Fanboi Channel

กูไม่รู้ว่าประเด็นนี้เหมาะจะตั้งกระทู้ใหม่ดีรึเปล่า แต่กูอยากคุยเรื่องนี้ว่ะ ช่วงนี้กูกับเพื่อนรู้สึกจะห่างๆ กันไปหน่อย พอเขาไปกับคนอื่นกูก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา พวกมึงมีปัจจัยอะไรที่ทำให้แยกกับเพื่อนสนิทคนเก่าไปคบเพื่อนคนใหม่อย่างช้าๆ บ้างป่ะวะ กูเป็นนะเว้ย จู่ๆ กูก็รู้สึกว่ามันน่ารำคาญขึ้น ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนมันก็ทำตัวเเบบนี้ แล้วก็เริ่มห่างๆ กันไปเรื่อยๆ จนทุกวันนี้เขามีเพื่อนใหม่กูแม่งหงุดหงิดชิบหาย

เค้ารู้แล้วว่ามึงเป็นเกย์

มีคนเรื่องเพื่อนในกระทู้ความรัก แต่ถ้าแยกใหม่ก็โอเคนะ

กูก็กำลังห่างกับเพื่อนเพราะเรียนคนละที่+มันไปมีแฟนใหม่ว่ะ แต่ก่อนเลิกเรียนก็เดินซื้ออะไรกิน แวะร้านการ์ตูนกัน ฯลฯ
ถึงไม่ใช่ช่วงเปิดเทอมก็ผลัดกันไปเที่ยวบ้าน ไปดูหนังกันเรื่อยๆ แต่พอมีแฟนเท่านั้นล่ะเจอตัวโคตรยาก
เดี๋ยวนี้อัพรูปทีก็สวยเช้งสมแล้วที่ว่าผู้หญิงมีความรักแล้วจะสวยขึ้น กูนี่ยังเป็นเพิ้งแว่นตามเดิม
มั่นใจว่าไม่ได้อิจฉาที่มีแฟนด้วยนะ แฟนมันไม่ใช่สเป๊กกู เรื่องของเรื่องคือกูหวงเพื่อนนี่ล่ะ แต่ทำไงได้ เฮ้อ..

มึงไปหวงทำไมกุไม่เข้าใจพวกหวงเพื่อนเลยวะ นี่ไม่ได้จะด่านะ สงสัยเฉยๆ
สำหรับกูกูขอแค่เพื่อนใหม่ที่มันไปเจอไม่พามันเสียกูก้โอเค ไม่ได้คิดอะไรมาก

กูหวง เพราะมันไม่คุยกับกูอีกแล้วทั้งที่เคยสนิทกันมากน่ะ
แต่ก็ไม่ได้รั้งได้อะไรมันนะ จะเป็นเพื่อนกันมันก็ต้องอาศัยโอกาสด้วย ถ้าโอกาสไม่อำนวย ไม่มีอะไรจะคุย มันก็ไม่ต่อไม่ได้อะ

ผมอยากอัดตูดเพื่อนจังเลยฮะ ผมควรทำยังไงดี

>>6 drug แม่ง แล้วเอาให้ mindbrake
อ่าวๆโทดๆ ไม่ใช่ห้องกามมานี่หว่า

กูถูกด่าว่าเป็นคนเห็นแก่ตัวโดยเพื่อนกูว่ะ เคืองสัดๆ คือกูเป็นพวกโลกส่วนตัวสูงเพื่อนน้อย ส่วนเพื่อนกูเป็นคนมนุษย์สัมพันธ์ดีใครๆในห้องก็สนิทกะมัน วันนึงมันจะจัดงานวันเกิดให้เพื่อนคนนึงในห้องซึ่งเป็นคนที่กูแทบไม่เคยคุยด้วยเลยเป็นแค่เพื่อนร่วมห้องธรรมดา มันมาขอเรื่ยไรเงินจากเพื่อนคนอื่นเค้าก็โอเคกันจนมาถึงกู กูไม่ให้เพราะกูไม่ซี้กะคนนั้นกูไม่อยากมีส่วนร่วมเรื่องนี้ มันเลยว่ากูว่าเห็นแก่ตัวจัง เงินแค่ไม่เท่าไหร่เอง กูเงิบ มาคิดๆดูกูเป็นคนเห็นแก่ตัวจริงๆหรอวะ ที่ไม่ยอมออกเงินค่าวันเกิดให้อ่ะ

เออ เห็นแก่ตัว
ไม่ใช่เพื่อนสนิท แต่เป็นเพื่อนร่วมห้อง ยังไงก็ต้องช่วยนิดหน่อยไม่เสียหายอะไร ไม่ได้ให้ไปตายแทนหรือดมขี้
มันคือพื้นฐานของการเข้าสังคม

ถ้ามึงจะคบใครสักคนมึงต้องรับภาระเรื่องเพื่อนมันด้วย ก็ไม่มีปัญญา เลยอยู่คนเดียวและเย็ดเพื่อนของกูเอง

1. เงินแค่ไม่เท่าไหร่ที่เพื่อนมึงว่า กูไม่รู้ว่ามันไม่เท่าไหร่จริงรึเปล่า ไม่เท่าไหร่สำหรับบางคนคือยี่สิบ สี่สิบ แต่บางคนอาจขึ้นเฉียดหลักร้อย อันนี้กูโนคอมเม้น คุณค่าของเงินสำหรับแต่ละคนไม่เท่ากัน
2. งานวันเกิดคนในห้องที่มึงแทบไม่เคยคุยด้วย มันจำเป็นต้องจัด? มีใครไปเค้นคอให้จัด? แล้วเพื่อนร่วมห้องมึงทั้งห้องนี่ยอมจ่ายกันทุกคนรึเปล่า? กูมองว่างานนี้ถ้าแม่งไม่มีใครบังคับ มันควรจะรวบรวมเงินจากคนที่สมัครใจว่ะ เป็นกู ถ้ามีงานวันเกิดคนที่กูไม่สนิทด้วย(ในระดับที่แทบไม่เคยคุยกัน) อยู่ๆมาขอให้ร่วมช่วยออกเงิน กูก็ไม่ออกนะ - - กูจะออกต่อเมื่อคนทั้งห้องตกลงกันเรียบร้อยแล้ว และเงินจำนวนไม่เท่าไหร่นั้นมันไม่เท่าไหร่สำหรับกูจริงๆ
มันคือพื้นฐานการเข้าสังคม ก็ใช่ แต่กูว่าจะออกไม่ออกในเรื่องแบบนี้มันเป็นสิทธิและการพิจารณาส่วนบุคคลป่ะวะ?

มี good will ต่อคนอื่นก่อนเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดเสมอ
ถ้ามึงไม่มีเงินจริงๆ ก็บอกไปว่าขอโทษ ไม่ค่อยมีเงิน ช่วยแค่นี้ได้มั้ย หรือไว้โอกาสหน้า
คือถ้าชีวิตนี้มึงจะทุ่มเทแต่เรื่องของกุ ความรุ้สึกกุ อะไรก็กุกุกุกุกู ก็ลองชั่งน้ำหนักดูถึงผลที่ตามมาในอนาคตละกัน

กูคิดว่ามึงไม่ผิดที่ปฏิเสธ แต่ต้องดูวิธีปฏิเสธมึงด้วยอะ บางเรื่องพูดตรงๆไปก็โดนด่า แม้ว่าจริงๆกูจะคิดอย่างที่มึงพิมพ์ก็เถอะ55

เพื่อนกุหลังๆพอสนิทแม่งเริ่มออกลายชิบหาย อยากพูดไรก็พูด ไม่เกรงใจ เหน็บแหนมชาวบ้านเรื่องขี้หี พอโดนเหวี่ยงเข้าหน่อยก็ลอยหน้าลายตา ทำเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น แล้วค่อยมาถามว่าหายงอลยัง พอกุเอาของให้เพื่อนเพราะเห็นเพื่อนกุชอบตัวนั้นมาก แล้วแม่งเสือกชอบตัวเดียวกัน พอแม่งมาบ้านกุแม่งก็จะให้กุยกของอันอื่นให้แม่งอยู่ได้ บอกตอนนั้นยังไม่ให้ตัวนั้นกุเลยๆไปให้คนอื่นแทนๆ รำคาญ แม่งพูดเหมือนพูดเล่นๆแต่พูดหลายรอบชิบหาย รู้สึกโชคดีมากที่อยู่คนละห้องกัน

เดี่ยวนะเพื่อนโม่ง กูถามหน่อยเพื่อนหญิงเพื่อนชายวะ กูงง บิบิ

ผู้ชายดิ

กำ กูคิดว่าเพื่อนหญิงกัน

กูต้องการมู้แบบนี้มานาน คือกูเพิ่งทะเลาะกับเพื่อน ขออย่าให้โม่งกูแตกเลย ..กูเล่าย่อๆนะ เรื่องมันยาวมาก คือแม่งแบบทำตัวงี่เง่ามาก มันโกรธเรื่องที่กูกับเพื่อนฝากเพื่อนอีกคนที่มันไม่ชอบซีร็อกซ์ใบงานให้หน่อย แล้วทีนี้มันก็โกรธเพราะไม่ยอมบอกมัน กุกับเพื่อนเลยไปซีร็อกซ์(จ่ายเงินเอง)ใบงานมาให้มัน แล้วพอขอโทษมัน(คือกูไม่ได้รู้สึกผิดนะ ขอโทษให้มันจบๆ อีนี่แม่งแค้นนาน)แล้วทีนี้มันก็เมินไม่สนใจ กูกับเพื่อนคนนั้นเริ่มโมโหละก็เลยคิดจะออกจากกลุ่ม พอตอนเย็นมันมาทักไลน์ขอโทษเพื่อนกู แต่ไม่ขอโทษกูเพราะมันคิดว่ากูจะง้อมันอีกรอบเพราะปกติกูเป็นฝ่ายง้อมันตลอด (ฝันไปเถอะอีดอก) แต่เพือนกูก็อ่านไม่ตอบมันไป ก็เลยจะเคลียร์กันวันถัดมา แล้วพอวันถัดมามันมาดักรอกูตรงบันได จับแขนกูแล้วก็แบบถามว่ามึงจะเอาไง กูเลยบอกแม่งไปว่า กูกับเพื่อนอีกคนจะออกจากกลุ่ม แล้วแม่งก็ด่าๆๆๆกุเป็นชุด ด่ากูเสนียด แล้ววันนั้นก็ได้เคลียร์กับมัน กูบอกว่า จะเลิกสนิทกับมันแต่เป็นเพื่อนร่วมห้องกับมันได้ มันก็บอก แต่กูไม่อยากเป็นเพ่ือนกับมึง แล้วก็สะบัดตูดหนีไป แล้ววันนั้นแม่งแซะกูกับเพื่อนเป็นชุดประมาณว่าแบบ ตัวเหี้ยเดินเข้าห้อง ตัวเหี้ยนู่น เสนียดบลาๆ แล้วก็ดันโต๊ะกูแยกจากโต๊ะมัน(กูนั่งข้างมัน) แล้วมันก็ด่ากับเพื่อนกู กูทนไม่ไหว กูเลยเล่าให้พี่ฟัง พี่กูเลยขึ้นมาเคลียร์ แล้วเรื่องก็เหมือนจะจบ แล้วพอวันต่อมาแม่งก็ทักไลน์กู อ้อนวอนกูว่ากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม ที่กูแซะมึงเพราะกูจะประชดมึง บลาๆ กูก็บอกว่าไม่ แล้วแม่งก็โพสต์แบบคนอกหักหลายๆโพสต์ กูไม่คิดจะกลับไปสนิทกันมันแล้วไง มันทำแบบนี้มาหลายรอบแล้ว แล้วมันก็ถามแต่คำถามเดิมว่ากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม จนกูรำคาญชิบหาย แต่คือกูไม่ใช่เป็นคนพูดตรงๆนะ กูไม่มีความกล้าพอว่ะที่จะพูดว่ารำคาญ เลิกทำแบบนี้เถอะ แล้วพอกูย้ายที่ชั่วคราว (ตอนแรกกูนั่งข้างมัน) มันก็แบบร้องไห้ แล้ววันต่อมามันก็ส่งจดหมายกระดาษมาคุยกับกูในคาบถามคำถามเดิมๆ กูก็ตอบเหมือนเดิม มันก็ร้องไห้นานชิบหาย แล้วเมื่อวันศุกร์กับวันพฤหัส กูกับมันคุยกันประมาณสองสามประโยคนะคุยแบบอึดอัดๆ แล้วพอเมื่อวาน มันถามว่า ถ้ามันตาย กูจะกลับมาสนิทกับมันไหม คือเมื่อวานคุยนานชิบหาย กูเลยอยากถามว่า ถ้าสมมติมันคิดจะทำร้ายตัวเองเพราะกูไม่ยอมกลับไปสนิทกับมัน กูควรทำไงดีวะ กูควรจะกลับไปสนิทกับมันไหม ?

มึงอยู่ม.ปลายหรือมหาลัยอาะ ถ้าใกล้จบแล้วก็ยอมๆไปหน่อย เดี๋ยวเรียนจบก็เป็นคนไม่รู้จักกันไปเอง

ยอมๆไปเหอะ แค่เว้นระยะห่างก็พอ

มึงไม่จำเป็นต้องมีเพื่อนสนิทก็ได้ กูเรียนมัธยม มหาลัย กูนี่เดินออกนอกรั้วกูก็จำอะไรไม่ได้แล้ว กูยังรู้สึกดีกว่ามีเพื่อนแล้วงี่เง่าใส่ว่ะ

กูม.สอง เจอแม่งไปอีกนาน พรุ่งนี้ไม่อยากไปเรียนเลย ถ้าสมมติอยู่คนเดียวแบบไม่คบเพื่อน มันจะดูแปลกๆป้ะวะ กูคิดว่าถ้ากูมีเรื่องอีก กูจะออกมาอยู่คนเดียวละ แต่กลัวแม่งดูแปลกๆว่ะ

>>18 ถ้ากูเป็นมึงกูจะกลัวเพื่อนคนนี้มากเลยว่ะ ดูมันยึดติดจนดูโรคจิตอ่ะ กูคงไม่กลับไปสนิทด้วยแน่นอนอ่ะถ้าให้คุยให้ทักทายกันก็ยังพอไหวแต่ให้กลับไปซี้นี่ไม่มีทาง กูกลัว กูอาจทำยอมๆเป็นเพื่อนไปแต่ยังไงก็สร้างระยะห่างมากๆอ่ะและคิดว่าคงไม่ไปไหนมาไหนกับอินี่แน่

>>9 ถ้าคิดยังงี้ไม่ต้องจ่ายให้ทุกคนที่อยากจัดงานวันเกิดเลยเรอะ พอมาคิดอีกทีแล้วทำไมคนที่บังคับให้คนอื่นเสียประโยชน์เพื่อประโยชน์ของตัวเองถึงไม่เป็นคนเห็นแก่ตัววะ แต่ทำไมคนที่รักษาผลประโยชน์ของตัวเองโดยไม่ได้เบียดเบียนใครถึงเห็นแก่ตัว กูไม่เข้าใจเลย

>>22 เดี๋ยวมึงก็หาเพื่อนใหม่ได้ เชื่อกู ถ้ามึงเป็นคนเฟรนลี่ระดับนึงอ่ะนะ กูเคยทะเลาะหนักกับเพื่อนสนิทในกลุ่มจนเหมือนแม่งแบนกู กูไม่สนใจช่างแม่ง กูเป็นคนเฟรนลี่ระดับนึงเลยหาเพื่อนใหม่ได้ มึงไม่ต้องกังวลมากหรอก

>>24 มันยากนักเหรอวะที่แค่บอกว่า "ตอนนี้เงินไม่มี ไว้ทีหลังนะ"

พี่กูบอกว่าลองให้โอกาสมันดูสักครั้ง กูเริ่มคิดหนักและ แม่งเวลาตอนเรียนมันก็ชอบเปิดเพลงอกหักๆในห้องแบบดังๆ แล้วก็แบบพูดดังๆว่าแบบ กูเฮิร์ต กูเจ็บ คือต้องการไรจากกูวะ

กูไม่รู้ว่าเด็กสมัยนี้มันมีเวลาว่างในวันเรียนเยอะขนาดไหน แต่กูเชื่อว่าถ้ามึงว่างจนติดเพื่อน กูว่ามึงเอาเวลาว่างในแต่ละวันในโรงเรียนทำอะไรนอกเหนือไปจากเกาะติดเพื่อนเถอะ

กูจำได้ว่า ตอนเรียน มีคนในห้องที่เป็นแบบนี้ มันต้องเป็นดาวเคราะห์วงในของกลุ่มเพื่อนว่ะ และมันกำลังร้องเรียกคนมาโอ๋

>>22 อยู่มอสองเองเหรอวะ สำนวนพิมพ์ดูโตชิบเป๋ง

>>27 น่ากลัวชิบหาย มันคิดไรกะมึงป่ะเนี่ย

attention ho อย่างนี้ ไม่ spoil ก็แม่ไม่รัก
อายุยังน้อยกูแนะได้อย่างเดียว อย่าติดเพื่อนเกินไป

เพื่อนโม่ง กูมีเพื่อนหญิงคนนึง มีแฟนแล้วแต่แม่งติดคุยกับกูงมแง่ม ทำไงดีวะ ร้องไห้ให้กูฟังบ้างละ

>>33 ไปปลอบที่ห้อง หรือชวนไปกินเหล้าแก้เครียด แล้ว NTR ซะ

>>34 แฟนมันเสือกเป็นคนรู้จักนี้สิ - - ตอนนี้ไม่รู้ทำงานดี

>>35 มีกฎหมายข้อไหนห้าม NTR คนรู้จักวะ
ที่ NTR กันครึ่งนึงก็คนรู้จักกันทั้งนั้นแหละ

>>33 กูเคยเจอสภาพเดียวกับมึง แฟนแม่งเหี้ยมาก ด้วยความอดสงสารไม่ได้ของกู กูเลยชวนมันไปเที่ยวครั้งนึง มันดีขึ้นนะ แต่หลังจากนั้น แฟนแม่งก็ไม่คุยกับกูอีกเลย

>>37 ยังไงวะ อ่านแล้วไม่เหมือนเลยวะ

>>38 คือกูสนิทกับ ญ และ แฟนของ ญ แฟนของ ญ เหี้ยมากไปเย็ดคนอื่นทิ้งๆ ขว้างๆ ญ ญ ร้องไห้ปล่อยโฮให้กูฟังบ่อยมาก กูเป็นห่วง เลยพาไปเที่ยว(เดท) ครั้งนึง ตอนนั้นกูกอดจูบ ญ แบบชู้สาว แฟนของ ญ รู้ว่ากูไปเดท กับ ญ แฟนของ ญ เลยไม่คุยกับกูอีกเลย

>>39 มึงก็อย่าไปคบเลยคนแบบนี้
คนประเภทที่ ตัวเองทำได้ พอคนอื่นทำแล้วไม่พอใจ มึงเลิกคบไปก็ดีแล้วนี่หว่า

แบบนี้กูก็เซ้งนะแม่ง เสียคนรู้จัก

>>30 ก๊อปสำนวนมาจากในนี้แหละค่ะ มอสองจริงๆค่ะ

>>31 ไม่น่าจะคิดหรอก ถ้าคิดนี่สยองตายเลย มันคงเป็นแนวแบบแคร์เพื่อนไรงี้มั้ง

เพื่อนสนิทปีที่แล้วตอนนี้เหมือนคนไม่รู้จักกันเลยว่ะ เหงาสัส ปีที่แล้วไปไหนด้วยกันบ่อย ช่วงนึงกุเครียดๆเลยเลิกเล่นเฟซสักพัก พอกลับมาอีกทีมันไปมีแฟนใหม่แล้ว แล้วก็ไม่เคยมาคุยกับกูอีกเลย ปกติกูคุยกับคนนี้บ่อยมากๆ มันเคยชอบกูด้วย พอกูห่างมันมันจะตัดพ้อตลอด ตอนนี้กูไปเห็นโพสนึงแบบเหมือนมันจะสื่อว่ามันไม่เอากูแล้ว เห็นแล้วเจ็บใจแปลกๆว่ะ เพื่อนเจอกันในเน็ตนะแต่เจอกันบ่อยเคยเรียนพิเศษด้วยกัน

ถ้าสมมติอยู่คนเดียวในห้องนีมันจะแปลกๆป้ะวะ กูรู้สึกว่าปัญหามันเยอะอ่ะ น่ารำคาญ

>>44 เหมือนกูเลยวะ กู 33 นะ บิบิ
แต่เพื่อนกูมันแคร์ กูชิบหาย จริงๆกูก็แคร์มันนะ แต่มันมีแฟนแล้วไม่อยากเป็นมือ 3 วะ

กูขอบ่นหน่อยเพื่อนกูคนนึงแม่งมโนคิดว่ากูชอบมันรู้จักกันไม่กี่วันกูอะบอกมันตรงๆแล้วนะเว้ยว่ากูมีผัวแล้วแม่งก็พูดดกวนตีนแบบต่อยได้นะอะไรทำนองนั้นคือกูควรจะทำไงให้มันเลิกชอบกูดีวะ

>>45 มึงยังเรียนอยู่ใช่มั้ย ถ้างั้นมึงก็สนิทแบบเผินๆก็ได้ แว้บไปกินข้าวด้วยกันบ้าง อยู่คนเดียวบ้าง ลองหาเพื่อนที่เค้ามีกลุ่มอยู่แล้วแล้วก็คีบระยะห่างไว้หน่อย ทำอีเวนท์แบบ 1 on 1 ไปซักพักก็น่าจะโอเคนะ เพราะถ้ามึงเรียนอยู่ระบบการศึกษาเขาไม่ให้มึงอยู่คนเดียวหรอก ยกเว้นมึง outstanding มากอะไรแบบนี้ถึงจะไม่โดนมองว่าแปลก อันนี้กูผู้ชายนะ ถ้ามึงเป็นผู้หญิงกูก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำไง

ปัญหาเพื่อนติดแฟนนี่ก็เรื่องใหญ่นะมึง คือกลุ่มกูเนี่ยมีกันอยู่ประมาณ5คน แล้วมีคนนึงไปมีเเฟน ซึ่งแม่งติดกันชิบหาย ไปไหนก็ไปกับแฟน เวลาเรียนแทบจะหยิบโทรศัพท์มาแชทกับแฟนตลอดเวลา(มันนั่งคนละที่) โดนยึดเเล้วยังจะมานั่งแชทต่อ คือติดมากกกอ่ะ กูเห็นแล้วเศร้าว่ะ เมื่อก่อนกู เพื่อนกู แล้วก็มันก็รักกันดีนะเว้ย เดี๋ยวนี้ขนาดจะเปลี่ยนตึกเรียนยังไม่ยอมมาเดินกับพวกกูเลย กินข้าวก็ไม่กินด้วยกัน ช่วงนี้อยู่ด้วยแล้วอึดอัดสัสๆว่ะ เพราะมันเอาแต่เล่นโทรศัพท์

>>49 ทำใจ แล้วค่อยปล่อย+สะใจตอนเพื่อนโดนแฟนทิ้ง ยังคนเป็นเพื่อนก็อยู่ด้วยกันตลอดไปไม่ได้แล้ว ฝึกให้ชินแต่เนิ่นๆซะ

>>48 กูเรียนอยู่ และเป็นผู้หญิง กูอยู่หญิงล้วนด้วยไง รู้สึกว่าสังคมหญิงล้วนมันแปลกๆว่ะ

>>51 ทำตามที่ >>50 บอกน่ะแหละ เป็นผู้หญิงหรือผู้ชายก็ใช้วิธีนี้แหละ

กู 18นะ วันนี้แม่งบอกเพื่อนกูว่า มันเกือบจะเอากรรไกรมากรีดเนื้อตัวเองเพราะเครียดเรื่องกู แม่งพูดแบบนี้หลายรอบละ ชอบพูดแนวแบบ เมื่อวานกูเกือบจะฆ่าตัวตายแล้ว กูเครียดมาก บลาๆ ;;;w;;; กูก็กดดันนะอีสัส

>>53 เพื่อนมึงนี่ยังไม่จบอีกเรอะ แม่งจะโรคจิตเกินไปละสัสสส

กรณีเพื่อนติดแฟนนี่ ถ้าเป็นผู้หญิงตอบไม่ได้ว่ะ แต่ถ้าเป็นผู้ชายเค้าเรียกช่วงติดจิ๋ม จะไม่มาสังสรรค์กับพวกมึงเลยจนกว่าจะเลิกกับแฟนน่ะแหละ แล้วหลังจากเลิกจะกลับมาหาพวกมึง ต้อนรับมันดีๆ มันจะคิดได้และเห็นคุณค่าของเพื่อนไปจนวันตาย

>>53 ปล่อยแม่งตาย สัส

>>53 ถ้าจะตายเพราะเรื่องเท่านี้ โตไปเจอเพื่อนที่ทำงานไม่โดดตึกเหรอวะ ปัญหาไม่ได้อยู่กับมึงหรอก เพื่อนมึงปัญญาอ่อนเอง

นี้ๆ กู >>33 นะบิบิ คือ ช่วงนี้ กูไม่ได้ติดต่อกับเพื่อนหญิงคนที่ว่าแล้ว แต่ก่อนจะเลิกคุยกัน กูบอกไม่ขอติดต่อสักระยะหนึ่ง มันร้องไห้ใหญ่เลยวะ
แต่กูอยากให้มันโทรหากูบ้าง ทำไงดีวะ พึ่ง 3 วันเอง รอสัก 1 อาทิตย์ดีมะ ??

ไม่มีใครต่อหรอวะ อยากอ่านต่อ

เออ งั้นลองเปิดประเด็นเพื่อนในโซเชียลดูก็ได้ พวกมึงรู้จักเพื่อนในโซเชียลจากเฟซ จากเกม หรืออะไรก็ตามทั้งๆ ที่ไม่เคยเห็นตัวจริงกันมาก่อนได้ยังไงวะ เมื่อก่อนเพื่อนในเน็ตกูก็มีนะเว้ย กูได้จากเกมแต่หลังจากโดนเเฮกไอดีด้วยความไว้ใจไป 3 รอบกูก็โคตรเข็ดไม่กล้าทักคนอื่นก่อนอีกเลย แล้วถ้ามีเนี่ย คบกันนานเท่าไหร่ นานเเค่ไหนถึงจะเริ่มเบื่อกัน บางทีกูไปส่องเฟซคนอื่นแล้วเห็นคนสองคนเม้นท์รูปกันเเละกัน จากนั้นก็เริ่มคุยกันทางเเชทแคปมาลงโชว์ว่าสนิทกันโคตรๆ แล้วก็เริ่มซาๆ สุดท้ายก็หายไปเลย...มีใครที่คบกัน 4-5 ปีแล้วทุกวันนี้ยังคุยกันดีอยู่มั่งมะ?

กูสนิทจากเกม คุยกันมาสิบปีได้ละ ถึงไม่สนิทจี๋จ๋าแต่ก็คุยกันได่เรื่อยๆว่ะ เผอิญรสนิยมไปทางเดียวกันด้วย

>>60 จากดราม่าพลาด1มิลแทบสิ้นเพจ กูเข้าไปในกลุ่มที่ถูกยึดได้ แล้วก็ได้เพื่อนใหม่ๆค่อนข้างเยอะอยู่ ทุกคนจะมีลักษณะร่วมคือเกลียดขายตรงเกลียดแชร์ลูกโซ่ แล้วลักษณะการคุยก็ออกแนวเถื่อนๆหน่อย ประมาณบอร์ดประมูล แต่ก็ดูไม่ตอแหลสร้างภาพดี หลังจากนั้นคนในกลุ่มก็มีนัดมีตติ้งกันนอกกลุ่มได้เจอตัวจริงกันบ้าง บางคู่ก็เป็นแฟนกัน สำหรับกูเคยคุยกับน้องคนหนึ่งที่อยากเรียนต่อที่เดียวกับกู แรกๆก็สนิทกันนะ เคยไปเดทกันสองคนแถวสวนรถไฟด้วย แต่หลังจากน้องเค้าสอบติดกูกับน้องก็ห่างๆกัน คงเพราะทำตามเป้าหมายได้แล้วด้วยล่ะแถมเข้ามหาลัยก็เหมือนมีชีวิตใหม่

ทุกวันนี้ก็ยังคุยกับน้องเค้าและคนในกลุ่มนะแต่ไม่บ่อยเหมือนแต่ก่อน งานที่กูทำอยู่ทุกวันนี้ก็เพราะเพื่อนที่รู้จักกันในกลุ่มนี้แนะนำให้ด้วยล่ะ แบบว่าพี่สะใภ้แกกกำลังต้องการคน

>>60 ของกูสี่ปีว่ะ เริ่มมาจากแต่งฟิคแล้วอวยแฟนดอมเดียวกัน ทีนี้ก็แต่งฟิคแลกกันอ่านสครีมคู่นั่นนี่ไปเรื่อย ทีนี้ก็คุยกันเรื่องเปื่อย นัดมีตติ้งกันก็บ่อยอยู่ แต่หลังจากนั้นบอร์ดเริ่มร้างๆ แล้วเขาก็ได้งานทำด้วย กูทักไปก็ไม่เหมือนเดิม เขาขี้หงุดหงิดขึ้นและพร้อมจะระเบิดได้ทุกเมื่อถ้าใครพูดไม่เข้าหู ปกติกูก็เล่นมุกสัปดนหน่อยๆกันบ่อยอยู่นะ แต่มาเล่นตอนนี้นี่โดนด่าเปิงเลยเหอะ กูกับเขาเลยห่างๆกัน และไม่คุยกันอีกเลย ไม่คุยมาสามปีแล้วมั้ง

>>26 แต่แปลว่ากูก็สร้างสัญญาไว้ว่าครั้งหน้าที่เขามาทวงกูต้องจ่าย แล้วไงต่อ? ให้กูตอบว่า "ไว้ทีหลังนะ" ไปเรื่อยๆ? กูว่าโดนมองว่าเป็นคนไม่รักษาคำพูดแน่ๆ ทั้งเห็นแก่ตัวทั้งไม่รักษาคำพูด สองเด้งไหมล่ะมึง

กูว่าถ้าคนในสังคมรู้จักสิทธิของคนอื่นบ้างก็ดี จะได้ไม่ต้องมีการมาโกหกว่าไม่มีเงินไปเรื่อยๆแบบนี้ ใครใคร่จ่ายก็จ่ายก็ได้ไปร่วมงาน ใครไม่อยากก็ไม่ต้องแค่ไม่ไปร่วมงานเหมือนกับการซื้อขายไรอย่างงี้ ไม่ใช่มาแบบมึงต้องจ่าย ไม่จ่ายเห็นแก่ตัวโดยไม่ได้คิดเลยว่าคนเราก็มีสิทธิจะใช้เงินไปกับเรื่องที่เราต้องการ

รักอาจารย์ รักสถาบัน(โรงเรียน) อย่าลืมซื้อของที่ระทึกกูด้วยนะ อันละ 7-800 เอง ถือว่าช่วยครูนะว้อย

เป็นกูกูก็ไม่จ่ายวะสัส ถามหน่อยดิ๊ ถ้าจ่ายเเล้วมึงจะมาจัดงานวันเกิดเเบบนี้ให้กูบ้างป่ะล่ะ จัดให้ทุกๆๆๆๆคนที่จ่ายเลยนะเว้ยเพื่อความเท่าเทียม ต่อให้เพื่อนคนไหนเกิดในช่วงปิดเทอมมึงก็ต้องตามไปจัดให้ได้นะเว้ยเพื่อความเท่าเทียม ถ้ามึงจัดครบทุกคนได้จริงกูถึงจะยอมจ่าย กูไม่ชอบอีที่รีดไถคนอื่นไปจัดแบบนี้ว่ะ แม่งคิดว่าตัวเองเป็นศูนย์กลางของห้องรึไง ของแบบนี้มันต้องจ่ายตามความสมัครใจดิ

เจเนเรชั่นนี้แม่งเจเนเรชั่น กู กู กู จริงๆว่ะ กูเห็นถ่องแท้ละ

>>65 น้ำตาจะไหล มีคนคิดแบบกูด้วย
//ควักเป๋าจ่ายค่าบายเนียร์ที่กูไม่ได้ไปแป๊บ

>>69 กูหัวอกเดียวกะมึงเลยว่ะโม่ง กิจกรรมของมหาลัยที่กูไม่ได้มีส่วนร่วมทุกอย่างกูต้องควักจ่ายตลอดไม่รู้จะเก็บเหี้ยไรนักหนา ตรวจสอบก็ไม่ได้ แล้วที่แย่คือเหมือนกับกูต้องจ่ายเงินให้คนอื่นเค้าไปสนุกกันว่ะ อย่างงานบายเนียร์กูไม่ว่าง ไปไม่ได้แต่แม่งก็บังคับให้กูจ่าย แล้วพอกูจ่ายแล้วไง? กูไม่ได้ไปเงินส่วนที่กูจ่ายก็โดนพวกแม่งเอาไปลงขวดซื้อของกินในงานกันอย่างสนุกสนานโดยที่กูไม่ได้แดกเลยแม้แต่น้ำแข็งก้อนเดียว แล้วถามว่าพวกแม่งสนมั้ย ไม่ มันสนแต่ว่าจะเอาเงินกูไปจัดงานกันเท่านั้นแหละตัวกูจะไปไม่ไปก็ช่างแม่งแต่กูต้องเอาเงินให้มัน พอไม่จ่ายก็ถูกด่า ถูกมองว่าเป็นตัวปัญหาทั้งๆที่ความจริงคิดๆดูก็รู้แล้วป่าววะว่ากูมีสิทธิที่จะไม่จ่ายเพราะไม่ได้มีส่วนร่วมไรเลย กูไม่มีหน้าที่ต้องเอาเงินไปเลี้ยงพวกมัน ไม่ใช่เรื่อง

>>70 ตอนปีหนึ่ง กูเคยโดนเพื่อนแบนยกห้อง เพราะกูไม่จ่ายค่าบายเนียร์ กูทำงานพาร์ทไทม์หลังเลิกเรียน ได้วันละ 170 มันจะให้กูจ่าย 500 ด้วยเหตุผลที่ว่าใครๆเขาก็จ่ายกัน จ่ายมาเหอะ อย่าเห็นแก่ตัว กูพูดดีๆก็แล้ว ดันไปให้กูขอแม่มาให้ บ้านกูโดนพิษต้มยำกุ้งพ่อกูล้มละลาย เงิน 100 นึงจะจ่ายอะไรนี่คิดแล้วคิดอีก แต่พวกมันเจ้ากี้เจ้าการจะโทรไปบ้านกู เจอกูด่าซะ พวกแม่งก็ไปสุมหัวนินทาว่ากูเห็นแก่ตัวงั้นงี้ เรียนมาไม่มีเพื่อนเลย ทำงานกลุ่มเขาก็ไม่รับ แต่กูหาแคร์ไม่ ไม่มีกลุ่มกูก็ทำคนเดียวหรืออาจารย์หาให้เอง จนกระทั่งมิดเทอมกูได้คะแนนสูงสุดของภาควิชา พวกแม่งถึงจะมาปะเหลาะพูดดีทำดีด้วย เหยดแหม่

>>71 ชีวิตมึงเศร้าว่ะ หยั่งกะเรื่องแต่ง มหาลัยอะไรทำไมส้นตรีนจังวะฮรือๆๆ

นึกถึงเมื่อก่อนเลยว่ะแม่ง สมัยม.ปลายเพื่อนในห้องกูเก็บค่ากีฬาสี 1000 กูเอาไปบ่นกับอาจารย์ กูโดนเพื่อนโวยใส่ แต่ยังดีที่ไม่มีอะไรรุนแรง(ตอนนั้นกูNerdด้วยล่ะไม่ค่อยมีมนุษย์สัมพันธ์เพื่อนกูเลยไม่แปลกใจที่กูโวย) แต่ก็นะเงิน 1000 เมื่อเกือบๆ10ปีที่แล้วก็เยอะอยู่ ยิ่งเป็นเด็ก ม.ปลายที่ยังหาเงินเองไม่ได้แล้วต้องมาจ่าย 1000 เพื่อค่ากีฬาสีกูว่าแม่งไร้สาระมาก พอพ้นช่วง ม.ปลายก็เจอการเก็บเงินในคณะ อันนี้กูไม่มีปัญหาเพราะเก็บไม่เยอะและมีเหตุผลรองรับว่าเอาไปทำอะไรใช้จ่ายยังไงมั่ง และตอนนั้นกูเริ่มมีรายได้จากการทำงานพิเศษแล้วด้วย
.
.
แต่ที่รำคาญคือเรื่องงานอำลารุ่นพี่ปี4นี่ล่ะ ตอนกูปีสาม เด็กภาคพิเศษแม่งจัดงานแบบไม่ปรึกษาเด็กภาคปรกติว้อย แล้วแม่งจะเก็บค่างาน 700 เพื่อนกูที่อยู่ในภาคปกติไม่พอใจและทำท่าจะไม่จ่าย บางคนก็ไม่จ่ายจริงๆ แต่กูด้วยความรำคาญ+สงสาร+อย่างน้อยก็ยังดีกว่า1000ตอน ม.ปลาย+มีเงินที่หาได้ด้วยตัวเองนิดหน่อยแล้ว กูเลยจ่ายๆไป
.
5ปีในมหาลัยของกูนี่ไปงานบายเนียร์แค่ครั้งเดียวคือตอนปี2 ที่เหลือไม่ได้เข้า แม้แต่ตอนกูอยู่ปี 4 กูขี้เกียจไปด้วยความคิดที่ว่ากูไม่ได้สนิทกับรุ่นน้องในภาควิชาเท่าไร ปี3ยังพอมีที่คุยอยู่สองสามคน ปี2ปี1ไม่รู้จักเลย น้องรหัสกูโทรมาถามด้วยล่ะ "พี่จะไปมั้ยหนูว่าจะไม่ไป แต่ถ้าพี่รหัสตัวเองไปแล้วหนูไม่ไปหาก็กระไรอยู่ เลยโทรมาหาพี่ก่อน" ............ เข้าทางเลยกู งานนี้โดดงานทั้งพี่ทั้งน้อง

>>72 ก็ไม่ได้เศร้าอะไรมากหรอก พ่อกูมีบริษัทเล็กๆทำเกี่ยวกับรับเหมาก่อสร้าง บ้านก็มีเป็นของตัวเองไม่ได้ผ่อน เจอพิษต้มยำกุ้งบริษัทเลยต้องปิดเพราะโดนเชิดเงิน ลูกค้าไม่จ่ายเงิน ไม่มีเงินจ่ายธนาคารที่กู้มาทำธุรกิจ พ่อกูก็โดนฟ้อง หนี้ร่วมๆห้าล้าน แต่ยายกูขายที่ตจว.ออกเงินให้ไปใช้หนี้ ทุกวันนี้ก็จ่ายหนี้ให้ยายแทน แม่กูก็มีรายได้จากขายขนมในตลาด ไม่ได้ยากจนไม่มีจะแดกอะไร แต่ก็ไม่ได้มีเงินเหลือฟุ่มเฟือย ซึ่งอีเงิน 500 นี่กูเอาไปทำประโยชน์ได้อีกเยอะแยะกว่าจะจ่ายให้ใครก็ไม่รู้มาแดกเหล้า

กูเคยโดนแบบ >>8 กูเลือกนะว่าจะจ่ายไม่จ่าย ถ้างานมันเป็นงานที่สมควรได้รับความร่วมมือจากทุกคน เป็นงานของกลุ่ม/สังคม อ่ะสมมุติอย่างรับน้อง ถึงกูไม่เข้าร่วมแต่กูก็จ่ายค่า แต่ที่กูเข้าใจคือ แม่งเก็บเงินเพื่อจัดงานเลี้ยงวันเกิด ซึ่งมันเป็นเรื่องส่วนตัวป่ะแกร? มันใช่เหรอวะที่จะมาเก็บเงินคนอื่นที่ไม่ได้อยู่ในกลุ่มเนี่ย ยิ่งกูเรียนอยู่และกูไม่มีงานทำ เงินกูจะใช้ยังไงกูก็ต้องคิดก่อนสิวะว่าแม่งคุ้มมั้ย เงินแต่ละจำนวนมีมูลค่าต่อแต่ละคนต่างกันว่ะ

แล้วอีกอย่าง คนที่เป็นเจ้าของวันเกิดทำอะไรให้สังคมของ >>8 รึไง มันเป็นคนที่ทำงานหลายอย่างแทนให้ห้องหรือเปล่า เคยช่วยอะไร >>8 มั้ย ถ้ามันทำก็สมควรจ่าย กูถือว่าตอบแทนเขา

พ่อพระ คืออะไรวะ หาในพันทิปไม่เห็น

อ่านชีวิตพวกมึงแล้วกูก็ได้รู้ว่ามีคนเหมือนกูกับเป็นหนักกว่าอีกเยอะ ขอบคุณมากเพื่อนโม่งทั้งหลาย//จุ๊บทุกคนในมู้

กูอยากได้เพื่อนที่ไม่ติดหีติดควย สัด
ตอนโสดก็ทำเป็นสนิทกับกูงู้นงี้ โดนทิ้งกูก็อุตส่าห์ปลอบ พอมีเมียมีผัวใหม่กันเท่านั้นแหละกูเป็นแค่

>>79 กูกลายเป็นแค่ขี้ตีนที่หน้ามันยังแทบจะไม่แล ทักแม่งยังไม่อยากจะทักกูตอบเลย กูยังบ่นไม่เสร็จเลยสัดอย่าเพิ่งโพส

ก็แฟนเค้าสำคัญกว่าเพื่อนอะ เข้าใจเค้าหน่อยดิวะ

>>79 กูปลงกับสัจธรรมข้อนี้ไปนานละสัส

>>79 งอนเหี้ยไร