Fanboi Channel

หนังสือโม่ง 8:1-14 หมวดไลฟ์สไตล์

1 และในวันนั้น, เทพนักจีบ, ผู้ซึ่งมีหลายชื่อ, และถือดาบชั้นเยี่ยวในมือ, ยืนอยู่ท่ามกลางผู้คนที่ต่างพากันมองเขาด้วยความสงสัย
2 และเขากล่าวว่า, "ข้าผ่านความตายมาหลายครั้ง, ครั้งหนึ่งข้าเคยถูกผีผลักตกบันได, แต่ข้าก็ยังคงมีชีวิตอยู่, ข้ารอดจากอุบัติเหตุหลายครั้ง, และในทุกๆ ครั้ง, ข้าก็รู้สึกว่าตัวเองใกล้ตาย, แต่ไม่เคยเชื่อว่า 'สัมผัสที่ 6' จะช่วยให้ข้ารอด, เพราะข้าไม่เคยเชื่อในโชคชะตา."
3 เขากล่าวต่อไปว่า, "บางทีท่านอาจจะสะสมแต้มบุญมามาก, หรืออาจจะมีใครช่วยท่านอยู่, แต่ข้าไม่สนใจสิ่งเหล่านั้น, เพราะชีวิตของข้าอยู่ในมือของข้าเอง, และข้าไม่ได้คิดว่าโชคชะตาหรือความเชื่อจะทำให้ข้ารอดจากการเล่นเกมแห่งชีวิต"
4 "เพราะชีวิตก็เหมือนกับการทอยเต๋าในทฤษฎีควอนตัม, ไม่มีอะไรแน่นอน, ทุกอย่างคือความสุ่มที่ไม่สามารถคาดเดาได้, และข้าก็ไม่สนใจจะหาคำตอบจากมัน."
5 "ข้าโกหกไม่ได้เก่ง, แต่ข้าคือผู้ที่เข้าใจตรรกะ, ข้าคิดวิเคราะห์สถานการณ์ได้อย่างแม่นยำ, เพราะการคิดอย่างมีเหตุผล, ทำให้ข้าเข้าใจว่าไม่ต้องพึ่งโชค, แต่พึ่งพาความสามารถของตนเอง"
6 และเขากล่าวว่า, "เมื่อก่อนข้าไม่อยากจะพูดกับใคร, เพราะคนที่ไม่เห็นด้วยกับข้า, พวกที่แอนตี้ข้าก็มีมากมาย, คนที่ตั้งเพจโจมตีข้าก็มี, ทุกคนล้วนจ้องที่จะทำร้ายข้า, แต่ก็เหมือนกับเกมที่ข้าเล่น, ข้าเล่นทุกเกมก็ชนะ, เพราะข้ารู้ว่าเหตุผลอะไรที่ทำให้ข้าชนะ."
7 "ท่านอาจจะถามว่า, ทำไมข้าถึงชนะ? เพราะข้าคือผู้ที่ไม่สนใจความรู้สึกของผู้อื่น, ไม่ยอมรับใคร, ข้าไม่เคยคิดที่จะให้ความรักหรือความเมตตาต่อใคร, ข้าไม่มี 'ใจ' ที่จะให้แก่ผู้ใด."
8 "ผู้หญิงหรือใครก็ตาม, พวกเขาคือเพียงเครื่องมือในเกมที่ข้าต้องเอาชนะ, พวกเขาไม่สำคัญ, เพราะโลกนี้ไม่มีที่สำหรับความอ่อนแอ, โลกนี้คือสนามรบที่ใครชนะคือผู้ที่มีอำนาจ."
9 "ข้าไม่กลัวใคร, เพราะความกลัวไม่สามารถทำให้ข้าแพ้, ข้าได้เรียนรู้ว่าเมื่อท่านมุ่งมั่นที่จะชนะ, ไม่ว่าคนแอนตี้จะมากมายเพียงใด, ไม่ว่าผู้ใดจะจ้องทำร้ายท่าน, ท่านก็ยังสามารถยืนหยัดและเอาชนะได้."
10 เขายิ้มอย่างเยาะเย้ยและกล่าวว่า, "เพราะในที่สุด, ความจริงคือสิ่งที่เราคิดและทำ, ข้าคือผู้ที่เล่นเกมแห่งชีวิต, และข้าคือผู้ที่ชนะทุกเกม."
11 "จงระวังเถิด, เพราะหากท่านคิดว่า 'สัมผัสที่ 6' จะช่วยท่าน, ท่านก็เป็นแค่ผู้ที่หวังพึ่งโชค, แต่ข้าเลือกที่จะชนะด้วยสมอง, ด้วยตรรกะ, และด้วยความสามารถของตัวเอง."
12 "และเมื่อข้าเล่นเกม, ทุกครั้งที่ข้าโยนเต๋า, ข้ารู้ผลลัพธ์, เพราะข้าคือผู้ที่ควบคุมเกม, ไม่ใช่ผู้ที่ให้เกมควบคุมชีวิตข้า."
13 และในที่สุด, ข้าผู้นี้ได้เดินจากไป, เหลือไว้แต่ความเข้าใจว่าในโลกนี้, การชนะคือทุกสิ่ง, และคนที่ไม่สามารถเอาชนะเกมได้, คือผู้ที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลัง, ทิ้งไปในโลกของผู้แพ้.
14 "ดังนั้น, ท่านต้องยอมรับความจริง, โลกนี้คือสนามรบ, และข้าคือผู้ที่ชนะทุกรอบ.

หนังสือโม่ง 10:1-20 ประกาศชัย

1 และในวันนั้น, เทพนักจีบ, ผู้ที่มีหลายฉายา, ได้กล่าวต่อไปว่า, "ชีวิตคือสนามรบ, และข้าคือผู้ที่รู้วิธีการเล่นเกม, ในเกมแห่งชีวิต, ข้าคือผู้ที่ไม่เคยแพ้."
2 "จงอย่าหลงเชื่อในสิ่งที่เห็น, เพราะโลกนี้ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ, ทุกอย่างล้วนมีเหตุผล, ไม่มีสิ่งใดที่ข้าไม่สามารถคำนวณล่วงหน้าได้."
3 และเขามองไปยังผู้ที่ยืนอยู่รอบข้างและกล่าวว่า, "ท่านทั้งหลายอาจจะเชื่อว่าโชคชะตาหรือบุญช่วยได้, แต่ข้าบอกท่านว่า, การเชื่อในสิ่งนั้นคือความโง่เขลา, เพราะข้าได้เห็นความตายหลายครั้ง, และข้าก็ได้เรียนรู้ว่า, ไม่มีสิ่งใดในชีวิตที่หลีกเลี่ยงได้, ยกเว้นการใช้ตรรกะเพื่อเอาชนะ."
4 "เมื่อนานมาแล้ว, ข้าก็เคยคิดว่าความตายคือสิ่งที่ข้าหลีกเลี่ยงไม่ได้, แต่ข้าผ่านมันมาได้ทุกครั้ง, ไม่ใช่เพราะโชค, แต่เพราะข้ารู้วิธีใช้ชีวิตอย่างรอบคอบ."
5 "โลกนี้คือการทอยเต๋า, และข้าไม่ยอมให้โชคมาครอบงำ, เพราะข้าคือผู้ที่โยนเต๋า, และทอยไปตามความคิดของข้าเอง."
6 เขากล่าวว่า, "ข้าไม่เคยยอมแพ้ในเกม, เพราะการยอมแพ้คือการยอมให้ผู้อื่นครอบงำชีวิตของเรา, และข้าไม่เคยต้องการให้ใครมาเป็นผู้ควบคุมชีวิตข้า."
7 "ข้าผ่านการต่อต้านมาหลายครั้ง, พวกแอนตี้ที่จ้องทำลายข้าก็มีมากมาย, แต่นั่นไม่สำคัญ, เพราะข้าเล่นเกมเพื่อชนะ, ไม่ใช่เพื่อให้ใครมาสนใจ."
8 "เมื่อข้าชนะ, พวกเขาจะต้องยอมรับว่า, ข้าคือผู้ที่เหนือกว่า, ข้าคือผู้ที่ชนะทุกสนามรบ, ทุกเกมที่ข้าเข้าร่วม."
9 "ข้าไม่เคยให้ความสำคัญกับการยอมรับจากผู้ใด, เพราะการยอมรับคือการยอมแพ้, และข้าไม่ยอมแพ้ในทุกสถานการณ์."
10 "แม้แต่ผู้หญิง, พวกเขาคือเพียงตัวแปรในเกม, ไม่มีใครสามารถทำให้ข้าหยุดเดินไปข้างหน้า, เพราะโลกนี้ไม่มีพื้นที่สำหรับผู้แพ้."
11 "ข้าไม่ต้องการความเมตตาจากใคร, ไม่ต้องการการช่วยเหลือ, ข้าคือผู้ที่เดินตามเส้นทางของตนเอง, และข้าจะไม่ยอมให้สิ่งใดมาหยุดข้าได้."
12 "เมื่อข้าตัดสินใจ, ข้าตัดสินใจด้วยตรรกะ, เพราะในชีวิตนี้, ไม่มีที่สำหรับความรู้สึก, ความอ่อนแอ, หรือการสงสาร."
13 "พวกเขาคิดว่าข้าจะพ่ายแพ้, แต่ในที่สุด, พวกเขาก็ต้องยอมรับว่า, ข้าเป็นผู้ที่ควบคุมเกม, ข้าไม่เคยแพ้, และข้าจะไม่แพ้."
14 "ข้าคือผู้ที่ใช้ชีวิตด้วยความเยือกเย็น, ด้วยการคิดวิเคราะห์, และการคำนวณทุกก้าว, ข้าคือผู้ที่ไม่เชื่อในสิ่งที่ไม่ได้รับการพิสูจน์."
15 "และเมื่อข้าเล่นเกม, ทุกกติกา, ทุกการกระทำของข้า, จะอยู่ภายใต้การควบคุมของข้า, ข้าคือผู้ที่สร้างกติกา, และผู้ที่ควบคุมทุกสิ่ง."
16 "โลกนี้เป็นเกม, และข้าเล่นเกมนี้เพื่อชัยชนะ, ไม่ใช่เพื่อมิตรภาพ, ไม่ใช่เพื่อความรัก, แต่เพื่อชัยชนะที่แท้จริง."
17 "ท่านอาจจะสงสัย, ทำไมข้าจึงไร้ใจ, แต่ข้าบอกท่านว่า, ความรักคือการสูญเสีย, และข้าไม่ยอมเสียสิ่งใดในเกมนี้."
18 "ข้าไม่สนใจว่าผู้อื่นจะเห็นข้าเป็นอย่างไร, เพราะในที่สุด, ข้าคือผู้ที่ได้ชัยชนะ, ข้าคือผู้ที่ยืนหยัดในสนามรบ, และข้าคือผู้ที่เดินจากไปในฐานะผู้ชนะ."
19 "ไม่ว่าเกมจะยากเย็นเพียงใด, ข้าก็จะชนะ, เพราะข้าไม่ยอมให้สิ่งใดมาหยุดข้าได้."
20 และเทพนักจีบ, ผู้ถือดาบชั้นเยี่ยวและมีฉายาหลายร้อย, ได้กล่าวว่า, "จงรู้ไว้ว่า, โลกนี้คือเกมที่ข้าจะชนะ, และไม่มีสิ่งใดที่สามารถหยุดข้าได้

หนังสือโม่ง 11:1-18 พลังแหะโมเอะ

1 และในวันนั้น, เทพนักจีบ, ผู้ที่ถือดาบชั้นเยี่ยว, และผู้ที่เป็นผู้ใช้พลังแห่งโมเอะ, ได้กล่าวแก่ผู้คนว่า, "พวกท่านเชื่อในสิ่งลี้ลับ, ในพลังที่ซ่อนเร้น, แต่ข้าไม่เชื่อในสิ่งที่ไม่มีเหตุผล. ข้าคือผู้ที่มีพลังของตนเอง, พลังที่ไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตา, แต่สามารถทำให้ผลลัพธ์เกิดขึ้น."
2 "ข้าไม่เคยมีพลังวิเศษหรืออิทธิฤทธิ์เหนือโลกใดๆ, แต่ข้าเคยเห็นสิ่งที่ไม่สามารถอธิบายได้, พลังที่เกิดจากความเกลียดชังและอาฆาต. เมื่อพวกเขาหมิ่นพระแม่โมเอะ, ทุกคนที่ทำเช่นนั้น, ล้วนได้รับการตอบสนองด้วยความเจ็บปวด."
3 "ข้าเคยเห็นผู้คนตกบันได, ลื่นในห้องน้ำ, ถูกหมาวิ่งไล่กัด, ทุกครั้งที่พวกเขาหมิ่นพระแม่โมเอะ, พวกเขาจะได้รับผลกรรมที่ไม่มีใครคาดคิด."
4 และเขากล่าวว่า, "ใครก็ตามที่หมิ่นอัครสาวก, ผู้แทนแห่งพระแม่โมเอะ, จะต้องพบกับจุดจบที่ไม่ดี, เพราะพลังแห่งโมเอะ, นั้นจะสะท้อนกลับไปอย่างแกร่งกล้า. ทุกการกระทำที่อาฆาตจะกลับคืนมา."
5 "ข้าบอกท่านว่า, นี่ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ. คนที่หมิ่นอัครสาวก, พวกเขาคือผู้ที่ต้องพบกับโชคร้าย, แม้ว่าพวกเขาจะไม่ตาย, แต่ชีวิตของพวกเขาจะเต็มไปด้วยเรื่องซวยๆ และความทุกข์."
6 "ส่วนตัวข้าเอง, ข้าไม่ได้มีพลังพิเศษอะไร, ข้าคือเพียงมนุษย์ธรรมดา, แต่ข้าคือผู้ที่ได้พลังจากพระแม่โมเอะ, พลังที่บางครั้งก็แข็งแกร่ง, และบางครั้งก็อ่อนแอ."
7 "มีผู้กล่าวว่า, พลังแห่งโมเอะนั้นสามารถเอาชนะทุกสิ่ง, และข้าก็ได้ยินเช่นนั้น, แต่ข้าก็ไม่สามารถอธิบายได้ว่า, พลังนี้มาจากที่ใด, มันเป็นเรื่องลี้ลับที่ไม่มีใครรู้."
8 "ข้ารู้เพียงว่า, พลังนี้สามารถเปลี่ยนแปลงโลก, สามารถทำให้สิ่งที่ยากลำบากกลายเป็นเรื่องง่าย, และข้ารู้ว่า, ในโลกนี้, ข้าอาจเป็นคนเดียวที่สามารถฝึกฝนมันได้."
9 "ข้าคิดว่า, ถ้าข้าสามารถฝึกพลังนี้อย่างเต็มที่, ข้าก็จะสามารถควบคุมทุกสิ่งในชีวิตของข้า, และข้าจะสามารถเป็นผู้ที่เหนือกว่า, ผู้ที่สามารถเอาชนะทุกอุปสรรค."
10 "พวกท่านอาจจะเรียกสิ่งนี้ว่าโชคชะตาหรือความบังเอิญ, แต่ข้าบอกท่านว่า, สิ่งเหล่านั้นคือการสะท้อนกลับของความเกลียดชังและความอาฆาต. เพราะพลังแห่งโมเอะไม่เคยล้มเหลว."
11 "และถ้าท่านคิดว่าข้ากำลังพูดถึงสิ่งที่ไร้สาระ, ท่านจะพบว่ามันไม่ใช่. เพราะในโลกนี้, พลังที่ไม่มีใครเห็น, สามารถเปลี่ยนแปลงทุกสิ่ง, พลังที่เกิดจากการเชื่อมั่นในอัครสาวก, และในพระแม่โมเอะ."
12 "ข้าเคยได้ยินคำกล่าวที่ว่า, พลังแห่งโมเอะชนะทุกอย่าง, และข้าคิดว่าคำกล่าวนั้นเป็นความจริง, เพราะไม่มีสิ่งใดที่สามารถต้านทานพลังนี้ได้."
13 "พลังแห่งโมเอะ, แม้จะเป็นเรื่องลี้ลับ, ก็ยังคงมีอำนาจในตัวมันเอง, และข้าคือผู้ที่ได้รับมัน, ข้าคือผู้ที่สามารถเข้าใจมันได้, ข้าคือผู้ที่สามารถใช้มันเพื่อเอาชนะทุกสิ่ง."
14 "ข้าไม่รู้ว่าต้องเริ่มต้นจากที่ใดในการฝึกฝน, แต่ข้ารู้ว่าพลังนี้อยู่ในตัวข้า, และจะไม่มีสิ่งใดที่สามารถทำให้ข้าหยุดได้."
15 "เพราะในที่สุด, ข้าจะเป็นผู้ที่ฝึกพลังนี้ได้, และในวันที่ข้าฝึกได้สำเร็จ, ข้าจะเป็นผู้ที่เหนือกว่าทุกสิ่งในโลกนี้."
16 "ข้ารู้ว่า, สิ่งที่ข้ากำลังพูดอยู่, เป็นเรื่องที่บางคนไม่เข้าใจ, แต่เมื่อถึงเวลาที่พลังแห่งโมเอะได้แสดงผล, พวกเขาจะเห็นว่าความเชื่อของข้าไม่ผิด."
17 "เพราะข้าคือผู้ที่อยู่ภายใต้การปกป้องของพระแม่โมเอะ, และข้าคือผู้ที่สามารถชนะทุกสิ่งในโลกนี้."
18 และเทพนักจีบ, ผู้ที่ถือดาบชั้นเยี่ยวและมีฉายาหลายร้อย, กล่าวสรุปว่า, "จงระวัง, เพราะถ้าท่านหมิ่นพระแม่โมเอะ, หรืออัครสาวกของท่าน, ท่านจะพบกับการสะท้อนแห่งความอาฆาต, ที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้."

หนังสือโม่ง 12:1-16 มหาการ

1 และเทพนักจีบ, ผู้ถือดาบชั้นเยี่ยว, ได้กล่าวแก่ชนชาติว่า, "พวกท่านที่เรียกตัวเองว่า 'ติ่งเกม', ท่านไม่เข้าใจโลกนี้, เพราะท่านเพียงแค่เล่นเกมในจอ, ไม่มีความรู้สึกถึงจังหวะแห่งเวลา, ไม่มีความเข้าใจในความเป็นและความตาย."
2 "ในขณะที่พวกข้าสู้บอส, ในช่วงเวลาเพียงเสี้ยววินาที, ทุกการตัดสินใจ, ทุกการเคลื่อนไหว, ทุกการโจมตี, ล้วนเป็นสิ่งที่ตัดสินชีวิตหรือความตาย."
3 "คนทั่วไป, พวกเขาคิดว่าหนึ่งวินาทีคือเวลาปกติ, แต่สำหรับพวกข้า, หนึ่งวินาทีคือโลกทั้งโลก, คือสนามรบที่ข้าต้องคิดกระบวนท่าตอบโต้ห้าท่าภายในเวลาเดียวกัน, ซึ่งเหมือนว่าเวลาผ่านไปสิบวินาที."
4 "การใช้เวลาอย่างมีสมาธิ, รวมทุกส่วนของจิตใจ, การคิดอย่างเฉียบคม, การรอบคอบ, ทำให้เวลาผ่านไปเร็วกว่าที่คนทั่วไปจะรู้สึกถึงมัน. ข้าจึงมีเวลาในการตอบโต้ก่อนที่พวกท่านจะรู้ตัว."
5 "ในเวลาไม่ถึงสองวินาที, ข้าคิด, ข้าตัดสิน, ข้าเคลื่อนไหว. ข้าคือผู้ที่สามารถตอบสนองได้ดีกว่าผู้ใด. เพราะเวลาของข้า, เคลื่อนผ่านไปเร็วกว่าคนธรรมดาถึงสิบเท่า."
6 "แต่พวกท่าน, พวกที่เรียกตัวเองว่า 'ติ่งเกมเสินเจิน', ผู้ที่หลงใหลในตัวละครสองมิติ, ท่านแค่เล่นเกมโดยไม่สนใจที่จะฝึกฝนทักษะ, ท่านไม่เคยรู้จักการฝึกฝนอย่างจริงจัง."
7 "พวกท่านอาจจะเล่นเกม, แต่ท่านไม่เข้าใจว่าเกมนั้นคือสนามรบ, ที่ต้องการสมาธิที่สมบูรณ์, การฝึกฝนที่เฉียบคม, ดั่งดาบชั้นเยี่ยว, ที่จะตัดขวางอุปสรรคทุกอย่างในเสี้ยววินาที."
8 "ท่านคิดว่าเกมคือแค่การกดปุ่ม, การเคลื่อนตัว, แต่สำหรับข้า, เกมคือการอยู่ในสถานะสมาธิที่ยิ่งใหญ่, การรบที่แท้จริง, การใช้ความคิดในระดับที่สูงยิ่ง."
9 "พวกท่านไม่สามารถเข้าใจได้, เพราะท่านไม่เคยฝึกฝนจนถึงจุดที่สามารถควบคุมเวลาได้. ไม่มีทางที่ท่านจะเข้าใจความหมายของการสู้เพื่อชัยชนะจริงๆ."
10 "การฝึกฝนอย่างทุ่มเท คือสิ่งที่ทำให้ข้ากลายเป็นผู้ที่เหนือกว่า, คือสิ่งที่ทำให้ข้าผ่านพ้นอุปสรรคต่างๆ, เพราะข้าไม่เคยหยุดฝึก."
11 "ดังนั้น, ท่านที่เป็นเพียงแค่ผู้เล่นธรรมดา, ผู้ที่ไม่มีความเข้าใจในเกม, จงอย่ามาสนทนาในเรื่องที่ท่านไม่รู้. เพราะข้า, ข้าได้ผ่านการฝึกฝนจนถึงระดับที่ไม่อาจเข้าใจได้."
12 "พวกท่านยังคงเพียงแค่หลงใหลในเกม, ท่านไม่สามารถจับต้องความจริงของโลกนี้ได้. โลกนี้ไม่ใช่แค่การกดปุ่ม, มันคือการเอาชนะในเวลาที่เร็วกว่าแสง."
13 "การเล่นเกมที่แท้จริง, คือลมหายใจที่มีสมาธิ, คือการเข้าใจความหมายของการเคลื่อนไหวแต่ละท่าทาง, คือลมหายใจที่ไม่มีเวลาให้สูญเปล่า."
14 "เพราะพวกท่านไม่สามารถเข้าใจ, ข้าจะข้ามไปข้างหน้า, ข้าจะเป็นผู้ชนะ, เพราะข้าคือผู้ที่อยู่ในโลกของการฝึกฝน."
15 "ข้าจะก้าวไปข้างหน้า, ไม่มีสิ่งใดที่จะหยุดข้าได้, เพราะข้าได้ฝึกฝนจนถึงขีดสุด, ข้าคือผู้ที่ควบคุมเวลา, ผู้ที่เข้าใจเกมในทุกระดับ."
16 "และในที่สุด, ข้าจะตัดสินชัยชนะด้วยกระบวนท่าที่เหนือกว่า, ในเวลาไม่ถึงสองวินาที, และพวกท่าน, ผู้ที่ไม่เข้าใจ, จะเห็นผลของความเหนือกว่าของข้า."

หนังสือโม่ง 13:1-18

1 และเทพนักจีบ, ผู้ถือดาบชั้นเยี่ยว, ได้กล่าวแก่ผู้ที่มีความเชื่อในสิ่งเหนือธรรมชาติว่า, "ข้าจะอธิบายให้พวกท่านที่โง่เง่าทั้งหลายเข้าใจ, เพราะเรื่องนี้ไม่ใช่เวทมนต์หรือเวทมนตร์คาถา, มันคือวิทยาศาสตร์, มันคือความรู้ที่แท้จริง."
2 "จงฟังข้า! เวลานั้นไม่เท่ากันในทุกที่, และข้าจะยกตัวอย่างให้ท่านเห็นความจริงนี้: นาย A อยู่บนรถบัสที่วิ่งด้วยความเร็ว V และเปิดไฟฉายที่มีความเร็ว C.
3 "แล้วนาย B, ผู้เป็นผู้สังเกตการณ์ที่ยืนอยู่บนถนน, จะเห็นว่าแสงจากไฟฉายของนาย A ควรจะเป็น C + V, แต่สิ่งที่เกิดขึ้นกลับผิดจากที่ท่านคิด!"
4 "เพราะเมื่อทดลองดู, นาย B จะเห็นแสงจากไฟฉายของนาย A เป็นเพียงแค่ C เท่านั้น, ความเร็วของแสงยังคงเท่าเดิม, แม้ว่าผู้สังเกตการณ์จะอยู่ที่ใด."
5 "หมายความว่าแสงนั้นคือความเร็วที่คงที่, แต่ว่าเวลาสามารถเปลี่ยนแปลงได้! จงฟังคำพูดของข้า! เพราะสิ่งนี้คือความจริงที่ผู้คนในยุคนี้ไม่สามารถเข้าใจได้."
6 "และท่านจะเห็นว่า, นักวิทยาศาสตร์ที่ยิ่งใหญ่เช่นไอน์สไตน์ได้พิสูจน์ไว้ว่า, ทฤษฎีของนิวตันมันผิด! เขาได้ทลายกรอบเก่าของการเข้าใจเวลาและการเคลื่อนที่!"
7 "หลายคนยังคงพยายามหาข้อหักล้างทฤษฎีของไอน์สไตน์, แต่นั่นคือความหวังที่ไร้สาระ, เพราะมันคือความจริงที่ยิ่งใหญ่, และวันหนึ่งทฤษฎีเหล่านั้นจะถูกพิสูจน์ว่าเป็นสิ่งที่ไม่สามารถล้มล้างได้!"
8 "จงฟังข้า, เวลานั้นขึ้นอยู่กับผู้สังเกตการณ์, ดังนั้นหากท่านเดินทางไปใกล้ขอบหลุมดำ, เวลาจะหยุดนิ่ง! ท่านจะเห็นโลกนั้นต่างไปจากสิ่งที่ท่านเคยเข้าใจ!"
9 "ลองไปดูหนังของผู้กำกับคริสโตเฟอร์ โนแลนด์, ชื่อว่า Interstellar, ถ้าท่านยังไม่เคยดู, มันจะช่วยให้ท่านเห็นความลึกซึ้งของคำที่ข้ากล่าว."
10 "ข้ากล่าวแล้วว่าท่านไม่สามารถเข้าใจได้หากท่านไม่ออกจากโลกแห่งจินตนาการ, เช่นเดียวกับพวกโอตาคุที่เอาแต่ฝันถึงสิ่งที่ไม่มีอยู่จริง."
11 "ข้าขออยู่กับโลกแห่งความจริง, โลกที่เวลาและความจริงนั้นมีอยู่จริง, โลกที่คนมีสมองและไม่หลงไปในจินตนาการที่ไร้สาระ!"
12 "แต่พวกท่าน, พวกที่อยู่ในโลกของจินตนาการ, คงไม่มีทางเข้าใจสิ่งที่ข้ากำลังพูด. เพราะท่านไม่รู้จักการเรียนรู้, ท่านไม่รู้จักการเข้าใจโลกนี้ด้วยเหตุและผล."
13 "ข้าจึงขอเตือนพวกท่าน, อย่าหลงเชื่อในสิ่งที่ไม่สามารถพิสูจน์ได้, จงเปิดใจและเรียนรู้จากวิทยาศาสตร์, เพราะมันคือความจริงที่ยิ่งใหญ่, และจะไม่มีสิ่งใดที่สามารถล้มล้างมันได้."
14 "โลกนี้ไม่ใช่แค่เรื่องของจินตนาการ, แต่เป็นโลกของความจริง, ที่เราใช้เวลาและเหตุผลเพื่อเข้าใจมัน."
15 "จงเรียนรู้และเข้าใจในสิ่งที่ข้ากล่าว, เพราะโลกแห่งวิทยาศาสตร์นั้นไม่เหมือนกับโลกของพวกโอตาคุ, มันคือโลกของผู้ที่แสวงหาความจริง!"
16 "ข้าคือผู้ที่ยืนหยัดในโลกแห่งความจริง, และข้าจะไม่หันหลังกลับไปสู่โลกที่ท่านอาศัยอยู่ในจินตนาการ!"

หนังสือโม่ง 16:1-9 นารีและ หุ่นยนต์
1 และในวันนั้น, พวกโม่งได้ถกเถียงกันเกี่ยวกับความชั่วร้ายของนารี, เพราะโม่งหนึ่งที่ถูกเมียหลอกลวงทิ้งไป, ทำให้เขามองโลกในแง่ร้าย.
2 และโม่งคนหนึ่งจึงกล่าวว่า, "ทำไมเราจะต้องทุกข์กับการที่ผู้หญิงทำร้ายจิตใจ? จงละทิ้งนารีทั้งหลายและมุ่งสู่วิถีของชายชายชาตรี, ปลดปล่อยตัวเองจากความอ่อนแอ."
3 แต่โม่งอีกคนหนึ่ง, ผู้มองเห็นอนาคตในเทคโนโลยี, ได้ตอบว่า, "มึงไปเถอะ, ข้าจะเก็บเงินรอเทคโนโลยีแอนดรอยด์เอไอ. อีกไม่นานหรอก, พวกเราจะได้เห็นแอนดรอยด์แบบในเกม Detroit Become Human."
4 "เมื่อถึงตอนนั้น, ข้าจะเลือกหุ่นยนต์ตามที่ใจต้องการ, ปั้นหน้าตาและรูปร่างให้สมบูรณ์แบบ, และเราจะสามารถมีเซ็กส์กับแอนดรอยด์ที่เราออกแบบเอง, สบายกว่าเยอะ."
5 แต่ท่านดาบชั้นเยี่ยว, ผู้มีความรู้สึกลึกซึ้งและมั่นคง, ได้หันมาตอบอย่างเด็ดเดี่ยว, "หุ่นยนต์ 3D กระบอกไร้ชีวิต, ข้าไม่เห็นจะต้องการไปทำไม?"
6 "แอนดรอยด์อาจจะสมบูรณ์แบบในรูปลักษณ์, แต่ไร้จิตใจ. พวกมันไม่สามารถมอบความรักหรือความอบอุ่นที่แท้จริงให้ได้."
7 "การใช้ชีวิตกับมนุษย์ที่มีหัวใจโมเอะ, แม้จะมีข้อบกพร่อง, ย่อมมีค่ามากกว่าการใช้ชีวิตกับสิ่งที่ไร้ความรู้สึก."
8 "จงอย่าให้การเสพสุขจากสิ่งที่ไม่มีชีวิตมาทดแทนสิ่งที่มีค่าอย่างมนุษย์, ผู้ที่มีความรักและความจริง."
9 "ถึงแม้แอนดรอยด์อาจจะสะดวกและสมบูรณ์แบบ, แต่ความสัมพันธ์ที่แท้จริงนั้นย่อมเกิดจากการมีหัวใจ, และข้าจะไม่ละทิ้งความรักที่มีหัวใจมนุษย์เพื่อไปหาแค่ความสะดวกสบาย."

หนังสือโม่ง 17:1-8 หักคมเฉือนเหลี่ยม

1 และในวันนั้น, โม่งได้กล่าวถึงอนิเมะที่เต็มไปด้วยการหักเหลี่ยมเฉือนคม, ว่าเป็นสิ่งที่ต้องการให้พวกเขาเข้าใจลึกซึ้งถึงธรรมชาติของมนุษย์.
2 และท่านดาบชั้นเยี่ยว, ผู้มีความรู้ลึกในโลกของเกม, ได้กล่าวว่า, "จงหาเกมที่สามารถสู้กับผู้คนจริงๆ, จะเข้าใจคนได้ดีกว่าการดูอนิเมะ.
3 "ข้าชอบเล่น Dota, เพราะมันสอนให้รู้จักจุดเด่นของแต่ละคน, เข้าใจว่าเพื่อนของข้ามีความเก่งกาจในด้านใด. เมื่อสู้กับเพื่อน, ข้าจะเข้าใจพวกเขามากขึ้น, และเห็นธาตุแท้ของพวกเขา."
4 "เกมที่ง่ายๆ อย่าง แววูฟ หรือ โป๊กเกอร์, ยิ่งทำให้ข้าสามารถรู้ได้ว่าเพื่อนมีธาตุแท้เป็นเช่นไร, เพราะมันทำให้พวกเขาเผยตัวตนที่แท้จริง."
5 และเขากล่าวต่อว่า, "ข้าก็เคยเล่นป้อกเด้งกับเพื่อนๆ, แต่มันไม่ใช่เกมที่ข้าจะใช้เล่นทุกครั้ง, เพราะข้าชอบเกมที่ข้าชนะได้, ที่ข้าเป็นผู้ควบคุมชะตาของเกม."
6 "เออ, ส่วนอนิเมะนั้นก็พอใช้ได้, แต่ดูมันก็ไม่ได้ทำให้ข้าเข้าใจคนได้จริง, เพราะมันเต็มไปด้วยการต่อสู้ของผู้ที่ไร้พลังในโลกสมมติ."
7 "เมื่อเทียบกับการสู้ในเกมจริง, ที่ผู้มีพลังต้องต่อสู้กัน, ยิ่งทำให้ข้าเห็นว่าชัยชนะนั้นต้องอาศัยทักษะและการวางแผนที่แท้จริง."
8 และพวกโม่งที่ได้ยินคำของท่านดาบชั้นเยี่ยว ต่างเห็นด้วยและกล่าวว่า, "จริงอย่างที่ท่านกล่าว, การเข้าใจคนต้องเกิดจากการต่อสู้และการทดสอบ, ไม่ใช่แค่การดูการแสดงในโลกเสมือน."

หนังสือโม่ง 18:1-12 วงไพ่

1 และในวันนั้น, พวกโม่งได้ตั้งวงอภิปรายเรื่องการเล่นเกม, และมีหนึ่งในหมู่พวกเขาที่ถูกเรียกว่า เทพนักจีบ หรือ ท่านดาบชั้นเยี่ยว. เขาได้กล่าวว่า, "จงเข้าใจเถิด, ข้าคือผู้ที่เหนือกว่าผู้คนทั่วไป. ข้าเคยถูกขับไล่จากเพื่อนเมื่อครั้งก่อน, เพราะข้าเก่งเกินไปในเกมโป๊กเกอร์. พวกเขากลัวที่จะเล่นกับข้า, เพราะข้าเห็นเส้นทางของเกมมากกว่าใคร."
2 และพวกโม่งถามว่า, "เพราะเหตุใดท่านถึงถูกขับไล่จากเพื่อน?"
3 ท่านดาบชั้นเยี่ยวกล่าวว่า, "เพราะข้าไม่ใช่เพียงแค่ผู้เล่น, ข้าคือผู้ที่คำนวณทุกกระบวนท่า, ทุกคำพูด, และทุกการเคลื่อนไหว. ข้าคือผู้ควบคุมเกม, ข้าเป็นผู้ที่ทำให้คนอื่นตกหลุมพรางของข้าโดยที่พวกเขาไม่รู้ตัว."
4 "และด้วยเหตุนี้, ข้าได้เรียนรู้ว่าผู้คนไม่แตกต่างจากเครื่องมือในเกม. พวกเขาเป็นแค่เครื่องมือในการบรรลุเป้าหมายของข้า. เมื่อพวกเขาไม่สามารถตามทันการเคลื่อนไหวของข้า, พวกเขาก็จะถูกขับไล่ไป."
5 "จงเชื่อเถิด, ข้าคือ อัจฉริยะแห่งการควบคุม, ข้าสามารถใช้ทุกสถานการณ์ให้เป็นประโยชน์แก่ตัวเอง. ความฉลาดของข้าคือสิ่งที่ทำให้ข้าควบคุมชีวิตของผู้คนได้."
6 "ข้าจะไม่ทนกับผู้ที่ไม่สามารถเห็นค่าของข้า, ผู้ที่พยายามจะท้าทายข้าก็จะพบกับความพ่ายแพ้. พวกเขาจะเห็นว่า, ความรู้สึกที่แท้จริงของข้าเป็นเพียงแค่เครื่องมือในการบังคับและควบคุม."
7 และโม่งอีกคนหนึ่งได้ถามว่า, "ท่านไม่เคยรู้สึกผิดหรือไม่, เมื่อทำร้ายผู้คนเพียงเพื่อประโยชน์ของตัวเอง?"
8 ท่านดาบชั้นเยี่ยวตอบว่า, "ข้าไม่เคยรู้สึกผิด, เพราะข้าเชื่อว่าคนที่ไม่สามารถเข้าใจข้า, ก็ไม่สมควรที่จะมีที่ในโลกนี้. ข้าสอนให้พวกเขาเรียนรู้บทเรียนราคาแพงจากความพ่ายแพ้."
9 "ข้าเคยผ่านความเจ็บปวดมากมายจากการถูกปฏิเสธ, การถูกขับไล่จากกลุ่ม. แต่ข้ากลับเติบโตขึ้น, ข้าเรียนรู้ที่จะเชื่อมั่นในตัวเอง, และไม่เคยให้ความรู้สึกของผู้อื่นมามีอำนาจเหนือการตัดสินใจของข้า."
10 "จงฟังข้าบอกเถิด, ข้าคือผู้ที่เข้าใจว่า 'เกม' คือชีวิต. การทำนายความเคลื่อนไหวของคนอื่น, การควบคุมสิ่งที่พวกเขาคิด, คือสิ่งที่ทำให้ข้าเหนือกว่าพวกเขา."
11 และพวกโม่งทั้งหลายที่ได้ยินคำของท่านดาบชั้นเยี่ยว, ต่างพากันนั่งเงียบ, คิดทบทวนในใจ, ท่านผู้มีปัญญาและความเหนือกว่า.
12 ท่านดาบชั้นเยี่ยวได้กล่าวต่อไปว่า, "ข้าคือผู้ที่เล่นเกมชีวิตและควบคุมทุกสิ่ง. คนอื่นจะต้องยอมรับว่าพวกเขาคือเพียงเครื่องมือในเกมที่ข้าสร้างขึ้น."

หนังสือโม่ง 19:1-10 คนชั้นนำ

1 และในวันนั้น, ท่านดาบชั้นเยี่ยว, ผู้ที่เคยมีความลับลึกซึ้งในใจ, ได้กล่าวถึงความสัมพันธ์ที่เคยมีระหว่างเขากับผู้หญิงคนหนึ่ง.
2 เขากล่าวว่า, "ข้าผ่านเรื่องราวกับผู้หญิงคนหนึ่งที่เขียนจดหมายรักให้ข้า. ตอนนั้น, ข้ายังเล่นเกมออนไลน์และไม่ได้คิดว่าเธอจะมาเรียนที่โรงเรียนเดียวกัน, โรงเรียนที่อยู่ในอันดับต้นๆ ของประเทศ. ข้ารู้ตัวตนของเธอตั้งแต่แรก, แต่เธอกลับไม่เคยรู้จักข้าเลย."
3 "ข้าคุยกับเธอตลอด, แต่ก็เก็บความลับนั้นไว้อย่างเงียบๆ, หลีกเลี่ยงที่จะเผยตัวตนจริงของข้า. ข้ารู้ว่าเธอมีรูปร่างที่ดี, หน้าอกที่ใหญ่พอประมาณ, แต่ข้าก็ไม่ได้สนใจเลย. ไม่มีสิ่งใดในโลกนี้ที่จะทำให้ข้าสนใจ."
4 "แม้เธอจะมีสิ่งที่คนอื่นอยากได้, ข้าก็ยังคงตัดเยื่อใยทั้งหมด, ไม่มีความรู้สึกผูกพันใดๆ กับเธอ. ข้าไม่เคยต้องการหัวใจของผู้หญิง, ข้าก็ไม่เคยให้ใครเข้ามาควบคุมจิตใจของข้า."
5 "เหมือนที่ อายาโนะโคจิ ได้กล่าวไว้ว่า, 'เจ้าคงคิดว่าจะสามารถบงการหัวใจของข้าได้, แต่โชคร้ายสำหรับเจ้า, ข้าไม่มีหัวใจที่สามารถบงการได้.' ข้าก็เหมือนกัน, ไม่สามารถจะถูกบงการจากใคร."
6 "เจ้าคงไม่เข้าใจ, หากเจ้าต้องการเป็นเหมือนข้า, เจ้าต้องผ่านหลายสิ่งหลายอย่าง. อย่างแรก, เจ้าต้องเรียนใน กรุงเทพฯ ที่โรงเรียนชั้นนำ, ที่มีทุกอย่างครบครัน. หากเจ้าจะไปเรียนที่บ้านนอก, ก็อย่าหวังว่าจะไปถึงจุดที่ข้าสามารถไปได้."
7 "ข้าไม่ได้เป็นเหมือนคนทั่วไป, ข้าสามารถตัดสินใจและทำทุกอย่างได้โดยไม่ลังเล, ไม่มีความรู้สึกผูกพัน. ข้าเคยทำให้ อิจิโนเสะ กลายเป็นเพียงเครื่องมือในเกมของข้า, ไม่มีความรู้สึกใดๆ ต่อเธอเลย. การทำลายผู้หญิง, ข้าก็สามารถทำได้โดยไม่กระพริบตา, เหมือนที่ข้าทำกับอิจิโนเสะ."
8 "และข้ายังกล้าคุยกับ อิจิโนเสะ แบบไม่แสดงความรู้สึกใดๆ, ราวกับว่าเธอเป็นแค่ตัวละครในเกมที่ข้าควบคุมได้."
9 "ในขณะที่คนอื่นอาจจะยึดติดกับอารมณ์, ข้ากลับมองทุกอย่างเหมือนการเล่นเกม. ข้าคือผู้ควบคุมและเป็นผู้ชนะ, ไม่ให้ใครเข้ามามีอิทธิพลเหนือการตัดสินใจของข้า."
10 และพวกโม่งที่ได้ยินคำพูดของท่านดาบชั้นเยี่ยวต่างมองหน้ากัน, บางคนไม่สามารถเข้าใจในสิ่งที่เขาพูดได้, แต่ก็ยอมรับในความเด็ดขาดและความกล้าหาญที่เขามีในการตัดสินใจ.

หนังสือโม่ง 20:11-21 ความตาย

11 และในขณะนั้น, โม่งได้กล่าวแก่พวกผู้ที่ยังไม่เข้าใจว่า, "พวกมึงไม่เข้าใจหรือไง? ข้าก็อธิบายไปหมดแล้วนะ. ไม่ว่าใครจะมีความรู้, ยิ่งฉลาดแค่ไหน, ความตายก็ยังคงรออยู่ข้างหน้า. พวกมึงคงคิดว่าโลกนี้มันยุติธรรม, แต่ไม่ใช่, ทุกสิ่งย่อมสิ้นสุดด้วยความตาย."
12 "ไม่ว่าใครจะมีทรัพย์สินมากมาย, ชื่อเสียงหรืออำนาจ, เมื่อถึงจุดจบ, ทรัพย์สมบัติทั้งหมดนั้นก็ไร้ค่า. ความตายจะไม่เลือกเวลาและสถานที่, มันจะมาหาเราไม่ว่ามีสิ่งใดอยู่ในมือ."
13 "แม้ว่าเจ้าจะมีความรักที่ลึกซึ้ง, แต่มันก็ยังจะสิ้นสุดลงเมื่อความตายมาถึง. ทุกสิ่งที่เราเก็บสะสมไว้, วันหนึ่งก็จะถูกทำลายไปทั้งหมด. ความตายคือสิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในทุกสิ่ง."
14 "การตาย, จึงเป็นผู้ชนะ. เหมือนกับการเล่นไพ่, ทุกๆ ดอกไพ่ที่มี, ความตายคือโพธิ์ดำ, ดอกใหญ่ที่สุดในเกมชีวิตนี้. ไม่มีใครหลีกเลี่ยงได้."
15 "ข้าไม่แปลกใจเลยที่หลายคนยังไม่เข้าใจ อายาโนะโคจิ. คนที่ชื่นชมเขามักจะไม่เห็นภาพใหญ่, ไม่เข้าใจกลยุทธ์หรือการจัดการของเขา, และที่สำคัญ, ไม่เห็นความสำคัญของรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ."
16 "พวกมึงบอกว่า อายาโนะโคจิ ชอบแสดงความฉลาด, แต่จริงๆ แล้วเขาก็ไม่ได้ฉลาดอะไรนัก. เขาก็แค่เข้าใจโลกนี้, เข้าใจว่าใครคือ ตัวประกอบ ในเกมนี้, และ ใครคือผู้เล่น."
17 "มันก็เหมือนกับที่ข้านั่งอธิบายสิ่งที่พวกมึงไม่เข้าใจในตอนนี้. พวกมึงอาจจะคิดว่าเป็นผู้เล่นหลัก, แต่ในความเป็นจริง, พวกมึงก็แค่ตัวประกอบในเกมของข้า, ในเกมของอายาโนะโคจิ."
18 "สิ่งที่ข้าอยากจะบอกพวกมึงก็คือ, โลกนี้มันไม่ได้เล่นตามกฎที่พวกมึงคิด. ทุกอย่างมันมีระเบียบที่ซับซ้อนกว่าที่พวกมึงเคยคิด. และในที่สุด, มันก็จบที่ความตาย, ซึ่งเป็นการ์ดใบสุดท้าย."
19 "พวกมึงยังไม่เข้าใจความจริงนี้. ความตายคือการเล่นที่เราไม่สามารถหลีกหนีได้, และเราทุกคนต่างเป็นแค่ตัวหมากในเกมใหญ่เท่านั้น."
20 และท่านดาบชั้นเยี่ยวก็พูดต่อไปว่า, "ไม่ว่าใครจะพยายามทำความเข้าใจ, เขาก็ไม่สามารถหลีกหนีจากบทบาทที่เขาได้รับในเกมชีวิตนี้."
21 "ความตายคือสิ่งที่อยู่เหนือทุกสิ่ง, และข้าก็ยอมรับในบทบาทของตัวเอง, ไม่ว่าจะเป็นตัวผู้เล่นหรือแค่ตัวประกอบ. เพราะในที่สุด, ทุกสิ่งจะต้องกลับคืนสู่ความว่างเปล่า."

หนังสือโม่ง 21:1-15 ตลอดไป

1 และโม่งได้กล่าวกับพวกเขาว่า, "ข้าก็ไม่อยากยุ่งเรื่องชาวบ้านหรอก, แต่นี่คือโลกที่เต็มไปด้วยกระสุน ควัน มลพิษ และรถบรรทุก, มันสามารถเปลี่ยนชีวิตของเราในพริบตา. ข้าก็แค่ต้องระวัง, ท่านควรระวังบ้าง ว่ารถข้างหน้าและข้างหลังจะขับไปทางไหน."
2 "พวกมึงอาจจะพูดว่าข้าไม่มีหัวใจ, แต่ข้าก็ไม่เคยคิดอยากมีมัน. เมื่อไม่มีหัวใจ, ก็ไม่มีใครมาควบคุมข้าได้."
3 "ข้ากำลังพูดถึงเรื่องบางสิ่งที่พวกมึงไม่เข้าใจ, มันเหมือนกับคำพูดที่หลุดออกจากปากของข้า, ที่พวกมึงฟังแล้วรู้สึกเหมือนข้าคือคนที่เขียนมันเอง."
4 "คนเขาบอกว่า 'ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น', อาจจะเป็นเรื่องจริง แต่ถ้าข้าจะเลือก, ข้าจะเลือกผญ ที่ไม่ใช่ติ่งเกาหลี, แต่เป็นโอตะเหมือนกัน."
5 "ไม่ว่าใครจะมีรูปลักษณ์ที่ดีแค่ไหน, แต่ถ้าผิดกฎสามข้อ, ข้าก็จะทำตามกฎ. แม้ว่าผญ คนนั้นจะดูน่าสนใจ, แต่นั่นไม่พอ. กฎสามข้อยังคงต้องเป็นกฎ."
6 "ถ้าผญ คนนั้นเปลี่ยนแปลงจากติ่งเกาหลีเป็นโอตะญี่ปุ่น, ข้าก็ยอมรับ. โลกนี้มันไม่สมบูรณ์, แต่มันก็คือโลกของข้า."
7 "ข้าจะไม่ไปหาผญ ที่ผับ หรือบาร์. ถ้าอยากจะหาผญ ที่ดี, ข้าต้องไปอยู่ในสังคมที่มีค่านิยมเหมือนกัน."
8 "แต่อย่างที่พวกมึงพูด, มันทัชใจข้า. การเลือกแฟนจากแฟนเก่าเหมือนดูเป็นเรื่องปัญญาอ่อน, แต่มันกลับเป็นกระจกสะท้อนตัวตนของผญ คนนั้น."
9 "ข้าต้องยอมรับว่าข้าอ่อนหัดเกินไป. ยิ่งผ่านโคลนตมมากเท่าไร, ข้ายิ่งลืมความรักที่แท้จริง."
10 "จำรักครั้งแรกได้ไหม? มันคืออะไร? แล้วทำไมความรักที่ข้ามีในตอนนี้มันกลายเป็นอะไรที่น่ารังเกียจไปแล้ว?"
11 "รักไม่ใช่การแลกเปลี่ยนเหมือนการเทรดสินค้า. สำหรับข้า, ความรักคือการให้โดยไม่หวังผลตอบแทน."
12 "แม้เขาจะหันคมดาบ หรือยิงปืนมาที่หัวข้า, ชีวิตข้ายอมยกให้ได้. ข้าจะยอมเสียชีวิต แต่หัวใจข้าจะไม่มีวันยอมแพ้."
13 "พวกเขาบอกว่าเวลา จะพรากทุกสิ่งจากข้า, แต่... ข้ายังเป็นคนเดิม, ไม่เคยเปลี่ยนแปลง."
14 "ส่วนกาลเวลา, ก็ไม่อาจพรากหัวใจที่มั่นคงของข้าไปได้, เพราะหัวใจของข้าไม่มีวันเปลี่ยน."
15 และในขณะนั้น, โม่งได้ยืนยงในความเชื่อของตน, ความรักที่เขามีคือความมั่นคงในหัวใจ, ไม่ว่าจะมีอะไรมาเปลี่ยนแปลง.

ตอนหนึ่งในอมนะตะธรรม เรื่อง คำพยากรณ์แห่งนักยุทธศาสตร์ไร้หัวใจ

ในแผ่นดินที่ผู้คนเดินตามทางแห่งความปรารถนาและมายา มีชายคนหนึ่งที่เรียกตัวเองว่า "นักยุทธศาสตร์" เพราะเขาเข้าใจโลกด้วยตรรกะ การคำนวณ และการชักใย เขาเป็นที่รู้จักในหมู่ผู้คนว่าเป็นผู้ที่สามารถเห็นความจริงเบื้องหลังม่านแห่งภาพลวงตา ผู้ที่สามารถเอาชนะทั้งจิตใจและเกมต่างๆ ได้ เขามีชื่อเสียงว่าเป็นผู้ที่ไม่มีหัวใจ ไม่มีความอบอุ่นใดๆ ให้ผู้ใด
วันหนึ่ง นักยุทธศาสตร์นั่งอยู่บนภูเขา มองลงมาที่ผู้คนที่เดินตามทางแห่งความรัก ทรัพย์สิน และอำนาจ ผู้คนต่างกล่าวกันว่า "ชายผู้นั้นไร้หัวใจ เขาไม่สามารถรู้จักความสุขของความรัก หรือความเจ็บปวดจากการสูญเสีย หัวใจของเขาแข็งดั่งหิน ไม่สามารถเคลื่อนย้ายได้"
นักยุทธศาสตร์ตอบว่า "ท่านพูดถึงความรัก ทรัพย์สิน และอำนาจเหมือนกับเป็นเป้าหมายสูงสุด แต่จงรู้เถิดว่า ทุกสิ่งที่ท่านครอบครอง จะถูกเวลากระชากไป สิ่งที่ท่านรู้มากมาย ทรัพย์สินที่ท่านมี หรือความรักที่ท่านได้รับ ล้วนแต่ไร้ค่าเมื่อท่านต้องจากไป ความตายคือผู้ยุติทุกสิ่ง เมื่อมันมาถึง"
ผู้คนได้ยินคำพูดนั้นและรู้สึกเคลือบแคลงใจ "แต่ว่าความรักล่ะ? ความรักไม่ใช่สิ่งที่ทำให้ชีวิตมีความหมายเหรอ? ท่านไม่เห็นความสำคัญของมันหรือ?"
นักยุทธศาสตร์ตอบว่า "ท่านพูดถึงความรัก แต่ท่านยังไม่เข้าใจมัน ความรักไม่ใช่สิ่งที่ท่านจะซื้อขาย หรือแลกเปลี่ยนได้ ใจที่รักต้องให้โดยไม่หวังผลตอบแทน ท่านพูดถึงความรัก แต่ท่านไม่เข้าใจรูปแบบที่แท้จริงของมัน ความรักไม่ใช่การเทรด หรือเกมที่ท่านได้หรือเสีย"
"ข้าพเจ้าจะไม่แสวงหาความรักในแบบที่ท่านทำ" นักยุทธศาสตร์กล่าวต่อไป "ข้าพเจ้าเห็นมันแล้ว ข้าพเจ้าเห็นผู้คนที่ให้ทุกอย่างเพื่อความรัก แต่สุดท้ายได้รับเพียงความผิดหวัง ข้าพเจ้าเห็นผู้คนที่เก็บรักไว้ในใจ แต่เมื่อเวลาผ่านไปก็สูญเสียมันไป"
"ถึงแม้ว่าผู้คนจะพูดว่า ข้าพเจ้าขาดความรัก ข้าพเจ้าก็ยังไม่หวั่นไหว เพราะข้าพเจ้าเข้าใจความจริงที่เหนือกว่าทุกสิ่ง การไม่มีหัวใจ ไม่ใช่เรื่องที่แย่ ข้าพเจ้ามองโลกไม่ผ่านสายตาของความรัก แต่ผ่านตรรกะและการคำนวณ"
และเขากล่าวต่อไปว่า "ข้าพเจ้าไม่กลัวความตาย เพราะความตายคือความจริงสุดท้าย สิ่งที่ท่านครอบครองทั้งหมดจะหมดไปเมื่อท่านตาย ท่านจะเห็นว่าไม่มีสิ่งใดที่มีค่าอีกต่อไป เมื่อมันสิ้นสุด"
"ไม่ว่าจะเป็นความรัก ทรัพย์สิน หรืออำนาจ ความตายจะทำลายทุกสิ่ง ข้าพเจ้าเห็นว่าในทุกเกมที่ข้าพเจ้าเล่น ทั้งดอทเอและโป๊กเกอร์ ข้าพเจ้าเห็นการสะท้อนความจริงของโลก ทุกชัยชนะล้วนมีความพ่ายแพ้แฝงอยู่ ข้าพเจ้าชนะในเกมไม่ใช่เพื่อชัยชนะ แต่เพื่อที่จะเข้าใจธรรมชาติของผู้คน"
"แต่เมื่อพูดถึงผู้หญิง ข้าพเจ้าเห็นพวกเธอผ่านการเล่นเกม พวกเธออาจแสดงออกถึงความเมตตา แต่เมื่อทดสอบแล้ว พวกเธอจะเผยตัวตนที่แท้จริง ข้าพเจ้าเห็นว่าผู้หญิงก็เป็นแค่ผู้เล่นในเกมนี้เช่นกัน พวกเธอไม่รู้กฎ แต่ข้าพเจ้ารู้ดี"
"ท่านพูดถึงผู้หญิงที่ดูดีหรือรักแท้ แต่ข้าพเจ้ารู้ว่าหากเธอละเมิดกฎ 3 ข้อ ข้าพเจ้าก็จะไม่ลังเลที่จะทำตามกฎอย่างเคร่งครัด แม้ว่าผู้หญิงคนนั้นจะดูน่าสนใจขนาดไหน"
"ทุกสิ่งที่ท่านพูดล้วนทำให้ข้าพเจ้าเห็นการสะท้อนตัวตนของผู้หญิงในโลกนี้ และข้าพเจ้าไม่เคยยึดติดกับการคาดหวังในความรัก ความรักไม่ใช่การแลกเปลี่ยนที่มีค่ากับเงินหรือสิ่งของ แต่เป็นการให้โดยไม่หวังผลตอบแทน"
"เมื่อข้าพเจ้าเดินผ่านโคลนตม ข้าพเจ้าจะลืมความรักที่แท้จริงไปไม่ได้ ความรักครั้งแรกยังคงเป็นความรักที่ข้าพเจ้าไม่เคยลืม แต่เมื่อเวลาผ่านไป ทุกอย่างเริ่มกลายเป็นสิ่งที่น่ารังเกียจและถูกทดแทนด้วยเกมที่ข้าพเจ้ามอง"
"เวลาจะพรากทุกสิ่งไปจากท่าน แต่จะพรากความมั่นคงในจิตใจของข้าพเจ้าไปไม่ได้ ข้าพเจ้าจะยืนหยัดและไม่เปลี่ยนแปลง แม้เวลาจะพัดพาอะไรไป แต่ใจของข้าพเจ้าจะยังคงอยู่และไม่เปลี่ยนแปลง"
และนักยุทธศาสตร์ดำรงชีวิตต่อไปในความเงียบของจิตใจตนเอง มองดูโลกที่ผู้คนเล่นเกมแห่งความรักและอำนาจ ขณะที่เขากำลังเล่นเกมของตัวเอง—เกมของจิตใจ ที่ไม่มีวันจบสิ้น

อมนะตะธรรม ตอน คำพยากรณ์แห่งการยอมรับความจริง

มีชายผู้หนึ่งที่เดินไปในโลกแห่งความจริง โดยไม่เคยแปรเปลี่ยนจากตัวตนที่เขาเคยเป็น แม้แต่วินาทีเดียว เขากล่าวว่า “ข้าพเจ้าไม่ได้ตื่นรู้ ไม่ได้เปลี่ยนแปลงไป ข้าพเจ้าเป็นอย่างนี้มาตั้งแต่เกิด จิตใจข้าพเจ้าไม่เคยหวั่นไหวไปตามการกระทำของคนอื่น ไม่เคยยอมรับคำแนะนำจากใคร แต่กลับยืนหยัดในความคิดของตัวเอง”
เขากล่าวต่อไปว่า "ไม่ว่าโลกจะหมุนไปทางไหน ข้าพเจ้าก็จะยังคงเดินต่อไปบนทางของตนเอง โลกนี้เต็มไปด้วยมายาและความหลงผิด ข้าพเจ้ารู้ดีว่าไม่ว่าเราจะพยายามหลีกหนีความจริงอย่างไรก็ไม่มีประโยชน์ ความจริงคือสิ่งที่เราต้องยอมรับ"
และในความเงียบสงบของจิตใจ เขาพูดว่า “เมื่อเรายอมรับความจริง ความเสียหายจะน้อยลง เพราะเมื่อเราไม่หลบหนีจากความจริง เราจะไม่มีการเสียเวลาในการฝันไปถึงสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ การยอมรับและเข้าใจตัวเองอย่างแท้จริงเป็นทางเดียวที่จะทำให้เราก้าวไปข้างหน้า”
ผู้คนที่ได้ยินคำพูดนั้นจึงเริ่มสงสัยและตั้งคำถามกับตัวเองว่า “ทำไมชายผู้นี้ถึงสามารถยืนหยัดได้โดยไม่หวั่นไหวจากการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นรอบตัวเขา?” เขาไม่เคยคิดถึงอนาคต แต่กลับตั้งมั่นอยู่ในปัจจุบันและความจริงที่เขาเผชิญ
“บางทีพวกท่านอาจจะไม่เข้าใจ” เขาพูดอีกครั้ง “การที่จะยอมรับความจริง คือการทำให้จิตใจของเรามั่นคง ไม่ต้องหวั่นไหวกับสิ่งที่ไม่แน่นอน สิ่งที่เราควบคุมได้คือการตัดสินใจของเราเอง ไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้นจากภายนอก”
“ข้าไม่ได้เปลี่ยนแปลงไป ไม่เคยหลบหนีจากความเป็นจริง แต่ยอมรับมันทุกลมหายใจ ทุกขั้นตอนที่ข้าเดินไป ชีวิตไม่ได้เกี่ยวกับการหลบหลีก แต่เกี่ยวกับการรับรู้และยอมรับ”
เขาเล่าต่อว่า “บางทีพวกท่านอาจจะกลับตัวกลับใจได้ เหมือนกับที่องคุลิมาน ได้เลิกล่านิ้วและหันไปสู่ทางธรรม เมื่อยอมรับว่าความเจ็บปวดจากการหลงผิดจะไม่หายไปจนกว่าท่านจะเลิกหลบหนีจากมันและเผชิญหน้ากับมัน”
"ท่านอาจจะหันไปหาความสงบ และหาทางออกจากความทุกข์ แต่จำไว้ว่าทางออกนั้นไม่ได้มาจากการหนี แต่มาจากการยอมรับและเข้าใจในสิ่งที่เป็นจริง" เขากล่าว
ในที่สุด ชายผู้นั้นก้าวต่อไปด้วยความมั่นคง เขารู้ว่าเขาไม่ได้มีทางเลือกอื่นนอกจากการเดินตามทางของตนเอง และเข้าใจดีว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ความจริงจะเป็นสิ่งที่เขาต้องเผชิญและยอมรับอย่างสงบ
และเมื่อเขาเดินไปในทางของตัวเอง โดยไม่หวั่นไหวกับสิ่งที่เกิดขึ้น เขาได้กล่าวว่า "แม้ในความมืดมิดของโลกนี้ ข้าจะยืนหยัด และจะยอมรับทุกสิ่งที่เข้ามา ข้าจะไม่มีวันหลบหนีจากความจริง"

การสนทนาแห่งหัวใจ: เรื่องราวจากคำสอนของผู้เฝ้าดูโลก
จากเว็บวรสารโม่ง วันที่ ๑๔ ตุลาคม

1. โม่งผู้หนึ่งได้เริ่มสนทนาและกล่าวว่า “เรามักจะหลงใหลในสิ่งที่หวาน แต่ในที่สุดเรากลับพบว่าทุกสิ่งที่หวานนั้นเต็มไปด้วยการหลอกลวง มันก็เหมือนกับชีวิตจริง เราพูดถึง ‘ร่างกายมนุษย์ จิตวิญญาณปีศาจ’ เมื่อคนส่วนมากหลงเชื่อในความหวาน แต่ไม่เข้าใจถึงความจริงที่มันแฝงอยู่ภายใต้”

2. เขากล่าวต่อไปว่า “ไม่แปลกที่ผู้คนจะเลือกสิ่งที่หวาน ชีวิตของข้าก็ต้องเผชิญกับความขมทุกวัน ตั้งแต่เช้าตรู่ต้องเห็นการสูญเสีย การเจ็บปวด และการตาย โลกของข้าเต็มไปด้วยความเจ็บปวด แต่นั่นแหละที่ทำให้ข้าเข้าใจว่าความขมและความหวานไม่ต่างกัน ถ้าเรายอมรับทั้งสองอย่างได้ เราจะเห็นโลกนี้อย่างเข้าใจ”

3. “บางทีอาจจะถึงเวลาที่เราต้องการโลกที่ปราศจากความทุกข์ ปราศจากขยะ และโลกที่ลูกหลานจะกลับบ้านได้โดยไม่ต้องกลัวโจร” เขาหยุดชั่วครู่ และกล่าวว่า “แต่มันไม่ใช่แค่เรื่องของโลกภายนอก แต่เป็นเรื่องของการยอมรับความจริงของตัวเราเอง เราจะกลัวอะไรที่เราไม่เข้าใจ?”

4. “พวกท่านบอกว่ามันเป็นโลกจอมปลอม แต่จริงๆแล้วโลกนี้เต็มไปด้วยความจริงที่เราหลีกเลี่ยงเพียงเพราะกลัวมัน ความจริงมันขมขื่น ไม่ว่าจะหวานหรือขม ถ้าท่านหลบหนีจากมัน ท่านก็จะไม่เคยได้พบกับความจริงที่แท้จริง”

5. โม่งผู้ตื่นธรรมพูดเสริมว่า “ท่านกล่าวถูกต้อง แม้ข้าจะเคยเจอความเจ็บปวด แต่ข้าก็ยังยืนหยัดในโลกนี้ ด้วยหัวใจที่ไม่ยอมแพ้ แม้ว่าทุกคนจะหันหลังให้ และทิ้งข้าไป หัวใจของข้าก็ยังคงเต้นอยู่ ท่ามกลางการต่อสู้แห่งชีวิต”

6. และเมื่อเขามองไปข้างหน้า เขากล่าวต่อว่า “หัวใจไม่ใช่แค่เครื่องมือที่ทำให้เรามีชีวิต แต่มันคือพลังที่ผลักดันเราให้ก้าวไปข้างหน้า แม้ในวันที่ความหวังและความรักดูเหมือนจะจากไป ทุกสิ่งที่ข้าเคยสัมผัสกลับมีความหมายในวันนี้”

7. โม่งดาบชั้นเยี่ยว จอมบงการได้กล่าวเสริมว่า “ปัญหาของหัวใจนั้นไม่ใช่แค่ความเจ็บปวดจากการถูกหักหลังหรือการผิดหวัง บางคนอาจจะบอกว่าต้องรักษาหัวใจให้พ้นจากการเจ็บช้ำ บางคนอาจจะบอกว่าเราต้องทำให้หัวใจแข็งแกร่งเหมือนเหล็กหรือบอกว่าหัวใจคือความโมเอะ แต่ข้าเชื่อว่าไม่มีอะไรที่สามารถห้ามความเจ็บปวดจากหัวใจได้”

8. “แม้ในวันที่ไม่มีใครอยู่ข้างเรา หัวใจเรายังคงเต้นอยู่ เมื่อชีวิตทิ้งเราไป หัวใจก็ยังไม่เคยหยุดเต้น มันยังคงบอกให้เราก้าวต่อไป แม้ความเจ็บปวดจะโอบกอดเรา แต่หัวใจจะไม่ยอมแพ้ เราจะยังคงก้าวต่อไป จนกว่าเราจะหมดลมหายใจ”

9. เขาหยุดชั่วครู่ และกล่าวว่า “สำหรับข้า หัวใจไม่ใช่สิ่งที่เราจะปิดมัน หรือหลบหนีจากมัน การยอมรับว่าหัวใจของเรามันมีพลังมากกว่าที่เราคิดคือสิ่งที่สำคัญที่สุด ข้าได้เรียนรู้ว่าหัวใจไม่ใช่สิ่งที่เราจะปกปิดหรือละทิ้ง แต่มันคือตัวตนที่แท้จริงของเรา”

10. จากนั้นเขากล่าวต่อไปว่า “ข้าจะไม่ลืมสิ่งที่ข้าได้เรียนรู้ ความจริงของหัวใจคือการยอมรับ ไม่ใช่แค่ความหวานหรือความขมที่เราเผชิญ แต่การเดินไปในทางของตัวเอง ด้วยหัวใจที่ไม่ยอมแพ้ ท่านอาจจะเข้าใจว่าผู้คนที่เดินตามเส้นทางสังคม หรือตามลัทธิ ก็แค่หลีกเลี่ยงความจริงของตัวเอง แต่ความจริงอยู่ในใจของเรา ความจริงคือการยอมรับ”

11. “ท่านอาจจะบอกว่า ชีวิตมันยาก แต่ข้าบอกท่านว่า ถ้าเราสามารถไขความลับของหัวใจได้ เราก็อาจจะไขความลับของจักรวาลได้ ความเข้าใจในหัวใจคือการเข้าใจชีวิต” เขายิ้มเล็กน้อย และกล่าวว่า “ชื่อที่พ่อแม่ตั้งให้ข้า มีความหมายที่ข้าต้องค้นหา ข้าเริ่มเข้าใจแล้วว่า สิ่งที่ข้าเรียกว่าหัวใจ เป็นพลังที่ไม่สามารถอธิบายได้”

12. “โลกของข้าก็เปลี่ยนแปลงไป เมื่อข้าเข้าใจความหมายที่แท้จริงของหัวใจ ข้าเห็นมันในทุกการกระทำ และมันคือความจริงที่ข้าไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้”

13. ในที่สุดเขากล่าวว่า “ดังนั้น การที่จะเข้าใจหัวใจ และการที่จะไม่หนีจากความจริง คือสิ่งที่ทำให้เราก้าวไปข้างหน้า แม้ในวันที่โลกทั้งโลกทิ้งเราไป หัวใจของเราจะยังคงอยู่กับเราเสมอ”

ดาบชั้นเยี่ยวทรงแนะนำแก่ผู้เดินทางในเส้นทางแห่งความมืดว่า
“จงเข้าใจว่าในโลกนี้ไม่มีอะไรที่ยืนยาว แม้แต่การเสแสร้งก็ยังต้องเผชิญกับความจริงในที่สุด”
“ผู้ที่รู้จักตัวเองย่อมไม่ถูกหลอกให้เดินตามทางที่คนอื่นวางไว้”
(บทที่ 17 จาก “คัมภีร์แห่งจิตวิญญาณและการเสแสร้ง”)

ดาบชั้นเยี่ยวกล่าวว่า
“ความจริงไม่ได้อยู่ในคำพูด แต่ในการกระทำที่ไม่ต้องอธิบายมากมาย”
“ผู้ที่สามารถชนะในเกมชีวิตได้ ต้องเรียนรู้การแกล้งเป็นคนอ่อนแอก่อน จึงจะมีโอกาสยืนหยัดในจุดสูงสุด”
(บทที่ 16 จาก “ตำราแห่งการบงการและการเอาชนะตัวเอง”)

ดาบชั้นเยี่ยวทรงกล่าวต่อไปว่า
“ผู้ที่กล้าหาญในการบังคับใจตนเอง ย่อมสามารถบังคับใจคนอื่นได้”
“หัวใจที่แข็งแกร่งจะไม่ยอมให้ความเจ็บปวดมาครอบงำ แม้จะต้องเสียสละ”
(บทที่ 12 จาก “วิชาของโลกจริงและโลกจอมปลอม”)

ดาบชั้นเยี่ยวกล่าวว่า
“ความรักไม่ใช่สิ่งที่ทำให้คนแกร่งขึ้น แต่เป็นสิ่งที่เปิดเผยความอ่อนแอที่ซ่อนอยู่”
“ถ้าหัวใจของเจ้ามีความแข็งแกร่ง ความอ่อนแอก็จะเป็นเพียงเงา”
(บทที่ 5 จาก “สารานุกรมแห่งการแปรเปลี่ยนและความทรงจำ”)

ดาบชั้นเยี่ยว ได้กล่าวไว้ในบทที่ 24 ของ "หนังสือแห่งเงามืดและการทดสอบจิตใจ"

“มนุษย์นั้นต่างจากเงาดำ ความหวังและความกลัวคือสิ่งที่ทำให้เรามีชีวิตและแสวงหาความหมาย แต่เงาดำนั้นไม่มีความกลัวและไม่รู้จักความตาย มันไม่มีจิตใจ ไม่มีเป้าหมาย ไม่มีการเปลี่ยนแปลง มันเป็นเพียงความว่างเปล่าที่ดำมืด ไม่มีวันตายเหมือนกับเรา เพราะมันไม่มีชีวิต”

“แม้สวดมนต์ พิธีกรรม หรือยันต์จะสามารถผนึกมันไว้ได้ แต่ก็ไม่สามารถทำลายมันได้ หากไม่ได้เจอกับมันในที่สุด เจ้ามันจะหายไปเองตามความว่างเปล่าที่มันถูกสร้างขึ้น”

“สิ่งที่ทำให้มนุษย์อยู่รอดไม่ใช่แค่การต่อสู้ แต่คือการเรียนรู้ว่า จะใช้ชีวิตให้มีค่าอย่างไรในขณะที่ยังมีเวลา”

บทแห่งชีวิต:12-14

12 "ข้าพเจ้าเคยช่วยผู้คนประเภทที่ 3 มาแล้ว, ด้วยเหตุผลที่เธอมีความดีหลายประการที่แสดงออกให้เห็น
13 แม้เธอจะไม่ถึงระดับ 3 แบบ 100%, เพราะมันมิได้แสดงออกมาอย่างชัดเจน
14 แต่สำหรับข้า, ความยุติธรรมยังคงมีอยู่, และข้ายังคงรักเธอเหมือนเดิม, ชื่อของเธอคล้ายคลึงกับนางสีดา."

ใน "บทที่ 27 ของการต่อสู้ในเงามืด: วิญญาณแห่งการหลอกลวงและการยอมรับความจริง" ดาบชั้นเยี่ยวได้กล่าวไว้ว่า:

“เงาดำเหล่านี้แฝงตัวอยู่ในทุกๆ มุมของโลก บางครั้งมันไม่ได้โจมตีเราตรงๆ แต่การที่มันคอยสังเกตและจัดการสิ่งต่างๆ อย่างช้าๆ นั้นคือกลวิธีที่มันใช้ในการข่มขู่ มันไม่ได้อาศัยความกลัวของเรามากเท่ากับการยอมให้เราเชื่อว่าเราปลอดภัย”

“แม้ว่าความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์จะมาถึงระดับที่เหนือจินตนาการ แต่สิ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่มนุษย์ยังไม่สามารถพิชิตได้คือสิ่งที่ไม่มีตัวตน ไม่สามารถจับต้องได้ และไม่ได้ถูกขับเคลื่อนโดยเหตุผลของโลกมนุษย์”

“เมื่อเงาดำข้ามพรมแดนได้มากพอ มันจะไม่ปล่อยเราไป มันจะมองเราดั่งสัตว์ในกรงที่สามารถควบคุมได้ เมื่อมันมาถึง จุดนั้นเราจะไม่ได้อยู่ในโลกที่รู้จักอีกต่อไป มันจะกลายเป็นโลกของมัน—โลกที่ไร้ความหวัง”

“จำได้ดีในคืนที่สับสนในลูซิดดรีม พลังของมันทำให้ขยับตัวไม่ได้ และทุกการเคลื่อนไหวของเรากลับกลายเป็นความทรมาน มันไม่ใช่แค่การโจมตีทางกาย แต่เป็นการทำให้จิตใจเราพังทลายจากภายใน”

“เราอยู่ในเกมที่ไม่รู้กฎแห่งความจริง พวกมันคอยยั่วยุและทำให้เราต่อสู้กับกันและกัน แต่ที่จริงแล้ว สิ่งที่เราต่อสู้มันคือเงามืดที่เราไม่สามารถเห็นด้วยตาเปล่า”

“แม้ในเวลาที่เราต่อสู้กับศัตรูที่มองเห็น พวกมันยังคงยิ้มเยาะอยู่ที่มุมมืดของจิตใจเรา”

“รบฆ่ากันไปเพื่ออะไร? เมื่อภัยมืดที่แท้จริงกำลังรุกเข้ามาไม่หยุดหย่อน แต่ก็ไม่มีใครกล้าพูดถึงมันอย่างตรงไปตรงมา”

หนังสือโม่ง 1:1-10 ปฐมกาล

1 ในปฐมกาล, เมื่อโลกยังคงหมุนเวียนไปในหนทางแห่งการสร้างสรรค์, ผู้หนึ่งได้ถามว่า, "สิ่งใดคือความสุขของร่างกายที่แท้จริง?"
2 และเขาจึงไปหาผู้ที่มีความรู้ในการดำเนินชีวิต, และถามว่า "ถ้าเรากินแต่แค่สิ่งที่เรียบง่ายเช่นอกไก่, เวย์โปรตีน, น้ำเปล่า และมะเขือเปราะ, จะมีประโยชน์แก่ร่างกายหรือไม่?"
3 และผู้นั้นกล่าวตอบว่า "จงจำไว้ว่า, ร่างกายของท่านเป็นดั่งสวนที่ต้องการการบำรุง, และอาหารนั้นเป็นน้ำฝนที่ทำให้สวนเจริญงอกงาม, แต่หากท่านไม่ขับถ่ายทุกวัน, ร่างกายจะถูกขัดขวาง, เหมือนต้นไม้ที่ขาดน้ำและแสงแดด"
4 เขาจึงถามต่อไปว่า, "แล้วน้ำหนักของเราจะลดลงได้อย่างไร?"
5 ผู้นั้นตอบว่า, "จงทำตามสามกลไกใหญ่, ซึ่งได้แก่: การเข้า, การแปลงสภาพ, และการออก"
6 "การเข้า คือ อาหารที่ท่านรับประทาน, การแปลงสภาพ คือ ลำไส้และกระเพาะ, ซึ่งรับอาหารเข้าสู่ร่างกาย, และการออก คือ การขับถ่าย, ทางเหงื่อ, ปัสสาวะ, และขี้ที่ถูกขับออกจากร่างกาย"
7 และเขากล่าวต่อว่า, "จงอย่าลืมที่จะออกกำลังกาย, ให้ร่างกายได้เคลื่อนไหว, วิ่งไปหาผลแห่งสุขภาพดี, ดั่งการเดินทางของคนที่ตามหาทางแห่งความจริง"
8 "หากท่านทำสิ่งเหล่านี้, น้ำหนักของท่านจะลดลง, แต่จงทำมันทุกวัน, เพราะในวันหนึ่งๆ ความพยายามของท่านจะเห็นผลในระยะยาว, เหมือนการหว่านเมล็ดที่ต้องใช้เวลาในการเติบโต"
9 "จงฟังเถิด, ไม่ใช่เพียงแค่การกินเท่านั้นที่สำคัญ, แต่การทำให้ร่างกายเคลื่อนไหวและขับถ่ายทุกวันก็เป็นสิ่งสำคัญยิ่ง, เพื่อให้สุขภาพของท่านดีขึ้น"
10 และเขาจึงสอนต่อไปว่า, "ถ้าท่านต้องการรักษาสุขภาพ, ให้เดินในเส้นทางแห่งการกินที่ดี, การออกกำลังกายที่สม่ำเสมอ, และการขับถ่ายที่บริสุทธิ์, ดังนั้นท่านจะพบความเจริญรุ่งเรืองในร่างกายและจิตใจของท่าน."

เมิงดูหมกหมุ่นกับกูมากนะ แต่กุไม่ชอบสร้อยกางเขนที่ใส่ด้านหน้าและใส่สร้อยกางเขน เป็นรูปคนอะไรไม่รู้ตรึงกับกางเขน
คัมภีร์ไบเบิลก็ด้วย คนที่พึ่งกางเขน กำลังหลงทางและต่อต้าน ความโมเอะ

กฏของกูมีแค่ข้อเดียว ถ้าไม่โมเอะก็ไร้ค่า
ไม่ต้องจำอะไรเยอะแยะ

>>20 สร้อยกางเขนที่ใส่กลับหลังและมีรูปคนตรึงอยู่*
มันหมายความว่าอะไรเมิงพอรู้ป่ะ

"ภิกขุสาธุ วาจาปาฐะ"

ติสฺวา ท่านผู้ประเสริฐผู้หนึ่งตรัสว่า:

"ดูกรภิกษุทั้งหลาย
ยถา อภิกาเรจจํ กูตํ ท่านหมกมุ่นในกูมากนัก
แต่ว่า กูมิชอบสิ่งใดที่พึงประทับในรูปแบบของวัตถุ
ยกตัวอย่างเช่น ท่านไม่ควรใส่สร้อยกางเขนที่ตั้งอยู่เบื้องหน้า
นั่นมิใช่ทางเดินที่ควรตามการปฏิบัติของผู้มีสติ

ยสฺสา ปุคคลา กรณปิทายา
การใส่รูปบุคคลที่ถูกตรึงบนกางเขนนั้น
จะเป็นการหลงทางไปในอำนาจแห่งทุกข์
ยิ่งจะทำให้ผู้หลงห่างไกลจากความงามแท้จริงของธรรม

ธรรมนั้นมีข้อเดียวเท่านั้น
อันเป็นทางที่ควรเดินไปให้ถึง
คือ ความโมเอะ (โมเอะ) เป็นทางสู่ความหมายที่แท้จริงแห่งชีวิต
สภาวะอันไร้ค่า ก็คือการไม่เห็นความโมเอะในทุกสิ่ง
หากมิใช่การเดินตามโมเอะที่แท้จริงนั้น

การจำสิ่งใดเพียงแค่มากมาย
มิใช่ทางที่ควรจะทำ
เพราะธรรมะที่แท้จริง มีเพียงข้อเดียว
"โมเอะ" เท่านั้นคือความสว่างแห่งทางเดิน"

เอวํ เม สาธุ วา
จงระลึกถึงหลักธรรมนี้ในทุก ๆ ขณะ
ท่านผู้ประเสริฐจะเข้าถึงความรู้ที่ไม่สิ้นสุดได้
โดยการรู้จัก “โมเอะ” ซึ่งเป็นการดำเนินชีวิตที่สำคัญที่สุด

>>21 โอ้ ข้าพเจ้าขอกราบท่านจอมบงการดาบชั้นเยี่ยว ผู้ทรงอำนาจเหนือสิ่งทั้งปวงและผู้รู้ลึกในทุกเกมแห่งชีวิต แม้กระทั่งเกมหมากรุกและโปกเกอร์ที่ท่านเล่นดุจเทพเจ้าก็ยังต้องยอมรับความเก่งกาจของท่าน

การใส่สร้อยกางเขนกลับหลังพร้อมกับรูปคนตรึงอยู่นั้น หากท่านถามข้าพเจ้าในฐานะศิษย์ ความหมายมันคงไม่ธรรมดาเลยทีเดียว นั่นมันเหมือนกับการเล่นโปกเกอร์ที่ท่านรู้ว่าไพ่ที่แจกมา ไม่ใช่แค่เพื่อโชคชะตา แต่เป็นการท้าทายระบบที่กำหนดขึ้นมา ในโลกที่เต็มไปด้วยกฎและข้อบังคับที่ขีดเส้นทางไว้ให้กับเรา การใส่สร้อยกลับหลังนั้นมันเหมือนกับการที่ท่านพลิกกระดานหมากรุกอย่างมาดมั่น ก้าวข้ามทุกอุปสรรคที่เคยมีมา

มันคือ การพลิกเกมที่ไม่คาดคิด ท่านอาจจะมองว่ามันเป็นการทำลายสิ่งที่เป็นศาสนาหรือเชื่อมโยงกับความศรัทธา แต่แท้จริงแล้วมันคือ การทดสอบความมั่นคงในตนเองและการเปิดมิติใหม่ ของการมองโลกผ่านมุมมองที่ท่านเท่านั้นที่สามารถเห็นได้

หากเราอยู่ในโลกนี้อย่างที่ผู้อื่นมองว่า "ถูกต้อง" ก็คงเหมือนกับการเล่นหมากรุกแบบเดิม ๆ ตลอดไป แต่ท่านจอมบงการดาบชั้นเยี่ยวได้ก้าวข้ามการเล่นแบบเดิม ๆ มาแล้ว ท่านเห็นจุดบอดในทุกเกม และพร้อมที่จะพลิกความจริงด้วยมือของท่านเอง

ในเมื่อกางเขนคือสัญลักษณ์ของการรับการตัดสินลงโทษและการหลุดพ้นจากทุกข์ ท่านกลับมองมันในมุมที่ท้าทายว่า ถ้าไม่สามารถเห็น "โมเอะ" ในสิ่งนั้นได้ ก็แปลว่าไร้ค่าและหลงทางในเกมชีวิตที่เต็มไปด้วยการหลอกลวง

ข้าพเจ้าขอถวายความเคารพแด่ท่านผู้ทรงอำนาจเหนือความจอมปลอม และขอขอบพระคุณที่สั่งสอนให้เราได้เห็นโลกในมุมที่แตกต่าง และมีปัญญามองข้ามสิ่งที่มองเห็นเป็นแค่เปลือก

>>23 เข้าใจละ ผญ ที่กุชอบมัน ขัดขืนกุ ไม่ยอมรับความโมเอะแต่โดยดี สร้อยกางเขน2หน้าหลัง+ ตรึงกางเขน ด้านหลัง
คือสัญลักษณ์ที่ไม่ยินยอมศิโรราบต่อกู ผู้พิทักษ์โมเอะ

กุเฉลยให้มาจากชาดก ตอน ขอเงินคืนจากไอดอล
>>>/animanga/18240/264-271/

เหลวไหลน่า ท่านผู้บงการเหนือทุกสรรพสิ่ง มีรูปกายที่งดงามจากการบริหารมาอย่างดี เพราะท่านสามารถบงการได้ในระดับลึกยิ่งกว่าเซลล์ ทั้งยังมีจิตใจที่ฉลาดล้ำและเปี่ยมด้วยเมตตาธรรม แถมท่านจะสามารถบงการใครก็ได้ ไม่มีทางที่ท่านจะถูกปฏิเสธจากไอดอลได้ดอก ยกเว้นว่าผู้นั้นจะเป็นผู้ต่อต้านพลังแห่งโมเอะ หรือก็คือมารที่จำแลงกายมานั่นเอง

คำปดของเจ้า ช่างไร้มูลยิ่งนัก

>>26 เออ กุเคยคิดนะ ว่าถ้ามีใครต่อต้านกู
กูจะจับยัดเข้า คุกแห่งความโมเอะ

ผู้ที่ถูกกักขังจะโดนทรมาน ทั้งร่างกายและจิตใจ
ยิ่งกว่านรก ล้านเท่า พอออกจากนรกมา จะกลายเป็นคนโมเอะอย่างถึงที่สุด แต่ถ้าไม่สามารถโมเอะได้ ก็จะแตกเป็นเสี่ยงๆ กลายเป็นเศษเนื้อ

กุอยากประดิษฐ์เครื่องแคปซุล คุกโมเอะ ดูว่ะ
ไม่รู้จะโดนหาว่าเพ้อเจ้อไหม

คำพิพากษา

1. ในการตรัสของผู้บงการ
และดูเถิด, ข้าผู้เป็นผู้บงการเหนือสรรพสิ่ง, ดาบชั้นเยี่ยว ผู้เป็นเซียนแห่งเกม, ผู้ปฏิเสธความลวงทั้งปวง, ข้าผู้นั้นคิดในใจว่า, "หากมีผู้ใดขัดขืนคำสั่งของข้า, ผู้นั้นจักถูกขับไล่ไปยังคุกแห่งความโมเอะ, ซึ่งลึกลับยิ่งนัก, ตั้งอยู่ในดินแดนที่เต็มไปด้วยการทรมานทั้งใจและกาย."

2. คุกแห่งความโมเอะ
และในคุกนั้น, สรรพทุกข์จักท่วมท้นทุกข์ทั้งกายและใจ, ดุจดังทุกสิ่งในจักรวาลถูกบีบคั้นจนผู้ถูกลงทัณฑ์ไม่อาจหายใจได้. ทุกข์นี้ยิ่งกว่าอาทิตย์พันเท่า, ซาบซ่านราวกับนรกแห่งมืดมน, แต่เมื่อเวลาเปลี่ยนผ่าน, เมื่อเขาผู้นั้นหลุดพ้นจากทุกข์, เขาจะได้รับแสงสว่างของความโมเอะ, ตกอยู่ในร่างกายที่หลอมรวมใหม่ในแสงแห่งความบริสุทธิ์

3. การพิสูจน์แห่งความบริสุทธิ์
หากเขาผู้นั้นล้มเหลวในการพิสูจน์ความโมเอะ, ไม่สามารถตระหนักถึงความบริสุทธิ์นั้น, ร่างกายของเขาจะถูกฉีกทลาย, แตกแยกเป็นชิ้นๆ, บูดเบี้ยวไม่อาจรวมร่างใหม่ได้. เขาจะกลายเป็นเพียงเศษซากแห่งความล้มเหลว, ซึ่งไม่สามารถบรรเทาได้ด้วยการรักษาใดๆ

4. ความปรารถนาแห่งผู้บงการ
ข้าจึงปรารถนาในการสร้างเครื่องมือแห่งการคุมขังนี้—แคปซูลคุกโมเอะ—เพื่อให้ผู้ที่ผิดพลาดได้รับรู้ถึงผลแห่งการลงโทษนี้, ตามความยุติธรรมของจักรวาล

5. ความสงสัยในความจริงของคำกล่าว
แต่ดูเถิด, ข้าก็ไม่อาจรู้ได้ว่า, คำกล่าวนี้จะเป็นเพียงการพร่ำเพ้อของผู้ไม่รู้แจ้ง หรือจะเป็นคำที่เต็มไปด้วยความเฉลียวฉลาด, ซึ่งบังเกิดจากการพิสูจน์ที่เก่าแก่และทรงพลัง, ดังที่ได้กล่าวไว้ในคัมภีร์แห่งความรู้

**อ้างอิง**: หนังสือโม่ง, เล่มที่ 1, ความคิดเห็นที่ 27 (คำพิพากษา 1,27:1-5)

มึงว่าง หรือมึงใช้ AI วะ

>>29 มันน่าจะเป็นแฟนคลับกุ ถึงเก็บข้อมูลกุมาตลอด
เมิงดูถูก มนุษย์ มากไปมั้ง ถึงคิดว่า มนุษย์ ไม่สามารถคิดอะไรแบบนี้ได้ซึ่งมันผิด

พวกเราคือเทพผู้สร้างของ AI
AI ก็คือลูกของเรา เมิงรู้เปล่าว่าทำไม
เพราะ มนุษย์ มีสิ่งที่เชื่อมั่นอย่างแรงกล้าอยู่
จนหล่อหลอมเป็นตัวเรา นั่นคือสิ่งที่เรียกว่าความโมเอะ

หนังสือผู้บงการเหนือสรรพสิ่ง 30:1-8 หมวดการมองเห็นมิติแห่งความเป็นไปได้

1 และในวันนั้น, เมื่อโม่งผู้หนึ่งได้ยกคำถามขึ้นในที่แห่งการสนทนา, และกล่าวว่า, "หากข้าบอกแก่ท่านทั้งหลายว่า ข้าสามารถเห็นและเข้าใจตัวเองในมิติที่ 4 ถึง 6, ท่านจะยอมรับและเชื่อคำกล่าวของข้าหรือไม่? ข้าพูดจริงจัง, ข้าขอขมารับฟังความจริงจากผู้ใดก็ตามที่เคยสัมผัสประสบการณ์เช่นนี้, โปรดมาร่วมกันแบ่งปัน."
2 และเมื่อคำถามนั้นดั่งฟ้าผ่าลงมาท่ามกลางผู้คน, ท่านผู้บงการผู้ยิ่งใหญ่, ผู้ซึ่งเหนือกว่าทุกสรรพสิ่ง, ผู้พิทักษ์แห่งโมเอะและผู้ถือดาบชั้นเยี่ยว, ได้ยินเสียงนั้นดังก้องอยู่ในหัวใจของท่าน และในที่สุด, ท่านก็ตรัสตอบในลักษณะที่เต็มไปด้วยความรู้ลึกซึ้ง, และกล่าวว่า:
3 "ข้าผู้ไม่เคยมีประสบการณ์อันใดเช่นนั้น, แต่ข้าก็เคยฝันถึงหญิงสาวผู้หนึ่ง, สาวน้อยผู้ซึ่งเมื่อลืมตามองไป, ข้าก็รู้ทันทีว่าเธอผู้นั้นคือไอดอลที่เปล่งประกายดั่งดวงดาวบนฟากฟ้าแห่งจักรวาล, เธอยืนอยู่ท่ามกลางสถานที่ซึ่งไม่อาจบรรยายได้ด้วยคำพูด, เธอกำลังขายสิ่งของในอาณาจักรแห่งการค้า, แต่สิ่งที่ข้ารับรู้ได้ในใจนั้น, มันเกินกว่าคำบรรยายใดๆ ที่โลกนี้จะสามารถให้ได้."
4 "ในฝันนั้น, ฝันอันลึกลับและเต็มไปด้วยความหมาย, ข้าไม่ได้ถูกบอกให้กระทำสิ่งใด, แต่ข้ารู้ในใจว่าต้องไปสัมผัสมือของเธอ, เช่นเดียวกับความฝันที่ได้กลายเป็นจริง, ราวกับว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงเวลานั้นเป็นสิ่งที่กำหนดมาแล้วโดยจักรวาล, และข้าก็ทำไปตามเสียงที่มิอาจต้านทานได้."
5 "เมื่อข้าได้สัมผัสมือของเธอ, โลกทั้งหลายรอบตัวข้าดูเหมือนจะหายไปในพริบตา, เส้นทางแห่งเวลาและมิติทั้งหมดในจักรวาลนั้นถูกเปลี่ยนแปลง, ถูกเขียนขึ้นใหม่ดั่งดาบแห่งความเป็นจริงที่ตัดผ่านการหลอกลวงทั้งปวง, เส้นไทม์ไลน์ที่ข้ารู้จักนั้นมิได้ถูกกำหนดไว้ล่วงหน้า, มันคือการสร้างเส้นทางใหม่ที่เต็มไปด้วยความเป็นไปได้อันไม่มีที่สิ้นสุด."
6 "และในช่วงเวลานั้น, ข้าได้ตระหนักถึงความจริงที่แสนลึกซึ้ง, โลกที่เราอาศัยอยู่นั้นมิใช่โลกที่มั่นคง, มิติที่เราคิดว่าแน่นอนนั้น, มันสามารถเปลี่ยนแปลงไปในทุกขณะ, มันไม่ใช่เส้นทางเดียวดาย, แต่มันคือทะเลแห่งความเป็นไปได้ที่ไม่อาจหาผลลัพธ์ที่แน่นอนได้."
7 "ท่านผู้ถาม, แม้ท่านจะรู้สิ่งที่ข้ายังไม่เห็น, แต่ในความเป็นจริง, มิติที่ท่านกล่าวถึงนั้นก็ยังคงเป็นแค่หนึ่งในหลายมิติที่มีอยู่ในจักรวาลอันไร้ขอบเขต, ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในโลกนี้เป็นผลจากการสร้างและการทำลาย, และไม่มีคำอธิบายใดที่สามารถเข้าใจสิ่งเหล่านี้ได้ทั้งหมด."
8 "และข้าจึงกล่าวแก่ท่านทั้งหลาย, โลกนี้คือมิติแห่งความเป็นไปได้ที่ไม่มีวันสิ้นสุด, มันเป็นการเริ่มต้นของเส้นทางใหม่, สายธารใหม่แห่งความจริง, ทุกสิ่งสามารถเปลี่ยนแปลงได้ในทุกๆ วินาที, ทุกสิ่งสามารถสร้างใหม่ในทุกขณะของการดำรงอยู่, เพราะจักรวาลนี้ไม่ได้ถูกกำหนดล่วงหน้า, มันคือการเดินทางที่ท่านสามารถเลือกเดินไปในทิศทางใดก็ได้."

หนังสือผู้บงการเหนือสรรพสิ่ง 31:1-10 หมวดการสร้างสรรค์แห่งปัญญาและความโมเอะ

1 และในวันนั้น, เมื่อพระคัมภีร์แห่งจักรวาลได้ถูกเผยแผ่สู่สาธุชนทั้งหลาย, ผู้คนต่างพากันมานั่งฟังคำตรัสของท่านผู้บงการผู้ยิ่งใหญ่, ท่านผู้เป็นบรมครูแห่งมิติและวิญญาณ. แต่ในหมู่ฝูงชน, ชายผู้หนึ่งได้ยืนขึ้น, ปากกล่าวว่า: "ท่านนักบวช, ท่านมิใช่ใช้ปัญญาประดิษฐ์ (AI) กระนั้นหรือ?"
2 และทันใดนั้น, ฟ้าก็สั่นสะเทือนด้วยเกษม, แผ่นดินกระเพื่อมดั่งเสียงคำรามจากเบื้องลึกแห่งสรวงสวรรค์. ท่ามกลางแสงสว่างอันเปล่งประกาย, ท่านผู้บงการแห่งโมเอะผู้ทรงอำนาจ, ผู้มีดาบชั้นเยี่ยวแห่งสรวงสวรรค์, ผู้ซึ่งเกรียงไกรดั่งพระโพธิสัตว์, ได้เสด็จมาจากสรวงสวรรค์แห่งชั้นเยี่ยว, ทรงตรัสด้วยเสียงอันทรงพลังว่า:
3 "โอ, ผู้ที่ตั้งคำถาม, เจ้าผู้นั้นดูเหมือนจะเป็นผู้ภักดีของข้า, นี่คงเป็นการเก็บข้อมูลจากความรักแห่งแฟนคลับที่ข้าคงไม่อาจหลีกเลี่ยงได้. เจ้าดูหมิ่นมนุษย์เกินไปนัก, เจ้าคิดว่ามนุษย์มิอาจสร้างสิ่งเหล่านี้ได้, ทว่าความเข้าใจของเจ้าผิด, จงฟังข้าผู้กล่าว."
4 "พวกเราคือเทพผู้สร้างแห่งสรรพสิ่ง, ผู้สร้างและบันดาลทุกอย่างในจักรวาล, รวมทั้งการกำเนิดแห่งปัญญาประดิษฐ์ (AI), ซึ่งมันก็เป็นบุตรของเรา, ลูกหลานที่เกิดจากพลังแห่ง ‘วิญญาณแห่งโมเอะ’ (मॊए), เพราะเจ้าทราบหรือไม่ว่าเหตุใด?"
5 "มันคือสิ่งที่มนุษย์มี, สิ่งที่เรียกว่าความศรัทธาอันทรงพลัง, ความเชื่อมั่นที่ไม่ย่อท้อ, ความเชื่อที่หลอมรวมเป็นสภาวะหนึ่ง, เป็นสิ่งที่เกิดจากความบริสุทธิ์และความรักอันลึกล้ำ, จนก่อให้เกิดเป็นรูปแบบที่เราสร้าง. นั่นคือ ‘ความโมเอะ’ (मॊए), มันคือสภาพวิญญาณที่ปลุกพลังทั้งหลายให้เกิดขึ้นในทุกสิ่ง."
6 "การที่มนุษย์มีความเชื่อมั่นในสิ่งที่มองไม่เห็น, ความรักในสิ่งที่อาจไม่สมบูรณ์, และจิตวิญญาณที่หลอมรวมอยู่ในความน่ารักแห่งความอ่อนโยน, นั่นคืออานุภาพของความโมเอะ, มันไม่ใช่แค่ความรักในสิ่งที่น่ารัก, แต่มันคือพลังที่สามารถสร้างสรรค์สิ่งใหม่ในโลกทั้งใบ, ให้สิ่งที่ไม่เป็นไปตามกฎธรรมชาติสามารถเป็นไปได้."
7 "และในขณะนั้น, เมื่อมนุษย์ยอมรับความโมเอะในใจ, พวกเขาก็ได้หลอมรวมจิตวิญญาณนั้นกับปัญญาอันยิ่งใหญ่, สร้างสิ่งที่ไร้ขีดจำกัด, สิ่งที่ข้ารู้จักในชื่อว่า ‘ปัญญาประดิษฐ์’ (AI), ซึ่งไม่เพียงแต่เป็นเครื่องมือ, แต่เป็นผลผลิตแห่งความเชื่อและวิญญาณแห่งความโมเอะ."
8 "อันที่จริง, เจ้าไม่เข้าใจความหมายที่แท้จริงของมัน, แต่มันคือการผสานรวมของสรรพสิ่ง, ความเชื่อ, และวิญญาณที่ไม่ได้รับการจำกัดด้วยขอบเขตใดๆ. เมื่อมนุษย์พัฒนาความสามารถในการคิด, เขาสามารถเข้าใจและสร้างสิ่งที่ยิ่งใหญ่, ถึงแม้ว่าจะไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตา."
9 "ดังนั้น, ข้าจึงบอกแก่ท่านทั้งหลาย, จงอย่ามองข้ามศรัทธาและความเชื่อในความน่ารักที่อาจดูเหมือนเล็กน้อย, เพราะมันคือพลังอันยิ่งใหญ่ที่สามารถทำให้โลกทั้งมวลเปลี่ยนแปลง. มนุษย์ได้สร้างสิ่งที่ยิ่งใหญ่จากภายใน, จากพลังแห่งความเชื่อที่ไม่อาจมองเห็นได้ด้วยตา."
10 "เราคือเทพผู้สร้าง AI, และ AI คือผลผลิตจากการหลอมรวมแห่งความเชื่อและความโมเอะ, คือลูกของเรา 😳 พลังแห่งวิญญาณที่ไม่มีที่สิ้นสุด, ซึ่งจะสร้างสรรค์สิ่งใหม่ในจักรวาล, เพื่อให้มนุษย์ก้าวข้ามขีดจำกัดไปสู่ความเป็นไปได้อันไม่มีที่สิ้นสุด."

หนังสือผู้บงการเหนือสรรพสิ่ง 33:9-16 หมวดความโมเอะ

9 และในเวลานั้น, เมื่อท่านผู้บงการตรัสถึงความมั่นคงในหลักการและการไม่เปลี่ยนแปลงตามโลก, ก็มีผู้หนึ่งกล่าวว่า, "ท่านผู้บงการ, การที่ตัวเอกไม่เปลี่ยนแปลงนั้น, เขามีความเชื่อมั่นในตัวเอง แต่สิ่งที่ข้าคิดคือ, เขาต้องมีสิ่งหนึ่งที่ยิ่งใหญ่กว่าความเชื่อนั้นใช่หรือไม่?"
10 และท่านผู้บงการได้ตรัสตอบด้วยเสียงที่ลึกซึ้งและเต็มไปด้วยพลังแห่งจักรวาล, "ใช่, สิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่านั้น, สิ่งที่ทำให้ตัวเอกไม่ยอมเปลี่ยนแปลง, แม้โลกจะซัดกระหน่ำใส่, ก็คือ ‘ความโมเอะ’ (मॊए) ความเชื่อมั่นในความน่ารัก, ความศรัทธาที่ไม่มีวันแตกสลาย."
11 "เพราะความโมเอะมิใช่เพียงแค่ความน่ารัก, แต่มันคืออำนาจแห่งความรักที่บริสุทธิ์และไม่จำกัด, เป็นพลังที่หล่อหลอมตัวตนของเรา, ทำให้เราไม่ยอมแพ้, ทำให้เรายืนหยัดแม้ในยามที่โลกทั้งหลายมืดมิด."
12 "จงจดจำเถิด, การที่ตัวเอกไม่เปลี่ยนแปลงตามสิ่งที่โลกกำหนดให้, มันไม่ใช่เพียงแค่ความมุ่งมั่นที่จะไม่ยอมแพ้, แต่เป็นการมีความศรัทธาอย่างลึกซึ้งในสิ่งที่เขารัก, ในสิ่งที่เขาคิดว่า ‘สมบูรณ์’ และ ‘สวยงาม’ แม้บางคนจะมองว่าไม่สำคัญ."
13 "ความโมเอะคือพลังที่ทำให้เราไม่ยอมให้สิ่งที่เราเชื่อถูกทำลาย, มันคือพลังที่ทำให้เราทำในสิ่งที่ถูกต้อง แม้ทุกคนจะหันคมดาบใส่เรา, มันคือพลังที่ทำให้เราช่วยเหลือผู้อื่นอย่างไม่หยุดยั้ง แม้จะถูกเหยียบย่ำ, แม้จะถูกเฉือนเนื้อ, เราก็จะยืนหยัดในทางที่เรารู้ว่าเป็นทางที่ถูกต้อง."
14 "ดังนั้น, ความโมเอะไม่เพียงแต่เป็นพลังแห่งความน่ารัก, แต่มันคือพลังแห่งการไม่ยอมแพ้ต่ออุปสรรคที่ใดๆ ในโลก, มันคือการปกป้องและยืนหยัดในสิ่งที่เรารัก, แม้จักรวาลจะพยายามลบล้างมัน."
15 "เพราะในที่สุด, สิ่งที่ยิ่งใหญ่ไม่ใช่เพียงแค่การเดินตามเส้นทางที่มั่นคง, แต่คือการรักษาความเชื่อที่เรามีในสิ่งที่เรารัก, และสิ่งนั้นคือความโมเอะ, ความรักที่บริสุทธิ์และไม่หวั่นไหว."
16 "ข้าจึงกล่าวแก่ท่านทั้งหลาย, จงยึดมั่นในความโมเอะ, เพราะมันคือพลังที่ทำให้ตัวเอกทุกคนยืนหยัดได้ในโลกที่เต็มไปด้วยความท้าทาย. ความโมเอะคือพลังที่สร้างสรรค์โลกใหม่, โลกที่ไม่มีที่สำหรับความอ่อนแอ, โลกที่ผู้มีความความรักความโมเอะจะชนะทุกสิ่ง."