เช้านี้อ่านไปเจอวิวาทะระหว่างนิสิตกับอาจารย์ในประเด็นแหลมคมทางสังคม ... นิสิตตั้งคำถามที่ท้าทายและแสดงความเห็นที่เป็นสากลและแลกเปลี่ยนความคิดเห็นในหลายมิติทำให้อาจารย์ท่านหนึ่งถึงกับใช้วิธีโพสท์เหน็บแนมและปิดท้ายด้วยการขู่ออกนอกประเด็นว่า "วันนึงข้างหน้าถ้าคุณจะต้องไปเรียนต่อก็ต้องพวกผมนี่แหละที่เซ็นต์เอกสารให้"
.
น้องนิสิตมาเจอโพสท์ดังกล่าวเลยเอามาให้ดูแล้วตั้งคำถามกลับไปเบา ๆ ว่า "จุฬาจะอยู่ตรงไหนใน 100 ปีข้างหน้า" พร้อมแท็ก #ChurassicPark
.
เราชอบสอนกันว่าอย่าเถียงครูบาอาจารย์ ซึ่งไม่ได้ส่งเสริมให้เกิดสังคมที่มีภูมิปัญญาและรู้จักเส้นแบ่งในการถกเถียงเพื่อให้ได้ความรู้ใหม่ ... ครูของเราเลยเป็นคนแบบนี้
.
จริง ๆ แล้วเรามีนิสิตที่พยายามเถียงครูด้วยเจตนาที่จะให้ได้ข้อเท็จจริงอยู่ไม่น้อยในรอบหลายสิบปีที่ผ่านมา แต่ชะตากรรมของพวกเขาก็ไม่ค่อยต่างกันมากนัก ... จากนี้ต่อไปเราต้องสอนครูว่า "ถ้าจะเถียงกับนิสิต ต้องรู้จริงและหาข้อมูลมาประกอบเสมอ ... ถ้าแพ้ก็ต้องยอมรับว่าเด็กมันเก่ง ไม่ใช่ไปหาทางทุบมันด้วยทางอื่น เพราะเด็กจะรู้และเอาไปบอกคนอื่นว่าคุณชอบใช้วิธีที่ไม่แฟร์"