Fanboi Channel

มู้เก่า
https://fanboi.ch/lounge/1161 โม่งมิตรสหายท่านหนึ่ง
https://fanboi.ch/lounge/2603/ โม่งมิตรสหายท่านหนึ่ง 2nd quotes
https://fanboi.ch/lounge/3016/ โม่งมิตรสหายท่านหนึ่ง 3rd quotes

สิ่งที่ กรมสอบสวนคดีพิเศษ #กระทำกับผู้ถูกกล่าวหา ที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเงินสหกรณ์เพียง 8% ของเงินทั้งหมดที่เป็นปัญหา

(โพสต์นี้คือเรื่อง #สิทธิมนุษยชน เท่านั้นไม่เกี่ยวกับความเชื่อ)

- ตัดสัญญาณโทรศัพท์ไม่มีกำหนด
- ตัดอินเตอร์เน็ตไม่มีกำหนด
- ตัดการลำเลียงอาหาร
- ปิดทางเข้าออกทุกประตู
- พระเณรไปสอบบาลีไม่ได้ เพราะถ้าออกไปแล้วจะกลับวัดไม่ได้
- ยึดเกือบทุกอาคาร
- ข้างในอาคารพยาบาล มีพระป่วย ฉุกเฉิน ติดต่อไม่ได้

#จิตใจทำด้วยอะไร นี่อย่าลืมนะว่าศาลยังไม่ตัดสินว่าผิดหรือถูก เป็นแค่ #ผู้ถูกกล่าวหา ในคดี #รับของโจร #ร่วมกันฟอกเงิน

เงินที่เหลืออีก #หมื่นกว่าล้าน ตามหาหนักเท่านี้ไหม นี่แค่เงิน #พันล้านต้นๆ ยังขนกำลังมาขนาดนี้

หมื่นกว่าล้านที่เหลือไม่ #ขนมาทั้งกองทัพ เลยหรือ

ศิษย์ก็รวมเงินกันใช้ไป 1,055,560,000 บาท เพื่อช่วยเหลือสมาชิกสหกรณ์ #ทั้งที่ศาลยังไม่ตัดสินว่าผิดจริงไหม

เจ้าทุกข์ คือ สหกรณ์เครดิตยูเนี่ยนคลองจั่นได้รับเงินเยียวยาแล้ว ยกฟ้องทั้งแพ่งและอาญา (คดีนี้เป็นอาญายอมความกันได้ ไม่ใช่อาญาแผ่นดิน)

สิ่งที่น่าสงสัย คือ ผู้ถูกกล่าวหาคดีประเภทนี้ทั่วประเทศมีเป็นพันเป็นหมื่นคน #ที่ยังไม่ถูกจับ แต่ทำไมใช้กำลังตำรวจและทหารกันหลายพันคน รวมถึงประกาศ ม.44 เพื่อเร่งจับคนๆ เดียวให้ได้?

หมดงบประมาณไปตอนนี้แล้วเกือบ 30 ล้านบาท และจะเผางบไปเรื่อยๆ จนกว่าจะจับได้!

#ทำไมไม่มอบตัว ก็เพราะเขาไม่ไว้ใจในกระบวนการยุติธรรม #แบบดีเอสไอ ใครกล้ารับประกันความปลอดภัยในชีวิตได้บ้าง?

คราวที่แล้ว คดีตับแตก #ถูกทำให้ตาย กล้องวงจรปิดเสีย สุดท้ายก็เงียบ

วันที่ 25/05/59 เชิญเข้ามาแจ้งข้อกล่าวหา รองอธิบดี DSI บอกว่า #มันเลยขั้นตอนนั้นไปแล้ว ทั้งที่ ป.วิ.อาญา บอกว่า #แจ้งข้อหาที่ไหนก็ได้

ทำไมไม่เข้ามาแจ้งข้อกล่าวหา
ถ้าไม่ยึกยักมาตั้งแต่วันนั้นก็จบไปแล้ว!

พอไม่เข้าไปแจ้ง ก็มาประโคมข่าวว่าไม่ให้ความร่วมมือ เพื่อลากให้มันถึงจุดที่ว่า #ธรรมกายขัดขืน ไม่ร่วมมือกับทางการ แล้วก็ยกระดับกันมาเรื่อยๆจน ถึงขั้นต้อง #ยึดวัด ของเขา

ทำอย่างกับคดีค้ายาเสพติด หรือจับผู้ก่อการร้าย

พยายามจะทุ่มทุกทางเพื่อจับให้ได้ เพราะถ้าจับได้แล้วต้องถูกขัง พระธัมมชโยจะถูก #จับสึกทันที ตาม พรบ.สงฆ์

#แค่นี้ก็บรรลุเป้าหมายขั้นต้นแล้ว

ดีเอสไอ การันตีได้ไหมละว่า
- #ไม่ถูกจับสึก เข้าสู่กระบวนการยุติธรรมในเพศสมณะ
- #ไม่ถูกทำให้ตาย

แค่นี้การันตีไม่ได้ ใครเขาจะไว้ใจ

กฎหมายที่ศักดิ์สิทธิ์ ต้องไม่ละเมิดสิทธิมนุษยชนแบบเกินกว่าเหตุ แบบไร้เหตุผล จริงไหม?

ติดตามกันให้ดีนะครับ เรื่องนี้มันไม่ใช่แค่จับพระ #ธัมมชโย อย่างเดียวแน่นอน มันต้องมีมากกว่านั้น ไม่งั้นคงไม่เล่นสุดตัว ลงเต็มเหนี่ยวแบบไม่มีถอยขนาดนี้!

อายุความเป็นสิบปี แต่เร่งกันเอาเป็นเอาตายแบบนี้ มีวาระอะไรซ่อนอยู่กันแน่ #ฝากไว้ให้คิด

อิทธิพลเยอะเกินหน้าเกินตาขาใหญ๋ประเทศบราซิลต้องจัดการแบบปี 48-49

"มีคนโดนตั้งข้อหาหมิ่นศาสนาเพราะอัปโหลดคลิปตัวเองเผาอัลกุรอานครับ
ตอนแรกเห็นข่าวแวบๆ นึกว่าเป็นพวกประเทศมุสลิม อ่าวไม่ใช่

เดนมาร์กครับ

คิดดูแล้วกันครับว่า ทุกวันนี้เดนมาร์กมีประชากรมุสลิมเท่าไหร่ ยัง sensitive ขนาดนี้ ถ้าในอนาคตมุสลิมมีเพิ่มขึ้น เสรีภาพการแสดงความคิดเห็นจะเป็นยังไง?"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>4 cuck country

ผมอ่ายเรื่องลุงวิศวะ ยิงม.4แล้วก็เกิดความคิดพิเรนท์ข้อหนึ่งคือ เราควรไปลงชื่อเสนอให้ออกกฏหมายใหม่ ให้อนุญาติคนพกปืนไว้บนรถ ได้ แต่ต้องพาไปตรวจสุขภาพจิต,อบรมกฏหมายป้องกันตัวการใช้อาวุธปืนให้ถูกต้องก่อน และการจะพกได้ต้องเอาสติกเกอร์ไปแป่ะวงกบหน้าต่าง ข้อความ “รถคันนี้มีปืน “ ไว้ด้วย ถ้าไม่มีสติกเกอร์นี้แต่ตำรวจค้นเจอก็ลงโทษกันไป

หากสติกเกอร์ รถคันนี้มีปืนมันรู้เป็นสากล โศกนาตกรรมแบบลุงวิศวะ คงไม่เกิด คนบนท้องถนนคงอ่อนน้อมขึ้น ไม่มีเด็ก(แต่หมอยขึ้นแล้ว) ออกมารุมล้อมแล้วต่อยลุงวิศวะหรอก

มันตลกตรงไหน?

ความล้าหลังงมงายของศาสนานั่นก็เรื่องนึงครับ ซึ่งนั่นไม่ได้แปลว่าพอศาสนาล้าหลังงมงายแล้วใครจะทำอะไรกับศาสนาหรือศาสนิกโดยไม่เป็นธรรมยังไงก็ได้

มันคนละเรื่อง ต้องแยกแยะ ถ้ามีมีปัญญาพอจะแยกแยะได้อ่ะนะ

ไอ้ที่เพจ ลิเบอร่านมั้ยล่ะมึง เห็นว่าเรื่องนี้มันตลก ไม่ใช่อะไรหรอกครับ ผมคิดว่าคงเพราะเพจนี้โง่เกินกว่าจะแยกแยะได้เท่านั้นเอง

ซึ่งถามว่าถ้าวันดีคืนดีมีคนจะจับแอดมินเพจนี้ไปเผาทั้งเป็น ผมควรเห็นด้วยมั้ย ในฐานะคนที่เห็นว่าเพจนี้มันโง่?

ไม่เลย ยังไงผมก็ไม่เห็นด้วยอยู่แล้ว และถ้าปมออกมาย่อมต้องคัดค้านประณามก็ไม่แปลก ซึ่งนั่นไม่ได้แปลว่าผมเลิกมองว่าเพจนี้โง่ หรือแปลว่าผมย้อนแย้ง แต่นั่นเป็นเพราะจุดยืนผมคือ ต่อใหเพจนี่มันโง่ยังไงก็ไม่ควรไปจับเขามาเผาทั้งเป็น แค่นั้นเอง

พอเข้าใจมั้ย?

ปล. จริงๆ Atheist นี่แค่ไม่เชื่อว่ามีพระเจ้านะ

บางคนอาจจะเชื่อว่ามีวิญญาณ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ สิ่งเหนือธรรมชาติ (ที่ไม่ใช่ในแบบพระเจ้าผู้สร้างโลกสร้างจักรวาล) ก็ยังถือเป็นเอทิสต์ได้
(ซึ่งแน่นอน ถ้าเอทิสต์จะมีศาสนาก็ไม่ใช่เรื่องแปลก)

ส่วนผม, ผมพูดในฐานะที่เป็นคนที่ไม่นับถือศาสนา (ถ้าใครไปดูโพรไฟล์ผม จะเห็นว่าในช่องศาสนาผมใส่ว่า irreligious)
และไม่ใช่แค่นับถือ แต่เอาเข้าจริงผมต่อต้านด้วยซ้ำ

แต่นั่นไม่ได้แปลว่าผมจะเห็นด้วยทุกกรณี ไม่ว่าใครจะไปทำอะไรกับศาสนา/ศาสนิก

ต่อต้านศาสนามันก็ต้องต่อต้านอยู่บนหลักการครับ ไม่ใช่จะทำอะไรก็ได้ไม่สนใจวิธีการ

(ซึ่งผมไม่คาดหวังให้เพจนี้เข้าใจเท่าไหร่หรอก ที่เขียนนี่จริงๆแล้วเขียนให้คนอื่นอ่าน)

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"6555555 ขำกระทู้นี้ ทอปเม้นมาตอบว่าดีอยู่แล้ว ไม่เห็นจะไม่พอแดกตรงไหน แต่แม่งเห็นชื่อล๊อคอินแล้ว อ้าวคนนี้แก passive income หลักร้อยล้าน. สงสาร จขกท"
https://pantip.com/topic/36141998
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

Then they use it against Dhammakaya, and I did not speak out--
Because I was not a Dhammakaya worshipper.

Then they use it against me-- and there was no one left to speak for me.

เอิ่ม โดนแม่ยึดบัตรเดบิตเพราะสาเหตุที่ตัวเองไม่ได้ก่อ... คือ...พ่อกูขอบัตรไปกดเงินห้าพันเพราะบังคับจะพากูไปหาหมอผิวหนังแล้วจะให่จ่ยเอง (เกษียณแล้ว ชอบอ้างว่าไม่มีรายได้ๆตลอดเวบาพูดเรื่องค่าใช้จ่าย) บอกว่าไม่ต้องเยอะขนาดนั้นก็ไม่เชื่อ สุดท้ายเป็นไง จ่ายแค่สี่ร้อย ฝ่ายแม่กูก็คนถือสมุดบัญชี รู้ความเคลื่อนไหวเงินในบัญชีกูตลอด ทีนี้เขาก็ไม่พอใจฝ่ายนั้นแล้วมายึดบัตรกูเฉย ปกติก็ไม่ได้ใช้อะไรมากนักอยู่แล้ว แต่แบบ...ก็รู้สึกแปลกๆอยู่ดีว่ะ กูทำงานฟรีแลนซ์ที่บ้าน พ่อก็บ่นจัง ไม่พอจุนเจือ งั้นงี้ ไปเรียนอะไรมาต้องใช้หาเงินได้สิ ทุกอย่างคือต้องทำเงินให้ได้หมด ทั้งที่งานปกติก็พอใช้อยู่แล้วแต่เหมือนไม่เคยพอสำหรับเขาเลยว่ะ เฮ้อ

"ขาดความเป็นมนุษย์นี่แม่งต้องแดกมนุษย์นะครับ"
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

ตะกี้เล่าให้คุณภรรยาฟังว่าหนังสือ swarm intelligence เล่มที่เอด้าหยิบมาเล่น นี่เก่าแล้ว ซื้อมา 15 ปีก่อน ... แต่เพิ่งจะฮิตกันไม่นานนี้

คุณภรรยาถามว่าทำไม ก็เลยบอกไปว่า เทคโนโลยี ปริมาณข้อมูล และอื่นๆ หลายต่อหลายอย่าง มันเพิ่งจะพร้อมไม่นานนี้ แต่ทฤษฎีมันมีมานานแล้ว และ refine มาเรื่อยๆ ... เทคโนโลยีมันตามหลังทฤษฎีอยู่หลัก 10 ปีนี่เรื่องปกติ (พวกทางคอมฯ นี่หลายเรื่องยังถือว่าเร็วนะ สาขาอื่นนี่บางทีเป็นร้อยปี)

นี่คือเหตุผลว่าทำไมควรเรียนทฤษฎี (แบบที่เป็นทฤษฎีจริงๆ รวมถึงโมเดลเชิงทฤษฎีต่างๆ ... ไม่ใช่การท่องจำสไลด์ที่มีแต่วิธีทำแล้วเรียกว่าทฤษฎี).... เพราะมันเป็นทางเดียว (exaggerate นิดๆ นะ) ที่จะเห็นอนาคตที่จะเกิดขึ้นได้จริงแบบชัดๆ

>>12 อนาคตสำรับคนไทยคือการถามว่า "เทียงนี้กินอะไร"

#มิตรสหายในออฟฟิซท่านหนึ่ง

"ได้ข่าวลุงผูกคอตายจริงๆเรื่องธรรมกาย

คนไร้ศาสนาแบบผมก็ได้แต่สลดใจ เข้าไปอ่านคอมเม้นใน live เหล่าคน "พุทธแท้" ที่พยายามจะถีบ "มาร" แบบธรรมกายออกจากความ "แท้" ของตัวเอง

อ่านแล้วก็เห็นความแท้ของพวกมันจริงๆ
"ตายๆไปซะ" "โดดเลยสิวะถ้าแน่จริง"

พอลุงตายแล้ว มันก็เม้นต่อไปว่าไม่แคร์
บ้างก็ทำเป็นบอกว่า ลุงไม่ควรต้องทำเพื่อพระเลวๆ

โถ่..พุทธแท้นี่แม่งช่างสูงส่งจริงๆครับ

คราวหลังมึงอย่าได้หลงระเริงว่าพุทธรักสงบเชียวนะ ก็ความโง่และความตอแหลจงใจหลับหูหลับตาด่าธรรมกายอย่างไร้มาตรฐาน มันบีบให้คนคนหนึ่งเขาต้องปกป้องเสรีภาพในความเชื่อของตัวเองด้วยการฆ่าตัวตาย

พวกมึงไม่ต้องโบ้ยให้มุสลิมว่าต่ำช้า อยู่ที่ไหนก็เดือดร้อน ไม่ต้องโบ้ยมุสลิมว่าใจแคบ
ไม่ต้องโบ้ยคริสตชนว่าตอแหล งมงายเรื่องพระเจ้า

คนแบบพวกมึง แม่งก็ครบเครื่องในตัวเองอยู่แล้ว ส่องกระจก แล้วยิ้มให้ตัวมึงเองเถอะครับ ว่าความพุทธแท้ของมึง ได้สูงส่งถึงขีดสุด แล้วถีบคนต่ำต้อยลงสู่ความตาย

#ไม่ชอบธรรมกาย #แต่กูก็ไม่ชอบพวกมึงเหมือนกัน"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

อันศาสนาพุทธนั้นมีเป้าหมายเพื่อปล่อยวางจากความทุกข์ให้ได้ดีที่สุด

การฆ่าตัวตายนั้นจึงไม่ใช่วิถีพุทธ เพราะเป็นการกระทำที่ ยึดติดมาจากความทุกข์ เช่นนั้นแล

>>14 มิตรสหายอับดุลรอแซะท่านหนึ่งกล่าวไว้

กุมภา: สวัสดีค่ะ

ผม: สวัสดีครับ เป็นไงบ้าง ไม่เจอกันตั้งปีนึง

กุมภา: ก็เรื่อยๆ เหงาๆ หน่อยค่ะ

ผม: คุณยังโสดเหรอ?

กุมภา: มีแฟนแล้วค่ะ แต่ไม่รู้สิ ไม่รู้สึกว่ามีแฟนเลย

ผม: ทำไมล่ะ ไม่ค่อยได้เจอกันเหรอครับ

กุมภา: อื้ม ประมาณนั้นแหละ แล้วคุณล่ะ เป็นไงบ้าง มีใครหรือยัง?

ผม: มีคนคุยด้วยครับ แต่ก็ยังไม่ได้เป็นแฟนนะ

กุมภา: แปลว่าฉันก็ยังมีโอกาสสินะ

ผม: โห… คุณ มาถึงก็หยอดแรงเลยนะ

กุมภา: แหม ฉันล้อเล่นน่ะ ฉันมีแฟนแล้ว

ผม: ครับ คุณมีแฟนแล้ว
.
1 กุมภา

กุมภา: คุณคิดว่าฉันแรดมั้ย?

ผม: แรดครับ อิ อิ

กุมภา: แหม ตอบตรงจริงนะ แล้วจริงมั้ยว่าผู้ชายชอบผู้หญิงแรดๆ

ผม: อยู่ที่ว่าแรดแบบไหนนะ ผู้หญิงแรดน่าจะหมายถึงผู้หญิงที่เป็นฝ่ายเข้าหาผู้ชายก่อน ถึงเนื้อถึงตัวได้ง่าย ซึ่งผู้ชายก็ชอบอยู่แล้วล่ะ อยู่เฉยๆ ก็มีผู้หญิงเข้ามาสนใจตัวเขา แต่ถ้าแรดแบบรุกหนักๆ ก็น่ากลัว

กุมภา: แบบนี้ผู้หญิงเรียบร้อยก็ลำบากสิ ผู้ชายไม่ชอบ

ผม: ไม่หรอก ผู้ชายที่ชอบผู้หญิงเรียบร้อยก็มีอยู่ ก็เหมือนผู้หญิงบางคนก็ชอบผู้ชายเจ้าชู้ เพราะผู้ชายเจ้าชู้รู้จักวิธีทำให้ผู้หญิงหลงรักเขาได้ แต่ผู้หญิงบางคนก็ชอบผู้ชายนิ่งๆ เฉยๆ ก็มี

กุมภา: แล้วผู้ชายอย่างคุณนี่ชอบผู้หญิงแรดหรือเรียบร้อยคะ?

ผม: แล้วผู้หญิงอย่างคุณชอบผู้ชายเจ้าชู้หรือนิ่งๆ ครับ?
.
2 กุมภา

กุมภา: ถ้าผู้หญิงสักคนจะอ่อยคุณ ทำยังไงถึงจะได้ผลและดูไม่น่าเกลียด?

ผม: ทำให้ผมรู้สึกว่าผมเป็นคนสำคัญของเธอ แต่เธอก็อย่าทำให้ตัวเองดูง่ายเกินไปสำหรับผม

กุมภา: ต้องทำยังไงคุณถึงจะรู้สึกว่าเป็นคนสำคัญ?

ผม: ปฏิบัติกับผมให้แตกต่างจากที่ทำกับคนอื่นไง เช่น ปกติไม่ทำขนมให้ใครหรอกนะ แต่ทำมาให้ผมเป็นพิเศษ ปกติไม่พูดว่าคิดถึงกับใครหรอกนะ แต่พูดให้ผมฟังคนเดียว อะไรแบบนี้ เวลามีคนเอาขนมมาให้ มีคนบอกคิดถึง ผมย่อมรู้สึกดีอยู่แล้วล่ะ ไม่ใช่เพราะเห็นแก่กินหรอกนะ แต่เพราะผมเป็นคนพิเศษสำหรับเธอ เธอถึงทำอะไรที่พิเศษให้ผม

กุมภา: บอกคุณว่าคิดถึงแบบนี้ไม่ดูง่ายไปเหรอ

ผม: คิดถึงก็บอกว่าคิดถึง ผู้หญิงที่พูดความรู้สึกตัวเองออกมาแบบนี้น่ารักดีออก แต่อย่าถึงขั้นพูดในเชิงที่ส่อไปถึงเรื่องบนเตียง แบบนี้ง่ายเกินไปจนน่ากลัว

กุมภา: อื้ม งั้นฉันคิดถึงคุณนะ

ผม: มามุกไหนล่ะเนี่ย

กุมภา: ไม่ได้มุก คิดถึงจริงๆ ค่ะ
.
3 กุมภา

กุมภา: ถ้าจะซื้อของขวัญให้ผู้ชาย ควรซื้ออะไรดี? ช่วยแนะนำหน่อยค่ะ

ผม: ซื้อของที่ตรงกับไลฟ์สไตล์ของเขา และเขาใช้ประโยชน์ได้จริงครับ

กุมภา: พวกเสื้อผ้า เนคไท อะไรแบบนี้เหรอคะ?

ผม: พวกเสื้อผ้าก็ดีนะ ใช้งานได้จริง แต่ดูพื้นๆ ไปหน่อย อาจมีปัญหาเรื่องไซส์ด้วย ให้ลองสังเกตดูว่าเขาชอบงานอดิเรกอะไร เช่น ถ้าชอบปลูกต้นไม้ ลองซื้อ gadget สำหรับดูแลต้นไม้ ถ้าชอบทำอาหาร ก็ซื้อพวก gadget ในห้องครัว ถ้าเป็นคนตามติดเทคโนโลยี ก็หา gadget ไอทีล้ำๆ ให้ แต่อย่าเป็นพวก power bank ก็พอ

กุมภา: แล้วผู้ชายอย่างคุณได้ของขวัญแบบไหนแล้วจะรู้สึกดีกับคนให้เหรอคะ?

ผม: คุณจะซื้อของขวัญให้ผมเหรอ?

กุมภา: ไม่บอกค่ะ ;-P

ผม: งั้นผมก็ไม่บอก 8-P
.
4 กุมภา

กมภา: เล่นเกมผลัดกันถามคำถามกัน

ผม: คุณเริ่มก่อนเลย

กุมภา: คุณชอบหมาหรือแมวมากกว่ากัน?

ผม: ชอบหมามากกว่า ชอบเวลากลับมาบ้านแล้วมันวิ่งมาหาด้วยความดีใจ เวลาเบื่อๆ เซ็งๆ ไปนั่งเล่นกับหมาแล้วจะรู้สึกมีพลังขึ้นมาเลย ส่วนแมวก็ชอบนะ แต่รู้สึกเหมือนเป็นทาสมันไปหน่อย … คุณชอบกาแฟหรือน้ำส้ม?

กุมภา: ชอบกาแฟ ชอบกลิ่นหอมของกาแฟ รู้สึกสดชื่นดี … วันหยุดคุณชอบอยู่บ้านหรือออกไปเที่ยว?

ผม: ชอบอยู่บ้าน ทำอาหาร เล่นเน็ต อ่านหนังสือ ดูทีวี เป็นคนติดบ้านครับ จะออกนอกบ้านต่อเมื่อตั้งใจไปซื้อของ หาอะไรกินนอกบ้าน หรือไม่ก็มีนัด … คุณชอบคุยโทรศัพท์หรือแชท?

กุมภา: ชอบแชทค่ะ โดยเฉพาะเวลาแชทกับคนที่ชอบ รู้สึกว่าไม่รบกวนอีกฝ่ายดี สะดวกก็ค่อยคุยกลับมา … คุณชอบทะเลหรือภูเขา?

ผม: ชอบทะเล ชอบเวลาที่เดินชายหาดกุมมือกับคนรัก โรแมนติกดี … คุณชอบผู้ชายมีซิกแพ็คหรือมีพุง?

กุมภา: ชอบผู้ชายมีพุงที่ชอบหมา ชอบอยู่บ้าน ชอบทะเล และชอบกุมมือคนรักเดินชายหาดค่ะ
.
5 กุมภา

กุมภา: ถ้าผู้หญิงแอบชอบผู้ชายแต่ยังไม่เคยคุยด้วยเลย จะเป็นฝ่ายเริ่มคุยยังไงให้ดูไม่น่าเกลียดดีคะ?

ผม: คุยเรื่องอาชีพการงานที่เขาภาคภูมิใจ หรืองานอดิเรกที่เขาชื่นชอบดูครับ เช่น ถ้าผู้ชายเป็นวิศวกรสร้างตึก ลองคุยเรื่องตึกที่เขาสร้างแล้วภูมิใจที่สุด ถ้าผู้ชายชอบอ่านหนังสือ ลองถามว่าเขาชอบอ่านหนังสือแนวไหน มีเล่มไหนแนะนำบ้าง จะได้ลองไปหาอ่านดูบ้าง

กุมภา: แล้วถ้าอยากนัดเจอเขาล่ะคะ ควรชวนยังไงดี?

ผม: ลองนัดเพื่อขอคำปรึกษาในเรื่องที่เขาถนัดสิครับ เช่น กำลังมีแผนจะซ่อมบ้าน อยากขอคำปรึกษาหน่อย ขอเลี้ยงข้าวเป็นการตอบแทนมื้อนึง หรือนัดที่ร้านกาแฟเก๋ๆ สักร้าน เพื่อขอยืมหนังสือที่เขาเชียร์ว่าน่าอ่าน

กุมภา: ที่บริษัทฉันกำลังมีแผนจะปรับปรุงเว็บ คุณจะสะดวกมั้ยคะถ้าฉันจะนัดเจอเพื่อขอคำแนะนำหน่อย

ผม: สัปดาห์นี้ไม่สะดวกเลยครับ คงต้องเป็นสัปดาห์หน้าเลย คุณสะดวกมาแถวออฟฟิศผมมั้ย เดี๋ยวจะพาไปกินอะไรอร่อยๆ
.
6 กุมภา

ผม: พรุ่งนี้ผมไปฮอกไกโดนะ

กุมภา: ไปเที่ยวเหรอคะ?

ผม: ใช่ครับ เที่ยวเทศกาลฤดูหนาว

กุมภา: ดีจัง ไปกับใครเอ่ย?

ผม: เดี๋ยวก็รู้ :-)

กุมภา: อื้ม ขอให้สนุกกับคนที่ไปด้วยนะคะ
.
7 กุมภา

ผม: ถึงฮอกไกโดแล้วนะครับ

กุมภา: ค่ะ
.
8 กุมภา

ผม: วันนี้ฮอกไกโดหนาวมากเลยครับ

กุมภา: ค่ะ

ผม: คุณเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมไม่ค่อยคุยเหมือนปกติ

กุมภา: เปล่าค่ะ

ผม: ผมคิดว่าคุณคงมีอะไรบางอย่างอยู่ในใจ แต่ยังไม่อยากพูดตอนนี้ ถ้าพร้อมเมื่อไหร่ช่วยเล่าให้ผมฟังได้มั้ยครับ?

กุมภา: ค่ะ
.
9 กุมภา

กุมภา: อยากไปเที่ยวญี่ปุ่นกับคุณบ้าง

ผม: เอาสิครับ ทริปหน้าผมอยากไปคิวชู ไว้ไปด้วยกันได้นะ

กุมภา: แล้วคนที่อยู่ฮอกไกโดกับคุณตอนนี้จะไม่ว่าเหรอ

ผม: อ๋อ แม่ผมเหรอ ไม่ว่าหรอก

กุมภา: อ้าว ฉันนึกว่าคุณไปกับผู้หญิงที่คุณคุยอยู่ซะอีก

ผม: เปล่าครับ ผมพาแม่มาเที่ยว ว่าแต่คุณเถอะ อยากเที่ยวกับผม แล้วแฟนคุณจะไม่ว่าเอาเหรอ

กุมภา: อืม นั่นสินะ
.
10 กุมภา

กุมภา: จะกลับไทยหรือยังคะ?

ผม: บินกลับพรุ่งนี้ครับ

กุมภา: ฉันเลิกกับแฟนแล้วนะคะ

ผม: หาาา!

กุมภา: รีบกลับนะคะ คิดถึง
.
11 กุมภา

ผม: ถึงไทยแล้วนะครับ

กุมภา: เหนื่อยมั้ยคะ

ผม: เหนื่อยครับ เดินทางเยอะๆ แล้วเพลีย

กุมภา: ฉันก็เหนื่อย

ผม: คุณไปไหนมาเหรอ

กุมภา: เหนื่อยใจกับเรื่องหัวใจ

ผม: จริงด้วย เห็นเมื่อวานเล่าว่าเลิกกับแฟนแล้ว

กุมภา: คนที่ไม่ใช่คบไปก็เหนื่อย ยิ่งมาตื๊อมากๆ ก็ยิ่งเหนื่อยที่จะปฏิเสธ

ผม: คงคล้ายๆ เวลาที่เรารู้สึกกับใครสักคน แต่เขาไม่รู้สึกอะไรกับเรา เราก็เหนื่อยกับการพยายามให้เขารู้สึกกับเราบ้าง

กุมภา: ตอนนี้ฉันเหนื่อยทั้งสองด้านเลยค่ะ ทั้งด้านที่ต้องปฏิเสธการถูกตื๊อ และด้านที่พยายามทำให้ใครสักคนรู้สึกกับฉันบ้าง

ผม: ใครคนนั้นคือใครเหรอครับ?

กุมภา: ยังจะถามอีก!
.
12 กุมภา

กุมภา: พรุ่งนี้คุณมีนัดกับใครหรือยังคะ?

ผม: มีนัดประชุมตอนบ่ายครับ ทำไมเหรอ?

กุมภา: ฉันหมายถึงนัดวันวาเลนไทน์ค่ะ

ผม: เอ้า พรุ่งนี้วันวาเลนไทน์แล้วเหรอเนี่ย ถ้าเป็นตอนเย็นก็ไม่มีนัดอะไรนะ

กุมภา: ฉันก็ไม่มีนัดเหมือนกันค่ะ

ผม: อ๋อ ครับ งั้นก็อยู่คุยกันตามประสาคนโสดละกันเนอะ

กุมภา: ...
.
13 กุมภา

กุมภา: ไปส่องเฟสแฟนเก่ามา เห็นโพสต์รูปดอกกุหลาบด้วย สงสัยจะมีคนใหม่แล้ว

ผม: ไวจังเนอะ เลิกกันไม่กี่วันเอง

กุมภา: นั่นสิ ถ้าเป็นคุณจะรู้สึกยังไงที่แฟนเก่าไปมีคนใหม่เร็วจัง

ผม: ก็คงสงสัยว่าไปคุยกันตอนไหน ที่เลิกกับเราเพราะอยากไปคบคนใหม่หรือเปล่า และถ้าเรายังตัดใจไม่ขาด ก็คงเจ็บแหละ

กุมภา: นี่ฉันไม่เจ็บเลยนะ คงเพราะไม่รู้สึกอะไรมานานแล้ว แต่อิจฉามากกว่า มีคนใหม่ได้เร็วจัง

ผม: คุณก็มีคนใหม่บ้างสิ

กุมภา: พูดเหมือนง่ายเลยนะคุณ แต่เอาจริงๆ บางทีฉันก็เหนื่อยกับการเริ่มต้นใหม่นะ คุณเคยเป็นมั้ย

ผม: เป็นเหมือนกันครับ แค่คิดว่าต้องเริ่มต้นจีบเพื่อให้อีกฝ่ายมาชอบเราให้ได้ แค่นี้ก็เหนื่อยแล้ว ตอนนี้ผมเลยมีความสุขกับการคุยกันไปเรื่อยๆ มากกว่า ไม่ต้องใช้ความพยายามมาก ถ้าทั้งสองฝ่ายรู้สึกว่าอยากคบกันจริงจังมากขึ้นก็ค่อยตกลงเป็นแฟนกัน

กุมภา: ส่วนฉันก็เหนื่อยที่ต้องเริ่มต้นทำความรู้จักกับคนใหม่ที่เข้ามา ต้องตัดสินใจว่าจะคบกับเขาดีมั้ย ต้องแบ่งเวลาส่วนตัวเพื่อใช้เวลาร่วมกับเขา

ผม: แล้วคุณเหนื่อยมั้ยเวลาที่คุยกับผม

กุมภา: ฉันไม่เคยเหนื่อยที่จะคุยกับคุณเลยนะคะ
.
14 กุมภา

กุมภา: วาเลนไทน์ผ่านไปสักที เมื่อวานฉันเบื่อมากเลยนะ ไปไหนก็เห็นแต่คนเดินจูงมือกัน บนเฟสก็มีแต่คนโพสต์รูปคู่ คุณเบื่อบ้างมั้ย?

ผม: เมื่อวานผมมีความสุขที่ได้เห็นคู่รักมีความสุขกันนะ เห็นแล้วอมยิ้มไปด้วยเลย

กุมภา: แล้วคุณไม่อิจฉาบ้างเหรอ แบบว่าอยากมีคนให้สวีตบ้างอะไรบ้าง

ผม: ก็มีบ้างแหละ แต่พี่อ้อยบอกว่า วันวาเลนไทน์คือวันแห่งความรัก ไม่ใช่วันแห่งคนรัก เราสามารถมีความรักได้โดยที่ไม่ต้องมีแฟนนะ รักพ่อแม่ รักเพื่อน รักสัตว์เลี้ยง

กุมภา: แต่มันก็อิจฉานี่นา เห็นผู้หญิงคนอื่นได้ดอกไม้ กระเป๋า เครื่องสำอาง อยากมีคนให้บ้าง

ผม: คุณรู้มั้ยว่าวันวาเลนไทน์ที่ญี่ปุ่น ผู้หญิงเป็นฝ่ายมอบช็อกโกแลตให้ผู้ชายนะ ลองนึกถึงโมเมนต์ที่ผู้หญิงลงมือทำช็อกโกแลต หรือเลือกซื้อช็อกโกแลต ในใจก็จะคิดว่าอยากให้ผู้ชายรู้สึกดี แค่คิดว่าเราจะให้ เราก็มีความสุขแล้วนะ ผมคิดว่าความสุขจากการเป็นผู้ให้ เหนือกว่าความสุขจากการได้รับซะอีก การได้รับทำให้คุณรู้สึกว่าเป็นคนสำคัญของใครสักคน แต่การได้ให้คือการมอบความสุขให้แก่คนสำคัญของคุณ

กุมภา: คุณชอบช็อกโกแลตแบบไหน ยี่ห้ออะไรคะ?

ผม: Ferrero Rocher ครับ
.
15 กุมภา

กุมภา: ถ้าคุณได้ไปออกรายการ The Mask Singer คุณจะใส่หน้ากากอะไร?

ผม: หน้ากากโนบิตะครับ

กุมภา: ทำไมล่ะ?

ผม: ตอนเด็กๆ ผมชอบอ่านโดราเอมอนมาก และจะจินตนาการว่าถ้าตัวเองเป็นโนบิตะ จะใช้ของวิเศษแต่ละอย่างยังไง … แล้วเป็นคุณจะใส่หน้ากากอะไร?

กุมภา: หน้ากากชิซูกะค่ะ

ผม: ทำไมล่ะ?

กุมภา: เพราะสุดท้ายแล้วชิซูกะได้แต่งงานกับโนบิตะ
.
16 กุมภา

ผม: มีรุ่นพี่ผมอยากรู้จักคุณครับ

กุมภา: ใครเหรอคะ?

ผม: ชื่อพี่ป้อม เป็นผู้บริหารเอเจนซี่โฆษณายักษ์ใหญ่

กุมภา: โห… ทำไมผู้ชายระดับนั้นถึงอยากรู้จักฉันคะเนี่ย

ผม: พี่ป้อมเขาอยากรู้ว่าคุณเป็นสาวหมวยหรือเปล่า และเขาก็อยากแนะนำให้คุณได้เจอโลกกว้าง

กุมภา: งั้นฝากไปบอกพี่ป้อมนะคะว่าฉันไม่หมวย และก็ไม่ค่อยชอบออกสังคมค่ะ

ผม: จริงๆ พี่ป้อมเป็นผู้ชายอบอุ่นอัธยาศัยดีนะครับ ถ้าได้เจอแล้วคุณน่าจะชอบนะ

กุมภา: ไม่เป็นไรค่ะ ฉันชอบคุยกับผู้ชายนิ่งๆ เฉยๆ แบบคุณมากกว่า

ผม: แปลกนะครับ ผมออกจะเป็นผู้ชายน่าเบื่อ ทำไมคุณถึงชอบคุยกับผม

กุมภา: ก็คุยกับคุณแล้วสบายใจดี ได้เป็นตัวของตัวเอง ฉันเชื่อว่าคนที่ฉันอยากใช้ชีวิตด้วยทั้งชีวิต ควรเป็นคนที่ฉันอยู่ด้วยแล้วเป็นตัวของตัวเองมากที่สุดค่ะ
.
17 กุมภา

ผม: นอนยังครับ?

กุมภา: ยังค่ะ

ผม: ทำอะไรอยู่?

กุมภา: มีเรื่องให้คิดอยู่ค่ะ

ผม: คิดอะไรอยู่เหรอครับ?

กุมภา: ถ้าแฟนเก่าคุณมาง้อ ขอกลับมาคบกับคุณ คุณจะทำยังไง?

ผม: ก็คงอยู่ที่ว่าผมยังรู้สึกอะไรกับแฟนเก่าอยู่หรือเปล่า ถ้าไม่รู้สึกแล้วก็คงไม่กลับไป

กุมภา: แล้วถ้าอีกฝ่ายถึงขั้นร้องห่มร้องไห้อ้อนวอนเลยล่ะ

ผม: ความรักกับความสงสารเป็นคนละเรื่องกันนะครับ

กุมภา: แฟนเก่ามาง้อฉันค่ะ

ผม: แล้วคุณอยากกลับไปมั้ยครับ?

กุมภา: ฉันไม่ได้รักเขาแล้วล่ะ แต่ใจนึงก็สงสาร ถ้าฉันมีคนใหม่แล้วก็จะไม่กลับไป แต่ตอนนี้ฉันก็ไม่มีใคร คนที่ฉันชอบก็ไม่มีท่าทีว่าจะคิดอะไรกับฉันเลย คุณว่าฉันควรให้โอกาสเขาอีกครั้งมั้ยคะ?

ผม: คุณไม่ควรเอาเรื่องคนที่คุณชอบมาเป็นเงื่อนไขนะ ถ้าคุณกลับไปคบกับแฟนเก่า แล้วคนที่คุณชอบเริ่มคิดจริงจังกับคุณ คุณจะเลิกกับแฟนเก่าเพื่อมาคบกับคนใหม่หรือเปล่า แบบนี้แฟนเก่าคุณจะเจ็บหนักเลยนะ

กุมภา: นั่นสิ ฉันคงต้องใจแข็งกับแฟนเก่า แต่ฉันก็อยากให้คนที่ฉันชอบเริ่มใจอ่อนกับฉันสักที
.
18 กุมภา

กุมภา: จริงหรือเปล่าที่ผู้ชายมีผู้หญิงที่คบเล่นๆ กับคบเพื่อแต่ง?

ผม: เรื่องปกติเลยครับ คบเล่นๆ ก็คือผู้หญิงที่เอาไว้เป็นเพื่อนคุยเพื่อนเที่ยวแก้เหงา และอาจรวมถึงเรื่องบนเตียงด้วย แต่ไม่ได้คิดจริงจังระยะยาว ส่วนผู้หญิงคบเพื่อแต่งคือคนที่มองเห็นอนาคตร่วมกัน อยากให้เป็นแม่ของลูก

กุมภา: แล้วคุณมีแบบนี้ด้วยหรือเปล่า?

ผม: ผมไม่มีทั้งสองแบบเลย ไม่เคยคิดจะคบใครเล่นๆ เลยนะ ถ้าคบใครเป็นแฟนก็อยากดูแลกันไปจนแก่เฒ่า แต่ก็ไม่คิดว่าการคบกันจะต้องลงเอยด้วยการแต่งงานกัน เลยไม่มีเป้าหมายว่าจะหาผู้หญิงที่อยากแต่งงานด้วย คิดแค่ว่าคบกันดูแลกันไปเรื่อยๆ ก็พอแล้ว

กุมภา: แบบนี้ผู้หญิงที่คบกับคุณก็ผิดหวังแย่เลยนะคะ เพราะผู้หญิงคนไหนก็อยากมีงานแต่งทั้งนั้น

ผม: ผมแค่คิดว่างานแต่งเป็นงานสิ้นเปลืองน่ะครับ จัดแค่พอเป็นพฺิธีในครอบครัวทั้งสองฝ่ายก็พอ เอาเงินไปเที่ยวกันดีกว่า แต่ถ้าฝ่ายหญิงอยากมีงานแต่งเป็นหน้าเป็นตาจริงๆ ก็จัดให้ได้นะ ก็ต้องวางแผนการเงินร่วมกันแต่เนิ่นๆ

กุมภา: จริงๆ ฉันเองก็ไม่อยากมีงานแต่งใหญ่โตเหมือนกัน ฉันแค่อยากมีใครสักคนที่ดูแลกันไปนานๆ เท่านั้นเอง
.
19 กุมภา

กุมภา: ถ้าคุณแต่งงานไป คุณจะยกเงินเดือนตัวเองให้ภรรยาดูแลมั้ย?

ผม: ไม่ครับ เพราะผมไม่คิดจะมีลูก คือถ้าจะมีลูก แล้วภรรยาต้องออกจากงานมาเลี้ยงลูก แบบนี้ก็จะให้เงินเดือนภรรยาใช้ แต่พอไม่มีลูก ต่างคนก็ทำงานกันไป บริหารเงินตัวเองไป

กุมภา: แล้วค่าใช้จ่ายในบ้าน จะบริหารกันยังไง?

ผม: มีสองแนวทางในใจครับ แนวทางแรกคือผมดูแลเป็นหลัก ภรรยาช่วยจ่ายบ้างเป็นบางเรื่อง อีกแนวทางคือมีเงินกองกลางที่ทั้งสองฝ่ายเอาส่วนหนึ่งของเงินเดือนตัวเองมาลงทุกเดือน สัดส่วนแล้วแต่จะตกลงกัน เงินกองกลางเอามาใช้จ่ายร่วมกัน โดยที่ต่างฝ่ายก็ยังมีเงินส่วนตัวไว้ใช้ดูแลพ่อแม่หรือซื้อความสุขของตัวเอง

กุมภา: งั้นฉันขอลงกองกลาง 50% ได้มั้ยคะ?

ผม: จะรีบไปไหนเนี่ยคุณ
.
20 กุมภา

ผม: ระหว่างผู้ชายหน้าตาดี กับผู้ชายทำงานเก่ง คุณชอบแบบไหนมากกว่ากัน?

กุมภา: ถ้าสมัยเด็กๆ ก็ชอบผู้ชายหล่อค่ะ แต่ตอนนี้ชอบผู้ชายทำงานเก่ง หน้าที่การงานดี รู้สึกว่าอยู่ด้วยแล้วชีวิตมั่นคงดี ส่วนผู้ชายหล่อนี่เอาไว้กรี๊ดอย่างเดียวก็พอ เหมือนกรี๊ดดาราทั่วไป

ผม: อย่างผมนี่คือว่าเป็นผู้ชายทำงานเก่งมั้ย?

กุมภา: ฉันถึงทอดสะพานให้คุณทุกวันอยู่นี่ไง

ผม: อ่านะ

กุมภา: แล้วคุณชอบผู้หญิงทำงานเก่งมั้ย?

ผม: ชอบนะครับ ผู้หญิงทำงานเก่งเป็นผู้หญิงที่ดูมีเสน่ห์ มีคุณค่า น่าคุยด้วย

กุมภา: แล้วระหว่างผู้หญิงเก่ง กับผู้หญิงหน้าตาดี คุณชอบแบบไหนมากกว่า?

ผม: เลือกยากเลย ขอทั้งสองอย่างเลยได้มั้ย ทั้งเก่งทั้งสวย ประมาณน้องเฟื่องลดา

กุมภา: ชิ… ใช่ซี้ ฉันมันไม่สวยนี่
.
21 กุมภา

กุมภา: คุณจะรู้ตัวมั้ยเวลาที่โดนผู้หญิงอ่อย?

ผม: ยกตัวอย่างหน่อยครับว่าอ่อยยังไง

กุมภา: ถ้าเดินสวนกันแล้วส่งยิ้มให้คุณ

ผม: ผมจะหันซ้ายหันขวาดูว่าส่งยิ้มให้คนอื่นหรือเปล่า

กุมภา: ถ้านั่งไขว่ห้างให้เห็นขาอ่อนนิดนึงโดยไม่เอาอะไรมาปิด

ผม: ผู้หญิงหลายคนก็นั่งแบบนี้เป็นปกตินะ

กุมภา: ถ้าส่งสายตามามองคุณ พอคุณรู้ตัวก็รีบหลบตา

ผม: หน้าผมคงไปคล้ายกับคนรู้จักเขามั้ง

กุมภา: แล้วถ้าเข้ามาขอเบอร์หรือไลน์คุณเลยล่ะ

ผม: คงอยากปรึกษาเรื่องงาน

กุมภา: นี่คุณไม่รู้ตัวว่าโดนอ่อยเลยเหรอ

ผม: ไม่รู้ครับ บอกตรงๆ เลยว่าผมโง่กว่าที่คิด ผมไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองว่ามีผู้หญิงมาสนใจไง

กุมภา: แล้วต้องอ่อยยังไงคุณถึงจะรู้ตัวเนี่ย

ผม: อ่อยแบบที่คุณทำไง
.
22 กุมภา

กุมภา: คุณคิดว่าเป็นแฟนกับเพื่อนสนิทนี่ดีมั้ย?

ผม: ดีนะ ผมชอบความสัมพันธ์แบบเพื่อนที่พัฒนาไปเป็นคนรัก ดูไม่ฉาบฉวยดี สองคนได้รู้จักนิสัยใจคอกันมากพอจนเริ่มรักกัน

กุมภา: แล้วจะไม่รู้สึกแปลกๆ เหรอ จากที่เคยคิดแค่เพื่อน ต้องปรับความรู้สึกมาเป็นคนรัก

ผม: ฝ่ายที่เริ่มรักก่อนคงไม่รู้สึกอะไร ความรู้สึกมันเป็นไปตามธรรมชาติอยู่แล้ว แต่ฝ่ายที่รู้ว่าเพื่อนตัวเองมารักเนี่ย ก็อาจจะแปลกๆ ทำตัวไม่ค่อยถูกในช่วงแรกแหละ ซึ่งถ้าทำให้ตัวเองรู้สึกเป็นธรรมชาติไม่ได้ ฝ่ายที่มารักก็จะติดอยู่ใน friend zone ไปตลอด

กุมภา: ทั้งสองฝ่ายจะมีโมเมนต์โรแมนติกแบบคนเป็นแฟนกันได้เหรอ ฉันว่ามันเขินๆ นะ

ผม: ได้สิครับ ถ้าไม่มีใครอยู่ใน friend zone แล้ว ก็โรแมนติกได้เหมือนคู่รักทั่วไปแหละ แถมยังมีความรู้สึกไว้วางใจกันด้วย เพราะความสัมพันธ์พัฒนาจากการเป็นเพื่อนมาก่อน และพอแก่ตัวไป อาจจะไม่ได้โรแมนติกเหมือนตอนเป็นแฟนกันใหม่ๆ แต่ความรู้สึกของการดูแลกันแบบเพื่อนสนิทก็ยังอยู่ คู่รักที่อยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่าก็เหมือนคู่เพื่อนสนิทนั่นแหละ

กุมภา: คุณคงเคยมีเพื่อนสนิทเป็นแฟนแล้วสินะ รู้ดีเชียว ฉันอยากมีบ้างจัง

ผม: เริ่มจากคบผมเป็นเพื่อนสนิทดูก่อนมั้ยครับ?
.
23 กุมภา

ผมเป็นเกย์ จบ

กุมภา: ทำไมผู้ชายบางคนถึงไม่กล้าจีบผู้หญิงสวยนะ

ผม: เพราะผู้ชายมักจะมโนว่าผู้หญิงสวยคงมีผู้ชายจีบเยอะ แล้วถ้าตัวเองไม่ได้มีอะไรโดดเด่น หน้าตางั้นๆ ฐานะปานกลาง หน้าที่การงานธรรมดา ผู้ชายก็จะรู้สึกว่าตัวเองไม่มีอะไรไปแข่งด้วย

กุมภา: แล้วผู้หญิงแบบไหนที่ผู้ชายจะกล้าจีบล่ะ

ผม: ผู้หญิงหน้าตาดีแบบธรรมดาๆ ไม่ได้สวยเป็นดารา แต่ก็มีความน่ารักในบางมุม ที่สำคัญคืออัธยาศัยดี เข้าถึงง่าย ยิ้มให้ตลอด ผู้หญิงแบบนี้ทำให้ผู้ชายตกหลุมรักได้ง่าย แย่งกันจีบเลยล่ะ เพราะผู้ชายจะรู้สึกไม่เกินเอื้อม ตัวเองก็พอมีหวัง

กุมภา: แต่หลักๆ ก็ต้องหน้าตาดีใช่มั้ยล่ะ ถึงจะมีคนจีบ

ผม: ผู้หญิงมักจะคิดว่าตัวเองหน้าตาไม่ดี ไม่สวยเหมือนผู้หญิงคนอื่น แต่ถ้ามองจากมุมผู้ชาย ผู้ชายแต่ละคนก็มีสเป็คที่แตกต่างกันนะ บางคนชอบผู้หญิงเปรี้ยวๆ บางคนชอบผู้หญิงจืดๆ บางคนชอบหมวยๆ บางคนชอบผิวเข้ม บางคนชอบผอมๆ บางคนชอบแบบอวบๆ ผู้หญิงก็แค่หาผู้ชายที่ชอบแบบที่ตัวเองเป็นอยู่ให้เจอก็พอ

กุมภา: แล้วสเป็คผู้หญิงของคุณเป็นยังไงอ่ะ

ผม: ผมชอบขาวหมวยนะ ยิ้มแล้วตาเป็นสระอิ น่ารักดี

กุมภา: อืมม ฉันไม่หมวย คงไม่มีหวังสินะ

ผม: อย่าเพิ่งถอดใจสิ ถึงผมจะชอบขาวหมวย แต่ผมก็เคยมีแฟนที่ไม่ขาวหมวยหลายคนนะ หน้าตาเป็นแค่องค์ประกอบหนึ่งเท่านั้นเอง ยังมีเรื่องอัธยาศัยกับนิสัยใจคอด้วย ระหว่างขาวหมวยแต่หน้าบึ้ง กับหน้าไทยผิวเข้มแต่ยิ้มเก่ง ผมชอบแบบหลังมากกว่านะ เวลาเห็นผู้หญิงที่ยิ้มมีความสุขตลอดเวลา จะรู้สึกมีความสุขไปด้วยเลย

กุมภา: งั้นฉันจะยิ้มให้คุณบ่อยๆ นะ :-)
.
24 กุมภา

กุมภา: คุณเคยผิดหวังเพราะความรักบ้างมั้ย?

ผม: โอ้ย เยอะแยะเลย ทั้งแห้ว ทั้งนก ทั้งอกหัก

กุมภา: แล้วคุณมีวิธีจัดการกับความรู้สึกของตัวเองยังไง?

ผม: ตามทฤษฎีก็คือต้องปล่อยวางให้ได้ แต่ในทางปฏิบัติก็ไม่ง่ายนัก ยิ่งถ้าเรารักอีกฝ่ายมาก ก็ยิ่งตัดใจได้ยาก เราเจ็บปวดเพราะคาดหวังให้อีกฝ่ายรักเราเหมือนที่เรารักเขา แต่พอเขาไม่รักเรา เลยทำให้เรารู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่าสำหรับอีกฝ่าย

กุมภา: ใช่เลย ตอนนี้ฉันก็กำลังรู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่าเลย

ผม: ลองหาอะไรทำเพื่อให้รู้สึกว่าตัวเองมีคุณค่าดูครับ เช่น โฟกัสกับงาน ช่วยเหลือคนรอบข้าง ทำให้คนอื่นมีความสุข ทำบุญช่วยเหลือคนด้อยโอกาส

กุมภา: ตอนนี้อยากไปทำบุญจัง

ผม: ผมไปเป็นเพื่อนมั้ยครับ

กุมภา: ขอบคุณค่ะ รู้สึกมีคุณค่าขึ้นมาเลย
.
25 กุมภา

กุมภา: เวลาผู้ชายพูดกับผู้หญิงว่า “อยากรู้จัก” ความหมายเหมือนกับพูดว่า “อยากจีบ” หรือเปล่า?

ผม: ต่างกันนิดหน่อยครับ อยากรู้จักหมายถึงอยากมีโอกาสได้พูดคุยออกเดทเพื่อจะได้รู้จักนิสัยใจคอกันมากขึ้น อาจจะพัฒนาความสัมพันธ์เป็นแฟนก็ได้ หรือถ้าคุยแล้วไม่ใช่ก็แยกย้ายกันไป ขณะที่อยากจีบหมายถึงอยากเป็นแฟนเลย อยากรู้จักจะมีระยะห่างมากกว่าอยากจีบ เหมาะที่จะใช้กับผู้หญิงที่เพิ่งรู้จักไม่นาน ยังไม่รู้จักนิสัยใจคอกันดี

กุมภา: แล้วทำไมผู้ชายบางคนที่บอกผู้หญิงว่าอยากรู้จัก แต่พอคุยกันไปสักพักก็หายไปเฉยๆ รู้อีกทีมีแฟนซะแล้ว

ผม: เพราะผู้ชายรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่สำหรับเขา เขาก็ไปคุยกับคนอื่นแทน แล้วเจอคนที่ใช่กว่าก็เท่านั้นเอง

กุมภา: พวกผู้ชายไม่จริงจัง

ผม: ผู้ชายบางคนที่ห่างออกไปเพราะถอดใจก็มีนะ คุยอะไรไปผู้หญิงก็ตอบกลับมาสั้นๆ เปิดการสนทนาอยู่ฝ่ายเดียวโดยผู้หญิงไม่เป็นฝ่ายเริ่มคุยก่อนบ้าง มันเหมือนตบมือข้างเดียว ผู้ชายจะรู้สึกว่าผู้หญิงไม่ได้คิดอะไรกับตัวเอง ก็ถอยออกไปดีกว่า

กุมภา: แต่ห่างไปเฉยๆ ไม่บอกอะไรกันหน่อย มันก็เฟลนะ

ผม: ถ้าไม่รู้สึกอะไรก็คงเฉยๆ ไปแล้ว แต่ถ้าเฟลก็แปลว่ายังพอมีความรู้สึกกับอีกฝ่ายอยู่บ้าง งั้นก็อย่าปล่อยให้ผู้ชายถอยออกไปสิ เป็นฝ่ายชวนเขาคุยบ้าง นัดเจอกับเขาบ้าง

กุมภา: ที่ผ่านมาฉันเป็นฝ่ายชวนคุณคุยอยู่ฝ่ายเดียวเลย คุณไม่ค่อยเป็นฝ่ายเปิดบ้าง จนบางทีฉันก็คิดนะว่าถ้าพรุ่งนี้ฉันหายไปจากชีวิตคุณ คุณจะเฟลมั้ย

ผม: งั้นพรุ่งนี้ทานข้าวเย็นกันมั้ยครับ
.
26 กุมภา

>>17-43 นัดเย็ดกันวันไหนบอกกูด้วยนะ

ไอ้ควายคนโพสต์ อยากเรียกร้องความสนใจ ไร้สาระจริง ปัญญาอ่อน พาชาติชิบหาย มีปมด้อยก็ไปตายเองคนเดียว ไม่ต้องชวนคนมาร่วมเศร้าด้วย จะตายก็เอาปมด้อยไปคนเดียวเถอะครับ ดูหนังมาแล้ว คงอยากเท่น่ะสิ น่าสมเพช

>>45 ตอนแรกกุนึกว่าด่า >>17-43

กุมภา: ขอโทษด้วยนะคะที่วันนี้ฉันเบี้ยวนัดคุณ
ผม: ไม่เป็นไรครับ เป็นเหตุสุดวิสัย ไว้โอกาสหน้าก็ได้ครับ
กุมภา: คนเราถ้าไม่ค่อยมีเวลาเจอกัน จะคบกันได้มั้ยนะ?
ผม: ยากอยู่นะ ถ้าคบเป็นเพื่อน นานๆ เจอกันทีก็พอได้ แต่ถ้าคบเป็นแฟนแล้วไม่ค่อยได้เจอกัน แล้วจะคบกันไปเพื่ออะไรล่ะ
กุมภา: เพื่อให้รู้ว่ามีคนที่รักเราอยู่ไง
ผม: นั่นมันหนังครับ คนรักกันก็อยากเจอกัน คุยกัน อยู่ด้วยกัน สัมผัสกัน ถ้าไม่มีเวลาเจอกันเลย ผมว่าเป็นแค่เพื่อนดีกว่าครับ
กุมภา: โอเคค่ะ เข้าใจแล้ว
.
27 กุมภา

"มีเพจนึง เอารูปเสือรุมขย้ำกวางมาลง
พร้อมเรื่องแต่งว่าเป็นภาพของแม่กวางที่เสียสละยืนให้เสือกินเพื่อถ่วงเวลาให้ลูกกวางวิ่งหนีเป็นโศกนาฏกรรมเรียกน้ำตาความรักของแม่อันแสนยิ่งใหญ่ แถมยังปะไว้ว่าเป็นภาพได้รางวัลใหญ่โต (รางวัลอะไร สถาบันไหนก็ไม่รู้)
ซึ่งเรื่องจริงก็เป็นเรื่องของแม่ลูกจริงๆ แต่เป็นแม่เสือสอนลูกล่าเหยื่อ ส่วนกวางอยู่ในสภาวะช็อกเลยยืนตัวแข็ง
พอมีคนไปบอก ไอ้เพจห่านั่นก็ไม่แก้อะไร แค่ขอบคุณที่บอก แต่ยังทิ้งเรื่องมโนแต่งเอาไว้ต่อไป ส่วนคนเสพก็ไม่สนใจ ขอให้เป็นเรื่องราวที่อ่านแล้วรู้สึกว่า "ดี" จะมโนจะโกหกยังไงก็ได้ ไม่ผิด
.
ควยทั้งนั้น ควย ควย เออ แจก มีเป็นไร่ขายเป็นโล ไอ้ควย"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

จี้ปลายงาลงยาประดับพลอยนพเก้าและขนหางช้างเผือก เป็นงานกรรมวิธีอย่างโบราณ ในทางความเชื่อแล้ว พลอยนพเก้า หรืออัญมณีนพรัตน์ เป็นอัญมณีที่มีคุณอำนาจทางมงคล ความสมบูรณ์พูนผล และอำนาจ บารมี
ส่วนขนหางช้างเผือก มีความเชื่อในด้านการป้องกันสิ่งอันตราย ป้องกันสิ่งชั่วร้าย คุณไสย หรือมนต์ดำ เสริมสร้างบารมีให้แก่เจ้าของมากยิ่งขึ้น
ส่วนปลายงา มาจากช้างป่า เป็นของที่โบราณมากเพราะได้มานาน โดยพรานได้เจอกับช้างป่าตายพราย หรือก็คือตายเองด้วยความชรา จากนั้นจึงทำพิธีเลื่อยเอางาเฉพาะปลายออก
เชื่อกันว่ามีอานุภาพแรงมากทางด้านเรื่องชัยมงคล ชัยชนะ อำนาจ และบารมี รวมถึงจะให้ผู้เป็นเจ้าของมีอำนาจทางด้านโชคลาภมาก
ตอนได้มาใหม่ๆ เคยฝันอยู่ครั้งหนึ่งได้เจอช้างตัวหนึ่งเดินผ่าน เป็นช้างขนาดใหญ่มาก ในฝันคือขนาดตัวเรายังสูงแค่เข่าของช้าง แล้วช้างก็พ่นน้ำ แล้วก็หอบเอาพืชพรรณอย่างหอบใหญ่มาให้อย่างมากมาย
สมบัติสิริภรณ์ภักดี ตามเคย เก็บไว้ในเซฟธนาคาร เป็นของที่หายากมาก โดยเฉพาะปลายงา และเป็นงานฝีมือละเอียดประณีตโดยช่างทองหลวง

>>48 เออ กูก็เห็น มโนสัส เเถมมีเเถให้ว่าเเค่รู้สึกดีก็พอเเล้ว หัวควยสัส ความจริงเป็นยังไงไม่สน กูจะเอายอดไลค์เเชร์ขายโฆษณา เย้ๆ

เคยสงสัยว่าตอบจบของไซอิ๋วคืออะไร เพราะสารภาพตามตรงว่าไม่เคยอ่านจริงๆจังสักที เคยฟังแต่เค้าเล่ามากับดูละครช่อง 3 รู้แต่ว่าเป็นนิยายที่แต่งขึ้นโดยยืมท่านเสวียนจ้าง ที่ไปอัญเชิญพระไตรปิฎกที่อินเดีย แต่แต่งให้มีอภินิหารอ่านสนุก ก็เท่านั้น ....

วันนี้เลยนั่ง google ดู กลายเป็นนั่งอ่านไป 4-5 ชั่วโมง แล้วก็ไปเจอที่เค้าเฉลยว่า ทำไมไซอิ๋วคือนิยายที่ทรงอิทธิพลของจีน ไม่ใช่แค่มันแฟนตาซีเท่านั้น แต่ไซอิ๋วคือการกางพระไตรปิฎกออกมาแล้วเขียนใหม่ในมุมนิทาน

รู้แค่ว่าพระถังคือศรัทธา จะไปชมพูทวีป ต้องมีศรัทธาก่อน พกจิตไปด้วยซึ่งจิตคนเรา ประกอบด้วย โทสะ - หงอคง โกรธ , โลภะ - ตือโป๊ยก่าย โลภ , โมหะ - ซัวเจ๋ง ความไม่รู้

ก็แค่นั้น จน Google เจอที่เค้าอธิบายแต่ละบทแบบละเอียด ทึ่งเลยในความสามารถของคนแต่ง

หงอคงแปลงกายได้ เหาะเหิน เดินอากาศได้ ทำอะไรก็ได้ เพราะหงอคง คือจิตคนเรา ที่เป็นลิง ไม่อยู่นิ่ง คิดไปเรื่อย แค่คุมให้ตามลมหายใจยังยากเลย ดังนั้น ถ้าเราคุมหงอคงได้ .... การไปชมพูทวีปจะง่ายขึ้น ... เป็นต้น
และเมื่อไหร่ก็ตามที่เราโกรธ - โทสะ เราจะเหมือนหงอคง แผลงฤทธิ์ พังพินาศ ราบเป็นหน้ากลอง

แต่หงอคงแพ้อะไร ? โดนขังไว้ที่อะไร ? ใช่แล้ว แพ้ฝ่ามือยูไล โดนขังไว้ที่เขา 5 นิ้ว

ฝ่ามือยูไล และเขา 5 นิ้ว แทน ขันธ์ 5
ต่อให้จิตแน่แค่ไหนสุดท้ายก็ไม่พ้นขันธ์ 5
ได้แก่ รูป เวทนา สัญญา สังขาร และวิญญาณ

นอกจากนี้หงอคงยังมีกระบองวิเศษจัดการปีศาจได้ตลอด กระบองนั้นแทนปัญญา แต่ทว่า มีจิต กับปัญญา แค่นั้นมักเกิดปัญหา พระยูไลจึงประทานมงคล มารัดหัวไว้ ให้พระถังคอยดูแล มงคลนั้นก็แทน "สติ" ซึ่งมงคลเป็นรัดเกล้า 3 ห่วงคล้องกัน แทนไตรลักษณ์ อนิจจัง ทุกข์ขัง อนัตตา

ปีศาจแต่ละตัว แทนกิเลสที่เราต้องค่อยกำจัดออกไป

ตอนเจอกันครั้งแรกเห้งเจียบอกพระถังว่า
จะไปชมพูทวีปผมพา อาจารย์ตีลังกาไปได้ 7 ทีถึง
มามัวเสียเวลาเดินทำไมกัน ไม่เข้าใจ พระถังบอกว่าไม่ได้ต้องเดินไป

ปริศนาธรรมข้อนี้บอกว่า จิต+ปัญหา ฟังเค้าเล่า ฟังเค้าบอก คิดเอาเองก็บอกง่าย แปบเดียวก็ไปถึงนิพพานละ
เช่น เนี่ยคนเล่าให้ฟังอริยสัจ 4 ทางดับทุกข์ ฟังเข้าใจละ แต่จริงๆ แล้วไม่เข้าใจ ธรรมมะต้องลงมือปฎิบัติ เหมือนหงอคงบอกตีลังกาไป 7 ที มันไปไม่ถึง ต้องค่อยๆ เดินไป ศึกษาไป ปฎิบัติไป ถึงจะถึง

โป๊ยก่าย คือศีล 8 , ซัวเจ๊ง คือสมาธิ

ศรัทธา + ปัญญา + ศีล + สมาธิ จึงจะพ้นทุกข์

แต่บางครั้งปีศาจบางตัวก็เก่งเหลือเกิน
ต้องไปตามเจ้าแม่กวนอิมมาช่วย
เจ้าแม่กวนอิม คือ เมตตา

ปัญญา + เมตตา จะกลายเป็นสัมมาทิฏฐิ ธรรมชั้นสูงซึ่งปราบกิเลสได้เสมอ แต่เจ้าแม่กวนอิม มักให้เห้งเจียลองสู้จนหมดแรงก่อน ถึงมาช่วย เหมือนหากมีกิเลสควรให้ปัญญาลองขจัดดูก่อน เกินกำลังแล้วจึงให้เมตตาปล่อยวาง

ถ้าเกินกำลังเมตตา เจ้าแม่กวนอิมช่วยไม่ไหว
คนสุดท้ายที่มักมาช่วย คือ พระยูไล

พระยูไล แทน พระอริยสงฆ์ ท้ายที่สุดถ้าปฎิบัติไม่ไหวก็ถามผู้รู้เอา .... จบแน่นอน

ลำดับปีศาจแต่ละตัวในเรื่องก็เจ๋งมาก
เช่นเมื่อเริ่มเดินทาง ก็พบโจรทั้งหก ขัดขวางไม่ให้ไป
สุดท้ายเห้งเจียเลยเอากระบองตีจนตาย

โจรทั้งหกคือ อายตนะ 6 คือ รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส และอารมณ์ ต้องเอา ปัญญา (ตะบอง) ฟาดให้ตายก่อนถึงเริ่มออกเดินทางได้

แล้วก็เจอปีศาจไปเรื่อยๆ อ่านยังไม่จบ ท่าทางอีกหลายวัน

อ้อ แต่แอบโกงมาละ เปิดดูตอนจบ
สรุป ศรัทธา + ปัญญา + ศีล + สมาธิ เดินทาง
กำจัดกิเลสไปจนถึงชมพูทวีป แล้วได้อะไร

ตอนจบพระถังและคณะ มาถึงแม่น้ำแห่งหนึ่ง
สายน้ำเชี่ยวกรากมาก ไม่รู้จะข้ามไปยังไง
จนเจอเรือไร้ท้องเรือจอดอยู่ พระถังกังวลมาก
เรือไม่มีท้องเรือจะพาข้ามฟากยังไง

แต่สุดท้ายก็ยอมใช้เรือข้ามไป
แม่น้ำเชี่ยวกรากแทนกองกิเลส
เรือนั้นแทน สุญญตา ความไม่ยึดมั่นถือมั่น

เมื่อข้ามมาแล้วก็ถึงชมพูทวีป
และได้คัมภีร์มา เป็นหนังสือเปล่าหนึ่งเล่ม
แทนธรรมมะ ซึ่งคือความว่างเปล่า ...นิพพาน

แต่สุดท้ายเห้งเจียขอให้มีอะไรกลับไปจีนหน่อย
เพราะคนธรรมดาคงไม่เข้าใจ
เลยได้คัมภีร์มาอีกเล่มนึง เต็มไปด้วยอักษร
บันทึกการเดินทาง เรียกว่า พระไตรปิฎก ... จบ

อ่านแล้วคารวะคนแต่งเลย .... โห เก่งจัง

ปล. เข้าใจว่ามีหนังสือแปลที่ละบททีละตัวละคร ชื่อ "เดินทางไกลไปกับไซอิ๋ว" ว่าแล้วต้องไปหามาอ่านก่อน

ถามว่าถ้าพุทธ มีไซอิ๋ว แล้วคริสต์ละมีไหม

ว่ากันว่าของศาสนาคริสต์ คือ นาเนียร์
ใช่แล้วที่ทำเป็นหนัง มี 7 เล่มแทนบาป 7 ประการ

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"รถเมล์เข้าถึงคนรากหญ้าจริงๆ แต่เรายังปล่อยให้รถเมล์ไปติดรวมกับรถส่วนตัว
ดูเอาง่ายๆ เลยนะ เพียงแค่ในออฟฟิศผม
เคยสำรวจกันดูว่ามีคนที่นั่งรถเก๋งมามีเพียงแค่ 10%
ส่วนที่เหลือ 90% นั่งรถสาธารณะมา
ดังนั้น เราต้องมาเปลี่ยนเรื่องระบบขนส่งสาธารณะ ปรับปรุงให้มีการให้บริการที่ดี

เหมือนที่ กุสตาโว เปโตร (Gustavo Petro) นายกเทศมนตรีกรุงโบโกตา เมืองหลวงของประเทศโคลอมเบีย กล่าวไว้ว่า “A developed country is not a place where the poor have cars. It’s where the rich use public transportation.” (ประเทศที่พัฒนาแล้วไม่ใช่เป็นประเทศที่คนจนมีรถส่วนตัว แต่เป็นประเทศที่คนรวยใช้ระบบขนส่งสาธารณะ)

ถ้าทำได้ จะแก้ปัญหาการจราจรได้อย่างแน่นอน"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>51 Teddy ??

ตอนจบไซอิ๋วคือ พระถังอมควยหงอคงและนาจากำลังเย็ดหงอคงอีกทีนึง

รถใหญ่เข้าซอยแคบจนรถคันอื่นสวนกันไม่ได้ เรียกว่า ควาย

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

หมูไม่ขาด ละหมาดไม่เคย
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"cultural history ของคำว่า geek ครับ

เดิมสมัย 1510s geck ในภาษาถิ่นแถวๆ เยอรมันแปลว่า fool, dupe, simpleton แถวๆ สแกนดิเนเวียก็มีคำคล้ายๆกันที่แปลว่า to croak, cackle, to mock, cheat

ต่อมาช่วงต้นศตวรรษ 19 ในภาษาสก็อตก็เปลี่ยนจากคำ่า geck ที่แปลว่า fool มาเป็นคำว่า geek ในความหมายถึงนักแสดงประเภทหนึ่งในงานคาร์นิวัล และดูเหมือนว่าของขึ้นชื่อในการแสดงของไอ้พวกนี้คือการกินสัตว์เป็นๆ กัดหัวไก่แบบเป็นๆ

จนมาช่วงต้นจนถึงกลางศตวรรษที่ 20 ไอ้คำ geek ก็น่าจะถูกใช้อย่างชัดๆเพื่อเรียกนักแสดงกลุ่มหนึ่งในละครสัตว์ ในความหมายแบบเดียวกับ freak คือพวกนี้จะเป็นพวกที่มีร่างกายแบบแปลกๆ (น่าจะคล้ายๆพวกเมียงูหรือคนแคระตามงานวัดไทยอะไรทำนองนั้น) ผิดออกจากมาตรฐานของสังคม (ดูเหมือนว่าสถานะของนักแสดงพวกนี้จะถูกมองจากคนดูในแง่ประหลาดๆ แย่ๆ เรียกพวกนี้ว่า freak แต่สำหรับในกลุ่มพวกนี้กันเองจะโยงตัวเองเข้ากับคำว่า geek ซึ่งมันมีเซนส์ของความเป็นพวกเดียวกันในกลุ่ม ออกแนวบวกกว่า freak) รวมๆแล้วน่าจะบอกได้ว่าไอ้คำ geek มันสื่อถึงพวกที่ผิดแปลกจากมาตรฐานของมนุษย์ธรรมดาโดยทั่วไปในแง่ลบ (เข้าใจว่าในช่วงนนั้นมันเน้นที่ความหมายในแง่ physically เป็นหลัก)

จนต่อมาช่วงทศวรรษ 1960s คำนี้ก็มีการเปลี่ยนแปลอีกครั้ง สันนิษฐานว่าช่วงนั้นมันคือช่วงที่คอมพิวเตอร์ส่วนบุคคลเริ่มแพร่หลาย ไอ้คำ geek นี่ก็ถูกเอามาเรียกวัยรุ่นที่หมกมุ่นในคอมฯกับเทคโนโลยีใหม่ๆ และออกแนวขาดทักษะทางสังคม แล้วมันก็เริ่มโยงต่อไปถึงการเสพสื่อบันเทิงเฉพาะกลุ่มอย่างพวกเกม การ์ตูน หนังไซไฟอะไรทำนองนั้น ซึ่งสมัยนั้นไอ้สื่อบันเทิงพวกนี้มันเฉพาะกลุ่มมากๆ พวกนี้จะมีภาพทำนองชายขอบมากๆ ชอบอะไรที่ชาวบ้านทั่วไปเขาไม่ชอบกัน กลายมาเป็นภาพของ geek แบบที่เป็นพวกเข้าสังคมไม่เป็น แต่งตัวเชยๆ ไลฟ์สไตล์แย่ๆ อะไรทำนองนั้น (และก็แน่นอนว่าพวกนี้ก็มีการรวมกลุ่มแลกเปลี่ยนความสนใจกันเองนั่นแหละ) (จะว่าไปมันก็อาจจะเคลมได้ว่าตอนนี้ geek มันเป็นความหมายเชิง culturally แล้ว)

จนมาช่วงหลังๆ มานี้ดูเหมือนว่าไอ้พวกสื่อบันเทิงอย่างที่ geek ยุคก่อนเคยเสพมันก็ค่อยๆ กลายมาเป็นที่นิยมในกระแสหลักมากขึ้น (ลองนึกถึงยุคนี้ที่ใครๆ ก็เล่นเกมก็อ่านการ์ตูน) ไอ้รสนิยมที่เคยพิลึกพิลั่นก็กลายมาเป็นอะไรที่ดูคูลขึ้น ภาพลักษณ์ของ geek ในยุคนี้มันก็เริ่มเปลี่ยนไปอีกแล้ว มันดูดีขึ้น คนเริ่มเคลมตัวเองเป็น geek กันมากขึ้น ขนาดด่ากันว่าเป็น geek จริง geek ปลอม

ยังไงก็ดีเซนส์อันหนึ่งของ geek ที่มีมาตลอดคือการเป็นเหมือนชุมชนอะไรซักอย่างที่กลุ่มคนที่เหมือนๆกันจะมารวมตัวกัน ตั้งแต่ตอนที่มันเป็นพวกที่สังคมไม่เอามาจนหลังๆ นี่สังคมเริ่มไม่รังเกียจแล้ว มันมีคนอธิบายว่า ความเป็น geek นี่มันเหมือนประเทศที่มีพรมแดนแบบเปิด คือ geek จะยินดีที่มีคนมาร่วแชร์รสนิยมอะไรบางอย่างร่วมกัน เขาเปรียบเทียบ hipster กับ geek ว่า ในกรณีของ hipster นี่ถ้าพวกเขาพบว่ามีใครที่หันมานิยมอะไรแบบเดียวกับเขา hipster จะรู้สึกว่า "สัส ไอ้พวกนั้นมันเสือกมาชอบสิ่งที่เรารักว่ะ" แต่ถ้าเป็น geek จะมองว่า "ว้าว พวกนายมารักอะไรที่เรารักแล้ว มาๆ มารักมันด้วยกัน"

คนเขียนมีทิ้งท้ายการเปรียบเทียบระหว่าง geek กับนักมานุษยวิทยาไว้ว่ามันอาจดูคล้ายๆ กันอยู่
แต่เวลานักมานุษยวิทยาเข้าไปในชุมชนหนึ่งๆ แค่ไหนก็ตามส่วนใหญ่เขาก็ยังจะมองว่าตัวเองเป็นคนนอกอยู่ดี แต่สำหรับชุมชน geek มันน่าจะเป็นอะไรที่แชร์กันมากกว่า (เอาจริงๆ ผมไม่แน่ใจเท่าไหร่ว่ามันจะบอกว่าต่างกันแบบนี้ได้รึเปล่า)"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

ผม: มีหลายคนที่อ่านเรื่องที่เราคุยกันมาทั้งเดือน แล้วคิดว่าคุณคือผู้หญิงที่อยู่ในชีวิตผมจริงๆ ด้วยนะ
กุมภา: เหรอคะ แล้วคุณเฉลยมั้ยว่าฉันคือใคร?
ผม: ก็อธิบายแหละครับว่าเป็นเรื่องแต่ง และที่น่าสนุกกว่านั้นคือมีคนอยากเห็นรูปคุณด้วยนะ
กุมภา: แล้วคุณทำไง?
ผม: ผมก็เปิดปฏิทินเดือนกุมภาให้ดูเลย
กุมภา: คงมีหลายคนผิดหวังนะเนี่ย
ผม: นั่นสิครับ
กุมภา: วันนี้วันสุดท้ายแล้วเนอะ
ผม: อื้ม พรุ่งนี้ก็มีนาแล้ว
กุมภา: คุณจะคิดถึงฉันมั้ย?
ผม: ผมจะนับถอยหลังอีก 11 เดือนนะครับ
กุมภา: ปีหน้าเจอกันนะคะ
ผม: โชคดีครับ
กุมภา: ขอกอดทีนึง
ผม: ให้สองทีเลย
.
28 กุมภา

>>58
ดอก ทีไปเย็ดกันละไม่เอามาเล่าให้ชาวบ้านฟังนะว่าท่าไหนครางยังไง

แจ้งแบนข้อหา Flood ได้ไหววะ กูรำคาญ

>>60 กด x มุมซ้ายบนสุดของหน้าต่างมึงสิอีควายเผือกเสือกอ่านเองแล้วไม่พอใจเนื้อหาหมากระป๋องดองควยกะหรี่สะพานพุทธ

>>61 ดูในหัวโม่ง ร้อนยังกับFIRE

>>62 หัวควยเซ็กซี่เหมือนหีมีFIRE

http://imgur.com/ZBUBU9H
พุทธแท้ร้อนอย่างกับไฟเยอร์!!

พิเศษสุด เพียงแค่กดไลค์และตอบคอมเม้นนี้ ด่วน!!!
ท่านอาจได้โชคระทึกใจยิ่งกว่าใคร!!~~

#รางวัลที่1 ตั๋วนั่งชมฟรี เครื่องบินการบินไทยไป-กลับนิวซีแลนด์เมืองจิงโจ้ ที่สนามบินสุวรรณภูมิ

#รางวัลที่2 บัตรว่ายน้ำฟรีตลอดชีพ ถ้ายังมีชีวิตอยู่ จากฟาร์มจระเข้สามพราน นครปฐม

#รางวัลที่3 รับสิทธิ์พักฟรี โรงแรมหรูห้าดาว Bangkok Marriott Marquis Queen's Park สุขุมวิท22 แค่ท่านไม่นอนในโรงแรม ไม่ทานอาหารของโรงแรม ไม่ใช่บริการต่างๆ ของโรงแรม ท่านจะได้สิทธิ์พักฟรีไปเลยสองคืนหนึ่งวัน

#รางวัลที่4 รับสิทธิ์ได้ฟรีไปเลย ไอโฟน7 เพียงแค่ท่านแคปหน้าจอที่แชร์คอมเม้นนี้พร้อมเงินสด28,900 บาท นำมาแลกไอโฟนฟรี!!! ที่ร้านไอโฟนทุกสาขาในประเทศ

****รีบมาก่อน มีสิทธิ์ก่อนใคร ช้าหมดอดแน่!!! เริ่ม2 มีนาคม ถึง31 กุมภาพันธ์ ศกนี้ เท่านั้น!!!

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

ศพที่2 ในธรรมกาย พวกมึงไม่ต้องโทษใครหรอกครับ
ไปทันยังไงก็ตายเพราะเสือกล็อกห้องสองชั้น กว่าจะพังประตูได้นะโยมเอ้ย ไม่รู้จะล็อกห้องทำไมตอนเกือบเที่ยง ไม่ได้ย้ายไปขังสักหน่อย

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

ที่สำคัญเป็น หอบหืด ไหงไม่พกยาไว้ เขาไม่ได้ห้ามไปซื้อยาซักหน่อย

ก็ได้ไปสวรรค์แล้ว ไม่ดีรึวะ

"จริงๆ การอ่านพวกงานปรัชญายันปรัชญาการเมือง ("เก่าๆ") มันจะทำให้ได้ภาพของมนุษย์ว่าเป็นสิ่งที่แสวงหาเสรีภาพ

แต่ถ้างานงานสายสังคมศาสตร์ที่ศึกษาเชิงประจักษ์สิ่งที่จะเห็นเลยคือสิ่งที่มนุษย์แสวงหามาตลอดแม่งคือ Sense of Community คือคุณจะไม่คิดเลยว่ามนุษย์แม่ง "แสวงหาเสรีภาพ" ถ้าคุณคิดบนฐานของงานเชิงประจักษ์พวกนี้

คือสำหรับผม งานสังคมศาสตร์แค่แม่งขึ้นมาว่า "เสรีภาพคือสิ่งที่มนุษย์ไฝ่หา" ผมก็ไม่อยากอ่านงานมันละ เพราะแม่งจะเต็มไปด้วยการร่ายโลกที่คนเขียนอยากให้มันเป็นมากกว่าโลกที่เป็นจริงๆ

ทั้งหมดต้องเน้นว่าสังคมศาสตร์ไม่ได้ต่อต้านเสรีภาพ เป้ามันก็แค่ศึกษามนุษย์แบบที่มันเป็น ซึ่งถ้ามันโง่ ไม่มีเหตุผล และไม่ต้องการจะเป็นอิสระ งานมันก็ต้องออกมาแบบนั้น"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"ประเทศญี่ปุ่นเป็นประเทศที่ผลิต "คาราโอเกะ" ขึ้นมา เป็นประดิษฐกรรมที่ดีต่อมวลมนุษยชาติมากที่สุดชิ้นหนึ่ง แต่ก็เป็นประเทศที่นำมันมาใช้ได้น่าเบื่อที่สุดในโลกเช่นเดียวกัน

ตั้งแต่เคยรู้จักชีวิตคนทำงานมา ก็ได้รู้จักว่า การไปคาราโอเกะ คือการปลดปล่อย เป็นการไปสังสรรค์ ไปฉีกหน้ากากทุกอย่างแล้วใช้เวลาสนุกๆ ร่วมกันกับคนอื่นๆ ทั้งเพื่อน เพื่อนร่วมงาน ครูบาอาจารย์ หรือแม้แต่เจ้านาย อาจจะมีวางมาดนิดหน่อยพอขำๆ แต่ไม่ใช่ทุกอย่าง

นี่อาจจะผิดเองไม่รู้ธรรมเนียม แต่รู้สึกอึดอัดใจที่สุดในการที่ต้องไปคาราโอเกะกับพวกซอมบี้ ซึ่งแม่งน่าเบื่อที่สุด และไม่อยากจะไปอีกแล้ว

พวกซอมบี้จะมีธรรมเนียมคือ การไปคาราโอเกะ เสมือนกับการไปกินเหล้าต่อร้านที่สองหรือร้านที่สาม แน่นอนว่ามันเกิดขึ้นหลังจากงานหลายงานที่ต้องไปในฐานะไม้ประดับ ทั้งงานแรกคืองานเลี้ยงรับกูเข้าไปทำงาน แต่กูแม่งเหมือนไม่มีค่า และอีกหลายงาน แตกต่างก็แค่ว่า งานแรกยังได้รับเกียรติแบบว่าเป็นแขก แต่งานที่เหลือคือต้องเป็นหนึ่งในคนจัด

การไปร้องคาราโอเกะ ถ้ามึงเป็นผู้น้อยนี่แทบจะไม่มีสิทธิ์อะไรเลย มึงมีหน้าที่คือเดินประสานงาน สั่งเครื่องดื่ม ส่งไมค์ เลือกเพลง ถามเพลง แล้วก็เอ็นเตอร์เทน นี่ขนาดมึงมาร้องคาราโอเกะนะ มึงยังต้องทำงาน แล้วมึงก็ทำงานทั้งๆ ที่มึงค่อนข้างเมา

โยนไมค์มาให้กู กูร้องแค่ครึ่งเพลง... จบท่อน hook ปุ๊บปิดทิ้ง

แต่คนแก่ๆ ร้องไม่เพราะยังไง ร้องไม่มีอารมณ์ยังไง ก็ต้องร้องจนจบเพลง แล้วก็ต้องเอ็นเตอร์เทนเสมือนว่าร้องเพราะมาก สนุกมาก มีความสุขมาก เอ็นจอยมาก คือมึงชอบการเฟคแบบนี้จริงๆ ดิ รู้สึกดีคิมูจี้จริงดิ

พอคนอื่นร้อง แล้วเพลงนี้กูร้องได้ กูจะร้องด้วยก็ไม่ได้ จะเอ็นจอยด้วยก็ไม่ได้ เสียมารยาท การที่กูช่วยร้อง ช่วยแจม ช่วยเอ็นเตอร์เทนโดยไม่ได้ถือไมค์ คือการแดกซีน แล้วคือเหี้ยไร กูต้องไปยืนเป็นตุ๊กตาหมาคอสปริงน่ารถ เด้งซ้ายที เด้งขวาทีอะไรงี้อะหรอ?

หันไปอีกที ไอ้ห่า แม่งยืนแก้ผ้าอยู่คนนึง คือเหี้ยไร...

เป็นอะไรที่เน่าเฟะเละเทะมากที่สุดอย่างหนึ่งในชีวิต

แล้วมึงจะเมาเละเทะแค่ไหน มึงก็ต้องเป็นคนจ่ายตังค์ คอนโทรลเวลา แล้วก็เชิญพวกแม่งออกจากห้อง ไอสัส แก่แล้วไม่รู้จักการคอนโทรลเวลาด้วยตัวเองบ้างเลยหรือไง...

หลังจากไปคาราโอเกะกับพวกซอมบี้พวกนี้ ก็รู้สึกไม่อยากไปอีกเลยแม้แต่ครั้งเดียว อยากจะจำไว้จนวันตาย นี่คือคิดแล้วคิดอีกเลยนะว่าถ้าต้องทนอยู่กับพวกซอมบี้พวกนี้ เราก็ต้องทำตัวแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ ตราบใดไม่มีตัวตายตัวแทน (=รุ่นน้องที่เข้าหลังเราอีกสองสามคน) เราก็ต้องเป็นเบ๊ เป็นหมาแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ แล้วเผลอๆ สักวันหนึ่งเราก็จะกลายเป็นซอมบี้พวกนี้เสียเอง

การไปคาราโอเกะกับพวกซอมบี้ จึงเป็นช่วงเวลาที่น่าจะดูมีความสุขแต่ช่างไร้ความสุขและอุดมไปด้วยเสียงหัวเราะแบบเฟคๆ เสียเหลือเกิน

นั่นสิ หรือนี่อาจจะเป็นความหมายที่แท้จริงของคาราโอเกะก็ได้
ดูเพราะ ดูสนุกสนาน แต่ไร้แก่นสาร ไร้ความหมาย

นี่มีความสุขจากเสียงหัวเราะแบบเฟคๆ อย่างนี้กันจริงดิ?

และแน่นอน มันไม่ต่างอะไรจากห้องรมควัน การที่มีซอมบี้ดูดบุหรี่กันมวนต่อมวนในห้องเป็นเวลาสองชั่วโมง ในห้องแคบๆ ที่มีพื้นที่ไม่กี่ตารางเมตร อัดกันหลักสิบถึงยี่สิบคนนี่ไม่ต่างอะไรจากที่ฮิตเลอร์รมควันยิวเลย เมาเหล้าก็จะอ้วกแล้ว แต่ที่เหี้ยกว่านั้นคือ เมาควันบุหรี่จนอยากจะตายให้ได้

ขอบอกอีกครั้ง คือกูไม่ใช่คนดัดจริตที่ไม่สูบบุหรี่ กูเคยสูบ แต่กูเลิกสูบเลยหลังจากที่โดนสภาพแบบนี้ทุกวันๆ จนหลอนควันบุหรี่

つづく
โปรดติดตามตอนต่อไป"
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"เป็นไปไม่ได้ที่ทุกศาสนาจะถูกต้องแท้จริงทั้งหมด แต่เป็นไปได้ที่มันจะผิดทั้งหมด"
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

คุณอาจจะไม่ต้องถือว่าสิ่งที่ผมกล่าวเป็นจริงเป็นจังก็ได้นะ ผมเคยนั่งวิเคราะห์กับเจ้าของประเทศแล้วเห็นพ้องต้องกันว่า

ประเทศที่เอากบฎอย่าง วิลเลี่ยม วอลเลซ ตัดเป็นชิ้นๆแล้วเอาไปเสียบตามเมืองต่างๆ มีคุกใต้ดิน ห้องทรมาน มากมายอย่าง EL เนี่ย

จะไปห่วงอะไรกับกลุ่มคนที่อดข้าวนั่งเฉยๆ เรื่องมันอยู่ตรงที่พวกฮาร์ดคอร์ ยอมพลีชีพก่อวินาศกรรม จน จนท.ของ EL ตายหมู่ไปหลายครั้ง

พวกนี้แหละคือพวกทวงเอกราชตัวจริง ทำจนกระทั่งเจ้าอาณานิคมไม่ต้องการสูญเสียกำลังพลมากไปกว่านี้ จึงแสดงออกมาในเชิงไม่ให้เสีย

หน้ามากนักว่า โอเค ยอมถอยเพราะเห็นแก่อหิงสา ท่านผู้นั้นจึงได้เครดิตก้องโลกไปเต็ม ขณะที่พวกรักชาติตัวจริงไม่พูดทวงผลงานสักคำ

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>72 มิตรสหายท่านนี้เเปลกๆว่ะ กูเพิ่งเคยเจอคนใช้ELเป็นตัวย่อเเทนEngland retardหรือgeniusวะ /s

เเถมเอาเรื่องวิลเลียม วอลเลซเมื่อนานนนนนนนมาเเล้วมาเทียบกับยุคหลังสงครามโลกครั้งที่สองอีก จะไม่ให้ประเทศอังกฤษเปลี่ยนนิสัยเลยว่างั้น เมื่อก่อนไทยมีเอานักโทษใส่ตะกร้อให้ช้างเตะ ตอนนี้ก็ยังป่าเถื่อนเหมือนเดิมใช่ไหม

เรื่องการปลดอินเดียออกจากอาณานิคม ตอนหลังสงครามโลกครั้งที่สองประเทศฟรีเวิร์ดต่างๆเริ่มให้อิสรภาพเเก่อาณานิคมเพราะต้องการการสนับสนุนจากประเทศเกิดใหม่พวกนี้ในCold War เเละเพราะกลัวว่าจะมีCommunist Insurgencyในอาณานิคม

อังกฤษไม่เคยกลัวเรื่องเสียคน ไปดูไอร์เเลนด์สิ โดนบอมบ์ไปเท่าไหร่ๆยังถูกผูกอยู่เลย

สรุปไม่ต้องเอาคำพูดมิตรสหายเป็นจริงเป็นจังตามที่กล่าวไว้

>>73 กูก็งงว่า EL อะไร คำว่า England เป็นศัพท์เฉพาะ ไม่ได้แยก Eng + Land ซักหน่อย แม่งเมาแล้วอวดฉลาดสัดๆ

An Engineer was unemployed for a long time. He could not find a job so he opened a medical clinic and puts a sign up outside: “Get your treatment for $500, if not treated get back $1,000.”

One Doctor thinks this is a good opportunity to earn $1,000 and goes to his clinic. Doctor: “I have lost taste in my mouth.”

Engineer: “Nurse, please bring medicine from box 22 and put 3 drops in the patient’s mouth.”

Doctor: “This is Gasoline!” Engineer: “Congratulations! You’ve got your taste back. That will be $500.”

The Doctor gets annoyed and goes back after a couple of days later to recover his money. Doctor: “I have lost my memory, I cannot remember anything.”

Engineer: “Nurse, please bring medicine from box 22 and put 3 drops in the patient’s mouth.”

Doctor: “But that is Gasoline!” Engineer: “Congratulations! You’ve got your memory back. That will be $500.”

The Doctor leaves angrily and comes back after several more days. Doctor: “My eyesight has become weak.”

Engineer: “Well, I don’t have any medicine for this. Take this $1,000.”

Doctor: “But this is $500…”

Engineer: “Congratulations! You got your vision back! That will be $500.”

หลายเดือนก่อนก็แห่กันโพสเบียร์ยูไป มาตอนนี้อีกค่ายเขาก็เอาเงินมาฟาด ช่วยกันโพสเบียร์ตัวเดิมแต่อยู่ในขวดใหญ่
ผมสังเวชขยะทางการตลาดแบบนี้
เขาเอาเศษเงินมาโยนให้ ก็ยังมีหลายเพจไปงับกันเหมือนหมา
เขาทำการตลาดแบบดูถูกคนดื่มอยู่ เขาคิดว่าเราโง่ เขาถึงทำของแบบนี้ออกมา น้ำข้างในขวดก็ยังซ้ำซากแบบเดิม
คิดดูนะ บางเพจก็อวยโง้นงี้ บางเพจก็ไปชมว่าเขาทำขวดดูไฮโซจัง โถ่ สรุปมึงจะกินเบียร์หรือกินขวดกัน บางเพจนี่ก็อนาถหนัก ทำคลิปบอกวิธีเปิดขวดให้ดู โห อนาถจริงๆ เห็นคนดื่มโง่ถึงเพียงนั้น
ก็ได้แต่หวังว่าไอ้กระแสอวยเลียไอ้ขวดใหญ่นั่นจะรีบๆจบไปเสียที น่าเบื่อมาก 555

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

มึงลองไปสันติอหิงสากับ ฮิตเลอร์ดูบ้างไหม กูจะนับวันก่อนเขาพามึงไปอาบน้ำ

>>77 อาบน้ำหรืออาบแก๊ส?

"อยากนอนโง่ๆ อยู่ริมทะเล ตอนนี้โง่มาแล้วเหลือแต่ไปทะเล✨"
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

ยุคนี้เรามีแนวความคิดติดปาก อยากเก่งขึ้น อยากพัฒนาตัวเอง ต้องเอาตัวเองออกมาจาก comfort zone ก่อน
.
แต่เอาเข้าจริงมีคนที่เห็นว่ากล้าออกมาจริงๆอย่างที่พูดจำนวนไม่เยอะเลย
.
ผมไม่ขอพูดถึงการเล่นใหญ่อย่างลาออก หรือทิ้งงานที่คิดว่ามั่นคง เอาแค่การเปลี่ยนแปลงวิธีใช้ชีวิตบางอย่างเพื่อให้ตัวเองดีกว่าเดิม ผมก็ถือว่าเป็นการออกจาก comfort zone ที่ทำได้ยากมากอันหนึ่งแล้วนะ
.
ในชีวิตผม มีคนราวๆ 30 คนที่เคยมาถามผมว่า "อยากเก่ง อยากรู้เยอะๆแบบคนนั้นคนนี้ ต้องทำยังไง?" สิ่งที่ผมมักจะถามเป็นคำถามแรกๆคือ
.
ทุกวันนี้เอาเวลาว่างไปทำอะไรบ้าง?
.
พอได้คำตอบแล้ว สิ่งที่ผมจะขอเป็นเรื่องแรกๆ ก็คือการแบ่งเวลาว่างที่เคยเอาไปทำอย่างอื่น มาหาความรู้ในด้านที่สนใจ ด้านที่อยากเก่งขึ้น
.
ไม่ต้องเริ่มแบบเอาเวลาทั้งหมดที่มีมาทำก็ได้ เริ่มทีละน้อยๆ เดี๋ยวพอรู้สึกดีที่ตัวเองเริ่มเก่งกว่าเดิม มันจะค่อยๆเยอะขึ้นเรื่อยๆเอง
.
แต่ 30 จาก 30 (100%) ยอมแพ้ในเวลาไม่นาน ไม่ไหว ขอกลับไปใช้ชีวิตแบบเดิมดีกว่า
.
ไม่นับคนที่ขอให้ผมสอนแบบตัวตัว เพราะอยากเก่งขึ้นเร็วๆ ซึ่งอันนี้จะเหนื่อยเร็วกว่า เลิกเร็วกว่าเยอะ...(อาจจะเป็นเพราะวิธีสอนของผมด้วย)
.
ถ้าลองมองคนที่เก่งๆที่รู้จัก วิธีการใช้ชีวิตของพวกเค้ามักจะผลักดันให้ตัวเองเก่งขึ้นไปเรื่อยๆอยู่แล้ว วันหนึ่งอาจจะเริ่มรู้สึกว่านี่เป็น comfort zone ไปแล้ว ก็จะเริ่มมองหาความท้าทายใหม่ๆให้ตัวเอง ซึ่งมันก็มักจะเป็นการเปลี่ยนแปลงวิธีการใช้ชีวิตบางอย่าง อาจจะเล็กๆอย่างเปลี่ยนไปลองศึกษาเรื่องที่ไม่เคยรู้มาก่อน หรือบางคนอาจจะจัดหนักกว่านั้น ก็แล้วแต่ว่าแต่ละคนรับความเสี่ยงได้แค่ไหน
.
การจะเก่งขึ้นกว่าเดิม คำว่า "กว่าเดิม" มันก็เป็นสัญลักษณ์ที่ชัดเจนอยู่แล้วว่า เราจะไม่ได้มันมาด้วยการทำตัวแบบเดิม ใช้ชีวิตแบบเดิม
.
การเปลี่ยนแปลงวิธีการใช้เวลาของตัวเอง การต้องสูญเสียเวลาที่เคยเอาไปทำอย่างอื่น มันคือราคาที่ต้องจ่ายเพื่อแลกกับอะไรที่ไม่เคยได้มา
.
ใช้เวลาแบบเดิม ก็ได้ชีวิตแบบเดิม ก็เท่านั้นเอง

หลวงปู่อ่ำ : อาตมาไม่มีเงินแม้แต่แดงเดียว
อุบาสก : ใช่ครับท่าน พระไม่ควรมีเงิน
หลวงปู่อ่ำ : ใช่ เพราะเงินเก็บไว้กับไวยาวัจกร
------------------
หลวงปู่อ่ำ : อาตมาไม่มีรถส่วนตัวซักคัน งานไหนไม่มารับก็นั่งแท๊กซี่ไป
อุบาสก : ใช่ครับ พระไม่ควรมีรถส่วนตัว แต่วันก่อนท่านไปงานศพ เห็นว่านั่งรถเบนซ์นี่ครับ
หลวงปู่อ่ำ : อ๋อ... อันนั้นรถของวัด ไม่ใช่รถอาตมา

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>81 มันก็แยกระหว่างของส่วนกลางกับของส่วนตัวนะ แต่คนไทยมองอะไรแบบนี้ไม่เป็นหรอก

>>80 เข้ามาเห็นด้วยอย่างรุนแรง ถ้าทำอะไรเหมือนเดิม มันก็ได้ผลลัพท์เหมือนเดิม

>>81 ของกูตอนบวช มีนั่งรถไปสวด มันก็ของวัดจริงๆแหละ ยกเว้นจะมีนอกรีตเอาไปขับ

"เฟสบุ๊คใช้ฟรี โฆษณาเลยเยอะ
กูเกิลใช้ฟรี โฆษณาเลยเยอะ
อินสตาแกรมใช้ฟรี โฆษณาเลยเยอะ
รถไฟฟ้า ..........."

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>85 ใช้ไม่ฟรี แต่โฆษณามีเยอะโคตรๆ

ประวัติศาสตร์ไทยที่เรียนมาแทบหาความจริงอะไรไม่ได้. พอเข้ามหาลัยได้เรียนรู้จริงๆจะรู้สึกสมเพชแทนเด็กไทย
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"ถ้าคุณถูกจับแล้วโพสต์ท่าหน้ากากแอคชั่นถ่ายรูปกับเพื่อนคุณจะไม่ได้ประกันตัว แต่ถ้าคุณยกพวกเอาไขควงแทงคนตายคุณจะได้สิทธิประกันตัวออกไปต่อสู้คดีตามกฎหมายนะคับ"
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"ข้อดีของการโดนถอดยศตอนเป็นพระ ก็คือหัวโล้นอยู่แล้ว ไม่ต้องโดนจับโกนอีก"
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"พี่ไม่อยากให้น้องเข้าใจว่าตำรวจไม่ดูแล"
...
นี่คือคำพูดของพี่ดาบกิตติที่บอกกับเราทางโทรศัพท์ ในขณะที่เรากำลังบึ่งมอไซต์ไปที่เพชรเกษมด้วยตัวเอง
.
.
ก่อนหน้านั้นจริงๆ ก็เล่าได้เยอะ
แต่ขอย้อนกลับไปหลังจากที่เราแจ้งความลงบันทึกประจำวันเสร็จ
.
เราได้ถูกพาไปพบตำรวจกองสืบสวน ที่นั่นเองเราได้พบกับตำรวจสองนาย ขอเรียกว่าพี่ A กับพี่ B แล้วกัน
.
พี่ A เป็นคนที่ทำให้เรามีความหวัง
เรายืม iPad ของเขา ใส่ Apple ID เพื่อเปิด Find my iPhone แล้วเราก็พบว่า มือถือของเรายังเปิดเครื่องอยู่ และยังตามตำแหน่งเจอได้!
.
แต่พอเห็นแผนที่เราก็ต้องช็อค มือถือของเราซึ่งมันควรจะอยู่เขตพระโขนง กลับไปปรากฏตัวอยู่ที่เขตบางแค! ทั้งๆ ที่เราเพิ่งทำหายไปได้แค่ประมาณชั่วโมงเดียว
.
เราตกใจมาก ต้องเป็นขโมยแน่นอน ต้องล้วงกระเป๋าเรา แล้วรีบบึ่งไปแน่นอน
.
.
ถึงจะไกลแต่เราว่าเราก็ยังมีหวังนะ เพราะมือถือมันยังไม่ถูกปิดเครื่อง
.
.
.
แต่พี่ B อีกคนหนึ่งนั้น เขาบอกกับเราว่า
...มันข้ามเขตไปแล้ว น้องต้องหาทางใช้ Find my iPhone แล้วแจ้งให้สน.ที่บางแคช่วยเอานะ
...ทำให้สถานการณ์ดูเหมือนว่า สน. พระโขนงจะช่วยอะไรเราไม่ได้แล้ว
.
.
เราตัดสินใจโทรหาสน.บางแค
สิ่งที่เขาบอกเราคือ...
ถนนเลขคู่ไม่ใช่พื้นที่ของเขา ต้องเป็นสน.หลักสอง
เราแบบ.....เฮ้อ =_=
.
.
เราเห็นพิกัดมือถือของเรา เครื่องยังไม่ปิด
เรารู้สึกว่าเราต้องทำอะไรซักอย่าง
เราเลยตัดสินใจที่จะไปที่นั่นด้วยตัวเอง
ระหว่างทางก็มีอุปสรรคตลกๆ เยอะมาก เช่น ต้องหาทางขอยืมอุปกรณ์ของใครซักคนที่จะช่วยให้เราใช้แอปนี้ได้ ได้ทีม Techsauce ช่วยเอาไว้เยอะเลย และได้ 'เจ้หลิน' หญิงเหล็กขี่มอไซต์จะพาเราไป
.
.
.
เรานั่งมอไซต์ไปได้ครึ่งทางแล้ว กระทั่งมีโทรศัพท์จากตำรวจที่เราเจอเมื่อเช้าเข้ามา
...เขาคือพี่ A
.
.
"น้องไม่ต้องไปเองแล้วนะ พวกพี่บึ่งมอเตอร์ไซต์มาแล้ว"
...ห้ะ?
"อย่าไปฟังคำพูดของพี่ B เลยนะ"
"พี่ไม่อยากให้น้องเข้าใจว่าตำรวจไม่ดูแล"
.
.
.
เราตัดสินใจเชื่อใจพี่ A
รอข่าวต่อประมาณสองชั่วโมง ก็ได้ความว่าเจอแล้ว
วันนี้ 6 โมงเย็น เราได้พบกับพี่ A ได้โทรศัพท์ของเราคืน
.
.
"พี่ไม่อยากให้น้องไปเอง แถวนั้นมันอันตราย ตอนที่พี่ไป เชื่อไหมว่าพี่จับยาไอซ์ในบ้านหลังนึงได้"
แล้วพวกพี่คุ้มหรอคะที่เสียเวลาให้อรทั้งวัน กับมือถือเครื่องเดียว?
.
.
คำพูดเดิมยังคงหวนกลับมา
.
.
"พี่ไม่อยากให้น้องเข้าใจว่าตำรวจไม่ดูแล
ดีใจด้วยนะที่ได้มือถือคืน"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>90 แต่งเรื่องอวยตัวเองนานไหมคะพี่ B

555 ละครหลังข่าวเนี่ยน่ะน้ำดี นางเอกเห็นมีแต่ตบกันแย่งผัว พระเอกก็ข่มขืนนางเอก
#มิตรสหายโม่งท่านหนึ่ง

ถ้ามึงคิดว่าละครหลังข่าวมีแต่แบบนั้น กูก็มีสิทธิคิดนะว่าอนิเมะญี่ปุ่นมีแต่ฮาเร็มขายเซอวิส
#มิตรสหายโม่งอีกท่านหนึ่ง

คำว่า "น้ำดี" มันมาจากละครหลังข่าวว่ะ คือละครหลังข่าวส่วนมากน้ำเน่าไง เลยเกิดคำๆนี้ขึ้นมาเวลามีละครหลังข่าวเนื้อหาดีๆ
#มิตรสหายโม่งท่านหนึ่ง

555 ละครหลังข่าวเนี่ยน่ะน้ำดี นางเอกเห็นมีแต่ตบกันแย่งผัว พระเอกก็ข่มขืนนางเอก
#มิตรสหายโม่งอีกท่านหนึ่ง

>>92 https://th.wikipedia.org/wiki/เหตุผลวิบัติ
เอาไปดูนะว่าประโยคนี้ แม่งมีกรณีในนี้ซ้อนกันกี่อัน

>>93
ไอ้โม่งตัวล่างนี่น่าส่งไปเรียนการอ่านจับใจความใหม่

"มันไม่เหมือนแบบขวดปกติหรือกระป๋องเดิมๆ เพราะมันคือเบียร์สดเอามาใส่ขวดแชมเปญ...."

ไอสัส จะให้กูขำไปถึงไหน 555

แล้วไอเบียร์ขวดหรือกระป๋องที่มึงแดกก่อนหน้านี้มันเอาเบียร์เน่า เบียร์บูด หรือมันไม่สดยังไงวะ 555 เบียร์แม่งก็มาจากหม้อเดียวกัน ถังหมักเดียวกัน รสชาติแม่งต่างไปตามบรรจุภัณท์หวะ ความรู้ใหม่เหี้ยๆ 555

#สัญญาว่าจะพูดเรื่องนี้เป็นครั้งสุดท้าย #เสียดายพื้นที่FEED #เปลืองDATA

- มิตรสหายท่านหนึ่ง

"The International Women’s Day is not about hating men…
.
วันสตรีสากลไม่ใช่วันที่มีเอาไว้ให้ด่าผู้ชาย...
.
อันที่จริงนะ คนพูดกันเยอะแล้วเรื่องเพศชายกดขี่และเหยียดเพศผู้หญิงอย่างไรยังไงบ้าง ....ซึ่งอันนี้เราไม่ปฏิเสธ เราเองก็เจออยู่ทุกวัน ทั้งแบบสุดโต่งและแบบที่พบเจอในชีวิตประจำวันทั่วไป
.
แต่แบบที่เจอบ่อยที่สุดคือ การกดขี่และเหยียดเพศที่เคลือบแฝงอยู่ภายใต้หน้ากากของความเอ็นดูและความหวังดี ความมีประสบการณ์และคุณธรรมจริยธรรมที่สูงกว่าเรา มาตัดสิน/แนะนำ ว่าเราควรทำอะไร ไม่ควรทำอะไร ทำอะไรได้ ทำอะไรไม่ได้ เพราะเราเป็นผู้หญิง ทำให้การเป็นผู้หญิงกลายเป็นภาระ ต้องระวัง ต้องคิดมากกว่าผู้ชาย (ทั้งที่สภาพร่างกายของเราก็เป็นภาระให้เราทุกเดือนอยู่แล้ว)
.
ซึ่งจากประสบการณ์ส่วนตัวของเรา ผู้ที่กดขี่เราในลักษณะนี้ส่วนมากเป็นผู้หญิง ไม่ใช่ผู้ชาย!
.
เป็นการที่สตรีด้วยกันเองรับเอาประเพณี วัฒนธรรม ความเชื่อ หรือรูปแบบสังคมที่กดขี่ผู้หญิงให้ด้อยกว่าผู้ชาย (ซึ่งผ่านการสั่งสมมานานแล้วหลายยุคสมัย เพื่อการบริหารจัดการสตรีให้อยู่ภายใต้การปกครองของเพศชาย) มาจำกัดอิสรภาพในการดำรงชีวิตของสตรีทุกเรื่องแม้กระทั้งในปี 2560 ไม่ว่าจะเป็นความคิด การแต่งกาย การทำงาน การเดิน นั่ง นอน เที่ยว มีเพศสัมพันธ์ หรือเรื่องง่ายๆ แค่การออกไปนอกบ้าน
.
เป็นการกระทำการเหยียดและกดขี่เพศตัวเอง
.
พอผู้ชายเหยียดแล้วรู้สึกว่าด่ากลับได้ถนัดปาก แต่พอผู้หญิงด้วยกันเองทำแล้วรู้สึกพูดลำบาก เพราะเหมือนการด่ากลับคนที่เค้าหวังดี เจตนาดี อยากให้เราเป็นคนดีตามกรอบสังคม
.
ถ้าเราไม่เห็นด้วย ก็รู้สึกเราจะเลวผิดมนุษย์ขึ้นมาทันที"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"FYI: ออร์แกนไนเซอร์หลักของ Women's March to Washington คือ Linda Sarsour ผู้สนับสนุนกฎหมายชารีอะฮฺครับ ช่างก้าวหน้าดีจริงๆ"
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>98
Libtard : Marching for women's right and shouting PATRIARCHY while protecting the most patriarchal and oppressing religion/society

top kek my nigga

"คุณมีเวลาเหลือยื่นภาษีอีก 21 วันนะครับ
จ่ายค่าเช่าประเทศกันด้วยนะครับ เตือนไว้เผื่อใครลืม.. ขอบคุณครับ"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

ชายแท้ไม่ฟังเพลงดีว่า ไม่ทานยำ ไม่ทานมะม่วงดอง และต้องใส่กางเกงในรอสโซ่
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

ตรรกะเหี้ยไรของมึง
#มิตรสหายกูเอง

แม่: ลูกตกวิชาภาษา ลูกควรเรียนเสริมนะ
ผม: *เปิดเกมเซเว่นไนท์*
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

เซเว่นไนท์เป็นเกมเกาหลีโว้ย
#มิตรสหายอีกท่านหนึ่ง

แม่: ลูกตกวิชาภาษาจีน ลูกควรเรียนเสริมนะ
ผม: *เปิดเกมเซเว่นไนท์*
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

เซเว่นไนท์เป็นเกมเกาหลีโว้ย
#มิตรสหายอีกท่านหนึ่ง

"อีบริษัทพ่อกับแม่จำกัดมันอยู่ไหน พนักงานบริษัทแม่งมีแต่คนโง่ๆ"
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"มา Quote Status ที่มี "สาระ" ของชาวบ้านกัน ขอสาระล้วน ๆ ไม่เอาบันเทิง"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"เข้าใจว่าในกฎหมายของ US คือวีดีโอต่างๆ ต้องมีข้อความแคปชั่นประกอบเสียงด้วย คนหูหนวกจะได้เข้าใจเนื้อหา

มีคนยื่นคำร้องไปที่ Department of Justice ว่าคลิปการเรียนการสอนของ Berkeley กว่า 20,000 คลิป (ที่ปล่อยให้ชมฟรี) ไม่มีข้อความประกอบเสียง ทางนั้นก็เลยสั่งให้ Berkeley ทำแคปชั่นให้คลิปทั้งหมด

เนื่องจากการทำแคปชั่นให้คลิปทั้งหมดซึ่งปล่อยให้ชมฟรีนั้นต้องใช้ทรัพยากรสูงมากจนไม่คุ้มค่าอีกต่อไป จึงตัดสินใจเอาคลิปสองหมื่นกว่าคลิปนั้นลงแทน :3"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>106 ข่าวนี้ บางคนอาจฮา บางคนอาจสมน้ำหน้าลิเบอรัล
แต่กูคิดว่ามันสมควรทำว่ะ ยิ่งเป็นคลิปเกี่ยวกับศึกษายิ่งควรต้องมีแคปชั่น
เพราะมันมีเรื่องความแม่นยำในข้อมูลมาเกี่ยวข้องด้วย
แคปชั่นมันไม่ได้มีประโยชน์แค่คนพิการ แต่รวมถึงคนที่ไม่ถนัดภาษาอังกฤษด้วย
ใช่ว่าทุกคนจะมีทักษะการฟังที่ดี ยิ่งคนที่ไม่ได้ใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาหลัก
ฟังเพี้ยนความหมายเปลี่ยน เข้าใจผิดในเนื้อหา แย่กันไปใหญ่
จากคลิปมีประโยชน์ เลยกลายเป็นใช้ประโยชน์ได้ไม่เต็มที่
มหาลัยตัดสินใจลบทิ้งทั้งหมดก่อนนะถูกแล้ว ไปทำใหม่ใส่แคปชั่นค่อยๆไล่อัพกลับก็ได้

>>107
>ใช้ประโยชน์ได้ไม่เต็มที่
>ลบทิ้งทั้งหมด
>ไปทำใหม่ใส่แคปชั่นค่อยๆไล่อัพกลับ

dat SJW lgic

>>107
>ไม่ได้ใช้อังกฤษเป็นหลัก
>เสือกไปใช้ของมหาลัยอังกฤษ
Kek จะด่าว่าควายยังไม่อยากจะด่าเล้ย

"หลังๆ คนที่บอกว่า เราคิดต่างทางการเมือง แต่ยังเป็นเพื่อนกันได้

ผมฟังแล้วก็...

เอางี้แล้วกัน คิดเหมือนกันทางการเมืองบางครั้งยังคบเป็นเพื่อนกันไม่ได้เลยครับ"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"Thai 4.0 ไม่ใช่หวังว่ารัฐบาลจะเข้าใจ IT แต่คน ITต้องหัดดิ้นรนไปเป็นรัฐบาล
รัฐมนตรีประเทศเพื่อนบ้านไม่ได้เขียนโปรแกรมได้ แต่คนที่เขียนโปรแกรมได้เขามาเป็นรัฐมนตรี"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>110 "เราถนัดคนละท่า แต่ยัง Featuring กันได้"
#มิตรสหายอีกท่านหนึ่ง

>>111 แต่บางประเทศมีอะไรก็เป็นนายกไม่ง่ายเท่ามีปืนนะครับ เอาไปปล้นตำแหน่งมายังได้เลย

เห็นเบียร์ตลาดแข่งกันด้วยแพคเกจนี่มันตลกร้ายนะครับ

เบียร์มันควรจะแข่งกันที่น้ำเบียร์ข้างใน แข่งกันที่รสชาติไม่ใช่เหรอ (โอเค แพคเกจก็มีส่วนช่วยขายล่ะ แต่เนื้อแท้ของเบียร์มันคือรสชาติอ่ะ)

แต่ประเทศเรานี่มาแปลกเลย เจ้านึงออกเบียร์สไตล์เดิมมา แต่หวานๆจืดๆกว่าที่เคยมี อีกเจ้านึงกูทำลงขวดแชมเปญแม่งเลย ส่วนน้ำในขวดแม่งก็เหมือนเดิม อีกเจ้าเห็นอีกฝ่ายทำลงขวดแชมเปญ อ่ะกูแก้เกมส่งไอ้ตัวเดิมลงกระป๋องแม่ง

สรุปวนไปวนมาแข่งกันที่แพคเกจ เด๋วขวดเขียว เด๋วขวดใหญ่ขวดแชมเปญห่าไรนี่ เด๋วลงกระป๋องแม่งต่อ

วนไปวนมาเป็นวงจรอุบาทว์อยู่แค่นี้ ผู้บริโภคไม่ได้แดกห่าอะไรต่างจากเดิมเลย แถมยังโดนการตลาดแบบขยะๆ การตลาดแบบดูถูกผู้บริโภค มาคอยวนเวียนให้พบเจอเป็นที่น่าเศร้าใจอีก

กับอีกเจ้านึง ลองเลือกทำเบียร์รสชาติทางเลือกขึ้นมา อ่ะ ลองแปลงแม่งเป็นไรซ์เบอร์รี่ดู แล้วนี่ล่าสุดจะมีรสชาติส้มโชกุนออกมาใหม่อีก

เออ ถึงจะเป็นเบียร์ตลาด แต่ก็กล้าลองใส่รสชาติอะไรใหม่ๆลงไป แบบนี้ยังน่าสนใจ และไม่ดูถูกผู้บริโภค เป็นผม ยังขอเลือกซื้อเบียร์ที่มีความกล้าทดลองอะไรใหม่ๆแบบนี้นะ แม้จะเป็นลาเกอร์ราคาถูกก็ตาม

สุดท้ายนี้ก็อยู่ที่คนดื่มด้วยเช่นกัน จะเลือกใส่ใจแค่แพคเกจเปลือกนอก หรือจะให้ค่ากับน้ำเบียร์ข้างใน พวกเราผู้บริโภคมีส่วนในการกำหนดสิ่งที่อยู่ในตลาดด้วย ถ้ายังบ้าบอไปกับสงครามแพคเกจงี่เง่าแบบนี้ เขาก็จะยังทำของซ้ำซากมาให้เราแดกเหมือนเดิม แต่ถ้าผู้บริโภคเมินเฉยกับเรื่องเปลือกนอก สนใจว่าใครจะทำรสชาติใหม่ๆขึ้นมา มันก็จะมีคนกล้าทำอะไรใหม่ๆขึ้นมาบ้าง

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

อูเบอร์ ขนส่ง ตัวกลาง กับ Information Cost

ผมเข้าใจว่าตอนนี้ขนส่งหัวร้อนมาก ยิ่งไล่จับอูเบอร์ แรงต้านก็ยิ่งมาก และอูเบอร์ก็กวนมาก คือแสดงออกชัดเจนเลยว่า "ไม่ยอมให้กำกับดูแล" ถ้าอยากกำกับดูแลก็แก้กฏหมายซะ
พูดง่ายๆคือผิดกฏหมายชัดๆ ไม่ยอมปรับปรุงตัว แถมประชาชนก็ดันไปเห็นดีเห็นงาม ยิ่งชวนน้อยอกน้อยใจว่า "เออ แท็กซี่มันแย่ แต่ก็ไม่ควรไปสนับสนุนพวกผิดกฏหมายปะวะ แท็กซี่ดีๆก็มี ทำไมไม่ใช้"

ผมคิดว่าทั้งหมดทั้งมวลนี้อาจต้องย้อนไปดูถึงจุดเริ่มต้น นั่นคือ Information Cost หรือต้นทุนข้อมูลข่าวสาร และ ภาวะข้อมูลข่าวสารไม่สมมาตร

ผมคิดว่าธุรกิจพวก Sharing Economy เนี่ย หลักๆคือมันทำให้ข้อมูลข่าวสารที่เคยได้มายาก มีต้นทุนกลายเป็น 0 ในกรณีของอูเบอร์ ข้อมูลเหล่านี้ประกอบด้วย

1. รถคันไหนรับจ้างบ้าง? ถ้ารถทุกคันเป็นรถบ้าน คำถามคือการจะจ้างแท็กซี่ซักคันจะใช้เวลาเท่าไหร่? คุณต้องโบกไปเรื่อยๆ แล้วก็คาดหวังให้คันที่ผ่านมาเป็นรถรับจ้าง

2. รับจ้างแล้ว ไปไหม? ราคาเท่าไหร่? พูดง่ายๆคือยุคก่อนแท็กซี่มิเตอร์(หรือยุคนี้? ) แล้วก็ต่อรองกันตามใจชอบ
จากข้อสองนี่ทำให้เกิดภาวะถัดไปตามมาครับ คือภาวะข้อมูลไม่สมมาตร นั่นคือผู้โดยสาร(ต่างถิ่น)ไม่รู้ดีเท่าแท็กซี่หรอกว่า เส้นทางนี้ ระยะนี้ ควรจะมีราคาเท่าไหร่ การไม่รู้เนี่ย ทำให้เกิดการเสียโอกาส เพราะ
2.1 อาจโดนโขก อันนี้เข้าใจกันดี
2.2 เสียเวลา เพราะต่อให้ราคานั้นแฟร์แล้ว แต่เนื่องจาก ผู้โดยสารก็ไม่รู้อยู่ดีว่าแฟร์แล้ว ก็อาจจะบอกผ่าน เรียกคันใหม่ ฯลฯ

การกำกับดูแลจึงเป็นการเข้ามาทำให้ข้อมูลเหล่านี้เข้าถึงง่ายนั่นเอง เช่นแท็กซี่ต้องมีรูปร่างแบบเดียวกันหมด คนขับต้องได้มาตรฐานเดียวกันหมด ราคาต้องกำหนดในรูปแบบเดียวกันหมด เจตนาก็คือทำให้ต้นทุนของการหารถรับจ้างเป็น 0 เพราะคุณจ้างคันไหน ก็เหมือนกัน ราคาเท่ากัน
แต่อูเบอร์มันเป็นธุรกิจที่มา Disrupt(แปลว่ากวนตีนก็ได้ครับ) คือมันเชื่อว่ามันหาวิธีใหม่ที่ทำให้ Information Cost เป็น 0 ได้ เมื่อทำได้ ต้นทุนที่เกี่ยวข้องก็ไม่จำเป็น เช่น รถไม่จำเป็นต้องหน้าตาเหมือนกัน ราคาไม่จำเป็นต้องเท่ากัน คนขับไม่จำเป็นต้องได้มาตรฐานรัฐบาล ฯลฯ
และมันทำได้จริงซะด้วยสิ เสียงตอบรับผู้บริโภคยืนยันอยู่
รถไม่จำเป็นต้องเหมือนกัน เพราะคุณเรียกผ่าน App คุณรู้ว่ารถ(และคน)ที่จะมารับคุณคือใคร เพราะ App มันแจ้งหมด
ราคาไม่จำเป็นต้องเท่ากัน เพราะ มันบอกเรต และ ราคาประเมินใน App
คุณรู้เส้นทาง ระยะทาง และตำแหน่งปัจจุบันทันที ฯลฯ

เมื่อมุมมองของอูเบอร์แต่ต้นคือการกำกับดูแลมันงี่เง่า ไร้ประสิทธิภาพอยู่แล้ว ก็ไม่น่าแปลกใจที่คุยกี่หน อูเบอร์มันก็ไม่ยอมแก้ ยังคงยืนกรานจะทำแบบเดิมต่อไป และทะเลาะกับเค้าไปทั้งโลก
และเมื่ออูเบอร์บริหารข้อมูลข่าวสารได้ดีกว่ารัฐ รัฐจึงพบว่า ประชาชนของตัวเองไม่เห็นด้วยกับรัฐ ไปเห็นดีเห็นงามกับอูเบอร์แทนในประเด็นกำกับดูแล

ทำไมล่ะ?
เพราะ "ต้นทุนของข้อมูล" อีกนั่นแหละ
เมื่อรัฐไม่สามารถกำกับดูแลรถรับจ้างให้ทำตามกฏได้ นั่นหมายความว่า การเรียกรถ "ที่ถูกกฏหมายบ้างผิดกฏหมายบ้าง" มีต้นทุนแพงมากกกกกกก การออกไปยืนตากแดดโบกรถแล้วโดนปฏิเสธติดๆกันไม่ใช่เรื่องสนุก การต้องมาต่อรองราคาเวลาไปในเส้นที่รถไม่อยากไปไม่ใช่เรื่องสนุก การที่รัฐบอกให้ประชาชนโทรแจ้ง ไม่ได้ทำให้ความไม่แน่นอน และความยากลำบากในการเรียกรถหายไป
เมื่อเทียบกับหยิบมือถือมากดหนึ่งที เห็นราคาล่วงหน้า รู้ว่าอีกสิบนาทีรถจะมา ความลำบากมันแตกต่างกันมาก

และเมื่อปัญหาแท้จริงที่คนเจอไม่ใช่เรื่องมาตรฐานแท็กซี่ แต่เป็นเรื่อง "ต้นทุนข้อมูล" นั่นแปลว่าสารพัดโครงการ VIP Taxi จะไม่มีประโยชน์ จะไม่ได้ทำให้คนขึ้นอูเบอร์น้อยลง และไม่ได้ทำให้เสียงตอบรับดีขึ้น
การที่พยายามไปออกมาตรฐานรถแบบใหม่ๆ จึงเป็นการตอกย้ำว่า ขนส่งยังอ่านเกมไม่ขาด ยังตกยุค และตามโลกาภิวัฒน์ไม่ทัน

ปล.โพสต์จากคนในขนส่งลบทิ้งไปซะแล้ว เดาว่าโดนคนเข้าไปอัดเยอะจัด

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

กุนึกว่ามู้ มิตรสหายท่านหนึ่ง 55+

กุถามเพิ่ม Uber กับ กฎหมายไทยทำไมตีกันวะ กุได้ยินมาว่าหลายๆประเทศก็มีปัญหากับ Uber
ไม่ใช่ทุกประเทศที่โอ กุเลยสงสัยว่า Uber มันทำผิดกฎหมายตรงไหน แล้วทำไมไม่ทำให้ถูก

ส่วนทางกรมขนส่งทำไมมันถึงคิดว่า Taxi มันดีขนาดนั้นวะ ความจังไรเยอะมากเลย ประชาชนเค้ารู้กันหมดแล้ว
ทำไมถึงไม่ปรับกฎหมายให้ Uber เปิดบริการได้

ไม่ดิทำไมไอ กรมขนส่งกับ Uber ไม่มาคุยกัน ประชาชนจะได้ประโยชน์ ส่วน Taxi ตัดแม่งไปเหอะ เลว

>>116 รถบริการต้องใช้ป้ายรถบริการ เสียภาษีอีกแบบหนึ่ง และต้องมีการตรวจเช็คทุกระยะ คนขับก็ต้องผ่านการอบรม

พูดง่ายๆ คือผู้ให้บริการต้องมีระเบียบสำหรับผู้ให้บริการ และภาษีควบคุมอีกที ประเด็นหลังน่าจะสำคัญ เพราะบูเบอร์ไม่เสียภาษี

จริงๆ จะไปโทษรัฐอย่างเดียวก็ไม่ถูก คืออูเบอร์มันไม่ยอมคุยด้วย ไม่ยอมอยู่ในระเบียบอะไรทั้งนั้น บอกว่าต้องแก้กฎหมายให้ตัวเองทำแบบที่แล้วๆ มาอย่างเดียว ไม่งั้นคงคุยกันได้นานแล้วละ

Don't sell your children people.
Raise them to be your henchmen to capture other people's children and then sell those.
Gotta think like an entrepreneur guys.

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>117 อ่อ กุก้พอเข้าใจแบบนั้นอยู่ กุรุว่า taxi มันเหี้ยแต่กุไม่ชอบเลยตรงที่ไปชูอีกฝั่งว่าดีงามทั้งๆที่ผิด กม. เหมือนกัน

อีกอย่าง กุจำไม่ผิดหลายๆประเทศก็ถีบ uber ทิ้งนะ ทำไมถึงไม่มีใครพูดประเด็นนี้เลยแปลกจริง

>>119 ก็คนไทยมันมองแต่มุมที่อยากมองเท่านั้นละ โรงไฟฟ้าก็เหมือนกัน ญี่ปุ่นสร้างโรงไฟฟ้าถ่านหินแทนนิวเคลียร์ แต่เราเอายุโรปมาพูดว่าปิดโรงไฟฟ้าถ่านหินแล้วใช้พลังงานสะอาด

ของทุกอย่างมีดีมีเสีย เหมาะสมไม่เหมาะสม แต่ส่วนใหญ่คนจะเลือกพูดเฉพาะด้านที่ตัวเองชอบมากกว่า

>>120 คือญี่ปุ่นมันไม่มีทางเลือกว่ะ ที่มันเปิดถ่านหินเพราะมันราคาถูกกว่าอันอื่นๆว่ะ
แถมยังจะเปิดอีก 43 โครงการ แต่นิวเคลียร์มันผลิตไฟฟ้าได้มากกว่าตั้งเยอะ
ถ้าญี่ปุ่นมันเลือกได้มันก็ใช้นิวเคลียร์ต่อนั่นแหละ เรื่องฟุกุชิมะนี่เหตุสดวิสัยสัสๆ

"ไม่ใช่เพราะอกหัก
ไม่ใช่เพราะพ่อตาย
ไม่ใช่การเดินตามเท้า สิทธัตถะ แต่อย่างใด
resuLt นั่นไซร้คือแดกฟรี"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>119 คิดเหมือนกันเลย คือเมืองนอกก็ตีกันอยู่หลายที่ คิดว่าแก้ปัญหาแท็กซี่ แล้วก็ห้ามสองแถววิ่งให้จบๆเถอะ ทำได้ไม่ต้องเอาอูเบอร์มาย้ำปัญหาก็ได้ อีอูเบอร์เองก็ไม่เคยรับผิดชอบไรเหอะ เพียงแต่ว่าคนที่ทำส่วนมากมาจากสังคมที่ดีกว่าหน่อย เลยไม่บริการเลวเท่าแท็กซี่เช่าขับ

>>121 อยากรู้ว่สอีแกนกัมมันตรังสีหลอมเหลวเป็นไงบ้างวะ เงียบไปเลย ค้าลงทะเลนี่พินาศเลยนะ

>>124 ได้ข่าวล่าสุดว่า เจอรูที่พื้นเตานี่หว่า. มันก็ลงไปเรื่อยๆถ้ายังมีพลังงานว่ะ (รู้สึกว่ามันจะร้อนสุดๆด้วยตัวมันเองด้วยนะ)

>>124 มันก็ลงทะเลปนเปื้อนกันไปเยอะแล้ว แต่ปิดข่าวในประเทศกัน

เรื่องนี้ญี่ปุ่นเซ็นเซอร์หนักนะ เคยอ่านข่าวว่ามีการ์ตูนเขียนเรื่องนิวเคลียร์ฟุคุชิมะที่ปนเปื้อน แม่งถูกตัดจบเลย

>>126 ช็อคคูณสิบ จะfalloutมั้ยวะ

>>126 เดี๋ยวๆเรื่องลงทะเลปนเปื้อนนี่มึงเอามาจากไหน TEPCO มันไปตั้งรถระบายน้ำที่ปนเปื้อนในพื้นที่มาเก็บในแท้ง ต่างประเทศก็ไปดูแลด้วยตลอดกรือมึงมโนขึ้นมาเอง?

>>128 http://www.mirror.co.uk/news/world-news/radioactive-fish-contaminated-fukushima-nuclear-9427679

>>129 ลืมๆ มันไม่ใช่ความลับอะไรนะ แค่กูเกิ้ล contaminated fukushima ก็หาเจอเป็นร้อยแล้ว

>>129 เย็ดเข้ vaultที่ไทยนี่กี่บาทวะ

>>127 fallout เหี้ยอะไร ตอนนี้มีอันชัดๆคือรังสีทั่ชายฝั่งอเมริกาเพิ่มขึ้นแต่มีระดับนิดเดียวไม่เป็นอ้นตราย มึงเอาไปอ่านเพิ่มเองละกัน http://www.statesmanjournal.com/story/tech/science/environment/2015/04/06/fukushima-radiation-reached-north-american-shores/25322871/

>>129 https://thinkprogress.org/eating-fish-from-the-pacific-ocean-wont-turn-you-into-a-mutant-8afe7a93d52d#.s74oe3nfx
เอาไปอ่าน ระดับรังสีที่เพิ่มขึ้นในปลามันน้อยกว่าที่มีมาแต่แรกอีก

>>129 เอ่อลืมบอกไป ถาพดอกไม้ในลิ้งข่าวนั่นน่ะไม่ใช่เกิดจากรังสีว่ะ มึงลองไปค้นเองละกัน กุใบ้ให้คำว่า fasciation

รถเฟี๊ยส เฟี๊ยสสส รถชื่อฟอร์ด
รถขึ้นสะพานนน รถลงสะพานนน
รถเลี้ยวซ้าย รถเลี้ยวขวา
เกียร์ กระตุก กระตุ๊ก กระตุ๊กกระตุก (เบรกแตกกก ตูมมมมม)
#ไม่ต้องมิตรสหายที่ไหน กูแต่งให้เอง เจอรถยี่ห้อนี้ไปเปิดตัวที่ห้างไหนฝากร้องเพลงนี้ให้แม่งฟังด้วยนะ

อยากได้อะไรแบบที่ประเทศที่เจริญแล้ว
อยากได้อะไรที่เป็นสากล
แต่พอจะทำแล้วขัดกับความสบายของตัวเอง
เราก็พร้อมจะกลับมาอยู่ในกะลาแล้วเบะปากด่าทุกอย่างว่าแม่งไม่อินเตอร์เบย

>>119 ปกติแล้วไม่ต้องถีบทิ้งมันก็เจ๊งไปเอง เพราะค่าบริการแม่งแพงกว่าเยอะ แต่บังเอิญ taxi ไทยมันเหี้ย คนก็เอามาเป็นข้อต่อรองว่า กูมีทางเลือกแล้ว ไปทำของถูกๆคุณภาพดี มาให้กูใช้ซะดีๆ
uber ก็ลอยตัวมีคนสนับสนุนให้ฟรี ซึ่งจริงๆแล้วมันก็ควรจะต้องไปทำให้ถูกกฏหมาย แต่ถ้าไปทำเสียภาษีให้ถูกต้อง เดิมแพงอยู่แล้ว แม่งก็จะแพงกว่าเดิมอีก ก็มีโอกาสจะเจ๊งเพิ่มขึ้นอีก มันจะทำทำไม ก็เลยปล่อยคาราคาซังต่อไปแบบนี้

>>137 สรุปคือ Uber แม่งไม่อยากเสียภาษีแค่นั้นแหละ เรื่องนี้จริงๆไม่เกียวไรกับ Taxi เอามาอ้างไปงั้นความคิดกุนะ
Taxi เลวก็ส่วนเลว Uber เข้ามาทำตัวดี ไม่อยากเข้าระบบเพราะมันแพงขึ้น ไม่เกียวไรกับ Taxi

>>138 ค่าเซอเวอร์ R&D ค่าระบบ ค่าพนักงาน ค่าทำโปรจูงใจทั้งคนขับและคนนั่งมันไม่ฟรี ซึ่งทุกวันนี้ UBER ก็ยังดำเนินธุรกิจแบบขาดทุนอยู่ตลอด มันจะหาทางลดค่าใช้จ่ายก็ไมแปลก อีกอันคือจุดเด่นที่มันชูมาตลอดคือราคา ซึ่งถ้าดูจากตัวเลข/ระยะทางแล้วมันถูกก็จริง แต่ใช้จริงไม่ได้ถูกกว่าแทกซี่เลย และคนขับ UBER จะมีค่าใช้จ่ายด้านเชื้อเพลิงสูงกว่าแทกซี่ด้วยเพราะหลายคันใช้น้ำมัน (แต่ก็แลกมากับว่าไม่มีค่าเช่าเพราะใช้รถตัวเอง) โดนรวมคือรายได้จะไม่ต่างกับแทกซี่ปกติแต่รายจ่ายมากกว่า แล้วมันทำยังไงเพื่อให้คนอยู่ในระบบต่อ ก็คือออกโปรจูงใจคนให้ทำเป้า เหมือนพวกขายประกัน ทำยอดให้เยอะ ถ้ายอดเยอะมันก็จะช่วยกลบ Fix Cost ได้เอง แล้วพอลูกค้าติด คู่แข่งตายมันก็ค่อยลดโปรลง ซึ่งตอนนี้ถ้าเทียบกับช่วงแรกโปรมันก็น้อยลงมากแล้วนะ ดังนั้น UBER มันเลยพยายามจำกัดค่าใช้จ่ายเพิ่มให้มากที่สุดนั่นล่ะ ผิดกับอีกด้านอย่าง AirBNB รายนั้นเขาได้กำไรแล้วเพราะค่าใช้จ่ายเสริมทั้งจากฝั่งผู้เช่าและให้เช่าไม่มีอะไร ระบบก็ง่ายกว่า UBER แถมค่าธรรมเนียมแพงด้วย เลยได้กำไรไปละ

บางครั้งก็งง ก็เห็นอยากมีสิทธิเท่าเทียมผู้ชาย
แต่ก็เห็นอะไรขัดใจในสังคมหลายๆอย่างเช่นกัน แบบ...

#ขึ้นรถเมล์ ผู้ชายก็ต้องสละที่นั้งให้
ทำไมถึงไม่ยืนให้เท่าเทียมกัน?

#เลดี้เฟิร์ส ผู้หญิงต้องได้สืทธิ์นั้นก่อน
ทำไมไม่มี เจนเติ้ลเฟิร์ส บ้าง?

#ออกไปเดท ผู้ชายต้องเลี้ยง ต้องเปย์ให้ทุกอย่าง
ทำไมผู้หญิงไม่เลี้ยง ไม่เปย์ให้ทุกอย่างบ้าง?
...อยากน้อยออกกันคนละครึ่งก็ยังดี....

#การลงไม้ลงมือ ถ้าผู้ชายเริ่มรุนแรงก่อน จะถูกมองว่าใจ หมาลูกตุ๊ด เลวทราม เหยียดหยามเพศแม่ ฯลฯ
แต่ถ้าผู้หญิงทำก่อน จะกลายเป็นว่า โห เจ๋งอะ
ทำไม่ถึงกล้าทำ เพราะเหตุผลอะไรนะถึงกล้าทำแบบนี้ ฯลฯ

#ความเงี่ยนงำ ถ้าผู้ชายมักจะแสดงออกได้บ่อยในหลายๆแบบ ดูไม่ค่อยน่าเกลียด
แต่ผู้หญิงมักไม่กล้าทำอะไรแบบนั้น....
ทำไมถึงไม่กล้าแสดงออกแบบผู้ชาย!!?
แสดงออกมาสิ!!! แสดงออกมาเลยสิ!!!
ได้สิทธิเท่าเทียมแล้ว เรื่องแบบนี้อย่าไปกลัว!!!

....ฯลฯ.......

แบบนี้มันไม่ได้เหมือนสิทธิเท่าเทียมเลย แต่เป็นสิทธิแบบแอบแฝงว่าเท่าเทียมมากกว่า!!!?

เราขอถึกทักตั้งชื่อเองว่า"สิทธิอันเหนือชั้น"

#มิตรสหายท่านนึงได้เคยกล่าวไว้

>>140 ถ้ามึงเจอ feminazi มันจะไม่ใช่แค่นี้หรอกนะ

>>141 บ้าสุดคืออยากได้กฏหมายเฉพาะผู้หญิง อันนั้นเมากาวมาก คลั่งเพศมาก

>>140 ล่าสุด อัตราการชนะสิทธิเลี้ยงดูบุตรในอังกฤษกลายเป็น 50/50 เเล้วหลังจากเเม่มีเเนวโน้มมากกว่ามาตลอด(75/25)
กลายเป็นEqualityเเล้ว เเต่Feminaziคลั่งจ้า ออกมาดิ้นรับไม่ได้

ฟวย มึงจะเอาEqualityเเค่ที่มึงด้อยกว่าใช่ไหมวะตกลง

>>140 จริงๆที่มึงพูดมามันเป็นเรื่องมุมมองทางศีลธรรมมากกว่าเรื่องเพศว่ะ แบบอะไรที่ทำแล้วดูดี/เลว มึงเลือกที่จะทำหรือไม่ทำก็ได้นิ แต่ถ้ามึงแคร์สังคมในแง่ว่ามึงอยากจะดูเป็นคนยังไงก็คงกดดันน่าดู ปัญหาก็คือผู้หญิงมักใช้ความอ่อนแอเป็นเครื่องมือในการเรียกร้อง มันก็เลยน่ารำคาญ แต่กูว่าไม่ใช่แค่ผู้หญิงหรอก ทุกคนที่อ่อนแอก็มักจะใช้วิธีเดียวกัน สิทธิเท่าเทียมมีที่ไหนกันล่ะ

>>144 มันตลกที่เวฟ1-3 เค้าพยายามสู้เพื่อบอกว่า กูไม่อ่อนแอ ต้องการความเท่าเทียม กูตัดสินใจได้ดี ไม่ใช้แต่อารมณ์ ไปเลือกตั้งได้ อีเวฟสี่มาบอกว่าอ่อนแอ ต่องการความพิเศษจากสังคม (ซึ่งมึงคือคนอีกครึ่งโลก)

>>145 ก็เพราะมันคือวิธีการแบบผู้ชายไงเฟมฯเวฟ1-3 มึงเข้าใจมั้ยว่ามันล้มเหลวมายังไง กูไม่ได้บอกวิธีแบบเวฟ4จะได้ผลหรือมีประสิทธิภาพมากกว่านะ แต่มันคือการพัฒนาทางประวัติศาสตร์ว่ะ ไม่แปลกที่ผู้ชายหลายคน(รวมถึงผู้หญิงที่เข้าใจเฟมมินิสม์แค่เวฟ1-3) จะชอบหรืออยากเป็นดั่งผู้หญิงในแบบเวฟ1-3 เพราะมันดูผู้ชาย วิธีการจัดการแบบมีเหตุมีผล แต่มันถูกฟังแค่ไหน ถูกลืมแค่ไหน ถูกเหยียดเหมือนเดิม มันกลายเป็นแค่ประวัติศาสตร์ที่เอาไว้เรียนรู้ (ซึ่งเอาจริงๆแม่งมีรายละเอียดและเฟมหลายแบบมากๆ เช่น ราดิคัลเฟมมินิสต์ ฯลฯ) ในแง่นี้วิธีการอันไร้เหตุผล ดูน่ารำคาญอย่างเช่นความอ่อนแอหรือการใช้อารมณ์ จึงเป็นข้อต่อรองที่มีประสิทธิภาพ เพราะมันเอาอะไรมาวัดไม่ได้ รวมถึงแม่งจะปะทุขึ้นมาเมื่อไหร่ก็ได้ตลอดเวลา แม่งบั่นทอนผู้ชายง่ายกว่าการมานั่งเถียงเรื่องเหตุผลใครโอเคกว่ากันแยะเลย จริงๆมันก็เหมือนการที่ลึกๆแล้วผู้หญิงมีการรู้ตัวมากขึ้นว่าเครื่องมือใดที่ควรใช้ตอนไหน อันนี้กูแอบคิดเล่นๆนะ อ้ออีกอย่างกูว่าการมองประวัติศาสตร์ด้วยความรับผิดชอบแล้วมองปัจจุบันว่ามันไม่ควรเป็นยังไงนี่แม่งผิดบริบทมากๆเลย ไม่ได้ว่านะ แค่ออกความคิดเห็น

จริงๆแล้วก็ไม่ผิดนะ เราจะทำทุกอย่าง ตกผลึกทุอย่าง อ่านหนังสือทุกอย่างในคืนเดียวแม่งก็ดูไม่ผิดอ่ะ ก่อนหน้านี้นักศึกษาอาจจะไม่มีเวลาว่าง แล้วเคลียร์ทุกอย่างได้ในคืนนี้

ปัญหาหนึ่งของระบบการศึกษาไทยคือแม่งชอบมองว่า นักศึกษา แม่งมีบทบาทเดียวในสังคมคือ "เรียน" คือเค้าก็เป็นคนคนหนึ่ง บางคนมีสิ่งที่รัก บางคนมีภาระหน้าที่ บางคนต้องทำงานหาเงินส่งตัวเองเรียน ทำไมต้องคิดว่านักศึกษาทุกคนแม่งจะเป็นเด็กโง่ๆที่ก้มหน้าก้มตาเรียน พ่อแม่ป้อนเงินป้อนข้าวป้อนน้ำให้ คือถ้าอาจารย์แม่งยังคิดแบบนี้ ก็ไม่แปลกอ่ะที่ประเทศเหี้ยนี่ไม่พัฒนาไปไหนเลย ขนาดอาจารย์ยังโลกแคบขนาดนี้

by the way, อินักศึกษาที่ใช้ข้ออ้างเหล่านี้ทั้งๆที่ตัวเองไม่มีปัจจัยจำกัดแบบที่กล่าวมามาใช้โจมตีผู้สอน แม่งก็ชี่้ให้เห็นชัดเหมือนกันว่าประเทศเหี้ยนี่สิ้นหวังแค่ไหน

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>146 กู145นะ กูว่าความคิดมึงดีอธิบายได้หลายอย่าง

Bafetimbi Fried Chicken
ไก่ทอดคนดำ นัคเก็ต สลัดทูน่าแตงโม เผือดบดเกรวี่แกงกะหรี่ ทาโร่ฟราย และ น้ำองุ่นโซดา

"อย่างน้อย แกก็น่าจะเห็นแก่หน้าปู่แกบ้างนะ"
ไนล่า กล่าว ขณะที่กำลังเห็น มูอัมบา ลูกชายกำลังสั่งไก่ทอดผู้พันมากิน

บ้านของไนล่า เป็นผู้อพยพมาจาก บูกิน่า ฟาโซ่ อย่างว่าหละ พวกเรามันชนกลุ่มน้อยข้ามน้ำข้ามทะเลมาหากินต่างเมืองมันก็ลำบาก ไนล่าคิดก่อนจะถอนหายใจอีกครั้งก่อนจะสบถออกมา
"บ้าจริง"

"แล้วมันจะทำไมล่ะ แม่"
มูอัมบา สวนกลับ
"นี่มันก็ไก่ทอดเหมือนกัน มันก็หาซื้อง่าย ไม่จำเป็นนี่ว่าจะต้องเป็น หาดใหญ่ เท็กซัส บางตาล วิเชียรบุรี นี่ยังไม่นับรวมถึง ป๊อบอาย และ เวนดี้ ที่เจ๊งไปแล้วนะ"
"ขอแค่มีไก่ทอดไก่ย่าง เราก็อยู่ได้นี่ ปู่เคยสอนผมไว้"

"แต่ ไม่ใช่เจ้านี้!!!!"
ไนล่าตวาดสุดเสียง

"แกมีตัวเลือกตั้งมากมาย แกไม่รู้หรือว่าแกกำลังกินไก่เจ้าที่ทำให้ปู่แกเจ๊งหมดตัวอยู่ แกรู้ไหมว่า หลังจากมันมีสาขามากมาย รวมถึงเดลิเวอรี่ ปู่แกก็ปั่นจักรยานไปส่งไม่ได้!!!"
ไนล่าพูดอย่างโกรธเกรี้ยว ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเสียงสะอื้น

"ปู่แกเลยหันมาขโมยจักรยานแทน"

มูอัมบา ทำอะไรไม่ถูกหลังจากเห็นแม่ตัวเองเป็นแบบนั้น จริงอยู่ที่ปู่โดนจับข้อหาโขมยจักรยาน แต่มันก็นานมาแล้ว ปู่ติดคุกไม่นานก็ออกมา อาจเพราะปู่แก่แล้วเลยขโมยได้แค่จักรยานสี่ล้อของเด็กสามขวบ

"ทำไม ไม่ปล้นแบงค์!!!!!!!!!"
ไนล่าแผดเสียงออกมาด้วยความระทม

มูอัมบ้าค่อยๆประคองแม่ขึ้นมากอดปลอบโยน พลางเดินไปหยิบน้ำองุ่นมาให้แม่เผื่อจะดีขึ้นบ้าง

"แม่ ผมขอโทษ ถึงผมจะไม่รู้ว่าผิดอะไร แต่อย่างน้อยถ้าแม่ดีขึ้นผมก็ยอม ส่วนไก่เจ้านั้นผมจะไม่กินในบ้านก็แล้วกันนะ พอดี ไอ้ เอ็มโบม่า ที่อยู่ชั้นเดียวกันชอบนัดเจอผมที่นั่น เรามันคนดำเหมือนกันผมเลยติด ผมขอโทษ"

ไนล่าเริ่มดีขึ้น
"แกรู้ใช่ไหมว่า BFC ร้านบ้านเรา ย่อมาจากอะไร"

Blackmen Fried Chicken ฮะ
มูอัมบ้าตอบ

"บ้าที่สุด แกนามสกุลอะไร"
ไนล่าถาม

"อูมเวบเวบเวบ โอนเยเทวบเวบเวบ อุมเวบมุบเวบ ครับ"

"ไอ้ห่า นั่นมันมุก ฉันเล่นเฟสบุคนะ ว่าแต่แกจำได้ไง"
ไนล่าตอบ

"บาเฟติมบี้ ครับ"
ใช่ นามสกุลแก บาเฟติมบี้
ชื่อร้านปู่แกคือ

Bafetimbi Fried Chicken

จำไว้ด้วย ฉันจะสอนแกทำ แล้วไม่ต้องไปซื้อของเจ้านั้นมาบ้านอีก

ไนล่าพูดพลางหยิบแตงโมเข้าปาก

"ได้ครับแม่"

แต่แม่ครับผมมีคำถาม

"ทำไมคนดำต้องกินไก่ทอดครับแม่"
มูอัมบ้าถามเป็นคำถามสุดท้าย
.
.
.
"กูก็ไม่รู้"

ไนล่าตอบ ก่อนเดินจากห้องไป

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"ปลาหมึกที่คุณกิน เขาอาจมีครอบครัวรออยู่ที่บ้านก็ได้
ลองคิดกลับกันถ้าปลาหมึกเอาญาติพี่น้องเรามาทำผัดกะเพราบ้างจะเป็นยังไง"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"ศาสนาและวิทยาศาสตร์ไปด้วยกันได้

วิทยาศาสตร์สร้างระเบิด ศาสนาเป็นคนกดรีโมต"

- มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>150 กูเพิ่งดูคลิปปลาหมึกแดกปลามา สยองมาก ถือซะว่าการที่กูแดกปลาหมึกเป็นการล้างแค้นให้ปลาที่มันแดกไปละกันนะ

"เบื่อมากเวลาคนพยายามจะบอกว่ากฎหมายนี่เขียนมาเพราะหวังดีนะ เจตนาดี อย่าวิพากษ์วิจารณ์กันเสียๆ หายๆ นักเลย...

ทำไมเราถึงต้องอ่อนข้อให้กับคุณภาพของกฎหมายนัก เจตนาดี หวังดีอย่างเดียวก็พอแล้วเหรอ? มันเอามาเป็นข้ออ้างหักล้างความไม่สมเหตุสมผล ความไม่รัดกุมในการเขียนกฎหมาย การไม่ประเมินผลได้ผลเสียได้เหรอ?

ทั้งๆ ที่กฎหมายนั้นมีผลกระทบกับชีวิตเรามากมาย ทำไมเราต้องทำท่าเห็นอกเห็นใจคนที่ไม่ทำหน้าที่ตัวเองให้ดีพอในการร่างกฎหมายให้มันมีคุณภาพด้วยละ? แล้วทำไมเราถึงไม่ควรวิพากษ์วิจารณืสิ่งที่จะกระทบกับชีวิตเราและสังคมเหรอ?"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

แม่งพอถามกลับไปว่า ไอ้ที่ศาสดาค้นพบรู้เห็นมานานแล้ว มันมีอะไรบ้าง แล้วตั้งนานทำไมไม่พูด ทำไมต้องรอให้มีใครสักคนค้นพบก่อนแล้วถึงค่อยมาเคลมว่าศาสดาตัวเองรู้ก่อน

แม่งตอบไม่ได้

พอถามว่าถ้ามีความรู้ค้นพบมานานแล้ว ทำไมพวกเทคโนโลยีขั้นสูงอย่างเครื่องบิน คอมพิวเตอร์ และเครื่องมือทางการแพทย์เชิงลึกถึงพึ่งมีขึ้นแค่ร้อยปีกว่าๆ ในขณะที่ศาสนามีมานานนับพันปี

แม่งบอกไม่ใช่กิจของสงฆ์หรือนักบวชหรือสาวกศาสนิกที่จะมาทำเรื่องพวกนี้ กูจะทำแค่คอยเคลม credit และรับเงินบริจาคลูกเดียว

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

เรียกผู้หญิงว่าชะนีเปรียบเหมือนเค้าร้องหาผัว พอโดนเรียกอีตุ๊ดดิ้นจะเป็นจะตาย
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>153 "กฎหมายมันทำมาให้คนอยู่ในกรอบได้อย่างสงบสุข ปัญหามันเกิดมาจากคนบังคับกฎหมายที่ไร้คุณภาพต่างหาก"

คุณค่าของคนอยู่ที่การโชว์Kuyงี้หรอวะ เห็นkuyแล้วควรโดนประนามงี้อ่อ นักแสดงก็หมดอนาคตงี้อ่อ คัมออน! ยูโซเติร์ดเวิลอ่ะ

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"กูยังจำคำที่บ้านตอนไปเที่ยวแถวดอยริมชายแดนแถวเชียงดาวได้
"อย่าลืมบัตรประชาชน"
ละเป็นงั้นจริงๆ ทหารเรียกตรวจรถสองแถว ชูบัตรขึ้น ทหารก่ยิ้ม แต่วัยรุ่นคนหนึ่งไม่มี โดนลากลงไปตบถามว่ามึงมาจากไหน เข้ามาทำไร ไม่ตอบก่ตบอีก
เป็นครั้งเดียวในชีวิตที่รู้สึกว่าความเป็นคนไทยสำคัญมาก"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>158 กูเคยไปสังขละบุรี ผ่านไทรโยก ทองผาภูมิ ห่างสังขละแม่งสองร้อยโลก็เริ่มเช็คแล้ว กูไปทางลาวหรือเขมรแม่งไม่มีนะ น่าจะแค่ชายแดนพม่า มาเลเซียไม่รู้ว่ะ ไม่เคยไปเกินหาดใหญ่ สักวันก็อยากลองขับรถไปเบตงมั่ง

"ตื่นแต่เช้านั่งรถไฟฟ้าใต้ดินมางานเสวนาที่โรงแรมเซ็นทารา ตั้งแต่ออกจากบ้านก็คิดในใจว่างานเสวนาห่าอะไรต้องจัดโรงแรมใหญ่ขนาดนี้ ทำไมถึงรวยจัง

ขึ้นใต้ดินพหลโยธินมาก็งงๆ ไม่รู้เดินยังไง ปกติเดินเข้าห้างเซ็นทรัลลาดพร้าวก็จบ นี่ไม่แน่ใจว่าโรงแรมเดินทางไหนจะใกล้กว่ากัน ป้ายก็ไม่มี ก็ลัดดลาะมาเรื่อยๆ เดินตามทางที่คนใส่ชุดพนักงานกำลังเข้างานเช้าเดินต่อกันเป็นแถว ก็ผ่านพวกอาหารริมฟุตบาท กองขยะ และคนที่นอนๆ แถวนั้นก็คิดในใจว่า การเดินเข้าโรงแรมหรูไม่น่าเป็นทางนี้หรือเปล่านะ

เดินๆต่อไป กระเป๋าหนัก ชักเหนื่อย เห็นป้ายโรงแรมอยู่บนยอดตึกแล้ว คิดในใจว่า โรงแรมนี้เข้าถึงไม่ง่ายเลยถ้ามาจากรถใต้ดิน เขาไม่ได้ทำทางเดินเผื่อคนมาจากใต้ดินไว้ด้วยซ้ำและคงไม่คิดจะทำ ทั้งที่โรงแรมอยู่ใกล้ใต้ดินนิดเดียว สงสัยโรงแรมแห่งนี้เขาไม่ง้อคนมาใต้ดินเลย คงต้องขับรถมาเท่านั้น

พอถึงหน้าโรงแรมก็ได้เหงื่อนิดหน่อย เห็นรถยนต์หรูๆ จอดหน้าโรงแรมหลายคัน มีพนักงานคอยเปิดประตูรถและเปิดประตูโรงแรมก็เข้าใจ ที่นี่ไม่ได้สร้างไว้ให้คนเดินจากใต้ดินเข้ามา แต่ไม่เป็นไร เราก็ทำงานของเรา

พอเข้าไปข้างในก็ร้อง อ้าาาาาาา

งานจัดที่เซ็นทารา เซ็นทรัลเวิล์ด ไม่ใช่ลาดพร้าว

สัส"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>160 ซวยในซวย ซวยกว่าคือทุกอย่างเกิดในประเทศลาดพร้าว

"A: ทำไมช่วงนี้รัฐขึ้นภาษียิกๆเลยวะ
B: แม่งคงถังแตกแหละ คิดดู ขนาดเงินในท้องเต่าแม่งยังต้องผ่าเอาออกมาใช้"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>162 เออว่าแต่ เงินที่ได้จากท้องเต่าจะเอาไว้ไหนวะ บริจาค?

สุดท้ายสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตก็คือเงินอยู่ดี

แก้ปัญหากรุงเทพรถติดง่ายนิดเดียว เอาคนต่างจังหวัดกลับบ้านให้หมด

>>163 สภาพเหรียญพวกนั้นมันใช้ไม่ได้แล้วไม่ใช่เรอะ
เห็น พญ บอกว่า กรดในลำไส้เต่ากัดซะจน กลายเป็นเหรียญเรียบๆ ไม่มีรอยนูนไปหมดแล้วนะ

>>165 ตะ แต่คนตจว. มันหาว่าพวกนี้คือคนกรุงเทพนะ

>>167 เข้ามา กทม. ไม่ว่ามึงจะเป็นคนภาคไรมึงจะโดนชุบตัวเป็นคน กทม. หมด
แล้วจะโดนคนจากบ้านตัวเองพร้อมด่าได้เสมอ

เป็นเรื่องปกติ

"เวลาที่บ้านทรุดโทรม เสื่อมทราม คนปกติเขาก็ไม่ได้หนีไปหาบ้านใหม่ แต่เขาจะพยายามซ่อมบ้าน รีโนเวทบ้าน

แต่บ้านกะลาบางที่ นอกจากจะดักดานแล้ว ยังมีเศษขยะทั้งหลาย ที่พอใครชี้ว่าตรงไหนที่มันพังแล้ว ต้องซ่อม แม่งก็จะเห่าหอนกระโชกโฮกฮากว่าบ้านนี้ดีทุกอย่าง ไม่เคยพัง เป็นบ้านวิเศษ ทำไมมึงไม่ภูมิใจที่มึงเกิดมา ไม่พอใจกับบ้านก็ออกไปจากบ้านไปอยู่ที่อื่น

ไอ้พวกสวะ ถ้าไม่ยืนยันก่อนว่ามีอะไรพัง มันจะได้เริ่มซ่อมมั้ย ใครที่ลงมือซ่อมแซม ไอ้พวกยามก็มาจับออกไปนอกบ้าน

คนที่เขารักบ้าน เขามีแต่จะซ่อมของที่มันพังบ่อยๆ รีโนเวทเป็นพักๆ ไม่ใช่เพ้อเจ้อว่าไม่มีอะไรพัง ทุกอย่างปกติมาตั้งแต่สมัยเจ้าคุณปู่ ห้ามแก้ห้ามเพิ่มอะไรทั้งสิ้น

ปัญญาอ่อน"
มิตรสหายฯ

>>149 ทำไมผมไม่เห็นเรื่องราวดีๆแบบนี้ที่เพจคนดำครับ

>>169 กูตอบได้สั้นๆว่า "เงิน"

ลูกพี่ซามูเอลเคยบอกผมว่า "นายไม่อ่านหนังสือ นายจะสดได้ไง" คำๆนี้เปลี่ยนชีวิตผมไปตลอดกาล ผมเริ่มสดหนังสือที่มูลค่าน้อยกว่าแทนที่จะสดแต่จักรยานกับครื่องใช้ไฟฟ้า จนมารู้จักกับงานของคุณฮาริด มูซาอิ๊ดห์ นักเขียนลูกครึ่งญี่ปุ่น/ไนจีเรีย

และนี่คือหนังสือที่ผมคิดว่าคนดำไม่ควรพลาด

1. สลับลานขื่นขม (Here, the Wood Chime) วรรณกรรมย้อนยุคเกี่ยวกับทาสชื่อ “ข้าพเจ้า” ที่กำลังกลับบ้านหลังจากไปล่าสัตว์ และได้พบว่าคู่หมั้นถูกคนดำเผ่าอื่นฆ่าข่มขืนเสียแล้ว แถมตัวข้าพเจ้าเองก็ถูกจับลงเรือไปเป็นทาสที่จอร์เจีย ชีวิตของข้าพเจ้าเปลี่ยนจากลานล่าสัตว์มาเป็นลานฝ้าย สิ่งเดียวที่ยังทำให้ข้าพเจ้ายังมีชีวิตอยู่ต่อได้คือเสียงขลุ่ยไม้ของเผ่าฮูติ และเพื่อนในจินตนาการของเขาที่มีชื่อว่า “สุกร”

2. พินบอลล์ 1992 (Pinball 1992)
เรื่องราวชีวิตของ เทรวอน ดาร์เนลล์ (Trevon Darnell) ผู้ที่สูญเสียแฟนสาวเพราะถูกสันติบาลวิสามัญในคดีโคเคน เขาสาบานว่าจะทวงคืนความยุติธรรมให้แฟนสาวและขอพรจากพระเจ้าโดยแลกเปลี่ยนกับการไม่ยุ่งเกี่ยวกับยาเสพย์ติดอีก เขาจึงออกปล้นพินบอลล์มาให้บริการเพื่อยังชีพแทน เรื่องยุ่งเหยิงขึ้นเมื่อสันติบาลที่วิสามัญแฟนสาวของเขาเป็นหนึ่งในกลุ่มสันติบาลที่รุมกระทืบ ร็อดนี่ย์ คิง (Rodney King) จนเสียชีวิต เหตุการณ์บานปลายจนเกิดจลาจลใน ลอส แองเจลลิส เทรวอนต้องเลือกระหว่างฉวยโอกาสช่วงชุลมุนไปขนตู้พินบอลล์มาขยายกิจการ เหมือนกับคนดำรุ่นพี่ที่ร่ำรวยเพราะออกสดใน “เหตุการณ์ไฟดับครั้งใหญ่ในนิวยอร์ก 1965” (The Great New York Blackout of 1965) ถ้าเขาพลาดโอกาสนี้ไปคงต้องเสียใจตลอดชีวิต หรือจะใช้โอกาสชุลมุนนี้ไปล้างแค้นให้แฟนสาวและเหล่าคนดำ เรื่องนี้เป็นภาคสองของชุด ไตรภาคแห่งสุกร ที่เมื่อเกิดเหตุการณ์สำคัญขึ้นเมื่อไหร่ จะต้องมี “สุกร” อยู่ในละแวกนั้นเสมอ

3. แกะรอยแกะดำ (A Black Sheep Chase)
เป็นเรื่องช่วงสงครามเวียดนามของตำรวจผิวดำผู้มีกัญชาในหัวใจ หูทิพย์ของเขาได้ยินเสียงแนะนำของจิตวิญญาณบุปผาชนให้หนีเกณฑ์ทหารไปกบดานทางเหนือที่รัฐนอร์ธ ดาโกต้า ก่อนที่จะข้ามไปปักหลักที่รัฐมานิโตบา ประเทศแคนาดา โดยอาศัยความอะลุ่มอล่วยของกฎหมายที่นี่เปิดฟาร์มกัญชา จนกระทั่งจดหมายนิรนามส่งมาที่ฟาร์มของเขา ความว่า วิเชนโซ่ โครโตนี่ (Vincenzo Crotoni) หรือที่รู้จักกันในนาม “ลูกพี่” แห่งมอนทรีออลใกล้จะสิ้นลมแล้ว และเขาต้องรีบเดินทางไปที่มอนทรีออล ก่อนที่ฟาร์มของเขาจะถูกชุดจู่โจมบุกตามคำแนะนำของจดหมาย แต่สิ่งที่น่าประหลาดใจที่สุดคือ จดหมายลึกลับฉบับนี้ไม่มีชื่อผู้นำส่ง มีเพียงท้ายจดหมายที่ลงนามไว้ว่า “สุกร”

(ต่อเม้นล่าง)

(ต่อจาก >>172 )

4. ด้วยรัก ความตาย และเคจีบี (Novgorod Wood)
เรื่องราวของ วตัมเบ ตูเร่ (W’tambe Toure) นักเคลื่อนไหวสิทธิมนุษยชนที่ร่วมต่อสู้เคียงข้าง ดร. มาร์ติน ลูเธอร์ คิง จูเนียร์ แต่ภายหลังได้หันมาศรัทธาและเข้าร่วมกับมัลคอม เอ็กส์ (Malcom X) จนได้เป็นแกนนำสำคัญของขบวนการจนเกือบที่จะถูกเก็บพร้อมกับมัลคอม แต่วตัมเบก็รอดมาจากการช่วยเหลือจาก ยูริ นาซอฟ (Yuri Nazhov) สายลับเคจีบีที่แฝงตัวอยู่ในอเมริกา ก่อนทั้งคู่จะพากันหนีไปอยู่ที่ กรุงนอฟโกร็อด สหภาพโซเวียต โดยนิยายเรื่องนี้ได้รับแรงบันดาลใจมาจากเพลง Working Class Hero ส่วนการต่อสู้ของมอลคอม ก็ถูกนำไปทำสารคดีในชื่อ We Are X

5. เริงระบำแดนสาม (Dance Dance Dance)
เรื่องราวเกี่ยวกับนักโทษคนดำที่ถูกขังเดี่ยวนานกว่า 6 เดือน จนตัดสินใจปรับปรุงตัวเพื่อขอผ่อนผันโทษ เขายอมทำทุกอย่างที่พัศดีสั่ง ทั้งงานไม้ งานทำความสะอาด และสายสันติบาล แล้ววันหนึ่งเขาก็ค้นพบว่าในห้องขังของตัวเองมีซอกเล็กๆ ที่สามารถพาเขาไปยังอีกมิติหนึ่งได้ และในมิตินั้นเองเขาก็ได้พบกับ “แกะดำ” เขาจึงได้เป็นทั้งนักโทษประพฤติดีของผู้คุมและพ่อค้าที่ดีของเพื่อนๆในเรือนจำ โดยใช้มิติพิศวงนี้ในการขนถ่ายสินค้าแบบไม่มีใครจับได้

6. การปรากฏตัวของนาวิกโยธินในคืนฝนตก (South of the Border, West of the Sea)
เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับเด็กกำพร้าที่อาศัยอยู่ในเมืองเล็กๆ ทางใต้ของโซมาเลียใกล้ชายแดนเคนย่าที่ชื่อว่า ราส คามโบนี (Raas Kaambooni) ตัวเอกของเรื่องมีชื่อว่า เอล ฮัจจิ (El Hajji) ที่วันหนึ่งได้ออกเรือไปทำงาน และพบกับนาวิกโยธินสหรัฐฯ ที่พลัดตกเรือมาในวันที่พายุคลั่ง เขาลังเลระหว่างฆ่าทิ้งหรือเรียกค่าไถ่ แต่สุดท้ายก็ดันช่วยชีวิตนาวิกโยธินนายนั้นมาจนได้ ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับนาวิกเริ่มมากขึ้นและดึงฮัจจิก้าวเข้ามาในเส้นทางของพระเจ้า เมื่อมีศรัทธาที่มากขึ้นฮัจจิก็ต้องเลือกระหว่างชีวิตโจรสลัดที่เป็นอยู่ หรือทิ้งทุกอย่างเพื่ออุทิศแด่พระเจ้าและความถูกต้อง

7. ชายผิวสีกับปีแสวงบุญ (Colored Hajji and His Years of Pilgrimage)
เป็นภาคต่อของ “การปรากฏตัวของนาวิกโยธินในคืนฝนตก” เป็นเรื่องราวหลังจากผ่านไป 16 ปีของการต่อสู้ในจิตใจของฮัจจิ ที่สุดท้ายถึงแม้จะรับพระเจ้าเข้ามาในชีวิตแล้ว แต่แทนที่จะพบคำตอบ กลับเกิดคำถามขึ้นมามากมาย จึงได้ออกเรือเดินทางแสวงบุญไปทั่วชายฝั่งแอฟริกา

8. ไอคิวแปดสิบสี่ (IQ84)
เป็นหนังสือกึ่งวิชาการ (Non – Fiction) เรื่องดังของผู้เขียน ที่เขียนเกี่ยวกับ ระบบการศึกษา การกีดกันทางทางการศึกษา และสภาพความฉลาดเฉลี่ยของคนดำ ในประเทศสหรัฐอเมริกา

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

คุณจะเสียเวลาเรียนไปเกือบ 20 ปีเพื่อเป็นลูกจ้างเค้า แถมต้องผ่อนบ้านผ่อนรถไปอีก20ปีเพื่ออะไร ในเมื่อเพียงแค่คุณมีปืนอยู่ในมือก็สามารถเอาจากทุกอย่างจากคนอื่นได้แล้ว สำคัญคือคุณต้องมีความสดอยู่ในใจเท่านั้น
#มิตรสหายคนดำท่านหนึ่ง

>>173 "สุกร" กูหายไปไหน

http://imgur.com/ALGdO9p

"Thailand 4.0"
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"เรื่องเฟมินิสต์ เพศสภาพ มันถูกนักวิชาการและพวกก๋ากั่นทำให้ดูเป็นเรื่องยากอ่ะครับ ใช้ศัพท์แสงยาก ๆ ให้ตัวเองได้เรียนโทเรียนเอก ให้ตัวเองดูเป้นผู้เชี่ยวชาญเรื่องนี้ ชาวบ้านตาสีตาสาลาว ๆ แบบเราเห็นพวกนี้เถียงกันเราก็ได้แต่ทำตาปริบๆ ไม่รู้จะมาเกี่ยวโยงกับชีวิตประจำวันยังไง

แต่ถ้าเรานำความคิดไทย ๆ การนับถือเพศแม่ เรื่องค่าน้ำนม และเรื่องบาปกรรมเข้ามาอธิบาย เราก็จะสามารถนำเรื่องนี้มาใช้ในชีวิตประจำวันได้ครับ แนว ๆ ให้แม่ได้เกาะชายผ้าเรื่องเราตอนบวชไรเงี้ย"
มิตรสหายขาด้วนท่านหนึ่ง

"Thailand 40.0 มากกว่า แม่งจะร้อนอะไรขนาดนี้"
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

ข้อสอบเลข:
ทิมมี่มีคุกกี้อยู่ 10 ชิ้น
ถูกจามาลขโมยไป 8 ชิ้น
จามาลเป็นคนผิวสีอะไร?

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>176 กูเพิ่งรู้นะว่าของกูไซส์ฝรั่ง

"ถ้าเราให้ไก่ทอดแก่คนดำ
เขาจะกินไก่ทอดอิ่มเพียง 1 มื้อ

แต่ถ้าเราให้ปืนแก่เขา
เขาจะมีไก่ทอดกิน (ฟรี) ตลอดไป"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

สังคมไทยมันเป็นสังคมบีบบังคับให้คนต้องคาดหวังในชีวิตสูงเพราะสวัสดิการชีวิตมันเหี้ย ทำงานจ่ายภาษีไปจนเกษียณแก่มาก็ยังต้องมานั่งห่วงว่าจะมีตังแดกไหม ถ้าสุขภาพมึงเหี้ยเมื่อไหร่ก็คือมึงซวยถ้่าไม่รวย อยาก startup ธุรกิจก็เจอขาใหญ่ ถ้าไม่เลียหีอมควยมันก็ไม่ให้มึงเกิดหรอก ถ้าเป็นแบบนี้กูยอมคาดหวังในชีวิตต่ำแต่มั่นคงดีกว่า ไอ้ประโยคที่ว่าคนไทยมีความสุขที่สุดในโลกมันคือ Propaganda ชาตินิยมโง่ๆอย่างนึงเท่านั้นเอง แบบโพลลุงตู่น่ะ ปัดโธ่ววววว

>>179 จามาลเป็นคนขาวครับ เพราะคนดำขโมยแต่จักรยานและไก่ทอด

"ไอ้งานที่อ่านอยู่มันสรุปค่อนข้างดีว่าเหตุที่คนเดนมาร์กมันเป็น "คนที่มีความสุขที่สุดในโลก" ในการจัดอันดับต่อเนื่องยาวนานจากหลายสำนักมันน่าจะเป็นเพราะมันเป็นชนชาติที่พื้นฐานคุณภาพที่ชีวิตดีจากรัฐสวัสดิการไปพร้อมๆ กับวัฒนธรรมของมันผลิตคนที่ "คาดหวังในชีวิตต่ำ" ขึ้นมา

ซึ่งอันนี้ก็พื้นฐานน่ะนะ คือคาดหวังน้อยแม่งก็ผิดหวัดน้อย และพอมีพื้นฐานทางวัตถุที่ดีอยู่แล้วชีวิตแม่งก็มีความสุข

แน่นอนว่า "อีกด้าน" คือมันเป็นสังคมที่ "กดความทะเยอะทะยานในเชิงปัจเจก" ของคนไว้สัสๆ ผ่านวัฒนธรรมการไม่สนับสนุนการคุยโวโอ้อวดถึงควมสำเร็จ แต่ก็นั่นแหละ นี่คือเหตุผลที่คนมันไม่ "คาดหวัง" ห่าอะไรในชีวิตมาก เพราะคนมันไม่ให้ราคาและไม่สนับสนุนกับความสำเร็จในเชิงปัจเจก กล่าวคือมึงอยากสำเร็จในเชิงปัจเจกและคุยโม้ไปเรื่อย มึงไปที่อื่น อย่ามาอยู่ที่นี่ เพราะที่นี่ ทุกคนเท่ากันไม่มีใครเหนือกว่าใครในชีวิตสาธารณะและส่วนตัว

แล้วทั้งหมดนี้แม่งก็น่าจะเรียกได้ว่ามันคือ "การทดลองแบบสังคมนิยม" ที่มาไกลได้สุดๆ แล้วจริงๆ"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>182 บลูมเบิร์กโดนลุงตู่ซื้อไปแล้ว

"ทำงานกับเอกชน (โดยเฉพาะคนรุ่นใหม่จำพวก startup) ทุกอย่างดูง่ายไปหมด ทั้งติดต่อ ส่งงาน จ่ายเงิน รับเงิน ไม่มีอะไรเป็นพิธีกรรมรุงรังเลย แค่ส่งเมลสองสามทีก็เรียบร้อยแล้ว (ซึ่งก็ไม่ได้แปลว่าเอกชนทั้งหมดจะเป็นแบบนี้)

ทำให้นึกถึงการทำงานกับหน่วยงานราชการ ที่มักจะเป็นอีกแบบ คือเต็มไปด้วยขั้นตอนที่ดูแล้วรู้เลยว่าออกแบบมาเพื่ออ้างการตรวจสอบแต่เอื้อให้ไม่เกิดการตรวจสอบอย่างที่สุด เพราะงุนงง ซับซ้อน สติปัญญาต้องใช้ไปกับขั้นตอนกระบวนการที่วางหมากไว้หลายชั้นยิ่งกว่าเล่นหมากรุกกับอัลฟาโก จนไม่เหลือสติปัญญาและอารมณ์เอาไว้ทำงาน

ที่แย่กว่านั้นคือ หลายครั้งขั้นตอนที่ซับซ้อนทำให้เกิดปัญหา technicality แบบประหลาดๆ จนที่สุดก็ผลักคนเข้าไปอยู่ในพื้นที่สีเทา เพื่อหาทางทำงานให้ลุล่วงได้โดยต้องบิดข้อบังคับหยุมหยิมต่างๆ บ่อยครั้งกับบางงานจึงมีแต่คนที่พร้อม corrupt เท่านั้นที่จะทำ

ระบบราชการที่คิดว่าออกแบบมาป้องกันการทุจริตจึงคล้ายๆคนสร้างบ้านป้องกันโจรด้วยการสร้างประตูหน้าไว้ยี่สิบชั้น ติดล็อกแน่นหนาเข้ารหัสซับซ้อนดูขึงขัง แล้วเก็บเพชรไว้ในห้องด้านหลังสุด โดยลืมไปว่า (หรือไม่ก็จงใจ) โจรสามารถเปิดประตูหลังกริ๊กเดียวเข้ามาได้ง่ายมาก และโจรที่ฉลาดก็ล้วนแต่เข้าทางประตูหลังทั้งนั้น

ระบบแบบนี้จึงอ่อนแอ เปราะบาง ขึงขังเฉพาะกับคนด้อยอำนาจ แต่ใครหาช่องทางประตูหลังเจอ (ซึ่งก็มักเป็นคนที่มีเส้นสนกลในในทางอำนาจ) ระบบนี้มักศิโรราบค้อมหัวกุมเป้าให้ เป็นระบบที่ผลาญทรัพยากรกับเวลาในการทำงานไปกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง ดูแลรักษาลำดับชั้นทางอำนาจ แถมยังป้องกันทุจริตได้ยากด้วย แทบทุกครั้งที่ติดต่อกับหน่วยงานราชการจึงรู้สึกตลกกับความรุ่มร่ามล้าสมัยเหล่านี้เสมอ

ป.ล. อย่างไรก็ตาม ไม่น่าเป็นเรื่องง่ายที่จะปฏิรูประบบราชการ เพราะทุกวันนี้ สำนึกของความเป็นรัฐราชการนั้นเห็นได้ชัดขึ้นเรื่อยๆ โดยเฉพาะเมื่อเราเห็นข้าราชการระดับสูงออกมาปกป้องลูกน้องในหลายเรื่องอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"คุณลุงแท็กซี่เมื่อวานบอกว่า ปีหน้าจะเลิกขับแท็กซี่แล้ว เพราะลูกคนเล็กกำลังจะเรียนจบมหาวิทยาลัย แต่ประเด็นไม่ได้อยู่ที่การเลิกขับ ประเด็นสำคัญของคุณลุงคือ - ถ้าย้อนกลับไปเลือกได้ จะไม่มีลูก

"ไม่ใช่ว่าลูกไม่ดีนะ" คุณลุงบอก ลูกคุณลุงดีทุกคน ตั้งใจเรียน เรียนจบ ขยันทำงาน ฯลฯ แต่คุณลุงบอกว่าตอนที่ตัดสินใจแต่งงานมีลูกนั้น "เรามันเด็กเกินไป โง่เกินไป ไม่รู้เลยว่า ชีวิตที่ไม่มีลูก ไม่มีพันธะนั้น มันดีกว่ากันมาก"

สำหรับคุณลุง พันธะที่ว่าไม่ได้หมายถึงการต้องใช้เงินเลี้ยงดูลูก แต่หมายรวมถึงทุกสิ่ง "80% ของชีวิต คือการยกให้ลูก" คุณลุงไม่ไ้ด้พูดถึงภรรยา และผมก็ไม่ได้ถาม "นับตั้งแต่มีลูก ผมก็แทบไม่เคยมีชีวิตเป็นของตัวเองเลย"

คุณลุงพูดถึงการเดินทาง ความใฝ่ฝัน การใช้เวลาอยู่กับตัวเอง แล้วคุณลุงก็รำพึงว่า "แต่ตอนนี้คงเหลือเวลาทำแบบนั้นน้อยแล้ว"

ปีหน้า คุณลุงจะกลับไปอยู่บ้านที่ราชบุรี คุณลุงฝันถึงการปลูกองุ่นที่นั่น "ดินที่นั่นดีนะ คนเขาปลูกผลไม้กันหลายอย่าง องุ่นด้วย" กับพื้นที่ 7 ไร่ คุณลุงน่าจะทำอะไรได้ไม่น้อย ในขณะที่ลูกๆก็คงทำงานอยู่ที่กรุงเทพฯ

"ไม่เคยคิดอยากให้ลูกส่งเงินมาเลี้ยงดูเลย" คุณลุงบอก "สิ่งที่อยากได้ ก็คือการได้อยู่กับตัวเองแบบที่ไม่เคยอยู่มาก่อน"

ฟังเรื่องของคุณลุงแล้ว ผมรู้สึกเหมือนวันเวลาของคุณลุงได้สูญหายไปราวสี่สิบปี คล้ายลืมตาขึ้นมาอีกที ก็ใกล้จะถึงวันสุดท้ายแล้ว"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"ในโลกทุนนิยมแล้ว ถ้าเห็นใจชาวนาจริงๆต้องแดกทิ้งแดกขว้างครับ ต้อง consume สินค้าถี่ๆเยอะๆ กินอย่างประหยัดรู้คุณค่าเก็บทุกเม็ดไม่ช่วยไรเลย"
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>188
"ขอบคุณทำไม ในเมื่อกูจ่ายเงินซื้อมาเเดกเเล้ว ถ้ามันจะงอนเลิกปลูกข้าวเพราะกูไม่ขอบคุณ เดี๋ยวก็มีคนอื่นมาทำเเทนตามกลไกตลาดอยู่ดี
พวกที่บอกว่าต้องขอบคุณชาวนานี่ มันขอบคุณวิศวกรเวลาจะเดินเข้าตึกป่ะวะ"
-มิตรสหายท่านนึง

มึงจะเล่นมุขคนดำอะไรกันเยอะแยะวะ ไม่ใช่บอร์ดฝรั่งซะหน่อย มึงจะเล่นมุขเหยียดมึงก็เอาที่มันไทยดิ เหยียดคนกรุงเทพ คนอีสานไรเงี้ย

>>190 คนอีสาน = Nigga of Thailand

"ในเอสโทเนีย การจ่ายภาษีประจำปีนั้นเพียงแค่เข้าเว็บ แล้วคลิก Next สามครั้งกด Finish ก็เสร็จ (คือแทบไม่ต้องกรอกอะไรเพิ่มเลย แทบทุกอย่าง prefill มาให้ทั้งสิ้น) ที่เป็นแบบนี้ได้เพราะข้อมูลของเขาไหลเวียนถึงกันหมด มีแรงเสียดทานทางข้อมูลต่ำ ทำให้ง่าย
ฟังคนเอสโทเนียเล่าเรื่องนี้แล้วเขาบอกว่า "ยิ่งระบบง่าย ก็ยิ่งทำให้คนอยากทำในสิ่งที่ถูก""
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"อันนี้เห็นด้วย นับตั้งเเต่ใช้สตรีมเป็น
พอมองเงินในกระเป๋าก็ถึงกับเข่าทรุด"
#มิตรสหายอีกท่านหนึ่ง

"นี่เป็นโรคระบาดหรืออย่างไร, ทำไมถึงชอบลด argument ให้เหลือแค่สองชอยส์
.
วันก่อนอ่านข่าวในรายการ พบโพลว่า "คุณจะเลือกนักการเมืองที่จริยธรรมดี แต่ทำงานไม่เก่ง หรือทำงานเก่ง แต่โกง" เอ๊า มันก็แน่นอนสิว่าถ้ามีชอยส์ให้แค่นี้ คนก็ต้องตอบว่า "จริยธรรมดี" แต่ในความเป็นจริง มันไม่ได้มีเท่านี้ไง อย่างน้อยมันก็มีอีกสองชอยส์ เช่น ทำงานไม่เก่ง และโกงด้วย หรือทำงานเก่ง และไม่โกง ซึ่งถ้าจะพูดกันถึงที่สุด มันก็เป็นสเปกตรัม ว่าทำงานเก่งไปจนถึงไม่เก่ง มันก็มีหลายระดับ และโกงไปจนถึงไม่โกงก็มีหลายระดับอีกเหมือนกัน (ทั้งยังต้องมาคิดอีกว่า "ทำงานเก่ง" มี KPI คืออะไร)
.
นอกจากคำถามของโพลดังกล่าว (ถ้าจำไม่ผิดจะเป็นนิด้า) จะลดรูปให้เหลือแค่สองชอยส์ ที่แยกขาดจากความเป็นจริงแล้ว ยังเป็นการตั้งคำถามที่ผูกกับตัวคน โดยที่ไม่ได้ถามเรื่องระบบอะไรต่างๆ ด้วย (ในโพลเดียวกัน ไม่ค่อยมีคำถามในเชิงว่า แล้วจะแก้ปัญหาอย่างไร หรือ คิดว่าการออกแบบระบบที่โปร่งใสมากขึ้นจะแก้คอร์รัปชั่นอย่างไร​ฯลฯ)
.
นั่นคือมันเป็นโพลอารมณ์
.
ส่วนวันนี้ เจอทวีตของครูคนหนึ่ง บอกว่า "เด็กๆ ไม่ได้ต้องการคนจบปริญญาเมืองนอกสามสี่ใบมาสอน แต่ต้องการคนที่อธิบายให้เด็กๆ เข้าใจอะไรได้ง่ายต่างหาก" (เรื่องการปฏิรูปครู) นี่ก็เป็นการลดทอนคุณสมบัติของครูให้เหลือแค่สองชอยส์เหมือนกัน คือบอกว่า เด็กต้องการอะไรระหว่าง
.
ก. คนจบปริญญาเมืองนอกสูงๆ แต่สอนไม่เก่ง
ข. คนจบครู และสอนเก่ง
.
ซึ่งความเป็นจริงก็มีมากกว่านี้ ดูอย่างดร.โก้ ที่ไม่ได้จบครูมา แต่ก็มาสอนวิทยาศาสตร์ให้เด็กๆ ได้อย่างเข้าใจ (และอาจเข้าใจมากกว่าคนที่จบครูมาตรงๆ) ดังนั้นก่อนที่จะเถียงกันว่า เฮ้ย การเปิดให้คนจบอย่างอื่นมาสอนเด็กๆ นี่ดีไหมเนี่ย อาจต้องข้ามพ้นไอ้การทำให้เหลือทางเลือกน้อยกว่าความเป็นจริงไปเสียก่อน ซึ่งจริงๆ ก็ทุกเรื่องแหละ
.
เพราะไม่งั้นเราก็จะเหลือแบบ เลือกอะไร ระหว่าง ก. คนดีแต่โง่ ข. คนฉลาดแต่โกง / ก. ถูกหวยแต่ใช้เงินไม่เป็น ข. ไม่ถูกหวยแต่ใช้เงินเป็น / ไม่เอา pc แปลว่าชอบ discriminate คน แบบนี้ / ซึ่งความจริงมันไม่ใช่ปรนัยแบบนี้อย่างที่รู้ๆ กัน และมันก็เป็นปัญหาของการศึกษาอย่างที่ทุกคนพูดมาโดยตลอด แต่แม้กระทั่งครูเองก็ลดให้มันเหลือแค่นี้ได้ ก็ไม่เข้าใจ"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"นอกจากการที่โยชิกิรีทวีต The Matter อภินิหารของคุณชายยังมี

- ทำให้คนไทยร่วมหมื่นต้องลุยน้ำท่วมไปอิมแพ็ค บางคนต้องฝ่าน้ำท่วมกลับไปเอาบัตรที่บ้าน

- ปล่อยให้คนรออังกอร์ครึ่งชั่วโมง การรออังกอร์ที่นานที่สุดในโลก คนดูร้องทั้ง Endless rain, เล่นเวฟ, เธอไม่เคยตาย จนถึงขั้นมีเพลง ลอยกระทง

- รัฐประหาร 2014 ทุกคนแคนเซิลงานกันหมด คุณเธอมั่นหน้าจัดคอนเดี่ยวเปียโนต่อไป

- ไปเดินพรมแดงได้ทุกงานในโลก ฮอตยิ่งกว่า ฟ่านปิงปิง

- ถ่ายรูปกับคนดังได้ทั้งโลกเช่นกัน

- คอนเสิร์ตญี่ปุ่นขึ้นชื่อเรื่องตรงเวลา แต่คุณชายสามารถทำให้เลตได้

- ตำนานคือคอนรียูเนียนปี 2008 ที่เริ่มเลตไปสองชั่วโมง นอกจากนั้นคอนเล่นสามวันติด แฟนๆ หลายคนเลยดูวันแรก เพราะกลัวว่าวันหลังๆ คุณชายจะเป็นลม ปรากฏว่าคุณชายเธอเป็นลมตั้งแต่วันแรก คอนตัดจบทันที บัยส์

- คอนเสิร์ตเดี่ยวคุณเธอที่ฮ่องกงเมื่อปลายปี ผู้จัดมีปัญหาจนต้องแคนเซิล คุณชายสามารถเสกเวทมนตร์ให้งานมีวันรุ่งขึ้น พร้อมให้ทุกคนพาเพื่อนมาได้ฟรีหนึ่งคน!

- มีโปรดักส์ตั้งแต่ตุ๊กตาคิตตี้, กิโมโน, มือถือ ยันผงแกงกะหรี่

- ชายคนนี้ทำได้ทุกอย่างยกเว้นอัลบั้มใหม่ ชุดล่าสุดคือปี 1996 หรือ 21 ปีที่แล้ว...

- เพราะเขาคือโยชิกิ จบ."

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"ไอ้พวกลูกเพจมิตรสหายท่านหนึ่งนี่มันโง่จัง..."
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>195 จริงครับท่าน จริงครับ

"เมื่อชายไทยอายุครบ 21 ปีต้องไป
เกณฑ์นักกีฬารับใช้ชาติ
เกณฑ์หมอรับใช้ชาติ
เกณฑ์ครูรับใช้ชาติ
เกณฑ์นักธุรกิจรับใช้ชาติ
เกณฑ์นักวิทยาศาสตร์รับใช้ชาติ
ฯลฯ

สมเหตุสมผลไหมวะ ไม่เนอะ ปัญญาอ่อนพอๆกับเกณฑ์ทหารนี่แหละ ไม่รู้ไปเอาความมั่นใจจากไหนมาเคลมว่ารับใช้ชาติได้อยู่อาชีพเดียว
ทุกคนทุกอาชีพ มีความถนัด มีความชอบต่างกัน เหตุผลอะไรที่จะบังคับให้ทุกคนไปทำแบบเดียวกันแล้วคิดว่าผลลัพธ์มันจะดี
.
หรือถ้าอาชีพทหารนี่ใครๆก็เป็นได้ไม่ต้องมีความสามารถเฉพาะทางอะไรเลย แปลว่าไรวะ แปลว่ามึงกากใช่ไหม? ถ้าไม่ใช่ แน่จริงอย่าบังคับสิ กาก"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>197 เดี๋ยวนะ ตอนนี้มีเกณฑ์ตำรวจแล้วไม่ใช่เหรอ? ดังนั้น ตำรวจมันกากด้วยใช่ไหม? ตำรวจแย่ๆ0.001%มาจากไหนนี่ไม่ต้องสืบใช่ป่ะวะ? กาก

#ไม่ต้องมิตรสหายเหี้ยไรทั้งนั้น โม่งแบบกูนี่แหละมาเอง

>>197 จริงๆน่าจะเอาคำว่ารับใช้ชาติออกไป ทุกอาชีพแม่งก็รับใช้หมด
เปลี่ยนเป็นหน้าที่ จบเลย พวกแอบๆแบบเนเน่จะได้อ้างไม่ได้

"Q ทำไมเราถึงได้ยินแต่เพลงหมอลำดังมาจากรถแต่งเครื่องเสียง?
A เพราะคนแต่งเครื่องเสียงรถทุกคนเป็นคนอีสาน"
มิตรสหายท่านหนึ่ง

"จริงๆ ไอ้ที่มีข้อเสนอจากเจ้าของบริษัทสมาร์ทแท็กซี่อะไรนั่น โดยมีการทดลองคร่าวๆ ให้ดูว่าระหว่างรถติดกับรถไม่ติด เมื่อไปที่เดียวกัน ค่าโดยสารจะต่างกันเท่าไหร่ จนนำไปสู่ข้อเสนอว่าถ้าให้แก้ปัญหาเฉพาะหน้าก็คือ เพิ่มเงินให้แท็กซี่สัก 50 บาทแล้วปัญหาปฏิเสธผู้โดยสารจะหมดไป ผมแม่งรู้สึกโอเคในหลายๆ ประการนะ ด้วยเหตุผลประมาณนี้

1. มันมีการทดลองไง ซึ่งควรพัฒนาต่อไป ให้ได้ข้อสรุปชัดๆ

2. เฮ้ย นี่คือการเสนอขึ้นค่าแรงขั้นต่ำสำหรับอาชีพหนึ่ง หรือพูดให้ลึกกว่านั้นคือสำหรับแรงงานนอกระบบ คือการเสนอคร่าวๆ ถึงค่าแรงเพื่อชีวิต (living wage) หรือรายได้ที่เพียงพอ (adequate income), กูต้องวงเล็บภาษาอังกฤษไม่ใช่เพราะกระแดะ แต่คือมีคนเขาใช้เพื่อหมายความถึงแบบนั้น, จากการทำงาน

3. แท็กซี่ก็คนทำงานน่ะ คนเราทำงานแล้วควรได้ค่าแรงที่เพียงพอต่อการเลี้ยงชีพและดำรงศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ไว้ ศักดิ์ศรีที่ว่านี่ก็คือการมีเงินพอจะไปเข้าสังคมด้วย ไม่ใช่แค่พอแดก เพราะงั้น การเรียกร้อง living wage หรือ adequate income แบบนี้ผมโอเคมากๆ แต่จำนวนที่เรียกร้องนั้นเหมาะสมไหมอาจเป็นเรื่องที่ต้องพูดคุยกันต่อไป

4. แต่โดยส่วนตัว การจ่ายเพิ่ม 50 บาทนี่ผมโอเคนะ ถึงมันจะดูเหมือนเท่ากับว่าแท็กซี่เริ่มต้นค่าโดยสารที่ 85 บาท คือ ไม่ว่าผมจะอยู่ในช่วงที่มีปัญญาจ่ายหรือไม่ แต่ผมคิดว่าค่าแท็กซี่ควรเริ่มต้นแพงกว่านี้ มัน 35 มากี่ปีแล้ว แล้วการปรับล่าสุดที่ไปปรับเอาในส่วนค่าโดยสารแปรผันตามระยะทางและเวลาเนี่ย ผมว่ามันเอาแน่เอานอนไม่ได้ มันไม่มากพอจะรับประกันรายได้ขั้นต่ำไง

5. เราทำงานแล้วเราต้องการความมั่นคงใช่ไหม การประกันรายได้ที่แน่นอนจากการทำงานมันเลยสำคัญนะ ผมอ่านที่คนอื่นเขาเขียนๆ มา เขาบอกว่าถ้าบวกเงินเฟ้อแล้วจริงๆ ตอนนี้แท็กซี่ควรสตาร์ทที่ 60 บาท ซึ่งผมว่าแฟร์ว่ะ เราต้องมีการประกันรายได้ขั้นต่ำให้คนทำงานไง สิทธิแรงงานคือสิทธิมนุษยชนนะ แค่ในนิยามบ้านเราค่าแรงมันไม่ครอบคลุมการเลี้ยงดูครอบครัวก็ทุเรศพออยู่แล้ว

6. ความเหี้ยจริงๆ คือรัฐแม่งไม่อำควยนวามสะดวก เอ้ย อำนวยความสะดวกอะไรให้พลเมืองไง ไอสัส ถ้ามึงทำให้พลเมืองมีรายได้พอแดก ทำให้คนมีงานทำได้ง่ายๆ ทำให้ขนส่งมวลชนราคาถูกแต่ทั่วถึงและมีประสิทธิภาพ มึงให้แท็กซี่เป็น premium option สำหรับการเดินทางได้ไง ซึ่งจะทำให้การเพิ่มราคาแบบนี้แม่งหีมดมากๆ เล็กสัสๆ คนมีเงินจ่ายก็ขึ้นไป คนไม่มีเงินจ่ายก็เดินทางด้วยช่องทางอื่นได้อย่างไม่ลำบาก แล้วแท็กซี่แม่งก็จะเป็นบริการที่พรีเมียมไปเลย

7. โอเค ข้อ 6 กูก็ตลกไปเรื่อย แต่อยากให้พอจะมองเห็นกันว่าปัญหาตรงนี้มันไม่ใช่แค่เรื่องแท็กซี่ แต่มันรวมถึงตัวเลือกด้านการคมนาคม ขนส่งมวลชน ปัญหารายได้ที่เพียงพอต่อการยังชีพและดำรงศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ รวมทั้งเรื่องการกระจายความเท่าเทียมและความมั่งคั่ง

8. เออ กูนึกไม่ออกแล้ว

9. แต่อยากให้ใจเย็นๆ กันว่ะ เพราะปัญหาที่เจอกันอยู่นี่มันไม่ใช่แค่เรื่องแท็กซี่ไม่ปฏิบัติตามกฎนะ แต่มันโยงอยู่กับอะไรหลายอย่างมากเลย

10. นั่นแหละ"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>199 ประเทศชาติขาดแรงงานว่า. แล้วคนหนุ่มอายุ18-25 คือช่วงที่มันแรงดีสุดแล้ว. ถ้าเขาถามว่ามึงเรียนรด.หนือเปล่า,มึงต้องเรียนหรือเปล่า ถ้าไม่เขาเอาเข้าประจำการหมดแหล่ะ เรียนหมอมายังไม่รอดเลยมึง. แต่เชาจะเอาเข้าประจำการลดหลั่นตามความเหมาะสม พวกมีงานทำในเกณฑ์ ก็แค่หกเดือนเอง. ทำเป็นเดือดร้อนควย.

>>201 ทำไมกูเชื่อว่าขึ้นราคาไปพวกแม่งก็ทำตัวเหมือนเดิมวะ

พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงให้เกณฑ์ทหารเพื่อเลิกระบบไพร่ทาสมูลนาย แต่การเกณฑ์ทหารปัจจุบันกลับสร้างระบบไพร่ทาสมูลนายขึ้นมาใหม่

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>203 กูก็เชื่อแบบนั้นล่ะ

"คิดผิดแล้วถ้าจะใส่ burqa ในเมืองไทย เพราะ เมืองไทยเป็นเมืองร้อนชื้น ไม่เหมือนแถวตะวันออกกลางที่เป็นร้อนแห้งแล้ง

เขตร้อนชื้นคือ -- อากาศจะร้อนจัดและมีความชื้นในอากาศสูง ทำให้เหงื่อระบายออกได้ยาก ถ้าไปใส่เสื้อผ้าสีดำคลุมผิวกายหมดแบบนั้น จะทำให้เหงื่อนระเหยได้ยากกว่าเดิม อาจจะระบายความร้อนไม่ทัน เกิดอาการฮีทสโตรก หรือ เป็นลมแดดได้ง่าย

เขตร้อนแห้งแล้ง คือ -----อากาศที่มีความชื้นในอากาศมีน้อย เหงื่อระบายได้เร็วมาก ผ้าที่ใส่จึงช่วยกันแดดโดนผิวหนังได้ดี จึงสามารถใส่ผ้าคลุมทั้งตัวเพื่อกันแดดได้

เสื้อผ้าที่เหมาะกับเมืองไทยคือพวกเสื้อคอกระเช้า เสื้อม่อฮ่อม เสื้อผ้าฝ้ายโปร่งๆบางๆ เบาๆ ช่วยระบายเหงื่อได้ดี และ เป็นสีขาวหรือสีอ่อนๆเพื่อสะท้อนแสงไม่อมความร้อนแบบสีดำ"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"รู้จัก Khan Academy ครั้งแรกตอนไปเรียนที่ Todai ปี 2013 ซึ่งถือว่าเชยมาก เพราะเขาทำคลิปติวในยูทูปมาได้หลายปีแล้ว

ตอนนั้นมีปัญหากับวิชาเศรษฐศาสตร์ แถมยังฟังเซนเซพูดไม่ค่อยเข้าใจ (กรูโง่เองแหละ) หันไปจะถามคลาสเมท ก็ไม่รู้จะถามเขาว่ายังไง (ภาษาอังกฤษโง่ได้ขนาดนั้น) ตอนนั้นการสื่อสารล้มเหลวอย่างสิ้นเชิงอ่ะ ทำไงดีล่ะ การบ้านก็ต้องส่ง แต่ไม่เข้าใจอะไรสักอย่าง สื่อสารก็ไม่ได้ ทางเดียวที่ทำได้คือเสิร์ชในยูทูปดู แล้วพบคลิปของ Khan Academy ก็เลยนั่งไล่ดู คือฟังไม่ได้รู้เรื่องหรอกนะ แต่พอมันเป็นคลิปในยูทูป อย่างน้อยมันก็รีรันดูได้ไง ตรงไหนฟังไม่ออก ไม่เข้าใจ ก็กดหยุด ลองเดาดู บลาๆ ๆ ก็หาทางเอาตัวรอดไป และในตอนนั้นเองก็ได้ยินเพื่อนอเมริกันมันพูดถึง Khan Academy ว่าช่วยให้มันเข้าใจวิชาเกี่ยวกับเลขกับอะไรพวกนี้มากขึ้น ก็เลยมาถึงบางอ้อว่า ...​อ้อ Salman Khan นี่ มันไม่ได้ช่วยแค่คนต่างด้าวอย่างชั้นสินะ ขนาดพวกพูดอังกฤษเป็นเนทีฟก็ยังต้องพึ่ง Khan, Bravo! กรูไม่ได้โง่ขนาดนั้นสินะ

เป็นตอนนั้นเองที่เริ่มเข้าใจการเรียนรู้ผ่านออนไลน์ อยากรู้อะไรลอง google หาสิ (ซึ่งมันก็ไม่ได้มีทุกอย่างหรอกนะ) แต่สิ่งที่ชอบที่สุดในคลิปติวหรือสอนต่างๆ ในยูทูป คือมันทำให้เราได้เรียนรู้ ในเวลาที่เรา "เปิด" ต่อการเรียนรู้ (หรือหลังชนกำแพงแล้ว ยังไงกรูต้องรอด) ซึ่งอันนี้เป็นสิ่งที่ Khan ก็เจอตอนที่เขาเริ่มอัพคลิปลงยูทูปเช่นกัน

คือ Khan นี่ จบ MIT ใช่ป่ะ แล้วทำงานในเฮดจ์ฟันด์ คือฉลาดมากอ่ะนะ ตอนนั้นมีลูกพี่ลูกน้องที่มีปัญหาเรื่องเลข แต่เขารู้สึกว่าลูกพี่ลูกน้องเขาอ่ะ ฉลาดแล้วนะ ไม่ได้มีปัญหาหรอก เพียงแต่ยังต้องการคำแนะนำบางอย่าง เขาเลยอาสาติวให้ แต่พบว่า เจอปัญหาเยอะมาก คือเวลาเราจะติวให้คนในครอบครัวอ่ะ บางทีคนติวพร้อม แต่คนเรียนไม่พร้อมไง (แบบ...วันนี้ทะเลาะกับเพื่อนมา เหนื่อยแล้วนะ) มันก็เลยเป็นปัญหา เขาเลยแก้ปัญหาด้วยการทำซอฟท์แวร์ขึ้นมา เพื่อให้ลูกพี่ลูกน้องได้เรียนนี่แหละ ซึ่งมันก็เวิร์กนะ แต่มันสอนได้แบบครั้งละคนอ่ะ แล้วบางทีลูกพี่ลูกน้องก็มีปัญหาอยู่ แต่อธิบายกันไม่ได้ ว่าปัญหามันควรแก้ยังไง ทีนี้เขาไปงานปาร์ตี้ เลยเล่าเรื่องนี้ให้เพื่อนฟัง เพื่อนก็บอกว่า ทำไมเขาไม่ทำคลิปติวอัพลงยูทูปล่ะ จะได้ฟีดแบ๊กจากคนอื่นด้วย (ว่าสิ่งที่เขาติวมันโอเคไหม) ตอนแรก Khan ก็แบบ จะดีเหรอ ยูทูปมันมีไว้อัพคลิปแมวเล่นเปียโนไม่ใช่เหรอ (กวนตรีนนนนนนน) แต่เขาก็อัพลงล่ะนะ ซึ่งคลิปนี่ Khan ใช้คำว่า "ดิบมาก" คือ primitive สุดๆ ไม่ได้มีอะไรเลย แต่วิธีที่เขาอธิบายมันก็ดีมากน่ะนะ

ทีนี้ลูกพี่ลูกน้องเขาชอบมาก บอกว่า ชอบเขาในยูทูปมากกว่าตัวจริงอีก ตึ้งงงงงงงงง

สิ่งหนึ่งที่อธิบายได้ว่า ทำไมลูกพี่ลูกน้องเขาถึงชอบการติวในยูทูปมากกว่า เพราะมันเปิดโอกาสให้พวกเขาได้เรียนรู้ในเวลาที่พวกเขาพร้อม และถ้าพวกเขาลืมทำโจทย์ที่ Khan แนะให้ทำ อย่างน้อย พวกเขาก็ไม่ต้องรู้สึกอายที่ลืมทำ รวมทั้งไม่รู้สึกว่า พวกเขาทำให้ Khan เสียเวลา คืออย่างน้อยมันสบายใจกว่า เพราะบางครั้ง คนเรียนพร้อมเรียน แต่ Khan เหนื่อยจากงาน พลังงานในการสอนไม่เหลือแล้ว การสอนก็เป็นไปได้ไม่ดี การเรียนรู้ก็ทำได้ไม่ดี ซึ่งนี่เป็นสิ่งหนึ่งที่ตอบโจทย์ว่า ทำไมคลิปติวของ Khan ในยูทูปถึงช่วยในการเรียนรู้ได้

Khan ชอบการสอนมาก จนลาออกจากงานเฮดจ์ฟันด์ ซึ่งตอนนั้นเขาไม่ได้มีโมเดลในการทำเงินเลย แต่คิดว่ามีเงินเก็บพออยู่ได้แล้ว ปรึกษากับเมีย เมียก็ไม่ว่าไรไง เลยออกมาทำคลิปอัพลงยูทูป ทีนี้สิ่งที่ Khan ทำ มันไปช่วยคนได้เยอะ เลยมีคนเสนอเงินให้ (เหมือนสนับสนุนอ่ะ) จากนั้นก็มีการติดต่อมาจากบิล เกตส์ ว่าอยากเจอ เพราะว่าคลิปติวของ Khan ทำให้ผลการเรียนของลูกเกตส์ดีขึ้นมาก เกตส์สนใจ และส่งเช็คให้หนึ่งหมื่นเหรียญดอลล่าร์ ตอนที่เลขาเกตส์โทรหา Khan นั้นตลกดี เพราะเลขาถามว่า Khan พอจะมีเวลาไปเจอเกตส์ไหม Khan มองไปที่ปฏิทินแล้วพบว่ามันว่างยาว (คือไม่มีนัดใดๆ ทั้งนั้น) แต่ก็ทำทีพูดไปว่า อืม สักวันพุธช่วงบ่ายก็ไ้ด้นะครับ กวนตรีนนนนนนน 5555

ทุกวันนี้เราเรียนจบจาก Todai และรอดมาได้แล้ว แต่เรายังชอบเข้าไปดู Khan Academy เรื่อยๆ บางครั้งก็สนุกดีที่ได้เรียนรู้โจทย์คำนวณ ที่เราก็ลืมไปแล้วเพราะเรียนตั้งแต่มัธยม

มีคนเคยบอกว่า ยูทูปไม่ใช่เทรนด์แล้ว ซึ่งเราว่าใช่ (เพราะ Live กำลังมา) แต่ยูทูปมันก็เป็นคลังความรู้ชนิดหนึ่ง เวลาอยากรู้อะไร ก็ลองเสิร์ชเข้าไปดู อย่างน้อยมันก็ช่วยได้บ้างแหละน่า

หมายเหตุ: Khan Academy มีเว็บและมีโปรแกรมสอนมากขึ้นกว่าในยูทูปแล้ว ตอนนี้มันเติบโตมาก และ Khan พยายามที่จะให้เด็กหรือผู้คนเรียนรู้ได้อย่างดีที่สุด

Salman Khan, ขอบคุณมากที่ทำให้ชั้นเรียนจบโทมาได้ ... งิ้ง"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"รถไม่ได้ติดหรอก ใจเราต่างหากที่ติด
ขับรถ อย่าให้รถขับเรา"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"เพราะความร่ำรวย ใช่ไหม...ที่ทำให้เธอหลงรัก ดุนยา

เพราะต่ำแหน่ง หน้าที่ใช่ไหม ทำให้เธอหลงไหล

เพราะทรัพสิน เงินทอง ใช่ไหม ที่ทำให้พรากอีบาดัตต่ออัลลอฮ.ไป

เพราะเกียรติยศ ใช่ไหม ที่ทำให้เธอลืมตาย

เพราะ ความร่ำรวย ใช่หรือเปล่า เธอจึงเหย่อหยิ่ง

เพราะ ต่ำแหน่งยศถา ใช่หรือเปล่า เธอจึงลืมธาตุแท้

เพราะทรัพสิน เงินทอง ใช่หรือเปล่า เธอจึงยอมทิ้งศาสนา

เพราะเกียรติยศ บรรดาศักดิ์ใช่หรือเปล่า ที่ทำให้ เธอลืมไปว่า....เรากำลังจะไปไหน

เพราะความสวยงาม เพราะความรื่นเริง
ทำให้จมลงอย่างเงยหน้าไม่ขึ้น

"ใช่หรือเปล่า "

#ย้อนทวนตน"

#มิตรสหายมุซซี่ท่านหนึ่ง

>>209 ไม่อยากรวยกันนักเอาตังมาให้กูก็ได้นะ

"ระบบรังวัดที่ดินใหม่ของกรมที่ดินใช้ระบบคอมพิวเตอร์ กับ ดาวเทียม ทำให้ช่วยลดเวลาในการทำรังวัดจากเดิม 120 วัน เหลือ แค่ 45 วัน
ว้าววว เค้าเคยคิดกันไหมว่าต้องมีอะไรผิดแน่ๆ เอาระบบมาช่วยใช้เวลา 45 วัน"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

เมื่อคนญี่ปุ่นเหยียดคนเชื้อสายญี่ปุ่น
ความย้อนแย้งเชิงเชื้อชาติในมุมมองของคนญี่ปุ่นต่อชาวบราซิลอพยพ
.
สัปดาห์นี้ ผมเดินทางมาทำงานชั่วคราวที่เมืองฮะมะมัตซึ (浜松 Hamamatsu) ส่วนหนึ่งของจังหวัดชิซึโอกะ (静岡 Shizuoka แปลตรงตัวว่า Silent Hills) ซึ่งอยู่กึ่งกลางระหว่างเมืองโอซะกะกับกรุงโตเกียว
.
ท่านที่เคยเดินทางมาฮะมะมัตซึ คงจะสังเกตได้ว่า แผ่นป้ายทั้งส่วนราชการและเอกชนในเมืองนี้ นอกจากภาษาญี่ปุ่นและอังกฤษแล้ว ยังมีภาษาโปรตุเกสห้อยท้ายอยู่ด้วยทุกครั้ง หรือบางที่ก็มีแค่ภาษาญี่ปุ่นกับภาษาโปรตุเกสเท่านั้น
.
ที่เป็นเช่นนี้ เพราะเมืองฮะมะมัตซึมีประชากรชาวบราซิลอพยพเป็นอันดับต้นๆ ในประเทศญี่ปุ่นครับ วันนี้จึงขอเก็บเรื่องนี้มาเล่าสู่กันฟัง
.
ญี่ปุ่นกับการเหยียดเชื้อชาตินั้นเป็นของคู่กัน สำหรับครอบครัวคนบราซิลอพยพในฮะมะมัตซึเองก็หนีไม่พ้นความจริงข้อนี้ครับ คนญี่ปุ่นหยิบยื่นความต่ำต้อยด้อยค่าให้กับคนกลุ่มนี้เสมือนเป็นพลเมืองชั้นสอง ไม่ว่าจะเป็นคนบราซิลอพยพรุ่นแรก หรือเป็นลูกหลานที่เกิดในประเทศญี่ปุ่นในรุ่นต่อๆ มา
.
ความย้อนแย้งที่น่าสนใจคือ คนบราซิลอพยพส่วนใหญ่ในประเทศญี่ปุ่นเป็นลูกหลานคนญี่ปุ่นที่อพยพไปยังอเมริกาใต้ตั้งแต่ช่วงก่อน ค.ศ. 1990s เพื่อแสวงหาความก้าวหน้าร่ำรวย แต่ก็ผิดหวัง เมื่อรัฐบาลญี่ปุ่นประกาศเชิญชวนลูกหลานคนญี่ปุ่นในต่างแดน (日系 นิกเก nikkei) และครอบครัวให้เดินทางกลับคืนมาตุภูมิ ชาวบราซิลเชื้อสายญี่ปุ่นจึงพากันอพยพเข้ามา
.
เหตุที่มีนโยบายอย่างนั้น เพราะช่วงนั้นญี่ปุ่นเกิดปัญหาเศรษฐกิจฟองสบู่และขาดแคลนแรงงานครับ จึงพยายามหาทางเพิ่มเติมแรงงาน ทั้งที่ถูกกฎหมายและผิดกฏหมาย
.
รัฐบาลญี่ปุ่นมีความเชื่อว่า ถ้าเป็นคนเชื้อสายญี่ปุ่น ต่อให้เกิดในต่างประเทศก็ยังคงเป็นญี่ปุ่น สามารถที่จะปรับตัวเข้ากับคนในประเทศได้ แต่สำหรับคนบราซิลอพยพกลุ่มนี้กลับไม่เป็นไปอย่างที่รัฐบาลญี่ปุ่นคาดหวัง สาเหตุสำคัญมี 2 อย่างคือ 1) ภาษา คนบราซิลอพยพทั้งหมดพูดภาษาโปรตุเกส และ 2) คนญี่ปุ่นในประเทศปฏิเสธที่จะร่วมสังฆกรรมกับชาวบราซิลอพยพ เพราะถึงแม้จะเป็นคนเชื้อสายญี่ปุ่น แต่ก็ไม่ใช่ญี่ปุ่นแท้ เป็นพวกเลือดผสม
.
คนบราซิลอพยพถูกกีดกันการเข้าสังคม เป็นชนชั้นแรงงาน ได้ทำงานเฉพาะในส่วนที่คนญี่ปุ่นไม่ต้องการทำ ความแปลกแยกในสังคมยิ่งบีบคั้นให้คนบราซิลอพยพจับกลุ่มรวมตัวกันเพื่อรักษาอัตลักษณ์แบบบราซิล พูดภาษาโปรตุเกส นับถือคริสต์คาทอลิก ยึดถือประเพณีพื้นเมืองเดิม จัดเทศกาลแซมบ้าคานิวัล ฯลฯ แม้คนเหล่านี้มีเชื้อสายญี่ปุ่น แต่กลับรู้สึกผูกพันกับบราซิลมากกว่าแผ่นดินของบรรพบุรุษตนเอง
.
ลูกหลานของชาวบราซิลอพยพมักถูกข่มเหงรังแก ทั้ง harass และ bully โดยลูกหลานคนญี่ปุ่น ด้วยเหตุที่เป็นคนเลือดผสม จนหลายคนเลือกหลบหนีออกจากโรงเรียน ไม่ได้เรียนต่อ โดยที่หน่วยงานราชการก็ไม่ได้ให้ความช่วยเหลือเด็กกลุ่มนี้อย่างจริงจัง
.
ตามปกติ ถ้าเด็กหนีเรียน หรือหายไปจากโรงเรียนโดยไม่ทราบสาเหตุ ทางโรงเรียนจะแจ้งให้ทางการทราบ แล้วร่วมมือกันตามหาเด็ก หรือติดต่อทางบ้านเพื่อค้นหาสาเหตุ หาทางแก้ไข เพื่อให้เด็กได้กลับเข้าเรียนหนังสือ แต่มาตรการนี้ก็ใช้ได้เฉพาะกับเด็กญี่ปุ่นเท่านั้น ส่วนลูกหลานของคนบราซิลอพยพและเชื้อชาติอื่นๆ จะหายก็หายไป โรงเรียนไม่เดือดร้อน ไม่สนใจติดตาม
.
เมื่อสองปีที่แล้วมีรายงานผลสำรวจว่า มีลูกหลานชาวบราซิลอพยพจำนวนมากที่ไม่มีโอกาสได้เรียนต่อ เพราะถูกข่มเหงรังแกจากเพื่อน ถูกแบ่งแยกกีดกันโดยคุณครูญี่ปุ่น ถูกปล่อยปละละเลยโดยหน่วยงานราชการ เมื่อออกจากโรงเรียนแล้วก็หางานทำไม่ได้ พูดภาษาญี่ปุ่นก็ไม่คล่อง สุดท้ายก็จมอยู่ในวงจรอุบาทว์เหมือนรุ่นพ่อแม่
.
เมื่อปี 2009 รัฐบาลญี่ปุ่นภายใต้การนำของพรรคอนุรักษ์นิยม LDP (พรรครัฐบาลในขณะนี้ แต่นายกรัฐมนตรีคนละคน) ยื่นมือเข้าช่วยเหลือคนบราซิลอพยพ โดยการเสนอให้เงินสนับสนุนคนละ 3000$ เพื่อเป็นค่าตั๋วเครื่องบินเดินทางกลับบราซิล พร้อมให้เงินขวัญถุงอีกคนละ 2000$ โดยมีเงื่อนไขว่า จะต้องไม่กลับมาทำงานในประเทศญี่ปุ่นอีกเป็นอันขาด
.
ปัจจุบัน ในบรรดาลูกหลานชาวบราซิลเชื้อสายญี่ปุ่นจำนวนมากกว่า 300,000 คน มีคนที่ได้รับสัญชาติญี่ปุ่นแล้วประมาณ 25,000 คน และมีครอบครัวที่ยอมรับเงินค่าตั๋วเครื่องบินจากรัฐบาลเพื่ออพยพไปยังบราซิลปีละประมาณ 4000 คน
.
นับจากปี 1990 ที่เปิดโอกาสให้ชาวบราซิลเชื้อสายญี่ปุ่นเดินทางเข้าประเทศ ผ่านเวลามาเกือบ 30 ปี ปัญหานี้ยังคงเป็นปัญหา และคงจะเป็นไปเรื่อยๆ จนกว่าลูกหลานชาวบราซิลอพยพเหล่านี้จะรับเงินจากรัฐบาลญี่ปุ่นแล้วเดินทางไปบราซิลจนหมดนั่นแหละครับ
.
แต่จะเดินทางกลับไปในฐานะอะไร อันนี้ไม่แน่ใจเช่นกันครับ

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

ความลับของอาชีพ "นักท่องเที่ยว"

ในที่สุด เดือนมีนาคม ที่แสนสยองก็ผ่านไปครับ ทุกๆครึ่งปีผมจะมีเดือนแบบนี้หนึ่งครั้งเสมอครับ เดือนที่มีแต่งาน ทำทั้งวัน ไม่ได้หลับได้นอน เสาร์อาทิตย์ก็ไม่ต้องหยุดพักไปไหน

เดือนนี้ ผมทำวีดีโอเสร็จไป 3 เรื่อง (ปั่นจักรยาน 170 โล, I light Marina Bay และ วีดีโอเดินทางในจีนตอน 2) ปิดโปรเจคไปอีก 2 งาน ปั่นจักรยานไปอีก 170 โล นี่ยังไม่นับงานประจำ ชีวิตวิศวกรที่มีคนโทรตามตลอดเวลา

ทั้งเดือนนี้ ผมแทบรู้สึกเหมือนชีวิตไร้วิญญาณ เดินเป็นซอมบี้ไปๆมาๆ วิ่งไล่ล่าเดทไลน์ทั้งเดือน

ชีวิตของการเป็นคนทำเพจท่องเที่ยวจะว่าสนุกๆมันก็สนุก แต่เหนื่อยและกดดันเหมือนกันนะครับ

จะว่าไปแล้ว ตลอดเวลา 2 ปีที่ผ่านมา ผมมีอาชีพอีกหนึ่งอาชีพที่ไม่ค่อยได้พูดถึง

มันก็คือการเป็นฟรีแลนซ์นั่นละครับ ซึ่งทุกคนคงเคยเห็นงานของผม

เหมือนกับฟรีแลนซ์คนอื่นๆ มันคืออาชีพที่มีลูกค้าเป็นพระเจ้า มี AE จากเอเจ็นซี่ต่างๆเป็นผู้นำสาร หน้าที่คือต้องทำงานร่วมๆกันไป เพื่อให้ทุกอย่างออกมาสำเร็จ ทำตอนแรกก็ไม่เข้าใจหรอนะว่ามันจะต้องแก้หลายรอบ ผ่าน ไม่ผ่าน เป็นการเรียนรู้ปรับตัวไปเรื่องๆ

ในสายงานฟรีแลนซ์นี้ที่ ดูเหมือนชีวิตผมจะได้เดินทางตลอดเวลา ท่องเที่ยว ล่องลอยไปมา.... มันเป็นเรื่องไม่จริงครับ

ผมใช้เวลาประมาณ 90% บนเก้าอี้ตัวนี้ นั่งตัดต่อวีดีโอ เขียนบทความ เขียนหนังสือ มันเป็นอีกมุมหนึ่งของชีวิต นักเดินทางสายอิสระ ที่ไม่มีใครเคยพูดถึง เขียนถึง เพราะมันไม่ได้สวยงาม Glamorous อะไรแต่อย่างไร

แต่มันก็เป็นเรื่องจริงที่ผมอย่างเล่าในทุกคนได้เห็นๆอีกมุมหนึ่งของเพจ The Walking Backpack เพราะสมัยนี้ ตามหน้า newsfeedของพวกเรามันมีแต่เรื่องสวยงาม วิวสวยๆ การเดินทาง อาหารอร่อยๆ ชีวิตสบายๆที่ไม่ทำอะไรนอกจากเดินทาง

บางทีผมเล่นเฟสบุ็คอยู่ ผมยังสงสัยเลยครับว่าเพื่อนบางคนมันเดินทางทั้งปี ทุกวัน ทุกอาทิตย์อะไรขนาดนั้น คือมึงไม่ต้องทำงานเลยหรอ 5555 (ส่วนใหญ่ ผมเดาว่าน่าจะเป็นรูป throwback ถ่ายดองไว้ แล้วเก็บมาเล่าเรื่อง)

ซึ่งผมก็ไม่ได้มีปัญญาอะไรหรอกนะ แต่มันสร้างภาพหลอกตาให้กับเพื่อนทุกคนว่า ชีวิตมันแสนง่ายดาย ทุกวันคือการเดินทาง

ช่วงหลังๆ ชอบมีคนชอบพูดถึงอาชีพ "นักท่องเที่ยว" เที่ยวเป็นงาน

ได้ยินทีไรก็ขำ เชื่อผมเถอะครับ มันไม่มีหรอก อาชีพนี้ ถ้ามีจริง โอกาสงานมันมาถึงผมก่อนคุณทุกคนแน่นอนครับ

ถ้าใครมาบอกคุณว่ามีจริง ผมว่าเค้ากำลังหลอกขายแชร์ลูกโซ่คุณอยู่

แต่การเป็นนักรีวิว ช่างภาพ นักทำคอนเท็นท์ออนไลน์ ทำวีดีโอ พวกนี้คืออาชีพจริงๆ ซึ่ง 90% ของเวลาของคุณก็จะต้องนั่งหน้าคอม ใช้เวลากับงานเพื่อให้งานออกมาให้ดีที่สุด

นี่เป็นบทเรียนแรกของการเป็นฟรีแลนซ์ตลอด 2 ปีที่ผ่านมาของผมเลยละครับ คอนเท็นท์ดีๆ ไม่มีคำว่าง่าย ต้องกัดฟันสู้

แต่สิ่งที่ดีเกี่ยวกับมันก็คือ เมื่อมีคนจ้างเรา ผมก็ต้องทำเต็มที่ พยายามสร้างสรรค์สุดๆ ถ้าไม่มีคนจ้างผม งานผมจะไม่มาถึงจุดนี้แน่ครับ มันเป็นแรงขับดัน แรงกดดันที่ดี

เอาจริงที่บ่นมาเยอะขนาดนี้ก็เพราะปีนี้แทบไม่ได้เดินทางไปไหนเลย ซึ่งก็เพราะผมเตรียมตัวไปทริปใหญ่ของปีอยู่ เดือนหน้านี้ ไปไกลมากๆๆ นั่งเครื่องบินครึ่งโลกเลยละ

รอไม่ไวแล้ววว

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

ชาติเป็นนามธรรม ปากท้องคือของจริง

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>212 ทำไมไม่เอาไปปั้นเป็นนักฟุตบอลวะ

คนในชาติก็ไม่เอาอ่าว คนนอกชาติก็ไม่แล รอเกาะจมไปเถอะมึง

>>216
เอากากๆเข้ามาอย่างEUกูว่าอย่าดีกว่า

"บางคนคงพอรู้กันแล้วว่าข้าพเจ้าติดรอบสัมภาษณ์ทุนรัฐบาลเกาหลี (KGSP) ซึ่งสัมพาดไปเมื่อวันอังคาร ผ่านไปหนึ่งวัน ผลออกมาแล้วว่าไม่ติดทั้งตัวจริงและตัวสำรอง ก่อนสมัครทุนก็ไปนั่งไล่อ่านไอพวกกระทู้พันทิป เขียนจดหมายแนะนำตัวยังไงให้ติดทุน ตอบสัมพาดยังไงให้ติดทุน แต่ไม่เคยเห็นกระทู้ “สมัครทุนยังไงให้ไม่ติด” เลย จึงอยากจะบันทึกไว้ เพราะอนึ่งแม่งเป็นประสบการณ์ชีวิตที่พีคพอสมควร

ตัดสินใจสมัคร

อันที่จริงทุนรัฐบาลเกาหลีแม่งไม่ใช่อะไรที่อยู่ในสายตาเลย เพราะแม่งเรียนสามปี (เรียนภาษา 1 ปี เรียนป.โท 2 ปี) เลยแอบรู้สึกว่าเสียเวลาเกินไป พอเห็นผ่านหน้าเฟสก็เข้าไปอ่านผ่านๆ แล้วก็แชร์เก็บไว้

วันดีคืนดี “เมีย” ครับ อยู่ดีๆ ก็ประกาศ ม. 44 ไล่กูออกจากบ้านโดยไม่อธิบายสาเหตุ นั่งทบทวนตัวเองซักพักจึงตระหนักได้ว่าช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมาทำตัวชุ่ยมาก ไปทำงานก็สาย ไอที่บอกว่าจะสมัครทุนป.โท ก็ยังไม่ถึงไหน วันๆ เอาแต่นั่งเล่นเกม ดูดแต่ปุ๊น ประกอบกับปัจจัยแทรกซ้อนคือ “ประจำเดือน” แม่งเพิ่งมา เมียคงเกิดอาการทนไม่ไหว ไล่กูออกจากบ้านซะงั้น จังหวะนั้นคิดว่า เอาวะ อารมณ์มันกำลังขึ้น ถอยฉากมาก่อนดีกว่า เลยอพยพกลับไปนอนปากเกร็ด แล้วสัญญาว่าจะสมัครทุนซักทุนนึงภายในเดือนกุมภา (ประจำเดือนแม่งมาช่วงต้นเดือนพอดี)

พอกลับปากเกร็ดมา ก็มานั่งเปิดไล่ดูทุนที่แชร์เก็บไว้ พบว่ามีสองทุนที่จะปิดรับสมัครภายในเดือดนกุมภา หนึ่งคือทุนรัฐบาลนิวซีแลนด์ อีกอันคือทุนรัฐบาลเกาหลี ทุนนิวซีแลนด์จะปิดรับสมัครช่วงปลายเดือน แต่แม่งให้แต่คนไปเรียนพวกสายวิทย์ เลยเหลือแค่ตัวเลือกเดียวคือทุนรัฐบาลเกาหลี แต่ปัญหาคือแม่งจะปิดรับสมัครในวันพุธ (วันนั้นวันเสาร์) แถมต้องการจดหมายแนะนำตัวจากอาจารย์อีก 2 ฉบับ ไอสัส ใครมันจะเขียนให้กู ไหนจะพวกเอกสารนู่นนี่นั่นอีก

จังหวะนั้นคือกำลังจะบอกเมียว่ารอทุนอื่นแล้วกัน แต่ถ้าบอกแม่งไปแบบนั้น กุคงต้องหาที่ตั้งรกรากใหม่เป็นการถาวรแน่ ต่อให้แม่งมีพระมหากรุณาธิคุณ ก็ไม่แน่ว่าถ้าประจำเดือนหน้ามาอีก แม่งก็อาจจะใช้ ม.44 อีกอยู่ดี เพราะงั้นสมัครแม่งไปเถอะ

(ต่อเม้นล่าง)

(ต่อจาก >>218 )

เตรียมเอกสาร และใบสมัคร

ทีนี้ก็ต้องมานั่งใส่สีตีไข่ ให้กูดูเหมือนคนที่อยากจะไปเรียนต่อเกาหลีใจจะขาด ซึ่งในความเป็นจริงคือ กูก็เพิ่งอยากไปเรียนตอนเมียกุไล่ออกจากบ้านนี่แหละ หนังเกาหลีก็ไม่เสพ เพลงก็ไม่ฟัง โคฟเว่อร์ก็เต้นเป็นบ้างแค่บางเพลง อาหารเกาหลีก็ไม่ค่อยชอบ ภาษาเกาหลีก็รู้แต่ “ซารังเฮโย” แต่ก็ต้องแถไปว่า เออ กูเป็นนักข่าวนะ สัมผัสได้ว่าสื่อประเทศเหี้ยนี่คุณภาพหมาไม่แดกเลย ยิ่งพวกสื่อฝ่ายขวานี่ไม่ต้องพูดถึง fake news, clickbait, hate speech มาเต็ม ยิ่งพอมายุคสื่อออนไลน์แล้ว ยิ่งหมาไม่แดกหนักเข้าไปใหญ่ แต่เกาหลีเนี่ย อุตสาหกรรมสื่อออนไลน์ประเทศมึงใหญ่มาก มีการเข้าถึงอินเตอร์เน็ตใหญ่เป็นอันดับต้นๆ ของโลก แปลว่าเกาหลีก็ต้องเจอปัญหาสื่อหมาไม่แดกมาก่อนไทย เลยอยากรู้ว่าพี่เขารับมือกับแม่งยังไง แล้วก็ขายฝันไปว่า เออ เป็น NGO ด้วยนะ อยากกลับมาจรรโลงประชาธิปไตยให้กับประเทศนี้ให้หลุดพ้นบ่วงกรรมจากระบอบเผด็จการซักที แต่ทุกวันนี้คนไทยแม่งเฉื่อยชาทางการเมืองเหี้ยๆ ทหารทำประเทศเน่ามาจะสามปีแล้ว มีรายงานการทุจริตตลอด แต่ก็ยังไม่มีใครออกมาต้านซักคน ต่างจากเกาหลีที่มีความตื่นตัวทางการเมืองสูง อย่างล่าสุด แค่มีข่าวว่าประธานาธิบดีมึงเชื่อหมอดู คนแม่งออกมาไล่กันเต็มกรุงโซล

แล้วจะไปเรียนอะไร? ในใบสมัคร กูต้องใส่ชื่อหลักสูตรและมหาลัยที่อยากเรียน 3 อันดับ ซึ่งกูไม่รู้จักหลักสูตรสังคมศาสตร์เหี้ยอะไรในเกาหลีเลย ในเว็บทุน แม่งมีรายชื่อหลักสูตรกับมหาลัยอยู่ เลยกด control+f ไปแล้วใส่คำว่า “politic” กับ “soc” แล้วกด space bar วนไป หลักสูตรส่วนใหญ่ที่เจอก็จะเป็น “political science” กับ “sociology” แต่ถ้าว่าเรียนด้านไหนเป็นพิเศษ แม่งไม่มีบอก เว็บหลักสูตรแม่งก็ไม่ค่อยมีภาษาอังกฤษ แต่ไปสะดุดตากับหลักสูตรหนึ่งของ Dongguk University ชื่อ “P.R.& political communication” หูยยยยย แค่อ่านชื่อหลักสูตรก็ฟินแล้ว แต่ก็นั่นแหละ ไม่มีเว็บหลักสูตรภาษาอังกฤษ งมโข่งอยู่นาน ถึงรู้ว่า หลักสูตรแม่งสอนแต่ภาษาเกาหลี

เริ่มคิดอะไรไม่ออก เลยไปปรึกษาอาจานคณะท่านหนึ่งที่เคยไปทำวิจัยที่เกาหลีว่ามหาลัยไหนหลักสูตรสังคมศาสตร์ดีๆ บ้าง เลยได้ชื่อ Yonsei University มา พอเขาให้ชื่อมหาลัยเสร็จ ก็ขอให้เขาเขียนจดหมายแนะนำตัวให้ พอบอกแกว่าต้องใช้ภายในวันพุธ แกก็ด่าพอกูในใจไปหนึ่งทีแล้วก็รับปากจะเขียนให้ พอลองเอาชื่อ Yonsei ไปเสิร์จดูก็รู้สึกประทับใจมาก ความประทับใจแรกคือ แม่งมีเว็บภาษาอังกฤษ อันที่สองคือหลักสูตรแม่งโคตรเจาะจง เช่น “cultural anthropology” “communication theory and research” คือแค่อ่านชื่อหลักสูตรกูก็รู้แล้วว่าจะไปเรียนอะไร กดเข้าไป แม่งบอกทุกอย่างตั้งแต่โครงสร้างหลักสูตร ยันรายวิชาเรียน เลยรู้สึกว่า เออ ยื่นที่นี่แม่งสามอันดับเลยและกัน

ยังไม่จบแค่นั้น แม่งต้องใช้เอกสารรับรองสัญชาติของพ่อแม่ (คือกลัวกูเป็นโอ้ปป้ามาแอบสวมสิทธิ์อ่ะว่าง่ายๆ) แล้วอ่านในพวกกระทู้พันทิปต่างๆ แม่งบอกว่าต้องใช้สูติบัตร เอามาแปลเป็นภาษาอังกฤษ แล้วให้กงศุลรับรอง กูก็แปลไป (แปลเอง) แล้วกะว่า เดี๋ยวตอนไปยื่นใบสมัครก็ให้เขารับรองให้เพราะยังไงก็ต้องเอาเอกสารไปยื่นที่สถานทูตเกาหลีอยู่แล้ว

(ต่อเม้นล่าง)

(ต่อจาก >>219 )

วันพุธ

มาปริ้นท์เอกสารที่ออฟฟิส แล้วเดินหาร้านถ่ายเอกสารแถวนั้นๆ เพราะมันต้องใช้ตัวสำเนา 3 ชุด ซึ่งหายากเหี้ยๆ ตอนนั้นแม่งก็จะบ่ายแล้ว กลัวมากว่าจะไม่ทัน หันไปเจอคำว่าร้านถ่ายก็รีบวิ่งเข้าไป ยื่นเอกสารให้อาม่าที่นั่งอยู่ในร้าน ซักพักป้าก็หันมาบอกว่า “200 บาท” ห๊ะ ถามป้าว่าแผ่นละเท่าไหร่ ป้าบอก “2 บาท” ควยเถอะป้า

แล้วก็มาถึงสถานทูตเกาหลีเวลาประมานบ่ายสองกว่าๆ ก็ไปถามยามว่ายื่นเอกสารทุนที่ไหน ยามก็ยื่นมือมารับซองเอกสาร แล้วก็บอกว่า “เสร็จแล้วครับ เดี๋ยวเอาไปส่งให้” อ่าวสัส งงเลย ถามพี่เขาว่า ไม่คิดจะตรวจเอกสารหน่อยหรอครับ พี่แกตอบมาน่าคิด “โอ้ยน้อง นี่มันวันสุดท้ายแล้ว แต่ให้เอกสารไม่ครบน้องก็แก้ไม่ทันอยู่ดี ยื่นๆ ไปก่อนเถอะ” อื้ม พี่พูดถูก แต่เห้ยพี่ ไม่ต้องรับรองการแปลเอกสารก่อนอ่ะ เขาบอกให้มารับรองที่กงศุล พี่แกตอบว่าทีนี้ไม่มีบริการรับรองการแปลเอกสาร ต้องไปทำที่กรมการกงสุลแจ้งวัฒนะ อ่าวไอสัส กูก็คิดว่ากงสุลเกาหลี แต่ก็นั่นแหละ ไหนๆ ก็ทำมาขนาดนี้แล้ว จะมาเทเอาตอนนี้ก็เสียดาย เลยฝากพี่ยามเขาไปเลยเดินออกมา

ตอนเดินออกจากสถานทูต ก็ถอนให้ใจ มองท้องฟ้า ทั้งด้วยความโล่งใจ และความเซ็ง เพราะเอกสารแม่งลวกมาก แถมยังไม่ครบอีกต่างหาก แต่ก็คิดว่า เอาวะ อย่างน้อยเมียกูก็น่าจะให้ที่พักพิงกูต่อไปอีกซักพัก

วันพุธต่อมา มีเพื่อนที่เคยได้ทุนปีที่แล้ว ที่กูแชทไปขอคำปรึกษา ทักมาว่า “เห้ยมึง ถ้ามึงได้มาเกาหลีกุจะพาไปเลี้ยงโซจู” กูก็ เดี๋ยวๆๆ กูเพิ่งส่งใบสมัครไปอาทิดเดียว จะติดรอบสัมพาดไหมยังไม่รู้เลยมึง แล้วแม่งก็เอาลิ้งประกาศผู้มีสิทธิ์เข้าสัมพาดมาโยนใส่หน้ากู อ่าว ติดหว่ะ ติดแบบ งงๆ แต่ก็นั่นแหละ สุดท้ายก็ไปตายห่าที่รอบสัมพาด"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

แล้วเมียมึงล่ะ

เอาเวลาไปหาเมียมึงเหอะ

"เงินเดือนคือสิ่งที่จ่ายเพื่อให้มึงลืมความหวังและความฝันในวัยเด็ก"
มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>223 ของชั่วร้ายแบบนั้น เอามาให้ผมแบกรับเถอะครับ

>>224 ผมชอบคุณ ผมชอบคุณ

เคยมีคนถามในกระทู้เราเหมือนกัน ว่าคิดยังไงกับการที่ผู้หญิงสองคนจับมือกันแล้วดูน่ารักตะมุตะมิ แต่พอเป็นผู้ชายจับมือกันแล้วถ้าไม่ใช่สายวายหรือพวกเคารพสิทธิคนอื่นนี่แมร่งจะมีสายตาแทนคำถามมากครับ ในฐานะเกย์คนหนึ่ง คือจะไม่บอกหรอกว่าไม่ต้องไปสนใจ แต่อยากจะบอกแค่ว่าคุณสนใจไปก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี ปัญหาแบบนี้ไม่ได้เกิดแค่ที่ไทย

ที่ไหนในโลกก็เป็นครับ กับสภาวะสังคม ‘ชายเป็นใหญ่’ (ทั้งๆที่ผู้ชายบางคนเล็กกว่ากู) สภาวะของมุนษย์ที่จะพยายามเป็นสัตว์สังคม ทำตัวเหมือนๆกัน พอเจออะไรที่มันคิดว่าแปลกแยกหรือแตกต่างไปจากพวกมันก็จะขับไล่ออกไป คือมันไม่ได้เพิ่งเกิดขึ้น มันเกิดขึ้นมานานแล้ว และมันจะเกิดขึ้นต่อไปและอีกต่อๆไป กระบวนการเปลี่ยนผ่านมันต้องใช้เวลา มันไม่ใช่แค่ว่าคุณรู้สึกว่ามันไม่โอแล้วทุกอย่างมันจะได้รับการแก้ไข

ไม่ต้องมองไปไหนไกลเลย ขนาดแค่เพศที่สองอย่างสตรี กว่าจะมีทุกวันนี้ที่ ‘เกือบจะ’ เท่าเทียมได้ยังต้องฝ่าฝันอุปสรรคและการเปลี่ยนผ่านของเวลามาอย่างเนิ่นนาน

ดังนั้นถามกูว่า ทำไมตุ๊ดหรือเพศที่สามยังไม่ชนะ ก็ขอตอบตามตรงว่า

กูก็ไม่รู้

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>226
entitled special snowflake SJW

>>226
>เกย์อยากให้สังคมยอมรับว่าเพศตัวเองไม่ใช่พวกลามกตามstereotype
>เเต่เสือกเเต่งตัวลามก บ้าๆบอๆในเกย์พาเรด เดินถือดิลโด้ ใส่ชุดหนังกางเกงตาข่าย etc.

กูงง

>>228 เอิ่ม ทำตัวเองแล้วงอแงนี่หว่า หรือถ้าแม่งจะโทษว่าส่วนน้อยพวกมึงก็คุมพวกเดียวกันให้อยู่สิฟะ

จริตกะเทยก็เช่นกัน...

ทำตัวเองแหละทั้งนั้นอีพวกกะเทยโสโครก

"ผมเข้าใจนะครับว่า บางครั้งในการพัฒนา มันต้องมีการ ระดมงบลงมาที่บางจุดมากเป็นพิเศษ
แต่ถ้าไอ้บางจุดนั่นมันได้งบมากเป็นพิเศษกว่าที่อื่นมหาศาลต่อเนื่องยาวนานมา 30-40 ปี เนี่ย
เขาเรียกว่าความเหลื่อมล้ำครับ"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

มีโปรเจคตัวนึง ที่เราทำร่วมกับทีม เพื่อเขียน Tr... เพื่อเข้าไป "ลับ ลวง พราง" ข้อมูล ในมือถือของเรา ทุกอย่าง! ล้วงไปใน Email ล้วงไปไหนหน่วยประเมิณและความจำ เพื่อนำข้อมูลว่าวิเคราะห์อะไรบางอย่าง

สิ่งที่เกิดขึ้นคือ Gmail ทุกแอคเค้าท์ มันกวาดมาได้หมด! ไม่ว่าจะ Transaction Report ของ Online Banking หรือ ECommerce History มันดูแม้กระทั่ง Remarketing ที่ส่งมาในอีเมล

แต่ทำไม่ได้กับ Outlook (ยังไม่ได้เทสต์กับ AOL แต่ Yahoo ขอตั้งสมมุติฐานว่าได้ละกัน เพราะเห็นหลุดกันมาชุดใหญ่ขนาดนี้)

ในส่วนของความจำเครื่อง ภาพที่ถ่าย รูปของคนที่เราถ่ายเก็บไว้ (อันนี้เริ่มต้องใช้ Recognition แล้ว) มันก็เอามาหมดเลยเหมือนกัน แล้วจับใ่ส่ Predictive Algorithm เพื่อไป Run Model ต่อไป

หรือแม้กระทั่ง Cross Application ต่างๆบนเครื่องก็ตาม

History, Frequency, Search Keyword

ทุกอย่างเกิดขึ้นได้ บนระบบปฏิการ Andriod

และทำไม่ได้เลย บน iOS

#Appleห่วยซินะ

>>232 กุนึกถึงกระทรวงศึกษาเลย ประสิทธิ์ภาพก็อย่างรู้ๆกัน

"การวิ่งหนีไม่ใช่หนทางสู่อิสระภาพ เว้นเสียแต่ว่านายจะวิ่งเร็วพอ"
#มิตรสหายคนดำท่านหนึ่ง

>>233 ยังมีคนเชื่อว่า iOS ปลอดภัยอยู่เหรอ
#Appleห่วยจริง

อ่านบทความและคำเปรยของเพื่อนร่วมวงการหลายคน เรื่องแนวๆ "ChatBot ไม่ปังอย่างที่คิด" .... จริงๆ แล้วมันก็ไม่ใช่เรื่องใหม่อะไรเลยที่มันจะออกมาแบบนี้ .... และเดาได้อยู่แล้วด้วยว่าจะออกมาแบบนี้

สาเหตุสำคัญก็คือ เรามองเทคโนโลยีพวกนี้เป็นของ "สำเร็จรูป" ที่แค่ "ใช้ได้เลย" ไม่ต่างอะไรจากปลั๊กไฟ

แน่นอน หลายคนคิดว่าตัวเองรู้นะ หลายคนบอกว่า นี่ไง ฉันรู้ ว่ามันต้องเขียนโปรแกรม ต้องใช้ library, framework ฯลฯ ในการทำงานนะ มันไม่สำเร็จรูปแบบนั้น

นั่นแหละครับสำเร็จรูป .... สำเร็จรูปเหมือนกับให้ช่างไฟมาเดินไฟฟ้า โดยไม่ได้ออกแบบตัวแผงวงจรต่างๆ หรืออุปกรณ์ต่างๆ เอง อาจจะรู้ว่ามันทำงานยังไง แต่ก็ทำได้แค่ตาม spec ที่อุปกรณ์มันทำงานได้น่ะแหละ ... มันสำเร็จรูปสำหรับช่างไฟ (ไม่ได้สำเร็จรูปสำหรับเจ้าของบ้าน)

ไม่ต่างอะไรจากทุกอย่าง .... ทุก BuzzWord ที่มาก่อนมัน พร้อมกับมัน หรือหลังจากมัน

Big Data (ที่สำหรับเมืองไทยบ้าคำนี้กันเยอะ แต่มีเรื่องนี่ขำไม่ออกเยอะเหมือนกัน ... เช่นรัฐบอกว่า เปิดเผยชุดข้อมูล Big Data ที่สามารถ download ได้ อะไรแบบนี้เป็นต้น...), BlockChain, Machine Learning, Deep Learning หรือเอาที่กว้างๆ กว่านั้นหน่อยเช่น AI, API, UX ก็ได้

เรื่องพวกนี้จริงๆ แล้วมัน real นะครับ แต่มันต้องใช้ความรู้เฉพาะทางเยอะมาก และต้องมีอะไรหลายอย่างเป็นปัจจัยพื้นฐานอยู่แล้วด้วย (เช่นข้อมูล กำลังในการประมวลผล เป็นต้น) ไม่ใช่แค่เอาของสำเร็จรูปมาประกอบๆ กันแล้วมันจะใช้ได้ มันต้องลงทุนทำวิจัยกันเลยแหละ ว่าจะเอาไปใช้ยังไงกับงานตัวเองให้ได้ดีที่สุด (UX ก็มีวิจัยทาง UX ครับ ไม่ใช่แค่จ้างคนๆ เดียวมานั่งวาดๆ นั่งออกแบบใน Sketch แล้วบอกว่าทำ UX เป็นต้น ... API ก็ต้องทำแบบเดียวกันครับ ไม่ใช่แค่บอกว่าเปิดๆ ให้เชื่อมๆ จบแล้ว)

ถ้าจะพูดให้ In General กว่านี้ ...​ หลายคนคิดจะเอา computer, IT มาทำโน่นทำนี่ แต่ไม่สนใจแม้กระทั่ง complexity ของปัญหา และไม่สนใจเรื่อง data structures & algorithms (แน่นอนว่าถ้า N มันเล็ก ยังไงๆ มันก็น่าจะ solve ได้ น่าจะ POC ได้ และนั่นแหละ หลายคนคิดว่ามันจะทำได้จริง แต่ algorithm มันไม่ scale ได้แบบนั้นเลย)

กลับมาเรื่องเดิม ... หลายคนสนใจ ChatBot แต่ไม่สนใจจะทำตั้งแต่เรื่องพื้นฐานที่จำเป็นกับมันอย่าง Corpus ....​ มันจะแป้กก็ไม่แปลก และสุดท้ายมันก็จะเหลือแต่คนที่สนใจทำตั้งแต่พื้นฐานที่รอด

ป.ล. ผมไม่ได้ต้องการจะสื่อว่า คนทำธุรกิจจะต้องรู้พวกนี้ลึกๆ เองนะ (แค่ที่ผมเขียนนี่มันก็คงมีคำบ้าๆ บอๆ ที่ไม่รู้เรื่อง ไม่น่าสนใจ เยอะแล้ว) เพียงแต่ต้องไม่มองมันสำเร็จรูปขนาดนั้น และหาผู้เชี่ยวชาญเฉพาะด้านจริงๆ คุยซะ ไม่ใช่แค่หาโปรแกรมเมอร์มาเขียนโปรแกรม .... โปรแกรมเมอร์อาจจะใช้เครื่องมือสำเร็จรูปมา POC งานได้จริง สร้าง Working Prototype ได้จริง แต่จะไปต่อ ความรู้เฉพาะทางลึกๆ มันจำเป็นมาก

ขอสรุปลำดับเอธิสกับเวแกนของไทยนะ

เอธิสเริ่มเปิดตัวในเนต ด้วยการเปิดกลุ่มในเฟส

เอธิสเริ่มขยายตัวจนเป็นที่รู้จัก

มีชายคนนึง ประกาศว่าตัวเองเป็นเอธิสเที่ยงแท้ แท้จริงหนึ่งเดียว บริสุทธิ์ผุดผ่อง และผู้อื่นที่เรียกตัวเองเป็นเอธิสก่อนหน้า เป็นพวกเอธิสปลอม เป็นพวกแอบอ้าง มีเพียงเค้าที่เป็นเอธิสที่แท้จริง บริสุทธแล้ศักดิ์สิทธิ์เที่ยงแท้หนึ่งเดียว

เหล่าเอธิสปลอมต่างตั้งคำถามในความเป้นเอธิสแท้เป็นเช่นไร แต่ท่านศาสดาเอธิสแท้จริงศักดิ์สิทธิ์หนึ่งเดียวปล่อยไก่ครั้งแล้วครั้งเล่า จนกลายเป็นที่ขบขันของเหล่าเอธิสปลอมวอนบีทั้งหลาย

สุดท้ายท่านเอธิสแท้ศักดิ์สิทธิ์หนึ่งเดียวจึงผันตัวไปเป็นวีแกนที่เที่ยงแท้ศักดิ์สิทธิ์บริสุทธิ์แทน(อ้าว ไม่เป็นเอธิสแท้ซะแล้ว)

เริ่มต้นยกหัวตัวเองที่กินผักเบี่ยมด้วยบุญญาธิกาล และด่าพวกกินเนื้อ เป็นพวกบาปหนา เลว ชาติชั้ว สัตว์นรก ขายชาติ ทำลายโลก ขยะอวกาศ เป็นศัตรูกับหลุมดำใจแลางแกแลกซี่

พวกเอธิสปลอม ตามราวีท่านวีแกนบริสุทธศักดิ์สิทธิ์ไม่เลิกจนท่านวีแกนไปพบพันธมิตรที่มีสติปัญญารัดับเดียวกันคือตบดิ้น และในที่สุดก็เป็นพันธมิตรกัน

แบบนี้ถูกใช่ใหม ใครอยู่ในเหตุการทั้งหมด บอกด้วย หรือมีอะไรต้องเพิ่มเติม

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

盐水韭菜炸豆腐 aka.เต้าหู้ทอดจิ้มน้ำเกลือกุ่ยช่าย

อาหารเก่าแก่ของชาวแต้จิ๋ว ฮกเกี้ยน ผมเคยกินตอนไปเยี่ยมบรรพบุรุษกับอากงที่ซัวเถา บ้านเราเหลือไม่กี่ร้านที่ทำแล้ว สาเหตุก็ง่ายๆ มันไม่ได้เหมาะกับรสจัดๆแบบไทยๆอีกแล้ว

อีกอย่างเต้าหู้บ้านเราคุณภาพค่อนข้างแย่ เมื่อเทียบกับหลายๆประเทศรอบข้าง การกินแบบเอารสแท้ๆเลยไม่ใช่ที่นิยม เลยเปลี่ยนใส่น้ำจิ้มเผ็ดๆหวานๆกลบรสไปพลางๆ

น้ำจิ้มนี่มีแค่ เกลือ น้ำร้อน กุ่ยช่ายสับ
กับเต้าหู้ดีๆ ทอดน้ำมัน

รูปจากblog : http://blog.sina.com.cn/s/blog_506814760102dxx3.html

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>239 เจ๊กแต้จิ๋วกลบปมยากจนไม่มีอะไรจะแดกจนต้องแดกเต้าหู้จิ้มเกลือว่าเป็นของดี พื้นที่อุดมสมบูรณ์มีวัตถุดิบเยอะที่ไหนเขาจะมามุ่งมั่นทำถั่วเหลืองหมักจิ้มเกลือแดกกัน

>>233 ถามจากโม่งที่โง่เรื่องพวกนี้มากๆ เรื่องจริงมั้ยวะเนี่ย

>>238 "เอธิสโดนเซฟิรอธฆ่าไปแล้วตั้งแต่แผ่นแรก"
มิตรห้องเกมท่านหนึ่ง

ฤดูกาลเกณฑ์ทหาร จะเห็นความกลับกลอก มือถือสากปากถือศีลของคนไทย อย่างล่าสุดมีนักร้องดังจับได้ใบแดง บอกเตรียมใจไว้แล้ว พร้อมรับใช้ชาติ
ทั้งที่ผูกสายสิญจน์มาเต็มแขนนี่นะ 555

มีคนเถียงว่าเป็นพิธีกรรมพื้นบ้าน ผู้เฒ่าผู้แก่บ้านเราก็ทำเว้ย จะผูกให้ตอนเจ็บไข้ได้ป่วย ถ้าไปดีมีสุข เขาจะไม่มาผูกกัน แล้วเส้นเดียวก็เกินพอว่ะ

ควรตั้งคำถามได้แล้วว่า "การรับใช้ชาติ" เป็นเพียงวาทกรรมรึป่าว ทุ่มงบประมาณมหาศาล ให้ทหารเกณฑ์/ชั้นผู้น้อย มาช่วยตัดหญ้าล้างรถให้เจ้านาย แล้วมีสวัสดิการในชีวิตให้พวกเขามากแค่ไหน
ทำไมมีคนกลับมาเป็นศพ จากการโดนซ้อม แล้วเอาผิดใครไม่ได้ ไหนบอกลูกผู้ชาย ทำไมกล้าทำแล้วไม่กล้ารับ? ทำไมเด็กหลายคนต้องไปเรียนร.ด.
หรือก่อนจับใบดำใบแดง ทำไมแต่ละบ้านต้องไปบนบานศาลกล่าว หรือเตรียมยัดใต้โต๊ะ

ลูกได้ใบแดงทำไมต้องมีคนเป็นลม หรือล่าสุดมีพ่อเครียดจนผูกคอตาย ระยะเวลาสองปี ชดเชยได้หรือไม่ กับคนที่ต้องไปเกณฑ์ทั้งที่เป็นกำลังหลักในการหาเงินของครอบครัว หรืออนาคตในการเรียนการงานที่พวกเขาเสียไป ....

มีคำถามอีกมากมายที่คลุมเครือ แล้วพวกปากดีตามเม้นต่างๆ จับให้ไปเกณฑ์ทหารก็ไม่กล้าไปน่ะ เกณฑ์ทหารไม่รู้กี่ปี กองทัพมีแสนยานุภาพ นอกจากการทำรัฐประหารมากแค่ไหน หรือเพียงแค่กินงบประมาณมหาศาลโดยทหารการเมืองไปวันๆ

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>243 อ่อนแอก็เกณฑ์ไปเห่าไปก็เท่านั้นทำไรไม่ได้ สุดท้ายทหารก็ยิ้มเยาะ พวกมึงก็เดินเข้ากรมหน้าสลอน

เรียนรด.ก็รอดแล้ว มึงไม่เรียนเองจะโวยวายทำไม
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>245 ไม่ได้สัสเด่วไม่เท่ โดนตัดผม ไม่สมเหตุสมผล ทำไมต้องเรียนเพื่อไม่ต้องเป็น
ไม่ได้ๆ กุต้องต่อต้านทหาร จุ๊บๆ

คือใครจะตั้งคำถาม ใครจะไม่อยากเป็น ใครอยากเรียกร้องให้ยกเลิก มึงอยากทำอะไรมึงก็ไปทำดิวะ กูเรียน รด. กูรอดแล้ว กูจบนะ

"กาลครั้งหนึ่ง พวกเขาปกครองด้วยการให้เสรีภาพการบ่นบนเฟซบุ๊ก"
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"ความโง่เป็นสิทธิ์นะครับ ไม่ใช่หน้าที่"
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

เรื่องไลท์โนเวลเนี่ยกูสรุปให้เลย

มันเริ่มมาจากความกากของวงการนิยายญี่ปุ่น เพราะประเทศห่าเนี่ยแม่งนิยมแต่นิยายผ่านมือถือ(คนญี่ปุ่นพิมพ์ในมือถือเร็วมาก) เพราะฉะนั้นไอ้นิยายที่โผล่ๆ ดังๆ มาได้เนี่ย แม่งก็ไม่ใช่นิยายเลิศเลออะไรนักหรอก ทุกอย่างถูกรวบรัดให้ย่อยง่าย การดำเนินเรื่องมักเป็นบุคคลที่ 1 เพื่อให้ผู้อ่านเข้าถึงอารมณ์ของตัวละครได้ง่ายมากขึ้นไปอีก กลายเป็นว่าทั้งเรื่องมีแต่ความคิดของตัวเอก กับบทสนทนา และแน่นอนว่านิยายประเภทนี้ส่วนใหญ่ไม่ยาวมาก สนพ. ก็คิดสิครับว่าถ้าแม่งพิมพ์รวดเดียวก็ไม่คุ้มสิวะ ซอยเล่มหาแดกดีกว่า (และมีหลายเรื่องที่ยังแต่งไม่จบ ประมาณนิยายติดท็อปเด็กดีล่ะ แต่งไม่จบก็เอามาขายก่อน แฟนคลับเยอะ ซอยเล่มขายกันยาวๆ) ยิ่งประกอบกับวัฒนธรรมอนิเมะของมันด้วย นิยายก็จะกลายมาเป็นแนวๆ กึ่งการ์ตูน (คำว่าการ์ตูนญี่ปุ่นนี่พูดกันโคตรยาวอีก เพราะแม่งมีหลายแนวเหลือเกิน แนวแฟนตาซี รักในโรงเรียน ฯลฯ) เอาเป็นว่านิยายพวกนี้แม่งคือการ์ตูนที่ไม่ค่อยมีภาพก็แล้วกัน

ก็ประมาณนี้ล่ะ สรุปว่าไลท์โนเวลก็คือการ์ตูนที่ไม่ค่อยมีภาพ แต่เอาตัวหนังสือมาใส่แทน และซอยเล่มเล็กๆ ขายตามการตลาดของสำนักพิมพ์ พวกคิโม่ยที่คลั่งไคล้วัฒนธรรมญี่ปุ่นก็จะออกมาอวยกันนักหนาว่านี่คือนิยายเหมือนกัน แต่จริงๆ มันไม่ใช่ไง ไอ้ห่า มึงจะเอาเศษกระดาษที่เขียนว่า "อ๊ะ" "โอ๊ย" "อะไรกันเนี่ย" "มะ- ไม่ได้ตั้งใจนะ" มาเปรียบเทียบกับนิยายดีๆ ได้ไงวะ

ส่วนไอ้คำว่า "เรื่องที่คุณคิดว่าเป็นไลท์โนเวล มันก็คือไลท์โนเวล แต่ไม่จำเป็นว่าทุกคนจะต้องเห็นด้วยเสมอไป" มันเสร่อว่ะ เห็นกันอยู่ชัดๆ ว่าอะไรคือไลท์โนเวล อะไรไม่ใช่ มึงเอาแฮร์รี่ พอตเตอร์มาซอยเล่มทำเป็นไลท์โนเวลได้เหรอ LOTR ล่ะ ไอ้ไลท์โนเวลกากๆของมึงมันมีปัญญาเขียนบทบรรยายจริงจังได้อย่างเขาไหม แล้วไม่ต้องกระแดะหาตัวอย่าง 1 ใน 1000 มาให้กูดูนะ กูพูดถึงภาพรวมของเรื่องโว้ย

https://fanboi.ch/netwatch/3558

>>250 เกี่ยวห่าไน

ข้อใดเจ็บปวดที่สุด
ก. โดนต่อย 1 หมัด
ข. โดนขโมยเงิน 1 พัน
ค. โดนบังคับดูหนังพจน์ อานนท์ 1 เรื่อง

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

วันนี้ได้ยินคำว่า "อย่างนี้แหละ เป็นลูกจ้างเค้ามันเหนื่อย ไม่เหมือนเจ้าของกิจการ" อยากจะบอกว่า ถ้าคุณเป็นเจ้าของกิจการแล้วคุณไม่เหนื่อย มันต้องมีอะไรผิดปกติอ่ะครับ

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"ไม่ได้เปนตุ๊ด แค่เปนรับ"
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

หลายคนชอบกินเค้ก Red Velvet แต่อาจไม่รู้ว่า เค้ก Red Velvet ในปัจจุบันนี้ แทบทั้งหมดเป็น Red Velvet แบบสังเคราะห์ทั้งนั้น หรือพูดแบบคอนเซอร์เวทีฟสลิ่มสน็อบก็ได้ว่าเป็นเค้ก Red Velvet ปลอมๆ

เค้ก Red Velvet สมัยก่อนโน้นๆๆ จะใช้ venegar หรือน้ำส้มสายชูมาทำปฏิกิริยากับโกโก้ ซึ่งในโกโก้จะมีสารที่เรียกว่า 'แอนโธไซยานิน' (Anthocyanin) อยู่ เจ้าสารตัวนี้แหละครับ ที่มีสีแดงสดๆ (มันคือตัวการทำให้ราสพ์เบอรี หรือกะหล่ำปลีสีแดง มีสีแดงสดๆ)

แต่แอนโธไซยานินนี่ มันจะแดงถ้าอยู่ในสภาวะที่เป็นกรดนะครับ (อันนี้คล้ายๆเรื่องกรดด่างกับอัญชันที่เราเรียนกันสมัยก่อน) ถ้ามันอยู่ในสภาวะที่เป็นเบส (หรือด่าง) มันจะเป็นสีน้ำตาล คือไม่แดงสด

ทีนี้เค้ก Red Velvet สมัยก่อน เขาจะใช้ Vinegar หรือไม่ก็ Buttermilk (หรือทั้งสองอย่าง) ซึ่งจะมีความเป็นกรดสูง ก็เลยทำให้แอนโธไซยานินเปล่งประกายความแดงออกมาได้ดี แล้วความเป็นกรดที่ไปทำปฏิกิริยากับ Baking Soda ก็จะทำให้ได้ฟองก๊าซดันขึ้นมา เนื้อเค้กเลยมีรูพรุนละเอียดๆ ผลก็คือได้เค้กแบบ Red Velvet จริงๆขึ้นมา

แต่ Red Velvet สมัยนี้ ทำแบบเดิมไม่ได้กันแล้ว เพราะว่ากรรมวิธีผลิตโกโก้ยุคใหม่ เขาใช้วิธีอัลคาไลน์ เพื่อทำให้โกโก้ไม่เป็นกรด จะได้มีสีน้ำตาลเข้มล้ำลึก ดู 'แพง' ผลลัพธ์ก็คือ เราทำเค้ก Red Velvet แบบเดิมไม่ได้ พวกเชฟในยุคหลังๆ (คือตั้งแต่ราวๆยุคสามศูนย์เป็นต้นมา) ก็เลยหันมาใส่ Beet Juice แทน แต่ที่ร้ายกว่านั้นก็คือ ยุคนี้คนก็ใส่สีผสมอาหารกันลงไปเพื่อให้มันแดง

สรุปก็คือ เค้ก Red Velvet ส่วนใหญ่ ไม่ได้แดงดั้งเดิมหรอกนะครับ แต่แดงแบบปรุงแต่ง ซึ่งก็ต้องบอกไว้ว่า ถ้าใครอยากกินก็ได้นะครับ ไม่มีปัญหาต้องมาเหยียดกันว่าไอ้นั่นถูกไอ้นั่นผิด แต่ก่อนกิน ถ้ารู้ที่มาของมันเสียหน่อยก็น่าจะช่วยให้อร่อยขึ้น (หรืออาจอร่อยน้อยลงก็แล้วแต่)

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"กระบะสองตอนราคา 6 แสน ก็ ทาทา กับ โฟตอน ไง ..ก็ไม่เอาอีกนั่นแหละ ใช่มั้ย ก็มันไม่หล่อ คือ เงื่อนไขคนจนประเทศไทยเราเยอะไง คือรถต้องหล่อด้วยไง"
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>256 คนจนไม่ได้ต้องโง่นี่หว่าจะได้เอาเงินซื้อไปซื้อขยะวิ่งได้ ไอ้ห่า คิดได้ไงวะ

>>256 เหมือนถูกโควทมาให้โดนด่า

ตกต่ำ ย่ำเท้า อยู่กับที่
กี่ปี โดนขัง น้ำตาไหล
เกมส์แล้ว เกมส์อีก แก๊งค์ถอดใจ
คนดำ ไงเล่า ที่เล่ามา

ชายหนึ่ง ขอด้วย ช่วยเชื้อชาติ
ทุ่มเท เหงื่อปาด ขออาสา
สดรถเรือ ล่องมาจาก อาบูจา
เขามากู้ ศรัทธา ที่ฮาร์เล็ม

บัดดล ชาวแก๊งค์ แปรเปลี่ยน
เพราะมี ท่านเซียน ช่วยปรึกษา
เฮโรอีน โคเคน กัญชา
คนดำ สุขอุรา ค้าขายดี

บุกถล่ม เม็กซิกัน จำได้ไหม
ขยายถิ่น ออกไปไกล แสนสุขี
สันติบาล อำนวยทาง เราก็มี
เพราะลูกพี่ ซามูเอล บัญชาการ

พอพี่พลาด เข้าทาง บางพวก
โดนรุมจวก เลื่อยขา แทงหลัง
ได้ที ยัดของกลาง เพิ่มเป็นลัง
กลุ่มที่เริ่ม ใครกัน เรารู้ดี

ซามูเอล สร้างทีม มีระบบ
เคารพ ยอมรับ ทุกเฉดสี
ดำมาก ดำน้อย ดำกำลังดี
หวังของพี่ สร้างยุคทอง ของคนดำ

บัดนี้ ซามูเอล จำใจจาก
ต้องพลัดพราก เนื่องโดน สองจำหน่าย
ตัวกระผม พร้อมทุ่มเท ทุกแรงกาย
รวมแรงใจ สืบสาน ซามูเอล

....จามาล แบล๊คแมน....
4 เม.ย. 60

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"การที่ข่าวชิน ชินวุฒิ ออกมาให้สัมภาษณ์ขอบคุณการเป็นทหาร ในขณะที่ข่าวทหาร 10 นายไปก้มกราบแม่ของนายทหารที่ถูกซ้อมจนเสียชีวิต ก็เกิดขึ้นในวันเดียวกันนี่มัน..."
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"รีวิวสัมภาษณ์ทุนรัฐบาลเกาหลี (ภาคจบ) คำเตือน 3 หน้า A4++
หลังจากรู้ตัวว่าติดรอบสัมภาษณ์แล้ว วันต่อมาก็ได้อีเมลจากศูนย์การศึกษาเกาหลี โทรมาแสดงความยินดี พร้อมบอกว่า เอกสารกูยังไม่ครบ ยังขาดผลคะแนน IELTS ตัวจริง เขาบอกว่าตัวถ่ายเอกสารใช้ไม่ได้ และสูจิบัตรกูยังไม่ได้ให้กงสุลรับรอง และสุดท้ายคือขอจดหมายแนะนำตัวอีกฉบับละ 3 ชุดที่มีลายเซ็นอาจานทั้งหมดนี้ต้องส่งมาถึงสถานทูตในวันภายในวันศุกร์ก่อนวันสัมภาษณ์จริง (28 มีนา) หรือไม่ก็ถือมาวันสัมภาษณ์เลย ทั้งหมดนี้กูมีเวลาประมาณ 1 อาทิตย์เศษๆ นับจากได้วันที่ได้รับโทรศัพท์จาก จทน.ศูนย์การศึกษาในวันพฤหัสที่ 16 มหากาพย์การเตรียมเอกสารทุนจึงเริ่มขึ้นอีกครั้ง
เตรียมเอกสาร
เริ่มจากคะแนน IELTS ก่อน เพราะเขาบอกจะเอาตัวจริง ซึ่งแม่งจะเอาตัวจริง แต่ถ้ายื่นตัวจริงไปแล้ว กูจะขอตัวจริงอีกไม่ได้ จทน.ศูนย์การศึกษาฯ บอกว่างั้นต้องมีตราประทับ true coppy จากกงสุล หรือสถาบันที่ออกผลคะแนนให้ กูก็ เออ โอเค งั้นเดี๋ยวเอาไปให้กงสุลทำพร้อมกับสูติบัตรและกัน ต่อมาจดหมายแนะนำตัว ฉบับแรกไม่มีปัญหา ส่วนฉบับที่สองซึ่งเป็นของอาจานคณะท่านหนึ่งน่าปวดหัวเล็กน้อย เพราะแกจะไปเกาหลีกลับ 25 นั่นหมยความว่ากูต้องถือไปวันสัมภาษณ์ ก็โอเค ไม่เป็นไร แต่ก็ถือว่าชิวเฉียด
วันจันทร์ที่ 20 เริ่มหาข้อมูลว่าการรับรองการแปลเอกสารมันต้องทำยังไงบ้าง จะโทรไปถามกงสุล แม่งก็ไม่มีใครรับสาย พบว่ามีหลายบริษัทมากที่รับแปล แบบ 1 วันได้รับเลย ราคาตกอยู่ที่พันกว่าบาทต่อฉบับ ปรึกษาเมียว่าจ้างเขาแปลเลยดีไหม เมียด่ากลับมาว่าใช้ตังสิ้นเปลือง ก็เออ เชื่อเมีย เพราะเราก็แปลมาเองแล้ว พอวันพุธก็หอบเอกสารไปที่กงสุลแจ้งวัฒนะ ขึ้นไปแผนกรับรองเอกสาร ตอนเดินผ่านเคาเตอร์รับแปลเอกสารของกงสุล ก็คิดว่า เอ๊ะ ให้เขาเช็คหน่อยดีป่ะวะ เผื่อว่าที่กุแปลมามันผิด แต่เห็นว่าตอนยื่นแม่งมีคนยื่นต่อแถวอยู่ตรงป้าย “ตรวจสอบเอกสาร” กูก็เออ วางใจ พอถึงคิวกู จทน. ก็ไล่ให้ไปถ่ายสูติบัตร (ฉบับภาษาไทย) มาใหม่ แล้วบอกว่าไม่ต้องเซ็นรับรองเอกสารถูกต้อง กูก็ยิ่งวางใจว่า เออ แสดงว่าแม่งตรวจจริง
พอถามว่าจะรับรองผลคะแนน IELTS จนท.บอก กงสุลไม่มีบริการนี้ อ่าวสัส กูโดนหลอก บอกกูต้องไปติดต่อกับสถาบันที่กูสอบเอง อ่าๆ เครๆ แล้วก็ถามว่าจะเอาด่วนไหม ถ้าด่วน 800 ได้บ่ายวันนั้นเลย ถ้าไม่ด่วน 400 บาท รอ 2 วันทำการนั่นคือวันศุกร์ อืม ไม่เป็นไรรอได้ แถมต้องกลับไปทำงานต่อด้วย สรุปวันนั้นโดนไป 800 บาท เพราะให้รับรองทั้งฉบับแปลและฉบับภาษาไทย
วันพฤหัส ไปติดต่อศูนย์สอบ IELTS โดนฟันอีก 550 บอกเป็นค่า EMS กูแบบ มึง ให้กูถือไปเองได้มะ เงินเดือนกูเพิ่งออกวันที่ 25 ฝากกับเมีย 5000 โดนค่าโน่นค่านี่ไปจนตอนนี้เหลือไม่ถึงหมื่นต้องใช้ถึงสิ้นเดือน แต่ จนท. ไม่เห็นใจ บอกจะส่งไปให้เอง เออ เรื่องของมึง
วันศุกร์ ไปกงสุลด้วยความลัลล้า เพื่อพบว่ากู “แปลผิด” แม่งเอาดินสอวงสูติบัรภาษาอังกฤษกูพร้อยไปหมด แล้วบอกให้ไปแก้มาตามนี้แล้วมายื่นใหม่ แต่รอบนี้ถ้ายื่นเช้าบ่ายได้เลย กูไม่อ่านด้วยซ้ำว่าแม่งให้กูแก้อะไร รีบวิ่งลงมาที่แผนกรับแปลเอกสาร แล้วยื่นให้เขา พนักงานบอก 300 บาทได้วันจันทร์ตอนบ่ายสอง อื้ม โดนอีกแล้วกู แต่ก็ต้องยอมป่ะวะ

(ต่อเม้นล่าง)

วันจันทร์ บ่ายสอง โทรไปหาฝ่ายแปลเอกสาร (แม่งให้เบอร์มือถือมา ไม่ต้องนั่งคุยกับ operator นับว่าเป็นความฉลาดที่สุดของหน่วยงานราชการไทย) แม่งบอก ยังไม่ลงมา ตอนบ่ายสามครึ่งให้โทรมาใหม่ ฮืมมมม ได้ๆ รอๆ บ่ายสามครึ่งโทรไปอีกรอบ บอกว่าได้แล้ว มารับได้เลย กูถามว่าออฟฟิสมึงปิดกี่โมง แม่งตอบ บ่ายสี่ แต่จะรอถึงสี่ครึ่ง แล้วกูอยู่ห้วยขวาง แล้วการจราจรที่ศูนย์ราชการช่วงเย็นนี่แม่งแจ้งมรณะชัดๆ กูก็เออ ไม่เป็นไร เด๋วพรุ่งนี้เช้าไปเอา เย็นวันนั้นต้องไปรับจดหมายแนะนำตัวจากอาจานที่เพิ่งกลับจากเกาหลี เลยชวนอาจานกินข้าวเย็นแถวๆ ม. บอกแกว่าจะเลี้ยงฟูจิ แต่เป้าหมายจริงๆ คือให้แกติวก่อนสัมพาด เรียกได้ว่าคุ้มค่าฟูจิพอสมควร เพราะอาจานแกไกด์ให้ทุกอย่าง ต้องตอบแนวไหน ถ้าถามเรื่องมหาลัยควรตอบยังไง โดนไป 700 บาท สำหรับค่าความรู้ที่ฟูจิ

พอกลับมาบ้าน เมียแนะนำให้ลองเอาชื่อแคนดิเดตไปเสิร์จเพราะ “รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง” ได้รับรู้ถึงความน่ากลัวของ Big Data ก็คราวนี้ จากแคนดิเดท 14 คน กูเจอข้อมูล 13 คน มาจาก กต. 1 กระทรวงการคลัง 1 เด็กจบใหม่ ชนิดที่ว่าใส่ชุดนักศึกษามาสัมภาษณ์ 5 คน อาจานมหาลัย 3 คน (เป็น ป.เอก หมด) จทน.ศูนย์วัฒนธรรมเกาหลี 1 ทหาร 1 พบว่าแต่ละคนจะมีความเชื่อมโยงกับเกาหลีไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ถ้าไม่ทำงานในองค์กรเกี่ยวกับเกาหลี เคยเรียนภาษาเกาหลี เป็นติ่งเกาหลี ก็เคยไปทำหน้าที่เกาหลีมา มีแต่พี่ทหาร แต่พี่แกเป็นคนเอาผลิตภัณฑ์ของศูนย์ศิลปาชีพบางไทร (ของ 902) ขึ้นมาขายออนไลน์ ถือว่าน่ากลัวไม่น้อย

วันอังคาร (วันสัมภาษณ์) ดิ่งไปเอาเอกสารที่กงสุลแต่เช้า ศิริรวมแล้วกูต้องไปกงสุล 3 รอบถ้วน แต่ละรอบค่ารถไม่ต่ำกว่า 200 บาท รอบไหนรีบ ต้องขึ้นแท็กซี่ ขึ้นทางด่วนก็บวกไปอีกเท่าตัว มาถึงสถานทูต เขาก็ให้นั่งรอในห้องรับรอง คนแม่งอยู่กันเต็มไปหมด แต่ทุกคนแม่งเงียบจนได้ยินเสียงคอมมเพรสเซอร์แอร์ และเขาจะเรียกไปที่ละ 4 คน ไอสี่คนนี้ก็ต้องไปนั่งรอหน้าห้องสัมพาดต่ออีกทีเพราะเขาสัมพาดทีละคน ใช้เวลาประมาณรอบละ 10-15 นาที ซึ่งกูได้เป็นเซ็ตสอง

ตอนเซ็ตกูโดนเรียกเข้าไป ก็มี จทน. สาวเกาหลีหน้าตาน่ารัก เดินมารับแล้วก็ถามว่า “ผุ้เกาหลีได๊ไหม่ก๊ะ” กูก็ส่ายหน้าหงึกๆ แต่อีกสามคนแม่งเสือกพยักหน้ากันหมด แล้วนางก็พูดภาษาเกาหลียาวๆ กูก็อึ้งดิ ส่วนอีกสามคนก็ “อ้าๆ ๆ ๆ” อ้า พ่องมึงดิ กุฟังไม่รู้เรื่อง พอนางพูดภาษาเกาหลีจนสาแก่ใจ นางก็หันมาคุยกับกู “ใช่เวลาปรามานคนละ 10 ถืง 15 นาที” อ่าวไอสัส แล้วทำไมมึงพูดไทย หรืออีกสามตัวที่เหลือมึงฟังไทยไม่รู้เรื่อง? ใจความหลักของนางก็คือ “ตอนเข้าห้องไป ให้แนะนำตัว ชื่อ งานที่ทำ และสถาบันที่จบ เหตุผลที่ต้องการสมัครทุนนี้ เพราะกรรมการจะไม่ถาม” อ่า โอเค เก็ต

ในห้องสัมพาด (นี่คือคำถามจริง และคำตอบของกู ทุกอย่างเป็นภาษาอังกฤษ)
อ่าใช่ๆ กูต้องเริ่มก่อนสินะ ก็ว่าไป ชื่อไร จบไร ตอนนี้เป็นนักข่าว ส่วนเหตุผลที่สมัครเพราะ สัมผัสได้ว่าสื่อไทยแม่งเหี้ยมาก ยิ่งพอในยุคดิจิตอล ความเหี่ยก็ยิ่งทวีคูณ เลยอยากรู้ว่าเกาหลีในฐานะที่มีอุตสาหกรรมสื่อออนไลน์ที่โตมาก รับมือกับปัญหาเหล่านี้อย่างไร เหตุผลที่สองคือ กูมีความฝันจะจรรโลงประชาธิปไตยให้กับประเทศนี้ อยากไปเรียนรู้ว่าเกาหลีทำยังไงถึงสามารถสร้างวัฒนธรรมทางการเมืองที่เข้มแข็งได้ เพราะนับแต่อดีตจนปัจจุบัน ทั้งเอกราช การเลือกตั้ง การล้มของระบอบทหาร ทุกอย่างเกิดจากการลุกขึ้นมาเคลื่อนไหวของประชาชนเกาหลีทั้งสิ้น นอกจากนี้ ในฐานะที่กูจบรัฐศาสตร์มา กุพบว่าเกาหลีน่าสนใจในเรื่องวัฒนธรรมการรับผิด มีการตั้ง Truth and reconciliation commission ในปี 2005 เพื่อสอบสวน และชำระประวัติศาสตร์ ภายในเวลา 5 ปี แม่งเขียนรายงานเกือบ 30 เหตุการณ์ ไล่ย้อนไปตั้งแต่ยุคที่ญี่ปุ่นปกครอง ผิดกับไทย มีเหตุการณ์นองเลือดกี่ครั้ง ก็นิรโทษกรรม ไม่มีใครเคยถูกดำเนินคดี กูคิดว่านี่ไม่ใช่รากฐานของประชาธิปไตย หากเอาแต่ลืมเรื่องราวในอดีต และคิดแต่จะก้าวไปข้างหน้า สุดท้ายความรุนแรงก็ต้องเกิดขึ้นอีก

(ต่อเม้นล่าง)

“คุณสมบัติอะไรที่ทำให้คุณเป็น outstanding candidate”
กูคาดไว้แล้วว่ากูต้องโดนคำถามแนวๆ นี้ กูเลยลองเอาชื่อแคนดิเดทคนอื่นๆ ไปเสิจในกูเกิ้ล แล้วพบว่า 1 กูเป็นคนเดียวที่ทำงานด้านสื่อ แปลว่ากูสามารถเสริมศักยภาพของสื่อเกาหลีในประเทศไทยได้ ทุกวันนี้คนเสพสื่อเกาหลีจริง แต่แม่งเสพกันแต่เคป๊อบ โอ้ปป้า ซีรี่ ไม่มีใครสนใจข่าวสารหรือ hard content เลย ซึ่งกูสามารถเข้ามาช่วยเสริมตรงนี้ได้ ทำให้คนไทยสามารถติดตามข่าวสาร และสถานการณ์ในเกาหลีได้อย่างทันเหตุการณ์มากขึ้น และ 2 คือกูเป็น NGO คนเดียวในหมู่แคนดิเดท ที่ทำงานด้านการส่งเสริมประชาธิปไตยและสิทธิมนุษยชน ฉะนั้นการที่มึงให้ทุนก็จึงเท่ากับเกาหลีสนับสนุนประชาธิปไตยของไทยด้วย

“คุณกำลังจะบอกว่าถ้าเราให้ทุนคุณ เท่ากับการส่งเสริมประชาธิปไตยของไทยหรอ?”
ใช่ครับ

“แปลว่าคุณอยากจะกลับมาทำงานที่เดิม”
ใช่ผมหวังอย่างนั้น

“ทำไมถึงเลือกแต่มหาวิทยาลัย Yonsei”
มีสามเหตุผล 1 กูอ่านหลักสูตรของมหาลัยนี้ แม่งละเอียดบอก ระบุทุกอย่าง ทำให้กูรู้ว่ากูจะไปเรียนอะไร ต่างจากมหาลัยอื่นที่หลักสูตรสังคมศาสตร์แม่งไม่อธิบายเหี้ยอะไรเลย 2 ชื่อเสียงมหาวิทยาลัยเพราะ Yonsei แม่งติดอันดับ top 3 ของเกาหลี หรือ SKY (SNU, KU และ Yonsei) แต่ที่สำคัญที่สุดคือข้อ 3 ในอดีต ขบวนการนักศึกษาของมหาลัยนี้มีส่วนอย่างมากในการเรียกร้องประชาธิปไตยของเกาหลีมาก อย่างเหตุการณ์ที่มีนักศึกษา Yonsei ถูกซ้อมจนตายในสมัย Chum Doo Hwan สุดท้ายเหตุการณ์ดังกล่าวนำไปสู่การสิ้นสุดของระบอบเผด็จการทหาร และการเลือกตั้งอย่างเสรี มหาลัยที่สามารถสร้างสิ่งเหล่านี้ต้องมีความเชื่อมั่นใจหลักการประชาธิปไตยที่เข้มข้นมาก

“แล้วจะไปเรียนอะไร ด้านสื่อ หรือการเมือง”
จริงๆ ก็สนใจทุกอย่างแหละ อย่างที่บอกกูอยากศึกษาวัฒนธรรมทางการเมืองของคนเกาหลี ซึ่งมันเป็นผลผลิตจากระบบการศึกษา สื่อ ระบบการเมือง วัฒนธรรมร่วมสมัย แต่แน่นอนว่าเรื่องสื่อกับการเมืองก็เป็นประเด็นหลักที่กูสนใจศึกษา

“ไม่รู้ภาษาเกาหลีเลยหนิ คิดว่าจะเป็นปัญหาไหม”
กูเป็นคนช่างพูด (พูดมากนั่นแหละ) กูคิดว่ากูต้องผลักดันตัวให้สื่อสารกับคนรอบตัวกูให้ได้ อีกอย่างทุนนี้จะให้กูเรียนภาษาก่อน 1 ปีเต็ม ซึ่งกูว่าแม่งเพียงพอให้กูสามารถเรียนจนอยู่ในระดับที่เอาตัวรอดได้ ใช้ชีวิตประจำวันได้

“คิดยังไงกับภาษาเกาหลี”
(เชี่ยยากหว่ะข้อนี้ ที่อยากกตอบคือ แม่งเป็นภาษาที่มีความโฉงฉ่างเหมือนจีน และมีความงุงิน่ารำคาญเหมือนญี่ปุ่น) เออ เท่าที่ผมรู้นี้ โครงสร้างภาษาของเกาหลีมีความใกล้เคียงกับไทย คือมีสระ มีวรรณยุกต์ กูเลยคิดว่าไม่น่าจะเรียนยาก

“คุณเปลี่ยนมหาลัยหรอ ในเอกสาร มีอยู่จุดหนึ่งที่คุณเขียนว่าอยากไปเรียนที่ Dongguk University”
(เชี่ย ความโป๊ะ ความพัง ความสะเพร่า) เออครับ คือชื่อหลักสูตร political communication มันน่าเรียนหน่าครับ แต่เสิจไปเสิจมา แม่งมีแต่หลักสูตรภาษาเกาหลี ก็เลยเปลี่ยนมา Yonsei ดีกว่า ขอโทษสำหรับข้อผิดพลาด

“ขอบคุณครับ”
อ่าวเห้ย เสร็จแล้วเรอะ คือกูเตรียมเรื่องมาพูดเยอะมาก ประมาณ 2 หน้ากระดาษ พูดไปได้ไม่ถึงครึ่งเลย ความรู้สึกแรกหลังออกจากห้องสอบคือ รู้สึกว่ากูเร็วกว่าคนอื่นๆ คือก็ไม่ได้จับเวลาเป็นเรื่องเป็นราวหรอก แต่รู้สึกว่าแม่งเร็วกว่าคนอื่นๆ แล้วก็นั่นแหละ ตกรอบครับ

ถามว่าเสียใจไหม ก็เสียใจแหละ แต่ที่เสียมากกว่า คือเสียดายตัง T_T แต่ก็ถือซะว่าเป็นประสบการณ์ พอมานั่งทบทวนว่าที่ตอบไปมันใช้ได้ไหม ก็พบว่า เออ จริงๆ มันก็น่าจะตอบได้ดีกว่านี้ แต่ก็นั่นแหละ ซือหม่าอี้เคยกล่าวไว้ “คนทำ สวรรค์ลิขิต” หากทำดีที่สุดแล้ว ก็จงปล่อยให้มันเป็นไป หากสำเร็จก็ดีใจกับมัน และคิดว่าเป็นเพราะความสามารถของตัวเอง แต่หากไม่ ก็โทษซะว่าสวรรค์ยังไม่เป็นใจ #เทียนลี่"
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"เดอะเฟสมาถึงจุดที่ต้องเดินแบบเป็นพรีเซนเตอร์ผ้าอนามัยกลิ่นดอกซากุระแล้วครับ คอนเส็ปคือจิ๋มหอม"
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>261 มึงคืนดีกับเมียแล้วเหรอ

ความสุขจากการให้
**********************

วันนี้เป็นวันหยุด วันแห่งความสุขของทุกคน

ผมขอให้ความเห็นประการหนึ่งเผื่อทำให้คุณมีความสุขมากขึ้นกว่าเดิม

ผมมีความเชื่อว่าการให้คือความสุข

เวลาว่างผมมักจะไปที่สวนสาธารณะหรือตามสนามเด็กเล่น หาม้านั่งมุมดีๆนั่งผ่อนคลาย เวลาเด็กๆวิ่งผ่านมาใกล้ๆ ผมก็จะยื่นพันลำให้คนละมวน

ถ้าพวกเขาถามว่า ให้เขาทำไม

คำตอบของผมคือ ผมสอนการให้เพื่อให้พวกเขารู้จักการแบ่งปัน

ให้แล้วมีความสุขทันทีครับ

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

ทำไมวงการการ์ตูน,เกม,อนิเมะญี่ปุ่นถึงโตกว่าไทย

ทั้งที่ไอ้เรื่องที่ผู้ใหญ่มองการ์ตูนเป็นเรื่องของเด็กๆ ที่ญี่ปุ่นก็มีเหมือนเมืองไทย
แต่ทางโน้นเขาแก้ด้วยการทำให้มันมีคุณค่า มีราคา ทำเงินได้

ส่วนเมืองไทย เวลาผู้ใหญ่บอกว่าการ์ตูนเป็นเรื่องของเด็กๆที ก็มีแต่เกรียนวัยเห่อออกมาดิ้นพราดๆ ตั้งกระทู้ด่าผู้ใหญ่เป็นไดโนเสาร์จนหนำใจ
แล้วก็กลับไปโหลดของฟรีมาดู

ทุ้ย!!!

#มิตรสหายโม่งท่านหนึ่ง

"ได้ยินข่าวแว่วๆ จากวงใน กต. มาว่า ปีนี้คัดเด็กรอบสุดท้ายออก2คน เนื่องจากไปตรวจในเฟซบุ๊กแล้วเห็นว่าคนหนึ่งเป็น LGBT อย่างเปิดเผย (เป็นตุ๊ด) ส่วนอีกคนหนึ่ง (ผู้หญิง) ถ่ายรูปชุดบิกินี่ลงเฟซบุ๊ก ถือว่าไม่เหมาะสมกับภาพลักษณ์กระทรวงต่างประเทศ"
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

Sinkhole Effect : เมื่อการแข่งขันสูงขึ้นและเร็วขึ้น ... ผู้เล่นเดิมที่ครองตลาดอยู่ก่อนหน้านี้ทำท่าจะสู้ผู้เล่นใหม่ไม่ไหว ... เลยใช้วิธีควบรวมกิจการให้ใหญ่ขึ้นจนคิดไปว่าล้มไม่ได้ ... แล้วแอบเข้าทาง Regulator ให้ช่วยออกกฎประหลาด ๆ เพื่อควบคุมผู้เล่นรายอื่นไม่ให้รุกตลาดได้เร็วกว่าตัวเองจะตามทัน ... ในขณะที่พยายามแย่งชิงเค้กกันด้วยโปรโมชั่น ... สุดท้ายบีบออกมาทางผู้บริโภคที่ดูเหมือนจะจ่ายถูกแต่จริง ๆ แล้วมีรายละเอียดที่แพงขึ้นเรื่อย ๆ ขณะที่คุณภาพของการบริการแย่ลงไปทุกที ... บทความนี้พูดถึงเส้นทางของธุรกิจอย่าง United Airlines แต่อ่านดูแล้วพวกเราน่าจะคุ้นกันมากเลยในหลายอุตสาหกรรมของบ้านเรา

.

กรณีล่าสุดที่เอาเจ้าหน้าที่มาลากผู้โดยสารลงจากเครื่องเพราะ Overbooking ประกาศให้ผู้โดยสารสละที่นั่งเพื่อแลกกับห้องพักชดเชยแล้วไม่มีใครยอมเสียสละที่นั่ง เลยสุ่มเลือกผู้โดยสารผู้โชคร้าย พอเขาไม่ยอมลงก็ลากเขาลงไปนี่มันย้อนกลับไปให้เห็นกระบวนการนี้เลย ... ถ้าไม่แก้ให้ดีมีสิทธิ์ที่จะถึงกาลอวสานของสายการบินนี้

ข่าวนี้ ทำให้มองเห็นอนาคตของพวกดาราดังๆในปัจจุบันหลายๆคนได้เลย สมัยโน้น วรุฒ นี่ดังประมาณ เคนภูภูมิ หมากปริญ บอยปกรณ์ โฬม โป๊ป เลยนะมึง
ปัญหาคือ สังคมไทยบ้าเด็ก ใครอายุเกิน 30 มักหลุดจากบทพระเอกหมด รายได้หดหาย หนี้สินที่สร้างไว้สมัยดังๆ ก็วนกลับมาเล่นงานจนหมดตัว
นอกจากต้องดังมากจริงๆถึงจะยังเป็นพระเอกต่อได้ เช่น ป๋อ ติ๊ก เคลลี่ (เอาจริงๆ ป๋อ ติ๊ก เคลลี่ ก็เริ่มไม่ดังเท่าเมื่อก่อนแล้ว)

แล้วนักวิจารณ์หนังก็พูดขึ้นพร้อมกันว่า
"ดูก่อน พจน์ อานนท์"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>270 จับไปแข่ง mask single

>>270 นึกถึงเป้อารักษ์ เกิน30ไม่กี่ปีตอนนี้เงียบไปเลย ขนาดมาสายอินดี้น่ะเนี่ย

หาวิธีคัมแบ๊คโดยให้เล่นตัวละครที่มีบทรุนแรงเช่นคุณสดมภ์

"หน้าหนึ่งไทยรัฐวันนี้ไม่มีข่าวแก้ กรณีทหารเปิดเผยข้อมูลเท็จ ไผ่ ดาวดิน หนีทหารมาหลายปี แม้ว่าพ่อแม่จะมีเอกสารการจบหลักศึกษานักศึกษาวิชาทหาร รด. ปี 3 พร้อมกับใบประกาศเกียรติคุณ ซึ่งระบุว่า สิบเอกจตุภัทร์ บุญภัทรรักษา ได้ผ่านการถูกเรียกตัวไปรับใช้ชาติ ในฐานะทหารกองหนุน ด้วยก็ตาม

เพราะอะไร ถึงไม่แก้ เปลืองหน้ากระดาษขนาดนั้นเลยเหรอ หรือมีคนห้าม
กล้าๆ หน่อยเถอะ"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>273 เออพอไปดู หนังเรื่องล่าสุดนี่2554เลยเหรอวะ

>>273 แต่ก็เพิ่งขายอัลบั้มหมดไปนา

ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ เจ้าแม่กุหลาบกราบส้วม
#มิตรสหายท่อนหนึ่ง

ในฟีดมี 95% บอกว่าคนโดนหลอกซื้อทัวร์ญี่ปุ่นโง่ มีแต่ 5% ที่ด่าคนหลอกขายทัวร์ว่าเลว

มนุษย์ไทยควรจะเข้าใจจิตใจและความหวังของคนจนมากกว่านี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในยุคที่ทุกคนมีแต่จะจนลงทุกวัน

และที่น่าเศร้าจากเรื่องนี้คือ ความเชื่อใจมันหายากขึ้นทุกวัน การเล่นกับความหวังของคนมันแย่นะ

มันจะไม่จนลงได้ไงก็แม่งมีแต่หวังรวยทางลัดกันแบบพวกโง่นี้มากขึ้นเรื่อยๆ

นักวิชาการหัวก้าวหน้าไทยไม่ค่อยอยากให้เด็กไทยฉลาดเพราะกลัวจะเด็กไทยจะเป็นฟาสซิสต์ 5555555555555555555555555555555

HIV ปกติมีโอกาสติดเชื้อทางเพศสัมพันธ์ทางช่องคลอดโดยไม่ได้มีการป้องกัน 4-8 ต่อเพศสัมพันธ์หมื่นครั้ง หรือประมาณ 0.04-0.08% (Patel P, et. al, 2014)

>>282
That's not how the probability works...

>>283 แล้วจริง ๆ ควรเป็นยังไงล่ะ

>>284
เท่าที่อ่านมานะ ค่าที่ได้งานวิจัยเขาตีพิมพ์มาอ่ะ มันเป็นค่าความเสี่ยงเฉลี่ย หรือค่าความน่าจะเป็นนั่นแหละ
จริงๆมันใช้ค่าเป็นเปอร์เซ็นต์ แต่เพื่อที่จะให้คนเข้าใจง่ายเลยคูณหมื่นให้ตัวเลยมันกลม อย่าง 4-8/หมื่นครั้ง กับ 0.04%มันก็ให้ความรู้สึกต่างกันอยู่
คราวนี้พอค่าแม่งเป็นความน่าจะเป็นเนี่ย เปอร์เซนต์ที่เห็นมันจะใช้ได้แค่กับการสุ่มครั้งเดียว
พอจะคิดเปอร์เซ็นจริงๆ เขาจะคิดโอกาสการสุ่มเจอหนึ่งครั้ง จากการสุ่มทั้งหมด โดยใช้สมการ
โอกาสการสุ่มเจอหนึ่งครั้ง จากการสุ่มทั้งหมด = 1-(โอการสุ่มไม่เจอ)^จำนวนครั้งในการสุ่ม
เย็ด 1 ครั้ง โอกาศไม่ติด 99.96% โอกาสติดอย่างน้อย 1 ครั้ง 0.04%
เย็ด 2 ครั้ง โอกาศไม่ติด 99.920016% โอกาสติดอย่างน้อย 1 ครั้ง 0.079984%
เย็ด 3 ครั้ง โอกาศไม่ติด 99.880048% โอกาสติดอย่างน้อย 1 ครั้ง 0.119952%
....
เย็ด 100 ครั้ง โอกาศไม่ติด 96.0781751% โอกาสติดอย่างน้อย 1 ครั้ง 3.9218249%
....
เย็ด 1000 ครั้ง โอกาศไม่ติด 67.0266408% โอกาสติดอย่างน้อย 1 ครั้ง 32.9733592%
...
เย็ด 2000 ครั้ง โอกาศไม่ติด 44.9257058% โอกาสติดอย่างน้อย 1 ครั้ง 55.0742942%
...
เย็ด 10000 ครั้ง โอกาศไม่ติด 1.8300988% โอกาสติดอย่างน้อย 1 ครั้ง 98.1699012%
ทั้งนี้พูดเรื่องความน่าจะเป็นแม่งก็อยู่ก็ดวงล้วนๆ ดวงดี สุ่ม10000ครั้งแม่งก็ไม่ติด

เอ่อ ... ถ้าเป็นเรื่องจริงตามที่เล่ามา คุณยังกลัวว่าจะไม่ติดอีกเหรอครับ ผมว่าไม่ต้องตรวจแล้วแหล่ะ น่าจะติดตั้งแต่คนที่ 10 แล้ว เรื่องจำนวนคู่นอนของคุณ จะจริงหรือเท็จก็ไม่สำคัญ แต่ผมจะบอกความรู้ไว้ให้ล่ะกัน เพื่อใครมาอ่านจะได้เป็นประโยชน์

โอกาสที่คุณจะติดเชื้อเอดส์จาก ผู้หญิงธรรมดาทั่วไปมีมากกว่า ผู้หญิงขายบริการน่ะครับ เพราะผู้หญิงที่มานอนด้วยฟรี ๆ ไม่ว่าจะเจอใน รร ในมหาลัย หรือในผับ ล้วนแต่มีความเสี่ยงสูง เพราะพวกเธอไม่ได้ตรวจโรค และไม่ได้ระมัดระวังตัวกับเรื่องพวกนี้ แถมยังเปลี่ยนแฟน เปลี่ยนคู่นอนไปเรื่อย ๆ คิดดูครับ ต่อให้เคยมีแฟนมาแค่ 1-2 คนแต่ถ้าเธอไม่ได้ป้องกัน ก็คือรับความเสี่ยงมาเต็ม ๆ ต่างจาก ผู้หญิงขายบริการ ที่ต้องบังคับลูกค้าใส่ถุงยาง เรียกว่า ผ่านมา 100 แต่ป้องกันทั้ง 100 และพวกเธอก็ต้องทำการตรวจเลือดและ เอาผลตรวจส่งให้ร้านทุกเดือนเพื่อยืนยัน ความปลอดภัย เพราะร้านค้าจะเสียหายมากถ้าลูกค้าติดเอดส์จากสาว ๆ ที่ร้านไป เรียกว่า มีการ คิวซี มาแล้วในระดับพอสมควร มันอาจจะฟังดูแปลกที่ กลายเป็นว่า ผู้ชายที่นอนกับ หญิงขายบริการกลับมีความเสี่ยงที่จะติดเอสด์ น้อยกว่า ผู้ชายที่นอนกับผู้หญิงธรรมดา ที่เปลี่ยนแฟนบ่อย ๆ แต่มันเป็นแบบนั้นจริง ๆ ครับ หวังว่าที่ผมบอกคงมีประโยชน์กับคนที่ได้อ่านบ้างน่ะครับ จะได้ระวังตัวกันถูก

Me : Guess what United Airline's hobby
Doctor : Beats me
Me : Yes
Doctor : oh

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

สมัยเรียนมหาลัย (Univ. of Tsukuba, ญี่ปุ่น) มีวิชาชื่อประมาณว่า Software Techniques (ソフトウェア技法 -- จริงๆ คือประมาณว่า Software Design & Construction Techniques) สอนโดยอาจารย์ที่มากประสบการณ์ที่สุดในคณะคนหนึ่ง (Prof. Ida)

แล้ววิชานั้นสอนโดยใช้ภาษา Scheme (เป็น Dialect หนึ่งของ Lisp ... ที่ออกแบบภาษาและเครื่องมือเอาไว้ใช้สำหรับสอนโดยเฉพาะ -- ในขณะที่พวก Clojure เอาไว้ใช้ทำงานจริงมากกว่า) และใช้หนังสือเล่มนี้เป็นหลัก

"How to Design Programs : An Introduction to Programming & Computing" มีให้อ่านออนไลน์ทั้งเล่มที่ http://www.htdp.org

สมัยนั้นถึงจะบ้า Functional Programming อยู่พอควร (ที่มหาลัยมีสอน FP ใช้ภาษา ML เป็นวิชาคู่กับ Discrete Structures ... เรียกว่าเนื้อหาค่อนข้างจะ mirror กันอยู่ ไปเรียนทฤษฎีและ math ใน DS แล้วก็มาเขียนใน FP ... แล้วส่วนตัวก็บ้า Haskell กับเพื่อนๆ ก๊วนที่สนิทกัน ถึงขนาดไปเขียน Haskell-Like List Comprehension ใช้เองใน Ruby, Python) แต่จริงๆ ก็ยังไม่เก็ทเท่าไหร่ ว่าทำไมวิชา Software Design/Construction Techniques ถึงใช้ Scheme

เพราะวันนั้น (ด้วยความด้อยประสบการณ์) เวลาคิดถึงพวก Software Design จะคิดถึงพวก Design Patterns, Design for Large Scale OOP อะไรพวกนี้มากกว่า ....

วันนั้นถ้าเป็นบ้านเรา นี่คงจะโดนสังคมประนามไปแล้ว เรียน Scheme ไปแล้ว จะไปทำงานอะไรวะ ไม่เห็นมีที่ไหนใช้เลย (จริงๆ ก็คงโดนตั้งแต่การเรียนที่ไม่เน้น industrial tools แล้ว .... มหาลัยบ้าอะไร ไม่สอน Java ไม่สนใจ C++ ไม่สอน SQL server ไม่มีใครพูดถึง AppServ, WAMP/LAMP Stack ฯลฯ)

แต่วันนี้บอกตรงๆ เลย อยากกลับไปกราบอาจารย์มากจริงๆ ที่สอนเรื่องพวกนี้ให้สมัยเรียน เพราะว่ามันมีผลมหาศาลมากเวลาคิด Software Architecture Patterns สมัยใหม่ ....

คือวันหนึ่งวันนี้โลกของ Imperative Language มันตาม Functional ทันในหลายๆ เรื่อง โดยเฉพาะในแง่ของ Abstraction Flexibility, Modularity, Data/Value-Orientation, Interface-Oriented Binding ฯลฯ ในขณะที่ Functional มันก็ตาม Imperative Language ทันในแง่ของ Performances และ Compatibility ผ่าน Runtime ต่างๆ (ก็แหงที่มันจะลู่เข้าหากันแบบนี้) ประกอบกับเรื่องพวก Type Inference & Type System ที่ฉลาดขึ้นมากขึ้นเรื่อยๆ ..... ทำให้ Old-Fashions Design Patterns มัน outdated ไปมากขึ้นเรื่อยๆ (เพราะมันถูกสร้างมาแก้ปัญหา deficiency ของภาษาโปรแกรมโบราณทั้งหลาย) .....

ความรู้เก่าสมัยเรียนปริญญาตรี กับวิชาพวกนี้ นี่ได้ใช้เกือบหมดเลย .... และจะว่าไป มันทำให้ Software Design ใกล้เคียงกับ Mathematical Thinking มากขึ้นเยอะ

>>288 แล้ว Scheme นี่ตกลงเรียนแล้วได้อะไรวะทำไมถึงเหมาะกับปัจจุบัน ได้การทำมาโครของภาษาตระกูล lisp เหรอ

สงกรานต์ประเพณีไร้สาระ

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

ผู้หญิงที่อยากให้คนอื่นรู้ว่าตัวเองฉลาด เธอจะชวนถกเภียง ควงเราแล้วพยายามสอนเรา และนำเสนอคนอื่น ๆ ว่าเธอฉลาด ... ส่วนผู้หญิงที่ฉลาดจริง ๆ เธอจะควงเรา แล้วเอาตังค์เรา โดยไม่ต้องพูดอัลไลมากความ อ่ะครับ
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"เห็นคนอัพสเตตัสจำนวนมากบอกว่า FF8 สนุกมาก"
.
"ในใจก็คิดว่า อีพวกเด๋อ เพิ่งเคยเล่นกันหรอ ที่บ้านไม่มี Ps1 ใช่ไหม ไม่ได้รับรู้ความเจ๋งของ Go talk to the wall"
.
"ก่อนจะสำเหนียกตัวเองได้ว่า อีเด๋อ มึงน่ะแหละ เขาหมายถึง Fast 8"
.
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

Fast 7 นัยตาเมเทโอ ลาก่อยไบรริธ
Fast 8 ถ้าไซเฟอร์ย้ายข้าง
Fast 9 คงเล่นมุขพาเจ้าหญิงหนี

พวกปากดีแต่ทำไม่ได้แม่งมีอยู่ทุกที่

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"ถึงน้อง เก้ง กวาง ทุกคน

ถ้าติดทหาร 6 เดือนแรกช่วงฝึก ช่วงเป็นทหารใหม่ ห้ามแตกสาว ห้ามทำตัวเด่น ทหารไม่ใช่การ "เก็บตัวนางงาม" เขาไม่ต้องการ "ตัวเก็ง" ต้องอดเปรี้ยว ไว้กินหวาน มองได้ผู้ชาย อยากกินคนไหน "ต้องจองไว้ในใจ" ช่วงอาบน้ำก็จำรูปพรรณสัณฐานไว้ให้ดี

จำไว้ว่าผู้ชายหลายร้อยคนมาก
หลัง 6 เดือนไปแล้ว จะมีทหารใหม่มา เราก็เป็นทหารเก่าแล้ว ช่วงนั้นแกรนด์โอเพ่นนิ่งได้เลย พี่บอกไว้เลยคืนละ 10 ไม้ยังน้อยไป

แต่อย่าไปวุ่นวายทหารใหม่หละ กินรุ่นเดียวกัน กินรุ่นพี่ กินผู้กอง กินจ่า แล้วแต่ความสามารถ ช่วงเป็นทหารเราจะสวยสะพรั่งมาก ทานอาหารตรงเวลา ออกกำลังกาย เหล้ายาไม่ได้แตะ ไม่สวยอย่างพี่ยังเลือกได้เลย สำคัญสุดต้องป้องกันตัวเอง ถุงยางไปขอจาก "จ่ากอง" ได้ตลอด

เป็นทหารไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิด อยู่ให้เป็น อย่าทำตัวเด่น ไหลตามน้ำ กินชายแต่พองาม อย่ามูมมาม และสำคัญสุด อย่าเลือกใครเป็นผัวเพราะจะปิดโอกาสตัวเอง

ท่องไว้ "เราเกิดมาเพื่อผู้ชายทุกคน"
พี่เพลียกับหัวโปกแต่งหญิงไปเกณฑ์ทหาร

สวยตั้งแต่ยังไม่จับใบดำ ใบแดง ลองติดเข้าไป ชีวิตหนูไม่สวยนะคะ เงียบๆ รับรองฟาดเรียบคะ

#เชื่อพี่พี่เคยเป็นมา. ทอ2539/2 หาดใหญ่"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"อนาคตการที่ "อั้ม เนโกะ"จะได้กลับประเทศริบหรี่ลงไปอีกครั้งครับ เพราะประเทศนี้ "ประชาชนต้องหน้าใส" #ใครแกล้งน้อง"
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

» เรื่องราวของยอดคุณแม่ ผู้อยู่เบื้องหลัง ซายากะจัง
» จากสาวแสบประจำชั้น ม.5 ( แต่สติปัญญาเท่าชั้น ป.4 )
» สู่การสอบเข้า เคโอ - ม.เอกชนอันดับหนึ่งของญี่ปุ่น
» โดย #มิตรสหายท่านหนึ่ง

สมัยเรียนมัธยม ซายากะจังเป็นสาวสุดซ่าตัวแสบประจำคลาส
เธอเริ่มไปเรียนพิเศษกวดเข้ามหาวิทยาลัยตอน ม.5
เธอทำข้อสอบวัดทักษะความรู้ของโรงเรียนกวดวิชา
ผลสอบคือ... “ระดับความรู้เทียบเท่าชั้นป.4”
แต่ภายในระยะเวลาเพียง 1 ปีครึ่ง
เด็ก ม.5 สติปัญญา ป.4 คนนี้ สอบเข้ามหาวิทยาลัยเคโอ (ม.เอกชนที่สอบเข้ายากที่สุดในญี่ปุ่น) ได้สำเร็จ
ผู้อยู่เบื้องหลังปาฏิหาริย์ของเธอ คือ ครูสอนพิเศษ และ “ก้าจัง”
วันนี้ ดิฉันขอเล่าถึง “ก้าจัง” ค่ะ
.
.
---------------------------------------------------------------------
.
.
“ก้าจัง(*)” หรือ คุณแม่ของซายากะจัง มีลูก 3 คน คือ ซายากะ...ลูกสาวคนโต ลูกสาวคนรอง และลูกชาย
ตอนเด็ก ๆ ซายากะจังโดนเพื่อนแกล้ง ...ก้าจังบุกไปถึงโรงเรียนเพื่อพบครู
คุณครูอธิบายว่า...
“การแกล้งกันในโรงเรียนประถมเป็นเรื่องปกติ โรงเรียนไหน ๆ ก็มี
เด็ก ๆ ย่านนี้ก็ซน ๆ กันทั้งนั้น เราไม่สามารถดูแลเด็กทุกคนได้หรอกครับ”
วันนั้น ก้าจังให้ลูกลาออกและย้ายโรงเรียนทันที
.
.
พอขึ้นชั้นมัธยม... ซายากะจังเริ่มแต่งหน้า ย้อมผม ใส่ชุดผิดระเบียบ ไม่เข้าเรียน
ครูบางคนถึงกับด่าเธอว่า “นักเรียนอย่างเธอมันคือขยะชัด ๆ”
ก้าจังโดนโรงเรียนเรียกไปพบอยู่บ่อย ๆ ...เธอก้มศีรษะขอโทษ
แต่ขณะเดียวกัน ก็พร่ำบอกครูว่า...
“ลูกดิฉันเป็นเด็กดีค่ะ โปรดอย่าตัดสินเด็กว่าเป็นเด็กดีหรือเลวแค่ที่เครื่องแบบ หรือคะแนนสอบสิคะ”
.
.
สถานการณ์เริ่มเลวร้ายขึ้น ตอนที่ซายากะถูกครูจับได้ว่า สูบบุหรี่
ครูเรียกเธอมาพบที่ห้อง และขู่ว่า...
“ซายากะ...สารภาพมาซะดี ๆ มีใครไปสูบกับเธออีกบ้าง ถ้าเธอสารภาพ โรงเรียนจะลดโทษให้”
ซายากะปกป้องเพื่อนโดยการปิดปากเงียบ
พอก้าจังมาพบฝ่ายปกครอง เธอบอกทางโรงเรียนว่า...
“การให้เด็กนักเรียนขายเพื่อนตัวเอง เป็นนโยบายการศึกษาของทางโรงเรียนเหรอคะ
ถ้าอย่างนั้น ครูจะไล่ลูกดิฉันออกก็เชิญค่ะ แต่ดิฉันภูมิใจในตัวลูกสาวดิฉันมาก”
.
.
คนในสังคมอาจมองก้าจังว่า เป็นแม่ที่ “ตามใจลูกเหลือเกิน”
แต่ก้าจังมองว่าเธอจะทำทุกวิธีเพื่อให้ลูกรู้ว่า...
เธออยู่ข้าง ๆ พวกเขา พร้อมปกป้องพวกเขา
เวลาลูกทำดี เธอจะชมเสมอ ๆ ...เวลาลูกทำผิด เธอไม่ดุด่า
แต่จะค่อย ๆ สอน ค่อย ๆ บอกให้เขารู้
แยกให้ออกระหว่าง "การเตือน" กับ "การดุด่าโดยใช้อารมณ์"
.
.
---------------------------------------------------------------------
.
.
• “กำเนิดก้าจัง”
.
ตอนเด็ก ๆ คุณแม่เลี้ยงก้าจังแบบเข้มงวดมาก
แม่อยากให้เธอเป็นกุลสตรี มารยาทดี ทำงานบ้านเก่ง
จะได้แต่งงานไปมีชีวิตดี ๆ มีความสุข
แม่ดุและบ่นก้าจังตลอดเวลา “ล้างจานไม่ได้เรื่อง ต้มผักแย่”
เธอรู้ว่าแม่อยากให้เธอได้ดี แต่เธอก็ทรมาน
เธอคิดเสมอ ๆ ว่า “ฉันมันเป็นคนที่ใช้ไม่ได้เลย”
ความมั่นใจในตัวเองของเธอสลายไปตั้งแต่เมื่อใดก็ไม่รู้
นอกจากนี้ ตอนเด็ก ๆ ก้าจังเห็นแม่โดนพี่น้องมาขอเงินอยู่บ่อย ๆ
พี่สาวแม่ เรียนจบมหาลัยชื่อดัง หน้าตาสะสวย ได้แต่งงานกับคนรวย
แต่เธอใช้เงินสุรุ่ยสุร่าย จนทำให้สามีล้มละลาย
.
ส่วนน้องชายแม่...เคยเป็นนักเบสบอลตัวเอกของทีม และฝันอยากไปทีมชาติ
แต่พอล้มเหลว ก็กลายเป็นคนที่ไม่เอาการเอางานและติดการพนัน
“หน้าตาสะสวย” “เรียนจบม.ชื่อดัง” “ตำแหน่งดังๆ” ไม่ได้ทำให้คนมีความสุขเลย
.
.
เมื่อมีลูก เธอจึงอยากให้ลูกรักตัวเอง
ไม่ได้เกลียดตัวเองเหมือนที่เธอเคยเป็น
เธออยากให้ลูก ๆ เป็นเด็กที่มีความสุขที่สุด
ไม่ใช่เด็กที่เรียนเก่งที่สุด หรือรวยที่สุด
เพราะฉะนั้น ถ้าลูกไม่ไปโรงเรียน เธอไม่โมโห ไม่บังคับให้เชื่อฟังครู
แต่จะถามเหตุผลว่า... ทำไมไม่อยากไป
ถ้าไม่อยากไปก็ไม่ต้องไป
พอเด็กรู้สึกสบายใจ เดี๋ยวเด็กก็เริ่มอยากไปเอง
ถึงตอนนั้น เธอก็จะชมและให้กำลังใจเขา คอยอยู่เคียงข้างเขา
.
.
---------------------------------------------------------------------

(มีต่อ)

---------------------------------------------------------------------
.
.
• “ลูกชายกับพ่อ”
.
คุณพ่อซายากะรับไม่ได้ที่ก้าจังเลี้ยงลูกสาวคนโตและคนรองแบบให้อิสระขนาดนี้
พ่อยื่นคำขาดว่า เธอดูลูกสาวของเธอไป ส่วนฉันจะดูแลลูกชายเอง
พ่อฝันอยากให้ลูกชายเป็นนักกีฬาเบสบอลทีมชาติ
แกฝึกลูกชายอย่างหนักตั้งแต่เล็ก ๆ ทุ่มเทฝึก สั่งสอน อบรม
พ่อไม่เคยซื้อของขวัญอะไรให้ลูกสาวเลย
แต่กลับซื้อรองเท้ากีฬาและถุงมือเบสบอลที่ดีที่สุดให้ลูกชาย
ความฝันและความทุ่มเทของพ่อ กลับกลายเป็นแรงกดดันอันหนักอึ้งบนไหล่ลูกชาย
สุดท้าย ตอนม.ปลาย ลูกชายรับแรงกดนั้นไม่ไหว
เขาเกลียดเบสบอลจนขอลาออกจากชมรม และไม่กลับไปอีกเลย
.
.
---------------------------------------------------------------------
.
.
• “ลูกสาวกับแม่”
.
พ่อเลี้ยงดูลูกชายแบบเข้มงวด แต่แม่กลับเลี้ยงดูแบบปล่อยอิสระ
วิธีหว่านพืชต่างกัน ผลที่งอกงามก็ต่างกัน
.
-- ตอนซายากะถูกครูจับเรื่องมีบุหรี่ --
เธอเห็นแม่ก้มหัวขอโทษทั้งน้ำตา แต่ก็ยังปกป้องเธอ และภูมิใจในเธอ
เธอรู้สึกผิดและตัดสินใจเลิกบุหรี่ตั้งแต่วันนั้น
.
-- ตอนที่ถูกพักการเรียน ก้าจังเดินมาถามว่า --
สนใจไปเรียนพิเศษสักนิดไหม ลองไปฟังก่อนนิดนึงก็ได้
ซายากะเชื่อว่าแม่อยู่เคียงข้างเธอเสมอ ทำเพื่อเธอเสมอ
จึงเชื่อฟังคำแนะนำของแม่ ....ยอมไปเรียน
(จนได้พบกับครูสอนพิเศษที่เปลี่ยนชีวิตเธอ ไว้จะเล่าให้ฟังค่ะ)
.
-- ตอนก้าจังไปขอเงินพ่อเพื่อส่งลูกเรียนพิเศษ --
พ่อของซายากะเห็นความเหลวไหลของลูกสาว
แถมมองว่า ภรรยาโดนครูสอนพิเศษหลอก
อย่างซายากะเหรอจะเข้าม.เคโอ ไม่มีทาง
แต่ก้าจังที่อยู่เคียงข้างลูกมาตลอด กลับเชื่อมั่นในตัวลูก
เมื่อคุณพ่อก็ปฏิเสธ ไม่ยอมออกเงินค่าเรียนพิเศษ
ก้าจังเลยไปทำงานพิเศษเพื่อหาเงินส่งลูกเรียนเอง
.
-- ตอนซายากะลองทำข้อสอบวัดผล แล้วได้คะแนนต่ำกว่าที่คิดไว้เยอะ
เธอคิดจะเลิกสอบเข้าม.เคโอ..มันเป็นไปไม่ได้ --
เมื่อก้าจังได้ยินลูกสาวพูด เธอบอกว่า “ถ้าเหนื่อย ก็พอเถอะลูก”
แต่ประโยคนั้น กลับทำให้ซายากะฮึดสู้ขึ้นอีกครั้ง
ซายากะยังจำซองใส่ปึกธนบัตรหนาเตอะที่เป็นค่าเรียนพิเศษได้
ธนบัตรปึกนั้นมาจากน้ำพักน้ำแรงของแม่
ก้าจังทำเพื่อเธอมาตลอดชีวิต เธอก็เลยอยากทำเพื่อก้าจังบ้าง
อยากให้ก้าจังดีใจที่เธอสอบเข้าได้
...และเธอทำสำเร็จ
.
.
---------------------------------------------------------------------
.
.
• บทส่งท้าย
.
ในฐานะอาจารย์คนหนึ่ง ดิฉันคงไม่ค่อยปลื้มเด็กแบบซายากะจังเท่าไร
แต่งตัวทำผมแบบนั้น...แถมยังโดดเรียนอีก
แต่พอคิดดี ๆ ...ดิฉันก็เกิดคำถามกับตัวเอง
ใครที่ทำให้เด็กคนนี้ต่อต้านโรงเรียน?
ถ้าเด็กคนนี้เหลวไหลจริง แต่ทำไมเธอถึงกลับมาทุ่มเทอ่านหนังสือสอบ จนเข้ามหาลัยได้
ตอนติวสอบเข้า ซายากะตัดสินใจเลิกแต่งหน้า เลิกย้อมผม
เอากรรไกรมาตัดผมตัวเองให้สั้นกุด จะได้เอาเวลาไปดูหนังสือ ไม่ต้องแต่งตัวอีก
หน้าตาน่าเกลียด ๆ อย่างนี้ดีแล้ว จะได้ไม่กล้าไปเที่ยวกับเพื่อน
ไม่มีใครบอกให้เธอทำอย่างนั้น ...เด็กคนนี้คิดเอง ทำเอง
.
.
ความรักและวิธีสอนลูกแบบก้าจัง...
แม้จะสร้างเด็กที่ดูภายนอกเหมือนเป็นเด็กแบบไม่เอาถ่าน
แต่จริง ๆ แล้ว ก็เป็นเด็กที่มีน้ำใจ อ่อนโยน และคิดถึงผู้อื่น โดยเฉพาะแม่
.
.
คำชม แทนที่ คำด่า
เหตุผล แทนที่ อารมณ์
การให้อิสระ แทนที่ การยัดเยียดความต้องการของพ่อแม่
ความเชื่อมั่นในตัวลูก
ความเชื่อมั่นในความรักที่ให้ลูก
และความเชื่อมั่นว่าลูกรับรู้ความรักตนเองได้
นี่คือวิธีการสอนลูกแบบก้าจังค่ะ
.
.
---------------------------------------------------------------------
.
.
• หมายเหตุ (*)
จริงๆ ซายากะเรียกคุณแม่ว่า “อ้าจัง” ไม่ใช่ “ก้าจัง”
แต่พอเขียนเป็นภาษาไทยแล้วดูตลก ไม่เหมือนชื่อเรียก เกรงว่า ผู้อ่านจะสับสน
จึงขออนุญาตใช้คำว่า “ก้าจัง” ซึ่งมาจากคำว่า “โอก้าซัง” ที่แปลว่า "แม่" ในบทความค่ะ
.
.
---------------------------------------------------------------------
.
.
Credit บทความ : #มิตรสหายท่านหนึ่ง

ตอนทำบัญชีครัวเรือนสมัยมีรายรับเดือนละ 12,000 บาท เราสามารถออมเงินได้ปีละ 50,000 บาท เมื่อ 18 ปีที่แล้วถือว่าเป็นอะไรที่หืดขึ้นคอ เพราะกว่าจะรู้ว่าใช้ชีวิตในกรุงเทพยังไงให้อยู่รอด เสียค่าโง่และหลงไปกับสิ่งเร้ามากมาย
พอมาทำงานมากขึ้นๆ ก็เริ่มรู้ว่าจุดที่ทำให้ชีวิตดีขึ้นก็คือเรื่องการทำบัญชีการเงินนี่แหละ ... เหมือนยาขมเลย เห็นตัวเลขก็เบื่อแล้ว
ตอนแรกก็ทำงูๆปลาๆค้นในอินเตอร์เน็ตก็ช่วยได้ระดับนึง แต่สุดท้ายตอนที่ตั้งใจจริงๆก็ 5 ปีที่แล้วที่ตัดสินใจไปลงคอร์สนึงของ NIDA ก่อนจะตั้งใจเรียนเต็มหลักสูตรอยู่ร่วมๆสองปี
ช่วงเกือบๆ 5 ปีที่ผ่านมา ได้ทำงานหลากหลาย ได้รับผิดชอบหลายอย่าง 1 ในสิ่งที่ได้เรียนไปด้วยทำไปด้วยคือการทำ Financial KPI ซึ่งที่ได้ทำแบบจริงๆจังตามแบบ report ของ EY เลยคือตอนเลิกงานช่วง 1 ทุ่มที่บิ๊กซี จะไปนั่งขลุกในห้องคุณรำภา CFO และก็ถามแกตรงๆว่าตรงนี้ใช้ยังไง แกก็จะมีมือขวา มือซ้าย มือกลาง เรียกเข้ามาตอบเรา มาสอนเรา มาอธิบายเรา ฝึกอยู่สัปดาห์ละ 3-4 วัน ออกจากห้องทำงานแกก็ 3 ทุ่ม ฝึกอยู่ 7 เดือนเต็มๆ ก่อนแกจะยุ่งๆทำเรื่องโปรเจคเฟรนไซด์
ตอนนั้นได้เอาความรู้มาลองเปลี่ยนวิธีการทำบัญชีครัวเรือนแบบปกติ มาเป็นแบบ Full Financial Projection Plan มีการทำ index ประเภทค่าใช้จ่ายทั้ง CAPEX (ต่อเติมบ้าน, ซื้อเฟอร์นิเจอร์ ฯลฯ) กับ OPEX พวก ค่าน้ำ ค่าไฟฟ้า ค่าน้ำมันรถ ค่าอาหาร ฯลฯ สามารถออมเงินได้ปีละ 3 ล้านบาทเศษๆ ประมาณ 22% เพื่อเอาไปลงทุนให้มันงอกเงย รวมถึงใช้ท่องเที่ยวปีละ 4 ครั้ง ในต่างประเทศ
เกือบๆ 2 ปีที่ผ่านมา ได้มีการปรับปรุง Income ใหม่ นอกเหนือจากเงินที่ได้จากเงินเดือน, ดอกเบี้ย,​ปันผล, ค่าที่ปรึกษาหรือค่าผลตอบแทนอื่นๆ โดยใส่พวก benefit ที่เป็นใบสอดมาพร้อมกับใบแจ้งหนี้บัตรเครดิตเพิ่มไปด้วย พวกกิน 2 จ่าย 1, รวมไปถึงทำ alert ว่าร้านอะไร เหมาะกับบัตรเครดิตประเภทไหน แล้วต้องไปใช้บริการเมื่อไหร่ ไปผูกกับ Google Calendar แล้วพยายามตั้งยอดเตือนให้จ่ายบัตรเครดิต ไว้ไม่ให้มีการเสียดอกเบี้ยเลย เทียบกับช่วงปี 2011 - 2015 ที่ออมได้ 22% มาปี Q1-2016 - Q1-2017 ได้มาเป็น 31% แล้ว
เชื่อแล้วว่าการใช้บัตรเครดิตให้ถูกวิธี จะช่วยลดรายจ่ายได้จริงๆ
Q2-2017 นี้ จะ Plan Things ล่วงหน้าให้ได้ว่า จะกินอะไร จะซื้ออะไร (Estimate) ใน Q3-2017 เผื่อว่าจะช่วยเรื่อง ละ ลด เลิก กิเลส ได้ดีขึ้น
การทำบัญชี ไม่ใช่หมายถึงการไม่กิน ไม่ใช้ หรือ มาม่าไข่ต้ม ... แต่มันคือการเลือกใช้เงินกับบางสิ่ง เรายังใช้ชีวิตอย่างมีความสุขได้
ตอนนี้ยังเดินตามเป้าเดิม
- เที่ยวต่างประเทศทุกๆ 3 เดือน + เที่ยวในประเทศทุกๆ 1 เดือน
- ซื้ออสังหาฯให้ได้ปีละ 1 แปลง (1 ไร่สำหรับจังหวัดใหญ่และปริมณฑล, 100 ตร.ว. สำหรับกทม.)
- ลงกองทุนให้ได้ปีละ 1 ล้านบาท
- ลงพันธบัตรให้ได้ปีละ 1 ล้านบาท
- ฝากประจำ 12 เดือนๆละ 50,000 บาท ต่อ บัญชี (ทำ 2 บัญชี)
- หุ้นแล้วแต่จังหวะ มีทุนเดิมอยู่ไม่เท่าไหร่ เน้นโยกเอา แต่จะใส่เพิ่มไม่เกิน 25% ของพอร์ตในแต่ละปี
เมื่อปีที่แล้วเวลากลางคืนก็มานั่งคิดว่า เดือนหน้าเรามีอะไรต้องซื้อ ต้องจ่าย
ตอนนี้พอตกกลางคืนต้องมานั่งคิดว่า อีก 3 เดือนข้างหน้าเราจะมีค่าใช้จ่ายอะไรบ้าง
มันช่วยได้จริงๆนะ พอมีเวลาคิดล่วงหน้านานๆ สุดท้ายสมองมันจะถามซ้ำๆว่า "จำเป็นไหม"
เป็นเทคนิค ประหยัดรายจ่ายที่ดีเหมือนกัน

>>295-298 ทุ่งลาเวนเดอร์แปลงนี้ ปลูกในไทยไม่ขึ้นนะครัช

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>298 กูเคยดูหนังเรื่องนี้ ตกลงเป็นเรื่องจริงหรือเรื่องแต่ง

Tupac - Lyric king
Eazy-E- Gangsta King
Biggie - Flow king
Eminem - Rhyme king
Eazy-E- Gangsta King
Dr.Dre - Beat king
Snoop Dogg - Weed King
Rick Ross - Burger king

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

ครืด….
เสียงเปิดประตู
เด็กสาวหัวทอง ใส่เสื้อเอวลอยกับกระโปรงสั้นจู๋
ทาเล็บสีสด ใส่น้ำหอมกลิ่นแรงสุดๆ
… เดินเข้ามาที่โรงเรียนกวดวิชาพร้อมคุณแม่

คุณแม่บอกว่า
“รูปลักษณ์ภายนอกอาจจะดูแรง แต่ลูกสาวเป็นเด็กดีมากค่ะ”

นั่นคือวันแรกที่ Tsubota Nobutaka (坪田信貴) ได้พบกับซายากะจัง
เด็กสาวสุดเปรี้ยวที่สอบได้คะแนนติดอันดับโหล่ของโรงเรียน
++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ซายากะถูกพักการเรียนตอนม. 5 เพราะทำผิดกฎโรงเรียน
แม่เห็นเธอว่างๆ เลยส่งมาเรียนพิเศษที่โรงเรียนของครู Tsubota

ครูให้เธอลองสอบวัดระดับดู เช่น
“คำว่า Strong แปลว่า อะไร”
“อือ…วันอาทิตย์?”

“คำว่า “พวกเขา” ภาษาอังกฤษคือคำว่า…?”
“Hi”
น้องคงจะอยากตอบคำว่า “ฮี” แต่สะกดผิด ….(คำตอบที่ถูกคือ “They”)

ผลการประเมิน….ซายากะมีผลการเรียนเท่ากับเด็กป.4
(ตอนที่เธออยู่ม. 5)

ถ้าเป็นติวเตอร์ คุณจะทำยังไงคะ?
คืนเงินคุณแม่แล้วเชิญหนูน้อยไปเรียนที่อื่นดีกว่า
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
แต่อาจารย์ Tsubota ไม่ได้คิดเช่นนั้น
เขาถามซายากะว่า อยากเข้ามหาลัยไหน
ซายากะตอบว่า ไม่รู้สิ

Tsubota แหย่ว่า “ลองเข้าโตไดไหม”
ซายากะตอบกลับมาว่า “ไม่เอาอ่ะ มีแต่ผู้ชายบ้าเรียนใส่แว่นหนาๆ”
“งั้น สอบเข้า Keio ไหม? เคยได้ยินคำว่า Keio Boy ไหม?”
“ว้ายยย หนุ่มหล่อเยอะนิ่ ซายากะกับเคโอ น่าสนๆ!”

กับเด็กม.5 ที่ยังแปลคำว่า “Strong” ไม่ออก
ครู Tsubota ยุให้เด็กคนนี้สอบเข้าม.เคโอ …. ม.เอกชนที่สอบเข้ายากที่สุดในญี่ปุ่น
ครูคิดอะไรอยู่…
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“อ่านเด็กให้ขาด”

เด็กแต่ละแบบ มีวิธีสอนและวิธีกระตุ้นไม่เหมือนกัน

นอกจากแบบทดสอบวัดระดับความรู้
ครู Tsubota ให้เด็กๆ ทุกคนทำแบบทดสอบจิตวิทยา (เอ็นเนียแกรม)
และแบ่งเด็กๆ เป็น 9 ประเภท

ซายากะจังเป็นประเภท “ผู้เสพย์สุข” มองโลกในแง่ดี
เวลาสอน ต้องขายฝัน โม้เป้าหมายสูงๆ ก็ไม่เป็นไร เด็กพวกนี้ไม่สงสัย
ครู Tsubota จึงบอกซายากะว่า
“ถ้าไป Keio เธอจะได้เจอคนเก๋ๆ คูลๆ นะ ได้อยู่โตเกียวด้วยนะ”
ซายากะผู้มองโลกในแง่ดีก็เริ่มฝันหวาน และมีแรงอ่านหนังสือสอบ

ในทางกลับกัน ถ้าเด็กเป็นประเภท Realistic
ขืนครูมานั่งขายฝันแบบนี้ เด็กคงดูถูก หาว่าครูไม่ได้เรื่องแน่ๆ

ถ้าเป็นเด็กประเภท Perfectionist
เด็กจะมีนิสัยชอบทำทุกอย่างให้ดีที่สุด ละเอียดที่สุด
แต่สุดท้าย จะเครียดเพราะไม่เป็นไปตามแผน

ครูจึงไม่ตั้งเป้าหมายให้เด็กกลุ่มนี้
และพยายามเน้นเรื่องการจับเวลา และแบ่งเวลาตอบข้อสอบ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++

(มีต่อ)

“ไม่มีเด็กที่เกลียดความก้าวหน้าของตัวเอง”

ครู Tsubota ไม่ได้รู้สึกท้อใจหรือหนักใจเลย ที่เห็นซายากะสอบได้แค่ระดับป.4
ครูเชื่อว่า เด็กที่ทำคะแนนไม่ดี ไม่ใช่เด็กไม่เก่ง
เพียงแต่พวกเขาแค่ยังไม่ได้เรียน หรือไม่รู้เกี่ยวกับความรู้นั้นๆ เท่านั้น

สิ่งสำคัญ คือ จะทำอย่างไรให้เด็กๆ ได้เรียนรู้ว่า
การเรียน ก็คือ การฝึกทำสิ่งที่คิดว่าทำไม่ได้ ให้ทำได้
และสนุกไปกับ process นั้น

เด็กที่แยกคำว่า They กับ He ไม่ออก ไม่เข้าใจ
แต่ถ้าเขาเข้าใจความหมาย เข้าใจวิธีใช้ และใช้คำเหล่านั้นมาแต่งประโยคใหม่ๆได้
เขาย่อมทึ่งกับความสามารถกับตัวเอง
เขาย่อมอยากรู้ศัพท์คำใหม่ๆ อีก

นั่นคือ วิธีที่ Tsubota ทำให้เด็กหนีเรียนอย่างซายากะหันมาสนุกกับการเรียนได้
ก่อนอื่น ครูสอนโครงสร้างภาษา เอาให้พื้นฐานแน่น
จากนั้น ค่อยๆ ทำแบบฝึกหัดภาษาอังกฤษ ฝึกให้ใช้พจนานุกรม

พอเริ่มอ่านบทความง่ายๆ เข้าใจ เด็กก็เริ่มสนุกและอยากอ่านอีก
ครูก็ป้อนบทความที่ยาวขึ้น ยากขึ้นให้อ่าน

เมื่อซายากะไปโรงเรียน เธอตกใจที่เธอทำข้อสอบที่โรงเรียนได้
ทั้งๆที่ผ่านมา ส่งกระดาษเปล่าตลอด
เธอเริ่มมั่นใจ และรู้สึกดีกับตัวเองขึ้นเรื่อยๆ
และยิ่งอ่านหนังสือหนักขึ้น

Tsubota เชื่อว่า
ในโลกนี้ มีเด็กที่เกลียดการเรียนอยู่เยอะ
แต่ไม่มีเด็กคนไหนที่เกลียดความก้าวหน้าของตัวเอง

และ Tsubota เป็นผู้ชี้ทางให้เด็กเห็น “ความก้าวหน้า” ของตัวเอง
ตัวเองในวันนี้ ที่รู้มากกว่าตัวเองเมื่อวาน
ตัวเองในวันนี้ ที่รู้มากกว่าตัวเองในเดือนก่อนมากๆ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ในบทความนี้ ดิฉันไม่ขอเขียนคำสรุปเกี่ยวกับวิธีสอนของครู Tsubota
แต่ขอแปลบางส่วนของจดหมายที่ซายากะเขียนถึงครู แทนนะคะ

“ก่อนที่จะได้เจอครู หนูเกลียดผู้ใหญ่รอบตัวมาก
ทุกคนมองว่าหนูเป็นเด็กไม่ได้เรื่อง
คนที่เข้าใจหนู มีแต่เพื่อนเท่านั้น เพื่อนสำคัญที่สุด

ถ้าไม่ได้เจอครู หนูคงไม่คิดจะเรียนต่อมหาลัย
คงหางานอะไรสักอย่างทำไปวันๆ แต่งงาน มีลูก

แต่พอเจอครู ครูรับที่หนูเป็นหนู
ครูชมหนูบ่อยๆ ครูไม่หน้าบึ้งใส่หนูเหมือนผู้ใหญ่คนอื่น
แถมครูยิ้มและหัวเราะบ่อยๆ ด้วย
ครูยังฟังเรื่องที่หนูเล่าโน่นเล่านี่ด้วย

ตอนที่หนูบอกคนรอบตัวว่าจะเข้าม. เคโอ
มีแต่คนบอกว่าหนูบ้าไปแล้ว
แต่ครูทำให้การเรียนที่เคโอ เป็นเรื่องน่าตื่นเต้น น่าสนุกสำหรับหนู
ทำให้หนูเริ่มสนใจ ….

แตว่า พอลองตั้งใจเรียนจริงๆ
หนูตกใจมากว่า ทำไมหนูไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรขนาดนี้
ขณะเดียวกัน การได้รู้ว่าเราไม่รู้อะไร มันเป็นเรื่องที่สนุกมากๆ
หนังสือที่อ่านสนุกกว่าที่คิด หนูยังรู้สึกเสียดายเลยว่า หนูกลับมาเรียนช้าไป

เวลาครูเล่าเรื่องการเมืองให้ฟัง
หนูกลับไปบ้าน ก็เริ่มฟังข่าวเข้าใจมากขึ้น

เวลาหนูอ่านการ์ตูนประวัติศาสตร์ญี่ปุ่นที่ครูแนะนำ
หนูก็เริ่มฝันอยากเดินทางไปดูของจริงที่โน่นที่นี่
หนูเสียดายเวลาที่ผ่านมาเหลือเกิน เวลาที่หนูทำตัวไร้สาระ
โลกนี้ยังมีอะไรให้เรียนรู้อีกตั้งเยอะนะคะ
(ย่อ)

ตอนที่หนูสอบเข้าเคโอได้ หนูสัมผัสได้ถึงอะไรที่เปลี่ยนแปลงไปมากในตัวหนู
ครูบอกว่า “เธอจะมั่นใจในตัวเองมากขึ้น”
หนูยังจำคำนี้ได้ไม่ลืมเลยค่ะ
(ย่อ)

หนูได้เรียนรู้ว่า หากเราพยายามอะไรถึงที่สุด
พยายามจนเกือบตาย
ชีวิตมันเปลี่ยนไปจริงๆ
ชีวิต … ขึ้นอยุ่กับการที่เราเลือกเดินจริงๆ”

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

เกรียนอยู่ที่ใจใช่อายุ

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

อ่านข้างบนแล้วกูเผลอจินตนาการ

ซายากะ - สาวิกา สก้อยไทยบ้าดาราเกาหลี
แม่ - คุณหญิงกาก้า
อาจารย์สุโบตะ โนบุทากะ - อาจารย์คูโบต้า นอบทางการ

"ลองเข้าจุลาไหม"
"ว้าย มีแต่ลูกคนรวย มีเส้นสาย จนๆไร้วาสนาอย่างหนูไม่มีบุญหรอกค่ะ"

"งั้นธรรมกายศาสตร์ล่ะ"
"โคตรไกล แถมสมัยก่อนมีแต่ควายล้อมรอบมหาลัยใช่ไหมค่ะ"

"งั้นเข้า มสว.ไหม เธอเคยได้ยินแป้กผลิตบาน ไหม ม.สร้างดารานักร้อง มีตึกแกรมม่าตั้งข้างๆรองรับเลยนะ"
"ว้ายยยยย ผัวหนู ว่าที่พ่อของลูกหนูทั้งนั้น เครรรรรค่า"

และแล้วความแร่ดของเธอ ก็เป็นแรงผลักดัน ให้สอบติดมหาลัยได้ด้วยตัวเอง จากทั้งที่อ่านหนังสือไม่เคยถึง7บรรทัด

#มิตรสหายท่านหนึ่ง #กูพิมพ์บนมือถือเลยพิมพ์ยาวไม่ไหว

http://imgur.com/Aq9eO1m

"confirm"
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"มาคิดว่าที่ประเทศห่านี่ห้าม sextoy บล็อกเว็บโป๊

ทำไมคนไม่มองแบบเพราะมันเป็นคู่แข่งธุรกิจกะหรี่บ้าง นายทุนใหญ่ไม่ปลื้มงี้"

ไถส่วยจากธุรกิจผิดกฏหมาย ได้ตังเยอะกว่า ถูกกฏหมายเยอะ
มิตรสหายท่านหนึ่ง
"แถมยิ่งทำให้ผิดกฏหมาย บทลงโทษหนัก ก็ยิ่งทำให้ตลาดธุรกิจมีมูลค่าสูงขึ้น high risk high return คูณอีกต่อ โดยที่เจ้ามือคุมระบบได้ผลประโยชน์เต็มๆ ส่วนความเสี่ยงก็ให้ เจ้าพ่อ มาเฟีย แบกรับกันไป"
มิตรสหายอีกท่านหนึ่ง

คุณูปการด้านหนึ่งอันที่ลบออกมิได้ของคณะราษฎร โดยเฉพาะอย่างยิ่ง โดยจอมพล ป.พิบูลสงคราม ที่สมกับคำปรารภในประกาศคณะราษฎรฉบับที่ ๑ ส่วนที่ว่า "ราษฎรทั้งหลายพึงรู้เถิดว่า ประเทศเรานี้เป็นของราษฎร" อย่างแท้จริง คือการปฏิรูประบบที่ดิน ทั้งในส่วนของการจัดปฏิรูปจริง และโดยนัยยะของคำที่ใช้ในโฉนดที่ดินปัจจุบัน

แต่เดิมมา ในศิลาจารึกหลักที่ ๑ กล่าวถึงหลักทรัพย์สินที่ดินของไพร่ฟ้าในกรุงสุโขทัยว่า "สร้างป่าหมากป่าพลูทุกหนแห่ง ป่าพร้าวก็หลายในเมืองนี้ ฯลฯ ใครสร้างไว้ได้แก่มัน" และ "พ่อเชื้อมันไว้แก่ลูกมันสิ้น" แสดงถึงสภาพการปกครองแบบนครรัฐที่เจ้าผู้ครองไม่สามารถยึดเอาทรัพย์สินของ "ไพร่ฟ้าหน้าใส" ว่าเป็นของตนได้ ที่ดินมีมากแต่พลเมืองมีน้อย ใครหักร้างถางพงสร้างไร่สวนก็ให้สืบมรดกตามไป

แต่ต่อมาเมื่อตกถึงยุคอยุธยา อำนาจรัฐส่วนกลางมีมากขึ้น ระบะเทวราชถือว่ากษัตริย์เป็นสมมติเทพ เป็นพระเจ้าแผ่นดิน เจ้าของที่ดินทั้งหมดในราชอาณาจักร ในกฎหมายลักษณะเบ็ดเสร็จ พ.ศ.๑๙๐๓ ระบุถึงปัญหาการแย่งชิงที่ดินว่า "ที่ในแว่นแคว้นกรุงเทพพระมหานครศรีอยุทธยามหาดิลกภพ เป็นที่แห่งพระเจ้าอยู่หัว หากให้ราษฎรทั้งหลายเป็นข้าแผ่นดินอยู่ จะได้เป็นที่ราษฎรหามิได้" โดยให้กรมการเมืองทั้งหลายอาจออกโฉนฏฎีกาไว้ว่า ที่ดินดังกล่าวเป็นที่ได้รับพระบรมราชานุญาตให้อาศัย และเมื่อต้องพระประสงค์ ก็อาจเวนคืนได้ เพื่อเทครัวไพร่ราษฎรย้ายถิ่นออกให้ขุนนางผู้ครองศักดินาสักเลกไว้ใช้งาน

แนวความคิดในกฎหมายลักษณะเบ็ดเสร็จนี้ สืบทอดมาจนถึงกฎหมายตราสามดวง จ.ศ. ๑๑๑๐ (พ.ศ. ๒๒๙๑) ว่าด้วยพระราชกำหนดเก่า ให้เรียกเก็บอากรค่านา ค่าที่ดิน ตามลักษณะนัยแห่งกฎหมายลักษณะเบ็ดเสร็จเดิม

จนกระทั่งเข้าถึงสมัยสมเด็จพระพุทธเจ้าหลวงรัชกาลที่ ๕ พระปิยมหาราช ทรงตราพระราชบัญญัติโฉนดที่ดิน ร.ศ, ๑๒๐ (พ.ศ.๒๔๔๕) การกำเนิดขึ้นของชนชั้นกลางใหม่จากการค้ากับชาวต่างชาติหลังสนธิสัญญาบาวริ่ง ทำให้จำเป็นต้องมีการรังวัดที่ดิน และจัดตั้งกรรมสิทธิ์ที่ดินตามแนวคิดของที่ปรึกษาด้านเศรษฐกิจชาวต่างชาติ และที่ปรึกษาส่วนพระองค์หลายคน เช่น นายวิลเลียมสัน พระยากษาปณกิจโกศล (โหมด อมาตยกุล) พระยาศรีพิพัฒน์ (แพ บุนนาค) เป็นต้น

อย่างไรก็ตาม ด้วยระบอบการปกครองที่เป็นราชาธิปไตย แนวคิดคือพระเจ้าแผ่นดินเป็นเจ้าของแผ่นดินทั้งหมดยังบันทึกไว้ให้เห็นในโฉนฏที่ดินเหล่านั้น โดยบนโฉนดจะเขียนว่า

"โฉนดที่ดินฉบับนี้ พระบาทสมเด็จพระเจ้าแผ่นดินสยามฯ ได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าให้ (ชื่อเจ้าของที่ดิน) ใช้ที่ดินแปลงหนึ่งซึ่งอยู่ที่..."

ซึ่งรูปคำในโฉนดดังกล่าว ใช้สืบเนื่องมาจนเปลี่ยนแปลงการปกครองใน พ.ศ. ๒๔๗๕ และเปลี่ยนเป็น "พระบาทสมเด็จพระมหากษัตริย์ไทย" หลังเปลี่ยนชื่อประเทศในปี พ.ศ. ๒๔๘๒

(มีต่อ)

อย่างไรก็ตาม ภายหลังเปลี่ยนแปลงการปกครอง รัฐบาลคณะราษฎรได้เสนอแนวคิดปฏิรูปที่ดินอย่างชัดเจนในแผนเค้าโครงเศรษฐกิจ (สมุดปกเหลือง) ของปรีดี พนมยงค์ ในพ.ศ.๒๔๗๖ แต่แนวคิดดังกล่าวถูกคัดค้านอย่างรุนแรงว่า เป็นสังคมนิยมเกินไป จนปรีดีต้องออกจากประเทศไประยะหนึ่ง ทำให้การปฏิรูปที่ดินชะงักลง แม้ว่าจอมพล ป. ซึ่งเรียกปรีดีว่า "ท่านอาจารย์" จะเห็นด้วยไม่น้อย แต่คณะนายทหารแกนนำขณะนั้น โดยเฉพาะพระยาทรงสุรเดช ไม่พอใจอย่างมาก

เมื่อปรีดีกลับมา ก็ได้เสนอการปฏิรูปที่อ่อนลง ได้ตรา พรบ.ออกโฉนดที่ดิน พ.ศ. ๒๔๗๙ ซึ่งปรับวิธีออกโฉนดให้เป็นสากลขึ้น มีการรังวัด หลักหมุดที่ดิน และตรากฎหมายห้ามรัฐเวนคืนที่ดินหากไม่ใชดใช้ราคาแก่เจ้าของก่อน เป็นต้น

จนกระทั่งจอมพล ป.ขึ้นมาครองอำนาจเป็นครั้งที่สอง หลัง พ.ศ.๒๔๙๐ และแตกหักอย่างเด็ดขาดกับกลุ่มปรีดี จอมพล ป. ซึ่งเป็นที่่ทราบดีว่า เป็นฝ่ายชาตินิยมสูงมีแนวคิดว่า ราษฎรจะรักชาติของตนมิได้ ถ้าไม่มีที่ดินเป็นของตนเองเสียก่อน จึงผลักดันให้เกิดการปฏิรูปที่ดินครั้งใหม่ ระหว่าง พ.ศ.๒๔๙๔-๒๔๙๗ กลายเป็นประมวลกฎหมายที่ดิน พ.ศ.๒๔๙๗ สิ่งส่วนตัวของผมเห็นว่า เป็นผลงานที่ยิ่งใหญ่อย่างที่สุดของจอมพลป. พิบูลสงคราม ในยุคหลัง

ประมวลกฎหมายที่ดิน พ.ศ. ๒๔๙๗ นี้เอง ที่ทำให้ถ้อยคำในโฉนดที่ดินเปลี่ยนไปจากการถือครองที่ดินโดยพระบรมราชานุญาต เป็น

"โฉนดที่ดินเป็นหนังสือสำคัญแสดงกรรมสิทธิ์ ออกโดยอาศัยอำนาจตามประมวลกฎหมายที่ดิน"

ซึ่งประมวลกฎหมายที่ดินนี้ ออกผ่านรัฐสภาที่มีการเลือกตั้งและแต่งตั้งผสมกัน เป็นช่วงปลายของสมัยจอมพล ป.ที่ผ่อนคลายบรรยากาศประชาธิปไตยมากขึ้นในระดับหนึ่งแล้ว

และประมวลกฎหมายที่ดินนี้เอง ที่ทำให้ประชาชนทั่วไป สามารถขอใบจองที่ดินที่ได้ครอบครองอยู่เดิม ออกเป็น ส.ค.๑ เพื่อนำมายื่นขอรังวัดออกโฉนดที่ดินได้ภายหลัง ทำให้ประชาชนได้มีที่ดินในครอบครองเป็นหลักฐานทุนทรัพย์เป็นอันมาก

และเป็นมรดกคณะราษฎรและจอมพล ป.ชิ้นสุดท้ายก่อนที่จอมพล ป.จะถูกจอมพลสฤษฎ์ปฏิวัติใน พ.ศ.๒๕๐๐

หากเราหยิบโฉนดขึ้นมาสักใบ ไปสำนักงานที่ดิน ซื้อ ขาย แลกเปลี่ยน ให้ จำนอง ไถ่ถอนที่ดิน ไม่ว่าเพื่ออยู่อาศัย หรือเพื่อค้ากำไร

เห็นถ้อยคำที่ปรากฏบนหัวกระดาษโฉนดใต้ตราครุฑแล้ว นึกย้อนถึงคณะราษฎรและจอมพล ป. สักนิดหน่อย ก็คงดี

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

ไม่เล่าตอนเอาเด็กนักเรียนมาเป็นตัวประกันหน่อยเหรอครัช

ตั้งแต่มีกม.ให้ประชาชนถือครองที่ดินได้ กูรู้สึกอนาคตได้ว่าที่ดินไทยทำเลดีๆ ผืนใหญ่จะมีแต่ เศรษฐฐีตระกูลใหญ่,ผู้มีเงินและอำนาจ เอาไปแดกหมด ส่วนประชาชนล่างๆก็เช่าที่เขาไปจนตาย
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

กรณีซินแสโชกุนนี่พี่โจวมีความเห็นอย่างตรงประเด็นข้อเดียวเลยว่า ลิ้นแกน่าจะดีพอสมควรอ่ะครับ

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>310 หืม

แม้ว่าจอมพล ป. ซึ่งเรียกปรีดีว่า "ท่านอาจารย์"

เอามาจากไหน

พิมพ์เองไม่ได้ก๊อปชาวบ้านมาจะใส่ #มิตรสหายท่านหนึ่ง ไปทำไมครับ?

กรณีฝาท่อส่วนตัวคิดว่าไร้สาระเกินไป ตัวละครหน้าเดิมๆเกินไป
และในส่วนคณะราชที่หลายๆคนเทิดทูนก็ดูจะหมกมุ่นจนเกินไป
ถ้าไม่ใช่ของรัฐ แล้วโดนขโมยไปก็ไปแจ้งความตามหาของแล้วก็เอากลับไปบูชาตามสถานที่สำคัญของคณะราช
ก็ควรจะดี ไม่น่าจมีปัญหาอะไรมากมาย คณะราชก็ใช่ว่าจะดีแต่แปลกใจทำไมถึงเทิดทูนกันนักหนา

>>315 "คณะราช"

top kek my nigga

ถ้าไม่เก็บไว้ในพิพิธภัณฑ์ตอนนี้น่าจะมีเศรษฐีซักคนซื้อไปเก็บเข้าคอลเลคชั่นส่วนตัวแล้วมั้ง

>>317 กุว่าเศรษฐีคนนั้นคงโดนกลุ่มคนคลั่งคณะราชรุมทึ้ง

>>316 http://imgur.com/a/jGgRZ

ห้ามส่งเสียงดัง
ห้ามฉีกหนังสือ
ห้ามเดินลัดสนาม
ห้ามนำช้อนส้อมออกนอกบริเวณ
ห้ามเด็ดดอกไม้
ห้ามเหยียบชักโครก
ห้ามขีดเขียน
ห้ามนำสัตว์เลี้ยงเข้าบริเวณ
ห้ามสูบบุหรี่
ห้ามเยี่ยวข้างกำแพง
ห้ามนั่งท้ายกระบะบนทางหลวง
ห้ามขี่ขึ้นทางเท้า
ห้ามขับขี่ย้อนศร
ฯลฯ ป้ายห้ามเหล่านี้มีอยู่ทั่วเมือง

ข้อห้ามล้าหลังมันขัดต่อเสรีภาพของประชาชน ขัดต่อวิถีประชาที่ปฎิบัติกันมายาวนานครับ
ยิ่งถ้ามีการบังคับใช้นี่ยิ่งแสดงถึงความเป็นเผด็จการของรัฐ
เราควรพัฒนาบ้านเมืองเจริญด้านนั่นๆนี่ๆให้ได้ซะก่อนจึงมาออกข้อห้ามได้ครับ

#มิตรสหายท่านหนึ่ง #ทุ้ยยยยย

>>320 http://i.imgur.com/leymwyW.png

>>315 >>318 สัส พวกมึงเนียนใช่มั้ย สารภาพมาซะดีๆ 555

>>322 ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย ฝาท่อหายลงแดงกันเหมือนใครเอาน้ำมันราด
สมมุติพรุ่งนี้มีข่าวดันไปอยู่บ้านเศรษฐีซักคนแม่งคงโดนสาดน้ำมันเละเทะ

http://imgur.com/vsyG4Te

"หมุดมือสอง ขาย 420$
ของร้อน งดต่อรอง มีชิ้นเดียวครับ สนใจ inbox มาเลยครับ"

- "มิจ"สหายท่านหนึ่ง

>>311 เดี๋ยวเปิดเช่าที่ 99 ปีก็มาล่ะ ก็เช่าเขาอยู่ต่อไปนะจ๊ะ ไม่มีใครค้านด้วย

http://imgur.com/uHi35Ei
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"จะสร้างนวัตกรรมยังไง
FB: ทำแอพ Facebook ให้บวมๆแล้วออก Facebook Lite"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"งานของ Alvin Toffler ตอบเราว่า สังคมในอนาคตจะเป็นสังคมข่าวสาร
เราไม่ได้รบในภาวะที่ต้องการกองทัพใหญ่ๆ อย่างสงครามโลกครั้งที่ 1 หรือ 2
สนามรบที่เปลี่ยนไปด้วยเงื่อนไขของเทคโนโลยีสารสนเทศตอบว่า กองทัพควรถูกทำให้เล็กลง
ดังนั้นเราแทบเห็นเป็นปรากฏการณ์ทั่วโลก คือการลดขนาดกองทัพและหันไปพัฒนาเทคโนโลยี"

"ผู้นำทหารมีจินตนาการเหมือนยุคเก่า คืออยากมีกองทัพขนาดใหญ่ ทั้งที่คำตอบในโลกปัจจุบัน
โจทย์ไม่ใช่ว่ามีหรือไม่มีสงครามโดยตรง เพราะถึงจะมีสงคราม มันก็ไม่อยู่ในรูปลักษณ์แบบเดิม"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>328 การชนะด้วยคุณภาพไม่ใช่คำตอบที่ถูกต้องเสมอไป

#มิตรสหายเวียดนามท่านหนึ่ง

>>329 "Quantity has a quality all its own" มิตรสหายจากมอสโควท่านหนึ่ง

แต่มีสมรภูมินึงท่านผู้นำ สตาลินคิดยังไงถึงส่งทหารเกณฑ์ที่มีปืน 1กระบอก/3คน. ไปรับกระสุนนาซีครับ

"We shall drown them in our blood and buried them under our corpses."
-คอมราดท่านนึง

ชีวิต
*****
บนเส้นทางที่เรียกว่าชีวิต ผมมีความเชื่อว่า

Life is a collection of moments.

The idea is to have as many good ones as you can.

นั่นคือเหตุผลที่ผมเลือกคบเพื่อนฝูง หุ้นส่วน คู่ค้า ลูกค้า ที่จิตใจดีชอบแบ่งปันสังคมเหมือนตัวผม

ผลคือผมและพวกเขาต่างสร้าง micro moment ที่เติมเต็มเรื่องราวดีๆให้กันและกัน

วันนี้เพื่อนๆผมโทรมาชวนออกไปทานข้าวเที่ยง ผมบอกว่ายินดีออกไปร่วมวงด้วยแต่รถผมเสีย เขาบอกว่าเรื่องนี้ไม่ต้องเป็นห่วง สักพักก็นั่งแท๊กซี่มารับผมถึงหน้าบ้าน

ช่วงที่กำลังดูเมนู เพื่อนๆก็เรียกคุณลุงไร้บ้านที่ยืนหิวอยู่หน้าร้านมาร่วมทานด้วยอย่างไม่มีท่าทีรังเกียจ ยิ่งบริกรทำสายตาแปลกๆเหมือนแบ่งชนชั้น เพื่อนผมก็ยิ่งคะยั้นคะยอให้คุณลุงสั่งอาหารแพงๆตอกหน้าไปเลย คนเหล่านี้เป็นเพื่อนนักเรียนตั้งแต่สมัยผมเด็กๆ พวกเขานิสัยน่ารักเช่นนี้เสมอ พอทานใกล้เสร็จเพื่อนก็ยังให้ผมสั่งอาหารห่อกลับไปฝากที่บ้านเป็นมื้อเย็นอีกด้วย ถึงเวลาเช็คบิลพวกเราก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำทีละคน และค่อยเดินนิ่งๆออกหน้าร้านอย่างรู้ใจกัน เหลือเพียงคุณลุงนั่งหน้าบานเฝ้าโต๊ะอยู่คนเดียว

ขากลับเพื่อนผมยังปั่นจักรยานมาส่งผมที่บ้านอีก

ผมเรียกเพื่อนอย่างนี้ว่า "กัลยาณมิจ"

#มิตรสหายนิกก้าท่านหนึ่ง

>>333 สัส555

>>333 สัสหักมุมไม่ใช่ขายตรง

>>333 ไอ้เหี้ย 55555

>>333 จักรยานคันนี้ ท่านได้เเต่ใดมา?

>>337 ล่ามโซ่จอดอยู่แถวนั้นไม่มีเจ้าของเลยเก็บมาใช้

"ผมอยู่ในวงการการศึกษามานาน ช่วงนี้ตัวเองก็เป็นนักศึกษาเอง ผมรู้ดีว่าอาจารย์บางท่าน ต่อหน้าเราก็ยกมือไหว้เพื่อความปลอดภัย แต่ลับหลังนี่ด่าชิบหายเลย ก็เลยมามองย้อนตัวเอง ของผมนี่นักศึกษาด่าต่อหน้าเลย แสดงว่าลับหลังนี่คงชื่นชมหลงใหลมากมาย"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

ประสบการณ์ตัวเองไม่เคยนะค่ะ แต่เคยเห็นเพื่อนเกย์เราเป็นแบบนี้

คือมันไปมีอะไรกับคนที่พึ่งรู้จัก โดยที่ไม่เคยรู้ว่าคู่นอนมันมั่วแค่ไหน จนกระทั่งมันมารู้ทีหลังว่า คู่ขามันชอบไป ซาวน์น่า ...... คุณพระ

ตอนนั้น ความกลัวตายมันเกาะกุมใจเพื่อนดิฉันแล้วค่ะ กินไม่ได้ นอนไม่หลับ เอาแต่โทรมาเล่าถึงความเครียด ความกลัว ของมัน ซึ่งก็ต้องรอจนกว่าจะครบ 3 เดือน ถึงจะตรวจโรคได้ (ณ วันนั้น 10 กว่าปีทีแล้ว ยังไม่รู้จักการตรวจ NAT) และเพื่อนก็ไม่เล่าให้ใครฟังเลยนอกจากเรา (พ่อแม่เพือนเสียชีวิตหมด)

ช่วงนั้นเรารู้สึกเลยว่าเพือนเราทรมาณมาก เศร้า กินข้าวไม่ลง พอวันที่ไปตรวจ ผลตรวจออกมา มันรีบโทรหาเรา แล้วบอกว่า Negative เราร้องไห้ไปกับเพื่อนทางโทรศัพท์ด้วย ดีใจจนร้องไห้ มันเป็นแบบนี้เอง

หลังจากนั้นเราก็เห็นมันใช้ชีวิตดีขึ้น ไม่มั่วเหมือนเก่า เราเตือนมันเรื่องถุงยางเสมอ เวลาไปเที่ยวไหนแล้วเจอคนถูกใจ เราจะคอยเตือนมันว่าอย่าลืมเรื่องนั้นนะ

"วันนี้ไปงานของกระทรวงวัฒนธรรม ในงานมีส่วนจัดแสดงพวกแอปพลิเคชันเกมดีมีประโยชน์ มีเกมหนึ่งครับ เป็นเกมสะกดคำ มี 2 ตัวเลือก คำหนึ่งสะกดถูก คำหนึ่งสะกดผิด พอตอบถูกปั๊บ จะมีข้อความโผล่มาบนหน้าจอทันทีว่า

"ถูกต้องคะ"

#ฟหกดเ่าสวหาเาำยดาหยฟาเขกนอธทอจหระยกจๆยพาไ"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

ในเชิงด้านทฤษฎีทางภาษาเราอาจจะใช้คำว่า "หอย"แทน คำว่า"หี" ได้ แต่ในทางปฏิบัติ เราจะใช้คำว่า "คะน้าผัดน้ำมันหี" ในการสั่งข้าวไม่ได้.......
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"80% ของคนที่เขียนว่า 80% ไม่ได้นับมาจริงๆ"
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

Avoid dumb people. Don’t try to educate them or try to prove how superior you are to them. Just smile and stay away from them.
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

ปุจฉา : เมืองไทยเรามีปัญหาล่อลวง,บังคับค้าประเวณีเด็ก

ไอ้จ่าเพื่อนอ.จุลา : งั้นเราก็สนับสนุนกะหรี่ถูกกฎหมายสิครัช
สาวกศาสดาเพจ : ทำเลยๆๆ

ปุจฉา : ตกลงพวกมึงสนับสนุนให้เด็กถูกหลอกไปขายหีแบบถูกกฎหมายสินะ

#มิตรสหายดราม่าท่านหนึ่ง

"อาทิตย์ก่อนจ้า เกิดอยากสลิดกินสตาร์บัค เดินเข้าร้านด้วยความมั่นใจ
เรา: น้องคะ เอากรีนทีลาเต้เฟร้บเป้ เอ็กซ์ตราวิปค่ะ
น้องพนักงาน: ค่าาา ชาเขียวปั่นเพิ่มวิปครีมนะคะ
เรา: ค..ค่ะ หวานน้อยนะคะ
>> ความรู้สึกเหมือนโดนพลั่วตบหน้า 555 <<"
มิตรสหายท่าแซะท่านหนึ่ง

>>345 งี้การทำแรงงานต่างชาติถูกกฎหมายก็เป็นการสนับสนุนแรงงานต่างด้าวเถื่อนรึไง? คิดสิคิด

>>345 กะหรี่ถูก กม. ไม่ดียังไงวะ มึงดูเมืองที่คาสิโนถูก กม. กับผิด กม. แต่บ่อนเต็มไปหมดก็รู้แล้ว

มันหมายถึง ปัญหาเอาเด็กเยาวชนมาขายตัวเป็นกะหรี่

ไอ้พวกนี้แม้แต่ประเทศกะหรี่ถูกกฎหมายมันก็ห้ามไม่ใช่เรอะ

>>349 มันก็คนละเรื่องกับการทำให้กะหรี่ถูก กม. อยู่ดีนะ การออกกฏหมายควบคุมการค้าประเวณีมันคนละเรื่องกับการสนับสนุนการล่อลวงเด็กเลย ใช้ส้นตีนคิดใครเขาก็เข้าใจได้ว่ามันคนละเรื่องกัน

>>350 กูก็ว่ามันคนละเรื่องแต่ไอ้คนสนับสนุนก็มาจาก

1. มีข่าวค้าเด็กเป็นกะหรี่
1.1 เจ้าหน้าที่รู้เห็น จ่ายส่วย
1.2 คนจนขาดรายได้
1.3 ผู้หญิงถูกบังคับ พ่อแม่ใจสลาย

2. เลยนำเสนอกะหรี่ถูกกฎหมาย
2.1 แก้ปัญหาส่วย
2.2 คนจนมีรายได้
2.3 ผู้หญิงสมัครใจ พ่อแม่........

มันคนละเรื่องแต่เสนอวิธีแก้แบบนี้มาทำไม

จากที่มีคนนำเนื้อจาก Blognone ไปโพสต์ลงเว็บไซต์ Pantip.com ในกระทู้ https://pantip.com/topic/36368299

และทาง Pantip.com ได้ลบกระทู้ โดยชี้แจงว่าเป็น

"ได้รับการติดต่อจากเจ้าของลิขสิทธิ์ โดยมีข้อความดังนี้ค่ะ "เป็นผลงานอันมีลิขสิทธิ์ ขอให้ทางผู้ดูแลเว็บไซต์ นำเอาบทความ"

ทาง Blognone ขอชี้แจงว่าไม่ได้มีการติดต่อใดๆ ไปยัง Pantip.com และเนื้อหาของ Blognone ใช้สัญญาอนุญาตแบบ Creative Commons Attribution 3.0 ที่อนุญาตให้ทำซ้ำได้โดยไม่ต้องขออนุญาต ตราบเท่าที่แสดงแหล่งที่มาโดยทำลิงก์กลับมายังต้นฉบับ ซึ่งเป็นแนวทางปฏิบัติที่ Blognone ใช้มาโดยตลอดนับตั้งแต่ก่อตั้งเว็บไซต์

หมายเหตุ: กระทู้ต้นฉบับสามารถดูได้จาก Google Cache
http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:pantip.com/topic/36368299

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

อุปสรรคหนึ่งที่ทำให้เมืองไทยไม่สามารถปฏิวัติอุตสากรรมได้สักทีก็เพราะ อุตสาหกรรมเหล็กเป็นอุตสาหกรรมพื้นฐานที่เป็นปัจจัยการผลิตพื้นฐานของอุตสาหกรรมทั้งปวง ซึ่งมีปัญหาอยู่ว่าเราไม่สามารถทำโรงถลุงเหล็กได้ แม้จะมีความพยายามตั้งแต่สมัย ร.6 ก็ตาม ส่วนหนึ่งเป็นเพราะในประเทศไม่มีแหล่งสินแร่เหล็กด้วยหละ
ร.6 ทรงอุดหนุนการปฏิวัติอุตสาหกรรม ไม่ว่าจะเป็นอุตสาหกรรมซีเมนต์ อุตสาหกรรมไฟฟ้า อุตสาหกรรมเหมืองแร่ อุตสาหกรรมพาณิชย์นาวี อุตสาหกรรมการบิน การรถไฟ การสำรวจปิโตรเลียม(ฝาง) การสำรวจแหล่งไฟฟ้าพลังน้ำตก และอีกประการหนึ่งคืออุตสาหกรรมเหล็ก
ทุกวันนี้อุตสาหกรรมเหล็กทั้งกลางน้ำและปลายน้ำ เราสามารถทำได้หมด ขาดก็แต่การถลุงสินแร่อันเป็นอุตสาหกรรมต้นน้ำ ซึ่งอุตสาหกรรมเหล็กได้ชื่อว่าใช้ทุนมากและสกปรก ต้องผลิตคราวละมากๆ จึงจะคุ้ม แล้วมีปัญหาว่าจะไปเอาแร่เหล็กมาจากไหนถ้าไม่ใช่จีน และมันก็เป็นคำตอบเดียวที่ดีที่สุดเสียด้วย จีนส่งเหล็กไปทุ่มตลาดทั่วโลก จนมหาเศรษฐีอันดับหนึ่งของอินเดียเจ้าพ่อวงการเหล็ก ชื่อแทบจะหายไปจากสารบบ(ผมยังลืมชื่อเลย ลักษมี อะไรสักอย่างเนี่ย) บัดนี้ทั่วโลกเริ่มเดินนโยบายกีดกันการทุ่มตลาด อาจเป็นโชคดีก็ได้ถ้าเราจับพลัดจับผลูดึงจีนมาถลุงเหล็กในเมืองไทยได้
สมัยก่อนเครื่องบินถือกำเนิดได้เพียง 10 ปี เมืองไทยก็เป็นหนึ่งในประเทศแรกๆ ที่ตั้งกองบินขึ้นมา พร้อมกับขยายสนามบินแบบปูพรมไปทั่วประเทศ มีจริงๆ นะครับแทบทุกจังหวัดทีเดียว แถมยังผลิตเครื่องบินใช้เองเสียด้วย แล้วไม่ใช่มี 5-10 ลำ แต่มีเครื่องบินเป็นหลักเฉียดร้อย เสียก็อย่างเดียวทำเครื่องยนต์ไม่ได้ เพราะพื้นฐานอุตสาหกรรมไม่พร้อม ไม่สามารถทำชิ้นส่วนขนาดเล็กได้
แล้วหลังสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง ประเทศเรานี่มีนักบินเป็นอันดับต้นๆ ของโลก ที่ไปเรียนจากฝรั่งเศสก็ร้อยคนเข้าแล้ว แถมช่างเครื่องอีกหลายร้อย เรียกว่าทรัพยากรบุคคลพร้อมสุดๆ ซึ่งภายหลังสงครามนี่มีเรื่องที่ควรจะกล่าวด้วยว่าประเทศเราเข้าร่วมอนุสัญญาให้สัตยาบันเกี่ยวกับการเดินอากาศ นัยว่าสมัยนั้นเรามีอาณาเขตน่านฟ้าที่นานาชาติให้ความยอมรับร่วมกันเป็นครั้งแรก(หลัง WW II มีการตกลงกันทางทะเล กรมนราในฐานะประธานได้เสนอเรื่องนี้ขึ้นทั้ง 2 สมัย แต่ตกลงกันไม่ได้ผล มาตกลงกันได้ในสมัยที่ 3 ใน ร.9 จึงมีทะเลอาณาเขตอกกไป 16 ไมล์ทะเลเป็นครั้งแรก)
ฉะนั้นในรอบร้อยปีนี้เรายังปฏิวัติอุตสาหกรรมไม่สำเร็จก็เพราะขาดพื้นฐาน จะต้องถลุงเหล็กให้ได้ แล่วการผลิตอย่างอื่นจะตามมาเอง ทำยังไงกับจีนก็ได้ จะฉุดกระชากลากถู ถ้าจำเป็นก็ต้องเอา

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>353 ช่วงนั้นเครื่องบินผลิตไม่ยาก เพราะใช้โครงสร้างจากเหล็กและไม้ประกอบเข้ากับเครื่องยนต์เท่านั้นเอง ประเทศเรา"ประกอบ"ได้เป็นร้อยลำก็จริง แต่ประเทศอื่นประกอบได้เป็นพันลำ ยังไงก็สู้เขาไม่ได้หรอก

>>354 1000 ลำมันระดับมหาอำนาจยุโรปในช่วงสงคราม ถ้าไม่นับพวกนั้นไทยก็อยู่หัวแถวมากแล้วนะ

พันลำ?
http://imgur.com/0QPCaqx

''ตื่นเต้นเหี้ยไรกันนักหนา กูคนโดนยังไม่รู้สึกอะไรเลย''
-มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>356 happy 420

ที่สุดของ gamer คือ gamest
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

เกมเมอร์ที่แท้จริงต้องไม่มีเมีย

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>360 มีผัวแทน?

"ทำไมตอนโล้สำเภาออกจากซัวเถา
อากงไม่เลือกขึ้นฝั่งที่แคนาดา ไต้หวัน หรือฮ่องกง
#ร้อนชิบหาย"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"ถ้าจำไม่ผิด กูว่ากูเห็นพระถังมีม้านะ -_-"
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"น่าจะขนติดตัวไปเพียบอยู่ ก็เล่นกันจนเห็นเพื่อนหน้าเป็นลิง เป็นหมู พบเจอปีศาจตลอดทางเล่าขานกันเป็นตำนานเลย"
#มิตรสหายอีกท่านหนึ่ง

>>362 ไต้หวัน ฮ่องกงก็จีนอ่ะ ออกจากจีนไปอยู่จีน จะทำเพื่อใคร
แคนาดาสำเภานะไม่ใช่เฟอรี่ ไปถึงฮาวายยังไม่รู้จะถึงรึเปล่า
จะไปญี่ปุ่นก็ไม่ได้ ไม่กินเส้นกัน
สรุปลงอ่าวไทย ไปลาวพม่าแม่งก็ไม่มีอนาคต ใต้กว่านั้นเจอมุสซี่อีก เข้ากรุงเทพดูมีอนาคตสุด

มันเป็นแค่เรื่องการเมือง ไอ้เรื่องขืนใจเนี่ย ฝั่งเยอรมันๆก็ทำ พอหลังแพ้สงครามเยอรมันเองก็ถูกทหารรัสเซียกระทำเหมือนกัน กับแม่งมันไม่ได้ทำทุกคนทุกหน่วยหรอกวะ อย่าอคติกับเรื่องนี้เกินไป ช่วงอารยธรรมแบบนั้นประเทศมีกำลังพอไหนรุกรานใครได้ก็ทำทั้งไม่เว้นแม้แต่ไทยเรา... แค่ไอ้คนจีนมันเอาความเสียหายตรงนี้มาจุดประเด็นเพื่อขยายผลหวังกระแสฃาตินิยมเท่านั้น ต้องของบอกเหี้ยที่สุดคือคนแบบนี้ ไม่ใช่ทหารญี่ปุ่น

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>364 มาเลย์ก็มีพวกจีนอยู่นะ ถ้าแล่นไปไกลได้ถึงออสนี่ไทยคงไม่มีย่านเยาวราชละ

"สมาชิกพรรคขวาจัด Ichud Leumi (สหภาพแห่งชาติ) ของอิสราเอล ยั่วยุผู้ต้องขังชาวปาเลสไตน์ที่กำลังอดอาหารประท้วง ด้วยการตั้งโต๊ะย่างบาร์บีคิวเนื้อชนิดต่างๆ หน้าคุก Ofer ในเขตเวสต์ แบ๊งค์ และแจกให้กับคนที่เดินผ่านไปมา"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"ข้าราชการบำนาญ คณะวิทยาศาสตร์ จุฬาฯ หนึ่งในสมาชิก สอ.จฬ. กล่าวว่า นำเงินบำนาญ 5 ล้านบาท มาร่วมลงทุนกับ รศ.ดร. สวัสดิ์เพราะเป็นเพื่อนกันมา มีความไว้วางใจอย่างมาก ที่ผ่านมาเห็นเป็นคนดี เป็นนักเรียนทุนอานันทมหิดล เคยได้รับรางวัลนักสหกรณ์ดีเด่นแห่งชาติ และยังเคยเป็นประธาน สอ.จฬ. ติดต่อกันถึง 3 สมัย จึงมีความเชื่อถือ เลยนำเงินมาลงทุนด้วย อยากให้รัฐบาล และ คสช.เข้ามาช่วยเหลือปราบคนโกง ขณะนี้มีเยอะมาก อย่าให้คนโกงมาหลอกลวงประชาชน ขณะนี้ไปแจ้งเรื่องกับ ป.ป.ช. และตำรวจกองปราบฯแล้ว อยากให้เร่งรัดนำตัว รศ.ดร.สวัสดิ์ และผู้ที่เกี่ยวข้องมาลงโทษ ชดใช้ค่าเสียหาย"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

เรื่องโชกุน เมื่อวานนั่งคุยกับเพื่อน ถึงสาเหตุว่าทำไมไม่รีบหนีออกนอกประเทศก่อนวันนัดคนมาสนามบิน ทำไมเพิ่งมาหนีหลังเกิดเหตุ (เลยหนีไม่ทัน) แล้วทำไมมีเงินทั้งบัญชีแค่ 3 ล้าน ก็เลยสรุปแบบเดาๆกับเพื่อนว่า ที่นางยังไม่หนี เพราะนางยังไม่ได้เงินจากพวก "แม่ข่าย" คือแม่ข่ายไปหลอกล่อเอาเงินชาวบ้านมาหลายล้าน แต่ยังไม่โอนให้นาง นางก็เลยต้องอยู่รอ แต่แม่ข่ายก็ไม่ยอมโอนสักที สุดท้าย ไม่ไหวแล้ว กูเผ่นก็ได้ เลยเป็นที่มาของการหนีช้า และมีเงินแค่ 3 ล้าน สรุป ควรจัดการพวกแม่ข่ายด้วยนะ เงินอาจยังอยู่ที่แม่ข่ายนั่นแหละ

>>369 มีแค่ 3 ล้าน จะหนีไปต่างประเทศ อยู่ได้กี่ปีกันเชียว

>>369 มั่วละ เปิดบัญชีที่ต่างประเทศก็ได้ปะวะ paypal ก็มี บัญชีเพื่อนก็ได้ ช่องทางถ่ายเงินเยอะแยะ ใช่ว่ารออยู่ในไทยแล้วจะกระตุ้นให้แม่ข่ายอยากโอนมามากขึ้นซะหน่อย
แล้วก็ นี่มู้มิตรสหายท่านหนึ่ง ถ้าไม่ใช่คำพูดของมิตรสหายเอาไปถกในมู้ Feed ข่าว

"ข่าว กสทช กำลังจะควบคุมการนำเข้าอุปกรณ์ที่ต่อจอทีวีนี่ ผมมีทฤษฎีง่ายๆ คือ มันต้องมีรายใหญ่ (อาจมากกว่าหนึ่งราย) ที่เสียหายจากอุปกรณ์พวกนี้ เช่น TV Digital, Cable TV

ไป lobby กสทช ให้ออกมาทำอะไรสักอย่าง

คืออุปกรณ์นี้ มีมาไม่ต่ำกว่า 10 ปีแล้วครับ เริ่มมาแรงก็ 7 ปีก่อน ส่วน Chromecast ออกมาประมาณ 4 ปี กว่าจะรู้ตัวว่ามัน disrupt ธุรกิจเดิม คือรอให้ subscriber หายไปเยอะก่อน ค่อยมาโวย (ไม่ต้องบอกว่าเจ้าไหน)"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

ใช้คำว่าทำงานกลุ่มแทน sex หมู่ จะได้ดูเป็นเด็กเรียน

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

เป็นเซลล์แมน ถ้าเกิดมีใครมาบอกว่าหน้าด้าน แสดงว่ามาถูกทางแล้วครับ

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

เรียบร้อยครับ

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"ζευσκνή"
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"โลกไม่ได้หายไปเพราะหลับตานะครับ ปัญหาสังคมก็ไม่ได้หายไปเพราะเราไม่สนใจเช่นกัน"
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

My favourite Jojo is Mojo Jojo.
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>378 first black jojo?

ดร.โอซูมิ นักวิทยาศาสตร์รางวัลโนเบล "ไม่ได้บอกว่าการอดอาหารเป็นผลดีต่อร่างกายมนุษย์" นะครับ

ไปตีความกันมั่วเลยเนี่ย ไปเขียนแชร์กันว่า "คนญี่ปุ่น Mr.Yoshinori Ohsumi ได้รับรางวัลโนเบลในปีนี้ 2016 เพราะ
เขาค้นพบว่า การอดอาหาร อย่างเช่น การอดอาหารเย็น จะทำให้เซลเกิดกระบวนการรีไซเคิล เอาสิ่งที่เป็นส่วนเกินมาใช้ และทำลายสิ่งที่ใช้การไม่ได้ในเซล จึงมีผลดีต่อสุขภาพ ทำให้ลดการแก่เร็วก่อนเวลาได้"

แถมมีการโยงไปเรื่องศาสนาได้ด้วยว่า "เรื่องงดอาหารเย็น พระพุทธเจ้าให้ภิกษุสงฆ์ และผู้ถือศีลแปดงดมานาน กว่า 2600 ปีแล้วเพิ่งจะมีคนมายืนยันทางวิทยาศาสตร์ ว่ามีประโยชน์ต่อร่างกายและสุขภาพของมนุษย์ และเป็นที่ยอมรับยกย่องเชิงวิชาการอย่างเป็นทางการปีนี้"

คือ มโนกันไปเรื่อยเลย คือผลงานของ ศ.ดร.โยชิโนริ โอซูมิ จากสถาบันเทคโนโลยีโตเกียว ซึ่งได้รับรางวัลโนเบลสาขาสรีรศาสตร์หรือการแพทย์ ประจำปี 2016 ที่ผ่านมานั้น ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับ "การอดอาหารเย็น" แต่เป็นเรื่อง "กระบวนการกลืนกินตัวเอง (autophagy)" ของเซลล์

นักวิทยาศาสตร์นั้นสังเกตพบกระบวนการกลืนกินตัวเองมาตั้งแต่สมัยทศวรรษ 1960 แล้ว โดยพบว่า เซลล์สามารถทำลายส่วนประกอบของเซลล์เองได้ ด้วยการหุ้มส่วนที่ต้องการทำลายนั้นเข้าไว้ในเยื่อหุ้ม แล้วลำเลียงไปส่งที่ไลโซโซม (lysosome)

ทีนี้ ในช่วงทศวรรษ 1990 ดร.โอซูมิ ได้สร้างชุดทดลองขึ้น โดยใช้ยีสต์ มาอธิบายกลไกของกระบวนการกลืนกินตัวเองในเซลล์ยีสต์ และแสดงให้เห็นด้วยว่า กลไกอันซับซ้อนนี้เกิดขึ้นในเซลล์มนุษย์เช่นกัน ... ที่สำคัญคือ หากกระบวนการกลืนกินตัวเองนี้ถูกขัดขวาง ก็จะเป็นสาเหตุของโรคพาร์กินสัน โรคเบาหวานได้ หรือโรคอื่นๆ ได้ จนทำให้ได้รางวัลโนเบล

เลิกมโน เชื่อมโยงความเชื่อของตัวเอง เข้ากับวิทยาศาสตร์อย่างผิดๆ อย่างนี้เถอะครับ

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>380 นี่มันโทริโกะ! เซลล์กูร์เมตในตัวกูกำลังร่ำร้อง

"ผมโครตเกลียดความคิดแบบเหยียดสีผิว โลกเขาไปถึงไหนแล้วยังracistอยู่ได้ จริงๆชาวบ้านควรเห็นโอกาสในการสร้างธุรกิจใหม่ๆ เช่น ไก่ทอด น้ำองุ่น และแตงโม แต่โปรดเก็บจักรยานลูกหลานท่านให้มิดชิด"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

รักสามเส้า - เราสองสามคน

ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าในระยะหลังมานี้ ถึงได้มีความพยายาม สร้างนิยายรักโรแมนติก โดยพยายามจับคู่ให้หลวงพิบูลเขียนจดหมายไปงอนง้อคุณหลวงประดิษฐ์ ทำไมนะครับหลวงประดิษฐ์ถึงไม่เป็นฝ่ายเขียนจดหมายไปง้อแทน ทั้งๆ ที่หลวงพิบูลเพิ่งฟันคดีสวรรคต เกียรว่างฎีกาขอพระราชทานอภัยโทษจำเลยไปหยกๆ

ถ้าเรายังจำกันได้ หลังการปฏิวัติกึ่งพุทธกาล อันนำโดยจอมพลสฤษดิ์ ทางฝ่ายคุณหลวงประดิษฐ์ก็ได้มีการติดต่อท่านโจวเอินไหล ขออนุญาตย้ายจากปักกิ่งหนีหนาวไปอังอากาศอุ่นๆ ที่กวางโจว ซึ่งใกล้ไทยที่สุดเท่าที่คุณหลวงจะเข้ามาใกล้ได้ และต่อจากนั้นคุณหลวงประดิษฐ์ก็ทิ้งจดหมายน้อย(อันยาวเฟื้อย) ลงมาหาจอมพลถนอม ยื่นข้อเสนอขุดคลองคอดกระ เป็นนัยว่าจะมาขอจีบจอมพลสฤษดิ์ โดยยื่นทางเลือกโดยพร้อมมูล ว่าทองคำแท่งในพระบรมมหาราชวังก็มี(คุณหลวงประดิษฐ์ยังโม้อีกว่าคุณจอมท่านหนึ่งเล่าว่าชาววังเขาเอาทองคำแท่งไว้เหน็บมุ้งกัน)

ซึ่งว่าที่มาของการทอดสะพานพลอดรักไปยังจอมพลสฤษดิ์ ผู้ซึ่งคุณหลวงเคยจีบไปครั้งนึงเพื่อหวังยืมมือท่าน ผบ.ทบ.สฤษดิ์ ยึดอำนาจจอมพล ป. ในครั้งนั้น แต่ท่าน ผบ.ทบ.สฤษดิ์ ไม่เล่นด้วย แถมยังบรรจงยิงกระสุนเข้าใส่ประตูวิเศษไชยศรี เล่นเอาคุณหลวงรีบหนีจนลืมถอดฟันปลอม(ไปถอดอีกทีต่อหน้าท่านทูตอังกฤษ เพื่อเป็นการยืนยันอัตลักษณ์บุคคล)

เรียกว่าตอนกบฏวังหลวงอกหักไปแล้วครั้งนึง มาครั้งกึ่งพุทธกาลนี่ก็อกหักซ้ำซ้อนอีกครั้ง ทำยังไงๆ จอมพลสฤษดิ์ก็เล่นตัวไม่ยอมรับรักท่าเดียว

กลับมาที่ความสัมพันธ์ขวัญชื่น ของคุณหลวงประดิษฐ์กับคุณหลวงพิบูลเมื่อแรกรักข้าวใหม่ปลามันดีกว่า แรกสัมพันธ์ทีเดียว คุณหลวงประดิษฐ์เป็นฝ่ายรุกก่อน ถึงกับว่าส่งหนังสือคู่มือปฏิวัติเข้ามาให้ด้วยการฉีกหน้าปกทิ้ง ห่อส่งมาจิ้มก้องหลวงพิบูลในเมืองไทยอย่างดี ความหวานชื่นของทั้งคู่ก็เบ่งบานยิ่งขึ้นเมื่อพร้อมพรักร่วมหอลงโลงเข้าสู่ขบวนการปฏิวัติ สถาปนาคณะราษฎร โดยไม่ยอมบอกกับท่านผู้หญิงพูนศุขแม้แต่นิดเดียว

แต่แล้วรอยร้าวแรกก็เริ่มปรากฎ เมื่อคุณหลวงประดิษฐ์เขียนร่างเค้าโครงการเศรษฐกิจ แล้วถูกพระยาทรงกับพระยามโนจับมือกันรุมกินโต๊ะ ทางฝ่ายหลวงพิบูลขณะที่ยังอึ้งกิมกี่อยู่ก็ตีเนียนใส่เกียร์ว่าง(พร้อมเข้าเกียร์หมา) เล่นเอาคุณหลวงประดิษฐ์เสียศูนย์ถูกเขี่ยไปอยู่ไกลถึงปารีส

ครั้งเมื่อหลวงพิบูลเรียกสติกลับคืนมาได้ ก็รีบดิ้นเฮือกสุดท้ายทำปฏิวัติซ้อนยึดอำนาจคืน พร้อมเรียกคุณหลวงประดิษฐ์กลับมา เป็นอันว่าคุณหลวงประดิษฐ์กับคุณหลวงพิบูลก็คืนดีกัน เรื่องเก่าไม่เอามาคิด แล้วเรามาเริ่มกันใหม่ คุณหลวงประดิษฐ์เรียกหลวงพิบูลว่า "อิตากัปตัน" ส่วนคุณหลวงพิบูลก็เรียกหลวงประดิษฐ์ว่า "อิตาขรัวท่าช้าง" น่ารักตะมุตะมิน่าดู

ต่อ

จากนั้นทั้งกัปตันและขรัวท่าช้างก็ประสานสอดคล้องกัน ครองรักจาก 2476-2483 ได้ 7 ปี ความรักที่หวานชื่นก็เจือจางไปตามกาลเวลา โดยคุณหลวงประดิษฐ์ชักจะปีนเกลียวหลวงพิบูลหน่อยๆ อะไรๆ ก็ชวนขัดคอระหองระแหงดั่งลิ้นกับฟัน จนสถานการณ์แตกหัก เมื่อ กองทัพญี่ปุ่น เข้ามาเป็นมือที่สาม ความรักของคุณหลวงประดิษฐ์และหลวงพิบูลก็สะบั้นลง เมื่อ อิตากัปตันดุลย์อิตาขรัวท่าช้างขึ้นหิ้งเป็นผู้สำเร็จราชการ

นับแต่นั้นหลวงประดิษฐ์และขุมข่ายก็หมั่นเลื่อยขาเก้าอี้หลวงพิบูล เช้า-สาย-บ่าย-ค่ำ ตั้งแต่ไปตีซี้กับหลวงอดุลเพื่อนรักหลวงพิบูล กระทั่งกวนน้ำให้เกิดคลื่นในสภาเขี่ยหลวงพิบูลหล่นเก้าอี้ดังตุ๊บจนต้องหลบไปซับน้ำตาอยู่ลพบุรี และอีกทางหนึ่งขบวนการเสรีไทยก็มีเป้าหมายที่ชัดเจนว่าอันดับหนึ่งคือเขี่ยหลวงพิบูล อันดับสองไล่ญี่ปุ่น

เมื่อเมฆหมอกแห่งสงครามผ่านพ้นไป หลวงพิบูลก็ถูกเขี่ยออกไปแล้ว แต่เรื่องยังไม่จบ ถึงแม้หลวงประดิษฐ์จะไม่แสดงออกตรงๆ ว่าจะจัดการหลวงพิบูลเด็ดขาด แต่ในทางคลื่นใต้น้ำก็ส่งเสรีไทยปีกซ้าย อย่าง ส.ส. อีสาน เสนอคุณชายเสนีย์ให้ตั้งศาลกลางเมือง เรียกว่าจะเด็ดหัวหลวงพิบูลให้ตกตามจอมพลโตโจให้ได้ทีเดียว เดชะบุญคุณชายเสนีย์แอบปันใจให้หลวงพิบูลจึงยกข้อกฎหมายให้เจ๊าๆ กันไป หลวงพิบูลจึงรอดพ้นคมดาบ อิตาขรัวท่าช้างได้หวุดหวิด

ครั้นต่อมาหลวงประดิษฐ์เพลี้ยงพล้ำทางการเมือง เป็นทีหลวงพิบูลเถลิงอำนาจได้ กระสุนปืนกลห่าใหญ่ก็พัดหอบไปเยี่ยมหลวงประดิษฐ์ถึงทำเนียบท่าช้าง สาแก่ใจหลวงพิบูลยิ่งนัก และต่อจากนั้นหลวงพิบูลก็กระเถิบไปเบียดทุกสิ่งทุกอย่างของหลวงประดิษฐ์จนสิ้น แม้แต่ลูกเต้าเล่าหลานหรือน้อยชาย เครื่อข่ายของหลวงประดิษฐ์ ก็ถูกกวาดเข้าซังเตจนเรียบวุธ ถ้าโชคร้ายหน่อยก็ไม่อาจจะรักษาชีวิตได้ ดั่ง 4 รมต. อีสาน บรรดาผู้ซึ่งครั้งหนึ่งพยายามยัดเยียดความตายให้หลวงพิบูลเอาชีวิตไปทิ้งในศาลกลางเมืองข้อหาอาชญกรรมสงคราม

ทีนี้แหละจนเมื่อจอมพลสฤษดิ์ปฏิวัติกึ่งพุทธกาลแล้วปล่อยนักโทษไม่ว่าจะเป็นน้องชาย หรือลูกชาย ของคุณหลวงประดิษฐ์ออกจากพันธนาการ หลวงประดิษฐ์จึงได้เอิบเอื้อมคิดว่าจอมพลสฤษดิ์แอบปันใจ จึงทอดสะพานหาอีกครั้ง ครั้นรู้ว่าอักหักก็อาลัยอาวรณ์ในชีวิต จึงเลิกคิดถึงเมืองไทย ออกจากกวางโจวหันหัวเรือจากท่าซัวเถาไปปารีสแทน

นิยายประโลมโลก ว่าด้วย รักสามเส้า - เราสองสามคน ก็ถึงกาลอวสานบัดนั้น ไม่เห็นว่า คุณหลวงพิบูล-คุณหลวงประดิษฐ์ จะมีถ่านไฟเก่าคุกรุ่นไปได้อย่างที่หลายๆ ฝ่ายเพ้อพจน์แต่อย่างใด นิยายน้ำเน่าก็ เอวัง ด้วยประการฉะนี้

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>383-384 กูขอรายงานนะว่าเข้าข่ายการเมือง

>>385 การเมือง 2475 แบบขำขันยังจะแบนอีกเหรอ ไม่ได้แตะหิ้งด้วยซ้ำ

>>386
X แบบขำขัน
O แบบนิยายเกย์

เห็นข่าวสามี-ภรรยาวัยกลางคน ถูกตัดสินเรื่องบุกรุกป่าสงวน 5 ปี โดยอ้างไม่รู้โน่นไม่รู้นี้แถมเสือกไปรับสารภาพ

โซเชี่ยลเอามาด่าแต่ประโยคเดิมๆ 2ตายายเก็บเห็ดติดคุก ศาลเอียง ระบบไทยแม่งด้อยพัฒนา(ทั้งที่ประเทศพัฒนลก็ใช้แบบเดียวกัน ยิ่งอเมริกาค่าทนายแพงบัตซบเลยทีเดียว)
แถมยังโยงไปหาไอ้บอสหนีคุก(ที่แม่งหลบหนีไปต่างประเทศ ยังไม่ทันขึ้นศาลเลย)

ก็ชัดเจนนะคับว่าทำไม ประชากรไทยส่วนใหญ่ถึงยังเป็นพวกด้อยพัฒนา
เชื่อแต่ความคิดกูอารมณ์กูอคติกูเท่านั้น นี่ถ้าสมมุติเปลี่ยนคดีเป็น2ตายายเอบเด็กมาขายซ่อง โซเชี่ยลก็ตัดสินทันทีไปอีกทาง

#มิตรสหายโม่งท่านหนึ่ง

"ความเหี้ยของผลิตภัณฑ์คุมะมงของแท้ที่เข้ามาขายในไทยก็คือ แม่งน่ารักไม่เท่าที่สำเพ็ง กูไม่เข้าใจจริงๆ"
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>388 เอาเห็ดไปคืนไม่ได้เหรอ

#มิตรสหายรูปหนึ่ง

>>390 เห็นว่าฤดูนั้นเห็ดยังไม่งอกนะ เลยไม่มีคืน

ตอนโดนสอบสวนก็ดันตอบชื่อเห็ดไม่ตรงกัน แล้วจะคือได้ไง

"ไม่ชอบ jazz hands เอา jizz hands แทนได้ไหม"
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>391 เอาไม้ไปคืนแทนก็ได้
ทำแบ๊วไม่เข้าใจมุกนะตัว

"ที่ใส่เสื้อผ้าสีซีดเก่า เพราะไม่มีเสื้อใหม่ครับ แค่นี้ก็จนจะตายกันอยู่แล้ว จะให้ใช้ปัญญาประดิษฐ์ ทำเสื้อให้สีสดใส แล้วมันจะรวยขึ้นมั้ย เด็กรุ่นใหม่มันรู้นะว่าเป็นเกษตรกร นอกจากรูปร่างไม่ดีแล้วยังไม่มีแดกอีกครับ"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>394 เกษตรกรถ้าทำเป็นขายเป็นก็รวยนะ แต่คนพูดมันคงไม่ฟังหรอก

>>395 คนพูดต้องทำเองให้ได้จริงๆ ก่อนไง คนฟังมันถึงจะเชื่อ

>>396 >>395 มันหมายถึงมิตรสหาย>>394 มากกว่ามั้ง

"เรื่องเล่าจากเหตุการณ์จริง

นศ: เมื่อกี้อาจารย์เกือบถูกรถชนใช่ไหมครับ
อาจารย์: ใช่ครับ เมื่อกี้นี้เอง รู้ได้ไง
นศ: อ๋อ ผมเป็นคนขับเองครับ

555555555555 มีความซื่อสัตย์สูง"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>396 กูเห็นมามากละว่าทำจริงได้มาพูดทำตามก็เจ๊งกันหมด

"There is a big difference between an asshole and a communist. Assholes are still people."

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

I learn from the mistakes of people who took my advice.
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

Well this post answered some questions...

Today people are so obsessed with being free from whatever they find confounding that they rebel against their very nature in an attempt to defend a freedom which exist barely in their minds.

A pathetic era to be a human.
A great era to be the "special snowflake"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"แก้ทอม ซ่อมดี้ ....

เป็นรูปแบบความคิดแบบผิดปกติ ในทางจิตวิทยาไปหาอ่านได้ในเรื่อง Corrective rape
สรุปสั้นๆคือ มีผู้ชายบางคน ที่มีความรู้สึกว่าความเป็นชายของตนถูกคุกคามจากผู้หญิงที่ไม่ชอบผู้ชาย
คือเดิมคนกลุ่มนี้จะมีความภาคภูมิใจในความเป็นชาย ... มีการแสดงออกในแบบต่างๆ ... ซึ่งอาจเลยรวมไปถึงการเอาเปรียบเพศหญิงอยู่แล้ว
พอมาเจอผู้หญิงที่ไม่สนในสถานะที่ว่า เลยทำให้เกิดความกลัวว่าสถานะทางสังคมของตนจะสั่นคลอน เลยทำการทำร้ายข่มขืนหญิงที่ไม่สนใจผู้ชาย

คนที่คิดแบบนั้นแย่และน่ากลัว เพราะในทำนองเดียวกัน คนแบบนี้หากมีใครมาสั่นคลอนสถานะทางสังคมอื่นๆของเขาเช่น
เด็กจบใหม่ไฟแรงทำงานดีกว่า เค้าก็พร้อมจะทำร้ายหรือขัดขา
ผู้หญิงที่ตนแอบชอบไม่ชอบตอบ เค้าก็อาจข่มขืน
ตนเองไปใช้ชีวิตเอาเปรียบคนอื่น ทำผิดกฎหมายบางอย่างแล้วเจอจับได้ เค้าก็อาจทำร้ายคนที่ติติง

รสนิยมทางเพศเป็นเรื่องส่วนบุคคล"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"เราส่วนน้อยอยู่ในประเทศกำลังพัฒนาท่ามกลางประชากรด้อยพัฒนาอีกหลายคนครับ"

#มิตรสหายเก็บเห็ดท่านหนึ่ง

"ขอแถลงความจริงวันนี้ เพราะมีส่วนเกี่ยวข้องโดยตรง

1) จริงๆ แล้ว ห้องนั้น "กำลัง" จะมีการเรียนการสอนฮะ และวิชานั้น ก็คือ วิชาของเราเอง !!!

แต่ฝนตกก่อนเราเดินไปถึง อย่างไรก็ตาม มีนศ.จำนวนหนึ่งไปนั่งรอเรียนอยู่ก่อนแล้วตามปกติ เพียงแต่ ตรงจุดที่ฝ้าหล่นลงมา มันเป็นพื้นที่ตรงทางเดินหน้าห้อง ไม่ใช่โซนที่นั่ง อย่างไรก็ตามอีก ใช่ว่า มันไม่อันตรายนะ เพราะหากใครเดินไปตรงนั้นพอดี ก็อาจจะ "หวิดดับ" หรือ บาดเจ็บ ได้จริงๆ ....เราถามความปลอดภัยของเด็กๆ ตอนที่ย้ายห้องลงมากันแล้ว เด็กๆ ก็ยังตอบเลยว่า "โชคดี" ที่ไม่มีใครเดินไปตอนที่มันตกลงมา ตรงนี้ แสดงว่า สื่อก็ไม่ได้กล่าวเกินจริงเสียทีเดียว

2) ฝนตก ทำฝ้าถล่ม แทนที่อธิการฯ จะแสดงความห่วงใยความปลอดภัยของเด็กและอาจารย์ที่กำลังจะมีการเรียนการสอนในห้องนั้น และรีบเร่งสั่งการแก้ไข....กลับฉวยโอกาสเอาข่าวนี้มาเขียน "สนับสนุนการคุมสื่อ" ทั้งยังไปปรักปรำเค้าว่า เสนอข่าวเกินจริง โดยตัวเองนั่นแหละที่ไม่ตรวจสอบข้อเท็จจริงให้ดีเสียก่อนว่า "มันกำลังจะมีการเรียนการสอน" (เชิญไปเช็คได้เลยวิชา น.211 ของคณะนิติศาสตร์)"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

ผมเห็นบางคนที่บอกว่าคนรวยไม่ติดคุก

ผมว่าจับแพะชนแกะไปเรื่อยแล้วล่ะ ไม่ใช้เหตุผล อคติล้วนๆ ตัวอย่างเช่น

คุณชูวิทย์ รวยไหมครับ ติดคุกมาแล้วครับ

คุณนักการเมืองปากน้ำ อดีตสามีดาราสาว รวยไหมครับ ติดคุกมาแล้วครับ

คุณหมอสุรพงษ์ รวยไหมครับ ยังอยู่ในคุกครับ

คุณสส ปชป ยิงคนตาย รวยไหมครับ ถูกตัดสินประหารครับ

คุณเลือกเอาแค่คนที่รวย แต่หนีคดี มาอ้างว่าคนรวยไม่ติดคุก

ตัวอย่าง คนรวยที่ติดคุก ก็มีให้เห็น แต่ไม่เอามาพูดบ้าง ไม่รู้จริงๆ หรือว่ารู้แต่แกล้งไม่รู้ครับ

เอาความจริงมาพูดบ้างครับ อย่างเอาแต่เฮฮา ครื้นเครงอย่างเดียว

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>403 ถ้าผู้ชายรู้สึกคุกคาม เเล้วทำไมหนังโป๊เลสเบี้ยนถึงเยอะชิบหายล่ะครับ

>>406
คำถามจริงๆคือเส้นใช้ได้ไหมเท่านั้นแหละครับ

>>407 เพราะเลสเบี้ยนไม่ใช้ผู้หญิงทำตัวเป็นผู้ชาย แต่เป็นผู้หญิงทำตัวเป็นผู้หญิงนะสิ

>>406 เหมือนกับคนถูกหวยอะ คนซื้อหวยมีคนถูกไหม คำตอบคือมี แล้วถ้าดูภาพรวมเทียบคนถูกหวยกับโดนหวยแดกล่ะ ทำไมนักลงทุน​ถึงไม่ซื้อหวยเก็งกำไรล่ะทั้งที่มันมีโอกาสถูก เหตุผล​คล้ายกันนั่นล่ะ

*คุณนักการเมืองปากน้ำ อดีตสามีดาราสาว รวยไหมครับ ติดคุกมาแล้วครับ*
เห็นเขาว่ากันว่าข้างในอยู่สบาย แถมเข้าออกสะดวกด้วยนะครับ เอ๊ะยังไง

"ความเป็น LGBT นี่เป็นหนึ่งในข้ออ้างในการทำเหี้ยๆเหมือนความจนไปแล้วนะครับ..."
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"พวก LGTV"
#มิตรสหายอีกท่านหนึ่ง

"'เนติวิทย์' เตรียมกู้ศรัทธา 'สภานิสิตจุฬาฯ'"
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"สันดาน ไม่ทันไรเตรียมกู้แล้ว"
#มิตรสหายอีกท่านหนึ่ง

"อะไรที่ทำให้เราอยากตื่นตอนเช้าแล้วอยากไปทำ นั่นคือสิ่งที่เราชอบ"
#มิตรสหายชัชชาติ

"คือการตื่นมาแล้วได้นอนต่อนั่นเอง"
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"กูไม่ได้ชอบเยี่ยวขนาดนั้นอะ"
#มิตรสหายอีกท่านหนึ่ง

>>414 "กูปวดขี้"
#มิตรสหายอีกท่านหนึ่ง

(แชร์ได้ไม่ต้องขออนุญาตนะคะ ^^)

เราเคยคิดว่าตัวเองไม่ควรจะเป็นเลสเบี้ยน
เราเคยคิดว่าเราไม่ใช่ “ผู้หญิง”
เราเคยคิดว่าเลสเบี้ยนคือความไม่ถูกต้องของโลกใบนี้
เราเคยกระทั่งพยายามที่จะกลับไปชอบผู้ชาย ตั้งใจว่าจะเปลี่ยนตัวเอง เพื่อตัวเอง เพื่อครอบครัว เพื่อความถูกต้องที่สังคมกำหนดเอาไว้ เพื่อความสบายใจ เพื่อชีวิตในภายภาคหน้า
แล้วสุดท้ายเราก็รู้ว่าพยายามไปก็ไม่มีค่า ในเมื่อเรา born to be ที่จะเป็นแบบนี้

เราทำผิดต่อผู้คนไปมาก และไม่คิดว่าตัวเองสมควรได้รับการให้อภัย
แต่...เรากลับมองว่าสิ่งที่เราเคยทำไป ทำให้เราได้มีวันนี้ ที่เราได้เข้าใจเสียทีว่าตัวเองเป็นอะไร

เราชอบดารานักร้องผู้หญิงมาตั้งแต่เด็ก ในยุค TVXQ SJ เรากลับไม่เคยสนใจผู้ชายเท่านั้น แต่กลับไปชอบสาวขาสวย SNSD เสียแทน
ในยุคที่คนทั่วบ้านทั่วเมืองบ้า Harry Potter เป็นแฟนคลับรอน แฮร์รี่ หรือเดรโก เรากลับชอบลูน่ากับเฮอร์ไมโอนี่ที่สุด
ในยุคที่คนทั่วไปปลื้มดาราผู้ชาย นักแสดงผู้ชาย เรากลับชอบ 4 สาวผู้หญิงถึงผู้หญิงที่สุด ถึงขั้นรอตามดูทุกรายการที่เค้าออก (ตอนนี้ไม่ตามเพราะกาล*แ*ร์เป็นบ้าไปแล้ว ไม่ชอบ)
แล้วเราก็คิดว่าเรามันเป็นเรื่องธรรมดา เป็นผู้หญิง ก็เลยมีไอดอลหญิงที่อยากจะเดินตามทางของเค้า

แต่พอโตแล้วถึงได้เข้าใจว่าจริงๆ แล้วเราไม่ได้มองพวกเขาแบบนั้น

.

คำว่า “ผู้หญิง” เหมือนถูกกำหนดมาอย่างตายตัวว่าจะต้องชอบเพศที่อยู่ตรงข้าม เราถึงได้มีคำว่าเลสเบี้ยน ทอม ดี้ ไบ เกย์ ตุ๊ด ฯลฯ เพื่อกำหนดเพศของกลุ่มคนประเภทอื่น แต่แท้ที่จริงแล้ว เพศถูกกำหนดด้วยอะไร อวัยวะเพศ? รสนิยมทางเพศ? หรือไลฟ์สไตล์และความชอบส่วนบุคคล?

ถ้าเราลักษณะเหมือน “ผู้หญิง” ทุกประการตามความถูกต้องที่สังคมกำหนดไว้ เช่นใส่กระโปรง และส้นสูง แต่เราชอบผู้หญิงเหมือนกัน เรามีหรือไม่มีสิทธิ์ที่จะเรียกตัวเองว่าเป็นเพศหญิง?

ถ้าเรารับรู้ว่าเรารู้สึกเป็นหญิง แต่เพศสภาพเราที่เขียนในใบเกิดเป็นชาย สภาพภายนอกเรายังเป็นผู้ชาย เราสามารถพูด “สวัสดีค่ะ” “ขอบคุณค่ะ” ได้อย่างสบายใจและได้รับการยอมรับหรือไม่?

เวลาผู้หญิงเฮเทโรได้รับคำถามว่า “ชอบผู้หญิงหรือผู้ชาย” ถ้าหากผู้หญิงเฮเทโรตอบว่า “ฉันเป็นผู้หญิงปกติ” หรือ “ฉันปกติ” คุณเข้าใจว่าเธอหมายความว่า “เธอชอบผู้ชาย” ใช่หรือไม่? ถ้าอย่างนั้นความเป็นอื่นคือความผิดปกติ...อย่างนี้มันถูกต้องแล้วหรือ?

หลายคนยังสับสนระหว่างเพศของตนเองกับรสนิยมทางเพศ
แต่ส่วนตัวเราคิดว่า มนุษย์เราไม่จำเป็นต้องไปกำหนดสิ่งเหล่านั้นก็ได้ ไม่มีความจำเป็น
โอเค ใบในสมัครต่างๆ คุณอาจต้องกรอกว่าคุณเพศสภาพอะไร เป็นหญิง หรือชาย แต่ไม่มีใบสมัครที่ไหนถามว่าคุณชอบเพศอะไร ดังนั้นคุณไม่มีความจำเป็นต้อง label (ตีกรอบ) ตัวเองว่าคุณอยู่ในกรอบความเป็นเกย์ คุณอยู่ในกรอบความเป็นเลสเบี้ยน เพราะในความเป็นจริง คนที่คุณถูกใจอาจไม่ใช่สิ่งที่คุณหวังไว้แต่แรก เช่น ทอมที่กลับไปชอบผู้ชาย ช่วงแรกอาจมีช่วงที่คุณตั้งคำถามกับตัวเองว่า “สรุปฉันเป็นเพศอะไรกันแน่” แต่มันเป็นคำถามที่ไม่จำเป็นต้องมีคำตอบ ปล่อยให้ชีวิตไหลไปเรื่อยๆ ตามน้ำก็ได้ สบายใจดี ไม่คิดแบบนั้นเหรอ?

หลายคนมัก label การกระทำใดการกระทำหนึ่งว่า “มีความเป็นหญิง” หรือ “มีความเป็นชาย” ทำให้คนเรามักพูดประโยคที่ว่า “ไม่สมกับเป็นผู้หญิง/ผู้ชายเอาเสียเลย” ...เคยมีความรู้สึกรำคาญบ้างไหม?

ฉันอยากทาลิปสติก
ฉันชอบอุเอฮาระ ไอ
ฉันอยากเตะบอล
ฉันอยากใช้กระเป๋าสตางค์สีชมพู

ประโยคสี่ประโยคข้างบนให้อิมเมจของเพศนั้นๆ อย่างชัดเจนและเราก็คิดว่าคุณรู้ว่าประโยคไหนหมายถึงเพศใด

แต่สิ่งที่เราควรทำมากกว่าคือ ปล่อยให้ตัวเราเองอยู่ใน comfort zone ของตัวเอง ทำสิ่งที่อยากทำ ใช้สิ่งที่อยากใช้ พวกที่ไม่เข้าใจคือว่า asshole ที่ไม่ worth ที่จะไปคลุกคลีด้วย

ทุกวันนี้มีเพื่อนเราหลายคนที่ยังถามคำถามนี้กับตัวเองและคนรอบข้างอยู่
“สรุปกูเป็นผู้หญิงรึเปล่าวะ?”
เพราะบางทีก็ชอบดูรูปผู้หญิงเซ็กซี่
เพราะชอบใส่เสื้อผ้าอย่างชาย(อย่างชายตามที่สังคมมอง)
เพราะชอบทำกิจกรรมอย่างชาย(อย่างชายตามที่สังคมมอง)

อยากให้มองว่า รสนิยมทางเพศและไลฟ์สไตล์ ไม่เกี่ยวข้องกับความเป็นเพศ
ใช่ คุณอาจมีแนวโน้มที่จะชอบกิจกรรมนั้นๆ ตามเพศของคุณ ด้วยเหตุผลทางฮอร์โมนอะไรก็แล้วแต่ แต่มนุษย์ทุกคนไม่ได้ถูกสร้างให้เกิดมามีมายด์เซ็ทหรือได้รับการเลี้ยงดูมาแบบเดียวกัน

(มีต่อ)

(ต่อากเม้นบน)

คนที่รู้สึกว่า “ความเป็นหญิง” และ “ความเป็นชาย” ที่สังคมเคยกำหนดเอาไว้ยังไม่สามารถจำกัดความเป็นตัวตนของเขาได้ก็ยังมี

หากคุณเจอมนุษย์เพศชายที่ชอบเพศชาย
คุณจะเรียกเราว่าอะไร? เกย์? หรือตุ๊ด?
ยังเลือกไม่ได้ใช่มั้ย จนกว่าจะได้ทราบไลฟ์สไตล์ของเขา?
ถ้าเขาเล่นกีฬา ถ้าเขามีกล้ามใหญ่ ถ้าเขาไม่สะดิ้ง เขาเป็นเกย์
ถ้าเขาพูดขะขา ถ้าเขาใส่กระโปรง ถ้าเขาใส่ส้นสูง ถ้าเขาตัวบาง เขาเป็นตุ๊ด

...เพราะอะไรเราถึงกำหนดเพศของใครซักคนด้วยรสนิยมทางเพศและไลฟ์สไตล์ร่วมกัน?

แล้วทำไมเราต้องกำหนดบทบาทเพศชายให้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง และอีกฝ่ายเป็นเพศหญิงด้วย?
ทำไมต้องมีคำว่า “รุกหรือรับ?” “ทอมหรือดี้?” ทั้งที่ในความเป็นจริง ความสัมพันธ์ของคนสองคน หรือหลายคน มันซับซ้อนกว่านั้น

ถึงได้มีกลุ่มคนที่เรียกตัวเองว่า ไร้เพศ ว่า non-binary หรือชื่ออื่นๆ อีกมาก

ความรู้สึกว่าตนเองไร้เพศเป็นยังไง?
หลายคนอาจมีคำจำกัดความที่แตกต่างกัน ดังนั้นเราจะขออธิบายตามที่เราเข้าใจ
คนกลุ่มนี้ปฏิเสธที่จะตีกรอบความเป็นเพศต่างๆ ตามที่สังคมได้เคยกำหนดเอาไว้ เพราะมัน “ยุ่งยาก” ที่จะต้องบอกว่าตัวเองเป็นเพศอะไร แต่ทำไมรสนิยมทางเพศแตกต่าง แล้วทำไมไลฟ์สไตล์ถึงได้ไม่ตรงกับไลฟ์สไตล์ของเพศนั้นๆ ตามที่สังคมได้เคยกำหนดไว้ การจับตัวเองลงกล่องไร้เพศจึงให้ความสบายใจกับพวกเขามากกว่า

ซึ่งเราก็เห็นด้วย

อ่านแล้วรู้สึกว่าตัวเองเคยพูดอะไรผิดไปกับเพื่อนๆ ของตัวเองหรือเปล่า?

สรุปแล้ว ความเป็นเพศ ประกอบด้วยอะไรบ้าง? อวัยวะเพศ? รสนิยมทางเพศ? ไลฟ์สไตล์และความชอบ? ...หรือมีสิ่งอื่นเข้ามาเกี่ยวข้องอีก?

เอาเป็นว่า ถ้าอ่านมาถึงตรงนี้ก็ยังไม่ค่อยเข้าใจเนื้อความข้างบน
อย่างน้อยก็ช่วยเลิกพูดประโยคจำพวก
“ไม่สมกับเป็นผู้หญิงเอาเสียเลย”
“ไม่สมกับเป็นผู้ชายเอาเสียเลย”
“ฉันเป็นผู้ชายปกติ”
“ฉันเป็นผู้หญิงปกติ”
“หล่อแบบนี้ไม่น่าเป็นเกย์เลย”
“สวยแบบนี้ไม่น่าเป็นดี้เลย”

เพราะการไม่มีเพศหรือการไม่ใช่เพศที่สังคมต้องการ ไม่ได้แปลว่าเราไม่มีตัวตน เรายังต้องการสิทธิในการใช้ชีวิตเท่าเทียมกับทุกคน และยังอยากได้รับการยอมรับว่ามีตัวตนอยู่บนโลกใบนี้ ไม่ใช่แค่สิทธิในการมีชีวิตอยู่เหมือนเป็นผี เป็นความอัปยศไม่น่ามอง

ป.ล. ยาวอ่ะ เรียบเรียงไม่ค่อยจะถูกเหมือนกัน คิดอะไรได้ไว้จะค่อยมาเขียนเพิ่มในคอมเมนต์

ป.ล.2 อยากใช้รูปตัวเองเพราะเขียนเอง แล้วก็ไม่อยากให้โพสต์มันตกหายไป อยากให้ยังอยู่ใน timeline photo เพราะงั้น ด่าก็ได้แต่อย่าแรงมาก จิตใจบอบบาง

ป.ล.3 ความจริงยังอยากอยู่เฟสนี้เงียบๆ อยู่ แต่โพสต์นี้จะลองเปิดพับลิคดู รู้สึกไม่สบายใจเมื่อไหร่จะปิดกลับให้เห็นแค่เพื่อนเหมือนเดิม

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>416 >>417 shiiiiiiieeeeeetttttt SJW Feminazi tumblrina non-binary transnigger attack helicopter wolf-kin start to creeping in to thai society.

Better Pray to Pepe and using his meme magic to purge them before they spread.
Praise kek

REEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE

"คนที่อยู่ๆไปแล้วเพื่อนเลิกคบไปเรื่อยๆนี่ต้องเป็นขนาดไหนหว่า แล้วเขาจะคิดยังไงกับตัวเองมั่งมั้ย"

>>416
มิตรสหายท่านนี้ไม่เข้าใจธรรมชาติของมยุษย์ การจัดหมวดหมู่/หาแพทเทิร์น เป็นสัญชาติญาณการอยู่รอดจ้า

วิธีตรวจสอบคุณภาพประชากรประเทศด้อยพัฒนาหรือพัฒนาแล้ว

เมื่อวานนี้ทาง Google จะกำหนดปิดปรับปรุง datacenter ภูมิภาคSEA ซึ่งมี Datacenter ที่ปีนังและสิงคโปร์จะทำการ MA network
พูดภาษาเด็กมาหน่อยก็ ปิด server ชั่วคราว
จึงได้ทำการแจ้งหน่วยงานให้เตรียมรับมือ อนิจจา 3bb พนักงานดันขี้เกียจไปหน่อยผลคือเน่าทั้งยวงแถมยังแก้ผ้าเอาหน้ารอดด้วยการไปผูกกับ ais ทำเอาทราฟฟิกติดขัดกันถ้วนหน้า
ถ้าผู้คนที่เจริญแล้วเขาจะรีบหาสาเหตุ แล้วพิจารณาว่ามันอะไรกันแน่ก่อนจะวิจารณ์ลงไป
ส่วนพวกด้อยพัฒนารอคนป้อนอะไรมาก็เฮโลด่าทันที เช่น ซิงเกิ้ลเกตเวย์โว้ย รัฐเอาดำน้ำไปตัดสายเคเบิ้ล รัฐบาลทำแน่ๆ พอมีคนไปแย้งก็ไม่ฟัง
แถมแม้แต่ wm ไอทีชื่อดังยังสวนกลับมาว่ามึงก็มาเขียนข่าวเองสิ (แต่ถ้ามึงพลาดโดนแบนนะเออ)

"I hate 3 things:
Racism. Sexism.
And white men."

#มิตรสหาย feminazi ท่านหนึ่ง

>>422 มันก็ racismเหมือนกัน

>>423 https://www.youtube.com/watch?v=xECUrlnXCqk&ab_channel=DovidDovidson

>>416 >>417 กูอยากให้เรื่องพวกนี้มาจากปากของพวกที่ถูกกฎขี่ในประเทศมุสลิมมากกว่าพวกที่ทุกวันนี้แม่งก็ได้รับการเฉลียหีจนแฉะอยู่ทุกวันอะนะ

>>425 คนในประเทศมุสลิมออกมาพูดเรื่องแบบนี้นี่กูกลัวจะตายฟรีว่ะ

"ถ้าคุณเป็นคนหนุ่มสาว แล้วคุณไม่พูดเรื่องสวัสดิการสังคม คุณไม่มีหัวใจ
แต่ถ้าคุณแก่แล้ว คุณไม่พูดเรื่องการหลบเลี่ยงภาษี คุณไม่มีเงิน"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

super robot series คือออสการ์ของวงการเมะหุ่นยนต์

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"เพิ่งจะรู้ว่าเฟซบุ๊กมีระบบช่วยในการทำใจได้ง่ายขึ้นเวลาเราเลิกกับแฟน เขาจะช่วยซ่อนไม่ได้เราเห็นการอัปเดตของแฟนเก่าหรือกลุ่มเพื่อนของแฟนเก่า"
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"เขาบล็อกมึงหรือปล่าว"
#มิตรสหายอีกท่านหนึ่ง

"สิ่งที่หนังฉลาดเกมส์โกงไม่ได้พูดถึงคือเด็กที่จนและเรียนไม่เก่งนะครับ คือจะเข้าโรงเรียนห่านี่ก็คงจ่ายเป๊ะเจี๊ยะไม่ได้แต่แรก ถึงเข้ามาได้ก็ไม่มีปัญหาจ่ายเงินซื้อโปรฯโกงข้อสอบ ก็เน่าตายในโรงเรียนที่ขาดแคลนทรัพยากรใกล้บ้านไป โตมาก็เป็นฐานให้พวกห่าทั้งหมดในหนังนี่เหยียบอีกที"
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>430 คนพูดแม่งโคตรหล่อเลยว่ะถุย ความฉลาดมันฝึกกันได้ รู้ว่าโง่แต่เสือกไม่ขวนขวายก็ตายห่าไปซะก็ถูกแล้วนี่

ไม่ใช่ว่าเราไม่มีวัฒนธรรมการเดิน ฟุตปาธเลยแคบ แต่เพราะฟุตปาธแคบเราเลยไม่มีวัฒนธรรมการเดิน กรุงเทพฯ หลังสงครามโลกครั้งที่ 2 เป็นเมืองที่ออกแบบโดยนักวางผังเมืองชาวอเมริกาโดยมีแอลเอเป็นต้นแบบ ตั้งใจให้เป็น "เมืองสำหรับรถส่วนตัว" แต่แรก รัฐให้นักพัฒนาที่ดินประมูลพื้นที่ข้างถนนใหญ่ไปพัฒนาตามใจ ทำให้เกิดการขุดซอย บางแห่งคือถมคลองที่เส้นทางน้ำตามธรรมชาติ ส่งผลให้ถนนซอยบางซอยคดเคี้ยวประหลาด บางซอยก็ลึกจากถนนใหญ่มากจนไม่แคร์ว่าคนจะเดินจากปากซอยเข้าท้ายซอยไม่ไหว และด้วยการที่นักพัฒนาที่ดินอย่างสร้างมูลค่ากับพื้นที่ที่ได้มากที่สุด จึงจัดสรรให้ที่ดินไปเป็นตึกอาคารเพื่อเช่าขาย แล้วพื้นที่สาธารณะอย่างทางเดินฟุตปาธหรือถนนเข้าออกเองก็แคบ

สามารถหาอ่านประเด็นนี้ได้ในวิทยานิพนธ์คนอิตาลีคนนี้ที่เขามาทำเรื่อง วินมอเตอร์ไซค์ในกรุงเทพฯ สาเหตุนึงของการเกิดวินก็มาจากผังเมืองที่ไม่สนับสนุนให้คนเดินเท้าได้ แม้แต่มี bts mrt ก็ยังต้องมีวินตามสถานีต่าง ๆ เพราะหลังจากลงรถมาจะไปไหนก็เดินต่อไม่สะดวกอยู่ดี (แต่เดี๋ยวเขาจะออกเป็นหนังสือเล่มปีนี้นะ ถ้าจำไม่ผิด)

https://dash.harvard.edu/bitstream/handle/1/11169780/Sopranzetti_gsas.harvard_0084L_11155.pdf?sequence=1
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>430
"ก็มันไม่ใช่หนังเพื่อชีวิตนี่ ไอ้ห่า เหมือนมึงดูยิปมันแล้วคาดหวังประธานเหมาอ่ะ"
#มิตรสหายอีกท่านหนึ่ง

"ยิปมันกับเหมาเกิดปีเดียวกันด้วยนะฮับ แต่สิ่งที่หนังยิปมันไม่ได้พูดถึงคือความเจ็บแค้นของชาวนาที่ต้องเติบโตขึ้นมาเข้าฉากให้ไอ้ปรมาจารย์นั่นกระทืบอีกทีนึงน่ะฮับ"
#มิตรสหายอีกท่านหนึ่ง

กูไปดีกว่า ไม่อยู่เมืองไทยแล้ว ไม่เอาแล้วหลอกลวงกันตลอดเลย หาความจริงได้ยากจริงๆ
บัวขาว ตัวดำ
ซีอิ๊วขาว สีดำ
เข้าห้องสมุด มีแต่หนังสือ
ปลูกถั่วเขียว ได้ถั่วงอก
เตารีด แต่กูรีดเอง
โอเลี้ยง กูจ่ายเอง
ปะยาง 24 ชั่วโมง ทำไม่ถึง 5 นาที
สั่งข้าวราดแกง แต่เอาแกงราดข้าว
สั่งข้าวต้มมัด ได้ข้าวเหนียวห่อกล้วย
สั่งผัดไทกุ้งสด ได้ผัดไทกุ้งสุก
สั่งเส้นใหญ่แห้ง ก็ลวกมาให้แฉะๆ
สั่งนมเย็น ได้นมใส่น้ำแดง
ม.ศรีปทุม>อยู่กรุงเทพ
ม.กรุงเทพ>อยู่ปทุมฯ
ครูลิลลี่>สอนไทย
ครูสมศรี>สอนอังกฤษ
สั่งส้มตำ=ได้มะละกอตำ
สั่งไข่ดาวน์=แต่จ่ายสด
ตอนกูมีชีวิตอยู่ ที่กูชอบก็ไม่ให้ไป พอตอนกูตาย ดันบอกให้ไปที่ชอบที่ชอบ..... เบื่อจริงๆ

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

มันยากที่จะไม่ใช่มลายู

ระยะหลัง ได้ยินการบอกเล่าของคนพุทธ หรือคนกลุ่มน้อยในพื้นที่สามจังหวัดไปในทางที่หมดจิตหมดใจมากขึ้นทุกที วันนี้เจอพี่คนจีนที่อยู่ที่นี่มาสามสิบปีคนหนึ่งถามว่าช่วงนี้เป็นไงบ้าง อยู่ที่นี่สบายใจดีอยู่ไหม คิดจะย้ายไปที่อื่นบ้างไหม แกคงได้ยินอะไรเกี่ยวกับเรามาบ้างแหละถึงได้ถามตรงๆเอาแบบนี้ วันเดียวกันเพื่อนอาจารย์คนหนึ่งใน ม.อ.ตานี ก็บ่นๆให้ฟังว่าเขาเกิดที่นี่ อยู่ที่นี่มาตั้งแต่ปู่ย่า ไม่ใช่คนมาจากอยุธยา แต่เขาไม่ใช่มุสลิม ยังถือว่าเป็นคนที่นี่เป็นมลายูได้ไหม

ช่วงไม่กี่สัปดาห์ก่อน นักศึกษาใน ม.อ.ตานีหลายคนโพสข้อความแสดงความไม่สบายใจ บางคนผิดหวังกับการมาเรียนที่นี่ หลายคนตั้งใจจริงๆอยากมาอยู่ มาเรียนรู้ สิ่งที่ทำให้เขาอึดอัดไม่ใช่สถานการณ์ความรุนแรง แต่กลับเป็นนักศึกษาด้วยกันเองที่กีดกันความเป็นอื่น อะไรที่ไม่ใช่อิสลาม มลายู จะค่อยๆถูกลดความสำคัญ ถูกผลักออก ถูกทำให้ไร้ตัวตนมากขึ้นเรื่อยๆทั้งที่ ม.อ.ไม่ใช่มหาวิทยาลัยอิสลาม

พี่คนแรกเปรยว่าถ้า อ.อันอยากไป ก็คงไปได้ แต่พี่ไม่รู้ว่าจะไปอยู่ไหนแล้ว สามสิบปีที่ผ่านมาการแบ่งแยกกันมันแย่ลงเรื่อยๆ วันก่อนพี่เล่นกับเด็กมุสลิมตัวเล็กๆ แม่เค้ารีบพาลูกออกไป บอกเด็กว่าอย่าเล่นกับซีแย พูดนายู แต่พี่เขาฟังเข้าใจ

เด็กพุทธกลุ่มหนึ่งมาจากนคร ไปไหนไปเป็นกลุ่ม เราถามว่าไม่มีเพื่อนมุสลิมเหรอ เขาบอกว่ามี แต่ที่สนิทกันมีไม่เยอะ เราถามว่าไม่หัดพูดนายูเหรอ เขาบอกว่าอยากพูดมากๆ แต่พอหัดแล้วก็โดนล้อ โดนหัวเราะใส่ บางทีสอนคำสัปดนให้ก็มี อยู่มาสามปีเขาเลยพูดไม่ได้และยอมแพ้ไป

พระภิกษุรูปหนึ่งเล่าให้ฟังว่าโดนกับตัวเอง คือโดนเด็กวัยรุ่นมุสลิมล้อ ขึ้นรถเมล์ปตน.-ยะลา ก็ถูกแกล้งตบหัว แกบอก "เขาสอนกันมาให้เกลียดเรา"

เคยอ่านสเตตัสน้องนักกิจกรรมมลายูหนุ่มๆคนหนึ่งที่เถียงสู้คนอื่นเชิงหลักการไม่ได้ เลยโพสสเตตัสว่าถ้าใครไม่พอใจก็ให้ออกจากสามจังหวัดไป น้องคนนี้เราอันเฟรนด์ไปแล้วไม่ใช่เพราะสเตตัสนี้ แต่เพราะสเตตัสอีกอันที่เหยียดเพศเพื่อนเรา

หลังๆภาคประชาสังคมกระแสหลักก็เคลื่อนไหวกันไปในทิศทางที่เชิดชูวัฒนธรรมเชิงเดี่ยว หรือวัฒนธรรมกระแสหลักกันมากขึ้น ไม่พูดถึงวัฒนธรรมแบบอื่น คนอื่นๆที่อยู่ในพื้นที่นี้ การเคลื่อนไหวเรื่องความเป็นปาตานีก็เหมือนกัน เต็มไปด้วยความลักลั่นย้อนแย้ง ไม่ต้องพูดถึงงานภาครัฐหรอกค่ะ เพราะนั่นงมๆงุมๆกันไปเรื่อยเปื่อยมานานแล้ว ความหลากหลายและวัฒนธรรมนี่เป็นอะไรที่ไม่เคยอยู่ในระบบคิดของรัฐไทยอยู่แล้ว

ที่พูดนี่ จะบอกว่าได้ยินมากับหูทั้งนั้นนะคะ บางทีเขาไม่พูดนอกกลุ่มหรอกคนเหล่านั้น เพราะเขารู้สึกไม่ปลอดภัย

เพื่อนคนนึงที่กรุงเทพฯถามเราว่า ทำไมเขาถึงทำกับคนอื่นแบบเดียวกับที่ตัวเองก็ถูกทำ ซึ่งเราก็พูดไม่ออกนะ มันอนาถใจเกินไป

มีหนังสือชื่อว่า "มันยากที่จะเป็นมลายู" ก็คงจะต้องมีอีกเล่มที่ชื่อ "มันยากที่จะไม่ใช่มลายู" ด้วย ความคิดคับแคบ ใจที่คับแคบ มันไม่เลือกคน ไม่เลือกชาติ ภาษา ศาสนาหรือสถานที่ ได้แต่หวังว่าจะเห็นปัญหาพวกนี้กันสักที และเห็นความเป็นมนุษย์ของกันและกันบ้าง

ที่นี่มีความงดงามมากมาย ความน่าเกลียดอัปลักษณ์ก็เยอะ และของอย่างหลังบางทีก็มาแบบแนบเนียนมาก อ้างความดี อ้างศีลธรรม แม้แต่ศาสนาก็ถูกเอามาทำให้ความทุเรศทุรังเหล่านั้นชอบธรรมด้วย ที่สำคัญ ไม่มีใครอยากวิพากษ์ตัวเอง

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>435 because they are มุซซี่?

>>436
This.

>>435 กูเคยอยู่ 3 จชต. อีมิตรสหอยดอกนี่มันคงได้ยินมาจากพวกเหยียดมุซซี่จริงๆ กูเคยอยู่กับคนกลุ่มนี้ ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่ว่านะ ไม่เหยียดอะไรด้วย เข้าหาง่าย เรื่องเพศอะไรนี่ก็ไม่แบ่งแยก ต่างคนต่างเข้าใจ เวลาไปเที่ยวไหน แดกอะไรก็คุยกันได้ ไม่ขัดแย้งกันเพราะเรื่องศาสนา ส่วนพวกเคร่งจนตีตัวห่างจากไทยพุทธก็มีแต่โคตรกลุ่มน้อยมากๆหว่ะ สังคมแทบไม่สนใจ แล้วปัตตานีที่ผ่านมากูเคยเที่ยวก่อนเจอระเบิดนะ มุซซี่เยอะจริง แต่กูว่าไม่น่าจะถึงขนาดแย่งแยกหว่ะ

http://www.straitstimes.com/asia/se-asia/jakarta-governor-ahok-found-guilty-of-blasphemy-sentenced-to-two-years-jail

ไม่รอด Ahok นักการเมืองคริสเตียน ซึ่งนอกจากแพ้เลือกตั้งผู้ว่าฯ จาการ์ตา ยังโดนศาลลงโทษจำคุก 2 ปีไม่รอลงอาญา (อัยการเสนอ 2 ปีแต่ให้รอลงอาญา) ในข้อหาหมิ่นศาสนา ไม่ได้ประกันตัว ศาลสั่งขังระหว่างอุทธรณ์

ความผิดฐาน #blasphemy ผมว่าคล้าย ๆ กับความผิดฐาน<เซ็นเซอร์> การตีความมันกว้างมาก ๆ และเป็นฐานความผิดที่เป็นอันตรายต่อเสรีภาพในการแสดงออก และไม่สอดคล้องกับมาตรฐานสากล ซึ่งไม่มีฐานความผิดแบบนี้ รวมทั้งยังมักถูกใช้เป็นแรงจูงใจทางการเมืองด้วย น่าสนใจว่าคดีนี้จะกระทบกับความเป็นพหุนิยมทางวัฒนธรรม multiculturalism ของอินโดนีเซียอย่างไร เป็นทิศทางที่น่ากังวล

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>438 เอาอะไรกับเพจมันวะ แม่งฟังมาจากเขาทั้งนั้นแหละ
ถูกผิดไม่รู้ขอให้มีโพสต์ลงไว้ก่อน

ส่วนกูแต่งเองจากตัวกูไม่ต้องลอกเพจ

#มิตรสหายโม่งท่านหนึ่ง

>>440 เพจไหนวะ? กูไม่ได้ติดตาม

กฎหมายห้ามขายเหล้าในวันสำคัญทางพระพุทธศาสนามันสะท้อนความอ่อนแอของศาสนาพุทธสุดๆ เลยนะ

ยิ่งเมื่อให้เหตุผลว่าเพื่อให้ลด ละ เลิก อบายมุขในวันพระ ยิ่งแสดงให้เห็นว่าตัวคำสอนศาสนาเองไม่มีอำนาจยับยั้งการกระทำที่เป็นข้อห้ามศาสนา ไม่มีน้ำหนักพอที่จะควบคุมพฤติกรรมสาวกออกห่างจาก "อบายมุข"

แค่คำสอนศาสนามันไม่มีน้ำหนักพอ ถึงได้ต้องออกกฎหมายมาห้าม ใช้อำนาจรัฐบังคับให้ทุกคนทำตามความเชื่อของศาสนาหนึ่งแม้คนอื่นจะไม่ได้เชื่อเหมือนตัวเองก็ตาม เพียงเพื่อรักษาภาพลักษณ์ รักษาหน้าของศาสนาให้ได้ชื่อว่ามีศีลธรรมอันดีงาม

และไอ้คำพูดจากชาวพุทธประเภท "ถ้าอยากแดกเหล้ามาก ทำไมไม่ซื้อไว้ก่อน" "ทำไมไม่รู้จักวางแผน" มันยิ่งสะท้อนว่าชาวพุทธจำนวนมากเคยตัวกับการยัดเยียดความเชื่อแบบพุทธๆ ให้คนอื่นอยู่เป็นประจำ

ประเด็นมันไม่ได้อยู่ที่ว่าวางแผนหาเหล้ามากินได้หรือไม่ แต่มันอยู่ที่คุณเอาความเชื่อส่วนบุคคลของคุณมาห้ามคนอื่นทำไมตั้งแต่แรก

ถ้าลองมีกฎว่าวันถือศีลอดของอิสลาม ห้ามขายอาหารบ้าง คนพวกนี้จะรู้สึกทันทีว่า "กูไม่ได้นับถืออิสลาม จะมาบังคับกูอดทำไม" แต่พอตอนความเชื่อฝั่งตัวเองไปยัดเยียดให้คนอื่นจะไม่รู้สึกตัว

จะลดละเลิกสุราเพื่อบูชาความเชื่อของตัวเอง ยังต้องให้เป็นภาระคนอื่น

ถ้าชาวพุทธเคร่งครัดในคำสอน ถ้าชาวพุทธเห็นว่าคำสอนมีความหมาย มีน้ำหนัก ต่อให้มีอบายมุขวางขายเค้าก็คงไม่ซื้อมากิน

แต่สิ่งที่เป็นอยู่คือ กูนับถือพุทธนะ แต่กูเลือกทำตามแค่บางอย่างและบางเวลา ขณะเดียวกันก็กระสันต์อยากให้เมืองไทยเป็นเมืองพุทธเหลือเกิน ถึงได้ต้องสร้างกฎมาบังคับให้เป็นเมืองพุทธแบบเปลือกๆ

ตกลงเมืองพุทธมันหมายถึงเมืองที่คนส่วนใหญ่ศึกษาคำสอนพุทธและปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัด สม่ำเสมอ หรือเมืองที่เอาความเชื่อของชาวพุทธไปยัดไว้ในกฎหมายแล้วบังคับยัดเยียดให้ทุกคนต้องทำตามพุทธของกูกันแน่

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>443 ส่วนไอ้พวกเมาแล้วขับคือไอ้พวกไม่มีศาสนาครับ

#มิตรสหายดราม่าท่านหนึ่ง

>>438 กูมีเพื่อนเป็นคนสามจังหวัดสิบกว่าคน มุสลิมส่วนใหญ่ พุทธบ้าง บอกเลยว่าไอ้>>435 นี่แม่งมั่วแน่นอน คนแถวนั้นนิสัยดีมาก พวกหัวรุนแรงส่วนน้อยบอกเลย มันก็ไม่ชอบพวกบึ้มๆ อะไรกันด้วยเพราะที่โดนๆ กันก็คนในพื้นที่ทั้งนั้น แต่รู้ป่ะพวกนี้ทั้งหมดแม่งด่าทหารตลอด แต่ให้กำลังใจเจ้าหน้าที่นะ 55555 งงป่ะ กูก็งงแต่มันว่างี้
>>439 ยังดีนะที่พวกสายกลางแถวนั้นเยอะ เห็นรวมประท้วงกันอยู่

"ผู้กู้ ผู้ผ่อน ผู้เบิกเงิน"
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>443 เผลอแป๊ปเดียวต้นทางมีคนดีเข้าไปด่าเละเทะเลยสัส เห็นแล้วเพลีย

ไอ้วลี "ความยุติธรรมที่ล่าช้าก็คือความไม่ยุติธรรม" อะไรนั่น
หลายๆคนพูดง่ายๆเพราะไม่ต้องรับผิดชอบอะไร พูดเอาสนุก บางทีคดีมันก็ต้องมีขั้นตอนป่าววะ
ถ้ามันไม่ได้ช้ามากขนาดไอ้ลูกกระทิงแดงนั่นมันก็ยังพอหยวนๆอยู่ นี่แม่งบางคดีเกิดวันนี้ พรุ่งนี้เริ่มสืบ
ก็เอาวลีห่านี่มาใช้กันละ แล้วพอจับผิดคน คนจับก็โดนด่าว่าจับแพะอยู่ดี ส่วนคนเร่งๆนี่หายหัวไม่ออกมารับผิดชอบอะไร

"วันหยุดมันได้มาด้วยกฎหมายแรงงาน ที่ระบุว่านายจ้างต้องให้ลูกจ้างมีวัดหยุดได้ไม่น้อยกว่ากี่วันต่อปี ไม่ได้ระบุว่าต้องเป็นวันไหนบ้าง
แต่พอดีรัฐไทย เอาจำนวนวันพวกนั้นมากระจายลงในวันสำคัญของพุทธ องค์กรเอกชนอื่นๆ ก็ทำตามเพราะสะดวกในการจัดการ
คือจริงๆ จะไม่ให้หยุดในวันศาสนาก็ได้นะ แต่ก็ต้องให้หยุดวันอื่นแทน
การมีวันหยุดงาน ไม่ใช่บุญคุณของศาสนา"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>449 จริงๆ วันหยุดทางศาสนามีมาก่อนกฎหมายนะ กฎหมายแค่ทำให้มันเป็นรูปธรรมและบังคับลงไปทุกภาคส่วน

>>450 บริษษัทกุทำงานวันหยุดทางศาสนาบ่อยมาก
แต่กุชอบนะเพราะวันนั้นจะค่อนข้างสบายๆไม่ซีเรียสแถมไม่ต้องมาเบียดเสียด
คนเพื่อเข้าลิฟ ยังไงกุก้พุทธแค่ในนามอยุ่แล้ว

>>443 เค้าไม่ขายแต่ตัวเองอยากแดกเหล้าแล้วไม่รู้จักซื้อไว้ก่อนแล้วมาโวยวาย ดูโง่ดี

วันนี้เราจะมานำเสนอ ท่าไม้ตายในการโต้เถียงที่ชื่อว่า Ad hominem

Ad hominem คือ วิธีการโต้เถียง โดยโจมตีไปที่ตัวคู่สนทนาแทนที่จะโต้แย้งเนื้อหาที่คู่สนทนาเสนอออกมา

พูดง่ายๆ คือ ไม่ว่าคู่สนทนาจะอธิบายให้เหตุผลอะไรออกมา ก็ไม่ต้องไปสนใจ หยิบเอาหน้าตา รูปร่าง เพศ สถานะ ฯลฯ ของคู่สนทนามาแย้งเลย
เพราะมึงเป็นผู้หญิง มึงเป็นเด็ก สิ่งที่มึงพูดจึงไม่ถูก

ตัวอย่างเช่น

A: การห้ามขายเหล้าในวันสำคัญทางศาสนาไม่ถูกต้อง เพราะเป็นการเอาความเชื่อส่วนบุคคลของคนกลุ่มหนึ่งไปบังคับใช้กับคนอื่นที่อาจจะไม่ได้เชื่อแบบเดียวกัน

B: มึงอยากแดกเหล้ามากเหรอ อดซักวันก็ไม่น่าจะลงแดงตายนะ

เทคนิคนี้มีประโยชน์มากเวลาไม่เห็นด้วยกับฝั่งตรงข้าม แต่ไม่อยากใช้สมองคิดหาเหตุผล
ชมตัวอย่างการใช้งานเพิ่มเติมได้ที่โพสต์ก่อนหน้า

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

เดี๋ยวตอนกินเจพวกเอทิธต์มันก็ออกมาดิ้นต่อ

#มิตรสหายอีกท่านหนึ่ง

"ปีนี้พระโคเคลือบนาโนซิลเวอร์มาร์เบิ้ล
ท่านว่าจะมีการทุ่มงบโฆษณาอีกโข"
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"พระโคเรียคิง หนึ่งแถมหนึ่งเลี้ยงวันนี้แถมคันไถซิลิโคนไปอีกหนึ่งแอก"
#มิตรสหายอีกท่านหนึ่ง

>>454 แต่ตอนเนี่ย พวกพุทโธเลี่ยนดิ้นไปแล้ว

"พระโคโนะบังกุมิวะ โกรันโนะสปอนเซอร์โนะเทเคียวเดโอคุริชิมัส"
#มิตรสหายอีกท่านหนึ่ง

“เราเป็นคนอยุธยา เกิดมาในครอบครัวมุสลิม ตอนเด็กๆ เราแฮปปี้กับการเล่นกับเพื่อนผู้หญิง พอเข้ามัธยมชัดเจนมากขึ้น แม้แต่งตัวแบบผู้ชาย แต่รู้สึกอยู่ตลอดว่าตัวเองไม่ใช่ เลยดึงกางเกงสูง ไว้ผมปอยด้านหน้า ทาแป้งดูแลตัวเอง เราเริ่มลำบากใจในการไปละหมาดที่มัสยิด เพราะรู้สึกว่าไม่ใช่ทางของตัวเอง และลำบากใจที่อยู่กับผู้ชายเยอะๆ มีอยู่ครั้งนึงอิหม่ามพูดว่า ‘การเป็นทอมเป็นกะเทยมันบาป พ่อแม่ควรสอนลูกในทางที่ถูกต้อง’ คงพูดไปตามหน้าที่ ไม่ได้จงใจบอกใคร พอได้ยินเราก็ไม่สะดวกใจที่จะอยู่ตรงนั้นต่อ หลังจากนั้นเราเปลี่ยนมาละหมาดที่บ้าน ปกติหลังเลิกเรียนเราต้องมาเรียนศาสนาที่มัสยิดแถวบ้าน มันมีอัลกุรอานเล่มเล็ก-เล่มใหญ่ พอเรียนจบเล่มใหญ่ เราขอไม่เรียนต่อ ชีวิตค่อยๆ ถอยออกจากสังคมมุสลิม แต่ความศรัทธายังอยู่นะ เรายังถือศีลอดในเดือนรอมฎอน ยังละหมาดที่ห้อง แม้ไม่ครบทุกครั้งก็ตาม

“ถึงไม่เคยคุยกัน แต่ที่บ้านรับรู้เรื่องตัวตนเราตลอด พ่อไม่ว่าอะไร แต่แม่จะคอยเบรค พอขึ้นมหาวิทยาลัย เราเข้ากรุงเทพฯ มาเรียนธรรมศาสตร์ ช่วงแรกยังแต่งชาย ขึ้นปี 2 เราขออยู่หอ เพราะเรียนหนักและทำกิจกรรมเยอะ กว่าจะเลิกก็ดึก เราเริ่มแต่งผู้หญิงตอนอยู่มหาวิทยาลัย กลับบ้านก็เปลี่ยนเป็นชุดผู้ชาย จนกระทั่งวันนึง เราขอนัดคุยกับพ่อแม่ เพื่อบอกพวกเขาว่า ‘เราต้องการแต่งตัวแบบผู้หญิง อยากให้เปลี่ยนโฟกัสจากความเป็นมุสลิม มาที่จะใช้ชีวิตยังไงให้คนรอบตัวรัก ขอให้มองกว้างมากกว่าเรื่องศาสนา’ ปรากฏว่าพ่อแม่ร้องไห้ บอกว่าเป็นความผิดของเขาที่เลี้ยงเรามาไม่ดี เป็นอะไรที่เจ็บปวดมาก ครั้งนั้นแม่บอกว่า ‘รี่ทำแบบนี้ไม่ได้นะ เราเป็นมุสลิม’ เราตอบเขาไปว่า ‘ต่อให้ตัดผมสั้น แต่งตัวเป็นผู้ชาย ภาวะข้างในของรี่ก็ผิดศาสนาอยู่ดี’

“เอาจริงๆ ในใจเราเหมือนมีปม เพราะศาสนาบอกว่า ‘คุณเป็นแบบนี้ไม่ได้’ แล้วยังบอกอีกว่า ‘ถ้าลูกทำเรื่องไม่ดี พ่อแม่ได้รับบาปเป็นสองเท่า’ เพื่อชดเชยในสิ่งที่เราเป็น เราบอกตัวเองตลอดว่า การเป็นเด็กดีและเรียนเก่งจะทำให้พ่อแม่ภูมิใจและรักเรา แม่ยังโฟกัสความเป็นมุสลิม พูดเรื่องการแต่งอยู่เรื่อยๆ จนกระทั่งวันรับปริญญา แม่มาพูดว่า 'ไม่คิดว่ารี่จะมีคนรักมากขนาดนี้’ วันนั้นได้ของขวัญเยอะมาก เราเป็นเด็กกิจกรรม รุ่นน้องรุ่นพี่รัก คำพูดของแม่ปลดล็อคตัวเขาเอง แม่พูดเรื่องศาสนาน้อยลง แต่พอมีอีเวนท์ศาสนาก็สะกิดชวน เราพูดตรงๆ ว่า ‘ไม่สะดวกใจที่จะไป’ หลังจากนั้นก็ไม่มีคำถามอีก ทุกวันนี้เรามีอาชีพมั่นคง เป็นการพิสูจน์ให้เห็นว่า แม้เราเป็นแบบนี้ แต่พวกเขาพึ่งพาเราได้ เมื่อก่อนพวกเขาบอกว่าเราคือลูกชาย ตอนนี้ใครถามก็บอกว่าลูกสาว”

- - -

ไม่ว่าคุณคือเพศไหน เราทุกคนล้วนเป็นมนุษย์

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"เราควรใช้หลักสถิติ บอกตัวเลขความจริง(สุ่ม) เยดคนติดเอดส์โอกาส 1/2500 ไม่ใช่ไปบิดเบือนมัน"
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"งั้นมึงก็ไปเยดคนติดเอดส์ดูสิ"
มิตรสหายอีกท่านหนึ่ง

"ขอเยดหน่อยนะ โอกาสตั้ง1/2500 แน่ะเธอไม่ติดเอดส์หรอกจ้ะ"
#ขี้เงี่ยนจนติดเอดส์ตัวหนึ่ง

ครั้งเดียวก็ติดแล้วสัด อย่าทำข่างคลิกเบท

การอ้างว่า "เป้าหมายของทุกศาสนาคือทำให้คนเป็นคนดี" เพื่อปกป้องศาสนา เป็นตรรกะวิบัติเพราะ

1. เลือกที่จะพูดถึงแต่เป้าหมายที่ให้น้ำหนักฝ่ายผู้กล่าวอ้าง จริงๆผู้ก่อตั้งศาสนาอาจมีเป้าหมายอื่นด้วย

2. เป้าหมายดีแค่ไหนไม่สำคัญเท่าทำได้ตามเป้าหมายหรือเปล่า ใครๆก็ตั้งเป้าหมายให้ตัวเองดูดีได้

3. มองข้ามผลกระทบที่ไม่ดีต่างๆที่มาพร้อมกับศาสนา

4. ความดี เป็นสิ่งที่แต่ละศาสนาตีความไม่เหมือนกันและขัดแย้งกัน สิ่งที่ศาสนานึงเรียกว่าดีอาจไม่ดีในศาสนาอื่น เช่น พุทธสอนว่าอย่าฆ่าสัตว์ แต่คริสต์สอนว่าสัตว์เป็นสิ่งที่พระเจ้าสร้างให้มนุษย์กิน ฯลฯ ฉนั้นการบอกว่า"เป้าหมายคือทำให้เป็นคนดี"จึงไม่มีน้ำหนักหากไม่มีการตีความกันก่อนว่าความดีที่หมายถึงในที่นี้คือดียังไง

(5,6,7...) เชิญพิมพ์เพิ่มเติมในคอมเม้น

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"ยุคสมัยปู่ย่าตายายกู แถวบ้านกูเขาใช้ควายไถนา ไม่ค่อยมีคนใช้วัวไถนากันเพราะมันสู้แรงควายไม่ได้ ไม่ชอบน้ำ ไม่รู้ที่ภาคกลางเขาใช้วัวหรือควายทำนา คนที่คิดพิธีแรกนาขวัญชะรอยจะไม่นิยมวิถีที่คนแถวบ้านกูใช้ทำนากัน เลยเลือกใช้วัวในการทำพิธี อีกทั้งวัวเป็นสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ของศาสนาพราหมณ์ อนึ่ง หากใช้ควายในพิธีแรกนาขวัญ ก็ต้องเรียกควายว่า พระควาย คงไม่เป็นที่ชอบใจนักหากเขาจะต้องยกสัตว์ใช้แรงงานชั้นรากหญ้าให้ขึ้นเป็น พระ"

#มิตสหายท่านหนึ่ง

>>462
อีกแง่นึง มึงเอาสัตว์ศักดิ์สิทธิ์มาทำงานชั้นแรงงานอ่ะมึง แล้วแต่คนมองว่ะ

>>462 ฝากไปบอกมิตรสหายท่านนี้ที ว่าเเรกนาขวัญเป็นพิธีพราหมณ์ เเละศาสนาพราหมณ์มาจากอินเดีย เเละอินเดียใช้วัวไถนาโว้ย วิถีเเถวบ้านอะไรของมึงล่ะ บ้านมึงอยู่อินเดียรึไง เเล้วภาคกลาง-พระควายอะไรของมึงล่ะ

กลวงชิบหาย

ไม่ค่อยอยากเชื่อว่ะ ว่าอินเดียกล้าใช้วัวไถนา กูเคยไปทำธุระตอนใต้แถวๆ ทะมินนาดู
ในตัวเมือง มึงจะเห็นวัวเดินไปมา เหมือนหมาจรจัดเลยแหละ คนก็ไม่กล้าไปทำอะไร

>>465 อินเดียใช้วัวไถนา เทียมเกวียน ลากรถลาก เเละอื่นๆ

ดูได้จากในชาดกของพุทธกับตำนานฮินดู มีการพูดถึงวัวว่าใช้ไถนาเเละลากเกวียนอยู่ทั่วไป เเสดงว่าใช้วัวไถนามานานเเล้ว
-นันทิวิศาลชาดก วัวลากเกวียน
-คามณิจันทชาดก "เมื่อฝนตกในฤดูทำนาจึงไปยืมโค ๒ ตัวจากเพื่อนบ้านมาไถนาทั้งวัน"
-โสมทัตตชาดก "ข้าแต่มหาราช ข้าพระพุทธเจ้ามีโคสำหรับไถนาอยู่สองตัว"
etc.

คนญี่ปุ่นมีอยู่สองประเภท
ประเภทแรกคือใช้ Excel ทำทุกอย่าง
ประเภทที่สองคือใช้ PowerPoint ทำทุกอย่าง

"Q: คนดำติดอะไรมากกว่าไก่ทอดและกัญชา?
A: ตาราง"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"เป็นวิจารณญาณส่วนบุคคลโปรดใช้ความเชื่อในการรับชม"
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"งานวิจัยทางด้านสังคมศาสตร์เกือบทุกชิ้นยืนยันว่า ความยากจนไม่เกี่ยวข้องกับความเกียจคร้าน แต่เป็นผลที่เกิดจากโครงสร้างผลประโยชน์ การจัดสรรรายได้ที่ไม่เป็นธรรม คอรัปชัน และการจำกัดโอกาสทางด้านการศึกษา อาชีพและการรักษาโรคของคนจนโดยผู้มีอำนาจ" #มิตรสหายท่านหนึ่ง

คำถามที่ผมชอบใช้ทดสอบพื้นฐาน "การคิดเป็นขั้นตอน คิดเป็น logical reasoning/functional chain" รวมถึง "problem solving & abstraction" ก็คือ
1. ให้อธิบายว่าเราจะหาตัวประกอบที่เป็นจำนวนเฉพาะของตัวเลขตัวหนึ่งได้ยังไง
2. ให้อธิบายขั้นตอนการหาจำนวนคำที่เป็น palindrome จากทั้ง text file
3. ให้ abstract/เขียน "เอากระดาษแผ่นนี้ไปถ่ายเอกสารแจกคนทั้งห้อง" ในรูปแบบของ functional (แน่นอนว่า function มันสามารถ compose กันได้นะ ... ใบ้ให้)
4. ให้อธิบายว่าเราจะหาคำๆ หนึ่งในพจนานุกรมเจอได้ยังไง (แล้วถ้าเปลี่ยนจากพจนานุกรม เป็นรายการคำอะไรก็ได้ล่ะ จะต่างกันมั้ย)
5. ให้อธิบายว่าเราจะหาบ้านหลังหนึ่งในหมู่บ้านเจอได้ยังไง โดยไม่ถามทางคน
6. ให้อธิบายขั้นตอนของการหาระยะห่างระหว่างเส้นตรง y = mx + c (หรือจะ ax + by + c = 0 ก็ได้นะ ไม่ขัด) กับวงกลม (x+m)^2 + (y+n)^2 = r^2
7. [ลอกเพื่อนมา] ให้อธิบายการหา Friends of Friends
8. [ต่อยอดจากข้อก่อนนี้ แต่อันนี้ไม่ได้ลอก -- และยากหน่อย] แล้วลองคิดดู ว่าถ้าอยากรู้ว่าในบรรดาพวกนี้ ใคร "ใกล้" กับเราที่สุด เพื่อจะ recommend แค่ N คน นี่ต้องทำยังไง
อย่างที่บอกหลายครั้ง ผมสนใจกระบวนการคิดของคนมากกว่าคำตอบสุดท้าย
พวกที่บอกว่า "ก็ใช้สูตร" นี่โยนทิ้งก่อนเลย พวกนี้มีแนวโน้มจะ over-reliant กับสิ่งที่คนอื่นทำมาแล้ว เรียก function เดียวไม่ได้บอกติดปัญหา หาใน stack overflow ไม่เจอก็เลิก ถึงจะเจอก็แค่ copy แปะส่งๆ แบบไม่คิด
พวกที่บอกว่า "ก็หาไปเรื่อยๆ ลองทีละตัว" นี่ไม่น่าสนใจ พวกนี้มีแนวโน้มจะไม่ทำความเข้าใจปัญหาอะไรให้ดี เอะอะจะวนลูป brute-force อย่างเดียว (หลายคนคิดว่า loop, if-else นี่ก็ถือว่าเป็นขั้นตอน เป็น logic แล้ว มีแค่นั้นพอ)
พวกที่บอกว่า "เราก็ลองเอาตัวนั้นตัวนี้มาแทนค่า ลองค่านั้นค่านี้" พวกนี้ก็ปล่อยผ่านไป เพราะว่าพวกนี้มีแนวโน้มจะทดสอบงานในวงแคบมาก แล้วก็เอาแค่ผ่านๆ กรณีเหล่านี้ไป โปรแกรมใช้งานได้แค่ที่ตัวเองทดสอบก็พอแล้ว
พวกที่พูดไม่รู้เรื่อง อันนี้ปล่อยไปเลย ถ้าสื่อสาร problem solving กับคนไม่รู้เรื่อง ไปสื่อสารกับคอม ก็จะได้โค้ดที่เละมาก มั่วมาก ไม่เป็นขั้นเป็นตอนอะไรทั้งสิ้น ต้องเสียเวลามานั่งไล่ แล้วจะมี bug ประหลาดๆ โผล่มาเยอะมาก โค้ดก็จะอ่านยากด้วย
ผมดูว่าใครจะวิเคราะห์ปัญหา จำลองปัญหานี้ด้วยอะไร แล้วทำความเข้าใจว่ามีอะไรบ้างที่มันเป็น known, unknown ที่จำเป็นในการแก้ปัญหา แล้วต้องทำอะไรเพื่อจัดการกับ unknown เหล่านั้น (ถือว่าเป็น sub-problem แหละ) จะทำให้มันเป็น known ได้อย่างไร (ก็คือการ solve sub-problem ที่มันก็จะมี known, unknown ของตัวมันเอง) หรือว่าในกรณีที่มันไม่มีทาง known ได้แบบจริงจัง จะจัดการกับมันอย่างไรดีที่สุด ...​ จนกระทั่งได้ steps ของการแก้ปัญหา ... แล้วค่อยทำ code interview ของปัญหานั้นๆ ต่ออีกที
ย้ำเนอะ อันนี้ทดสอบแบบเบื้องต้น เอาไว้กรองคน ไม่มีอะไรมากกว่านั้น

เพจ "คนอะไรมีแฟนเป็นหมี" เป็นเพจเอาไว้หลอกเด็กผู้หญิงให้เพ้อฝัน คิดว่าการที่ผู้ชายตามใจทุกอย่าง ไม่แตะต้อง ไม่ว่า ไม่ตำหนิ นั่นคือความรักและเป็นรักจริงที่ผู้หญิงควรได้รับจาก ผู้ชายคนหนึ่ง ทั้งๆ ที่ความรักที่จริงคือการเติบโตเป็นผู้ใหญ่ไปด้วยกัน และการเติบโตมันไม่ใช่ย่ำอยู่กับที่วนเวียนเอาแต่ใจไม่มีที่สิ้นสุดแบบนั้นนะ ส่วนโรคซึมเศร้าของน้องผู้หญิงที่ตั้งกระทู้ถามหาแฟนเก่าผู้เป็นเจ้าของเพจนั้น น้องเค้าคงหมดทางจริงๆ ละมั้ง ถึงต้องบากหน้ามาตั้งกระทู้ตามหาขนาดนั้น ข้อนี้ไม่ขอซ้ำเติมแล้วกัน แต่ความไร้สาระ ไร้เหตุผลทั้งหลายในเพจนั้น มันทำให้เราไม่เคยติดตามเพจนั้นเลยมาตั้งแต่ต้นแล้วล่ะ
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>471 ฟังดูเป็นพวกโม้เอาเท่ยังไงไม่รู้ว่ะ

ไทยขึ้นแท่น #ประเทศชั้นนำที่ดีที่สุดในโลก

รายงานผลการจัดอันดับประเทศที่ดีที่สุดในโลกล่าสุดประจำปี 2017 โดย U.S.News สหรัฐอเมริกา ประเทศไทยคว้าอันดับ 1 ประเทศที่เหมาะสำหรับการเริ่มต้นธุรกิจมากที่สุดในโลก (Best Countries to Start a Business) 2 ปีซ้อน และได้คะแนนรวมอยู่อันดับ 26 สำหรับประเทศที่ดีที่สุดในโลก

นอกจากนี้ไทยยังได้รับการจัดอันดับให้เป็นประเทศชั้นนำของโลกในอีกหลายด้าน ได้แก่

World's Top 10
• อันดับ 1 ประเทศที่เหมาะสำหรับการเริ่มต้นธุรกิจมากที่สุดในโลก
• อันดับ 4 ประเทศที่การท่องเที่ยวโดดเด่นมากที่สุดในโลก
• อันดับ 6 ประเทศที่มีการเติบโตโดยภาพรวมมากที่สุดในโลก
• อันดับ 7 ประเทศที่มีวัฒนธรรมโดดเด่นมากที่สุดในโลก
• อันดับ 8 ประเทศที่เหมาะสำหรับการท่องเที่ยวคนเดียวมากที่สุดในโลก

World's Top 20
• อันดับ 13 ประเทศที่เปิดโอกาสทางธุรกิจมากที่สุดในโลก
• อันดับ 16 ประเทศที่เหมาะสำหรับการเกษียณงานมากที่สุดในโลก
• อันดับ 17 ประเทศที่มีวัฒนธรรมทรงอิทธิพลมากที่สุดในโลก

World's Top 30
• อันดับ 21 ประเทศที่เหมาะสำหรับการเริ่มต้นทำงาน
• อันดับ 26 ประเทศที่ดีที่สุดในโลก
• อันดับ 29 ประเทศที่มีคุณภาพชีวิตดีที่สุดในโลก

Source : goo.gl/7Ljkcb
Photo : http://krungthepmahanakhon.com

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"Forgot to wish MOAB a happy Mother's Day"
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"ซื้อDac/Ampมาดูหนังโป๊ ไอเหี้ยพวกไฟล์คุณภาพไม่ดีแม่งเสียงเบสขึ้นมาอย่างตึ๊บ ซอยทีเสียงเบสมาที ระยำสังคมมาก"
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

“ความขยันเป็นหนทางของความสำเร็จ”?
==
ตอนเด็กๆ หลายๆคนบอกว่า “ความขยันเป็นหนทางของความสำเร็จ” แต่ผมกลับเห็นหลายๆคนที่ขยันกว่าผมมาก ใช้เวลากับการเรียนมากมายแต่กลับไม่ประสบความสำเร็จตามที่หวังไว้ ผมเคยคิดว่าโลกนี้อาจดูจะไม่เป็นธรรมกับหลายๆคนหรือเปล่า หรือเป็นเพราะบางคนเกิดมาฉลาดกว่าคนอื่นหรือเปล่า แต่หลังจากทำงานในวงการ Tech industry มาสักพักหนึ่ง ผมคิดว่าผมเริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไม
.
ในวงการ Tech นั้นไม่แปลกเลยที่จะเจอวิศวกรที่สามารถสร้างผลงานได้มากกว่าคนอื่นๆเป็นสิบๆเท่า ถามว่าทำไม? เค้าฉลาดกว่าคนอื่น? ขยันกว่าคนอื่น? ก็อาจจะมีส่วนอยู่บ้าง แต่จากประสบการณ์ที่เห็นมานั้น ผมคิดว่าคนที่สามารถสร้างผลงานระดับนั้นได้ คือคนที่มีความกระตือรือร้นในการ”เลือก”ชิ้นงานที่จะทำที่ให้มี impact มากกว่าคนอื่นๆ เลือกชิ้นงานที่ใช้เวลาในการทำน้อยเทียบกับผลลัพธ์ที่ได้มากๆ หรือที่เรียกกันว่าเป็นชิ้นงานที่มี ROI (Return of Investment) มากนั่นเอง
.
ไม่ใช่แค่เพียงแต่การเลือกว่าจะทำงานชิ้นไหน แม้แต่การเลือกทีมก็เช่นกัน อย่างที่เคยได้ยินมาจากอดีตวิศวกรระดับสูงคนหนึ่งที่ Google บอกว่ามีวิศวกรหลายๆคนที่ไม่ได้เลื่อนขั้นเป็นเวลานาน เพราะในการพิจารณาเลื่อนขั้นนั้น ต้องแสดงให้เห็นว่าเคยทำงานที่มีความซับซ้อนระดับหนึ่ง แต่ถ้าทีมที่อยู่นั้นมีแต่งานที่ง่าย ถามว่าอันนี้เป็นปัญหาของระบบหรือเปล่าที่ทำให้วิศวกรเหล่านั้นไม่ได้เลื่อนขั้น? เค้ายืนยันเลยว่านี่ไม่ใช่ปัญหา กลับเป็นสิ่งที่ระบบตั้งใจไว้ด้วยซ้ำ เพราะการที่วิศวกรคนนั้นเลือกที่จะทนอยู่กับทีมที่ไม่สร้าง impact และการที่วิศวกรคนนั้นไม่พยายามย้ายตัวเองไปอยู่ทีมอื่นที่สร้าง impact ได้มากกว่านั้น ก็ถือได้ว่าเป็นความรับผิดชอบของตัวเองที่จะไม่ได้เลื่อนขั้นเอง จะโทษใครไม่ได้เลย
.
ตอนนี้ผมคิดว่าผมพอเข้าใจแล้วว่าทำไมเพื่อนๆพี่ๆน้องๆหลายๆคนที่ทุ่มเทเวลาไปกับการเรียนการติวต่างๆมากมาย ต้องจ้างอาจารย์มาสอนรายตัว(แม้แต่กั้กอาจารย์กันก็มี :P ) เรียนกันทุกวัน แต่บางส่วนกลับไม่ได้ในสิ่งที่หวังไว้ เพราะอะไร? เพราะหลายๆคนใช้เวลาไปกับการติวต่างๆ แต่หลายๆคนอาจไม่ได้มองหรือไม่ได้คิดอย่างเพียงพอ ว่าสิ่งที่เค้าทำอยู่นั้น มันมี ROI ที่คุ้มจริงหรือเปล่าเทียบกับการทำอย่างอื่น แม้แต่ว่าควรจะสอบมั้ย หรือควรจะหาช่องทางอื่น ที่ต้องใช้ความขยันน้อยกว่ามากๆ แต่ผลตอบแทนที่ได้อาจจะมากกว่า
.
.
เพราะแม้ความขยัน(ในระดับหนึ่ง)จะเป็นสิ่งจำเป็นต่อความสำเร็จ แต่โลกนี้ไม่เคยวัดกันที่ความขยันมาตั้งแต่แรก แต่วัดกันที่ impact

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>477
ฉันธะวิริยะจิตตะวิมังสา
มิตรสหายท่านนี้ได้เแสดงธรรมเกี่ยวกับจิตตะและวิงมังสา ซึ่งมักถูกละเลย

ใครรอใคร? ชั้นเชิงเซียนเหยียบเมฆของจีน

ชั้นเชิงการทูต แทคติกของผู้นำระดับชาตินี่มีรายละเอียดเยอะ การให้ใครต้องรอใคร มันมีกำหนดเวลาที่เหมาะสม ต้องจัดการให้ดี มิฉะนั้นจะกลายเป็นการเหยียด/การดูถูก หรือการแสดงความไม่ยี่หระอยู่ในสายตา

ปูติน เป็นผู้นำมหาอำนาจที่ขึ้นชื่อในแทคติกนี้ คือ ปล่อยให้แขกรอ ... รอจนรู้สึกได้ ไอ้ที่เคยนึกว่าตัวเท่ากันก็จะเริ่มรู้สึกว่าตัวเล็กลง / หรือไม่ก็โกรธในใจแต่ไม่กล้าแสดงออก ...

ปูตินนัดกับโป๊ปฟรานซิส ยังปล่อยให้โป๊ปรอเลย ..ตั้ง 50 นาที
จอห์น เคอรี่ อดีตรองปธน.สหรัฐ ยังเคยถูกแท็คติกนี้ปล่อยให้รอ 3 ชั่วโมง มากกว่าโป๊ปหลายเท่า

บทวิเคราะห์ของเดอะการ์เดี้ยนปี 2015 Why is Vladimir Putin always late? https://www.theguardian.com/world/2015/jun/11/why-is-vladimir-putin-always-late-russian-president-tardiness-pope-francis

ในการประชุม BRF รองนี้ จีนจัดรับรองปูตินไว้ในฐานะแขกพิเศษสำคัญกว่าใคร ให้ขึ้นสปีชต่อจาก ปธน.สีจิ้นผิง ในวันเปิดประชุม จากนั้น การถ่ายรูป การเดินเข้าออกต่างๆ ปูติน จะเดินเคียงคู่ไปกับ สีจิ้นผิงเสมอ

ปูตินประกาศแบบพี่ใหญ่มหาอำนาจนะ ประมาณว่าที่จริงไอไม่ได้กลัวจีนแต่ก็ให้เกียรติ ในความร่วมมือกันประมาณนั้น ...แบบว่ายังมีฟอร์ม มาแบบเพื่อนตัวโตเท่าๆ กัน ไม่ได้มาแบบชาติเล็กมาพึ่งใบบุญ

ในการพบกับสีจิ้นผิง แบบสองต่อสอง ... สีจิ้นผิงจัดให้เข้าพบที่บ้านพักประธานาธิบดี ให้เกียรติมาก เชิญไปคุยที่บ้าน

ครั้นเจ้าภาพ สีจิ้นผิง (ซึ่งก็คือฮ่องเต้ยุคปัจจุบัน) จะมายืนรอ ก็ใช่ที่ เพราะธรรมเนียมจีน แขกจะมารอในห้องโถง แล้วเจ้าบ้านออกมาพบ

แทคติก/ชั้นเชิงการทูตชั้นสูงแบบตะวันออกน่าสนใจมาก จีนจัดเปียโน ตั้งรอไว้ เพื่อให้ปูตินเล่นบรรเลงระหว่างรอ

คงมีการกระซิบกันในระหว่างจนท.เตรียมการแหละ ว่าให้ปูตินเล่นเพลง สำนักข่าวซินหัวจะถ่ายคลิปเผยแพร่เป็นอิริยาบทชิลๆ

มันเลยเกิดข่าวแพร่ไปว่า ปูตินโชว์สกิลเปียโน ... เล่นไปสองเพลงก็นานพอดู

พอปูตินเล่นจบ ปิดเปียโนลุกขึ้น ปรากฏว่า ขบวนของสีจิ้นผิง เดินออกมาพบพอดี

แบบไม่ต้องให้ใครรอใคร !!!

กระบวนท่านี้ต้องยอมรับจีนยุคใหม่ คารวะเลย

ป.ล.สำนักข่าวรัสเซีย ไม่มีช็อตสุดท้ายที่กล้องแพนไปที่ประตู ว่าขบวนสีจิ้นผิงมาพอดี แต่ซินหัว มีช็อตดังกล่าว

https://www.facebook.com/XinhuaNewsAgency/videos/1791947014166068/

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"ถ้ามีเพื่อนร่วมรุ่นที่ไม่ค่อยเอาไหน เรียนไม่เก่ง ไม่มีความสามารถ ขี้เกียจ ไม่เป็นโล้เป็นพาย กำลังจะโดนรีไทร์เรียนไม่จบแน่ๆ อย่าไปปลอบมันว่า ดูอย่างสตีฟจ๊อบสิ ดูอย่างมาร์คซักเคอร์เบิร์กสิ เรียนไม่จบเหมือนกันนะ เพราะมันคนละเรื่อง คนพวกนั้นมีความสามารถ เก่ง จนไม่จำเป็นต้องเรียนจบหลักสูตร มีทิศทาง มีเป้าหมายในชีวิตที่แน่นอน ไม่ใช่คนไม่เอาไหนที่โดนรีไทร์ มันต่างกัน

กลับกัน ปลอบเพื่อนว่า ไม่เป็นไรหรอก ไปสมัครงานเป็นนักข่าวข่าวสดออนไลน์ก็ได้ ใช้เน็ตเป็นก็ทำได้แล้ว ไม่ต้องมีความสามารถอะไรเลย"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

เมมานูเอล มาครง มีเมียแก่ สื่อลงข่าว
ชีแขก : ทำไมทรัมป์เมียเด็ก ข่าวไม่เห็นเน้นเลย นี่คือการสื่อว่าสังคมนี้ชายเป็นใหญ่ จะมีเมียเด็กกว่ากี่ปีก็ได้

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"ไอ้ที่เถียงๆกันเรื่องโรคซึมเศร้านี่มันซับซ้อนอยู่พอสมควร เป็นหนึ่งในไม่กี่เรื่องที่ไม่สามารถเข้าใจการเลือกข้างแบบเหมาๆได้ผ่านเรื่องการเมือง :p
.
เอาจริงๆแล้วถ้าจะบอกว่าคนทั่วไปควรเข้าใจคนเป็นโรคซึมเศร้านี่ก็ดูจะฟังขึ้น แต่ไอ้ที่อีกฝ่ายบอกว่าซึมเศร้าไม่ใช่ศูนย์กลางจักรวาล (ไปจนถึงว่าให้แยกระหว่างซึมเศร้ากับเรียกร้องความสนใจ) นี่ก็ดูจะฟังขึ้น
.
แต่คนเลวอย่างผมก็จะเสนอว่ามันมีปัญหากันทั้งสองฝ่ายนั่นแหละ คือมันควรจะทำความเข้าใจโรคหรือภาวะซึมเศร้าแบบมีพลวัตหน่อย
.
.
ด้านแรกคือพลวัตของสังคมที่เปลี่ยนไป โลกทุกวันนี้มันเปลี่ยนไปมากแล้ว เกณฑ์วัดการเป็นโรคซึมเศร้าแบบเดิมมันน่าจะใช้ไม่ได้แล้ว (ไอ้แบบคัดกรองภาวะซึมเศร้าของกรมสุขภาพจิตนั่นน่ะ ผมว่าคนมากกว่าครึ่งทำแล้วจะได้ผลว่ามีภาวะเสี่ยงเป็นโรคซึมเศร้าแน่นอน) คือชีวิตของคนทุกวันนี้มันโดดเดี่ยว แยกตัว หรือพูดง่ายๆว่าหว่องกันมากขึ้น ไอ้เกณฑ์แบบเดิมๆมันตึงเกินไปมากๆ ยิ่งประกอบกับการทดลองวัดเองจากพวกแบบทดสอบออนไลน์ต่างๆนี่ยิ่งไปกันใหญ่
.
ด้านที่สองคือพลวัตของอำนาจในการยึดครองความรู้ที่เปลี่ยนไป คือควรจะต้องมองความรู้ทางจิตเวชหรือการแพทย์สุขภาพจิตแบบเดียวกับความรู้การแพทย์สุขภาพกาย คือทุกวันนี้ความรู้เกี่ยวกับสุขภาพจิตมันเป็นอิสระออกจากพวกจิตแพทย์พวกนักจิตวิทยาพอสมควร คนที่พอจะมีความรู้รอบตัวหน่อยก็เริ่มสนใจความรู้ทางจิตเวชมากขึ้น เริ่มศึกษาด้วยตัวเอง อ่านเอง คิดเอง ไม่ใช่อะไรอะไรก็จิตแพทย์ทั้งหมดแล้ว ด้านหนึ่งมันทำให้คนตื่นตัวเรื่องสุขภาพจิตมากขึ้น แบบเดียวกับที่ไอเดียเรื่องเวชศาสตร์ป้องกันมันเคยฮิตเมื่อหลายสิบปีก่อน ตอนนั้นคนก็เริ่มสนใจดูแลสุขภาพกายกันมากขึ้น แต่ปัญหาอีกอันหนึ่งที่ตามมาก็คือมันทำให้เกิดพวก "การแพทย์ไทยประดิษฐ์" ขึ้นมา อย่างทางกายก็จะเกิดวิธีดูแลสุขภาพแบบแปลกๆอย่างพวกน้ำมะนาวโซดารักษามะเร็ง ไข่แช่น้ำส้มสายชู ไปจนถึงน้ำป้าเช็ง เอาจริงๆพวกนี้ก็พยายามอธิบายกลไกการทำงานของมันแบบวิทยาศาสตร์สมัยใหม่นั่นแหละ แต่พอมีอะไรเพี้ยนๆแทรกเข้ามานิดหน่อยก็ออกมาพิลึกแล้ว พวกความรู้ทางจิตเวชก็คล้ายๆกัน ทุกวันนี้พออำนาจมันหลุดจากจิตแพทย์ไปแล้วสิ่งน่ากลัวคือ "จิตเวชไทยประดิษฐ์" เนี่ยแหละ (ยังไม่ต้องคิดถึงเรื่องการดูแลรักษา แค่การวินิจฉัยหรือประเมินตัวเองก็มีแนวโน้มจะพิลึกแล้ว เรื่องตลกก็คือสมัยที่ผมกับเพื่อนเรียนทำแบบทดสอบทางจิตวิทยาช่วงแรกๆ การฝึกปฏิบัติก็คือสลับกันเป็นคนทดสอบ-ถูกทดสอบ ปรากฏว่าผลการทดสอบออกมาว่ามีอาการทางจิตแบบใดแบบหนึ่งกันแทบทุกคน--ไอ้คนพวกนี้ปัจจุบันนี้มันเป็นนักจิตวิทยากันนะครับ--ทั้งที่จริงๆมันก็ไม่ได้มีอาการอะไรมากมายนักหรอก อาจเรียกมันว่าเป็นปรากฏการณ์ร้อนวิชาที่มองใครๆมีอาการทางจิตไปหมดก็ได้ ซึ่งนี่ก็เป็นปัญหาของคนเรียนจิตวิทยาช่วงแรกๆกันทั้งนั้น ลองคิดดูว่าถ้ามันเป็นจิตเวชไทยประดิษฐ์อีกจะน่ากลัวขนาดไหน)
.
.
คือไอ้ที่เถียงๆกันอยู่เนี่ย มันไม่ใช่ปัญหาระดับปัจเจกหรือปัญหาแบบรวบรัดตัดตอนที่จะมาด่าดื้อๆทื่อๆอย่างที่ทำกันอยู่แน่ๆ"

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

ชั่งแม่งเหอะ ถ้ามึงป่วยก็ไปหาหมออยากให้ช่วยอะไรก็บอก
ป่วยแล้วไม่หาหมอแล้วมาแหกปากให้หูกุวา กุซึมเศร้านะโว้ยๆ
เจอพวกห่านี่จะพาไปหาหมอด่วนๆ ถ้าไม่ไปจะไปตายที่ไหนก็ได้ไปๆเหอะ

Type 2 diabetes is caused by insulin resistance.

Insulin resistance is caused by insulin.

Carbohydrates cause the greatest spikes in insulin (fat the lowest).

Up until the 1970s, common knowledge was that sugar and carbs made you fat (you can see Barney Fife, Andy Tailor, and Aunt Bea talk about this in an episode of The Andy Griffith Show).

I used to be (maybe still am a little) insulin resistant and cruising for diabetes. If I ate carbs, the insulin level would have to go so high that the sugar would be long gone before I could go back to burning fat, meaning I was hungry all the time (doesn't matter what's in your stomach if it can't get to your cells). When I switched from cereal to bacon and eggs as my standard breakfast, I went from barely making it to lunch to being able to skip lunch if I needed to. I would sometimes get so wrapped up in work that I'd hit 3pm before realizing I hadn't eaten. I'm now down by about 35% of my previous weight and my fatty liver.

As for cholesterol, it's way more complicated than we thought. The first studies showed that the plaque that caused heart attacks was cholesterol, so cholesterol bad. However, cholesterol is so important that, with the exception of brain cells, every cell in your body is capable of manufacturing its own cholesterol out of spare parts. Incidentally, people with lower dietary cholesterol are at greater risk for Alzheimer's. Cholesterol is related to heart attacks in that when your arteries are damaged, they form the 'scab' that protects the area. Plaques are formed when it's an unnatural type of cholesterol that oxydizes and then passes through the artery wall instead of being taken back to the liver. Turns out those 'heart healthy vegetable oils' the Ad Council (a government agency) STILL promotes cause both inflammation and bad cholesterol (and I'm not talking about LDL, but rather a specific TYPE of LDL). High blood serum cholesterol with the appropriate LDL particle size is actually a predictor for LONGER life, not shorter.

tl;dr Yeah, turns out we screwed the pooch on fat and cholesterol, but nobody wants to admit it.

โดเรม่อนกับพระคัมภีร์มีอะไรเหมือนกัน?

การ์ตูนญี่ปุ่นโดเรม่อน กับ ประวัติศาสตร์ในพระคัมภีร์
มีอะไรเหมือนกันด้วยหรอ??

อยากรู้ เลื่อนลงเลย
.
.
.
- ถึงแม้การ์ตูนญี่ปุ่นโดเรม่อน และ พระคัมภีร์ จะดูเป็นสิ่งที่แตกต่างกันมาก.... แต่มันก็ยังมีสิ่งที่มีเหมือนกันอยู่นะ

- สิ่งนั้นคือ “Time machine!!”

- การเดินทางย้อนเวลาน่ะ ไม่ได้มีแค่ในการ์ตูนโดเรม่อนหรอกนะ ในพระคัมภีร์ก็มีเหมือนกัน

- เห้ยเพ่!! มีด้วยหรอฟระ? มีจริงๆ ไม่ได้โม้... มีการเขย่าโลกกาลเวลาอย่างชัดเจน ทั้งหมด 2 ครั้งด้วยกัน
.
.
.
===== 1. สงครามกับคนอาโมไรต์ (ยชว. 10:12-14) =====

- ในฉากคือ ทีมคนอาโมไรต์หมั่นไส้กองทัพอิสราเอล จึงรวมเดอะแก๊ง 5 เมือง เป็นกองทัพใหญ่ เพื่อต่อสู้กับอิสราเอล

- น่าเสียดาย ที่พระเจ้าไม่เข้าข้างคนอาโมไรต์ คนอิสราเอลจึงไล่ kill พวกคนอาโมไรต์ได้สบายๆ

- แล้วโยชูวา ก็อธิษฐานขอให้พระเจ้า “หยุดเวลา” โดยการให้ดวงอาทิตย์หยุดนิ่งนั่นเอง

- เปรียบเหมือน โยชูวานั่ง Time machine หยุดเวลา แล้วไล่เก็บกวาดศัตรูต่อไป #คูลดิ
.
.
.
===== 2.คำอธิษฐานของเฮเซคียาห์ (2 พกษ. 20:8-11) =====

- คืองี้ กษัตริย์ยูดาห์ที่ชื่อ “เฮเซคียาห์” เนี่ยปวยหนัก เข้าขั้น ICU กำลังจะตาย เฮเซคียาห์เลยอธิษฐานขอต่อ VISA ชีวิตจากพระเจ้า

- ต่อมา พระเจ้าบอกผ่านอิสยาห์ผู้เผยพระวจนะว่า “โรคนี้หายแน่นอน!!” แต่ทว่า เฮเซคียาห์ยังขาดความมั่นใจ จึงขอการยืนยันจากพระเจ้าว่า “อะไรจะเป็นตัวคอนเฟิร์มว่ามันจะเกิดขึ้น?”

- พระเจ้าก็ให้เลือกว่า “เงาจะเลื่อนออกไป 10 ขั้น หรือย้อนกลับมา 10 ขั้น”

- ในสมัยก่อน ยังไม่มีนาฬิกา G-Shock แบบที่เราใช้กันอยู่อ่ะนะ เลยต้องดูเวลาจาก “แสงแดด” แล้ววัดตามขั้นเอา

- ดังนั้น เมื่อเฮเซคียาห์ขอให้พระเจ้าย้อนเงากลับไป 10 ขั้น นั่นแปลว่า พระเจ้าให้เฮเซคียาห์นั่ง Time machine ย้อนเวลานั่นเอง
.
.
.
- พระคัมภีร์เจ๋งอ่ะเด้!! ยังมีเรื่องราวน่าสนใจอีกมากมายที่ซ่อนอยู่ในหนังสือเล่มนี้
ใครอยากรู้เพิ่ม ก็ต้องอ่านนาจา

======== สรุป =========

- มีการเขย่าโลกเวลาชัดๆ 2 ครั้งในพระคัมภีร์
1. สงครามกับคนอาโมไรต์ (ยชว. 10:12-14)
2. คำอธิษฐานของเฮเซคียาห์ (2 พกษ. 20:8-11)

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>485 กะอีแค่ Time Travel ในเรื่องแต่งนี่ทำไมต้องทำให้มันดูวิเศษวิโสวะ...

"ถ้าได้รับรางวัลคนขี้เกียจที่สุดในโลก คงฝากคนอื่นไปรับเพราะขี้เกียจไปเอง 55555"
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

Iu7urg
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"America น่าจะมีแต่คนรวยนะครับ ไปนิวยอร์กไม่เห็นมีใครขี่มอเตอร์ไซต์เลยมีแต่รถยนต์กับจักรยาน"

#มิตรสหายท่านหนึ่งไปเที่ยวมา

"ปล่าว พอหิมะลงมันขี่ยากวะไหนจะที่จอดรถเสี่ยงต่อการโดนขโมยอุ้มไปง่ายๆอีก"

#มิตรสหายแถวนั้น

ผมโพสเรื่องผลประกอบการของซีเอ็ดไป... ในบทความที่ผมแชร์ (ผมไม่ได้เขียนนะครับ) กล่าวถึงปี 2007 เป็นปีที่ iPhone ถือกำเนิดขึ้น และยอดขายของซีเอ็ดก็เริ่มลดต่ำลง เกิดข้อถกเถียงกันมากมายว่าเกี่ยวกันอย่างไร ผมจึงขอมาขยายความว่าทำไม 2007 จึงเป็นปีที่สำคัญ

ในปี 2007 มีหลายสิ่งที่กำเนิดขึ้นครับ ไม่ใช่แค่ iPhone อย่างเดียว และสิ่งที่เกิดขึ้นเหล่านั้นได้เปลี่ยนวิถีการดำรงชีวิตของผู้คนบนโลกนี้ไปอย่างมากมาย และการเปลี่ยน life style ไปทาง digital ที่เรียกว่า digital transformation มันเริ่มต้นในตอนนั้นเอง

ผลของมันไม่ได้สิ้นสุดแค่ซีเอ็ด ยังมีอีกมากมายที่กำลังจะตามมา ลองมาดูกันครับว่าเกิดอะไรขึ้นในปี 2007

1. iPhone เกิดขึ้น ใครที่ทันเล่น Internet บนโนเกีย จะทราบดีถึงความเจ็บปวดแสนสาหัส การที่ Internet เต็มรูปแบบเกิดขึ้นบนสมาร์ทโฟนโดย iPhone นั้นส่งผลให้โลกการใช้ Internet เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง และตามมาด้วยผลจาก App Store หลังจากนั้นครับ

2. Arduino การเริ่มต้นของ Opensource Hardware ทำให้โลกของ Innovation เปลี่ยนจาก Software อย่างเดียว เป็น Software และ Hardware ทำให้มีสิ่งประดิษฐ์ใหม่ๆเกิดขึ้นมากมายหลังจากนั้น และมา burst รอบใหญ่เมื่อมี crowd funding ในระยะต่อมา

3. Nintendo Wii เป็นการเปิดโลกของการประยุกต์ใช้ Sensor (Accelerometers) ในเครื่องเล่นเกม และเป็นต้นกำเนิดของการนำไปใช้อย่างอื่นอีกมากมาย FitBit คือหนึ่งใน hardware ที่ได้แรงบันดาลใจจาก Nintendo Wii

4. MakerBot การเกิดขึ้นของ 3D printer เป็นจุดเริ่มต้นของกระบวนการผลิตแบบ Dgital Fabrication การเปลี่ยนจาก mass production เป็น mass customization เริ่มต้นจากตรงนั้น

5. Amazon Kindle เกิดขึ้นในปีนั้นเช่นกัน.. และนั่นคือสิ่งที่เปลี่ยนโลกของหนังสือไปอย่างสิ้นเชิง ไม่ใช่เปลี่ยนวิธีการอ่านอย่างเดียว แต่เปลี่ยนวิธีการซื้อหนังสือไปด้วย....

ปี 2007 คือ tipping point ในโลก IT ครับ

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>488 http://imgur.com/9XupZV1

>>489 LA ขี่ฮาเล่กันเยอะแยะนะ

>>492
เพราะLAแม่งโคตรแห้งและร้อน

>>492 พวกรัฐมีหิมะตก เขาไม่นิยมขี่กัน
NY บ้านมีแต่ตึกอาคาร ที่จอดรถส่วนใหญ่มีแต่ช่องสำหรับรถยนต์ (กฎหยุมหยิมเยอะ เช่น วันนี้เวลานี้ ถนนซอยมีทำความสะอาดถนนก็ต้องมาคอยขยับรถ)
ค่าที่จอดก็แพง ไหนจะไปจอดมั่วไม่ได้เดี๋ยวเจอใบสั่ง

ผมทำอาชีพพัฒนาซอฟต์แวร์มา 30 ปี...ไม่เคยโดนฟ้องในประเทศซักครั้ง แต่เคยโดนฟ้องในศาลต่างประเทศหลายครั้งหลายหน เป็นเหตุให้ผมค่อนข้างจริงจังเรื่องลิขสิทธิ์, สิทธบัตร และเครื่องหมายการค้า เพราะโดนมาหมดแล้วทุกกรณี

การทำงานพัฒนาไม่ว่าจะซอฟต์แวร์หรือฮาร์ดแวร์ ตอนเก่งในประเทศไม่มีปัญหาเรื่องพวกนี้มากนัก แต่เมื่อไรก็ตามออกไปเก่งนอกประเทศ ปัญหาพวกนี้จะเป็นเรื่องซีเรียสทันที

xiaomi ยักษ์ใหญ่จีนเอง ก็สะบักสะบอมกับเรื่องนี้ไม่น้อย ต้องใช้เวลาหลายปีกับเงินมหาศาลกว่าจะเข้าตลาดตะวันตกได้

ตอนนี้มีกรณีที่น่าสนใจจากบริษัทเกาหลีชื่อ Hancom ซึ่งใช้ source code จาก GhostScript ซึ่งเป็นโปรแกรม Open-source ที่ทำหน้าที่ render PostScript และ PDF Interpreter ไปทำผลิตภัณฑ์ซอฟต์แวร์ของตนเองเพื่อขาย และมีรายได้ในปีที่แล้ว 86 ล้านเหรียญ

GostScript นั้นใช้สัญญาอนุญาตใช้แบบ GPL ซึ่งเป็น Open-source แต่ผู้ที่นำไปใช้ต้องเปิดเผย source code ต่อ หรือไม่ก็ต้องจ่ายค่า license การใช้ โดยผู้ถือสิทธิ์ของ GhostScript คือบริษัทชื่อ Artifex

กรณีของสัญญาอนุญาตใช้แบบ GPL และอื่นๆของ Open-source ทั้งหลายเป็นข้อถกเถียงกันมานาน แต่ก็มีการนำ source code ของโครงการ Open source ไปใช้โดยไม่สนใจเรื่องพวกนี้กันมานักต่อนัก

รอบนี้เกิดการฟ้องร้องกันระหว่าง Artifex กับ Hancom ขึ้นว่าละเมิดสัญญาอนุญาติใช้ GPL ของ GhostScript ทาง Hancom มีทางเลือกสองทาง คือ เปิดเผย source code ของผลิตภัณฑ์ที่ใช้ GhostScript หรือไม่ก็จ่ายเงินค่า license มาซะดีๆ

ทาง Hancom ไม่ยอมจ่าย แถมสู้แบบหน้าด้านๆว่า ไม่ผิดเว้ย กรูไม่เคยเซ็นต์สัญญาใดๆ ดังนั้น GPL ไม่สามารถบังคับใช้ได้เว้ย...เรื่องก็เลยไปถึงศาล และเลยไปจนถึงศาลสูงสหรัฐ

ศาลสูงสหรัฐตัดสินเรื่องนี้ไปเมื่อเดือนที่แล้วว่า กรณีนี้เป็นความแน่ชัดของการละเมิดสัญญาอนุญาติใช้ GPL ซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีถึงเงื่อนไขต่างๆ ดังนั้น GPL นั้นเพียงพอต่อการบังคับใช้โดยไม่ต้องทำการเซ็นต์สัญญาใดๆเป็นลายลักษณ์อักษร และให้ทาง Hancom จ่ายค่าเสียหายและค่า license ซะดีๆ

กรณีนี้เป็นชัยชนะที่สำคัญในวงการ Open-source และในอีกทางหนึ่งก็เป็นเรื่องที่เราควรให้ความสนใจกับสัญญาอนุญาตใช้ต่างๆ รวมทั้งเรื่องการ claim สิทธิบัตรด้วย

หลายวันก่อนไปแตะเรื่องการประกาศสิทธิบัตรเข้านิดเดียว ก็นำมาซึ่งคำตอบแรงๆ จนผมไม่อยากพูดถึงอีก ... แต่อยากให้เพื่อนๆที่เป็นนักพัฒนาใส่ใจเรื่องพวกนี้ครับ

การขึ้นศาลในต่างประเทศไม่ใช่เรื่องสนุก... จากประสบการณ์จริง

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

เมื่อสักครู่กลับมาที่บริษัท เจอพนักงานของตึกเป็นชาวเมียนมาร์ ก็ทักทายกัน ถามเขาเรื่องลูกว่ากลับไปยัง เขาบอกลูก 7 ขวบ อยู่ ป.2 ใกล้เปิดเทอม ต้องกลับเมียนมาร์แล้ว แต่ลูกอยากอยู่ไทยมากกว่า เลยถามไปว่าให้ลูกเรียนที่นี่ไม่ได้เหรอ

เขาบอก "เรียนที่พม่าเน้นภาษาอังกฤษกับภาษาพม่า ที่นั่นให้ความสำคัญภาษาอังกฤษต้องมาก่อน เรียนวันละ 3 ชั่วโมง ก่อนเรียนภาษาพม่า ถ้าเป็นที่ไทยจะได้แค่ภาษาไทยอย่างเดียว ถ้าได้ภาษาอังกฤษก็ทำงานได้ทั่วโลก"

น่าคิดครับ สมัย 20 กว่าปีก่อน เคยติวน้องๆวิศวะที่คณะ เขาก็ปรึกษาเรื่องภาษาอังกฤษ ว่าต้องทำยังไง ผมเห็นหลายๆคนเขาไม่ถนัด ไม่มีหัวจริงๆ ก็บอกพวกเขาว่า ช่างมัน เอาสาขาที่เราทำงานที่เราถนัดให้เก่งให้โดดเด่นก็พอ แบบคนญี่ปุ่นอะ ใครเขาอยากคุยกับเราเขาก็ไปหาล่ามมาคุยด้วยเอง

แต่จากประสบการณ์ทำงานของผมที่ผ่านมา คนไทยโดยเฉลี่ยยังไม่มีความชำนาญในสาขาที่ตนทำงานเท่าไหร่ บางคนมาทำงานยังไม่มีเป้าหมายเลย เรื่องธรรมดาๆในวิชาชีพตัวเองก็ยังไม่รู้ เรายังไม่แกร่งพอที่จะหยิ่งแบบจีนหรือญี่ปุ่น หรือเกาหลี ที่ต้องให้นานาชาติหาล่ามมาคุยด้วย

แล้วประเทศเราก็ยังมีปัญหาเรื่องภาษาอังกฤษอยู่ด้วย แม้ปัจจุบันเด็กๆรุ่นใหม่ได้เรียน English Program ซึ่งเด็กเหล่านี้เก่งมาก ผมเคยเจอเด็กคนหนึ่ง เรียนนานาชาติ พอคุยภาษาไทยด้วยไม่ยอมตอบ พอคุยภาษาอังกฤษแบบผู้ใหญ่เลย คือ ไม่พูดติ๊งต๊องแบบคุยกับเด็ก ด้วยความเร็วปกติ เด็กตอบได้คล่อง เป็นเรื่องเป็นราวเลย

เด็กเหล่านี้ ผมเชื่อว่า วันหนึ่งเขาจะไปเรียนต่างประเทศ จบ และทำงานที่ต่างประเทศ บางคนอาจเปลี่ยนสัญชาติ ด้วยเหตุผลใดก็ตาม เหลือน้อยมากๆที่จะกลับมาทำงานในไทย

คนไทยที่ยังทำงานและยังอยู่ในประเทศไทย ต้องพยายามกันต่อไปครับ เพื่อเราจะได้แข่งขันในเวทีโลกได้

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

เมื่อสิบปีก่อนผมเล่นเกม Pharaoh แล้วติดแบบงอมแงม
เกมนี้ทำให้รู้ว่า การบริหารจัดการมีความสำคัญมากแค่ไหน
โดยเฉพาะในเรื่องของการ"บริหารเมือง"ที่ต้องใช้เงิน !

รายได้ของเมืองอียิปต์ในเกมมาจากภาษีสองทางหลัก
หนึ่งคือการค้าขายกับต่างประเทศ อุตสาหกรรมภายใน ฯลฯ
เจ้าเมืองสามารถเก็บภาษีการค้าในเกมได้ในอัตราที่คงที่เสมอ
ถ้าการค้าขายไม่ดี รายได้ตรงนี้จะหายไป
เจ้าเมืองจึงต้องทำยังไงก็ได้ให้กิจการการค้าคึกคักเสมอ

ปัญหาคือในเกมมีเจ้าเมืองอื่นเข้ามาหาเรื่องทำสงคราม
การค้าที่เคยดีก็สะดุดลง เพราะต้องผันงบมาป้องกันประเทศ
หากในยามสงบเราใช้เงินฟุ่นเฟือยเกินไป
สร้างรูปปั้น ปิรามิด เราจะชิบหายยามสงครามเพราะเงินหมด
เจ้าเมืองที่มีวินัยการคลังบริหารเงินดีก็ดีไป
แต่เจ้าเมืองที่ถลุงตอนรุ่งเรืองจนหมดจะทำยังไงดีล่ะ ?

รายได้ทางสองคือภาษีเมืองก็มามีบทบาทในตอนนี้
มันเป็นภาษีในเกมที่ทุกคนในเมืองของเราต้องจ่าย
อัตราปกติที่เก็บในเมืองตอนนั้น ถ้าจำไม่ผิดคือ 6%
พอมีสงครามแล้วเงินหมด ผมเลยต้องขึ้นภาษีเป็น 7%
หวังว่า รายได้จะมากพอใช้ในการบริหารเมือง
หลังจากลงงบกับกองทัพป้องกันประเทศ
...และปิรามิด สวนน้ำ ราชวัง สฟิงส์ไปหมดแล้ว 555+

ผลคือทันทีที่ประกาศเก็บแพงขึ้น
"อ้าว ทำไมรายได้ลดลงวะ ?" คือสิ่งที่เจอ
ไปดูในหน้าจอบริหารเมืองถึงได้รู้สาเหตุ
คนมันใช้จ่ายกันน้อยลง+หนีภาษีกันเยอะขึ้ัน
เลยต้องสร้าง Tax Collector(คล้าย ๆ สรรพากร) เพิ่ม
เพื่อเดินไปทวงถึงหน้าบ้าน จะได้หนีภาษีกันไม่ได้

ในช่วงแรกที่ขึ้นภาษี+สร้าง Tax Collector เสร็จแล้ว
การเงินเด้งขึ้นเป็นกอบเป็นกำ
มีเงินจ่ายคนดับเพลิง ตำรวจ สถาปนิก ข้าราชการในเกม
สามารถบริหารเมืองได้อย่างไม่ติดขัด
(เกมนี้ข้าราชการที่ไม่ได้รับเงินเดือนจะหยุดงานประท้วง)
เลยชะล่าใจ ไม่ลดภาษีลง เพราะเห็นว่าเก็บได้เรื่อย ๆ
เราเลยเตรียมสร้างปิรามิดแห่งที่สองต่อ !

...แต่ความสุขของเจ้าเมืองอย่างผมก็ไม่จีรัง

ปีถัดมา แม้จะไม่มีสงคราม ไม่มีปัญหาอะไร
แต่รายได้ลดลงฮวบ ๆ อีกครั้ง
เอามือเกาหัว ถามตัวเองว่า "เชี่ยไรอีกวะเนี่ย ?"
ไปดูหน้าจอบริหารเมือง ได้แต่ร้อง "อห อห อห"
คนแม่มย้ายเมืองหนีว่ะครับ ! พวกรวย ๆ ย้ายออกไปหมด
เพราะหนีไปเมืองที่ภาษีน้อยกว่าสวัสดิการดีกว่าได้
และในเมืองเองก็เหลือแต่ผู้มีรายได้น้อย
ส่งผลให้แม้ฐานภาษีเมืองของเราสูงขึ้น
แต่รายได้ที่เอามาคูณกับภาษีในเกมมันต่ำลง
ผลคือจัดเก็บรายได้ได้น้อยลงกว่าเดิมซะงั้น

สิ่งที่ผมได้เรียนรู้จากเกมนี้คือ
การเก็บภาษีในเกมที่มากขึ้น ไม่ได้ทำให้รายได้เพิ่มขึ้นถาวร
เมื่อคนในเมืองเห็นว่ารายจ่ายเพิ่มขึ้น เค้าจะลดการใช้จ่ายลง
การบริหารภาษีในเกมที่ดีต้องวางแผนระยะยาว
ไม่ใช่ อ้าวเงินหมด ขึ้นภาษีในเกมแม่มเลย แบบนี้ไม่ยั่งยืน

ว่าแล้วก็ไปขุดเกมนี้มาเล่นดีกว่า คิดถึง
http://store.steampowered.com/app/564530/Pharaoh__Cleopatra/

#ทั้งหมดนี่คือเรื่องในเกม #อย่าแชร์เยอะผมเสียว

>>497 >ต้องการรัฐสวัสดิการ
>ต้องการภาษีต่ำ

#สมเป็นประเทศด้อยพัฒนา

ทำไมประเทศนี้
"ใช้เซ็กส์ทอยผิดกฏหมาย แต่ซื้อบริการทางเพศเด็กเป็นเรื่องส่วนตัว"

คิดตามปกติ ที่มนุษย์ทั่วไปคิดกันแล้วมันต้องเป็น
"ซื้อบริการทางเพศเด็กผิดกฏหมาย แต่ใช้เซ็กส์ทอยเป็นเรื่องส่วนตัว" ไม่ใช่เหรอ?

มีใครบอกผมได้บ้างว่าทำไมกันนะ? งงมาก

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

rose & learn

เมื่อวันที่ชีวิต เดินเข้ามาถึงตดเปียก
เพราะอาหารบางอันที่เราได้กระเดียกเข้าไป
ตดเป็นพายุ ไม่มีใครรู้ขี้จะมาเมื่อไหร่
เตรียมตัวรับความจริงช่วงวิ่งขึ้นกระได หื้อฮือ

ชากุหลาบมันทำพิษ บางคนกินไปตดไปขี้ไป
เข้าห้องน้ำแทบไม่ทัน หัวเราะยังเกือบไหล
ปวดขี้ได้ทั้งวัน
ใส่ไรไม่รู้ ตดมันอยู่สองวัน
มาเป็นชุด จะหยุดก็ไม่ทัน
ตดหนักๆสองที ปวดขี้กระทันหัน
ตดอยู่อย่างนั้นไม่มีวันหยุด

ตดก็ยังไหล กากอาหารคงตามมาอีกไม่ไกล
ยังไม่รู้สักที ปวดขี้ได้อย่างไร ฮื้อฮือ

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

เห็นใจจขกท ในพันธิป มีแต่ติ่งญี่ปุ่น อวยกันไม่ลืมหูลืมตา ไม่แปลกที่จะเละ
สมัยก่อนตอนที่ญี่ปุ่นยังไม่เจริญ ก็ได้เยอรมันช่วยถ่ายทอดเทคโนโลยีให้ ญี่ปุ่นก็ไม่ได้พัฒนาเอง
จนสามารถพัฒนาต่อยอดไปจนถึงทุกวันนี้ได้ แต่ด้วยนิสัยพื้นฐานเดิมของชนชาติญี่ปุ่นที่เขาไม่หยุดพัฒนาตัวเอง จึงไม่แปลกที่จะทำให้ก้าวหน้าได้เร็ว

ผมมองว่าพื้นฐานเดิมนิสัยของผู้นำชาวไทย เห็นประโยชน์แค่ตรงหน้า ไม่ได้มีวิสัยทัศน์มาก ประเทศจึงยังไม่ไปไหนมาก
ส่วนญี่ปุ่นมันมองเราเป็นลูกไล่อยู่แล้ว ที่เจ้าของกระทู้พูดมาไม่มีผิดเพี้ยน
ถ้าเป็นบริษัทญี่ปุ่น ต่อให้คนไทยตำแหน่งสูงแค่ไหนก็จะยังไม่ได้รับความไว้วางใจที่จะได้ทำงานในตำแหน่งบริหารระดับสูงเหนือคนญี่ปุ่น
ญี่ปุ่นส่ง expat มาไทยเพียบ มาทำไมกันเยอะแยะ คุมคนไทย ต้องใช้คนขนาดนี้เลยหรอ
ลองดู expat ชาติอื่นที่มาทำงานกันที่เมืองไทย บริษัทข้ามชาติอื่น เจอพนักงานต่างชาติในบริษัทมากขนาดนั้นมั้ย?
เกือบทุกตำแหน่งในองค์กรจะต้องมีคนญี่ปุ่นเลยก็ว่าได้
ผมเคยไปทานข้าวกับsupรายนึงซึ่งเป็นบริษัทญี่ปุ่น เขาเลี้ยงขอบคุณเรา
พนักงานขายเป็นคนไทย แต่ทาง ผจก ส่งหัวหน้าคนญี่ปุ่นมา
ซึ่งหัวหน้าคนดังกล่าว พูดไม่ได้ทั้งญี่ปุ่น พูดไม่ได้ทั้งไทย พูดไม่ได้ทั้งอังกฤษ พูดอังกฤษได้น้อยมาก
แต่พนงขาย พูดญี่ปุ่นได้
ซึ่งผมงงมากว่าส่งคนญี่ปุ่นมาทำไม ไม่ได้ทำให้สถานการณ์มันดีขึ้นเลย
ซึ่งเซลคนไทยสองคน ก็ทำหน้าที่ entertain ได้ดีมากอยู่แล้ว พูดได้ทั้ง ภาษาอังกฤษ ญี่ปุ่น และไทยอย่างคล่องแคล่ว
ผมถาม เซล เขาบอกว่า อ๋อ เอามาคุมคนไทยอย่างหนู แล้วกลับไปรายงานนายญี่ปุ่นอีกที

โรงแรม Okura prestige แค่ reception ยัง expat เดินกันว่อน
โรงแรม sofitel เคยเห็น คนฝรั่งเศสเดินว่อน reception ขนาดนี้มั้ย
ผมเห็นด้วยกับจขกท ว่าเป็นโชคร้ายของเราที่ได้ญี่ปุ่นมาเป็นผู้ร่วมลงทุน

เด็กไทยเก่ง เด็กโอลิมปิค คณิตศาสตร์ ฟิสิกส์ เด็กไทยทั้งนั้น
คนเก่งมีเยอะ อย่าเอาตัวเองเป็นบรรทัดฐาน
แต่คนเหล่านั้นไม่ได้มีพลังมากพอที่จะเปลี่ยนแปลงประเทศ สุดท้ายเขาก็ต้องเลือกไปทำงานในบริษัทข้ามชาติ เป็นฟันเฟืองตัวนึงในองค์กร แล้วถูกกลืนไป

>>501
>หัวหน้าคนญี่ปุ่น
>พูดญี่ปุ่นไม่ได้
...ห้ะ?

>เด็กไทยเก่ง เด็กโอลิมปิค คณิตศาสตร์ ฟิสิกส์ เด็กไทยทั้งนั้น
>คนเก่งมีเยอะ อย่าเอาตัวเองเป็นบรรทัดฐาน
เอานักวิชาการมาพัฒนาประเทศ บ้าแหล่วววววววววววววว

>>501 ไม่ควรคิดว่าพวกเก่งทำข้อสอบแนวโอลิมปิกวิชาการเก่งจะต้องทำงานเก่งบริหารเก่งแต่แรกแล้วป่ะวะ

เขาเอาคนเรียนเก่งไปเป็นอาจารย์ว้อย ส่วนคนที่อยู่ในตลาด สังคมจริงๆคือ เส้นใหญ่+ปรับตัวเก่ง

>>499 สื่อสามกอนาจาร

เจอมาเยอะแล้ว พวกเกรดดี เก่งทำข้อสอบ แต่ทำงานจริงไม่ได้เรื่อง ไม่รู้จักเอาความรู้มาประยุกต์ใช้

"สามปีที่ผ่านมาน้ำหนักกูขึ้นเกือบ 10 โล นี่คือผลกระทบชัดเจน #3ปีรับทานหาร"
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

.. ในยุคที่ใคร ๆ ก็หยิบ "มือถือ" มารูดเล่นยามว่างกันแทบทุกขณะ ..

<#มิตรสหายท่านหนึ่ง>มานั่งกินราเมงในค่ำคืนวันพฤหัส ท่ามกลางอากาศหนาว ๆ มีคนในร้านเล็ก ๆ เพียงไม่กี่คน

ในญี่ปุ่นเราจะสามารถเห็นคนเพียงคนเดียวเปิดร้านอาหารได้โดยไม่ต้องมีผู้ช่วย เริ่มจากต่อคิวที่ทางเข้า.. เลือกเมนูที่ชอบและจ่ายเงินที่เครื่อง จากนั้นก็นำใบเสร็จส่งตรงให้พ่อครัวปรุงเลย ง่ายมาก ๆ ค่ะ

คุณลุงแกก็ปรุงอาหารอย่างตั้งอกตั้งใจ ทำพร้อมกันทีละหลาย ๆ จานได้อย่างสบาย แถมรวดเร็ว และราเม็งชามนั้นก็อร่อยมาก ๆ

<#มิตรสหายท่านหนึ่ง>ก็เฝ้าดูต่อว่า.. เสิร์ฟเร็ว คนไม่มาก แล้วเวลาแกว่าง แกจะทำอะไร?

จะยกมือถือขึ้นมาเล่นระหว่างรอลูกค้ากินเสร็จไหมนะ?

สักพักก็มีคนขอเติมเส้น.. ที่นี่เติมเส้นได้ฟรีด้วย.. คุณลุงก็เลยได้ลวกเส้นเสิร์ฟอีกจานสองจาน

แล้วเสร็จแล้วทำอะไรต่อดี?

.. คนลุงแกก็เอาเหยือกเสิร์ฟน้ำฟรี มากรอกน้ำ หั่นมะนาวฝาน ใส่น้ำแข็งให้เต็มครบทุกเหยือก

คุณลุงเสร็จแล้ว.. จะทำอะไรอีก?

.. ทีนี้แกก็เดินไปหลังบ้านเลย..

<#มิตรสหายท่านหนึ่ง>ก็คิดว่าไปพักสินะ.. ไปเข้าห้องน้ำ.. ชิวแน่นอน

เปล่า

.. แกหายไปสักพักก็กลับมาพร้อมกับถาดผัก.. เอามาหั่นซอยด้วยหน้าตาขะมักเขม้น

นี่แกคงไม่ได้กะจะพักเลยสินะ?

เมื่อ<#มิตรสหายท่านหนึ่ง>กำลังจะออกจากร้าน เห็นแกแว่บยืนนิ่ง ๆ .. ในที่สุดก็จะเล่นมือถือแล้วหรือลุง!?

เปล่าเลย.. แกกำลังเปลี่ยน playlist ดนตรีใหม่

แล้วเพลงไมเคลแจ็คสันก็ดังขึ้นมา

ในขณะที่<#มิตรสหายท่านหนึ่ง>แว่บเห็นข้อความบนผ้ากันเปื้อนของลุง มันเขียนว่า

"NO RAMEN
NO LIFE."

(ไม่มีราเม็งก็เหมือนไม่มีชีวิต)

ลุงแกเจ๋งอะ

แกโชว์ให้เห็นว่า ทั้งหมดนี้คือชีวิตของแกจริง ๆ

แกโชว์ให้เห็นว่า คน ๆ เดียวที่ทำอะไรด้วยใจ สามารถแทนที่คนธรรมดาทั่วไปได้เป็นสิบคน

และแกโชว์ให้เห็นว่า เวลางาน คือ เวลาแห่งการโชว์ผลงานอย่างแท้จริง

เมื่อเราเต็มที่ อะไรก็ดีเสมอ

ชอบตรงที่ลุงแสดงให้เห็นว่า เราสามารถทำตัวเองให้ยุ่งได้ตลอดเวลา

แม้หน้าที่จะเดิม ๆ แต่ก็ยังมีอะไรให้ทำอีกมาก

และไม่จำเป็นต้องหาอะไรที่ไม่สำคัญมาทำเพื่อ "ฆ่าเวลา"

เพราะทุกวินาทีมีความหมายเสมอ

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

#เรื่องเล่าจากมาซิโดเนีย1

ราเคียเป็นบรั่นดีพื้นเมืองมีชื่อเสียง ทำจากองุ่นที่ปลูกทางตอนกลางของประเทศมาซิโดเนีย

สถานีโทรทัศน์ตามไปสัมภาษณ์ผู้ชายที่ทำงานอยู่ในไร่องุ่น พอพิธีกรถามว่าวันๆ เขาทำอะไรบ้าง เขาตอบว่า "พอตื่นมาตอนเช้า สิ่งแรกที่ผมทำคือดื่มราเคีย..."

โปรดิวเซอร์สั่งคัต บอกว่าเราไม่สามารถพูดถึงแอลกอฮอล์ออกอากาศได้ รายการเราอาจมีเด็กดูอยู่

ชาวไร่องุ่นหยุดคิดชั่วครู่ ก่อนตอบว่า "เอาแบบนี้ดีกว่า ผมก็จะเล่าของผมไปนั่นแหละ แต่พอถึงตอนดื่มราเคียเมื่อไหร่ ผมจะพูดว่า 'อ่านหนังสือ' แทนก็แล้วกัน"

ทุกคนเห็นดีเห็นงามด้วย หนนี้พอกล้องเริ่มถ่าย เขาเล่าว่า

"พอตื่นมาตอนเช้า สิ่งแรกที่ผมทำคืออ่านหนังสือ จากนั้นผมก็ออกไปทำงานในไร่องุ่น พอถึงช่วงบ่าย ผมก็กลับบ้านมาอ่านหนังสือต่อ พอเย็นย่ำ ก็ชวนเพื่อนๆ ไปห้องสมุด และถ้าหนังสือที่เราอ่านสนุกมาก เราก็อาจจะอ่านเพลินๆ กันเล่มสองสามเล่ม กลางคืนพอผมกลับบ้าน ก็อ่านหนังสือต่อจนผล็อยหลับไปอย่างมีความสุข"

อนึ่งโจ๊กนี้ดังมากในมาซิโดเนีย ถึงขนาด ราเคียทำเอดิชันพิเศษ กล่องรูปหนังสือออกมาเลย

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"You can take a man out of Thailand but you can't take Thainess out of a man."
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

"มีระเบิดในยุโรปอีกแล้ว ตอนนี้ยังไม่สรุปว่าฝีมือใคร แต่กุเตรียมรูปไว้ด่ามุสลิมแล้ว"
#มิตรสหายท่านหนึ่ง

A: กำลังจะซื้อของจาก AIS Online Store มีช่องให้กรอกบัตรเครดิต แต่หน้าเว็บดังกล่าวไม่มี SSL จ้า ไม่ซื้อเลย

AIS:เมื่อคุณ A ชำระด้วยบัตรเครดิต ระบบของธนาคารจะมีการ verify ข้อมูลก่อนยืนยันการชำระอีกครั้งค่ะ

A: ปัญหามันไม่ได้อยู่ที่ verify ผ่านไม่ผ่านแต่ปัญหามันอยู่ที่่ใส่เลขบัตรเครดิตและส่งข้อมูลกลับไปยังบน server โดยที่ไม่ได้เข้ารหัส

AIS: สำหรับการชำระค่าบริการมีความปลอดภัย และเชื่อถือได้แน่นอนค่ะ

A: ฟังนะครับ กรอกเลขบัตรเครดิต พร้อม CCV และวันหมดอายุ ในช่องทางไม่ผ่าน SSL เหมือนที่ผมกับกำลังทวีตหาคุณอยู่ ใครก็อ่านได้ แล้วแบบนี้มันปลอดภัย?

B: เทียบกันก็ประมาณว่า คุณกำลังตะโกนบอกเลขบัตรเครดิต รวมถึงเลข cvv กับร้านค้าอะครับ คนอยุ่ข้างๆ ก้รุ้ข้อมูลหมด

ลุงลิ่ว: ถ้า WiFi ก็ตะโกนไป 40 เมตร

อีมอด: เคสนี้ถ้าลูกค้าโดนแฮกบัตรเครดิตไป AIS ก็ไม่เสียหายอะไรนะ ธนาคารจะบอกกับลูกค้าว่ามึงอ่ะโง่เองที่ธุรกรรมกะเว็บที่ไม่ encrypt ข้อมูล

ผม: ..... เละ

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

ไปเที่ยวเมืองนอกแล้วกลับมาไทย รู้สึกว่าราคาอาหารในไทยถูกแล้วล่ะ

ประเทศเจริญแล้วขนาดน้ำเปล่าขวดแม่งแพงชิบหาย

>>509

.. ในยุคที่<#มิตรสหายท่านหนึ่ง> ๆ ก็หยิบ "มือถือ" มารูดเล่นยามว่างกันแทบทุกขณะ ..

<#มิตรสหายท่านหนึ่ง>มานั่งกินราเมงในค่ำคืนวันพฤหัส ท่ามกลางอากาศหนาว ๆ มีคนในร้านเล็ก ๆ เพียงไม่กี่<#มิตรสหายท่านหนึ่ง>

ในญี่ปุ่นเราจะสามารถเห็น<#มิตรสหายท่านหนึ่ง>เพียงคนเดียวเปิดร้านอาหารได้โดยไม่ต้องมี<#มิตรสหายท่านหนึ่ง>ช่วย เริ่มจากต่อคิวที่ทางเข้า.. เลือกเมนูที่ชอบและจ่ายเงินที่<#มิตรสหายท่านหนึ่ง> จากนั้นก็นำใบเสร็จส่งตรงให้<#มิตรสหายท่านหนึ่ง>ปรุงเลย ง่ายมาก ๆ ค่ะ

<#มิตรสหายท่านหนึ่ง>ก็ปรุงอาหารอย่างตั้งอกตั้งใจ ทำพร้อมกันทีละหลาย ๆ จานได้อย่างสบาย แถมรวดเร็ว และราเม็งชามนั้นก็อร่อยมาก ๆ

<#มิตรสหายท่านหนึ่ง>ก็เฝ้าดูต่อว่า.. เสิร์ฟเร็ว <#มิตรสหายท่านหนึ่ง>ไม่มาก แล้วเวลาแกว่าง แกจะทำอะไร?

จะยกมือถือขึ้นมาเล่นระหว่างรอ<#มิตรสหายท่านหนึ่ง>กินเสร็จไหมนะ?

สักพักก็มี<#มิตรสหายท่านหนึ่ง>ขอเติมเส้น.. ที่นี่เติมเส้นได้ฟรีด้วย.. <#มิตรสหายท่านหนึ่ง>ก็เลยได้ลวกเส้นเสิร์ฟอีกจานสองจาน

แล้วเสร็จแล้วทำอะไรต่อดี?

.. <#มิตรสหายท่านหนึ่ง>ก็เอาเหยือกเสิร์ฟน้ำฟรี มากรอกน้ำ หั่นมะนาวฝาน ใส่น้ำแข็งให้เต็มครบทุกเหยือก

<#มิตรสหายท่านหนึ่ง>เสร็จแล้ว.. จะทำอะไรอีก?

.. ทีนี้แกก็เดินไปหลังบ้านเลย..

<#มิตรสหายท่านหนึ่ง>ก็คิดว่าไปพักสินะ.. ไปเข้าห้องน้ำ.. ชิวแน่นอน

เปล่า

.. <#มิตรสหายท่านหนึ่ง>หายไปสักพักก็กลับมาพร้อมกับถาดผัก.. เอามาหั่นซอยด้วยหน้าตาขะมักเขม้น

นี่<#มิตรสหายท่านหนึ่ง>คงไม่ได้กะจะพักเลยสินะ?

เมื่อ<#มิตรสหายท่านหนึ่ง>กำลังจะออกจากร้าน เห็น<#มิตรสหายท่านหนึ่ง>แว่บยืนนิ่ง ๆ .. ในที่สุดก็จะเล่นมือถือแล้วหรือ<#มิตรสหายท่านหนึ่ง>!?

เปล่าเลย.. <#มิตรสหายท่านหนึ่ง>กำลังเปลี่ยน playlist ดนตรีใหม่

แล้วเพลง<#มิตรสหายท่านหนึ่ง>ก็ดังขึ้นมา

ในขณะที่<#มิตรสหายท่านหนึ่ง>แว่บเห็นข้อความบนผ้ากันเปื้อนของ<#มิตรสหายท่านหนึ่ง> มันเขียนว่า

"NO <#มิตรสหายท่านหนึ่ง>
NO LIFE."

(ไม่มีราเม็งก็เหมือนไม่มีชีวิต)

<#มิตรสหายท่านหนึ่ง>เจ๋งอะ

<#มิตรสหายท่านหนึ่ง>โชว์ให้เห็นว่า ทั้งหมดนี้คือชีวิตของ<#มิตรสหายท่านหนึ่ง>จริง ๆ

<#มิตรสหายท่านหนึ่ง>โชว์ให้เห็นว่า <#มิตรสหายท่านหนึ่ง>ๆ เดียวที่ทำอะไรด้วยใจ สามารถแทนที่<#มิตรสหายท่านหนึ่ง>ธรรมดาทั่วไปได้เป็นสิบ<#มิตรสหายท่านหนึ่ง>

และ<#มิตรสหายท่านหนึ่ง>โชว์ให้เห็นว่า เวลางาน คือ เวลาแห่งการโชว์ผลงานอย่างแท้จริง

เมื่อ<#มิตรสหายท่านหนึ่ง>เต็มที่ อะไรก็ดีเสมอ

ชอบตรงที่<#มิตรสหายท่านหนึ่ง>แสดงให้เห็นว่า <#มิตรสหายท่านหนึ่ง>สามารถทำ<#มิตรสหายท่านหนึ่ง>ให้ยุ่งได้ตลอดเวลา

แม้หน้าที่จะเดิม ๆ แต่ก็ยังมีอะไรให้ทำอีกมาก

และไม่จำเป็นต้องหาอะไรที่ไม่สำคัญมาทำเพื่อ "ฆ่าเวลา"

เพราะทุกวินาทีมีความหมายเสมอ

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>515 ไอ้สัส กูเมา #มิตรสหายท่านหนึ่ง

>>514 ประเทศเจริญแล้วมันอ้างว่าท่อส่งน้ำประปามันสะอาด เพราะงั้นน้ำเปล่าเขาก็แดกจากก๊อกกัน แม่งเลยไม่มีใครขายน้ำเปล่า น้ำเปล่าเลยแพง แต่ก๊อกไทยมีคนกล้าแดกด้วยเหรอ

>>517 เห็นลือกันขำๆว่า
บ.เอกชน(ประเทศฝรั่ง)ล็อบบี้ชนะ
ทำให้น้ำเปล่าขวดขายตามร้านค้า ราคาแพงพอๆกับน้ำอัดลม/โซดาดริ้งท์

มันมีมาตรฐานตรวจสอบเยอะแยะ เลยต้นทุนเยอะว่ะ

>>512 ได้ใช้จริงด้วยว่ะ เดาง่ายกว่าเดาหวยอีก

อันนี้ไม่มีอะไรเลย แค่อยากเล่าเฉยๆ

เรื่องมันเริ่มจากหลังจากที่ผมทำเพจนี้ไปได้ใหม่ๆ น่าจะสัก 3 ปีก่อน (จำเวลาแน่นอนไม่ได้จริงๆ แม่งลืมหมดล่ะ) มีน้องผู้หญิงคนนึงทักมาหลังไมค์ว่า พี่เคยลองเบียร์ทำเองตัวนี้หรือยัง ชื่อว่า sandport (ถึงตอนนี้ก็เสือกลืมชื่อน้องคนนั้นไปด้วยเช่นกัน)
.
.
.
ความรู้สึกครั้งแรกในตอนนั้นคือ ตื่นเต้นชิบหาย เพราะในช่วงนั้นเป็นเวลาที่ homebrew เป็นเรื่องใหม่สำหรับบ้านเรา มีคนทำเบียร์เองไม่ถึง 5 ราย ตัวผมเริ่มจากการดื่ม chitbeer ตั้งแต่ตอนที่พี่ชิตยังไม่คิดเงิน และที่รังชิตเบียร์ยังไม่มีคนไปแดก (ตอนนี้แม่งคนล้นทุกวีค) การเจอเบียร์ที่คนไทยทำเอง จึงเป็นเรื่องชวนตื่นเต้นสำหรับผมมาก
.
.
.
กลับมาที่ sandport กันต่อ หลังจากที่น้องคนนั้นชี้เป้ามา ผมก็พยายามหาช่องทางติดต่อเพื่อที่จะไปแดกเบียร์พวกเขาให้ได้ น้องคนนั้นบอกมาว่า พี่ลองไปที่ rockademy สิ เขาจะไปออกงานที่นั่น
.
.
.
จำได้ชัดเจนว่าเสี่ยงดวงไป rockademy แถวสุขุมวิทแบบไม่รู้เหี้ยห่าอะไรเลย เสนอหน้าไปเพื่อที่จะแดกเบียร์ล้วนๆ ส่วนคนที่มางานวันนั้นเขาไปนั่งฟังเพลงกัน มีกูนี่ล่ะเสี้ยนอยากแดกของมึนเมาตั้งแต่บ่าย
.
.
.
ขณะที่ stoondio เล่นกีตาร์ไปในพื้นที่ชั้น 2 ของ rockademy สายตาผมเหลือบไปเจอแก๊งชายฉกรรจ์กลุ่มนึง พร้อมกับตู้ไม้ยาวๆ มีป้ายแปะแบบลวกๆ นั่นล่ะ กูมาถูกทางแล้ว
.
.
.
จำได้ว่าทักใครสักคนในกลุ่ม sp ไป แล้วขอซื้อ ipa มาแดก เบ็ดเสร็จตลอดงานผมซัดไป 3-4 แก้ว จำรสชาติไม่ค่อยได้หรอก ตอนนั้นยังไม่รู้เลย ipa ที่ดีแม่งเป็นยังไง แต่ที่รู้แน่ๆคือพวกนี้มันบ้าไม่ใช่เล่น เบียร์มันก็ใช้ได้อีก
.
.
.
.
.
หลังจากนั้นคือยุคก่อร่างสร้างตัวของ homebrew ไทย หรือใครจะเรียกว่าคราฟต์เบียร์ไทยก็ได้ จากช่วงเวลาที่มีคนทำเบียร์แบบนับนิ้วมือข้างเดียวได้ มาจนถึงยุคที่มีคนทำเกือบๆร้อยแบรนด์ ล้มหายตายจากเลิกทำไปก็หลายคน จนเข้าสู่ยุคที่หลายคนตัดสินใจเอาเบียร์ไปทำที่ต่างประเทศ sandport คือ 1 ในหัวหอกของวงการนี้มาเสมอ และผมก็ได้แดกมันตั้งแต่ขวบปีแรกจนถึงปัจจุบัน เห็นมันมาตั้งแต่ฉลากง่อยๆ รสชาติยังเป๋ไปเป๋มาบ้าง จนมาถึงตอนนี้ที่รสชาติแม่งไประดับนานาชาติแล้ว สัมผัสได้ถึงพัฒนาการของคนทำเบียร์กลุ่มนี้ ที่มีความตั้งใจ ใส่ใจในสิ่งที่ทำ
.
.
.
.
ตอนผมรู้จัก ตูน แซนพอร์ต เป็นคนแรก ผมจำได้ว่าตูนเคยบอกว่า สาเหตุที่ทำเบียร์มันไม่มีอะไรซับซ้อน คือแค่อยากเมา 55555 อ่ะ กูล้อเล่นน่ะ จริงๆคือมันมันเริ่มมาจากกลุ่มเพื่อนที่ชอบดื่มเบียร์ แต่เบียร์นอกแม่งก็แพง แม่งกูทำเบียร์แดกเองแม่งเลยดีกว่า แล้ว sandport แม่งก็เริ่มทำเบียร์ด้วยเหตุผลง่ายๆแค่นั้นเอง โลกเราต้องการคนบ้าแบบนี้ คนบ้าที่พร้อมจะสร้างอะไรใหม่ๆขึ้นมา แล้วพัฒนาแม่งไปเรื่อยๆ
.
.
.
.
ใครจะว่าคราฟต์เบียร์เป็นเรื่องไร้สาระ เป็นของมึนเมาราคาแพง ก็คงต้องปล่อยเขาไป แต่สำหรับคนบางคนบางกลุ่ม มันเป็นมากกว่านั้น มันเป็นตัวแทนของมิตรภาพ เป็นตัวแทนของความอุตสาหะพยายาม เป็นตัวแทนของแพสชั่นและความฝันที่ถูกบรรจุลงไปในขวด
.
.
.
.
ตอนปี 2015 แซนพอร์ตส่งอีเมลไปหางานประกวดเบียร์ที่ออสเตรเลีย แนะนำตัวว่าเป็น homebrew จากประเทศไทย อยากจะขอร่วมประกวดได้มั้ย ทางทีมงานตอบกลับมาด้วยการปฎิเสธว่า เราคงให้คุณประกวดไม่ได้ เพราะมันเป็นงานสำหรับเบียร์ที่ีขายในเชิงพาณิชย์เท่านั้น
.
.
.
.
2 ปีผ่านมา เวลาผ่านมาเข้าสู่ปี 2017 bang bang ipa จาก sandport ส่งเบียร์ไปประกวดในนามเบียร์จากประเทศไทย
พวกเขาได้รางวัลเหรียญทองแดงกลับมา
.
.
.
.
สำหรับคนภายนอกก็คงคิดว่าก็แค่เหรียญทองแดงเท่านั้นเอง มึงจะอะไรนักหนา แต่สำหรับพวกเขา ผมเชื่อว่ามันเป็นเหรียญทองแดงที่มีมูลค่ามากกว่าเหรียญทองใดๆเสียอีก การเดินทางมาถึงจุดนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายดาย จากคนแดกเบียร์ธรรมดา ก้าวมาสู่การทำ homebrew แค่อยากทำเบียร์ดีๆให้คนไทยได้แดก ทำเบียร์เสียเบียร์พังมาก็เยอะ จนตอนนี้ก็ลงทุนกำเงินเก็บเป็นแสนๆไปทำเบียร์แบบถูกกฏหมายในต่างประเทศ
.
.
.
.
เหรียญทองแดงเหรียญนี้จึงมีความหมายมากๆสำหรับวงการคราฟต์เบียร์ไทย เพราะพวกเราไม่มีแต้มต่ออะไรเลย โดนกฏหมายกีดกันแม่งทุกทาง อยู่ในสนามที่มีแต่คนบ้าเท่านั้นที่จะกล้าลงมา
.
.
.
ผมเองก็ไม่รู้หรอกความฝันของพวกเขาแม่งมีมูลค่าแค่ไหน ผมรู้แค่ว่าไอ้พวกนี้แม่งไม่เคยหยุดฝันสักวัน
.
.
.
.
.
อยากให้ทุกท่านมาร่วมยินดีกับเหรียญทองแดงของ sandport beer ครั้งนี้กับผมด้วยจริงๆครับ มันไม่ใช่แค่รางวัลสำหรับคนทำ แต่มันคือเหรียญรางวัลสำหรับคนดื่มคราฟต์เบียร์ไทยทุกคน

#มิตรสหายท่านหนึ่ง

อัลเลาะห์เย็ดเป็ดและชอบกินผัดผัก

#การปรากฏตัวของหญิงสาวบนรถเข็นในวันทำงาน(ที่ฝนไม่ตก)
.
เธอ นั่งวีลแชร์มาตั้งแต่อายุ 9 ปี
ก่อนตรวจพบว่าป่วยเป็นโรคกล้ามเนื้ออ่อนแรง
ที่เรียกว่า SMA (Spinal Muscular Atrphy)
.
ปัจจุบันเธอมีหน้าที่การงาน และโดยปกติแล้ว
พ่อ จะเป็นคนขับรถจากบ้าน
ไปส่งเธอถึงที่ทำงาาน จากเอกมัยไปห้วยขวาง
เมื่อเธอบอกว่า ยังไม่เคยออกจากบ้าน
โดยใช้ รถสาธารณะด้วยตัวคนเดียวเลย
.
เพื่อความเข้าใจ ผมเลยชวนให้เธอ
เดินทางจากบ้านไปยังออฟฟิศด้วยตัวคนเดียว
โดยผมจะเป็นเพียงผู้สังเกตการณ์
.
.
เริมต้นเดินทาง 9.03
จากบ้านเธอซึ่งอยู่ฝั่งซอยเลขคู่
ฟุตบาธด้านนี้ ช่างโหดร้ายยิ่งนัก
ทั้งแคบทั้งแน่นไปด้วยสิ่งกีดขวาง
ต้นไม้ รถเข็น คนเดินได้คล่องแคล่ว
บางช่วงยังต้องลงไปเดินบนถนน
.
เธอจึงจะข้ามฝั่งไปซอยเลขคี่
เธอมองซ้ายขวาสักพัก พี่ยามฝั่งตรงข้าม
ก็ใจดีมาโบกธงพาเธอข้ามถนน

"ปกติจะมีคนช่วยกันรถให้
พอต้องข้ามด้วยตัวเองเลยลังเล
ว่าจะข้ามทันไหม ถ้าไม่มีคนกันให้
คงไม่กล้าข้ามถนน"
.
แม้ฝั่งเลขคู่ ฟุตบาธ จะดีกว่า แต่ก็มีความโหด
สำหรับคนใช้วีลแชร์อยู่หลายต่อหลายเรื่อง

ฟุตบาธ เอียง ๆ - วีลแชร์เสียการทรงตัว
ทางลาดไม่แนบสนิทกับพื้น - ถ้ามาคนเดียว
แค่ห่างจากพื้น 1 คืบ วีลแชร์ก็ขึ้นไม่ได้แล้ว
การก่อสร้าง,ซ่อมแซม - ต้องอ้อมลงถนน

"รู้แหละว่า รถยนต์ก้ระวังและพยายามเบี่ยงหลบให้
แต่มันไม่สบายใจอยู่ดี ถนนไม่ใช่ที่ที่เราควรลงไป
ถึงจะไปได้ แต่ก็รู้สึกไม่ปลอดภัย"
.
มาถึง สถานี BTS เอกมัยโดยใช้เวลา 28 นาที
ในขณะที่ผมใช้เวลาขาเข้าไปหาเธอ 15 นาที
.
.
.
เธอ เข้าไป 'ชะเง้อ' คุยกับเจ้าหน้าประจำสถานี
แล้วรอให้เจ้าหน้าที่เปิดประตูใหญ่ ๆ ให้