[ผู้ฝึกตน]
ผู้ฝึกตน, ผู้บำเพ็ญ คือผู้ที่ฝึกฝนตัวเองทั้งร่างกายและจิตใจเพื่อเป็นเซียน ผู้ฝึกตนแต่ละคนจะมีมรรคา(วิถี เส้นทาง เต๋า) ที่ตัวเองต้องก้าวเดินไปเมื่อบรรลุมรรคาหรือบรรลุเต้า ก็หมายความว่าฝึกตนจนสำเร็จในเส้นทางของตนเองจนบรรลุเป็นเซียนได้
จิตตั้งเดิม คือจิตใจแรกเริ่มที่เป็นสันดานดั้งเดิมของแต่ละคน บางคนบอกว่าการฝึกตนก็คือการทำความเข้าใจจิตดั้งเดิมของตนเองจนเข้าใจเมื่อเข้าใจตนเองดีแล้วก็สามารถฝึกตนจนพัฒนาตนเองได้
จิตแห่งเต๋า ก็คือสภาวะจิตใจของผู้ฝึกตน ยิ่งจิตแห่งเต๋าหนักแน่นและใสกระจ่างมากเท่าไหร่ ก็จะบรรลุการฝึกตนได้สูงมากเท่านั้น กลับกันถ้า จิตแห่งเต๋าขุ่นมัว มีความคิดทางลบ ไม่มั่นใจในตัวเอง และความคิดแย่ๆ ต่างๆ ก็จะทำให้บรรลุขอบเขตต่างๆของการฝึกตนได้ไม่สูงเหมือนกันสภาวะจิตใจนี้ บางที่ผู้ฝึกตนสายอื่นก็อาจจะเรียกต่างกันเช่น ผู้ฝึกกระบี่จะเรียกจิตกระบี่ ผู้ฝึกยุทธ์จะเรียกจิตวีรบุรุษแล้วแต่คนว่าฝึกตนสายอะไร
จิตมาร คือความคิดจิตใจชั่วร้ายที่แฝงอยู่ในจิตใจของผู้ฝึกตน เป็นสิ่งที่คอยขัดขวางการทะลวงขอบเขตของผู้ฝึกตนระดับสูง ๆ จิตมารอาจจะมีรูปร่างเป็นอะไรก็ได้ที่ถ่วงรั่งผู้ฝึกตนไว้ เช่นอาจเป็นคนรัก อาจเป็นศัตรูอาจเป็นสิ่งที่กลัว หรืออาจจะเป็นตัวเองก็ได้ ปกติจะปรากฏขึ้นมาในตอนอยู่ขอบเขตสูง ๆ ยิ่งฝึกฝนจิตใจมาก ยิ่งเอาชนะจิตมาได้ง่าย ถ้าฝึกฝนจิตใจไม่มากพอก็จะแพ้ให้จิตมารแล้วถูกยึดครองร่างเลยก็ได้