>>โม่งเด็ก
มึงไม่ชอบยุ่งกับคนอื่นอันนี้กูเข้าใจว่ะ มหาลัยกูรุ่นพี่รุ่นน้องแม่งดูเหนียวแน่นสัส แต่กูไม่ได้อินกับเขาเท่าไหร่ ตอนนี้กูเลยไม่ค่อยรู้จักใคร แต่กูก็ไม่ได้สนใจอะไรนะ คือในสังคมเฮฮาปาร์ตี้ที่มึงเห็นมันอาจจะเป็นส่วนใหญ่ แต่ก็มีสังคมเงียบๆ ส่วนน้อยอยู่เหมือนกัน
แต่ที่กูติดใจจริงๆ คือถามจริงเหอะ มึงมี passion กับอะไรบ้างไหมวะ? เกม หนังสือ การ์ตูน ก๋วยจั๊บก๋วยเตี๋ยวเกี๊ยวทอดอะไรก็ว่าไป มึงควรหาให้เจอ สิ่งที่มึงชอบทำแม่งอาจจะไม่ได้เกี่ยวกับสายที่เรียน แต่ถ้ามึงได้เรียนสิ่งที่ชอบอาจจะทำให้มีความสุขขึ้นหรือมีความกระตือรือร้นอยากจะเรียนมากขึ้น?
มึงลองคิดเรื่องอนาคตจากปลายทางมั้ย? ตอนมึง 30-40 มึงอยากทำอะไรอยู่ที่ไหน มองไปไกลๆ แบบลิบๆ สิบๆ ปีเลย แล้วค่อยวางแผนย้อนกลับมาว่ามึงต้องทำอะไรตอนไหนบ้างถึงจะไปอยู่จุดนั้นได้ ไม่ต้องละเอียดมากก็ได้ แค่เอาคร่าวๆ พอ มึงยังเด็ก มึงยังมีสิทธิ์เพ้อฝันได้อีกไกลและยังมีเวลาทำให้แม่งเป็นจริงได้ ถ้ามึงไม่วางแผนไปไกลกว่าเอนท์มึงจะรู้ได้ไงว่ามึงต้องเรียนอะไร ชีวิตมึงไม่ได้จบแค่สอบมหาลัยนะ ถ้าครั้งแรกไม่ได้มึงพยายามให้มากขึ้นแล้วลองครั้งสองครั้งสามก็ได้ ถ้ามึงเอนท์แบบคลำๆ ทางไป กูว่าหลังเอนท์ หางาน ทำงาน หรือตอนไหนๆ มึงก็ต้องคลำทางไปเรื่อยๆ อะ เพราะงั้นวางแผนเหอะเชื่อกู
มึงต้องคิดแบบโลกสวย ทำตัวแบบโลกสวย แล้วโลกมึงจะสวย อย่างน้อยก็สวยกว่าที่มึงคิดว่า 'ทำไม่ได้ๆๆ' อยู่ตอนนี้ เป็นกำลังใจให้ ช่วงนี้เริ่มสอบกูรู้มึงเครียด ชุ้บๆ
ปอลอ กูโลกสวยไปอย่าว่ากูนะ กูเพิ่งขึ้นปี 1 กูยังไม่เคยเผชิญโลกกว้างแห่งความจริงอันโหดร้ายเหมือนโม่งทำงานแล้ว55555555