Last posted
Total of 245 posts
มีเพื่อนคนนึงที่เคยชอบกูแต่กูไม่ได้ชอบ แต่กูคุยด้วยแบบเพื่อนตลอด จู่ๆไปคุยกับคนอื่นแล้วมีแฟนใหม่แล้วก็ไม่คุยกับกูอีกเลย กูเหงาว่ะ
ไปมีแฟนใหม่แล้วทำไมต้องเลิกเป็นเพื่อนกับกูด้วยวะ
ขอบ่นหน่อย กูรู้สึกแหยงกับความคิดเพื่อนบางคนชิบหาย นี่กูกำลังอยู่ในสังคมที่มีคนลอกข้อสอบจากมือถือแล้วพอมีคนเอาไปฟ้องครู กลุ่มที่ลอกเสือกมองว่าคนฟ้องนิสัยไม่ดี กดหัวเพื่อนลงเพื่อตัวเองจะได้ดีกว่า เอาแต่แข่งกันเรียน แถมยังมีทวงบุญคุณปนกับขู่ด้วย อีเหี้ย นี่ห้องคิงนะ สก๊อยท้าตบปนมาได้ไงวะ กูอ่านแล้วจะอ้วก
กุบ่นมั่ง กุมาทำงานที่ใหม่ได้เกือยปีละ เพื่อนร่วมงานที่เข้ามาพร้อมกุหลายคน ก็มีแต่รุ่นพี่ทั้งนั้น แต่หลายๆคนพอรู้จักกันนานเข้า แมร่ง Hater gonna hate ว่ะ รำคาญชิบหาย กลุ่มกุนี่แตกกันหลายคนเลย เพียงแค่เรื่องขี้หมูขี้หมา มันน่าตบกบาลจริงๆ ทำเหมือนตัวเองเป็นศุนย์กลางจักรวาล จับกลุ่มนินทาคนนู้นคนนี้ใจคอนี่มึงจะเกลียดทุกคนเลยใช่มั้ย ทำอย่างกับตัวมึงใครๆก็ชอบ ไอ้เหี้ยยยย ถ้าไม่มีพวกกุอยู่ก็ไม่มีใครเข้าหามึงหรอกทำตัวไม่เป็นมิตรแบบนี้ ส้นตีนนนนนนนนนนนน
ขอบคุณที่เสียเวลาอ่าน
กูเกลียดเพื่อนตัวเองว่ะ เหี้ยแม่ง กูเคยคิดว่ากูสนิทกับมันมากนะ สนิทแบบสนิทอ่ะ จนมันเริ่มทำตัวเหมือนตัวเองใหญ่สุด ศูนย์กลางจักรวาลมากขึ้นเรื่อยๆ ทุกคนกลัวมันโกรธมากเว้ย โกรธทีก็เอาไปนินทาคนนู้นคนนี้ โคตรเลย โคตรหมั่นไส้ เวลาเรียนแม่งก็เอาแต่บ่นครู ครูสอนไม่รู้เรื่อง ครูเหี้ย บลาๆๆ ไอ้เหี้ย มึงหยุดบ่นแล้วมึงตั้งใจเรียนมึงก็รู้เรื่องเว้ย หยุดดิวะ รำคาญ แต่กูก็แค่อือออไปกับมัน ไม่ได้ด่าอะไรกลับไปหรอก ตัวมันนี่อยากทำนู่นอยากทำนี่ แต่ความรับผิดชอบไม่มี พอครูด่ามันว่าขี้แพ้ (ครูกูเป็นคนแรงๆ อ่ะ) แม่งนินทาครูอีก เออ กูนี่แหละที่จะพูดกับมึงอีกคนว่ามึงแม่งขี้เเพ้ว่ะ กูอยู่กับแม่งแบบโคตรอึดอัดเลยทำเมิน ไม่เห็นมันในสายตา ทำไปได้สัก 3 เดือน แม่งมาขอคืนดีกับกู คำพูดโลกสวยมากก แต่ลาก่อนเหอะ กูพอละ
ไม่เห็นจะเกี่ยวแต่ขอบ่นหน่อย เพราะในนี้น่าจะเป็นนรกัน
เบื่อมากที่รรกุให้ความสำคัญและเคร่งกับการตัดเกรดคณิตมาก ทำเท่าไหร่เอาไปเท่านั้น เข้มงวดหยั่งกะเจ้เบียบ
ในขณะที่วิชาสายภาษาที่สำคัญเฟ่อร์ๆ สำหรับพวกสายศิลป์ทั้งคำนวณทั้งภาษา แต่ปล่อยเกรดกันเละเทะปาจิงโกะ
ตูรู้สึกแย่มาก กุตั้งใจทำ ฝึกอ่าน แต่พวกอ่านหยั่งกะท่องอาขยาน กับพวกที่รอลอกอย่างเดียว ยังไม่อ่านโจทย์ก็ถามแล้วว่าตอบอะไร
ดันได้เกรดเยอะพอๆกับตู แบบเห็นแล้ว ความพยายามทางภาษานี่มีคุณค่าน้อยกว่าคณิตศาสตร์สินะ...
>>160 โรงเรียนกูก็เหี้ย ไม่เกี่ยวกับเรื่องเพื่อน แต่ขอบ่นมั่ง
สอบเมื่อไหร่มีโพยตลอด โกงกันเข้าไป โกงกันทั้งห้อง ครูแม่งก็รู้ แต่ไม่ว่าอะไร
ไอ้กูแม่งก็มีเพื่อนน้อย แล้วเพื่อนที่มีอยู่น้อยนิดของกูแม่งก็ไม่โกง กูก็ขี้เกียจหาโพยเองอีกต่างหาก
ก็เลยได้คะแนนน้อยตามระเบียบ ช่วยไม่ได้เนอะ ไม่เก่ง ไม่พยายาม แล้วเสือกไม่โกงเอง
กูรำคาญว่ะ สัส รำคาญเพื่อนร่วมงาน เพื่อนตัวเอง รำคาญหมด สัสเอ้ย อีเพื่อนร่วมงานหัวควยไม่เคยช่วยงานเหี้ยไรเลยตั้งแค่อยู่กลุ่มเดียวกันมา ขอให้ช่วยก็ไม่ช่วย แต่เสร่อมาด่ากูทำตัวเบ่งใส่กู อีดอกส์เอ้ย กูอยากตบให้เลือดกลบปากแต่ทำไม่ได้เด๋วเป็นคดี เพื่อนสนิทกูแม่งก็ยอมๆๆเค้าใช้ทำเหี้ยไรก็ทำกลายเป็นรับงานมาทำหมดไม่กล้าปฎิเสธ แล้วพองานเยอะทำไม่ไหวก็มาขอให้กูช่วย กูก็มีงานของกูทำงานของกูหน้าที่กูอยู่แล้วก็ต้องมาช่วยแม่ง ทั้งๆที่อีคนไม่ทำก็ไม่ต้องทำเหี้ยอะไรเพราะอินี่เอางานมาทำเองหมด ไม่ยอมปฏิเสธ ยอมให้เค้าเอาเปรียบอยู่ได้ บอกแม่งให้แบ่งงานให้อีพวกไม่ทำทำบ้างแม่งก็เอาแต่พูดว่า ยอมๆไปเถอะ ไม่อยากมีเรื่อง เสร็จแล้วก็เอางานมาให้กูช่วยทำ เหี้ยเอ้ย รำคาญอีพวกยอมคนแต่ทำคนอื่นลำบากจริงๆ กูจะไม่ช่วยแม่งละ อย่ามาหาว่าใจดำละกัน เหม็นเบื่อทั้งพวกเอาเปรียบและยอมให้คนเอาเปรียบจริงๆ สิทธิของตัวเองรู้จักรักษาบ้างไม่ได้ไงวะ
กูรำคาญเพื่อนตอแหล บอกไม่ได้อ่านหนังสือ
ว่าจะอ่านแต่ลืม อ่านนิดเดียว เสือกได้เกือบเต็ม
กูรู้ว่าจริงๆมันอ่านโต้รุ่ง แต่อิจฉากูที่เรียนๆเล่นๆแต่ผ่าน(บางวิชากูได้เกรดดีกว่ามัน)
มันทั้งเรียนพิเศษทั้งอ่านโต้รุ่ง กูอ่านแค่ช่วงสอบ
เวลาสอบแม่งชอบออกคนท้ายๆแล้วมาบอกทำไม่ได้เลย แหม่ อีดอก
อีเหี้ยนี้แม่งมีปม อยากให้กูพูดว่า ดีจังไม่อ่านแต่ได้คะแนนเยอะ ฝันไปเหอะ
ไม่อยากมีเพื่อนเลยว่ะ เรียกแค่เครือข่ายพอได้ไหม
กุพยายามทำดีกับคนที่กุคิดว่าเป็นเพื่อนแท้กุนะมีเรื่องเดือดร้อนกุเต็มใจช่วย บางทีเขาอาจจะรำคาญก็ได้มั้ง แต่กุคิดว่าทำหน้าที่เพื่อนเต็มที่นะ
แต่เวลากุอยากได้ความช่วยเหลือไม่มีใครเลยว่ะ555555 สมเพชตัวเองชิบหาย อาจหวังมากไปก็ได้ เสียความรู้สึกแล้วต้องมานั่งโทษตัวเองอีก เหี้ยจริงๆ
อยากออกมาอยู่คนเดียว รู้สึกgiveไม่มีtakeว่ะ
ผมมีเพื่อนคนนึงที่อ้างว่าตัวเองรักงานในสายที่ทำ อะไรงี้ครับ
วันนึงเพื่อนคนนี้มาบอกผมว่า "ยิ่งให้ยิ่งได้"
ผมเลยบอกว่าว่า ยิ่งให้อ่ะ คนรับยิ่งได้
อยากได้ต้องเอาเปรียบ
ใช้ซอฟแวร์เถื่อนลดต้นทุน
พวกไฟล์ความรู้ก็โหลดเถื่อน ๆ มา
แล้วเอาของเถื่อนไปหาเงิน
ที่ทำงานอยู่นี่ก็ไม่ได้รัก หรืออยากสร้างคุณค่าอะไร แค่อยากได้เงิน
หลังจากนั้นก็โดน Block เลย 555
นี่สินะ ที่ว่ายิ่งเราจริงใจ ก็ได้รับความจริงใจตอบ
เราบอกทุกอย่างด้วยความจริงใจ เพื่อนก็บล๊อกด้วยความจริงใจ แบบไม่อยากเป็นเพื่อนต่อแล้วก็ทำตรง ๆ ไม่ใส่หน้ากาก ดี
เพื่อนโม่งๆ กูมีเพื่อนในมหาลัยคนนึงแม่งไม่เรียนเลยอะ คือเทอมที่แล้วแม่งไม่เรียนเลยมาก็สาย ตอนเรียนก็เอามือถือมากด จนหมดคาบอะ ก่อนสอบก็ไม่อ่านหนังสือ ขนาดช่วงใกล้สอบทั้งสอบเก็บคะแนนทั้งมิดเทอม/ไฟนอล แม่งก็อัพตัสว่าใกล้สอบแล้วยังดูหนังฟังเพลงอะไรของแม่งอยู่เลยจนโดนFไปหลายตัว เทอมนี้แม่งก็ยังทำตัวงี้อีก กูไม่เข้าใจว่าแม่งคิดไรอยู่อะ อยากจะพูดใส่หน้าแม่งเหลือเกินว่าถ้ามึงไม่ทำเพื่อตัวมึงเองก็คนใจคนส่งมึงเรียนหน่อยได้มั้ย แต่กูไม่กล้าอะ กูควรทำไงดีวะเพื่อนโม่ง
แม่งเอ๋ยย มีเพื่อน.ญ กูเคยสนิทมาก รู้จักกันมา 4 ปีละ เจอกันแรกๆ อยู่ ม.2 กำลังจะ 3 รู้จักกันไม่กี่วัน เริ่มหยอกล้อว่านเสนห์ใส่กูซะละ
อยู่กันแบบนั้น 4 เดือน จนคนอื่นคิดว่าเป็นแฟนแต่ก็ไม่ใช่(แต่ต่างฝ่ายต่างรู้ใจกัน )พอประมาณเดือนที่5 เริ่มทำรำคาญมันเพราะทำตัวน่ารำคาญ จนอยู่ดีๆ มันก็ไปมีแฟนใหม่ แล้วกูก็ทำตัวห่างๆ จนกูขึ้นปวช1 เทอม 2 ได้มาเจอกันที่ทำพาร์มไทม์กู แล้วคุยกันซักพัก อยู่ดีๆก็บอก (ไม่ได้เจอกันเกือบปี คิดถึงมึงมากเวลามึงไม่อยู่ )
คุยกันไม่เกิน 2 ประโยค ขอกูคบ
แต่กูก็ไม่ได้ตอบรับวะ กูพูดว่า
(ขออยู่
>>176 โทษๆ เผลอกดโพสท์ ต่อๆ
กูพูดว่า (ขออยู่กับแกแบบนี้เรื่อยได้ไหม
อยู่แบบนี้มันสนุกกว่า)
พอกูพูดเสร็จ ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่ก็คุยกัน ทักกันตลอด หยอกล้อว่านเสน์หนิดๆใส่กันได้ซักพัก ก็ห่างกันไม่นาน 4 เดือน
จนกูอยู่ ปี 2 เทอม2 ได้เจอกันอีกรอบ แต่ตอนนั้นมันกำลังมีปัญหากับแฟนอาทิตย์ๆแล้วก็เลิกกัน แล้วก็มาคุยเล่นกันกูระยะนึง
แล้วช่วงนั้นกูก็เริ่มสนใจมัน ดูไปเรื่อยเกือบเดือน พอกูจะบอกรักแค่นั้นแหละเปิดตัวแฟนใหม่พอดี แบบว่าตอนนั้นเฟลหนักจนมันสงสัย แล้วกูก็คุยกับเรื่องความรู้สึก
+ ตอนนั้นกูปากแข็งด้วย ไม่อย่ามีปัญหาตอนไปเทียวเพราะหลังจากเปิดตัวก็จะไปเทีายวกัน พอตอนกลับมาจากไปเที่ยวแค่นั่นแหละ กูนอยไม่พูดไม่คุยกับมันเกือบเดือน แล้วมันไม่กล้าจะมาทักเพราะกลัวกู
เป็นแบบนั้นเดือนกว่าๆ กูก็เริ่มไม่ไหวละ กูไปขอโทษมันแล้วมันร้องไห้ใจดีใหญ่เลย
แล้วกูก็เรียกให้มาหาที่บ้าน พอถึงห้องกูเดินเข้ามากอดเลยแล้วก็ล้มตัวลงมานอนด้วยกัน ตอนนั้นแทบจะยอมกูเลย แต่กูก็ไม่ได้ทำเพราะกูดันแพ้น้ำตามัน (โคตรเสียดาย กุมีอารมณ์ด้วย)
เดียวมาเล่าต่อ กูนอนละบิบิ
นิยายโป๊บอร์ดประมูลป่าววะ
โห กูเพิ่งเห็นมู้นี้ขอบ่นบ้างได้มั้ย
คือกู ญ ม.ปลายอ่ะ แล้วเพื่อนที่สนิททุกคนจะติ่งศิลปินเกาหลีกัน วันๆจะคุยกันแต่เรื่องศิลปินนี่แหละ
แต่กูไม่รู้เรื่องด้วยโว้ย นอกจากเรื่องนี้ก็จะคุยเรื่องนิยายแจ่มใสไรเงี้ย ซึ่งกูเคยลองอ่านแล้วกูเข้าไม่ถึงแนวนี้ว่ะ
งานอดิเรกกูคือดูอนิเม อ่านนิยายแปล/มังงะ คือไม่เหมือนใครในกลุ่มเลย สุดท้ายเดี๋ยวนี้นอกจากเรื่องงานแล้วก็แทบไม่ได้คุยกับเพื่อนอ่ะ
แล้วพอกูไปคุยเรื่องอนิเมกับเพื่อนผู้ชายคนอื่นแล้วอีเพื่อนกูก็ทำหน้ายี้ๆใส่
มีใครเป็นงี้ไหม กูควรทำยังไง
>>180 กูเก็ทความรู้สึกมึง เวลาเพื่อนกูคุยเรื่องที่เที่ยว เรื่องเหล้าเบียร์ หรือกรี๊ดผู้ชายหล่อกันกูก็งีดเหมือนกัน แค่เห็นหน้าตาเค้าดีมึงก็จะเอาเป็นผัวแล้วเหรอ ไวไปไหม กูก็ไม่รู้จะคุยอะไร ก็นั่งเงียบๆ นอยด์ๆ ไป
เหมือนตอนนี้เพื่อนกูอยู่ในช่วงพยายามห้าว เริ่มแดกเหล้าแดกเบียร์ ก็เรื่องของมันนะ กุก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่ตอนแม่งเมานี่น่ารำคาญฉิบหาย(แดกเบียร์ไปแค่ 2 ป๋องก็เมาละ ละบอกไม่เมา ควยยยย) ทำอะไรเหมือนเด็ก มันไม่ใช่แค่น่ารำคาญอะ ไม่อยากเข้าไปยุ่งเลย เหมือนมันไม่มีสติ คิดจะพูดอะไรก็พูด คิดจะทำอะไรก็ทำ ตอนตื่นมาแล้วมันสร่างเมานี่กูดีใจสัดอะ แล้วก็ชอบเพ้อให้กุฟังถึงตอนไปแดกเหล้าที่ ตจว ว่าไม่มีอะไรสนุกเหมือนตอนนั้นแล้ว กุไม่มีวันเข้าใจหรอก คือเข้าใจปะว่ากูไม่ชอบคนเยอะๆ เสียงดังๆ กุจะไปสนุกได้ยังไงกับสภาพแวดล้อมแบบนั้น
เอาละเว้ยเฮ้ย ชมรมคนไร้เพื่อนถือกำเนิด
กูก็เพื่อนเยอะนะ แค่ไม่มีใครดีเท่านั้น 5555
ขอพท.ระบายหน่อยนะมึง คือวันนี้กูเหมือนกับทำอะไรทำร้ายจิตใจเพื่อนไป กูเป็นคนที่ขี้รำคาญง่ายมาก เพราะงั้นถ้ามีใครมาล้อมายุ่งอะไรกับกูมากเกินไปกูก็จะรำคาญ แต่ปกติกูก็ทำเป็นขำๆไปบ้าง หลบฉากไปบ้างอะ แล้ววันนี้เพื่อนกูก็ล้อเรื่องที่กูกำลังเครียดอยู่ กูเลยหงุดหงิด พูดใส่เพื่อนไปว่าเลิกพูดแบบนี้ได้แล้ว มันเหมือนกับว่ามีแกดูถูกเรามากอะไรงี้ แล้วเพื่อนกูก็เลยเงียบไปเลย..คือตอนนั้นกูแม่งโคตรเสียใจ กูไม่น่าปรอทแตกตอนนั้นเลย..ตรงนี้ล่ะ กูขอคำแนะนำหน่อย คือกูเป็นคนเดียวในกลุ่มเลยอะ ที่จะทำร้ายจิตใจเพื่อนบ่อยมากเพราะการที่มายุ่งแล้วอะไรๆกับกูจนกูหงุดหงิด ว่าขึ้นมาอะ กูไม่อยากเป็นคนแบบนั้นเลย กูนี่แม่งโคตรแย่ ใครก็ได้แนะนำกูหน่อย ด่ากูก็ได้ เพราะกูไม่รู้จะเลิกนิสัยนี้ยังไงว่ะ TT
>>199 กูเองอ่ะ กูล้อแบบไม่คิดเหี้ยไรนะ กูขำๆไงเห็นแม่งเครียดกูก็อยากให้แม่งขำๆ สรุปกูโดนด่า
กูเลยกะจะคุยกับมันให้น้อยลงละ ไม่เล่นกับกูกูก็ไม่เล่น เชิญมึงเครียดกับตัวเองไปเถอะ
ที่ล้อนี่ไม่ได้ล้อใจร้ายอะไรเลยนะ แค่พูดว่า "เห้ยแค่นี้เหนื่อยหรอวะ กากว่ะะะ " สรุปกูโดนด่าแล้วด่าแบบด่ากูกลับอะ ไม่ได้ด่าว่ากูล้อเล่นไม่ดูเวลานะ ด่ากูเลย แล้วทำหน้าเครียดใส่กูต่อ กูบอกแม่งว่าอย่าเครียด มันบอกกูว่ามันไม่ได้เครียดกูอ่ะเครียด เพื่อนๆกูนี่ส่ายหัวให้แม่ง
คือกูโดนหลายรอบละตั้งแต่เปิดเทอม2มา ช่วงนี้แม่งจะสอบหมอไง แล้วความเครียดทุกอย่างก็ลงที่เพื่อนๆและกู
กูจะปล่อยมันไปละ แค่นี้เครียดถ้าไม่ติดมันคงฆ่าตัวตายอะ
ต่อไปนี้ที่เป็นเพื่อนกันมา เคยคุยกันสบายใจ ตบหัวกันเล่นแม่งคงไม่เหมือนเดิมอะ กูจะไม่เล่นกับมันละ
>>200 พูดตามตรงถ้าเวลากูเครียดจริงจังอะไรมีคนพูดแบบนั้นกูก็ปิ๊ดแตกนะ คือกูเครียดอยู่แล้วมีคนบอกกูกาก กูไม่อดทน กูแม่งปวกเปียก คือกูพยายามกับปัญหาอยู่นะ แล้วนี้ที่กูพยายามอยู่นี้คือยังกากเหรอวะ นี้กูยังต้องพยายามอะไรให้ยิ่งกว่านี้อีกเหรอ(มึงต้องเข้าใจจุดเดือดเวลาเครียดแม่งก็ต่ำด้วย) แล้วแม่งคนล้อกูบอกอย่าเครียด แม่งเหมือนตบหัวแล้วมาลูบหลัง กูแม่งจะโกรธยิ่งกว่าเดิมอีกเหมือนแม่งไม่ได้ขอโทษจริงจังอะไรยังแค่อยากล้อกูต่อโดยทำตัวเป็นคนดีพูดว่าอย่าเครียดเหมือนแม่งที่บอกทำเมื่อกี้ แม่งไม่ผิด กูเล่น กูทำให้มึงแฮปปี้(แต่มึงจะรู้สึกแย่กว่าเดิมก็เรื่องของมึง ตอนนี้กูเป็นคนดีปลอบเพื่อนอยู่)
กู 198 นะ >>200 กูว่ามันขึ้นอยู่กับมู้ดเพื่อนมึงตอนนั้นด้วยอะ ของกูถ้ากูกำบังเครียดแบบบรรลัยอยู่เนี่ย ถ้ามีคนมาพูดว่าสิ่งที่กูทำอะ มันเปล่าประโยชน์ ไม่ได้ผลหรืออะไรเงี้ย กูโกรธนะ ถึงคนพูดจะพยายามทำให้กูหายเครียด แต่คนๆนั้นก็ไม่รู้ว่ากูได้พยายามอะไรขนาดไหนบ้าง คงต้องดูบรรยากาศแหละมึง
กูว่าลองไปคุยๆกับเพื่อนมึงก่อนก็ได้มั้ง สนิทกันขนาดนั้น ไม่แน่เขาอาจจะเป็นเหมือนกูก็ได้ที่มานั่งจิตตกทีหลังว่าไม่น่าพูดอะไรแบบนั้นออกไปเลย
คือพวกมึงยังไม่เคยเจอไอ้คนที่มันพูดไม่รู้เรื่องจริงๆนะ
แบบว่าคุยธรรมดายังไม่ค่อยจะรู้เรื่องอะ เข้าใจใช่ไหม
พูดอะไรต้องอธิบาย3-4รอบกว่าจะget แล้วเป็นแบบเด็กบ้านๆ
งงๆเปื่อยๆ จะคุยงานที่นี่โทรคุยยังแทบไม่รู้เรื่อง แชทหากันยิ่งไม่ต้องพูดถึง
เจอแบบกุนานๆเข้ามันก็ต้องมีกันบ้างล่ะวะ
พวกมึงคิดว่ามิตรภาพที่เริ่มต้นจากผลประโยชน์มันจะยืนยาวได้มั้ย
เพื่อนสนิทกูหลายคนทุกวันนี้เริ่มต้นเข้าหากูเพราะอยากให้กูช่วยเรื่องเรียน กูอาจจะไม่ได้ถึงกับเทพแต่มันก็พอเรียนได้เรื่อยๆ
กูกลัวๆว่ะว่าถ้าวันนึงกูช่วยมันไม่ไหวขึ้นมาหรือมันมีคนอื่นที่ช่วยมันได้ดีกว่ากูเข้ามามันจะทิ้งกูมั้ยวะ...
ชัวร์
คิดมากไอ้สัส มันอยู่ที่มึงแล้วล่ะว่าคาดหวังว่ามันจะเป็นเพื่อนมึงแบบไหน กูก็เป็นมีคนขอมาช่วยกูนู่นนี่ กูช่วยได้ก็ช่วยไป แต่กูไม่คาดหวังไงว่ามันจะมาเป็นเพื่อนแท้ เป็นเพื่อนซี้ตลอด คือ มันขอร้องกูช่วย งานจบกูก็จบ ที่กูต้องทำแบบนี้เพราะกูต้องรู้จักวางตัวว่ะ เผื่อมันขอให้กูช่วยเรื่องนึงแล้วลากยาวมาอีกหลายๆเรื่อง จะได้ตัดบทได้แบบไม่ต้องกลัวเสียเพื่อนเพราะมันก็ไม่ได้แน่นแฟ้นกันมาแต่แรกอยู่แล้ว ช่วยได้กูช่วย อันไหนไม่ไหวก็บอกไป แต่ผลที่ได้มันกลับดีเกินคาดว่ะ กูรู้สึกว่าคนที่กูช่วยๆไปนี่แม่งค่อนข้างเคารพกู และ ค่อนข้างเป็นมิตรดีนะ คุยเล่นได้สนุกสนาน ได้เพื่อนอีกเยอะเลย
>>205 กูเคยเจอคนหนึ่ง ขอบ่นหน่อยเถอะคือแม่งโคตรจะไม่พึ่งตัวเองเลยเว้ย แบบแม่งมีงานมาให้ลงโปรแกรม(หาง่ายๆจากกูเกิลลงง่ายๆเลย)เสือกมาถามตั้งแต่วิธีการเซิสหา ใช้คำไหน ลิงค์ไหนเลย แล้วแม่งมีงานกลุ่มแบ่งกันกูอยู่คนละกลุ่มกับมัน แล้วกลุ่มมันทำงานกันไม่เป็นเลยเว้ย เออกูสงสารกูเลยช่วย แล้วรู้มั้ยมันทำไง มันให้กูช่วยจนไม่ได้กินข้าวกลางวัน มันมาถามๆไปๆมาๆมันจะให้กูทำงานให้มันคืองานกลุ่มกูแม่งก็มี พอตอกกลับไปว่างานของใครแม่งก็บอกว่าช่วยนะๆ ควยเถอะ ถ้าเป็นสาวน่ารักๆอ้อนกูอาจใจอ่อนนะ แต่นี้คือผู้ชายหน้าตาเหมือนเด็กปญอวะ พอทำงี้บ่อยๆคนทั้งห้องแบนมัน แล้วกูเป็นคนเริ่มทะเลาะกับมันแรงๆคนแรกจนมันนึกว่ากูเป็นต้นเหตุละมั่งเพราะทะเลาะเสร็จกูไม่คุยกับแม่งเลย มันก็มาบอกกูหายงอลนะ งอลเหี้ยไรกูเกลียดมึง
เพื่อนกูแม่งเป็นคนมีความคิดหลุดโลกเหี้ยๆ สมมติแม่งมีเรียนตอน8โมงพรุ่งนี้ แม่งก็จะนั่งรถตู้จากมหิดลไปฉะเชิงเทราบ้านเกิดมันตอนดึกๆ2-3ทุ่ม แล้วเช้าๆก็ตื่นไม่ไหวพอกูโทรปลุกมันอุส่าเผื่อเวลาไว้ให้ตั้ง1ชม. มันก็ทำเหี้ยอะไรชักช้า รีดผ้าซักผ้า ลีลาไม่ไปอาบน้ำ จนเลยเวลาเข้าเรียนกู แม่งบอกให้กูรอกูก็ต้องรอแม่ง เบื่อชิบหายทั้งๆที่กูตื่นเช้าแต่งตัวเสร็จเร็วตลอด แม่งไม่เห็นใจกูที่รอเลยไง เข้าสายไม่พอไม่รู้ว่า ไอ้ที่ อ.สั่งงานแม่งทำไงอีก
กูไม่มีเพื่อนเลย พวกมึงเป้นเพื่อนกะกุหน่อย
ต่อจาก>>176 >>177
หลังจากที่นอนกอดกัน แต่ไม่ได้ทำอะไรกัน ก็แยกกันไป พอตกเย็นของวันถัดมา
กูโทรไปหาเพื่ออยากรู้คำตอบ
มันบอกว่าเลือกแฟนมัน หลังจากนั้นกูไม่พูดอะไรกับมัน 2-3 วัน แล้วก็กลับมาคุยกันอีก แต่คุยกันปกติ แต่ความรู้สึกไม่เหมือนเดิม อยู่แบบนั้น เรื่อยๆจนกูไปฝึกงาน(มีนา) แรกก็โทรมาคุยกับกูบ้าง พอผ่านไปเดือนกว่าๆก็ทักกูตลอดจน ได้เลิกกับแฟน(กลางเดือน พฤษภา) ว่าจะเข้าไปแทนที่ แต่กูรอให้มันสบายใจก่อน
แต่กูคุยกีนเรื่อยๆ จนถึง (กรกฎ) มันเริ่มไม่ทักกูละ บอกไม่ว่างๆ กูก็ตื้อมันจน มันรำคาญ กูเลยถามรุ่นพี่มันที่มันทำงานด้วย
กับเพื่อนมัน ถามว่ามันเปลี่ยนไป บลาๆ
พอผ่านไปวันกว่าๆ โทรมาด่ากูเลย
แล้วกูก็ไม่พูดอะไรแล้วว่างสายเลย
หลังจากนั้นก็ไม่ได้ติดต่อกันเลย 4 เดือน
พอกูกลับจากที่ฝึกงาน(พฤศจิ) แม่งทักกูมาเลย บอกคิดถึงๆ บลาๆ ประมาณเทคแคร์นิดๆ แล้วมีวันหนี่ง บอกกูว่า
"มึงยังเป็นเพื่อนกูอยู่รึเปล่า' ถ้ากูบอกไปแล้วอย่าหนีกูอีกนะกูขอ"
แล้วกูรู้เลยว่าจะพูดอะไร กุคิดในใจต้องไอ้นัเนแน่ๆ
มันบอกว่า กุคบกับรุ่นพี่กูอยุ่
กูก็เก็บอารมณ์อยู่ แต่ทำหน้าไม่พอใจ
แล้วก็พากูไปเลี้ยงข้าว กัน2คน
แล้วแฟนมันแม่งเกลียดกูเลย แต่กูก็คุยกับมันเรื่อยๆ จนมาวันหนึ่ง นั่งคุยกันทั้งคืน แล้วมันก็ร้องไห้ให้ฟัง หลายๆเรื่อง จนหลับ
หลังจากนั้นก็คุยกันน้อย+ไปหาแฟนบ่อย
เพราะถ้าแฟนไม่เรียกจะไม่ไปหา แต่มันอยู่กับกูบ่อยจนแฟนรู้ จนตอนนี้ แม่งกู2 คนก็กลับมาคุยกันอยู่ดี จบ
ติดเฟรนโซนเลยสัส
>>210 มึงก็บอกมัน เดี๋ยวกูไปรอมึงที่มหาลัยละกัน กูว่าเพื่อนถึงจะสนิทกันขนาดไหนแต่ถ้าทำให้ชีวิตเราเดือดร้อนทุกวัน มันไม่ใช่แล้วว่ะ อยู่มหาลัยแล้วโตเป็นควายแล้วยังไม่สำเหนียกอีกกกก
(กูก็ตื่นช้าลีลาขี้เกียจอาบน้ำนะ แต่อย่างน้อยก็ไม่เดือดร้อนใคร เพื่อนกูอยู่คนละหอกัน ตื่นเช้าตื่นสายตัวใครตัวมัน ไปเจอกันที่มอเลย)
ใครรู้สึกว่าตัวเองไม่มีเพื่อนบ้างวะ มีไม่กี่คนที่กูพอเรียกว่าเป็นเพื่อนได้ มันก็บอกกูเป็นเพื่อนมัน แต่เพื่อนมันต้องเข้าหากันใช่มั้ยวะ กูเป็นคนเข้าหามันอยู่ฝ่ายเดียว ต้องเข้าไปเสือกมัน ต้องชวนคุย ต้องเป็นฝ่ายทัก ไม่มีใครเข้าหากูเลย เวลามีงานกลุ่มแม่งลำบากมาก ต้องคิดว่าจะมีใครเอาเข้ากลุ่มมั้ย กูโคตรเหงา ระบายให้ใครฟังแม่งก็ไม่ใส่ใจ ไม่ใช่ปัญหาของมันไง ปรึกษาก็ไม่ได้
แล้วไอคนที่ไม่มีเพื่อนจริงๆ ไม่คบค้าสมาคมกับใครเลยแบบในอนิเมนี่มันมีจริงๆมั้ยวะ กูเห็นผู้หญิงคนนึงในโรงเรียน น่าจะรุ่นเดียวกัน เหมือนมันไม่มีเพื่อนเลยว่ะ นั่งกินข้าวในโรงอาหารคนเดียว กูไม่เคยเห็นมันคุยกับใคร แต่มันชอบเข้าไปเล่นบาสกับผู้ชายบ่อยๆ แต่พวกผู้ชายก็เหมือนไม่มีใครรู้จักมันอยู่ดี คนแบบนี้อยู่ยังไงวะ เวลามีงานกลุ่ม จับคู่จะทำยังไง เวลาไม่มาโรงเรียนจะมีใครจดการบ้าน เก็บชีทไว้ให้มั้ย ดูท่ามันน่าจะไม่สนใจเรื่องไม่มีเพื่อน ฉะนั้น กูก็ต้องไม่สนใจกับไอ้เรื่องเพื่อนงี่เง่านี่ อยู่คนเดียวก็ได้สบายๆ แต่แม่งก็เจ็บปวดอยู่ดีว่ะเวลาเห็นคนอื่นแม่งเล่นเป็นเพื่อนกันสนุกดี ส่วนตัวเองก็ได้แต่นั่งมอง
>>215 กูคนนึง ตอนมัธยมกูมนุษย์สัมพันธ์เหี้ยมาก ประมาณว่าชอบทำหน้านิ่งไม่พูดไม่จา เพื่อนก็เลยรวมหัวแกล้งกู ตอนงานกลุ่มก็ต้องไปขออาจารย์ทำเดี่ยวเพราะไม่มีใครเอา ตอนแจกชีทก็ต้องไปขออาจารย์เอาท้ายชั่วโมงเพราะแม่งควมหัวกันไม่ส่งให้กู พรีเซ้นงานกูก็ต้องพรีเซ้นคนเดียว กูก็อยู่ของกูได้ กูก็เรียนของกูไป หลังๆพวกนั้นก็เริ่มหันมาถามการบ้านกู จนการแกล้งกันก็เริ่มหมดไป แต่กูยังไม่มีเพืือนเป็นตัวเป็นตนซักทีหว่ะ ยังดีที่ตอนนี้เข้ามหาลัยพอมีคนที่คุยกันถูกคอพอจะเรียกว่าเพื่อนได้
>>216 กูก็ไม่ค่อยเข้าหาใครก่อนว่ะ แต่ถ้าใครเข้าหากูและนิสัยไม่เหี้ยมากกูคบยาว กูมีแต่เพื่อนซี้ว่ะแม้จะน้อยมีพื่อนไม่กี่คนแต่กูซี้หมด
ทะเลาะกันแบบปางตายแค่ไหนแม่งก็กลับมาเป็นเพื่อนเหมือนเดิม คุยแม่งได้ทุกเรื่องขนาดเรื่องนิสัยเห้ๆมันยังรับกูได้ กูก็รับมันได้เพราะแม่งก็ไม่มีใครเป็นเทวดาจากไหนหรอกว่ะ
กูว่าสบายใจกว่าพื่อนเยอะๆแต่อยู่แล้วอึดอัดโขว่ะ
>>217 คล้ายๆกูมั้ง ตั้งแต่จำความได้นี่กูแทบไม่เคยเข้าหาใครก่อนเลย
จะเป็นอีกฝ่ายมาชวนคุย แล้วมันทนความไร้มนุษย์สัมพันธ์กูได้มั้ง รู้ตัวอีกทีก็สนิทกันไปซะงั้นมากกว่า
แต่คนส่วนมากที่ทนไม่ได้ มาคุยกับกู2-3รอบแล้วก็พยายามหลีกเลี่ยงกู
แต่ที่จริงคงเพราะนิสัยกูแม่งเหี้ยแหละ(ปกติเจอคนรู้จัก จะทำเป็นมองไม่เห็น บางทีมีคนทักมาก็จะทำเป็นไม่ได้ยิน)ก็เลยมีแต่คนหลีกเลี่ยง
กูยังแปลกใจเลย นิสัยเหี้ยๆอย่างกูทำไมยังมีคนคบเป็นเพื่อน
กูรำคาญเพื่อนกูว่ะเพื่อนโม่งคือแม่งตื๊อกูอยู่ได้ ไอ้เหี้ยซ้อมเทสรุ่นแม่งไม่รู้ไงว่ากูมีปัญหากับเพื่อนกู กูไปซ้อมวันแรกก็มีปัญหาละวันต่อๆมากูเลยไม่ไปซ้อมเลยเว้ย แล้วแม่งก็ถามหากูทั้งๆที่คนอื่นที่ไม่ไปซ้อมแม่งก็มี แล้วกูก็ไม่ได้อยากได้รุ่นเหี้ยอะไรด้วย ไม่เห็นรักกันจริงเลยไอ้สัส และกูก็ไม่ได้อยากทำพิธีมอบรุ่นเหี้ยอะไรเลยด้วย ที่กูยอมเข้านี่ก็น่าจะพอแล้วป่าววะ แต่กูก็ไม่ได้บอกแม่งไงว่ามีปัญหากับเพื่อนอยู่ไม่อยากไป แต่กูบอกไม่ไปไปแล้วก็ยังจะมาตื๊อกูอีก เบื่อว่ะ
กูชอบใส่หูฟังไว้เฉยๆไม่ได้เปิดเพลงอ่ะ เวลามีคนมาทักจะได้ทำเป็นไม่ได้ยิน
กูเครียดว่ะ เพื่อนกลุ่มกูจะซิ่วออกหมอกันหมด กูกลัวไม่มีเพื่อน แถมมันมีโอกาสติดสูงด้วยว่ะคะแนนเฉพาะแม่งได้20.xxกันทั้งนั้น กูกลัวว่าปีหน้ากูต้องอยู่คนเดียว
กูมีปัญหาเรื่องจำชื่อเพื่อนวะ (แต่ล้อชื่อพ่อล่ะเสือกแม่น เหี้ยจริงๆกู)
บางทีแม่งเสือกลืมหน้าตาพวกมันด้วย ถ้าไม่ได้เจอเป็นปีๆ เวลาเพื่อนที่จำกูได้มาทัก
กูก็เสือกนึกไม่ออกว่ามึงเป็นใครวะ
>>224 มิงคิดถึงคนข้างหลังมิงดีกว่า พ่อแม่มิงไง มิงเจ็บมิงป่วยมิงหิว เพือนมิงมันไม่มาค่อยดูแลมิงหรอก เพื่อนอยู่กับมิงไม่นานหรอกต่างคนต่างมีผัวมีเมียมันก็แยกจากมิงแล้ว แล้วมิงไม่มีปัญญาหาเพื่อนกลุ่มใหม่หรอว่ะ ไอสัส อย่าติดเพื่อนให้มาก มองอนาคตและทางข้างหน้าให้เยอะไว้มิง
พอดี แบบอยากจะระบายว่า เรามีเพื่อนสนิทคนหนึ่ง แล้วมีคนอีกคนมารู้จักเพื่อน แบบว่าเฟรนลี่แล้วก็ดังด้วย ก็เห็นว่าคุยกับเพื่อนสนิทเราได้ดี แต่ฉันไม่ค่อยชอบเลย มันเฟรนลี่เกินไป แล้วรู้สึกขนลุก
ความจริงอยากจะบรรยายเยอะกว่านี้ แต่แบบว่ากลัวมันจะเกินไป
กูไม่ค่อยมีเพื่อนผู้ชายเลยว่ะ แต่กูก็ไม่ใช่ตุ๊ดไม่ใช่กระเทยนะกูมีแฟนเป็นผู้หญิง กูเป็นผู้ชายทั่วไปนี่แหละ
เพื่อนกูส่วนมากจะเป็นผู้หญิง กระเทย เกย์ ทอม มึงว่ามันแปลกป่าววะ? ส่วนนึงที่ทำให้กูมีเพื่อนผู้ชายน้อยเพราะกูไม่ชอบไปสังสรรค์แดกเหล้าอะไรเท่าไหร่ บ้างานด้วยน่าจะเป็นเหตุผลว่ะ
เพื่อนกูที่สนิทๆอยู่คนละโรงเรียนทุกคนเลยว่ะ มีใครเป็นแบบกูมั่ง?
อัสสัม ทวีทา มาแตร์ เสาวภา เทพสิริน ซางตาครูส วัดนวล คือแก๊งกูอยู่คนละโรงเรียนกันหมดเลยว่ะ เวลาจะไปเที่ยวกูก็นัดแต่พวกนี้ เพื่อนที่โรงเรียนกูแม่งไม่ค่อยชอบขี้หน้ากูเท่าไหร่ด้วยที่กูมีแต่เพื่อนโรงเรียนอื่น
แต่ส่วนนึงที่กูคบเพื่อนต่างที่เพราะกูเกลียดเด็กรร.กูด้วยว่ะแม่งไปเย็ดกระเทยในห้องน้ำกัน อุบาทเหี้ยๆ พฤติกรรมชวนเหี้ยทั้งนั้น
>>231 กูไม่เคยเป็นแบบมึงว่ะ กูมีความเชื่อว่าย้ายโรงเรียนเดี๋ยวก็ห่างกันเอง เพื่อนเก่ากูสมัยประถมมัธยมกูก็ไม่ได้คุยกันมานานเเล้ว เจอกันที่อื่นก็พยายามจะเลี่ยงๆไว้ ต่อให้ตอนเรียนสนิทกันแค่ไหนก็ตาม กูเกร็งเวลาเจอว่ะ ไม่รู้จะคุยอะไร
จริงๆ มันแล้วแต่คน ถ้ามึงมีความสุขกับปัจจุบันที่เป็นแบบนั้นก็ดี กูก็หาเพื่อนใหม่เรื่อยๆ อ่ะ
แต่เย็ดกระเทยในห้องน้ำนี่จริงเหรอวะ...เหี้ยสัสๆ
>>232 อันนี้เรื่องจริงสัสเด็กม.3 ด้วยนะมึง กูยังคิดอยู่เลยว่าทำไมตอนนั้นกูถึงไม่ไปที่อื่นมาต่อม.ปลายที่นี่ ไม่มีแค่นั้นนะสัส ห้องน้ำโรงเรียนแม่งก็มีแต่ควัน ม.6 แม่งไปดูดหรี่กัน กัญชายังเคยมีอ่ะมึง บางทีกูก็รู้สึกอิจฉาเพื่อนกูว่ะ โรงเรียนแม่งดี๊ดี ยังกะวังกับสลัมพอเทียบกับที่กูอยู่ ช่างแม่งปีหน้ากูก็บ๊ายบายละ
นี่พวกมึง พวกมึงคิดว่าถ้าสมมติว่าถึงเวลาที่ต้องแยกห้องอะไรพวกนี้แล้ว เพื่อนที่สนิทในตอนนี้มันจะยังเป็นเพื่อนสนิทกันอยู่ได้เปล่าวะ หมายความว่า มีเพื่อนสนิทกลุ่มเดิมตลอดอะ
>>235 กูแยกโรงเรียนเลยมึง กูก็ยังสนิทกับมันเหมือนเดิม ย้ายกันไปคนละทิศ 8 โรงเรียน แต่พวกกูก็ยังสนิทกันเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน มันขึ้นกับการติดต่อด้วยว่ามึงคุยกับมันบ่อยแค่ไหน บางคนสนิทจริงแต่มึงไม่ได้คุยกับมันนานๆเลย มาเจออีกทีแม่งก็รู้สึกไม่เหมือนเดิมว่ะ เพราะงั้นไม่ต้องกลัวจะห่างเหินไปหรอก มึงก็แค่ติดต่อมันบ่อยๆ แวะไปห้องมันแค่นี้ก็ไม่มีปัญหาเรื่องความสัมพันธ์แล้ว
แต่หลังจบม.ปลายห่างกันเป็นปีๆนี่กูยังไม่รู้กูจะสนิทกับเพื่อนกลุ่มเดิมอยู่รึเปล่านะ เรื่องของเรื่องกูก็ไม่ค่อยอยากรู้จักใครใหม่มากนักแล้วพอเริ่มโต เพื่อนที่ดีที่สุดไว้ใจได้มากที่สุดก็วัยเด็กนี่แหละ
กุแม่งกำลังรู้สึกเหี้ย
กูพยายามติดต่อเพราะคิดแบบมึงเว้ย ว่าถ้าอยากสนิท ก็ต้องคอยติดต่อแหละ ไม่ัง้นก็ต่อให้สนิทแค่ไหน ก็จะแปลกๆ
อีกฝ่ายแม่งกลับมองกูว่ายึดติด ไม่มีที่ไป และน่ารำคาญ เลยติดต่อมันไปว่ะ 555 ควยเหอะ
เพื่อนมันไม่ได้เป็นกันฝ่ายเดียว
แล้วกูก็ซวยเองที่เสือกเจอเหี้ย ไม่ใช่เพื่อน
กูจะช่างโคตรพ่องแม่งแล้ว
แต่กูก็คงยังทำไม่ได้ ไม่งั้นกูคงไม่มาบ่นบอร์ดโม่ง สัสเอ๊ย เกลียดตัวเอง
เกลียดที่แม่งยังพยายามหาข้ออ้างในคำพูดของมันให้มันอยู่นั่นแหละ ทั้งที่ทุกอย่างกูควรยอมรับได้ละ ว่าคิดไปเอง
กูจะบอกให้ว่าเพื่อนที่ดีเปลี่ยนไปตามกาลเวลาว่ะ พอมึงโตขึ้นเริ่มทำงานเพื่อนสมัยเด็กที่รักของมึงก็สามารถหักหลังมึงได้หน้าตาเฉย เพื่อนบางคนที่มึงไม่ค่อยสนิทมึงอาจจะเป็นที่พึ่งพาของมึงในอนาคต บางคนมันจะเอาความสนิทที่เคยมีกับมึงมาหากินใช้ประโยชน์กับมึงด้วยซ้ำ
อนึ่ง
กูก็อยากเป็นคนที่เป็นมิตรกับคนอื่นๆ ได้โดยไม่ต้องให้ใจใครนะ
ยังอยากอยู่ในสังคมได้อยู่ ไม่ถึงขั้นอยากทำตัวน่ารังเกียจ 55 เพราะนิสัยกูตอนที่ไม่สนอะไรก็เหี้ยได้อยู่
แต่รู้ตัวอีกทีก็รู้สึกดีด้วยไปแล้ว ให้ความรู้สึกไปเยอะแล้ว แล้วกูก็เสียใจทุกที
พอขึ้นมปลาย ก็เริ่มสแกนเลยว่าเพื่อนคนไหนที่กุจะไม่คบต่อตอนแยกย้ายกันหาที่เรียนคนไหนยังติดต่อไว้ เพราะตอนมต้นกุก็อยู่กลุ่มปกติดี แต่พอมปลายแล้วมีคนเพิ่มเข้ามาแล้วรู้สึกแปลกๆ เหมือนเป็นเพื่อนของเพื่อนมากกว่า ถึงจะอยู่ห้องเดียวกันก็เถอะ
ขออนุญาตล็อคแล้วไปต่อใน >>>/lifestyle/1526/ นะครับ
Topic has been locked by moderator.
No more posts could be made at this time.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.