กูก็ไม่สนิทกับพ่อแม่นะ ไม่รู้จะคุยอะไร พ่อกูตอนเด็กๆก็ไม่ค่อยจะสนใจกู ไม่เคยคุยอะไรกัน แม่กูก็เขัมงวดกับกูอย่างเดียว เวลากูมีปัญหาอะไรกูจะติดต่อพ่อไม่ได้เลย พ่อกูมีมือถือนะ แต่เอาไว้โทรหาใครไม่รู้ ปิดเป็นความลับกับที่บ้านด้วยและชอบแอบโทรศัพท์หาใครไม่รู้บ่อยๆ เวลาพ่อกูอยู่กับแม่กูก็จะชอบหงุดหงิดใส่กัน ตอนกูยังเด็กมีเรื่องทะเลาะกันได้ทุกวัน พอโตขึ้นมาก็ชอบพูดจาเชิงทวงบุญคุณแล้ว คือกูรู้สึกเหมือนเกิดมาตามหน้าที่ไม่ได้เกิดมาเพราะความรักอ่ะนะ เวลากูมีปัญหาอะไรกูไม่เคยเล่าให้พ่อแม่ฟังเลย เพราะเล่าแล้วเขาไม่เคยช่วยกูแก้ปัญหามีแต่ด่าซ้ำเดิม แล้วก็นู่นนี่อีกหลายเรื่อง กูก็เลยรู้สึกห่างกับที่บ้านเรื่อยๆ แต่ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรมากมายหรอก แค่อยู่คนเดียวจะสบายใจกว่าแค่นั้นเอง