>>322
>รู้ว่านางเอกมีพรสวรรค์เพราะแค่เห็นนางผัดราดหน้า
>ตอนแข่งกับพ่อครัวเด็กอีกคน ไอ้หมอนั่นดันไม่รู้ว่าใช้ข้าวเก่าผัดข้าวผัดจะอร่อยกว่า ทั้งๆ ที่มึงโดนเชิญมาร่วมกลุ่มมืออาชีพแล้วก็น่าจะมีความรู้พื้นฐานอยู่แล้ว
>นางเอกเดินไปเปิดตู้เก็บของแล้วรู้เลยว่าในครัวข้าวเก่าเก็บไว้ตรงไหน ทั้งๆ ที่เพิ่งมาครั้งแรก
>หัวหน้าเชฟบอกให้แล่เนื้อบางลงอีก บางอีกกกกก แต่เสือกไม่บอกว่าจะเอาบางกี่มิล กี่เสี้ยวมิล ให้กูนั่งเดาบรีฟมึงอยู่นั่น
>หัวหน้าเชฟบอกอย่าเลื่อย อย่าเลื่อยยยย แต่เมื่อกี้เพิ่งเลื่อยโชว์ไปหยกๆ
>ครัวอย่างหรูแต่เสือกไม่มีเครื่องหั่นเนื้อ
>อีนางเอกทำสีเล็บมาทำอาหารแต่ไม่มีใครว่าอะไร
>ให้เด็กใหม่เอาเนื้อวากิวมาทอดทิ้งทอดขว้างได้ทั้งคืน แต่ไม่มีเงินพาคนในครัวเก่าๆ กินของดีๆ
>คนบ้านอีลีทอยากเป็นสปอนเซอร์นางเอกเพราะแค่เห็นทอดเนื้อวากิวไป 1 กระทะ(ทำไมเรื่องนี้มันพิสูจน์ตัวเองกันง่ายจังวะ)
ทั้งหมดนี่เกิดขึ้นในองก์แรกของหนัง ถ้ากูทำงานครัวหรือทำอาหารเป็นน่าจะมีเรื่องให้ด่าอีกเป็นกระบุง