Fanboi Channel

กูไม่รู้ว่าประเด็นนี้เหมาะจะตั้งกระทู้ใหม่ดีรึเปล่า แต่กูอยากคุยเรื่องนี้ว่ะ ช่วงนี้กูกับเพื่อนรู้สึกจะห่างๆ กันไปหน่อย พอเขาไปกับคนอื่นกูก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา พวกมึงมีปัจจัยอะไรที่ทำให้แยกกับเพื่อนสนิทคนเก่าไปคบเพื่อนคนใหม่อย่างช้าๆ บ้างป่ะวะ กูเป็นนะเว้ย จู่ๆ กูก็รู้สึกว่ามันน่ารำคาญขึ้น ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนมันก็ทำตัวเเบบนี้ แล้วก็เริ่มห่างๆ กันไปเรื่อยๆ จนทุกวันนี้เขามีเพื่อนใหม่กูแม่งหงุดหงิดชิบหาย

เค้ารู้แล้วว่ามึงเป็นเกย์

มีคนเรื่องเพื่อนในกระทู้ความรัก แต่ถ้าแยกใหม่ก็โอเคนะ

กูก็กำลังห่างกับเพื่อนเพราะเรียนคนละที่+มันไปมีแฟนใหม่ว่ะ แต่ก่อนเลิกเรียนก็เดินซื้ออะไรกิน แวะร้านการ์ตูนกัน ฯลฯ
ถึงไม่ใช่ช่วงเปิดเทอมก็ผลัดกันไปเที่ยวบ้าน ไปดูหนังกันเรื่อยๆ แต่พอมีแฟนเท่านั้นล่ะเจอตัวโคตรยาก
เดี๋ยวนี้อัพรูปทีก็สวยเช้งสมแล้วที่ว่าผู้หญิงมีความรักแล้วจะสวยขึ้น กูนี่ยังเป็นเพิ้งแว่นตามเดิม
มั่นใจว่าไม่ได้อิจฉาที่มีแฟนด้วยนะ แฟนมันไม่ใช่สเป๊กกู เรื่องของเรื่องคือกูหวงเพื่อนนี่ล่ะ แต่ทำไงได้ เฮ้อ..

มึงไปหวงทำไมกุไม่เข้าใจพวกหวงเพื่อนเลยวะ นี่ไม่ได้จะด่านะ สงสัยเฉยๆ
สำหรับกูกูขอแค่เพื่อนใหม่ที่มันไปเจอไม่พามันเสียกูก้โอเค ไม่ได้คิดอะไรมาก

กูหวง เพราะมันไม่คุยกับกูอีกแล้วทั้งที่เคยสนิทกันมากน่ะ
แต่ก็ไม่ได้รั้งได้อะไรมันนะ จะเป็นเพื่อนกันมันก็ต้องอาศัยโอกาสด้วย ถ้าโอกาสไม่อำนวย ไม่มีอะไรจะคุย มันก็ไม่ต่อไม่ได้อะ

ผมอยากอัดตูดเพื่อนจังเลยฮะ ผมควรทำยังไงดี

>>6 drug แม่ง แล้วเอาให้ mindbrake
อ่าวๆโทดๆ ไม่ใช่ห้องกามมานี่หว่า

กูถูกด่าว่าเป็นคนเห็นแก่ตัวโดยเพื่อนกูว่ะ เคืองสัดๆ คือกูเป็นพวกโลกส่วนตัวสูงเพื่อนน้อย ส่วนเพื่อนกูเป็นคนมนุษย์สัมพันธ์ดีใครๆในห้องก็สนิทกะมัน วันนึงมันจะจัดงานวันเกิดให้เพื่อนคนนึงในห้องซึ่งเป็นคนที่กูแทบไม่เคยคุยด้วยเลยเป็นแค่เพื่อนร่วมห้องธรรมดา มันมาขอเรื่ยไรเงินจากเพื่อนคนอื่นเค้าก็โอเคกันจนมาถึงกู กูไม่ให้เพราะกูไม่ซี้กะคนนั้นกูไม่อยากมีส่วนร่วมเรื่องนี้ มันเลยว่ากูว่าเห็นแก่ตัวจัง เงินแค่ไม่เท่าไหร่เอง กูเงิบ มาคิดๆดูกูเป็นคนเห็นแก่ตัวจริงๆหรอวะ ที่ไม่ยอมออกเงินค่าวันเกิดให้อ่ะ

เออ เห็นแก่ตัว
ไม่ใช่เพื่อนสนิท แต่เป็นเพื่อนร่วมห้อง ยังไงก็ต้องช่วยนิดหน่อยไม่เสียหายอะไร ไม่ได้ให้ไปตายแทนหรือดมขี้
มันคือพื้นฐานของการเข้าสังคม

ถ้ามึงจะคบใครสักคนมึงต้องรับภาระเรื่องเพื่อนมันด้วย ก็ไม่มีปัญญา เลยอยู่คนเดียวและเย็ดเพื่อนของกูเอง

1. เงินแค่ไม่เท่าไหร่ที่เพื่อนมึงว่า กูไม่รู้ว่ามันไม่เท่าไหร่จริงรึเปล่า ไม่เท่าไหร่สำหรับบางคนคือยี่สิบ สี่สิบ แต่บางคนอาจขึ้นเฉียดหลักร้อย อันนี้กูโนคอมเม้น คุณค่าของเงินสำหรับแต่ละคนไม่เท่ากัน
2. งานวันเกิดคนในห้องที่มึงแทบไม่เคยคุยด้วย มันจำเป็นต้องจัด? มีใครไปเค้นคอให้จัด? แล้วเพื่อนร่วมห้องมึงทั้งห้องนี่ยอมจ่ายกันทุกคนรึเปล่า? กูมองว่างานนี้ถ้าแม่งไม่มีใครบังคับ มันควรจะรวบรวมเงินจากคนที่สมัครใจว่ะ เป็นกู ถ้ามีงานวันเกิดคนที่กูไม่สนิทด้วย(ในระดับที่แทบไม่เคยคุยกัน) อยู่ๆมาขอให้ร่วมช่วยออกเงิน กูก็ไม่ออกนะ - - กูจะออกต่อเมื่อคนทั้งห้องตกลงกันเรียบร้อยแล้ว และเงินจำนวนไม่เท่าไหร่นั้นมันไม่เท่าไหร่สำหรับกูจริงๆ
มันคือพื้นฐานการเข้าสังคม ก็ใช่ แต่กูว่าจะออกไม่ออกในเรื่องแบบนี้มันเป็นสิทธิและการพิจารณาส่วนบุคคลป่ะวะ?

มี good will ต่อคนอื่นก่อนเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดเสมอ
ถ้ามึงไม่มีเงินจริงๆ ก็บอกไปว่าขอโทษ ไม่ค่อยมีเงิน ช่วยแค่นี้ได้มั้ย หรือไว้โอกาสหน้า
คือถ้าชีวิตนี้มึงจะทุ่มเทแต่เรื่องของกุ ความรุ้สึกกุ อะไรก็กุกุกุกุกู ก็ลองชั่งน้ำหนักดูถึงผลที่ตามมาในอนาคตละกัน

กูคิดว่ามึงไม่ผิดที่ปฏิเสธ แต่ต้องดูวิธีปฏิเสธมึงด้วยอะ บางเรื่องพูดตรงๆไปก็โดนด่า แม้ว่าจริงๆกูจะคิดอย่างที่มึงพิมพ์ก็เถอะ55

เพื่อนกุหลังๆพอสนิทแม่งเริ่มออกลายชิบหาย อยากพูดไรก็พูด ไม่เกรงใจ เหน็บแหนมชาวบ้านเรื่องขี้หี พอโดนเหวี่ยงเข้าหน่อยก็ลอยหน้าลายตา ทำเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น แล้วค่อยมาถามว่าหายงอลยัง พอกุเอาของให้เพื่อนเพราะเห็นเพื่อนกุชอบตัวนั้นมาก แล้วแม่งเสือกชอบตัวเดียวกัน พอแม่งมาบ้านกุแม่งก็จะให้กุยกของอันอื่นให้แม่งอยู่ได้ บอกตอนนั้นยังไม่ให้ตัวนั้นกุเลยๆไปให้คนอื่นแทนๆ รำคาญ แม่งพูดเหมือนพูดเล่นๆแต่พูดหลายรอบชิบหาย รู้สึกโชคดีมากที่อยู่คนละห้องกัน

เดี่ยวนะเพื่อนโม่ง กูถามหน่อยเพื่อนหญิงเพื่อนชายวะ กูงง บิบิ

ผู้ชายดิ

กำ กูคิดว่าเพื่อนหญิงกัน

กูต้องการมู้แบบนี้มานาน คือกูเพิ่งทะเลาะกับเพื่อน ขออย่าให้โม่งกูแตกเลย ..กูเล่าย่อๆนะ เรื่องมันยาวมาก คือแม่งแบบทำตัวงี่เง่ามาก มันโกรธเรื่องที่กูกับเพื่อนฝากเพื่อนอีกคนที่มันไม่ชอบซีร็อกซ์ใบงานให้หน่อย แล้วทีนี้มันก็โกรธเพราะไม่ยอมบอกมัน กุกับเพื่อนเลยไปซีร็อกซ์(จ่ายเงินเอง)ใบงานมาให้มัน แล้วพอขอโทษมัน(คือกูไม่ได้รู้สึกผิดนะ ขอโทษให้มันจบๆ อีนี่แม่งแค้นนาน)แล้วทีนี้มันก็เมินไม่สนใจ กูกับเพื่อนคนนั้นเริ่มโมโหละก็เลยคิดจะออกจากกลุ่ม พอตอนเย็นมันมาทักไลน์ขอโทษเพื่อนกู แต่ไม่ขอโทษกูเพราะมันคิดว่ากูจะง้อมันอีกรอบเพราะปกติกูเป็นฝ่ายง้อมันตลอด (ฝันไปเถอะอีดอก) แต่เพือนกูก็อ่านไม่ตอบมันไป ก็เลยจะเคลียร์กันวันถัดมา แล้วพอวันถัดมามันมาดักรอกูตรงบันได จับแขนกูแล้วก็แบบถามว่ามึงจะเอาไง กูเลยบอกแม่งไปว่า กูกับเพื่อนอีกคนจะออกจากกลุ่ม แล้วแม่งก็ด่าๆๆๆกุเป็นชุด ด่ากูเสนียด แล้ววันนั้นก็ได้เคลียร์กับมัน กูบอกว่า จะเลิกสนิทกับมันแต่เป็นเพื่อนร่วมห้องกับมันได้ มันก็บอก แต่กูไม่อยากเป็นเพ่ือนกับมึง แล้วก็สะบัดตูดหนีไป แล้ววันนั้นแม่งแซะกูกับเพื่อนเป็นชุดประมาณว่าแบบ ตัวเหี้ยเดินเข้าห้อง ตัวเหี้ยนู่น เสนียดบลาๆ แล้วก็ดันโต๊ะกูแยกจากโต๊ะมัน(กูนั่งข้างมัน) แล้วมันก็ด่ากับเพื่อนกู กูทนไม่ไหว กูเลยเล่าให้พี่ฟัง พี่กูเลยขึ้นมาเคลียร์ แล้วเรื่องก็เหมือนจะจบ แล้วพอวันต่อมาแม่งก็ทักไลน์กู อ้อนวอนกูว่ากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม ที่กูแซะมึงเพราะกูจะประชดมึง บลาๆ กูก็บอกว่าไม่ แล้วแม่งก็โพสต์แบบคนอกหักหลายๆโพสต์ กูไม่คิดจะกลับไปสนิทกันมันแล้วไง มันทำแบบนี้มาหลายรอบแล้ว แล้วมันก็ถามแต่คำถามเดิมว่ากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม จนกูรำคาญชิบหาย แต่คือกูไม่ใช่เป็นคนพูดตรงๆนะ กูไม่มีความกล้าพอว่ะที่จะพูดว่ารำคาญ เลิกทำแบบนี้เถอะ แล้วพอกูย้ายที่ชั่วคราว (ตอนแรกกูนั่งข้างมัน) มันก็แบบร้องไห้ แล้ววันต่อมามันก็ส่งจดหมายกระดาษมาคุยกับกูในคาบถามคำถามเดิมๆ กูก็ตอบเหมือนเดิม มันก็ร้องไห้นานชิบหาย แล้วเมื่อวันศุกร์กับวันพฤหัส กูกับมันคุยกันประมาณสองสามประโยคนะคุยแบบอึดอัดๆ แล้วพอเมื่อวาน มันถามว่า ถ้ามันตาย กูจะกลับมาสนิทกับมันไหม คือเมื่อวานคุยนานชิบหาย กูเลยอยากถามว่า ถ้าสมมติมันคิดจะทำร้ายตัวเองเพราะกูไม่ยอมกลับไปสนิทกับมัน กูควรทำไงดีวะ กูควรจะกลับไปสนิทกับมันไหม ?

มึงอยู่ม.ปลายหรือมหาลัยอาะ ถ้าใกล้จบแล้วก็ยอมๆไปหน่อย เดี๋ยวเรียนจบก็เป็นคนไม่รู้จักกันไปเอง

ยอมๆไปเหอะ แค่เว้นระยะห่างก็พอ

มึงไม่จำเป็นต้องมีเพื่อนสนิทก็ได้ กูเรียนมัธยม มหาลัย กูนี่เดินออกนอกรั้วกูก็จำอะไรไม่ได้แล้ว กูยังรู้สึกดีกว่ามีเพื่อนแล้วงี่เง่าใส่ว่ะ

กูม.สอง เจอแม่งไปอีกนาน พรุ่งนี้ไม่อยากไปเรียนเลย ถ้าสมมติอยู่คนเดียวแบบไม่คบเพื่อน มันจะดูแปลกๆป้ะวะ กูคิดว่าถ้ากูมีเรื่องอีก กูจะออกมาอยู่คนเดียวละ แต่กลัวแม่งดูแปลกๆว่ะ

>>18 ถ้ากูเป็นมึงกูจะกลัวเพื่อนคนนี้มากเลยว่ะ ดูมันยึดติดจนดูโรคจิตอ่ะ กูคงไม่กลับไปสนิทด้วยแน่นอนอ่ะถ้าให้คุยให้ทักทายกันก็ยังพอไหวแต่ให้กลับไปซี้นี่ไม่มีทาง กูกลัว กูอาจทำยอมๆเป็นเพื่อนไปแต่ยังไงก็สร้างระยะห่างมากๆอ่ะและคิดว่าคงไม่ไปไหนมาไหนกับอินี่แน่

>>9 ถ้าคิดยังงี้ไม่ต้องจ่ายให้ทุกคนที่อยากจัดงานวันเกิดเลยเรอะ พอมาคิดอีกทีแล้วทำไมคนที่บังคับให้คนอื่นเสียประโยชน์เพื่อประโยชน์ของตัวเองถึงไม่เป็นคนเห็นแก่ตัววะ แต่ทำไมคนที่รักษาผลประโยชน์ของตัวเองโดยไม่ได้เบียดเบียนใครถึงเห็นแก่ตัว กูไม่เข้าใจเลย

>>22 เดี๋ยวมึงก็หาเพื่อนใหม่ได้ เชื่อกู ถ้ามึงเป็นคนเฟรนลี่ระดับนึงอ่ะนะ กูเคยทะเลาะหนักกับเพื่อนสนิทในกลุ่มจนเหมือนแม่งแบนกู กูไม่สนใจช่างแม่ง กูเป็นคนเฟรนลี่ระดับนึงเลยหาเพื่อนใหม่ได้ มึงไม่ต้องกังวลมากหรอก

>>24 มันยากนักเหรอวะที่แค่บอกว่า "ตอนนี้เงินไม่มี ไว้ทีหลังนะ"

พี่กูบอกว่าลองให้โอกาสมันดูสักครั้ง กูเริ่มคิดหนักและ แม่งเวลาตอนเรียนมันก็ชอบเปิดเพลงอกหักๆในห้องแบบดังๆ แล้วก็แบบพูดดังๆว่าแบบ กูเฮิร์ต กูเจ็บ คือต้องการไรจากกูวะ

กูไม่รู้ว่าเด็กสมัยนี้มันมีเวลาว่างในวันเรียนเยอะขนาดไหน แต่กูเชื่อว่าถ้ามึงว่างจนติดเพื่อน กูว่ามึงเอาเวลาว่างในแต่ละวันในโรงเรียนทำอะไรนอกเหนือไปจากเกาะติดเพื่อนเถอะ

กูจำได้ว่า ตอนเรียน มีคนในห้องที่เป็นแบบนี้ มันต้องเป็นดาวเคราะห์วงในของกลุ่มเพื่อนว่ะ และมันกำลังร้องเรียกคนมาโอ๋

>>22 อยู่มอสองเองเหรอวะ สำนวนพิมพ์ดูโตชิบเป๋ง

>>27 น่ากลัวชิบหาย มันคิดไรกะมึงป่ะเนี่ย

attention ho อย่างนี้ ไม่ spoil ก็แม่ไม่รัก
อายุยังน้อยกูแนะได้อย่างเดียว อย่าติดเพื่อนเกินไป

เพื่อนโม่ง กูมีเพื่อนหญิงคนนึง มีแฟนแล้วแต่แม่งติดคุยกับกูงมแง่ม ทำไงดีวะ ร้องไห้ให้กูฟังบ้างละ

>>33 ไปปลอบที่ห้อง หรือชวนไปกินเหล้าแก้เครียด แล้ว NTR ซะ

>>34 แฟนมันเสือกเป็นคนรู้จักนี้สิ - - ตอนนี้ไม่รู้ทำงานดี

>>35 มีกฎหมายข้อไหนห้าม NTR คนรู้จักวะ
ที่ NTR กันครึ่งนึงก็คนรู้จักกันทั้งนั้นแหละ

>>33 กูเคยเจอสภาพเดียวกับมึง แฟนแม่งเหี้ยมาก ด้วยความอดสงสารไม่ได้ของกู กูเลยชวนมันไปเที่ยวครั้งนึง มันดีขึ้นนะ แต่หลังจากนั้น แฟนแม่งก็ไม่คุยกับกูอีกเลย

>>37 ยังไงวะ อ่านแล้วไม่เหมือนเลยวะ

>>38 คือกูสนิทกับ ญ และ แฟนของ ญ แฟนของ ญ เหี้ยมากไปเย็ดคนอื่นทิ้งๆ ขว้างๆ ญ ญ ร้องไห้ปล่อยโฮให้กูฟังบ่อยมาก กูเป็นห่วง เลยพาไปเที่ยว(เดท) ครั้งนึง ตอนนั้นกูกอดจูบ ญ แบบชู้สาว แฟนของ ญ รู้ว่ากูไปเดท กับ ญ แฟนของ ญ เลยไม่คุยกับกูอีกเลย

>>39 มึงก็อย่าไปคบเลยคนแบบนี้
คนประเภทที่ ตัวเองทำได้ พอคนอื่นทำแล้วไม่พอใจ มึงเลิกคบไปก็ดีแล้วนี่หว่า

แบบนี้กูก็เซ้งนะแม่ง เสียคนรู้จัก

>>30 ก๊อปสำนวนมาจากในนี้แหละค่ะ มอสองจริงๆค่ะ

>>31 ไม่น่าจะคิดหรอก ถ้าคิดนี่สยองตายเลย มันคงเป็นแนวแบบแคร์เพื่อนไรงี้มั้ง

เพื่อนสนิทปีที่แล้วตอนนี้เหมือนคนไม่รู้จักกันเลยว่ะ เหงาสัส ปีที่แล้วไปไหนด้วยกันบ่อย ช่วงนึงกุเครียดๆเลยเลิกเล่นเฟซสักพัก พอกลับมาอีกทีมันไปมีแฟนใหม่แล้ว แล้วก็ไม่เคยมาคุยกับกูอีกเลย ปกติกูคุยกับคนนี้บ่อยมากๆ มันเคยชอบกูด้วย พอกูห่างมันมันจะตัดพ้อตลอด ตอนนี้กูไปเห็นโพสนึงแบบเหมือนมันจะสื่อว่ามันไม่เอากูแล้ว เห็นแล้วเจ็บใจแปลกๆว่ะ เพื่อนเจอกันในเน็ตนะแต่เจอกันบ่อยเคยเรียนพิเศษด้วยกัน

ถ้าสมมติอยู่คนเดียวในห้องนีมันจะแปลกๆป้ะวะ กูรู้สึกว่าปัญหามันเยอะอ่ะ น่ารำคาญ

>>44 เหมือนกูเลยวะ กู 33 นะ บิบิ
แต่เพื่อนกูมันแคร์ กูชิบหาย จริงๆกูก็แคร์มันนะ แต่มันมีแฟนแล้วไม่อยากเป็นมือ 3 วะ

กูขอบ่นหน่อยเพื่อนกูคนนึงแม่งมโนคิดว่ากูชอบมันรู้จักกันไม่กี่วันกูอะบอกมันตรงๆแล้วนะเว้ยว่ากูมีผัวแล้วแม่งก็พูดดกวนตีนแบบต่อยได้นะอะไรทำนองนั้นคือกูควรจะทำไงให้มันเลิกชอบกูดีวะ

>>45 มึงยังเรียนอยู่ใช่มั้ย ถ้างั้นมึงก็สนิทแบบเผินๆก็ได้ แว้บไปกินข้าวด้วยกันบ้าง อยู่คนเดียวบ้าง ลองหาเพื่อนที่เค้ามีกลุ่มอยู่แล้วแล้วก็คีบระยะห่างไว้หน่อย ทำอีเวนท์แบบ 1 on 1 ไปซักพักก็น่าจะโอเคนะ เพราะถ้ามึงเรียนอยู่ระบบการศึกษาเขาไม่ให้มึงอยู่คนเดียวหรอก ยกเว้นมึง outstanding มากอะไรแบบนี้ถึงจะไม่โดนมองว่าแปลก อันนี้กูผู้ชายนะ ถ้ามึงเป็นผู้หญิงกูก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำไง

ปัญหาเพื่อนติดแฟนนี่ก็เรื่องใหญ่นะมึง คือกลุ่มกูเนี่ยมีกันอยู่ประมาณ5คน แล้วมีคนนึงไปมีเเฟน ซึ่งแม่งติดกันชิบหาย ไปไหนก็ไปกับแฟน เวลาเรียนแทบจะหยิบโทรศัพท์มาแชทกับแฟนตลอดเวลา(มันนั่งคนละที่) โดนยึดเเล้วยังจะมานั่งแชทต่อ คือติดมากกกอ่ะ กูเห็นแล้วเศร้าว่ะ เมื่อก่อนกู เพื่อนกู แล้วก็มันก็รักกันดีนะเว้ย เดี๋ยวนี้ขนาดจะเปลี่ยนตึกเรียนยังไม่ยอมมาเดินกับพวกกูเลย กินข้าวก็ไม่กินด้วยกัน ช่วงนี้อยู่ด้วยแล้วอึดอัดสัสๆว่ะ เพราะมันเอาแต่เล่นโทรศัพท์

>>49 ทำใจ แล้วค่อยปล่อย+สะใจตอนเพื่อนโดนแฟนทิ้ง ยังคนเป็นเพื่อนก็อยู่ด้วยกันตลอดไปไม่ได้แล้ว ฝึกให้ชินแต่เนิ่นๆซะ

>>48 กูเรียนอยู่ และเป็นผู้หญิง กูอยู่หญิงล้วนด้วยไง รู้สึกว่าสังคมหญิงล้วนมันแปลกๆว่ะ

>>51 ทำตามที่ >>50 บอกน่ะแหละ เป็นผู้หญิงหรือผู้ชายก็ใช้วิธีนี้แหละ

กู 18นะ วันนี้แม่งบอกเพื่อนกูว่า มันเกือบจะเอากรรไกรมากรีดเนื้อตัวเองเพราะเครียดเรื่องกู แม่งพูดแบบนี้หลายรอบละ ชอบพูดแนวแบบ เมื่อวานกูเกือบจะฆ่าตัวตายแล้ว กูเครียดมาก บลาๆ ;;;w;;; กูก็กดดันนะอีสัส

>>53 เพื่อนมึงนี่ยังไม่จบอีกเรอะ แม่งจะโรคจิตเกินไปละสัสสส

กรณีเพื่อนติดแฟนนี่ ถ้าเป็นผู้หญิงตอบไม่ได้ว่ะ แต่ถ้าเป็นผู้ชายเค้าเรียกช่วงติดจิ๋ม จะไม่มาสังสรรค์กับพวกมึงเลยจนกว่าจะเลิกกับแฟนน่ะแหละ แล้วหลังจากเลิกจะกลับมาหาพวกมึง ต้อนรับมันดีๆ มันจะคิดได้และเห็นคุณค่าของเพื่อนไปจนวันตาย

>>53 ปล่อยแม่งตาย สัส

>>53 ถ้าจะตายเพราะเรื่องเท่านี้ โตไปเจอเพื่อนที่ทำงานไม่โดดตึกเหรอวะ ปัญหาไม่ได้อยู่กับมึงหรอก เพื่อนมึงปัญญาอ่อนเอง

นี้ๆ กู >>33 นะบิบิ คือ ช่วงนี้ กูไม่ได้ติดต่อกับเพื่อนหญิงคนที่ว่าแล้ว แต่ก่อนจะเลิกคุยกัน กูบอกไม่ขอติดต่อสักระยะหนึ่ง มันร้องไห้ใหญ่เลยวะ
แต่กูอยากให้มันโทรหากูบ้าง ทำไงดีวะ พึ่ง 3 วันเอง รอสัก 1 อาทิตย์ดีมะ ??

ไม่มีใครต่อหรอวะ อยากอ่านต่อ

เออ งั้นลองเปิดประเด็นเพื่อนในโซเชียลดูก็ได้ พวกมึงรู้จักเพื่อนในโซเชียลจากเฟซ จากเกม หรืออะไรก็ตามทั้งๆ ที่ไม่เคยเห็นตัวจริงกันมาก่อนได้ยังไงวะ เมื่อก่อนเพื่อนในเน็ตกูก็มีนะเว้ย กูได้จากเกมแต่หลังจากโดนเเฮกไอดีด้วยความไว้ใจไป 3 รอบกูก็โคตรเข็ดไม่กล้าทักคนอื่นก่อนอีกเลย แล้วถ้ามีเนี่ย คบกันนานเท่าไหร่ นานเเค่ไหนถึงจะเริ่มเบื่อกัน บางทีกูไปส่องเฟซคนอื่นแล้วเห็นคนสองคนเม้นท์รูปกันเเละกัน จากนั้นก็เริ่มคุยกันทางเเชทแคปมาลงโชว์ว่าสนิทกันโคตรๆ แล้วก็เริ่มซาๆ สุดท้ายก็หายไปเลย...มีใครที่คบกัน 4-5 ปีแล้วทุกวันนี้ยังคุยกันดีอยู่มั่งมะ?

กูสนิทจากเกม คุยกันมาสิบปีได้ละ ถึงไม่สนิทจี๋จ๋าแต่ก็คุยกันได่เรื่อยๆว่ะ เผอิญรสนิยมไปทางเดียวกันด้วย

>>60 จากดราม่าพลาด1มิลแทบสิ้นเพจ กูเข้าไปในกลุ่มที่ถูกยึดได้ แล้วก็ได้เพื่อนใหม่ๆค่อนข้างเยอะอยู่ ทุกคนจะมีลักษณะร่วมคือเกลียดขายตรงเกลียดแชร์ลูกโซ่ แล้วลักษณะการคุยก็ออกแนวเถื่อนๆหน่อย ประมาณบอร์ดประมูล แต่ก็ดูไม่ตอแหลสร้างภาพดี หลังจากนั้นคนในกลุ่มก็มีนัดมีตติ้งกันนอกกลุ่มได้เจอตัวจริงกันบ้าง บางคู่ก็เป็นแฟนกัน สำหรับกูเคยคุยกับน้องคนหนึ่งที่อยากเรียนต่อที่เดียวกับกู แรกๆก็สนิทกันนะ เคยไปเดทกันสองคนแถวสวนรถไฟด้วย แต่หลังจากน้องเค้าสอบติดกูกับน้องก็ห่างๆกัน คงเพราะทำตามเป้าหมายได้แล้วด้วยล่ะแถมเข้ามหาลัยก็เหมือนมีชีวิตใหม่

ทุกวันนี้ก็ยังคุยกับน้องเค้าและคนในกลุ่มนะแต่ไม่บ่อยเหมือนแต่ก่อน งานที่กูทำอยู่ทุกวันนี้ก็เพราะเพื่อนที่รู้จักกันในกลุ่มนี้แนะนำให้ด้วยล่ะ แบบว่าพี่สะใภ้แกกกำลังต้องการคน

>>60 ของกูสี่ปีว่ะ เริ่มมาจากแต่งฟิคแล้วอวยแฟนดอมเดียวกัน ทีนี้ก็แต่งฟิคแลกกันอ่านสครีมคู่นั่นนี่ไปเรื่อย ทีนี้ก็คุยกันเรื่องเปื่อย นัดมีตติ้งกันก็บ่อยอยู่ แต่หลังจากนั้นบอร์ดเริ่มร้างๆ แล้วเขาก็ได้งานทำด้วย กูทักไปก็ไม่เหมือนเดิม เขาขี้หงุดหงิดขึ้นและพร้อมจะระเบิดได้ทุกเมื่อถ้าใครพูดไม่เข้าหู ปกติกูก็เล่นมุกสัปดนหน่อยๆกันบ่อยอยู่นะ แต่มาเล่นตอนนี้นี่โดนด่าเปิงเลยเหอะ กูกับเขาเลยห่างๆกัน และไม่คุยกันอีกเลย ไม่คุยมาสามปีแล้วมั้ง

>>26 แต่แปลว่ากูก็สร้างสัญญาไว้ว่าครั้งหน้าที่เขามาทวงกูต้องจ่าย แล้วไงต่อ? ให้กูตอบว่า "ไว้ทีหลังนะ" ไปเรื่อยๆ? กูว่าโดนมองว่าเป็นคนไม่รักษาคำพูดแน่ๆ ทั้งเห็นแก่ตัวทั้งไม่รักษาคำพูด สองเด้งไหมล่ะมึง

กูว่าถ้าคนในสังคมรู้จักสิทธิของคนอื่นบ้างก็ดี จะได้ไม่ต้องมีการมาโกหกว่าไม่มีเงินไปเรื่อยๆแบบนี้ ใครใคร่จ่ายก็จ่ายก็ได้ไปร่วมงาน ใครไม่อยากก็ไม่ต้องแค่ไม่ไปร่วมงานเหมือนกับการซื้อขายไรอย่างงี้ ไม่ใช่มาแบบมึงต้องจ่าย ไม่จ่ายเห็นแก่ตัวโดยไม่ได้คิดเลยว่าคนเราก็มีสิทธิจะใช้เงินไปกับเรื่องที่เราต้องการ

รักอาจารย์ รักสถาบัน(โรงเรียน) อย่าลืมซื้อของที่ระทึกกูด้วยนะ อันละ 7-800 เอง ถือว่าช่วยครูนะว้อย

เป็นกูกูก็ไม่จ่ายวะสัส ถามหน่อยดิ๊ ถ้าจ่ายเเล้วมึงจะมาจัดงานวันเกิดเเบบนี้ให้กูบ้างป่ะล่ะ จัดให้ทุกๆๆๆๆคนที่จ่ายเลยนะเว้ยเพื่อความเท่าเทียม ต่อให้เพื่อนคนไหนเกิดในช่วงปิดเทอมมึงก็ต้องตามไปจัดให้ได้นะเว้ยเพื่อความเท่าเทียม ถ้ามึงจัดครบทุกคนได้จริงกูถึงจะยอมจ่าย กูไม่ชอบอีที่รีดไถคนอื่นไปจัดแบบนี้ว่ะ แม่งคิดว่าตัวเองเป็นศูนย์กลางของห้องรึไง ของแบบนี้มันต้องจ่ายตามความสมัครใจดิ

เจเนเรชั่นนี้แม่งเจเนเรชั่น กู กู กู จริงๆว่ะ กูเห็นถ่องแท้ละ

>>65 น้ำตาจะไหล มีคนคิดแบบกูด้วย
//ควักเป๋าจ่ายค่าบายเนียร์ที่กูไม่ได้ไปแป๊บ

>>69 กูหัวอกเดียวกะมึงเลยว่ะโม่ง กิจกรรมของมหาลัยที่กูไม่ได้มีส่วนร่วมทุกอย่างกูต้องควักจ่ายตลอดไม่รู้จะเก็บเหี้ยไรนักหนา ตรวจสอบก็ไม่ได้ แล้วที่แย่คือเหมือนกับกูต้องจ่ายเงินให้คนอื่นเค้าไปสนุกกันว่ะ อย่างงานบายเนียร์กูไม่ว่าง ไปไม่ได้แต่แม่งก็บังคับให้กูจ่าย แล้วพอกูจ่ายแล้วไง? กูไม่ได้ไปเงินส่วนที่กูจ่ายก็โดนพวกแม่งเอาไปลงขวดซื้อของกินในงานกันอย่างสนุกสนานโดยที่กูไม่ได้แดกเลยแม้แต่น้ำแข็งก้อนเดียว แล้วถามว่าพวกแม่งสนมั้ย ไม่ มันสนแต่ว่าจะเอาเงินกูไปจัดงานกันเท่านั้นแหละตัวกูจะไปไม่ไปก็ช่างแม่งแต่กูต้องเอาเงินให้มัน พอไม่จ่ายก็ถูกด่า ถูกมองว่าเป็นตัวปัญหาทั้งๆที่ความจริงคิดๆดูก็รู้แล้วป่าววะว่ากูมีสิทธิที่จะไม่จ่ายเพราะไม่ได้มีส่วนร่วมไรเลย กูไม่มีหน้าที่ต้องเอาเงินไปเลี้ยงพวกมัน ไม่ใช่เรื่อง

>>70 ตอนปีหนึ่ง กูเคยโดนเพื่อนแบนยกห้อง เพราะกูไม่จ่ายค่าบายเนียร์ กูทำงานพาร์ทไทม์หลังเลิกเรียน ได้วันละ 170 มันจะให้กูจ่าย 500 ด้วยเหตุผลที่ว่าใครๆเขาก็จ่ายกัน จ่ายมาเหอะ อย่าเห็นแก่ตัว กูพูดดีๆก็แล้ว ดันไปให้กูขอแม่มาให้ บ้านกูโดนพิษต้มยำกุ้งพ่อกูล้มละลาย เงิน 100 นึงจะจ่ายอะไรนี่คิดแล้วคิดอีก แต่พวกมันเจ้ากี้เจ้าการจะโทรไปบ้านกู เจอกูด่าซะ พวกแม่งก็ไปสุมหัวนินทาว่ากูเห็นแก่ตัวงั้นงี้ เรียนมาไม่มีเพื่อนเลย ทำงานกลุ่มเขาก็ไม่รับ แต่กูหาแคร์ไม่ ไม่มีกลุ่มกูก็ทำคนเดียวหรืออาจารย์หาให้เอง จนกระทั่งมิดเทอมกูได้คะแนนสูงสุดของภาควิชา พวกแม่งถึงจะมาปะเหลาะพูดดีทำดีด้วย เหยดแหม่

>>71 ชีวิตมึงเศร้าว่ะ หยั่งกะเรื่องแต่ง มหาลัยอะไรทำไมส้นตรีนจังวะฮรือๆๆ

นึกถึงเมื่อก่อนเลยว่ะแม่ง สมัยม.ปลายเพื่อนในห้องกูเก็บค่ากีฬาสี 1000 กูเอาไปบ่นกับอาจารย์ กูโดนเพื่อนโวยใส่ แต่ยังดีที่ไม่มีอะไรรุนแรง(ตอนนั้นกูNerdด้วยล่ะไม่ค่อยมีมนุษย์สัมพันธ์เพื่อนกูเลยไม่แปลกใจที่กูโวย) แต่ก็นะเงิน 1000 เมื่อเกือบๆ10ปีที่แล้วก็เยอะอยู่ ยิ่งเป็นเด็ก ม.ปลายที่ยังหาเงินเองไม่ได้แล้วต้องมาจ่าย 1000 เพื่อค่ากีฬาสีกูว่าแม่งไร้สาระมาก พอพ้นช่วง ม.ปลายก็เจอการเก็บเงินในคณะ อันนี้กูไม่มีปัญหาเพราะเก็บไม่เยอะและมีเหตุผลรองรับว่าเอาไปทำอะไรใช้จ่ายยังไงมั่ง และตอนนั้นกูเริ่มมีรายได้จากการทำงานพิเศษแล้วด้วย
.
.
แต่ที่รำคาญคือเรื่องงานอำลารุ่นพี่ปี4นี่ล่ะ ตอนกูปีสาม เด็กภาคพิเศษแม่งจัดงานแบบไม่ปรึกษาเด็กภาคปรกติว้อย แล้วแม่งจะเก็บค่างาน 700 เพื่อนกูที่อยู่ในภาคปกติไม่พอใจและทำท่าจะไม่จ่าย บางคนก็ไม่จ่ายจริงๆ แต่กูด้วยความรำคาญ+สงสาร+อย่างน้อยก็ยังดีกว่า1000ตอน ม.ปลาย+มีเงินที่หาได้ด้วยตัวเองนิดหน่อยแล้ว กูเลยจ่ายๆไป
.
5ปีในมหาลัยของกูนี่ไปงานบายเนียร์แค่ครั้งเดียวคือตอนปี2 ที่เหลือไม่ได้เข้า แม้แต่ตอนกูอยู่ปี 4 กูขี้เกียจไปด้วยความคิดที่ว่ากูไม่ได้สนิทกับรุ่นน้องในภาควิชาเท่าไร ปี3ยังพอมีที่คุยอยู่สองสามคน ปี2ปี1ไม่รู้จักเลย น้องรหัสกูโทรมาถามด้วยล่ะ "พี่จะไปมั้ยหนูว่าจะไม่ไป แต่ถ้าพี่รหัสตัวเองไปแล้วหนูไม่ไปหาก็กระไรอยู่ เลยโทรมาหาพี่ก่อน" ............ เข้าทางเลยกู งานนี้โดดงานทั้งพี่ทั้งน้อง

>>72 ก็ไม่ได้เศร้าอะไรมากหรอก พ่อกูมีบริษัทเล็กๆทำเกี่ยวกับรับเหมาก่อสร้าง บ้านก็มีเป็นของตัวเองไม่ได้ผ่อน เจอพิษต้มยำกุ้งบริษัทเลยต้องปิดเพราะโดนเชิดเงิน ลูกค้าไม่จ่ายเงิน ไม่มีเงินจ่ายธนาคารที่กู้มาทำธุรกิจ พ่อกูก็โดนฟ้อง หนี้ร่วมๆห้าล้าน แต่ยายกูขายที่ตจว.ออกเงินให้ไปใช้หนี้ ทุกวันนี้ก็จ่ายหนี้ให้ยายแทน แม่กูก็มีรายได้จากขายขนมในตลาด ไม่ได้ยากจนไม่มีจะแดกอะไร แต่ก็ไม่ได้มีเงินเหลือฟุ่มเฟือย ซึ่งอีเงิน 500 นี่กูเอาไปทำประโยชน์ได้อีกเยอะแยะกว่าจะจ่ายให้ใครก็ไม่รู้มาแดกเหล้า

กูเคยโดนแบบ >>8 กูเลือกนะว่าจะจ่ายไม่จ่าย ถ้างานมันเป็นงานที่สมควรได้รับความร่วมมือจากทุกคน เป็นงานของกลุ่ม/สังคม อ่ะสมมุติอย่างรับน้อง ถึงกูไม่เข้าร่วมแต่กูก็จ่ายค่า แต่ที่กูเข้าใจคือ แม่งเก็บเงินเพื่อจัดงานเลี้ยงวันเกิด ซึ่งมันเป็นเรื่องส่วนตัวป่ะแกร? มันใช่เหรอวะที่จะมาเก็บเงินคนอื่นที่ไม่ได้อยู่ในกลุ่มเนี่ย ยิ่งกูเรียนอยู่และกูไม่มีงานทำ เงินกูจะใช้ยังไงกูก็ต้องคิดก่อนสิวะว่าแม่งคุ้มมั้ย เงินแต่ละจำนวนมีมูลค่าต่อแต่ละคนต่างกันว่ะ

แล้วอีกอย่าง คนที่เป็นเจ้าของวันเกิดทำอะไรให้สังคมของ >>8 รึไง มันเป็นคนที่ทำงานหลายอย่างแทนให้ห้องหรือเปล่า เคยช่วยอะไร >>8 มั้ย ถ้ามันทำก็สมควรจ่าย กูถือว่าตอบแทนเขา

พ่อพระ คืออะไรวะ หาในพันทิปไม่เห็น

อ่านชีวิตพวกมึงแล้วกูก็ได้รู้ว่ามีคนเหมือนกูกับเป็นหนักกว่าอีกเยอะ ขอบคุณมากเพื่อนโม่งทั้งหลาย//จุ๊บทุกคนในมู้

กูอยากได้เพื่อนที่ไม่ติดหีติดควย สัด
ตอนโสดก็ทำเป็นสนิทกับกูงู้นงี้ โดนทิ้งกูก็อุตส่าห์ปลอบ พอมีเมียมีผัวใหม่กันเท่านั้นแหละกูเป็นแค่

>>79 กูกลายเป็นแค่ขี้ตีนที่หน้ามันยังแทบจะไม่แล ทักแม่งยังไม่อยากจะทักกูตอบเลย กูยังบ่นไม่เสร็จเลยสัดอย่าเพิ่งโพส

ก็แฟนเค้าสำคัญกว่าเพื่อนอะ เข้าใจเค้าหน่อยดิวะ

>>79 กูปลงกับสัจธรรมข้อนี้ไปนานละสัส

>>79 งอนเหี้ยไร

กูเลือกแฟนมากกว่าเพื่อนนะ จริงๆกูเคยโดนข่มขืนนะ (กูเป็นผช.แต่โดนผช.ข่มขืน) เพื่อนกูแม่งไม่เห็นมีใครปลอบไม่เห็นมีใครช่วยกูเลยสักตัวแถมบางทีแม่งล้อกูอีก มีแต่แฟนกูนี่แหละ ถึงจะช็อคแต่ก็ปลอบกู กูเลยไม่ยุ่งกับพวกแม่งเลยสักตัว แต่ก็ดีแล้วล่ะ แต่ละคนแม่งเรียนแต่ม.เอกชนเกาะพ่อแม่แดกเอาๆ เกลียดพวกแม่ง....

>>79 เออีสัสขอกูบ่นหน่อย ตอนโสดนี่อะไรก็กู พอมีคนคุยก็หมกมุ่นกับควยแม่ง ทีนี้โดนทิ้งมาร้องห่มร้องไห้หน้าที่กูปลอบอีกสัส ตอนนี้เพื่อนกูมีคนคุยด้วยเป็นโหล กูก็อยากจะรู้ว่าหนึ่งโหลจะได้แดกกี่คน

กู >>18 และ >>53 นะ คือกูเครียดมากมึง ตอนนี้อีเพื่อนเหี้ยคนนั้นมันเกลียดกูละ กูนั่งข้างมันแล้วมันผลักโต๊ะกูแยกจากมัน แล้วกูก็ทำหน้านิ้งผลักกลับไปชิดแบบเดิม พอกูไปเข้าห้องน้ำ พอกลับมามันก็ผลักอีก เป็นแบบนี้หลายๆรอบ แล้วแม่งเวลากูผลักโต๊ะกลับแม่งจะทุบโต๊ะตัวเอง(ขอให้มือมึงหัก)แรงๆทุกที ทีนี้มีตอนนึงกูผลักโต๊ะกลับ มันทุบโต๊ะแรงมาก แล้วก็พูดว่า มึงจะดันกลับทำไม กูก็เมินไม่ตอบ แล้วเวลาเดินผ่านหน้ากู เวลากูหัวเราะกับเพื่อน มันก็จะตะโกนว่าหงุดหงิด!(เมนส์มาไม่ปกติหรอสัส) แล้วก็มีจิ๊ปากใส่ (มันเคยแซะกูแรงๆวันนึง กูบอกพี่ พี่สาวกูขึ้นมาเคลียร์ให้ มันเลยไม่กล้าแล้ว) แล้วแม่งก็ตอนนั้นเค้าให้แบ่งกลุ่มสามคน แล้วกูคุยกับเพื่อนอีกคนว่าจะเอาใครเข้าอีก มันแม่งก็พูดแค่นเสียงว่า น่าสงสาร แล้วก็ตอนนั้นมีคนส่งชีทมาจากข้างหน้า มันวางอยู่ระหว่างโต๊ะกูกับโต๊ะมัน ทีนี้มันก็ส่งไปให้เพื่อนข้างๆมันที่นั่งทางซ้าย โดยที่กูยังไม่ได้ชีท แล้วกูก็เลยขอชีทจากคนข้างหลัง ทีนี้แม่งก็หัวเราะ หึหึหึ มันหาคนสลับที่กับมัน กูก็หาคนสลับที่กับกูอยู่ แต่แม่งไม่มีใครสลับเลยว่ะ T_T อ่อใช่มันบอกเพือ่นสนิทมันว่าห้ามคุยกับกูด้วย

กูหงุดหงิดมากมึงกูไม่ไหวแล้ว กูอยากเอาคืนบ้างว่ะ แต่กูไม่เอาแบบด่ากลับนะ กูอยากให้มันเลิกทำแบบนี้ว่ะ จะเกลียดกูก็เกลียดไปแต่อย่ามันทำเหี้ยๆแบบนี้ กูควรเอาไงดีวะ บอกครูหรอ ช่วยกูทีกูหมดทางตันแล้ว

>>86 ใจเย็นๆ มึงอย่าไปสนใจมันดิ มันอยากทำไรให้มันทำไป
ถ้ามันไม่ถึงกับเดือดร้อนมึงมากก็ทำเมินๆไป เดี๋ยวมันก็เบื่อไปเอง
แต่ถ้ามันหนักข้อมากๆจนมึงทนไม่ไหวก็โซ้ยมันซะเลย
ใช้ตัวช่วยหน่อยพวกเก้าอี้ไรงี้ เอาให้มันไม่กล้าหือไปเลย

เย็ดแหม่ เพราะแค่ซีรอคชีทไม่กี่แผ่น

>>88 มึงทำให้กูจำได้เลยนะเนี่ยว่าต้นเหตุของเรื่องนี้มันคืออะไร 555 แม่ง แค่ซีร็อกต์ชีทไม่กี่แผ่นจริงๆ กูขำ555

>>86 มึงไปซื้อเครื่องในหนูมาวางไว้โต๊ะมันตอนเย็นวันศุกร์เดะ ปล่อยแม่งไปเหอะ ทำเมินไม่ต้องไปสนไรมันเลย อยากผลักโต๊ะก็ปล่อยมันไป เมินแบบเหมือนมันไม่มีตัวตน กูเคยสนิทกะเพื่อนคนนึงมันทำตัวน่ารำคาญกูก็เมินแม่ง ตอนแรกๆก็ทำเป็นด่ากูแซะกูนะ แต่หลังๆกูสมเพชมันชิบหายเพราะมันไม่มีเพื่อนเลย ใครทำเหี้ยไรใส่มึงมึงต้องเมินว่ะ ละไปหาเพื่อนคนอื่นซะนะ

>>86 กูว่าเมินเหอะ เพื่อนมึงอายุเท่าไหร่เนี่ย? 10 ขวบเหรอ นิสัยเด็กฉิบหายเลย อยู่กับเพื่อนใหม่ที่แยกแยะออกว่ามึงกับมันเป็นคนละคนกัน ไม่จำเป็นต้องชอบ-เกลียดใคร,อะไรเหมือนกัน และมึงจะคุยกับใครทำอะไรกับใครก็สิทธิ์ของมึง มันไม่มีสิทธิ์บังคับมึงว่ามึงคุยกับใครได้หรือไม่ได้

ไอห่ากูอยู่ปี 1 โตเป็นควายแดกเหล้าเข้าผับกันแล้วยังเจอทฤษฎีปาท่องโก๋เหี้ยนี่อยู่เลย แบบต้องไปไหนมาไหนเป็นหมู่คณะ กินเที่ยวเยี่ยวนอนกันทีสี่ห้าคน พอกูแยกมาอยู่คนเดียวก็มีแซะ กูสนิทกับมึงมั้ยกูถามม มึงคนนอกนะ ไม่ได้อยู่ในกลุ่มกูเลย กูออกไปแดกข้าวที่ไหนกับใครมันก็เรื่องของกู เพื่อนกูก็รับรู้ว่ากูออกไป มันไม่ได้ทิ้งกูนะ แต่มันประหยัด ส่วนกูเบื่อข้าวโรงอาหารจะตายห่า ก็เลยแยกกันไปแดก แล้วมึงจะทำไมวะ ถ้ากูเดินห่างเพื่อนกูสัก 10 เมตรแล้วระบบอวัยวะภายในกูจะมีปัญหาทำงานไม่ได้เหรอ ถ้ากูไม่รอมันแล้วสมองกูจะรวนทำให้เดินหลงทางไปร้านข้าวไม่ถูกเหรอ กูแดกข้าวที่กูอยากแดกคนเดียวนี่หมายความว่ากูไม่มีเพื่อนเหรอ มันก็ไม่ใช่ปะ กูก็มีเพื่อนเข้าสังคมปกติ คุยกันสนิทกันดีเดือดร้อนก็ช่วยเหลือได้ แค่กูทำอะไรที่กูอยากทำแต่เพื่อนกูไม่อยากทำได้โดยไม่ต้องบังคับกันก็เท่านั้นเอง

ขอบ่นเรื่องเพื่อนหน่อยนะ
กูพึ่งมีทะเลาะกับเพื่อนมาว่ะแม่ง คือวันที่มีเรื่องโรงเรียนเลิกเร็วไง กูเลยนัดจะถ่ายงานหนังสั้นกัน กลุ่มกูมีอยู่6คน ทีนี้พอถึงเวลาจริงๆเหมือนกลุ่มจะไม่พร้อมไง กูก็ถามเพื่อนคนอื่นอีก4คน มันก็บอกว่าจะไปดูหนังบ้างเล่นเกมบ้าง เออๆกูก็แยกกันไป(กูบอกเพื่อนด้วยว่าจะไปร้านเกม) พอกูถึงหน้าโรงเรียน เพื่อนอีกคนก็โทรตามไปถ่ายไง กูนี่งงเต้กเลยถามว่าแล้วคนอื่นล่ะ กูอยากคุยกับมันดู มันก็บอกมันอยู่ห้องน้ำ เพื่อนอยู่ที่ตึกA(เรียกตึกAละกันง่ายดี) กูเลยพูดเร้าหรือกับมันมั้งว่า ขอสายหน่อยๆๆ(คือกูจะคุยกับพวกที่เหลือว่า เห้ยไอ้สัดไหนดูหนังไง ไหนบอกไปเล่นเกมไงสาด ประมาณนี้อะ เข้าใจฟีลปะ) เออแม่งก็โมโหห่าไรไม่รู้บอกว่าถ้าไม่มึงก็ไม่ต้องอยู่กลุ่ม ออกกลุ่มไปเลย กู : ??? งงแดกดิสัส ถ้าปกติกูคงเดินออกไปแล้วล่ะ นี่เห็นเป็นเพื่อนไงเพื่อนเกือบสนิทด้วยแหละมั้ง พอกูกลับไปก็เจอพวกแม่งที่เหลือแหละ กูก็ไปกวนชายสี่ที่เหลือ แล้วก็แซวเล่นๆว่าไอA(ไอคนที่โทรตามกูแหละ เรียก Aละกันง่ายดี) ไม่ให้สายคุยกับมึงเลยว่ะ อะไรทำนองเนี่ยแหละ อยู่ๆแม่งก็ปรี้ดบอกว่าถ้ามึงไม่อยากถ่ายก็ไม่ต้องถ่าย มึงมันติดเกม คิดแต่จะเล่นเกม อยากเล่นเกมนักก็ออกไปเลยไป (เดาว่าพวกที่เหลือน่าจะบอกว่ากูไปร้านเกม แต่สาบานได้ที่คุยกับมันกูไม่เคยบอกว่าอยากไปเล่นเกมเลยนะ คือจริงๆวันนั้นมันว่างไง กูเลยไปฆ่าเวลาเฉยๆ ไม่ได้ตั้งใจจะไปเล่นจริงๆจังๆน่าจะเข้าใจนะ) แล้วแม่งตะโกน ตะคอกด้วยเสียงดังเหี้ยๆ บังเอิญกลุ่มกูมีแต่คนใจเย็นไง แม่งก็พยายามพูดให้ไอ้Aใจเย็น กูจะซัดหน้าแม่งแล้วแต่มีเพื่ออนในกลุ่มมาห้ามอีก ควยเอ้ยเสียความรู้สึกเหี้ยๆๆ
ขอบคุณสำหรับที่ระบายนะเห้อออ

>>92 เท่าที่เข้าใจคือไอ้นั่นเสือกช้าเองแล้วยังมากล้าคนอื่นประมาณนั้นปะ?

>>93 กล้าด่า*

>>93-94 ทำนองนั้นแหละ

มึงเอ๊ยยย ตอนนี้กูมีความสุขสัสๆ อ๊ากก คือกูจะเล่าเรื่องของกูให้ฟังยิ่งคิดกูยิ่งมีความสุข กลุ่มกูนะเว้ย แม่งมีกันอยู่7คน แล้วทีนี้แบ่งกลุ่มทำวิชาศิลปะ10คนให้ทำอุปกรณ์จากวัสดุเหลือใช้ เออ กูว่าก่อนหน้านั้นกูอธิบายถึงกลุ่มกูก่อนดีกว่า กลุ่มกูที่มี7คนเนี่ยอยู่กันแบบไม่ใช่ปลาท่องโก๋อ่ะ แยกกันกลับบ้าน แยกกันกิน ไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยกันตลอดเวลาแต่ก็ยังสนิทกัน แล้วมึงเข้าใจใช่มะว่าไอ้ที่จะเป็นกลุ่มอยู่เนี่ย มันต้องมีคนนึงเป็นดาวเคราะห์วงใน เออ ที่กูจะนินทาก็คือไอ้นั่นแหละ ในกลุ่ม7คน 6 คนแยกกันอยู่ได้ ใจเย็นสัสๆ แต่มีอีนี่คนนึงที่แยกไม่ได้ นิสัยใจร้อนกว่าชาวบ้านเขา เวลากูจะกลับบ้านก่อนก็ชอบส่งสายตาอำมหิตใส่กูและเพื่อนกูอีกคนนึงที่กลับพร้อมกูราวกับแม่งเป็นโทษผิดมหันต์ที่กลับบ้านก่อนมัน หลังๆ ต้องแอบกลับว่ะ กลัวมันโกรธ รู้สึกเกรงใจมันมากเลย อึดอัดไปหมด ทุกอย่างต้องอยู่ในขนบของมัน คือมีอยู่วันนึง ปกติโรงเรียนกูเปิดประตูให้นักเรียนออกได้ตอนบ่าย3 แล้ววันนั้นกูมีคาบเรียนถึงบ่ายสี่แต่ดันไม่ได้เรียนเพราะเพื่อนขอครูไปซ้อมกีฬา ซึ่งกูไม่ได้เอี่ยวไรกะกีฬาเลยตั้งใจว่าจะกลับก่อน...อีห่านี่ อีห่านี่เอาอีกละ ส่งสายตาใส่กูอีกแล้ว พูดกับกูห้วนๆ เหมือนกูผิดมากก แต่วันนั้นกูไม่สนไง กูรำคาญ กูไม่ใช่ทาสมึง เลยชวนเพื่อนอีก2คนกลับบ้านไปพร้อมกันแม่งเลย กูสงสัยว่ะ มึงจะอยู่ต่อไปทำไมในเมื่อมึงก็ไม่ได้เป็นนักกีฬาสักหน่อยนี่หว่า ตั้งแต่วันนั้นแม่งก็เริ่มทำตัวน่ารำคาญขึ้นเรื่อยๆ แกล้งคนอื่นเขาไปทั่วทั้งๆ ที่เขาไม่เล่นด้วย ซ้ำเติมชาวบ้านเขา (ตอนเพื่อนในกลุ่มอีกคนสอบซ่อมมันยังไปหัวเราะใส่อยู่เลย มึงไม่จิตสำนึกเลยเหรอวะ) จนกูเริ่มรู้สึกคิโม่ยว่ะ...คิโม่ยจริงๆ แต่กูไม่กล้าบอกใครนะเพราะกูกลัวกลุ่มแตก กูนึกว่าเป็นกูคนเดียวที่รู้สึกเพราะคนอื่นมันใจเย็นกันหมด หลังๆ พยายามเลี่ยงๆ ไม่เจอหน้ามัน อึดอัดโคตรๆ
มาๆ เข้าเรื่อง
อย่างที่บอกกลุ่มศิลปะ10คน ผู้หญิงกลุ่มกู7คน ผู้ชายอีก3 ซึ่งผู้ชายก็ไม่ทำหรอกไปเล่นตามประสาเเต่กูไม่โกรธ เพราะกูคิดว่าพวกนั้นมันมีหน้าที่แค่จ่ายตังค์เป็นพอ ซึ่งอีนี่...อีนี่ไม่ยอม โทรจิกอยู่นั่นแหละ ถามจริงมึงจะเอาพวกนั้นมาทำไม มาแล้วได้ทำงานเรอะ แต่กูพูดอะไรไม่ได้ กูเกรงใจไง ถ้าตามแล้วมีงานให้ทำจะไม่ว่าเลย แม่งงง จะเรียกว่าไงดีวะ มันเป็นผู้นำกลุ่ม แต่เป็นผู้นำกลุ่มได้กากจริตมากก แบ่งงานไม่เป็น ยัดงานไว้ที่ตัวมันคนเดียวแล้วเสือกมาบ่นว่าพวกกูไม่ช่วย อีห่าาาา มึงไม่บอกกูจะไปรู้ไหม งานกลุ่มทีไรแม่งทำอะไรไม่เคยบอกแล้วเสือกมีหน้ามาด่าอีกกกกก กูเกลียดมันขึ้นเรื่อยๆ เว้ย แต่ต้องอัดอั้นเอาไว้ในใจ จนวันนี้...สะใจชิบหายยยยย
งานศิลปะต้องส่งวันนี้มีคนทำอยู่4คนคือกู เพื่อนกูอีก2ที่มันว่างแล้วก็อีนั่น ส่วนอีก2คนต้องทำงานห้อง คนสุดท้ายหายตัวไปไหนไม่รู้ พอมาถึงที่นัดแม่งก็ไม่ทำงาน เอาแต่นั่งจิ้มโทรศัพท์จนเวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมง มันก็โทรจิกอีคนสุดท้ายอยู่นั่นแหละ โทรแบบโทรชิบหาย อารมณ์แบบมึงงงง มึงอยู่ไหนนนน กูถามไปว่าทำไมต้องตามขนาดนี้มันก็บอกกาวอยู่กับคนนั้น ไม่มีกาวทำงานไม่ได้ อีเชี่ยยยย นี่กูรออยู่เฉยๆ ครึ่งชั่วโมงเพราะไม่มีกาวเนี่ยนะ สหกรณ์ก็เปิดป่ะวะ กระปุกละ15กูก็ไม่ได้จนขนาดนั้น ซื้อใหม่ก็ได้เว้ยมันเสียเวลาแล้วนี่มันวันสุดท้ายที่ส่งได้เนี่ย สัสสสส บริหารงานได้เหี้ยเชี่ยๆ แล้วเสือกตั้งตนเป็นหัวหน้ากลุ่มแบบทุกคนต้องทำตามมันทุกครั้งเลยนะเว้ย กูโมโห วันนี้กูทนไม่ไหวละ กูเลยชวนเพื่อนอีก2คนที่อยู่ตรงนั้นกลับบ้านแม่งเลย ไม่ทงไม่ทำมันแล้วว่ะ ปล่อยให้มันทำอยู่คนเดียว เก่งนักใช่ไหมมึง งั้นเชิญตามสบายเว้ย
ระหว่างทางกูเจอเพื่อนอีก2คนที่ทำงานห้องเลยชวนกลับบ้านไปด้วยเลย เเล้วก็ระบายความอัดอั้นของกูให้พวกมันฟัง ตอนพูดไปนี่กูขนลุกเลยนะ แบบเหมือนได้ปลดปล่อยว่ะ ปลดปล่อยสุดๆ และที่กูพูดว่าสะใจก็คือ...เพื่อนกูก็คิดเเบบกูว่ะ เชี่ยยยย จริงเหรอเนี่ยยยย ดีใจสัสๆ ตอนนั้นทางกลับบ้านพวกกูก็นินทาแต่เรื่องอีนั่น ทุกคนอัดอั้นไม่ต่างกันเลย กูมีความสุขจริงๆ ได้ด่ามันจากปากกูเองซะที เอาเป็นว่ากูพอแค่นี้แหละ กูเล่ามายาวละ ขอบคุณที่มาฟังกูพล่าม

>>96 อายุเท่าไหร่วะ

>>97 ไม่แก่หรอก ม.ปลายว่ะ

อ่านแล้วกูนึกถึงตอนม.ต้นเลยว่ะ คือเรื่องมันก็สิบกว่าปีแล้วล่ะ แต่กูยังไม่ลืมเลย555+ เรื่องเพื่อนตอแหลๆคนนึง

คือมันมีเพื่อนกูคนนึง(ผู้ชาย)ชื่อโอ(นามสมมติ) แม่งมีนิสัยเหี้ยๆแบบ ชอบเห่อเพื่อนใหม่ พอได้เพื่อนใหม่ที่พึ่งรู้จักกันมันจะปะเหลาะคนนั้นมาก แล้วชอบยอเพื่อนใหม่แล้วเปรียบเทียบว่าดีกว่าเพื่อนเก่าๆที่รู้จักกันมานานอย่างโง้นอย่างงี้ คือกูอะรู้จักไอ้โอนี่มาตั้งแต่ป.6แล้ว มันเคยเห่อกูมาก่อน(ซึ่งกูค่อนข้างรำคาญอะนะ แต่กูพยายามเฉยๆ)

ทีนี้ตอนขึ้นม.ต้น กูก็มีเพื่นอที่สนิทคนนึง สมมติว่าชื่อนายYละกัน คือมันชอบวาดรูปน่ะ กูก็ชอบวาดรูป กลุ่มพวกกูเลยค่อนข้างสนิทกับนายY (ซึ่งในกลุ่มที่กูว่านี่ไม่มีไอ้Oอยู่หรอกนะ) แล้วทีนี้วันนึงไอ้Oมันก็เริ่มมายุ่งกับกลุ่มพวกกูเพราะจะมาตีสนิทกับไอ้Y ซึ่งกูดูทรงแล้วกูรู้เลยไง ว่ามันจะมาอีหรอบเดิมคือ เดี๋ยวมันจะเห่อไอ้Yแน่นอน แล้วมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ แบบกูมองแล้วรู้สึกคิโม่ยมาก ผู้ชายเหี้ยอะไรวะเห่อเพื่อนผู้ชายด้วยกัน แล้วแม่งก็ชอบยกว่าไอ้Yเก่งอย่างงู้น ไอ้Yเก่งอย่างงี้ "Yนี่วาดภาพเก่งกว่า「ชื่อกู」เยอะเลยเนอะ" "อันนี้งานใครเนี่ย Yทำแน่เลย ดูดีแบบเนี้ย" ทำซะกูคิด เชี่ย เกย์ปะวะสัด

แล้ววันนึงกูสอบตกเลขไง ไอ้Oมันเห็นรายชื่อกูแล้วก็รีบวิ่งเข้ามาถมถุย "เย้ๆ ไอ้「ชื่อกู」ตกไปแล้ว 1วิชา~♪" คือกูปรี้ดมากอะ อยากซัดหน้าแม่งให้คว่ำตรงนั้น แต่กูก็สงบสติอารมณ์แล้วกลับไปอ่านหนังสือสอบซ่อม

จนเทอมต่อมา ไอ้เหี้ยOแม่งตกเลขมั่ง แต่กูเทพแล้ว ไม่ตกแล้ว กูก็เดินไปแถวๆนั้นจะไปพูดกับไอ้Y ซึ่งไอ้Oก็อยู่แถวนั้นด้วย ไอ้Oแม่งร้อนตัวเว้ย รีบด่ากูเลย "เออ เทอมที่แล้วแกยังตกเลย มันก็ต้องมีผลัดกันตกมั่งดิวะ!!!!" คือ ไอ้เหี้ยยยยย!@#$& กูไม่ได้จะมาพูดกับมึงเลย กูจะมาหาเพื่อนกู มึงนี่ร้อนตัวจังวะ กูไม่ได้จะมาล้อมึงด้วยซ้ำ

จนวันนึงเว้ย ไอ้Oมันไปซื้อข้าวหรือไงนี่แหละ แล้วปล่อยไอ้Yให้เป็นอิสระช่วงเวลาหนึ่ง ไอ้Yก็นั่งคุยปรับทุกข์กับกู เหมือนมันอัดอั้นตันใจมาก "ตอนนี้รู้สึกชัดเจนแล้วว่ะ...รู้สึกว่าไม่ชอบไอ้Oเลย..." คือกูฟังแล้วสะใจมาาาาาากกกกกกกกกก คนที่กูเกลียดขี้หน้าโดนเพื่อนคนอื่นเกลียดนี่ไม่มีอะไรจะรู้สึกดีไปกว่านี้แล้ว

หลังจากวันนั้นไอ้Yเลยพยายามมาอยู่กับพวกกู แล้วสลัดไอ้Oให้พ้นๆ เพราะรำคาญความเกย์ ความตอแหลของมัน จนมันไม่มีใครคบด้วย ต้องไปเกาะติดกับเพื่อนอีกคนที่เป็นคนดีระดับพ่อพระ ซึ่งคนดีระดับพ่อพระคนนั้นให้เหตุผลว่า ยอมให้มันเกาะเพราะสงสารมัน ไม่เหลือใครคบ ว่ะฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ+

เออ เรื่องมันนานมากละ หลังขึ้นม.ปลายกูก็ย้ายโรงเรียนไปแล้วไม่ต้องยุ่งกับไอ้เหี้ยOอีก แต่เพื่อนเก่าของกูที่โรงเรียนเก่าก็ส่งข่าวมาบอกเรื่อยๆว่า สุดท้ายแล้วไอ้Oก็เป็นหมาหัวเน่าไม่มีใครชอบ พยายามทำตัวตามกระแสเล่นเกมตามเพื่อน แต่ก็เล่นไม่เป็น โดนทิ้งไว้โดยไม่มีใครเหลียวแล ก๊ากๆๆๆๆ

จนตอนนี้มันจบมหาลัยแล้ว ก็ยังได้ยินว่ามันก็ยังเป็นที่รังเกียจเหมือนเดิม สะใจจริงๆว่ะ

เห็นมึงพูดแล้วกูนึกถึงเพื่อนในกลุ่มกู คือไปไหนแม่งต้องหนีบเพื่อนอีกคนในกลุ่มไปด้วยว่ะ แล้วคือที่แม่งหนีบไปด้วยคือเพื่อนผู้หญิงอีกคนในกลุ่มกูไง จนมีแต่คนคิดว่ามันเป็นแฟนกันเพื่อนผู้หญิงกูคนนั้นเลยไม่มีคนมาจีบโสดมาจนทุกวันนี้ แต่ไอ้ตัวตนเรื่องมันก็มีแฟนแล้วนะ กูไม่เข้าใจว่ะ คือกูก็ผู้ชาย กูก็อยู่คนเดียวของกูได้เวลาเพื่อนไม่อยู่ แต่ทำไมแม่งไปไหนทีก็ต้องหนีบเพื่อนไปตลอดเลยวะ อย่างบางทีแค่ไปกินข้าวแม่งยังไปคนเดียวไม่ได้ นี่กูสงสัย

>>100 พวกนั้นหัวใจไม่แกร่งดั่งชาวเราไงสหายโม่ง

ตอนนี้กูเซ็งชิบหาย กลุ่มกูเป็นกลุ่มเกือบหญิงล้วนที่มีเพื่อนกระเทยติดมาคน ก็มุ้งมิ้ง(มีแอบเถื่อนๆบ้าง)กันตามประสากลุ่มผู้หญิง
ทีนี้อยู่ดีๆเกิดเรื่องช๊อคคืออีเพื่อนกระเทยที่ว่ามันไม่ได้เป็นกระเทยจริงๆ มันเป็นผู้ชายเรียบร้อยเฉยๆ แต่พวกกูไปเข้าใจผิดเองแล้วมันตามน้ำเล่นๆจนเข้าใจผิดกันจริงๆ แล้วมันก็หาจังหวะบอกไม่ได้เลยโกหกมาเรื่อยๆ
สุดท้ายมันก็ทนไม่ได้พูดออกมา แถมยังเสือกสารภาพว่ามันชอบคนๆนึงในกลุ่มอยู่อีก คือที่ผ่านมาก็ไม่มีใครคิดว่าจะเป็นแบบนี้เพราะมันเนียนและเก็บอาการเก่งมาก
แล้วที่ผ่านมาพวกกูก็ทำอะไรหลายอย่างที่ไม่ควรทำไปเพราะคิดว่ามันเป็นกระเทยจริงๆอย่างเช่นนอนเตียงเดียวช่วงทำโปรเจค หรือให้มันเห็นสภาพตอนอยู่ในชุดชั้นในหรือผ้าเช็ดตัวผืนเดียว บางคนน่าจะเคยไปไกลถึงขั้นเล่นอะไรแผลงๆอย่างแก้ผ้าให้มันดูหรือให้มันจับนมด้วย(อันนี้กูเดาเอาเองจากที่บางคนหลุดออกมา)
ตอนนี้บรรยากาศในกลุ่มมันเสียมากเพราะช๊อคกันถ้วนหน้า ทุกคนพูดอะไรไม่ออกแถมระแวงกันเองจนไม่มีใครกล้าทำอะไรเลย โดนเฉพาะคนที่ถูกมันชอบน่าจะอาการหนักที่สุด แถมเรื่องแบบนี้สารภาพออกมาแล้วแก้ไขอะไรไม่ได้แล้วด้วย กูควรทำไงดีวะ

มหาลัยใช่ไหมมึง จะจบยัง กูนึกทางเดียวออกคือหาทางเอาไอ้ผู้ชายคนนั้นออกไป กูว่าไอ้เหี้ยนี่มันตัวฉวยโอกาส ถึงจะตามน้ำแต่มันเป็นผู้ชายควรจะรู้ว่าอะไรควรไม่ควร

>>102 จับมันทำผัว รับผิดชอบพวกเราด้วยนะ<3 Harem End~~
ก็คบเป็นเพื่อนกับมันเหมือนเดิมไปซะ แต่ก็ห่างๆไว้ก็ดี เพราะมันเป็นผู้ชายแท้ เดี๋ยวมันหน้ามืดทำไรคนในกลุ่มขึ้นมาก็ชิบหาย ถ้ากูเจอแบบนั้น กูจะพยายามทำให้มันกลายเป็นกะเทยให้ได้ บิบิ

>>102 ระแวงอะไรกันวะ? กลัวมันปล้ำเรอะ? ถ้ามันจะปล้ำจริงมันไม่รอมาถึงป่านนี้จนมันทนไม่ไหวมาสารภาพเองหรอก
ถามตัวพวกมึงกับเพื่อนๆก่อน ว่ายังอยากได้มันเป็นเพื่อนมั้ย? แล้วไปถามไอ้ผู้ชายคนนั้นด้วยว่าจะเอายังไง?

>>105 ไอ้เหี้ยยยยย อะไรมันก็ไม่แน่ไม่นอนวะ อย่าไปเชื่อใจมากยังไงก็ชายหญิงวะ บางทีสัญชาตญาณสัตว์อาจเข้าสิ่งแล้วบุกชิงจูบลามไปถึงSWAT เลยนะเว้ยยย กุก็ชายเรียบร้อยเนี่ยละ วางตัวดีสัสๆเลยมาเตือนเพราะในหัวกุก็ชายหื่นปกติโดยทั่วไป

>>103 กูเห็นด้วยกับโม่งนี้ ฉวยโอกาสว่ะ เพราะผู้หญิงจะมองกระเทยเป็นเพื่อนสาวเลยไม่ระวังตัว เพราะมองว่าเป็นผู้หญิงด้วยกันไปแล้ว

ปล่อยให้เลยเถิดถึงขั้นเคยนอนเตียงเดียวกัน เคยอยู่ในชุดชั้นในหรือผ้าเช็ดตัวผืนเดียว แล้วค่อยมาอ้างว่าหาจังหวะบอกไม่ได้นี่กูว่าแม่งทุเรศละ ตุ๊ดก็ตรงนี้ ไม่แมนเลย

ก็เอาออกจากกลุ่มก็จบแล้วปะวะ ส่วนเรื่องคนที่โดนชอบก็แล้วแต่เจ้าตัว

>>102 กูว่าแบบนี้เข้าข่ายฉวยโอกาสว่ะ มันมีเยอะจะตายพวกเนียนเป็นกระเทยมาตีสนิทผู้หญิงเนี่ย ไอ้ข้ออ้างไม่มีโอกาสพูดนี่มันไม่มีน้ำหนักเท่าไหร่ ถ้ามันรู้สึกผิดจริงมันควรรู้ว่าอะไรควรอะไรไม่ควรแล้วพูดนานแล้ว นี่มันอยู่กับพวกมึงขนาดนี้มันฉวยโอกาสไปเท่าไหร่

อย่างน้อยมันก็สารภาพว่ะ ให้อภัยมันหน่อยเถ๊อะ ถ้าเป็นกูแม่งเนียนยาวแล้ว
หลังจากนั้นอยากทำอะไรก็ตามใจ ถ้าไม่ต้องการมัน มึงก็โหวตเตะมันออกจากกลุ่มก็ได้

กู >>102 นะ กลับมาอัพเดตให้ฟังคร่าวๆ ตอนนี้คืออยู่ด้วยกันไปเรื่อยๆแบบมึนๆ แต่ไม่ได้ชวนมันเข้าห้องแล้ว คิดว่าก็คงจบโดยที่อยู่กันไปเรื่อยๆโดยที่ทุกคนพยายามเลี่ยงๆไม่พูดถึงเรื่องที่ผ่านมาอ่ะนะ
แต่ลึกๆแล้วบรรยากาศกลุ่มมันก็ไม่เหมือนเดิมอยู่ดี คิดว่าผ่านไปก็คงมีจุดมดุลเกิดขึ้นได้เองมั้ง ส่วนคนที่มันแอบชอบนี่โดนอัลติเมทเพื่อนสาวโซนไปแล้ว คิดว่าคงไม่ได้คบกันแหงๆ
ส่วนตัวกูก็ยังให้อภัยมันนะ นึกถึงว่ามันเคยเห็นสภาพกูตอนอยู่ในชุดชั้นในแล้วก็ยังแอบโกรธๆแม่งอยู่ แต่กูก็มีส่วนผิดที่ที่ไม่ระวังตัวเองด้วยแหละ
ส่วนคนอื่นในกลุ่มจะให้อภัยมันมั้ยนี่ไม่รู้เลย แต่คิดว่าถึงยังโกรธอยู่เวลามารวมกลุ่มกันก็คงไม่กล้าแสดงออกตรงๆอยู่ดี คงปล่อยเลยตามเลยไปแบบนี้แหละ

>>103 มหาลัยเกินครึ่งทางแล้วน่ะ
>>104 ไอเดียดี หลอกมันมานอนห้องแล้วจับตัดไข่แม่งเลยดีมั้ย 555
>>105 ระแวงกันเองว่ามีบางคนรู้อยู่แล้วแต่ไม่ยอมบอกคนอื่นน่ะ

ปล.ขอบคุณความเห็นโม่งทุกคนน่อ

แย่จัง ไอสัส กูเก็บของได้แต่ไม่รู้ว่าเป็นของใครเลยแปะป้ายเอาไว้เผื่อเจ้าของมาหาว่าให้มาเอาที่กูแต่ผ่านไปหลายเดือนก็ไม่มีใครมาเอากูเลยปล่อยเบลอ หลังจากนั้นอยู่ๆก็มีคนมาเห็นของชิ้นนั้นแล้วบอกว่าเหมือนของมันเลย กูซึ่งมึนๆอนู่เลยงงไม่ได้พูดอะไรจนกระทั่งมันไปแล้วกูถึงเพิ่งพูดว่ากูเก็บได้ แล้วกูก็เลยจะเอาไปคืนเค้าแต่เค้าไปไหนแล้วไม่รู้ กูก็เลยปล่อยเบลออีก แต่พอมาคิดอีกทีกูจะดูเป็นคนขี้ขโมยในสายตาคนอื่นป่ะวะ

>>112 เพราะเก็บเอาไว้กับตัวนานมากจนคนอื่นเข้าใจว่าของชิ้นนั้นเป็นของกูไปแล้วด้วย กำ

กูรู้จักคนๆหนึ่งในออนไลน์แล้วเขาเกิดเข้าใจอายุกูผิดไปหลายปีชิบหายเลย กูไม่กล้าบอกว่ากูอายุน้อยกว่าที่มันคิดมาก มึงว่ากูแย่ไหมที่กูไม่ยอมบอกความจริงไป กูกลัวเขาจะไม่คุยกับกูหรือผิดหวังอะ กูไม่ชอบให้ใครมาเกลียดมาผิดหวังกูด้วย เหี้ยเอ้ยไม่น่าไปคุยเลยน่าจะเมินไปดีกว่า

>>114 จะซีเรียสเรื่องอายุขนาดนั้นเลยหรอวะหรือจะนัดเย็ด

โบราณว่า คบคนพาลพาไปหาผิด คบ บัณฑิต พาไปหาผล
แล้วไมกุเจอ บัณฑิตสายถ่อย วะ คือตอนนี้ ปากมันพูดแต่เรื่องดีๆ
แต่เบื้องหลังชีวิตแมร่งติดลบชิหาย ใครขัดใจแมร่งถือว่าผิดหมด
แถมไม่รู้ตัวด้วย พอเตือนตรงๆ แมร่งก็ติดลบหนักเข้าไปอีก
ตอนนี้เรียกว่า บ้า ไปแล้ว แมร่งกะเอาชนะมันทุกอย่างเลย
เรียกว่ากุจนปัญญาที่จะพูดแล้ว....เพือนโม่งว่ากุทำไงดีวะ

>>116 แล้วมึงจะคิดมากทำไม ปล่อยให้คนแบบนั้นอกแตกกับปัญหาของมันเอกเหอะ ถ้าเตือนแล้วคิดไม่เป็นเนี่ย

เพื่อนโม่ง ติดเฟรนโซนทำไงดี คบกันมา 5 ปีแล้ว

>>118 หาคนใหม่ง่ายกว่านะครัช

>>116 กูว่าบัณฑิตบ้านเรามีแต่แบบนี้ทั้งนั้นนะ คือมันเชื่อว่าตัวเองไม่เคยผิดกันหมด ซึ่วหลายๆครั้งมันก็รู้ตัวว่าผิดและพลาดเอง แต่มันก็แถไง เพราะความเป็นบัณฑิตมันค้ำคอ อะไรที่ทำผิดก็กลบๆมันไป

บัณฑิตยุคนี้มีสโลแกนจ่ายครบจบแน่ แล้วมึงจะไปคาดหวังห่าอะไร

>>121 เอาจริงๆยุคนี้คนส่วนใหญ่ก็จบปริญญากันทั้งนั้น ยังมีคนกล้าเอาคำว่าบัญฑิตมาอวดกันอีกเหรอเนี่ย

>>119 เฮ้ออออ หาคนที่เข้ากันมันอยากจริงๆ คนนี้อยู่ด้วยตลอดดันติดเฟรนโซน

>>123 กูว่าดีออก เข้ากันได้แล้วได้เป็นเพื่อนกันตลอดไป ดีกว่าเป็นแฟน>เลิก >เกลียดกัน เห็นด้วยว่ามันยาก การจะหาใครซักคนที่เข้ากันได้ดี เวลาเจอใครที่เข้ากันได้ดีกูอยากจะรักษาไว้เป็นเพื่อนมากกว่า คงเป็นเพราะกูตีค่าความสัมพันธ์แบบเพื่อนสูงกว่าแบบคนรักล่ะมั๊ง

เวลากูเลือกเมียกูก็ไม่ได้เลือกคนที่เข้ากันได้มากที่สุดนะ กูเลือกคนที่นมใหญ่สุด เอ๊ย ไม่ใช่ๆ บางคนเข้ากันได้ดีแต่มันก็เหมาะจะเป็นเพื่อนกันมากกว่าว่ะ
>>123 ตบบ่าเพื่อนโม่ง บางทีเพื่อนมึงอาจคิดแบบกู

>>125 กูชอบแบบเพื่อน บางเวลาแบบแฟนบางเวลา เศร่้าแปป

แต่ทุกครั้งมีเรื่องจะมาหากูตลอด ทำให้ใจกู..........

>>125 คิดแบบไหนวะเพื่อนโม่ง อยากเล่าเรื่องให้คนอื่นฟังบ้าง อยาดระบาย

กูกำลังเศร้าชิบหาย
กูมีเพื่อนสนิท(สนิทเหี้ยๆ)เรียก A ละกันกับเพื่อนคนนึงที่ก็คุยกันพอสมควร เรียก B
สองคนนี้ไปสนิทกันตอนไหนก็ไม่รู้ แต่กูไม่ได้สนใจเพราะกูยุ่งๆกับเรื่องที่มหาลัย (อยู่คนละม.กัน)

กูเคยชวนทั้งสองคนไปเที่ยวตจว.ด้วยนะ แต่ไม่ได้ชวนพร้อมกันนะ ชวนแยกอะ
แล้วมันก็ผ่านไป จนเมื่อวาน กูตื่นมาส่งsmsหาA ชวนไปดูหนังวันที่ 31 Aบอกว่าดูเงินก่อน ไม่แน่ใจ
กูก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะมันเพิ่งทำโปรเจคเสร็จ ต้องใช้เงินเยอะจึงไม่อยากกวน

จากนั้นบ่ายๆกูก็มานั่งอ่านหนังสือเตรียมสอบ กูเห็น B เช็คอินร้านเนื้อย่างที่ราคาสูงพอสมควรอยู่กับ A ซึ่งร้านอยู่ใกล้บ้านกูมาก(ทั้งคู่รู้จักบ้านกู)
กูงงมากว่าทำไมเขาไม่ชวนกู แล้ว A มีเงินแล้วหรอ แต่กูก็ไม่อะไร อ่านหนังสือต่อ

จากนั้นเว่ย... สรุป A กับ B ไปเที่ยวตจว.ด้วยกันสองคนเฉยเลย..... จนวันนี้ก็ยังไม่กลับ
กูเงิบสัด น้ำตาไหลพราก นั่งร้องไห้เป็นนางเอก MV เลย กูอ่อนไหวและน้อยใจว่ะ
A ย้ำกับกูตลอดว่ากูเป็นเพื่อนสนิทเขา กูก็โง่นั่งเชื่อนะ จนตอนนี้กูก็ยังเชื่อ ถึงการกระทำมันจะไม่ใช่ก็เถอะ
A เขาเป็นคนรักษาภาพลักษณ์ เพื่อนสนิทสำหรับ A คือคนที่ไปคุยกันหลังไมค์ได้ ไม่ต้องตอบsms ไม่ต้องคุย ไม่ต้องรักษาหน้ากันก็ได้
แต่พอเป็นเพื่อนธรรมดา(B)เขาจะแคร์มาก เทคแคร์ ใส่ใจความรู้สึกมาก คิดถึงใจอีกฝ่ายตลอดจากที่กูสังเกตนะ

เวลาไปกินข้าวกันหลายคน A จะเป็นคนเทคแคร์ เขาจะตักข้าว/ปิ้งเนื้อให้ทุกคน ยกเว้นกู ทั้งๆที่กูเป็นเพื่อนสนิทเขา กูงง
มันสะสมจากหลายเหตุการณ์ว่ะ ไม่ใช่กูร้องไห้เพราะเรื่องนี้เรื่องเดียว กูจะทำไงต่อไปดีวะ จะเลิกคบปล่อยเขาคบกันไปสองคน ห่างออกมา หรือเคลียร์บอกตรงๆ เฮ้อ
(กูกับ A มีสัมพันธ์คล้ายๆแฟนแต่ไม่ใช่นะ กูไม่ได้ชอบมัน มันก็ไม่ได้ชอบกู แต่ชอบคุยมุ้งมิ้ง ใส่เสื้อเหมือนกันไรงี้)

ไหนๆก็เป็นโม่งกันหมด ถามเลย สมัยนี้ ยังมีคนหวังเพื่อนแท้ป่าววะ
กุว่ากุยังไม่เคยเจอเลยวะ เห็นบางคน แมร่งปากว่าไงๆ เพื่อนก็มาก่อน
พอเรียนจบ แยกวง หรือ ทำงานทำการ ไอ้ความเป็นเพื่อนที่มีมันหายไปไหนหมด
แรกๆ ก็อาจจะดี แต่พอกุมีเรื่องเดือดร้อนจริงๆ แมร่งก็ไม่เห็นกุเป็นเพื่อนเลย
"ทำหน้าแบบไม่น่าเป็นเพื่อนกะเมิงเล้ยย เสียเวลา เสียเงิน กรูจริงๆ" ประมาณนี้
แต่ใครได้ดีหน่อยสั่นหางเข้าไปหา พอโดนเค้าหลอกแดกหลอกใช้แมร่งก็มาปรับทุกข์กะกรู
ตอนแรกกูก็สงสารมันหรอก ตอนนี้กูรู้สันดานแมร่งแล้ว โครตขยะแขยงเลยวะ