Last posted
Total of 245 posts
กูก็เพื่อนเยอะนะ แค่ไม่มีใครดีเท่านั้น 5555
ขอพท.ระบายหน่อยนะมึง คือวันนี้กูเหมือนกับทำอะไรทำร้ายจิตใจเพื่อนไป กูเป็นคนที่ขี้รำคาญง่ายมาก เพราะงั้นถ้ามีใครมาล้อมายุ่งอะไรกับกูมากเกินไปกูก็จะรำคาญ แต่ปกติกูก็ทำเป็นขำๆไปบ้าง หลบฉากไปบ้างอะ แล้ววันนี้เพื่อนกูก็ล้อเรื่องที่กูกำลังเครียดอยู่ กูเลยหงุดหงิด พูดใส่เพื่อนไปว่าเลิกพูดแบบนี้ได้แล้ว มันเหมือนกับว่ามีแกดูถูกเรามากอะไรงี้ แล้วเพื่อนกูก็เลยเงียบไปเลย..คือตอนนั้นกูแม่งโคตรเสียใจ กูไม่น่าปรอทแตกตอนนั้นเลย..ตรงนี้ล่ะ กูขอคำแนะนำหน่อย คือกูเป็นคนเดียวในกลุ่มเลยอะ ที่จะทำร้ายจิตใจเพื่อนบ่อยมากเพราะการที่มายุ่งแล้วอะไรๆกับกูจนกูหงุดหงิด ว่าขึ้นมาอะ กูไม่อยากเป็นคนแบบนั้นเลย กูนี่แม่งโคตรแย่ ใครก็ได้แนะนำกูหน่อย ด่ากูก็ได้ เพราะกูไม่รู้จะเลิกนิสัยนี้ยังไงว่ะ TT
>>199 กูเองอ่ะ กูล้อแบบไม่คิดเหี้ยไรนะ กูขำๆไงเห็นแม่งเครียดกูก็อยากให้แม่งขำๆ สรุปกูโดนด่า
กูเลยกะจะคุยกับมันให้น้อยลงละ ไม่เล่นกับกูกูก็ไม่เล่น เชิญมึงเครียดกับตัวเองไปเถอะ
ที่ล้อนี่ไม่ได้ล้อใจร้ายอะไรเลยนะ แค่พูดว่า "เห้ยแค่นี้เหนื่อยหรอวะ กากว่ะะะ " สรุปกูโดนด่าแล้วด่าแบบด่ากูกลับอะ ไม่ได้ด่าว่ากูล้อเล่นไม่ดูเวลานะ ด่ากูเลย แล้วทำหน้าเครียดใส่กูต่อ กูบอกแม่งว่าอย่าเครียด มันบอกกูว่ามันไม่ได้เครียดกูอ่ะเครียด เพื่อนๆกูนี่ส่ายหัวให้แม่ง
คือกูโดนหลายรอบละตั้งแต่เปิดเทอม2มา ช่วงนี้แม่งจะสอบหมอไง แล้วความเครียดทุกอย่างก็ลงที่เพื่อนๆและกู
กูจะปล่อยมันไปละ แค่นี้เครียดถ้าไม่ติดมันคงฆ่าตัวตายอะ
ต่อไปนี้ที่เป็นเพื่อนกันมา เคยคุยกันสบายใจ ตบหัวกันเล่นแม่งคงไม่เหมือนเดิมอะ กูจะไม่เล่นกับมันละ
>>200 พูดตามตรงถ้าเวลากูเครียดจริงจังอะไรมีคนพูดแบบนั้นกูก็ปิ๊ดแตกนะ คือกูเครียดอยู่แล้วมีคนบอกกูกาก กูไม่อดทน กูแม่งปวกเปียก คือกูพยายามกับปัญหาอยู่นะ แล้วนี้ที่กูพยายามอยู่นี้คือยังกากเหรอวะ นี้กูยังต้องพยายามอะไรให้ยิ่งกว่านี้อีกเหรอ(มึงต้องเข้าใจจุดเดือดเวลาเครียดแม่งก็ต่ำด้วย) แล้วแม่งคนล้อกูบอกอย่าเครียด แม่งเหมือนตบหัวแล้วมาลูบหลัง กูแม่งจะโกรธยิ่งกว่าเดิมอีกเหมือนแม่งไม่ได้ขอโทษจริงจังอะไรยังแค่อยากล้อกูต่อโดยทำตัวเป็นคนดีพูดว่าอย่าเครียดเหมือนแม่งที่บอกทำเมื่อกี้ แม่งไม่ผิด กูเล่น กูทำให้มึงแฮปปี้(แต่มึงจะรู้สึกแย่กว่าเดิมก็เรื่องของมึง ตอนนี้กูเป็นคนดีปลอบเพื่อนอยู่)
กู 198 นะ >>200 กูว่ามันขึ้นอยู่กับมู้ดเพื่อนมึงตอนนั้นด้วยอะ ของกูถ้ากูกำบังเครียดแบบบรรลัยอยู่เนี่ย ถ้ามีคนมาพูดว่าสิ่งที่กูทำอะ มันเปล่าประโยชน์ ไม่ได้ผลหรืออะไรเงี้ย กูโกรธนะ ถึงคนพูดจะพยายามทำให้กูหายเครียด แต่คนๆนั้นก็ไม่รู้ว่ากูได้พยายามอะไรขนาดไหนบ้าง คงต้องดูบรรยากาศแหละมึง
กูว่าลองไปคุยๆกับเพื่อนมึงก่อนก็ได้มั้ง สนิทกันขนาดนั้น ไม่แน่เขาอาจจะเป็นเหมือนกูก็ได้ที่มานั่งจิตตกทีหลังว่าไม่น่าพูดอะไรแบบนั้นออกไปเลย
คือพวกมึงยังไม่เคยเจอไอ้คนที่มันพูดไม่รู้เรื่องจริงๆนะ
แบบว่าคุยธรรมดายังไม่ค่อยจะรู้เรื่องอะ เข้าใจใช่ไหม
พูดอะไรต้องอธิบาย3-4รอบกว่าจะget แล้วเป็นแบบเด็กบ้านๆ
งงๆเปื่อยๆ จะคุยงานที่นี่โทรคุยยังแทบไม่รู้เรื่อง แชทหากันยิ่งไม่ต้องพูดถึง
เจอแบบกุนานๆเข้ามันก็ต้องมีกันบ้างล่ะวะ
พวกมึงคิดว่ามิตรภาพที่เริ่มต้นจากผลประโยชน์มันจะยืนยาวได้มั้ย
เพื่อนสนิทกูหลายคนทุกวันนี้เริ่มต้นเข้าหากูเพราะอยากให้กูช่วยเรื่องเรียน กูอาจจะไม่ได้ถึงกับเทพแต่มันก็พอเรียนได้เรื่อยๆ
กูกลัวๆว่ะว่าถ้าวันนึงกูช่วยมันไม่ไหวขึ้นมาหรือมันมีคนอื่นที่ช่วยมันได้ดีกว่ากูเข้ามามันจะทิ้งกูมั้ยวะ...
ชัวร์
คิดมากไอ้สัส มันอยู่ที่มึงแล้วล่ะว่าคาดหวังว่ามันจะเป็นเพื่อนมึงแบบไหน กูก็เป็นมีคนขอมาช่วยกูนู่นนี่ กูช่วยได้ก็ช่วยไป แต่กูไม่คาดหวังไงว่ามันจะมาเป็นเพื่อนแท้ เป็นเพื่อนซี้ตลอด คือ มันขอร้องกูช่วย งานจบกูก็จบ ที่กูต้องทำแบบนี้เพราะกูต้องรู้จักวางตัวว่ะ เผื่อมันขอให้กูช่วยเรื่องนึงแล้วลากยาวมาอีกหลายๆเรื่อง จะได้ตัดบทได้แบบไม่ต้องกลัวเสียเพื่อนเพราะมันก็ไม่ได้แน่นแฟ้นกันมาแต่แรกอยู่แล้ว ช่วยได้กูช่วย อันไหนไม่ไหวก็บอกไป แต่ผลที่ได้มันกลับดีเกินคาดว่ะ กูรู้สึกว่าคนที่กูช่วยๆไปนี่แม่งค่อนข้างเคารพกู และ ค่อนข้างเป็นมิตรดีนะ คุยเล่นได้สนุกสนาน ได้เพื่อนอีกเยอะเลย
>>205 กูเคยเจอคนหนึ่ง ขอบ่นหน่อยเถอะคือแม่งโคตรจะไม่พึ่งตัวเองเลยเว้ย แบบแม่งมีงานมาให้ลงโปรแกรม(หาง่ายๆจากกูเกิลลงง่ายๆเลย)เสือกมาถามตั้งแต่วิธีการเซิสหา ใช้คำไหน ลิงค์ไหนเลย แล้วแม่งมีงานกลุ่มแบ่งกันกูอยู่คนละกลุ่มกับมัน แล้วกลุ่มมันทำงานกันไม่เป็นเลยเว้ย เออกูสงสารกูเลยช่วย แล้วรู้มั้ยมันทำไง มันให้กูช่วยจนไม่ได้กินข้าวกลางวัน มันมาถามๆไปๆมาๆมันจะให้กูทำงานให้มันคืองานกลุ่มกูแม่งก็มี พอตอกกลับไปว่างานของใครแม่งก็บอกว่าช่วยนะๆ ควยเถอะ ถ้าเป็นสาวน่ารักๆอ้อนกูอาจใจอ่อนนะ แต่นี้คือผู้ชายหน้าตาเหมือนเด็กปญอวะ พอทำงี้บ่อยๆคนทั้งห้องแบนมัน แล้วกูเป็นคนเริ่มทะเลาะกับมันแรงๆคนแรกจนมันนึกว่ากูเป็นต้นเหตุละมั่งเพราะทะเลาะเสร็จกูไม่คุยกับแม่งเลย มันก็มาบอกกูหายงอลนะ งอลเหี้ยไรกูเกลียดมึง
เพื่อนกูแม่งเป็นคนมีความคิดหลุดโลกเหี้ยๆ สมมติแม่งมีเรียนตอน8โมงพรุ่งนี้ แม่งก็จะนั่งรถตู้จากมหิดลไปฉะเชิงเทราบ้านเกิดมันตอนดึกๆ2-3ทุ่ม แล้วเช้าๆก็ตื่นไม่ไหวพอกูโทรปลุกมันอุส่าเผื่อเวลาไว้ให้ตั้ง1ชม. มันก็ทำเหี้ยอะไรชักช้า รีดผ้าซักผ้า ลีลาไม่ไปอาบน้ำ จนเลยเวลาเข้าเรียนกู แม่งบอกให้กูรอกูก็ต้องรอแม่ง เบื่อชิบหายทั้งๆที่กูตื่นเช้าแต่งตัวเสร็จเร็วตลอด แม่งไม่เห็นใจกูที่รอเลยไง เข้าสายไม่พอไม่รู้ว่า ไอ้ที่ อ.สั่งงานแม่งทำไงอีก
กูไม่มีเพื่อนเลย พวกมึงเป้นเพื่อนกะกุหน่อย
ต่อจาก>>176 >>177
หลังจากที่นอนกอดกัน แต่ไม่ได้ทำอะไรกัน ก็แยกกันไป พอตกเย็นของวันถัดมา
กูโทรไปหาเพื่ออยากรู้คำตอบ
มันบอกว่าเลือกแฟนมัน หลังจากนั้นกูไม่พูดอะไรกับมัน 2-3 วัน แล้วก็กลับมาคุยกันอีก แต่คุยกันปกติ แต่ความรู้สึกไม่เหมือนเดิม อยู่แบบนั้น เรื่อยๆจนกูไปฝึกงาน(มีนา) แรกก็โทรมาคุยกับกูบ้าง พอผ่านไปเดือนกว่าๆก็ทักกูตลอดจน ได้เลิกกับแฟน(กลางเดือน พฤษภา) ว่าจะเข้าไปแทนที่ แต่กูรอให้มันสบายใจก่อน
แต่กูคุยกีนเรื่อยๆ จนถึง (กรกฎ) มันเริ่มไม่ทักกูละ บอกไม่ว่างๆ กูก็ตื้อมันจน มันรำคาญ กูเลยถามรุ่นพี่มันที่มันทำงานด้วย
กับเพื่อนมัน ถามว่ามันเปลี่ยนไป บลาๆ
พอผ่านไปวันกว่าๆ โทรมาด่ากูเลย
แล้วกูก็ไม่พูดอะไรแล้วว่างสายเลย
หลังจากนั้นก็ไม่ได้ติดต่อกันเลย 4 เดือน
พอกูกลับจากที่ฝึกงาน(พฤศจิ) แม่งทักกูมาเลย บอกคิดถึงๆ บลาๆ ประมาณเทคแคร์นิดๆ แล้วมีวันหนี่ง บอกกูว่า
"มึงยังเป็นเพื่อนกูอยู่รึเปล่า' ถ้ากูบอกไปแล้วอย่าหนีกูอีกนะกูขอ"
แล้วกูรู้เลยว่าจะพูดอะไร กุคิดในใจต้องไอ้นัเนแน่ๆ
มันบอกว่า กุคบกับรุ่นพี่กูอยุ่
กูก็เก็บอารมณ์อยู่ แต่ทำหน้าไม่พอใจ
แล้วก็พากูไปเลี้ยงข้าว กัน2คน
แล้วแฟนมันแม่งเกลียดกูเลย แต่กูก็คุยกับมันเรื่อยๆ จนมาวันหนึ่ง นั่งคุยกันทั้งคืน แล้วมันก็ร้องไห้ให้ฟัง หลายๆเรื่อง จนหลับ
หลังจากนั้นก็คุยกันน้อย+ไปหาแฟนบ่อย
เพราะถ้าแฟนไม่เรียกจะไม่ไปหา แต่มันอยู่กับกูบ่อยจนแฟนรู้ จนตอนนี้ แม่งกู2 คนก็กลับมาคุยกันอยู่ดี จบ
ติดเฟรนโซนเลยสัส
>>210 มึงก็บอกมัน เดี๋ยวกูไปรอมึงที่มหาลัยละกัน กูว่าเพื่อนถึงจะสนิทกันขนาดไหนแต่ถ้าทำให้ชีวิตเราเดือดร้อนทุกวัน มันไม่ใช่แล้วว่ะ อยู่มหาลัยแล้วโตเป็นควายแล้วยังไม่สำเหนียกอีกกกก
(กูก็ตื่นช้าลีลาขี้เกียจอาบน้ำนะ แต่อย่างน้อยก็ไม่เดือดร้อนใคร เพื่อนกูอยู่คนละหอกัน ตื่นเช้าตื่นสายตัวใครตัวมัน ไปเจอกันที่มอเลย)
ใครรู้สึกว่าตัวเองไม่มีเพื่อนบ้างวะ มีไม่กี่คนที่กูพอเรียกว่าเป็นเพื่อนได้ มันก็บอกกูเป็นเพื่อนมัน แต่เพื่อนมันต้องเข้าหากันใช่มั้ยวะ กูเป็นคนเข้าหามันอยู่ฝ่ายเดียว ต้องเข้าไปเสือกมัน ต้องชวนคุย ต้องเป็นฝ่ายทัก ไม่มีใครเข้าหากูเลย เวลามีงานกลุ่มแม่งลำบากมาก ต้องคิดว่าจะมีใครเอาเข้ากลุ่มมั้ย กูโคตรเหงา ระบายให้ใครฟังแม่งก็ไม่ใส่ใจ ไม่ใช่ปัญหาของมันไง ปรึกษาก็ไม่ได้
แล้วไอคนที่ไม่มีเพื่อนจริงๆ ไม่คบค้าสมาคมกับใครเลยแบบในอนิเมนี่มันมีจริงๆมั้ยวะ กูเห็นผู้หญิงคนนึงในโรงเรียน น่าจะรุ่นเดียวกัน เหมือนมันไม่มีเพื่อนเลยว่ะ นั่งกินข้าวในโรงอาหารคนเดียว กูไม่เคยเห็นมันคุยกับใคร แต่มันชอบเข้าไปเล่นบาสกับผู้ชายบ่อยๆ แต่พวกผู้ชายก็เหมือนไม่มีใครรู้จักมันอยู่ดี คนแบบนี้อยู่ยังไงวะ เวลามีงานกลุ่ม จับคู่จะทำยังไง เวลาไม่มาโรงเรียนจะมีใครจดการบ้าน เก็บชีทไว้ให้มั้ย ดูท่ามันน่าจะไม่สนใจเรื่องไม่มีเพื่อน ฉะนั้น กูก็ต้องไม่สนใจกับไอ้เรื่องเพื่อนงี่เง่านี่ อยู่คนเดียวก็ได้สบายๆ แต่แม่งก็เจ็บปวดอยู่ดีว่ะเวลาเห็นคนอื่นแม่งเล่นเป็นเพื่อนกันสนุกดี ส่วนตัวเองก็ได้แต่นั่งมอง
>>215 กูคนนึง ตอนมัธยมกูมนุษย์สัมพันธ์เหี้ยมาก ประมาณว่าชอบทำหน้านิ่งไม่พูดไม่จา เพื่อนก็เลยรวมหัวแกล้งกู ตอนงานกลุ่มก็ต้องไปขออาจารย์ทำเดี่ยวเพราะไม่มีใครเอา ตอนแจกชีทก็ต้องไปขออาจารย์เอาท้ายชั่วโมงเพราะแม่งควมหัวกันไม่ส่งให้กู พรีเซ้นงานกูก็ต้องพรีเซ้นคนเดียว กูก็อยู่ของกูได้ กูก็เรียนของกูไป หลังๆพวกนั้นก็เริ่มหันมาถามการบ้านกู จนการแกล้งกันก็เริ่มหมดไป แต่กูยังไม่มีเพืือนเป็นตัวเป็นตนซักทีหว่ะ ยังดีที่ตอนนี้เข้ามหาลัยพอมีคนที่คุยกันถูกคอพอจะเรียกว่าเพื่อนได้
>>216 กูก็ไม่ค่อยเข้าหาใครก่อนว่ะ แต่ถ้าใครเข้าหากูและนิสัยไม่เหี้ยมากกูคบยาว กูมีแต่เพื่อนซี้ว่ะแม้จะน้อยมีพื่อนไม่กี่คนแต่กูซี้หมด
ทะเลาะกันแบบปางตายแค่ไหนแม่งก็กลับมาเป็นเพื่อนเหมือนเดิม คุยแม่งได้ทุกเรื่องขนาดเรื่องนิสัยเห้ๆมันยังรับกูได้ กูก็รับมันได้เพราะแม่งก็ไม่มีใครเป็นเทวดาจากไหนหรอกว่ะ
กูว่าสบายใจกว่าพื่อนเยอะๆแต่อยู่แล้วอึดอัดโขว่ะ
>>217 คล้ายๆกูมั้ง ตั้งแต่จำความได้นี่กูแทบไม่เคยเข้าหาใครก่อนเลย
จะเป็นอีกฝ่ายมาชวนคุย แล้วมันทนความไร้มนุษย์สัมพันธ์กูได้มั้ง รู้ตัวอีกทีก็สนิทกันไปซะงั้นมากกว่า
แต่คนส่วนมากที่ทนไม่ได้ มาคุยกับกู2-3รอบแล้วก็พยายามหลีกเลี่ยงกู
แต่ที่จริงคงเพราะนิสัยกูแม่งเหี้ยแหละ(ปกติเจอคนรู้จัก จะทำเป็นมองไม่เห็น บางทีมีคนทักมาก็จะทำเป็นไม่ได้ยิน)ก็เลยมีแต่คนหลีกเลี่ยง
กูยังแปลกใจเลย นิสัยเหี้ยๆอย่างกูทำไมยังมีคนคบเป็นเพื่อน
กูรำคาญเพื่อนกูว่ะเพื่อนโม่งคือแม่งตื๊อกูอยู่ได้ ไอ้เหี้ยซ้อมเทสรุ่นแม่งไม่รู้ไงว่ากูมีปัญหากับเพื่อนกู กูไปซ้อมวันแรกก็มีปัญหาละวันต่อๆมากูเลยไม่ไปซ้อมเลยเว้ย แล้วแม่งก็ถามหากูทั้งๆที่คนอื่นที่ไม่ไปซ้อมแม่งก็มี แล้วกูก็ไม่ได้อยากได้รุ่นเหี้ยอะไรด้วย ไม่เห็นรักกันจริงเลยไอ้สัส และกูก็ไม่ได้อยากทำพิธีมอบรุ่นเหี้ยอะไรเลยด้วย ที่กูยอมเข้านี่ก็น่าจะพอแล้วป่าววะ แต่กูก็ไม่ได้บอกแม่งไงว่ามีปัญหากับเพื่อนอยู่ไม่อยากไป แต่กูบอกไม่ไปไปแล้วก็ยังจะมาตื๊อกูอีก เบื่อว่ะ
กูชอบใส่หูฟังไว้เฉยๆไม่ได้เปิดเพลงอ่ะ เวลามีคนมาทักจะได้ทำเป็นไม่ได้ยิน
กูเครียดว่ะ เพื่อนกลุ่มกูจะซิ่วออกหมอกันหมด กูกลัวไม่มีเพื่อน แถมมันมีโอกาสติดสูงด้วยว่ะคะแนนเฉพาะแม่งได้20.xxกันทั้งนั้น กูกลัวว่าปีหน้ากูต้องอยู่คนเดียว
กูมีปัญหาเรื่องจำชื่อเพื่อนวะ (แต่ล้อชื่อพ่อล่ะเสือกแม่น เหี้ยจริงๆกู)
บางทีแม่งเสือกลืมหน้าตาพวกมันด้วย ถ้าไม่ได้เจอเป็นปีๆ เวลาเพื่อนที่จำกูได้มาทัก
กูก็เสือกนึกไม่ออกว่ามึงเป็นใครวะ
>>224 มิงคิดถึงคนข้างหลังมิงดีกว่า พ่อแม่มิงไง มิงเจ็บมิงป่วยมิงหิว เพือนมิงมันไม่มาค่อยดูแลมิงหรอก เพื่อนอยู่กับมิงไม่นานหรอกต่างคนต่างมีผัวมีเมียมันก็แยกจากมิงแล้ว แล้วมิงไม่มีปัญญาหาเพื่อนกลุ่มใหม่หรอว่ะ ไอสัส อย่าติดเพื่อนให้มาก มองอนาคตและทางข้างหน้าให้เยอะไว้มิง
พอดี แบบอยากจะระบายว่า เรามีเพื่อนสนิทคนหนึ่ง แล้วมีคนอีกคนมารู้จักเพื่อน แบบว่าเฟรนลี่แล้วก็ดังด้วย ก็เห็นว่าคุยกับเพื่อนสนิทเราได้ดี แต่ฉันไม่ค่อยชอบเลย มันเฟรนลี่เกินไป แล้วรู้สึกขนลุก
ความจริงอยากจะบรรยายเยอะกว่านี้ แต่แบบว่ากลัวมันจะเกินไป
กูไม่ค่อยมีเพื่อนผู้ชายเลยว่ะ แต่กูก็ไม่ใช่ตุ๊ดไม่ใช่กระเทยนะกูมีแฟนเป็นผู้หญิง กูเป็นผู้ชายทั่วไปนี่แหละ
เพื่อนกูส่วนมากจะเป็นผู้หญิง กระเทย เกย์ ทอม มึงว่ามันแปลกป่าววะ? ส่วนนึงที่ทำให้กูมีเพื่อนผู้ชายน้อยเพราะกูไม่ชอบไปสังสรรค์แดกเหล้าอะไรเท่าไหร่ บ้างานด้วยน่าจะเป็นเหตุผลว่ะ
เพื่อนกูที่สนิทๆอยู่คนละโรงเรียนทุกคนเลยว่ะ มีใครเป็นแบบกูมั่ง?
อัสสัม ทวีทา มาแตร์ เสาวภา เทพสิริน ซางตาครูส วัดนวล คือแก๊งกูอยู่คนละโรงเรียนกันหมดเลยว่ะ เวลาจะไปเที่ยวกูก็นัดแต่พวกนี้ เพื่อนที่โรงเรียนกูแม่งไม่ค่อยชอบขี้หน้ากูเท่าไหร่ด้วยที่กูมีแต่เพื่อนโรงเรียนอื่น
แต่ส่วนนึงที่กูคบเพื่อนต่างที่เพราะกูเกลียดเด็กรร.กูด้วยว่ะแม่งไปเย็ดกระเทยในห้องน้ำกัน อุบาทเหี้ยๆ พฤติกรรมชวนเหี้ยทั้งนั้น
>>231 กูไม่เคยเป็นแบบมึงว่ะ กูมีความเชื่อว่าย้ายโรงเรียนเดี๋ยวก็ห่างกันเอง เพื่อนเก่ากูสมัยประถมมัธยมกูก็ไม่ได้คุยกันมานานเเล้ว เจอกันที่อื่นก็พยายามจะเลี่ยงๆไว้ ต่อให้ตอนเรียนสนิทกันแค่ไหนก็ตาม กูเกร็งเวลาเจอว่ะ ไม่รู้จะคุยอะไร
จริงๆ มันแล้วแต่คน ถ้ามึงมีความสุขกับปัจจุบันที่เป็นแบบนั้นก็ดี กูก็หาเพื่อนใหม่เรื่อยๆ อ่ะ
แต่เย็ดกระเทยในห้องน้ำนี่จริงเหรอวะ...เหี้ยสัสๆ
>>232 อันนี้เรื่องจริงสัสเด็กม.3 ด้วยนะมึง กูยังคิดอยู่เลยว่าทำไมตอนนั้นกูถึงไม่ไปที่อื่นมาต่อม.ปลายที่นี่ ไม่มีแค่นั้นนะสัส ห้องน้ำโรงเรียนแม่งก็มีแต่ควัน ม.6 แม่งไปดูดหรี่กัน กัญชายังเคยมีอ่ะมึง บางทีกูก็รู้สึกอิจฉาเพื่อนกูว่ะ โรงเรียนแม่งดี๊ดี ยังกะวังกับสลัมพอเทียบกับที่กูอยู่ ช่างแม่งปีหน้ากูก็บ๊ายบายละ
นี่พวกมึง พวกมึงคิดว่าถ้าสมมติว่าถึงเวลาที่ต้องแยกห้องอะไรพวกนี้แล้ว เพื่อนที่สนิทในตอนนี้มันจะยังเป็นเพื่อนสนิทกันอยู่ได้เปล่าวะ หมายความว่า มีเพื่อนสนิทกลุ่มเดิมตลอดอะ
>>235 กูแยกโรงเรียนเลยมึง กูก็ยังสนิทกับมันเหมือนเดิม ย้ายกันไปคนละทิศ 8 โรงเรียน แต่พวกกูก็ยังสนิทกันเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน มันขึ้นกับการติดต่อด้วยว่ามึงคุยกับมันบ่อยแค่ไหน บางคนสนิทจริงแต่มึงไม่ได้คุยกับมันนานๆเลย มาเจออีกทีแม่งก็รู้สึกไม่เหมือนเดิมว่ะ เพราะงั้นไม่ต้องกลัวจะห่างเหินไปหรอก มึงก็แค่ติดต่อมันบ่อยๆ แวะไปห้องมันแค่นี้ก็ไม่มีปัญหาเรื่องความสัมพันธ์แล้ว
แต่หลังจบม.ปลายห่างกันเป็นปีๆนี่กูยังไม่รู้กูจะสนิทกับเพื่อนกลุ่มเดิมอยู่รึเปล่านะ เรื่องของเรื่องกูก็ไม่ค่อยอยากรู้จักใครใหม่มากนักแล้วพอเริ่มโต เพื่อนที่ดีที่สุดไว้ใจได้มากที่สุดก็วัยเด็กนี่แหละ
กุแม่งกำลังรู้สึกเหี้ย
กูพยายามติดต่อเพราะคิดแบบมึงเว้ย ว่าถ้าอยากสนิท ก็ต้องคอยติดต่อแหละ ไม่ัง้นก็ต่อให้สนิทแค่ไหน ก็จะแปลกๆ
อีกฝ่ายแม่งกลับมองกูว่ายึดติด ไม่มีที่ไป และน่ารำคาญ เลยติดต่อมันไปว่ะ 555 ควยเหอะ
เพื่อนมันไม่ได้เป็นกันฝ่ายเดียว
แล้วกูก็ซวยเองที่เสือกเจอเหี้ย ไม่ใช่เพื่อน
กูจะช่างโคตรพ่องแม่งแล้ว
แต่กูก็คงยังทำไม่ได้ ไม่งั้นกูคงไม่มาบ่นบอร์ดโม่ง สัสเอ๊ย เกลียดตัวเอง
เกลียดที่แม่งยังพยายามหาข้ออ้างในคำพูดของมันให้มันอยู่นั่นแหละ ทั้งที่ทุกอย่างกูควรยอมรับได้ละ ว่าคิดไปเอง
กูจะบอกให้ว่าเพื่อนที่ดีเปลี่ยนไปตามกาลเวลาว่ะ พอมึงโตขึ้นเริ่มทำงานเพื่อนสมัยเด็กที่รักของมึงก็สามารถหักหลังมึงได้หน้าตาเฉย เพื่อนบางคนที่มึงไม่ค่อยสนิทมึงอาจจะเป็นที่พึ่งพาของมึงในอนาคต บางคนมันจะเอาความสนิทที่เคยมีกับมึงมาหากินใช้ประโยชน์กับมึงด้วยซ้ำ
อนึ่ง
กูก็อยากเป็นคนที่เป็นมิตรกับคนอื่นๆ ได้โดยไม่ต้องให้ใจใครนะ
ยังอยากอยู่ในสังคมได้อยู่ ไม่ถึงขั้นอยากทำตัวน่ารังเกียจ 55 เพราะนิสัยกูตอนที่ไม่สนอะไรก็เหี้ยได้อยู่
แต่รู้ตัวอีกทีก็รู้สึกดีด้วยไปแล้ว ให้ความรู้สึกไปเยอะแล้ว แล้วกูก็เสียใจทุกที
พอขึ้นมปลาย ก็เริ่มสแกนเลยว่าเพื่อนคนไหนที่กุจะไม่คบต่อตอนแยกย้ายกันหาที่เรียนคนไหนยังติดต่อไว้ เพราะตอนมต้นกุก็อยู่กลุ่มปกติดี แต่พอมปลายแล้วมีคนเพิ่มเข้ามาแล้วรู้สึกแปลกๆ เหมือนเป็นเพื่อนของเพื่อนมากกว่า ถึงจะอยู่ห้องเดียวกันก็เถอะ
ขออนุญาตล็อคแล้วไปต่อใน >>>/lifestyle/1526/ นะครับ
Topic has been locked by moderator.
No more posts could be made at this time.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.