"มิตรสหายท่านหนึ่งเล่าให้ฟังว่าเมื่อครั้งไปร่ำเรียนต่อที่เกาะบริเตนใหญ่ภายหลังวิกฤติเศรษฐกิจครั้งที่แล้วของโลกตะวันตก (พีคตอนปี 2008-2009)
เพื่อนผมได้ไปเจอคน Homeless เขาถามเพื่อนผมว่า "ผมไม่ได้ Racist นะ แต่ทำไมคนต่างชาติอย่างพวกคุณแม่งถึงได้ทั้งทุนการศึกษา ได้ทั้งเรียนภาษาด้วยเงินของรัฐบาลเรา ในขณะที่พลเมืองอย่างผมต้องมานอนไม่มีแดกอยู่ข้างถนนวะ" (แปลโดยผมเอง)
ผมว่าเซนส์ห่าอะไรพวกนี้แม่งสำคัญสัสๆ เกี่ยวกับการอธิบายว่าทำไมฝ่ายขวาแม่งขึ้นสัสๆ ในโลกตะวันตกหลังวิกฤติเศรษฐกิจ
ซึ่งผมว่าคนในประเทศโสกังๆ อย่างเราแม่งคงเข้าใจยากเหี้ยๆ ถึงภาวะที่รัฐแม่งตัดสวัสดิการพลเมืองที่เคยมีสารพัด (อีกยี่สิบปีเราก็คงไม่มี) แต่ยังรับผู้อพยพ ยัง "เลี้ยง" ผู้อพยพในบางแง่ (เราก็คงจะไม่มีอะไรระดับนี้เหมือนกัน)
ความรู้สึกถูกทอดทิ้งโดยรัฐแม่งเป็นพลังทางการเมืองที่โหดจริงๆ ระดับที่การสัญญาบ้าๆ บอๆ ว่า "คุณจะไม่โดนทอดทิ้งอีก" แม่งอาจทำให้ชนะเลือกตั้งได้"
#มิตรสหายท่านหนึ่ง