คำว่าโดยสุจริตในความหมายของอนุรักษ์นิยมอาจไม่ได้รวมไปถึงเรื่องของการตั้งคำถามกับโครงสร้างของสังคมว่าความสุจริตในระดับที่เขานึกถึงมันเกี่ยวเนื่องกับความซับซ้อนและการเอาเปรียบกันเชิงโครงสร้างหรือไม่ หรือความเท่ากันของสังคมหรือไม่ ความสุจริตอาจหมายถึงการเป็นคนดี คิดดี มีเจตนาดี และอาจจะสงสาร ช่วยเหลือหรือสงเคราะห์คนอื่นตามกำลังที่พอจะช่วยได้
รากฐานสำคัญก็คือ นโยบายอะไรที่ทำให้การพรากสิ่งที่พึงมีพึงได้ของพวกเขาไปโดยการบังคับให้ต้องดูแลคนอื่นที่เขาคิดว่าไม่มีคุณสมบัติเท่าเทียมกับเขา ยิ่งเมื่อความมั่งคั่งนั้นหามาได้โดยสุจริตไม่ใช่ภาระของใคร (ซึ่งเป็นความสุจริตที่แนวคิดเรื่องการขูดรีดที่ซับซ้อน และการไม่เท่าเทียมกันในระดับโครงสร้างไปไม่ถึง) เขาก็จะยิ่งรู้สึกไม่เป็นธรรมเข้าไปอีก
ความสมถะ และการไม่ฟุ้งเฟ้อในการบริโภค รวมทั้งการอบรมลูกหลานให้เชื่อมั่นในคุณค่าที่สืบเนื่องอย่างยาวนานของสังคมจึงเป็นคุณธรรมสำคัญของคนเหล่านี้ การบังคับเอาความมั่งคั่งที่พวกเขาพึงมีพึงได้ (ความร่ำรวย ความมั่งคั่งที่ได้มาจากความสุจริตคือสิ่งที่ต้องส่งเสริมให้ผดุงไว้ซึ่งความขยันหมั่นเพียร เพราะไม่มีความยากจนในหมู่คนขยันในความคิดของพวกเขา) ไปให้กับคนอื่นที่ไม่ได้เท่ากับเขา ทั้งจากฐานะและระบบคุณค่า จึงเป็นสิ่งที่ไม่เป็นธรรมเป็นอย่างยิ่ง และจะมีผลต่อความเสื่อมถอยซึ่งความดีงามของสังคมในระยะยาว
ในแง่นี้การนำเสนอว่าสังคมนั้นไม่เสมอภาค และจะต้องมีความเสมอภาค และคนเรานั้นเท่ากันจึงไม่ได้เข้าไปอยู่ในระบบคิดของฝ่ายอนุรักษ์นิยมที่เชื่อมั่นในความเป็นเลิศ ความสามารถของแต่ละคนที่ไม่เท่ากัน และเชื่อว่าความไม่เสมอภาคที่เกิดขึ้นนั้นรับได้ และเป็นสิ่งที่ถูกต้องอยู่แล้ว
#มิตรสหายท่านหนึ่ง