Fanboi Channel

กูไม่รู้ว่าประเด็นนี้เหมาะจะตั้งกระทู้ใหม่ดีรึเปล่า แต่กูอยากคุยเรื่องนี้ว่ะ ช่วงนี้กูกับเพื่อนรู้สึกจะห่างๆ กันไปหน่อย พอเขาไปกับคนอื่นกูก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา พวกมึงมีปัจจัยอะไรที่ทำให้แยกกับเพื่อนสนิทคนเก่าไปคบเพื่อนคนใหม่อย่างช้าๆ บ้างป่ะวะ กูเป็นนะเว้ย จู่ๆ กูก็รู้สึกว่ามันน่ารำคาญขึ้น ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนมันก็ทำตัวเเบบนี้ แล้วก็เริ่มห่างๆ กันไปเรื่อยๆ จนทุกวันนี้เขามีเพื่อนใหม่กูแม่งหงุดหงิดชิบหาย

เค้ารู้แล้วว่ามึงเป็นเกย์

มีคนเรื่องเพื่อนในกระทู้ความรัก แต่ถ้าแยกใหม่ก็โอเคนะ

กูก็กำลังห่างกับเพื่อนเพราะเรียนคนละที่+มันไปมีแฟนใหม่ว่ะ แต่ก่อนเลิกเรียนก็เดินซื้ออะไรกิน แวะร้านการ์ตูนกัน ฯลฯ
ถึงไม่ใช่ช่วงเปิดเทอมก็ผลัดกันไปเที่ยวบ้าน ไปดูหนังกันเรื่อยๆ แต่พอมีแฟนเท่านั้นล่ะเจอตัวโคตรยาก
เดี๋ยวนี้อัพรูปทีก็สวยเช้งสมแล้วที่ว่าผู้หญิงมีความรักแล้วจะสวยขึ้น กูนี่ยังเป็นเพิ้งแว่นตามเดิม
มั่นใจว่าไม่ได้อิจฉาที่มีแฟนด้วยนะ แฟนมันไม่ใช่สเป๊กกู เรื่องของเรื่องคือกูหวงเพื่อนนี่ล่ะ แต่ทำไงได้ เฮ้อ..

มึงไปหวงทำไมกุไม่เข้าใจพวกหวงเพื่อนเลยวะ นี่ไม่ได้จะด่านะ สงสัยเฉยๆ
สำหรับกูกูขอแค่เพื่อนใหม่ที่มันไปเจอไม่พามันเสียกูก้โอเค ไม่ได้คิดอะไรมาก

กูหวง เพราะมันไม่คุยกับกูอีกแล้วทั้งที่เคยสนิทกันมากน่ะ
แต่ก็ไม่ได้รั้งได้อะไรมันนะ จะเป็นเพื่อนกันมันก็ต้องอาศัยโอกาสด้วย ถ้าโอกาสไม่อำนวย ไม่มีอะไรจะคุย มันก็ไม่ต่อไม่ได้อะ

ผมอยากอัดตูดเพื่อนจังเลยฮะ ผมควรทำยังไงดี

>>6 drug แม่ง แล้วเอาให้ mindbrake
อ่าวๆโทดๆ ไม่ใช่ห้องกามมานี่หว่า

กูถูกด่าว่าเป็นคนเห็นแก่ตัวโดยเพื่อนกูว่ะ เคืองสัดๆ คือกูเป็นพวกโลกส่วนตัวสูงเพื่อนน้อย ส่วนเพื่อนกูเป็นคนมนุษย์สัมพันธ์ดีใครๆในห้องก็สนิทกะมัน วันนึงมันจะจัดงานวันเกิดให้เพื่อนคนนึงในห้องซึ่งเป็นคนที่กูแทบไม่เคยคุยด้วยเลยเป็นแค่เพื่อนร่วมห้องธรรมดา มันมาขอเรื่ยไรเงินจากเพื่อนคนอื่นเค้าก็โอเคกันจนมาถึงกู กูไม่ให้เพราะกูไม่ซี้กะคนนั้นกูไม่อยากมีส่วนร่วมเรื่องนี้ มันเลยว่ากูว่าเห็นแก่ตัวจัง เงินแค่ไม่เท่าไหร่เอง กูเงิบ มาคิดๆดูกูเป็นคนเห็นแก่ตัวจริงๆหรอวะ ที่ไม่ยอมออกเงินค่าวันเกิดให้อ่ะ

เออ เห็นแก่ตัว
ไม่ใช่เพื่อนสนิท แต่เป็นเพื่อนร่วมห้อง ยังไงก็ต้องช่วยนิดหน่อยไม่เสียหายอะไร ไม่ได้ให้ไปตายแทนหรือดมขี้
มันคือพื้นฐานของการเข้าสังคม

ถ้ามึงจะคบใครสักคนมึงต้องรับภาระเรื่องเพื่อนมันด้วย ก็ไม่มีปัญญา เลยอยู่คนเดียวและเย็ดเพื่อนของกูเอง

1. เงินแค่ไม่เท่าไหร่ที่เพื่อนมึงว่า กูไม่รู้ว่ามันไม่เท่าไหร่จริงรึเปล่า ไม่เท่าไหร่สำหรับบางคนคือยี่สิบ สี่สิบ แต่บางคนอาจขึ้นเฉียดหลักร้อย อันนี้กูโนคอมเม้น คุณค่าของเงินสำหรับแต่ละคนไม่เท่ากัน
2. งานวันเกิดคนในห้องที่มึงแทบไม่เคยคุยด้วย มันจำเป็นต้องจัด? มีใครไปเค้นคอให้จัด? แล้วเพื่อนร่วมห้องมึงทั้งห้องนี่ยอมจ่ายกันทุกคนรึเปล่า? กูมองว่างานนี้ถ้าแม่งไม่มีใครบังคับ มันควรจะรวบรวมเงินจากคนที่สมัครใจว่ะ เป็นกู ถ้ามีงานวันเกิดคนที่กูไม่สนิทด้วย(ในระดับที่แทบไม่เคยคุยกัน) อยู่ๆมาขอให้ร่วมช่วยออกเงิน กูก็ไม่ออกนะ - - กูจะออกต่อเมื่อคนทั้งห้องตกลงกันเรียบร้อยแล้ว และเงินจำนวนไม่เท่าไหร่นั้นมันไม่เท่าไหร่สำหรับกูจริงๆ
มันคือพื้นฐานการเข้าสังคม ก็ใช่ แต่กูว่าจะออกไม่ออกในเรื่องแบบนี้มันเป็นสิทธิและการพิจารณาส่วนบุคคลป่ะวะ?

มี good will ต่อคนอื่นก่อนเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดเสมอ
ถ้ามึงไม่มีเงินจริงๆ ก็บอกไปว่าขอโทษ ไม่ค่อยมีเงิน ช่วยแค่นี้ได้มั้ย หรือไว้โอกาสหน้า
คือถ้าชีวิตนี้มึงจะทุ่มเทแต่เรื่องของกุ ความรุ้สึกกุ อะไรก็กุกุกุกุกู ก็ลองชั่งน้ำหนักดูถึงผลที่ตามมาในอนาคตละกัน

กูคิดว่ามึงไม่ผิดที่ปฏิเสธ แต่ต้องดูวิธีปฏิเสธมึงด้วยอะ บางเรื่องพูดตรงๆไปก็โดนด่า แม้ว่าจริงๆกูจะคิดอย่างที่มึงพิมพ์ก็เถอะ55

เพื่อนกุหลังๆพอสนิทแม่งเริ่มออกลายชิบหาย อยากพูดไรก็พูด ไม่เกรงใจ เหน็บแหนมชาวบ้านเรื่องขี้หี พอโดนเหวี่ยงเข้าหน่อยก็ลอยหน้าลายตา ทำเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น แล้วค่อยมาถามว่าหายงอลยัง พอกุเอาของให้เพื่อนเพราะเห็นเพื่อนกุชอบตัวนั้นมาก แล้วแม่งเสือกชอบตัวเดียวกัน พอแม่งมาบ้านกุแม่งก็จะให้กุยกของอันอื่นให้แม่งอยู่ได้ บอกตอนนั้นยังไม่ให้ตัวนั้นกุเลยๆไปให้คนอื่นแทนๆ รำคาญ แม่งพูดเหมือนพูดเล่นๆแต่พูดหลายรอบชิบหาย รู้สึกโชคดีมากที่อยู่คนละห้องกัน

เดี่ยวนะเพื่อนโม่ง กูถามหน่อยเพื่อนหญิงเพื่อนชายวะ กูงง บิบิ

ผู้ชายดิ

กำ กูคิดว่าเพื่อนหญิงกัน

กูต้องการมู้แบบนี้มานาน คือกูเพิ่งทะเลาะกับเพื่อน ขออย่าให้โม่งกูแตกเลย ..กูเล่าย่อๆนะ เรื่องมันยาวมาก คือแม่งแบบทำตัวงี่เง่ามาก มันโกรธเรื่องที่กูกับเพื่อนฝากเพื่อนอีกคนที่มันไม่ชอบซีร็อกซ์ใบงานให้หน่อย แล้วทีนี้มันก็โกรธเพราะไม่ยอมบอกมัน กุกับเพื่อนเลยไปซีร็อกซ์(จ่ายเงินเอง)ใบงานมาให้มัน แล้วพอขอโทษมัน(คือกูไม่ได้รู้สึกผิดนะ ขอโทษให้มันจบๆ อีนี่แม่งแค้นนาน)แล้วทีนี้มันก็เมินไม่สนใจ กูกับเพื่อนคนนั้นเริ่มโมโหละก็เลยคิดจะออกจากกลุ่ม พอตอนเย็นมันมาทักไลน์ขอโทษเพื่อนกู แต่ไม่ขอโทษกูเพราะมันคิดว่ากูจะง้อมันอีกรอบเพราะปกติกูเป็นฝ่ายง้อมันตลอด (ฝันไปเถอะอีดอก) แต่เพือนกูก็อ่านไม่ตอบมันไป ก็เลยจะเคลียร์กันวันถัดมา แล้วพอวันถัดมามันมาดักรอกูตรงบันได จับแขนกูแล้วก็แบบถามว่ามึงจะเอาไง กูเลยบอกแม่งไปว่า กูกับเพื่อนอีกคนจะออกจากกลุ่ม แล้วแม่งก็ด่าๆๆๆกุเป็นชุด ด่ากูเสนียด แล้ววันนั้นก็ได้เคลียร์กับมัน กูบอกว่า จะเลิกสนิทกับมันแต่เป็นเพื่อนร่วมห้องกับมันได้ มันก็บอก แต่กูไม่อยากเป็นเพ่ือนกับมึง แล้วก็สะบัดตูดหนีไป แล้ววันนั้นแม่งแซะกูกับเพื่อนเป็นชุดประมาณว่าแบบ ตัวเหี้ยเดินเข้าห้อง ตัวเหี้ยนู่น เสนียดบลาๆ แล้วก็ดันโต๊ะกูแยกจากโต๊ะมัน(กูนั่งข้างมัน) แล้วมันก็ด่ากับเพื่อนกู กูทนไม่ไหว กูเลยเล่าให้พี่ฟัง พี่กูเลยขึ้นมาเคลียร์ แล้วเรื่องก็เหมือนจะจบ แล้วพอวันต่อมาแม่งก็ทักไลน์กู อ้อนวอนกูว่ากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม ที่กูแซะมึงเพราะกูจะประชดมึง บลาๆ กูก็บอกว่าไม่ แล้วแม่งก็โพสต์แบบคนอกหักหลายๆโพสต์ กูไม่คิดจะกลับไปสนิทกันมันแล้วไง มันทำแบบนี้มาหลายรอบแล้ว แล้วมันก็ถามแต่คำถามเดิมว่ากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม จนกูรำคาญชิบหาย แต่คือกูไม่ใช่เป็นคนพูดตรงๆนะ กูไม่มีความกล้าพอว่ะที่จะพูดว่ารำคาญ เลิกทำแบบนี้เถอะ แล้วพอกูย้ายที่ชั่วคราว (ตอนแรกกูนั่งข้างมัน) มันก็แบบร้องไห้ แล้ววันต่อมามันก็ส่งจดหมายกระดาษมาคุยกับกูในคาบถามคำถามเดิมๆ กูก็ตอบเหมือนเดิม มันก็ร้องไห้นานชิบหาย แล้วเมื่อวันศุกร์กับวันพฤหัส กูกับมันคุยกันประมาณสองสามประโยคนะคุยแบบอึดอัดๆ แล้วพอเมื่อวาน มันถามว่า ถ้ามันตาย กูจะกลับมาสนิทกับมันไหม คือเมื่อวานคุยนานชิบหาย กูเลยอยากถามว่า ถ้าสมมติมันคิดจะทำร้ายตัวเองเพราะกูไม่ยอมกลับไปสนิทกับมัน กูควรทำไงดีวะ กูควรจะกลับไปสนิทกับมันไหม ?

มึงอยู่ม.ปลายหรือมหาลัยอาะ ถ้าใกล้จบแล้วก็ยอมๆไปหน่อย เดี๋ยวเรียนจบก็เป็นคนไม่รู้จักกันไปเอง

ยอมๆไปเหอะ แค่เว้นระยะห่างก็พอ

มึงไม่จำเป็นต้องมีเพื่อนสนิทก็ได้ กูเรียนมัธยม มหาลัย กูนี่เดินออกนอกรั้วกูก็จำอะไรไม่ได้แล้ว กูยังรู้สึกดีกว่ามีเพื่อนแล้วงี่เง่าใส่ว่ะ

กูม.สอง เจอแม่งไปอีกนาน พรุ่งนี้ไม่อยากไปเรียนเลย ถ้าสมมติอยู่คนเดียวแบบไม่คบเพื่อน มันจะดูแปลกๆป้ะวะ กูคิดว่าถ้ากูมีเรื่องอีก กูจะออกมาอยู่คนเดียวละ แต่กลัวแม่งดูแปลกๆว่ะ

>>18 ถ้ากูเป็นมึงกูจะกลัวเพื่อนคนนี้มากเลยว่ะ ดูมันยึดติดจนดูโรคจิตอ่ะ กูคงไม่กลับไปสนิทด้วยแน่นอนอ่ะถ้าให้คุยให้ทักทายกันก็ยังพอไหวแต่ให้กลับไปซี้นี่ไม่มีทาง กูกลัว กูอาจทำยอมๆเป็นเพื่อนไปแต่ยังไงก็สร้างระยะห่างมากๆอ่ะและคิดว่าคงไม่ไปไหนมาไหนกับอินี่แน่