Fanboi Channel

ตำหนัก 1 >>>/literature/2331/
ตำหนัก 2 >>>/literature/2589/
ตำหนัก 3 >>>/literature/2795/
ตำหนัก 4 >>>/literature/2905/
ตำหนัก 5 >>>/literature/2969/
ตำหนัก 6 >>>/literature/3027/
ตำหนัก 7 >>>/literature/3087/
ตำหนัก 8 >>>/literature/3179/
ตำหนัก 9 >>>/literature/3257/
ตำหนัก 10 >>>/literature/3315/
ตำหนัก 11 >>>/literature/3468/
ตำหนัก 12 >>>/literature/3528/
ตำหนัก 13 >>>/literature/3586/
ตำหนัก 14 >>>/literature/3636/
ตำหนัก 15 >>>/literature/3703/
ตำหนัก 16 >>>/literature/3811/
ตำหนัก 17 >>>/literature/3921/
ตำหนัก 18 >>>/literature/3976
ตำหนัก 19 >>>/literature/4031/
ตำหนัก 20 >>>/literature/4076/
ตำหนัก 21 >>>/literature/4125/
ตำหนัก 22 >>>/literature/4198/
ตำหนัก 23 >>>/literature/4287/
ตำหนัก 24 >>>/literature/4381/
ตำหนัก 25 >>>/literature/4458/
ตำหนัก 26 >>>/literature/4517/
ตำหนัก 27 >>>/literature/4583/
ตำหนัก 28 >>>/literature/4603/
ตำหนัก 29 >>>/literature/4607/
ตำหนัก 30 >>>/literature/4627/
ตำหนัก 31 >>>/literature/4666/
ตำหนัก 32 >>>/literature/4769/
ตำหนัก 33 >>>/literature/4840/
ตำหนัก 34 >>>/literature/4890/
ตำหนัก 35 >>>/literature/4939/
ตำหนัก 36 >>>/literature/5001/
ตำหนัก 37 >>>/literature/5088/
ตำหนัก 38 >>>/literature/5186/
ตำหนัก 39 >>>/literature/5289/
ตำหนัก 40 >>>/literature/5404/
ตำหนัก 41 >>>/literature/5504/
ตำหนัก 42 >>>/literature/5591/
ตำหนัก 43 >>>/literature/5622
ตำหนัก 44 >>>/literature/5649
ตำหนัก 45 >>>/literature/5723/
ตำหนัก 46 >>>/literature/5783/
ตำหนัก 47 >>>/literature/5845/
ตำหนัก 48 >>>/literature/5901/
ตำหนัก 49 >>>/literature/5940/
ตำหนัก 50 >>>/literature/6001/
ตำหนัก 51 >>>/literature/6064/
ตำหนัก 52 >>>/literature/6126/
ตำหนัก 53 >>>/literature/6193/
ตำหนัก 54 >>>/literature/6261/
ตำหนัก 55 >>>/literature/6316/
ตำหนัก 56 >>>/literature/6347/
ตำหนัก 57 >>>/literature/6399/
ตำหนัก 58 >>>/literature/6457/
ตำหนัก 59 >>>/literature/6520/
ตำหนัก 60 >>>/literature/6594/
ตำหนัก 61 >>>/literature/6672/
ตำหนัก 62 >>>/literature/6745/
ตำหนัก 63 >>>/literature/6809/
ตำหนัก 64 >>>/literature/6833/
__________________________

**รวมลิงค์Doc**
[Beta] โม่งตำหนักจีน
https://docs.google.com/document/d/14DpxkBDCl-oiN84QSuHdkPKDxOTZAucVB7HHUbbmXRQ/edit
>> ไว้คุยเล่น/ทดสอบด็อค/กำหนดแนวทางการทำด็อค/ห้องจับฉ่ายคุยได้ทุกเรื่อง มีเส้นคั่นการคุยวันต่อวัน จะได้ไม่งงกัน
.
สารบัญโม่งจีน
https://docs.google.com/document/d/1wQ8G449u9LlRNYtzeYI_nAV5xBJTyFjeb1E73iiAyS4/edit#
>> รวมลิงก์รีวิว/สปอยล์ยาว/สรุปประเด็นแต่ละตำหนัก วิธีใส่เพิ่มดูได้ในลิงก์
.
หอตำราโม่งจีน
https://docs.google.com/spreadsheets/d/1O4Ips391_cW6QUBC2AnArVzWsUimavqo6drlIoAVQuw/edit#gid=1021980426
>> รวมลิสต์ข้อมูลหนังสือ/ความเห็นสั้นๆ หลังอ่าน/ความเห็นการแปล
.
แบบฟอร์มถมดำหอตำรา
https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSeJVuGUnIdSho2_kh0jTERt74KK5j6yyzFWRup543ftB78Rvw/viewform
>> **เฉพาะเพิ่มหนังสือใหม่** เพื่อนโม่งช่วยกันถมหอตำราผ่านฟอร์มนี้ได้ แต่ไปดูในหอตำราก่อนว่ามีคนลงเรื่องนี้แล้วรึยังจะได้ไม่ซ้ำ ถ้าต้องการเพิ่มความเห็นของเรื่องนั้น ไปแก้ที่หอตำราได้โดยตรง ไม่ต้องกรอกฟอร์มใหม่ แต่เวลาเติมระวังลบความเห็นเก่าของเพื่อนโม่งคนอื่นด้วย
.
ประกาศผลโพลโม่ง 2018
https://docs.google.com/spreadsheets/d/1fuT3e1Bl7HGh_08kYwAmsE7yTZINWbvjDkVTTjp7JIQ/edit?usp=sharing
>>เลื่อนดูรางวัลตามแท็บด้านล่าง
_____________________________
.
**วิธีหาหัวข้อจากสารบัญโม่งจีนในแอป**
ใครเข้าด็อคจากแอปแล้วหาหัวข้อสปอยล์อันไหนไม่เจอ ให้กดจุดสามจุด มุมขวาบน เลือก Document outline สารบัญจะเด้งขึ้นมาให้เลือก สมมติจะอ่านหมอหญิงตอน 80 หรือสปอยล์ฉู่หวางเฟยก็กดอันนั้นเลย มันจะเด้งไปหน้านั้นให้
.
_____________________________
.
**คำเตือนและมารยาทในการสนทนา**
งดสอบถามและพูดคุยเกี่ยวกับนิยายสำนักพิมพ์ห้องสมุด เพื่อรักษาบรรยากาศและหลีกเลี่ยงการทะเลาะวิวาท
หากมีข้อสงสัยให้สอบถามที่ [ตำหนักจีนสีเผือก] ห้อง Netwatch แต่ถ้าอยากคุยถึงนิยาย รีวิว ชื่นชม ด่า เชิญที่ ห้อง [จงหยวนมาทางนี้ 01]
จึงเรียนมาเพื่อทราบ ถ้าไม่ทราบก็เป็นความผิดมึง เพราะประกาศชัดเจนแล้ว มึงไม่อ่านเอง ไม่ต้องมาอ้างว่าเป็นโม่งใหม่ไร้เดียงสา ฟังไม่ขึ้น
.
_____________________________
.
กติกาการสปอยล์
.
จั่วหัวเรื่องที่จะสปอยล์ ใส่จุดห้าจุด ใส่เนื้อหา ใส่จุดห้าจุดปิด
.
ตัวอย่าง
--[ชื่อเรื่อง]--
.
.
.
.
.
สปอยล์เนื้อหา
.
.
.
.
.

//ให้ไป๋เจวี๋ยอุ้มมาส่งตำหนัก

>>3 ของกูจ๊ะ เดะกูสาปให้ไปอยู่กะอู๋ฮวัน

>>4 แรงมาก มึงมันร่างปอมซ่างกู่!!!!

เริ่มตำหนักใหม่ ขอย้ำเรื่องการสปอยล์อีกรอบนะจ๊ะ รักเพื่อนอย่าลืมใส่จุดนะคะ ความสปอยล์ของคนเราไม่เท่ากัน แม้ว่านิยายจะออกมานานแล้ว แต่บางคนก็เพิ่งเข้าวงการ

รัก

กติกาการสปอยล์
.
จั่วหัวเรื่องที่จะสปอยล์ ใส่จุดห้าจุด ใส่เนื้อหา ใส่จุดห้าจุดปิด
.
ตัวอย่าง
--[ชื่อเรื่อง]--
.
.
.
.
.
สปอยล์เนื้อหา
.
.
.
.
.

ตอบ >>>/literature/6833/999 นะ
.
.
.
.
.
ถ้าเอาแค่นั้น ทั้งคู่ก็อยู่ด้วยกันเกือบตลอดนะ จนคนอื่นเข้าใจผิดว่าเป็นคู่รักกัน แต่ปัญหาคือองค์หญิงพอแต่งงานแล้วไม่เอาราชบุตรเขยเลย ไม่ว่ายังไงก็ไม่ยอม จะเข้าห้องหอก็ไม่เข้า มองแต่พระเอกคนเดียว พอคนอื่นรู้ถึงพยามแยกทั้งคู่ออกจากกัน จนทำให้องค์หญิงเป็นบ้าไปช่วงใหญ่เลย

ราชบุตรเขยก็คนดีดกิน แม้จะอิจฉาแต่ไม่เคยมุ่งร้ายพระเอก ทั้งยังช่วยให้ทั้งคู่อยู่ด้วยกันอีก ยอมได้ทุกอย่างแม้กระทั้งศักดิ์ศรีในฐานะผู้ชายและสามี อนุก็ไม่ยอมมี บอกว่า "ถ้าข้ามีอนุ ข้ากับนางคงมาได้แค่นี้ใช่มั้ย' กูถึงพูดไงว่าถ้าองค์หญิงเลิกดึงดันมีอคติกับราชบุตรเขย อย่างน้อยก็จะยืดความสุขออกไปได้บ้าง
.
.
.
.
.

>>7 ถามหน่อยสิ งั้นพระเอกที่เป็นขันทีมีอะไรดีขนาดนั้นเลยหรอ

>>7 ขอบใจที่มาตอบ งั้นกูคงขอผ่านเรื่องนี้เพราะนางเอก ถ้าอ่านคงอึดอัดแน่ๆ

>>7 อ่านแค่สปอยก็รู้สึกได้ถึงความจะรำคาญนางเอกแล้วอ่ะ ขอบคุณที่สปอยเน้อ ผ่านแน่นอนไม่ไหวแรง

ทำไมกูอ่านแล้วกูสงสารนางเอก กูคงอยู่ข้างนาง คือ ถ้านางไม่รัก แล้วไปบังคับนางแต่งทำไม กูอยากรู้อะ

>>10 อันนี่ควรลองอ่านเองจะดีกว่า ส่วนตัวกูไม่ชอบความหัวดื้อของนางตรงนี้ แต่ก็ไม่ได้เกลียดจริงๆ แล้วแต่คนมองด้วย

>>11 ค่านิยมสมัยนั้น จะให้อยู่เป็นโสดคงไม่ใช่ อันนี้ไม่ถือว่าสปอยล์มั้ง คือฮ่องเต้ให้นางแต่งกับญาติฝ่ายแม่แท้ๆ ที่ไม่เคยรู้ว่าเป็นแม่เพื่อชดเชยเรื่องนี้

>>8 ตามคำนางเอก
.
.
.
.
.
"คนอื่นมองข้าเป็นองค์หญิง เขามองข้าเป็นเพียงหญิงสาวคนหนึ่ง ไม่มีใครอีกแล้วที่มองข้าเช่นนี้" แต่พระเแกก็นิสัยดีเข้ากับนางเอกจริงๆ ตอนที่ฮ่องเต้ถามขุนนางว่า "พวกท่านลองมองดูเถิด ทุกท่านในที่นี้ย่อมเคยเห็นเขาผ่านตามาบ้าง ถ้าพวกท่านบอกถึงความผิดของเขาได้ ข้ายินดีประหารเขาตามความต้องการของพวกท่านตอนนี้เลย" สุดท้ายไม่มีใครตอบได้ แม้แต่มหาเสนาบดีที่คัดค้านก็ตอบไม่ได้
.
.
.
.
.

>>12 อย่างงี้นี่เอง เออเนอะ ชีวิตคนจะต้องการอะไรมากไปกว่านี้

บางครั้งอ่านนิยายโบราณก็เอาความคิดคนยุคปัจจุบันไปคิดแทนไม่ได้จริงๆ นะ

>>12 อยากถามองค์หญิงว่า
.
.
.
.
.
แล้วองค์หญิงมองพระเอกเป็นขันทีคนหนึ่งหรือผู้ชายคนหนึ่ง เคยมองราชบุตรเขยเป็นผู้ชายคนหนึ่งบ้างมั้ย หรือมองเป็นตัวอะไร แล้วหญิงสาวคนหนึ่งควรคู่กับอะไร คำตอบขององค์หญิงคงตอบฮ่องเต้แทนมหาเสนาบดีได้ว่า พระเอกไม่ได้ทำอะไรผิด แต่มันไม่เหมาะสม และย้อนแย้งกับเหตุผลขององค์หญิงเองนั่นแหละ
.
.
.
.
.

>>4 >>5 มึงแย่งไป๋เจวี๋ยกันไปค่ะ กุขอเทียนตี้

>>15 ก็นั่นละ สุดท้ายถึงจบอย่างที่กูบอก ทั้งคู่ไม่ได้ทำอะไรผิด ผิดที่อยู่ในยุคสมัยนั้นแค่นั้นละ ส่วนคำถามตอนต้น
.
.
.
.
.
ตอนที่พระเอกให้ดูจุดที่ถูกตอน นางตกใจจนร้องไห้ และรู้ว่าที่ผ่านมาตัวเองหลีกหนีความจริงมาตลอด พระเอกก็บอกว่าไม่อาจเติมเต็มความสุขระหว่างชายหญิงให้ได้ แต่สุดท้ายนางเอกก็ตอบว่า "สุดท้ายแล้ว ข้าก็เป็นสิ่งแตกหักเหมือนกันท่าน" ปราการสุดท้ายของพระเอกพังตรงนี้ หลังจากร้องไห้ปลดปล่อยทั้งหมดออกมา ก็ไม่คัดค้านความรู้สึกขององค์หญิงอีกต่อไป

ส่วนราชบุตรเขย ก็มองเป็นผู้ชายละ แต่ไม่สามารถเติมเต็มนางได้ มีเพียงพระเอกคนเดียวที่ทำได้ หลังจากเข้าห้องหอครั้งก็แทบจะขับไล่ราชบุตรเขยออกไป บอกกับพระเอกว่า "ข้าลองสานสัมพันธ์ชายหญิงอย่างที่เจ้าต้องการแล้ว เจ้าว่ามันคือความสุข แต่สำหรับข้ามันมีเพียงความเจ็บปวด เพราะสุดท้ายแล้ว ข้าก็เป็นสิ่งแตกหักเหมือนกับท่าน"

เรื่องราชบุตรเขยใช้คำว่าน่าสงสารยังไม่พอ แต่อย่างน้อยก็สามารถมีชีวิตต่อไปได้ มีลูกกับอนุคนนึง และอยู่กับนางเอกในฐานะคนแปลกหน้ามาจนนางจากไป เขาปลงและเลิกความหวังทั้งหมดแล้ว แต่ก็ยังอยากให้นางมีความสุขอยู่ดี

เรื่องนี้กูไม่อยากโทษนางเอก อยู่กับคนไม่รัก ทำดีแค่ไหนก็ไม่ได้แปลว่าต้องรักตอบ เรื่องนี้ยากบอกผิดถูก คนรอบข้างก็เข้าใจ แต่เข้าใจกับยอมรับมันคนละเรื่อง
.
.
.
.
.

>>17 จริง เวลาอ่านชอบแทนตัวเป็นนางเอก คือไม่รัก ยังไงก็ไม่รัก

>>17 แหม องค์หญิง
.
.
.
.
.
ครั้งแรกก็เจ็บหน่อย ครั้งต่อๆไปก็ดีขึ้น
ทำไมไม่ให้โอกาสราชบุตรเขยอีกครั้งวะ ถถถ
.
.
.
.
.

>>19 ไม่ไหวมั้ง

>>19 คือไม่รัก ความรู้สึกคงเหมือนถูกข่มขืน เศร้าาาาา

อ่านสปอยล์วังเดียวดายแล้วไม่ค่อยชอบนางเอก
.
.
.
.
.

คือก็ไม่ได้ผิดอะไรนะ ไม่รักคือไม่รัก แต่ผัวก็ไม่ใช่ชั่วร้าย 8ปีที่แยกจากพระเอกเนี่ยดูไม่มีความหมายอะไรเลย ถ้าเปลี่ยนเป็น 8 ปี นางเอกก็เป็นเมียตามหน้าที่ไป ไม่รักผัวก็ดีต่อกันตามหน้าที่เมีย แบ้วตอนจบตายพระเอกตายตาม คงสงสารมากกว่านี้ เวลาตัวละครมีหน้าที่กับความรักให้เลือก กูมักไม่สงสารคนที่เลือกความรักโดยไม่สนฮีสนแตดอะไรเลย

.
.
.
.
.

มันไม่ซึ้งอ่ะ

>>16 อยากอยู่กับเทียนตี้ใช่ไหม ได้ กูจะส่งมึงไปเฝ้ารูปปั้นหินสองพันปี!!!!

>>23 กุไม่กลัว!! เพื่อผลัวที่น่ารักกุทนได้!! //เอาไม้เขี่ยอิอู๋ฮวั่นไปไกลๆ เพื่อความชัวร์

ไอ้เรื่องแต่งกับคนที่ไม่รักเนี่ย นึกถึงลำนำเทพภาคแรก ที่พวกมึงถกกันตำหนักที่แล้วเลย

บางเรื่องพระเอกนางเอกก็แต่งงานกันทั้งที่ไม่รักกัน ไม่เคยเจอกันมาก่อน อยู่ๆกันไปก็รักกันได้นะ

>>19 คนในเรื่องก็พูดงี้นะ แต่นางไม่ฟัง

>>22 ก็ไม่ใช่อย่างที่มึงว่าซะทีเดียว

รายละเอียดจริงๆ มันมีเยอะ กูเองก็เล่าได้ไม่หมด อ่านเองจะดีกว่า กูไม่อยากให้เข้าใจตัวบะครผิดเพราะอ่านของกูอย่างเดียว
.
.
.
.
.
สุดท้ายนางเลือกความกตัญญูต่อบิดาและหน้าที่ขององค์หญิง มากกว่าความของของหญิงสาว และเลือกที่จะให้เกียรติแต่ราชบุตรเขยใน 8 ปีแบบที่มึงต้องการละ แต่ไม่สามารถให้ความรักหรือหน้าที่ในฐานะสามีภรรยาได้ ทั้งคู่ถึงเลือกที่จะแยกจากกัน และตัดสินใจจะไม่พบกันอีกเลย ไม่ว่ากรณีใด หลังนางเอกตายไปก็ไม่ได้เห็นหน้า

กูก็คิดละว่านางผิดต่อสามีในนามมาก แต่มันก็ไม่ใช่ความผิดนางซะทีเดียว นางแค่มีคนที่นางรักอยู่แล้ว และไม่คิดปันใจเป็นอื่น ไม่ว่าจะน้อยนิดเพียงใด
.
.
.
.
.

>>26 ไม่ใช่ทุกเรื่องไง เรื่องนี้นางเลือกที่จะไม่รักใครอีกแล้ว ทุกอย่างถึงเป็นแบบนี้

>>26 เป็นอีกแง่มุมไง แบบไม่ใช่ทุกคู่ บังคับแล้วจะแฮปปี้

เควาย ตำนานรักนี่มันดูน่าสนุกถึงขนาดที่พวกมึงบอกข้ามข้อผิดพลาดได้เลยใช่มั้ย จะได้ไปอ่านบ้าง

>>30 ตำนานรักไหน ?

>>31 สองหวัน

>>32 อ้อ เออ ส่วนตัวกู ดองอะ ข้ามผ่านส่วนนั้นไปไม่ได้วะ แต่เท่าที่อาซำปอยเพื่อนโม่ง ก็น่าสนุกดี

>>32 ก็แล้วแต่คนชอบ สำหรับกูคือไม่ได้ดีอะไรขนาดนั้น แค่พออ่านได้ ไม่ถึงขั้นชอบ ไม่อ่านซ้ำ ไม่มีฉากประทับใจ ไม่ได้ชอบตัวละครไหนเป็นพิเศษ

>>32 ขอเพิ่มอีกหน่อย นอกจากพวกคำผิด แบ่งประโยคแปลกๆ กูยังติดตรงำวกใช้ศัพท์ที่มันค่อนข้างอลัง กูอ่านแล้วชะงักกึก ต้องเสิร์ท แปลไทยเป็นไทย อีกที กูเลยเหนื่อย ขอผ่านก่อนช่วงนี้ร้อน

>>32 ถ้าถามกูคือกูให้นัมเบอร์วัน เพราะเป็นเรื่องที่เนื้อเรื่องตั้งแต่ต้นจนจบถูกใจหมดเลย ปม พล๊อต ความรัก ตลค กูชอบแบบมากๆ ตั้งแต่อ่านนิยายมา ไม่เคยชอบเรื่องไหนเท่าเรื่องนี้ แต่ถ้าคนชอบความเข้มข้นมากๆก็อาจจะบอกว่ามันเรียบไป แต่ถ้ามึงจะเอาเรื่องภาษานี่ห่วยเลยแหละ 555555 แต่กูข้ามได้ไง อย่างที่บอกกูชอบมาก เรื่องแบบนี้มันแล้วแต่จริตแต่ละคนว่ะ

อย่างนิยายที่กูชอบก็จะเป็นพวกจิ่วลู่พวกนี้ คือสไตล์กู ถ้าสไตล์ไม่ตรงกะกู มึงรอความคิดเห็นอื่นนนเด้อ

>>30 ส่วนตัวกูว่าสนุก แต่ฉากหวานๆ ระหว่างพระนางน้อยไปนิด เทียบกะอุปสรรคที่ต้องเจอ แต่โดยรวมถืว่าสอบผ่านสำหรับกู

แต่ที่หักคะแนนเยอะมากคือคำผิด ตัดตก เครื่องหมาย "" สองเล่มเเรกพอทน แต่เล่มหลังๆ เจอผิดเยอะมาก ใส่เครื่องหมายมั่วซั่ว จนสับสนว่านี่คำพูดหรือความคิด ตัดคำตกบรรทัดก็มี

ตั้งแต่เปิดปีใหม่มากูให้ซ่างกู่สองหวันเป็นเดอะเบสท์ที่กูอ่านในปีนี้อยู่ กูชอบการดำเนินเรื่อง การผูกปม ความรู้สึกและความสัมพันธ์ของตัวละครทุกตัวเลย แม้แต่ตัวร้าย ลูกๆ หลานๆ คนใกล้ชิดนางเอก เทียนฉี่ เฟิ่งหรั่น จิ่งเจี้ยนงี้ แม้แต่เทียนตี้กูขอคารวะในความรักที่มีต่ออู๋ฮวั่นและการยินยอมชดใช้ความผิด ตัวละครมีมิติ ไม่หลุดคาร์ เหตุผลในการกระทำเข้าใจได้ ระหว่างทางอุปสรรคเยอะแต่จบแฮปปี้สมที่รอคอย ตอนพิเศษกูยิ่งชอบเหมือนมาเติมความหวานให้ก่อนจบ คือดี ยังหาเรื่องไหนแทนไม่ได้ในปีนี้

>>30 กูให้เฉยๆ ในหมวดเทพเซียนยังสู้ลำนำฯ ไม่ได้ แต่ก็ให้ผ่านอยู่ บางประเด็นที่ควรย้ำหรือคลายยังทำได้ไม่ดีเท่าไหร่ ปล่อยผ่านไปเยอะ

ส่วนอันนี้เป็นจุดด้อยของนิยายเทพเซียนในความคิดกูนะ คือเวลาสู้ง๊องแง๊งจูนิเบียวไปหน่อย มีแต่แสงสีแบบ 7 สีคอนเสิร์ต แต่บู๊ไม่สนุกเลย ดหมือนวัดกันว่า CG ใครสวยสุดแค่นั้น น่าเบื่อทุกเรื่อง

ขอบคุณทุกท่านสำหรับคความเห็น สรุปว่าถ้าแปลดีกว่านี้เรื่องนี้จัดว่าอ่านได้
งั้นกูไปหายืมชาวบ้านอ่านดีกว่า

>>15 กูก็อ่านจบแล้ว กูขอตอบบ้าง
.
.
.
.
.
นางเอกมองพระเอกเป็นคนว่ะมึง ไม่ใช่แค่ขันที ไม่ใช่แค่ผู้ชาย แต่เป็นทุกอย่าง เป็นที่พึ่ง เป็นอาจารย์ เป็นพี่ชาย เป็นคนรัก เป็นคนของนางเท่านั้นห้ามใครแตะต้อง เป็นคนที่นางจะวางใจของนางไว้ในมือเขาได้ โดยไม่ต้องกลัวเลยว่าจะถูกทรยศหักหลัง

และชีก็มองราชบุตรเขยเป็นคนเหมือนกัน แต่เป็นคนแปลกหน้า ไม่ใช่ใครเลยในชีวิต จริงๆก็ต้องโทษแม่ของนางเอกด้วยแหละ ที่พยายามปิดบัง ไม่ให้นางเอกรู้ว่าคู่หมั้นตัวเองเป็นใคร กลัวนางเอกรับไม่ได้ ซึ่งเอาจริง นางเอกก็รับไม่ได้อ่ะแหละ

มึงลองนึกดู นางเอกเป็นองค์หญิง เคยเจอแต่พวกคุณชายหล่อรวยมีความรู้ มีมาด แต่ราชบุตรเขยคือนอกจากไม่หล่อแล้ว ยังเชยมาก เด๋อมาก นางเอกก็ดูถูกไง มีอคติตั้งแต่ต้น แล้วทุกคนก็ยัดเยียดคนแปลกหน้าที่ชีดูถูกเข้ามาในชีวิต แถมยังเข้ามาในฐานะสามีอีก แล้วสามีแม่งไม่ได้มาเดี่ยวๆ แต่พ่วงแม่สามีนิสัยโคตรเด็ดมาด้วยอีกคน นางเอกก็ต่อต้านดิ เหมือนอาณาจักรแสนสุขของตัวเองโดนบุกรุกอ่ะ
.
.
.
.
.

>>15 เออ ส่วนหญิงสาวคนหนึ่งควรคู่กับอะไร กูว่า มันก็ขึ้นอยู่กับสาวคนนั้นว่ะ

บางคนอาจคิดว่าผู้หญิงก็ต้องคู่กับผู้ชาย

บางคนอาจคิดว่าผู้หญิงเป็นคน ก็ควรอยู่กับคนที่เขารักและรักเขา ไม่ว่าคนที่เขารักจะเป็นผู้ชาย เป็นขันที หรือเป็นผู้หญิงด้วยกันก็ตาม

>>41 มันก็ต้องมองเป็นคนทั้งนั้นแหละ
.
.
.
.
.
ขันทีก็เป็นคน ผู้ชายก็เป็นคน
แต่ถ้านางจะรักขันทีแบบบริสุทธิ์ ไม่ต้องมีสัมพันธ์ทางกาย กูเข้าใจ ส่วนราชบุตรเขยนางจะไม่รัก หรือจะเกลียด กูก็พอเข้าใจละ
ที่ไม่เข้าใจคือ ถ้านางรังเกียจราชบุตรเขย เพราะความเชย ความเด๋อ
แล้วไม่รังเกียจที่พระเอกเป็นขันทีเหรอวะ
.
.
.
.
.

>>43 แล้วเพศสภาพกับไลฟ์สไตล์อุปนิสัยมันข้องเกี่ยวกันตรงไหนอะ ทำไมองค์หญิงต้องรังเกียจ

>>44 ไม่ใช่แค่เพศสภาพ แต่ยังหมายถึงชนชั้น ฐานะ ความเหมาะสม หน้าที่ สถานะ ความกตัญญู ฯลฯ ด้วย

เออ กูลืมถามอีกอย่าง ราชวงศ์ซ่งนี่มีประเพณีรัดเท้านี่นา
เรื่องวังเดียวดายได้กล่าวถึงการรัดเท้าบ้างมั้ย

เรื่องวังเดียวดายนี่พวกมึงถกกันถึงรสมาก ตามอ่านแล้วรู้สึกได้เนื้อได้หนัง b

>>45 น่าจะเหมือนเราๆอะแหละมีสเป๊ก แต่พอเอาจริงๆคนที่รักแล้วก็อยากอยู่ด้วย ก็ต้องเป็นที่นิสัยเข้ากันได้ อยู่ด้วยแล้วสบายใจอะ

ดูดิขนาดชีวิตจริงบ้างคนมีแฟนดีจะตายแต่สุดท้ายความเข้ากันไม่ได้ มันก็จะบั้นทอนความรักลงเรื่อยๆ สุดท้ายก็เลิกกันถมเถไป

>>43
.
.
.
.
.
มึง คือที่กูบอกว่ามองเป็นคน กูหมายถึงชีมองข้ามเรื่องเพศไปแล้วอ่ะ นี่คือคน ไม่เกี่ยงว่าผู้ชายหรือผู้หญิง หรือขันทีไง เพราะงั้นมันเลยเป็นเรื่องหัวใจล้วนๆ ความเป็นขันทีไม่ได้ทำให้หัวใจชีเปลี่ยนไป เมื่อมองที่เนื้อแท้ตัวคน จะรังเกียจเพราะเป็นขันทีได้ไงวะ นั่นไม่ใช่สิ่งที่ชีใส่ใจด้วยซ้ำ

ส่วนความเชย ความเด๋อเนี่ย เอาจริง มันคือส่วนสำคัญเลยว่ะ มึงเคยเจอคนที่สนใจคนละเรื่องกับมึง เลยไม่รู้จะคุยอะไรกันดีปะ นั่นแหละมึง คือแบบนั้นอ่ะ เหมือนบังคับคุณหนูผู้ดีสุดๆ ไปแต่งงานกับสามล้อถูกหวยอ่ะ คือต่อให้สามล้อเป็นคนดี แต่มันจะมีจุดที่จูนกันไม่ได้เว่ย เพราะประสบการณ์ของทั้งคู่มันต่างกันเกินไป

แล้วเรื่องแม่งเลวร้ายกว่าเดิมเพราะแทนที่จะเปิดโอกาสให้องค์หญิงกับราชบุตรเขยค่อยๆทำความรู้จัก อิแม่สามีมหาภัยดันหาทางบีบให้พวกชีร่วมหอกันเร็วๆ ทำหมดทุกอย่างทั้งวางคนคอยสอดแนมไปจนถึงขั้นวางยาอ่ะ นี่กูว่าถ้าแม่สามีไม่เจ้ากี้เจ้าการจะเอาให้ได้อย่างใจ เรื่องก็อาจจะไม่แย่ขนาดนี้ แต่มองอีกมุม แม่สามีก็ทำเพราะรักลูกตัวเองเหมือนกันอ่ะมึง

สรุปคืออ่านจบแล้วกูไม่รู้จะด่าใครดี แม่งเอ๊ย ทุกคนทำดีที่สุดในมุมมองตัวเองอ่ะ ยายนางเอกก็ถูกนะ ตั้งแต่ต้นจนจบ ชีไม่เคยทรยศต่อหัวใจ ไม่สับปลับ ไม่โกหก ทั้งที่วางแผนตอแหลไปอาจจะสบายกว่า แต่ชีไม่ทำอ่ะ
.
.
.
.
.

>>46 ไม่มีจ้ะ

คือไอ้การรัดเท้าเนี่ย มันแพร่หลายสมัยซ่งเสินจง แต่ในเรื่องมันเป็นยุคซ่งเหรินจงอ่ะ

ซ่งเหรินจง-->ซ่งอิงจง-->ซ่งเสินจง

>>49 มึงยกตัวอย่างจนกูเห็นภาพ ตอนนี้กูก็เจอคนที่เข้ามาคุยแล้วแม่งเด๋อ ถ้าด่าบ้านนอกเดี๋ยวมึงจะหาว่ากูเหยียดอีก เรื่องที่สนใจก็คนละเรื่องกัน เวลาคุยกันก็ไม่อินกับเรื่องของอีกฝ่ายเลย ทั้งที่กูพยายามแล้วแต่มันไม่ไหวอะ ไม่ชอบก็คือไม่ชอบอะเนอะ กูอ่านที่มีงถกกันมาก็คือโคตรเข้าใจองค์หญิงเลย กูทีมองค์หญิงละกัน

>>51 จับมือทีมองค์หญิง ตอนแรกลังเลจะไม่ซื้อเพราะดูปวดตับ แต่อ่านสปอยไปมาแล้วเริ่มอยากอ่านมากขึ้น

>>51 ขอกอดที กูเข้าใจมึงนะ คนไม่รัก ต่อให้เอาขึ้นหิ้งกราบทุกวันก็ไม่รักอ่ะ

>>50 หืม? รัดเท้าเริ่มตั้งแต่ปลายราชวงศ์ถังไม่ใช่เหรอ

>>54 เริ่มที่ช่วงถัง แต่เริ่มฮิตขึ้นมาน่ะช่วงหลังถัง

>>54 เท่าที่กูอ่านมา มีบันทึกชัดๆสืบได้แค่สมัยซ่งเหนือนะ ส่วนเอกสารอ้างอิงยุคที่เก่ากว่านั้น มันไม่ชัดเจนว่าเป็นแค่เท้าในอุดมคติ เป็นเครื่องประดับ หรือว่ารัดกันจริงๆ

>>54 ถ้าหมายถึงเรื่องเหยาเหนียงเต้นบัลเล่ต์ ดูเหมือนจะเป็นคนละอย่างกับการรัดเท้าของยุคซ่งนะ เพราะซ่งเหนือยุคแรกๆ ไม่มีการรัดเท้า และเหยาเหนียงก็ (เหมือนจะ) รัดเฉพาะตอนเต้น ไม่ได้รัดตั้งแต่เด็กๆ

พวกมึง กุงงตอนพิเศษของจะรักใครอะ คือสรุปมันย้อนอดีตหรืออะไรยังไงวะ กูอ่านไปได้2-3บทละ

หงส์คืนจันทร์ตอนเฉลยแบบอิหยังวะมาก กุอ้าคเรียลลล

>>43 ยังไม่ได้อ่านแต่กูเก็ท
.
.
.
.
.
เรื่องไม่ชอบเพราะความเชยความเด๋อว่ะ มันอารมณ์แบบเข้ากันไม่ได้อะ มันจะมีคนประเภทที่ไม่อยากข้องแวะด้วย แค่เห็นก็หงุดหงิด ถ้าอยู่ดีๆได้มาเป็นผัวกูตายดีกว่า
.
.
.
.
.

>>30 สำหรับกูเหมือนเอาสามชาติสามภพมายำๆกัน ความสนุกก็พอๆกัน พออ่านได้
.
.
.
.
.
กูไม่ชอบพล็อต ข้ารักเจ้ามาก ทำเพื่อเจ้าตลอดแต่ไม่พูดไม่บอก อยู่ดีๆมาเตรียมตัวตายเพื่อโลก อิคนที่อยู่ก็เพิ่งมารู้ตอนอีกคนกำลังจะตาย หนหวยย
.
.
.
.
.

>>61 กูมาแก้ต่างให้ผัวกูค่ะ!!!55555
.
.
.
.
กรณีไป๋เจวี๋ย มึงต้องเข้าใจนะ คือมันไม่มีทางเลือกแล้วอะมึง ยังไงก็ต้องมีใครสักคนตาย ถ้าพระเอกไม่วางแผนตายแทนก็คือต้องเป็นนางเอก เพราะมันต้องใช้พลังฮุ่นตุ้นและคนเดียวที่มีคือนางเอก พระเอกก็รู้นิสัยนางเอกดีไงว่าถ้ารู้นางเอกต้องยอมตายเองแน่ ก็เลยวางแผนจัดการเพื่อจากไปเงียบๆแทนนางเอก คือเทพเซียนอะอายุขัยไม่สิ้นสุด ไม่มีวันตาย ไป๋เจวี๋ยก็ไม่อยากให้นางเอกจมอยู่กับความเสียใจไปชั่วนิรันดร์ไงมึง

กูว่าไป๋เจวี๋ยคล้ายอิ๋นเจ๋อจากเมืองจันทรา ที่แบบมันไม่มีทางเลือก ยังไงก็ต้องตาย คือถ้ารอดไปได้จะกลับไปหาแน่นอน แต่สุดมันไม่มีหนทางรอด ก็ไม่อยากให้นางเอกจมกับความทุกไปชั่วชีวิต เลือกทางที่ดีที่สุดแล้วสำหรับคนที่ต้องทนอยู่

มันแตกต่างจากเยี่ยหัวปากดอกท้อกับซือฝุฮวาเชียนกู่อะ แบบอันนี้กูรำคาญจริงอีห่า เรื่องจะไม่เกิดเลยจ้า ถ้าพูดถ้าอธิบายนางเอก แม่งแบบไม่ใช่ไม่มีทางเลือกนะ แต่มึงเลือกทางนี้กันเอง ตรรกะห่าอะไรไม่รู้แต่คิดเองเออเองแม่งหมด 2 เรื่องนี้คือพระเอกที่กูหงุดหงิดมาก
.
.
.
.
.

>>62 แล้วนางเอกมีโลเลมั้ย

>>63 ไม่มีโลเลจ้า
.
.
.
.
.
นางรอพระเอกคนเดียว จริงๆตัวละครเรื่องนี้ไม่มีใครโลเลเลยมึง น่ารัก มีมิติมาก แต่ละคนคือมีทั้งด้านดีด้านเลวอะ เนื้อเรื่องอาจจะหลอกบ้าง แต่มันจะค่อยๆเฉลยทีละปม แล้วก็เก็บปมหมดดี กูชอบ
.
.
.
.

>>64 โอเค จะลองไปหายืมอ่านดู

>>49 แม่สามี
.
.
.
.
.
ตั้งแต่แรกก็เป็นแค่คนบ้านๆ อะ อยากได้ลูกสะไภ้ดีๆ เคารพแม่สามี รักกันกับลูกชาย มีหลานหลายๆ คน แต่นางเอกเริ่มมาก็นะ จะไปโทษแม่สามีไม่ได้หรอก อดทนมาขนาดนั้นถือว่าที่สุดแล้ว ในเรื่องยกเว้นแม่แท้ๆ องค์หญิง ไม่มีใครโทษนางเลยที่ทำแบบนี้

เรื่องนี้กูชอบมากที่มองลึกๆ แล้วไม่ได้มีใครผิดเป็นตัวร้ายจริงๆ กูว่าที่โอวหยางซิวบอกตอนท้ายเป็นนิยามของเรื่องนี้ที่ลงตัวสุดแล้ว "เราอยู่ในยุคสมัยที่รุ่งเรือง แต่ก็ถูกยุคสมัยนี้ทำร้ายโดยไม่ได้ตั้งใจ"
.
.
.
.
.

ยังไม่รู้ว่าจะอ่านวังเดียวดายหรือไม่อ่านดี แต่มีเหตุผลที่อยากรู้ตั้งแต่เห็นพล็อต คือ ทำไมพระเอกถึงมาเป็นขันทีอะ

สองสวรรค์ กูอ่านแล้วไม่ได้รู้สึกประทับใจอะไร เนื้อเรื่องคือพลอตมันดูไม่มีอะไรเลย ส่วนคำแปลก็คำผิดบาน พยายามใช้ศัพท์อลังเกินเหตุ เหมือนจะโชว์พาวว่าคลังศัพท์เยอะ มันต่างกับตอนอ่านเทียบท้าที่ดูสละสลวย แต่สองสวรรค์อ่านแล้วทำให้รู้สึกหงุดหงิด โดยรวมคือไม่ได้ดี ไม่ได้แย่ อ่านรอบเดียวไม่คิดอ่านซ้ำ งานดราม่าไม่สุด ดึงอารมณ์คนอ่านให้ดิ่งไม่ได้

>>66
.
.
.
.
.
ตอนแรกกูเห็นใจแม่สามีมากเลยเว่ย นางดูดีใจที่ได้องค์หญิงมามาก พร้อมเป็นแม่ให้มากๆ จนมีเรื่องผ้าขาวอ่ะ อันนี้กูว่าเสียมารยาท กูเลยเข้าใจที่องค์หญิงเหวี่ยงกลับ แล้วหลังจากนั้นเลยต่างคนต่างแรงเข้าใส่กัน
ในสายตาแม่สามี ไอ้ที่ทำไปมันเป็นเรื่องที่ถูกต้อง บ้านไหนๆก็ทำ หล่อนวิเศษมาจากไหนยะ แต่สำหรับองค์หญิง มันหยามน้ำหน้ากันชัดๆ เพราะชีคิดเสมอว่าชีมีฐานะเหนือกว่าอ่ะ กูว่าถ้าคนจะเหม็นองค์หญิง ก็คงจุดนี้แหละมึง
แต่เอาจริงๆ บ้านราชบุตรเขยก็มีตังค์เพราะฮ่องเต้ประเคนให้ องค์หญิงคงมองว่า ตังค์ก็ของพ่อกู ยังอยากจะให้กูเป็นสะใภ้หงอๆ อ่อนให้มึงทุกเรื่องอีกเหรอ มึงฝันไปเหอะ ไรงี้
.
.
.
.
.
กูเลือกทีมไม่ถูกจริงๆมึง

>>67 ทำไมพระเอกมาเป็นขันที
.
.
.
.
.
เหตุผลคลาสสิกว่ะมึง พ่อตายแม่แต่งงานใหม่ ไม่มีใครอยากเลี้ยงฮี ก็เลยส่งฮีมาเป็นขันทีเลยละกัน
.
.
.
.
.

>>70 สงสารรร งือออ หวังว่าทั้งสองคนจะได้ไปเจอกันที่ ทางช้างเผือก แง่วววว

อ่านกระทู้เกี่ยวกับขันทีแล้วกูขนลุก
https://pantip.com/topic/31918025
นิยายดีแค่ไหนกูก็ขอข้ามไปยาวๆ ทำใจไม่ได้จริงๆ

กูอยากแก้ต่างให้องค์หญิง มึงกูเข้าใจนางงง

มึงเก็ตปะ ว่าคนที่มึงไม่ชอบ ต่อให้ดีแค่ไหน มันก็ไม่ใช่เว้ย เคยมีคนมาจีบกู ดีกับกูมากกก แต่! กูคุยกับเขาไม่รู้เรื่องเลยมึง ความ สนใจ นิสัย ไลฟ์สไตล์ ไปด้วยกันไม่ได้เลย แบบเค้าไม่เรื่องมากเรื่องกิน กินข้าวฟู้ดคอร์ทได้ไรงี้ แต่กูสายแดกอะ เค้าชอบเที่ยว แต่กูสโลวไลฟ์มาก ชอบนอนอ่านหนังสือดูซี่รี่ส์อยู่บ้าน เสา อาทิตย์ถ้าลากกูไปตะลอนๆ เที่ยว คือการทรมานกูขั้นสุดมึงเก็ตปะ นานๆ ไปมันก็อึดอัดกับความไม่เป็นตัวเอง ใช้ชีวิตกันคนละวงสังคม สุดท้ายมันก็ไม่มีเรื่องคุย เงียบหายไปจากชีวิตกันและกันไป

อย่าคิดว่าองค์หญิงไม่ให้โอกาส ความจริงคือคนที่ไม่ใช่ต่อให้มีโอกาสก็ทลายกำแพงไม่ได้ คนที่ใช่ต่อให้ไม่มีโอกาสก็ปีนกำแพงข้ามมาได้เอง ถ้ามึงคิดว่าใครมีกำแพงสูงจีบยาก เข้าไม่ติด ส่วนนึงไม่เพราะคนนั้นหยิ่ง แต่เป็นเพราะมึงไม่ใช่

>>73 กูว่าเรื่องนางไม่รักผัวแต่งนี่เข้าใจกันหมดแล้วนะ แต่นางรักขันทีนี่สิน่าสงสัยกว่า ไอ้ที่แก้ต่างกันมากูก็รู้สึกแค่ว่างั้นอยู่เป็นเพื่อนคอยรับใช้ก็ได้นี่หว่า ทำไมต้องดึงดันว่าเป็นคนรักด้วย ไม่ใช่แค่ความเหมาะสมหรือการยอมรับทางสังคม แต่มันคือการยอมรับความจริง และมีความสุขกับความจริงเท่าที่มี ไม่ใช่เอาแต่ใจอ่ะ
กูรู้ว่ากูเขียนงง เพราะกูก็อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน แง~

กูขุดกองดองหมาแมวมาอ่านแล้ว ดูว่า แมวเป็นคนละชุดกับหมาแน่ๆ แค่คนเขียนคนเดียวกันเฉยๆ

เพราะหมาจะมีเกริ่นนำที่มาที่ไป ในขณะที่แมวจะไม่มี
สปอยล์ลำนำรักปีหมา
.
.
.
.
.
เทพนักษัตรทั้งสิบสองอยู่ว่างเกินไป ก่อเรื่องตลอด สวรรค์เลยบอกว่าเนี่ยจะจัดวิ่งแข่งใหม่ แต่ที่นี้ให้วิ่งแบบเป็นคู่
ต้องไปหาคู่มา แต่ไม่ให้ลงไปในโลกมนุษย์นะ เดี๋ยวจะป่วนโลกอีก
เลยให้เข้าไปหาคู่จากหนังสือนิทานแทน
นางเอกเป็นเทพปีหมา เข้าไปหนังสือเรื่องจู้อิงไถกับเหลียงซานป๋อ เพราะประทับใจเรื่องรักๆ ระหว่างกัน
อยากไปเป็นจู้อิงไถ แต่ดันกลายเป็นสาวใช้ของจู้อิงไถแทน
ไม่พอ หนังสือที่เข้าไปเนี่ยกลายเป็นนิทานฉบับดัดแปลงอีก เลยงงๆ

กูสรุปสั้นๆ ว่าเป็นไดอารี่อวดผัวของยัยหมาอิ๋นซิน โดยไม่มีอะไรเกี่ยวกับหมาเลยสักนิด แค่ชีเป็นเทพปีหมาเท่านั้น
แนวเบาๆ เหมือนอาหนานนั่นแหละ โดยจู้อิงไถกับเหลียงซานป๋อกลายเป็นตัวประกอบแทน
.
.
.
.
.

>>74 อะ นึกได้มาเขียนต่อ คือประมาณว่านางเอกไม่รู้จักใช้ชีวิตให้มีความสุขตามสถานการณ์ นางเป็นทุกข์เพราะใจตัวเอง ทางเลือกมีตั้งมากมาย แต่เลือกที่จะจมกับความทุกข์ ไม่ผ่อนปรน ไม่กล้าปลดปล่อยตัวเอง ไม่ดิ้นรนเพื่อความสุขอื่นๆ คิดแต่ว่าพระเอกคือความสุขเดียวของนาง อันนี้โทษใครไม่ได้นะ ไม่ยื่นมือออกไปคว้า นั่งงอแงดราม่าอยู่คนเดียวมันก็ได้แค่นั้นแหละ

ส่วนแมวอ๋อง
สปอยล์
.
.
.
.
.

นางเอก วิญญาณมาเข้าร่างที่ตายไปเพราะโดนถอนหมั้นเลยวิ่งออกไปจนรถม้าชน

นางเอกเป็นหมอ พยายามกอบกู้ร้านยาที่ชื่อเสียงเสียหาย
ส่วนท่านอ๋องโดนคำสาป เลยกลายเป็นแมวดำ แบบหยิ่งๆ แต่ก็ติดนิสัยแมวหมด เลียขน เล่นไม้ตกแมว เข้าห้องน้ำในกล่อง
ไปๆมาๆ แมวดำตาย ท่านอ๋องคืนร่าง กลายเป็นหนุ่มสายซึน กลับมาที่เมืองนางเอก ให้นางเอกยืมเงินเปิดร้านใหม่
แต่วิญญาณยังหลุดออกจากร่างไปเข้าร่างสัตว์ตลอดเวลาหลับ ยกเว้นเวลาอยู่กับนางเอกเท่านั้น

จนคลายปม คำสาปหาย กอบกู้ร้านได้ มีความสุขมุ้งมิ้ง
จบ
.
.
.
.
.

>>74 อันนี้กูคิดเองนะ ก็อารมณ์แบบผู้ชายไม่อยากรับผู้หญิงที่ตัวเองรักเป็นอนุอะ ถ้าเขารักใครก็อยากให้เกียรติ ยกย่องผู้หญิงคนนั้นออกหน้า

>>76 แล้วมึงคิดว่าผู้หญิงสมัยก่อนมีความสุขกับอะไรได้บ้าง

>>62
.
.
.
.
.
หนหวยตัวละครก็ส่วนหนึ่งแบบคิดแทนกันจังเลย ไม่รู้ดิกูไม่ค่อยซาบซึ้งอะไรแบบนี้เท่าไหร่ ทั้งเสียสละตัวเอง พยายามทำให้นางเกลียดเพื่อนางเอกจะไม่เสียใจ อีกอย่างคือเบื่อพล็อตที่มารู้ตอนจะตายนี่แหละ ถ้ารู้แล้วตายไปด้วยกันกูโอเค หรือไม่ก็นางเอกไม่รู้อะไรเลยสมใจพระเอก ขอให้เจ้ามีความสุขส่วนตัวข้านั้นเป็นฝุ่นอยู่ที่ไหนก็สุดรู้

ซือฝุคิดเองเออเองจริง แต่ก็นิสัยฮีที่ยอมหักไม่ยอมงอ ไม่แก้ตัว ไม่เหี้ยห่าใดๆ บ้าหลักการ ถือว่านางเอกซวยที่ดันไปรักคนแบบฮี แต่ทุกอย่างเริ่มที่ความดันทุรังผสมชะตาที่รันทดของนางเอก จะโทษพระเอกที่นิสัยเป็นแบบนั้นก็ไม่ได้อะ กูว่าฮีเหมาะกันอยู่คนเดียวของฮีบนอาศรมสิ้นรัก จะว่าไปคนที่ชอบซือฝุจุดจบเป็นมารกันหมด
.
.
.
.
.
.

>>79 ของกิน ดอกไม้ เย็บปักถักร้อย ดนตรี บทกวี เป็นต้น ถ้าเป็นกูคงเลือกของกิน ทุ่มเทจิตใจให้ของกิน แดกแม่งทั้งวันจนตายอ่ะ

>>69
.
.
.
.
.
จุดนี้องค์หญิงหาเรื่องก่อนนะ ตั้งแต่ไม่ยอมก้มหัวให้แม่ผัวแล้ว ตามกฎลดอาวุโสก็ถูกหรอก แต่โดนหยามแบบนั้นใครจะยอมได้ แถมทำตัวแบบนั้นกับราชบุตรเขยอีก แม่ที่ไหนจะยอม ฮ่องเต้ที่เป็นพ่อองค์หญิงยังไม่เข้าข้างเลย ตอนนั้นแม่ก็ไม่เห็นด้วยมั้ง คือไม่ชอบใจราชบุตรเขยก็จริง แต่ทำถึงขั้นนั้นก็เกินไป ในความคิกกูคือองค์หญิงหาเรื่องก่อนเอง ถ้านางไม่แข็งกร้าวแบบนั้น คงไม่เจอแรงปะทะแบบนี้หรอก
.
.
.
.
.

ky ทำไมองค์หญิงหาราชบุตรเขยที่ดีกว่านี้ไม่ได้วะ วดดอ่ะ

>>74 อันนี้มึงต้องลองอ่านค่ะ
.
.
.
.
.
มันไม่ใช่นางดึงดันจะให้เป็นคนรักหรอก ก็แค่ต้องการอยู่ด้วยกันนี่แหละ แต่แค่อยู่ด้วยกันก็ไม่ได้ไงมึง มันคือการสู้กันระหว่างจารีตกับความสุขใจอ่ะ เลือกได้อย่างเดียว เหตุการณ์ถูกบีบจากทุกฝ่ายจนไม่มีตรงกลาง นางเอกถึงขั้นถูกตบ ถูกราชบุตรเขยบุกมาจะข่มขืนจนไม่ยอมนอนเพราะกลัวอ่ะ นางไม่สามารถเลือกความเหมาะสมและมีความสุขไปกับมันได้ มันเลยเลเวลนั้นไปแล้ว
.
.
.
.
.
จริงๆไอ้เหตุการณ์เลวร้ายทุกอย่างนั่น ทุกคนมีส่วนหมดนะ บางเรื่องนางเอกก็เป็นคนเริ่มก่อน แต่อันนี้กูพยายามอธิบายในมุมของนาง ว่าทำไมนางถึงรับไม่ได้ ทำไมไม่ยอมแยกจากขันที ต่อให้ไม่ได้เป็นคนรัก ก็ขอให้ได้อยู่ด้วยกัน ได้เห็นหน้ากันก็พอ

>>82 อันนี้กูไม่เห็นด้วยนะ
.
.
.
.
.
นางเอกแค่ไม่ยอมร่วมเตียงในคืนแรกเว่ย ซึ่งเอาจริงมันก็ไม่ถูก แต่นางเอกเพิ่งเคยคุยกับราชบุตรเขยวันนั้นวันแรกเลยนะ ก่อนหน้านี้ไม่ได้รู้จักกันมาก่อน แค่เห็นหน้าวอบแวบไม่นับ แทนที่จะรอ ค่อยๆให้ทำความรู้จักกันไป แม่ผัวดันเอาผ้าขาวมาให้ มันเหมือนบอกว่า "ถ้าเธอไม่ยอมมีเซ็กซ์กับลูกฉันจนเลือดเปรอะผ้า ก็เท่ากับเธอยอมรับว่าตัวเองแรด ผ่านผู้ชายอื่นมาแล้ว ผ้าเลยไม่เลอะ" อีแบบนี้นางเอกทนได้ก็แปลกอ่ะ
.
.
.
.
.

>>85 มันผิดจารีต ผิดทำนองคลองธรรมทั่วไปน่ะ เราต้องมองที่ยุคสมัยด้วย อย่าใช้มุมมองของคนยุคปัจจุบันไปตัดสินผิดถูก

>>83 พ่อเลือกให้ ถ้านางไม่มีคนรักอยู่ก่อน ราชบุตรเขยเป็นตัวเลือกที่ดีจริงๆ นะ

>>84
.
.
.
.
.
เรื่องข่มขืน จะพูดแบบนั้นก็ถูก แต่ตอนนั้นทุกคนเห็นด้วยให้ทำนะ แผนของฮ่องเต้กับฮองเฮาด้วยมั้ง คือในสมัยนั้นไม่ได้มองว่าผิดขนาดนั้น ผัวเมียกันแล้วอะ แต่กูก็ไม่เห็นด้วยหรอก

>>85 กูว่าที่แม่ผัวทำงั้นเพราะถูกนางเอกหยามก่อนด้วย แรงมาแรงกลับ นางเอกไม่เคยเจอแบบนี้มาก่อน แม่ผัวก็ไม่เคยเจอมาก่อนเหมือนกัน เรื่องไล่ราชบุตรเขยไปนอนที่พื้นขนาดคนรอบตัวองค์หญิงยังไม่เห็นด้วยเลย มันเกินไปจริงๆ
.
.
.
.
.

>>75 เหมือนก็บอกแต่แรกแล้วนะว่าคนละชุด หมาแมวไม่เกี่ยวกัน กูว่าแมวอะดี แต่คงไม่มีเซต ส่วนหมา เซนที่เหลือคงตามมาไม่หมดแน่ๆ

>>80 ซ่างกู่
.
.
.
.
.
ไป๋เจวี๋ยมันไม่รู้ว่านางเอกรักมัน คือแสนๆปีที่ผ่านมาเขาอยู่กันเหมือนสหาย คือมันรู้นะว่ามันสำคัญกับนางเอก แต่นางเอกก็มีสหายคนอื่นอีก คือก็สำคัญเหมือนกัน บวกกับมันคิดว่านางเอกรักอีกคนไง เลยเลือกทางนี้ ยังไงก็มีคนตาย ถ้านางเอกตายมัน รับไม่ได้อะ แบบเคยเจอมาตรั้งนึงแล้ว รู้ว่าถ้าไม่มีนางเอก ตัวเองยุไม่ได้ แต่ถ้าตัวเองตาย นางเอกก็ได้ยุกับคนสำคัญคนอื่นๆไง

แต่มันก็แล้วแต่คน มึงไม่ชอบกูก็เข้าใจนะ กูก็เหมือนมึงไม่ชอบพวกอมตีน แต่ทำเพื่อเพื่อเธอ แต่ถ้ากูมองเหตุมองผลแล้วมันเข้าใจได้อย่างไป๋เจวี่ยกับอินเจ๋อนี่กูชอบมากยุนะ5555

ไหนๆก็ไหนๆละ ขอด่าหน่อย ไอ่ซือฝุเนี่ยตัวดี น่ารำคาญเบอแรง จะมาบอกว่าไม่ยอมหักไม่ยอมงอไม่ได้หรอก ที่อินางเอกเอกเป็นงี้มันก็มีส่วน ถ้าถาม กูการกระทำหลายอย่างถึงจะทำไปแบบไม่รู้ตัว แต่มันก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้นางเอกมีหวัง แล้วยุดีๆมึงก็ตัดฉับโดนไม่อธิบายอะไรเลย เพราะยอมรับไม่ได้ที่ตัวเองทำผิด แล้วสุดท้ายก็คิดเองเออเองทำเองยุคนเดียว เอ้อ คนแบบนี้มึงยุคนเดียวไปเถอะอิห่า รักไม่ได้อย่างน้อยแค่บอกอะ ถ้าอินางเอกมันดื้อดึง อันนั้นความผิดนางเอกละ อันนี่ไม่พูดเดินเชิดหน้าคอตั้งชายเสื้อปลิวไปปลิวมายุนั้นแหละ อย่างเยี่ยหัวกูแค่หงุดหงิดรำคาญ ไอ่ซือฝุกูออกเกลียดอะ
.
.
.
.
.

>>80 กรณีของไป๋เจวี๋ยมันไม่ได้มีให้เลือกมากไงมึง ถ้าบอกก็จบเลยนะ คนอย่างซ่างกู่เหรอจะยอมอะ แล้วมันหาใครมาแทนไม่ได้แล้วด้วย คนที่มีพลังหุนตุ้นเนี่ย นางเอกก็สละตัวเองไปรอบนึงแล้วต่อหน้าต่อตาพระเอก กูเป็นพระเอกก็ไม่อยากเห็นภาพแบบนั้นในชีวิตอีก

>>86 เอาจริง กูก็มองว่าที่องค์หญิงทำมันผิด 55555 ไอ้ธรรมเนียมนั่นเรื่องนึง แต่ลองกูเป็นแม่ แล้วลูกชายกูโดนผู้หญิงที่ไหนไม่รู้ไล่ไปนอนพื้นตั้งแต่คืนแรกที่เข้าหอ กูก็โกรธเหมือนกัน แต่ถ้าหยางฮูหยินจะมีเมตตา เห็นใจองค์หญิงบ้างว่าเพิ่งพลัดพ่อพลัดแม่มาอยู่กับผัวที่ไม่เคยคุยกัน หยางฮูหยินก็คงให้เวลานางมากกว่านี้ว่ะ กูเห็นใจแม่ผัวนะ ในสังคมของนาง ที่นางทำมันถูกแล้ว ใจดีแล้ว แต่สองคนนี้มาจากคนละสังคมกัน มันเลยพัง

>>87 ก่อนหน้านั้นนางเอกไม่ได้ไปหยามแม่ผัวนะ หยามแต่ผัวคนเดียว แต่หยามลูก แม่ก็เจ็บกว่าอ่ะ ถ้ามองในมุมแม่ผัว เรื่องผ้าขาวคือธรรมเนียม ทำแค่นี้ถือว่าเกรงใจมากแล้ว

ส่วนเรื่องข่มขืน
.
.
.
.
.
มันจริงนะที่ว่าพ่อนางเอกไฟเขียว ไม่ใช่ความผิดอะไรราชบุตรเขยเลย ตัวราชบุตรเขยแม่งไม่ได้อยากทำด้วย ตอนตบนางเอกก็ไม่ใช่ความผิดฮี แต่ความผิดนางเอกนั่นแหละ ฮีเป็นแค่กระต่ายตัวโตๆ ขี้กลัว กินพืช ฮ่องเต้ก็ไม่ได้คิดร้าย แค่มองว่าไม่มีอะไรจะเสียแล้ว ขอเดิมพันกับแผนนี้ มันไม่มีใครผิดเลยเว่ย

กูแค่พยายามตอบคำถามที่ว่า "ทำไมนางเอกมีความสุขกับความเป็นจริงไม่ได้"

ในสายตานางเอกที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวด้วย นี่ก็คือการพยายามข่มขืนนางอ่ะ ต่อให้รู้ความจริง ก็ไม่สามารถอยู่กับราชบุตรเขยอย่างมีความสุขได้อีกต่อไป
.
.
.
.
.
กูเลยมองว่านี่ไม่ใช่ความผิดใครอ่ะ จะว่านางเอกแข็งเกินก็ไม่ใช่ นางแค่เกิดผิดยุค ฮ่องเต้แค่พยายามเป็นทั้งฮ่องเต้และพ่อที่ดี ราชบุตรเขยแค่อยากให้หันมามอง หยางฮูหยินแค่อยากได้ลูกสะใภ้ ขันทีแค่พยายามทำทุกอย่างให้ดีที่สุด กูสงสารราชบุตรเขยสุดแล้วที่จริง

>>74 นางรักขันทีเพราะ ฮี intelectual ว่ะ เหมือนว่าสติปัญญาความชอบไปทางเดียวกัน

สรุปวังเดียวดาย รันทดแบบสถาการณ์บังคับ กูขอตัวไม่ใช่เรื่องที่อยากอ่าน. กูชอบเรื่องที่นางเอกมีอิสระ ตัดสินใจทำอะไร แล้วได้เรียนรู้ได้เติบโต นางเอกจะต้องมีนิสัยและความคิดที่จะทำให้ตัวเองมีความสุข และช่วยเหลือผู้อื่นตามโอกาส นี่คือนิยายในสเป็คกู. ไอเรื่องแบบถูกบีบคั้นมากๆกูทนอ่านไม่ไหว ขอบายจ้า

เรื่องซ่างกู่กูอ่านแล้วไม่อินเล่ม 1 จบไปแบบเฉยมาก เลยไม่ได้ตามต่อ

>>91
.
.
.
.
.
ในสังคมสมัยเก่า แค่บอกว่าไม่จำเป็นเคารพแม่ผัวเพราะเป็นองค์หญิงก็ถือว่าหยามมากแล้ว ต่อให้เป็นกฎแต่ฮ่องเต้ก็ยังไม่เห็นด้วยเลย สังคมจีนที่ถือเรื่องอาวุโส เจอแบบนี้ถือว่าแรงมากนะ

แต่กูก็เห็นด้วยนะว่าไม่ใช่ความผิดใครทั้งหมด กูถึงชอบเรื่องนี้มาก เขียนให้เห็นมุมมองทุกคนได้ขนาดนี้
.
.
.
.
.

>>93 เออ แบบนั้นแหละ มึงพูดโดนใจกู เรื่องนี้กูรู้สึกว่านางเอกไม่ได้พยามทำตัวให้มีค่า มีความสุข มีประโยชน์ต่อคนอื่นเลย จมปลักอยู่กับสิ่งที่เป็นไปไม่ได้แล้วมันได้อะไรขึ้นมาวะ อยากแหกประเพณีแม่งก็กล้าๆลุกขึ้นมาแหกให้สะเทือนฟ้าสะเทือนดินไปเลยสิ มัวแต่โศกาดราม่าอยู่คนเดียวกูก็ไม่อยากเชียร์

>>94 จริงมึง เห็นด้วย ต่อให้เป็นสมัยนี้ บ้านคนจีนที่เคร่งๆหลายบ้านยังเข้าใจผิดคิดว่าลูกสะใภ้เป็นคนใช้อยู่เลย
.
.
.
.
.
กูขอแก้ต่างให้ยายหนูนางเอกกูเรื่องเดียวเท่านั้นแหละ คือเรื่องผ้าขาวมาก่อนเรื่องหยามน้ำหน้าแม่ผัว สำหรับแม่ผัว นางเอกเป็นฝ่ายหยามลูกนางก่อนโดยไม่ยอมเข้าหอ สำหรับนางเอกที่ตัดใจทิ้งความสุขชั่วชีวิตมาแต่งกับราชบุตรเขย แม่ผัวเป็นฝ่ายส่งผ้าขาวมาหยามนางก่อน
.
.
.
.
.
เรื่องทั้งหมดจะไม่เกิดเลยเว่ยถ้าทุกคนพยายามเข้าใจคนอื่น มีเมตตาต่อกันบ้าง ไม่เอาแต่ความคิดตัวเองเป็นใหญ่

>>95 นางลุกมาแหกแล้วมึง
.
.
.
.
.
นางทำทุกทางที่ทำได้เลย แหกแม่มเกือบทุกกฎของวังแล้ว โต้กันกับโชคชะตาชนิดเอาชีวิตเข้าแลก ยังไงก็ไม่ยอมแพ้อ่ะ แต่สงสารพ่อ เห็นพ่อเครียด เห็นพ่อทุกข์เพราะตัวเอง นางเลยยอม ถ้าลำพังนางคนเดียว ก็คงดันทุรังไปจนสมหวังแหละ
.
.
.
.
.

ทำไมกูไม่สงสารราชบุตรเขย

>>97 จากการเฝ้าส่องสปอยล์ กูทีมองค์หญิงนะ ถึงนางจะเอาแต่ใจ แต่ก็ถูกเลี้ยงมาแบบนี้ไง โทษใครละ แต่สุดท้ายแล้วอะ นางก็ไม่ได้เอาแต่ใจอย่างถึงที่สุดสักหน่อย นางก็ทำเพื่อคนอื่นแล้วไง

เงินเดือนออกจะไปซื้อมาอ่าน อ่านไม่ไหว อย่างน้อยปกก็สวยน่าเก็บละนะ :)

เท่าที่กูอ่าน วังเดียวดายไม่ใช่เรื่องที่นางเอกมาโศกาดราม่าแล้วรอให้ใครซักคนมาช่วยนะ
.
.
.
.
.
มันเป็นเรื่องของผู้หญิงที่พยายามสู้กับจารีตประเพณี แต่แพ้อ่ะ สู้จนสุด จนถ้าสู้ต่อคนที่ตัวเองรักต้องพังแล้ว เลยจำเป็นต้องยอมแพ้ แล้วหวังว่าชาติหน้าตัวเองจะสมหวังบ้าง
.
.
.
.
.

>>95 ความสุขของนางคือการอยู่กับพระเอกไง แต่ปัญหาคือพระเอกเป็นขันที คนรอบข้างไม่มีทางยอมรับ ถ้าเป็นครอบครัวธรรมดาอาจเป็นไปได้ แต่กับองค์หญิงมัันเป็นไปไม่ได้เด็ดขาด

เอาจริงๆ ถ้าอยากรักชอบเกลียดยังไงกูว่าให้หามาอ่านก่อนดีกว่า กูไม่อยากให้อ่านแค่สปอยล์แล้วพาลไม่ชอบ เพราะเรื่องมันมีรายละเอียดเยอะ

>>100 โอเค กูเข้าใจแระ แต่กูก็ไม่ชอบแบบนี้อยู่ดี

>>101 ที่กูอ่านสปอยล์เพราะกูไม่มั่นใจที่จะซื้อมาอ่านไง เพื่อนกูก็ไม่ซื้อสักคน กูจะยืมใคร แล้วกูก็ไม่อยากเสียเงินซื้อเรื่องที่กูไม่ชอบ/ไม่มั่นใจมาอ่าน เลยมาพูดคุยตรงนี้ แต่ถ้าถกกันจนกูรู้สึกชอบ/รู้สึกอยากอ่าน กูถึงจะไปหามาอ่าน

วดดกูไม่ชอบที่มันอึดอัดใจ ถูกบีบ ถูกบังคับ ดราม่ามันก็มีหลายแบบ แต่แบบนี้กูเกลียดที่สุด แล้วแต่คนชอบเลยมึง

>>103 นางเอกคงไม่แนวมึงจริงๆ แต่กูชอบนางเอกแบบนี้นะ เลยรู้สึกว่ากูคงเข้าเป็นพวกนางแนๆ

>>102 กูบอกได้แค่ว่าสำหรับกู กูไม่เสียดายเงินนะ มันไม่ใช่แค่นิยายดราม่า แต่มันคือการสู้กันของปรัชญาด้วย ช็อตเถียงกันตอนท้ายเรื่องนี่เป็นการสาดเหตุผลเข้าใส่กันแบบพีคมาก ซึ่งกูมองว่ามันเปิดสายตากูให้กว้างขึ้นดี ถ้ามึงชอบสายจรรโลง อ่านจบแล้วนอนหลับฝันดีมีความสุข อันนี้ไม่น่าใช่แนวมึงจริงๆ

อ่านสปอยวดดแล้วแบบ ชะตาชีวิตนี่นะ;-;;;;;;;;;;;;

>>100 +1 เรื่องประเพณีสมัยโบราณมันแบบนั้นจริงๆ เรื่องผู้หญิงในวังกับขันทีกูรู้สึกว่าเคยเห็นหลายเรื่องนะ ความรักมันเป็นเรื่องที่ไม่มีเหตุที่สุดแล้วจะมาบังคับให้ใครชอบกันมันคงยาก ถ้านางเอกไม่ใช่องค์หญิงเรื่องมันอาจไม่เป็นแบบนี้ก็ได้
.
.
.
.
.
ถ้านางเอกเป็นคุณหนูธรรมดา ไม่ได้มีพ่อเป็นฮ่องเต้เกิดมาพร้อมกับสิทธิกว่าคนอื่นเขา นางอาจต้องยอมทนอยู่กับสามีไปโดยไม่ขัดขืนอะไรเลย แต่พอนางเอกโตมาพิเศษกว่าคนอื่น นางเอกถึงอยากจะสู้เพื่อความรักเพื่อตัวเอง แต่สุดท้ายก็แพ้ให้กับสังคมประเพณี
เรื่องนี้เหมือนอ่านบันทึกความรักของคนสมัยก่อน มันเรียลและน่าเศร้าจริงๆ
.
.
.
.
.

>>106 ใช่ กูสงสารฮ่องเต้นะ แต่ก็เห็นด้วยกับขุนนางมาก ปกติตัวละครแบบนี้กูจะเกลียด ดันชอบเฉยเลย

วดดอ่านสปอยละกูรู้ตัวทันทีว่าไม่เหมาะกับนิยายแนวนี้มันเศร้ายิ่งกว่าคิมซูซยอนอีกเรื่องนั้นนางเอกยังสมหวังกับผัวช่วงนึงแต่เศร้าตรงเลือกคนผิดถ้าเลือกรักกับขันทีชีวิตคงได้ดีไปแล้วส่วนเรื่องนี้ตัวร้ายคือจารีตประเพณีกูว่ารันทดยิ่งกว่าขอผ่านฮืออออกูทำใจไม่ได้

>>93 มึงอ่านที่เหลือให้จบก่อน เพราะแค่เล่ม 1 ยังไม่เฉลยปมห่าอะไรสักอย่าง แค่เกริ่นเรื่องหลอกๆ อยู่เลย ถ้ามึงอาจจบแล้วค่อยมาถกกัน

>>100 >>106 เอาซะกูจะไปซื้ออ่านเลย กูชอบที่ฉอดปรัชญาใส่กัน

พวกโม่ง กูอ่าน princess syndrome จบแล้ว มาๆ กูจะรีวิว เบาๆใสๆอะเมิง ฆ่าเวลาๆขำๆ ไม่รันทด มีตลกบ้างไม่ได้ฮาขี้แตก กูชอบที่มันประชดประชัน ตัวเอกเป็นนางร้ายตามเรื่องราวแบบรักใสๆหัวใจสี่ดวง แต่ด้วยความที่ตัวนางเองก็มีปมของตัวเอง มันก็เลยหล่อหลอมให้นางมีความต่างจากนางร้ายปกติไป จนถึงขั้นกลายเป็นนางเอกในที่สุด

ภาษากูว่าผ่านไปไม่ติด การดำเนินเรื่องแปลกๆบ้าง กูว่าบางทีมันตัดไปตัดมางงๆ เนื้อเรื่องแทนที่มันจะคืบไปข้างหน้า บางทีก็วนไปวนมาเหมือนยังคิดอยู่ว่าควรจะจบเมื่อไหร่ดี ทำให้บทสรุปรวบรัดมากไปหน่อย ฉากสวีทก็ไม่เยอะเท่าไหร่ ที่ดีที่สุดคือ character ตัวร้ายของนางเอกที่ดูมึนๆงงๆ สับสนในตัวเองว่าจะไปทางไหนดีทำให้กูขำปนสงสารอยู่เรื่อยๆ. กับพระเอกตัวจริงของนางที่งานดีมากแต่กูเคยอ่านแนวคล้ายๆแบบนี้. หลายเรื่องทำได้เข้มข้นกว่านี้ ให้ 7/10 อ่ะ ไม่เสียดายที่อ่านแต่ก็ไม่ได้ชอบมาก
.
.
.
.
.
กูขำคู่หมั้น ตลกดี เป็นโรคชอบซินเดอเรลล่า. กับคุณอา มางงๆแบบผิดเรื่องไปไหม ไม่มีเลยยังได้นะ บทนี้
.
.
.
.
.

>>113 อีกเรื่องที่มึงว่สเรื่องไหนวะ กุจะไปตำ ปกติไม่สันทัดแนวปัจจุบัน ภถถภถภภ

>>114 กูอ่าน นอบน้อมและหนักแน่นฯ แปลญป ยังไม่จบ สไตลนางเอกเป็นตัวร้ายแบบนี้เลยแต่เขียนได้สนุกกว่า สำนวนดี ขำกว่า คีบคาร์ดีมากเสียแต่ว่ามันยังไม่จบ และดำเนินเรื่องช้าไปหน่อย (และไม่มีทีท่าว่าจะจบด้วยขอเตือน) แต่ก็สนุกมากกกจริงๆ

>>115 เจอในวงเล็บกุเบรคหัวทิ่มเลย แปลญี่ปุ่นที่ไม่จบกุตามมังงะก็จะหัวหงอกพอแล้วววว

กำลังอ่านลำนำดอกท้อกำลังเข้าเล่มสองได้เกือบครึ่ง...เข้าใจนางเอกนะนางเป็นคนปัจจุบันอ่ะ แต่แม่งเอ้ย รำคาญชิบ... รู้สึกเหมือนมันรักพระเอกไม่มาพอ อ่านแล้วเหนื่อยใจอ่ะ

เห็นพูดถึงตำนานสองหวัน เลยไปหยิบมาอ่านหน่อย คือ แล้วก็สะดุดละ คิดในใจ ต้องใส่เครื่องหมายคำพูดด้วยเหรอ

>>117 หลังๆกูก็รำคาญนางเอก อยากให้นางฝ่าฟันไปด้วยกันกับพระเอก ประมาณเจ็บช้ำยังไงก็จะอยู่เคียงข้างเธอ 5555 ถ้าฉากจบถูกใจกว่านี้ กูจะโคตรชอบเรื่องนี้เลย

>>117 จริงมึง คือไม่ไหวจริง มาขนาดนี้แล้วเสือกมายึดมั่นถือมั่น จะไปตามหาความฝัน อิสระเสรีอะไร คือเข้าใจความคิดนางนะ แต่รู้สึกเหมือนนางทิ้งพระเอกอ่ะ คือไหนคือที่สู้ด้วยกันมาวะ

>>117 กูเข้าใจเหตุผลของนอ.นะ ถ้ากลับไปพร้อมกันแต่แรก พอ.จะโดนกดดันมากกว่านี้ แต่นางก็ร่อนเร่พเนจรเยอะไปจริงๆ 55

>>121 คือเข้าใจนางแหละ...แต่ก็มีความรู้สึกแบบ โอ้ยย อีนี่..อยู่บ่อยๆ แต่โดยพื้นก็เข้าใจแหละ

KY มีใครอ่านเทพสมุนไพรแล้วบ้างงง รีวิวหน่อยจ้าา สนุกมั้ยอ่า

Ky หน่อยเพื่อนโม่ง Fate To Love You หรือ You Are My Destiny มันมีนิยายแปลไทยไหมอ่ะ

>>124 ไม่มี มีแต่ละครไทย

>>123 ไปจิ้มตน.ที่แล้วเลย เพียบ

ซ่างกู่นี่กุไม่ค่อยโอเค
.
.
.
.
.
ที่ พอ. ทำเป็นจะแต่งกะองหญิงลูกสาวเทียนโฮ่ว บอกว่าเป็นกรรมของแม่ แมร่งไรฟระ คืออ่านไปอ่านมากุสงสารองหญิงเฉยเลยว่ะ นางก็รักของนาง ก็พยายามทำดีกะพระเอกเพื่อให้พระเอกรักอ่ะนะ ตอนช่วยพระเอกก็ทำเงียบๆ แต่พระเอกโคตรไร้ dignity หลอกว่าจะแต่งด้วย แล้วก็ไม่รู้สึกผิดอะไรที่หลอกใช้นางรอง อีกอย่างกุรู้สึกนางเอกซู คนรอบข้างให้ความสำคัญ ปกป้อง เอาใจ จนกูเหม็น กูล่ะอยากให้จบแบบ BE พระเอกนางเอกตายจากกันไม่ได้พบเจอกันมาก
.
.
.
.
.

>>113 มีแนวแบบนี้อีกไหม กุไปอ่านตัวอย่างในเน็ตแล้วสนุกดี

>>127 กำลังอ่านได้ครึ่งเล่ม อยากพักเลยกู แค่สำนวนที่บางทีกูอ่านซ้ำ ก็บ้าบอพอละ กูไม่ชอบเรื่องที่นองรองไม่ได้ร้ายอะไร ผิดแค่รักพระเอก จะขยี้จิตใจกันไปถึงไหน อีกอย่างคนทำอีกคน นางถือว่าบริสุทธิ์นี่ เลือกเกิดได้มะละ

>>127 กูเหม็นนางเอกตั้งแต่เล่มแรกแล้ว

>>130 แต่กูไม่ชอบเฟิ่งหรันอะ เล่มต่อๆ ไปจะน่ารักขึ้นปะวะ นางดูอวดดี

สองสวรรค์ พูดแล้วกูก็ไม่ชอบนางเอกเหมือนกันนะ นอกในก็ไม่ได้ดูดีขนาดนั้น แต่ที่กูอ่านแล้วอึ้งนางสุดคือเรื่อง
.
.
.
.
.
ลูกนางอะ คิดได้ไงจงใจตายทิ้งลูกไม่พอ ยังตั้งชื่อแบบนั้นให้อีก ถ้ามึงอยากตายกูยังพอรับได้ แต่ตั้งชื่อลูกว่าทอดทิ้งกูไม่โอเคจริงๆ

ส่วนนางรองนอกจากนิสัยเหมือนตัวร้าย นางก็ไม่ได้เลวร้ายไรนะ กูมองไม่ออกจริงๆ ว่าทั้งพระเอกกับนางเอกมีความเที่ยงธรรมตรงไหน
.
.
.
.
.

ทำไมไม่มีรีวิวแบบนี้ก่อนหนูจะซื้อคะ พี่ๆๆๆ โม่ง

ไป๋เฉี่ยนในป่าท้อก็ตั้งชื่อลูกว่าทอดทิ้ง อาหลี ป้ะ
อีกเรื่องคือองค์หญิงเนี่ยนะ ไม่ร้าย รู้ทั้งรู้ว่าเค้ารักกันก็ยังใช้วิธีมาแย่งเค้า เค้าไม่เอาก็พัวพันอยู่นั่น แล้วใครเสนอให้พระเอกมาแต่งงานกับตัวเอง ก็องค์หญิงเปล่า นางจะขอเรื่องอื่นก็ได้ แต่นางไม่ทำ รู้ทั้งรู้ว่าเค้ารักใครก็ยังแย่ง นางองค์หญิงนั่นแหละร้ายตัวดี

>>134 ซ่างกู่
.
.
.
.
.
ตอนที่ไปช่วยพระเอกโดยการเอามุกชีพวิญญาณให้อะก็หวังผลทวงบุญคุณพระเอก เพื่อจะให้เค้ามาแต่งกับตัวเอง แต่พระเอกยอมโดนฟ้าผ่าตายดีกว่าแต่งกับองค์หญิง กูละสะใจมาก สมน้ำหน้าแล้ว นางคอบถากถาง ยกตนข่มท่าน เย่อหยิ่งกับซ่างกู่ตอนเป็นโฮ่วฉือสารพัด ไม่เคยเห็นหัว ทั้งที่ตอนนั้นใครๆ ก็รู้ว่าแม่เดียวกัน แต่นางไม่เคยเห็นโฮ่วฉือเป็นพี่น้องเลบ สมควรแล้วที่ถูกหลอกใช้ ใช้กรรมแทนแม่ตัวเอง
.
.
.
.
.

ใครบอกอิองค์หญิงจิ่งเจาบริสุทธิ์กูเถียงขาดใจ

>>134 เย็นไว้ มึงลืมใส่จุดสปอยล์

ซ่างกู่นี่ ถ้าจะสงสารใครในตำหนักฟ้า กุให้เทียนตี้ รองมาคือจิ่งเจี้ยนนะ แม่ลูกคู่นั้นกุไม่ให้ราคา 5555555555

>>132
.
.
.
.
.
มุกเดียวกับป๋ายเฉี่ยนเลยอะ กูก็ไม่ชอบ นั่นลูกมึงนะ ต่อให้เป็นไข่โง่ๆ ตั้งชื่อให้ดีๆหน่อยจะเป็นไร เด็กเกี่ยวไรวะ
.
.
.
.
.

กูไม่เก็ตว่าทำใมลูกเซียนต้องเป็นไข่ มาจากตำนานไรเหรอ

>>135 นางเองไม่ได้นิสัยดีไรนะ แต่นางก็ไม่ได้แย่แบบที่มึงบอก เหมือนอินเนอร์จากชิปเปอร์มากกว่า

>>137 โทษทีๆ กราบบบ

จะเคืองเรื่องตั้งชื่อลูกไม่แปลก ส่วนเรื่องซูตอนนางเป็นโฮ่วฉือก็โดนแม่ลูกคู่นั้นเล่นงานใช่ย่อย แต่นางแบ็คดีเพราะเป็นถึงเทพบรรพกาล ภูมิหลังไม่ไก่กา เรื่องเนรเทศตัวเองก็ถือว่าลงโทษไปแล้วเรื่องไป่เสวียน กว่าจะกลับมาได้ ความหวังแตกสลาย รอมาตั้งร้อยปี ส่วนจิ่งเจาก็คือได้แม่มาชัดๆ ถูกตามใจจนเคยตัว ดูถูกคนอื่นเก่ง จองหอง อวดดี เยอะสิ่งมาก
.
.
.
.
.

ลืมจุดบนขอโทษจริงๆ เว้ย ไม่ได้มองนึกว่าจุดไปแล้ว

>>141 ซ่างกู่ให้เงินมึงมาเท่าไหร่อะ

>>143 ก็นั่นสิ กูเดือดประหนึ่งตัวเองเป็นซ่างกู่ แต่ก็นั่นแหละ มึงมีสิทธิ์ไม่ชอบนางเอกแล้วแต่รสนิยมใครรสนิยมมัน แต่เคสจิ่งเจาคือนางไม่ได้ไร้เดียงสาบริสุทธิ์ขนาดนี้ที่พวกมึงบอก

ซ่างกู่นี่กูชอบ แม้บางเรื่องจะขัดๆเช่นเรื่องลูก ที่อยากให้มีบทครอบครัวมากกว่านี้ แต่ที่ข้างบนพูดถึงองค์หญิงรองนี่กูว่าบางทีนางก็ทำตัวเอง นางดื้อดึง แต่สุดท้ายกูก็เห็นใจนางแหละ

>>144 กูชอบคาร์แบบซ่างกู่ มีความเทพ ฉลาด มีเหตุผล ปกป้องพวกพ้อง

>>141

กติกาการสปอยล์
.
จั่วหัวเรื่องที่จะสปอยล์ ใส่จุดห้าจุด ใส่เนื้อหา ใส่จุดห้าจุดปิด
.
ตัวอย่าง
--[ชื่อเรื่อง]--
.
.
.
.
.
สปอยล์เนื้อหา
.
.
.
.
.

กุชอบซ่างกู่ตรงชีเป็นนางเอกสายผลัวอะ เมพสุด ใหญ่สุด ตอนคัมแบ็คสเตจได้ฟีลป๋ายเฉี่ยนมาก แม่ฟาดเรียบ 5555555

.
.
.
.
องค์หญิงจิ่งเจาที่ไม่ชอบโฮ่วฉือกูว่าไม่แปลกอะ ต่อต้านพี่น้องต่างพ่อ มันรู้สึกแปลกๆ แต่นางก็ร้ายจริง ส่วนเรื่องยอมแต่งงาน อันนี้เพื่อให้นางเอกเกลียดตัวเองด้วยปะ แต่มันอิหยังวะมาก ฟังเหตุผลต่างๆนานายังอุทานว่าอ้าวอิสัสเลย
.
.
.
.
.

>>146 ต่างกับกู กูว่าจูนิเบียวที่มีสกิลเทพบรรพกาลติดตัว แต่เรื่องปกป้องพวกพ้องไม่เถียง

ขอถามอีกสักรอบ มีใครอ่านเรื่องล่า บ้างหรือยังอะ

>>146 ความเมพ ปกป้องพวกพ้องไม่เถียง แต่ฉลาดมีเหตุผลกูมองไม่ออกวะ สำหรับกูนางซูไปจนปัญหาทุกอย่างเกิดและจบได้ที่นาง แล้วก็เป็นแบบนั้นจริงๆ

KY มีใครรอศิษย์ข้า เจ้าตายอีกแล้วบ้าง ทำไม version แปลไทยสนพ.มันจัดการกันช้าจังวะ หงุดหงิดแรง กูอ่าน ver eng จบไป 2 รอบแล้ว ver ไทยยังไม่กระเตื้องเลยว่ะ

ถามเรื่องปรปักษ์หน่อย กูเห็นในfbมีคนบอกว่าเล่ม1เอื่อยๆเนือยๆ วิธีการเขียนเหมือนเด้าหู้แต่น่าเบื่อกว่า จริงเหรอวะ ตอนกูอ่านตย.ที่ท่านหญิงลงไม่เห็นน่าเบื่อเลย พอเจอคนเอาไปเทียบกับเรื่องนั้นกูเลยแอบอึ้ง กูไม่ได้อ่านเรื่องนั้นเลยเถียงไม่ได้
ถามที่นี่ถูกแล้วใช่มะ เมนพ้อยกูคือส้ม แต่แม่งมีจงหยวนมาเทียบ เลือกไม่ถูกเลยว่าจะถามมู้ไหนดี

>>150 สงสัยชื่อเถื่อน เพื่อนโม่งเลยไม่อ่าน ไม่เจอรีวิวเลย

>>153 สำหรับกูคืออ่านได้สนุก ไม่น่าเบื่อนะ สมมติซื้อมาแค่เล่มเดียวเพื่อทดลอง พออ่านเล่ม 1 จบ ก็ไปซื้อ 2 3 4 มาเลยแน่

>>153 นี่เพิ่งอ่านปอปักจบเรยยยย คือนี่อ่านยิงยาวติดๆกันเลยทั้ง4เล่มอะ ถ้าไม่ติดอะไรก็คงอ่านรวดเดียวด้วยซ้ำ รู้สึกว่าทั้งเรื่องน่าเบื่อตรงบทพิเศษแค่นั้นแหละ นอกนั้นคือไม่ตีห้าเราไม่นอน555
แต่ถ้าใครไม่ชอบเรื่องรบก็น่าจะเบื่อมากๆ เพราะรบเยอะ เป็นแกนหลักของเรื่องเลยทีเดียว
ถ้าใครไม่ชอบสายเข้าห้องหอรุนแรงก็น่าจะไม่ชอบเรื่องนี้เช่นกัน
ส่วนนี่โอเคกับเงื่อนไขที่บอกไป(นี่ชอบเรื่องรบกับไม่ซีเรื่องเข้าหอสไตล์ท่านโหว) เรื่องนี้เลยผ่าน สนุกเลยมากก

>>153 ตรรกกะแบบเต้าหู้เอามาเทียบกับปอปักอะนะ 555 ขรรม

>>150 ยังไม่มีโม่งมารีวิวมึง ตน.ก่อนๆก็เคยมีถาม แต่โม่งบอกกลัวตอนจบกัน เลยไม่ได้อ่าน จริงๆกูก็อยากรู้แหละ 5555
>>153 ถามที่นี่อะถูก แต่ถ้าอยากได้รีวิวเพิ่ม เพื่อนไปตน.ที่แล้วๆเลย มีรีวิวอื้อ

ในนิยายจีนนี่พี่น้องไม่ค่อยรักกันเลยเนอะ

>>150 กูเหมือนเคยเห็นคนรีวิวตำหนักก่อนๆนะ

>>160 ไม่มีนะ กูเข้าโม่วตลอดเลย

อ่านสองหวันแล้วรำคาญเฟิ่งหรันอะ ฆ่าลูกเขาตายแล้วยังซ่าอีก แต่ชอบนางเอกนะ

>>162 ตอนแรกกุหมั่นนางนิดหนึ่ง หลังๆ ชอบมากขึ้นเรื่อยๆ

Ky ขอถามเรื่องบันทึกปิ่นเล่ม 8 หน่อย
.
.
.
.
.
ทำไมฮองเฮายอมดื่มเหล้าที่มีไข่ปลาแทนฮ่องเต้โดยดี
ไม่รู้เรื่องไข่ปลา หรือยังไง อ่านแล้วก็งงๆ
.
.
.
.
.
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ

>>162 กุชอบนาง กุชอบเฟิ่งหรันมากสุดในเรื่องละ

>>135 กุไม่ได้รู้สึกว่า นางหวังทวงบุญคุณ ตอนที่หนังสือบรรยายเป็นมุมมองบุคคลที่3 ที่จะหาเรื่องนางรองอยู่แล้ว ถ้าเป็นนางเอกนิยายเรื่องอื่นคนอ่านก็ต้องคิดว่าเป็นนางเอกผู้เสียสละ บลาๆๆๆ องหญิงคือโครตติ่ง พอ. หอกนั้นพอคิดว่าพระเอกอยากได้ก็กะจะเอามาให้พระเอกอ่ะ สรุปผิดแค่เพราะเป็นตัวร้ายล่ะวะ

>>163 >>165 กูอ่านแล้วเซงๆ แต่ถ้าแรกๆ มึงก็หมัน เหมือนกัน กูอาจ เป็นแบบพวกมึง อาจชอบ คืออ่านๆ หยุดๆ แต่อยากรู้ ช่วยสปอยล์หน่อย อิคุณชายรองของเผ่ามาร มันนกปะวะ ซื่อบื้อสุดไรสุด ฉางชิ่นเท่มาก

>>167 ตอนแรกกูบอกไม่ชอบเฟิ่งหรัน แต่ชอบนางเอกกูเปลี่ยนใจละ
.
.
.
.
.
นางเอกนิสัยก็เสียเหมือนนางรองอะแหละ ชีไม่เคยออกจากวังมาหมื่นปี ไม่เคยมีใครรู้จัก เวลาชีปรากฏตัว ชีไม่เคยบิกชื่อชีกับใครก่อนเลย แล้วคนอื่นก็ต้องซวยเพราะความกวนตีนของชี หาว่าไม่เคารพ อ่านแล้วหงุดหงิด ความมั่นหน้า ไม่รู้สึกเอาใจช่วย หรือรู้สึกดีเวลาทำตัวกดหัวคนอื่น
.
.
.
.
.

>>164
.
.
.
.
.
ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะใส่ไว้น่ะ คิดว่าใส่แค่จอกเดียว กูเกลียดอิเต้เรื่องนี้มากบอกเลอ
.
.
.
.
.

>>169 ขอบคุณหลาย

นี่ไปดำน้ำสมุนไพรมาจนจบล่ะ ช่วงนี้อ่านนิยายเยอะ เลยมีความสับสนงงงวยกับปรปักษ์ เพราะตัวละครมีคาแรกเตอร์คล้ายๆกัน ต้องตั้งสมาธิดีๆในตอนแรก แต่พออ่านไปๆ ตอนหลังๆแต่ละตัวละครของแต่ละเรื่องจะมีบทสรุปที่ต่างไป
.
.
.
.
.
- พอ. ไม่ชอบ นอ. แต่แรก // ท่านโหวมีปมเรื่องพ่อกับพี่ตายจากฝีมือบ้าน นอ. // ตระกูลเซียวไม่ชอบที่ พี่สาว นอ. แรดไปทั่วมั่วผู้ชาย เลยจัดหาอนุให้ พอ. เยอะๆ ตบหน้าบ้านหลี่ จะได้อายไม่แต่งมาเป็นลูกสะใภ้ พอนอ.แต่งงานเสริมมงคลแทนพี่สาว ทุกคนเลยเข้าใจผิด นอ. แถม นอ. ยังไปทำผ้าเลือดพรหมจารีปลอมอีก พอ.เลยเข้าใจผิดว่า นอ. ไม่จิ้นแล้ว จนจบเรื่องถึงรู้
- ย่า พอ. ชอบ นอ. // สวีฮูหยินอยากให้ท่านโหวลืมความแค้น เลยจัดงานแต่งให้ ตลอดเวลาก็รักเอ็นดูเสี่ยวเฉียว // ย่าตระกูลเซียว ชอบที่ นอ. มาปุ๊บ พอ. หายดี หลวงจีนที่วัดยังบอกอีกว่า ดวงชะตา นอ. ค้ำจุนตระกูล เลยยิ่งเชื่อ ประกอบกับ นอ. ทำอาหารอร่อยๆให้กิน นวดกดจุดก็เยี่ยม เลยรักหลานสะใภ้ ทั้งๆที่รู้แต่แรกว่า ไม่ใช่ลูกภรรยาเอก ท้ายเรื่องตระกูลล่ม นอ.ก็ช่วยให้ฟื้นตัวได้ เลยยิ่งปลื้ม พยายามหาทางออกเรื่องสะใภ้หัวหน้าตระกูลต้องเป็นลูกเมียเอกให้ พอ. นอ. กลับมาแต่ใหม่หลังหย่ากัน
- แม่ผัวไม่ชอบลูกสะใภ้ เพราะอยากให้ได้กับหลานตัวเอง // สมุนไพรแม่ผัวร้ายขนาด วางยาฆ่า นอ. ให้ตายหลายหน
- ลูกพี่ลูกน้อง พอ. อยากได้ พอ. เป็นผัว หาเรื่องสร้างสถานการณ์แกล้ง นอ. ตลอด // สมุนไพรนี่ ลูกพี่ลูกน้องแสบมาก ลากยาวจนจบเรื่องเลย ประเภทกูไม่มีความสุข คนอื่นก็อย่ามีความสุขเลย
.
.
.
.
.
โดยรวมชอบสมุนไพรนะ ซื้อเล่ม 1-2 แล้ว ก็จะตามเก็บ 3-5 ให้ครบ แม้ว่ากลางเรื่องจะเอื่อยๆ แต่เล่มท้ายๆดีมาก ตื่นเต้นเร้าใจ คล้ายๆเซียนหอมที่มาดีงามเล่มท้ายๆ

>>171 จบ wtf แบบหมอหญิงมั้ย

>>165 กูก็ชอบนาง แรกๆรำคาญนิดหน่อยตรงห้าวเกิน ป่าวหรอกกูสงสาร องค์ชายรอง 5555 แต่หลังๆพอนางเปิดใจกูว่าโอเค
ส่วนนางเอกกูก็ชอบตรงความเทพน่ะแหละ แต่กูอ่านแล้วไม่รู้สึกว่าซู นางมีพลังเยอะจริง บารมีล้น (ก็บทเทพบรรพการอ่ะนะ) แต่กูรู้สึกว่าที่เรื่องมันจบได้เพราะ สามเทพบรรพการมากกว่าที่คอยช่วยนาง โดยเฉพาะ พอ. พร.

>>153 กูไม่เคยอ่านเต้าหู้ แต่พาร์ทหลังมันเอื่อยๆเนือยๆจริงมึง ตอบตรงๆก็ต้องบอกว่าหลังจากช่วงทดลองอ่าน กราฟแม่งดิ่งลงมากสำหรับกู
เรื่องรบเรื่องบนเตียงเยอะ แต่โคตรจะไม่อิน เรื่องมันเล่าผ่านนางเอกเยอะกว่า ซึ่งนางก็ไม่ได้ตามไปสนามรบไง เป็นฮูหยินอยู่แนวหลังของแท้ รู้เรื่องจากคนอื่นกับตอนพระเอกกลับมานิดหน่อย ส่วนพระเอกเจอหน้านางก็มีแต่อยากกิน กูรู้สึกว่านี่กูอ่านอะไรอยู่วะไปประมาณสามเล่ม พอเล่มสี่ค่อยมีเรื่องมีราวชวนติดตามหน่อย

>>172 เอาจริงๆหมอหญิงที่มันแย่เพราะ
.
.
.
.
.

ตอนพิเศษที่ฟื้นคืนชีพได้ ที่ นอ. เทพเกินมนุษย์ ซูยิ่งๆๆๆ ขึ้นไปเรื่อยๆ ถ้าอ่านแค่จบตอน นอ.ล้างไขกระดูกได้ ไม่ตาย อยู่กับ พอ. ที่ลาออกจากแม่ทัพ ก็พอโอเคอยู่
สมุนไพร จบที่แก้ปมลูกสะใภ้ต้องเป็นลูกเมียเอกได้ กิจการของ 2 ฝ่ายก้าวหน้า พอ. ยอมรับความคิดเห็นของ นอ. แล้ว พอ. นอ. คืนดีกัน กลับมาเป็นผัวเมียอย่างเดิม จบ ไม่มีอะไรสุดโต่งเกิน
.
.
.
.
.
แต่ถ้าใครไม่ชอบเรื่องเมียน้อยเมียหลวง แม่ผัวลูกสะใภ้แบบในหมอหญิงก็ปล่อยผ่านเลย เพราะสมุนไพรมีเยอะกว่า 555 ตบตีแย่งชิงกันสุดฤทธิ์

ky >>174 เd้ๅxู้มันเนือยเสมอต้นเสมอปลาย มีแต่หาบน่ะแหละที่อวยว่าดี โดนเฉพาะx่ๅuสังหๅsยิ่งเหี้ย โคตรของยานอนหลับน่ะ

>>153 ไม่ค่อยหนุกสำหรับกู พล้อตเบาโหวงลากยาว 4 เล่มหนาๆ เพราะอัดบรรยายฉากสงครามกับฉากอย่างว่า ที่โคตรไม่ได้ฟิลอ่ะ

>>175 หมอหญิง
.
.
.
.
.
กูว่าไอ้ฝึกปราณรักษาโรคก็เว่อพอกันละ จะเป็นนางเอกลูคีเมียก็เป็นไปให้สุดเลยเถอะ ที่ผ่านมามึงจะดราม่าทำใมถ้าจะตัดจบแฮปปี้ขนาดนี้
.
.
.
.
.

บรรดาหมอหญิง เครื่องหอม สมุนไรกูก็ไม่ได้อ่านเลย 555 กูรำคาญความเหมือนกันของพวกนิยายตบตีเมียน้อย ถ้ามีเรื่องไหนเมียหลวงเมียน้อยสามัคคีปรองดองกันช่วยขจัดภัยบอกกู คือพระเอกกูมีเมียเดียวก็ดี เป็นฮ่องเต้เมียเยอะก็ไม่ไร แต่ตบตีแย่งผัวกันนี่กูไม่เข้าใจว่าสนุกตรงไหน

พวกหมอหญิง ยอดหญิงไม่ใช่แนวกูอ่ะ กูรู้สึกชีวิต นอ. รันทด สู้ชีวิตเกินไป ส่วน พอ. ไม่เหมือนพระเอกเหมือนตัวประกอบทำให้ นอ. ยิ่งดูรันทดมากไปอีก

>>178 .
.
.
.
.
.
เข้าใจผิดล่ะ นอ. เป็นโรคไขกระดูกฝ่อ คือไขกระดูกไม่ผลิตเซลล์เม็ดเลือด ไม่ใช่ลิวคีเมีย อย่างหลังนี่ มันมะเร็งเม็ดเลือดขาวที่ไขกระดูกสร้างเซลล์ที่ผิดปกติออกมามากๆๆๆจนเกินไป
เอาเข้าจริง หมอหญิงถ้าจะว่ามันเวอร์ มันก็เวอร์ตั้งแต่เริ่มต้นแล้วล่ะ ในความเป็นจริง การทะลุมิติ มันทำได้จริงเหรอ นิยายทะลุมิติทุกเรื่องมันก็ต้องเวอร์หมดแหละ
การฝึกปราณ ถ้าศึกษาศาสนาพุทธ พราหมณ์แบบลึกซึ้ง มันมีคนที่สามารถระงับปวดจากการทำสมาธิ ทำจิตให้อยู่กับปัจจุบันได้ นักวิทย์ปัจจุบันยังบอกถึงการสวดมนต์เลยว่า เสียงสวดทุ้มๆ แผ่วๆ ช้าๆ จะส่งสัญญาณ สู่ระบบสมอง ส่วนที่กรองสัญญาณ ต่อม Thalamus กันชัก กันสับสน ได้สารสงบ สารเยียวยา บาดเเผลในร่างกาย สารที่ Thalamus นี้ จะหลั่งออกมา เป็นพรวน ความสั่นสะเทือนของเสียง ที่ต่ำกว่า 25Hz มีผลต่อThalamus ช่วยสกัดโกรธ ลดกังวลเยียวยาจิตใจ จาก Thalamus สู่ Pituitary สู่ Hypothalamus และ Pineal ย้อนมาที่สมองส่วนหน้าอันมีผลต่อนาฬิกาชีวิตของคนเรา
https://goodlifeupdate.com/healthy-mind/dhamma/77693.html

เรื่องปราณมันจึงมีความเป็นไปได้ที่จะช่วยกระตุ้นไขกระดูก แต่ทีนี้มันไม่ใช่จะมีคนที่ฝึกปราณได้ทุกคน กว่า นอ. จะหาทางรักษาเอง กว่า พอ.จะให้ฮ่องเต้ช่วยเชิญหมอต่างแคว้นมาหาวิธีรักษา จนเข้าหูอ๋องต่างแคว้น จนหาวิธีสยบ พอ. ได้ เรื่องมันถึงดราม่าลากยาวจนจะจบ
ใน คหสต. เรื่องที่ไม่สมเหตุสมผลที่สุดคือ การฟื้นคืนชีพ น่าจะจบลงตรงที่ตาย 1 คน รอด 1 คน จะประทับใจกว่า
.
.
.
.
.

>>128 มีคล้ายๆกันในเด็กดีเรื่อง “ช่วยด้วยค่ะ ฉันพยายามเป็นนางร้าย” ใช้ได้อยู่คนเขียนเป็น FC นอบน้อม เคยอ่าน หยุดเขียนไปนานนนจนจะลืม กลับมาเขียนแล้ว น่าจะจบแล้วเช็คอีกที กูว่าสนุก กว่าหรือพอๆกับ princess syndrome

>>181 กูแซะ เพราะอาการแม่งนางเอกเกาหลีชัดๆ กูเลยเรียกว่านางเอกลูคีเมีย

มึงใช่ป้าหมอดูป่าววะ เหมือนมาก

ปรปักก็เป็นนิยายที่งานบรรยายดีนะ อ่านได้เรื่อยๆ มันเป็นนิยายออนไลน์ด้วยเนื้อเรื่องเลยค่อนข้างดึงเรื่อง ภาษาไม่ชวนหงุดหงิดใจอย่างบางสนพ. ส่วนเรื่องบนเตียงท่านโหว 55

>>183 นี่กู 181
ป้าหมอดูคือใคร บ่องตงไม่รู้จัก กระซิบเหลาวีรกรรมให้ฟังหน่อย
นี่เพิ่งเข้ามาแชร์ข้อมูลในตำหนัก เพราะไม่นานมานี้เสิร์ชเจอเนื้อหารีวิว นส. ที่กำลังสนใจ บางเมนท์มีสปอยด้วย ชอบๆ เลยตามอ่านเงียบๆอย่างเดียว เพิ่งจะเริ่มแชร์ คห. มั่ง กลับถูกยัดเยียดให้เป็นใครก้อม่ายรุซะงั้น แต่เอาจริงๆก้อไม่ซีเรียสอะไร จะให้เป็นใครก้อได้ ขอแค่ไม่ถูกยืมเงินเป็นใช้ได้ 555
ส่วนตัวชอบนิยายชุดหมอหญิง เซียนหอม สมุนไพร เพราะมันสู้ชีวิตดี มีสถานการณ์ให้แก้ไขอยู่เรื่อยๆ
ชอบพราวพร่าง เพราะมันละเมียดดี ท่านเก้า น้องฟู่ มีพัฒนาการจากไม่มีอะไรจนมายืนแถวหน้า
ของยามเช้า เพิ่งจะเริ่มอ่าน ชอบทุกชาติภพกระดูกงดงาม
สรุป คือ กูชอบนิยายสู้ชีวิต ตัวเอกลำเค็ญ โดนกลั่นแกล้ง แต่ไม่ยอมถอดใจ

>>185 ขนาดมึงไม่ซีเรียสนะ 5555

>>186 ทำไมอ่ะ กูไม่ซีเรียสเรื่องโดนยัดเยียดอะไร จบตรงที่ไม่ถูกยืมเงินก็โอ แค่นั้น
แต่ที่กูพิมพ์ต่อมากูแค่บอกแนวที่กูชอบอ่ะ เห็นเมนท์บนๆบอกไม่ชอบแนวสู้ชีวิตรันทด กูก็บอกของกูมั่ง
งั้นเพิ่มต่อละกัน แนวที่กูไม่ชอบคือพวกเทพเซียน กับพวก BE อ่ะ อ่านไม่จบ เครียด
รสนิยมใครรสนิยมมันเนอะ

>>187 ใจเย็นค่ะเพ่ เพื่อนเขาแซวเล่น แล้วก๋ไม่ได้ว่าถึงรสนิยม ที่นี่ บอกกูเกลียดอาเจ๋อวะ เพราะดีเกินไป (สมมุติเนอะ555) ก็ไม่มีใครว่ารสนิยมของเพ่นะ

>>188 หมายถึง 186 นะที่แซว

>>185 มึงเหมือนและตรงข้ามกะกูเลย กูรู้ว่ามันทะลุมิติ แต่หลายเรืาองทะลุมาแล้วอ่านสนุกเยอะแยะ หมอหญิงในสายตากู ความซูก็รู้สึกว่าเยอะมาก แต่พอเข็นไปได้ แม้จะอ่านไป อิหยังว่ะไป รำคาญอิอู่เกอสุดไรสุด และชอบเหวินเกอ เด็กดีเด็กน่ารัก มาตกม้าตายก็อิตอนพิเศษ เห้ย มันไม่ใช่ มันเตลิดไปไกลมาก ให้7/20
ส่วนเซียนหอม กูลำใยคาร์และการผูกปมเหมือนใหญ่มาก ลากยาวเยิ่นเย้อ จริงๆมัน4-5เล่มอะ กำลังดี นี่ไปสนุกเอา6-7 ก่อนหน้าสอบตกมาก บางคาร์ใส่มาเพื่ออะไร พี่ชายที่ช่วยตอนแรกๆอะ ใส่เพื่อ? แต่กูชอบความไม่ซู ความต้องสู้ชีวิต ความกลัวความตัดสินใจผิดถูก ของนอ. ก็เข้าใจว่าคนมันไม่รู้ คนมันมีปม จะกลัวบ้างก็ได้ ส่วนคาร์อื่นๆค่อนข้างลำใยแม้แต่พอ. เรื่องนี้คะแนนกูให้ประมาณ6/10
ส่วนสมุนไพร กูดูทรงแล้วไม่น่าออกจากแนวเดิมสองเรื่อง แถมอ่านสปอยจากตน.ก่อนๆมา เลยแน่ใจว่าไม่ขอไปต่อ

>>187 แล้วมึงจะซีเรียสมั้ยถ้ากูคิดว่ามึงเคยเม้นสั้นๆหลายครั้งแล้ว แต่เพิ่งแชร์ความเห็นยาวๆครั้งแรก
//กูไม่คิดว่ามึงเป็นหมอดูหรอกนะ หมอดูแกพิมพ์ยาวกว่านี้ มึนกว่านี้เยอะ

หมอหญิงต่อให้ไม่นับทะลุมิติ การแพทย์นางก็ซูนะ ตอนกระแสแรงๆมีหลายคนบอกว่าชอบที่เอาการแพทย์มาใส่ได้สมจริง กูมองบนมาก สมจริงตรงไหน เทียบยาอะไรของมึงกินแล้วกันติดเชื้อไวรัสได้ ยาถอนพิษงูแบบพกพา ไม่ต้องรู้ชนิดงูเหรอ สาดผงยาสลบหลับหมดยกเว้นคนกินยาป้องกันก็ได้ด้วย สมจริงมากกกกก
ไม่ได้บอกว่าไม่สนุกนะ มันก็สนุกแลบเว่อๆนั่นแหละ แต่ก็ต้องยอมรับว่าโคตรซูเหมือนกัน สกิลระดับนี้ไม่ต้องทะลุมิติหรอก อยู่ยุคนี้ก็ได้เป็นหมอเทวดาเหมือนกันอะ

จริงๆ ถ้าเขียนให้ไม่ต้องทะลุมิติ แล้วแบบได้เรียนวิชาลับ กลายเป็นหมอเทวดายุคนั้น มันจะได้เว่อๆ ไปเลย ตอนจบจะได้ไม่ขัดๆ ด้วย นี่แบบเอาทะลุมิติ เรื่องรักษานางเอก หรืออิตอนพิเศษ มันเลยแบบกลายเป็นอิหยังวะไป

>>192 ช่ายยย กูเห็นด้วยนั้นแหละ มึงไม่ต้องทะลุมิติไป ยุคนี่ถ้าทำได้งั้นมึงก็เมพฟรัดๆแล้ว
ยิ่งตอนองค์ชาย โอ๊ยยยย เป็นตอนจบที่กูอาานแล้วผิดหวัง

>>171 สมุนไพร ขอถามต่อ แล้วเรื่องที่เอาสาวใช้ นอ. ไป มันยังไงว่ะ

>>191 +1 สำนวนมันใช่ มาแซะมาป่วนหลายครั้งแล้ว

พวกมึงใครอ่านไฟผลาญจันทร์แล้วบ้างมาตำหน่อยเห็นว่าจะได้ทำซีรีส์กูอยากรู้ว่าใครอ่านแล้วคิดว่าสนุกบ้าง

>>197 นิยายสนุกๆ เรื่องอื่นมีตั้งเยอะ ทำไมไม่เอาไปทำอะ ถ้าปรับบทอาจจะดีก็ได้ กูชอบพระเอก กิกิ

>>175 อยากรู้ว่าสุดท้ายยังเหลืออนุในบ้านอยู่อีกมั้ยอะ

>>199
.
.
.
.
.
ไม่มีแล้ว มีนอ.คนเดียว ขน.ชอบเขียนสไตล์นี้
.
.
.
.
.

ซ่างกู่ จบละจ้าใช้เวลา 4 วันเต็มๆ ปวดตาฝุดๆ555555 ขอบคุณคนที่แนะนำนะ ชอบมากเลยว่ะ กูให้ขึ้นนำเทพเซียนทุกเรื่องที่เคยอ่านมา สำหรับกูนะ ชอบตั้งแต่คู่หลัก. ยันคู่ย่อยๆ สงกรานต์น่าจะมีสัก. 8. วันเนาะ กูอยากอ่านจะรักใครก็รักต่อ. แต่คงไม่ทันแล้วหยึดอีกวันเดียว พวกมึงแนะนำไม่เคยทำกูผิดหวังจริงๆ

>>200
.
.
.
.
.
พอมีนางเอก พวกอนุคงเลวขึ้นมาทันทีเลยอะดิ แลว้พระเอกมันมีลูกไม่ใช่เหรอ จะให้จบแบบปงอดองกันไม่ได่หรือไง แบบบางทีกูก็สงสารตัวประกอบเหล่านี้
.
.
.
.
.

>>201 สปอยเราหน่อย คู่องค์ชายรองเผ่ามารกับฉางชิ่น จบดีปะ

>>202
.
.
.
.
.
ลูกสาวนอ.เลี้ยง อนุคนนั้นที่ถุกส่งมาเป็นสายตาย
.
.
.
.
.

>>204 หมายถึงเครื่องสมุนไพรอะ นึกว่าพูดถึงสมุนไพร หมอหญิงเราอ่านแล้ว

>>204 คิดว่า >>199 ถามเรื่องสมุนไพรอะ >>175 อธิบายสองเรื่อง เราเลยเข้าใจผิด

>>206 หืม? กู >>199 ถามสมุนไพรนะ

ซอรี่ ไม่ได้อ่านสมุนไพรว่ะ

>>207 งั้นกูเข้าใจมึงถูกแล้ว

>>207 เครื่องสมุนไพร คือ ยังไม่มีคำตอบนะ5555

โอ้ย คนละเรื่องเดียวกัน 😂

>>203 สปอยซางกู่คู่องค์ชายรองเผ่ามาร
.
.
.
.
.
จบ คือจบกันจริงๆ นางสุดทางแล้วไม่ไปต่อจ๊ะ
.
.
.
.
.

>>203 สปอยล์องชายรองกับฉางชิ่น
.
.
.
.
.
ไม่ได้ลงเอยกัน
.
.
.
.
.

>>191 >>196 แหม... พวกมึงงงง กู 187 กูม่ายช่ายใครทั้งนั้นแหละ ไม่เคยมาเมนท์สั้นๆไรไว้ กูเคยแต่ดำน้ำเซียนหอมแล้วเอามาสปอยตำหนักก่อนโน้น เคยทิ้งท้ายไว้ว่าจะดำน้ำสมุนไพร พอดำเสร็จก็เอามาเหลา กลับถูกคิดว่าเป็นป้าอะไรไปซะได้ กูไม่ใช่พวกป่วน พวกแซะนาจา
>>195 >>199 อนุเรื่องสมุนไพร.
.
.
.
.
.
หงอวี้ เป็นสาวใช้ของ พอ. ถูกยกให้เป็นสาวใช้ห้องข้าง แต่ นอ. กลัวมาจับตาดู เลยยกบ้านให้ไปอยู่ต่างหากแบบอนุ คนนี้ไม่มีไร กลัว นอ. เลยไม่กล้าซ่า สงบเสงี่ยมไปจนจบ
อนุ 1 มีลูกสาว 2 คน ขอไปถือศีลที่วัด
อนุ 2 มีลูกสาว 1 คน คนนี้วางยาพิษ นอ. แต่ นอ. สวมรอยแกล้งโดนยาพิษแกล้งตาย
อนุ 4 จะฆ่าลูกอนุ 1 แบบที่เคยฆ่าลูกชายอนุ 3 สรุปอนุ 4 ตาย อนุ 3 ล้างแค้นให้ลูกสำเร็จ เลยโดดบ่อน้ำตาย สรุปตายทั้งคู่ เนื้อหาอยู่ในเล่ม 2
ส่วนอนุคนสุดท้าย เป็นสาวใช้ที่แม่ พอ. ส่งมา ตอนหลังแอบฟังความลับไปบอกเยียนอ๋องว่า นอ. เป็น เทพโอสถ แอบซ่อนในบ้านพระเอก ไม่ยอมไปรักษาไทเฮา ตระกูลเซียวเลยถูกข้อหาไปด้วยโดนจับติดคุกไปเกือบหมด (พี่ใหญ่กับน้องสามหนีไปก่อน ไปจัดการกิจการทางใต้แทน พอ.) เพราะเยียนอ๋องจ้องหาเรื่องล้มตระกูลอยู่แล้ว พอตอนหลังนางเอกช่วยให้รอดพ้นข้อกล่าวหา อนุคนนี้เลยต้องตาย แต่ตระกูลหวิดล่ม
พอ. ไม่มีอนุอีก
>>202 จริงๆ นอ. ไม่อยากยุ่งกับอนุนะ พยายามออกจากตระกูลให้ได้ วางแผนหนีตลอด แต่พวกอนุร่วมมือกับ แม่ พอ. และ จางซิ่ว ลูกพี่ลูกน้อง พอ. จะล้ม นอ. ให้ได้ นอ. ก็ต้องป้องกันตัว แล้วก็ไม่อยากให้ใครตาย เพราะมีความคิดแบบคนสมัยใหม่
.
.
.
.
.

ส่วนกูอ่านปอปักษ์แล้วชอบโคดๆว่ะ กูหวีดอิท่านโหว ฉากรบก็โอเค สำหรับกู กูว่ามันรวมเรื่องกันได้เหมาะดี กูอ่านไม่วางเลยนะ

ส่วนซ่างกู่ สองหวันกูอ่านแต่ต้นปีเลย โดนโม่งรีวิวตกในนี้แหละ ชอบเหมือนกันนะ แต่ฟินน้อยหน่อย
.
.
.
.
.
กูอยากให้ลูกเกิดจากพระนางกันจริงๆอ่ะ ไม่ใช่จากเลือดผสมกันเป็นไข่ แล้วก็สงสารเทียนตี้ แต่ก็นะ กูเข้าใจฮี
.
.
.
.
.
.
สมุนไพรกูก็ขอไปต่อว่ะ กูผ่านมา 2 เรื่องของนข.คนนี้แล้ว แต่เพราะกูติดใจเซียนหอมตั้งแต่ช่วงกลางๆเรื่องมานี่แหละ เลยตัดสินใจต่อยอดสมุนไพรง่ายๆ แต่ก็ยังดองอยู่ว่ะ 55555
>>75 >>77 กูอ่านย้อนเป็นอาทิตย์เลย ขอบใจมึงสำหรับสปอย 2 เรื่องนี้มาก กูก็ว่าจะรีวิวในโม่ง แต่บางทีเวลาเข้ามามันน้อยว่ะ ส่วนกูโอเคทั้ง 2 เรื่องนะ แต่ชอบแมวบ้านข้ามากกว่าหน่อย มันมุ้งมิ้งอย่างมึงว่าแหละ น่ารักดี ก็ตามแนวเบาๆของส้มแหละ กูไม่คาดหวังไร

>>214 ก็เขาเป็นเซียน โปรดเข้าใจ 5555

>>168 หรือเราอ่านเรื่องเดียวกันรึเปล่า

>>166 พระเอกไม่เคยอยากได้มุกอะไรขององค์หญิงเลยนะ และตอนนั้นก็สลบไม่ได้สติด้วย เอาตรงไหนมาบอกว่าอยากได้อะ แต่การกระทำองค์หญิงคือชัดเจน เจตนาต้องการให้มีบุญคุณเกิดขึ้น

>>216 ก็ถ้านางประกาศชื่อมาตั้งแต่แรก นางรองจะสั่งให้นางคารวะไหมละ ไม่พูดเอง ยั่วให้อีกฝ่ายถูกลงทัณฑ์ ตอนต้นเรื่อง ตอนต้นนางรองชีก็ยังไม่ได้ทำอะไร จะบอกว่าแก้แค้นแทนพ่อ แต่คือแล้วนางรองมาเกี่ยวอะไร เออใช่นางเปรี้ยวเข้าไปหาเรื่อง แต่ก็ถูกไหมละที่เซียนคนอื่นต้องเคารพ แล้วนางเอกสภาพนั้นก็เหมือนเซียนน้อยอะ ไม่ได้ทีมนางรอง แต่หมันนางเอก

>>217 องค์หญิงไม่ใช่นางรอง นางรองเรื่องนี้คือเฟิ่งหรั่น

>>217 มึงคุยกันคนละฉากแล้วนะ >>216 หมายถึงตอนพระเอกมาจากที่ราบเยวียนหลิ่งที่โดนมังกรทำร้ายแล้วไม่ได้สติ แต่มึงหมายถึงฉากที่ไปแย่งกิเลนบนเขากันเหรอ

>>216 หอกไม่ใช่มุก

>>218 กูว่าศัพท์ไทยมันแคบไป แต่จะบอกว่าองค์หญิงคือนางร้าย เฟิ่งหรั่นคือนางรองก็ไม่ผิด

ถึงจะดึกแล้วก็ต้องใส่จุดนะมึง

กูไม่ชอบองค์หญิงตรง นางก็มีฐานะไม่ธรรมดา มีพ่อแม่ ศักดิ์ใหญ่ สูงสุดในสวรรค์ (ตอนนั้น) เทียบกับ นอ. กูว่าดีกว่าเป็นไหนๆ แต่ก็ยังไปเกลียดเขาอีก เอาแต่ใจ แต่ที่ได้คะแนนสงสารจากกูคือ นางรัก พอ. จริงๆและโดนทำแบบนั้นก็เกินไปบ้าง

>>222 นางด้อยกว่าเยอะนะ
.
.
.
.
.
นางเอกมีฐานะเท่าพ่อ ตัวนางเจอหน้ายังต้องหมอบกราบทำไรไม่ได้เลย ดีกว่านางเอกตรงไหน

ที่เกลียดกันหลักๆ คือเกิดจากแม่เดียวกัน แต่ฐานะคนละอย่าง แล้วนางก็อ่อนด๋อยสุดๆ ไม่สมฐานะ แต่พล็อตนางเอกช่วยก็เท่านั้น
.
.
.
.
.

เรื่องซ่างกูเนี่ย มุมมองกูเนี่ยกูว่าความเป็นจริง
.
.
.
.
.
อย่างโฮว่ฉือเนี่ย นางไม่ได้ผิดนะมึง นางมีฐานะเป็นมหาเทพ ต่อให้จะได้มาเพราะพ่อ หรือนางจะอ่อนด้อยยังไง องค์หญิงจิงเจาก็ไม่สิทธิ์ไปด่า ไปโกรธ ไปเกลียด หรือไปรังแกนางอะ เหมือนคนเกิดมาเป็นรวย เกิดมาเป็นเจ้าอะ มึงเป็นแบบนี้ตั้งแต่เกิด มันก็ไม่ผิดปะวะ
ถ้าจะมีคนผิดก็คือองค์หญิงอะแหละ นี่คือตัวอย่างของคนขี้อิจฉา กูเก่งกว่ากูดีกว่าทำไมตำแหน่งมหาเทพไม่เป็นของกูอะ เหมือนคนสมัยนี้ กูเห็นบ่อยมาก พอเห็นคนรวยเขาฟุ่มเฟื่อยก็ไปด่าเขา ทำไมไม่เป็นกูรวย ถ้ากูรวยนะกูจะเอาไปบริจาค ไม่ใช้แบบนี้หรอก ใช้เงินโง่ๆ บลาๆ อารมแบบคนที่รวยควรเป็นกูสิ กูมีจิตใจดีมีเมตตากว่าอินั่นนะ บางทีกูก็แบบเฮ้ย!! เงินเขาๆหามาอะ เขาจะใช้ยังไงก็ได้ หรือต่อให้เป็นเงินพ่อแม่ ก็เขาเกิดมารวยอะ ไม่ให้ลูกเขาใช้ละจะให้ใครใช้อะ มึงหรอ?

ไป๋เจวี๋ยก็เหมือนกัน มันก็เป็นสูงรองจากซ่างกู่เลยนะ มุมมองคือทุกคนเป็นหนี้ชีวิตซ่างกู่ ถ้าไม่มีซ่างกูสละตัวเองช่วยไว้ ตอนนี้ก็ไม่มี 6ภพแล้ว ซ่างกู่ยอมสละตัวเองทั้งๆทีถ้าปล่อยไปเฉยๆ โดยที่อยู่บนฟ้าปางก่อนอย่างสุขสบายก็ได้ แต่ก็ไม่ทำแบบนั้น แล้วอีกหน่อยตัวมันเองก็ต้องสละชีวิตเพื่อ 6 ภพอีก ทุกคนเป็นหนี้ชีวิตมันทั้งนั้นแหละ กูว่ามันเลยมองว่าการแก้แค้นโดยใช้องค์หญิงเป็นเครื่องมือไม่ใช้เรื่องผิด เพราะก็ทำเพื่อซ่างกู่ เพราะเพื่อนมหาเทพคนอื่นๆที่ต้องตายเพราะแม่ขององค์หญิง มันก็แค่ความทุกข์ความอับอายเล็กๆ เทียบไม่ได้กับสิ่งที่แม่นางทำด้วยซ้ำ อันนั้นคือถึงชีวิตเลยนะ อิองค์หญิงจิงเจานี่ไม่มีโอกาสเกิดมาเป็นองค์หญิงด้วยซ้ำ บวกกับไป๋เจวี๋ยอยากให้นางเอกเกลียดตัวเองตามแผนด้วยแหละมันก็เลยลงล๊อกพอดี
.
.
.
.
.

ซางกู่กูชอบนะ แต้ปรปักษ์กูไม่ค่อยชอบนิสัยนางเอกอะ

คนเขียนหมอหญิงกับเซียนหอมนี่ตอนจบชอบสร้างอภินิหารเหลือเกิน สมุนไพรคงจะด้วยล่ะมั้ง
.
.
.
.
.
หมอหญิงตอนจบ นางเอกป่วย หายเพราะฝึกวรยุทธ์ ส่วนเซียนหอมตอนใกล้จบ นางเอกโดนลักพาตัวโดยหลุมกับดักกลไกตอนไปเซ่นไหว้บนเขา กูละมึนเลย มาสร้างไว้เหมือนรู้ล่วงหน้าว่านางเอกสักวันจะยิ่งใหญ่ ล้างมนทินได้ กลับมาเซ่นไหว้ครอบครัว และเป็นศัตรูคู่แค้นของตนเลยมาสร้างดักไว้แถมตอนนางเอกไปก็ไม่มีใครรู้ว่ามีกับดักนี้อยู่ คุ้มกันขนาดแมลงวันก็ยากบินผ่าน เอ๊ะ แล้วจะลักพาตัวยังไง คนเขียนจัดให้ หลุมมหัศจรรย์ สงสัยคนสร้างมาจากโลกปัจจุบันเหมือนปรมาจารย์เว่ย
.
.
.
.
.
ชอบทั้งสองเรื่องเลย หลายเล่มจบ อ่านแล้วมีความผูกพัน เนื้อเรื่องไม่กลวง แต่ทำไมตอนจบต้องทำกับกูแบบนี้

ลืมเสริม เซียนหอม
.
.
.
.
.
แหม มีวิชานินจาด้วยนะ กลั้นหายใจได้สิบชั่วยาม กูนี่กลอกตาแทบไม่ทัน แค่มีวรยุทธ์กับทำเครื่องหอมรวมถึงยาพิษ ตัวคนย้อนกลับมาในชีวิตเดิมยังคิดว่าเป็นแฟนตาซีที่พอจะรับได้ เจอกลั้นหายใจสิบชั่วยามแดกจุดเลยทีเดียว แต่เคยอ่านตอนพิเศษหมอหญิงหลับหรือตายนี่แหละ ลืม เป็นสิบๆ ปียังช่วยให้ฟื้นมาได้ กูก็ยังคงตกตะลึงพอมาเจออะไรแบบนี้ในเซียนหอม
.
.
.
.
.

>>216 กุ161 นะ เมิงนิก็อ่านให้ดี กุบอกนาง’คิดว่า’พระเอกอยากได้หอกเว้ย ไม่ใช่มุก

>>224 เรื่องแก้แค้นแม่โดนฉีกหน้าลูกนี่ กุก็คิดว่านักเขียน/ไปเจวี๋ยคิดเหมือนเมิงแหละ แต่ในความคิดกุ หลอกแต่งงานยังไงก็ไม่แมน คือระดับขององหญิงกับไปเจวี๋ยต่างกันมาก กุเปรียบเหมือนเด็กจบใหม่นิสัยไม่ดีมาสมัครงาน ถ้าเกลียดแม่มันก็ไม่ต้องรับไว้ ไม่ใช่รับมาแกล้งสัญญาว่าจะให้ตำแหน่งเป็นผู้บริหารว่ะ คืออยากฉีกหน้าก็บอกไปเลยตรงๆว่าไม่เอาก็ได้

เริ่มเพลินจนลืมกันอีกแล้ว

กติกาการสปอยล์
.
จั่วหัวเรื่องที่จะสปอยล์ ใส่จุดห้าจุด ใส่เนื้อหา ใส่จุดห้าจุดปิด
.
ตัวอย่าง
--[ชื่อเรื่อง]--
.
.
.
.
.
สปอยล์เนื้อหา
.
.
.
.
.

>>224 >>229
.
.
.
.
.
ไป๋เจวี่ยน่าจะอยากเห็นอู๋หวั่นเจ็บแบบสุดๆน่ะ เพราะอู๋หวั่นทำร้ายคนที่ซ่างกู่รักจนตายห่าไปตั้งกี่คนล่ะ ตอนนั้นซ่างกู่เสียใจมาก ไป๋เจวี่ยเลยแก้แค้นด้วยการทำแบบเดียวกัน ทำร้ายคนที่อู๋หวั๋นรักบ้าง หัวอกคนเป็นแม่ ถ้าลูกเสียใจคือเจ็บสุดละกูบอกเลย ยิ่งรู้ว่าต้นเหตุมาจากตัวเองที่ทำให้ลูกต้องมารับกรรมยิ่งเจ็บหนัก แล้วที่ไป๋เจวี่ยเลือกองค์ญ ไม่น่าจะเกี่ยวกับนิสัยดีไม่ดีนะ แต่น่าจะเป็นเพราะองค์ญพยายามเอาตัวเองเข้าไปหาไป๋เจวี่ยเอง มันเลยง่ายกว่าจัดการลูกคนอื่นๆของอู๋หวั่น
.
.
.
.
.

>>230 คือต้องเตือนวันละ 8 รอบอะ

>>229
.
.
.
.
.
พระเอกอยากแก้แค้นไง ไม่รับไว้ก็ไม่ใช่แก้แค้นสิว้า คนที่พระเอกอยากทำร้ายไม่ใช่จิงเจาตั้งแต่แรกอยู่ละหนิ สิ่งที่พระเอกอยากเห็นไม่ใช่จิ้งเจาเสียหน้าหรือเสียใจว่ะ แต่อยากให้เทียนโหวเจ็บปวดที่เป็นสาเหตุให้ลูกตัวเองต้องตกอยู่ในสภาพนี้ แต่เอาจริงๆก็คือไม่รู้จักแยกแยะแหละ มันดูไม่แมนจริงๆอย่างที่มึงว่า แต่ถ้ากลับกัน สมมติเราโดนอิเทียนโหวทำกับเราเหมือนที่พระเอกโดนล่ะ คนรักตาย เพื่อนก็ตาย พอคนรักกลับมาเกิดก็โดนรังแกอีก ก็คงอยากจะให้คนที่ทำร้ายเราเจ็บเหมือนเราบ้าง กูว่าไม่แปลก คนที่อภัยได้ แยกแยะได้มันก็มี แต่คนที่ไม่ให้อภัยและต้องการเอาคืนมันก็มีไง ถ้าเป็นกูๆมีอำนาจขนาดพระเอก แล้วกูต้องมาเจ็บขนาดนี้ อิคนทำก็ต้องเจ็บแบบเดียวกับกูล่ะวะ กูไม่ให้อภัยใครทั้งนั้น คนที่กูรักต้องตายไปกี่คนอะ กูว่าพระเอกเอาคืนเทียนโหวแค่นี้ก็บุญละนะ อย่างน้อยก็ไม่ได้เอาคืนถึงขั้นเอาชีวิตคนที่เทียนโหวรักบ้าง

ลืมใส่จุดล่าง ขอโทษ
.
.
.
.
.

>>233 อยากให้แก้แค้นแบบอื่น คือองค์หญิง มันก็เลือกแม่มาเกิดไม่ได้ แบบนี้มันเลยเสียแต้มพระเอก กูเลยปัดตกตำแหน่งหลัวไป

>>235 ใช่ๆๆ องค์หญิงเลือกแม่ไม่ได้ แล้วกับไปเจวี๋ยนางก็ไม่ได้ทำอะไรผิดด้วย ตอนขอให้แต่งงานด้วยกุมองว่า ถ้านางถูกปฏิเสธไปนางก็ตัดใจไปแล้วว่ะ

>>235 กูคิดเหมือนมึง ต่างที่กูยังชอบไป๋เจี๋วยว่ะ ตอนกูอ่านนี่ กูสงสารจิ่งเจาเลย นางก็นิสัยไม่ดีในเรื่องนางคิดว่านางเกิดมาสูง เลยดูถูกคน นางเลิศสุดไรแบบนี้ แต่นางก็มีสิทธิ์จะคิดได้อ่ะนะ
.
.
.
.
.
ตอนที่นางกับองค์ชายใหญ่รู้ความชั่วของแม่ตัวเอง กูก็สงสารว่ะ ลูกอู๋ฮวั่นนี่กูสงสารยัยจิ่งเจากะจิ่งเจี้ยนนี่แหละ แต่ที่ไม่โออีกจุดคือ พอรู้ว่าแม่เลว มันก็ควรสงสารแม่บ้างอ่ะ นังไงก็แม่ตัวเองนะ แล้วแม่ต่อให้เลวกะใครแค่ไหน แต่ก็รักลูกจริงๆนะ เรื่องแนวเทพเซียนที่ให้คนทำดี เสียสละ ไม่แก้แค้น แต่กูอ่านๆมาเจอแต่แก้แค้นว่ะ 555555 แต่พอเข้าใจว่าเป็นความสนุกให้คนอ่าน ก็ยอมรับได้นะ สรุปยังชอบสองหวัน พระเอกนางเอก โดยเฉพาะช่วงแรกๆที่นางเอกมันกลายเป็นตัวเล็กให้พระเอกต้องอุ้มไปมา แล้วนางทำตัวแก่แดดนั่นละ กูชอบ
.
.
.
.
.

ฝากถึงคนที่บอกว่าตำนานรักสองสวรรค์ใช้คำหรูอ่านยากนะ นี่กรณีคล้ายๆกัน คนอ่านควรเปิดใจเรียนรู้สิ่งที่ตัวเองไม่รู้บ้าง
https://twitter.com/96ktt/status/1117824005086404609?s=21

ตำนานรัก กูอ่านเล่มหนึ่งแล้วเฉยมาก กูควรอ่านต่อสินะ ท่าทาง

>>238 แต่เท่าที่ในโม่งยกตัวอย่างมันไม่ใช่แบบเคสนี้นะคะ

>>240 คำผิดก็ส่วนคำผิด กูเองนี่แหละที่ลิสต์คำผิดมาให้ดู แต่คำที่ไม่ผิด แต่ไม่คุ้นตาคนอ่าน คนอ่านก็ควรหาความหมายเพิ่มเติมบ้าง ถือว่าเพิ่มพูนความรู้ไปด้วย อีกอย่างเรื่องนี้เป็นแนวเทพเซียน ใช้คำหรูก็ไม่ได้ขัดอะไร ถ้าเอาไปใช้กับแนวจอมยุทธ ชาวบ้าน เช่น อาเจ๋อ กูเห็นด้วยว่าขัด

>>238 กูนึกไม่ออกว่ามีคำหรูตรงไหนอะ

>>242 กระทู้ก่อนหน้านี้สัก 2-3 กระทู้มั้ง เคยมีโม่งยกตัวอย่างคำว่า ภัสมธุลี

>>238 มันไม่ใช่เรื่องไม่เปิดใจ แต่ตามบริบทมันไม่จำเป็นต้องใช้ และในเรื่องมันมีการใช้คำศัพท์ธรรมดาๆแล้วในคำนัเนๆ ยังจำเป็นต้องใช้คำหรูอีกเหรอ??? ถ้ามึงจะอวยก็อวยไป แต่อย่ามาหาว่าคนอื่นดักดานไม่เรียนรู้ ถ้าอยากจะหรู ก็หรูให้ได้เหมือนเทียบท้าก่อนค่อยมาพูด

>>241 ไม่ได้เอ่ยถึงคำผิดนั่น หมายถึงคำเว่อร์วังที่มีคนยกตัวอย่างมา แต่ข่างเถอะ

>>244 กูอวยตรงไหน กูลิสต์คำผิดเรื่องนี้มาบานตะไท ด่าทุกครั้งที่นึกได้

>>237 องค์ชายใหญ่
.
.
.
.
.
ที่โกรธแม่มากเพราะเป็นต้นเหตุให้พ่อกับน้องชายต้องตาย ส่วนน้องสาวก็ต้องมาเสียใจเพราะถูกไป๋เจวี่ยใช้เป็นเครื่องมือแก้แค้นแม่ไง
.
.
.
.
.

>>244 มึงนั่นแหละที่อวยเทียบท้า แปลยังกะลิเก

>>238 หรูห่าไรอะ กูไม่เห็นเจอคำหรู กูเจอแต่คำผิด ผิดทั้งบริบท ผิดทั้งการสะกด ผิดเยอะด้วยสาสสส ถ้ากูไม่ชอบเนื้อหานะ กูเจวี้ยงทิ้งตั้งแต่เล่มแรกแล้วจ๊ะดอก

>>238 ศัพท์ที่ใส่มาไม่ใช่กูไม่รู้คำแปล แต่ใส่มาโดดๆ แล้วไม่กลืนกับเนื้อเรื่อง มันก็ประหลาดปะมึง เหมือนใช้ศัพท์ระดับปกติมาทั้งย่อหน้า ทำไมต้องโดดออกมาบางคำ แต่กูก็ไม่ประหลาดใจหรอก คนปรูฟคำผิดยังไม่มี ก็ไม่หวังเรื่องการสรรคำ

>>249 ใช่ กูก็ไม่เข้าใจ เรื่องนี้ใช้คำหรูตรงไหน แต่กูเห็นโม่งบ่นหลายครั้งละ

>>250 ยกตัวอย่างหน่อย

>>223
.
.
.
.
.
ในมุมกูจิ่งเจานางด้อยกว่าแค่ศักดิ์ความเป็นมหาเทพแค่นั้นอ่ะ โฮ่วฉือนางชนะแค่นั้นจริงๆ คนที่คิดว่าเป็นแม่ตัวเองก็ไปแต่งกับเทียนตี้ พลังอ่อนด้อย พ่อก็หายไปไหนไม่รู้ อยู่แต่ในวังเป็นหมื่นๆปี ไม่มีใครเหลียวแล มีคนเคารพเพราะมีศักดิ์เป็นมหาเทพ(ในนาม)แค่นั้น
แล้วองค์หญิงที่มีทั้งพ่อแม่เป็นเทียนตี้ เทียนโฮว ถึงจะไม่ได้ศักดิ์มหาเทพแบบง่ายๆ แต่ระดับนางยังไงเดี๋ยวก็ได้ กูเลยมองว่า นางมีพร้อมอ่ะ นางคิดยังไงไปริษยา นอ. อ่ะ และตอนที่ นอ. เป็นซางกู่แล้ว ในงานวันเกิดตงหัว นางยังดื้อดึงจะเอาชนะเลย...นางเลือกแม่ไม่ได้ก็จริง แต่นางก็ทำตามที่แม่นางสปอยตลอด
ส่วนไปเจวี๋ย กูรู้สึกทำแรงไป แต่คาร์นางมาแนวนี้แหละ ในหัวมีแผนใหญ่ที่จะพลาดไม่ได้ต้องให้ นอ. เกลียดและห้ามรู้ความจริง อารมณ์คนอื่นกูไม่สน สวรรค์จะพังก็ช่าง แต่ นอ. ต้องรอด -->สรุปกูชอบนะ
.
.
.
.
.

อีกเสียงหนึ่ง ฝากไว้ให้คีสสสส
https://twitter.com/brown_sucre/status/1117995302013661184?s=21

เอ้า พวกมึงอย่าตีกั๊น

>>248 กูไม่ได้อวยเทียบท้าว่ะ แต่กูจะสื่อว่าถ้าอยากให้ศัพท์สวยมันควรต้องเป็นทั้งเรื่องแบบเทียบท้าไม่ใช่ จุดนี้อยากใช้ศัพท์สวย จุดนี้จะใช้ศัพท์ธรรมดา และไม่เข้ากับบริบทของเรื่องอีก แต่มึงอยากจะคิดไงก็เรื่องของมึง กูไม่ยุ่ง ไม่ได้ตังจากการเสือก แต่กูเป็นคนอ่าน เสียเงินซื้อ มีสิทธิ์บ่น

อ้ออีกนิด ไหนๆ มึง >>248 ก็บอกว่าเทียบท้าเหมือนลิเก แสดงว่ามึงก็ไม่เปิดใจจะเรียนรู้เหมือนกันล่ะว้าาา

ปล. สำนวนทียบท้ามีทั้งคนที่ชอบและไม่ชอบ ขึ้นอยู่กับจริตของแต่ละคน เป็นเรื่องธรรมดา เหมือนกับสองหวันที่มีคนชอบคำ "หรู" กับไม่โอน่ะแหละ แต่ของแบบนี้กูไม่คิดว่าเกี่ยวกับการ 'เปิดใจเรียนรู้' แต่มันอยู่ที่ว่าความจำเป็นต้องเนื้อเรื่องและบริบทมันมากน้อยแค่ไหน

>>252 ถ้ากูกลับบ้านหลังสงกรานต์แล้วมึงยังคุยกันเรื่องนี้อยู่จะหาให้ เคยมาร์คไว้เหมือนกัน

>>239 มันยังเหมือนเพิ่งภาคแรกอยู่เลยมึง เหมือนเป็นเนื้อเรื่องลวง เนื้อเรื่องจริงตอน
.
.
.
.
.
เทพบรรพกาลคัมแบคสเตจ แต่ก็เดาได้อะว่าใครเป็นใคร
.
.
.
.
.

>>238 นิยายแปลมีสำนวนนี้ด้วยเหรอ ญี่ปุ่นอ่ะนะ แล้วมันเปรียบกับเคสสองหวันไม่ได้ อีกคำหนึ่งที่เอาคำหรูมาใช้ วิชชุมั้ง คือในบริบทนั้น คำว่าสายฟ้าก็ใช้ แต่วิชชุก็มา (ถ้าจำไม่ผิดนะ ขี้เกัยจไปรื้อกองหนังสือ)

>>260 เออ ถ้าจะใช้คำสวย อัสนีก็มั้ง 555555

>>260 เออ อันนี้กูจำได้ ทั้งๆที่ในเรื่องก็ใช้คำว่าสายฟ้า แต่จู่ๆวิชชุก็โผล่มา เดี๋ยวก็สายฟ้า อัสนี วิชชุ มันดูตลกมาก

>>260 มี ในต้นเรื่องมีคนโพสอยู่

https://m.facebook.com/groups/1708452006110120?view=permalink&id=2283985765223405

กูไม่ได้ว่ามึงนะ แต่วิชชุนี่หรูเหรอ

>>263 สำหรับกูที่ไม่เคยรู้จักมาก่อนก็ถือว่าหรู แต่มึงอาจจะมองว่าเป็นศัพท์รากหญ้าก็ได้ ของพวกนี้ขึ้นอยู่กับภูมิหลังของแต่ละคน มึงอาจจะมองว่าแค่นีัก็ไม่รู้จัก แต่สำหรับกูคือ เออกูควายเองที่เพิ่งเคยเห็นน่ะ เลยมองว่าหรู แต่ต่อให้มันไม่หรู ในเรื่องก็มีใช้คำว่าสายฟ้ามาตรงๆ ทำไมต้องไม่แปลให้เหมือนกันล่ะ เดี๋ยวก็สายฟ้า เดี๋ยวก็วิชชุ เหมือนคนแปลเพิ่งนึกขึ้นได้งี้เหรอว่าอยากเล่นคำ?

>>263 สำหรับมึงไม่หรู กับคนอื่นมันหรูนี่หว่า ละคนที่เขาบ่นว่าหรู ก็เรื่องของเขา นี่จะพยายามมาโน้มนำ ให้คนเชื่อว่ามันไม่หรูทำไมวะ

ไม่หรู แต่มันลิเกง่ะ

>>263 ถ้าตัวคำอะไม่หรู แต่กูไม่รู้ว่าแปลว่าไร

จริงๆแล้วพวกวิชาการแปลจะพยายามสอนให้แปลทุกอย่างเป็นไทยหมดแหละ รวมสำนวนด้วย อย่างผีซ้ำด้ำพลอยนี่ต้องแปลเลย ไม่แปลไม่ได้คะแนน

แต่พอมาอยู่ในงานจริงๆ คนอ่านก็หวังจะให้มันมีกลิ่นอายญี่ปุ่น จีน ฝรั่ง ฯลฯ แล้วแต่ต้นฉบับอ่ะนะ

ซึ่งกูว่าไม่มีถูกมีผิดหรอก ส่วนตัวกูชอบด้วยซ้ำ เหมือนได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆ เปิดคลังภาษาของกูให้กว้างขึ้นไปอีก เปิดใจกูด้วย ได้เจออะไรที่แตกต่างก็เป็นเรื่องดีนะ มึงไม่ต้องชอบหรอก แต่มึงก็ได้เห็นมุมอื่นๆของโลกนิยายแปลไง

>>264 อันนี้กูว่ามันคือการหลากคำอะ ในเมื่อคำคำนึงมันมีคำไวพจน์หลายคำ การจะใช้คนละคำมันเพื่อสร้างความหลากหลายโดยที่ความหมายคงเดิมก็ไม่ผิดอะไรถ้าบริบทไม่ผิด คำไม่โดดจากรอบๆ อย่างเช่นในบทสนทนาใช้คำว่าสายฟ้า แต่ถ้าเป็นบทบรรยายธรรมชาติที่มีการใช้คำสวยๆ จะใช้อัสนีหรือวิชชุอะไรก็ได้ แต่ถ้าคนยุคปัจจุบันมาพูดแล้วใช้อัสนีอันนี้ก็เออประหลาด

>>265 ลอจิคมึงขัดกันนะ เพราะมึงก็โน้มน้าวให้มันหรูเหมือนกัน

>>224 มึงพูดแทนกูไปหมดแล้ว เลิ้บ

ลืม คำว่าวิชชุในนิยายกลภนเจอเป็นปกตินะ คนอ่านมาคงรู้สึกธรรมดาอะ

>>269 ตรงบริบทที่ใช้คำว่าวิชชุ กูหามาจากในโม่งนี่แหละ จำได้ว่าเคยมีคนบ่น >>>/literature/6594/89/ มันเป็นประโยคบรรยาย แต่กูว่ามันสามารถใช้จากคำว่าวิชชุเป็นสายฟ้าได้เหมือนกันเช่น เร็วดุจสายฟ้าฟาด ไรก็ว่าไปน่ะ

>>272 กูไม่ถนัดงานกลภน. อ่านกภลน.มาน้อยมาก กูเลยเพิ่งเคยเห็น หรืออาจจะเคยเห็นแต่ไม่ได้ใส่ใจมากพอ ขอโทษด้วยที่กูโลกแคบไม่ได้กว้างขวาง แต่ถ้ากูเจอคำที่ไม่รู้จักกูก็เปิดพจนานุกรมแล้วก็จำเอาไว้

วิชชุมันอาจจะไม่ใช่คำหรู แต่มันไม่ใช่คำที่คนปกติสามัญญชน หรือใช้กันแพร่หลายทั่วไป เพราะงั้นมันแน่นอนว่ามันไม่ใช่คำที่ทุกคนจำเป็นต้องรู้จักน่ะ เพราะงั้นบางคนจะมองว่าหรู หรือสูงก็ไม่แปลกนิ ทำไมต้องพยายามทำให้คนที่เค้าไม่เคยเห็นไม่รู้จักมาก่อนดูโง่เพราะแค่บอกว่ามันหรูน่ะ คือมันมีอีกหลายคำมากที่สามารถอธิบายได้ว่าเออ คำนี้มันธรรมดานะ ใช้กัน-พบเห็นบ่อยในบริบทไหนก็ว่ากันไปน่ะ แต่พอมาบอกว่าคำนี้เนี่ยนะหรู มันเหมือนกดข่ม ดูถูกคนที่ไม่รู้จักว่าโง่น่ะ กูอาจจะรู้สึกไปเอง หรือเซ้นสิทีฟไปเองก็ได้นะ แต่รู้สึกแบบนั้นจริงๆ โดยเฉพาะโม่งบนๆที่บอกว่าต้องรู้จักเปิดใจเรียนรู้นั่นอีกน่ะ เลยทำให้รู้สึกส่าเออกูโง่ว่ะที่ไม่รู้จัก

ขอky หวีดคู่อุ่นไอร่ายรักแป๊ป แม้จะช้าไป(ไม่หน่อย) แต่กูก็จะหวีด ฮืออ กูพึ่งได้มีเวลาอ่าน กูไม่นึกว่าเรื่องนี้ ตลค. เก่าๆจะออกมากันให้พรึบ กูชอบมากกก พวกพี่ๆที่มาตามๆหาเมียทุกชาตินี่บับ ส่วนคู่พระนางก็น่ารักชิบหาย ชอบความฉลาดของพระนาง เก่งแต่ไม่งี่เง่า กูเลิฟฟ .. แต่เอาตรงๆ ช่วงเล่ม2นี่กูแทบไม่สนใจคู่เอกเลย
.
.
.
.
จุดป้องกันไว้ก่อนละกัน ยิ่งอ่านเล่มนี้ยิ่งทำเอากูอยากอ่านคู่หลิงเร็วๆ ชายซ่งขนาดแม่งโผล่มาแค่ความทรงจำจึ๋งนึงตอนหลิงคิดถึงแต่ทำเอากูหวีดชิบหาย ละมุนละไมเกินพี่จ๋า ทำเพื่อหลิงทุกอย่าง ซีนเดอะเบสเล่ม2ของกูเลยคือฉากตอนที่หลิงกำลังจะถูกปีศาจแดกแล้วจู่ๆก็นึกคำพูดชายซ่งที่ว่าให้คิดถึงเขาไว้ แล้วมโนภาพสั้นๆที่ชายซ่งกุมมือหลิงแล้วยิ้มให้ กูนี่คือนิพพานแล้วนะฉากนั้น แม้หลังจากนั้นความโรแมนซ์จะถูกฉินเทียนกงสะบัดทิ้งอย่างรวดเร็วก็ตาม ถถถถ
ฉินเทียนกงนี่ถ้าเล่มหลิงกูอยากให้มีบทเยอะๆ หลายเล่มแม่งก็ตามมาตบมุขกับหลิงตลอด พอหลิงอยู่กับหมอนี่แล้วแม่งกลายเป็นคู่หูคู่ฮาไปซะงั้น 555 จบการหวีดเพียงเท่านี้ กูมาระบายเฉยๆหาสาระใดๆไม่ได้
.
.
.
.
.

>>151 มองเหมือนกู กูว่านางใหญ่สุดซูสุด ทุกคนต้องไว้หน้า ทำอะไรใครจะเถียงได้วะ คำสั่งนางคือเด็ดขาด ละที่นักเขียนบรรยายว่างู้นงี้แบบ กูสัมผัสไม่ได้ ส่วนไป๋เจวี๋ยก็คือรักนางเอกคนเดียวจบ ไม่สนมโนธรรมใด ๆ กูคือเทพบรรพกาล จัม

>>276 กูก็ชอบมาก นางเอกนิสัยแมนดี อยากได้ซื้อกินแม่งเลย5555

>>278 how to ทำอย่างไรให้ได้ผู้มากๆ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นพระเอกต้องมีใจให้ด้วย ถ้าเปลี่ยนเป็นพวกเราทำคงโดนกระทืบพร้อมถูกมองเหยียดหยาม 555

ไม่มีใครกดใครให้ต่ำได้หรอก นอกจากกดตัวเอง อะไรที่ไม่รู้ก็เรียนรู้พัฒนาตัวเอง ไม่ใช่สักแต่บ่นว่ายากเกิน ขี้เกียจค้นความหมาย ต้องปีนบันไดอ่าน ไอ้คำว่าปีนบันไดอ่านนี่แหละคือการที่คนพูดกดตัวเองให้ต่ำเอง

กูตามไปอ่านในทวิตเรื่องผีซ้ำด้ำพลอย ในหน้านั้นมันอธิบายในตัวอยู่แล้วไม่ใช่เหรอวะ ทั้งพารากราฟเป็นเรื่องความซวยของตัวละครแล้วตบท้ายว่า (ความรู้สึกของอาซึสะเลยกลายเป็นเหมือนกับ”ผีซ้ำด้ำพลอย”) ขนาดนี้แล้วยังต้องอธิบายเพิ่มอีกเรอะอันนี้ไม่ใช่ปัญหาเรื่องใช้ภาษายากไปแล้วมั้ง

ทั้งวิชชุทั้งภัสมธุลี จะเจอบ่อยในหนังสือเก่ายุคเก่า ราวๆร้อยปีก่อนจนถึงช่วงสามสิบปีที่แล้ว คนที่อ่านหลายแนวหน่อยคงคิดว่า อะไรอ่ะ ทำไมแค่นี้ไม่รู้ ธรรมดาออก ส่วนคนที่ไม่ค่อยอ่านหนังสือเก่าก็อาจจะไม่เคยเจอแหละ ไม่รู้ก็ไม่แปลก ซึ่งกูคิดว่าเมื่อเจอคำที่ไม่รู้ สิ่งที่ควรทำคือเปิดพจนานุกรมว่ะ เรื่องไม่ชอบสำนวนนั่นอีกเรื่องนึง

แต่หนังสือยุคนั้นของดีเยอะนะ

>>281 กูสงสัย มันนิยายแปลญี่ปุ่น แล้วทำไมใช้ สำนวนผีซ้ำดำ้พลอย มันไม่ต้องมีสำนวนของญี่ปุ่นเองปะวะ

>>276 กูยังดองอยู่เลย กูชอบงานเจ๊เฮียนะ แค่บางเรื่องมีแฟนตาซีเยอะกูก็ไม่แนว แต่เรื่องนี้กูชอบแนวมาก ตั้งแต่อ่านตัวอย่าง แค่พอได้มากูดันไม่มีเวลาอ่านจนข้ามหลายเดือน แล้วแทรกคิวเรื่องใหม่ๆโม๊ดดด ขนาดสาลี่กูยังเอามาอ่านก่อนเลย 55555 อ่านเม้นท์มึงแล้ว กูรู้สึกผิดกะเจ๊เฮย โฮววว แต่ต้องรอศุกร์เย็นๆแล้ว กูไม่อยากค้าง พรุ่งนี้ต้องไปทำงาน จะหยิบมาอ่านรวดทีเดียวเลยวะ ขอบใจมึงมาก

>>284 เรื่องนี้กูว่ามันเหมือนเป็นตอนพิเศษยังไงก็ไม่รู้ คือแบบอวลไปด้วยความคิดถึงงงงง

>>284 รีบจัดเลยนะมึง ถึงจะมีตัวละครเก่าๆแทรกมาให้หายคิดถึงชวนกรีดร้องดี๊ด๊าแค่ไหน
แต่คู่พระนางก็คือดีงามจริงๆไม่ด้อยไปกว่ากัน ส่วนเรื่องชายซ่งกับหลิงนี่แม่งต้องมหากาพย์แน่ๆ ปูมาขนาดนี้ รอออ//วิ่งไปซบขาเจ๊เฮย

>>283 สำนวนตรงๆของญี่ปุ่นเลยคือ 泣き面に蜂
(คันจิ) なきつらにはち (ฮิรางานะ)
แปลว่า ผึ้งต่อยหน้าตอนกำลังร้องไห้

https://www.wordyguru.com/a/คำศัพท์ไทยญี่ปุ่น/q/ผีซ้ำด้ำพลอย

>>280 งั้นคนแปลมันจะใส่อะไรมาก็ได้งี้เหรอ เป็นบทบาทของผู้บริโภคที่ต้องเข้าใจทั้งหมดเอง หาความรู้มันก็ส่วนหนึ่งแต่มึงพูดเหมือนผลักภาระให้คนอ่านทั้งหมดอะ

>>288 ก็ถ้าคนแปลเขาแปลถูก ปัญหามันอยู่ที่ใครล่ะ

จบเรื่องนี้เหอะ คือแบบประเด็นนี้ยาวไปละ สรุปว่ามันก็มีทั้งคนชอบและไม่ชอบปะวะ จะเถียงกัยไปถึงไหนอะ

>>>/lightnovel/6754/543

>>288 มันก็ต้องเป็นแบบนั้นป่าววะ นักแปลจะรู้ได้ไงว่าศัพท์คำไหนมึงรู้ ศัพท์คำไหนมึงไม่เคยเห็น

ปรปักษ์กุอ่านจบละ
.
.
.
.
.
เล่ม1-3กูว่าใช้ได้อยู่นะ แค่รู้สึกว่าพระเอกหื่นไปอ่ะ กลับมาก็ขึ้นเตียง คือไม่คิดจะแสดงความรักแบบอื่นบ้างหรอ ดีนะที่ไม่บรรยายละเอียดตัดเข้าโคมไฟ ถือว่าพออ่านได้อ่ะ เล่ม3สนุกสุดสำหรับกู
เล่ม4 กูขอพูดประโยคเดียว
‘มี-ทำ-ไม!?!’
เนื้อหายืดๆหน่อย เหมือนเป็นส่วนที่ไม่ต้องมีก็ได้มั้ง บางคนอาจชอบ แต่กูไม่อ่ะ
.
.
.
.
.

กูมาช้าไปมั้ย แต่อยากแสดงความเห็น กูว่านิยายแปล ถ้าสำนวนไหนมีสำนวนไทยที่ตรงกันก็ควรใส่สำนวนไทยมา ไม่มีค่อยแปลตามภาษาต้นทางแล้วใส่เชิงอรรถ อย่าลืมว่ามันเป็นนิยาย คนส่วนใหญ่น่าจะอยากอ่านลื่นๆ ไม่ต้องคอยเหลือบตาลงอ่านเชิงอรรถบ่อยๆ ส่วนเรื่องไม่รู้จักสำนวนไทยที่แปลมากูว่าควรเป็นหน้าที่ผู้อ่านที่ต้องหาความหมายแล้ว โดยเฉพาะถ้าเป็นสำนวนที่ไม่ได้เก่า/แทบหายไปจากปัจจุบันเกินไป ผีซ้ำด้ำพลอยนี่กูว่าก็เป็นสำนวนทั่วไป ยังได้เห็นได้ยินกันอยู่นะ?

>>293 นี่ไม่ชอบปอปักตอนต้นเล่ม4 เพราะมันเข้าใจผิดกันใหญ่โต กับตอนพิเศษที่รู้สึกว่ายืดมาก แต่ก็ยังชอบทั้งเล่มอยู่นะ เหมือนมันใส่มาให้คนฟินอะ

กูชอบปรปักเล่ม4มาก
.
.
.
.
.
เล่ม 4 ให้รายละเอียดชีวิตพระเอกชาติก่อนหลังจากเป็นฮ่องเต้จนกลายเป็นทรราช แล้วก็กูชอบตอนที่พระเอกมาขอโทษนางเอกที่ตัวเองหาความสุขจากร่างกายนางเอกอย่างเดียว ไม่สนใจความรู้สึกนางเอก ตอนพิเศษก็ให้พระเอกชาติที่แล้วได้สำนึกผิดได้คลายปมตัวเอง
กูโคตรชอบที่พระเอกก่อนตายมองท้องฟ้าแล้วนึกในใจว่าท้องฟ้าสวยขนาดนี้ ทำไมตัวเองไม่เคยมอง
.
.
.
.
.

>>288 หาความรู้เพิ่มเติมให้ตัวเองนี่เป็นภาระในชีวิตมึงมากใช่มั้ย ต้องรอให้คนมาป้อนทุกคำเหรอ

>>297 กูว่าพอเถอะ

กูว่าพวกมึงแสดงความคิดเห็นกันพอสมควรละ เปลี่ยนเรื่องได้ละมั่ง

>>280 จ้าาา คนเก่งงงงงง

>>294 กูไม่เห็นด้วยนะ อย่างบางอันกูว่าแปลแบบจีนก็ไม่เห็นแปลก ยกตัวอย่างสำนวนเดียวกันก็ได้
落井下石 แปลไทย ผีซ้ำด้ำพลอย แปลตรงตัวตามจีนคือ ทุ่มหินซ้ำคนตกบ่อ ก็ใช้ในนิยายจีนกันเยอะแยะไป ไม่ค่อยเห็นใครใช้ผีซ้ำด้ำพลอย

>>301 กูว่าทุ่มหินซ้ำคนตกบ่อไม่ใช่ผีซ้ำด้ำพลอยนะ
ทุ่มหินซ้ำคนตกบ่อเป็นกริยาอ่ะมึง แทนได้ง่ายๆ ว่า “ซ้ำเติม” eg. นังนั่นมันทุ่มหินซ้ำคนตกบ่อ เขาโดนไล่ออกจากบ้านยังไปวิ่งราวเขาอีก
ผีซ้ำด้ำพลอยเป็นคุณศัพท์ แทนได้ว่า “ซวยซ้ำซ้อน” eg. สภาพเขาตอนนี้เหมือนผีซ้ำด้ำพลอย โดนไล่ออกจากบ้านแล้วยังโดนนังนั่นวิ่งราวเอากระเป๋าไปอีก
จริงๆ แล้วมันมีน้อยมากแหละ ที่สำนวนของชนชาติสองชนชาติจะแทนกันได้สนิท กรณีนี้ไม่แปลอ่ะถูกแล้ว

>>292 มาสายงานกูถ้าเจอคำนี้ไปโดนด่ากลับอะ ใช้คำยากๆโดยไม่จำเป็น มันใช้คำอื่นแทนได้ก็ควรทำให้เหมาะสมกับบริบทหรือเปล่า
>>297 กูก็บอกแล้วไงว่าหาความรู้เข้าตัวเองก็ส่วนหนึ่ง แต่มาผลักภาระให้คนอ่าน 100% คนแปลมันจะใช้คำวิริศมาหราไม่เหมาะกับบริบทมันก็ไม่โอเคมั้ย เออ ละมันภาระกูมาก อ่านนิยายแปลละต้องมานั่งหาคำแปลอีกทีอีก วันหลังถ้าใช้คำยากๆวอนสนพช่วยวงเล็บมาให้กูด้วย

หลังจากที่เฝ้าดองลำนำราตรีมาพักใหญ่ วันนี้ก็อ่านจบแล้ววววว พระเอกคือดีอะ นางเอกก็เท่ แต่ตกหลุมรักท่านจวิน เอ็นดูสี่ปักษาาาา

ช่วงโม่งหวีดก็เฉยๆ อ่านจบแล้วรู้สึกว่า น่าจะอ่านตั้งนานแล้ว

อยากชมยามเช้าด้วย เป็น สนพ.ที่รู้สึกว่า มีการปรับปรุงนะ

สถานีต่อไป ฮ่องเต้หมาป่ากับยัยเด็กเนิร์ด

>>303 เขาใช้คำนั้นเพราะเขาคิดว่ามันเหมาะ สนพไม่วงเล็บมาให้เพราะไม่คิดว่ามันยาก ส่วนคนอ่านถ้าคิดว่าการอ่านนิยายสักเล่มจะเจอคำศัพท์ที่ไม่รู้จักเป็นพันเป็นหมื่นคำก็อย่าอ่านเลย หรือถ้าแค่ 3-4 คำมึงหาความหมายเองไม่ได้ก็ปล่อยวางภาระอันหนักหนาลงเถอะ กูสงสารมึงจริงๆ

>>276 อ่านจบแล้วนี่ กูไปหยิบปาหลางมาอ่านอีกรอบทันที

>>305 ไม่เอาแซะกันดิ

>>307 งั้นเอาตรงๆ
>>303 มึงช่วยจดคำศัพท์ทั้งหมดในหัวมึงส่งไปให้สนพต่างๆด้วยก็ดีนะ เขาจะได้รู้ว่ามึงรู้คำไหนบ้าง คำที่มึงไม่รู้เขาจะได้ใส่วงเล็บให้ มึงไม่บอกเขาจะรู้ได้ไงว่าคำไหนมึงรู้หรือไม่รู้

>>303 สายงานนิยายมันไม่ใช่ไง มันเป็นวรรณกรรมอ่ะมึง มันคืองานอวดความรุ่มรวยและหลากหลายของศัพท์ ถ้ามึงไม่โอเค กูคิดว่ามึงเริ่มจากวรรณกรรมเยาวชนดีมั้ย ถ้ามึงอ่านหนังสือของผู้ใหญ่ เขาก็ใช้ทุกคำได้เต็มที่อ่ะ จำเป็นหรือไม่จำเป็นก็ไม่เกี่ยว ขึ้นอยู่กับสำนวนเขา

>>305 จ้าแม่คนเก่งของสังคม คิดแทนคนแปล สนพเก่ง คิดแทนกูบ้างสิที่คิดว่าบางอย่างมันรุงรังเกินไป ถ้าจะใช้คำศัพท์ยากก็ดูทั้งเล่มไปเลยดิว่าเอาระดับไหน ไม่ใช่ว่าอยากจะใช้อะไรก็ใช้ ถ้ามันควรค่าจะใช้คำหรูขนาดปีนบันไดอ่านกูก็ไม่ว่าหรอก
>>308 ไม่ใช่ว่าอยู่ในวงการแปลก็น่าจะรู้เหรอว่าคำศัพท์ระดับไหนคนธรรมดารู้ ระดับไหนไม่น่ารู้ อย่างที่กูบอกนะว่าขึ้นกับบริบทเป็นสำคัญ ถ้าบริบทมันควรใช้ก็ใช้ แต่ถ้ามันไม่จำเป็นต้องใช้ทำไมกูต้องมานั่งแปลอีกที
>>309 พูดถึงงานแปลมันจะมีสำนวนคนแปลเหรอ ถ้าต้นทางมาแบบคำยากกูจะไม่ว่าเลย

ขอนอกเรื่อง เห็นกูรูสำนวนมากันใหญ่แต่คนปกติเดี๋ยวนี้ไม่รู้จักสำนวนผีซ้ำด้ำพลอยหรอกนะ กูเกิด 2000 ไม่มีหนังสือเล่มไหนมีสำนวนนี้แล้ว ขนาดว่ากูเก่งสำนวนไทยแล้วยังไม่เคยเห็นเลยจ้า หรือแม้แต่เพื่อนๆ พี่น้องรุ่นใกล้ๆ กัน เพราะงั้นไม่ใช่สำนวนที่คนทั่วไปใช้และเห็นได้ทั่วไปแน่ๆ

>>308 ถ้าแสดงความคิดเห็นอย่างเดียวไม่ได้ จำเป็นต้องแซะ กูว่ามึงนิสัยเสียละ

>>311 เก่งจริงเหรอ

>>310 สำนวนคนแปลมีสิคับ มึงลองดูเรื่องเดียวกันแต่คนแปลคนละคนอย่างจอมนางคู่บัลลังก์ก็ได้ อันนี้เทียบให้ง่ายๆในสายแปลจีนนะ หรือ มึงดูสำนวนนิยายกำลังภายในก็ได้ มีลายเซ็นนักแปลชัดเจนนะ

>>311 ไม่มีจริงหรอ ในเมื่อมันมีออกสอบไทย สามัญ9วิชาไม่กี่ปีที่แล้ว
ในหนังสือคลังคำก็มีคำนี้

ทำไมโม่งบนๆไม่ชอบปอปักเล่ม4กันวะ ถ้าไม่มีเล่มนี้มันจะจบยังไง 3เล่มแรกมีแต่น้ำ ยังไม่สลายทิฐิพระเอกเลย
ว่าแต่มีใครแขยงฉาก
.
.
.
.
.
พระเอกใช้ชุดชั้นในนางเอกชตอ.บ้างมั้ยวะ กูอ่านเจอโคตรตกใจ คือมึงแรงไป๊อิพระเอก แรงกว่าเว่ยเหยี่ยนวาดรูปแล้วชตอ.หน้ารูปอีกนะ ถึงมึงจะเป็นพระเอก ถึงมึงจะแต่งงานแล้ว แต่ฉากนี้ไม่ต้องบอกกูก็ได้มั้ย เกือบโยนหนังสือทิ้งแล้วอิเหี้ย

อีกเรื่อง กูชอบฉากที่นางเอกด่าพระเอกว่า ละอายใจมั้ย โคตรๆ นางพูดตรงนะ ก่อนอ่านกูเห็นบางคนบอกไม่ชอบที่นางเอกเอาแต่คิดถึงบ้านตัวเอง แต่กูว่านางคิดถูกละ นี่ขนาดตอนนั้นพระเอกยังไม่รู้ว่าบ้านนางเอกเริ่มเตรียมพร้อมป้องกันแล้ว พระเอกมันยังวางแผนกำจัดทิ้งทั้งตระกูลอยู่เลย อยู่กับนางเอกบอกรักพูดคำหวาน ลับหลังส่งคนไปเล่นงานพี่เขยนาง บอกจะให้นางตัดสัมพันธ์บ้าน โหยมึงจะให้นางเอกอยู่ยังไงตอนรู้ความจริง กูว่านางเอกยังดีนะ แก้ปัญหาแบบมีสติ สุดท้ายเลยเข้าใจกันได้ ไม่งั้นพังไปละ
.
.
.
.
.

กูชอบปรปักมากพวกมึง กูหวีดท่านโหวกูรู้ว่าเขารักลูกเมียมากถึงแม้ว่าเมียมันจะดูเหมือนไม่ค่อยได้รักท่านโหวเท่าไหร่แต่กูให้อภัย ใครไม่เอาท่านโหวโละมาให้กู คิคิ

ตอนนี้กูแปลกใจมากว่า มีคนไม่รู้ความหมายของคำว่า ผีซ้ำด้ำพลอยด้วยเหรอ
กูไม่ใช่คนเก่งสมัยเรียนสิบตกวิชาภาษาไทยบ่อย อายุ20ต้น อ่านหนังสือไม่เยอะเท่าไหร่ ยังรู้

สำหรับกู นักแปลกับสนพ ที่ไม่ทราบว่าจะมีนักอ่านไม่รู้ความหมายคำนี้ไม่ผิด และ นักอ่านที่ไม่ทราบความหมายแล้วเรียกร้องกับสนพก็ไม่ผิดเช่นกัน

>>310 เอ้า มีสิมึง สำนวนคนแปล อย่างงานของอกาธา คริสตี้, เอ็ดการ์ อลัน โพ หรือกิมยังก็มีคนแปลซ้ำเป็นหลายสำนวนนะ แล้วนิยายบางเรื่องอ่ะมึง คำศัพท์อาจไม่ยาก แต่ศัพท์มันซ้ำ อย่างสายฟ้าเงี้ย ถ้าประโยคมาแบบ “สายฟ้าพาดผ่านท้องฟ้าสีฟ้าเข้ม” มันก็จะซ้ำคำว่าฟ้าใช่มะ กรณีนี้คนแปลจะแปลตรงๆ ก็ได้ หรือถ้าเขาอยากเลี่ยงคำซ้ำ จะบอกว่า “สายวิชชุกรีดผ่านท้องนภาสีครามจัด” มันก็ไม่ผิดอ่ะมึง

>>311 งั้นกูว่าดีนะ เพราะตอนนี้รุ่นมึง อย่างน้อยก็มึงคนนึงอ่ะ ได้รู้จักแล้ว การันตีได้ว่าตราบใดที่มึงยังจำได้ สำนวนนี้ก็ไม่หายไป

http://www.trueplookpanya.com/examination/answer/11020

ข้อสอบปี 56 ข้อ 18

ท่านโหวนี่มันคืยศอะไรวะ กูอ่านเจอหลายเรื่องแต่ไม่รู้ศักดิ์5555

>>321 เทียบยศไทยคือพระยา กว๋อกง/กั๋วกง คือเจ้าพระยา

>>322 แต๊งส์มึงง

>>320 ที่จริงเป็นปี๕๘ ข้อ2

รู้สึกว่าออกอ่าวออกทะเลกันแล้ว กลับเข้าฝั่งกันได้หรือยังสหาย !

>>316 ปกปัก ที่บอกว่าท่านโหว
.
.
.
.
.
ใช้ซับในนอช่วยตัวเอง
นี่ไปอ่านรีวิวคุณชายอะ คุณชายก็บอกว่าเพราะคนเขียนใส่ความความจิตลงไป เลยออกมาเป็นใช้ซับในช่วยตัวเอง ใข้เท้า ใช้กำลังไม่สนครส.นางเอก ประมาณนี้ ถ้าคิดว่าเป็นเพราะความจิตของนักเขียนทำให้เกิดฉากแบบนี้ก็ว่าได้
โถ่ ท่านโหวของข่อยย
.
.
.
.
.

>>326 ปอปักสิ...

>>325 ขออภัย 555
>>326 ถ้านักเขียนปรปักมีความจิต แล้วนักเขียนนิยายไทยนปกนามว่ามณีmoonเรียกว่าอะไร เพราะที่เจอในปรปักในนิยายแม่มณีมีล้ำไปอีก ถามว่าจริงๆแล้วมันถึงขั้นรับไม่ได้รึเปล่าก็ไม่นะ เพราะยังทำกับนางเอกครเดียว เพียงแต่ถ้ามีคนมาทำในยุคปจบก็ต้องโดนตั้งจ้อหาตามระเบียบ

รสนิยมทางเพศที่เกิดจากความยินยอมทั้งสองฝ่ายไม่มีอะไรผิด

เหยชชปอปักแม่งเรทขนาดนั้นเลยอ่ออ กูจะรอดมั้ย อยู่ในคิวอ่านอยู่เลยปกติไม่ชอบอะไรหื่นเกินด้วย....ซื้อตามกระแสล้วน
>>328 นข.ไทยมณีmoon นี่เรทมากกกูอ่านไม่ไหว อ่านไม่รอดสักเรื่อง

>>329 ชีเทรนมีเวล เลยไม่ได้ตกใจกับพฤติกรรมท่านโหว

เอ่อ เห็นพวกมึงบอกว่ามันเป็นสำนวนทั่วไป สำนวนทั่วไปกับสำนวนออกสอบมันก็คนละอย่างกันเปล่าวะ ออกสอบ =/= คนทั่วไปรู้นะเว่ย งั้นเด็กก็ได้เต็มกันหมดสิ กูเก็ตพอยต์ที่ต้องการจะสื่อว่ามันควรจะรู้ หรือควรจะหาอ่านเองได้นะ แต่ถ้าจะเอาเรื่องออกสอบมาบอกว่า เพราะมันออกสอบ ทุกคนจึงควรรู้ กูว่าไม่ใช่อ่ะ

พวกมึงอย่าเถียงกันเลย กูว่าแล้วแต่จริตคนว่ะ บางคนชอบสำนวนโบราณๆ บางคนชอบสำนวนสวยๆ สำบัดสำนวน แปลในแปลอีกที บางคนชอบแบบอ่านง่าย ใครจริตไหนก็ไปทางนั้นเถอะ

>>331 เพราะน้องข้างบนบอกน่ะขะว่าเกิดปี2000 ไม่เคยเจอคำนี้เลย ก็เลยชี้ให้ว่ามันเพิ่งจะออกสอบเมื่อห้าปีที่แล้ว ถ้าจะเข้ามหาลัยก็ต้องเคยทำข้อสอบเก่าบ้าง อีกอย่างพจนานุกรมก็มีสำนวนนี้

อะไรที่ไม่รู้ได้รู้ก็นับว่าเป็นเรื่องดี เพราะมีคำอีกมากที่เราๆไม่รู้กัน ในยุคสมัยนี้ที่กูเกิลโหลดไว มีแอปราชบัณฑิต
ซึ่งในเรื่องสองหวันเนี่ยเข้าใจว่าข้องใจการใช้ระดับภาษาอย่างไม่สม่ำเสมอ นึกจะใช้ระดับไหนก็ใช้

>>331 มันไม่ใช่สำนวนทั่วไป แต่ก็ไม่ได้หายาก ในนสพ.ยังพอมีให้เห็น ไม่ถึงขนาดคนเก่งภาษาไทยยังไม่รู้จักเลยไง

ความยากของคำมันแล้วแต่ตัวบุคคลจริงๆ แต่สำนวนมันไม่น่าจะไม่รู้จักถึงขนาดนั้นนะ

กูเพิ่งรู้ว่า'ผีซ้ำด้ำพลอย'กลายเป็นสำนวนที่คนไม่ค่อยใช้กันแล้วเหรอวะ
สำหรับประเด็นแปลสำนวน กูชอบนิยายจีนหลายเรื่องที่แปลสำนวนจีนออกมา ได้เห็นความหลากหลายของภาษาดี เมื่อก่อนเคยอ่านอาทิมิสแปลไทย(มั้ง? จำไม่ค่อยได้แล้วว่าใช่เรื่องนี้มั้ย)เจอสำนวน"ขอมดำดิน" มีชะงักไปเหมือนกันและทุกวันนี้ยังสงสัยอยู่ว่าแปลมาจากสำนวนอะไร

>>335 ขอมดำดิน มีที่มาจากตำนานวาจาสิทธิ์ของพระร่วงไง

>>336 กูรู้ความหมาย แต่กูงงว่ามันไปโผล่ในนิยายแปลแฟนตาซี-ไซไฟได้ยังไง แล้วสำนวนภาษาอังกฤษที่แปลมาคืออะไร

>>337 โทษที เข้าใจผิด

>>328 แล้วนางเอกยอมเหรอวะ กูว่าตอนเท้านางก็ชะงักไปเลยนะ แต่ชั้นในนี่นางไม่รู้แน่ๆ
กูเป็นคนเดียวที่รับไม่ได้สินะ กูไม่คิดว่าจะมาเจอในนิยายแบบนี้ไง นึกว่าจะมีแต่ในเฉพาะกลุ่ม ไม่ได้เตรียมใจเว้ย

>>338 ไม่เป็นไรมึง แค่เห็นวันนี้คนถกเรื่องสำนวนกันยาวเลยคิดถึงอันนี้ขึ้นมา

>>339 ยังอ่านไม่จบ ปอปัก
.
.
.
.
.
อ่านมาถึงเล่มสามแล้วก็ดูจะเริ่มเข้าใจรสนิยมผัวตัวเองอยู่หรอกน่า เท้าอะยอมเพราะไม่อยากใช้จิมิที่ระบม ไม่รู้เหมือนกันว่าคนปกติที่ไม่ได้เฟติสเท้าจะชอบรึเปล่า มันดูลำบากกว่าการใช้มือยังไงก็ไม่รู้🤔 บางคนชอบให้อมนิ้วโป้งเท้าเพราะถึงจุดสุดยอดง่าย ร่างกาย รสนิยมคนเราแตกต่างกันไป ส่วนเรื่องชั้นในอันนี้อาจไม่รู้ ถ้านิยายเรื่องนี้ถึงขั้นเข้าทางประตูหลังกูก็คงบาย
.
.
.
.
.

>>341 ไม่มี

>>342 👍🏼

ที่จริงเรื่องปอปัก หรืออย่างเรื่องเจ้เฮยควรมี18+กำกับ ตอนที่ท่านหญิงบอกพระเอกหื่นพวกมึงก็รับไม่ได้ หาว่าขายเรื่องอย่างว่า ตอนนี้นักเขียนปรปักษ์กลายเป็นคนมีอาการทางจิตไปแล้ว คนที่เขาไม่ได้อยากอ่านความหื่นพระเอกก็ไม่โอเค

ปอลอ สมควรจะตั้งกระทู้วิจารนักรีวิวสักทีได้แล้วมั้ง อ่านหนังสือไม่แตกฉานแล้วยังมีหน้าไปด่านขอีก

ปอปัก เคยอ่านตัวอย่างของแจ่ม รู้สึกไม่น่าสนใจเพราะplot ซ้ำ ๆ แต่พออ่านรีวิว กับspoil ปอปักเพิ่มจากโม่งที่เคยอ่านแต่ละอันแล้ว
.
.
.
.
.
รู้สึกเหมือนพวกนิยายเซินเจิ้นใน dek-d ที่ใช้plot ทะลุมิติซ้ำ ๆ (+เกิดใหม่) กับเน้นขายฉากหื่นรียกแขกว่ะ
.
.
.
.
.

>>344 เห็บแวบๆ ในโม่งบอกว่าต้นฉบับ มันเป็นนิยายออนไลน์มาก่อน พวกนิยายออนไลน์ มันก็แนวๆ นี้มั้ง ต้องมีจุดขาย นี้ละมั้ง ไว้เรียกแขก เครือกัน

ปอปัก ตอนแรกกูหลงซื้อเพราะแบบนึกว่าจะเน้นพัฒนาความสัมพันะ์พระนางจากคู่แค้นไรงี้ คือมันก็ใช่แหละแต่เป็นการพัฒนาความสัมพันธ์ทางกายนะละทางใจค่อยตามมางี้ กูเลยเเอบผิดหวังที่ซื้ออ่ะ

จิตหน่อยๆ แล้วเป็นไรวะ ถ้าคีพคาร์ไม่หลุดกูว่าโอเคหมดแหละ กูไม่ได้อ่านปอปักนะ แต่เห็นพวกมึงว่าพระเอกบ้ารบบ้าเอา มันออกมาประมาณนี้ก็ไม่เห็นแปลกไร หื่นขึ้นมาแล้วไม่เอานางเอกแต่ไปเอาคนอื่นพวกมึงก็บ่นอีก ถ้าเทียบกับไปหาหญิงอื่นกูว่าใช้ชั้นในนางเอกช่วยตัวเองไปอะดีแล้ว ที่บ่นนี่อาจจะผิดหวังเพราะมึงคิดว่าจะโรแมนติกเป็นหลัวแห่งชาติป่าว แล้วแต่เทสต์คนละนะ จารย์ป๋อของติงโม่บางฉากกูยังหรี่ตามองเลย พูดไปเอาไป จั๊กจี้ยังไงไม่รู้

ปรปักษ์กับจะรักใครก็รักเป็นงานออนไลน์ทั้งคู่ ดึงเรื่องทั้งคู่
อ่านแล้วระดับพาษาคนละเรื่องกับเซิ่นเจิ้น เอามาเปรียบเทียบกันนี่ก็เกรงใจนักเขียนนักแปลหน่อย แต่ถ้าไม่อ่านก็ไม่เสียดาย งานบรรยายดี อ่านแล้วไม่ได้โฟกัสแค่เรื่องอย่างว่าเพราะมันเป็นการบรรยายแบบผ่านๆ ว่าทั่นโหวช่างหื่นเกินเยียวยา

ใครที่อ่านงานนี้แล้วรับไม่ได้แต่อ่านงานกากๆอย่างจงหยวนได้ ก็ไม่รู้จะพูดยังเหมือนกัน

สำหรับกู ท่านโหวไม่ดีเลิศ มีจุดให้บ่น แต่ก็ไม่เสียดายตัง ซื้อมาอ่านเพลินๆ

ถึงท่านโหวจะหื่นแต่นี่รับได้อะ ความเห็นใครความเห็นมันจริงๆ

มาๆ แนะนำนิยายรักบริสุทธิ์ภาษาดีงามล้านแปด แปดเล่มจบพระนางมากสุดแค่กอดกับจับมือ *สูดน้ำมูก*
ไปท่องเที่ยวในนครฉางอันตามร่องรอยบทกวี และการไขปริศนาของสิ่งของแต่ละอย่าง อรัมภบทถาหลันถิงของจริงหรือของปลอม ภาพปักเสวียนจือที่ปักอ้อมโค้งตรงก็อ่านเป็นกลอนได้ ต่อด้วยเพลงโศกนิรันดร์ที่เขียนเกี่ยวกับเรื่องราวของกุ้ยเฟย หนึ่งในสี่หญิงงาม และ พระราชวังต้าหมิง
สี่อย่างนี้มีปริศนาซ่อนอยู่และเกี่ยวพันกับราชวงศ์ที่นางเอกต้องมาไขปริศนา

อ.ป๋อกูก็ว่าหื่นนะ พระเอกติงโม่กูว่าหื่นทุกคน555 ปอปักกูต่อคิวอ่านอยู่ แต่เอาเหอะนิยายจีนกูทำใจละว่ามันไม่สีขาวอ่ะต้องมีฉากซั่ม
กูชอบแนวบรรยายไม่เจาะลึกอย่างจะรักใครเงี้ย มีวับๆแว้บๆพอกุ๊กกิ๊กกำลังน่ารัก อย่างเจ๊เฮยแอบเรทไปนิดแต่ก็อ่านได้แหละภาษาสวย แต่ถ้าไปขั้นจงหยวนกูรับไม่ไหวจริง เรทเรื่องเสียวละ (จริงๆไม่เคยอ่านจงหยวนแต่ตามมู้อยู่555)
ปกติเทสนิยายไทยกูคือสายสีขาวไม่มีฉากซั่ม มาอ่านจีนครั้งแรกช็อคมาก จนเดะนี้ชินละ5555

เอิ่ม ก็กูไม่ชอบพระเอกจิตๆอะ กูผิดอ่อ กูซื้อมาไม่ได้ซื้อเพราะหวังหื่น กูซื้อเพราะคิดว่าพล็อตมันน่าจะมีอะไร ซื้อเพราะกระเป๋าด้วยอะ เหยื่อการตลาดเต็มๆยอมรับ แล้วเรื่องนี้กูว่าไม่ได้ขายฉากเรทมั้ง มันตัดแบบบรรยายผ่านๆนะ แค่ให้เรารู้ว่ามันจะทำอะไรที่ไหน แต่ไม่ได้บรรยายมาเป็นเรื่องเสียว ถ้าพระเอกแค่หื่นน่ะกูรับได้(แค่ไม่ชอบ) แต่ที่กูรับไม่ได้น่ะมันรสนิยมบางอย่างที่กูมองว่าผิดปกติ
จริงๆกูอยากให้ส้มเตือนด้วยซ้ำ กูเอาไปให้เพื่อนดูเพื่อนกูก็รับไม่ได้กันนะ แต่อ่านคห.พวกมึงแล้วก็ดูรับได้กัน ก็เออ ต่อไปกูต้องระวังกว่านี้เวลาจะซื้อ

แล้วมันไปเกี่ยวกับจงหยวนได้ไงวะ ปอปักกูยังเกือบโยนทิ้งมึงว่ากูอ่านจงหยวนหรือไง

>>351 กูยังกองอยู่เลยอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะไปขุดมาอ่านหน่อย เพราะอ่าน ยอดบุรุษเล่มแรกกูว่าสนุก พอเล่มสอง มันไม่ตื่นเต้นซะ ออกน่าเบื่อด้วย เลยพักก่อน เดี๋ยวลองเรื่องนี้บ้าง

กูว่าคนรีวีวปรปักษ์ เขาก็เล่าเรื่องตามที่คนเขียนเขียนมานะ ไปหาว่าคนรีวิวด่านข.ได้ไง ก็คนเขียนเขียนเนื้อเรื่องมาแบบนั้นจริงไม่ใช่เหรอ แล้วคนที่รับฉากเรทในปรปักไม่ได้แปลว่าอ่านงานจงหยวนได้งั้นเหรอ มันเกี่ยวอะไรกันวะ งงว่ะ คุยเรื่องนิยายแจ่มล้วน ๆ ลากไปสนพ.อื่นเฉยเลย ถ้าอยากเปิดหัวข้อใหม่ ใช้ ky มาก็พอมั้ง ต้องโยงเรื่องด้วยเหรอ

>>285 >>286 มู้ไหลเร็วชิบ กูรีบจัดคิวเลยมึง เสาร์นี้ชัวร์ ขอบใจมึงมึง

เพิ่มเติมของกู มาหวีดปรปักษ์กะท่านโหวว่ะ55555 กูรับได้นะ กูชอบคาร์ท่านโหวมาก ส่วนเล่ม 4 ตอนพิเศษนี่ ยิ่งทำให้กูชอบ รู้สึกว่าต้องมีถึงจะสมบูรณ์เลยแหละ มันลึกซึ้งและเข้าใจในความเป็นท่านโหวดี

ส่วนความหื่นของท่านโหว กูรับได้ กูไม่ได้มองว่ามันเยอะเกิน หรือนข.เอาความหื่นมายืดเรื่องอะไรเลยนะ บรรยายก็ไม่ใช่เรทขนาดนั้น มันต้องลองอ่านเองมั้ง ทั้งที่กูไม่ใช้สายหื่นเลยนะ น้อยมากที่กูจะอ่าน จริงๆสำหรับกูมันแค่รู้สึกแปลกนิดหน่อยที่กูคิดไม่ถึง แต่กูว่ามันอาจจะเป็นพฤติกรรมที่เกิดขึ้นได้ หรืออาจจะขนาดเรียกว่าปกติได้ด้วยซ้ำป่ะวะ สำหรับคนที่มีผลัวหรือมีเมียแล้วแต่ต้องห่างกัน ก็มีคิดถึงเซ็กซ์กัน ทำไรไม่ได้ก็ต้องชตอ. เพียงแต่ในนิยาย โดยเฉพาะนิยายจีนโบราณ เรายังไม่เคยเห็นแบบนี้มาก ดูดูเดาเอานะ คือเรื่องอย่างนี้มันส่วนตัวมากๆ ต่อให้สนิทกันชิบหายยังไม่ยอมเอามาพูดให้ฟังกันเลยด้วยซ้ำมัั้ง แต่เรื่องจริงๆชีวิตจริงๆมันอาจจะมีไง ซึ่งคนเขียนก็อาจจะเป็นแนวแหวก ตรงชิบหาย เลือกจะเอามาใส่ไว้บ้างอ่ะ นี่กูเดาเอานะ เพราะกูจิ้น โสดสนิทว่ะ55555 แต่กูขอเดาแบบเข้าข้างปอปักกะท่านโหว เพราะส่วนตัวกูชอบด้วย

>>353>>355 กูหมายถึงคนอื่น เอาเป็นว่ากูผิดเองที่ลากไปสนพอื่น
>>354 กูขอท่ดดดด ที่ไม่ได้บอกชื่อเรื่อง รหัสลับต้าถัง

>>356 กูก็ว่าอาจเป็นเรื่องปกติของชีวิตคู่นะ ชตอ.ดีกว่าไปลงกับญ.อื่นด้วย แค่ในนิยายแม่งไม่เคยมีใครบรรยายเจาะลึกแนวนี้ ปกติพระเอกเค้าแอบทำกันไม่มีใครมาเล่าหรอก นข.มึงเจาะลึกเกินท่านโหวเลยเป็นท่านหื่น55555

>>357 กูรู้ๆ ว่าเรื่องต้าถัง จะไปขุดเล่มนี้ มาอ่านขั้น ยอดบุรุษ เม้นท์กูทำมึงงง5555

>>359 เออใช่ ตอนแรกงงจริง5555

Ky กูเห็นด้วยว่าฉากอัศจรรย์งานจีนเปิดโลกมาก 555 มันหลีกเลี่ยงยากด้วย เรื่องผัวๆ เมียๆ ก็ต้องมีฉากอุ่นเตียงแหละนะ อ่านแรกๆ กูก็เขินมือเกร็ง เดี๋ยวนี้ภูมิต้านทานสูง แต่ก็ยังชอบให้มันวับๆ แวมๆ มีม่านบังนะ ลงดีเทลเยอะเกินแบบบรรยายทุกการกระทำ บรรยายขนาดพระเอกไรงี้กูไม่ค่อยชอบเหมือนกัน

คิดว่าเดี๋ยวจะช่วยติดแฮชแท็กในgrให้นะ ว่าเรื่องนี้มี #handjobDone #oral #rape #anal

>>361 กูลองอ่านจีนเครั้งแรกตอนม.4 ตอนนั้นยังวัยอ่านแจ่มใสกุ๊กๆกิ๊กๆไม่เคยอ่านฉากอัศจรรย์มาก่อน ตกใจจนไม่แตะจีนอีกเลย จนอายุ 24 ค่อยมาลองอ่านอีกทีแล้วอ่านได้ละ ไปเก็บเวลมา5555

งานจีนกูว่าเลิฟซีนนี่เบบี้ๆ นะ ตัดเข้าโคมก็เยอะ

ถาม คนสปอยเทพสมุนไพรหน่อย พระนางมีลูกด้วยกันไหม นางเอกมันรักพระเอกได้ยังไง

>>364 +1 ยังห่างไกลกว่าสายฝ.เยอะ ดีไม่ดีของไทยพวกทาสรักเมียสวาททิ้งห่างเลย55555
กูอาจจะอ่านงานสายฝ.จนชินฉาก18+เรทหนักกูจะเฉยมาก กูชอบเน้นความสวยงามในฉากncมากกว่าการบรรยายท่า5555
เรื่องปรปักษ์
.
.
.
.
.
เรื่องฉากใช้เท้าหรือชั้นในทำอย่างนั้น เรื่องผัวเมียคือธรรมดา ชั้นในกับจินตนาการก็เหมือนหนังxx อ่าล่ะ จริงๆพระเอกหลายเรื่องอาจทำแต่นข.ไม่มีบอกไว้555555 แต่การใส่ฉากแบบนี้เข้ามากูว่ามันไม่จำว่ะ นข.พยายามขายจุดเรทมากเกินไปในความคิดกูอ่า คือตัดออกเรื่องมันยังสนุกอยู่ไม่ต้องใส่มาก็ได้
.
.
.
.
.

>>366 กูรู้สึกว่าเบบี้ คงเพราะกูเริ่มจาก แฟนตาซี ฝ. > โรมานซ์ > จีน กูก็ชินเช่นกัน อ่านแรกกูยังรู้สึกว่านิยายจีนใสวะ เพิ่งมาเฮียเจี๋ยหมิงนี่แหละ ที่เทียบเคียงสาย ฝ. ได้555555

จริง กูว่าไม่ใส่มาก็ได้ ใส่มาแล้วเนี่ย ว่าละต้องมีคนรู้สึกว่ามัรเกินไปหน่อย

เมื่อกี้เหมือนเห็นเม้นท์ไหนวะ ที่บอกว่าแจ่มควรแปะ 18+ กูเห็นด้วยนะ ว่าแต่ทำไมเขาถึงไม่ใส่เรตละ

Ky เพื่อนโม่งมีใครพอคุ้นนิยายเรื่องนี้บ้างมั้ย คือนางเอกมาเข้าร่างองค์หญิง(หรือคุณหนู)ที่ต้องแต่งไปต่างเมืองซึ่งองค์หญิงนางนี้คือแต่เดิมเป็นคนเหี้ยมโหดมาก แล้วตอนหลังมันไปเฉลยว่าเกิดจากแม่เลี้ยงของนางเกลียดแม่นางมากเลยจงใจเลี้ยงมาให้เป็นคนเหี้ยมโหดสอนให้ฆ่าพวกสัตว์เล็กๆพวกหมาแมวมาแต่เด็ก แต่ต่อหน้าคือทำเป็นว่ารักลูกเลี้ยงคนนี้มาก แนวๆนี้อะ กูอยากอ่านมากแต่ดันนึกชื่อเรื่องไม่ออก 55555

>>369 นึกออกแต่จีนคนไทยแต่งอะ สามชาติสองภพองค์หญิงสโลว์ไลฟ์ นางเอกไปเข้าร่างแมวก่อนแล้วกลายเป็นแมวพระเอก ตอนหลังร่างแมวตายไปเข้าร่างองค์หญิงอีกแคว้นที่ส่งมาแต่งกับพระเอก ฮองเฮาแม่เลี้ยงหาสัตว์เล็กมาให้เจ้าของร่างนางเอกทรมาน นางเอกก็จะชื่อเสียมาก แต่พอนางเอกมาเข้าร่างแล้วแมวจะชอบมาเล่นด้วย สุดท้ายคนเลยคิดว่าเป็นข่าวลือ

>>370 โอ้ๆๆๆๆ ขอบคุณมึงมากกูนึกออกแต่ฉากที่ว่าไม่มีปะติดปะต่อไปเรื่องที่นางเอกเป็นแมวเลย กูก็ว่าทำไมนึกจุดต่อไม่ได้ เพราะกูอ่านถึงแค่ตรงนั้นนี่เอง แต้งมึงนะ เลิฟๆ จริงๆมีฉากของอาหลีน่ากับคนรักนางด้วยที่คาในหัวแต่ไม่นึกว่าเป็นเรื่องเดียวกัน นี่สรุปฉากที่วนๆอยู่ในหัวกูสองสามฉากนี่คือมาจากเรื่องนี้หมดเลยนี่หว่า 5555555

เอาชั้นในของเมียมาช่วยตัวเองจิตตรงไหนวะ มันก็เหมือนผู้ชายปรกติตอนเล่นกีฬาบังคับว่าวนาจา ช่วยตัวเองหน้ารูปวาดกูว่ายังจิตกว่าอีกนะเว้ยเฮ้ย เมียตัวเองรึก็ไม่ใช่ พวกมึงใครไม่เอาท่านโหวมึงกะเทมาเลยกูรับเอง

>>372 ผู้ชายปกติไม่ทำนะ กูพูดในฐานะผู้ชายเลย มึงคิดว่าตรงนั้นของผู้หญิงกลิ่นหอมนักเหรอ

>>373 ท่านโหวใช้ยกทรงน่ะ

>>374 อันนี้โอเค แต่ผู้ชายปกติก็ไม่ทำกันนะ

>>375 โอเค เห็นนิยายไทยบางเรื่องใข้กกนนางเอกที่ยังไม่ซัก

คิดว่าแจ่มควรต้องมีคำเตือนจริงๆ จังๆ แล้วล่ะ

ไท่จื่อเตี้ยนเซี่ย นี่แปลว่าอะไรวะ
ขอคำแนะนำอีกอย่างคือกูมือใหม่อ่านจีนมากๆ เวลาทุกคนพึ่งอ่านกันนี่รู้ศัพท์จากไหนกันวะ

>>377 องค์ชายรัชทายาทปะวะ ไม่แน่ใจ เหมือนเคยเจอ เตี้ยนเซี่ย คือองค์ชาย ไท่จื่อคือรัชทายาท แต่ก็เคยเจอแบบใช้แยกคำนะ

>>359 กูก็นึกออก อ่านแล้วเรื่องแรกไปต่อไม่รอดอะ

>>377 เชิงอรรถไง ทับศัพท์งี้ ต้องใส่บอกไว้ มึงไปอ่านเรื่องไรมา

>>377 ปกติถ้าทับศัพท์มาแบบนี้ เค้าจะวงเล็บความหมายต่อท้าย ไม่ก็ต้องมีเชิงอรรถบอกอะ

รบกวนแนะนำนิยายผู้งานดี สามีแห่งชาติหน่อยค่าาาาา
แนวๆพี่เถี่ยต้านได้เลยยิ่งดี อิอิ

เวลาสปอยลอะไร รบกวนจั่วหัวชื่อเรื่องด้วยได้มั้ย จะได้รู้ว่าคุยเรื่องไรกันอยู่ เห็นคุยต่อยาวเป็นพรืดๆ แต่ไม่จั่วกันไว้เลย

>>382 รบกวนอ่าน >>2 ตรงคำเตือนและมารยาทหน่อยจ้า

>>382 แต่ถ้ามาถามสามีแห่งชาติในโม่ง

ฮาเจ๋อ ลิบิตรักด้ายแดง
ขุยอ๋อง บันทึกปิ่น
หรงจื่อ หงส์ขังรัก
ท่านเก้า พราวพร่างบุปผา

ส่วนที่กูบอกไปอ่าน คำเตือน อย่าลืมนะ

>>385 โทษๆ พิมผิด อาเจ๋อ

>>386 มึงโดนขับไล่ออกจากหมู่บ้านอาเจ๋อเป็นการทำโทษ!

>>382 โม่งแตกแล้วนาจาม อิvอิ

>>387 ได้!!! เก็บของไปแล้วหนีไปซบอกท่านอ๋อง

>>382 ขอตอบเพิ่มอีกคน ซู่อิง/อวิ๋นซู ลำนำราตรี

>>385 กูยังงง พระเอกแบบหรงจื่อ กลายเป็นสามีแห่งชาติ ได้งัยหรือโม่งชอบแบบจิตๆ 55555 แต่กูก็ชอบนะ
>>382 กูแนะนำผู้งานดีอีกคน เทพธนู เหลียนเจา เรื่อง เป็นคนชั่วของกล้วย เล่มแรกๆ อาจจะจางๆ หน่อยแต่เล่มหลังๆ โอ้ยยยละมุนดีต่อใจ

>>388 พอเข้า FB ปุ๊ปก็เจอเลย

>>392 นั่นแหละกูเห็นในโม่งพร้อมเปิดเฟสเจอเลย

>>390 อันนี้สนับสนุน อ่านไปกลางเรื่องตบโต๊ะ อ่านจบต้องร้อง พ่อคุณพ่อทูนหัวของบ่าว ขอแบบนี้หนึ่งชุดค่าาาา

>>377 ไท่จื่อ = รัชทายาท เตี้ยนเชี่ย = ฝ่าบาท

>>368 กูเห็นด้วย ไม่ใช่ไร กูแก่แล้ว อ่านแล้วก็เฉยๆ แปะไว้เพราะสงสารน้องเยาวชนไม่อยากให้ใจแตกก่อนวัย แจ่มใสกูอ่านตั้งแต่อายุ 20 ก่า ตอนนั้นกูยังใส รู้สึกมกรก็ยังใสๆ ไม่ทันไร ฉากอย่างว่าเริ่มเยอะเริ่มละเอียดขึ้นเรื่อยๆ เริ่มมี ชตอด้วยภาพ ด้วยชุดชั้นในเมีย ใช้เท้างี้ ดีไม่มีประตูหลัง

ปรปักษ์ที่กูไม่ชอบ เน้นๆคือมันไม่ได้ฟิลลิ่ง. พระเอกนางเอกบางคู่จับมือมองหน้า กูฟินนมากก อันนี้เอากันหลายเล่มกูไม่รู้สึกถึงความรักอะไรเลย. 4 เล่มหนาพล้อตเมิงแค่ให้พระเอกปล่อยวางความแค้นกูเบื่อไปก่อน

กูแปลกใจมากที่มันเป็นนิยายอินเตอรเนทมาก่อน เพราะปกติถ้าปล่อยทีละตอน เรื่องมันควรจะเข้มข้นกว่านี้ ขอยกตัวอย่างบังลังพญาหงส เรื่องนี้เข้มข้นทุกตอนให้กูลุ้นตลอด ถ้ามันออกมาเป็นเล่มรวมกูจะฟินนมากกก นี่ตัดแบ่งขายวันละจึ๋งเดียว ทำให้กูเซ็งเพราะความขาดตอน

ดูจากรีวิวและสปอยล์แล้ว กูน่าจะอ่านปรปักษ์ไม่รอด ถึงรอดก็คงอ่านแค่รอบเดียวจบ
>>396 กูเห็นด้วย ถ้านิยายมีฉากอย่างว่าก็น่าจะทำสติกเกอร์แปะบอกไว้เลย จริงๆ ถ้าเคร่งครัดแบบตปท อายุไม่ถึงตอนซื้อต้องแสดงบัตรแบบนี้จะดีมาก แต่ใช้กับประเทศเราคงไม่ได้

ปล ช่วงหลังนิยายแจ่มไม่ผ่านสเป็คกูเลย ทั้งสาลี่ ปรปักษ์ เซียนหอม โมเหยียน (ที่กำลังจะออก กูไม่ชอบสไตล์เขา เลยไม่อ่านเฉยๆ) ดีอย่างคือกองดองไม่เพิ่ม กระเป๋าเงินไม่แบน

>>396 กูอยากให้แปะเรตเหมือนกัน กล้วยก็แปะแล้วจากที่กูเคยเห็นในเรื่องลำนำจันทรานะ กุว่าแปะไว้ก็ดี อย่างน้อยก็คนที่ไม่อ่านเรตเค้าก็จะได้เลี่ยงได้ง่ายมากขึ้น แล้วก็คัดกรองอะไรได้ง่ายขึ้นน่ะ แต่ระบบแปะเรตมันก็เป็นดาบสองคมอีก ในอีกแง่นึงคือดึงดูดให้คนอยากอ่านฉากอย่างว่าเยอะขึ้น โดยเฉพาะพวกวัยไสยๆน่ะ อย่างกูอ่านแจ่มมาตั้งแต่สมัยเปิดตัวใหม่ๆ ไสยๆเลย นิยายสีขาวของแจ่มที่มีแต่สูบบุหรี่ แข่งรถ เข้าผับเข้าบาร์ จนกูสงสัยว่าสีขาวตรงไหนวะ 555

>>398 คำจัดความสีขาวคงหมายถึงแค่ฉากรักละมั้ง

>>399 มั่วผู้หญิงด้วยอะนะ? แต่ฉากอย่างว่าก็แพนโคมสุดๆ

นิยายจีน บางเรื่องของเเจ่มติดเรตไปไกลมาก ก็ควรแปะแหละ เพราะถึงไม่แปะ พอรู้ว่าเรตคนที่มันอยากจะอ่านยังไงก็ซื้อ แต่กับคนที่ไม่ชอบ การไม่แปะก็ทำให้ไม่รู้ แลว้เลี่ยงไม่ซื้อไม่ได้

>>397 จริง กูงงว่าเลือกเรื่องมาแปลนี่มันยากหรอวะ เอาที่รีวิวสูงๆมากก็ได้ มันมีช่วงหนึ่งที่กูไว้ใจแจ่มว่าคัดเลือกเรื่องมากอย่างดี+แปลดีมาก แต่พอเจอหลายเรื่อง กูรู้สึกว่านี่มันดีที่สุดที่เลือกมาแล้วหรอ เช่น โฉมสะคราญล่มเมือง ที่นอมันซูไม่มีเหตุผล หรือหยกยอดปิ่นที่เนื้อเรื่องมันงงๆว่าใครลูกใคร พระรองเด่นตอนต้นถูกปล่อยจาง หรือตอนจบที่แบบไม่เสร็จอ่ะ คือจบปลายเปิดกูเข้าใจ แต่นี่ไม่ใช่ง่ะ กูเลยระวังมากขึ้นเยอะ อ่านรีวิวก่อนซื้อสุดๆตอนนี้

>>402 อ่าาาา คิดเหมือนกันเลยว่าหลังๆ การเลือกเรื่องของส้มนี่มันอิหยังวะ แล้วกูเริ่มไม่ปลื้ม การเอานิยายมาไม่ยกเซต ถ้าจะไม่ยกมาทั้งเซตก็ไม่ควร มีนิยายอีกล้านแปดให้เลือกจะไปตัดตอนจากเซตมาทำไม แต่ด้วยบุญบารมีที่เคยมี เล่มไหนมาก็ขายหมดอยู่นะ เห็นดอกสาลี่ ด่าๆ กันน่ะ ก็ขายหมดเว็บแล้วนาจาาา

>>403 ดอกสาลี่คงไม่ใช่เพราะบุญบารมีของส้มหรอกมึง ไม่งั้นก็คงหมดไปนานแล้ว แต่กูเห็นเพิ่งหมดช่วงก่อนสงกรานต์นี่เอง เรื่องนี้อาจจะถูกจริตพอ.สายหลงเมียนอกโม่งก็ได้มั้ง ตรงข้ามกับรสนิยมในโม่ง ส่วนตัวกูเองเทเรื่องนี้ตั้งแต่อ่านตัวอย่าง แต่ปรปักษ์ยังชอบอยู่นะ

นี่อ่านสาลี่แล้วก็เฉยๆอะ แต่ชอบปอปักนะ แต่มันก็ต่างกันเยอะอยู่

บางทีกูก็สงสัยนะว่ารีวิวในโม่งเนี่ยของจริงรึเปล่า เพราะโม่งก็คือโม่งไง ใครจะพูดไรก็ได้ สมัยนี้สนพรู้ว่านักอ่านรอดูรีวิวเยอะ บางทีเข้ามาเชียร 2-3 ความเห็นติดๆกันกูก็อดระแวงไม่ได้ หรือความเห็นเชียรสั้นๆกูก็แบบเมิงเน้นโฆษณาแต่ไม่ให้ดีเทลแบบนี้กูไม่ค่อยซื้อ (ใครไม่ใช่ม้าไม่ต้องโกรธนะ) คือกูอ่าน กูชอบกูบอกต่อ เผื่อมีคนอ่านเหมือนกันมาหวีดกัน หรือกูอ่านแล้วกูไม่ชอบ กูรู้สึกเหมือนถูกหลอกด้วยตัวอย่างหรืออะไรกูก็อยากเตือนคนอื่นไม่ให้พลาดแบบกู และอยากให้ยอดขายฟีดกลับไปให้สนพเลือกงานคุณภาพมากขึ้นด้วย

เอาเป็นว่าโม่งที่รออ่านรีวิวพวกเมิงค่อยๆดูยาวๆละกัน ระวังม้าด้วยซึ่งกูว่ามี

>>406 คือ เมิงบางทีก็ไม่มีสกิลรีวิว กูก็มาหวีดสั้นๆ นะ

>>406 ม้าน่ะมีอยู่แล้ว แต่ส่วนนึงมึงต้องทำใจด้วยว่าจริตคนเราแต่ละคนไม่เหมือนกัน อย่างกูหลายๆเรื่องที่โม่งหวีดๆกันพวก ซือเถิง ต้าถัง สยบฟ้า ฉางอัน สองสวรรค์ อวี๋ฉิง เจ๊เฮย พวกนี้กูก็อ่านไม่รอด แต่สิ่งที่กูอ่านรอด โม่งหลายๆคนกลับบอกไม่โอก็มีเยอะน่ะ

กูคิดว่ามันมีหลากหลายรสนิยม ซึ่งส่วนใหญ่เวลากูแสดงคห.กูเขียนบอกตลอดนะ ว่าสุดท้ายต้องพิจารณาเอาเองจริงๆ บางงานที่โม่งหวีดๆกูก็ไม่รอด บางอันไม่หวีดกูรอด ส่วนใหญ่มักตรงกัน(65-70%) เลยมักมาอ่านสปอยบ่อยๆ แต่หลังๆของส้มยอมรับเลยว่ากูไม่ไหวจริงๆ พักใจก่อนชั่วคราว ทั้งปรปักษ์ สมุนไพร ปีนักษัตร ตาแดง โรคเจ้าหญิง ส่วนที่จะออกใหม่โม่เหยียนกูอ่านไม่เคยรอด

ถ้ามีแอบมาอ่าน คงได้ฟีดแบคกลับไปบ้างละ หวังว่าเรื่องต่อไป จะน่าสนใจกว่านี้ ยังไงส้มก็ที่หนึ่งในใจนะก๊ะ 555

หลังๆนี่กูไม่ค่อยเชื่อที่โม่งอวยเลย ทั้งปอปัก สองหวัน ซือเถิง กูอ่านไม่รอดสักเรื่อง รสนิยมกูอาจไม่ตรงกับพวกมึงมั้ง กูเข้ามาดูพวกมึงทะเลาะกันสนุกกว่าเรื่องที่พวกมึงอวยอีก

>>411 อันนี้ไม่ได้กวน แล้วมึงอ่านเรื่องไหนรรอด สองหวัน ซือเถิง กูดองวะ คงอ่านแหละ แต่ยังไม่มีอารมณ์

>>411 หลังๆคนเข้าโม่งเยอะขึ้นความชอบมันก็หลากหลายขึ้น แต่สองหวันกูเห็นมีทั้งอวยและบ่น ส่วนปอปักมีก่อนขายจริงโม่งกลุ่มนึง(รวมถึงกูด้วย)ที่หวีดๆกันแต่พอขายจริงก็มีบ่นกันเยอะกว่าอวย(แต่กูยังชอบอยู่) ดังนั้นมึงอ่านรีวิวในนี้แล้วก็ต้องเปรียบเทียบกับรสนิยมตัวเอง หรือมึงชอบเรื่องไหนก็อวยเลย เผื่อคนที่รสนิยมตรงกับมึงจะได้เข้ามาคุย

ยังไงก็ต้องอ่านเองมะ โม่งอวยซือเถิงน้อยจะตายถ้าเทียบกับบันทึกปิ่น

โม่งเยอะ ความเห็นก็หลากหลาย คนเราก็ชอบไม่ชอบต่างกัน หลายอันโม่งหวีดกูก็ไม่หวีดว่ะ อย่างพราวพร่างงี้ 555

>>415 ก็ใช่ไง แต่บางครั้งมาย้ำอยู่นั่นแหละโม่งหวีดซือเถิงเยอะ กูอ่านไม่รอด ...แฟนฉินฟั่งอย่างกูยังไม่เคยมาหวีดซือเถองในนี้เลยนะ งง

ชอบสองหวัน แต่ไม่ชอบซือเถิงว่ะ กูไม่รอดอะ

หวีดไปเถอะ ตามสบาย กูชอบเวลาหวีดกัน สปอย หรือถกกัน มันทำให้ตัดสินใจซื้อได้แม่นขึ้น อย่างสองหวัน ตอนนั้นหวีดดด ออกไปทางดีซะเยอะ กูเลยซื้อไว้ ช่วงนี้พอมีอีกมุมหนึ่งของคนที่ไม่หวีดเข้ามา กูถึงได้รู้ว่ากูพลาดละ55555

แต่เอาเถอะกูซ้อมาแล้วนี่หว่า ยังไงก็ไม่ขายต่อ แต่รอพี่มีอารมณ์ก่อนนิดหนึ่ง

ซ่างกูเป็นเรื่องนึงว่ะที่กูว่าแต่ละคนควรต้องลองอ่านเองถึงจะรู้ว่าชอบหรือไม่ชอบ เพราะกูเห็นคนชอบก็จะชอบแบบมากๆเลย ส่วนคนไม่ชอบนี่ก็จะไม่ชอบแบบมากๆเลยเหมือนกัน ครึ่งต่อครึ่งเลยได้มั้งจากที่สังเกตเนี่ย ขนาดบ้านกูเองนะ กูชอบมาก พี่สาวกูก็ชอบมาก แต่แม่กูบอกไม่ชอบเลย กูอ่านเสร็จเอาไปให้แกอ่านกูโดนด่าเลยว่าทำแกเสียเวลา 55555 เพื่อนกูนี่บอกเฉยๆอ่านได้แต่ชอบไม่สุด แล้วบางคนเขาก็ติดเรื่องภาษาของนักแปลเลยไม่อยากอ่านต่อ ซึ่งความรับได้เรื่องภาษาแต่ละคนก็รับได้ไม่เท่ากันอีกแหละ เลยคิดว่าเรื่องนี้น่าจะต้องลองเองว่ะ

>>415 มึงไม่หวีดก็ไม่ได้หมายความว่าคนอื่นไม่หวีดนิ? มันมีช่วงนึงที่คนหวีดซือเถิงเยอะพอควร แล้วมันก็ซาๆไป เหมือนกับเรื่องอื่นๆที่หวีดกันเป็นพักๆ หรือมึงจะห้ามแตะต้องเอ่ยถึงเรื่องซือเถิงที่รักของมึง? มึงอยากให้ยกตย.เรื่องไหนล่ะจะได้ถูกใจมึงอะ ต้องยกตย.ปิ่นงี้ใช่มะ? เห็นมึงยกตย.มา มึงก็ต้องดูด้วยละกัน ซือเถิงสามเล่มจบ กับปิ่นที่แปดเล่มจบ ระยะเวลาในการออกหนังสือก็ต่างกันแล้ว การพูดถึวมันก็ต้องแตกต่างเป็นธรรมดา

ส่วนกู ทั้งปิ่นทั้งซือเถิงคือไม่รอดทั้งคู่ ปิ่นคดีง่อยมาก พาร์ทรักก็ไม่ได้หวีดหรือหวาน ส่วนซือเถิงไม่พูดถึงละกัน เดี๋ยวมึงของขึ้นเพราะไปแตะต้องเรื่องสุดที่รักของมึง

ปกติกูชอบอ่านโม่ง แต่ไม่ได้เอาโม่งมาเป็นเกณฑ์เพราะจริตแต่ละคนไม่ตรงกัน และจริตกูก็ไม่ค่อยจะตรงกับที่โม่งหวีดซะเท่าไหร่ กูชอบลองเองมากกว่า รอดก็ดี ไม่รอดก้ขายทิ้ง กูชอบโม่งตรงที่ถกกันตรงไปตรงมา ไม่ต้องกลัวไปเหยียบตีนเจ้าถิ่นแล้วโดนเด้งออกคำสาปตัวเทาตามเฟสแบบนั้น

>>420 กูขออภัย เมนชั่นผิด ต้อง >>416

>>419 ซ่างกู่กูค่อนข้างเฉยๆ ไม่ได้รู้สึกสนุกหรือหวือหวาอะไร ดราม่าก็ธรรมดาสามัญมาก เหมือนคนเขียนไม่กล้าลงดราม่าหนักๆอ่านแล้วเลยรู้สึกโดนเทกลางทางแปลกๆน่ะ อีกอย่างพลอตดูไม่ค่อยมีอะไร กูเอาซ่างกู่ให้แม่อ่าน กูก็โดนแม่ด่าเหมือนกันว่าเสียเวลาอ่านไม่มีเนื้อเรื่องไรเลย แถมไล่ให้กูไปขายทิ้งด้วย 55555 ส่วนเรื่องภาษาการแปล และคำผิด อันนี้กูปลงแล้ว เวลาอ่านหนังสือของสนพ.นี้กูถอดสมองส่วนของคำผิดทิ้งไปเลย เพราะแม่งมีตลอดเรื่อยๆ สนพ.ก็ไม่ปรับปรุงไรเลย ถถถถ

แนวใครแนวมันจริงๆว่ะ ซางกู่กูชอบมาก ซือเถิงกูเฉยๆ ปิ่นชอบมาก เจ๊เฮยพออ่านได้ แนวโฮ่งเต้ไม่รอด ปกปักเริ่มอ่านระ ดูจะไม่รอดเช่นกัน

>>420 อืม บางทีถ้าคนสื่อสารกับคนรับสารเข้าใจกันไม่คาดเคลื่อนคงไม่ต้องเสียเวลามาหัวร้อนใส่กัน กูอาจจะผิดที่กูไปตีความว่าทำไมต้องพิมพ์เหมือนคนที่มาอวยในโม่งว่าเขาผิด เรื่องนี้มีคนอวยมากแต่เขาอ่านไม่รอด ในเมื่อหนังสือนิยายมันก็แล้วแต่จริตคนคนอื่นว่าดีก็ไม่ได้หมายความว่าเราต้องคิดว่าดี คนที่เขาอธิบายว่าเรื่องนี้น้ำเยอะ ตลคแยะ กูไปใส่ขวิดใส่เขา แขวะเขาหรอ ก็ไม่หนิ

เห็นด้วยเรื่องที่ว่า ถึงจะมีโม่งหวีดแต่ก็ต้องพิจารณาว่าเข้ากับรสนิยมตัวเองรึเปล่า ถึงจะซื้อน่ะนะ ไม่ใช่หวีดปุ๊บซื้อปั๊บ

เอาจริงๆ กูว่า ในโม่งมีม้า แต่ก็ยังมีรีวิวจากคนอ่านจริงๆอยู่ แล้วถ้ากูจะซื้อเรื่องไหน กูจะหารีวิวด่าก่อนอวย ถ้าเรื่องที่กูสนใจมีคนด่า แต่ตรงที่ด่ากูรับได้ แล้วที่อวยกูอ่านเอาสปอยล์ ส่วนเรื่องที่ไม่เคยมอง แต่โม่งอวยกันเยอะๆ แล้วมันไม่ใช่สไตล์ที่กูอ่าน กูก็ไม่ซื้อนะ ในโม่งมีคนเยอะขึ้น กูว่าเป็นเรื่องดี มีความหลากหลายดี แต่เวลาอ่านรีวิว มึงต้องแยกแยะดีๆ อันไหนคนไหนที่ชอบ/ไม่ชอบเหมือนมึง มึงจะเชื่อโม่งแล้วซื้อตามทุกเรื่อง แล้วคิดว่ามึงจะชอบไม่ได้

>>420 ใจเย็นๆอย่าหัวร้อนตามอากาศเมืองไทย5555 กูหวีดเกือบทุกเรื่องในโม่งอ่าแหละ กูใจง่ายอ่านอะไรก็รอดยกเว้นเรื่องที่โครตของความลำไย อย่างยอดพธู โฉมงามกูอ่านอิ้งมาก่อน ตอนส้มเอามาคืองงมากเอามาทำไม เรื่องที่หวีดกันมันแล้วแต่รสนิยม บางเรื่องมันก็สนุกแต่มันก็มีข้อด้อยด้วย อย่างหงส์ขังเล่ม1-2 โครตเอื่อย อาเจ๋อพาร์ทคดีน่าเบื่อ ปิ่นพาร์ทคดีก็มีจุดเนื่อย ซือเถิงเรื่องมันเรื่อยไปไม่สุดสักทาง หญิงปันซู โฮ่งเต้หมาน้อย ป่าท้อลำไย แต่ทุกเรื่องกูก็ชอบหมดเพราะกูชอบตรงข้อดีของเรื่องมันมากกว่า กูเลยอ่านรอด รสนิยมใครมันไม่เหมือนกัน มึงอ่านรีวิวนี้น่าตกมากแต่มึงอ่านของนข.คนนี้ไม่รอด มึงก็ต้องรอหลายๆรีวิว มึงไม่แน่ใจว่าจะรอดไหมมึงก็ถามโม่งได้ว่ามึงกลัวเรื่องแนวไหน มีคนตอบมึงแน่ไม่ต้องกลัว
แต่จะมาหาว่ารีวิวโม่งเป็นม้ากูว่าเกินไป โม่งมันก็มีหวีดมีติเป็นช่วงๆอยู่แล้ว อย่างตำหนักที่แล้วหวีดแต่ปรปักษ์แต่ตำหนักมีแต่คนติ อย่าพึ่งตัดสินเพราะเชื่อรีวิวเดียว

กุชอบอ่านที่โม่งหวีด โม่งรีวิวกันนะ ถึงบางเรื่องกุอ่านแล้วเฉยๆกุก็ไม่ได้ว่าอะไร เข้าโม่งมาก็ตั้งใจอ่านสปอยล์นี่แหละ 555

>>427 กูเย็นแล้วล่ะ กูอ่าน >>416 แล้วดูประชดประชันมาก มือกูเลยเย็นไม่ไหว

กูเป็นคนที่ชอบลองของ ต้องลองเองมากกว่า มันจี๊ดใจดี เลยไม่ค่อยอ่านรีวิว จะมาอ่านรีวิวก็ตอนที่อ่านจบแล้วมากกว่า จะได้รู้ว่าคนอื่นคิดยังไง คิดเหมือนกันเปล่า ส่วนเรื่องม้า กูว่ามี บางอันรู้สึกว่าใช่ แต่กูก็ไม่ประกาศว่าเฮ้ยม้าาา กูแค่รู้สึกส่วนตัวของกูน่ะ ม้ามันมีอยู่ทุกที่แหละ แต่กูชอบการถก พูดคุกันของโม่ง เพราะมันได้สาระความรู้ (และการแย่งหลัว)

>>429 อะ ลากไปเรื่องม้าต่อเฉย อ่านปากน้องนะคะ ‘น้องไม่โอเคคนที่หาว่าคนอวยซือเถิงเยอะ เขาซื้อตามแล้วเขาอ่านไม่รอด’

ส่วนคนที่กูไปประชด ขออภัยด้วยที่ไปทำนิสัยแบบนั้นใส่ โอ๋ๆ ทีหลังก็นั่นแหละ คนที่เขาหวีดเพราะเห็นว่ามันตรงจริตตัวเอง ไม่มีนิยายเรื่องไหนดีเต็มร้อย เรื่องคสพตลคอ่านจะพันกันยุ่งเหยิง แต่เขาชอบความรักของพระนาง ชอบความไม่หวือหวา ถ้ามีหนังสือในมือ ลองเปิดใจดูอีกรอบ ฉินฟั่งอาจไม่ใช่พระเอกติดอันดับ แต่เป็นผู้ชายที่มีการเปลี่ยนแปลงและเติบโตขึ้น

>>430 อีกนิด เรื่องนี้เป็นนิยายรักสีขาว ถ้าใครไม่ชอบนิยายที่มีเนื้อหาบนเตียงก็ลองรับไปพิจารณาดู

กูชอบซือเถิงนะ อ่านแทบวางไม่ลงแต่พอเล่ม3ภาคซีจู๋ รู้สึกว่ามันน่าเบื่อ ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่

ไม่ได้เข้ามานาน มาม่าไรกันวะ อ่านรีวิวแล้วซื้อมาอ่านไม่โดนใจก้อ ชมด. ป่ะวะ รสนิยมไม่เหมือนกันมึงชอบคนอื่นไม่ชอบแปลกตรงไหน อย่างหยกยอดกูชอบคนไม่ชอบ 90% ปอปักสำหรับกูถือว่าผ่าน คนไมรชอบก้อเยอะ ปิ่นที่หวีดๆกันพาร์ทคดีคือสอบตก สองเล่มหลังง่อยมากรวมๆคือโอเค เวลาคนมาหวีดมึงก้อต้องคิดเองแหละว่านี้มันแนวมึงรึเปล่า สนพ.เลือกมาก้อต้องตอบโจทย์ความชอบของคนหลากหลาย โลกไม่ได้หมุนรอบตัวมึงซักหน่อย

ถามเพื่อนโม่งหน่อย เราอ่านเซียนเครื่องหอมไปได้2เล่มแล้ว เบื่อมากกก เราควรไปต่อเล่ม3หรือข้ามไปเล่มจบเลยดี เล่มต่อๆไปมันจะน่าเบื่ออย่างนี้มั้ย ยังกะอ่านหนังสือแนวทางฝึกอาชีพ ยังไม่มีความสัมพันธ์พระนางใดๆเลย

นี่พวกมึงออกไปเล่นน้ำวันไหลกันก่อนดีปะ เหมือนจะร้อนๆ กันนะ5555

ที่คาใจอีกเรื่องตั้งแต่เมื่อคืน ปรปักษ์โดยส่วนต่อการบรรยายดีการแปลดี คำผิดไม่มี ทีนี้ก็มาตัดสินกันที่เนื้อเรื่อง แต่กลายเป็นว่าเรื่องรสนิยมของผัวเมียในห้องหอคือความผิดปกติและอาการจิตของนักเขียน เข้าใจว่าคนไม่ชอบนิยายที่มีฉากอย่างว่าก็อยากจะเลี่ยง แจ่มผิดที่ไม่มีเตือน แต่การตีความไปว่าจุดขายจุดหื่นของท่านโหวคือเรื่องไม่ดีที่ไม่ควรอ่านแถมมีคนเอาไปเปรียบกับงานเซิ่นเจิ้นอีกว่าพล็อตซ้ำซาก ขายฉากหื่น ทั้งๆ ที่มันก็ไม่ได้ดีและไม่ได้แย่อะไรขนาดนั้น ก็ต้องอ่านเองนั่นแหละ คนที่ไม่ชอบความหื่นก็ข้ามเรื่องนี้ไป แต่ถ้าอยากอ่านอะไรๆที่ไม่เบาและหนักเกินไปก็ถือเป็นตัวเลือก

>>435 สงกรานต์กูพังพินาศมาก กลับมาอบตัวอยู่บ้านแล้ววันนี้ 555555555

>>434 มันจะไปสนุกเล่ม 6-7 น่ะ ระหว่างนี้ก็จะเรื่อยๆ ไปหาที่ตน.ก่อนๆได้ มีรีวิว สปอยเยอะ เพื่อใช้ประกอบกาตัดสินใจ ยอ่างที่โม่งทุกคนบอกอะ ไม่ต้องเชื่อสุดสลิ่มทิมตู รสนิยมแต่ละคนไม่เหมือนกันเลย อย่างนี่ไม่ชอบเซียนหอม อาจจะไปขายต่อเลย555

ช่วงนี้อากาศร้อน มึงก็ใจเย็นๆกันหน่อย ไว้ตอนอารมณ์เย็นๆดีมาพิมพ์ตอบกะได้ กูหลบไปตั้งแต่พวกมึงเถียงกันลากยาวทั้งนิยายทั้งสำนวนไทย 55555 แบบโอ๊ยใจเย็นๆชาวคณะ เราไฟต์กับเวลามีหาบมีโทรล์มาพอ กันเองอย่าเบย และถ้าเป็นม้า เชื่อกู โม่งส่วนใหญ่มองออก 5555

ท่านโหวนี่ฉากหื่นสำหรับกูมันบอกคสพ.พระนางนะ พระเอกคิดกะนางเอกแบบไหนดูได้จากที่ทำบนเตียงนี้แหละ แล้วชีวิตจริง เยแบบไม่มีใจไม่ใส่ใจเอาตัวเองเสร็จอย่างเดียวเนี่ย มันไม่ฟินหรอกหนังสือแม่งก้อเขียนถูกแล้วแต่อาจจะไม่ถูกใจสายฟินสายโลกสวย

>>430 กูไม่ได้บอกว่ามึงเป็นม้า โอเค๊? กูตอบเรื่องม้ากับ >>427 ไม่ได้บอกว่ามึงเป็นม้า ‾︿‾ ส่วนมึงจะอวย ชอบซือเถิงยังไงก็แล้วแต่เลย แต่กูอ่านแล้วไม่ชอบเลยขายทิ้งไปแล้ว เพราะเป็นเรื่องที่กูอ่านแล้วเหมือนยานอนหลับ กูรู้สึกเนื้อเรื่องสร้างตัวละคนมาเยอะเกินความจำเป็น เนื้อเรื่องลักษณะกึ่งไหลไปเรื่อย ซึ่งไม่ใช่จริตกู แล้วมึงต้องเข้าใจด้วยว่า คนเรามีสิทธิ์บอกว่าชอบ ไม่ชอบ คนที่เค้าบอกว่า เห็นหวีดเยอะ แต่อ่านไม่รอด เค้าก็ทีสิทธิ์พูด บางคนอาจจะซื้อมาดองตั้งแต่คนเริ่มหวีด บางคนอาจจะเห้ฯหวีดเยอะเลยอยากลอง แต่อ่านไม่รอด เค้าไม่มีสิทธิ์บอกเหรอว่าจริตไม่ตรงกับที่หวีดน่ะ?

ส่วนเรื่องใครจะหวีดก็หวีดไป จะอวยก็อวยไป เพราะอย่างที่กูบอก กูชอบลองของเอง กองอวยเลยไม่มีผลกับกู จบนะจ๊ะ

>>434 สำหรับกูเป็นเรื่องที่ไม่น่าเปย์มาเลย ตอนอ่านหมอหญิงน่ะชอบนะ แม้ตอนจบจะปาหมอนก็ตาม ตอนอ่านตย.เซียนหอมก็ดีอยู่หรอก พอมาอ่านเรื่องจริงๆเข้า โคตรเนือยพายเรือวนในอ่างมากๆ เรื่องดูยืดๆน่ะ มาพอสองเล่มท้ายก็เขียนแบบสรุปเหตุการณ์มากกว่า เรื่องไหลไปไว แต่ไม่มีอะไรให้น่าจดจำประมาณนั้น

>>436 คนติหลายจุด แต่เรื่องหื่นมันประเด็นอ่อนไหว คนชอบไม่ชอบเสียงแตกกันเยอะ ยิ่งหลังตีกับจงหยวนเรื่องหื่น คนเลยไม่อยากให้แจ่มมีแนวนี้ด้วย กูคิดแบบนี่นะ

>>430 มึงไม่โอเคอะไรกูวะ ก็กูอ่านไม่รอดกูไม่มีสิทธิ์มาบ่นเหรอ กูเพิ่งบ่นครั้งแรกจะมาหาว่าซ้ำแล้วซ้ำอีกได้ไง คนอื่นอวยก็เรื่องของคนอื่น กูเห็นอวยกันเยอะ มึงว่าไม่เยอะก็เป็นความรู้สึกมึง เจอคนแบบมึงนี่ยิ่งทำให้กูเกลียดนิยายที่มึงชอบ กูไม่อ่านซ้ำหรอก จะเผาทิ้งก็เป็นมลพิษ เอาไว้โกยอึน้องหมาดีกว่า

กูไปนอนก่อนละดีฝ่า ขุยอ๋องกับอาเจ๋อจะมาหาในฝัน

>>444 อาเจ่ออยู่แค่ในฝันมึง แต่ตัวจริงเค้าอยู่กับกู <3

>>445 อาเจ๋อสิ…

Ky อ่านดอกบัวเล่มใหม่ละ เรื่องคุณชายอะไรเนี่ย แม่งไม่โออย่างแรงผิดหวังมาก แปลห่วยวกไปวนมา ย่อหน้านึงอ่านแล้วอ่านอีกก้อยังงงว่ามันยังไงกันแน่ แผลห่วยรึว่าคนเขียนวกวนมาแต่แรกก้อไม่รู้ แล้วศัพท์บางอันก้อประหลาดๆอย่าง รถล่อ งิรถเทียมล่อเกวียนเทียมล่ออะไรก้อว่าไป รถล่อนี้มันศัพท์บรรยัติเองปชัดๆ พล๊อตก้อ ไม่มีอะไรประทับใจตอนจบกูยังงงๆว่า อ่อนี้จบแล้วเหรอ ปมที่ผูกๆมาคือยังไง สรุป ผิดหวังมาเสียดายเงิน ที่ออกมาล๊อตก่อนดีกว่ามาก

>>440 อืม ๆ
>>442 ไม่ได้อ่านค่ายนั้น แต่เคยเห็นคนติค่ายนั้นว่าไม่โอเคที่นอใช้มือช่วยหรือใช้ปากนั่นแหละ ส่วนตัวก็ยังเฉยๆว่ามันเป็นเรื่องกิจกรรมทางเพศน่ะ

กูขอโทษและไม่จบ หัวร้อนปยเดียว ด่าต่อเอาที่สบายใจ หนังสือที่ซื้อแล้วอยากทำอะไรก็ทำ เงินคุณ

>>447 ดัดแปลงจากรถม้ามั้ง แต่ใช้ล่อ เลยเป็นรถล่อ 555

>>442 >>448 เรื่องใช้ปากนิยายเจ้เฮยก็มี แต่กูว่าคนแปลกับ บก.ส้มเก่ง มันออกมาไม่น่าเกลียด แต่อีกที่ คือเป็นที่การแปลอะ กูแบบอืมๆๆ มันเลยดูไม่น่าอ่าน อีกอย่างคนอ่านอาจหมันนางเอก เลยยิ่งไปใหญ่ ไม่ชอบ คิดว่า สนพ เติมกะปิหรือน้ำปลาหรือเปล่า

แต่เรื่องใช้ปาก มันปกติกว่า แบบที่ท่านโหวทำอะนะ เม้นท์ของคุณผู้ชายที่บอกก็ว่า ปกติเขาไม่ทำกัน

กุชอบมาอ่านสปอยในโม่งมากนะ เหมือนเก็บข้อมูลเพื่อการตัดสินใจ บางคนมาหวีดเป็นพักๆ มันเป็นกระแส/ความชอบของบุคคล มันไม่ค่อยได้ข้อมูลอะไร แต่ถ้าเมิงอ่านสปอย มึงจะรู้ว่าเรื่องแนวนี้ตรงใจเมิงรึเปล่า โม่งบางคนชอบ บางคนไม่ชอบ เค้าก็ใส่ความเห็นกันไว้ ว่าทำไมไม่ชอบ ซึ่งกุว่าดีมากๆ

แต่เรื่องซือเถิงนี่กุอ่านไม่รอดจริงๆ นี่ดองมาจะปีละ นักรบย่อมมีบาดแผล การซื้อหนังสือก็เช่นกัน 555555

>>449 blow job habd job มันไม่ใช่เรื่องปกติเหรอ?

>>451 ท่านโหวใช้เท้าเมีย กับชุดชั้นในเมียมาช่วยตัวเองอ่ะมึง กูก็ว่ามันปกตินะ ผิดปกติตรงไหนนะวะ

กูไม่ใช่ผู้ชาย แต่กูยกเม้นท์ข้างบนที่เขาบอกว่าเขาเป็นผู้ชาย เขาไม่ทำ

>>453 ผชข้างบนนั่นเขาหมายการใช้กกนของผญมาช่วยตัวเอง แต่ท่านโหวใช้ยกทรงที่ใช้แล้ว

>>454 เอ้ย ซักแล้วสิ

ไม่รู้นะ แต่ตอนอ่านฉากท่านโหวใช้ชุดชั้นในนางเอกละกูขนลุกอ่ะ แต่ก็อ่านต่อจนจบอ่ะ

ก้อยังไม่แปลกป่ะวะ เอี๊ยมมันเป็นผ้าชิ้นเดียวลื่นๆอาจจะช่วยเรื่องสัมผัส ถ้าท่านโหวเอาเอี๊ยมไปใส่นี่สิถึงจะแปลก

>>456 เหมือนท่านโหวหมกหมุ่นไปนิด หรือเป็นเรื่องปกติของผู้ชายวะ อันนี้กูไม่รู้จริงๆกูไม่เคยมีแฟน

กูยังไม่เคยใช้เสื้อผ้าหรืออะไรของผู้ชายช่วยตัวเองเลยนะ พวกมึงเคยเหรอ ถึงบอกปกติ

>>454 ตอนแรกเขา เข้าใจผิด เขามาตอบอีกที่ 375

>>373 >>375

กูรู้สึกว่าเป็นเรื่องปกติของผู้ชายน่ะ ไม่ได้รู้สึกว่าหมกมุ่น หรือดูผิดปกติ หรือหื่นอะไร เวลาผู้ชายอยากชตอ.ก็ต้องมีสิ่งเร้า สิ่งกระตุ้นเป็นเรื่องปกติน่ะ

อะ ปกติก็ปกติ ไม่ปกติตรง นข เเล้วงั้นอะ ใส่มาเพื่ออะไรวะ?

>>438 >>441 ขอบคุณมาก เราตัดสินใจแระคงไปไม่รอดกับเรื่องนี้ ขอข้ามไปอ่านตอนจบเลยละกัน ตอนนี้ลำไยเรื่องธูปกะใบสนมาก นี่คิดอยู่อ่านนิยายหรือหนังสือการงานพื้นฐานอาชีพ🤣🤣

กูเก็ตนะที่ผู้ชายมาเม้นบอกว่าไม่เคยเอายกทรงมามาสเตอร์เบท
ก็ยกทรงอะมึง​ ทรงสองเต้าแถมมีลวดดาม​ เอามาใช้นี่ทั้งลวดทั้งตะขอได้เกี่ยวสนุกสนานเลย​

แต่ท่านโหวใช้มันเป็นเอี๊ยมตู้โตว ผ้าลื่นๆเนียนๆ​ ก็ใช้ง่ายเหมือนผ้าผืนนึงอะ​ ผู้ชายสมัยนี้ไม่น่าจะหาตู้โตวมาสไลด์เล่นได้ง่ายๆปะ​ (เออแต่น่าลองส่องตามกระทู้หนุ่มจีนว่ายังมีสาวๆใส่มั้ย​ เขาคงหาง่ายกว่าบ้านเรา)

ส่วนกกน.นี่​ กูเจอเพียบเลยค่า​ เพื่อนกูนี่แหละ​ มึงไม่ต้องเล่าละเอียดขนาดนี้ก็ได้นะ55555(เพื่อนไม่เห็นกูเป็นผู้หญิงอะนะ​ เล่าทุกเรื่องก็เล่าทุกหยดจริงๆ)​

ดูเหมือนกูจะเปิดประเด็นปอปักนะ ขอแก้หน่อย กูไม่ได้ว่ามันขายฉากหื่น เพราะความหื่นในปอปักมันไม่ได้ฟีลใดๆ กว่าพระเอกจะทำแบบที่คนรักกันควรทำจริงๆก็ครึ่งหลังแล้ว ส่วนที่กูไม่โอเคคือความเฟติชบางอย่างที่สำหรับกูมันไม่ปกติ ไม่ใช่เรื่องผัวเมียเพราะมันเป็นที่พระเอกคนเดียว จุดพวกนี้มันไม่ได้มีผลอะไรกับเนื้อเรื่องหรอก แต่สำหรับคนไม่ชอบและรับพฤติกรรมพวกนี้ไม่ได้เลย การมีคนเตือนมันก็เป็นส่วนสำคัญในการจะเลือกซื้อหนังสือนะ สำหรับกูเรื่องนี้เป็น trigger warnings ที่จะไม่ซื้อเลย

เรื่องท่านโหวเราอ่านแล้วก็ปกตินะ ไม่ได้รู้สึกว่าวิปริตหรืออะไร เราว่ามันเป็นปกติของผู้ชาย ก็ไม่ได้รู้สึกว่าน่าเกลียดหรือเป็นสาระสำคัญอะไร เราว่าคนแปลแปลได้ดี เนื้อเรื่องสนุก อย่าไปโฟกัสจุดนั้นมากเลย

กูยังไม่ได้อ่านท่านโหวนะเลยไม่รู้ว่ามันเยอะแค่ไหน แต่ถ้ามันเป็นแค่กิมมิคของเรื่อง ไม่ได้เน้น ไม่ใส่สาระสำคัญอะไรกูก็ไม่สนใจน่ะ ปกติอ่านเรื่องหื่นๆมาเยอะ กูก็โฟกัสที่เนื้อเรื่องหลักซะมากกว่า

>>453 มันมีทั้งคนทำและไม่ทำ ไม่ใช่ว่าคนทำจะผิดปกติตรงไหน และไม่ใช่ว่าคนที่มโนตอนทำโดยไม่ใช้ตัวช่วยจะผิดปกติด้วย ตัวช่วยพวกรูปพวกคลิปจะมีคนใช้มากกว่า อย่างในห้องเก็บสเปิร์มรพ. มีหนังสือโป๊มีวีดีโอเตรียมไว้ให้ (มีแต่ของฝรั่งและญี่ปุ่น) ถ้าบางคนจะขอยกทรงเมียมันก็ไม่เห็นเป็นไร ยิ่งที่รโหฐานของตัวเองนี่มันเรื่องของคุณเลย

มันก็เหมือนบางคนไม่อ่านถ้าพระเอกข่มขืน บางคนรับไม่ได้ถ้านอ.เสียตัวมาก่อน จะมาบอกว่าจุดเล็กน้อยให้มองข้ามไปก็ไม่ใช่นะ คนที่เขารับไม่ได้ก็คือรับไม่ได้อะ มีปุ๊ปคือไม่เอาเลย กูก็แค่อยากให้มีการเตือนก่อน มันไม่ใช่เรื่องที่จะเจอได้ทั่วไปในนิยายสักหน่อย

กูว่า​ มันเหมือนฉากเข้าห้องน้ำอะ
เข้าห้องน้ำเป็นเรื่องปกติ​ มาสเตอร์เบทมีอุปกรณ์​เสริมก็เช่นกัน
แต่ปกติไม่ค่อยมีใครเขียนรายละเอียดว่าคนเข้าห้องน้ำยังไง/มาสเตอร์เบทยังไง
ส่วนนึงคือไม่จำเป็นกับเนื้อเรื่องขนาดนั้น(แต่ด้ายแดงมีพูดถึงเพื่อบอกความลำบาก​ที่จำเป็นกับเนื้อเรื่องงี้)

ทีนี้​ มันมีคนที่รับได้และรับไม่ได้​ อันนี้คือรสนิยม
แต่กูอยากให้แยกระหว่างรับได้/ไม่ได้​ ชอบ/ไม่ชอบ​ ไม่ได้แปลว่ามันปกติหรือไม่ปกติด้วยนะ
เหมือนพวกkinkทั้งหลาย​ คนรับไม่ได้ก็เยอะ​ แต่มันก็คือรสนิยมทางเพศของคนกลุ่มนึงที่ไม่เดือดร้อนใคร​ มันก็ไม่ใช่ความผิดปกติอะเพื่อนโม่ง

จริงๆ ขอขอบคุณคนที่บอก กูจะได้เลี่ยง

สำหรับกู กูก็คิดว่าเรื่องเอาเสื้อในนางเอกมาชักไม่ผิดปกติ และไม่วิปริต แต่เพราะไม่ได้ขออนุญาตเจ้าตัวก่อนจึงทุเรศและน่าขยะแขยง ถึงขออนุญาตแล้วนางเอกไม่ยินยอมมึงก็ยิ่งไม่ควรทำโว้ยยยยย

สิ่งสำคัญของรสนิยมทางเพศ อย่างพวก bdsm เฟติสทั้งหลายคือ ความปลอดภัย ความสมัครใจของทุกฝ่าย(โดยที่ไม่มีการบังคับหรือโน้มน้าวให้ทำในสิ่งที่ไม่อยากทำ) ความรู้ความเข้าใจต่อเฟติสนั้น และสุดท้ายคือความเชื่อใจกัน แต่กูสังเกตนิยายเอเชียส่วนใหญ่มักจะขาดไป ซึ่งกูเกลียดมาก เพราะงั้นกูขอบายปอปักดีกว่า

จะว่าไปพูดถึงปอปักแล้ว กูก็นึกถึงฉากน่าขยะแขยงในเรื่อง ฮองเฮาผู้ไร้คุณธรรม
.
.
.
.
.
พระเอกเอามือนางเอกตอนนางหลับมาชัก โดยที่ไม่ขออนุญาตก่อน แถมทำหลายครั้งด้วย ต่อมาจึงค่อยขอให้นางเอกใช้มือชักให้ ซึ่งนางเอกก็ยอมทำ และมีฉากที่นางเอกอมให้พระเอกด้วย
.
.
.
.
.
.

>>457 มึงทำกูหลุดขำ นึกภาพท่านโหวใส่เอี๊ยม.

>>462 กูขอถามสั้นๆกับมึงคำนึงนะ มึงซื้อปรปักษ์มาอ่านไหม?

>>472 มึงเข้าใจผิดป่าว consent เนี่ยมันใช้กะ bdsm ไม่ได้ใช้กะ fetish แล้วเรื่องเอาของใช้ส่วนตัวของแฟนมาเร้าอารมย์เนี่ยมันไม่เข้าข่าย fetish ด้วยซ้ำไป เหมือนคิดถึงแฟนเอาเสื้อแฟนมาใส่แล้วนอนเบ็ดนี่มันวิปริตตรงไหนวะ แล้วต้องบอกแฟนล่วงหน้าไหมว่าถ้าเธอไม่อยู่ขอยืมเสื้อเธอมาใส่นอนเบ็ดหน่อย เป็นกูไม่ขอนะ อาย

>>475 ไม่คิดจะซื้อแล้วไง

>>477 เพราะมีส่วนที่กูรับไม่ได้ แล้วข้างบนมีบอกนะว่า ไม่เห็นจำเป็นน้องมีก็ได้ ไม่ได้มีผลกระทบอะไรกับเนื้อเรื่อง กูแหยง

บางทีกูก็เริ่มคิด พวกมึงสองมาตรฐาน นี่ถ้าเรื่องนี้ไปอยู่ที่ อีกสนพ. น่าจะด่าจมธรณี อันนี้แค่มีคนว่านิดกน่อบ ออกมาแก้ต่างลากยาวไม่เลิก

>>479 กับค่ายนั้นแค่อ่านความเห็น เข้าใจแต่ไม่แก้ต่างให้เพราะมันปนกันไปหมด ทั้งฉากที่นขใส่มาและฉากที่เพิ่มเติมเอาเอง

>>476 นานาจิตตัง สำหรับกู กูคิดว่าถ้าจะเอาของใช้ส่วนตัวของใครไปทำอะไร ควรขออนุญาตเจ้าตัวก่อน ตัวอย่างที่มีงยกมาว่าเอาเสื้อแฟนมาเบ็ดเนี่ย เสื้อแฟนเลอะและเสียหายมั้ย ถ้าไม่ก็โอเค
แต่ในเรื่องปอปักเอาชุดชั้นในนางเอกมาชักเนีย มันต้องเลอะหรือเปล่า ถึงแม้ภายหลังจะเอาไปซักจนสะอาด สำหรับกูก็รู้สึกว่ามันทุเรศและน่าขยะแขยงถ้าไม่ขอก่อน

อีกอย่างกูบอกชัดเจนแล้วว่าสำหรับกู กูว่าไม่ผิดปกติและไม่วิปริต แต่เพราะไม่ได้ขอบอนุญาตเจ้าของก่อนจึงทุเรสและน่าขยะแขยง

ท่านโหวควรต้องมีมารยาทมากกว่านี้ รู้ใช่มั้ยว่าเรากำลังอ่านนิยายจีนโบราณกันอยู่
แจ่าเองนอกจากมี18+ มีtw มีแฮชแท็กระบุด้วยคนจะได้เลี่ยงอย่างงี้อ๋อ ที่จริงสนพแค่บอกว่านิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาแบบไหนๆ เตือนไว้ ส่วนแฮชแท็กอะไรพวกนี้ก็เป็นนักอ่านนิยายที่ติดแท็กบอกกล่าวกันก่อน ถ้าไม่มั่นใจว่าเรื่องไหนมีฉากที่จะรับไม่ได้ก็เข้ามาถามในโม่งสิ

>>482 18+ บนปกควรมีปะวะ นิยายไทยมี นิยาจีนไม่ต้องมีงี้ก็ได้อ๋อออ

แต่ถูกแล้วที่ส้มไม่ต้องมานั่งบอกหรอก ว่ามรฉากงั้นงี้ด้วยนะคะ

นี่โม่งก็บอกกันอยู่นี่ไง

>>482 กูรู้ว่าเป็นนิยายจีนโบราณแต่สำหรับกู เน้นอีกรอบ สำหรับกู กูไม่ชอบและรู้สึกขยะแขยง กูไม่เคยว่านักเขียนหรือสำนักพิมพ์ ไม่เคยไปโพส ไปเม้นด่าเรื่องนี้ที่ไหน นอกจากมาแสดงความรู้สึกในโม่ง กูรู้สึกสังหรณ์ใจตั้งแต่เห็นท่านหญิงบอกว่าพระเอกหื่นมากแล้ว จึงรอเพื่อนโม่งรีวิว คุยกันเยอะๆก่อนแล้วค่อยตัดสินใจซื้อ

>>483 ใช่ควรมี แต่ปกติแจ่มไม่มีใช่มะ

>>485 ค่ายอื่นกูก็ไม่เห็นบอก 18+ ที่เล่มเลย

>>474 +1 กูหลุดขำเลย55555
>>486 จริงกูอยากให้ทุกค่ายเริ่มทำส่วนนี้นะ จะได้แยกประเภท หมดปัญหาสำหรับคนไม่ชอบด้วย
ปรปักษ์
.
.
.
.
.
เรื่องเอี้ยมกูเคยอ่านที่มีผู้หญิงจะห่อเอี้ยมของตัวเองให้คนรักที่อยู่ไกลไปด้วยส่วนจะนำไปใช้อะไรหรือป่าวคงแล้วแต่คน
กูว่าท่านโหวมีรสนิยมเซ็กส์แบบจิตๆ ดูจากการใช้เท้า ใช้เอี้ยม ความหนักหน่วงในฉาก มันไม่แปลกอะไรผู้นำประวัติตามสงครามแม่งมีรสนิยมแบบนั้นกันเยอะ ความเครียดจากสงครามมันคงหาทางระบายออก
การมีรสนิยมเซ็กส์รุนแรงไม่ใช้เรื่องผิดปกติ ถ้ามันไม่ได้ไปทำความเดือดร้อนให้ใครอ่านะ
.
.
.
.
.

>>487 >>486 แจ่มต้องเริ่มโครงการนำร่อง ฮี่ฮี่

ถามหน่อยว่าในปอปัก
.
.
.
.
.
มีblow jobปะ เหมือนเขียนให้จินตนาการเองแต่นี่ขก.มโนเลยรีบอ่านข้ามไป55
.
.
.
.
.

>>489
.
.
.
.
.
มี
และถ้ากูตีความไม่ผิด ฉากที่พระเอกลักหลับตอนนางเอกเมานั่นก็ใช้ปากด้วย
.
.
.
.
.

จากการวิแคระห์ของหญิงโม่ง
หญิงว่าท่านโหวปกตินะ เรื่องอันเดอร์แวร์ หรือ ตีน เป็นรสนิยมทางเพศ อย่างสวามีของหญิงก็เฟติสเส้นผม อย่าได้ตัดเชียว มันชอบผมยาว ตัดทีก็หน้าหงิกหน้างอ ไม่ได้ว่าหรือโกรธนะ แต่มองออกเลยว่าหงุดหงิดมาก เวลาสวีทกันก็ไม่ให้กูมัดผมอะ ชอบให้ผมละตัวมัน กูก็เคยคิดว่ามันเป็นโรคจิตปะวะ แต่พอศึกษาขอมูลดีๆ พฤติกรรมแบบนี้ไม่ใช่โรคจิตนะ มันเป็นเทสส่วนตัว มึงต้องยอมรับว่าที่เมืองไทยยังมองว่าเรื่องแบบนี้ไม่ปกติ เพราะประเทศเราค่อนข้างปิดกั้นเรื่องเซ็กส์อยู่พอสมควรนะ แต่มันก็ไม่ใช่กับทั่วโลกไงมึง
ส่วนเรื่องขออนุญาตไม่ขออนุญาตเนี่ย กูว่าถ้ามองเรื่องยุคสมัย มันก็ไม่ได้ทำอะไรผิดนะ ยุคนั้นคือผู้หญิงก่อนแต่งงานเป็นสมบัติของแด๊ดดี๊ พอแต่งเข้าบ้านหลัวก็เป็นสมบัติของหลัว ของทุกอย่างของผู้หญิงก็คือของๆหลัวเหมือนกัน มันจะเอามาทำอะไรก็ไม่ต้องขอไง กลับกันถ้าเป็นสมัยนี้ที่ชาย-หญิงเท่าเทียม ทำแบบนั้นก็เสียมารยาทมากอะ

>>487 เป็นเรื่องผิดปกตินะมึง แค่คน (บางส่วน) ยอมรับได้ ไม่ได้หมายความว่ามันปกติ

ปอปักคงเป็นเรื่องที่ตอนแรกกูอยากสอยมาก แต่กูไม่ชอบนิสัยพระนางจากที่รีวิว อย่างนอ.คิดถึงแต่ครอบครัว แต่กูก็เข้าใจนาง และสงสารนางด้วยที่เจอแบบนี้ ส่วนพอ.กูคงหักคะแนนมากเรื่องการมองผู้หญิงเป็นที่ระบายความต้องการขนาดนี้ สำหรับกูยังชอบเซ็กส์ที่มาพร้อมกับความรักความอ่อนโยนอยู่ มันเป็นเสน่ห์ของนิยายรักดีอะ คือจะไม่มีเรื่องนี้เข้ามาก็ได้ แต่ถ้ามีก็อยากให้มันเป็นสิ่งดีๆระหว่างกัน ส่วนเรื่องรสนิยม อันนี้แล้วแต่มุมมองว่ะ และบางทีก็สงสัยบ้าง บางฉากถ้าไม่ใส่ไม่ทำให้แก่นเรื่องเสีย ก็ได้มั่ง 5555

เอาจริงกูว่าแจ่ม หื่นขึ้นเรื่อยๆอ่ะ ไม่รุ้แต่ก่อนตัดฉากหื่นหรือไง ช่วงหลังฉากหื่นเยอะ+ยกมาเป็นจุดขายด้วย ไม่ต้องพูดถึงอีกสนพที่หื่นคือจุดขายอยู่แล้วนะ คือถ้าแจ่มจะเอาบ้างกูก็ไม่ว่าไร. กูเข้าใจ กูแค่สงสารคนที่ไม่รู้เรื่องอ่านใสๆมาตลอด แล้วเจอ ชตอ หรือใช้มือใช้เท้าทำให้ เข้าคงตกใจ

>>491 ท่านโหวอ่ะปกติผู้ชาย แต่ที่มันไม่ปกติคือ เดิมมกรมันเน้นความรู้สึกซะมากกว่าฉากอย่างว่านี่ไง แต่นี้เน้นฉากเอาไม่พอ ยังมีเอาแบบไม่ธรรมดากูเลยรู้สึกแปลก

>>492 ไม่ได้ผิดปกตินะมึง รสนิยมทางเพศมันเป็นความชอบส่วนบุคคล เหมือนคนชอบกินเผ็ด กินเปรี้ยว บางคนกินจืด ถ้ามันไม่ได้มีพฤติกรรมที่รุนแรงเกินพอดีขนาดข่มขืน ทำร้ายร่างกายอีกฝ่าย หรือเยกับศพอันนี้อ่าผิดปกติ อย่างกูกับสามีชอบแบบรุนแรงแต่พอดี มึงว่ากูผิดปกติไหม

ท่านโหวไม่ได้หื่นอย่างเดียวนะ ฮีก็รักของฮี แค่มีปมความแค้นกำแพงสูงลิ่ว ฮีเลยต้องเก๊กมาดเย็นชาอย่างหวงแหน แต่ฮีคิดให้เยอะมากเวลาจะทำอะไรให้นางเอก เรียกว่าแอบเปย์แอบไหน้ำส้มระเบิดตลอดเวลา
เรื่องนี้เส้นเรื่องดี ฉากหื่นบางทีประหลาดไม่รู้จะสื่อถึงความบิดเบี้ยวในใจพระเอกที่มีต่อความรักรึเปล่า และมีฉากจับกดเฟ้อไปเกอนจำเป็น นอกนั้นกูชอบหมดนะ

*ยาวหน่อย* กูขอแย้งแทนปอปักนิดนึงนะ ไหนๆ ก็อ่านคอมเม้นท์พวกมึงทั้งหลายมาจนวันนี้ละ

เรื่องแปะเรท กูไม่แย้ง บางเรื่องก็ชัดเจนจนควรบอกไปเลยว่าเรทไหน

แต่ในปอปัก ในนิยายแทบไม่ได้บรรยายให้เห็นภาพเลยนะ (อีกอย่างมันเป็นอย่างที่คอมเม้นท์นึงบอกอ่ะ ว่า ช่วงเริ่มแรกมันบอกสภาพความรู้สึกนึกคิดของพระนาง แม้หลังๆ ฮีจะหลงเมียหนักมากจนกูแอบรำคาญก็ตาม) ไม่มีบทบรรยายหวือหวาขนาดที่พวกมึงจะต้องยกมือทาบอกแล้วร้องหาคุณพระคุณเจ้าเลย มันแค่บอกเป็นนัยว่าท่านโหวทำอะไร อย่างมากสุด ก็แค่มีบทพูดวาบหวิว คือไม่ได้บอกเลยว่าทำท่าทางยังไง ขั้นตอนไหนแล้ว อันนี้คือเท่าที่กูจำได้นะ ถ้าผิดไปก็ขออภัย

ส่วนคนที่ไปอ่านรีวิวมาแล้วตีความว่าในนิยายนี่บรรยายชัดเจนแบบถึงพริกถึงขิง กูขอค้านค่ะ *อย่าด่ากูแรง*

แล้วอย่างเรื่องเท้า เช้ามาเสี่ยวเฉียวแค่รำพึงรำพันว่าเท้าไม่บริสุทธิ์แล้วงี้ ส่วนฉากเอี๊ยมบังทรง กลับบ้านมาแล้วเมียไม่อยู่ คิดถึงจัด ท่านโหวก็แค่ไปคว้าของเมียมา (ซักแล้วแค่มีกลิ่นตัวเมีย เสื้อผ้าทุกคนมันมีกลิ่นเฉพาะตัวทั้งนั้นว่ะ ยูโน้ว?) แล้วมุดเข้ามุ้ง ก็แค่นั้น

ส่วนเรื่องที่ฮีมีเฟติชเกี่ยวกับเท้านางเอก ถ้าฮีไปเฟติชเท้าหญิงอื่นกูค่อยรับไม่ได้นะ กูก็มีเฟติชเหมือนกัน ชอบมองมือผู้ชาย ยิ่งมือสวย กูอยากลูบคลำ ล่าสุดคือจ้าวโหย่วถิง พระเอกป่าท้ออ่ะ มือสวยชิบหาย โผล่มากูมองแต่มือเลย นี่คือโรคจิตเหรอ? ไม่ใช่มั้งมึง กูยังไม่ได้ไปลูบคลำจริงๆ สักหน่อย ความคลั่งไคล้ไหลหลงนี่มันเป็นโรคจิตเหรอ?

กุว่า มกร มันก็หื่นอยู่แล้ว ตั้งแต่ สมัยยุคแรกๆ ไอ้เรื่อง มังกร อ่ะ เล่มบางนี่มีเป็นปกติเลย ยกเว้น อวีฉิง ไว้คน

>>499 ส่วนใหญ่ตัดเข้าโคมอยู่นะ แต่อวี๋ฉิง ใสมากจริงๆ

>>479 ไม่ได้สองมาตราฐานเด้อ บ้างค่ายมันก็วิปริตเกินไป เอากับสัตว์นี่โรคจิตนะเฮ้ย ยังไม่รวมที่กูไม่ไว้ใจเรื่องแม่งเติมเองรึป่าวอีก มันถึงถูกด่า

ยกตัวอย่างอาหนานเนี่ย อย่างมากก็โดนด่าเรื่องขี้เย ขี้เงี่ยนเท่านั้นแหละ ที่โดนด่าว่าโรคจิตก็ไม่ได้เกี่ยวกับฉาก nc แต่โดนด่าเรื่องโรครักความสะอาด ซึ่งตามการแพทย์โรครักความสะอาดมันเป็นอาการทางจิตอย่างหนึ่งอยู่แล้ว

แยกแยะหน่อย

Ky ไม่แน่ใจว่าถามห้องนี้ได้ไหม มีใครอ่านราชันคืนบัลลังก์บ้างป่ะ เรื่องย่อแล้วสนใจ อยากรู้ว่ามันมีฉากเรทหรือฉากกุ๊กกิ๊กเยอะไหม กูไม่ค่อยชอบวายจีนโบราณ ถ้าเยอะจะไม่อ่าน

>>502 ไปห้องboy's love

>>502 มึงลองถามห้อง bl ดู ห้องนี้ไม่รู้มีคนอ่าน y มั้ย

>>486 กล้วยมีบอก อยู่ที่ปกหลัง

>>498 กูช่วยเฟิร์มว่าฉากอย่างว่ามันแค่รู้ว่าบ่อยแต่ไม่มีอะไรตื่นตาตกใจ ซึ่งกูเองคิดว่ามันทำให้คนอ่านไม่ชอบด้วย เพราะบางทีฉากแบบนี้ถ้าเขียนให้ใจเต้น ได้อินไปกับความสัมพันธ์​พระนางและพาเราอินไปถึงความรัก มันก็จะดี
ท่านโหวกูจำได้ว่าตอนที่กรีดกันมันด้วยความซึน ความกร๊าวใจของพระเอกในช่วงลง ตย ซึ่งถ้ามึงชอบแบบนั้นกัน ในเรื่องยังมีให้กรีดร้องอีกเพียบ แต่นั่นแหละถ้าใครหวังบทหื่นฟินๆ จะผิดหวัง เพราะมันช่างแห้งแล้งปนทรมาณ
จนกระทั่งเล่มท้ายๆ พอเข้าใจกันดี ฉากนั้นก็มีความฟินขึ้นมาทันใด เหมือนท่านโหวรู้จักเอาใจให้เมียแล้ว คิดถึงความสุขของเมียมากขึ้น ที่ผ่านมากูว่าท่านโหวไม่รู้ว่าจะวางเมียไว้ตรงไหนของใจ แล้วตัวเองก็ไม่เคยมีอะไรกับผู้หญิงที่ตัวเองต้องแคร์ เลยทำไปตามความต้องการตัวเองแบบนักรบดิบๆเถื่อนๆนั่นแหละ
ที่ว่ามากูแค่จะบอกว่าท่านโหวไม่ได้แย่ขนาดนั้น

>>506 นี่ชอบความกร๊าวใจของท่านโหวมากก //ชูป้ายไฟ

>>506 ขอบคุณมึง เนี่ยแหละที่กูจะสื่อ เรื่องนี้กูว่าดีวานระดับนึง บทเกลี่ยได้ดี กูชอบตลค.ทุกตัว ที่กูเห็นใจสุดคือเว่ยเหยี่ยน แม้ฮีจะถึงขึ้นละเมิดนางเอกผ่านรูปที่วาด ซึ่งไม่ได้ต่างอะไรกับตอนผู้ชายดูหนังโป๊เลย แต่ถ้าไม่ให้ฮีทำขนาดนี้ มันก็ไม่มีจุดแตกหักกับเว่ยเซ่า

และนี่นะ ***อาจมีสปอยล์*** กูจะบอกในฐานะที่อ่านแล้วไม่ได้มานั่งโฟกัสว่าท่านโหวเอาเอี๊ยมเมียมาชักว่าวโดยที่ไม่ขออนุญาต คือเรื่องนี้ถึงจะพล็อตตลาด แต่มันเป็นเนื้อเรื่องที่กูอินอ่านจบรวดเดียว สมเหตุสมผลทุกการกระทำ นางเอกไม่ง่อย ไม่ซู พระเอกไม่โง่ พ่อนางเอก ย่าพระเอก น้องนางเอก องครักษ์นางเอก ยันแม่นม กูรักทุกตัว กระทั่งลุงนางเอก กูนี่พลอยเกลียดขี้หน้า แต่พอแกตาย ก็อดสงสารไม่ได้ เพราะแกก็ยังรักรักบ้านเมืองรักน้องชาย แต่โง่ถูกหลอกเลยจบแบบนั้น

ท่านโหวมีปม ซึ่งปมนี้ทำให้ชีวิตที่ผ่านมาก่อนเจอนางเอกมันเรียกได้ว่าผ่านมาแบบโหดเหี้ยมอำมหิต แต่พอชะตาสลับนาวเอกมาเป็นคู่มันทำให้เห็นว่าพระเอกดีขึ้นยังไง สุดท้ายชีวิตที่ต่างออกไปคือแบบไหน

เนี่ยยยย ทำไมไม่เอาอรรถรสตรงนี้กันล่ะค้าาา

คนที่ไม่ชอบอะไรแบบนี้ ก็คงไม่อ่านอยู่ดีมั้ง เหมือนกูไม่ชอบแนวทะลุมิติมาจากอนาคต ดีให้ตายกูก็ไม่อ่านอะ

โอ๊ะ ยกเว้นอาเจ๋อวะ ไปทั้งร่างกูโอเคค่ะ 🤭

>>509 ก็จริง ถึงกูจะอ่านหมดไม่ค่อยเน้น แต่บางเรื่องก็ไม่รู้จะเขียนให้นอ.ทะลุมิติมาทำไม ทั้งที่ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับอะไรทั้งนั้น หรือมี? แต่กูไม่รู้สึกก็ไม่รู้นะ อย่างหมิงหลัน ม่านม่านชิงหลัว หรือแค่ต้องการสื่อให้นอ.ฉลาดผิดหญิงยุคนั้น ซึ่งถ้าไม่ศึกษาทักษะสมัยนั้นก็ตายคาเรือนอยู่ดี

อย่างเรื่องอ๋องแมว ดูเหมือนจะน่ารักดี แต่กูก็ขอผ่านจ้า

>>508 จะหาว่ากูเรื่องมากก็ได้ แต่พอกูรู้สึกไม่ชอบไปแล้ว กูก็ไม่มีความรู้สึกอยากอ่านต่อ มีนิยายจีนโบราณหลายเรื่องที่กูซื้อมาแล้วอ่านไม่จบ ส่วนใหญ่จะเป็นเพราะมีการข่มขืนในเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นตัวดี ตัวร้ายโดน บรรยายฉากละเอียดหรือแค่บอกคร่าวๆ กูก็จะรู้สึกหดหู่ จนไม่อยากอ่านต่อ ส่วนปอปักก็อย่างที่กูบอก กูรู้สึกขยะแขยง ก็เลยขอเลือกที่ะไม่อ่านดีกว่า

แต่กูก็ไม่เคยด่านักเขียน บก สนพ นะ เพราะกูรู้ว่ากูเรื่องมากเอง กูจึงแก้ปัญหาง่ายๆด้วยการรออ่านที่เพื่อนโม่งคุยกันเยอะๆก่อนตัดสินใจซื้อ

ชักwowกับยกทรงเมียจัดเป็นโรคจิตแล้วเหรอสะ ถึงขั้นต้องขออนุญาตก่อนชักดั้วะ เมียจ๋าขอกกน.มาwowหน่อยกูว่าถ้าขออนุญาตนี่แม่งก็กะไรอยู่นะ ชตอ.เป็นรสนิยมทางเพศแบบนึงทางการแพทย์ไม่ถือว่าเป็นโรคจิตนาจา

ขอยาดขัดนะ "ให้คุณล่องลอยดุจฝัน" ดีเกินคาดมาก สำนวนแปลดีสุดแล้วจากเท่าที่อ่านงานปจบมา เริ่ด ที่ชอบคือมันเปนนิยายที่ไม่เขียนตามใจคนอ่านเลย คือพล็อตชัดอะไรชัด แม้จะมีจุดโหว่มาบ้าง แต่รวมๆ คือดี แนะนำเลยว่ะ จบได้ดีมากๆ ชอบ

>>515 ขออีกนิด คือลองไปอ่านกันเหอะว่ะ เห็นรีวิวในกรยังไม่มีเลย เอาจริงดีกว่าแนวปจบของอรุณหลายเล่มมาก เสียแค่คนรู้ปวศอาจขัดใจหน่อย เพราะแม่งเขียนอวยจีนกับก๊กมินตั๋นชิบหาย แต่นั่นแหละ ดีเลย สำนวนแปลก็ดีด้วย

กูโม่งทีบอกว่าการเอาขุดชั้นในไปชักโดยไม่ขออนุญาต ไม่ผิดปกติ ไม่โรคจิต ไม่วิปริต แต่สำหรับกูมันน่าขยะแขยงนะ กูขอกราบขอโทษเพื่อนโม่งจากใจจริงไม่มีเจตนาประชด ถ้ากูทำให้ใครรู้สึกไม่ดีกูขอโทษ และขอโทษที่ทำให้โม่งเสียบรรยากาส ขอกราบขอโทษงามๆ

>>515 พล็อตเปนไงอ่ะรีวิวที

>>515 ในเรื่องมีเรือสองลำชิมะ สปอยล์ทั้งสองให้หน่อย พระรอฝจบน่าสงสารไหม

ky กูเพิ่งไปดูเพจกูกูมา สนพ.เปิดทำการแล้ว อัพเดทเรื่องเหนือเขนยหมดสต็อก โปรโมชันป่าท้อ+นางซิน จับสลากโปสการ์ดป่าท้อลายเซ็นถังชี
ไม่เห็นเอ่ยถึงหย่งเยี่ยเลยว่ะ เงียบสนิท

>>515 กูลองอ่านดู หน้าแรกก็เจอคำผิดเลย กรรม

>>520 เดี๋ยวนะ ขอถามในฐานะที่กูไม่ได้ซื้อและไม่ได้ตามข่าว นี่คนที่สั่งยังไม่ได้หนังสืออีกเหรอวะ เรื่องนี้กูเคยอ่านตั้งแต่หลานกูแบเบาะ จนตอนนี้นางสิบขวบแล้วนะ

ปอปัก ปิดท้ายจากกูที่คาใจตั้งแต่เมื่อคืนวาน ที่จริงควรจะไปข้องใจในคฤหาสมากกว่า สืบเนื่องจากคนรีวิวคนนึงบอกว่านักเขียนมีอาการทางจิต แต่คิดว่าควรคุยทางนี้เพราะเหมือนมีหลายคนเข้าใจผิดและตีความผิดเรื่องรสนิยมทางเพศตั่งต่างที่ปรากฎในนิยาย
rape consent Fetish BDSM ลองไปศึกษาดูเพราะยังมีคนสับสนอยู่

ถามว่าบางฉากใส่มาทำไม ไม่มีก็ได้ มันเป็นนิยายออนไลน์มาก่อนว่ะ การดึงเรื่องก็ต้องมีพอสมควร
ย้ำอีกครั้ง แจ่มควรเตือนเรื่องเรทนิยาย ถึงแม้ที่ผ่านมามรกเล่มบางๆ ที่ผ่านมาก็มีหื่นๆ เหมือนกัน แค่กๆ เพราะขนาดกล้วยยังมี18+บนปก

>>517 อันนั้นมันเป็นเรื่องทัศนคติแต่ละคนแล้วมึง สุขอนามัยอะไรแบบนี้ บางคนก็รักสะอาด จะให้มาเจออะไรแบบนั้นก็ไม่ไหว ไม่ต้องซีเรียส กูคนนึงเข้าใจบางคนก็ไม่โอเคกับอะไรแบบนี้ ไม่ชอบก็ข้ามไป ไม่อ่านก็เท่านั้นเอง กูแค่อยากจะบอกว่าเรื่องนี้มันไม่ได้มีฉากแบบนี้โจ๋งครึ่มจนน่าเกลียดอย่างที่บางคนรีวิว กูเห็นละเหมือนอ่านมาคนละเรื่อง เลยอยากท้วงแค่นั้นเอง

>>523 rape consent Fetish BDSM
มันช่วยดึงความสนใจได้จริงเหรอ

>>524 เรื่องที่ว่าทำไม มันเหมือนอ่านคนละเรื่อง กูคิดว่ามันเป็นเพราะมุมของแต่ละคนด้วยมั้ง

>>525 ขอยาดตอบ ดึงไม่ดึงไม่รู้ มึงต้องย้อนไปว่าเพราะอะไรพระเอกถึงทำแบบนั้น สาเหตุมันมาจากก่อนหน้านี้ ซึ่งแต่แรกนั้นฮีไม่ได้สนใจตรงนี้

>>525 555 ไม่ช่ายเว้ย หมายถึงมีคนไม่เข้าใจไทป์พวกนี้ ในเรื่องท่านโหวไม่ได้จับนางเอกขึงพืดแน่นอน

มันไม่ใช่เรื่องโรคจิตแบบจิตจริงๆ แต่ก็ไม่ใช่เรื่องปกติขนาดบอกได้ว่าทุกคนทำกันวะ

>>508 กูนี่คงอ่านแนวกับมึงได้
กูชอบปอปักต่างๆในมุมตัวละครตามที่มึงชมด้วยอีกคน ในเรื่องคนโง่น้อยมาก ตัวละครเยอะแต่มึงจำได้ทุกตัว ไม่มีใครหลุดคาร์เลย ท่านย่านี่สุดติ่ง เว่ยเหยี่ยนนี่กูอยากกอดแรงๆแล้วลูบหัวปลอบใจ ช่วงดราม่าพี่น้องนี่กูอินมาก เท่ทั้งคู่ เหตุและผลมันลงตัว อ้อ อาจมีเกินคาร์ไปบ้างก็ท่านโหวตอนเผลอตัวหลงเมียเยอะๆ แม้กระทั่งนางร้ายกูแอบตบมือแปะๆกับการสู้ชีวิตของนางมาก

กูเข้าใจคนที่skip เรื่องนี้เพราะรีวิวส่วนหื่นนะ ความดาร์คเช่นใช้เท้า หรือ wow มันมีทางเลือกอื่นจะทำ แต่กูว่ามันมีเหตุและผลที่นักเขียนอยากใช้ส่วนนี้สะท้อนปมด้านมืดหม่นและพัฒนาการตัวละคร แต่กูว่ายังทำได้ไม่ดีพอ มันเลยเป็นจุดด้อยไป แต่องค์​ประกอบอื่นๆกูต้องชม แม้จะรบบ่อย แต่กูสนุกไปด้วยว่ะ แต่ละการรบมันพาไปสู่เนื้อเรื่องและการเปลี่ยนแปลงอนาคตที่นางเอกกังวลมันเลยไม่น่าเบื่อ
และที่สำคัญกูยังกร๊าวใจท่านโหวทุกครั้งที่ไหน้ำส้มแตก กูขรรม

ปอลิง เรื่องเอาเอี้ยมมาว้าว กูว่าโม่งส่วนใหญ่เป็นผู้หญิง อย่าเถียงกันเลยเพราะเราได้แต่คาดเดา กูเดาว่าส่วนใหญ่ผช ลองกันมาทั้งนั้น แต่กูไม่ใช่ ผช กูเลยได้แต่เดาอยู่ดี ผชจริงๆอาจจะมองว่า ส่อเกิน ดูหนังโป๊ดีกว่า
แต่จากมุม ผญ ถ้าแฟนเคยทำกูก็ไม่คิดว่ามันจิต แม้กูจะอึ๋ยในจินตนาการนิดนึง5555

นิยายจีนมีพระนางเรื่องไหนเป็นเฟติชอะไรอย่างอื่นบ้างไหม
ส่วนใหญ่เจอแต่ผช.ชอบเท้า ข้อเท้า เพราะมันเป็นค่านิยมความงามในอดีต

จอมมารหยำนม เฟติชนมไง

หนิงเชวีย : เท้า

กูว่าบทหื่นในปอปักเหมือนไม่ได้ใส่มาให้อินกับเรื่องอย่างว่าว่ะ เพราะแทบไม่มีบรรยายให้อารมณ์ร่วมเลย (กูชอบอย่างเจ๊เฮย) กูไม่รู้เจตนา นข. ว่าเพื่อเรียกหื่นเฉยๆหรืออยากให้บทพระเอกเริ่มจาก คสพ ทางกายและพัฒนาไปเป็นความรักกันแน่ แต่กูว่าทั้งสอง
...ส่วนเฟติชชั้นในนั้น เพื่อนชายกูบางคนก็ว่าปกติ บางคนก็ส่ายหัวว่าไม่ 5555

นิยายจีนเรื่องไหนมีนางเอก หรือ พระเอกเป็นลูกอนุบ้างอะ

พวกมึงที่ชอบปอปักกะท่านโหวก็พูดกันไปหมดแล้ว ส่วนกูมาท้ายๆเพราะเพิ่งได้แว่บเข้าเน็ตว่ะ งานเยอะชิบ แต่กูขอเสริมละกันว่ากูชอบปอปักมาก และที่ชอบมาก เพราะท่านโหวเว่ยเซ่านี่ล่ะวะ ฮีมีครบรสครบเครื่องสำหรับกูนะ กูอยากได้ผู้แบบนี้ กูรู้สึกจริงใจโคด แต่ไม่น่าจะหาได้อ่ะlol

>>505 พูดกันคนละเรื่องละ ไม่ได้หมายถึงเรืองเตือนไม่เตือน หมายถึงเรื่องที่ไปด่าพระเอกโรคจิตมั้ยล่ะ

>>538 กูว่า 505 เข้าใจถูกแล้วนะ กูไล่กลับไปอ่าน มันกูพูดถึงเรื่องเตือน 18+

>>539 เออกูตาลายเองอะ โทเๆ

>>540 เข้าใจ นี่มึงไล่อ่านมาตั้งแต่ 505 เลยหรือ ยอมใจ

>>541 เออ กูหายไปแค่ 4 ชม แม่งมาจากไหนเยอะแยะไม่รู้ 555555

>>536 กูเคยเรื่องนึงพระเอกเป็นลูกอนุ แต่เมียเอกเลี้ยง เมียเอกของพ่อหาเมียให้ ฮีไม่ชอบ ฮีมีคนที่ชอบอยู่แล้ว ไปตามหาปรากฎว่าผญ.คนนั้นไปแต่งงาน ตอนเข้าพิธีเลยใช้หมูมาไหว้ฟ้าดินแทน เล่มเดียวจบ จำชื่อเรื่องไม่ได้แต่สนุกอยู่

>>536 ยอดหญิงเทพสมุนไพรที่กำลังจะออกเล่ม 3 นี่ไง นางเอกเป็นลูกอนุและเล่นประเด็นนี้ด้วย แต่เรื่องยังไม่จบ ยังรีวิวระดับความสนุกไม่ได้

มึง ถามหน่อย กูเหมือนเคยได้ยินโม่งหวีดเงาเพลิงอยู่ ช่วงนี้กูว่างเลยว่าจะไปหาอ่าน ปกติกูไม่ค่อยได้อ่านแจ่มใส ที่กูอ่านแล้วรอดคือของอวี๋ฉิง เออปอปักก็รอดอยู่ ส่วนโม่เหยียนกะโรงเตี๊ยมกูเคยไปอ่านละไม่รอด โม่งที่เคยอ่านเงาเพลิงแนะนำหน่อยว่ากูควรซื้อมาลองดีมั้ย จากรสนิยมกู

กู545นะ เจ๊เฮยกูก็ไม่รอดนะ กูได้พยายามละ 55555

>>545 ถ้ามึงจะอ่านเงาเพลิงรอดมึงต้องชอบนิยายแฟนตาซีอ่ะ เรื่องนี้คสพ.ด้านรักๆไม่เยอะนะ ถ้าจะอ่านเพราะหาโมเมนต์แนวรักนี่กูว่าไม่รอด แต่ถ้าชอบนิยายแฟนตาซีผจญภัยแก๊งตัวเอกตลกน่ารัก เก็บเวลด่านต่างๆ ตอนแรกโดนดูถูกแต่ตอนหลังตบตัวร้ายกรัเจิง ซูโคตรพ่อโคตรแม่ เรื่องนี้ผ่านแน่

เพื่อนโม่ง กูพึ่งได้ลองอ่านจักรพรรดิ​บัญชา อ่านจบรู้สึกชอบ ฮ่องเต้มีความเรียลปนหวานนิดๆ มีนิยายเรื่องไหนที่เป็นแนวๆแบบนี้อีกไหม พระเอกแบบเนี้ย แนะนำกูหน่อย

>>532 หญิงปัน พระเอกชอบเครื่องประดับผู้หญิง5555
มายานาง ชอบกลิ่นสบู่ ส่วนใหญ่จะเป็นพวกเส้นผม กลิ่นตัว
>>545 มึงชอบแนวเกมออนไลน์ เก็บเวลมั้ย เพราเงาเพลิงจะเป็นสไตล์นี่แหละ ทำเควส เก็บเลเวล ฆ่าบอส อารมณ์การ์ตูนหน่อยๆ ถ้ามึงชอบแนวนี้อาจจะรอด แต่ถ้าอยากลองมึงลองอ่านที่ส้มลงไว้ดิ อ่านมันของทุกเล่มที่ลงเลยว่ามันโอเคมั้ย

>>548 มึงอ่านกรงผีเสื้อของนข.คนนี้ต่อดิ ถ้ามึงชอบจักรพรรดิบัญชามึงน่าจะชอบเรื่องนี้

งานของคนเขียนเงาเพลิงกูชอบตำนานรักอสูรร้ายนะ ใสๆน่ารักดี กูชอบคนเขียนคนนี้ตรงบรรยายฉากแฟนตาซีสัตว์อสูรไรงี้
อ่านแล้วนึกภาพออกเลย 555 กูชอบคู่สองที่บรรยายร่างจริงพระเอกว่าไม่มีเครื่องหน้าแต่สู้อย่างพริ้ว อ่านแล้วน่ารักน่าเกรงขามไปด้วย
อยากน้วย ถถถ

>>550 แต๊งนะ กูลองหารีวิวแล้วน่าสนใจ กดลงตะกร้าเลยจ๊ะ ชอบพระเอกคาร์แบบนี้เดาทางยากดี5555 แนวพระเอกซ่อนคมแบบหลงเงานางกูก็ชอบ ชอบความตีสองหน้าแบบแซ่บๆ ถถถถถ

>>543 กูเคยอ่านๆ เป็นเล่มเดียวจบ มีฉากนึงที่เกี่ยวกับหมูแล้วสะเทือนใจป่ะ โอ้ย นึกไม่ออก กูรำลึกแปป

มึงใครอ่าน มารยามารล้านเล่มเกวียนแล้วบ้างหรือยัง สปอยหน่อยสิ กูยังไม่กล้าซื้อ เห็นพวกมู้จงหยวนคุยกันเรื่องนิยายอีกเรื่องของนักเขียนคนนี้แล้วมีฉากเลียเมนส์ด้วย จะอ้วก กูกลัวเรื่องนี้จะมีอะไรเหี้ยๆอีก ใครอ่านแล้วขอสปอยหน่อยนะ

ไหนๆก็ไหนๆละ ขอสปอยเรื่องสายลับโฉมงามด้วยนะ

ขอกุลากกลับปอปักษ์แป็ป กุเพิ่งอ่านเล่มสามจบ ฉากเยที่ว่าเยอะๆ คือเบนเข้าโคมไฟทั้งนั้น ฉากเท้าเอย เอี๊ยมเอยก็ด้วย ไม่ได้บรรยายโจ่งแจ้ง ที่เยอะและละเอียดจริงฉากรบว่ะ

ฉากรักในเรื่องมันไปทางพัฒนาความสัมพันธ์ผ่านการเยว่ะ หลายคนอาจไม่ชอบ แต่กุว่าพอร่วมกับบุคลิกแบบท่านโหวแม่งก็ได้อยู่ กุค่อนข้างเอ็นดูแกจะ จะเยแต่ละทีต้องมีคนขัดจังหวะ 555555

ที่สุดกุชอบประโยคนี้ในเล่มสาม

.
.
.
.
.
ตอนมีคนติงเรื่องไม่รับอนุ แล้วฮีตอบว่า
‘ข้ากลัวภรรยา เช่นนี้พอได้หรือไม่เล่า!’

กุลั่นสัดๆ เลยค่ะ โถ่ธัง ท่านโหวผู้เกรียงไกรดุดัน ก่อนหน้านี้ยังโดนเมียตบไปหลายฉาดอีก ถถถถถถถ

.
.
.
.
.

>>545 เงาเพลิงนี่ งานดีชิหัยสำหรับกู
จูจูกับอาจางคือ พระนางที่น่ารักสัสสส เจ้าหมูโง่กับเจ้าคนโฉดอ่ะ เรื่องออกแนวเทพเซียนแฟนตาซี อัพเลเวลเพิ่มตบะ ระหว่างทางก็มีการผจญภัยต่อสู้ในสำนักและต่างสำนัก ต่างดินแดน ชิงแคว้นไรงี้ ไม่ใข่แค่พระนางน่ารักนะ มีกลุ่มศิษย์พี่น้อง รักสามัคคีรวมพลังกัน ลุยกันไปทั้งเรื่อง ความรักความหวานก็แนวรักใสๆวัยรุ่นหน่อย สดชื่นเลย ไม่มีหื่นแน่นวล ถ้ามึงชอบแนวนี้ เรื่องนี้น่าจะถูกใจมึง กูติดใจนข.มาก

>>556 ท่านโหว ปอปักนี่ขึ้นทำเนียบหลัวใหม่ปีนี้ของกูเลอ55555555

>>545 ถ้าจะอ่านเงาเพลิงกูว่าต้องมาสายแฟนตาซีหรือสายมังงะผุ้กล้าผจญภับเก็บเลเวล ไม่งั้นไม่น่ารอด สำหรับกูเงาเพลิงคืองานดีมากกกก แม้จะรำความซูแก๊งพระเอกแต่งานดีก็คืองานดี 555

กุอยากได้สปอยล์ ชุดปริศนาต้าถัง
พระเอกคือใคร
.
.
.
.
.
หมอตายไหม
หมอเป็นใคร
เต้จบยังไง
ขันทีคนสนิดเต้จบยังไง
.
.
.
.
.

>>545 กูไม่ได้ซื้อเล่มมาอ่านนะ กูอ่านตั้งแต่สมัยมันลงเป็นในธัญฯ อ่ะ ปกติกูอ่านแนวรักปกติ ในรั้วในวัง ยกเว้นเรื่องนึง ศิษย์ข้าเจ้าตายอีกแล้ว กูว่าคล้ายๆ กัน ซึ่งกูอ่านรอดนะ สนุกด้วย จูจูนี่สำหรับกูโอเคเลย ค่อยๆ พัฒนาไป ลุ้นไปกับนาง แต่แอบขัดใจตรงซูมาก เก่งไปหมด อย่างว่าอ่ะ...มึงต้องไปลอง ถ้ายังไม่อยากซื้อ ไปลองในธัญฯ ก่อนดิ ภาษาไม่สวยมากแต่อ่านได้อยู่

>>558 กูด้วยยยยย กูรักเค้า กร้าวใจจริงๆ เจ้าค่ะ

เพิ่งอ่านเทพสมุนไพรไปเล่มแรก ขอด่าพระเอกหน่อยได้ไหม อิควั้ยยยยยยยยยย
เกือบเขวี้ยงเล่มแรกทิ้งแล้ว โง้ยยย

>>563 กูอ่านแค่ตัวอย่างที่แจ่มลงก็ไม่ไหวแล้ว ไม่มีหัวคิด (สู้ท่านโหวปอปักกูไม่ได้ ใครอย่าหวังจะมาปั่นหัว เมียทำได้คนเดียว ฮ่าๆ) นี่เมียน้อยพูดไรเชื่อหมด เมียหลวงดีด้วยก็ใจอ่อน พอเจอใครมาเป่าหู เอาอีกแล้วววว วนแม่งอยู่เนี่ย แล้วคนใช้ก็เหมือนกัน หัวคิดแต่ละเรื่อง พรเอกนี่หลังๆ อาจดีขึ้นหรือเปล่า คนเรามันต้องพัฒนา แต่ถ้าช่วงแรกจะขนาดนี้ กูกราบลา ยอดหญิงนี่กูรอดแค่หมอเทวดา นอกนั้นบั๊ยยย

>>555

https://fanboi.ch/literature/6745/5/

https://fanboi.ch/literature/6745/142/

ตน.62 มีคุยกันไว้เยอะเลย

>>560 ปริศนาต้าถัง
.
.
.
.
.
หมอไม่ตาย เป็นใครนั้นลุ้นเอาเอง เต้มีอายุไม่ยืนอยู่แล้ว ตายตามปวศ ก็น่าจะไม่รอด
.
.
.
.
.

>>558 กุชอบท่านโหวนะ แต่สายเยดุกุไม่ไหว กุบอบบาง ขอแบบพี่เขยนางเอกอะ กุชอบ ยิ่งบรรยายกว่าตาสีมรกตนะ กุแบบกุมใจ หล่อล่ะเกินพ่อเอ๋ยยยย

>>566 ปริศนา กูชอบฮ่องเต้สุดอะ มีมติดี 555 เป็นเรื่องที่อ่านได้เรื่อยๆ แต่ไม่ค่อยชอบ นอ.เท่าไหร่พี่ชายสามน้ำก็ไม่อาจโค่นอาเจ๋อได้
ปรปักษ์กูไม่ได้อ่าน แต่เห็นพวกมึงดิสคัทกันแล้วก็คิดว่าโอเค ไม่อ่านอะถูกแล้ว 555 งานใหม่โม่เหยียนปกเด็กกูนึกถึงลำนำราตรี แต่มันเป็นทำดาของนิยายอะนะ ว่ามีความเหมือนกันได้ อย่างแนวทะลุมิติ แต่ที่กูแน่ใจครืออออออ กูอ่านไม่รอดชัวร์ของโม่ 5555 กูชอบพลอตไม่ง้อผู้ของนางนะ และโดนตกมาหลายเล่มละ แต่พออ่านไปมันไม่สุดไม่ใช่อะ

>>567 เออ พี่เขยท่านโหวนี่ก็ทำกูระทวยไปเลย หล่อละมุน เงียบขรึม อบอุ่น แข็งแกร่ง แถมเก่งกว่าท่านโหว รักมั่นไปอีก นี่ถ้าท่านโหวไม่ได้เสี่ยวเฉียวเป็นศรีภรรยา คงไม่ตายดี เสียดายของแย่

>>568 พอดีกูเป็นพวกแพ้ชายงามอย่างพี่ชายสามน้ำ หรงจื่อไรงี้ อาเจ๋อก็ดีนะแต่ก็จืดจางไป

>>554 กูอ่านแบบอิ้งจบแล้ว​ ไม่รู้ฉบับตีพิมพ์จะตัดไรไปบ้างปะนะ
สปอยมารยามารล้านเล่มฯ
.
.
.
.
.
นางเอกชาติเดิมโดนแม่เลี้ยงหลอกไปขายให้พ่อค้าทาส​ หนีได้มีสามีภรรยา​คู่นึงเก็บไปเลี้ยง​ มีความสุขแบบบ้านๆ​ แต่พอโตนางจะโดนฝังทั้งเป็นเพราะที่เลี้ยงมาคือตั้งใจให้เป็นเจ้าสาวผีของลูกชายคู่นี้ที่ตายไป​ หนีมากลับบ้าน​ เจอว่าน้องชายฝาแฝดชีวิตชิบหายเพราะแม่เลี้ยง​ แม่เลี้ยงกะลูกชีวิตดี๊ดี​ น้องแฝดโดนหมั้น​ คู่หมั้นไม่อยากแต่งด้วยก็ให้พี่ชายมาวางยา​ นางเอกเห็นเหตุการณ์​หมด​ ละโดนคนที่แม่เลี้ยงส่งมาฆ่าตาย​ ย้อนกลับมาตอนตัวเอง6ขวบ​ เป็นเด็กน่ารักใครเห็นก็รัก​ แต่โหดเหี้ยม​ วางแผนล้างแค้นทุกคนที่เคยทำนางกะน้องชาย​ เจอกับพระเอกก็ตั้งแต่แผนเอาคืนที่โดนหลอกไปขาย
แต่นางล้างแค้นได้น่าจะสักครึ่งเล่มแรกมั้งแล้วไทม์สคิปไป13​ ละก็น่าเบื่อเลย
.
.
.
.
.

>>570 พี่ชายสามน้ำคือผู้ใด?

>>572 ชุยเหมี่ยว ปริศนาต้าถัง

>>572 เสริม เพราะคำว่า淼เหมี่ยว มีน้ำ水สามตัว

>>570 มึงนี่มันเห็นผช.งามเป็นไม่ได้//// สะบัดหน้ารับไม่ได้ไปซบพี่เยี่ย
มาจริงจังๆ เหมี่ยวๆนี่ ไทป์กูไม่ชอบแบบนั้น แต่กูว่าฮีเหมาะกับนอ.จริงๆ และทำเพื่อนอ.สุดๆ ตอนจบน่าจะมีซีนหวานพิเศษให้สักติ๊ด แบบปิ่นก็ยังดี.......55555

>>574 ตอนแรกกูจินตนาการสามน้ำไปไกลมาก...

>>575 หยั่มมาว่าพี่ชุยกู จริงๆพี่ชุยถึงจะดูร้ายๆ แบบหรงจื่อ แต่ก็ทำเพื่อนางเอกเยอะนะ พอดีมาเจอกันในเวลาที่ลำบากมากๆ ทั้งคู่ แต่ก็สงสารคู๋หมั้นเก่านางเอกเหมือนกัน กูร้องไห้ให้เพลงรับเจ้าสาวของฮี

>>576 นังคนทัลลึ่ง5555

กำลังอ่านอยู่พอดีเลย ขำ 555 ขอบคุณนะ หายข้องใจ

>>578 มึงคิดอารายยยยยยย

>>576 กูด้วย กูคนเฬวววว

>>577 กูว่ามึง ไม่ได้ว่าเหมี่ยวๆว้อยยยย 555 และกูบอกแระว่า ฮีเหมาะมากกะนอ.
>>576 >>581 พวกมึงมันข่ลเฬวจิมๆ กูว่า >>574 กระโดดออกมาอธิบายได้ดีมาก กอดมึง 5555

>>582 กูคลไสยไสยเว้ยยยยย

>>582 รสนิยมต่ำตมแบบมึงไม่เข้าใจกูหรอก //ปรายตามองเหยียดชาวคณะซิงซิน

>>584 เขาเรียกรักแท้ไม่แพ้หน้าตาจ๊ะ ความรักของกูฟิลเตอร์หนาเป็นกก.//แคะเล็บส่งเหล่าเว่ยไปจัดการ

วันนี้คุยกันมุ้งมิ้งเชียวน้าาาาา

กำลังหวั่นๆ ว่าอวยพี่ชายสามน้ำมากๆ มีคนซื้อตามอ่านไม่รอดจะโทษคนอวยรึเปล่า

>>586 พอเข้าถึงเรื่องผู้ชายก็จะมุ้งมิ้งแบบเน้แหละ ถูกแล้วววว

>>585 เหล่าเว่ยที่ว่าแน่ก็แพ้พี่อวี้ของกูค่ะ //หลบหลังกัปตัน

>>587 เค้าก็ไม่ได้โทษคนอวยนิ แค่บอกกันว่าอ่านแล้วไม่รอด สวนกระแสโม่งหวีดเท่านั้นเอง มีแค่โม่งบางคนที่อวยแล้วทนไม่ได้ออกมาเกรี้ยวกราดโทษคนอ่านไม่รอดน่ะ

>>587 ยกมือว่าอ่านไม่รอด จอดที่จบเล่ม 1 เพราะไม่ชอบชุยเหมี่ยว แต่ไม่โทษใครน้า

ซื้อมาดองไว้นานมากอะ แต่เหลือสองเล่มสุดท้าย ยังไงกูต้องรอด พอมาอ่านพวกมึงหวีดมีกำลังใจละ ฮึบๆๆๆ

>>588 คุยเรื่อผชได้ แต่อย่าให้มีชื่ออาเจ๋อโผล่มาเชียว เดี๋ยวจะมีซีนตบกับเลือดสาด 5555

>>589 แต่พี่อวี้มึงมือพิการ//อย่าให้หลัวกูต้องออกโรงๆ
กูว่ารอดไม่รอดแล้วแต่เทส ยอมรับความต่างกันไป กูหลบควันกรุ่นๆมาตั้งกะวังเดียวดาย สำนวนไทย ละมาปอปัก นานาจิตตัง จะซื่อไม่ซื้อก็คิดกันเองดิ มีรีวิวมีสปอยกันเยอะละ ใครรับได้รับไม่ได้ตามใจเลยเว้ย แต่อย่าหัวร้อนกันมาก กูชอบดม่งเวลามารีวิวแสดงคห.กันแบบบอกเหตุผล ได้รู้อะไรเพิ่มขึ้นเยอะ แต่ไม่ทะเลาะกันบลัฟกันไปมา มันดูสนุกมากเลยนะเว้ย มามุ้งมิ้งปิ้งปลากันดีกว่า 5555

ต้าถังตอนนี้กุอ่านเล่มเฮิ่นเก่ออยู่ แต่ยังไม่ค่อยเข้าใจเล่มแรกเลยว่ะ
.
.
.
.
.
สรุปคืออดีตฮ่องเต้รู้ว่าอารัมภกถาเป็นของปลอมเลยเขียนไว้ในที่พักของผู้เฒ่าเพื่อใช้ต่อรองกับฮ่องเต้หลี่รุ่นไม่ให้ฆ่าหวังพี แต่หวังพีก็ตายอยู่ดี ข้อความเลยถูกทิ้งไว้จนผู้เฒ่าตายและฮ่องเต้มาเจอเข้าแต่ไม่รู้ความหมาย ประจวบกับมีคนส่งจดหมายมาขู่เลยให้คนสืบ แบบนี้หรอ
.
.
.
.
.

>>590 555ตลกละ ถ้าขึ้นไปอ่านดีๆไม่ได้สื่อแบบนั้นเลย เถอะๆ
>>591 ไทป์ใครไทป์มัน555

>>596 มึงสงสัยจะอ่านภาษาไทยไม่แตก เค้าแค่พูกดกันว่าจริตไม่ตรงกับโม่ง เห็นหวีดเยอะแต่อ่านไม่รอด แล้วเค้าไปโทษคนอวยคนหวีดตรงไหนวะ?

รอดบ้างไม่รอดบ้างนี่เรื่องปกติ ขนาดอาเจ๋อกูยังไม่รอดเลย จืดสนิท

อ่านเรื่องไหนไม่รอด ถือว่าเยวี่ยเหล่าไม่ได้ผูกได้แดงกูกับหลัวคนนั้น กูไม่โทษใคร เราแค่ไม่ได้เกิดคู่กันนนน

แต่กับคนที่ใช่ไทป์ที่ชอบอย่างพี่อวี้นี่ เห็นปุ๊บก็รู้เลยว่าผูกวาสนากันมาสิบชาติจ้า 55555555

>>598 ช่ายยย รอดไม่รอดเรื่องปกติ กูอ่านอาเจ๋อได้ ยังไม่มองว่ามึงแปลก ดังนั้นปิดประเด็นละไปเรื่องนิยายใหม่ๆเก่าๆกันก็ได้จ้าาา กูอยากอ่านสปอยใหม่ๆ 5555 แม้เรื่องจะเก่าก็เถอะ แต่น่าจะมีบางเรื่องที่กูไม่ได้อ่าน

>>599 ความคิดดีอ่ะ ไม่ได้ผูกด้ายแดงกับหลัวคนนั้น

>>599 กูเป็นพวกแปลก ชอบถูกจริตกับพระรองของแต่ละเรื่องมากกว่าพระเอก ยกเว้นอาเจ๋อนะที่หลัวคนนี้ฟาดเรียบ

>>602 แม่งทีกูก็เป็นแบบมึง พระเอกอ่าของนางเอกแต่พระรองอ่าของกู5555

ต้าถังนี้ กูชอบฮ่องเต้อ่ะ หลัวชั่วของแท้ถึงรู้ว่าเรือล่มแน่ๆก้อยังจะชิบ

Ky มีใครอ่านเมียยอดดวงใจของกล้วยไหมวะ เทียบกับท่านอ๋องข้าจะเย่แล้วเป็นไงบ้าง

>>603 แม้กูจะถูกจริตพระรองมากกว่าพระเอก แต่หลัวๆ ผู้ชายในเรื่องก็ล้วนเป็นของกู 5555

>>604 กูไม่เรือเต้ แต่กูชอบความเรียลๆของฮีอะ ส่วน เมียดวงใจ ไปตน.ก่อนๆเลยมึง มึอยู่ แต่เล่มสามมาแล้วเผื่อมีโม่งมาสปอยใหม่ก็ยินดีอ่านปอยจ้า
>>599 กูก็เหมือนกัน เห็นพี่เยี่ยรู้เลย กูต้องเป็นเมียพี่เค้าอันดับสองรองจากมู่มู่ ส่วนพี่หญิงกลอรี่นี่หลัวเยอะเกินไป กูไม่นับละกัน///อิจฉานะแต่ทำไลไม่ได้ T-T !!!! กลับฮาเร็มกันๆ

>>606 กูว่าพี่เยี่ยเหมาะกับการทำเป็นเมียมากกว่าหลัวนะ 55555555

หงสาประกาศิต​นี่สนุกไหม ใครอ่านจบมารีวิวให้หน่อย เห็นช่วงออกภาคแรกมีคนหวีดค้าง ตอนนี้ออก​ครบแล้วไม่ค่อยเห็นคนพูดถึงเลย

แล้วเทียบกับฝูเหยานี่เป็นไง เห็นว่าออกทะเล แต่นข.คนนี้เขียนแต่ละเรื่องยาวชิบ ถ้าเขียนดีตั้งแต่ต้นยันจบกูว่าจะสอย

>>608 หงสาดีกว่าฝูเหยาในความคิดกู ตอนแรกกูดูซีรี่ย์ก่อน ดูแล้วโคตรขัดใจ ไม่สมเหตุสมผล เลยไปอ่านนิยาย นิยายดีกว่าซีรีย์ว่ะ ถ้าไม่ได้ชอบดูซีรี่ย์มึงก็ไม่ต้องไปดูเลย อ่านนิยายอย่างเดียวพอ แต่ถ้ามึงชอบสายการเมืองชิงไหวชิงพริบ หงสาไม่ดีเท่าหลางหยาป่าง

หงสากูอ่านไปได้สามเล่มละดีกว่าฝูเหยา ฝูเหยากูจอดตั้งแต่เล่มสองละไม่ไหวจีๆ ออกป่าออกทะเลมาก แต่ไม่รู้ที่เหลืออีกสามเล่มจะหัวหรือก้อยนะ

มึง ถามนอกเรื่องแพร่บ ถ้าโดนแบน ip เน็ตกูดีแตกงี้ จะเลิกแบนเมื่อไหร่ว่ะ จู่ๆก็เข้าไม่ได้ เวงมาก 555