กระทู้เก่า
ปัญหาหัวใจ >>>/lounge/475/
Last posted
Total of 205 posts
กระทู้เก่า
ปัญหาหัวใจ >>>/lounge/475/
ชื่อมู้ไม่สร้างสรรค์เบย เลาไม่ให้ผ่านนะ
ชื่อกระทู้แม่งหน่อมแน้มไม่เข้ากับเว็บนี้จริง น่ารักไปไหน 555+
ชื่อพรุ้งพริ้งสัส
เหยดได้ขึ้นมู้ใหม่ด้วย ชื่อมู้4เอาเป็น รักใสๆหัวใจสี่ดวง เลยมั้ย
ชื่อกระทู้แม่งหวานซะ กูเห็นแล้วเลี่ยน
เอาชื่อแบบบันทึกรักโม่งไรงี้ดิวะ
โม่งรักคุด ตุ๊ดเมิน มาสุมหัวร้องไห้กันที่นี่
โม่งรักคุด ตุ๊ดเมิน เดินกระโผลกกระเผลก หัวเขกเสา หมายังไม่เอา คนเมายังเมิน
กลายเป็นมู้ตั้งชื่อมู้ไปแล้ว...
รอให้กระทู้นี้เต็มก่อนแล้วค่อยตั้งใหม่เหอะ ใช้ๆ ไปก่อน
ขอเล่าอะไรหน่อยวะ อาจจะรำคาญเพราะ
กูอยากจะเล่าในมู้นี้ มู้เพื่อนไม่มีใครตอบกูเลย แอแอ๊
กูมีเพื่อน.ญ กูเคยสนิทมาก รู้จักกันมา 4 ปีละ เจอกันแรกๆ อยู่ ม.2 กำลังจะ 3 รู้จักกันไม่กี่วัน เริ่มหยอกล้อว่านเสนห์ใส่กูซะละ
อยู่กันแบบนั้น 4 เดือน จนคนอื่นคิดว่าเป็นแฟนแต่ก็ไม่ใช่(แต่ต่างฝ่ายต่างรู้ใจกัน )พอประมาณเดือนที่5 เริ่มทำรำคาญมันเพราะทำตัวน่ารำคาญ จนอยู่ดีๆ มันก็ไปมีแฟนใหม่ แล้วกูก็ทำตัวห่างๆ จนกูขึ้นปวช1 เทอม 2 ได้มาเจอกันที่ทำพาร์มไทม์กู แล้วคุยกันซักพัก อยู่ดีๆก็บอก (ไม่ได้เจอกันเกือบปี คิดถึงมึงมากเวลามึงไม่อยู่ )
คุยกันไม่เกิน 2 ประโยค ขอกูคบ
แต่กูก็ไม่ได้ตอบรับวะ กูพูดว่า
(ขออยู่กับแกแบบนี้เรื่อยๆได้ไหม
อยู่แบบนี้มันสนุกกว่า)
พอกูพูดเสร็จ ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่ก็คุยกัน ทักกันตลอด หยอกล้อว่านเสน์หนิดๆใส่กันได้ซักพัก ก็ห่างกันไม่นาน 4 เดือน
จนกูอยู่ ปี 2 เทอม2 ได้เจอกันอีกรอบ แต่ตอนนั้นมันกำลังมีปัญหากับแฟนอาทิตย์ๆแล้วก็เลิกกัน แล้วก็มาคุยเล่นกันกูระยะนึง
แล้วช่วงนั้นกูก็เริ่มสนใจมัน ดูไปเรื่อยเกือบเดือน พอกูจะบอกรักแค่นั้นแหละเปิดตัวแฟนใหม่พอดี แบบว่าตอนนั้นเฟลหนักจนมันสงสัย แล้วกูก็คุยกับเรื่องความรู้สึก
+ ตอนนั้นกูปากแข็งด้วย ไม่อย่ามีปัญหาตอนไปเทียวเพราะหลังจากเปิดตัวก็จะไปเทีายวกัน พอตอนกลับมาจากไปเที่ยวแค่นั่นแหละ กูนอยไม่พูดไม่คุยกับมันเกือบเดือน แล้วมันไม่กล้าจะมาทักเพราะกลัวกู
เป็นแบบนั้นเดือนกว่าๆ กูก็เริ่มไม่ไหวละ กูไปขอโทษมันแล้วมันร้องไห้ใจดีใหญ่เลย
แล้วกูก็เรียกให้มาหาที่บ้าน พอถึงห้องกูเดินเข้ามากอดเลยแล้วก็ล้มตัวลงมานอนด้วยกัน ตอนนั้นแทบจะยอมกูเลย แต่กูก็ไม่ได้ทำเพราะกูดันแพ้น้ำตามัน (โคตรเสียดายตอนนั้นกุมีอารมณ์ด้วย)หลังจากที่นอนกอดกัน แต่ไม่ได้ทำอะไรกัน ก็แยกกันไป พอตกเย็นของวันถัดมา
กูโทรไปหาเพื่ออยากรู้คำตอบ
มันบอกว่าเลือกแฟนมัน หลังจากนั้นกูไม่พูดอะไรกับมัน 2-3 วัน แล้วก็กลับมาคุยกันอีก แต่คุยกันปกติ แต่ความรู้สึกไม่เหมือนเดิม อยู่แบบนั้น เรื่อยๆจนกูไปฝึกงาน(มีนา) แรกก็โทรมาคุยกับกูบ้าง พอผ่านไปเดือนกว่าๆก็ทักกูตลอดจน ได้เลิกกับแฟน(กลางเดือน พฤษภา) ว่าจะเข้าไปแทนที่ แต่กูรอให้มันสบายใจก่อน
แต่กูคุยกีนเรื่อยๆ จนถึง (กรกฎ) มันเริ่มไม่ทักกูละ บอกไม่ว่างๆ กูก็ตื้อมันจน มันรำคาญ กูเลยถามรุ่นพี่มันที่มันทำงานด้วย
กับเพื่อนมัน ถามว่ามันเปลี่ยนไป บลาๆ
พอผ่านไปวันกว่าๆ โทรมาด่ากูเลย
แล้วกูก็ไม่พูดอะไรแล้วว่างสายเลย
หลังจากนั้นก็ไม่ได้ติดต่อกันเลย 4 เดือน
พอกูกลับจากที่ฝึกงาน(พฤศจิ) แม่งทักกูมาเลย บอกคิดถึงๆ บลาๆ ประมาณเทคแคร์นิดๆ แล้วมีวันหนี่ง บอกกูว่า
"มึงยังเป็นเพื่อนกูอยู่รึเปล่า' ถ้ากูบอกไปแล้วอย่าหนีกูอีกนะกูขอ"
แล้วกูรู้เลยว่าจะพูดอะไร กุคิดในใจต้องไอ้นัเนแน่ๆ
มันบอกว่า กุคบกับรุ่นพี่กูอยุ่
กูก็เก็บอารมณ์อยู่ แต่ทำหน้าไม่พอใจ
แล้วก็พากูไปเลี้ยงข้าว กัน2คน
แล้วแฟนมันแม่งเกลียดกูเลย แต่กูก็คุยกับมันเรื่อยๆ จนมาวันหนึ่ง นั่งคุยกันทั้งคืน แล้วมันก็ร้องไห้ให้ฟัง เรื่องที่ยังรั้งกุไว้กับอีกหลายๆอย่าง จนหลับ
หลังจากนั้นก็คุยกันน้อย+ไปหาแฟนบ่อย
เพราะถ้าแฟนไม่เรียกจะไม่ไปหา แต่มันอยู่กับกูบ่อยจนแฟนรู้ จนตอนนี้ แม่งกู2 คนก็กลับมาคุยกันอยู่ดี แต่มันไม่สนุกเหมือนเมื่อก่อนวะ ตอนนี้กูอยากให้มันกลับมามองกูบ้างนะ
จบ ..... เซ็งติดเฟรนโซน ถ้าเพื่อนโม่งมีวธีดีๆ แนะนำกูด้วย
แล้แวแต่มึง มึงถามตัวเองซะว่าชอบเขาป่าว ถ้าชอบ ก็รุกซะ ถ้าไม่ชอบรีบตัดใจไปเลย
กูขอถามหน่อย โดนเพือนที่ทำงานอ่อย กูไม่ชอบอีพวกนันเลย แต่ว่ากูยังจำเป็นต้องพึ่งพาและใช้ประโยชน์จากพวกมัน กูควรทำไงดีวะ
ปล.กูยังไม่มีแฟน เพราะงั้นมุกที่บอกว่ามีแฟนแล้ว อย่ามาอ่อยจึงใช้ไม่ได้ผล
*เพื่อน *อีพวกนั้น แก้คำผิด
>>14 จัดการซะให้เรียบร้อยทีละคน ให้มันติดใจ เสร็จแล้วก็ชวนทุกคนมาที่บ้านพร้อมกันแล้วล็อคประตู แล้วบอกว่า ให้พวกมันสู้กัน ใครเหลือรอดเป็นคนสุดท้ายจะได้มึงไปครอง
ทีนี้พวกมันที่ติดในรสชาติของมึงแล้วก็จะทนไม่ไหวต้องเริ่มลงไม้ลงมือกับเพื่อนของตัวเองเพื่อให้ได้มาซึ่งตัวมึง
สุดท้ายคนที่เหลือรอดก็คลานเข้ามาหามึงในสภาพใกล้สิ้นลม มึงก็ยิ้มให้มันอย่างอบอุ่น ก่อนจะลงมือดับลมหายใจของมันอย่างเลือดเย็น
อ่อยให้ตายถ้าใจมิงแข็งพอไม่เล่นด้วย มันก็เท่านั่นว่ะ 5555+
กูจีบสาวไม่เป็นพวกมึงสอนกูได้ไหม
เป็นคนขี้อายมาก ไม่ค่อยกล้ามองตาคนอื่น ไม่กล้าเเม้เเต่จะเริ่มจีบ
จนคิดว่าถ้าปล่อยไปงี้กุโสดจนตายเเน่ๆ หน้าตากุคิดว่ากุกลางๆ
คารมกุกากถึงขั้นมากที่สุด คุยไม่เก่งเลยจีบก็ไม่รู้จะจีบไง เวลาคุยกับใครเพื่อนเล่นมุขมาก็ต่อมุขไม่เป็น
ง่ายๆคือเป็นคนเงียบๆขีิ้อายอะ เเต่ความเกรียนนี่มีอยู่เต็ม
>>23 ท่องไว้มึง ผู้หญิงมีไว้ให้ฟัน เกิดมาเพื่อให้ผู้ชายฟันเพื่อให้สืบเผ่าพันธ์ุต่อไปนะมึง ดังนั้นผู้หญิงพร้อมจะถ่างขาให้มึงใส่ทุกคนแหละ ถ้าเขาชอบมึง เห็นว่าเป็นตัวผู้ที่เขาคิดว่าคู่ควร มันก็เอามึง ชอบคนไหนมึงก็เข้าไปจีบซะ เข้าหาหญิงไม่ต้องคิดมากเลย มึงก็เข้าไปทักเหมือนมึงหาเพื่อนใหม่นั่นแหละ
ทำตัวเป้นธรรมชาติเข้าไว้ ถ้ามึงกล้ากลัวหรือว่าทำตามตำราผู้หญิงเขาจะไม่ชอบนะมึง กูเจอกรณีศึกษาหลายๆอย่างแล้วนะมึง ผู้หญิงน่ะ เป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่ใช้สมองในการเลือกคู่มึง ใช้ความชอบมากกว่า ถ้าเขาชอบมึง มึงจะเหี้ยขนาดไหน เลวระยำขนาดมันก็ชอบนะมึง ดังนั้นมึงกล้าไปจีบซะ ถ้ามึงไม่กล้าอยู่นะ กูแนะนำไปลงอ่าง จับผู้หญิงตัวเป็นๆ ซะ มึงจะได้เลิกกลัวผู้หญิงเขา่ก็เป้ฯมนุษย์เหมือนเรานะัมึง ไม่ใช่เทพหรือสิ่งมีชีวิตต่างดาวที่ไหน พวกเล่นมุขต่อมุขการพูดการจา พวกนี้ มึงไม่ต้องสนใจถ้าผู้หญิงชอบมึง ธรรมชาติของมึงจะไหลไปเองและมึง
กูแนะนำให้ถ้ามึงถ้ามึงเข้าไปจีบหรือไปเดท มึงไม่มีเรื่องพูด นะมึง บอกเขา คุณสวยมากครับทำผมอึ้งคิดพูดอะไรไม่ออกเลย แค่เนี่ย : ) ชมเข้าไว้ๆ แล้วเงียบซะ ปล่อยให้แกเม้าท์ไป ดีซะอีกเขาจะได้รู้ว่ามึงเป็นผู้ฟังที่ดีซะอีก(จริงๆ คือกูไม่มีไรพูด 5555)
ประเทศไทยมีผู้หญิงมากกว่าผู้ชายนะมึง ดังนั้นจำไว้อย่าง มึงต้องเป้นศูนย์กลางให้ผู้หญิงมาเอาใจมึง ผู้หญิงเกิดมาเป้นผู้ตามนะมึงเป็นธรรมชาติสร้างมาแบบนั้น ดังนั้นมึงต้องแสดงความเป้นตัวผู้ของมึง อย่าเป้นหน้าตัวเมีย ถ้าผู้หญิงสัมผัสความเป้นตัวเมียของมึง ก็จบล่ะ
ถ้าอยู่ๆวันนึงไอ้23มันจีบหญิงด้วยวิธีที่มึงว่าขึ้นมา กูว่าคนรอบข้างมีงง เฮ้ยมันเป็นใคร มันไม่ใช่ไอ้23ที่เรารู้จัก
แล้วที่งงจนทำอะไรไม่ถูกที่สุดก็จะเป็นผู้หญิง สุดท้ายบทสนทนาจะจบที่ "อืม ร...เหรอ" แล้วทุกคนก็นั่งเงียบ ไปต่อไม่ถูก
เชี่ยมึงไม่เคยเจอเหรอ ในการ์ตูนก็เยอะเยะ อยม้วนไม่พูดอะไรกันเลยทั้งวันแต่บรรยากาศสีชมพู จนใครๆ ผ่านก็เลี่ยนสุดๆ
โม่ง กูโดนชายวัยกลางคนลูกติดมาจีบ กูไม่อยากได้ว่ะ กูไม่ชอบโอจิซัง ไล่ไงดี ทำตัวเหมือนเสี่ยเสนอจะเอาเงินให้ แต่เรียนจบต้องจดทะเบียนแต่งงานกับมันงี้ กูไม่เอา มีวิธีไหนปฏิเสธได้แบบได้ผลบ้าง
มีใครเคยดู My little pony มั่ง ตอนนี้กูกำลังคุยกับผู้หญิงคนหนึ่งที่เหมือนพิ้งกี้พายเหี้ยๆ คือนางเป็นคนยิ้มง่ายน่ารักเป็นมิตรกับสิ่งรอบข้าง กับกูก็ยิ้มให้ กับคนอื่นๆก็ยิ้มให้ ขนาดกูบอกความรู้สึกไปว่ากูรู้สึกมีความสุขที่ได้คุยได้รู้จักกับเธอ เธอก็ตอบมาแบบเดียวกับพิ้งกี้พายเลยว่ะ "เย้~ ชั้นก็ดีใจ" ผิดๆ "เช่นกันค้า ยินดีที่ได้รู้จักเหมือนกันนะคะ มีอะไรก็คุยกันได้" กูอยากเอาชนะใจเธอให้ได้ต้องทำไงดีวะ
เชี่ยช่างเป้ฯสาวอารมณ์ดีแบบนี้ต้องพาไปเที่ยวๆ นั่นแหละมึง
ออกมาจากfriendzonedได้ซักที ปีนออกมาจากคอกแล้วแม่งสบายใจขึ้นเยอะ
https://www.youtube.com/watch?v=MC_pC4YsfOc รู้สึกแบบนี้เลยมึง
กูอกหักเเล้วยังทำใจไม่ได้ ทำไงดีวะ?
คือกูงี่เง่าด้วยเเหละ พวกมึงจะมองว่ามาถามทำเหี้ยอะไรเรื่องเเบบนี้ก็ได้นะ
เเต่กูอยากรู้จริงๆว่ะ ทุกวันนี้กูเปื่อยจนกูเหมือนใช้ชีวิตอยู่ไปวันๆ
กูเห็นเขามีความสุขเเต่กูก็โอเคนะ ยินดีด้วย เเต่เหมือนกูขุดตัวเองไม่ขึ้นเเล้วว่ะ
กูจะกลายเป็นผักไปวันๆ เเต่พอคิด กูกลับไม่มีอะไรในหัวเลย คือคิดได้เเต่ทำไม่ได้เเหละ
ทำไงดีวะเพื่อนโม่ง???
คือมันไม่มีเเรงเลย เเบบคิดได้ว่าควรทำ ควรเฟดตัวออก
เเต่เอาเข้าจริงๆก็ได้เเค่นั่งเหม่อ
ถ้ามึงไม่คิดทำอะไรไปหาก๊วนเล่นมอนฮันซะแล้วท่านจะได้เพื่อนแท้ : )
ขอบคุณพวกมึงมากนะ กุจะพยายามหาอะไรทำ ดูเเลตัวเองให้มากขึ้นเเล้ว
กูโม่ง >>>/lounge/475/992 มารายงานผล ก็โอเคว่ะเป็นมื้ออาหารที่สนุกดี ได้คุยกันหลายๆเรื่องตลอดเวลา1ชั่วโมง สาวเจ้าก็พอใจกับร้านนี้ด้วย ตอนพนักงานบอกว่าเดือนมีนาจะมีโปรโมชั่นวันWhite day กูก็ได้โอกาสแซวไปนะว่า "มีโปรฯWhite day แบบนี้ก็ต้องให้ช็อคโกแลตก่อนซิ วาเลนไทน์ว่างมั้ย :3 " เค้าก็ตอบว่า "เอ วาเลนไทน์ปีนี้มันวันเสาร์นี่ค่ะ แหะๆโทดทีค่ะวันเสาร์จอเป็นFamily dayนะคะ" ทีกูฮาคือวันที่ไปกินเนี่ยแม่มเป็นวันเสาร์ด้วย แต่ก็ไม่ได้พูดสวนออกไปตอนนั้น คือว่าสถานะตอนนี้จะนัดเดทตอนวาเลนไทน์มันคงเร็วเกินไป ค่อยๆเป็นค่อยๆไปดีกว่า ตอนขากลับเธอคนนั้นก็พูดอยู่ว่าวันนี้สนุกมากเลย ขอบคุณมาก ...........รอเดทครั้งต่อไป
>>49 เท่ากับไม่ถึงกับรังเกียจที่จะคบฟะ ยินดีด้วยโม่งแต่ จำไว้นนะอย่าเข้าหาเกินงาน มึงเป็นผู้ชาย มึงต้องทำตัวเข้มแข็งเป็นผู้นำไว้แบบว่า กูไม่มีมึงกูอยู่ได้ มึงต่างหากไม่มีกูแล้วมึงจะอยู่ไม่ได้ ไม่งั้น มึุงจะเป้นของตายทันที ผู้หญิงเขาชอบท้าทายชอบอะไรที่ต้องลงแรงหน่อยฟะ ดังนั้นให้ฝ่ายโน่นเข้าหามึงดีกว่า
ไอ้สัสกูขอระบายด้วยคนอึดอัดชิบหาย จะโพสในเฟสก็ไม่ได้ กูขอระบายเตื่องแฟนหน่อยวะ
ผู้หญิงนี่แม่งเป็นห่าอะไรกับการช๊อปปิ้งนักวะ กูไปเดินกะมันโคตรจะหงุดหงิดเลยสัสแต่กูต้องเก็บอารมณ์ไว้ พูด จ้าๆๆๆ ได้อย่างเดียว ที่มันทำให้กูหงุดหงิดสัสๆคือ แม่งอยากได้ของดี แล้วต้องถูกด้วย เอ้าไอ้สัสดีแล้วถูกมึงจะไปหาที่ไหนวะอีเหี้ย ถ้ามันหาง่ายๆกูจะไม่บ่นซักคำ นี่แม่งเดินแล้วเดินอีกวนแล้ววนอีก ไอ้นั่นไม่เอาไอ้นี่ไม่ชอบแล้วก็มาแพ่มใส่กูว่ากูเลือกไม่ถูกใจ ไอ้สัสคนออกตังค์ก็กูนะอีห่า ถ้าเป็นกูนะเห็นอันไหนชอบอันไหนสวย หยิบเลยสัส ลีไวตัว สามพันกูก็เอา แต่คือกูใส่ตัวเดียวยาวๆไง ไม่เหมือนแม่งเอาถูกแล้วเอาหลายตัวด้วยนะสัส สวยก็ไม่ได้สวยห่าเหวอะไรเลยเน้นปริมาณไม่เน้นคุณภาพ พอใบราคาออกมาแม่งแพงกว่าลีไวกูอีกอีเหี้ยเอ้ย
สัสกูขอระบายแต่นี้
กูแปลกสินะที่เป็นผู้ชายช้อปนาน ชอบเดินเล่นดูนู่นดูนี่เล่น แถมยังเสือกบ้าของถูกชอบเอาถูกๆแต่ไม่ต้องดีมากจะได้เปลี่ยนบ่อยๆ
ทุกวันนี้แฟนบ่นตลอดว่าจะเสียเวลาชีวิตเหี้ยไรกับช้อปปิ้งนักหนา 555
เพื่อนโม่ง กูเคยคิดนะนะว่าจะพยายามใช้ชีวิตแบบไม่ให้เสียใจภายหลังแต่ตอนนี้กูเริ่มรู้สึกสับสนกับตัวเองแปลกๆว่ะ
คือสมัยมอต้นกูเป็นเด็กผู้หญิงเรียนไม่เก่งและถูกเพื่อนเกือบทั้งห้องรุมรังแก พวกเกเรๆอ่ะ ส่วนพวกเด็กเรียกก็ไม่เอากูเข้ากลุ่มเพราะกูไม่มีผลประโยชน์ให้แดก(เป็นที่รู้ๆกันในหมู่เด็กเรียนอ่ะ เพื่อนกู(ไม่สนิท)ที่อยู่กลุ่มเด็กเรียนเคยพูดๆอยู่ว่าเด็กเรียนที่คบๆกันเนี่ยไม่จริงใจต่อกันซักคน) กูมีเพื่อนสนิทคนนึงคบกันมาแต่ประถมอยู่มอต้นด้วยกันก็โดนเพื่อนแบนด้วยกันนี่แหละ เด็กเรียนก็ไม่แล เด็กเกเรก็เอาแต่แกล้ง ป้ายกาวบ้าง แอบตัดผมบ้าง หยิบหนังสือเรียนกูแบบแหยงๆบ้างทำเหมือนกูกับเพื่อนกูเป็นตัวเชื้อโรค ล้อว่ากูขี้เหร่ ตอนนั้นกูรู้สึกด้อยค่ามากเลยล่ะ
ในห้องกูมีเด็กผู้ชายคนนึง หน้าตาพอโอเค ตัวสูง เรียนเก่งท๊อปของชั้นปี ทำห่าอะไรก็ดีไปหมด ตอนนั้นกูแอบรักมันว่ะแต่กูไม่กล้าบอก มันเองสมัยมอหนึ่งก็เคยแกล้งกูแต่พอมอสองมามันก็ไม่แกล้งกูแล้ว คุยกับกูแบบเพื่อนกันกูชอบมันมากชอบแบบที่ว่ามันให้ทำอะไรกูก็ทำให้หมดเลย กูไม่เก่งอังกฤษไม่ชอบเรียนแค่มันมาขอให้แปลโน่นนี่ให้หน่อยกูก็ขวนขวายแปลเต็มใจแปลให้ทั้งๆที่ไม่รู้เรื่องก็พยายาม กูก็ได้แต่เก็บความรู้สึกไว้ไม่กล้าพูดแม้แต่กับเพื่อนสนิท กูกลัวทุกคนรู้ กลัวว่ามันจะเกลียด กลัวว่าถ้าเพื่อนรู้จะโดนแกล้งหนักกว่าเก่า ก็เก็บๆๆมาตลอดจนวันวาเลนไทน์กูซื้อดอกไม้มาให้เพื่อนสนิทแต่ใจกูก็คิดถึงมันด้วยก็ซื้อมาเผื่อมัน แต่สุดท้ายกูก็ไม่กล้าให้แล้วทีนี้มันมีจังหวะนึงที่กูนั่งอยู่กับดอกไม้แล้วมันบังเอิญผ่านมานั่งคุยด้วยพอดี คือมันก็ถามว่าซื้อมาให้ใครกูก็ไม่กล้าพูดเลยโกหกไปว่าซื้อมาเกินอยากได้มั้ย กูให้ แล้วกูก็ให้มันไปเลย มันก็รับไว้แล้วขอบคุณ พูดตรงๆตอนนั้นในความรู้สึกกู กูคิดว่าบรรยากาศมันดีมากกูอยากเอ่ยปากมากว่ากูรู้สึกกับมันยังไง แต่สุดท้ายกูก็ไม่ทำ อย่างที่ว่ากูกลัว กูไม่มีใครกูมีเพื่อนสนิทที่โดนแกล้งเหมือนกันเคียงข้างแค่คนเดียว แค่กูได้คุยกับมันกูก็เป็นสุขแล้วแต่กูก็อึดอัดในใจ อยากจะบอกแต่กลัวว่ามันจะตีตัวออกห่างไป กลัวว่าเพื่อนในห้องรู้แล้วกูจะโดนแกล้งหนักกว่าเก่า รู้สึกแย่ที่กูไม่มีอะไรเทียบเคียงมันได้ซักอย่าง เข้าใจป่ะมันเป็นเพอร์เฟกแมนในขณะที่กูเป็นขยะที่ถูกรังแก กูไม่อยากเจ็บตัวจากคำพูดของคนอื่น กูกลัวไปหมด สุดท้ายก็ก็ปล่อยโอกาสให้หลุดมือไปแล้วมันก็ไปมีแฟน กูก็โอเค กูทำใจได้
จนเมื่อไม่นานมานี้กูได้มาเจอเฟสมัน ได้คุย ได้ทักทาย กูดีใจมากนะแต่กูก็รู้แหละว่าไม่ได้ชอบมันอย่างเมื่อก่อนแล้ว จนเมื่อมันเปลี่ยนรูปโปรเป็นรูปมันคู่กับแฟน ไม่รู้ทำไมกูรู้สึกเสียใจ เสียดาย เรื่องเก่าๆในวันนั้นที่กูเคยให้ดอกไม้มันก็กลับมาอีก กูเริ่มรู้สึกว่าถ้าตอนนั้นกูบอกรักมันไปตอนนี้จะเป็นยังไง กูเริ่มรู้สึกเสียใจภายหลังแต่อีกใจกูก็คิดว่ามันช่วยไม่ได้ สังคมของกูตอนนั้นมันกดดัน กูถูกกดดันจากคนอื่น จากเพื่อน อะไรก็ตาม กูพยายามคิดว่ากูทำถูกแล้วที่ไม่พูดแต่ก็อดรู้สึกแย่ไม่ได้ รู้สึกว่ากูจะแคร์สังคมไปทำไมวะมันไม่ได้ทำให้กูมีความสุขเลย ความรู้สึกกูตีกันในหัวกูรู้สึกเศร้าจัง กูคิดว่าเรื่องมันผ่านมานานแล้วกูไม่ได้รู้สึกอะไรกับมันแล้ว กูอยากเป็นเพื่อนกะมันแต่ว่ากูก็มีความรู้สึกแบบนี้อ่ะ กูเป็นอะไรกูต้องทำไง เอาจิงๆกูอยากพูดไปให้หมดเลยว่าตอนนั้นกูชอบมันมากๆแต่มันก็มีแฟนไปแล้วอ่ะ แล้วกูก็อิดฉาแฟนมันกูอยากให้ที่ตรงนั้นเป็นกู กูแม่งทรามจัง สุดท้ายกูยังชอบมันหรือว่านี่เป็นเพียงปมๆนึงที่กูแก้ไม่ได้เลยผูกมันติดเอาไว้ในหัวเท่านั้นวะ
ปล.ถ้าใครเข้ามาอ่านแล้วรู้สึกว่าเป็นตัวเองกูอยากบอกอะไรมึงหน่อย ถ้ามึงรู้ว่ากูเป็นใครอย่าเกลียดกูเลยนะถ้ามึงไม่ได้รู้สึกอะไรด้วยทำลืมๆแล้วเป็นเพื่อนกันต่อเถอะนะ
กูอกหักจากในบอร์ดแห่งหนึ่งว่ะ คือ กูเล่นบอร์ดแล้วคุยกับน้องคนนึง เขานิสัยน่ารักมาก หน้าตาก็ไม่ได้ขี้เหร่อะไร คุยกันถูกคอมาก ไปมีทติ้งก็เจอกันทุกรอบ แต่เขาไปเล่นบอร์ดเลยไปมีแฟนที่เจอจากบอร์ดนั้น กูเลยอกหักรักคุดเงียบๆได้แต่ยินดีกับเขาไป วันที่เขาประกาศกันออกสื่อว่าคบกันกูได้แต่น้ำตาตกอยู่หน้าจอ กูนี่เป็นเอามากจริงๆ
กูบ่นหน่อย เวลาโดนสาวที่กำลังจีบอยู่เมินนี่น่าหงุดหงิดว่ะ แต่ทำเหี้ยอะไรไม่ได้เลย จะออกตัวก็ดูโฉ่งฉางเกินไป คือตอน4ทุ่มกูทักไปหาเค้าไง แม่งผ่านไปเป็นชั่วโมงและยังไม่ตอบ แต่หน้าฟีดแม่งเด้งตลอดว่าไปกดไลค์สเตตัสใคร กดรับแอดใครเป็นเพื่อน สงสัยข้อความกูนี่คงโดนปัดทิ้งแล้วมาตอบทีหลัง คือถ้าตัวจริงเธอเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยพูด กูก็ไม่ติดใจอะไรมากนะว้อย แต่นี่ตัวจริงออกจะเฟรนลี่ยิ้มแย้มแจ่มใสอารมณ์ดี เจอแบบนี้กูทำอะไรไม่ได้ จะโทรไปหาแม่งก็จะถูกมองว่าไอ้นี่เยอะเกิน สุดท้ายเก็บมาบ่นในโม่ง
ปัญหาของกูหรอ? คิดว่าคงเป็นเรื่องอายุของกูกับแฟนกูว่ะ เพราะกูจะ 26 แล้ว แฟนกูเพิ่งจะ 16 ห่างกันชิบหายอ่ะ
เพื่อนกูคนอื่นๆแม่งควงสาวออฟฟิศ ใส่เดรสใส่สูทซึ่งกูว่ามันก็เหมาะกับคู่วัยทำงานนะ แต่คู่กูเวลาไปเดินห้างกันแม่งเหมือนอาพาหลานไปเที่ยวชอบกลว่ะ ไม่รู้กูคิดไปเองรึเปล่าแต่กูรู้สึกว่าตัวเองแก่ๆยังไงไม่รู้ว่ะ มึงลองนึกภาพคนที่มองผู้ชายใส่สูท ใส่เชิ้ตผูกไทค์หิ้วกระเป๋าใส่แฟ้มสำนักงานเดินกับเด็กชุดนักเรียนดิวะ กูรู้สึกเหมือนคนเค้ามองกูเป็นพวกเลี้ยงต้อยแปลกๆว่ะ แล้วกูได้ยินแว่วๆจากสังคมเพื่อนกูด้วยว่าแม่งชอบเอาเรื่องนี้ของกูไปพูดรู้สึกแย่แปลกๆว่ะ
กูขอเวิ่นเว้อหน่อย
ความรักนี่มันก็พิลึกดีนะ กับคนๆนึงทำไมเราต้องไปให้ความสนใจขนาดนั้น เวลาที่อกหักจากเขาทำไมต้องเสียใจขนาดนั้น
บางทีก็คิดนะว่าเขาเป็นคนสำคัญที่ขาดไม่ได้จริงๆเหรอ แล้วทำไมก่อนหน้าที่จะมาเจอกันกูยังมีความสุขได้ล่ะ
หรือเวลาเห็นเพื่อนมันอกหักก็ลองคิดดูว่าถ้าเป็นเราเจอผู้หญิงคนนั้นปฏิเสธ เราจะเสียใจมั้ย ก็ไม่ เพราะเราไม่ได้รักหรือผูกพันธ์กับเขาไง
ถ้ามองในแง่คุณภาพไม่มีผู้หญิงคนไหนดีที่สุดหรอก วันนี้พลาดคนนี้ วันหน้าก็ยังสามารถเจอคนใหม่ๆได้อยู่แท้ๆ
เหมือนกับตอนที่อกหักสมัยเรียน ถ้าตอนนั้นไม่อกหักและคบมาจนปัจจุบัน เราก็คงไม่มีโอกาสได้เจอหรือจีบกับคนใหม่ที่ว่า
แล้วถ้าเราคบกับคนปัจจุบันมันจะเป็นการตัดโอกาสที่จะเจอกับคนใหม่ๆในอนาคตอีกมั้ย
กูเป็นพวกที่มีปัญหาแล้วจะชอบคิดมากอะไรแบบนี้ว่ะ
แบบที่ว่าทำไมคนเราต้องเจ็บปวดเวลาอกหัก มันมาจากสาเหตุอะไร
ทั้งๆที่ในแง่เหตุผลเราสามารถเริ่มหาใหม่ได้ทุกเวลาแท้ๆ หมาแมวมันไม่เห็นมีอกหัก
แต่สุดท้ายก็คิดว่าเพราะเราให้ความสำคัญกับมันล่ะมั้งคิดว่าการใช้ชีวิตคู่มันเป็นสิ่งพิเศษ เวลาเราพลาดเราเลยเจ็บ
ถ้าคิดแค่จีบเพื่อผสมพันธ์แบบสัตว์ ถึงพลาดมันก็คงคิดว่าหาใหม่ก็ได้ แม่งก็ได้อย่างเสียอย่าง
ถ้าหวังจะได้ความสุขแบบพิเศษมันก็ต้องเตรียมใจรับความทุกข์แบบพิเศษเหมือนกัน
โอเค บ่นจบแล้ว ขอโทษด้วยที่ที่เพ้อเจ้อ แต่ขอระบายอารมณ์หน่อย
อึดอัดจัง มีรุ่นน้องอายุห่างกัน8-9ปีมาตามออดอ้อนในเน็ต รู้จักกันมานานสมัยเรียนภาษานอกโรงเรียน ตอนนั้นกูม.ปลายรุ่นน้องประถม แต่กูไม่ได้ชอบเขา ในสายตาเขากูคงเป็นรุ่นพี่สุดหล่อ เป็นไอดอลที่ได้เข้ามหาลัยชั้นนำอะไรเทือกๆนั้นอะ แต่กูไม่ได้มองเขาเป็นอย่างงั้นเลย ตอนนี้เขากำลังจะเป็นเด็กมหาลัยแล้ว แต่ในสายตากูยัยนั่นเป็นแค่เด็กน้อยชั้นประถมอยู่เหมือนเดิม ไม่เคยรู้สึกว่าจะมาชอบกูได้ และไม่อยากด้วย
ที่สำคัญคือกูเคยมีแฟนแล้วเลิกแล้ว และตอนนี้ไม่ได้คิดเรื่องผู้หญิงเลย บอกตรงๆคือตอนนี้สภาพกูไม่ต่างจากโอตาคุไร้สังคม เล่นเกมจีบสาว หาเช้ากินค่ำไปวันๆ ไม่ได้มีความหล่อเหลาเท่ สดใสแบบเมื่อ8ปีก่อนอีกต่อไป ซึ่งรุ่นน้องคนนี้ก็ไม่ได้เจอกูมานานแล้วด้วย กูพยายามเฉยๆเผื่อเขาจะเลิกแล้วไปชอบคนอื่นแทน
แต่นี่แม่งก็3ปีแล้ว เขายังไม่เลิกตื๊อกูในเน็ตเลย แรกๆก็ไม่คิดว่าเขาจะชอบกูจริงๆหรอก แต่ไปเห็นสเตตัสแม่งเพ้อถึงกูจัง ม่ายยยยยย
>>69 มึงไปฟังเพลงขาหมูของ tat2 นะสัส
กูก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน บางทีก็ไม่รู้ว่าสิ่งที่กูกำลังทำทางที่กูกำลังเลือกเดินมันดีที่สุดแล้วรึเปล่า มันอาจจะดูไม่ดีในสายตาคนอื่นซึ่งนั่นกูไม่คิดจะแคร์แล้วแต่อย่างน้อยๆแค่ได้อยู่กับสิ่งที่ทำให้มึงมีความสุขเท่านั้นก็พอแล้วสัส ไม่ต้องไปคิดให้มันฟุ้งเฟ้อพอใจกับสิ่งที่มึงมีน่ะดีที่สุดแล้ว ถ้าอยากให้สิ่งที่มึงมีมันดีกว่าเก่ามึงก็ต้องรู้จักปรับปรุง เท่านี้ก็ไปได้เรื่อยๆแล้ว
ชีวิตคู่สำหรับกูคนๆนั้นไม่จำเป็นต้องดีที่สุดว่ะ แค่เป็นคนที่อยู่ด้วยแล้วมีความสุขที่สุด เข้าใจมึงที่สุดก็พอแล้ว แฟนกูอยู่แค่ม.ปลายงานการก็ไม่รู้เรื่องห่าอะไรเลย ช๊อปเที่ยวเหมือนเด็กไปวันๆ แต่อย่างน้อยๆมันก็คุยกับกูรู้เรื่องเข้าใจกูทุกอย่างเป็นที่พึ่งทางใจให้กูได้แค่นี้กูก็พอใจที่สุดแล้ว ไม่ต้องการใครอีก
นั่งอ่านเรื่องของพวกมึงแล้วทํากูนึกถึง ม ปลายเลยว่ะ กูไม่เคยชอบใครเลยนะ มีคนนึงมาดีกับกูกูเลยคิดว่าเค้ารูู้สึกดีกับกู แรกๆก็คุยกันดีอยู่หรอกเกือบได้คบกันแล้ว แต่งกูใจร้อน จีบสาวไม่เป็น ไล่ตามง๊องแง๊ง ตามตื๊อ สุดท้ายแห้วน่ะแหละ เฮ้อ แต่พอมาคิดดีๆแล้วไม่ได้คบกันก็ดีเหมือนกันว่ะ เหมือนเค้าใจดีกับกู กูจะแค่หลงซะมากกว่าว่ะ หลังๆเลยไม่ชอบใครอีกเลย
กูตัดใจจากคนนึงไม่ได้สักทีมาหลายปีแล้วว่ะ จนกูสงสัย ว่ากูรักเขาจริงๆหรือแค่หลงว่ะ คนเรามันจะหลงใครได้นานสุดกี่วันกี่เดือนกี่ปีวะ ?
>>73 ความหลงมากสุดก็ไม่เกิน 3 เดือนว่ะ แบบหน้ามืดตามัวยอมทำทุกอย่างให้เค้าได้ แต่พอไปๆซักพักมึงจะเริ่มีความรู้สึกเบื่อ
แต่ถ้ารักเลย มึงจะมีความสุขตลอดเวลาอยู่กับเค้า ต่อให้โดนด่ายังไงๆก็มีความสุขที่ได้ยินเสียงเค้าว่ะ แล้วรักมันลืมไม่ได้ในไม่กี่เดือนหรอกว่ะ เป็นปีบางทีก็ไม่ลืม อย่างรักแรกของกูกว่ากูจะลืมได้เสียเวลาเพ้อภพทำใจมาเกือบ 7 ปี
พูดถึงเรื่องไร้ประสบการณ์กูก็เคยว่ะ ช่วงนั้นเป็นช่วงที่กูเห่อหมอยมากที่สุดในชีวิต เป็นช่วงที่น่าอายที่สุดเท่าที่เคยมีมา
มันเป็นตอนที่ขึ้นปี2 กูได้ไปพบเจอกับสาวในเกมแนวเพลง เกมหนึ่ง ตอนแรกมันก็ดีคุยกันแบบเพื่อนเล่นเกม
พอเริ่มนานเข้าๆ ทำให้กูรู้ว่าเธออยู่จ.เดียวกัน และยัง อยู่มหาลัยเดียวกันด้วยเธอเป็นรุ่นพี่ ด้วยความด้อยประสบการณ์กูเลยโม้เหม็นไปหลายเรื่อง
ทั้งใส่สีตีไข่ เอาเรื่องคนนู้นคนนี้มาพูดเหมือนเรื่องตัวเอง และเธอก็เชื่อในสิ่งที่กูพิมพ์ และแล้ววันนั้ก็มาถึง
วันที่กูถูกแทงข้างหลังทะลุถึงหัวจายยย กูถามเธอว่ามีแฟนยัง เธอตอบ : ไม่ กูขอคบ เธอก็เล่นด้วย
พอผ่านมาสัก1สัปดาห์ มันทำให้กูรู้ว่า แมร่งกูโดนป้อนหญ้าไอ่สัส แม่งมีแฟนแล้ว มึงหลอกกู อี ด.!!!! (ตัวย่อ)
มึงคบกูก็แค่หลอกใช้ มึงป้อนหญ้ากูใช่ใหมอีสันดาร.... เก็บเลเวลกับผัวสบายเลยนะมึง
ชอบกับรักต่างกันไหมวะ?
เเล้วถ้ากูรู้สึกมากกว่าที่เคยบอกชอบเขา ยิ่งไม่ได้อยู่ด้วย ยิ่งกูห่างจากเขามาเเล้ว เเต่กูกลับคิดมากกว่าเดิม รู้สึกมากขึ้นเรื่อยๆ กูรักเขาเเล้วรึเปล่าวะ?
ขอพื้นที่ให้กูร่ำไห้หน่อยยย กูแอบชอบพี่คนนึงที่คอสว่ะ ตอนแรกกูชอบเค้าที่หน้านะแต่พอกูตามพี่เค้านานๆไปปล้วกูรู้สึกว่าหน้าตาเริ่มไม่ใช่สิ่งที่ทำให้กูรู้สึกกับเค้าว่ะ เรื่องมีอยู่ว่าเค้าแม่งเคยให้คำปรึกษาเรื่องที่เรียนกูตอนกูทะเลาะกับที่บ้าน + คนที่กูคุยๆอยู่แม่งก็ไม่ฟังกูระบาย กูปลื้มตั้งแต่ตอนนั้นเลยว่ะ นี้ก็แอบชอบมาปีกว่าแล้ว เรียกว่ารักได้ยัง? แล้วอย่กรู้จักเค้ามากกว่านี้กูต้องทำยังไง ปล. กูโม่งหญิงนะ
ด้านได้ อายอด ท่องไว้มึงถ้ามึงชอบเขามึงก็อยู่ใกล้ๆ เขานั่นแหละ เจอกันทักกันบ้าง พยายามอยู่ใกล้ๆ ให้เขาเห็นมึงเรื่อยๆ เดี๋ยวต่อได้เอง แต่อย่ารุกเร็วมากไม่งั้นเขาจะตีค่ามึงต่ำไป
เหมือนตัวเองกำลังจะมีความรักครั้งใหม่(หลายครั้งแล้ว) แต่ไม่เคยลืมคนคนนึงได้เลย ทำยังไงดีนะ
นี่กูรู้จักความรักดีพอหรือยัง ? หรือที่จริงกูไม่เคยรู้อะไรเลย ให้เรียกมันว่าความรู้สึกดีๆ จะดีกว่า
ความรักคืออะไรวะ
"Love is just a chemical. We give it meaning by choice."
―Eleanor Lamb
ความรักคือลิบิโด้(LIBIDO)
เมื่อก่อนสมัยหัวเกรียน ยังไร้ประสบการณ์ทำสาวหลุดมือไปหลายคน ปัจจุบันโตขึ้นมีประสบการณ์มากขึ้น ดีกว่าเดิมหน่อยแต่สุดท้ายติดFriend zone ว่ะ ; w ; คือชวนไปกินข้าวดูหนัง มีนัดเดทได้ ได้คุยได้ทักทายกันเรื่อยๆ แต่ไม่มีเลเวลอัพขึ้นมาเป็นแฟน ฮรืออออออ กูเศร้าชักว่าวต่อไป
บางทีก็นึกโกรธตัวเองเหมือนกัน ที่หวั่นไหวง่ายเกินไป
โดยเฉพาะกับคนที่ห้ามคิดอะไรกับเค้าเด็ดขาด
หงุดหงิด เพื่อนในกลุ่มชอบกันเอง เดี๋ยวพอเลิกกันก็ทำกลุ่มแตก เหี้ยชิบหาย
เพื่อนสนิทเป็นแฟนกับเพื่อนในห้องอีกคน มันเป็นแฟนเอาเรื่องเอาราวที่สุดในหมู่คนที่เพื่อนสนิทกูคบมาเลย พ่อแม่เพื่อนกูก็ยอมรับคนนี้ แต่เลิกกันแล้ว เพื่อนกูเป็นคนนอกใจ ไปคบกับรุ่นพี่ที่จบไปแล้ว เมื่อก่อนมันเป็นแฟนกันกูก็ได้คุยได้เล่นกับแฟนมันกับเพื่อนแฟนมันด้วย ตอนนี้มองหน้ามันไม่ค่อยติด กูต้องกลับมาอยู่กับเพื่อนสนิทกูสองคนเหมือนเดิม รู้สึกเหงา+รู้สึกผิดกับแฟนเก่าเพื่อนชอบกล
เซ็งว่ะ แอบชอบหัวหน้ามาจะ 2 ปีละ แต่เค้าไม่เอากูแน่ๆอ่ะ เห็นกูเป็นแค่เด็กน้อยตลอด
ต่อให้ได้คบกันจริงก็คงไปไม่รอดอยู่ดีเพราะความคิดแทบจะไปด้วยกันไม่ได้เลย ก็รู้ทั้งรู้นะ แต่กูก็เลิกชอบไม่ได้ซะที
รู้สึกแย่กับตัวเองด้วยที่ตัดสินใจอะไรโง่ๆไปหลายอย่างเพราะไอ้ความรู้สึกนี้
อ่านมู้นี้แล้วจิตตกสัส เข้าตัวหลายเรื่องเลย
ฮือ ไว้ว่างจะมาเล่าบ้าง
กุ 80 นะ เเต่ก่อนกูอ่อนไหวมากเรื่องเเบบนี้ เรื่องรักเรื่องผิดหวัง เคยมีตอนที่ทำให้กูเป็นโรคประสาทไปพักนึง จนถึงตอนนี้กูก็เป็นไบโพลาร์ไปเเล้ว
เเต่พอมาถึงตรงนี้ มุมมองความรักก็เปลี่ยนไปว่ะ เเต่ก่อนกูมองเเต่ด้านเเย่ๆ
กลายเป็นกูยังรักเขา กูผิดหวัง เเต่อย่างน้อยกูก็เลือกมองด้านดีๆ ช่วงเวลาดีๆที่อยู่ด้วย
เเต่ถึงยังงั้นก็ไม่หายเจ็บ
เหมือนคิดเเบบนี้จะดีนะ เเต่บางความรู้สึกกูก็เหมือนหลอกตัวเองไปวันๆ มองเเต่ด้านดีๆ เเต่ไม่มองความจริงว่ากูรักเขาไม่ได้ กูอยู่กับเขาไม่ได้ เพราะกูเองที่เป็นต้นเหตุ กูเองที่ทำเขาเสียใจ
กูรูั้สึกผิดมากๆ เเต่ไม่รู้สิ เขาอาจจะเกลียดกูไปเเล้ว อีกไม่นานก็วันเกำิดเขา กูไม่รู้เลยว่าควรไปสุขสันต์วันเกิดเขารึเปล่า หรือกูควรอยู่เงียบๆนิ่งๆ ไม่ไปรบกวนชีวิตเขา
อาจจะเป็นอย่างที่เพื่อนสนิทเขาบอกกูก็ได้นะ ว่ากูอยู่คนละโลกกับเขา กูเข้ากับเขาไม่ได้ กูไม่ควรยุ่ง เขาสูงเกินไป
เเต่กูรู้สึกว่ากูไม่ได้รู้สึกเเค่ที่เคยบอกชอบเขาไปบ่อยๆ มันมากกว่านั้น มากขึ้น
ถึงกูจะป่วยไปเเล้วก็เถอะ กูไม่รู้ว่าจะห้ามความรู้สึกได้เเค่ไหน อะไร ยังไง
กูคงทำได้เเค่นี้มั้ง ใช้ชีวิตอยู่เรื่อยๆกับเเมวกู กับสิ่งที่กูทำได้
ในขณะที่กูทำไม่ได้เเม้เเต่มอง เเต่เเต่รับรู้อะไรเกี่ยวกับเขา
นอกจากรูปที่กูถ่าย นอกจากเเชทที่เคยพิมกัน นอกจากฝันที่กูเจอ
เเต่ถึงกูทำอะไรไป เขาก็ไม่รับรู้หรอกมั้ง กูไม่อยากให้รู้ด้วย เขาจะรู้สึกเเย่รู้สึกไม่ดีกับกูไปมากกว่านี้เปล่าๆ เดี๋ยวกูไปทำชีวิตหรือความเป็นอยู่เขาเละเทะวุ่นวายอีก อย่างน้อยเขาก็คงมีความสุขเเล้ว
เเต่กูมีหลายสิ่งที่อยากทำ
อยากฟังเสียง อยากลูบหัว อยากพูดอะไรอีกหลายๆคำ อยากใช้เวลาอยู่ด้วย อยากให้เวลาว่างกูมีเขาอยู่ด้วย เเต่
เเม่งเป็นไปไม่ได้เเล้ว
กูบ่นอะไรอาจจะเข้าใจยาก อ่านยากสับสน เเต่ช่วงนี้กูขึ้นๆลงๆเพราะไบโพลาร์ อาจจะมาบ่นอีกยาว ขอโทษว่ะเพื่อนโม่ง จุ๊บ
มึงเป้นต้นเหตุจริงหรือมึงหลอกตัวเองว่ามึงผิด ถ้าเขารักเราเขาต้องยอมรับทั้งข้อดีและข้อเสียของมึงได้ ไม่ใช่ มึงผิด ความรักมันไม่ใช่เกมส์ มันต้องคิดมาก มันเป้นธรรมชาติการเอาแต่ใจ มึงชอบเขาใช่ว่าเขาจะชอบมึง กูแม่งเจ็บเพราะกูเอาแต่ใจเขาไม่เอาใจกูบ้าง ตอนนี้กูเป้นพวกสุขนิยมไปแล้วมึงถ้าใครไม่ให้กูมีความสุข กูเลิกเลย ชีวิตกูไม่ใช่ชีวิตมัน ชีวิตกูเพื่อบ้านและครอบครัวเท่านั้น
ถ้ามึงเลิกกันไปแล้วไม่ควรเจอกันอีก ไม่งั้นคนที่จะเจ็บคือมึงเองนะ ต้องนี้มึงกำสิ่งเรียกว่าความเศร้าใจจนเจ็บหมดแล้ว ปล่อยออกซะบ้าง หาอะไรทำก็ได้ เขียนไดอารี่ วาดรูป เข้าวัดทำสมาธิ ไปเที่ยวเปลี่ยนบรรยากาศ บ้างมึงจะได้สบายใจ
>>97 อืมม .. มึงเหมือนกูเลยว่ะ ..
แนะนำว่าปล่อยเขาไปเถอะ เลิกสนใจ
ของเขากับกูนะ ปัจจุบันอันเฟรนด์เฟสไปแล้ว โดนเขาอันไป กูยังส่องเฟสเขาทุกวันเลย ฮ่าๆ
ชอบเขามาสี่ปีละมั้งเนี่ย
ล่าสุดเขาฟอลอินสตาแกรมกูมา กูฟอลกลับ เขาล็อคไว้แต่รับด้วย แทบจะร้องไห้
ช่วงนี้กูเลยบ้าเห่ออัพอินสตาแกรมบ่อยเป็นพิเศษ แค่เขามากดไลค์ก็ดีแล้ว เหี้ยจริงๆ
แล้วก็ไปหาหมอซะนะมึง แมวน่ารักไหม
>>98 คือกูอยากเจอเเทบตาย อยากทักอยากคุย เเต่กุกลัว ว่าเขาจะไม่อยากคุย จะรังเกียจกู
เก็บตังไปเเบคเเพคอยู่ว่ะมึง ไปกันมะ?
>>100 ของกูเขารู้ว่ากูส่องเขาล็อคทันทีว่ะ ฮือออออ
ขอให้โชคดีนะเว้ย มีโอกาสเเล้ว
>>101 ขี้เกียจไปว่ะ เดี๋ยวเรื่องใหญ่ เเต่คงต้องหาเวลาไปเเบบไม่ต้องบอกที่บ้าน ส่วนเเมวกูซนชิบหาย กินข้าวเเม่งก็เเทบจะปีนเอาเท้ามาตบหน้ากูเเย่งของกินละ เเต่มุมน่ารักมันก็มีเเหละ
ปล.เคยตดใส่กูด้วย เหม็นสัสสสสส
กูแอบหลงพี่คนนึงในแผนกมานานแล้วว่ะ คนเหี้ยอะไรวะโคตรเท่เลย อยากได้เป็นผัวอ่ะ อดใจจะไม่ไหวละ เหอะๆ
คนอื่นในแผนกเค้าเริ่มดูออกแล้วด้วย แอบเขินอ่ะ แต่อายุห่างกันตั้งรอบนึงแหนะสงสัยจะอดแดก
ปล. กูตัวผู้ พี่เค้าผู้หญิงนะ
เชื่อไหมกูเคยโดนสวมเขาป้อนหญ้า ด้วยคนเพียงคนเดียวถึง4ครั้งเลยนะ
ตอนนั้นกูหลงกลมัน ถึงจะรู้ว่ามันผิดแต่ใจกูก็ยอมให้มันหลอก
ในที่สุดกูก็รู้ตัวว่ากูเป็นได้แค่ไม้กันหมา กูแค่โดนหลอกใช้
กูแค้น
ปัญหาของกูก็คือกูจะรู้สึกเงี่ยนกับสาวๆเสมอว่ะ สำหรับคนอื่นมันคือเรื่องปกติแต่ว่า..กับแฟนกู กูนั่งมองนมมองขาอ่อนแม่งตั้งหลายรอบ ไม่ยักแข็งว่ะสัส ทั้งๆที่มันก็สวยนะ
ปล.กูยังไม่เคยเย็ดนะ
อีกเรื่องซึ่งไม่รู้ว่าเป็นปัญหาหัวใจมั้ยนะ เพราะคือทั้งพี่สาวและน้องสาวกู ไม่สิแม่งทั้งครอบครัวขนาดหมากับแมวก็ด้วย ทั้งหมดนี้มันจะแอนตี้แฟนกูทุกๆคนที่มาบ้าน แม้ว่าจะดีแสนดีซื้อของฝากมาให้มากขนาดไหน หมาก็จะเห่าแม้จะได้อาหารเม็ดจากแฟนกู แมวแม่งก็ขู่แฟนกูแง๊วๆเลยสัาแม้จะแดกอาหารเสริมที่เขาซื้อมาให้ พี่กูก็ชอบหาเรื่องอะไรมาจับผิดเขาตลอดแม้จะใช้รองเท้าที่เค้าซื้อให้ตอนวันเกิดทุกวัน น้องกูก็ชอบนินทาแฟนกูกับพี่บ่อยๆแม้แฟนกูมันจะไปรับแทนกูเวลาไม่ว่างตลอด พ่อ แม่ ยาย ก็แอนตี้แม้จะกินข้าวที่แฟนกูซื้อมาให้สัส กูไม่เข้าใจจริงๆ
อยากมีรักครั้งใหม่ เผื่อมันจะลืมครั้งเก่าได้ แต่ทำยังไงก็มีใหม่ไม่ได้ ทำยังไงดีนะ
ตอนนี้กูแอบชอบสาวอายุมากกว่าเกือบรอบนึงอยู่คน แถมยังโสดด้วย
แต่เค้าชอบมองว่ากูเป็นแค่เด็กน้อยอยู่ตลอดเลยว่ะ ท่าทางไม่น่ามีโอกาส จะลองรุกจริงๆจังๆก็ไม่กล้าว่ะ กลัวมองหน้าไม่ติด
เซ็ง...
นี่กู >>95 เองนะ
คือกูมีเรื่องจะมาบ่นเว่ย คือคนนั้นเค้าชอบคิดเองเออเอง แล้วกูเป็นคนที่เป็นอะไรแล้วไม่ค่อยพูด ซึ่งกูก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่ากูก็เป็นคนเว่ย กูไม่ใช่มนุษย์ต่างดาว ทำไมเค้าชอบมองว่ากูอยู่ไกล กูก็พูดไปหลายรอบแล้ว
แล้วกูก็เป็นชิลเกินไป แบบกูมีเพื่อนผู้ชายเยอะเงี้ย บางทีมันก็ไม่ได้มีอะไรเลยเว่ย ซึ่งกูก็ไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมต้องระแวง เพราะกูบอกชอบก็แปลว่ากูชอบมึงไม่ใช่คนอื่น จะบอกว่าระแวงจากคนที่แล้วก็เข้าใจ แต่ว่ากูกะเค้าไม่ใช่คนเดียวกันซักหน่อย
ละอีกอย่างคือเวลากูเป็นเหี้ยไร จะร้องไห้ จะตายห่า กูก็ไม่ได้อยากให้ใครมารับรู้ มันไม่ใช่ปัญหาของเค้า การที่กูพยามแสดงออกแบบนี้มันทำให้เค้ามองว่ากูดูดีมีความสุข กูก็เลยแบบ ตามใจละกัน กูไม่ได้ชอบอธิบายอยู่แล้ว ถ้าเงียบ เออๆยอมๆแล้วเรื่องมันจบไปได้กูก็ทำ แบบนี้มันเลยมีปัญหาไง ถึงเข้ากันไม่ได้ไง คือกูกะเค้านิสัยไม่เหมือนกันอยู่แล้ว ละกูไม่ชอบคนที่แบบ เวลาทะเลาะละพูดจาไม่ดีใส่กัน ประชดไรเงี้ย พอคือพอ เมื่อก่อนกูก็ประชดนะ แต่พอแม่งบอกว่าไม่ชอบ กูก็พยามเลิกไง ละตอนที่ทะเลาะคราวอื่นแม่งประชดกูไง ตอนนั้นกูโกรธนะ แต่กูไม่พูด คือกูขี้หงุดหงิดไง ปากเสียด้วย ถ้าชวนกูทะเลาะต่อนี่ยาว บางทีกูก็พาล กูก็รู้ตัว แต่แบบมึ๊งงงงงงง กูก็พยามทำให้ดีขึ้นนะ แต่กูทำได้แค่นี้แหละ สันดานกูเสีย
เห้อ จะบอกให้กูไปเคลียร์กูว่ามันก็หลายรอบแล้ว มันคงไม่มีการเปลี่ยนแปลงหรอก ดีกว่าดันทุรังแล้วให้มันพังกว่าเดิม
>>121 คือจะพูดสุภาพเเบบปกติที่คุยกันข้างนอกในบอร์ดโม่งนี่มันก็คงไม่ใช่ ขอหยาบๆตามบอร์ดละกันนะ
กูเข้าใจเเล้วเว้้ย ทุกอย่างทุกเรื่อง กูนิสัยไม่ดีเอง เเต่มันก็เเบบ...เพราะกูชอบมึงไง อ่านชัดๆ กูชอบมึง
กูเลยหวง เลยห่วง กูไม่ชอบเวลาที่มึงเป็นอะไรเเล้วไม่บอก คือมันก็อยากรู้ป่ะ ว่ามึงเป็นอะไร ไม่ใช่บอกไม่มีอะไรๆ เเล้วมึงเเอบไปร้องไห้ มึงคิดว่ามีใครที่มันมีความสุขเพราะคนที่ตัวเองชอบร้องไห้บ้างวะ เพราะมึงเงียบ หลายๆทีเลยไม่รู้เรื่องกัน เเล้วกูเป็นคนที่พดอะไรได้ก็พูด บางทีก็โพล่งออกไป
กูขอโทษที่ประชด เเต่จำได้มึงประชดกูก่อนนะ เเสรสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส เเค่คำว่าเเล้วเเต่มึงก็ประชดเเล้วเว้ย
ถ้าสันดานมึงเสีย กูก็เน่าพอกัน เเล้วล่าสุดกูว่ากูเคลียร์เเล้วนะ มึงยังไม่เคลียร์อะไรอี๊กกกกกกกกกกก งงกับมึงม้ากกกกกกกกกกกกกกกกก
ที่กูทักไป ที่กูเล่นเพราะกูพยายามทำให้เห็นว่ากูไม่เป็นไร กูไม่ว่า กูไม่โกรธที่มึงทำ กูเข้าใจมึงเเล้ว นี่มึงยังไม่เข้าใจกูอีกเรอะ กูทำให้เข้าใจยาก หรือมึงมันไม่เข้าใจวะIหอกเจ็ดสีมณีเจ็ดเเสง
กูรู้เเล้วไง กูเป็นเเค่นี้ กูมันนิสัยไม่ดี กูไม่ได้คิดว่า "เฮ้ย เราต้องกลับไปหากันนะ!" ไม่ใช่เว้ย คือมึงมีความสุข กูก็เเฮปปี้ ความสุขกูคือเห็นมึงยิ้ม รูปมึงยิ้ม
เห็นรูปหน้ามึงบ้างประปราย เเต่เพราะท่าทีของมึงกูเลยไม่กล้าเเม้เเต่จะทำอะไร เฟสที่มึงอันไปกูก็ไม่กล้าส่องดู ทวิตก็ล็อคไม่ให้กูเห็น เเล้วให้กกูทำยังไง ก็มีรูปที่กูถ่ายเเค่สองรูป รูปที่กำลังเเดกนั่นเเหละ นี่กูพูดเเบบไม่กลัวโม่งเเตกด้วยนะ
ทุกอย่างมันเหี้ยมาก สิ่งที่กูทำ กูเข้าใจ เพราะงั้นกูเลยไม่เเม้เเต่จะไปอะไรกับชีวิตมึงให้มันยุ่งยากวุ่นวายมากกว่านี้ไง นี่มึงลืมที่กูพูดไปหมดเเล้วใช่ไหมวะหอยlordddddddddddddddddddddd
เพราะงั้นกูพูดคำสุดท้ายเลย กูจบเเล้ว กูไม่โกรธไม่อะไรทั้งสิ้น กูเข้าใจ ทั้งหมดกูผิดเอง มึงเลิกร้องไห้ได้เเล้ว เกลียดกูได้ โกรธกูได้ เเต่อย่าร้องไห้อีก
เเล้วก็ ขอให้มีความสุขว่ะ กูเห็นมึงเเว้บๆโอเคมีความสุขดีกูก็พอใจเเล้ว เเค่นั้น จบนะมึง สัส!
กูรู้สึกว่ากูบ่นในมู้นี้เยอะเกินไปเเล้ว ปล่อยให้คนอื่นระบายบ้างเห้อะ กูจะครองมู้ละ สัส
...พวกนายไม่กลัวเงิบผิดคนมั่งเรอะ ซะเต็มที่เลยนะ
ตำนานรักบอร์ดโม่ง
กูเคยได้คุยกับคนๆนึงในบอร์ดนี้แหละ แต่ก็คุยกันได้แปปเดียวมันก็หายไปถ้าเป็นไปได้กูก็ยังอยากคุยกับมึงต่อนะโม่ง คุยกันเฉยๆไม่ต้องคิดอะไรก็ได้
>>122 กูเคยบอกแล้วป่ะวะ ว่ากูพูดไงก็หมายความว่างั้น กูพูดแล้วต้องรับผิดชอบสิ่งที่พูด ไม่ได้ประชดค่ะคุณสัส คือบางเรื่องมันก็ไม่มีเหตุผลไง ซึ่งถ้ากูพูดไปตีรงๆ กูก็ห่วงสภาพจิตใจมึงไง ละไอ่สิ่งทั้งหลายที่มึงว่ากูว่ากูทำ มึงก็ทำ โทษนะ อย่างกูไม่พูด มึงก็ลองดูตัวเองแล้วกันว่าได้พูดรึเปล่า มึงเบลอชีวิตกูไปเลยเหอะ ไม่ต้องใส่ใจกูแล้ว มึงตอแหลว่าโอเค กูก็แหลเหมือนกัน แฟร์ๆวินๆ
อีกอย่างที่งงคือ จบแล้วจะมาโพสในนี้ทำง่อยไรวะ กูเล่นบอร์ดนี้ว้อยยย เบื่อพันทิพ ไม่มีความลับในอินเตอร์เน็ต จำไว้ ต่อให้สวมโม่งก็เหอะ บอกตามสะดวกกู โอเค ตามนั้น ช่างหัวกูเลย จะเป็นเหี้ยไรก็เรื่องของกู จบ
>>126 มึงไปจ่าย 25 ทรูด้วย -__-
เเม่งเอ๊ย
>>129 ที่กูพูดก็ไม่ได้โทษมึงเลยนะ เข้าใจอะไรผิดป่ะวะ? กูไม่ได้เข้าไปยุ่งกับชีวิตมึงมานานเเค่ไหนละ กลับไปดูมั่ง เพราะงั้นมันจบไปนานเเล้วว่ะ ตั้งเเต่ที่มึงพูดนั่นกับกูเเล้วด้วย
คือกูเคยพูดอะไรไปหลายอย่างมากๆ จำไม่ได้ ไม่ได้สนใจ ไม่ฟัง มันเลยออกมาเป็นเเบบนี้ มึงเลยคิดเเบบนี้ไง เเล้วให้กูทำไงล่ะ กูต้องไปย้ำๆอธิบายใหม่ๆเหรอ มันน่ารำคาญไปป่ะ? ก็ไม่ใช่ป่ะวะ ถ้ามึงเข้าใจเเบบที่อยากเข้าใจก็เข้าใจเเบบนั้นไปเลย กูพูดทุกอย่างหมดเเล้ว ทุกคำพูด ทุกอย่าง กูเต็มที่ไปเเล้วไม่ว่าจะอธิบายนั่นนี่ มีเเต่มึงเเหละที่เงียบ เงียบ เก็บเเม่งเอาไว้ทุกอย่าง เเต่เเล้วไง ก็เป็นอีกอย่าง บอกกูอีกอย่าง กูไม่ใช่ด็อกเตอร์เซเวียร์ กูอ่านใจไม่ได้ กูเลยบอกไง เเล้วเเต่มึง ถ้ามึงคิดจะเก็บอะไรก็เก็บไปเลย กูบอกเเล้วนะ
กูไม่หวังให้มึงกลับมาเลยสัส
กูไม่ได้ไปเรียกร้องมึง
กูบ่นกับบอร์ด
กูบ่นกับโม่ง
กูเหมือนมีเพื่อนที่ฟังกูได้กูก็สบายใจ อาห์ ฟิน
กูได้ส่องเฟสมึงเหรอ? กูได้ไปไล่ตามไล่ดูไล่อะไรมึงเหรอ?
ถ้าไม่ ก็มีมึงนั่นเเหละที่ไม่จบกับกู ไม่ใช่กูไม่จบ เพราะกูไม่ยุ่งกับชีวิตมึงเเล้ว
เเต่เรื่องความรู้สึก กูไม่จบ
กูชอบมึงอยู่
เเต่เรื่องของกูกับมึงจบไปเเล้ว เพราะงั้นกูก็อยู่กับความรู้สึกกูคนเดียว เข้าใจไหมครับสัส!!!!
ที่ด่าใส่กันอยู่ข้างบนนั่นตกลงแน่ใจแล้วเหรอวะว่าไม่ผิดฝาผิดตัว เดี๋ยวเงิบนะเว้ย....
>>128 กูเองก็เคยแลกเมล์คุยกะคนนึงในบอร์ดนี้เหมือนกัน ตอนหลังใช้เฟสคุยแต่กูใช้เฟสที่ไม่ใช่อันหลักคุยด้วย พอมาวันนึงคอมกูพังเอาไปซ่อมเค้าจะลงวินโดวใหม่ ล๊อกอินเฟสอันนั้นเลยหายไปด้วยเลย จากนั้นกูก็เข้าเฟสอันนั้นไม่ได้อีกเลยไม่ได้คุยกันต่อ ชื่อเฟสคนนั้นก็ลืมอีกไม่รู้ใช่มึงเปล่า
ขอเผือกระบายหน่อย
กูเกลียดพวกเงียบเก็บไว้กับตัว จะเอาไงก็บอกมา มาหนีหายไปเฉยๆ ถ้าเกิดคนที่มึงเงียบใส่มันไปเงียบมั่ง เงียบจนไม่หายใจตายห่าไป มึงจะทำตัวไง
นี่กูระบายใส่บอร์ดโม่งเฉยๆ สองโม่งข้างบนนั่นอย่าร้อนตัว
ไหนๆกูก็มาแล้วกูขอเล่าอะไรนิดหน่อยดิ
เริ่มเลยที่ว่าไปเที่ยวกลางคืนช่วงวันเกิด แล้วดันเจอสาวแจ่มๆเข้ามาใกล้ๆตอนดื่ม
เพราะฤทธิ์สุรา ทำให้เผลอพากลับบ้าน พอเช้าขึ้นมาลองถามวิธีติดต่อ เธอให้เบอร์มา แต่บอกว่ามีแฟนแล้ว
ความสัมพันแบบนี้เขาเรียกว่าไรวะ ? กูไม่แน่ใจว่าติดต่อได้ไหมเพราะให้เบอร์มา แต่แม่งมีแฟนแล้ว
พวกมืงลองช่วยกันคิดหน่อย เดี๋ยวไปขูดบัตร 25ไปให้ 5555
>>135 เห็นด้วย กุหงิดมากนะเวลาใครก็ตามรอบตัวกูแม่งทำแบบนี้ คือเข้าใจที่ไม่อยากให้ห่วงหรือคิดว่าไม่ใช่เรื่องของกูนะ แต่มึงหายแบบนี้ แล้วยังไงจะให้กูคิดว่ามึงสบายดีหรอ ก็บอกมาดิว่าเออ มีปัญหา แต่อย่ามาเสือก อะไรก็ว่าไป กูจะได้รู้ว่ามึงยังไม่ตายห่า ไม่ใช่มานั่งห่วงกันแบบนี้
กูมีอะไรถ้าเก็บได้ก้เก็บกับตัว ขี้เกียจเล่าเพราะเล่าไปก็ไม่ช่วยอะไรอยู่ดี เล่าให้คนฟังแล้วก็ไม่ได้รู้สึกดีขึ้น เผลอๆมีคนสมเพชด้วย
พื้นที่ส่วนตัวมีหลายระดับแต่ระดับนั้นไม่ใช่ที่มึงหรือใครใครจะเข้ามาได้ ถ้ามึงรู้ แสดงตัวว่าเป็นห่วงกูก็เข้าใจ และรู้สึกขอบคุณมากๆ
ที่หายไปเพราะอยากสะสางอะไรให้เรียบร้อย คือกูไม่ไหวแล้วอีเหี้ย จัดการกับความรู้สึกตัวเองด้วยตัวเอง
บางคนโดนปลอบแล้วจะรู้สึกเหี้ยกว่าเดิม เช่นกูเป็นต้น บางทีโคตรท้อก็ไม่อยากได้คำปลอบว่าสู้นะ กูสู้จนเหนื่อยแล้ว พยายามจะตายห่าแล้ว
ไม่ใช่ต้องมานั่งฝืนทำตัวปกติ เอาใจใครต่อใคร
ไว้มันโอเคกูก็กลับมา นานๆไปอาจอยากเล่าให้มึงฟังบ้างไรงี้
กูอยากให้มึงเคารพเส้นนี้ ว่าอะไรที่กูคิดว่ามึงควรรู้ ควรเข้าใจกูจะบอกมึงเอง
ควยโม่ง
>>141 บางทีมันไม่ใช่ว่าอะไรเว้ย เเต่คือเเบบ ที่ทำอยู่ทุกวันนี้ มึงเเน่ใจนะว่าไม่ได้หายไปเลย กูโครตไม่ชอบนะ ไอ้ที่เเบบบอกขอเวลา เป็นเพื่อนกันนะ เเล้วเเม่งหายไปเเฮปปี้ไลฟ์ คือกูเข้าใจว่ามึงมีความสุขกูไม่ห้าม เเต่ให้กูรอทำไม ทำไมต้องบอกว่าเป็นเพื่อน เป็นอะไร ทั้งๆที่กีดกันกูไม่อยู่นอกเส้นวงโคจรอวกาศจนกูหลุดจากจักรวาลทางช้างเผือกในชีวิตมึง เเต่มึงใช้คำว่า พร้อมเเล้วกูจะคุยทั้งๆที่มึงไม่เคยคิดกลับมาคุยกับกูอีกเลย
มันก็เหมือนข้ออ้างที่จะถีบกูออกไปจากชีวิตมึงนั่นเเหละ มึงไม่คิดเหรอว่ามันจะยิ่งเเย่กว่าเดิม ในขณะที่มึงเเค่พูดความรู้สึกตัวเองมาตรงๆเลยว่า
"ไอสัส ไปไกลๆส้นตีนกูเลย!"
เเต่ละคนมันก็มีเส้นความเป็นตัวเองเเบบที่มึงพูดไม่เหมือนกันหรอก เพราะงั้น ถ้ามึงไม่บอกอะไรให้ชัดเจน มันก็ยิ่งเเย่ เหมือนมึงปล่อยให้รอไปเรื่อยๆ ไม่มีจุดหมาย จริงๆเจตนามึงอาจจะเป็นเเค่การที่มึงคิดว่าไม่อยากทะเลาะ เเต่ถ้าในมุมมองอีกฝ่ายล่ะมึง? มันก็ไม่ต่างจากมึงพูดง่ายๆว่าห่างๆกัน เเต่มึงเกลียดมัน มึงไม่อยากยุ่ง อคติบลาๆ มันก็คิดได้เเหละมึง เเล้วนี่มันเรื่องของมึงกับมัน ไม่ใช่เรื่องมึงคนเดียว มึงอย่าคิดว่าทำเงียบๆเเล้วทุกอย่างจะหาย นอกจากมึงอยากจะโกรธเกลียดกันไปทั้งชาติ มึงเเค่บอกมันไปตรงๆ กูไม่ยุ่งกับมึงเเล้วนะ ขอเวลากูนะสองปีสี่เดือนหกสิบห้าวัน หรือกูเกลียดมึง สัส!
เเค่นี้ ไม่เห็นมีอะไรมาก การที่มึงจะทำสิ่งที่มึงต้องการมันไม่ผิดหรอกว่ะ ไม่จำเป็นต้องเก็บไว้ เก็บไว้เเล้วมันโตออกดอกออกผลเก็บเเดกได้ไหมล่ะสัส
จะเก็บอะไรนักหนา มึงโตเเล้ว ไม่ใช่เด็กๆ ที่มึงจะต้องขอพ่อขอเเม่ อยากได้นู่นนี่ มึงมีตังมึงซื้อ อยากเเดกก็เเดก ทุกวันนี้ก่อนเเดกข้าวมึงโทรขอพ่อเเม่หรือมึงขออะไรใครไหมล่ะ เเค่พูดตรงๆกันเเม่งจะตายไหมวะ เหยดเเหม่...กูอิน ด่ายาวเลยสัส เหนียวไก่กูหายเลยนิ
เอาเป็นว่า กูไม่รู้มึงเป็นใคร เเต่อ่านสำนวนกูน่าจะรู้เเล้วเเหละกูเม้นไหน 555 มึงลองไปคิดดูนะ ว่าที่มึงทำมันโอเคเเล้วรึเปล่า โอเคสำหรับตัวมึง อีกคนของมึงรึเปล่า มึงยังมีอะไรในใจไหม หรือมึงเเค่ต้องการจะเลิกยุ่งกับมันด้วยคำว่า ห่างกัน
ทำอะไรตรงๆบ้างเหอะ กูเบื่ออะไรเลี้ยวๆละ
ปิดท้ายด้วยคำถาม หมีอะไรกูงง
ตอบ : หมีเฮี๋ยอะไร๋ก๋ไม๋พู๋ด สั๋ส
กู >>141 นะ
อ่อ กูหมายถึงเพื่อนอ่ะเพราะกูไม่เคยมีแฟน ฮือออ ถ้ามีแฟนกูบอกมันก่อนนะ
ถ้ามีปัญหากับแฟน/เพื่อน(สมมติว่ากูมีแฟนนะ /ร้องหั้ย) กูจะเคลียร์ให้รู้เรื่องว่ะ เพราะมันเป็นเรื่องสองคน มันไม่ยุติธรรมที่จะปล่อยให้มันคาๆอยู่ฝ่ายเดียว กูเป็นคนไม่เก็บไว้นะถ้ามีปัญหากับคนอื่น พูดตรงๆ
แต่ที่เก็บเพราะบางเรื่องมันเป็นเรื่องของกูไง เช่นอาการดีเพรสของกูเป็นต้น ไม่ใช่เรื่องของคนอื่น
ขอโทษว่าลืมคิดว่าเป็นเรื่องแฟน โอ๋นะ มาเป็นแฟนกูมาจะ14กุมภาแล้ว ไม่หาย ถ้าหายบอกก่อน
http://pantip.com/topic/33218113 ละพวดมึงล่ะว่าไง
>>148 จากประสบการณ์ของตัวเอง กูว่าจริงว่ะ แฟนคนแรก(ซึ่งเป็นแฟนคนเดียวในชีวิตกู ตอนนี้เลิกกันไปแล้วด้วย)เค้าเป็นฝ่ายรู้สึกประทับใจกูก่อน แล้วพอคุยกันก็ใช้เวลาไม่นานในการเลื่อนความสัมพันธ์เป็นแฟน
ส่วนผู้หญิงคนอื่น พยายามยังไงก็ติดที่Friend zone ไปกินข้าว ดูหนัง ติดต่อกันตลอด โทรคุยข้ามคืน ไปเที่ยวด้วยกันสองคนได้ แต่สุดท้ายก็คบลงที่เป็นมิตรภาพดีๆที่เกิดขึ้นมาในตอนนั้น ไม่ได้พัฒนาเป็นแฟน
>>141 มึงนี่ทำตัวเหมือนเพื่อนกูซะจนกูกลัวเลย เพราะแม่งก็คงยังอยู่บอร์ดนี้ 555
ก็นั่นแหละ อย่างที่ 145 บอกอะมึง
กูเคยโดนเพื่อนจู่ๆก็หายไปเลย ไม่พูดด้วยเป็นเดือน คือแม่งมีปัญหาชีวิตของแม่งแหละ
แต่แล้วไงวะ มึงจะมาบอกแป๊บนึงไม่ได้เลยหรอวะว่า เออ ตอนนี้มีปัญหาอยู่นะ ไม่อยากให้มึงมาเกี่ยว ไม่อยากให้ล้ำเส้น ขอให้เคารพกันนิดนึง ก็แค่นั้น
แทนที่จะปล่อยให้กูคิดไปต่างๆนาๆเอาเองว่ายังอยู่ดีหรือเปลา่ (เพื่อนกูดีเพรสเบาๆ) โกรธกูหรือเปล่า หรือไม่อยากยุ่งกับกูแล้ว
คือกูยังอยากมีมันเป็นเพื่อนในชีวิตอยู่นะ แต่คนเราแม่งไม่รู้ความคิดอีกฝ่ายปะวะ
จู่ๆโดนทำแบบนี้จะให้ทำไง
แรกๆกูก็ตามนะ แต่เจอหลายๆทีเข้าก็บาย คนตามก็เหนื่อยเหมือนกันปะวะ
>>150 เพื่อนมึงไม่ได้ดีเพรสเบาๆอย่างที่มึงรู้หรอก กูยังแอบไปหาหมอเลยมีเพื่อนรู้แค่สองคน คนนึงบังเอิญเจอแล้วกูโกหกไม่เป็น อีกคนมาใส่ใจกูว่าทำไมช่วงนี้ไม่ค่อยไปเรียนกูบอกนอนไม่หลับ แต่เรื่องจริงแม่งแอดวานกว่านั้นมาก
กูขอให้คนใหม่ไม่ทำแบบนี้นะ เป็นกูโดนบ้างคงไม่ชอบ ถ้ามีปัญหาอยากให้รีบเคลียร์ไม่ค้างคา
>>145 >>147 ขอโทษนะมึงกูซึนบ้างบางเวลา ถ้าเป็นกูเป็นเพื่อนมึงจะใส่ใจมึงเยอะๆนะ ...แต่ไม่จับมือไรงี้ก่อนเหรอ กูเพิ่งขี้มา
กูงงมาก ทุกคนชอบมาปรึกษาปัญหาเรื่องรักกับกูทั้งๆที่กูไม่มีแฟน มู้นี้ช่วยกูมาก
กูมีปัญหามาปรึกษาว่ะ คือกูแอบชอบเด็กรุ่นน้องคนนึงใน รร อยู่ซึ่งเธอคนนี้แม่งออกจะคุณหนูหน่อยๆ แล้วสังคมที่อยู่ก็ต่างกับกูมากๆ เธออยู่ในสังคมเด็กเรียน มีอนาคตดีๆรองรับ คนรอบข้างก็อยู่ระดับเดียวกัน แต่กูอยู่ในสังคมที่รอบข้างมีแต่ พวกเด็กแว้น เด็กเหี้ยๆ เสี่ยวๆ เป็นส่วนใหญ่ แล้วเวลาเจอกันพวกกูก็ชอบไปกวนตีนใส่เด็กพวกนี้อยู่บ่อยๆ กูอยากจะไปจีบเค้า อยากเข้าไปทักทาย แต่มันเหมือนมีกำแพงของความต่างคอยขวางอยู่ทำให้กูไม่กล้าเข้าไป บวกกับกูไม่แน่ใจว่าเค้าคิดกับกูยังไง แล้วก็สร้างความสันพันธ์เหี้ยๆไว้กับกลุ่มเพื่อนๆเค้าเยอะด้วยสิ กูจะทำไงดี ตัวกูหน้าตาไม่ได้ขี้เหร่ แต่ก็ไม่ถึงขั้นหล่อ หรือว่าหล่อกูก็ไม่แน่ใจนะ เค้าก็ไม่ด้สวยไรมากมาย แต่ออกแนวน่ารักๆกูชอบมากๆ กูอยากรู้จักอยากทักทาย กูตามส่องเฟสเค้าทุกวัน เคยแอดไปแล้วแต่เค้าก็ยังไม่รับ คิดว่ากูควรตัดใจดีไหม ?
เคยแอดไปแล้วแต่เค้าก็ยังไม่รับ....................อ่านบรรทัดแรกๆยังพอมีลุ้น แต่อ่านถึงตรงนี้แล้วจบเลยว่ะ
อยากระบายมั่ง หึงพี่ผู้หญิงคนนึงมาก หึงจริงๆ กูยอมรับว่ากูเป็นสตอล์กเกอร์มือฉมังเลย ทั้งๆที่เป็นได้มากสุดแค่พี่สาวน้องสาว
แต่กูว่ากูเองอาการหนักมากๆละ เห็นเขาสนิทกับใครกูก็โมโหไปหมด ทำไมเขาทำงี้วะ ทำไมเขาไม่มีเเค่กู
ซึ่งมันเห็นเเก่ตัวมากกูก็รู้ แต่กูห้ามไม่ได้ เหนื่อยชิบหายเลย
จนตอนนี้เขาคงรำคาญกูละ เขาแทบไม่แลกูเลย หลังจากที่ตลอดมาก็คุยกันดีๆมาตลอด กูคงหลุดทำตัวกระเหี้ยนกระหือรือใส่เขาจนเขากลัว
แต่กูแค่รักเขาจริงๆนะ กูไม่ได้อยากได้มาควงหรอก แต่แค่อยากเป็นคนสำคัญของเขาเท่านั้นเอง ..เหี้ยโอ๊ยยยยยย
>>158 วิธีสุดท้ายคือเพื่อนโม่งออกมาจากกลุ่มเพื่อนเด็กแว้นซ์ก่อน ล้างภาพเดิมๆให้ได้ว่าตัดขาดจากพวกแว้นซ์แล้วนะ อยากเข้าหาสาวแบบไหนก็ควรจะเปลี่ยนลุคเป็นแนวเดียวกับสาวคนนั้นว่ะ อยากรู้จักเด็กเรียนก็ทำตัวเป็นเด็กเรียนอยู่ในสังคมเด็กเรียน ถ้าอยู่แบบเดิมๆในกลุ่มแว้น เค้าคงไม่มองเพื่อนโม่งหรอกว่ะ
>>159 ไปหาจิตแพทย์..........ไม่ได้ด่า ไม่ได้ประชด เป็นคำแนะนำ
>>160 กูไม่ใช่เด็กแว้นนะ แค่อยู่ในสังคมนั้นรอบๆข้างส่วนใหญ่เป็นแบบนั้น แล้วกูจะแสดงให้เค้าเห็นยังไงดีอ่ะ ในเมื่อเรายังไม่เคยคุยกันเลย กูแค่แอบชอบเค้าข้างเดียว แต่ว่าเวลาเจอกันบางทีเค้าก็มีมองๆกูบ้างนะ ซึ่งกูก็ไม่รู้ว่าเค้ามองกูด้วยสายตาแบบไหน อาจจะมองด้วยความเกลียดขี้หน้า ก็เป็นได้ T T
เพื่อนโม่งคือกูชอบเคยชอบผญ.คนนึง แม่งมีแฟนแล้วนะ แล้วคือกูคุยกับมันตอนนั้น กูถามชอบกูไหมมันบอก ไม่บอกหรอกก แล้วก็ทำเหมือนอายๆตอนนั้นกูเลยมีความหวัง (ยอมรับเลยว่ากูอยาก ntr เพราะกูชอบมันจริงๆตอนนั้น ) แล้วคือทีนี้ ไปๆมาๆมันเมินกูเหี้ยๆทั้งที่กูคุยกับมันแบบเพื่อนนะ (กูก็บอกว่าเพื่อนก็ได้และตอนนั้นกูเริ่มเฉยๆกับมัน) แม่งก็เหมือนเมินกูเหี้ยๆจนกูเปลี่ยนจากชอบเป็นเกลียดชิบหายเลย(กูเกลียดไม่ใช่เพราะมันไม่เอากูนะแต่กูเกลียดในฐานะที่มันเมินกูแบบเหี้ยเกินไป) กูเลยบลอคไลน์มันทันที แต่ปัญหาคือตอนมหาลัยกูอยู่คณะเดียวกับมันและเอกเดียวกับมัน กูควรแบนมันไปเลยทำตามความรู้สึกกูหรือทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นดีวะ (แต่กูบลอคไลน์มันไปไม่รู้มันจะรู้หรือเปล่า วันไปสอบสัมภาษณ์ต้องเจอมันด้วย สัส)
วันนี้โดนสาว(จริงๆก็ไม่สาวหรอกแก่ประมาณนึง)ที่กูแอบชอบอยู่พูดหยอกๆประมาณว่ากูเป็นคนโลเล ไม่มีความมั่นใจในตัวเอง แถมมองโลกในแง่ร้ายอีก
โอเค จบ แห้วแดกตั้งแต่ยังไม่จีบเลยกู
เคยทำเรื่องร้ายๆไว้กับผญคนนึง แต่หลังจากนั้นเขายังคุยกับกูดีอยู่เลย พอผ่านไปเรื่อยๆกูยิ่งรู้สึกผิดจนไม่กล้าสู้หน้าเลยว่ะ ทำไงดีวะ
เมื่อเกือบๆ 8ปีที่แล้ว กูไปสอบสัมภาษณ์ที่ศิลปกร คณะอักษรเจอสาวแว่นมานั่งข้างๆเป็นเด็กต่างจังหวัดเหมือนกัน ได้คุยกันนิดหน่อยตามประสาเด็กม.ปลายรอสัมภาษณ์ กูสัมภาษณ์ผ่านแต่ไม่ได้เลือกคณะนี้ หลายเดือนต่อมากูไปสอบสัมภาษณ์ที่ม.เกษตร ได้เจอกับสาวแว่นคนนั้นอีกครั้งแบบปาฎิหาร์ เย็ดแม่ม คราวนี้กูขอเบอร์ ความรู้สึกในตอนนั้นกูคิดว่าแม่มพรหมลิขิตชัดๆ เจอกันได้สองครั้งแบบบังเอิญ กูเพ้อมากช่วงนั้น แต่สุดท้ายสาวแว่นไปเรียนต่อที่ มธ. กูได้โทรคุยนิดหน่อยก่อนเธอจะหายไปจากความทรงจำ แล้วกูก็ใช้ชีวิตอยู่ที่ ม.เกษตร
เรื่องนานมาจะ10ปีและ จู่ๆก็นึกถึงมันขึ้นมา
กูมีความรู้สึกว่าชีวิตนี้กูคงไม่มีใครเป็นคู่ชีวิตไปจนตายแล้วว่ะ ความรู้สึกรักชอบผู้หญิงระดับท็อปๆ หรือแบบ idol ดาวคณะ ดาวมหาลัยนี่ไม่มีเลย แค่รู้สึกชื่นใจที่ได้มองแต่ไม่ได้รัก ไม่ได้หลงอะไรเลยว่ะ
เมื่อก่อนกูรัก ผญ คนนึง เป็นคนที่หน้าตาธรรมดาออกไปทางน่ารักๆ ไม่ค่อยเป็นที่สนใจในหมู่เพื่อนผู้ชาย แต่เค้าคงมองกูเป็นแค่ที่ปรึกษาไม่ก็พี่ชายล้ะมั้ง กูเคยบอกชอบเค้านะเว่ยแต่เค้ามีคนที่ชอบอยู่แล้วกูก็เลยนอยๆไป แต่เค้าก็ได้ไม่รังเกียจกูว่ะ มีเหี้ยไรก็จะมาคอยถาม คอยให้กูช่วยตลอด ทะเลาะกับเพื่อน ทะเลาะกับแม่ เธอก็จะมาระบาย มาบอกกูตลอด กูก็ไม่เข้าใจทำไมถึงต้องมาบอกกูวะ สงสัยกูคงเป็นคนใจกว้างขี้สงสารมั้งเพื่อนกูใครมีปัญหาส่วนมากกูจะเข้าไปช่วยหรือมันจะมาขอให้กูช่วยตลอดซึ่งในกรณีของเพื่อนกูช่วยแน่นอนเต็มที่ไม่ติดขัดไม่คิดเล็กคิดน้อย แต่นี่มันแปลกๆว่ะคนที่เคยบอกชอบแต่โดนปฏิเสธเนี่ยมันมีค่าให้มาระบายความในใจขนาดนั้นเลยหรอวะ สุดท้ายกูก็คอยช่วย คอยเป็นเพื่อน คอยเป็นที่ระบายตลอด ตอนนั้นกูก็ยังรักอยู่นะแม้กูจะไม่สมหวังก็ตามแต่พอมีเหี้ยไรกูช่วยตลอดเลย จนจบ ม.ปลายกูกับเค้าก็ไม่เคยได้เจอกันอีกเลยว่ะ หลังจากนั้นกูก็ไม่เคยรักใครอีกเลยหมดความรู้สึกประเภทนี้ไปเลยว่ะ จนกูเจอกับผู้หญิงคนนึง ตรงสเป็คกูเลย หน้าตาธรรมดาออกไปทางน่ารักไม่แต่งหน้า แต่งตัวเรียบร้อย กูก็มีความคิดอยากจะจีบแหล่ะเลยแอดเฟสไป แต่ไอ้สัสเค้าไม่รับเฟสว่ะ55555 กูเลยเซงหน่อยๆแต่ไม่มาก แต่ความเซงของกูมันทำให้กูนึกถึง ผญ คนเก่าว่ะมันเลยจุกหนักเข้าไปอีก กูคงเกิดมาเพื่อช่วยเหลือคนอื่น แต่คงไม่มีใครช่วยเหลือกูได้จริงๆว่ะ เพราะงี้ไงกูเลยคิดว่ากูอาจโสดไปจนตายเพราะกว่ากูจะชอบใครสักคนนี่แม่งโครตยาก หรือ กูอาจจะคิดมากไปวะยังไม่ทันแก่ก็เริ่มจะหมดไฟสะละ
กูเคยถามเพื่อนๆ นะวะ ในสายตาพวกมันกูเป็นคนยังไง ผู้ชายจะบอก กูมีน้ำใจ กวนตีนขี้แอ็คแต่ขี้สงสาร ในสายตาเพื่อนผู้หญิงกูไม่รู้ว่ะ บางคนก็บอกกูรักเดียวใจเดียวเกินไป
ปล. ตอนนี้ผู้หญิงคนเก่าเวลาเค้ามีปัญหา(ส่วนมากจะเรื่องเรียน) เค้าจะคอยทักเฟสมาถามกูอยู่เหมือนกันกูก็ช่วยเค้าตลอดนะแต่ช่วยเพราะอยากช่วยไม่ได้อยากให้เค้าหันมาสนใจเหมือนแต่ก่อนแล้วว่ะ
ความรักนี่มันเหี้ยไรกันแน่วะ
ด้านชากับความรักสินะ กูก็เป็น ตั้งแต่เลิกกับแฟนเก่ามา ก็ปิดใจมาตลอด
แล้วก็ไม่รู้จะรักใครได้อีกมั้ย
Topic has been locked by moderator.
No more posts could be made at this time.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.