คงยากมาก ที่จะให้คนบ้านเราจะแยกออกระหว่าง "คิดเลขเก่ง" "คำนวนเลขเก่ง" กับ "เก่งคณิตศาสตร์"
ในเมื่อ "การศึกษาคณิตศาสตร์" ของบ้านเราเน้นแต่การคำนวนให้ได้ผลลัพธ์อย่างเดียว วัดความเก่งที่การคำนวนได้เร็วเป็นส่วนมาก ฯลฯ ใครจำสูตรได้ใช้สูตรเก่ง คำนวนแม่น ก็เป็นคนเก่ง
เราก็มักจะคิดว่า "คนคิดเลขเก่ง นั้นเป็นคนเก่งคณิตศาสตร์" เป็นธรรมดา
คือผมไม่เถียงหรอก ว่ามันหนีการคำนวนไม่พ้น และมันเป็นพื้นฐานสำคัญส่วนหนึ่งอ่ะนะ แต่การคำนวนก็ไม่ใช่คณิตศาสตร์อยู่ดี ......
เหมือนร้องเพลงกับแต่งเพลงอ่ะ คนละอย่างคนละเรื่องกัน คิดเลขคำนวนเลขเหมือนร้องเพลง มันใช้สกิลอย่างหนึ่ง หลายคนร้องเพลงเก่งแต่แต่งเพลงไม่เป็นเลย หลายคนก็ตรงข้าม เพราะการแต่งเพลงมันเป็นการเล่าเรื่อง การ capture เรื่องราวและสื่อสารมันออกมาด้วยสัญลักษณ์ทางดนตรี (อาจจะมีภาษาคนปน แต่ก็ไม่ใช่ทุกเพลงมีเนื้อร้องนะ เพลงที่ถูกแต่งมาเพื่อบรรเลงมีเยอะแยะ) ... และเอาจริงๆ นักแต่งเพลงหลายคนนี่ก็ร้องเพลงที่ตัวเองแต่งเองไม่เพราะเท่านักร้องหรอกนะ
ทำไมเพลงบางเพลงถึงถูกใจคนบางคนยิ่งนัก? ทำไมบางทีเพลงอกหักถึงโดนใจคนส่วนมาก ราวกับรู้จักกันมานานกับคนแต่ง? เพราะนักแต่งเพลงเห็น "pattern" ที่เกิดขึ้น และสื่อสารมันออกมาด้วย abstraction/model ที่ precise มาก ....
ถ้าเทียบแบบนี้
ร้องเพลงเหมือนคิดเลข
แต่งเพลงเหมือนคณิตศาสตร์
อันหนึ่งเป็นความสามารถในการ perform ตามสิ่งที่อีกอย่างหนึ่ง/คนหนึ่งแต่งขึ้นมา จากความเข้าใจโลกและโมเดลของโลกตามที่เขาเห็นและอยาก capture/abstract มันออกมา
อย่าเข้าใจผิดนะ ผมไม่ได้อยาก และไม่เคยคิดที่จะ devalue คนร้องเพลงหรือคนคิดเลขเก่ง .... ผมเพียงแต่อยากให้ value ที่แท้จริง กับนักแต่งเพลง และนักคณิตศาสตร์