Fanboi Channel

คือกูตามหาบอร์ดหรือกลุ่มรวมหัวกันฆ่าตัวตายหมู่อะไรงี้อยู่ ทำไมประเทศไทยแม่งไม่มีเลยวะ กูไม่เข้าใจเลยสัส เห็นข่าวก็มีทุกวันเด็กมหาลัยกระโดดหอพักบ้าง หนุ่มแฟนทิ้งผูกคอตายบ้าง ชาวนาแดกยาฆ่าแมลงบ้าง ไอห่าวันๆนึงคนแม่งฆ่าตัวตายเยอะแยะทำไมถึงไม่มีบอร์ดแนะนำวิธีการฆ่าตัวตายที่เป็นกิจลักษณะบ้างวะ แบบนัดกันไปฆ่าตัวตายพร้อมๆกันบ้างอะไรงี้ คือคิดเองทำเองคนเดียวแม่งเหงาฉิบหาย จะตายห่าทั้งทีก็ขอมีเพื่อนตายสักคนบ้างสิวะ แต่แม่งเสือกไม่มีบอร์ดหรือกลุ่มนัดกันเลย หรือว่ามันมีแต่กุหาไม่เจอวะ ?

ปล. พวกมิงว่ารมควันตัวเองกับโดดตึกตายนี่อันไหนมันดูสบายๆกว่ากันวะ
อ้อ กระทู้นี้ไม่น่าผิดกฏนะอย่าบลัสทิ้งล่ะไอสัส

โดดตึกนี่อย่าดีกว่า สงสารคนเก็บศพมึง
รมควันมีโอกาสที่มึงจะไม่ตาย แต่รอดมาแล้วเอ๋อแดก เป็นภาระสังคมอีก

รมควันทรมาณนะ ไม่สบายหรอก โดดตึกสบายกว่า แต่เลือกตึกที่มันไม่มีใครใช้นะ ยิ่งร้างๆไปแล้วยิ่งดี ต้องคิดถึงเจ้าของตึกมั่ง ถ้ามีข่าวลือแย่ๆเขาก็ทำกิจการต่อไม่ได้

ใช้ยาทรมานป่าววะ หรือแล้วแต่ประเภท

กูว่าคุยกันอย่างนี้เดี๋ยวมีสังคมสงเคราะห์มาติดต่อแน่เลยว่ะ

เดินทางไปประเทศหนาวๆแล้วออกไปข้างนอกซัดยานอนหลับแลัวปล่อยให้ตัวเองแข็งตายสิ

เค้าว่าอัดยานอนหลับเข้าไปซัก30-40เม็ดก็สบายนะ

โดดตึกก็เห็นผลเร็วดีนะ ไม่น่าทรมาน http://video.sanook.com/player/525271/กระโดดตึกฆ่าตัวตาย-ทั้งเด็กและผู้ใหญ่

หาวิธีฆ่าตัวตายแล้วอวัยวะไม่เสียหายด้วยสิวะ
จะได้เอาไปบริจาคให้คนอื่นได้ต่อ

กุสงสัยมานานแล้วว่าตายแล้วไปไหน
ถ้ามืงฆ่าตัวตายจริง อย่าลืมกลับมาเล่าให้ฟังด้วยนะสหายโม่ง

กลั้นใจตายแบบผีเสื้อสมุทร

>>7 ถ้ามึงไม่ตาย จะไตพัง ต้องฟอกไปตลอดชีวิต

ไม่ได้ดำเนินเรื่องต่อมาจากอันนี้ใช่ปะวะ
https://fanboi.ch/lounge/303/

>>10 กุก็ไม่รู้ว่ะ แต่กุคิดว่ามันคงดีกว่าตอนพวกแม่งมีชีวิตอยู่แหละ ไม่งั้นแม่งคงกลับมากันไปแล้ว แถมกุไม่เคยได้ยินใครบ่นสักคนนะ

เห้ย คือไอพวกที่ว่า กินยานอนหลับฆ่าตัวตายบลาๆๆๆ เนี่ย กูถามก่อนว่า มิงไปหาซื้อจากไหนวะ ยานอนหลับเภสัชมันไม่จ่ายให้มั่วๆนะเว้ยต้องตามหมอสั่ง ถ้าหาได้ง่ายๆกุคงแดกยานอนหลับจายห่าไปนานละ แล้วก็เรื่องแดกยาพารายาเหี้ยห่ายาฆ่าหญ้าน้ำยาล้างห้องน้ำเนี้ย นอกจากจะไม่ตายแล้วแม่งยังโคตรทรมานอีก ไม่เวิร์คนะวิธีใช้สารเคมีเนี่ย

อ้อ รมควันนี่ ไม่น่าทรมานเท่าไหร่นะ เอาสก้อตเทปปิดช่องลม ก่อไฟด้วยถ่านไม้ในห้อง ไม่ถึงชมอากาศก็หมดละ แถมก่อนจะตายก็สำลักควันสลบก่อนด้วย (หรือก่อนหน้านั้น จะอดหลับอดนอน แดกยาช่วยให้ง่วง ก่อไฟแล้วนอนหลับก็ได้นะ)

ใครมีวิธีเจ๋งๆกว่านี้ก็แนะนำได้นะ พวกผูกแผ่นทองแดงมัดกับเตียง แล้วเสียบปลั้กนี่มันจะตายป่าววะ แบบว่ากลัวคัทเอ้าแม่งตัดไฟซะก่อนแล้วเสือกรอดอะไรงี้ ส่วนกรีดข้อมือนี่ ไม่เอานะ ไม่ตาย แถมเสียเวลาด้วย โดนด่าอีก เอาแบบตายชัวร์100%ไม่มีใครช่วยหรือห้ามทันอะ แบบซอฟๆด้วย ไม่ใช่เอามีดปาดคอตัวเองงี้ไม่ไหววะ

เรื่องโดดตึกไม่ขอถามนะ ทางเลือกสุดท้ายจริงๆ อ้อ ไม่ต้องพูดถึงปืนนะ กุไม่มี

>>10 อันนี้กูก็ไม่รู้ว่ะ แต่กูเป็นเอทิสอะ ตั้งแต่ม.ต้นละกุไม่นับถือศาสนาอะไร เลยไม่ค่อยยึดติดกับความเชื่องมงายอะไรเท่าไหร่วะ เรื่องนรกสวรรค์นี่ หมดไปจากหัวกุตั้งแต่เด็กๆละ ที่กุคิดๆไว้นะ พอตายห่ามันก็น่าจะแบบ หายไปอะ ก็ถ้าสมองเป็นตัวรับประสาทสัมผัสทั้ง5 ถ้าสมองตาย ประสาทสัมผัสก็ไม่มี ก็คงจะไม่รู้สึกอะไรต่อไปวะ กุก็อธิบายไม่ถูก แต่กุคิดว่าถ้าตายห่าก็คือตายห่าอะ แม่งไม่มีวิญญาณไปล่องลอยหรือชีวิตหลังความตายห่าเหวอะไรหรอก ตายก็=จบ endgame เนี่ยคือที่กุเข้าใจนะ

รมควันในรถที่มันทรมานมั้ยวะ เหมือนมันจะสลบแล้วตายห่าไปเลย
โดดตึกนี่ก็เอาสูงๆหน่อยนะ เกิดไม่ตายนี่ไม่อยากจะคิดเลย

>>15 นี่ตกลงมึงตั้งใจจะตายจริงๆเหรอวะ?

>>13 ไม่ใช่โว้ย กูยังอยู่ดีมีสุขอยู่ กูหายเศร้าแล้วด้วย เป็นห่วงกูอ่ะเด้ กิ้วก๊าววว

กูก็อยากรู้นะเรื่องเว็บแนวนี้ พูดตามตรงกูไม่เคยอยากตายหรอก
อยากลองไหมก็อยาก(อารมณ์เหมือนเสพยา เอ่อ กูก็เคยจริงๆนะนะแค่อ่อนๆ) แต่เสี่ยง พลาดทีไม่คุ้ม หากิจกรรมหวาดเสียงอื่นเล่นดีกว่า

ประเด็นที่สำคัญคือชีวิตจะตกต่ำขนาดไหนกูก็ไม่เคยเฟลจนอยากตายเลยว่ะ
กูอยากเห็นว่าคนที่จะฆ่าตัวตายก่อนตายเขาจะมีสภาพยังไง พูดจายังไง นึกคิดยังไง
แต่ให้ไปปาร์ตี้กับพวกแม่งนี่ขอบาย กูกลัวติดร่างแหหรือกลายเป็นตัวเอกSnuff Filmจำเป็น 5555

เว็บพวกนี้ มันน่าจะหาจริงจังยากนะ
สมาชิกที่คิดจะฆ่าตัวตายจริง ๆ มันจะเป็นสมาชิกได้นานแค่ไหนก่อนจะหายหัวไป
เจ้าของเว็บมันจะอยู่ดูแลเว็บได้นานแค่ไหน ก่อนจะหายหัวไป

ถ้ามันมีเว็บแบบนี้ที่มีสมาชิกอยู่เรื่อย ๆ
สมาชิกในเว็บนั้นมันก็ไม่ได้คิดจะฆ่าตัวตายกันจริง ๆ หรอก

>>20 กูอยากตายนะ แต่กูกลัวเจ็บ ตอนนี้ไม่มีอะไรที่กูอยากทำบนโลกแล้ว
รวมทั้งไม่มีใครที่กูรักจนอยากมีชีวิตอยู่ต่อ เหมือนกับหมดสิ้นสิ่งที่ต้องการไปแล้ว
แต่ถึงกูจะคิดแบบนั้นก็ไม่ได้ต่างเหี้ยอะไรกับคนปกติทั้งการพูดจา หรือสภาพร่างกาย
กูเคยคิดนะว่าอยากลองเสพยาให้เป็นโรคตาย แต่กูก็มั่นใจว่าคนรอบข้างต้องพากูไปรักษา
เสียตังบานแถมน่าเบื่อกว่าเดิมชัวๆ ตอนนี้ก็เลยได้แค่ทำงานหาเงินเพื่ออยู่รอดไปวันๆ
หวังว่าวินาทีสุดท้ายของชีวิตกูจะสิ้นลมแบบไม่เจ็บปวดนะ

เอาไปอ่าน
http://www.depressed.net/suicide/suicidefaq.txt

>>23 ขอสารภาพ กูอ่านจนจบแล้วกูไม่เข้าใจหรอกเพราะกูโง่อังกฤษทั้งบทความมีอันเดียวที่กูพอจะแปลออก
คือ You shouldn't help people kill themselves, you should help them towards a better life instead
คุณไม่ควรช่วยพวกเขาฆ่าตัวตายแต่ควรช่วยให้พวกเขาได้รับชีวิตที่ดีแทน
นอกนั้นแม่งยาก กูไม่เข้าใจ

ถึงพวกมึงจะไม่แคร์ตัวเอง แต่มันก็ต้องบางคนล่ะวะที่แคร์มึง อย่างน้อยๆก็ครอบครัวล่ะ ฉะนั้นอย่าตายเลยสัส วุ่นวาย

กูพึ่งฟังข่าวเด็กม5ยิงพ่อแม่แล้วยิงตัวตายตามเพราะ ทะเลาะกัน มี่โม่งคนไหนหายหน้าไปป่าววะ

เรื่องเด็กม.5นั่นข่าวไม่ตรงกันสักสำนักนี่ กูว่ามันอาจจะมีเบื้องลึกเบื้องหลังนา
>>22 กูว่ามึงควรจะหาเรื่องที่หมกมุ่นให้เป็นแรงผลักดันว่ะ ไม่งั้นก็ลิสต์รายการสิ่งที่อยากลองทำสักครั้งในชีวิตงี้ดู
กูเองทุกวันนี้ก็ใช้ชีวิตเอื่อยๆ หาเงินไปวันๆแต่ถามว่าอยากตายไหมก็ไม่เพราะมีเรื่องที่อยากทำเต็มไปหมดเลยว่ะ

>>27 เบื้องลึกห่าอะไร มึงอ่านดูรายละเอียดสิว่า คนให้ข่าวก็คนเดียวกันทั้งนั้น คือพี่ชายมัน
แต่สื่อมันเอาคำพูดของพี่ชายไปตีความกันเองตามใจชอบ ข่าวมันถึงออกมาไม่ตรงกัน

เช็คยอดหน่อยดิ้ มีใครอยากตายห่าบ้าง หลุดพ้นจากโลกนี้เลยนะเว้ย ! ไม่ต้องอาย ยกมือขึ้นเลยไอสัส

>>28 และเหี้ยที่สุดคืออันที่โทษเกม พ่อง เดลินวยแม่งนึกห่าอะไรไม่ออกก็โทษเกมตลอด

มันผิดกฎหมายหรือเปล่าดูดีๆนะ
เยอรมันเคยจับคนทำเวปแบบนั้นเข้าคุกไปแล้ว

>>31 ตามจริงแล้วมันไม่ผิดกฎหมายข้อไหนโดยตรง แต่มันเป็นข่าวดัง เขาเลยจับด้วยวิธีการ ใช้กฎหมายอื่นมาตีความให้ครอบคลุม

ก็คือถ้ามึงทำเว็บแบบนั้นจริง มึงไม่โดนจับหรอก แต่ถ้ามีคนฆ่าตัวตายหมู่จนมันเป็นข่าวดัง มึงก็โดนแน่

อารมณ์ฆ่าตัวตาย พวกนี้มันแค่จุด Peak แค่ไม่กี่นาทีเอง ที่คนไทยไม่มีเหมือนญี่ปุ่นเพราะสังคมยังเปิดกว้างมากกว่าเป็นครอบครัวใหญ่หรือมีเพื่อนฝูง ซึ่งจะดึงกลับไม่ให้ถึงจุด Peak ได้ง่ายกว่า

แต่ในสังคมญี่ปุ่นมีความแข่งขันและกดดันมากกว่า อย่างในที่ทำงานทุกอย่างจริงจัง ซีเรียส ไม่ใช่หยวนๆแบบไทย เวลากลับบ้านก็กลับไปอยู่ห้องเล็กเท่ารูหนู ตามถนนก็มักไม่ค่อยมีปฏิสัมันธ์กันก้มหน้า ก้มตาเล่นแต่มือถือ ซึ่งสภาพสังคมดังกล่าวเอื้อให้เกิดความเครียดเป็นอย่างมาก ผู้คนญี่ปุ่นจึงมักมีความเป็นสุดโต่งในเรื่องที่ตัวเองสนใจ ฉะนั้นหากมีคนเกิดคิดพิเรนสร้างกลุ่มพวกฆ่าตัวตายหมู่ หรือเปิดลัทธิตายแล้วจะปลดปล่อยเป็นอิสระ คนก็สามารถมาเข้าร่วมได้ไม่ยาก

ส่วนเรื่องฆ่าตัวตายแม่งก็พวกหนีปัญหา ถ้ากุจะตายนะขอตายแบบคาอกสาวๆแบบน้ำหมดตัวแล้วกัน

>>23 แต๊งกิ้วเพื่อนโม่ง กูไม่ได้อยากฆ่าตัวตายหรอกนะ แต่อ่านแล้วได้ความรู้ดี
เปลี่ยนมุมมองกูเลย คนตัดสินใจฆ่าตัวตายจริงๆคือต้องตั้งใจวางแผนเลยนี่หว่า พวกครึ่งๆกลางๆท่าจะไม่ได้ตายสมใจ
เออแต่กูอ่านหลายอันบอกว่าถ้ามีคนมาช่วยนี่แทนที่จะตายแม่งทรมานกว่าเดิม กูเลยชักจะสงสัยว่าสมมติเพื่อนกินยาตายกูควรจะช่วยไม๊ คือปล่อยให้ตายไปเลยจะดีกว่าไม๊วะ แต่เอาจิงๆกูว่ากูปล่อยไม่ได้หรอก กูต้องพยายามช่วยแน่

อาจจะไม่ค่อยเกี่ยวแต่อยากบอก
เมื่อไม่กี่วันมานี้พ่อเพื่อนกูเพิ่งผูกคอตายไป
กูอยากจะรู้ว่า คนมันสิ้นหวังขนาดไหนวะที่ถึงขั้นว่าไม่อยากจะมีชีวิตอีกต่อไปแล้ว

เหมือนมีคนเคยเล่าให้ฟัง เกี่ยวชายชาวเอเชียคนหนึ่ง ไปทำงานอยู่ในโซนยุโรป แล้วโดนไล่ออก แล้วเปรยกับเพื่อนร่วมงานว่า "จะกลับบ้าน" แล้วเพื่อนๆของเขาและน้องชายที่ทำงานอยู่ประเทศเดียวกันไม่ได้รับการติดต่อจากเขาเลย และหลายปีต่อมา เขาถูกพบอยู่ในห้องของเขาเอง ในแมนชั่นที่เขาพักนั่นแหละ อยู่ในสภาพที่เรียกได้ว่าเป็นซากห้อยอยู่กับเพดาน หรือก็คือแขวนคอฆ่าตัวตายนั่นเอง แต่ศพถูกทิ้งไว้หลายปีจนมีสภาพเป็นแค่ซาก เหตุที่ถูกพบเพราะเจ้าของรุ่นที่3 พึ่งได้รับตำแหน่งใหม่พยายามไล่ทักทายทีละห้อง พร้อมกับสำรวจห้องที่ไม่ใช้เพื่อทำการปรับปรุง

ทำไมถึงได้พบช้านัก?
ด้านเพื่อนร่วมงาน และน้องชายให้เหตุผลว่า "เขาเคยกล่าวว่า 'จะกลับบ้าน' ก็เลยคิดว่า คงจะกลับบ้านเกิดไปแล้ว และไม่ได้ติดต่ออะไรกันอีกเลย"
ด้านบุพการีที่อยู่บ้านเกิดให้เหตุผลว่า "ตั้งแต่เขาไปทำงานอยู่ต่างประเทศ เขาก็ไม่ติดต่อกลับอีกเลย"
ด้านเจ้าของแมนชั่นรุ่นที่2ให้เหตผลว่า "เจ้าของคนก่อนเคยบอกกับตนว่า 'เจ้าของห้อง(หมายเลขห้องผู้ตาย) เป็นคนเก็บตัว หากไม่มีเหตุอะไร ไม่จำเป็น อย่าเข้าไปจะดีที่สุด' ตนจึงไม่ได้เข้าใกล้ เพราะมิเตอร์น้ำไฟก็ไม่ได้เดิน ค่าเช่าก็จ่ายล่วงหน้าเอาไว้ อีกทั้งยังเป็นห้องด้านในสุด จนลืมไปเลยว่ามีเจ้าของอยู่"

เป็นการฆ่าตัวตายที่ทั้งน่าเศร้า และไม่น่าเศร้าที่สุด ตั้งแต่เคยได้ยินมา

>>34 เป็นกูถ้ารู้ว่ามันตั้งใจจะตายจริงๆกูจะไม่ขวางนะ ถือว่าเคารพการตัดสินใจของมัน

>>37 ต้องดูสาเหตุด้วยป่าววะ ไอ้พวกอกหักรักคุดนี่ ยังไงกุก็ไม่ยอมให้ตายวะ
ตกงาน? นี่ก็ไม่
โดนฆ่ายกครัวรอดคนเดียว? ก็น่าจะไม่
พิการ? ไม่ให้แน่ๆ
เป็นโรคร้าย? ไม่มั้ง? ไม่แน่ใจวะ

...... สรุปแล้วกุไม่ยอมให้ใครตายเลยสินะ?

>>36
กลิ่นไม่ออกได้ไงตั้งหลายปี ..
อยู่ในหอพักด้วย
จะว่าอากาศเย็นจนมันไม่เน่าแบบกลิ่นโชย ก็ไม่น่าใช่

>>39 อันนี้ไม่รู้วะ คงไม่มีใครอยู่ชั้นเดียวกันเลยมั้ง? ก็ฟังเค้ามาอีกที

บ้านเช่าในยุโรปบางแห่งแม่งเล็กๆอับๆจะตาย ถ้าอยู่บางส่วนแม่งก็คงไม่ได้กลิ่นหรอก ถ้าไม่ได้มีเงินดีหรอกอย่าหวังจะได้อยู่แบบในหนัง

>>35 เป็นหนี้เยอะๆไง สมมุติว่าตัดสนใจพลาดครั้งใหญ่เป็นหนี้เยอะแยะมากมาย ไม่มีครอบครัวเข้าใจ ให้กำลังใจ ก็คงรู้สึกมืดแปดด้านทำงานไปยังไงก็ใช้หนี้ไม่หมดก็เลยหนีปัญหาซะเลย หรือคิดง่ายๆว่าตายไปซะหนี้จะได้ตามไปกะตัว (แต่ถ้ากุเข้าใจไม่ผิดหนี้มันก็เป็นมรดกอย่างนึง รึเปล่าวะ?)

http://news.sanook.com/1507529/คดีพลิกยิง-3-ศพ-พ่อแม่ลูก-ลูกชายคนโตลงมือ/ อ้าวซะงั้น

>>41 ก็อย่างที่คุณมึงว่า สุดท้ายแล้วการฆ่าตัวก็แค่หนีปัญหาล่ะวะ ทั้งที่สิ่งที่ตัวเองต้องเผชิญ ก็คือทางที่ตัวเองเลือกเองแท้ๆ แต่กลับไม่กล้าเผชิญ ถ้าลูกหลานที่รับภาระต่อจากคนที่ตายอยากฆ่าตัวตายนี่ อันนี้เข้าใจได้ (ถึงจะไม่เห็นด้วยกับการฆ่าตัวตายก็เถอะ)

>>42 ก็ไม่ได้เกินคาดนะ ยังอยู่ในขอบข่ายที่กุพอจะเป็นไปได้ แถมคิดเพื่อไว้แล้วด้วย

>>42 กูสงสัยตั้งแต่ที่เขม่าปืนไปอยู่กะมันละ แต่คิดไม่ถึงว่าจะมีคนตัดสินใจสังหารหมู่ครอบครัวตัวเอง

>>43 เห้ย กุขอถามไรอย่าง ถ้ากุเป็นโรคชนิดนึงที่มันไม่สามารถรักษาให้หายได้ แล้วกุอยากจะตายนี่ มันเป็นเพราะสิ่งที่กูเลือกหรอวะ ?

คือ บางทีกูก็ไม่ได้อยากจะมาเป็นแบบนี้นะเว้ย แต่เพราะว่ามันเป็นมาตั้งแต่กุเกิด กุก็รักษามานานแล้ว แต่มันก็ไม่หายด้วยไม่มีทางหาย แล้วก็จะต้องเป็นแบบนี้ตลอดไป

บางทีกุก็คิดว่ากุกำลังพยายามหนีปัญหาอยู่นะ แต่กุรู้สึกว่า ปัญหานี้โรคที่กุเป็น กุไม่ได้เป็นคนเลือก กุไม่ได้เป็นคนทำมัน แต่มันติดกุมาตั้งแต่กุเกิด มันทำให้กุดำเนินชีวิตได้ยากลำบากมาก ตอนเด็กๆมันยังพอหยวนๆได้ แต่พอโตไปต้องเข้าสังคมต้องทำงานต้องใช้ชีวิต บอกเลยว่าโรคที่กุเป็นมันไม่สามารถทำได้ แค่เรียนต่อมหาลัยจะทำงานอะไรยังยากเลยไอสัส

แล้วการที่กุคิดจะตายเพื่อหนีจากโรคที่กุเป็น และอะไรอื่นๆอีกมากมายที่เป็นผลพวงทั้งชีวิตที่มาจากโรคของกุเนี่ย เป็นเพราะกุหนีไม่กล้าเผชิญหน้ากับมันหรอวะ ทั้งๆที่กุเผชิญหน้ากับมันมาทั้งชีวิต จนตอนนี้เลิกคิดที่จะเผชิญหน้ากับมันแล้วและคิดจะบ้ายบายลาก่อน ทำไมกุถึงถูกตราหน้าว่าเป็นคนหนีปัญหาวะ ???

>>45 มึงยังบอกเลยว่าตายเพราะจะหนีจากโรคที่มึงเป็นที่เป็นปัญหาต่อชีวิตของมึงแล้วถ้าบอกว่ามึงหนีปัญหามันผิดตรงไหนว่า

คนที่คิดอยากจะตาย คือ คนที่คิดถึงแต่ตัวเองว่ะ

กุว่าเมิงน่าเห็นใจนะที่เมิงเจอเรื่องอะไรแบบนั้น แต่เมิงไม่ลองคิดแทนพ่อแม่เมิงวะ? พ่อแม่เลือกอยากให้เมิงเกิดมาเป็นแบบนั้นรึเปล่าละ

แล้วที่รักษาก็คือพ่อแม่เมิงใช่ป่าว แล้วเค้าก็ยังเลี้ยงเมิงยันโตได้ป่าววะ

กุว่าเมิงกำลังคิดผิดไปคิดเปรียบเทียบกับคนอื่นในสิ่งที่เมิงไม่มี แทนที่จะคิดว่าเมิงจะเอาสิ่งที่มีจะทำยังไงให้สามารถก้าวหน้าไปได้

สิ่งที่เมิงต้องทำคือจะทำให้ยังไงให้ชีวิตเมิงที่เป็นแบบนี้ออกมาดี ไม่ใช่มาอ้างโน่น อ้างนี่ แล้วก็จะลาตายหนีปัญหา

กุบอกให้นะถ้าเมิงมีแนวคิดแบบนี้ ต่อให้เมิงเป็นปกติเหมือนคนอื่น เมิงก็จะหาข้ออ้างให้ตัวเองได้อีกเหมือนกันว่ะ

ตอนนี้เมิงสามารถเล่นเน็ตมาคุยในนี้กับกุได้ ทำไมเมิงไม่ใช้ให้เป็นประโยชน์ พวกที่ทำ Ecommerce ขายของทางออนไลน์ หรือทำพวก Internet Marketing ทำพวก Amzon ได้เงินเดือนละเป็นแสน ก็มีให้เห็นมากมายนับไม่ถ้วน บางคนสอนภาษาไทยให้แ่คนต่างชาติทาง Online ก็ยังมี

"เมิงได้ลองพยายามอย่างเต็มที่แล้วรึยังวะ?"

เออ ในบริษัทกุมีคนเป็นโรคหรือกรรมพันธ์อะไรสักอย่างที่เป็นคนแคระ เหมือนในเรื่อง Game of Throne อะ

เค้าก็เป็นคนเก่งผลงานดี คนอื่นๆก็เคารพแกเพราะความคิด เพราะผลงาน ไม่เห็นจะมีปัญหาอะไรเลย

>>45 ก็เพราะมึงหนีปัญหาไง ไม่ว่ามึงจะสู้ปัญหามานานแค่ไหน ถ้าสุดท้ายมึงหนี ก็คือมึงหนีน่ะแหละ
คนที่ฆ่าตัวตายมันเหี้ยว่ะ พูดจริง ๆ
การที่มึงตาย ทำให้ปัญหาของมึงจบ แต่มันก็จะเป็นการทิ้งปัญหาไว้ หรือสร้างปัญหาอื่น ๆ ให้กับคนอื่น ๆ ต่อ
ทั้ง ๆ ที่สุดท้ายมันก็เป็นแค่การคิดไปเองของมึงเองว่าตัวมึงลำบากมามากกว่าคนอื่น
คนอื่น ๆ เค้าลำบากกว่ามึงตั้งเยอะแยะ เค้าก็สู้มาได้
บางคนเค้าอาจจะไม่ได้มาตีโพยตีพายให้มึงรู้ว่าเขาลำบาก บางคนเขาอาจจะลำบากจากสิ่งอื่นที่ไม่ใช่ความเจ็บป่วยทางกาย
มึงไม่มีทางรู้หรอกว่าจริง ๆ แล้วใครลำบากมากกว่ากัน
แต่ถ้ามึงจะมโนไปเองว่ามึงลำบากกว่าคนอื่น เพราะมึงป่วย แล้วเอามาเป็นข้ออ้างในการหนีปัญหาแล้วโยนปัญหาให้คนอื่นลำบากต่อ
มึงก็เหี้ยเหมือนไอ้พวกคนที่ฆ่าตัวตายไปน่ะแหละ

>>45 เพราะคนส่วนใหญ่กลัวความตายและคิดว่มันผิด ถ้ามึงบอกว่าเด๋วกุจะฆ่าตัวตายแล้วนะบัยส์ ทุกคนก็จะตกใจแล้วพยายามห้ามมึงไง
กุว่าฆ่าตัวตายควรจะเป็นตัวเลือกสุดท้ายเวลามึงไม่เหลืออะไรแล้ว มึงได้ทดลองตัวเลือกอื่นที่มีจนหมดแล้ว เพราะมันอาจจะเป็นวิธีที่รุนแรงเกินไปสำหรับปัญหาของมึง เหมือนมึงโดนตะขาบกัดขาจนปวดแสบปวดร้อนทนไม่ไหวแล้วมึงเลยหยิบมีดมาตัดขาตัวเองทิ้ง มึงหายปวดขาเป็นปลิดทิ้งแน่นอนแต่มึงก็ขาด้วน แก้ไขอะไรไม่ได้อีกไรงี้ ดังนั้นมึงควรจะแน่ใจจริงๆ ว่ามึงไม่มีตัวเลือกอื่นแล้วทั้งในตอนนี้และที่อาจจะมาถึงในอนาคต
กุไม่เข้าใจปัญหาของมึงหรอก แต่กุจะถือว่าปัญหาของมึงเป็นเรื่องใหญ่ของมึง กุนับถือมึงนะที่พยายามมีชีวิตอยู่มาได้นานขนาดนี้

>>45 หนี ก็คือหนี ขนาดคุณมึงเองยังเรียกว่าหนีเลย สำหรับกูการหนีไม่ใช้เรื่องผิดอะไร ตราบใดที่การหนีของคุณมึงไม่ได้ทิ้งขี้ให้คนอื่นมาตามเก็บกวาด ไม่ทำให้ใครลำบาก ไม่ทำให้ใครเสียใจ ก็ทำไป
แต่ที่กูรับไม่ได้ที่สุด คือการฆ่าตัวตาย
มีสิ่งมีชีวิตมากมาย ทั้งเล็กใหญ่ ดิ้นรนที่จะมีชีวิตรอด มีการชวงชิงชีวิตกันเองมากมายเพียงเพื่อให้ตัวเองรอด มีสิ่งมีชีวิตมากมายพยายามดิ้นรน หนีออกห่างจากการช่วงชิงชีวิตเพียงเพื่อให้ตัวเองรอด จริงอยู่ที่เราเองเป็นเพียงส่วนเล็กๆแสนกระจิดริดของเอกภพ ไม่มีค่าอะไร แต่ถ้าตัวเราเอง ยังไม่เห็นค่าตัวเอง ใครมันจะไปเห็นค่าเรา ถึงคิดว่าไม่มีใครเสียใจที่เราตาย แต่ช่วยละอายตัวเองบ้าง ขนาดแบคทีเรียยังด้นรนเพื่อที่จะมีชีวิตเลยนะโว้ย

>>51 กูไม่ใช่ >>45 นะ แต่กูไม่เข้าใจมึงว่ะ คนอื่นหรือสิ่งมีชีวิตอื่นมันจะดิ้นรนอยากอยู่ก็เรื่องของมันไม่ใช่หรอ มันเกี่ยวอะไรกับกู
ถ้าสมมุติกูอยากตาย (ย้ำว่าแค่สมมุติ) และเป็นการตายโดยไม่ได้ทิ้งภาระไว้ให้คนอื่นต้องมารับแทน
แล้วคนอื่นมันดิ้นรนอยากจะอยู่ทำไมกูจะต้องละอายวะ?
คือใครอยากอยู่ก็มันป็นเรื่องที่มันตัดสินใจเลือกทางของมัน แต่ถ้ากูอยากตายมันก็คือเรื่องที่กูตัดสินใจเลือกทางของกูเองไม่ใช่หรอ
ไม่เห็นมันจะเป็นเหตุเป็นผลกันเลย

>>52 มึงควรละอายเพราะมึงมีความพยายามสู้เขาไม่ได้ไง
การสู้คนอื่นไม่ได้เพราะมึงพยายามไม่เท่าเขา เป็นเรื่องน่าละอายว่ะ
มันคนละอย่างกับการพยายามจนถึงที่สุดแล้วแต่สู้ไม่ได้นะไอ้การยอมแพ้เนี่ย

การฆ่าตัวตายโดยไม่มีใครเดือดร้อนนี่ทำยังไงวะ ยกตัวอย่างให้กูฟังหน่อย

>>51 กูเคยเลี้ยงกระต่ายสองตัว มันรักกันมาก ตัวผู้กับตัวเมีย

วันนึงตัวเมียโดนแมวกิน ง่ำๆๆ

เหลือแต่ตัวผู้นอนเหงา มันเศรเ้ามากจนกูรู้สึกได้เยว่ะ สุดท้ายมันก็หงอยไม่ยอมกินอะไรจนตาย

เมื่อก่อนกูเชื่อแบบมึงว่าสัตว์ทุกชนิดจะดิ้นรนมีชีวิตจนที่สุดนะ แต่ตอนนี้กูคิดใหม่ว่าสัตว์เองก็หมดเป้าหมายชีวิตแล้วยอมตายได้เหมือนกัน

(มันไม่นึกถึงกูเลย;_;กูก็รักมันนะ ไม่ใช่แค่แฟนมันตัวเดียว)

คนที่คิดจะฆ่าตัวตายได้ คือคนที่ป่วยทางจิตเว้ย ไม่ก็เสพยารึอะไรจนประสาทหลอน
คนที่คิดฆ่าตัวตาย เป็นแค่คนป่วยทางจิต สิ่งที่คนรอบข้างควรทำ คือรับฟังปัญหา แก้ปัญหา หรือพูดคุยกับคนป่วย ให้อาการทางจิตมันดีขึ้น
เพราะปกติแล้วคนที่มีอาการจิตปกติ ไม่คิดฆ่าตัวตายกันหรอก
พวกอยากจะตายน่ะแค่ป่วยจิตกันเฉยๆ หากไม่มีคนช่วยมัน สุดท้ายมันก็เลือกวิธีหนีปัญหาก็คือ ฆ่าตัวตาย
กูเคยมีเพื่อนที่คิดจะฆ่าตัวตายอยู่รอบสองรอบ ทุกครั้งที่มันจะฆ่าตัวตายมันจะทักกุว่ามันหดหู่เหลือเกิน กูก็ช่วยพูดคุยปรับทุกข์ และแก้ปัญหาให้
ทุกวันนี้มันก็ยังมีชีวิตอยู่มีความสุขแฮปปี้ดี

กูเข้าใจนะ ว่าคนฆ่าตัวตายมันป่วยทางจิต แต่กูเบื่อคำนี้
คนเป็นกะหรี่โดยเต็มใจมันก็ป่วยทางจิต ปกติแล้วคนที่มีอาการจิตปกติเค้าไม่คิดเป็นกะหรี่กันหรอก
คนที่เป็นฆาตกรมันก็ป่วยทางจิต ปกติแล้วคนที่มีอาการจิตปกติเค้าไม่ฆ่าคนหรอก
คนที่ทำร้านพ่อแม่มันก็ป่วยทางจิต ปกติแล้วคนที่อาการจิตปกติเค้าไม่ทำร้ายพ่อแม่ตัวเองหรอก
ฯลฯ
ถ้ามึงเทียชกับคนปกติ ไอ้คนทีททำอะไรผิดปกติ มันก็เกิดจากปัญหาทางจิตทั้งนั้น ส่วนที่ต่างคือจิตผิดปกติมากหรือผิดปกติน้อยเท่านั้นแหลพ

ทำไมสู้คนอื่นไม่ได้ หนีปัญหาแล้วต้องละอายด้วยวะ
คนแม่งก็คิดกันไปเองว่าต้องเป็นแบบนี้ๆถึงจะถูกต้องถึงจะปกติ ต้องพยายามอย่างนั้นอย่างนี้ถึงได้น่าภูมิใจ
กูเคยมีช่วงอยากฆ่าตัวตายสัดๆอยู่เกือบปี ตอนนี้เลิกแผนละแม่งยากไปขี้เกียจพยายาม
อยู่ๆไปเดี๋ยวแม่งก็ตายห่าด้วยอะไรซักอย่างเอง

>>53 งั้นแยกเป็น 2 ประเด็น
อันแรกเรื่องการฆ่าตัวตายมันทำให้คนอื่นเดือดร้อน
อันนี้ขึ้นอยู่กับว่ามันจะเอากว้างขนาดไหน ถ้ารวมเรื่องเก็บศพเข้าไปด้วยนี่กูก็ไม่ปฎิเสธว่าคงเป็นเรื่องยากที่จะฆ่าตัวตายโดยไม่เดือดร้อนชาวบ้าน (ถ้า mercy killing ก็คงน้อยหน่อย)
ที่ทำได้คงเป็นการเขียนจดหมาย/พินัยกรรมอะไรไว้ให้เรียบร้อย
ในอนาคตถ้ามีการเปลี่ยนกม.ให้ mercy killing แบบ active euthanasia อย่างเช่นการวางยาใช้กับคนที่ไม่ได้ป่วยแต่อยากจะตายได้ปัญหาเรื่องเก็บกวาดศพน่าจะเดือดร้อนชาวบ้านน้อยลงมาก
ส่วนในแง่ทำคนอื่นเดือดร้อนกูมองว่าถ้าเก็บกวาดทุกอย่างให้มันเรียบร้อยไม่ได้โยนภาระงานหรือหนี้สินให้คนอื่นต้องมาแบกรับต่อมันก็ไม่เห็นจะเป็นไร
แต่ถ้าจะรวมไปถึงเรื่องคนอื่นจะเสียใจด้วยนี่ก็เป็นอีกเรื่องที่กูยอมรับนะว่ามันเลี่ยงไม่ได้
(เดี๋ยวมาต่อ)

อีกอย่างคนอื่นไม่รู้ว่าเป็นไง แต่ตอนก็ดีเพรสแรงๆ เวลามีคนมาใช้วิธีกระตุ้นแบบ มึงจะไม่สู้หรอมึงจะยอมแพ้หรอ คิดถึงคนรอบตัวสิ อะไรพวกนี้นะ
แทนที่กูจะรู้สึกดีขึ้น แม่งยิ่งทำให้กูแย่ลงว่ะ ไอเรื่องพวกนั้นกูคิดมาเป็นล้านรอบแล้ว ถึงรู้ตัวว่าเป็นพวกขี้แพ้(ตามที่สังคมบอก)แล้วก็อยากตายอยู่นี่ไง
แม่งจะมีซักกี่คนวะที่ฟังคนพูดแบบนั้นแล้วกลับใจขึ้นมา
ตอนนั้นกูแค่อยากได้คนเข้าใจว่ะ (ซึ่งไม่มีและตอนนี้ก็ยังไม่มีแต่กูทำเป็นลืมๆไปละ) ไม่ได้อยากได้คนมาสั่งสอนอวดภูมิ โอเคสิ่งที่มึงพูดอาจจะถูก อาจจะเท่เป็นพระเอกการ์ตูน แต่คนกำลังดีเพรสมันไม่ได้ต้องการอะไรแบบนั้นปะ
เออที่จริงกูแค่อยากระบายความในใจ
กูไม่ได้วางแผนฆ่าตัวตายแล้ว

ต่อจาก >>58
อีกประเด็นคือเรื่องต้องละอาย
กูก็ยังไม่เห็นเข้าใจการเอาเรื่องความพยายามมาเป็นข้ออ้างอยู่ดี
การเลือกที่จะตายสำหรับกูมันก็เป็นเรื่องเหมือนเราจะเลือกอะไรซักอย่างในชีวิตน่ะแหละ แค่ผลมันถาวรแน่นอนมากกว่าเท่านั้น
การเอาเรื่องคนอื่นยังพยายามมาอ้างกูเลยมองว่ามันไม่เกี่ยวกัน
คือไอ้คนที่พยายามนู่นนี่เนี่ยมันคือคนที่มันเลือกที่จะอยู่ต่อ เพราะงั้นมันก็ต้องพยายามก็เป็นเรื่องของมัน
แต่ไอ้คนที่จะตายมันคือคนที่เลือกทางเดินอีกทางไปแล้ว
สำหรับกูที่มองว่าการตายก็เป็นตัวเลือกนึงเฉยๆเลยรู้สึกว่า การจะอ้างเรื่องความพยายามก็ไม่ต่างจากพวกที่ไปคอยบอกว่าคนอื่นต้องใช้ชีวิตยังไงหรือต้องเป็นนู่นเป็นนี่ซักเท่าไหร่

>>60 จะตัดสินเรื่องไหนน่าละอาย มันก็ต้องให้สังคมตัดสินถูกแล้ว ไม่ใช่มึงตัดสินเอง
การแก้ผ้าแล้วมองตัวเองไม่ใช่เรื่องน่าละอาย แต่ถ้ามึงไปแก้ผ้าให้คนอื่นมองก็เป็นเรื่องน่าละอาย
แต่การแก้ผ้าเมื่อสองแสนห้าหมื่นปีก่อนก็ไม่ใช่เรื่องน่าละอาย เพราะสมัยนั้นใคร ๆ เขาก็แก้ผ้ากัน

วิธีคิดแบบที่คิดว่า คนอื่นจะคิดยังไงก็ช่างมัน ตัวของกู กูตัดสินเอง ไม่สนใจความเห็นของคนอื่น แม่งเป็นความคิดแบบจูนิเบียวมาก ๆ เลยว่ะ
คนเป็นจูนิเบียวมันก็ไม่คิดว่าสิ่งที่มันทำเป็นเรื่องน่าละอายหรอก

>>59 +1 กุต้องการให้เข้าใจแค่นี้แหล่ะ มึงไม่ต้องพยายามช่วยกุก้ได้แต่อย่าเหยียบกุซ้ำเลย T_T
จิงๆก็มีอยู่คนนึงที่ชอบพูดแรงๆกะกุแบบนี้ หลังๆสงสัยเอือมกุเต็มทนแล้วเลยเลิก

>>54 มันแค่อ่อนแอ แล้วตาย กระต่ายเป็นสิ่งมีชีวิตที่เกิดมาเพื่อสืบพันธุ์ เมื่อเสียคู่รักไป เมื่อสูญสิ่งสำคัญในชีวิตไป มันก็อ่อนแอลง มันก็ขาดภูมิคุ้มกัน แล้วก็ตรอมใจตาย แต่คนที่ฆ่าตัวตาย

>>59 คนที่มาด่ามึง มากระตุ้นมึง เขาทำถูกแล้ว
มึงอยากให้เขาพูดยังไงล่ะ

กูคิดว่า คนที่ปลอบคนคิดจะฆ่าตัวตายด้วยคำว่า "มึงมันอ่อนแอ มึงมันโง่ มึงมันเห็นแต่ตัว มึงมันกระจอก มึงต้องสู้ต่อสิวะ" มันก็ดีแล้ว
หรือมึงจะเอา "กูเข้าใจมึงนะว่ามันลำบากมาก สู้ไม่ไหว ตายดีกว่า เพราะฉะนั้นมึงตาย ๆ ไปเถอะ กูไม่ห้ามมึงหรอก" แบบนี้วะ?

>>64 กูไม่เกี่ยวนะ แต่กูว่าไอ้พวกพูดกระตุ้นว่าแม่งกระจอก สู้สิ บลาๆๆ หรือแม้แต่ เออ เข้าใจ ตายไปเหอะ อย่าทรมาณเลย แม่งไม่ได้มีผลอะไรว่ะ

คนอยากจะตายมันก็ตายเอง คนรอบข้างพูดไปก็เท่านั้น แต่ถ้ามันไม่ตายก็คือมันเป็นคนที่ไม่ได้ทุกข์ขนาดจะตายอยู่แล้ว

กูยังคิดว่าการไปพูดกระตุ้น"มึงมันอ่อนแอ มึงมันโง่ มึงมันเห็นแต่ตัว มึงมันกระจอก มึงต้องสู้ต่อสิวะ" เป็นการเสือกชีวิตของเขาเสียอีกนะ ในกรณีที่มึงไม่ได้รู้จักกันอะ ไม่เห็นด้วยก็ไม่ต้องไปก้าวก่ายจะดีกว่า ชีวิตมันให้มันเลือกเหอะ

ต่อจาก >>63 แต่คนที่ฆ่าตัวตาย คือคนที่มีกำลังมากพอที่จะทำให้ตัวเองตาย คนที่มีกำลังเหลือขนาดนั้น กลับเลือกที่จะตาย กูถึงไม่ชอบใจแบบสุดๆเลยไงล่ะ

ปล โทษทีที่ต้องต่อลงมา มือมันลั่น
ปล2 กุก็เคยเลี้ยงกระต่าย ตรอมใจตายเหมือนกัน เพราะลูกที่คลอดออกมาดันตาย กุทำอะไรไม่เป็นไปพักใหญ่ๆเลยละ

>>55 ก็อย่างที่ >>56 ว่าแหละ ถ้าแค่ทำอะไรสักอย่างผิดจากคนปกติเป็นปัญหาทางจิต คนในโลกทุกคนต้องมีปัญหาทางจิตกันคนละเล็กละน้อยกันทุกคนแหละ อาจจะมีบางคนมากกว่าคนอื่นหน่อย

คนเป็นโรคซึมเศร้า พาไปหาหมอด้วย อย่าไปด่าซี้ซั้ว

>64 กูอยากได้คนมาฟังกูระบายว่ะ ไม่ใช่มาบอกให้ไปตายซะ หรือมาด่าไอ้ขี้แพ้
เพราะสุดท้ายมันก็เป็นปัญหาในใจกูเองที่กูต้องแก้เอง แค่ถ้ามีคนเข้าอกเข้าใจก็(คาดว่าจะ)ทำให้เครียดน้อยลง
แต่กูก็เป็นคนยุ่งยากเองด้วยว่ะ จะมารับมือกับคนแบบนี้แม่งต้องเป็นคนใจเย็นจิตวิทยาสูงปะวะ แค่มาแบบคนตรงๆมาด้วยความหวังดีไม่ช่วยอะไร
แต่กูไม่ควรเหมาว่าทุกคนจะเป็นแบบนี้สินะ

>>64 ไม่ว่าจะ "สู้สิวะ" หรือ "กูเข้าใจ" แม่งไม่ค่อยช่วยอะไรหรอก ถ้าไม่ได้ทำแค่เพราะต้องการความสนใจน่ะนะ
กุพูดแค่ว่า "ไม่ว่าจะเลือกทำอะไร เลือกไปเลย ตราบใดที่นั่นคือการตัดสินใจของมึงเอง แต่อย่าลืมว่าทุกอย่างที่มึงทำมันผลที่ตามมา มึงต้องยอมรับให้ได้ รับผิดชอบมันด้วย เพราะมันคือทางที่มึงเลือก" ถ้ายังอยากตายอยู่อีก ก็ปล่อยไป แต่กุไม่ยอมให้มึงมาตายต่อหน้ากุเด็ดขาด เพราะไม่ชอบเห็นใครมาตาย

อยากทำอะไรก็ทำปายยยยยยยยยยยยย

มาสุมหัวคลุมโม่งวิจารณ์คนอื่นแบบนี้มึงสมควรละอายใจนะ
อิอิออิ

>>68
แบบนี้แสดงว่ามึงก็แค่อยากได้กระโถน
มึงมาระบายในนี้แหละ ไม่ควรไประบายกับคนรู้จัก ถ้ามึงระบายกับคนรู้จัก มึงสบายใจขึ้น แต่คนรู้จักมึงจะเครียดมากขึ้นแทน

>>71 ถูก!! แต่ถ้าไม่ใช้ในนี้กุแถบไม่ปริปากเรื่องพวกนี้เลย (ไม่ค่อยมีคนฟัง) นานๆทีได้คิด ได้อ่าน ได้ทบทวน ได้เจอความคิดเห็นใหม่ๆที่ไม่ใช้ของคนใกล้ตัว แม่งก็อร่อยสมองดีนะ ยิ่งเป็นเรื่องประมาณนี้ด้วย ก็ชอบเป็นพิเศษ

>>65 เสือกยังไงวะ
ถ้ามันเป็นคนเอามาเปิดเผยให้คนอื่นฟังเอง แต่ไม่รับฟังคนอื่นแสดงความเห็น กูจะไม่สงสัยเลยว่าทำไมชีวิตคนแบบมันถึงมีแต่ปัญหาที่หาทางออกไม่ได้
ถ้ากูไปแอบฟังมันก็ว่าไปอย่าง แบบนั้นสิเสือก

>>68 กูคิดว่าใน >>64 พูดถูกแล้ว
ตัวมึงเองอาจจะไม่ได้ต้องการความเห็น แต่ไม่ใช่ทุกคนจะคิดเหมือนมึง คนที่คิดจะฆ่าตัวตายเพราะแค่น้อยใจ พอมีคนแสดงออกว่าไม่อยากให้ตายแล้วจะกลับใจ แต่ถ้าคนปล่อยไปไม่สนใจจะน้อยใจจนไปตายจริงนี่แม่งก็เยอะเหมือนกัน
ยังไงกูก็คิดว่าการพยายามห้ามก็ดีกว่าการสนับสนุนหรือวางตัวเป็นกลางอยู่เฉยๆ ว่ะ

>>74 พวกได้กำลังใจแล้วเลิกอยากตายก็แค่อยากได้ความสนใจปะวะ? ถึงจอยากตายจริงๆก็เถอะ
แต่เรื่องต้น (เรื่อกเสือก) กะเรื่องท้าย (พยายามห้าม) นี่ กุเห็นด้วยนะ ถึงกุจะเป็นพวกวางตัวเป็นกลาง ให้เขาได้ทบทวนตัวเองเถอะ

กูคิดว่าถ้ากูอยากตายนะ คำพูดที่ช่วยกูได้มากที่สุดไม่ใช่"กูเข้าใจมึงนะ"หรือพวก"พยายามเข้านะ"
แต่เป็น"กูจะช่วยมึงเอง"มากกว่า เพราะถ้าเจอปัญหาสักอย่าง กูจะอยากตายเพราะกูแก้ไขมันไม่ได้
ไม่ก็ไม่อยากทนอยู่กับมันแล้ว แต่ถ้ามีคนช่วยอาจจะทำให้กูเจอไอปัญหาที่ว่าน้อยลง
ไม่ก็ทำให้กูสามารถแก้ปัญหาที่ว่านั่นไปเลย แม่งดีกว่ามาปลอบใจกูเยอะแยะเลยด้วยซ้ำ

แต่ตอนนี้กูอยากตายเพราะเบื่อมากกว่าว่ะ ไม่มีอะไรที่กูอยากทำแล้วกูไม่มีประโยชน์กับโลกนี้แล้ว
กูไม่ได้มีปัญหาอะไรแต่กูไม่รู้จะอยู่ไปทำไมแค่นั้น แต่ทำไมไม่ตายก็เพราะกูกลัวเจ็บแล้วที่สำคัญกูกลัวกูไม่ตายว่ะ

ฟก+5ฟก+5ฟก+5ฟก+5ฟก+5ฟก+5ฟก+5ฟก+5ฟก+5ฟก+5ฟก+5ฟก+5

ตายไปเลยสัส 555

ไปๆมาๆกลายเป็นกระทู้สาระสัสๆเลยว่ะ

ถ้ามีคนอยากตายดีที่สุดคือ เข้าไปห้าม ซะ บังคับไปเลย เดี๋ยวมันใจเย็นแล้วค่อย คุยอีกทีเพราะตอนนั้นมันพูดไม่ได้หรอก ส่วนใหญ่เขาก็จะพูดล่อหลอกให้ตายใจแล้วก็ จับกุมไปเลย นี่แหละดีที่สุด

ถ้าตูอยากตายนะ ตูอยากตายไปจาก วงจรอุบากศ์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย มากกว่าฟะ ตายไปแล้ว ก็เกิดใหม่อยู่ดี ตายทั้งที ตายไปเลย ดับไปเลยดีกว่า

เว้นวรรคได้จัญไรมาก ไปตายซะมึง

>>61 มันคนละประเด็นแล้วมั้ง
กูไม่ได้พูดเรื่องว่าห้ามตัดสินคนอื่นหรืออะไรแบบนั้นซักหน่อย
กูแค่ไม่เข้าใจว่าทำไมคนเราจะต้องพยายามเพื่อสิ่งที่ตัวเองไม่ได้ต้องการ แล้วพอไม่พยายามเหมือนคนอื่นแล้วกลายเป็นต้องละอายใจ แค่นั้นแหละ

ชักจะพอเข้าใจในมุมมองอื่นบ้างแล้วว่ะ ไอ้โลจิคพระเอกสู้ชีวิต ไฟแรงน้ำตาไหลกูก็เบื่อๆเหมือนกัน
แม่งไม่รู้ห่าอะไรเลยแล้วก็พล่ามอะไรที่คิดว่ากูหล่อที่สุดในจักรวาลออกมา ไม่ได้มีความเข้าใจเลย
ซึ่งจากที่กูอ่านมาเกือบ 100 ความเห็น กูสรุปได้ว่า "เป็นโรคซึมเศร้าควรพาส่งจิตแพทย์"

fin.

มีความคิดเห็นยังไงกันบ้างวะ เรื่อง เจ้าของร้านเครื่องดนตรี ที่โดดน้ำตาย

>>85 เขาก็คงมีเหตุผลของเขาล่ะมั้ง

>>85 ตายจริงหรอวะ กูเห็นมีคนบอกข่าวเก๊ แล้วก็ตามหากันต่ออยู่

>>87 จริงเพิ่งลอยมาติดท่าน้ำเมื่อเช้า

>>80 เกิด แก่ เจ็บ ตาย ไม่ใช่วงจร มึงตายทุกอย่างก็จบ
อย่า อนุมาน ถ้ามึงไม่รักชีวิต ก็ไปโดดตึกแล้วคิดซะว่าได้เกิดใหม่
โอเคนะ เข้าใจตรงกัน
ถ้ามีชีวิตแล้วมันทรมาณ เจ็บปวด กูแนะนำให้ไปตายสงบๆ แล้วอย่าให้คนอื่นลำบากแล้วทรมาณกับมึง

ต่อให้ ทั้งกาแล็คซี่นี้หายไป ก็ไม่ได้ส่งผลห่าไรกับจักรวาลเลย
ฉะนั้นมึงคนเดียว ก็ไม่ได้ส่งผลไรเลยกับสังคมที่มึงอยู่ มีแค่คนรอบตัวมึงเท่านั้นที่จะต้องคอยตามเก็บกวาดสิ่งที่มึงทำไว้

กูเคยคิดอยากตายไปให้พ้นๆไม่ต้องรับรู้อะไรอีก แต่พอกูคิดได้แบบ >>89 กูละอายใจสัดๆ ถึงโลกนี้มันจะโหดสัดแค่ไหนกูเต็มใจที่จะอยู่ต่อว่ะ จนกว่าจะถึงเวลาของกูจริงๆ ถึงตอนนั้นคงไม่มีใครเสียใจให้กูแล้ว

Let it go~ o~~ o~~ o~~
o~~ o~~ o~~ o~~ o~~ o~~ o~~
o~~ o~~ o~~

อย่างที่ >>89 ว่าแหละ
ตัวตนเช่น >>36 นี่ กระจ่อยร่อยสัสๆ (ถ้าเป็นเรื่องจริงอะนะ)

ถ่อมตัว แล้วก็อย่าลืมด้วยว่าเสี้ยวเล็กๆ ประกอบเป็นจักรวาล
เรานั้นทั้งยิ่งใหญ่แล้วก็กระจ้อยไปพร้อมๆ กัน เกิดมาแล้วก็เอาให้คุ้ม

รอแก่ตายป่วยตายนี่มันดีตรงไหนวะ
เกิดเป็นคนทั้งทีไม่ได้เลือกตายด้วยความตั้งใจของตัวเองแม่งน่าสมเพชว่ะ

>>94 shit, he has a point.

จริงๆกูอยากตายเท่ๆแบบพวกบอสในเมทัลเกียร์นะ The Pain งี้ เท่ชิบหาย ตะโกนชื่อตัวเองแล้วระเบิดตาย http://www.youtube.com/watch?v=4-5gPZaXB4g

>>94 อ่านนิยายมากไปปะ

ตายแบบไหนก็มาเหอะ อย่าเละเทะทำคนอื่นเดือดร้อนมากก็พอ
กูบริจาคร่างกายให้ รพ.

กูไม่อยากแก่ตายป่วยตายว่ะ กูรู้สึกว่ากูต้องตัวคนเดียวแน่ๆ คงไม่มีใครมาดูแลกูสบายๆแบบลูกหลาน

ออกกำลังกายซะมึง ทำตัวให้มันแข็งแรงไว้ จะได้เป็นคนแก่ที่มันแข็งแรง

คนแก่บ้านกูฟิตกล้าม ไตรกีฬา วิ่งมาราธอน กำลังจะตายเพราะมะเร็งตับ >>> ลามไปต่อมน้ำเหลือง

>>101 กินเหล้ารึป่าว กินปลาดิบ ปลาร้ารึป่าว ฉีดวัคซีนตับบี รึป่าว เคยรับเลือดใช้เข็มกับคนอื่นไหม

กุเชื่อว่าต้องมีข้อนึงที่ทำแน่นอนไม่งั้นไม่เป็นโรคนี้แน่นอน โดยเฉพาะแดกปลาร้าดิบเนี่ย

>>99 เขาว่าบ้านคนชรานี่คนแก่ที่อยู่หลายๆคนมีความสุขดีนะมึง พวกไปอยู่บางคนก็ไม่มีลูกหลาน
บอกว่ามีเพื่อนรุ่นๆเดียวกันคุยเลยสนุกสุขสบายดี ไม่รู้จริงเปล่า

>>99 เก็บเงินไป

>>36 ศพผูกคอตายไม่น่าจะห้อยโตงเตงได้นานขนาดนั้นปะเพื่อน ถึงจุดนึงที่ศพเริ่มบวมอุ้มน้ำเหลืองไว้เต็มพิกัด น้ำหนักมันจะถ่วงศพบวกกับเนื้อเยื่อเปื่อย ส่วนมากศพจะหล่นเผละลงมานะ อากาศแบบญี่ปั่นก็ไม่น่าจะทำให้ศพแห้งได้ถึงจะถูกคอตายในหน้าหนาวก็ตาม

กล้าที่จะตาย จงกล้าที่จะมีชีวิตอยู่

>>105 หล่นบ้างไม่หล่นบ้าง
น้ำหนักนี่ไม่เกี่ยวเลยว่ะ ศพมันไม่ได้ดูดความชื้นจากอากาศมาเป็นน้ำเหลืองนะ มันก็ดึงมาจากน้ำในร่างกายน่ะแหละ มวลรวมเท่าเดิม จริง ๆ แล้วยิ่งห้อยน้ำหนักจะยิ่งลดด้วยซ้ำ เพราะเสียน้ำให้สภาพแวดล้อม
เนื้อเยื่อเปื่อยนี่แหละสาเหตุการหล่น แต่ขึ้นกับลักษณะการเปื่อย ถ้าเนื้อตรงแถว ๆ เชือกเปื่อยก่อนมันยิ่งกลายเป็นว่าเชือกจะกินเนื้อเข้าไปแล้วรัดแน่นกว่าเดิมแทนว่ะ

>>105 "โซนยุโรป" ฮะ ไม่ใช่ญี่ปุ่น

59 กะ 76 แม่ง
กุอ่านแล้วโคตรซึ้งเลยว่ะ
มีคนเข้าใจสิ่งที่อยู่ในหัวกุด้วย

ท้อสัสอะ

คนแม่งท้อ แม่งมองไม่เห็นทางออกหรอก
กุว่าคำพูดง่ายๆหรือเมิงแค่นั่งฟังเค้าแม่งก็ช่วยได้เยอะแล้ว
ยิ่งพวกมึงไปแย้งความคิดเห็นเค้าว่ามันผิดแม่งยิ่งทำให้คนมันอยากตายเข้าไปใหญ่

คนเป็นดีเพรสแม่งป่วยจริงๆนะเว้ย คนไม่เคยเป็นอาจจะไม่เก็ต แต่มันมืดแบบมองไม่เห็นทางออกแล้ว
มึงอย่างเอาบรรทัดฐานคนปกติไปวัดคนป่วย

คนอยากตายคือพวกป่วยทางจิตชนิดหนึ่ง
คนที่อยากให้พวกแรกตาย ๆ ไปซะก็เป็นพวกป่วยทางจิตอีกชนิดหนึ่ง
สมกันอย่างกับกิ่งทองใบหยกเลยว่ะ

>>109 ไอ้พวกที่อยากฆ่าตัวตาย ในใจกุจริงๆก็ก็คิดว่างั้นเมิงก็ตายๆไปซะเถอะ (ในความเป็นจริงกุคงพูดแบบนั้นไม่ได้ แต่กุคิดงี้จริงๆ)

อย่างนึงเพราะเมิงทำตัวเอง เมิงเอาตัวเองไปอยู่ในจุดที่มันแย่ๆเอง พอมันสะสมๆเข้าก็ระเบิดตูมกุอยากตาย

โดยที่เมิงก็แค่โทษโน่นโทษนี่ อ้างโน่น อ้างนี่ แล้วก็ไม่อยากจะรับผิดชอบห่าอะไรละ ขอตายดีกว่า โดยไม่คิดถึงคนอื่นๆพ่อ แม่เมิง ลูก เมีย เมิง

ไอ้คนพิการ หรือคนเป็นหนี้มากกว่าเมิงมีมากมาย แย่กว่าเมิงหลายเท่าก็มี แต่มันก็ยังผ่านไปได้

เรื่องที่ว่าเอาตัวเองไปอยู่ในที่แย่ๆคือเมิงทำชีวิตให้หดหู่ ให้สิ้นหวังไปเอง ถ้าเปรียบเทียบเป็นหนังดราม่าก็ต้องมีทำนองเพลง เศร้า หนังผีก็ต้องมีธีมหลอนๆ

แต่ถ้าเมิงบังคับตัวเองให้ไปอยู่ในจุดที่ refresh ได้ อย่างหนังดราม่า หรือหนังผี อยู่ดีๆมีโก๊ะตี๊ออกมา มีถั่วมั้ย ถามหน่อยมันจะมีจุด Peak ให้เมิงอินมั้ย ในชีวิตจริงเมิงก็ไม่มีจุด Peak ที่จะฆ่าตัวตาย

เมิงทำตัวเองจมไปกับปัญหา ไม่ใช่กับการวิธีแก้ปัญหา ปลายทางมันถึงไม่มีทางออกไง

http://timesofindia.indiatimes.com/india/Satisfied-with-life-couple-ends-life-in-Goa/articleshow/10272043.cms

คือมึงเป็นมะเร็งทุกคนเข้าใจไงว่ามึงป่วย น่าสงสาร
แต่เป็นโรคซึมเศร้า คนไม่เข้าใจ คิดว่ามึงอ่อนแอ แบบ >>112 และอีกหลายๆความเห็นในนี้คิด
(ไม่ปฏิเสธว่ามีพวกทำตัวง้องแง้งไปเอง แต่ในเคสที่ป่วยจริง)

โรคซึมเศร้าแม่งไม่ได้เป็นเองนี่ไม่รู้หรอกว่ะ
ไม่ต้องด่าว่าทำไมไม่รักษาด้วยนะ มันไม่ได้ขึ้นสเตตัสบอกนะว่าเป็นโรคซึมเศน้าแล้วจะได้รู้ตัวแล้วไปหาเลย

ถ้ามีคนใกล้ตัวมึงมาบอกว่าอยากตาย มึงจะทำไงกันวะ

ชักชวนให้มันทำบุญก่อนตายด้วยการทำประกันให้ผู้รับผลประโยชน์เป็นกูแล้วให้มันแกล้งตายแบบให้ดูเป็นอุบัติเหตุ

ถ้าเป็นผู้หญิงขอเย็ดคืนนึง

>>113 มึงนี่ก็นะ แรร์เคสแบบนี้ยังจะเอามาอ้าง

ถ้าผู้หญิงนี่อาจจะเดาได้ว่าเพราะฮอร์โมนนะ ขึ้นๆลงๆ

>>117 พลอตคุ้นๆนะสัส

ถามว่าโรคซึมเศร้า หรือสาเหตุต่างๆ ไม่ใช่เพราะตัวเมิงเอง? ไม่ใช่เพราะผลกรรมที่เคยทำมา?

ตอนเมิงปกติ เมิงมีเพื่อนดีๆบ้างรึเปล่า? เคยช่วยเหลือคนอื่นๆมั้ย

เมิงเคยวางแผนทางการเงินเผื่อเวลาเจ็บป่วยบ้างมั้ย?

เวลาเมิงจะลงทุน เมิงเคยศึกษาให้ดีมั้ย?

เวลาเมิงแข็งแรงเคยแบ่งเวลาไปออกกำลังกายบ้างมั้ย?

เมิงเคยฟังคนอื่นบ้างมั้ยเวลาคนอื่นๆเตือน

ถ้าอยู่ดีๆบ้านเมิงแม่งรถคว่ำตายหมด เลยคนเดียวแล้วต้องแบกรับหนี้สิน แบบนั้นกุเข้าใจได้ แต่กุว่าโอกาสโครตน้อย

เพราะตอนชีวิตเมิงดีๆเมิงไม่เคยสร้างภูมิคุ้มกันให้ตัวเมิงเอง แล้วเมิงจะมาโทษใครวะ? เพราะมีแนวคิดอ้างโน่น อ้างนี่ตลอด เวลาเจอปัญหาเมิงก็เลยจะหนีโดยการตายไงละ

แล้วตอนนี้เมิงก็จะมาโทษโม่งในนี้ว่าทำไม ไม่เข้าใจเมิงสินะ

ตายไปเหอะเมิง ถ้าชีวิตเมิงต้องการคน Carry ซะขนาดนี้ ต่อให้เมิงผ่านวิกฤตินี้มาได้ เดี๋ยวเมิงก็ต้องเจอเรื่องใหม่แล้วก็อยากตายอีก

เดี๋ยวๆๆๆๆๆๆ โรคซึมเศร้าบางทีมันก็เกิดขึ้นได้แบบทันทีทันควันนะ ไม่เกี่ยวกับชีวิตบัดซบหรือไม่

https://i.imgur.com/t11lbFj.png

อย่ามโน อ๊ะ อ๊ะ อย่ามโน~~

>>123 คนชีวิตไม่มีปัญหาอะไรแล้วอยากฆ่าตัวตายจะมีซักกี่คนวะ

>>123 เมิงเมนมา แล้วอารมย์แปรปรวนทันควันเลยอยากตายสินะ

>>126 กูอ่ะ กูไม่มีปัญหาชีวิต แต่รู้สึกหลงทางไร้ทางไปต่อไม่รู้จะทำไง อยากตายแต่ไม่อยากฆ่าตัวตาย จริงๆก็ไม่เชิงอยากตายแต่อยากให้ทุกอย่างจบหายไปเฉยๆ

หลงทางยังไงวะ

เคยโดนฮอร์โมนเล่นงานแรงๆ อยู่ เพราะมีช่วงนึงอารมณ์มันพีคเกินไปมาก สติก็ยังอยู่นะ แต่ก็เกือบไปเหมือนกัน
ต้องดึงความคิดไปเรื่องอื่นให้ได้ กูได้เพื่อนช่วยไว้ แม้มันจะไม่รู้ตัวก็ตามที

ส่วนอารมณ์อยากหายไปแบบเบาๆ นี่มานานๆ ที นอนซมร้องไห้ไปซักพักก็หาย

บ้านมีเงิน ครอบครัวแฮปปี้ดี มีเกม มีหนังรออยากเล่นอยากดูแบบ 50 ปีก็ไม่พอ มีเทคโนโลยีใหม่ๆ ที่อยากเห็นเต็มไปหมด
แต่อยู่ดีๆรู้สึกว่าชีวิตมันว่างเปล่า ไม่แน่นอน กลัวความป่วยไข้ความตาย การสูญสลายของตัวตน
อยากเอามีดมากรีดข้อมือพิสูจน์มันตอนนั้นเลย แบบเนี้ย

>>131 กรีดข้อมือตายช้า มึงเอามีดจิ้มเส้นเลือดใหญ่ตรงน่องเลือดพุ่งเร็วกว่านะ

>>131 มึงเป็นไบโพล่าปะ

>>131 ชีวิตเมิงน่าเบื่อเกิน ไม่มีเป้าหมาย แค่ไม่อยากรู้สึกแบบนี้แต่ไม่ได้ใกล้เคียงกับที่อยากฆ่าตัวตายเลย

เอาจริงๆคนอย่างเมิงไม่กล้าฆ่าตัวตายหรอกว่ะ

วิธีแก้ก็คือหาเมีย มีลูกซะ แล้วความรู้สึกนี้จะหมดไป เพราะวันๆเมิงจะมีแต่เรื่องให้คิดให้ทำ

ความรักคือสิ่งที่ทำให้คนต่างจากหุ่นกระป๋องที่อยู่ไปวันๆ

>>134 กูไม่ใช่มันนะแต่ถ้ากูเป็นผู้หญิงกูต้องหาผัวใช่ไหม คือการจะมีผัวสักคนกูว่ากูควรต้องรักมันด้วย

แล้วใช่ว่ากูจะไปหาใครมารักอยากเอาเป็นผัวได้ง่ายๆสักหน่อย

อยากรัก อยากถูกรัก ไม่เห็นต้องคิดยากขนาดนั้น เลี้ยงหมาแมวก็ได้

เลี้ยงให้ดี ไม่ใช่แค่เทข้าวเทน้ำ เลี้ยงให้มันรักเรา ให้มันขาดเราไม่ได้ ก็จะหยุดคิดเรื่องอยากตาย เพราะถ้าเราตายมันก็อยู่ไม่ได้เหมือนกัน

ถ้าไม่อยากรักคนอื่นก็รักตัวเอง

คือชีวิตเมิงอะถ้าไม่มีภาระ ก็หาความสุขใส่ตัว เอาเวลาว่างไปทำในสิ่งที่อยากทำ

ไปนั่ง List เลยในสิ่งที่อยากทำ เที่ยวรอบโลก ,สะสมของ ,ไปแบคแพค ,เล่นเวคบอร์ด ,ไป 1 night stand ,แอบขโมยของใน 7

ชีวิตเมิงดูท่าทางน่าเบื่อ น่าอนาถเหี้ยๆ น่าเสียดายโอกาส สัสส

เมิงไปหาหนังเรื่องมิตตี้มาดูนะ หนังไม่เก่า น่าจะเพิ่งออกแผ่น

>>134 พูดเหมือนจิตแพทย์ที่กูไปหาเลย (กูเป็นซึมเศร้า) มันไล่กูไปหาผัวซะงั้น อื่มมม มันหาได้ง่ายๆ ซะที่ไหนล่ะวะ ได้ผัวเหี้ยเดี๋ยวแม่งก็ซึมเศร้าหนักกว่าเดิมอีก

สำหรับกูนะ เลี้ยงหมาช่วยได้เยอะว่ะ กูว่าตั้งแต่กูเลี้ยงหมาสุขภาพจิตกูดีขึ้นเยอะมาก ได้หัวเราะ ได้สัมผัสอุณหภูมิอุ่นๆ ของสิ่งมีชีวิต ตื่นเช้าลงมา กลับบ้าน ก็มีมันรอต้อนรับ แถมไม่หักหลังเราแน่นอนด้วย อีกอย่างหมาแม่งชอบทำอะไรฮาๆ ประตูบ้านกูจะมีช่องสำหรับหมาเข้าออกได้ วันก่อนมันพยายามจะคาบไม้ห่าอะไรไม่รู้เข้าบ้านแต่เข้าไม่ได้เพราะมันยาวกว่าประตู มันก็พยายามจะเข้าอยู่นั่นหล่ะ มีทำหน้างงด้วยว่าทำไมวันนี้เข้าบ้านไม่ได้วะ แม่งโคตรฮา

>>138 มึงก็ให้กูเป็นผัวมึงสิ กูเป็นคนดีนะ

ช่วงที่มีความสุขที่สุดในหนึ่งวันของกูคือตอนแมวกูมานั่งเบียดกู ได้สัมผัสไออุ่น สัมผัสขนนุ่มๆ สัมผัสลิ้นสากๆ ที่เลียแขนกู
ถึงกูจะคิดว่าถึงกูตายแมวมันคงหาคนเกาะแดกใหม่ได้ แต่กูรู้สึกอยากมีชีวิตอยู่กับมันนานๆ ว่ะ
ง่ายกว่าหาผัวหาเมียเยอะนะมึง
จริงๆ ถ้าตัวอะไรที่กูเลี้ยงมันต้องตายตามกูไปนี่กูคงเศร้ามากกว่า

>>128 รู้สึกเหมือนกูเลยว่ะ
ตอนนี้กูก็รู้สึกว่าซึมเศร้านิดๆ แต่ไม่ถึงกับอยากตาย เพราะถ้ากูตายไปก็สงสารคนที่อยู่ข้างหลังว่ะ ไม่อยากทำให้พ่อเเม่เสียใจ
แต่กูรู้สึกเบื่อหน่ายกับชีวิตมาก รู้สึกว่ากูแม่งไม่มีอารมณ์ร่วมกับเรื่องเหี้ยอะไรเลย อะไรตลกๆ ที่คนอื่นเค้าหัวเราะสนุกสนานกัน กูก็แค่ยิ้มๆให้มันกลมกลืนไปตามบรรยากาศเท่านั้น แล้วแม่งเวลามีใครทำอะไรเด่นๆ กูก็จะมองว่าไอ้เหี้ยนี่แม่ง มันทำไปเพื่ออะไรวะ มันหวังผลอะไรไว้ป่าว
นี่กูมองโลกในแง่ร้ายไปใช่ปะวะ แต่ไม่รู้ว่ะ กูพยายามมองอะไรๆในแง่ดีแล้วนะ แต่แม่งกูก็เห็นแต่ด้านลบอะสัส

ขอระบายหน่อย ตอนนี้กูต้องดูแลคนที่อยากฆ่าตัวตายว่ะ

คือมันรักกู ตอนแรกกูก็ไม่ได้คิดอะไรแบบนั้น แต่พอนานๆเข้าก็เริ่มสงสารเพราะชีวิตมันไม่มีใครรักและเห็นค่ามันเลย ถ้ามันไม่ได้กูมันจะฆ่าตัวตาย กูก็เลยลองคบกับมันเผื่อมันจะโอเคขึ้นเพราะมีกู แต่พอนานไปกูเริ่มหนักใจขึ้น พอกูบอกว่าจะไปหาเพื่อนคนอื่นก็หึงหวง แล้วก็อคติกับเพื่อนบางกลุ่มของกูมาก กลัวเขามาแย่งกูจากมันไป กูไม่ได้ง่ายขนาดนั้น อธิบายยังไงก็ไม่ยอมรับ จนกูเริ่มเครียดเอง จะเลิกกับเพื่อนไปเลยก็ไม่ไหว กูว่าไม่ใช่เรื่อง แต่ถ้าทิ้งมันเดี๋ยวมันก็ตายอีก ภาระกูอีก ทะเลาะเรื่องนี้ทุกครั้งที่กูมีเพื่อนคนอื่นที่มันไม่รู้ คือทีมันมีเพื่อนที่กูไม่รู้จักกูยังไม่ว่าอะไรเลย จะเอาอะไรจากกูวะ กูรักมึงไม่พอเหรอ กูนั่งทบทวน เลิกก็ไม่ได้เดี๋ยวมันตาย คบต่อกูก็ต้องสละอีกหลายอย่างกูก็เจ็บ มันเห็นกูเจ็บเดี๋ยวมันก็คิดมากแล้วอยากตายอีก คือกูต้องมีความสุขไง แต่ความสุขกูหาจากมันไม่ได้ให้ทำไงวะ

ตอนนี้กูเริ่มอยากตายเองซะแล้วว่ะ แต่ภาระก็เยอะตายไม่ได้ อยากหายๆไปซะจะดีกว่า เหนื่อยมากแล้ว แต่ก็ไม่อยากให้มันตาย แต่แม่งตันเหี้ยๆเลย

>>142 นี่มันพวก Lost souls ชัดๆ เลยนี่หว่า ดูแลพวกนี้สูบพลังงานมากนะมึง ให้มันเท่าไหร่ก็ไม่พอ มันจะค่อยๆ สูบความมีชีวิตชีวาและความสุขจากตัวเราไป แต่แม่งก็เหมือนหลุมดำ เพราะเอาไปเท่าไหร่ก็ไม่พอ แถมพวกแม่งยังอมทุกข์เหมือนเดิม เอ็นดูเขาเอ็นเราขาดนะสหาย เกลี้ยกล่อมให้มันไปหาจิตแพทย์กินยาแก้โรคซึมเศร้าซะ ส่วนมึงก็ชิ่งๆ ปลีกตัวออกมามั่ง เดี๋ยวตายห่าตามกันหมด

>>142 ตาม >>143 พามันไปหาหมอเถอะ

>>142 ใส่ปลอกคอแล้วล่ามไว้กับตัวเลยสิ

แม่งน้ำตาจะไหล ก่อนอื่นต้องถามว่าอยากฆ่าตัวตายจริงมั้ย บางทีมันก็เรียกร้องความสนใจเฉยๆ
แต่มึงท่าทางอยู่ด้วยมานานอาจจะคิดว่าตัวเองเข้าใจระดับนึง แต่บางทีเอาเข้าจริงๆ มึงทิ้งมันไปมันก็ไม่ตายหรอก

ลองทำตัวให้มันเกลียดไหมมึง อ่านแล้วเครียดแทนเลยว่ะ
ถ้ามันตายจริงก็รู้สึกผิดอีก

แต่งงานไปเลยดิ เอาให้มันชัวร์อะว่ามึงอะของมัน ถ้ายังไม่สบายใจอีกก็เชือดทิ้งซะ

>>148 ถ้าแต่งงานทำให้เลิกหึงมันจะมีข่าวผัวฆ่าเมียลงหน้าข่าวหน้าหนึ่งอยู่ทุกวันได้ไงวะ

ช่วยเล่าแบ็คกราวน์ให้ฟังหน่อย ว่าทำไมมันถึงเกลียดเพื่อนบางกลุ่มของมึงนัก

>>142 กูเคยเป็นคนแบบที่มึงต้องดูแล .... เพราะงั้นกูขอแนะนำให้หาจิตแพทย์ให้มัน หรือนักจิตวิทยา
อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่การทำตามหนังสือหรือคำแนะนำมั่วๆของคนทั่วไป การฆ่าตัวตายนี่แม่งละเอียดอ่อนเกินกว่าจะฟังคนไม่มีความรู้
แล้วคือมึงก็แอบๆปรึกษาแพทย์ด้วยนะ ว่ามึงอยากทำอะไร ควรทำยังไงต่อ กูกลัวว่ามึงอยู่กับมันมากๆแล้วมึงจะกลายเป็นโรคจิตตามไป

ตอนนี้กูดีขึ้นมากแล้ว แต่กูตอบไม่ได้ว่าทำไมกูถึงดีขึ้น สู้ๆนะ

>>151 กูเห็นด้วยกับอันนี้มาก

เป็นเพื่อนร่วมงานน่ะ มันเห็นว่าคุยกันบ่อยกว่ามันก็เลยงอน ทั้งๆที่คุยกันเรื่องงาน แล้วเคยไปหาจิตแพทย์แล้วนะ แต่ให้มันเข้าไปคนเดียวไง ไม่รู้เพราะงี้รึเปล่ามันเลยไม่ดีขึ้น เพราะไม่รู้ว่ามันคุยอะไรกับหมอมั่ง โง่จริงกู กูต้องไปหาเองบ้างแล้วล่ะ

ขอบคุณโม่งมาก

ปรับตัวกันทั้งคุ่เว้ยของพวกนี้ มึงก็ต้องชัดเจนกว่านี้ แม่งก็ควรโดนถีบให้รู้ตัวบ้างว่าอย่าง้องแง้งเกิน

>>142 มันกำลังใช้ความสงสารของตัวมันเองรั้งมึงไว้อยู่ คนแบบนี้จะไม่อยากพัฒนาเพราะว่าถ้าเปลี่ยนไปจะเอาความน่าสงสารของตัวเองมาใช้งานไม่ได้

ที่มันชอบมึงเพราะมึงใจดีแล้วก็ไม่มีใคีแล้ว ถ้ามันเปิดโลกและเห็นคนอื่นนอกจากมึงได้น่าจะดีกว่านี้ คนประเภทนี้บางคนสามารถดึงชีวิตคนอื่นให้มาจมอยู่กับตัวเองได้เพื่อความสุขของตัวเอง

+1ให้ >>154 ของแบบนี้ถ้าปรับตัวอยู่ฝ่ายเดียวมันจะจบไม่ดีเท่าไหร่ มันต้องค่อยๆปรับหากัน มึงไม่สบายใจที่มันตามเกาะแบบนี้ต้องค่อยๆพูด แต่ต้องให้ทุกคำพูดมันชัดเจนนะ ถ้ายิ่งกำกวมๆเกรงใจๆกุว่ามันจะเอาไปคิดมากแล้วฟุ้งซ่านเอากว่าเดิม...

อันที่จริงมึงก็จ้างมือปืนมาเก็บตัวเอง โดยไม่กำหนดวัน จากนั้นมึงก็ใช้ชีวิตไปเรื่อยๆตามปกติ
หาแบบเซียนๆนะ แบบนัดเดียวตาย

>>157 ทำประกันเยอะๆด้วย
เวลาไป ตำรวจจะได้ไม่เบนเป้าสั่งให้มายิงตัวเอง

>>153 ที่จริงหลังเพื่อนคุยกับหมอเสร็จควรถามอาการจากหมออีกทีด้วยแหละ จะได้รู้วิธีรับมือบ้าง แต่กูไม่แน่ใจเขาให้เพื่อนที่ไม่ใช่ญาติคุยได้ป่ะ ที่ไปคุยกับหมอนี่เพื่อนได้ยามากินด้วยไหม ไม่แน่ใจไปหามากี่ครั้ง แต่บางทีหมอให้ยามาไม่ตรงอาการ มันก็ไม่ช่วยนะ อย่างทางนี้เคยรักษากับหมอคนนึงแล้วแม่งกูรู้สึกว่าคุยกับเขาไปก้ไม่ช่วยอะไรขึ้นมาเลย แค่ได้ยามากินบ้าง พอเปลี่ยนหมอเป็นอีกคนเขาดูใส่ใจคนไข้ แถมปรับยาให้ รู้สึกดีขึ้นเยอะ

ขอพูดในฐานะคนที่เป็นซึมเศร้า คนเป็นบางทีก็ไม่รู้ตัวหรอกว่าสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่นขนาดไหน แค่ใส่ใจเรื่องตัวเองก็เครียดพอแล้ว แต่การกินยาตลอดช่วยปรับอารมณ์ได้มากจริงๆ

>>157 มือปืนรับเงินแล้วก็จะหายหัวไปเลย บอกว่ามึงไม่กำหนดวัน อีก 70 ปีค่อยมายิงมึง

<Zero> กูไม่ฆ่าคนที่ตายไปแล้ว

กูรู้นะ ว่าคนรอบๆก็คงจะรักกู แต่กูเกลียดสิ่งที่พวกนั้นทำกับกู คาดหวังกับกู

กูเลยคิดว่า ถ้ากูฆ่าตัวตาย ให้พวกนั้นเศร้านี้มันจะดีมั้ยหว่า?

หรือกูควรไปหาจิตแพทย์ว่ะ

>>162 มึงแม่ง S มาก

>>162 หล่อสัสใจเยล deep s ค่อดๆ

กูก็เคยอยากฆ่าตัวตายนะเว้ย แต่พอมาคิดๆดูเเล้ว ถ้าตายห่าไป ห้องกูใครก็เข้ามาค้นได้ ความลับที่กูสะสมมาตั้งนานแม่งก็เปิดเผย คิดแค่นั้นกูเลยไม่อยากตายซะงั้นว่ะ

มึงก็ Delete ให้เรียบร้อยก่อนตาย
อันไหนจับต้องได้ก็เผาทิ้งก่อน
ถ้าทำไม่ได้แสดงว่าของพวกนี้ยังมีน้ำหนักมากกว่าชีวิตมึง

เผาทั้งห้องพร้อมตัวเองเลยเพื่อน

กูอย่าฆ่าเหมือนกัน แต่กลัวคนเปิดคอมเจอคลิปjavนี่กูโหลดไว้...

>>140 เหมือนกูเลยว่ะ

>>140
หมา แมวนี่ก็แปลกดีนะ เวลากู depressed มากๆมันจะพยายามมาเล่นกับกู เหมือนอยากให้กูอารมณ์ดีขึ้น
ตอนนี้ไม่มีหมามีแมวแล้ว อาการก็แย่ลงเรื่อยๆ กำลังคิดอยู่ว่ากูควรจะไปพบจิตแพทย์ดีไหม

>>170 หาใหม่สิวะ

>>171
อยู่หอว่ะ เลี้ยงไม่ได้

กูพึ่งเริ่มไปหาหมอ เริ่มกินยา ได้ซํก 2 อาทิตย์มั้ง ทำไมไม่เห็นรู้สึกว่ามันมีอะไรเปลี่ยนเลยวะ

>>173 กำลังค่อยๆปรับอยู่ ตอนกูเป็นกินยาตั้งเกือบปี

>>172 เลี้ยงปลาทอง

>>174 แล้วหายป่ะ

>>176 เพื่อนกูเคยเป็นแล้วกินยา ดีขึ้น+มันเปลี่ยนแนวคิดด้วย ก็ตอนนี้ก็ปกติดี

บางทีก็มีจุดๆนึงที่กูคิดว่ากูควรไปหาหมอ แต่พอผ่านมันมาได้ถึงจะแบบลุ่มๆดอนๆกูก็รู้สึกว่ากูยังไม่ได้เป็นอะไรหนักขนาดนั้นว่ะ ทำเอากูกะเกณฑ์ตัวเองไม่ถูกเลยว่าช่วงไหนคือแย่แบบควรไปหาหมอได้แล้ว เพื่อนโม่งรู้สึกตัวกันช่วงไหนวะว่าควรไปหาหมอไรงี้ หรือกูคิดมากไป บางทีกูยังไม่ได้เป็นอะไรถึงขั้นนั้น

แดกยากี่เม็ดถึงจะตายวะ

กูว่าแดกยาไม่ใช่ความคิดที่ดีว่ะเพื่อนโม่ง เกิดไตพังแต่เสือกรอดแม่งเป็นภาระ

แดกยาตายยาก โดดให้จระเข้แดกดีกว่า

>>181 ถ้าแดกยาพวกยาฆ่าหญ้าตายแบบทรมาน ถ้ามีคนมาช่วยทันก็ยิ่งทรมานเข้าไปใหญ่เพราะจะอยู่ได้อีก 2-3วันก่อนตายจริง ยกเว้นสารเคมีกลุ่มโปแตสเซียมคลอไรล์ฉีดเข้าเส้นตายสบายเลยมึง สบายกว่าให้ไอ้เข้แดก

>>178 แนะนำว่าลองไปหาหมอแล้วเล่าให้หมอฟัง การพบจิตแพทย์ไม่ใช่เรื่องน่าอาย การป่วยเป็นโรคซึมเศร้าก็เหมือนป่วยแบบเดียวกับโรคอื่นๆไม่เกี่ยวกับจิตใจเราอ่อนแอกว่าคนอื่น

แม่ง กูรู้สึกประสาทจะแดก เพื่อนในกลุ่มกูแม่งจะมีพวกชอบพูดแซะลอยคนนู้นคนนี้ที่มันไม่ชอบขี้หน้า แต่บางทีกูว่ามันเหมือนตั้งใจจะกระทบกูเลยว่ะ แต่มันก็ยังคุยกับกูดีนะ แต่หลังๆนี่กูรู้สึกว่ามันจะกระทบกูถี่ขึ้นชอบกล กูชักเริ่มทนไม่ไหวเลยบรึ้มแม่งกลางวง มันก็งงๆกันแล้วปฏิเสธเหมือนว่ามันไม่ได้พูดถึงกู เชี่ย กูเครียดฟรี

กูจะมาระบายว่ากูเกลียดการแซะลอย แค่นี้แหละ เสียหมาเลยสัด

มันก็มีนะแต่เป็นกลุ่มเฉพาะทาง กูเคยเห็นผู้ป่วยซึมเศร้านัดกันฆ่าตัวตาย555

เมียกูดี ลูกกูน่ารักทั้งสามคนเลย ครอบครัวกูก็อบอุ่น แต่ทำไมกูอยากตายว่ะ

>>186 ไปหาหมอ

มู้นี่ทำกูอยากเลี้ยงหมาเลยแม่ง ทั้งที่ปกติกูไม่ค่อยชอบหมา แม่งเหม็นน้ำลาย 55

ก็จริงเนอะ คนเราแม่งก็แค่ อยากรัก อยากถูกรักตอบ
ทำไมแค่นี้มันถึงยากนักวะ

แต่เรื่องคำพูดน่ะ กูฟีลดีเพรสขึ้นๆลงๆมาเป็นสิบปีละ
ไอ้คำพูดแบบ สู้สิวะ ความรู้สึกของมึง ทำไมแค่นี้จัดการไม่ได้
เหี้ยไรนี่ไม่ช่วยเหี้ยอะไรเลย พาลให้รู้สึกแบบ เหี้ยเอ๊ย ไรของมึงเนี่ย ถ้ากูจัดการได้แต่แรก กูจะมานั่งปวดหัวแบบนี้หรอวะ

กลับกัน เวลามีคนมาบอกกูว่า อืม พยายามมาได้ดีมากนะ ไม่เป็นไรนะ กูอยู่ข้างๆมึง
กูพยายามนะ ฮึบขึ้น ไม่อยากให้เขาห่วง

นั่นแหละ ก็แค่อยากได้ความรักตอบ

ไม่รู้คนอื่นเป็นเหมือนกูปะนะ
แค่ตอนนี้กูกำลังอึนเบาๆเลยมาระบาย ฮ่ะๆๆๆ เพราะกูเพิ่งผ่านจุดที่กำลังแบบจะเททิ้งทุกสิ่งอย่างแล้ว
เหลือแค่คนสองสามคนในโลกเท่านั้นแหละ ที่ทำให้กูอยากอยู่ต่อด้วยคำพูดแบบนั้น (ซึ่งแม่งแต่ละคนก็ดีเพรสพอกัน แต่กูก็ทำอะไรให้มันแทบไม่ได้เลย เศร้าชิบก็เรื่องนี้แหละ)

>>188 มึงหาเวลาพักผ่อนนะ เเบคเเพคเเบกกระเป๋าไปเที่ยวต่างประเทศที่มึงชอบสักอาทิตย์ เปิดหูเปิดตา
ส่วนนึงมันเพราะเราจมอยู่กับเเบบเดิมๆ สถานที่เดิมๆ การกระทำเดิมๆ มันไม่มีอะไรเเปลกใหม่ในชีวิต ลองออกไปเปิดหูเปิดตากว้างๆ อาจจะเจอส่งที่มึงชอบ สิ่งที่เป็นเเรงบันดาลใจ เวลาที่กูอยากได้ความรักจากใครสักคน เเต่มันไม่มีให้กู กูก็สร้างสิ่งที่มันจะให้กูเอง เช่นสัตว์เลี้ยง หรือเพื่อนอากาศ เเฟนอากาศ กูก็อยู่ได้
ชีวิตมันคืออะไรใหม่ๆเว้ย ทำสิ่งที่ไม่เคยทำมั่ง ออกไปเจอโลกกว้างมั่ง มันดีขึ้นเยอะ

>>189 ขอบใจนะ
กูเพิ่งได้งานทำน่ะนะเลยยังไปไหนไกลๆไม่ได้ จริงๆตอนแรกว่าจะเรียนจบแล้วเที่ยวยาวๆสักพัก
แต่เพราะภาระทางบ้านอะไรหลายอย่างทำให้รู้สึกว่าทำไม่ได้ (จริงๆก็ไม่มีใครบอกกุให้ทำหรอก แต่พอเที่ยว ทำอะไรมีความสุขเวลาที่คนอื่นในครอบครัวทำงาน ก็ยิ่งพาลหดหู่รู้สึกตัวเองเป็นภาระ เลยออกมาหางานทำ แต่ก็โอเคนะ เพื่อนร่วมงานดี น่านับถือ)
แต่ก็จะลองหาทางเที่ยวดู ก็มีแพลนเที่ยวแบคแพคคนเดียวน่ะนะ แต่พอดีกูเป็นผู้หญิง ที่บ้านก็ค่อนข้างห่วง
ช่วงหลังๆกูก็เที่ยวกับเพื่อนเยอะ แต่ที่บอกเททิ้งก็เรื่องเพื่อนด้วยนี่แหละ ทำเอากูเป๋ไปเลย

เรื่องรัก ถูกรัก กูเริ่มปลงแล้วละ
เรื่องช่วงหลังๆทำเอากูคิดได้ว่า คงไม่มีใครรักกูอย่างที่กูอยากจะถูกรักหรอก หรือรักคนอื่นหรอก
คนเราแม่งก็มองกันแต่ด้านที่ดีๆ พอเจอด้ารนที่เสีย ก็ทิ้ง เหมือนกับเวลาเราไปตลาด อะไรที่มีตำหนิก็ทิ้งไป ทั้งที่กูพยายามแล้วพยายามอีก ที่จะยอมรับด้านแย่ๆของคนอื่น ด้านที่กูไม่อยากยอมรับ แต่ก็ยังอยากเข้าใจ พยายามไปศึกษา อยากจะเข้าใจเขาให้มากขึ้น เพราะยังเห็นเขาสำคัญ
แต่พอถึงเวลากู ทุกคนที่กูรักแม่งก็ปฏิเสธด้านเหี้ยของกู บอกกูว่า ไม่คิดว่ากูเป็นคนแบบนี้เลย แ้ลวก็หายหัวไปเลย 555 มาหาก็ตอนที่กูดีแล้วเท่านั้นแหละ กูยังไม่เคยเจอคนที่รับด้านแย่ของกูได้เลย เลยทำได้แค่ทำตัวแสดงๆอยู่ตลอด ทำตัวยิ้มแย้ม ร่าเริง ทั้งที่บางครั้งกูก็อยากอาละวาด ร้องไห้ สบถ ด่า ทำตัวอ่อนแอ
ทำให้กูกลัวที่จะเผยด้านอะไรๆให้ใครเห็นอีกแล้ว
แค่คนที่ยอมรับมันได้ สำหรับกูแค่คนสองคนก็พอแล้วล่ะ ก็ยังดีที่กูเจอ
แต่ก็อยู่ด้วยความรู้สึกระแวง ว่าจะโดนทิ้งเมื่อไหร่ตลอดเวลา จิตใจกูไม่สงบเลยว่ะ
เพราะกุก็รู้ว่ากูงี่เง่า ช่วงหลังๆไม่อยากเป็นภาระ เลยพยายามทำตัวให้เข้มแข็งกว่าที่เคยเป็น
ทางนั้นเขาก็มีปัญหาชีวิตของเขา ที่กูแบ่งเบาอะไรให้เขาไม่ได้ และเขาก็เหมือนไม่อยากให้กูยุ่ง
แถมทางนั้นก็rvดูออกว่ากูฝืน เลยยิ่งเป็นห่วง วุ่นวายไปซะทุกอย่าง
แต่ทำไงดีวะ ไม่อยากถูกเกลียด ทำอะไรม่ถูกด้วย เพราะตัวตนของเขาสำคัญมากสำหรับกู อยากให้เขามีความสุข
แต่ก็อดคิดบ่อยๆไม่ได้ ว่ากูเป็นภาระของเขามั้ย ถ้าไม่มีกู ชีวิตเขาจะมีความสุขมากกว่านี้มั้ย พอคิดแบบนี้ก็รู้สึกอยากหายไปให้พ้นๆ เพราะไม่กล้าถาม กลัวคำตอบมันคือใช่ เพราะหลายๆที เขาก็ทำท่ารำคาญกู เหมือนที่ทำอยู่ เพราะสมเพช หรืออะไรสักอย่าง แต่กูก็อดดีใจไม่ได้อยู่ดี ที่เขายังอยู่
แล้วก็ยิ่งคิดว่ากูนี่มันน่าสมเพชจังวะ
ถึงจะรู้ว่าคนเราแม่งอยู่ด้วยกันตลอดไปไม่ได้ก็เหอะ แต่กูก็ยังอยากมีเขาในชีวิตไปเรื่อยๆ ไม่อยากให้วันนึงเขาหายไป เพราะทนกูไม่ไหวกูรู้สึกว่า กูคงไม่เหลือใครให้กูเชื่อแล้วล่ะ (ไม่ต้องพูดถึงพ่อแม่ญาติพี่น้องอะไรนะ นั่นปัญหาต้นๆในชีวิตกูเลย ฮ่ะๆๆ)

สัตว์เลี้ยงนี่กูก็เคยคิด เคยเลี้ยงนะ มันดีจริงๆแหละ ก็อย่างที่กูบอกว่าอยากเลี้ยงหมา มันก็พฤติกรรมน่ารักดีเนอะ 55
สัตว์มันก็ดีแหละ ที่แบบ สบายใจ ถึงอะไรๆจะไม่หายไป แต่ตอนที่อยู่กับมันก็มีความสุข รู้สึกต้องทำอะไรสักอย่าง เดินหน้า ให้มันมีความสุข
แต่ทำใจตอนมันตายไม่ได้ว่ะ ตอนตัวที่กูเลี้ยงตายไปล่าสุดไม่นาน กูแทบบ้าเลยอะ
แต่ก็ดีที่ทำให้กูรู้นี่แหละ ว่าใครที่กูไว้ใจได้ รักได้ เห็นธาตุแท้แต่ละคนรอบตัวเลย
ไว้ถ้าทำใจได้ ว่าจะไปลองรับพวกสัตว์จรจัดเลี้ยงบ้าง อย่างน้อยก็ทำให้ชีวิตนึงมีชีวิตดีขึ้นน่ะนะ

ส่วนเพื่อนอากาศ แฟนอากาศ กูยอม OTL

ช่วงนี้กูก็ลองหาชมรมอะไรงี้เข้าอยู่ อยากลองตีพวกกลองเหมือนไทโกะอะไรงี้นะ กูชอบ เท่ดี 55 เสียดาย ยังไม่เจอเลย

เฮ้อ อยากให้มีชมรมคนไร้เพื่อนไรงี้จริงๆนะ แต่มันคงกลายเป็นคนหดหู่ๆมารวมกันบ่นระบายแหงๆเลยว่ะ

>>190 เดี๋ยวทุกอย่างจะดีขึ้น พยายามเข้านะมึง

ไซยาไนด์หาซื้อได้จากที่ไหนวะ

>>192 มันดิบ?

>>193 ได้ท้องแตกตายก่อนตายเพราะพิษกันพอดี

ศึกษาพันมีทุกสาขาแหละ หาซื้อง่ายยิ่งกว่ามันสำปะหลังอีก
กุสงสัยมากว่าทำไมไม่เคยมีข่าวฆาตกรรมด้วย cn

>>195 จุ๊ๆไอสัส เดี๋ยวโม่งแถวนี้เอาไปแดก

กูไม่เอาไปแดกหรอก แต่สนใจเอาไปวางยาคนมากกว่า

>โพแทสเซียม ไซยาไนด์(KCN) หาซื้อได้ที่ร้านศึกษาภัณฑ์พาณิชย์ราชดำเนินครับ ราคา 45 บาท โทร.0-2629-1910-1 ต่อ 187 แผนกวิทยาศาสตร์ วันจันทร์ถึงวันเสาร์ เวลา 09.00-17.00 น.

เย้ด มันหาซื้อง่ายอย่างนี้เลยเหรอวะ
กูจำได้ว่าแค่แอลกอฮอล์บริสุทธิ์ในแล็บยังต้องเซ็นเบิกเลย

>>198
*ethanol บริสุทธิ์

เราก็เคยคิดจะฆ่าตัวตายนะ อยากจะโดนสระน้ำที่บ้านมากๆตอนนั้น แต่โดนพี่ด่าทีเลิกคิดไปเลย คนที่รักเราข้างหลังจะอยู่ยังไงล่ะ เลยไม่คิดอีก เด่ววันนึงก็ต้องตายจะไปเร่งมันทำไม 555

เอ้อ ว่าแต่แก๊สมัสตาดนี่หาซื้อจากไหนอ่ะ ว่าจะทดลองใส่ขวดแล้วเอาแมลงวันหรือยุงไปให้มันดมเล่น อยากรู้ว่ามันจะตายไหม

พวกมึงเริ่มอันตรายแล้วรู้ตัวไหม

กูบอกให้การไปทำร้ายใคร สุดท้ายภาพแย่ๆหลอนๆมันจะฝั่งใจตัวมึงเองไปตลอด

บัก จ่อย

ฆ่าตัวตายยังไงให้คนรอบข้างได้ประโยชน์มากที่สุดวะ
กูอยากตอบแทนบุญคุณคนที่ดีกับกู แต่กูไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้ว

ทำประกันดิแล้ว ทำงานเก็บเงินพยายามวางแผนว่าโดนอุบัติเหตุดีมั้ย

>>204 >>205 ต้องทำให้ครบปีก่อนฆ่าตัวตายด้วยนะสัส ถ้ากูจำไม่ผิด

ส่ากหดหก้ด่าฟห้ดืหกิืฟก้อ าหดำ้ฟหอือาหก้ อิาำิหสาหกิทอาฟหิหเ

แนะนำนะคับ ไปเป็นทหารสามจังหวัดชายแดนใต้เถอะคับ รับใช้ชาติ ตายไปไม่บาปอีกต่างหาก ท