจะมีห้องไหนปิดประตูซักห้อง”
ผมก็งงครับและหันไปมองห้องน้ำห้องนั้น ปรากฏว่าประตูมันเปิดอยู่..
ผมก็งงและดูที่รอยเท้า รอยเท้าก็มีเพียงแค่รอยเท้าที่เดินเข้าไป แล้ว..
เขาออกมาตอนไหน.. ซึ่งผมดูแล้ว มันมีทางออกเดียวแน่นอน
ซึ่งผมก็ยืนอยู่ตลอดและจะปีนออกก็ไม่ได้แน่นอน และรอยเท้าก็มีแค่รอยเดิม
ที่เป็นรอยเข้า แต่ไม่มีรอยที่เดินออกเลย.. แล้วเสียงครับที่ได้ยิน
รอยเท้าที่มีแค่เข้ามันคืออะไร.. ผมก็เลยไม่พูดอะไรครับ
เพื่อนก็ล้างห้องน้ำเสร็จ ผมก็ยืนขนลุกอยู่หน้าห้องน้ำ รอบๆก็เป็นป่ามืดๆอีก
ก็มีเท่านี้แหละครับ เรื่องที่ผมเจอมาขอให้น้องๆปีนี้
ที่ไปเขาชนไก่ เดินทางปลอดภัย สุขภาพแข็งแรงกันทุกคนครับ
เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมาครับ
ผมได้เรียน รด.มาจนถึงปี3และต้องไปฝึกภาคสนามที่เขาชนไก่
เป็นเวลา5วัน4คืนครับ การฝึกเป็นไปได้ด้วยดีครับ เหนื่อยมาก
คิดถึงคนที่บ้านมาก คิดถึงเตียงนุ่มๆที่บ้าน คิดถึงอากาศปลอดโปร่ง
เพราะที่นี่ฝุ่นเยอะมากจนจามออกมาน้ำมูกเป็นสีดำเลยครับ
การฝึกดำเนินไปจนถึงวันที่4 ซึ่งเป็นวันที่เหนื่อยที่สุด เพราะต้องเดินเท้า
9-10กิโล เพื่อไปฐานต่างๆ จนได้เจอกับสุดยอดครูฝึก “จ่านรก”ครับ
ก็ฝึกกันไปหมอบคลานตามเรื่องตามราว จนฝึกเสร็จ กลับไปที่กองพัน
ทุกคนเพลียมากแต่ก็ได้รับอนุญาติให้อาบน้ำได้สบายใจ
เรื่องมันเริ่มมาจาก เต๊นท์นอนของผมนั้นอยู่ในโซนที่จะต้องเป็นเวรยาม
ในวันนั้นพอดีซึ่งเป็นเวลาตี3-ตี4ครับ
ผมก็นอนก่อนเลยตอน5ทุ่มผลัดก่อนหน้าก็มาปลุกตอนตี2กว่าๆ
ผมจึงต้องลุกขึ้นไปเฝ้ายามครับ
ปกติแล้วเขาจะแบ่งเป็นคู่ในการเฝ้า1ที่ แต่ เพื่อนผมนั้น
ต้องจัดของจัดกระเป๋าจึงบอกให้ผมล่วงหน้าไปก่อน
ผมก็ต้องไปเฝ้ายามคนเดียว จะเรียกว่าซวยหรืออะไรไม่รู้
แต่ผมต้องไปเฝ้าหน้าห้องน้ำ ซึ่งมืดและดึกแล้ว วังเวงโคตรๆ
ผมก็ยืนไปสักพักนึกขึ้นมาได้ จ่านั้นได้กำชับมาว่า
“พื้นห้องน้ำต้องสะอาดห้ามมีรอยเท้าแม่แต่นิดเดียว” ผมก็หันไปมอง
เช็คในห้องน้ำ มันก็มีรอยเท้าอยู่คู่นึงดูจากรอยแล้ว
ก็น่าจะเข้าห้องส้วมห้องแรกพอดี ผมก็ต้องเช็คว่ามีใครอยู่ในห้องนั้นหรือเปล่า
จะได้รอเขาออกมาแล้วเช็ดถูทีเดียว เพราะตี4แล้วคงไม่มีใครมาใช้ต่อ
“เข้าห้องน้ำอยู่ป่าวครับ” นี่คือสิ่งที่ผมตะโกนไป “ครับ”
เสียงตอบกลับจากคนในห้องน้ำ
ผมก็ยืนรอหน้าห้องน้ำไปเรื่อยๆ รอแล้วรอเล่า20นาทีแล้ว
จนเพื่อนที่เก็บของมา มาพร้อมรองเท้าแตะที่จะใส่
เข้าไปทำความสะอาดได้โดยไม่เปื้อนพื้น
แต่ผมก็ไม่ได้เอะใจเรื่องคนในห้องน้ำอะไรเพราะคิดว่าวันสุดท้าย
เขาอาจจะถ่ายหนักอยู่
ผมจึงให้เพื่อนเข้าไปทำความสะอาดข้างใน สมมุติว่าเพื่อนผมชื่อ ตี๋
“ตี๋ถูห้องอาบน้ำก่อนเลย” มันก็เข้าไปถูส่วนผมก็ยืนเฝ้าข้างหน้า
จนตี๋มันถูห้องอาบน้ำเสร็จมันก็มาถามผม “ห้องส้วมต้องถูด้วยป่าว”
ผมก็ตอบ “เออ แต่รอคนห้องแรกเขาเข้าเสร็จก่อนนะ”
ไอตี๋ก็งง ถามผมว่า “ห้องไหนกูเดินเข้าไปดูไม่เห็นจะมีห้องไหนปิดประตูซักห้อง”
ผมก็งงครับและหันไปมองห้องน้ำห้องนั้น ปรากฏว่าประตูมันเปิดอยู่..
ผมก็งงและดูที่รอยเท้า รอยเท้าก็มีเพียงแค่รอยเท้าที่เดินเข้าไป แล้ว..
เขาออกมาตอนไหน.. ซึ่งผมดูแล้ว มันมีทางออกเดียวแน่นอน
ซึ่งผมก็ยืนอยู่ตลอดและจะปีนออกก็ไม่ได้แน่นอน และรอยเท้าก็มีแค่รอยเดิม
ที่เป็นรอยเข้า แต่ไม่มีรอยที่เดินออกเลย.. แล้วเสียงครับที่ได้ยิน
รอยเท้าที่มีแค่เข้ามันคืออะไร.. ผมก็เลยไม่พูดอะไรครับ
เพื่อนก็ล้างห้องน้ำเสร็จ ผมก็ยืนขนลุกอยู่หน้าห้องน้ำ รอบๆก็เป็นป่ามืดๆอีก
ก็มีเท่านี้แหละครับ เรื่องที่ผมเจอมาขอให้น้องๆปีนี้
ที่ไปเขาชนไก่ เดินทางปลอดภัย สุขภาพแข็งแรงกันทุกคนครับ
เรื่องผีน่ากลัวนี้เกิดขึ้นเมื่อปี 2559 ตอนนั้นผมเรียนอยู่ปี4 มหาลัยหนึ่งในจังหวัดกาญจนบุรี ช่วงปี4 ผมต้องออกฝึกงาน ผมเรียนการท่องเที่ยว ผมกับเพื่อนได้แสวงหาที่ฝึกงานกัน จนมาได้ที่ฝึกงาน เป็นบริษัททัวร์ดำน้ำที่พังงา เกาะสิมิลัน
เมื่อใกล้ถึงเวลาฝึกงาน ผมกับเพื่อนอีกหนึ่งคนก็ได้เดินทางไปจังหวัดพังงาแต่ต้องลงเครื่องที่ภูเก็ต แล้วเจ้าของบริษัททัวร์ก็มารับไปพังงา พาไปส่งที่บ้านพักใกล้บริษัท ที่ทางเจ้าของเช่าไว้ให้ วันรุ่งขึ้นผมกับเพื่อนก็ได้เริ่มฝึกงานโดยทางเจ้าของได้มารับไปที่ฝึกงานตามปกติ พร้อมกับเด็กฝึกงานอีก3คนต่างสถาบันกันเป็นผู้หญิง
เย็นวันนั้นทางเจ้าของได้เข้ามาคุย ว่าขอให้แลกบ้านกับพวกผู้หญิงเพราะบ้านของพวกผู้หญิงอยู่ไกลและเปลี่ยวมาก พวกผมก็โอเคหลังจากจากย้ายเสร็จคืนนั้นก็นอนตามปรกติ สักพักประมาณตี3 ผมก็ได้ยินเสียงคนเดินรอบบ้านเป็นระยะ แต่ก็ไม่คิดอะไรมากคิดว่าเป็นคนเดิน คืนนั้นก็ไม่มีอะไร จนเช้าก็ไปฝึกงานปกติ
เย็นนั้นมีข่าวดีคือต้องย้ายบ้านอีกแล้ว เพราะมีนักศึกษาฝึกงาน มาจากต่างสถาบันเพิ่มอีกสองคนเป็นผู้ชาย เจ้าของได้เช่าบ้านหลังใหญ่ให้ ให้อยู่กัน 4คน ผมกับเพื่อนก็ได้ย้ายมาบ้านหลังนี้ ถึงจะเป็นบ้านหลังใหญ่ แต่ก็มีแค่1ห้องนอน ทำให้ผมกับเพื่อนต้องนอนข้างนอก แต่ผมกับเพื่อนก็ไม่ซีเรียสอะไร อยู่บ้านหลังนี้มาประมาน10วัน
คืนนั้นหลังจากฝึกงานเสร็จก็กลับมาอาบน้ำนอนตามปกติในขณะที่กำลังหลับอยู่นั้น ก็เกิดอาการเหมือนฝันเปียก รู้สึกเหมือนโดนเล้าโลมโดยใครบางคน บอกตรงๆตอนนนั้นฟินมาก แล้วผมก็สะดุ้งตื่นแต่สิ่งที่กำลังเล้าโลมผมมันยังคงทำอยู่
ผมตกใจมากตอนนั้นคิดอยู่อย่างเดียวว่าเด็กฝึกงานที่มาใหม่
ต้องมีใครเป็นเกย์แน่นอน ช่วงนั้นปากของคนที่กำลังเล้าผมเริ่มมาถึงคอ
ยังเล้าไม่หยุด ผมจะหันไปด่าแต่หันไม่ได้ตัวขยับไม่ได้ นาทีนั้นผมรู้แล้วว่าไม่ใช่คน
ผมพยายามท่องนะโม ท่องคาถาที่เคยอ่านเจอในหนังสือมนต์พิธี
จนสุดท้ายก็หลุดมาได้ เช้าวันนั้นผมก็ยังไม่ได้เล่าให้ใครฟัง
เรื่องก็ผ่านมาประมาณ 5วัน คืนนั้นมันมาอีกแล้ว แต่คราวนี้มันมาเหยียบขาผม
สลับเปลี่ยนมาเหยียบหน้าอก และแขนซ้าย ในขณะที่โดนเหยียบแขนซ้ายอยู่นั้น
ผมก็เห็นเป็นขาคนโดยใส่ชุดสีขาว ยาวถึงตาตุ่ม นาทีนั้นผมเจ็บมาก
เลยนึกท่องคาถาเดิม ที่เคยท่อง ในขณะกำลังท่องอยู่ ผู้หญิงคนนั้นได้โน้มตัวลงมา
ผมยาวจนปิดหน้าผม มันมาพูดข้างหูผมว่า คาถานี้กูไม่กลัวหรอก พร้อมหัวเราะเบาๆ นาทีนั้นความกลัวผมหายไปหมด เหลือแต่ความโมโห จึงภาวนาว่าขอให้
บุญบารมีของแม่ช่วยคุ้มครองผมด้วย สักพักก็หลุดมาได้
ตอนเช้าผมได้บอกและเล่า เหตุการณ์ทุกอย่างให้เพื่อนฟัง
แล้วบอกว่าวันนี้ไปทำงานไม่ไหว หลังจากโทรเล่าให้แม่ฟัง
แม่ผมก็บอกจะส่งหลวงปู่ทวดมาไว้ห้อยคอ และให้ผมไปทำบุญที่วัด
ในขณะที่ไปทำบุญที่วัด ก็เจอพระรูปหนึ่ง ซึ่งผมยังไม่ได้เล่าอะไรให้พระฟัง
ท่านก็พูดขึ้นมาว่า มีเวลามาห่มผ้าขาว แล้วนอนวัดสักคืนไหม ทำผมขนลุกไปหมดทั้งตัว แต่ผมปฏิเสธไป หลังจากนั้น ก็ห้อยพระที่แม่ส่งมาให้ จากนั้นก็ไม่เจออะไรอีก
หลังจากนั้นไม่นาน รุ่นพี่ที่ฝึกงานคนหนึ่งบ้านอยู่ตรงข้ามกันได้โทรหาผมช่วงประมาณตี2แล้วบอก คืนนี้ขอนอนด้วย พอผมไปเปิดประตุให้ พี่เขาก็ทำหน้าตื่นเต้น ตื่นๆ
และเล่าให้ผมฟังว่า หลังจากที่เขาไปซื้อของกลับมากำลังเอารถรถจอด
พี่เขาเห็นผู้หญิงผมยาวใส่ชุดสีขาวยาวถึงตาตุ่มเดินทะลุเข้าประตูบ้านเขาไป
เลยขอมานอนกะผม หลังจากนั้นผมก็ไม่เจออะไรอีกเลยจนกระทั่ง
ฝึกงานเสร็จก็กลับกาญจนบุรี แต่เด็กต่างสถาบันอีกสองคนยังเหลืออีก10วัน
และโทรมาเล่าให้ผมฟังว่าย้ายออกมานอนข้างนอกที่ผมนอน เพราะในห้องมันร้อน นอนๆอยู่ก็มีคนมาเคาะประตูแต่ไม่กล้าเปิดเพราะมันดึกแล้ว แต่เห็นได้จากช่องใต้ประตูว่าเห็นเป็นขาคนนุ่งผ้ายาวถึงตาตุ่มยืนอยู่หน้าประตู
ซึ่งผมคิดว่าหน้าจะเป็นคนเดียวกัน นั่นทำให้ผมสบายใจว่า
ผี ไม่ได้ตามผมกลับมาบ้าน ลืมบอกไปว่าแปลกมากทุกๆวันที่ผมกลับจากที่ฝึกงาน
ทุกเย็นจะมีเส้นผมของผู้หญิงกองอยู่บนที่นอนเต็มไปหมด เป็นยังงี้ทุกวัน
และอีกอย่างสถานที่ตรงนั้นก็เป็นที่ๆเคยโดน สึนามิ
นี่เป็นเหตุการณ์การเจอผีที่ชัดเจนสำหรับผม ตั้งแต่เคยเจอมา ขอบคุณ
เรื่องผีน่ากลัวนี้เกิดขึ้นเมื่อปี 2559 ตอนนั้นผมเรียนอยู่ปี4 มหาลัยหนึ่งในจังหวัดกาญจนบุรี ช่วงปี4 ผมต้องออกฝึกงาน ผมเรียนการท่องเที่ยว ผมกับเพื่อนได้แสวงหาที่ฝึกงานกัน จนมาได้ที่ฝึกงาน เป็นบริษัททัวร์ดำน้ำที่พังงา เกาะสิมิลัน
เมื่อใกล้ถึงเวลาฝึกงาน ผมกับเพื่อนอีกหนึ่งคนก็ได้เดินทางไปจังหวัดพังงาแต่ต้องลงเครื่องที่ภูเก็ต แล้วเจ้าของบริษัททัวร์ก็มารับไปพังงา พาไปส่งที่บ้านพักใกล้บริษัท ที่ทางเจ้าของเช่าไว้ให้ วันรุ่งขึ้นผมกับเพื่อนก็ได้เริ่มฝึกงานโดยทางเจ้าของได้มารับไปที่ฝึกงานตามปกติ พร้อมกับเด็กฝึกงานอีก3คนต่างสถาบันกันเป็นผู้หญิง
เย็นวันนั้นทางเจ้าของได้เข้ามาคุย ว่าขอให้แลกบ้านกับพวกผู้หญิงเพราะบ้านของพวกผู้หญิงอยู่ไกลและเปลี่ยวมาก พวกผมก็โอเคหลังจากจากย้ายเสร็จคืนนั้นก็นอนตามปรกติ สักพักประมาณตี3 ผมก็ได้ยินเสียงคนเดินรอบบ้านเป็นระยะ แต่ก็ไม่คิดอะไรมากคิดว่าเป็นคนเดิน คืนนั้นก็ไม่มีอะไร จนเช้าก็ไปฝึกงานปกติ
เย็นนั้นมีข่าวดีคือต้องย้ายบ้านอีกแล้ว เพราะมีนักศึกษาฝึกงาน มาจากต่างสถาบันเพิ่มอีกสองคนเป็นผู้ชาย เจ้าของได้เช่าบ้านหลังใหญ่ให้ ให้อยู่กัน 4คน ผมกับเพื่อนก็ได้ย้ายมาบ้านหลังนี้ ถึงจะเป็นบ้านหลังใหญ่ แต่ก็มีแค่1ห้องนอน ทำให้ผมกับเพื่อนต้องนอนข้างนอก แต่ผมกับเพื่อนก็ไม่ซีเรียสอะไร อยู่บ้านหลังนี้มาประมาน10วัน
คืนนั้นหลังจากฝึกงานเสร็จก็กลับมาอาบน้ำนอนตามปกติในขณะที่กำลังหลับอยู่นั้น ก็เกิดอาการเหมือนฝันเปียก รู้สึกเหมือนโดนเล้าโลมโดยใครบางคน บอกตรงๆตอนนนั้นฟินมาก แล้วผมก็สะดุ้งตื่นแต่สิ่งที่กำลังเล้าโลมผมมันยังคงทำอยู่
ผมตกใจมากตอนนั้นคิดอยู่อย่างเดียวว่าเด็กฝึกงานที่มาใหม่
ต้องมีใครเป็นเกย์แน่นอน ช่วงนั้นปากของคนที่กำลังเล้าผมเริ่มมาถึงคอ
ยังเล้าไม่หยุด ผมจะหันไปด่าแต่หันไม่ได้ตัวขยับไม่ได้ นาทีนั้นผมรู้แล้วว่าไม่ใช่คน
ผมพยายามท่องนะโม ท่องคาถาที่เคยอ่านเจอในหนังสือมนต์พิธี
จนสุดท้ายก็หลุดมาได้ เช้าวันนั้นผมก็ยังไม่ได้เล่าให้ใครฟัง
เรื่องก็ผ่านมาประมาณ 5วัน คืนนั้นมันมาอีกแล้ว แต่คราวนี้มันมาเหยียบขาผม
สลับเปลี่ยนมาเหยียบหน้าอก และแขนซ้าย ในขณะที่โดนเหยียบแขนซ้ายอยู่นั้น
ผมก็เห็นเป็นขาคนโดยใส่ชุดสีขาว ยาวถึงตาตุ่ม นาทีนั้นผมเจ็บมาก
เลยนึกท่องคาถาเดิม ที่เคยท่อง ในขณะกำลังท่องอยู่ ผู้หญิงคนนั้นได้โน้มตัวลงมา
ผมยาวจนปิดหน้าผม มันมาพูดข้างหูผมว่า คาถานี้กูไม่กลัวหรอก พร้อมหัวเราะเบาๆ นาทีนั้นความกลัวผมหายไปหมด เหลือแต่ความโมโห จึงภาวนาว่าขอให้
บุญบารมีของแม่ช่วยคุ้มครองผมด้วย สักพักก็หลุดมาได้
ตอนเช้าผมได้บอกและเล่า เหตุการณ์ทุกอย่างให้เพื่อนฟัง
แล้วบอกว่าวันนี้ไปทำงานไม่ไหว หลังจากโทรเล่าให้แม่ฟัง
แม่ผมก็บอกจะส่งหลวงปู่ทวดมาไว้ห้อยคอ และให้ผมไปทำบุญที่วัด
ในขณะที่ไปทำบุญที่วัด ก็เจอพระรูปหนึ่ง ซึ่งผมยังไม่ได้เล่าอะไรให้พระฟัง
ท่านก็พูดขึ้นมาว่า มีเวลามาห่มผ้าขาว แล้วนอนวัดสักคืนไหม ทำผมขนลุกไปหมดทั้งตัว แต่ผมปฏิเสธไป หลังจากนั้น ก็ห้อยพระที่แม่ส่งมาให้ จากนั้นก็ไม่เจออะไรอีก
หลังจากนั้นไม่นาน รุ่นพี่ที่ฝึกงานคนหนึ่งบ้านอยู่ตรงข้ามกันได้โทรหาผมช่วงประมาณตี2แล้วบอก คืนนี้ขอนอนด้วย พอผมไปเปิดประตุให้ พี่เขาก็ทำหน้าตื่นเต้น ตื่นๆ
และเล่าให้ผมฟังว่า หลังจากที่เขาไปซื้อของกลับมากำลังเอารถรถจอด
พี่เขาเห็นผู้หญิงผมยาวใส่ชุดสีขาวยาวถึงตาตุ่มเดินทะลุเข้าประตูบ้านเขาไป
เลยขอมานอนกะผม หลังจากนั้นผมก็ไม่เจออะไรอีกเลยจนกระทั่ง
ฝึกงานเสร็จก็กลับกาญจนบุรี แต่เด็กต่างสถาบันอีกสองคนยังเหลืออีก10วัน
และโทรมาเล่าให้ผมฟังว่าย้ายออกมานอนข้างนอกที่ผมนอน เพราะในห้องมันร้อน นอนๆอยู่ก็มีคนมาเคาะประตูแต่ไม่กล้าเปิดเพราะมันดึกแล้ว แต่เห็นได้จากช่องใต้ประตูว่าเห็นเป็นขาคนนุ่งผ้ายาวถึงตาตุ่มยืนอยู่หน้าประตู
ซึ่งผมคิดว่าหน้าจะเป็นคนเดียวกัน นั่นทำให้ผมสบายใจว่า
ผี ไม่ได้ตามผมกลับมาบ้าน ลืมบอกไปว่าแปลกมากทุกๆวันที่ผมกลับจากที่ฝึกงาน
ทุกเย็นจะมีเส้นผมของผู้หญิงกองอยู่บนที่นอนเต็มไปหมด เป็นยังงี้ทุกวัน
และอีกอย่างสถานที่ตรงนั้นก็เป็นที่ๆเคยโดน สึนามิ
นี่เป็นเหตุการณ์การเจอผีที่ชัดเจนสำหรับผม ตั้งแต่เคยเจอมา ขอบคุณ
เรื่องผีน่ากลัวนี้เกิดขึ้นเมื่อปี 2559 ตอนนั้นผมเรียนอยู่ปี4 มหาลัยหนึ่งในจังหวัดกาญจนบุรี ช่วงปี4 ผมต้องออกฝึกงาน ผมเรียนการท่องเที่ยว ผมกับเพื่อนได้แสวงหาที่ฝึกงานกัน จนมาได้ที่ฝึกงาน เป็นบริษัททัวร์ดำน้ำที่พังงา เกาะสิมิลัน
เมื่อใกล้ถึงเวลาฝึกงาน ผมกับเพื่อนอีกหนึ่งคนก็ได้เดินทางไปจังหวัดพังงาแต่ต้องลงเครื่องที่ภูเก็ต แล้วเจ้าของบริษัททัวร์ก็มารับไปพังงา พาไปส่งที่บ้านพักใกล้บริษัท ที่ทางเจ้าของเช่าไว้ให้ วันรุ่งขึ้นผมกับเพื่อนก็ได้เริ่มฝึกงานโดยทางเจ้าของได้มารับไปที่ฝึกงานตามปกติ พร้อมกับเด็กฝึกงานอีก3คนต่างสถาบันกันเป็นผู้หญิง
เย็นวันนั้นทางเจ้าของได้เข้ามาคุย ว่าขอให้แลกบ้านกับพวกผู้หญิงเพราะบ้านของพวกผู้หญิงอยู่ไกลและเปลี่ยวมาก พวกผมก็โอเคหลังจากจากย้ายเสร็จคืนนั้นก็นอนตามปรกติ สักพักประมาณตี3 ผมก็ได้ยินเสียงคนเดินรอบบ้านเป็นระยะ แต่ก็ไม่คิดอะไรมากคิดว่าเป็นคนเดิน คืนนั้นก็ไม่มีอะไร จนเช้าก็ไปฝึกงานปกติ
เย็นนั้นมีข่าวดีคือต้องย้ายบ้านอีกแล้ว เพราะมีนักศึกษาฝึกงาน มาจากต่างสถาบันเพิ่มอีกสองคนเป็นผู้ชาย เจ้าของได้เช่าบ้านหลังใหญ่ให้ ให้อยู่กัน 4คน ผมกับเพื่อนก็ได้ย้ายมาบ้านหลังนี้ ถึงจะเป็นบ้านหลังใหญ่ แต่ก็มีแค่1ห้องนอน ทำให้ผมกับเพื่อนต้องนอนข้างนอก แต่ผมกับเพื่อนก็ไม่ซีเรียสอะไร อยู่บ้านหลังนี้มาประมาน10วัน
คืนนั้นหลังจากฝึกงานเสร็จก็กลับมาอาบน้ำนอนตามปกติในขณะที่กำลังหลับอยู่นั้น ก็เกิดอาการเหมือนฝันเปียก รู้สึกเหมือนโดนเล้าโลมโดยใครบางคน บอกตรงๆตอนนนั้นฟินมาก แล้วผมก็สะดุ้งตื่นแต่สิ่งที่กำลังเล้าโลมผมมันยังคงทำอยู่
ผมตกใจมากตอนนั้นคิดอยู่อย่างเดียวว่าเด็กฝึกงานที่มาใหม่
ต้องมีใครเป็นเกย์แน่นอน ช่วงนั้นปากของคนที่กำลังเล้าผมเริ่มมาถึงคอ
ยังเล้าไม่หยุด ผมจะหันไปด่าแต่หันไม่ได้ตัวขยับไม่ได้ นาทีนั้นผมรู้แล้วว่าไม่ใช่คน
ผมพยายามท่องนะโม ท่องคาถาที่เคยอ่านเจอในหนังสือมนต์พิธี
จนสุดท้ายก็หลุดมาได้ เช้าวันนั้นผมก็ยังไม่ได้เล่าให้ใครฟัง
เรื่องก็ผ่านมาประมาณ 5วัน คืนนั้นมันมาอีกแล้ว แต่คราวนี้มันมาเหยียบขาผม
สลับเปลี่ยนมาเหยียบหน้าอก และแขนซ้าย ในขณะที่โดนเหยียบแขนซ้ายอยู่นั้น
ผมก็เห็นเป็นขาคนโดยใส่ชุดสีขาว ยาวถึงตาตุ่ม นาทีนั้นผมเจ็บมาก
เลยนึกท่องคาถาเดิม ที่เคยท่อง ในขณะกำลังท่องอยู่ ผู้หญิงคนนั้นได้โน้มตัวลงมา
ผมยาวจนปิดหน้าผม มันมาพูดข้างหูผมว่า คาถานี้กูไม่กลัวหรอก พร้อมหัวเราะเบาๆ นาทีนั้นความกลัวผมหายไปหมด เหลือแต่ความโมโห จึงภาวนาว่าขอให้
บุญบารมีของแม่ช่วยคุ้มครองผมด้วย สักพักก็หลุดมาได้
ตอนเช้าผมได้บอกและเล่า เหตุการณ์ทุกอย่างให้เพื่อนฟัง
แล้วบอกว่าวันนี้ไปทำงานไม่ไหว หลังจากโทรเล่าให้แม่ฟัง
แม่ผมก็บอกจะส่งหลวงปู่ทวดมาไว้ห้อยคอ และให้ผมไปทำบุญที่วัด
ในขณะที่ไปทำบุญที่วัด ก็เจอพระรูปหนึ่ง ซึ่งผมยังไม่ได้เล่าอะไรให้พระฟัง
ท่านก็พูดขึ้นมาว่า มีเวลามาห่มผ้าขาว แล้วนอนวัดสักคืนไหม ทำผมขนลุกไปหมดทั้งตัว แต่ผมปฏิเสธไป หลังจากนั้น ก็ห้อยพระที่แม่ส่งมาให้ จากนั้นก็ไม่เจออะไรอีก
หลังจากนั้นไม่นาน รุ่นพี่ที่ฝึกงานคนหนึ่งบ้านอยู่ตรงข้ามกันได้โทรหาผมช่วงประมาณตี2แล้วบอก คืนนี้ขอนอนด้วย พอผมไปเปิดประตุให้ พี่เขาก็ทำหน้าตื่นเต้น ตื่นๆ
และเล่าให้ผมฟังว่า หลังจากที่เขาไปซื้อของกลับมากำลังเอารถรถจอด
พี่เขาเห็นผู้หญิงผมยาวใส่ชุดสีขาวยาวถึงตาตุ่มเดินทะลุเข้าประตูบ้านเขาไป
เลยขอมานอนกะผม หลังจากนั้นผมก็ไม่เจออะไรอีกเลยจนกระทั่ง
ฝึกงานเสร็จก็กลับกาญจนบุรี แต่เด็กต่างสถาบันอีกสองคนยังเหลืออีก10วัน
และโทรมาเล่าให้ผมฟังว่าย้ายออกมานอนข้างนอกที่ผมนอน เพราะในห้องมันร้อน นอนๆอยู่ก็มีคนมาเคาะประตูแต่ไม่กล้าเปิดเพราะมันดึกแล้ว แต่เห็นได้จากช่องใต้ประตูว่าเห็นเป็นขาคนนุ่งผ้ายาวถึงตาตุ่มยืนอยู่หน้าประตู
ซึ่งผมคิดว่าหน้าจะเป็นคนเดียวกัน นั่นทำให้ผมสบายใจว่า
ผี ไม่ได้ตามผมกลับมาบ้าน ลืมบอกไปว่าแปลกมากทุกๆวันที่ผมกลับจากที่ฝึกงาน
ทุกเย็นจะมีเส้นผมของผู้หญิงกองอยู่บนที่นอนเต็มไปหมด เป็นยังงี้ทุกวัน
และอีกอย่างสถานที่ตรงนั้นก็เป็นที่ๆเคยโดน สึนามิ
นี่เป็นเหตุการณ์การเจอผีที่ชัดเจนสำหรับผม ตั้งแต่เคยเจอมา ขอบคุณ
เรื่องผีน่ากลัวนี้เกิดขึ้นเมื่อปี 2559 ตอนนั้นผมเรียนอยู่ปี4 มหาลัยหนึ่งในจังหวัดกาญจนบุรี ช่วงปี4 ผมต้องออกฝึกงาน ผมเรียนการท่องเที่ยว ผมกับเพื่อนได้แสวงหาที่ฝึกงานกัน จนมาได้ที่ฝึกงาน เป็นบริษัททัวร์ดำน้ำที่พังงา เกาะสิมิลัน
เมื่อใกล้ถึงเวลาฝึกงาน ผมกับเพื่อนอีกหนึ่งคนก็ได้เดินทางไปจังหวัดพังงาแต่ต้องลงเครื่องที่ภูเก็ต แล้วเจ้าของบริษัททัวร์ก็มารับไปพังงา พาไปส่งที่บ้านพักใกล้บริษัท ที่ทางเจ้าของเช่าไว้ให้ วันรุ่งขึ้นผมกับเพื่อนก็ได้เริ่มฝึกงานโดยทางเจ้าของได้มารับไปที่ฝึกงานตามปกติ พร้อมกับเด็กฝึกงานอีก3คนต่างสถาบันกันเป็นผู้หญิง
เย็นวันนั้นทางเจ้าของได้เข้ามาคุย ว่าขอให้แลกบ้านกับพวกผู้หญิงเพราะบ้านของพวกผู้หญิงอยู่ไกลและเปลี่ยวมาก พวกผมก็โอเคหลังจากจากย้ายเสร็จคืนนั้นก็นอนตามปรกติ สักพักประมาณตี3 ผมก็ได้ยินเสียงคนเดินรอบบ้านเป็นระยะ แต่ก็ไม่คิดอะไรมากคิดว่าเป็นคนเดิน คืนนั้นก็ไม่มีอะไร จนเช้าก็ไปฝึกงานปกติ
เย็นนั้นมีข่าวดีคือต้องย้ายบ้านอีกแล้ว เพราะมีนักศึกษาฝึกงาน มาจากต่างสถาบันเพิ่มอีกสองคนเป็นผู้ชาย เจ้าของได้เช่าบ้านหลังใหญ่ให้ ให้อยู่กัน 4คน ผมกับเพื่อนก็ได้ย้ายมาบ้านหลังนี้ ถึงจะเป็นบ้านหลังใหญ่ แต่ก็มีแค่1ห้องนอน ทำให้ผมกับเพื่อนต้องนอนข้างนอก แต่ผมกับเพื่อนก็ไม่ซีเรียสอะไร อยู่บ้านหลังนี้มาประมาน10วัน
คืนนั้นหลังจากฝึกงานเสร็จก็กลับมาอาบน้ำนอนตามปกติในขณะที่กำลังหลับอยู่นั้น ก็เกิดอาการเหมือนฝันเปียก รู้สึกเหมือนโดนเล้าโลมโดยใครบางคน บอกตรงๆตอนนนั้นฟินมาก แล้วผมก็สะดุ้งตื่นแต่สิ่งที่กำลังเล้าโลมผมมันยังคงทำอยู่
ผมตกใจมากตอนนั้นคิดอยู่อย่างเดียวว่าเด็กฝึกงานที่มาใหม่
ต้องมีใครเป็นเกย์แน่นอน ช่วงนั้นปากของคนที่กำลังเล้าผมเริ่มมาถึงคอ
ยังเล้าไม่หยุด ผมจะหันไปด่าแต่หันไม่ได้ตัวขยับไม่ได้ นาทีนั้นผมรู้แล้วว่าไม่ใช่คน
ผมพยายามท่องนะโม ท่องคาถาที่เคยอ่านเจอในหนังสือมนต์พิธี
จนสุดท้ายก็หลุดมาได้ เช้าวันนั้นผมก็ยังไม่ได้เล่าให้ใครฟัง
เรื่องก็ผ่านมาประมาณ 5วัน คืนนั้นมันมาอีกแล้ว แต่คราวนี้มันมาเหยียบขาผม
สลับเปลี่ยนมาเหยียบหน้าอก และแขนซ้าย ในขณะที่โดนเหยียบแขนซ้ายอยู่นั้น
ผมก็เห็นเป็นขาคนโดยใส่ชุดสีขาว ยาวถึงตาตุ่ม นาทีนั้นผมเจ็บมาก
เลยนึกท่องคาถาเดิม ที่เคยท่อง ในขณะกำลังท่องอยู่ ผู้หญิงคนนั้นได้โน้มตัวลงมา
ผมยาวจนปิดหน้าผม มันมาพูดข้างหูผมว่า คาถานี้กูไม่กลัวหรอก พร้อมหัวเราะเบาๆ นาทีนั้นความกลัวผมหายไปหมด เหลือแต่ความโมโห จึงภาวนาว่าขอให้
บุญบารมีของแม่ช่วยคุ้มครองผมด้วย สักพักก็หลุดมาได้
ตอนเช้าผมได้บอกและเล่า เหตุการณ์ทุกอย่างให้เพื่อนฟัง
แล้วบอกว่าวันนี้ไปทำงานไม่ไหว หลังจากโทรเล่าให้แม่ฟัง
แม่ผมก็บอกจะส่งหลวงปู่ทวดมาไว้ห้อยคอ และให้ผมไปทำบุญที่วัด
ในขณะที่ไปทำบุญที่วัด ก็เจอพระรูปหนึ่ง ซึ่งผมยังไม่ได้เล่าอะไรให้พระฟัง
ท่านก็พูดขึ้นมาว่า มีเวลามาห่มผ้าขาว แล้วนอนวัดสักคืนไหม ทำผมขนลุกไปหมดทั้งตัว แต่ผมปฏิเสธไป หลังจากนั้น ก็ห้อยพระที่แม่ส่งมาให้ จากนั้นก็ไม่เจออะไรอีก
หลังจากนั้นไม่นาน รุ่นพี่ที่ฝึกงานคนหนึ่งบ้านอยู่ตรงข้ามกันได้โทรหาผมช่วงประมาณตี2แล้วบอก คืนนี้ขอนอนด้วย พอผมไปเปิดประตุให้ พี่เขาก็ทำหน้าตื่นเต้น ตื่นๆ
และเล่าให้ผมฟังว่า หลังจากที่เขาไปซื้อของกลับมากำลังเอารถรถจอด
พี่เขาเห็นผู้หญิงผมยาวใส่ชุดสีขาวยาวถึงตาตุ่มเดินทะลุเข้าประตูบ้านเขาไป
เลยขอมานอนกะผม หลังจากนั้นผมก็ไม่เจออะไรอีกเลยจนกระทั่ง
ฝึกงานเสร็จก็กลับกาญจนบุรี แต่เด็กต่างสถาบันอีกสองคนยังเหลืออีก10วัน
และโทรมาเล่าให้ผมฟังว่าย้ายออกมานอนข้างนอกที่ผมนอน เพราะในห้องมันร้อน นอนๆอยู่ก็มีคนมาเคาะประตูแต่ไม่กล้าเปิดเพราะมันดึกแล้ว แต่เห็นได้จากช่องใต้ประตูว่าเห็นเป็นขาคนนุ่งผ้ายาวถึงตาตุ่มยืนอยู่หน้าประตู
ซึ่งผมคิดว่าหน้าจะเป็นคนเดียวกัน นั่นทำให้ผมสบายใจว่า
ผี ไม่ได้ตามผมกลับมาบ้าน ลืมบอกไปว่าแปลกมากทุกๆวันที่ผมกลับจากที่ฝึกงาน
ทุกเย็นจะมีเส้นผมของผู้หญิงกองอยู่บนที่นอนเต็มไปหมด เป็นยังงี้ทุกวัน
และอีกอย่างสถานที่ตรงนั้นก็เป็นที่ๆเคยโดน สึนามิ
นี่เป็นเหตุการณ์การเจอผีที่ชัดเจนสำหรับผม ตั้งแต่เคยเจอมา ขอบคุณ
เรื่องผีน่ากลัวนี้เกิดขึ้นเมื่อปี 2559 ตอนนั้นผมเรียนอยู่ปี4 มหาลัยหนึ่งในจังหวัดกาญจนบุรี ช่วงปี4 ผมต้องออกฝึกงาน ผมเรียนการท่องเที่ยว ผมกับเพื่อนได้แสวงหาที่ฝึกงานกัน จนมาได้ที่ฝึกงาน เป็นบริษัททัวร์ดำน้ำที่พังงา เกาะสิมิลัน
เมื่อใกล้ถึงเวลาฝึกงาน ผมกับเพื่อนอีกหนึ่งคนก็ได้เดินทางไปจังหวัดพังงาแต่ต้องลงเครื่องที่ภูเก็ต แล้วเจ้าของบริษัททัวร์ก็มารับไปพังงา พาไปส่งที่บ้านพักใกล้บริษัท ที่ทางเจ้าของเช่าไว้ให้ วันรุ่งขึ้นผมกับเพื่อนก็ได้เริ่มฝึกงานโดยทางเจ้าของได้มารับไปที่ฝึกงานตามปกติ พร้อมกับเด็กฝึกงานอีก3คนต่างสถาบันกันเป็นผู้หญิง
เย็นวันนั้นทางเจ้าของได้เข้ามาคุย ว่าขอให้แลกบ้านกับพวกผู้หญิงเพราะบ้านของพวกผู้หญิงอยู่ไกลและเปลี่ยวมาก พวกผมก็โอเคหลังจากจากย้ายเสร็จคืนนั้นก็นอนตามปรกติ สักพักประมาณตี3 ผมก็ได้ยินเสียงคนเดินรอบบ้านเป็นระยะ แต่ก็ไม่คิดอะไรมากคิดว่าเป็นคนเดิน คืนนั้นก็ไม่มีอะไร จนเช้าก็ไปฝึกงานปกติ
เย็นนั้นมีข่าวดีคือต้องย้ายบ้านอีกแล้ว เพราะมีนักศึกษาฝึกงาน มาจากต่างสถาบันเพิ่มอีกสองคนเป็นผู้ชาย เจ้าของได้เช่าบ้านหลังใหญ่ให้ ให้อยู่กัน 4คน ผมกับเพื่อนก็ได้ย้ายมาบ้านหลังนี้ ถึงจะเป็นบ้านหลังใหญ่ แต่ก็มีแค่1ห้องนอน ทำให้ผมกับเพื่อนต้องนอนข้างนอก แต่ผมกับเพื่อนก็ไม่ซีเรียสอะไร อยู่บ้านหลังนี้มาประมาน10วัน
คืนนั้นหลังจากฝึกงานเสร็จก็กลับมาอาบน้ำนอนตามปกติในขณะที่กำลังหลับอยู่นั้น ก็เกิดอาการเหมือนฝันเปียก รู้สึกเหมือนโดนเล้าโลมโดยใครบางคน บอกตรงๆตอนนนั้นฟินมาก แล้วผมก็สะดุ้งตื่นแต่สิ่งที่กำลังเล้าโลมผมมันยังคงทำอยู่
ผมตกใจมากตอนนั้นคิดอยู่อย่างเดียวว่าเด็กฝึกงานที่มาใหม่
ต้องมีใครเป็นเกย์แน่นอน ช่วงนั้นปากของคนที่กำลังเล้าผมเริ่มมาถึงคอ
ยังเล้าไม่หยุด ผมจะหันไปด่าแต่หันไม่ได้ตัวขยับไม่ได้ นาทีนั้นผมรู้แล้วว่าไม่ใช่คน
ผมพยายามท่องนะโม ท่องคาถาที่เคยอ่านเจอในหนังสือมนต์พิธี
จนสุดท้ายก็หลุดมาได้ เช้าวันนั้นผมก็ยังไม่ได้เล่าให้ใครฟัง
เรื่องก็ผ่านมาประมาณ 5วัน คืนนั้นมันมาอีกแล้ว แต่คราวนี้มันมาเหยียบขาผม
สลับเปลี่ยนมาเหยียบหน้าอก และแขนซ้าย ในขณะที่โดนเหยียบแขนซ้ายอยู่นั้น
ผมก็เห็นเป็นขาคนโดยใส่ชุดสีขาว ยาวถึงตาตุ่ม นาทีนั้นผมเจ็บมาก
เลยนึกท่องคาถาเดิม ที่เคยท่อง ในขณะกำลังท่องอยู่ ผู้หญิงคนนั้นได้โน้มตัวลงมา
ผมยาวจนปิดหน้าผม มันมาพูดข้างหูผมว่า คาถานี้กูไม่กลัวหรอก พร้อมหัวเราะเบาๆ นาทีนั้นความกลัวผมหายไปหมด เหลือแต่ความโมโห จึงภาวนาว่าขอให้
บุญบารมีของแม่ช่วยคุ้มครองผมด้วย สักพักก็หลุดมาได้
ตอนเช้าผมได้บอกและเล่า เหตุการณ์ทุกอย่างให้เพื่อนฟัง
แล้วบอกว่าวันนี้ไปทำงานไม่ไหว หลังจากโทรเล่าให้แม่ฟัง
แม่ผมก็บอกจะส่งหลวงปู่ทวดมาไว้ห้อยคอ และให้ผมไปทำบุญที่วัด
ในขณะที่ไปทำบุญที่วัด ก็เจอพระรูปหนึ่ง ซึ่งผมยังไม่ได้เล่าอะไรให้พระฟัง
ท่านก็พูดขึ้นมาว่า มีเวลามาห่มผ้าขาว แล้วนอนวัดสักคืนไหม ทำผมขนลุกไปหมดทั้งตัว แต่ผมปฏิเสธไป หลังจากนั้น ก็ห้อยพระที่แม่ส่งมาให้ จากนั้นก็ไม่เจออะไรอีก
หลังจากนั้นไม่นาน รุ่นพี่ที่ฝึกงานคนหนึ่งบ้านอยู่ตรงข้ามกันได้โทรหาผมช่วงประมาณตี2แล้วบอก คืนนี้ขอนอนด้วย พอผมไปเปิดประตุให้ พี่เขาก็ทำหน้าตื่นเต้น ตื่นๆ
และเล่าให้ผมฟังว่า หลังจากที่เขาไปซื้อของกลับมากำลังเอารถรถจอด
พี่เขาเห็นผู้หญิงผมยาวใส่ชุดสีขาวยาวถึงตาตุ่มเดินทะลุเข้าประตูบ้านเขาไป
เลยขอมานอนกะผม หลังจากนั้นผมก็ไม่เจออะไรอีกเลยจนกระทั่ง
ฝึกงานเสร็จก็กลับกาญจนบุรี แต่เด็กต่างสถาบันอีกสองคนยังเหลืออีก10วัน
และโทรมาเล่าให้ผมฟังว่าย้ายออกมานอนข้างนอกที่ผมนอน เพราะในห้องมันร้อน นอนๆอยู่ก็มีคนมาเคาะประตูแต่ไม่กล้าเปิดเพราะมันดึกแล้ว แต่เห็นได้จากช่องใต้ประตูว่าเห็นเป็นขาคนนุ่งผ้ายาวถึงตาตุ่มยืนอยู่หน้าประตู
ซึ่งผมคิดว่าหน้าจะเป็นคนเดียวกัน นั่นทำให้ผมสบายใจว่า
ผี ไม่ได้ตามผมกลับมาบ้าน ลืมบอกไปว่าแปลกมากทุกๆวันที่ผมกลับจากที่ฝึกงาน
ทุกเย็นจะมีเส้นผมของผู้หญิงกองอยู่บนที่นอนเต็มไปหมด เป็นยังงี้ทุกวัน
และอีกอย่างสถานที่ตรงนั้นก็เป็นที่ๆเคยโดน สึนามิ
นี่เป็นเหตุการณ์การเจอผีที่ชัดเจนสำหรับผม ตั้งแต่เคยเจอมา ขอบคุณ
เรื่องผีน่ากลัวนี้เกิดขึ้นเมื่อปี 2559 ตอนนั้นผมเรียนอยู่ปี4 มหาลัยหนึ่งในจังหวัดกาญจนบุรี ช่วงปี4 ผมต้องออกฝึกงาน ผมเรียนการท่องเที่ยว ผมกับเพื่อนได้แสวงหาที่ฝึกงานกัน จนมาได้ที่ฝึกงาน เป็นบริษัททัวร์ดำน้ำที่พังงา เกาะสิมิลัน
เมื่อใกล้ถึงเวลาฝึกงาน ผมกับเพื่อนอีกหนึ่งคนก็ได้เดินทางไปจังหวัดพังงาแต่ต้องลงเครื่องที่ภูเก็ต แล้วเจ้าของบริษัททัวร์ก็มารับไปพังงา พาไปส่งที่บ้านพักใกล้บริษัท ที่ทางเจ้าของเช่าไว้ให้ วันรุ่งขึ้นผมกับเพื่อนก็ได้เริ่มฝึกงานโดยทางเจ้าของได้มารับไปที่ฝึกงานตามปกติ พร้อมกับเด็กฝึกงานอีก3คนต่างสถาบันกันเป็นผู้หญิง
เย็นวันนั้นทางเจ้าของได้เข้ามาคุย ว่าขอให้แลกบ้านกับพวกผู้หญิงเพราะบ้านของพวกผู้หญิงอยู่ไกลและเปลี่ยวมาก พวกผมก็โอเคหลังจากจากย้ายเสร็จคืนนั้นก็นอนตามปรกติ สักพักประมาณตี3 ผมก็ได้ยินเสียงคนเดินรอบบ้านเป็นระยะ แต่ก็ไม่คิดอะไรมากคิดว่าเป็นคนเดิน คืนนั้นก็ไม่มีอะไร จนเช้าก็ไปฝึกงานปกติ
เย็นนั้นมีข่าวดีคือต้องย้ายบ้านอีกแล้ว เพราะมีนักศึกษาฝึกงาน มาจากต่างสถาบันเพิ่มอีกสองคนเป็นผู้ชาย เจ้าของได้เช่าบ้านหลังใหญ่ให้ ให้อยู่กัน 4คน ผมกับเพื่อนก็ได้ย้ายมาบ้านหลังนี้ ถึงจะเป็นบ้านหลังใหญ่ แต่ก็มีแค่1ห้องนอน ทำให้ผมกับเพื่อนต้องนอนข้างนอก แต่ผมกับเพื่อนก็ไม่ซีเรียสอะไร อยู่บ้านหลังนี้มาประมาน10วัน
คืนนั้นหลังจากฝึกงานเสร็จก็กลับมาอาบน้ำนอนตามปกติในขณะที่กำลังหลับอยู่นั้น ก็เกิดอาการเหมือนฝันเปียก รู้สึกเหมือนโดนเล้าโลมโดยใครบางคน บอกตรงๆตอนนนั้นฟินมาก แล้วผมก็สะดุ้งตื่นแต่สิ่งที่กำลังเล้าโลมผมมันยังคงทำอยู่
ผมตกใจมากตอนนั้นคิดอยู่อย่างเดียวว่าเด็กฝึกงานที่มาใหม่
ต้องมีใครเป็นเกย์แน่นอน ช่วงนั้นปากของคนที่กำลังเล้าผมเริ่มมาถึงคอ
ยังเล้าไม่หยุด ผมจะหันไปด่าแต่หันไม่ได้ตัวขยับไม่ได้ นาทีนั้นผมรู้แล้วว่าไม่ใช่คน
ผมพยายามท่องนะโม ท่องคาถาที่เคยอ่านเจอในหนังสือมนต์พิธี
จนสุดท้ายก็หลุดมาได้ เช้าวันนั้นผมก็ยังไม่ได้เล่าให้ใครฟัง
เรื่องก็ผ่านมาประมาณ 5วัน คืนนั้นมันมาอีกแล้ว แต่คราวนี้มันมาเหยียบขาผม
สลับเปลี่ยนมาเหยียบหน้าอก และแขนซ้าย ในขณะที่โดนเหยียบแขนซ้ายอยู่นั้น
ผมก็เห็นเป็นขาคนโดยใส่ชุดสีขาว ยาวถึงตาตุ่ม นาทีนั้นผมเจ็บมาก
เลยนึกท่องคาถาเดิม ที่เคยท่อง ในขณะกำลังท่องอยู่ ผู้หญิงคนนั้นได้โน้มตัวลงมา
ผมยาวจนปิดหน้าผม มันมาพูดข้างหูผมว่า คาถานี้กูไม่กลัวหรอก พร้อมหัวเราะเบาๆ นาทีนั้นความกลัวผมหายไปหมด เหลือแต่ความโมโห จึงภาวนาว่าขอให้
บุญบารมีของแม่ช่วยคุ้มครองผมด้วย สักพักก็หลุดมาได้
ตอนเช้าผมได้บอกและเล่า เหตุการณ์ทุกอย่างให้เพื่อนฟัง
แล้วบอกว่าวันนี้ไปทำงานไม่ไหว หลังจากโทรเล่าให้แม่ฟัง
แม่ผมก็บอกจะส่งหลวงปู่ทวดมาไว้ห้อยคอ และให้ผมไปทำบุญที่วัด
ในขณะที่ไปทำบุญที่วัด ก็เจอพระรูปหนึ่ง ซึ่งผมยังไม่ได้เล่าอะไรให้พระฟัง
ท่านก็พูดขึ้นมาว่า มีเวลามาห่มผ้าขาว แล้วนอนวัดสักคืนไหม ทำผมขนลุกไปหมดทั้งตัว แต่ผมปฏิเสธไป หลังจากนั้น ก็ห้อยพระที่แม่ส่งมาให้ จากนั้นก็ไม่เจออะไรอีก
หลังจากนั้นไม่นาน รุ่นพี่ที่ฝึกงานคนหนึ่งบ้านอยู่ตรงข้ามกันได้โทรหาผมช่วงประมาณตี2แล้วบอก คืนนี้ขอนอนด้วย พอผมไปเปิดประตุให้ พี่เขาก็ทำหน้าตื่นเต้น ตื่นๆ
และเล่าให้ผมฟังว่า หลังจากที่เขาไปซื้อของกลับมากำลังเอารถรถจอด
พี่เขาเห็นผู้หญิงผมยาวใส่ชุดสีขาวยาวถึงตาตุ่มเดินทะลุเข้าประตูบ้านเขาไป
เลยขอมานอนกะผม หลังจากนั้นผมก็ไม่เจออะไรอีกเลยจนกระทั่ง
ฝึกงานเสร็จก็กลับกาญจนบุรี แต่เด็กต่างสถาบันอีกสองคนยังเหลืออีก10วัน
และโทรมาเล่าให้ผมฟังว่าย้ายออกมานอนข้างนอกที่ผมนอน เพราะในห้องมันร้อน นอนๆอยู่ก็มีคนมาเคาะประตูแต่ไม่กล้าเปิดเพราะมันดึกแล้ว แต่เห็นได้จากช่องใต้ประตูว่าเห็นเป็นขาคนนุ่งผ้ายาวถึงตาตุ่มยืนอยู่หน้าประตู
ซึ่งผมคิดว่าหน้าจะเป็นคนเดียวกัน นั่นทำให้ผมสบายใจว่า
ผี ไม่ได้ตามผมกลับมาบ้าน ลืมบอกไปว่าแปลกมากทุกๆวันที่ผมกลับจากที่ฝึกงาน
ทุกเย็นจะมีเส้นผมของผู้หญิงกองอยู่บนที่นอนเต็มไปหมด เป็นยังงี้ทุกวัน
และอีกอย่างสถานที่ตรงนั้นก็เป็นที่ๆเคยโดน สึนามิ
นี่เป็นเหตุการณ์การเจอผีที่ชัดเจนสำหรับผม ตั้งแต่เคยเจอมา ขอบคุณ
เรื่องผีน่ากลัวนี้เกิดขึ้นเมื่อปี 2559 ตอนนั้นผมเรียนอยู่ปี4 มหาลัยหนึ่งในจังหวัดกาญจนบุรี ช่วงปี4 ผมต้องออกฝึกงาน ผมเรียนการท่องเที่ยว ผมกับเพื่อนได้แสวงหาที่ฝึกงานกัน จนมาได้ที่ฝึกงาน เป็นบริษัททัวร์ดำน้ำที่พังงา เกาะสิมิลัน
เมื่อใกล้ถึงเวลาฝึกงาน ผมกับเพื่อนอีกหนึ่งคนก็ได้เดินทางไปจังหวัดพังงาแต่ต้องลงเครื่องที่ภูเก็ต แล้วเจ้าของบริษัททัวร์ก็มารับไปพังงา พาไปส่งที่บ้านพักใกล้บริษัท ที่ทางเจ้าของเช่าไว้ให้ วันรุ่งขึ้นผมกับเพื่อนก็ได้เริ่มฝึกงานโดยทางเจ้าของได้มารับไปที่ฝึกงานตามปกติ พร้อมกับเด็กฝึกงานอีก3คนต่างสถาบันกันเป็นผู้หญิง
เย็นวันนั้นทางเจ้าของได้เข้ามาคุย ว่าขอให้แลกบ้านกับพวกผู้หญิงเพราะบ้านของพวกผู้หญิงอยู่ไกลและเปลี่ยวมาก พวกผมก็โอเคหลังจากจากย้ายเสร็จคืนนั้นก็นอนตามปรกติ สักพักประมาณตี3 ผมก็ได้ยินเสียงคนเดินรอบบ้านเป็นระยะ แต่ก็ไม่คิดอะไรมากคิดว่าเป็นคนเดิน คืนนั้นก็ไม่มีอะไร จนเช้าก็ไปฝึกงานปกติ
เย็นนั้นมีข่าวดีคือต้องย้ายบ้านอีกแล้ว เพราะมีนักศึกษาฝึกงาน มาจากต่างสถาบันเพิ่มอีกสองคนเป็นผู้ชาย เจ้าของได้เช่าบ้านหลังใหญ่ให้ ให้อยู่กัน 4คน ผมกับเพื่อนก็ได้ย้ายมาบ้านหลังนี้ ถึงจะเป็นบ้านหลังใหญ่ แต่ก็มีแค่1ห้องนอน ทำให้ผมกับเพื่อนต้องนอนข้างนอก แต่ผมกับเพื่อนก็ไม่ซีเรียสอะไร อยู่บ้านหลังนี้มาประมาน10วัน
คืนนั้นหลังจากฝึกงานเสร็จก็กลับมาอาบน้ำนอนตามปกติในขณะที่กำลังหลับอยู่นั้น ก็เกิดอาการเหมือนฝันเปียก รู้สึกเหมือนโดนเล้าโลมโดยใครบางคน บอกตรงๆตอนนนั้นฟินมาก แล้วผมก็สะดุ้งตื่นแต่สิ่งที่กำลังเล้าโลมผมมันยังคงทำอยู่
ผมตกใจมากตอนนั้นคิดอยู่อย่างเดียวว่าเด็กฝึกงานที่มาใหม่
ต้องมีใครเป็นเกย์แน่นอน ช่วงนั้นปากของคนที่กำลังเล้าผมเริ่มมาถึงคอ
ยังเล้าไม่หยุด ผมจะหันไปด่าแต่หันไม่ได้ตัวขยับไม่ได้ นาทีนั้นผมรู้แล้วว่าไม่ใช่คน
ผมพยายามท่องนะโม ท่องคาถาที่เคยอ่านเจอในหนังสือมนต์พิธี
จนสุดท้ายก็หลุดมาได้ เช้าวันนั้นผมก็ยังไม่ได้เล่าให้ใครฟัง
เรื่องก็ผ่านมาประมาณ 5วัน คืนนั้นมันมาอีกแล้ว แต่คราวนี้มันมาเหยียบขาผม
สลับเปลี่ยนมาเหยียบหน้าอก และแขนซ้าย ในขณะที่โดนเหยียบแขนซ้ายอยู่นั้น
ผมก็เห็นเป็นขาคนโดยใส่ชุดสีขาว ยาวถึงตาตุ่ม นาทีนั้นผมเจ็บมาก
เลยนึกท่องคาถาเดิม ที่เคยท่อง ในขณะกำลังท่องอยู่ ผู้หญิงคนนั้นได้โน้มตัวลงมา
ผมยาวจนปิดหน้าผม มันมาพูดข้างหูผมว่า คาถานี้กูไม่กลัวหรอก พร้อมหัวเราะเบาๆ นาทีนั้นความกลัวผมหายไปหมด เหลือแต่ความโมโห จึงภาวนาว่าขอให้
บุญบารมีของแม่ช่วยคุ้มครองผมด้วย สักพักก็หลุดมาได้
ตอนเช้าผมได้บอกและเล่า เหตุการณ์ทุกอย่างให้เพื่อนฟัง
แล้วบอกว่าวันนี้ไปทำงานไม่ไหว หลังจากโทรเล่าให้แม่ฟัง
แม่ผมก็บอกจะส่งหลวงปู่ทวดมาไว้ห้อยคอ และให้ผมไปทำบุญที่วัด
ในขณะที่ไปทำบุญที่วัด ก็เจอพระรูปหนึ่ง ซึ่งผมยังไม่ได้เล่าอะไรให้พระฟัง
ท่านก็พูดขึ้นมาว่า มีเวลามาห่มผ้าขาว แล้วนอนวัดสักคืนไหม ทำผมขนลุกไปหมดทั้งตัว แต่ผมปฏิเสธไป หลังจากนั้น ก็ห้อยพระที่แม่ส่งมาให้ จากนั้นก็ไม่เจออะไรอีก
หลังจากนั้นไม่นาน รุ่นพี่ที่ฝึกงานคนหนึ่งบ้านอยู่ตรงข้ามกันได้โทรหาผมช่วงประมาณตี2แล้วบอก คืนนี้ขอนอนด้วย พอผมไปเปิดประตุให้ พี่เขาก็ทำหน้าตื่นเต้น ตื่นๆ
และเล่าให้ผมฟังว่า หลังจากที่เขาไปซื้อของกลับมากำลังเอารถรถจอด
พี่เขาเห็นผู้หญิงผมยาวใส่ชุดสีขาวยาวถึงตาตุ่มเดินทะลุเข้าประตูบ้านเขาไป
เลยขอมานอนกะผม หลังจากนั้นผมก็ไม่เจออะไรอีกเลยจนกระทั่ง
ฝึกงานเสร็จก็กลับกาญจนบุรี แต่เด็กต่างสถาบันอีกสองคนยังเหลืออีก10วัน
และโทรมาเล่าให้ผมฟังว่าย้ายออกมานอนข้างนอกที่ผมนอน เพราะในห้องมันร้อน นอนๆอยู่ก็มีคนมาเคาะประตูแต่ไม่กล้าเปิดเพราะมันดึกแล้ว แต่เห็นได้จากช่องใต้ประตูว่าเห็นเป็นขาคนนุ่งผ้ายาวถึงตาตุ่มยืนอยู่หน้าประตู
ซึ่งผมคิดว่าหน้าจะเป็นคนเดียวกัน นั่นทำให้ผมสบายใจว่า
ผี ไม่ได้ตามผมกลับมาบ้าน ลืมบอกไปว่าแปลกมากทุกๆวันที่ผมกลับจากที่ฝึกงาน
ทุกเย็นจะมีเส้นผมของผู้หญิงกองอยู่บนที่นอนเต็มไปหมด เป็นยังงี้ทุกวัน
และอีกอย่างสถานที่ตรงนั้นก็เป็นที่ๆเคยโดน สึนามิ
นี่เป็นเหตุการณ์การเจอผีที่ชัดเจนสำหรับผม ตั้งแต่เคยเจอมา ขอบคุณาาส
เรื่องผีน่ากลัวนี้เกิดขึ้นเมื่อปี 2559 ตอนนั้นผมเรียนอยู่ปี4 มหาลัยหนึ่งในจังหวัดกาญจนบุรี ช่วงปี4 ผมต้องออกฝึกงาน ผมเรียนการท่องเที่ยว ผมกับเพื่อนได้แสวงหาที่ฝึกงานกัน จนมาได้ที่ฝึกงาน เป็นบริษัททัวร์ดำน้ำที่พังงา เกาะสิมิลัน
เมื่อใกล้ถึงเวลาฝึกงาน ผมกับเพื่อนอีกหนึ่งคนก็ได้เดินทางไปจังหวัดพังงาแต่ต้องลงเครื่องที่ภูเก็ต แล้วเจ้าของบริษัททัวร์ก็มารับไปพังงา พาไปส่งที่บ้านพักใกล้บริษัท ที่ทางเจ้าของเช่าไว้ให้ วันรุ่งขึ้นผมกับเพื่อนก็ได้เริ่มฝึกงานโดยทางเจ้าของได้มารับไปที่ฝึกงานตามปกติ พร้อมกับเด็กฝึกงานอีก3คนต่างสถาบันกันเป็นผู้หญิง
เย็นวันนั้นทางเจ้าของได้เข้ามาคุย ว่าขอให้แลกบ้านกับพวกผู้หญิงเพราะบ้านของพวกผู้หญิงอยู่ไกลและเปลี่ยวมาก พวกผมก็โอเคหลังจากจากย้ายเสร็จคืนนั้นก็นอนตามปรกติ สักพักประมาณตี3 ผมก็ได้ยินเสียงคนเดินรอบบ้านเป็นระยะ แต่ก็ไม่คิดอะไรมากคิดว่าเป็นคนเดิน คืนนั้นก็ไม่มีอะไร จนเช้าก็ไปฝึกงานปกติ
เย็นนั้นมีข่าวดีคือต้องย้ายบ้านอีกแล้ว เพราะมีนักศึกษาฝึกงาน มาจากต่างสถาบันเพิ่มอีกสองคนเป็นผู้ชาย เจ้าของได้เช่าบ้านหลังใหญ่ให้ ให้อยู่กัน 4คน ผมกับเพื่อนก็ได้ย้ายมาบ้านหลังนี้ ถึงจะเป็นบ้านหลังใหญ่ แต่ก็มีแค่1ห้องนอน ทำให้ผมกับเพื่อนต้องนอนข้างนอก แต่ผมกับเพื่อนก็ไม่ซีเรียสอะไร อยู่บ้านหลังนี้มาประมาน10วัน
คืนนั้นหลังจากฝึกงานเสร็จก็กลับมาอาบน้ำนอนตามปกติในขณะที่กำลังหลับอยู่นั้น ก็เกิดอาการเหมือนฝันเปียก รู้สึกเหมือนโดนเล้าโลมโดยใครบางคน บอกตรงๆตอนนนั้นฟินมาก แล้วผมก็สะดุ้งตื่นแต่สิ่งที่กำลังเล้าโลมผมมันยังคงทำอยู่
ผมตกใจมากตอนนั้นคิดอยู่อย่างเดียวว่าเด็กฝึกงานที่มาใหม่
ต้องมีใครเป็นเกย์แน่นอน ช่วงนั้นปากของคนที่กำลังเล้าผมเริ่มมาถึงคอ
ยังเล้าไม่หยุด ผมจะหันไปด่าแต่หันไม่ได้ตัวขยับไม่ได้ นาทีนั้นผมรู้แล้วว่าไม่ใช่คน
ผมพยายามท่องนะโม ท่องคาถาที่เคยอ่านเจอในหนังสือมนต์พิธี
จนสุดท้ายก็หลุดมาได้ เช้าวันนั้นผมก็ยังไม่ได้เล่าให้ใครฟัง
เรื่องก็ผ่านมาประมาณ 5วัน คืนนั้นมันมาอีกแล้ว แต่คราวนี้มันมาเหยียบขาผม
สลับเปลี่ยนมาเหยียบหน้าอก และแขนซ้าย ในขณะที่โดนเหยียบแขนซ้ายอยู่นั้น
ผมก็เห็นเป็นขาคนโดยใส่ชุดสีขาว ยาวถึงตาตุ่ม นาทีนั้นผมเจ็บมาก
เลยนึกท่องคาถาเดิม ที่เคยท่อง ในขณะกำลังท่องอยู่ ผู้หญิงคนนั้นได้โน้มตัวลงมา
ผมยาวจนปิดหน้าผม มันมาพูดข้างหูผมว่า คาถานี้กูไม่กลัวหรอก พร้อมหัวเราะเบาๆ นาทีนั้นความกลัวผมหายไปหมด เหลือแต่ความโมโห จึงภาวนาว่าขอให้
บุญบารมีของแม่ช่วยคุ้มครองผมด้วย สักพักก็หลุดมาได้
ตอนเช้าผมได้บอกและเล่า เหตุการณ์ทุกอย่างให้เพื่อนฟัง
แล้วบอกว่าวันนี้ไปทำงานไม่ไหว หลังจากโทรเล่าให้แม่ฟัง
แม่ผมก็บอกจะส่งหลวงปู่ทวดมาไว้ห้อยคอ และให้ผมไปทำบุญที่วัด
ในขณะที่ไปทำบุญที่วัด ก็เจอพระรูปหนึ่ง ซึ่งผมยังไม่ได้เล่าอะไรให้พระฟัง
ท่านก็พูดขึ้นมาว่า มีเวลามาห่มผ้าขาว แล้วนอนวัดสักคืนไหม ทำผมขนลุกไปหมดทั้งตัว แต่ผมปฏิเสธไป หลังจากนั้น ก็ห้อยพระที่แม่ส่งมาให้ จากนั้นก็ไม่เจออะไรอีก
หลังจากนั้นไม่นาน รุ่นพี่ที่ฝึกงานคนหนึ่งบ้านอยู่ตรงข้ามกันได้โทรหาผมช่วงประมาณตี2แล้วบอก คืนนี้ขอนอนด้วย พอผมไปเปิดประตุให้ พี่เขาก็ทำหน้าตื่นเต้น ตื่นๆ
และเล่าให้ผมฟังว่า หลังจากที่เขาไปซื้อของกลับมากำลังเอารถรถจอด
พี่เขาเห็นผู้หญิงผมยาวใส่ชุดสีขาวยาวถึงตาตุ่มเดินทะลุเข้าประตูบ้านเขาไป
เลยขอมานอนกะผม หลังจากนั้นผมก็ไม่เจออะไรอีกเลยจนกระทั่ง
ฝึกงานเสร็จก็กลับกาญจนบุรี แต่เด็กต่างสถาบันอีกสองคนยังเหลืออีก10วัน
และโทรมาเล่าให้ผมฟังว่าย้ายออกมานอนข้างนอกที่ผมนอน เพราะในห้องมันร้อน นอนๆอยู่ก็มีคนมาเคาะประตูแต่ไม่กล้าเปิดเพราะมันดึกแล้ว แต่เห็นได้จากช่องใต้ประตูว่าเห็นเป็นขาคนนุ่งผ้ายาวถึงตาตุ่มยืนอยู่หน้าประตู
ซึ่งผมคิดว่าหน้าจะเป็นคนเดียวกัน นั่นทำให้ผมสบายใจว่า
ผี ไม่ได้ตามผมกลับมาบ้าน ลืมบอกไปว่าแปลกมากทุกๆวันที่ผมกลับจากที่ฝึกงาน
ทุกเย็นจะมีเส้นผมของผู้หญิงกองอยู่บนที่นอนเต็มไปหมด เป็นยังงี้ทุกวัน
และอีกอย่างสถานที่ตรงนั้นก็เป็นที่ๆเคยโดน สึนามิ
นี่เป็นเหตุการณ์การเจอผีที่ชัดเจนสำหรับผม ตั้งแต่เคยเจอมา ขอบคุณรีดีน
เรื่องผีน่ากลัวนี้เกิดขึ้นเมื่อปี 2559 ตอนนั้นผมเรียนอยู่ปี4 มหาลัยหนึ่งในจังหวัดกาญจนบุรี ช่วงปี4 ผมต้องออกฝึกงาน ผมเรียนการท่องเที่ยว ผมกับเพื่อนได้แสวงหาที่ฝึกงานกัน จนมาได้ที่ฝึกงาน เป็นบริษัททัวร์ดำน้ำที่พังงา เกาะสิมิลัน
เมื่อใกล้ถึงเวลาฝึกงาน ผมกับเพื่อนอีกหนึ่งคนก็ได้เดินทางไปจังหวัดพังงาแต่ต้องลงเครื่องที่ภูเก็ต แล้วเจ้าของบริษัททัวร์ก็มารับไปพังงา พาไปส่งที่บ้านพักใกล้บริษัท ที่ทางเจ้าของเช่าไว้ให้ วันรุ่งขึ้นผมกับเพื่อนก็ได้เริ่มฝึกงานโดยทางเจ้าของได้มารับไปที่ฝึกงานตามปกติ พร้อมกับเด็กฝึกงานอีก3คนต่างสถาบันกันเป็นผู้หญิง
เย็นวันนั้นทางเจ้าของได้เข้ามาคุย ว่าขอให้แลกบ้านกับพวกผู้หญิงเพราะบ้านของพวกผู้หญิงอยู่ไกลและเปลี่ยวมาก พวกผมก็โอเคหลังจากจากย้ายเสร็จคืนนั้นก็นอนตามปรกติ สักพักประมาณตี3 ผมก็ได้ยินเสียงคนเดินรอบบ้านเป็นระยะ แต่ก็ไม่คิดอะไรมากคิดว่าเป็นคนเดิน คืนนั้นก็ไม่มีอะไร จนเช้าก็ไปฝึกงานปกติ
เย็นนั้นมีข่าวดีคือต้องย้ายบ้านอีกแล้ว เพราะมีนักศึกษาฝึกงาน มาจากต่างสถาบันเพิ่มอีกสองคนเป็นผู้ชาย เจ้าของได้เช่าบ้านหลังใหญ่ให้ ให้อยู่กัน 4คน ผมกับเพื่อนก็ได้ย้ายมาบ้านหลังนี้ ถึงจะเป็นบ้านหลังใหญ่ แต่ก็มีแค่1ห้องนอน ทำให้ผมกับเพื่อนต้องนอนข้างนอก แต่ผมกับเพื่อนก็ไม่ซีเรียสอะไร อยู่บ้านหลังนี้มาประมาน10วัน
คืนนั้นหลังจากฝึกงานเสร็จก็กลับมาอาบน้ำนอนตามปกติในขณะที่กำลังหลับอยู่นั้น ก็เกิดอาการเหมือนฝันเปียก รู้สึกเหมือนโดนเล้าโลมโดยใครบางคน บอกตรงๆตอนนนั้นฟินมาก แล้วผมก็สะดุ้งตื่นแต่สิ่งที่กำลังเล้าโลมผมมันยังคงทำอยู่
ผมตกใจมากตอนนั้นคิดอยู่อย่างเดียวว่าเด็กฝึกงานที่มาใหม่
ต้องมีใครเป็นเกย์แน่นอน ช่วงนั้นปากของคนที่กำลังเล้าผมเริ่มมาถึงคอ
ยังเล้าไม่หยุด ผมจะหันไปด่าแต่หันไม่ได้ตัวขยับไม่ได้ นาทีนั้นผมรู้แล้วว่าไม่ใช่คน
ผมพยายามท่องนะโม ท่องคาถาที่เคยอ่านเจอในหนังสือมนต์พิธี
จนสุดท้ายก็หลุดมาได้ เช้าวันนั้นผมก็ยังไม่ได้เล่าให้ใครฟัง
เรื่องก็ผ่านมาประมาณ 5วัน คืนนั้นมันมาอีกแล้ว แต่คราวนี้มันมาเหยียบขาผม
สลับเปลี่ยนมาเหยียบหน้าอก และแขนซ้าย ในขณะที่โดนเหยียบแขนซ้ายอยู่นั้น
ผมก็เห็นเป็นขาคนโดยใส่ชุดสีขาว ยาวถึงตาตุ่ม นาทีนั้นผมเจ็บมาก
เลยนึกท่องคาถาเดิม ที่เคยท่อง ในขณะกำลังท่องอยู่ ผู้หญิงคนนั้นได้โน้มตัวลงมา
ผมยาวจนปิดหน้าผม มันมาพูดข้างหูผมว่า คาถานี้กูไม่กลัวหรอก พร้อมหัวเราะเบาๆ นาทีนั้นความกลัวผมหายไปหมด เหลือแต่ความโมโห จึงภาวนาว่าขอให้
บุญบารมีของแม่ช่วยคุ้มครองผมด้วย สักพักก็หลุดมาได้
ตอนเช้าผมได้บอกและเล่า เหตุการณ์ทุกอย่างให้เพื่อนฟัง
แล้วบอกว่าวันนี้ไปทำงานไม่ไหว หลังจากโทรเล่าให้แม่ฟัง
แม่ผมก็บอกจะส่งหลวงปู่ทวดมาไว้ห้อยคอ และให้ผมไปทำบุญที่วัด
ในขณะที่ไปทำบุญที่วัด ก็เจอพระรูปหนึ่ง ซึ่งผมยังไม่ได้เล่าอะไรให้พระฟัง
ท่านก็พูดขึ้นมาว่า มีเวลามาห่มผ้าขาว แล้วนอนวัดสักคืนไหม ทำผมขนลุกไปหมดทั้งตัว แต่ผมปฏิเสธไป หลังจากนั้น ก็ห้อยพระที่แม่ส่งมาให้ จากนั้นก็ไม่เจออะไรอีก
หลังจากนั้นไม่นาน รุ่นพี่ที่ฝึกงานคนหนึ่งบ้านอยู่ตรงข้ามกันได้โทรหาผมช่วงประมาณตี2แล้วบอก คืนนี้ขอนอนด้วย พอผมไปเปิดประตุให้ พี่เขาก็ทำหน้าตื่นเต้น ตื่นๆ
และเล่าให้ผมฟังว่า หลังจากที่เขาไปซื้อของกลับมากำลังเอารถรถจอด
พี่เขาเห็นผู้หญิงผมยาวใส่ชุดสีขาวยาวถึงตาตุ่มเดินทะลุเข้าประตูบ้านเขาไป
เลยขอมานอนกะผม หลังจากนั้นผมก็ไม่เจออะไรอีกเลยจนกระทั่ง
ฝึกงานเสร็จก็กลับกาญจนบุรี แต่เด็กต่างสถาบันอีกสองคนยังเหลืออีก10วัน
และโทรมาเล่าให้ผมฟังว่าย้ายออกมานอนข้างนอกที่ผมนอน เพราะในห้องมันร้อน นอนๆอยู่ก็มีคนมาเคาะประตูแต่ไม่กล้าเปิดเพราะมันดึกแล้ว แต่เห็นได้จากช่องใต้ประตูว่าเห็นเป็นขาคนนุ่งผ้ายาวถึงตาตุ่มยืนอยู่หน้าประตู
ซึ่งผมคิดว่าหน้าจะเป็นคนเดียวกัน นั่นทำให้ผมสบายใจว่า
ผี ไม่ได้ตามผมกลับมาบ้าน ลืมบอกไปว่าแปลกมากทุกๆวันที่ผมกลับจากที่ฝึกงาน
ทุกเย็นจะมีเส้นผมของผู้หญิงกองอยู่บนที่นอนเต็มไปหมด เป็นยังงี้ทุกวัน
และอีกอย่างสถานที่ตรงนั้นก็เป็นที่ๆเคยโดน สึนามิ
นี่เป็นเหตุการณ์การเจอผีที่ชัดเจนสำหรับผม ตั้งแต่เคยเจอมา ขอบคุณตะรนรบ
>>832 ตีน เรื่องผีน่ากลัวนี้เกิดขึ้นเมื่อปี 2559 ตอนนั้นผมเรียนอยู่ปี4 มหาลัยหนึ่งในจังหวัดกาญจนบุรี ช่วงปี4 ผมต้องออกฝึกงาน ผมเรียนการท่องเที่ยว ผมกับเพื่อนได้แสวงหาที่ฝึกงานกัน จนมาได้ที่ฝึกงาน เป็นบริษัททัวร์ดำน้ำที่พังงา เกาะสิมิลัน
เมื่อใกล้ถึงเวลาฝึกงาน ผมกับเพื่อนอีกหนึ่งคนก็ได้เดินทางไปจังหวัดพังงาแต่ต้องลงเครื่องที่ภูเก็ต แล้วเจ้าของบริษัททัวร์ก็มารับไปพังงา พาไปส่งที่บ้านพักใกล้บริษัท ที่ทางเจ้าของเช่าไว้ให้ วันรุ่งขึ้นผมกับเพื่อนก็ได้เริ่มฝึกงานโดยทางเจ้าของได้มารับไปที่ฝึกงานตามปกติ พร้อมกับเด็กฝึกงานอีก3คนต่างสถาบันกันเป็นผู้หญิง
เย็นวันนั้นทางเจ้าของได้เข้ามาคุย ว่าขอให้แลกบ้านกับพวกผู้หญิงเพราะบ้านของพวกผู้หญิงอยู่ไกลและเปลี่ยวมาก พวกผมก็โอเคหลังจากจากย้ายเสร็จคืนนั้นก็นอนตามปรกติ สักพักประมาณตี3 ผมก็ได้ยินเสียงคนเดินรอบบ้านเป็นระยะ แต่ก็ไม่คิดอะไรมากคิดว่าเป็นคนเดิน คืนนั้นก็ไม่มีอะไร จนเช้าก็ไปฝึกงานปกติ
เย็นนั้นมีข่าวดีคือต้องย้ายบ้านอีกแล้ว เพราะมีนักศึกษาฝึกงาน มาจากต่างสถาบันเพิ่มอีกสองคนเป็นผู้ชาย เจ้าของได้เช่าบ้านหลังใหญ่ให้ ให้อยู่กัน 4คน ผมกับเพื่อนก็ได้ย้ายมาบ้านหลังนี้ ถึงจะเป็นบ้านหลังใหญ่ แต่ก็มีแค่1ห้องนอน ทำให้ผมกับเพื่อนต้องนอนข้างนอก แต่ผมกับเพื่อนก็ไม่ซีเรียสอะไร อยู่บ้านหลังนี้มาประมาน10วัน
คืนนั้นหลังจากฝึกงานเสร็จก็กลับมาอาบน้ำนอนตามปกติในขณะที่กำลังหลับอยู่นั้น ก็เกิดอาการเหมือนฝันเปียก รู้สึกเหมือนโดนเล้าโลมโดยใครบางคน บอกตรงๆตอนนนั้นฟินมาก แล้วผมก็สะดุ้งตื่นแต่สิ่งที่กำลังเล้าโลมผมมันยังคงทำอยู่
ผมตกใจมากตอนนั้นคิดอยู่อย่างเดียวว่าเด็กฝึกงานที่มาใหม่
ต้องมีใครเป็นเกย์แน่นอน ช่วงนั้นปากของคนที่กำลังเล้าผมเริ่มมาถึงคอ
ยังเล้าไม่หยุด ผมจะหันไปด่าแต่หันไม่ได้ตัวขยับไม่ได้ นาทีนั้นผมรู้แล้วว่าไม่ใช่คน
ผมพยายามท่องนะโม ท่องคาถาที่เคยอ่านเจอในหนังสือมนต์พิธี
จนสุดท้ายก็หลุดมาได้ เช้าวันนั้นผมก็ยังไม่ได้เล่าให้ใครฟัง
เรื่องก็ผ่านมาประมาณ 5วัน คืนนั้นมันมาอีกแล้ว แต่คราวนี้มันมาเหยียบขาผม
สลับเปลี่ยนมาเหยียบหน้าอก และแขนซ้าย ในขณะที่โดนเหยียบแขนซ้ายอยู่นั้น
ผมก็เห็นเป็นขาคนโดยใส่ชุดสีขาว ยาวถึงตาตุ่ม นาทีนั้นผมเจ็บมาก
เลยนึกท่องคาถาเดิม ที่เคยท่อง ในขณะกำลังท่องอยู่ ผู้หญิงคนนั้นได้โน้มตัวลงมา
ผมยาวจนปิดหน้าผม มันมาพูดข้างหูผมว่า คาถานี้กูไม่กลัวหรอก พร้อมหัวเราะเบาๆ นาทีนั้นความกลัวผมหายไปหมด เหลือแต่ความโมโห จึงภาวนาว่าขอให้
บุญบารมีของแม่ช่วยคุ้มครองผมด้วย สักพักก็หลุดมาได้
ตอนเช้าผมได้บอกและเล่า เหตุการณ์ทุกอย่างให้เพื่อนฟัง
แล้วบอกว่าวันนี้ไปทำงานไม่ไหว หลังจากโทรเล่าให้แม่ฟัง
แม่ผมก็บอกจะส่งหลวงปู่ทวดมาไว้ห้อยคอ และให้ผมไปทำบุญที่วัด
ในขณะที่ไปทำบุญที่วัด ก็เจอพระรูปหนึ่ง ซึ่งผมยังไม่ได้เล่าอะไรให้พระฟัง
ท่านก็พูดขึ้นมาว่า มีเวลามาห่มผ้าขาว แล้วนอนวัดสักคืนไหม ทำผมขนลุกไปหมดทั้งตัว แต่ผมปฏิเสธไป หลังจากนั้น ก็ห้อยพระที่แม่ส่งมาให้ จากนั้นก็ไม่เจออะไรอีก
หลังจากนั้นไม่นาน รุ่นพี่ที่ฝึกงานคนหนึ่งบ้านอยู่ตรงข้ามกันได้โทรหาผมช่วงประมาณตี2แล้วบอก คืนนี้ขอนอนด้วย พอผมไปเปิดประตุให้ พี่เขาก็ทำหน้าตื่นเต้น ตื่นๆ
และเล่าให้ผมฟังว่า หลังจากที่เขาไปซื้อของกลับมากำลังเอารถรถจอด
พี่เขาเห็นผู้หญิงผมยาวใส่ชุดสีขาวยาวถึงตาตุ่มเดินทะลุเข้าประตูบ้านเขาไป
เลยขอมานอนกะผม หลังจากนั้นผมก็ไม่เจออะไรอีกเลยจนกระทั่ง
ฝึกงานเสร็จก็กลับกาญจนบุรี แต่เด็กต่างสถาบันอีกสองคนยังเหลืออีก10วัน
และโทรมาเล่าให้ผมฟังว่าย้ายออกมานอนข้างนอกที่ผมนอน เพราะในห้องมันร้อน นอนๆอยู่ก็มีคนมาเคาะประตูแต่ไม่กล้าเปิดเพราะมันดึกแล้ว แต่เห็นได้จากช่องใต้ประตูว่าเห็นเป็นขาคนนุ่งผ้ายาวถึงตาตุ่มยืนอยู่หน้าประตู
ซึ่งผมคิดว่าหน้าจะเป็นคนเดียวกัน นั่นทำให้ผมสบายใจว่า
ผี ไม่ได้ตามผมกลับมาบ้าน ลืมบอกไปว่าแปลกมากทุกๆวันที่ผมกลับจากที่ฝึกงาน
ทุกเย็นจะมีเส้นผมของผู้หญิงกองอยู่บนที่นอนเต็มไปหมด เป็นยังงี้ทุกวัน
และอีกอย่างสถานที่ตรงนั้นก็เป็นที่ๆเคยโดน สึนามิ
นี่เป็นเหตุการณ์การเจอผีที่ชัดเจนสำหรับผม ตั้งแต่เคยเจอมา ขอบคุณย่าว
>>833 บ่เสว เรื่องผีน่ากลัวนี้เกิดขึ้นเมื่อปี 2559 ตอนนั้นผมเรียนอยู่ปี4 มหาลัยหนึ่งในจังหวัดกาญจนบุรี ช่วงปี4 ผมต้องออกฝึกงาน ผมเรียนการท่องเที่ยว ผมกับเพื่อนได้แสวงหาที่ฝึกงานกัน จนมาได้ที่ฝึกงาน เป็นบริษัททัวร์ดำน้ำที่พังงา เกาะสิมิลัน
เมื่อใกล้ถึงเวลาฝึกงาน ผมกับเพื่อนอีกหนึ่งคนก็ได้เดินทางไปจังหวัดพังงาแต่ต้องลงเครื่องที่ภูเก็ต แล้วเจ้าของบริษัททัวร์ก็มารับไปพังงา พาไปส่งที่บ้านพักใกล้บริษัท ที่ทางเจ้าของเช่าไว้ให้ วันรุ่งขึ้นผมกับเพื่อนก็ได้เริ่มฝึกงานโดยทางเจ้าของได้มารับไปที่ฝึกงานตามปกติ พร้อมกับเด็กฝึกงานอีก3คนต่างสถาบันกันเป็นผู้หญิง
เย็นวันนั้นทางเจ้าของได้เข้ามาคุย ว่าขอให้แลกบ้านกับพวกผู้หญิงเพราะบ้านของพวกผู้หญิงอยู่ไกลและเปลี่ยวมาก พวกผมก็โอเคหลังจากจากย้ายเสร็จคืนนั้นก็นอนตามปรกติ สักพักประมาณตี3 ผมก็ได้ยินเสียงคนเดินรอบบ้านเป็นระยะ แต่ก็ไม่คิดอะไรมากคิดว่าเป็นคนเดิน คืนนั้นก็ไม่มีอะไร จนเช้าก็ไปฝึกงานปกติ
เย็นนั้นมีข่าวดีคือต้องย้ายบ้านอีกแล้ว เพราะมีนักศึกษาฝึกงาน มาจากต่างสถาบันเพิ่มอีกสองคนเป็นผู้ชาย เจ้าของได้เช่าบ้านหลังใหญ่ให้ ให้อยู่กัน 4คน ผมกับเพื่อนก็ได้ย้ายมาบ้านหลังนี้ ถึงจะเป็นบ้านหลังใหญ่ แต่ก็มีแค่1ห้องนอน ทำให้ผมกับเพื่อนต้องนอนข้างนอก แต่ผมกับเพื่อนก็ไม่ซีเรียสอะไร อยู่บ้านหลังนี้มาประมาน10วัน
คืนนั้นหลังจากฝึกงานเสร็จก็กลับมาอาบน้ำนอนตามปกติในขณะที่กำลังหลับอยู่นั้น ก็เกิดอาการเหมือนฝันเปียก รู้สึกเหมือนโดนเล้าโลมโดยใครบางคน บอกตรงๆตอนนนั้นฟินมาก แล้วผมก็สะดุ้งตื่นแต่สิ่งที่กำลังเล้าโลมผมมันยังคงทำอยู่
ผมตกใจมากตอนนั้นคิดอยู่อย่างเดียวว่าเด็กฝึกงานที่มาใหม่
ต้องมีใครเป็นเกย์แน่นอน ช่วงนั้นปากของคนที่กำลังเล้าผมเริ่มมาถึงคอ
ยังเล้าไม่หยุด ผมจะหันไปด่าแต่หันไม่ได้ตัวขยับไม่ได้ นาทีนั้นผมรู้แล้วว่าไม่ใช่คน
ผมพยายามท่องนะโม ท่องคาถาที่เคยอ่านเจอในหนังสือมนต์พิธี
จนสุดท้ายก็หลุดมาได้ เช้าวันนั้นผมก็ยังไม่ได้เล่าให้ใครฟัง
เรื่องก็ผ่านมาประมาณ 5วัน คืนนั้นมันมาอีกแล้ว แต่คราวนี้มันมาเหยียบขาผม
สลับเปลี่ยนมาเหยียบหน้าอก และแขนซ้าย ในขณะที่โดนเหยียบแขนซ้ายอยู่นั้น
ผมก็เห็นเป็นขาคนโดยใส่ชุดสีขาว ยาวถึงตาตุ่ม นาทีนั้นผมเจ็บมาก
เลยนึกท่องคาถาเดิม ที่เคยท่อง ในขณะกำลังท่องอยู่ ผู้หญิงคนนั้นได้โน้มตัวลงมา
ผมยาวจนปิดหน้าผม มันมาพูดข้างหูผมว่า คาถานี้กูไม่กลัวหรอก พร้อมหัวเราะเบาๆ นาทีนั้นความกลัวผมหายไปหมด เหลือแต่ความโมโห จึงภาวนาว่าขอให้
บุญบารมีของแม่ช่วยคุ้มครองผมด้วย สักพักก็หลุดมาได้
ตอนเช้าผมได้บอกและเล่า เหตุการณ์ทุกอย่างให้เพื่อนฟัง
แล้วบอกว่าวันนี้ไปทำงานไม่ไหว หลังจากโทรเล่าให้แม่ฟัง
แม่ผมก็บอกจะส่งหลวงปู่ทวดมาไว้ห้อยคอ และให้ผมไปทำบุญที่วัด
ในขณะที่ไปทำบุญที่วัด ก็เจอพระรูปหนึ่ง ซึ่งผมยังไม่ได้เล่าอะไรให้พระฟัง
ท่านก็พูดขึ้นมาว่า มีเวลามาห่มผ้าขาว แล้วนอนวัดสักคืนไหม ทำผมขนลุกไปหมดทั้งตัว แต่ผมปฏิเสธไป หลังจากนั้น ก็ห้อยพระที่แม่ส่งมาให้ จากนั้นก็ไม่เจออะไรอีก
หลังจากนั้นไม่นาน รุ่นพี่ที่ฝึกงานคนหนึ่งบ้านอยู่ตรงข้ามกันได้โทรหาผมช่วงประมาณตี2แล้วบอก คืนนี้ขอนอนด้วย พอผมไปเปิดประตุให้ พี่เขาก็ทำหน้าตื่นเต้น ตื่นๆ
และเล่าให้ผมฟังว่า หลังจากที่เขาไปซื้อของกลับมากำลังเอารถรถจอด
พี่เขาเห็นผู้หญิงผมยาวใส่ชุดสีขาวยาวถึงตาตุ่มเดินทะลุเข้าประตูบ้านเขาไป
เลยขอมานอนกะผม หลังจากนั้นผมก็ไม่เจออะไรอีกเลยจนกระทั่ง
ฝึกงานเสร็จก็กลับกาญจนบุรี แต่เด็กต่างสถาบันอีกสองคนยังเหลืออีก10วัน
และโทรมาเล่าให้ผมฟังว่าย้ายออกมานอนข้างนอกที่ผมนอน เพราะในห้องมันร้อน นอนๆอยู่ก็มีคนมาเคาะประตูแต่ไม่กล้าเปิดเพราะมันดึกแล้ว แต่เห็นได้จากช่องใต้ประตูว่าเห็นเป็นขาคนนุ่งผ้ายาวถึงตาตุ่มยืนอยู่หน้าประตู
ซึ่งผมคิดว่าหน้าจะเป็นคนเดียวกัน นั่นทำให้ผมสบายใจว่า
ผี ไม่ได้ตามผมกลับมาบ้าน ลืมบอกไปว่าแปลกมากทุกๆวันที่ผมกลับจากที่ฝึกงาน
ทุกเย็นจะมีเส้นผมของผู้หญิงกองอยู่บนที่นอนเต็มไปหมด เป็นยังงี้ทุกวัน
และอีกอย่างสถานที่ตรงนั้นก็เป็นที่ๆเคยโดน สึนามิ
นี่เป็นเหตุการณ์การเจอผีที่ชัดเจนสำหรับผม ตั้งแต่เคยเจอมา ขอบคุณน้าน
ตอนเรียนขยันแบบนี้ไหมลูก
สัปดาห์หน้าค่อยเปิดมู้ใหม่มะ รำคาญละ
ปิดให้พีช ปล.อย่าเพิ่งเปิดมู้29 น้า
♂∞①ㄨ≡↘↙▂▂ ▃ ▄ ▅ ▆ ▇ █┗┛╰☆╮ ≠ ▂ ▃ ▄ ▅┢┦aΡｐy ♡^_^♡ ^_^.......♧♧ ☜♥☞.︻︼─一 ▄︻┻┳═－ ﹏◢ ◣ ◥ ◤ ▽ ▧ ▨ ▣ ▤ ▥ ▦ ▩ ◘ ◙ ▓ ▒ ░ ＠ ㊣ ™ ℡ 凸 の ๑۞๑ ๑۩ﺴ ﺴ۩๑ o(‧'''‧)o ❆ べòⓛⓞⓥⓔ べ ☀ ☼ ☜ ☞ ⊙® ◈ ♦ ◊ ◦ ◇ ◆ εїз ☆·.¸¸.·´¯`·.¸¸.¤ ~♡のⓛⓞⓥⓔ♡~/(*w*)\ ≡[。。]≡※◦º°×°º◦εїз´¯`·»｡｡♀♡╭☆╯ºØغøº¤ø,¸¸,ºº¤øøºﷲﷲ°º¤ø,¸¸, -i;bU,~
Qn0 げこごさざしじすぜそぞただちぢっつづてでとどなにぬねのはば ♪♫╭♥ ๑•ิ.•ัﻬஐ ✎ぱひびぴふぶぷへべぺほぼぽまみむめも o O ＃♡ ┽┊﹎.εїз︷✿‧:﹎｡‧::‧ .｡.:*･❀●•♪.。‧:❉:‧ °º¤ø,¸¸,ø¤º°`°º¤ø*.:｡✿*ﾟ‘ﾟ･✿.｡.:*.:｡✿*ﾟ’ﾟ･.｡*εїз R"mn ↔ ↕ ▪ → ︷╅╊✿ (¯`•._.• •._.•´¯)(¯`•¸•´¯) ❤`•.¸¸.•´´¯`•• .¸¸.•´¯`•.•●•۰• ••.•´¯`•.•• ••.•´¯`•.••—¤÷(`[¤* *¤]´)÷¤——(•·÷[ ]÷·•) u'D)zkT`C1m 〓 ☆ ★┣┓┏┫×╰ノ◢ ◣ ◥ ◤ Ω ж ф юЮ ━╃ ╄━ ┛┗ ┓┏ ◇ ◆ ※ .'. ☂.'.❤ ♥ 『』 〖〗▓ ► ◄ ▒ ░ ▓ ╮╭ ╯╰ ァ ┱ ┲☃ ☎ ☏ ☺ ☻ ▧ ▨ ♨ ◘ ◙ ♠ ♧ ♣ ▣▤ ▥ ▦ ▩ ⊕ ׺°”˜`”°º× ׺°”˜`”°º×»-(¯`v´¯)-» ×÷·.·´¯`·)» «(·´¯`·.·÷×*∩_∩* ⓛⓞⓥⓔ ╬ ╠ ╣∷ ღ ☃ ❆ ￡ ∆ Š Õ Ő ő ∞ © ‡ † Ž ஜ ஒ ண இ ஆ ௰ ♪♪♫▫—(•·÷[ ]÷·•)— ·÷±‡±±‡±÷· Oº°‘¨ ¨‘°ºO •°o.O O.o°• ¨°o.O O.o°¨—¤÷(`[¤* *¤]´)÷¤—•·.·´¯`·.·• •·.·´¯`·.·•´`·.(`·.¸ ¸.·´).·´`·» 0_ »-(¯`v´¯)-»█┗┛↘↙╰☆╮ ≠ ☜♥☞ ︻︼─一 ▄︻┻┳═一 -─═┳︻ ∝╬══→ ::======>> ☆═━┈┈━═☆ ┣▇▇▇═─ ■◆◣◥▲◤ ◥〓∴ぷ▂▃▅▆█ 【】 ๑۞๑ ๑۩ﺴ ﺴ۩๑๑۩۞۩...¤¸¸.·´¯`·.¸·..>>--» [[]] «--<<..·.¸¸·´¯`·.¸¸¤... .•:*´¨`*:•.☆۩ ۞ ۩ ۩ ۞ ۩☆•:*´¨`*:•. ❤`•.¸¸.•´´¯`••.¸¸.•´´¯`•´ 彡° ﹌﹎ ╱╲ ☁ ₪ ¡ Þ ௫ μ べ ☪ ☠ ╬ ╠ ╣∷ ღ :﹗/ " _ < > `,·。≈ {}~ ～() - √ $ * & # ※＊≮≯ ＋－× ÷﹢±／＝∫∮∝ ∧∨∥∠ ≌ ∽ ≦ ≧ ≒﹤﹥じ ①②③④⑤⑥⑦⑧⑨⑩ ⑪⑫⑬⑭⑮⑯⑰⑱⑲⑳ ⓐⓑⓒⓓⓔⓕ ⓖⓗⓘⓙⓚⓛ ⓜⓝⓞⓟⓠⓡ ⓢⓣⓤⓥⓦⓧ ⓨⓩ 凸(⊙▂⊙✖ )(づ￣ ³￣)づヾ（*⌒ヮ⌒*）ゞ ( c//"-}{-*\\x) (-'๏_๏'-) (◐ o ◑ ) (⊙...⊙ )｡◕‿◕｡ ๏[-ิ_•ิ]๏(•ิ_•ิ)? \(•ิ_•ิ\) (/•ิ_•ิ)/ (︶︹︺)(*-`ω´- )人(ц｀ω´ц*)(●ゝω)ノヽ(∀＜●)(ㄒoㄒ)(>_<)⊙▂⊙ ⊙０⊙ ⊙︿⊙ ⊙ω⊙ ⊙﹏⊙ ⊙△⊙ ⊙▽⊙ o(‧'''‧)o (∩_∩)ミ●﹏☉ミ (≧０≦) o(╥﹏╥)o
p(^-^q) (´▽｀) (￣ー￣) (⌒∩⌒) ( ^ω^)ψ (｀∇´)ψ (＾v＾) (*^-^*) (*^o^*) (-^〇^-) (*≧∇≦*) (///▽///)ヾ(*´∀｀*)ﾉ(`o´)(｀А´)(･A･)(*｀＾´)=3(* - -)( #｀Д´)(｀ε´)( *｀ω´)(o｀з’*)【o´ﾟ□ﾟ`o】(`皿´)ヽ(｀Д´)ﾉ(#ﾟДﾟ)（#＾ω＾）σ(oдolll)σ(o'ω'o)Σ(=ω= ;)Σ(´д｀;)(^-^;(-o-;)(::^ω^::)(；´Д`A(^◇^;)(´c_,｀lll)(>_<)(*´>д<)('A`)(T-T)(；_；)(/_T)(T.T ) ( T.T)(´;ω;`)(´；ω；｀)(P'_`)q( . .)(・_・)(・。・)(・_・｜(ё_ё)d(-_^)(^3^)(*'A^q)(^_^)/φ(._.)＼(^o^)／(* -_･)oO○(=^ェ^=)u・ェ・u▽・ｗ・▽（・◇・）/~~~( ´Д`)y━･~~( ^ ^ )/■＼(^^＼)（*´з)(ε｀*)...φ(･ω･*)☆(ﾟДﾟ≡ﾟДﾟ)( ￣(エ)￣)（ ^_^）_旦~~(=ﾟωﾟ)ﾉლ(╹◡╹ლ)(✿◖◡◗)❤(◕‿◕✿)(◕‿‿◕｡)(๑╹∀╹๑)(๑・‿・๑)(｡･ˇ_ˇ･｡)(☄ฺ◣д◢)☄ฺʅ（´◔౪◔）ʃ(╯⊙ ⊱⊙╰ )(╬◣д◢)(╬ ಠ 益ಠ)(〃･ิ‿･ิ)ゞ( ◔ิω◔ิ)ლ(◉◞౪◟◉ )ლ(⊙◞౪◟⊙)(･ิω･ิ)( ◜◡‾)(‾◡◝ )
ต้องปิดให้น้องแตงโมลูกแม่ให้ได้
แปลกนะ ไม่เห็นมีใครพูดกันเรื่องมนตโดนด่าในนี้เท่าไหร่เลย อ้างแต่ด่านต ทำไม อายหรอ หรือกลัวคนอื่นรู้
มนต.ปสด. สาระแนหาเรื่องชาวบ้าน
เอาจริงสงสัยมากว่าทำไมมนต.ส่วนมากปสด. หลายคนไม่ยอมรับฟังอะไรเลย
ซวยสุดคือแม่ลีด โดนด่าหาว่าเป็นโม่ง 5555555 ในนี้คือมีทุกเมน แม้แต่นต แต่ก็ไปชี้หน้าด่าแต่แม่ลีดเหมือนแค้นกันส่วนตัวอะ
แต่กลัวอย่างนึงว่าถ้าผ่านไปแล้วคนจะยังเข้าข้างมนตอยู่ ถ้าเป็นงั้นนี่เหี้ยเลยนะ โดนถล่มไม่พอ โดนมองเป็นนางร้ายอีก
>>848 ก็ช่าง เราก็อยู่ของเรา ดูจากเหตุการณ์เมื่อวาน คนในด้อมเราก็ไม่ได้ดีกว่ามนตเท่าไหร่หรอก หูเบามาก โม่งคุยกันแทบทุกอย่าง ด่ามนตเงี้ย คุยเรื่องเมมบางทีก็เป็นความคิดเห็นส่วนตัวคุยกัน โดนเอาไปกระจายว่ามีไว้ด่าเมม แค่นี้ก็เชื่อกันแล้ว ที่แคปไปหลายอันก็ไม่ได้ด่าเมมด้วยซ้ำ คนไทยอะนะ ไม่ชอบความเห็นต่าง ไม่อยากรับฟัง ถ้าชั้นเล่นทวิตทุกคนก็ต้องเล่นทวิต ห้ามไปคุยแพลทฟอร์มอื่น ที่ผิดหวังสุดคือเมนดรีมบางคน คนเอาออกไปกูเชื่อว่ามู้ก่อนๆมันก็มาคุยกับพวกเรานี่แหละ เอาออกไปแล้วปั่นเก่งเลย ยิ่งกว่าเครื่องซักผ้า
กูไม่อยากให้เฮโลว่าโม่งถูก ทวิตเตี้ยนผิดนะ บางทีโม่งก็เหี้ยจริงๆ ไม่ได้หมายความมึงคุยในนี้มึงจะเหนือกว่า รู้เยอะกว่า หรือคุยในทวิตแล้วจะกลายเป็นคนที่เจริญกว่า มันก็แค่แพลตฟอร์ม
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เเ้เ
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
จกยกวว
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
หบบปว
นัีกี เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
>>852 กูก็ไม่ค่อยเห็นใครยกตัวว่าโม่งถูกนะ ปัญหาตอนนี้คือโม่งเอาไว้คุยได้แทบทุกเรื่องที่ไม่อยากคุยในนกฟ้าเพราะจะเลี่ยงดราม่า แต่โดนเอาไปปั่นว่ามีไว้ด่าเมม มึงย้อนอ่านดูมันถึง 2% ของรีพลายทั้งหมดปะพวกด่าเมมเนี่ย กูเห็นคนที่ยกตัวว่าเหนือกว่ามีแต่อีพวกนกฟ้าทั้งนั้น
เีก่ เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
กูเห็นในแท็กตอนนี้ส่วนมากก็มีแต่มนต
>>865 ืส้อย่น เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
>>867 ะรักอาวทวา เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เา่สาเงา เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เีาิทงว่
>>868 ่เเี้แสทว เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
สดัาส
>>870 ่้ีันั้นระเร
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
่แเร้าีด้น
>>872 ร้ดัิสวาส่ เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
นั้นดีส่ยร
>>873 ่วำุนับร เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
้รีเ้วรยียึะพึ
>>874 ้น่แาเ่ว เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
อีีดรเยีรเ
>>875 พา่าบนัเร่ย เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
้นเร้นาบเรเรา้ดัะี
>>876 ีเกัเรส่าิ่อ เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เีกัเร่วิ่้ก
>>877 เกอ่สิน้เี เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
กันเน้กั้นว่
>>878 รเีเเกเรบา เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
ิา้ด้นวทด่เร่ดีพ้ร
>>879 ีดกัาอืสาิ่อ เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
ร้กันเ่นเรีเ
>>880 เรเหา้วทแ้าเมือาาอ เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
แ่าเัดเน่ย
>>881 เรักดีรั
ร้พีร้ยา เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
อาพันัยี
>>882 ืวแ่้ดเาางาวเา เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
ีะน่แอดี่ย
>>852 อย่างน้อยโม่งคุยง่ายกว่าบนบกเพราะทุกคนไม่มีตัวตนไม่มี background เหมือนกันหมด มันก็จะตัด condition เวลาแสดงความคิดเห็นหรือรับฟังความคิดเห็นได้โดยไม่มี bias ว่านี่พวกเดียวกับกูหรืออีนี่คนละฝั่งกับกู ไม่มีเรื่องพวกพ้องมาช่วยหนุนในการแสดงความคิดเห็น เวลามีข้อพิพาทอะไรเลยไม่ได้เฮโลกันไปทุกเรื่อง คิดเห็นแย้งได้ก็แย้งมามีคนรับฟังและตอบโต้ได้ เทียบกับบนนกฟ้าแค่เห็นเป็นเสเลปด้อมมีคนฟอลเยอะก็เชื่อตามเขาหมดเพราะคิดว่าเป็นพวกเดียวกันทั้งที่ถูกปั่นอยู่ มันก็เห็นชัดนะ
>>884 เห็นด้วย บวกๆ ที่นี่มัน anonymous กันหมด พูดจบไม่เห็นด้วยก็ตามแค้นไม่ได้ ไม่รู้ใครเป็นใคร จบแล้วก็จบไป นี่คือข้อดีที่กูยังเล่นและอ่าน หลายครั้งกูก็แย้งโม่ง ไม่เห็นด้วย มู้แรกๆเนี่ยกูตีกับโม่งในนี้บ่อยมาก มันต่างจากการคุยในนกฟ้าที่ต้องแบบเอ๊ะ จะโดนรุมป่ะวะ พูดเรื่องนี้ได้มั้ย แล้วเลือกได้บนนกฟ้าคืออยากจะให้ไปตีกัน เอาข้อมูลมานั่งฟาดกัน แซะกันบนนั้นจริงๆเหรอ คิดว่าถ้าทำกันอย่างนั้นจริงๆจะรับได้กันอย่างปากว่ามั้ย
>>883 เรีเำุพีน้น่ีด เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
่นดสิเรเรวา
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เื่ถ ิ
>>889 ิ่ม้ เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
่ิอเ
>>890 ดดวดมกท เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
สกสกาป่ห
ทดเท่>>891 เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
สเ่ใเ
All About NCT 29: เพราะโม่งก็คือโม่ง มีทัวร์ลงมาก็มีเลิกไป มีป่วนมีปั่นตาสว่างหรือจมปักเกิดขึ้นได้ทุกวัน อยู่ที่เรียนรู้อยู่ที่ยอมรับโม่งกัน ตามความคิดสติโม่งให้ทัน (สสวกตายิ้มรอบ 3 จ้า)
>>892 มื้วา่ เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
รเเงฃส
>>894 ยำากนกวก เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
ลำนกรกส
>>895 ยกรหรกยงก เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
ยหรกสแง
>>896 วำทกากส เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
าำาำ่ำส
>>897 รำีกรกย เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
ยำากากแส
>>898 สด่ำบสก เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
บดรนกนกน
>>899 ยกาหนปน เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
ยกากรกร่กาาาน
>>900 นเั้ต่ย เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
ทนิั่ตรจ
>>901 ุ้ินมบมยก เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
ยกนหบกยา
>>902 สดยกทจกขว เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
บกสหาตกกยา
>>903 เเข่คกจสก เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
บวมกรากจสกจ
>>904 ค่กต เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
ยกนกร
>>905 ส่วกนก
สดายก เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
่กาจกบาดบาดยกาบ
>>906 าจเาวดส่ดร เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
…สมัยตอนที่เรา ยังเรียนอยู่ม.ปลาย(วัยใส) มีอยู่วันนึงเรากลับมาถึงบ้าน
ประมาณเกือบ 6 โมงเย็น จำได้ว่ากำลังจะเดินเข้าบ้านแต่เหลือบไปเห็นลุง
คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวนี้ตอนเย็นๆประจำเดินผ่านไป
ลุงเขามาปั่นทุกวันแต่เราก็ไม่เคยทัก ชื่อแกก็ไม่รู้ แต่จำลุงได้ดี
เพราะแกจะใส่เสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงขาสั้นตลอด
ทีแรกเราก็คิดว่าแปลกดีที่วันนี้แกเดินมา เพราะปกติแกจะปั่นจักรยานสีแดง
พอเรามองลุงแก แกก็มองกลับแต่ก็ไม่ได้ทักกัน…
…พอเดินเข้าไปในบ้าน ก็ได้ยินยายกับแม่กำลังคุยกันเรื่องลุง(จำชื่อไม่ได้แล้ว)
ว่าแกเสียแล้ว เราไม่รู้จักเลยถามแม่ว่าใคร
เรา : ลุง(?) คือคนไหน…?
แม่ : อ้าว! ก็คนที่แกชอบมาปั่นจักรยานแถวบ้านเราไง..
เรา : ที่แกตาบอดข้างนึงอ่ะนะ?
แม่ : ใช่คนนั้นแหละ
เรา : เสียเมื่อไหร่?
แม่ : สองวันล่ะ..เนี่ยป้า?(ญาติลุง) เอาซองมาให้แม่
ประเด็นคือ!!!!!! …ลุงที่ตาบอดกับลุงคนที่เราเห็นตะกี้คือคนคนเดียวกันไงงง!!!!
และถ้าแกเสียมาสองวันแล้ว …ลุงที่เราเห็นตะกี้คือ?..!!!!!! ใช่…ใช่ม่ะ…
ตอนนี้ เรากลับมานั่งคิดเล่นๆว่า ถ้าเกิดวันนั้น ทักลุงแกไปจะเป็นยังไงนะ…???
(จะเป็นยังไงเล่าปัดโธ่!!!..ไม่ทักไปน่ะ น่าจะดีแล้วล่ะมั้ง)
สำบพรดรดยดน
ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป.
ยกรดน ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป.ยะนพขดรดน
>>909 กยากนกสด ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป.ดราำบกนดนดน
อีกไม่นานวงเราก็จะได้เป็นอันดับ 1 แล้ว วงรุ่นพี่แก่ๆปีนี้ต้องเข้ากรมกันหลายคน สู้ๆ
เบื่อพวกแอ๋วมาป่วนกระทู้ แก่แล้วมาทะเลาะกับรุ่นน้องอยู่ได้
ติ่งวงหมาป่าที่มาแคปโพสจากโม่งเพื่อไปรุมด่าในนกฟ้านี่น่าจะอายุเยอะแล้วนะ คือสู้กันตรงนี้ไม่ได้เลยไปหาพรรคพวกมารุม เข้ามาป่วนกระทู้ในนี้หรอ พอทะเลาะสู้กับอามี่ไม่ได้เพราะวงรถไฟฟ้าไปไกลแล้วก็เลยมากดวงน้องในค่ายงี้หรอ
พิแอ๋วคะ ที่นี่ไม่ใช่ที่ของพิค่ะ ไปนวนะคะอิสัด
>>911 >>912 >>913 ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป.้้ดดส
>>915 หยาหา ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป.
>>917 กรกากส ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป.สกรกยกงก
>>918 กนหสากนก ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป.นกากสกวงกวก
>>919 ดรกสสก ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป.ยกนกสกวกบงกวก
>>920 หาสำวกวกว ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป.สกนกยกงกวกสกสกน
>>921 ยกวกสกวกวกว ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป.วกนกสำวกวงก
>>922 วกสกสกวก ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป.นกตจกบกบกวกน
>>923 วปากวกวก ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป.สกรกรดวดวก
โหวตชื่อมู้เลยไหมใกล้ปิดมู้แล้วมึง
>>925 จัดไป
https://www.strawpoll.me/19652657 เชิญโวเต้จ้า
>>910 งหากสสก ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป.วดสดยดวาดรก>>914 >>912 >>913
>>928 skbsjs ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป.ksbsksj
>>929 kshsiskks ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป.osjeosjj
>>930 jakHiajs ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป.ksjsoshhsjsios
>>931 slbsjsk ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป.zjbzjxjm
>>932 bzcsjzshjs ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป.jdhdkdjj
>>933 duhsisix ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป. ดายดาดส นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณแก่พสกนิกรชาวไทยที่ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรีนารีรัตนราชกัญญา มีพระราชดำริที่จะพระราชทานเจลแอลกอฮอล์ล้างมือให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศโดยทรงผลิตเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง ภายใต้แบรนด์ SIRIVANNAVARIBangkok ซึ่งโอกาส นี้ คุณฝน-รติรส ภู่วิภาดาวรรธน์ ได้เปิดเผยว่า สมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้าสิริวัณณวรี นารีรัตนราชกัญญา ทรงติดตามข่าวการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด-19 อย่างใกล้ชิด ทรงมีความห่วงใยและทรงปรึกษากับทีมงานว่า ทรงจะช่วยตรงไหนได้บ้าง จึงมีพระกระแสรับสั่งว่า จะทรงทำเจลแอลกอฮอล์แจกแพทย์ และโรงพยาบาลทั่วประเทศ โดยทรงได้เตรียมของและเสด็จไปแผนกเภสัชกรรม โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ เพื่อเตรียมทำเจลแอลกอฮอล์ด้วยพระองค์เอง เมื่อวันที่ 27 มี.ค. ซึ่งเจลแอลกอฮอล์ที่ทรงทำทั้งหมดจะส่งมอบให้แก่นายกสมาคมแพทยสภา เพื่อมอบต่อให้แก่แพทย์พยาบาลทั่วประเทศต่อไป.idhdixi
บีทีเอสคือวงบอยแบนอันดับ 1 ของโลก
สงสารเอ็กโซ่ที่คงไม่มีโอกาสยืนในจุดที่บีทีเอสทำได้อีกต่อไป โอ้ปป้าก็ต้องเข้ากรมปีนี้แล้วหมดเวลาดัน
นี่เป็นกระทู้ไอดอลเกาหลี เนาะ
โควิดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เบื่อโควิดไอ้แม่เย็ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ถ้าโควิดหายกูจะล่าผู้ชายมาเย็ด
>>947 ยัดตูดนี่สิมันชอบ
https://youtu.be/Cu1AsjKibRg
เกิดเป็นกะเทยก็ทำบาปกรรมให้พ่อแม่เสียใจแล้วไอ้กะเทยอกตัญญู ตายไปก็ต้องโดนหอกแทงตูดในนรก กะเทยอัปปรีย์
มึงสิอิกะเทย
https://youtu.be/Cu1AsjKibRg
ทุเรศมากเอากันทางรูขี้
มีแต่กะเทยนกฟ้าที่มันชอบป่วนกระทู้คนอื่น
อีกะเทย
อตอกท อร
ttps://youtu.be/FtAgXTrC69I
คลิปอีตุ๊ดนี่มันเป็นใคร
ถ้านูกูอย่าเอามาโปรโมตในนี้ ที่นี่ไม่ตอบรับกะเทยนูกู
อย่ามาเผยแพร่กะเทยในที่นี้ พวกคนบาป
พวกนกฟ้าออกไป
ติ่งในนกฟ้าคือขยะโสมมกว่าในโม่ง 400 เท่า
นกฟ้าออกไป
พวกมึงมู้ใหม่ไปตั้งในนว.ได้ป่ะ
ต้องกำจัดติ่งนกฟ้าที่เข้ามาป่วนโม่ง
พวกนกฟ้าคือต้นตอของหวัดนก ไอ้พวกนกกะเทย
จำนวนประชากรในนกฟ้า
80% = กะเทย เกย์ เลสเปี้ยน
19% = ชะนี
1% = ชายแท้
อย่าเอาเชื้อกะเทยที่น่ารังเกียจมาแพร่ใสโม่ง
โม่งคือที่ๆปลอดเชื้อ พวกเรากักตัวกันอยู่ในโม่งอยู่แล้ว แต่ไอ้เเก๊งนกฟ้ามันเอาเชื้อโรคเข้ามาแพร่
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
🌷
🐵
🐒
🦍
🐶
🐕
🐩
🐺
🦊
🦝
🐱
🐈
🦁
🐯
🐅
🐆
🐴
🐎
🦄
🦓
🦌
🐮
🐂
🐃
🐄
🐷
🐖
🐗
🐽
🐏
🐑
🐐
🐪
🐫
🦙
🦒
🐘
🦏
🦛
🐭
🐁
🐀
🐹
🐰
🐇
🐿
🦔
🦇
🐻
🐨
🐼
🦘
🦡
🐾
🦃
🐔
🐓
🐣
🐤
🐥
🐦
🐧
🕊
🦅
🦆
🦢
🦉
🦚
🦜
🐸
🐊
🐢
🦎
🐍
🐲
🐉
🦕
🦖
🐳
🐋
🐬
🐟
🐠
🐡
🦈
🐙
🐚
🦀
🦞
🦐
🦑
🐌
🦋
🐛
🐜
🐝
🐞
🦗
🕷
🕸
🦂
🦟
🦠
💐
🌸
💮
🏵
🌹
🥀
🌺
🌻
🌼
🌷
สกสกกวกส
ยาเมโร่วววววววววววววววววววววววววววววววววว
หมัดยางยืดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดเดดดด
ตดสลาตันนนนนนนนนนนนนนนยย ไอ้พวกนกฟ้าต้องสำลักตด
เราจะกอบกู้ห้องNCTกลับมานกฟ้าออกไป๊ ชิ่วๆ
หวัดดีพวกตุ๊ดหัวโปกมาสุมหัวเล่นเหี้ยไรกันในนี้
NCT วงขยะ
ปิดให้ลูกวิ้งจ้า
ปิดให้สองวิ้งจ้า เปิดมู้ใหม่เมื่อมีดราม่านะจ๊ะ
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.
