กู >>538 นะ กลายเป็นประเด็น ตามฝัน vs ความจริงจนได้ เอาเถอะกูผิดเองแหล่ะที่ไม่อธิบายให้ละเอียดตั้งแต่แรก คือเรื่องมันยาวไม่รู้จะเริ่มต้นยังไงดี
กิจการบ้านกูขนาดไม่ใหญ่มาก เงินหมุนเดือนนึง 7-8แสนได้ กำไรก็......ไม่รู้ว่ะ
แม่กูเป็นคนไทยเชื้อสายจีน single mom ลูกสาว2 ลูกชาย1 กูเป็นลูกชายคนเล็ก
ตัวกิจการต้องมีคนที่มีวุฒิเฉพาะทางซึ่งตอนนี้คนที่มีคือแม่ และพี่สาวคนรองไปเรียนอยู่ อีก4-5 ปีจะจบ
ดังนั้นตอนนี้คนที่ดูแลกิจการคือแม่ พี่คนโต และกูที่กลับมาช่วยได้ประมาณปีนึง
ความคิดของแม่กับพี่คนโตคือ ที่สุดแล้วอยากให้อยู่ด้วยกันพร้อมหน้า 4 คน ...มั้ง มีติดนิดนึงว่าแม่แอบหวังให้พี่คนโตแต่งงานออกเรือนมากกว่า(ตัวเจ๊แกเองก็ดูจะต้องการงั้นด้วย แต่ติดว่าไม่มีคนดูแลกิจการ แกเลยอยู่ต่อไปเรื่อยๆ) เพราะพี่บริหารไม่เป็น ให้ทำเองนี่เจ๊งเห็นๆ เลยจะเป็นอารมณ์ว่าให้กูกับพี่คนรองช่วยกัน
ตรงนี้แหล่ะที่กูว่าเป็นปัญหา เพราะถึงจะไม่รู้ตัวเงินชัดๆ แต่ด้วยกำไรเท่านี้ไม่พอสำหรับ 2 ครอบครัวแน่ๆ ยกเว้นกูกับพี่จะอยู่เป็นโสดอะนะ คือกูคิดแบบนี้มาตั้งแต่ตอนยังเรียนอยู่แล้ว กูเลยหางานทำตั้งแต่แรก พอเป็นแบบนี้คือจะช้าจะเร็ว ที่สุดแล้วกูต้องแยกออกไปทำอะไรเองอยู่ดี
แต่สายงานที่กูทำตอนเป็นมนุษย์เงินเดือนเนี่ยมันอัพเดทตลอดเวลา ถ้ากูออกจากวงการไป 2 ปี กลับมาอีกทีกูจะไม่รู้เหี้ยอะไรแล้ว เริ่มใหม่หมดเหมือนเด็กเพิ่งจบ คือทางเลือกกูไม่ค่อยมากเท่าไร ตอนกลับมาแรกๆกูก็หาลู่ทางเรื่อยๆว่าหลังจากนี้จะไปทำอะไรได้บ้าง
ถึงตรงนี้เหมือนปัญหาของกูคือตามฝัน vs ความจริงใช่ปะ
แต่กูทำใจไว้แล้ว อาจเหมือนโกหกแต่กูรู้และรับได้ตั้งแต่ตัดสินใจลาออกกลับมาแล้ว ตอนนั้นกูเดาอนาคตกูไม่ออกเลย ไม่รู้เลยว่าหลังจากนี้จะเป็นยังไงต่อ จะหาอะไรทำได้มั้ยยังไง โบ๋หมด แต่สถานการณ์มันเป็นแบบนี้ยังไงก็ต้องกลับ ความฝงความฝันไม่ต้องสนแล้ว อีก 4-5 ปีค่อยว่ากัน
อ่อ กิจการนี่เปิดตี5 ปิด 2 ทุ่ม หนักกว่ามนุษย์เดือนเยอะ เลิกหวังเรื่องตามฝันในเวลาว่างได้เลย
เหตุผลจริงๆที่กูอยากออกไปจากตรงนี้ คือ
กูไม่มีสิทธิ์ออกความเห็น
ความเห็นทั้งหมดของกูไม่มีความหมาย ไม่มีใครรับฟัง
กรุณาจินตนาการถึงอาซิ่ม single mom CEO ultimate ruler
ตอนกลับมาอยู่แรกๆ แม่กูกำลังวุ่นกับเรื่องที่เกิดขึ้นเลยปล่อยให้กูกับพี่ดูแล กูเห็นอะไรที่มันไม่เวิร์คไม่เข้าท่ากูก็ไปปรับไปแก้ไข วางแผนไว้โคตรเยอะ ไอ้นั่นจะทำงั้น ไอ้นี่จะทำงี้ มีอะไรที่ต้องทำเยอะมาก ส่วนพี่กูก็.....ขี้เกียจ โอเคกูเข้าใจว่าดูแลคนเดียวมาหลายปี เหนื่อย อยากพัก กูก็อธิบายว่าทำไมต้องทำไอ้พวกนี้ เค้าก็ช่วยบ้างไม่ช่วยบ้าง
แล้วพอเรื่องมันเริ่มคลี่คลาย แม่กูก็มาดูแลเต็มตัว แลัวไอ้ที่กูพยายามเปลี่ยนมาทั้งหมด ก็กลับไปเป็นเหมือนเดิมในเวลา 1 เดือน....
ที่กูทำทุกวัน 3 ทุ่มถึง 5 ทุ่มตลอด 4 เดือนเหมือนไม่เคยเกิดขึ้น......
กูพยายามอธิบายแล้ว แต่แม่บอกว่าเค้าทำมาก่อน แบบที่เค้าทำดีที่สุดอยู่แล้ว กูไม่ต้องออกความเห็น ทำตามที่บอกแล้วจะเห็นเอง
ที่กูเห็นคือ ข้อผิดพลาดเดิมๆเริ่มกลับมาอีก ปัญหาอะไรที่ช่วงเดือน-2 เดือนหลังเริ่มหายไปกลับมา พอกูบอกว่า นี่ไงเห็นมั้ยว่าพอไม่ทำแล้วมันจะเป็นแบบนี้ ก็โกรธกู
หลังๆบานปลาย ถึงขั้นว่าความเห็นทุกอย่างผิดหมด เค้าจะพยายามทำตรงข้ามกับความเห็นกูทุกอย่าง
ถึงขั้นว่าไม่ฟังกูแต่ฟังลูกจ้าง พูดอย่างเดียวกัน เหตุผลเดียวกัน แต่ลูกจ้างพูดแล้วเชื่อ จนกูต้องฝากลูกจ้างไปพูด
เฮิร์ทว่ะ เหี้ยจะร้องไห้ ไม่น่าพูดถึงเลย
กูเลยเห็นว่าแบบนี้ไม่ไหวแล้ว อยู่ด้วยกันแต่คุยกันดีๆยังไม่ได้แบบนี้มันไม่ใช่ เสียสุขภาพจิต กูไม่เท่าไร แต่แม่ก็เสียด้วย กูเลยปล่อยๆเงียบๆไม่ค้านไม่อะไร ให้เค้าทำอย่างที่อยากทำ กูกลายเป็นเหมือนลูกจ้างกินนอนมากกว่าลูกเจ้าของที่จะสืบทอดกิจการ ได้ผลนะ สุขภาพจิตแม่ดีขึ้น แต่กูเหมือนเดิม