ไหนๆก็มีคนขุดมาแล้วนะ กุก็อยู่ในอารมณ์เหมือนมึงเลย
กุพยายามแล้วนะที่จะทำตัวให้ดีขึ้น แต่สุดท้ายก็วนๆล้มเหลวอยู่ที่เดิม ...ทำอะไรพยายามแค่ไหนก็ไม่ดีจนกุเริ่มคิดว่ามันไม่ได้มีปัญหาตรงพยายามแล้วแหละ
...แต่ปัญหาคือกุเอง กุมันกากเอง
อย่างเรื่องอ่านสอบ(พวกมิดเทอมไฟนอลมหาลัย)นี่กุเตรียมตัวสอบเป็นเดือน หลายสัปดาห์ อ่านไป4รอบ++ก็ได้คะแนนพอๆกันกับพวกอ่านคืนเดียว ทำงานเหี้ยอะไรใส่ความตั้งใจแค่ไหนก็ผิดพลาด... คนข้างนอกเขาก็ไม่มาเข้าใจความพยายามกุหรอก มีแต่มองผลลัพธ์แล้วด่าแล้วนินทากุกันทั้งนั้น จนตอนนี้กุเลิกพยายามมากๆแล้ว เวลาที่กุเสียไปให้กับการพยายามมันไร้ค่ามากเลยกุเอาเวลานั้นไปใช้ประโยชน์อย่างอื่นไม่ดีกว่าหรอ
พอตัวเองไร้ค่าแล้วมันอึดอัดว่ะ กุร้องไห้ตอนกลางคืนทุกวันเลยไม่รู้จะไประบายให้ใครฟัง เพราะพ่อแม่เพื่อนก็ไม่ฟังกุหรอก อย่างพ่อนี่บอกเลย เงียบไป ไม่อยากฟัง กับเพื่อนกุคิดว่ามันแค่อยากรู้นะไม่ได้อยากจะตั้งใจฟังพอมีเรื่องอื่นแทรกเข้ามาก็ทิ้งกุไปเฉยๆ ไอสัส ทุเรศมากมึงเคยเจอเพื่อนแบบนี้มั้ยเล่าๆอยู่เดินออกไปไม่กลับมาฟังอีกนะเหมือนกุต้องกราบมันให้มาฟัง
ปัญหาหลายๆเรื่องมันสะสมจนแบบเครียดว่ะ มันทำให้นอนไม่หลับตอนกลางคืนตั้งแต่ 5ปีที่แล้ว สงสัยมันทำให้สมองกุเสื่อมมั้งจำเหี้ยอะไรไม่ค่อยได้ ขนาดคำในชีวิตประจำวันกุยังนึกไม่ออกเลยบางที 5555สมเพชตัวเองว่ะ อารมณ์ก็แปรปรวนช่วงนี้ วีนใส่เมทแค่เรื่องเล็กๆ ขวางๆใส่เพื่อน นีท กุรู้สึกผิดมากอ่ะเหี้ย ปกติไม่ได้เป็นแบบนี้
โปรเจ็กจบก็เครียด ชีวิตก็ล้มเหลวกุอยากตายทุกวันเลยนะพวกมึง ทุกวันนี้ไม่รู้เหมือนกันว่าจะอยู่ไปทำไม ไม่มีเป้าหมาย หยใจให้ชีวิตมันสั้นๆลงไป โคตรขี้แพ้กว่าหมาข้างถนนอีก
อันนี้ไม่เกี่ยวแต่กุอยากระบาย >>เมื่อวานกุเพิ่งทำคอมเมทตกอีก วันนี้เสือกชาร์ตไฟไม่เข้าไม่รู้เป็นเพราะกุรึเปล่าเพราะคอมแม่งไม่ดีนานล่ะจนมันเปลี่ยนไปเล่นไอแพดแทน ...ต้องเอาของมันไปซ่อมอีกซึ่งกุก็ไม่มีตัง ไม่อยากจ่ายเต็มด้วย เพราะบางอย่างมันก็เสียๆอยู่แล้ว เห็นแก่ตัวมั้ยแต่ต้องเอาไปซ่อมล่ะนะ เครียด ไม่รู้จะพอแดกสิ้นเดือนมั้ยไม่กล้าขอที่บ้าน