กูเป็นคนนึงที่พอทำงานทำการมีครอบครัวแล้วห่างเหินเพื่อนว่ะ
กูรู้สึกว่าชีวิตกูแม่งก้าวไปข้างหน้าทุกวันๆ มีเรื่องให้คิดให้รับผิดชอบเยอะแยะ แต่พอมองไปที่กลุ่มเพื่อนสนิทกูแม่งยังชิลกับชีวิต วันๆชวนกันแดกเหล้าเที่ยวเล้านจ์ กูไม่ได้รังเกียจอะไรพวกมันหรอกนะ แต่กูไม่อยากไปเสียเวลากับเรื่องอะไรแบบนั้นแล้วไง กูเอาเวลาเที่ยวไปนั่งเล่นกับลูก เอาเงินค่าเที่ยวไปซื้อของที่กูอยากได้ซื้อของให้ลูกให้เมียกูดีกว่า
ผลลัพธ์ที่ได้คือเพื่อนๆหาว่ากูตีตัวออกห่าง เดี๋ยวนี้เจอหน้ากันกูก็ไม่รู้จะคุยอะไรกับพวกมันเพราะชีวิตกูตอนนี้มีแต่งานกับครอบครัว เอาไปพูดมันก็ไม่สนใจฟังกัน พวกแม่งก็ยังคุยกันแต่เรื่องเที่ยว อย่างดีหน่อยก็คุยกันเรื่องความหลังสมัยวัยรุ่น(ซึ่งขุดมาคุยกันเป็นพันรอบแล้ว)
มีใครเป็นเหมือนกูมะ