ใครจะเถียงว่าแพะ ก็หาวิธีอธิบายเรื่อง DNAอสุจิในอวัยวะเพศ แบบวิทยาศาสตร์นะ ไม่เอามโน
.....กรณีนักท่องเที่ยวชาวอังกฤษ 2 คนคือ นายเดวิด วิลเลียม มิลเลอร์ อายุ 24 ปี และ นางสาวฮันนาห์ วิคตอเรีย วิทเอธอริดจ์ อายุ 24 ปี ถูกฆ่าถึงแก่ความตาย เมื่อวันที่ 15 กันยายน 2557 นั้น
.....ต่อมาพนักงานอัยการได้เป็นโจทก์ฟ้องนายซอ ลิน หรือโซเรน ไม่มีนามสกุล เป็นจำเลยที่ 1 และนายเวพิวหรือวิน ไม่มีนามสกุล เป็นจำเลยที่ 2 ตามคดีอาญาหมายเลขดำที่ 2040/2557 ว่าจำเลยทั้งสองได้ร่วมกันฆ่านายเดวิด วิลเลี่ยมมิสเลอร์ ผู้ตายที่ 1 และร่วมกันข่มขืนกระทำชำเรานางสาวฮันน่าห์ วิคตอเรีย วิทเทอร์ริคจ์ หรือฮันน่าห์ วิคตอเรีย วิทเอธอริดจ์ ผู้ตายที่ 2 อันมีลักษณะเป็นการโทรมหญิง แล้วร่วมกันฆ่าผู้ตายที่ 2 เพื่อปกปิดความผิดอื่นของตน และจำเลยที่ 2 ลักโทรศัพท์เคลื่อนที่และแว่นตากันแดดของผู้ตายที่ 1ไปโดยทุจริต เหตุเกิดที่ ตำบลเกาะเต่า อำเภอเกาะพะงัน จังหวัดสุราษฎร์ธานี ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 83,91,276,288,289,334,33 พระราชบัญญัติคนเข้าเมือง พ.ศ.2522 มาตรา 4,5,7,11,12,18,58,62,81 ฯลฯ
.....จำเลยทั้งสองให้การปฏิเสธ
.....วันนี้ที่ 24 ธันวาคม 2558 ศาลจังหวัดเกาะสมุย ได้อ่านคำพิพากษาคดีนี้แล้ว ศาลได้วินิจฉัยโดยสรุปว่า ผลการตรวจดีเอ็นเอของจำเลยทั้งสองพบว่าดีเอ็นเอที่ตรวจพบจากคราบอสุจิบริเวณช่องคลอดผู้ตายที่ 2 ตรงกับดีเอ็นเอของจำเลยที่ 2 ส่วนดีเอ็นเอที่ตรวจพบจากครอบอสุจิบริเวณช่องทวารหนักผู้ตายที่ 2 ตรงกับดีเอ็นเอของจำเลยทั้งสอง ซึ่งรายงานผลการทดสอบเปรียบเทียบอีเอ็นเอของคนร้ายกับดีเอ็นเอของจำเลยทั้งสอง ตามเอกสาร จ.17 มีค่าตำแหน่งดีเอ็นเอตรงกันทั้ง 16 ตำแหน่ง จึงสามารถพิสูจน์เอกลักษณ์ของบุคคลได้อย่างแน่ชัดตามมาตรฐานสากล
.....พยานโจทก์ผู้ทำการตรวจเก็บและนำเนื้อเยื่อของจำเลยทั้งสองส่งตรวจพิสูจน์เบิกความยืนยันว่า ได้จัดส่งไปตรวจพิสูจน์ทันทีทันใด ดังนั้นย่อมไม่มีโอกาสที่เจ้าหน้าที่ตำรวจและแพทย์ผู้ตรวจผ่าศพและนักวิทยาศาสตร์ผู้ตรวจพิสูจน์ดีเอ็นเอของคนร้ายจะสามารถนำอสุจิหรือสารประกอบน้ำอสุจิซึ่งอยู่ในร่างกายส่วนลึกของจำเลยทั้งสองไปใส่ไว้ในช่องคลอและช่องทวารหนักของผู้ตายที่ 2 ได้ ทั้งยังมีพยานบุคคลยืนวันว่าจำเลยที่ 2 เป็นผู้นำโทรศัพท์เคลื่อนที่ของกลางของผู้ตายที่ 1 มามอบให้ในช่วงเวลาหลังเกิดเหตุไม่นาน อันเป็นหลักฐานยืนยันได้ส่วนหนึ่งว่าจำเลยที่ 2 ต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับเหตุคดีนี้ พยานหลักฐานโจทก์ที่นำสืบทั้งในส่วนผลการตรวจดีเอ็นเอของจำเลยทั้งสอง ที่ตรงกับดีเอ็นเอของคนร้าย วัตถุพยานของกลางในที่เกิดเหตุ รวมทั้งพยานแวดล้อมกรณีก่อนและหลังเกิดเหตุ ล้วนมีน้ำหนักพิสูจน์เชื่อมโยงให้เห็นและรับฟังได้โดยปราศจากข้อสงสัยเชื่อได้ว่า จำเลยทั้งสองได้กระความผิดตามโจทก์จริง
.....พิพากษาว่าจำเลยทั้งสองมีความผิดตามโจทก์ฟ้อง ให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มตรา 289 ซึ่งเป็นบทหนักที่สุด ให้ประหารชีวิตจำเลยทั้งสอง
.....ขอเพิ่มเติมว่า คดีนี้ศาลฟังว่า จำเลยทั้งสองกระทำผิดโดยอาศัยพยานหลักฐานทางนิติวิทยาศาสตร์ ซึ่งยากที่กลั่นแกล้งกันได้ ดังที่ศาลได้วินิจฉัยไว้ในคำพิพากษา ไม่ได้อาศัยคำรับสารภาพของจำเลยในชั้นสอบสวนที่จำเลยอ้างว่า ต้องรับสารภาพเพราะถูกทำร้าย มารับฟังลงโทษจำเลย