บทเรียนราคาแพงเท่า Super Car
--บทความนี้ไม่เหมาะกับคนโลกสวย ที่คิดว่าตัวเองเก่งและไม่เคยผิดพลาดอะไรเลย--
การทำธุรกิจนั้น ต่อให้แผนธุรกิจดีแค่ใหน สินค้าดีแค่ใหน การตลาดดีแค่ใหน รวมถึงลูกค้าเยอะแค่ใหนก็พลาดได้
การตัดสินใจร่วมกันกับหุ้นส่วน ยากกว่าคิดเองเสมอ เศรษฐีระดับโลกท่านหนึ่งเคยกล่าวว่า อย่าแบ่งหุ้นเท่าๆกัน ถ้าธุรกิจนั้นคือฝันของคุณ
การทำงานร่วมกับคนที่มีความฝันต่างกัน แต่สิทธิ์เท่ากัน และ Mindset ไม่เหมือนกัน เป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดที่สุดในชีวิตผมครั้งหนึ่ง!!
ก่อนหน้านั้นผมลุยด้วยน้ำพักน้ำแรงตัวเอง ทุกธุรกิจรายได้ก็เป็นไปตามที่ผมพอใจแล้ว
แต่พอมีคนร่วมฝัน เป้าหมายก็ใหญ่ขึ้น
"เราจะสร้างหมื่นล้านในปีเดียว"
ประโยคนี้เป็นประโยคที่ท้าทายผมพอสมควร หลังจากที่เคยปั้นคนอื่นมาเยอะ และทำเองด้วยระดับหนึ่ง แต่ไม่เคยมีความคิดหมื่นล้านกับเค้าเลย เพราะผมคิดว่ายังเร็วเกินไป
ขอออกตัวว่าโพสนี้ไม่ได้ เขียนเพื่ออวยตัวเอง แต่อยากเขียนเพื่อถ่ายทอดบทเรียนที่ผมเจอเพื่อไม่ให้คนอื่นต้องผิดเหมือนผมอีก
หลังจากนั้นเราก็ร่วมกันทำธุรกิจมากมาย ช่วงแรกเราหาเงินได้มูลค่าหลายล้านบาทภายในเวลาไม่กี่วัน
เราก็ฮึกเฮิมยิ่งขึ้น จนทำธุรกิจที่สามารถหาเงินซื้อรถยุโรปได้ภายในเวลาเพียง 4 ชั่วโมง
หลังจากนั้นเกมส์ก็เริ่มใหญ่ขึ้นไปลุยธุรกิจพันล้าน แบบไม่มีประสปการณ์ในสายธุรกิจนั้น
ไม่ต้องใช้ทักษะออนไลน์ ไม่ใช่สายที่ผมถนัด ไม่มีการตลาด ไม่ใช่สาย Beauty งานนี้หินชิ้นใหญ่
จะเล่นเกมส์ใหญ่ ใจต้องนิ่ง
ผมยอมรับว่าผมเอง ไม่มีความรู้ธุรกิจนั้นเลย และผมก็ไม่คิดจะโทษหุ้นส่วนที่ร่วมกันตัดสินใจ โดยอ้างอิงจากความเชี่ยวชาญหุ้นส่วน
ใจเราไม่นิ่งพอ
ผลลัพท์ที่ออกมาเละไม่เป็นท่า ผลประกอบการดี แต่ระบบไม่ได้ กำไรเยอะแต่ทีมงานทำต่อไม่ได้ ขยายตัวไม่ทัน จนเกิดแรงกดดันให้ต้องคืนเงินผู้ที่เกี่ยวข้องมากมาย มูลค่าเท่ารถ Super Car คันนึงเลย
ไม่เท่านั้น เงินที่ผมเก็บมาก็จมไปกับการลงทุนที่ดูเหมือนจะเสียเปล่าไปแล้วในวันนี้ ผมว่าผมซื้อ Porsche Boxster ได้แล้วถ้าไม่ทำอะไรแผลงๆแบบนั้น
หลังจากเหตุการณ์ล้มสลายฝันหมื่นล้านใน1ปี ทีนี้ก็เข้าสู่โหมด "เก็บคองอเข่า"
ผมแผลเต็มตัว หนี้ครั้งแรกของตัวเองด้วยตัวเอง ที่เกิดจากความไร้เดียงสา
-- มันสอนผมว่าผมโง่สิ้นดี --
เราน่าจะเชื่อตัวเอง เราน่าจะเชื่อตัวเอง......
จริงๆแล้วผมเพิ่งมาคิดได้ว่าความฝันผมไม่ได้เลวร้ายไปเลยสำหรับความเป็นจริง หากแต่ความฝันคนอื่นมันยั่วยวนกว่าเท่านั้นเอง
ผมต้องการแค่ไม่เดือดร้อนคนอื่น แบ่งปันให้กับคนอื่นได้บ้าง ไม่ว่าจะเป็นความรู้ ประสปการณ์ หรือเงินทอง
ผมยังมีกิเลส ผมเชื่ออย่างนั้น.........
หลังจากนั้นมาผมตั้งสติไม่นาน ก็เริ่มกลับมารักษาบาดแผลทั้งหมด พร้อมไล่เคลียหนี้สินที่เกิดขึ้น พร้อมไปกับรับผิดชอบอนาคตทุกคนที่ร่วมฝันกันมา
ที่ละเล็ก ทีละน้อย.....
ทุกเดือนผมต้องจ่ายหนี้ 6-7 หลักตลอดมา ผมทำงานและต้องวางแผนเยอะมาก ภาพภายนอกดูเหมือนชิว แต่ผมไม่โอเคเลย
ผมติดแอลกอฮอล เพราะผมเครียด จนตอนนี้สุขภาพผมก็เสียไปเพราะมัน ตอนนี้ผมเลิกได้แล้ว เพราะหมอสั่ง
ที่แย่ที่สุด บางเดือนผมมีเงินเดือนเพียง 6,000 บาทหลังจ่ายให้คนอื่นแล้ว ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ผมมีตำแหน่งใหญ่โต เงินเดือนสูงลิ่ว ในบริษัทระดับประเทศ
แต่คนอื่นต้องมาก่อนเรา พ่อผมสอนเอาใว้ ทีมงานผมเงินเดือนเท่าเดิม ลูกค้า และ Partner ได้ทุกอย่างเหมือนเดิม เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ที่เหลือผมจัดการเอง
ไม่ได้จะมาเขียนให้ดูหล่อ แต่จริงๆพ่อสอนว่าเราต้องให้คนอื่นก่อน อย่าเอาตัวรอดคนเดียว เงินทองหาใหม่ได้ มิตรภาพกับปากท้องคนอื่นก็สำคัญ
แต่ผมไม่เคยเสียใจอีกเลยหลังจากผมตั้งสติได้
ผมกลับมาโฟกัสสิ่งที่ตัวเองถนัด และธุรกิจเก่าๆของผมที่ยังเดินต่อได้ ผมก็ลุยมันต่อไป กลับมาปั้นใหม่ด้วยเท้าตัวเอง จมูกตัวเอง วิถีของตัวเอง
ระหว่างทาง เจอคนเอาเปรียบก็เยอะ แต่ผมจะจำใว้ว่าวันที่เราแย่ ใครอยู่กับเราบ้าง และใครเอาเปรียบเราบ้าง
ทำให้เข้าใจว่าเพื่อนกินหาง่าย เพื่อนตายหายากจริงๆ
จนถึงวันนี้หนี้ก้อนสุดท้าย ผมยกออกจากอก แล้วขึ้นจากนรกที่ทำงานใช้หนี้ให้คนอื่นๆ มากว่า 7 เดือน จ่ายทุกเดือนไม่มีขาด ไม่มีเลท ไม่ต้องทวง ตอนนี้จบกันซะที
แล้วสถานีต่อไป ดาวเคราะห์ของผมเอง กับตัวผมที่แกร่งขึ้น บาดแผลสอนอะไรเรามากมาย ผมจะเดินต่อไป ไม่ตามฝันของใครอีกเลย
แด่บทเรียนราคาแพง...........
ปล. เอาความฝันวัยเด็กของผมคืนมา