กูเบื่อแม่ตัวเองนี่ผิดมั้ยวะ กูเบื่อที่เค้ามาคอยบังการทุกสิ่งอย่างกูเหนื่อยมากๆเลย
กูไม่อยากเป็นเด็กดีสำหรับเค้าอีกแล้ว กูอยากจะเหี้ยอยากจะเป็นอิสระอยากทำไรก็ทำไม่ต้องมาสนใจใครอีกแล้ว
Last posted
Total of 345 posts
กูเบื่อแม่ตัวเองนี่ผิดมั้ยวะ กูเบื่อที่เค้ามาคอยบังการทุกสิ่งอย่างกูเหนื่อยมากๆเลย
กูไม่อยากเป็นเด็กดีสำหรับเค้าอีกแล้ว กูอยากจะเหี้ยอยากจะเป็นอิสระอยากทำไรก็ทำไม่ต้องมาสนใจใครอีกแล้ว
เอฟมาตัวนึงชีวิตพลิกเลย หน้ามือเป็นหลังตีน สรุปคือโดนรีไทม์
กูจะทำยังไงดี กูเสียใจมาก คือตัววิชานี้ไม่ได้ยากเลย แต่ตัดคะแนนสูงเหี้ย
กูอยากเรียนต่อนะแต่ตอนนี้หมดกำลังใจเรียนแล้วว่ะ
จะไปทำงานก็จบแค่ม.6 อนาคตกูก็หวังจะก้าวหน้าเลี้ยงครอบครัว เพราะกูมีแม่คนเดียวเลี้ยง
มืดแปดด้าน
>>285 ก็เป็นเพื่อนกันมีความฝันอยากเป็นนักวาดภาพประกอบเหมือนกัน พยายามมาด้วยกันแต่พอเรียนจบมันหางานสายภาพวาดได้ ชีวิตดี ขายภาพได้หลายพัน เป็นที่สนใจไม่น้อย ส่วนกูยังนีทอยู่เลยทั้งๆที่ก็พยายามไม่แพ้กัน ดีไม่ดีกูพยายามมากกว่าด้วย ลงเรียนโน่นนี่ ฝึกสกิลหลายด้าน ความรู้รอบตัว แต่ส่งพอร์ธไปที่ไหนๆก็ไม่รับ แต่เพื่อนกูมีคนหางานให้ตอนนี้สบายไปละ
ก็รู้ว่าโอกาสคนเราไม่เท่ากันแต่ก็อดน้อยเนื้อต่ำใจไม่ได้กูต้องดิ้นรนทุกอย่างส่วนมันแค่วาดรูปขายแปปๆก็ได้ตัง งานการก็มีคนหาให้ วาดรูปเก่งอย่างเดียวเค้าก็รับ มีสาวกมาคอยอวย กูนี่เรียนจบมาเป็นปีจะหาเงินจากการวาดรูปให้ได้ซักพันยังไม่มีเลย เพจเปิดไว้ทำเหี้ยไรก็ไม่รู้แทบไม่มีคนสนใจเปิดมาสี่ห้าปีไลค์ไม่ถึงสองร้อย
กูค่อนข้างมั่นใจว่าฝีมือกูเองก็มีดีพอนะไม่ได้กาก แค่คนละสไตล์กับมัน เคยมีคนบอกว่างานกูขายง่ายกว่ามันด้วยซ้ำแต่ก็เปล่า แม่งเอ้ย กูอิดฉาชิบหาย จิตใจกูดำมืดไปหมดแล้ว
แง
แม่ง กูนี่กากสัส ตลอดเวลาเอาแต่อยู่ในกะลาคิดว่าตัวเองเก่ง สุดท้ายพอเจอคนอื่รเข้าไปกูนี่ไปไม่ถูกคน ไม่อยากเชื่อว่ามีคนอายุเท่ากันหรือน้อยกว่าที่เก่งกว่ามากมายขนาดนี้ กูแม่งเป็นไอ้ขี่กากหลงตัวเองชิบหาย เฟลเหี้ยๆ ทุกคนที่กูรู้จักแม่งเก่งกว่าทั้งนั้นพยายามตามเท่าไหร่ก็ไม่ทัน ไอเหี้ยเอ้ย กูจะทำไงดี
>>296 มึงก้แค่หาแนวทางของมึงแล้วก้เริ่มซะ กุอยากจะพูดอย่างนี้นะแต่แม่งแค่พูดก็พูดง่ายอ่ะสัส กุเรีบนจลม.สาม แล้วทำงานร้านกุเองมาได้ปีล้ะ ยังไม่ถึงไหนเลย แม่งปัญหานู้นนี้ มากมายสัสร้านกุก้ต้องปิดๆเปิดลูกค้าแม่งหายหมด เงินทีากู้เขามาอีกเป็นหมื่น จะเริ่มเรีบนกศน. ก็เสือกเข้าสังคมเขาไม่ได้ เฮ้อ เอาไงดีว้ะกุ
เข้าสังคมไม่ได้มันใช่ปัญหาต่อการเรียนจบไหมวะ
>>298 ไม้คือแบบ มึงเข้าใจป่ะว่ายุคนี่แม่งอะไรๆก็เฟสก็ไลน์ เหี้ยไรก็สั่งงานทางกลุ่มเฟส มีอะไรก็ส่งแชทไลน์ แต่ซึ่งกูบอกตรงๆว่ากู เป็นพวกโลวเทค ไม่มีสังคมเหี้ยไรเลย เพื่อนกุก้ไม่คบ กุต้องการแค่ไปเรียน ไม่อยากจับกลุ่ม คือกุเข้าใจว่ามนุษย์แม่งเป็นสัตว์สังคม แต่กุเป็นพวกเกียดการเข้าสังคมมาก เว้นแค่ตอนทำงานเท่สนั้น เพราะงานคืองานแปปดดียวแม่งก็จบ
คบๆไว้สักคน2คนไม่ตายหรอก
ทำแลปทอปร่วง HDDจอดแบบไม่แจวเลย ไฟล์หนังชมพูที่กูอุตส่าห์เก็บสะสมมาแรมปีหายวับไปกับตาเลยสรัดเอ๊ย คราวหลังกูจะทำRAIDแล้วเหี้ยเอ๊ย
ป.ล. นี่กูสิ้นหวังสุดๆเลยนะ โพสต์ในมู้นี้ไม่ผิดใช่มั้ย
>>304 กูเข้าใจความรู้สึกนะ สมัยเรียนกูเคยกดลบพาร์ทิชั่นผิด ไปลบพาร์ททิชั่นที่เก็บหนังชมพู ตอนนั้นก็เฟลไปพักใหญ่ ถึงกับยอมไปให้ร้านกู้ข้อมูลที่พันทิปกู้ให้โดยไม่อายช่างด้วยว่ะ 5555 สุดท้ายก็กู้มาได้ไม่หมด แต่ตอนนี้ก็ไม่ได้คิดมากและ เพราะหนังชมพูกูก็หาโหลดมาเก็บเรื่อยๆ
ถ้าอยากได้หนังคืนไวๆไปตั้งมู้แลกหนังในห้องกามาดิ 5555
ชีวิตจริงกูเป็นคนไม่ค่อยพูดเลย เพราะพูดไม่ค่อยเข้าหูคน หรือมักจะพูดอะไรโง่ ๆ ออกมา กูนี่สิ้นหวังจังหวะ
เที่ยวโพไซดอน โคคาคาปาน่า จนตังหมดไม่มีตังซื้อข้าวแดก
มึงว่ากูมีอาการทางจิตป่าววะ คือว่ามีแต่คนบอกว่ากูอ้วนมาก อ้วนสัสๆ อ้วนเป็นหมูเลย แถมหน้าตาขี้เหร่เหี้ยๆ ไม่มีใครชมว่าสวยเลย แต่ว่าพอกูส่องกระจกทีไรกูกลับคิดว่าหน้าตาตัวเองก็ไม่ได้แย่ ค่อนไปทางน่ารักๆเลยอ่ะ แถมหุ่นตัวเองก็ไม่ได้อ้วนขนาดนั่น แค่อวบๆแต่ก็ดูโอเค แต่ทำไมคนรอบข้างพูดคนละเรื่องเลยวะ ทำไมกูส่องกระจกทีไรไม่รู้สึกว่าอ้วนวะ หรือกูเป็นโรคจิตแบบพวกผอมๆแล้วเห็นตัวเองอ้วนไรงี้ป่ะ แต่ของกูเป็นแบบอ้วนแต่เห็นตัวเองผอม ทำไงดีวะ มันมีอาการแบบนี้จริงป่ะ กูเริ่มสิ้นหวังกับชีวิตเหี้ยๆมีแต่คนพูดกรอกหูว่ากูโครตขี้เหร่และอ้วนชิบหาย ทั้งๆที่กูกินอาหารคลีนทุกวันแล้วเชียวนะ ควย
แสดงว่าให้ฟังเสียงคนรอบข้างเอาสินะ อย่าเชื่อสายตาตัวเอง กูอยากเป็นโรคจิตเห็นตัวเองอ้วนจริงๆเผื่อจะมีแรงฮึด แบบพอกูเห็นหุ่นตัวเองก็ก็มักจะรู้สึกแบบว่า ว้าว แบบนี้กำลังดีเลย ตรงนี้สวย ตรงนั้นสวยแล้วก็จะพอใจในรูปร่างตัวเองไม่ทำอะไรเพราะกูโอแล้ว แต่โดนคนรอบข้างด่าบ่อยๆมันก็รู้สึกแย่อ่ะ มันจะเป็นแบบว่ากูอ้วนขนาดนั้นจริงหรอวะ ทำไมกูไม่รู้สึกเลย เสื้อผ้าก็ยังใส่ได้ปกติ หรือความจริงกูอ้วนมากแต่กูมองเห็นตัวเองผอม แม่งวิตกเหี้ยๆ ไม่รู้ว่าจริงๆแล้วตัวเองดูเป็นยังไง
สาวๆเขาฮิตหนัก 45 โลกันว่ะ กูเคยนะหนัก 45 แม่งหาว่ากูเล่นยาจนตัวผอมลีบซะงั้น ดอกส์
คิดลบแล้วจะเจอแต่เรื่องแย่ๆนี่จริงป่าววะ ตั้งแต่ปีใหม่มากูไม่เคยเจอเรื่องดีๆเลย
แล้วคิดบวกนี่มันเป็นยังไง ถ้ากูคิดบวกได้เผื่อชีวิตกูมันจะได้มีอะไรขึ้นมั่ง
มึงอย่าดูนำ้หนักฟะ รูปร่างคนเราไม่เหมือนกัน สรีระไม่เหมือนกัน มันบอกไม่ได้
ถ้ามึงกล้ามเนื้อกระชับ ไขมันไม่ค่อยมี มันก็โอเคแล้วมึงอย่าคิดมาก
หวัดดีพวกมึง กูมีเรื่องอยากจะระบายและต้องการความเห็นนิดหน่อยกูเป็นพวกคิดมากอ่ะ ตอนนี้เลยเฟลแดก ฟังดูแล้วอาจเป็นเรื่องไร้สาระหน่อยนะ คือวันนี้กูตั้งใจทำขนมขายในงานโรงเรียนปกติกูมั่นใจในฝีมือทำกับข้าวตัวเองมากนะแต่กูไม่เคยทำขนมเลยลองหัดทำดู แล้วแม่งก็ออกมาแย่นิดหน่อยกูก็รู้ตัว แต่อย่างน้อยรสชาติก็ถูกปากกูอ่ะ กูก็เอาไปขายเว้ยทีนี้ก็มีคนมาซื้อบ้างลูกคนแรกบอกกูเลยว่าไม่อร่อย กูก็เฟลเพราะกูคิดว่ามันโอเคแล้ว กูก็ขายต่อไปเพื่อนๆก็มาช่วยซื้อทุกคนมาแค่รอบเดียวและไม่กลับมาอีก กูก็รู้แหละว่าคงไม่ถูกปากใครหลายคน หลายคนที่มาซื้อก็บอกว่าไม่อร่อย เพื่อนๆก็ทำหน้าอึกอัก กูจะร้องให้อยู่แล้วอ่ะมันเสียความมั่นใจอย่างรุนแรงเลยอ่ะที่แทบไม่มีใครยอมรับขนมของกูเลย สุดท้ายก็เหลือบานกูเลยต้องกินเองแต่กินไม่ไหวเลยเอาให้เพื่อน เค้าก็รับไว้แต่ไม่กิน เห็นอีกทีก็ในถังขยะแล้ว กูก็แบบ เสียใจอ่ะ กูไม่อยากทำขนมอีกต่อไปแล้ว ขนาดให้ฟรียังไม่มีใครเอาเลย กูไม่กล้าทำขนมแล้วอ่ะ
ขนม?อะไรวะ
>>329 มาหากูมา ตอนนี้โครตอยากทำขนม 5555555
จริงๆทำไปเรื่อยๆเเหละมึง ครั้งเเรกมันไม่มีทางสมบูรณ์หรอก ยิ่งทำ ยิ่งชิม มึงก็จะรู้เองว่ามันจะทำยังไงให้มันอร่อย ให้ถูกปาก
มันต้องมีเพื่อนมึงสักคนเเหละที่บอกมึงได้ ว่าจืดไป หวานไป ขมไป
มึงเองก็ทำความเข้าใจรสชาติด้วย
โอเคนะมึง สู้ๆ กูจะรอกิน
เเต่อาหาร มันไม่มีทางสมบูรณ์หรอก เพราะถ้ามันสมบูรณ์เเบบ ก็เเสดงว่ามันไม่สามารถพัฒนาไปได้เเล้วยังไงล่ะ! //เท่ไหมสัสกูจำมาจากกาตูนไรสักเรื่องนี่เเหละ
กุก็เป็นพวกทำอาหารเก่งมาก่อนทำขนมนะ ทำแรกๆก็แย่เหมือนกันแหละไปๆมาๆฝึกๆ
มันก็ได้เอง คือฟื้นฐานมันอาจจะคล้ายนะ แต่ดีเทลไม่ใช่เลย ขนมแม่งละเอียดมาก(สำหรับกุ)
อาหารมึงชิมไปปรุงไปได้ไง ขนมแม่งทำงั้นไม่ได้ มึงชิมโดแป้งกะแป้งอบแล้วแม่งก็คนละเรื่อง
ต้องได้สูตรที่ดีจริงๆไม่ก็ต้องลองผิดลองถูก
กุไม่ได้มาโฆษณา แต่กุว่าพวกในบล็อกแก๊งค์ แม่ปู อะไรเนียของเค้าดีจริง กุทำตามเป๊ะออกมาแดกอร่อยหมด
(เค้าปรับสูตรจนมันค่อนข้างเสถียรแล้ว กุเคยลองเอาจากตำราฝรั่งแม่งปรับอยู่10รอบกว่าจะรได้ แป้งไทยฝรั่งไม่เหมือนอีก)
อาหารแม่งปรุงยังไงก็ได้ เหมือนทำงานศิลปะ เปรอะนิดผิดหน่อยก็ช่างแม่งเหอะ แดกได้แน่ๆ
แต่ขนมนี่แม่งเป็นการทดลองวิทยาศาสตร์ ทุกอย่างต้องเป๊ะๆ กูเคยทำเค้กชั่งแป้งเกินไปขีดเดียว รสชาติแม่งหมาไม่แดกเลยมึง
บ้านมีหนี้สินร่วมสิบล้านที่พ่อเอามาลงทุนกิจการแล้วเจ๊ง พ่อป่วยเป็นเบาหวานกับมะเร็งตับทำงานไม่ได้แล้ว เจ้าหนี้บีบให้ใช้หนี้ทุกทางทุกวัน ตอนนี้ผมอายุสิบห้า ควรทำยังไงดีวะ เปิดร้านทำกิจการอะไรที่มันพอจะให้เด็กวัยนี้หารายได้ได้บ้าง ไปทำงานพาร์ทไทม์มันไม่พอ
>>335 มีน้องสาวอายุเจ็ดขวบครับ แม่เสียไปนานแล้ว เจ้าหนี้เป็นเพื่อนพ่อเขาอยากได้แสนนึงก่อนสิ้นเดือนนี้เป็นหลักประกันว่าจะจ่ายน่ะครับ แต่โทรมาทวงทุกวัน แล้วผมต้องรับโทรศัพท์แทนพ่อด้วยเพราะผมเอาโทรศัพท์พ่อมาไว้กับตัวเองแล้วเอาโทรศัพท์ตัวเองให้พ่อใช้ ผมก็เครียด ไม่อยากให้พ่อความดันขึ้นอีก แต่ผมก็ไม่รู้จะหาจากที่ไหนเหมือนกัน พ่อป่วยแต่มีประกันของ AIA ที่ทำไว้หลายปีอยู่แล้ว ประกันอาวุโสโอเคน่ะครับ ไม่รู้จะช่วยได้แค่ไหน
>>336 ไม่ญาติคนอื่นเลยหรอที่พอยืมมาได้น่ะ แล้วคุณเรียนอยู่หรือเปล่าประโยชน์้ส/ผเรียนแล้งแนะนำให้ไปทำพวกงานร้านอาหารเสิร์ฟไรฃึ้ถ้าอยุ่แถวจนจักรแนะนำให้ไปสมัครที่ร้านอาหารในบองบาเช่ ร้านอาหารหรูๆอรหารจีนรัานนึงจได้ินวถนละ350 ถ้ามาตรงเวลาด้วยะได้โบนัสอีกพันรวมๆเดือนนึงน่าจะได้หมื่นกว่าๆซึ่งผมว่งครับคงไม่ทันแน่ คุณต้องทำใจไว้แล้วล่ะ ไม่งั้นก็ลองไปขอผ่อนผันหน่อย หรือจะรอค่าประกันจากพ่อคุณล่ะ
ขายอะไรที่ไม่จำเป็น
ลงทุนกิจการอะไรลองปรับๆให้เล็กลงดู อันไหนไม่จำเป็นตัดทิ้งไปก่อน ลงทุนไปหลายล้านน่าจะมีใช้ได้บ้าง
หนี้คงไม่มีจ่ายบอกตรงเก็บเงินมาหมุนธุรกิจดีกว่า(คิดหาทางไปรอด) ไม่ต้องจ่าย
ถ้าโดนฟ้องระยะเวลานั้นก็ไม่คิดดอกเบี้ยด้วย
ถ้าไม่ไหวจริงๆลองโอนทรัพย์สินไปให้ญาติที่ไว้ใจได้ก่อนโดนฟ้องบุคคลล้มละลาย เห็นเหมือนไม่มีเครดิทไปกี่ปีไม่รู้ แล้วออกมาไม่มีหนี้
ดูแลธุรกิจกับให้กำลังใจพ่อดีๆ รักษาตัวนะมึง ตอนแรกกูจะมาปรึกษาเรื่องทำงานเห็นของมึงแล้วน่าห่วงกว่าอีก
สู้ๆนะมึง กูไม่มีคำแนะนำให้มีแต่กำลังใจให้อย่างเดียว
กูแม่งสิ้นหวังกับตัวเองตรงที่เห็นมีคนอื่นลำบากกว่ากูพยายามมากกว่ากูแถมยังได้อะไรกลับมาน้อยนิดเค้าก็ยังพยายาม (เช่นในมู้นี้เป็นต้น)
แต่ตัวกูเองพยายามน้อยกว่าเค้า ได้อะไรๆกลับมาก็มากกว่า แต่ก็ยังไม่เคยจะพอใจซะที
กูทำแท็บเลตหายว่ะ แต่ก็เพราะกูประมาทเองด้วย ซื้อมาตลอดลดราคา 2900 เพิ่งใช้ได้ 4เดือน จริงๆก็ไม่ได้เสียดายอะไรมากเท่าไร ถ้าหายจริงก็ซื้อเครื่องใหม่เร็วขึ้นกว่าเดิมจากที่คิดว่าจะซื้อตอนปลายปี แต่ก็อดเสียดายไม่ได้ กูชอบใช้App พวกNote จดลิสรายการที่ต้องทำแต่ละวันไว้ด้วยไง แม่งหงุดหงิดนิดๆที่มันหาย
พ่อกูแม่งเป็นบ้าไปแล้วว่ะ แดกเหล้าจนบ้าเลย ทั้งกินเหล้าเมากัญชา งานการไม่ทำ งานมีนะมีคนจ้างรับปากเค้าไปแล้วแต่ไม่ทำ เอาเงินที่ขายบ้านได้ไปเที่ยวหมดไปเป็นแสนในเวลาแค่ไม่กี่เดือน นี่คือคนแก่แล้วนะมึง กูนี่เครียดแล้วเครียดอีก ตัวกูก็ยังเรียนไม่จบหางานไม่ได้ เงินเก็บก็มีอยู่ไม่มาก ชีวิตก็ยังไม่มั่นคงทุกวันนี้แม่กูทำงานคนเดียวส่วนพ่อกูแดกเหล้ากับขู่ฆ่าแม่ไปวันๆ อีเหี้ย กูไม่ได้อยู่บ้านเป็นห่วงแม่ชิบหาย แล้วก็โมโหๆๆพ่อกูด้วย ทำไมเป็นคนงี้วะ เงินที่แดกเหล้าก็เอาจากที่บ้านหมดไปวันละเกือบพัน กินจนเป็นโรคตับก็ไม่หยุด แม่งเอ้ยยย เด๋วก็ขับรถไปชนโน่นชนนี่ เมาแล้วขับโดนจับอีกก็ต้องเสียเงินไปประกันตัวออกมา ที่บ้านจะหมดตัวอยู่แล้วแม่งก็ยังไม่หยุด จะเอาให้ชิบหายกันไปทั้งโครตเลยไงวะ แล้วมีครั้งนึงไปงานศพเหี้ยไรไม่รู้แต่เมากลับบ้านไปถูกลงไปนอนข้างถนนพวกกูต้องมาตามหาแล้วนึกสภาพดิ ยังกะเป็นศพซะเอง กูนี่อยากจะปล่อยให้รถชนตายห่าไปเลยจะได้จบๆกันซะที แม่งทำลายภาพลักษณ์พ่อคนดีของกูตอนเด็กจนย่อยยับแล้วไอเหี้ย
ขออนุญาตล็อคแล้วไปต่อใน >>>/lifestyle/1529/ นะครับ
Topic has been locked by moderator.
No more posts could be made at this time.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.