กูเกลียดเพื่อนตัวเองว่ะ เหี้ยแม่ง กูเคยคิดว่ากูสนิทกับมันมากนะ สนิทแบบสนิทอ่ะ จนมันเริ่มทำตัวเหมือนตัวเองใหญ่สุด ศูนย์กลางจักรวาลมากขึ้นเรื่อยๆ ทุกคนกลัวมันโกรธมากเว้ย โกรธทีก็เอาไปนินทาคนนู้นคนนี้ โคตรเลย โคตรหมั่นไส้ เวลาเรียนแม่งก็เอาแต่บ่นครู ครูสอนไม่รู้เรื่อง ครูเหี้ย บลาๆๆ ไอ้เหี้ย มึงหยุดบ่นแล้วมึงตั้งใจเรียนมึงก็รู้เรื่องเว้ย หยุดดิวะ รำคาญ แต่กูก็แค่อือออไปกับมัน ไม่ได้ด่าอะไรกลับไปหรอก ตัวมันนี่อยากทำนู่นอยากทำนี่ แต่ความรับผิดชอบไม่มี พอครูด่ามันว่าขี้แพ้ (ครูกูเป็นคนแรงๆ อ่ะ) แม่งนินทาครูอีก เออ กูนี่แหละที่จะพูดกับมึงอีกคนว่ามึงแม่งขี้เเพ้ว่ะ กูอยู่กับแม่งแบบโคตรอึดอัดเลยทำเมิน ไม่เห็นมันในสายตา ทำไปได้สัก 3 เดือน แม่งมาขอคืนดีกับกู คำพูดโลกสวยมากก แต่ลาก่อนเหอะ กูพอละ