>>112 ขอค้านอย่างหนึ่งตรงที่ว่าไม่เคยคิดถึงอนาคตว่ะ
กูคิดมาตลอด แล้วมันเป็นเรื่องที่กูกลัวที่สุด กูลองถามตัวเองแล้วว่าอะไรที่กูถนัดหรือทำได้ คือโอเคกูอาจจะไม่ปกติเอง
ที่ไม่ถูกใจไม่ถนัดที่จะพัฒนาอะไรสักอย่างในตัวเองเลย
แล้วเพราะแบบนั้นกูเลยกลัวตัวเองเรียนไม่จบ กลัวเข้ากับคนอื่นไม่ได้ ที่กูคิดว่าน่าจะลงสายอาชีพ
เพราะมันเฉพาะทางเลยคิดว่าทนๆไปให้จบ เรียนต่ออีกนิดหน่อยก็น่าจะหางานได้ไม่ยาก
แต่ถ้าเป็นม.ดังกูคิดว่ากูคงเข้าไม่ไหว ต่อให้เข้าได้ก็อาจจะเรียนไม่ไหวอยู่ ส่วนพวกเข้าสังคมเท่าที่อ่านมาคิดว่าโอเคอยู่
ส่วนม.ธรรมดากูไม่แน่ใจว่าเทียบกับรามอันไหนดีกว่ากัน เลยยังไม่แน่ใจ
ส่วนเรื่องคณะ กูยอมรับว่ากูไม่มีคณะที่อยากเรียนจริงๆจังๆ ถ้าเรื่องความฝันเออกูมีแต่กูทำไม่ได้แน่ๆกูเลยปล่อยไป
ถ้าถึงเวลาเลือกกูคงเลือกคณะที่กูคิดว่าน่าจะจบได้ลงไปแค่นั้น แล้วพยายามลากตัวเองให้จบ