"แสบๆ มันๆ กับ “คัมปะนีแมน” (อีกครั้ง)
ขอเล่าเรื่องสนุกๆสมัยที่ผมต้องไปทำงานกับ “คัมปะนีแมน” หรือ “ผู้จัดการแท่นเจาะ” เมื่อ 30 ปีก่อนนะครับ ตอนนั้นเพิ่งเริ่มทำงาน ต้องไปฝึกและช่วยคัมปะนีแมนบนแท่น 2 อาทิตย์ สลับกับเข้าทำงานที่กรุงเทพ 2 อาทิตย์ ถ้าเจอคัมปะนีแมนที่เป็นวิศวกรก็สบายใจคุยกันรู้เรื่อง แต่ถ้าเป็นคัมปะนีแมนที่เติบโตมาจากสายช่าง ก็มีเรื่องแสบๆ เล็กน้อยที่ยังจำได้ถึงวันนี้ คือพวกฝรั่งที่เป็นช่างเขาชอบเข่นวิศวกรเด็กๆอยู่แล้วครับ
ครั้งแรกที่ผมเดินทางไปแท่นเจาะที่อ่าวไทย ต้องนั่งเฮลิคอปเตอร์ (ฮ.) ออกไปจากสนามบินกองทัพเรือที่สงขลา กำลังจะขึ้นเครื่องก็เจอคัมปะนีแมนที่เป็นช่าง ตัวใหญ่มากๆ สไตล์จิ๊กโก๋เต็มตัว ชื่อ เคน เซวินสกี้ (Ken Sevinski) เขาคงรู้ว่าเราเป็นวิศวกรป้ายแดง เลยเริ่ม 'รับน้อง' ผมทันทีด้วยน้ำเสียงจริงจัง ”ที่นั่งของยูน่ะ อยู่โน่น ในช่องเก็บสัมภาระ” ผมตกใจไม่ทันตั้งตัว แต่ก็ยิ้มไว้ก่อนตามนิสัยคนไทย (ที่ตัวเล็กกว่า) ขึ้นไปนั่งหลังเครื่องอย่างสงบเสงี่ยม โชคดีว่า ฮ. ไปส่งที่คนละแท่น และผมก็ไม่ต้องไปฝึกกับเขาเลยในช่วง 3-4 เดือนแรก
จนครั้งหนึ่งที่ผมต้องออกไปแท่นเจาะ คัมปะนีแมนที่ผมจะไปช่วยมีธุระต้องกลับไปบ้านที่อเมริกากะทันหัน ผู้จัดการฝ่ายเจาะจึงถามผมว่าไปคุมแท่นเจาะเองเลยได้ไหม ผมก็รับปากทันทีเพราะสมัยนั้นโอกาสที่คนไทยจะได้คุมการเจาะหลุมเองมีไม่บ่อยนัก จึงได้ออกไปเป็น 'คัมปะนีแมน' คุมแท่น เริ่มเจาะหลุม (รู้สึกจะชื่อ K-12) ตั้งแต่หลุมชั้นต้นจนเสร็จถึงหลุมชั้นกลางตามโปรแกรมอย่างเรียบร้อย กำลังจะเข้าสู่หลุมชั้นล่างก็ถึงกำหนดกลับ ผมกำลังสนุกเพราะงานราบรื่นมาก เลยขออยู่ต่อเพื่อช่วยเจาะหลุมนี้ให้เสร็จ ทีนี้การเจาะหลุมชั้นล่างนั้นอันตราย ผู้จัดการฝ่ายเจาะจึงส่งคัมปะนีแมนที่ประสบการณ์สูงมาคุม แต่ให้ผมอยู่ช่วยได้ ปรากฎว่าคนที่ส่งมาคือ เจ้าเคน คนที่กัดผมให้ไปนั่งในช่องเก็บสัมภาระนั่นเองครับ
เคนลงจาก ฮ. มาที่แท่น เจอผม ตอนแรกก็ทำหน้าไม่เชื่อว่าหลุมนี้ผมเจาะเอง ผมบอกว่ายินดีอยู่ช่วยต่อเพราะอยากจบหลุมนี้ เราทำงานด้วยกันได้ดีจนเจาะหลุมเสร็จ โดยผมรู้สึกได้ว่าเขายอมรับในฝีมือและความมุ่งมั่นของเรา ปรากฎว่าเป็นหลุมที่เจาะได้เร็วที่สุดในอ่าวไทยขณะนั้น บริษัทให้โล่รางวัลทั้งเคนและผม เลยทำให้เรากลายมาเป็นเพื่อนซี้กันตั้งแต่นั้นมา
ชีวิตต้องผ่านการทดสอบนะครับ ถ้าวันนั้นผมหงุดหงิด ขี้โมโห เอาแต่ใจ มีอีโก้เยอะเกินไป ไม่อยากร่วมงานกับเขา ความสำเร็จและการเรียนรู้ก็ไม่เกิด บางครั้งคนพวกนี้เขาก็ต้องการทดสอบจิตใจเราว่าเข้มแข็งแค่ไหน ซึ่งเมื่อเราได้พิสูจน์ให้เห็นว่ามีความมุ่งมั่นและเป็นมืออาชีพ เขาก็เปิดใจ ยอมรับ และกลายมาเป็นเพื่อนกันได้
หลายปีหลังจากนั้น ผมมาเป็นผู้บริหารที่ ปตท.สผ. ได้ไปเยี่ยมโครงการที่เราร่วมลงทุนในประเทศเมียนมาร์ เจอเคนเป็นคัมปะนีแมนเจาะหลุมให้เราที่นั่น ยังคุยกันสนุกสนานถึงเรื่องที่เขาไล่ผมไปนั่งที่ช่องเก็บสัมภาระของ ฮ. ซึ่งเขาก็ทำเป็นจำไม่ได้ครับ"
#มิตรสหายท่านหนึ่ง