เมื่อกี้เลื่อน feedไปเจอเพื่อนคนนึงเม้นแซวเพื่อนอีกคนนึงอยู่ ซึ่งเป็นคำแซวแบบซ้ำๆเดิมๆที่คงจะโดนแบบนี้มานาน
เลยทำให้คิดถึงเรื่องวันนี้
วันนี้ที่ทำงานส่งไปอบรมเรื่องการสื่อสารอย่างมีประสิทธิภาพ
ช่วงนึงของการอบรมอาจารย์พูดเรื่องการล้อเลียนคนอื่นด้วยความสนุกปากและมองว่าแค่นี้ทำไมต้องโกรธ
(อ้างอิงเคสชายพิการโดยรุมทำร้ายจนตาย และรุ่นน้องอาจารย์ที่โดนวิพากษ์วิจารณ์จมูกที่ศัลยกรรมมา จนตัดสินใจฆ่าตัวตาย)
ประโยคนึงที่อาจารย์พูดแล้วเราอินมากคือ เราไม่มีทางรู้เลยว่าคำล้อเลียนที่คนๆนี้โดนมันเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วในชีวิตเค้า คุณอาจจะล้อเค้าครั้งแรก แต่ก่อนหน้านี้เขาอาจจะโดนมาแล้ว 99 ครั้ง ซึ่งฟางเส้นสุดท้ายมันอาจจะจบที่ครั้งที่ 100 ที่คุณพูดพอดี
กลับมาที่เรื่องเพื่อนเรา เราเชื่อว่าเรื่องแบบนี้ไม่มีใครชินหรอก เค้าแค่กำลังรักษามารยาทและสัมพันธภาพที่ดีระหว่างเพื่อน และคงไม่อยากถูกมองว่า "แค่นี้ก็ต้องโกรธด้วยหรอ"
ทำไมคนที่แซวถึงไม่เคยคิดแบบเดียวกับเพื่อนเราบ้างนะ