ตอนกูเรียนร.ด.เว้ย ที่ศูนย์ดินแดง กูจะกลับบ้านโบกแทคซี่เป็น10 ไม่ได้ขึ้น กูเดินคอตกเพราะเบื่อ เหนื่อย และท้อแท้ในชีวิต แต่จากนั้นประมาณไม่ถึงสิบวิ กูได้ยินเสียงตะโกนเว้ย น้องๆ ทางนี้ เสียงมันออกมาจากแทคซี่คันหลังๆเว้ย มันกดกระจกลงมาบอกว่าไปไหน เดี๋ยวพี่ไปส่ง ตอนนั้นแทคซี่คันนั้นแม่งคือพระเอกของกู