Last posted
Total of 1000 posts
Thank you ค่ะเพื่อนโม่ง กูเก็ตล่ะคือแบบที่กูรับได้ เพราะกูไม่เอาสาระและความความสมจริงใดๆ มาตั้งแต่
.
.
.
.
.
มันต่อแขนกันในค่ายล่ะ
แบบกูฮะ!!! มึงทำกันอย่างงี๊เลยเหรอ มึงเอาให้สุดเลยละกัน ไหนๆก็หมอเทวดา นางฟ้าล่ะ
เออนักเขียนนี่มึงมีมุขอะไรเอามาให้สุดๆ 555
.
.
.
.
อ้าว..งั้นกุอยากลองของ มาใครปล่อยหมอหญิง 50% มาทางนี้กูจองค่ะ (กุเอาจิง)
>>121 โอ๊ยมึง ตอนช่วงๆนั้นอ่ะ ความซูไม่ใช่ปัญหา เพราะกูอ่านชายาดราก้อนบอลรอด
แต่ เขขขขข้ มึงจะจบแบบนี้จริงดดดดดิ๊!!!
เออ กู๊ดบายเลย พอ แยกๆ ถถถ
//
.
.
.
.
.
จริงๆกูเอิ่มตั้งแต่นางทำเครื่องมือแพทย์ออกมาได้ละอ่ะ
ตั้งแต่สารพัดมีด ห้องปลอดเชื้อ แอลกอฮอลล์ ฮัลโหล สุราฤทธิ์แรงมันไม่ใช่จะปลอดเชื้อนะยู
ที่พีคคือ เข็มฉีดยา สายน้ำเกลือ ว็อททททท และที่กูอเมซิ่งคือ ปรอทวัดไข้ เอาดิ ทำออกมาได้ขนาดนี้นี่ไม่ต้องมีมันและนักวิทยาศาสตร์เนี่ย
โคตรทับจายยยย
จากนั้น ตัดแขน ต่อมือ ปล่อยเบลอได้ นางเอกซูโอเค
รักษาเนื้องอก
ใช้สมุนไพรก็ได้อีก
บลาๆๆ
คือนางเป็นหมอแผนไหนวะ กูงงมาก
ใครยังมีหนังสือโปรดให้คำตอบกู 5555555
.
.
.
.
.
Ky พอเห็นชื่อนิยายก็นึกขึ้นได้ มีคนบอกว่า จันทราในเรือนเร้นมีภาคสอง แล้วแจ่มจะเอามาแปลต่อป่ะ
หมอหญิงกูอ่านเสพความน้ำเน่า ของพระนางเท่านั้น ส่วนในแง่ของความสมจริง และเรียลนั้น...จะเอาอะไรกับนิยายที่เปิดเรื่องมา ก็ข้ามมิติวะ 5555
.
.
.
.
.
ป.ล. ตอนท้ายๆ แม่ง ปัจจุบัน ก็ยังทำไมได้เลยนะ เว้ย แช่แข็งแล้ว ร่างกายไม่โต ชุบชีวิตเอาได้ เอาที่มึงสบายจัยยยยย
.
.
.
.
.
10 อันดับหนังสือที่ชอบ อาจจะชอบเนื้อเรื่อง อ่านบ่อย ชอบผู้ชายคละๆ กันไป (ไม่เรียงลำดับ)
01.สยบฟ้า -- ก่อนที่กูจะได้ซื้อเรื่องนี้กูก็คิดไม่ถึงว่าจะชอบขนาดนี้เหมือนกัน เนื้อเรื่องดี แปลดี ทำให้ติดตามได้ทุกเล่ม ฉากบู๊ก็เขียนมันหยด คาแรคเตอร์ตัวละครชอบมากไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายหรือเเม้แต่ตัวประกอบบางตัว ซึ่งปกติกูไม่ค่อยอ่านงานที่ผู้ชายเขียนเพราะมักมีฮาเร็มและก็มักเขียนตัวละครผู้หญิงให้ดูแบนราบ (คือก็เข้าใจว่าส่วนใหญ่กำลังภายในผู้ชายมันไม่ได้โฟกัสเรื่องนี้ แต่เพราะกูเป็นผู้หญิงมั้ง กูเลยสนใจ) ซึ่งเรื่องนี้เขียนได้ดีมาก ตัวละครผู้หญิงมีความคิด มีเป้าหมายแล้วก็มีจุดยืนเป็นของตัวเอง และที่ชอบอีกอย่างก็คือฉากเล็กๆ น้อยๆ ที่มีในเรื่อง อย่างเช่น ฉากเดินชมเมืองฉางอัน ซังซังชอบแป้งทาหน้า จดหมายโต้ตอบระหว่างอาหนิงกับผีผี ฉากที่ไปทดสอบพลังที่บ่อนพนันในเมือง เรื่องพวกนี้ทำให้เราใกล้ชิดกับตัวละครและผูกพันกับสถานที่ที่ตัวละครอยู่
02.หมอหญิง -- กูชอบนะโดยเฉพาะเล่ม 1-4 (4 เล่มนี้กูอ่านซ้ำบ่อยมาก) เรื่องนี้ที่ทำให้กูติดคือนิสัยนางเอก เป็นนางเอกประเภทที่ยอมประนีประนอมได้ ยอมก้มหัวได้ และก็เป็นแม่คนหนึ่งจริงๆ อีกอย่างที่นับถือมากคือสามารถเขียนบทแม่สามีตัวร้ายจนเราอยากทะลุหนังสือเข้าไปข่วนหน้าสักทีสองที และสามารถเขียนพระเอกให้ตอนแรกกูไม่ชอบเปลี่ยนเป็นชอบได้โดยที่อ่านแล้วไม่ขัด (ส่วนช่วงเล่มหลังๆ ทำกูเสียอารมณ์มาก ตัวละครหลายตัวบทหายไปเลย โดยเฉพาะเหวินเกอของกู ยิ่งตอนพิเศษลูกขององค์หญิงอะไรนั่น... เออ เอาเถอะมันคงอยากให้จบแฮปปี้สุดๆ ล่ะมั้ง)
03.ว่าด้วยอาชีพนางสนม -- เนื้อเรื่องก็เนิบๆ นาบๆ แปลออกมามีคำว่าอัครชายา ชื่อตำแหน่งอย่างยาว แต่ไม่รู้ทำไมกูถึงหยิบมาอ่านซ้ำโคตรบ่อย อ่านแล้วมันเบาดี แล้วก็จบแบบที่ควรจะจบ จบได้เหมาะกับชื่อเรื่อง ตัวละครหญิงในเรื่องคาแรคเตอร์ดี ชอบตรงที่ว่านางเอกมีคนไม่ชอบอยู่ก็จริง แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนที่จะเล่นงานนาง (ไม่เหมือนนางเอกเรื่องเผา ทรราชตื้อรัก นางเอกในเรื่องพวกนี้สมควรพิจารณาตัวเองได้แล้วว่าทำไมมีคนเกลียดเยอะจัง -- โทษทีมันคนละแนวกันเนอะ)
04.ด้ายแดง -- กูชอบอาเจ๋อ เป็นผู้ชายในนิยายที่เหมือนจับต้องได้อ่ะ คือเป็นคนดี เจอคนลำบากก็ช่วย แต่มีข้อแม้เล็กๆ ว่าช่วยเท่าที่ช่วยได้ มีอารมณ์ขัน ถ้าจริงใจกับผู้หญิงคนไหนก็เคลียร์ตัวเองชัดเจนไปเลย แล้วก็ดูพึ่งพาได้มากจริงๆ ทำอะไรก็เป็น ทักษะในการเอาชีวิตรอดสูง ฯลฯ พอๆ พูดถึงเนื้อเรื่องก็ชอบตรงความแตกต่างระหว่างปัจจุบันกับอดีต พวกคำพูดจา การวางตัวของผู้หญิง คือทำให้เห็นความแตกต่างกันจริงๆ
05.ซานเซิง -- ไม่มีอะไร อ่านแล้วชอบไม่อยากให้จบเลย เนื้อเรื่องที่เหมือนจะดราม่าแต่พอบรรยายมุมมองนางเอกแล้วฮาดี ถ้าบรรยายผ่านพระเอกมันต้องดราม่าแน่ๆ 555
06.นิยายรักอลเวง -- ตลกดี ชอบตรงที่นางเอกหาเรื่องหลีกเลี่ยงสถานการณ์เลวร้ายในอนาคตแบบจริงๆ จังๆ ชอบตรงที่มุมมองเนื้อเรื่องในนิยายที่นางเอกทะลุมิติมาในมุมมองนางเป็นนิยายกากๆ เรื่องหนึ่ง ตัวละครมีตรรกะวิบัติ แต่พอนางเอกทะลุเข้ามา ตัวเอกที่ตรรกะบิดเบี้ยวในนิยายความจริงก็มีความคิดเหตุผลเป็นของตัวเองเหมือนกัน
07.พราวพร่าง -- ชอบเพราะความเนือย พระนางถึงจะห่างไกลกันเวลาอยู่ใกล้กันแล้วน่ารักมาก
08.หนึ่งบุปผากลางใจ -- อันที่จริงอยากนับรวมๆ ว่านิยายของอวี๋ฉิงนะ เราชอบตัวละครในเรื่องที่ไม่มีใครสมบุูรณ์แบบ ตัวละครเป็นสีเทาๆ
09.บันทึกปิ่น - ชอบความซึน
10.คิดไม่ออกแล้ว ง่วงมาก ยิ่งพิมพ์ก็ยิ่งสั้น 555 อันที่จริงชอบหลายเรื่องนะ บางเรื่องทั้งเล่มอาจจะชอบแค่บางฉากก็มี
>>111
อวลกลิ่น เท่าที่กูจำได้นะ
.
.
.
.
.
ที่นางเอกโกรธเพราะพระรองบอกว่าหายจากหัวใจดอกบัวไง นางก็อ้าวทำไมคิดว่าเป็นพี่มันแทนที่จะเป็นนาง นางเจ็บซ้ำแทบตาย นางก็ผูกพันกับพระรองแล้วด้วยแต่พี่นางเป็นแค่แบบเซียนรับใช้ผูกพันแบบเจ้านายป่ะ ทำไมถึงคิดที่ว่าคนที่เสียสละไม่ใช่นาง ก็ตอนนั้นประมาณว่าคนเข้าใจผิดคิดว่าพระรองชอบพี่นางเอกด้วยแหละ ไม่มีใครรู้แล้วสัมพันธ์ของนางเอกกับพระรอง เป็นอารมณ์น้อยใจเราทำดีแทบตายทำไมเขาไม่เห็น ไม่แน่ใจว่าตอนนั้นนางเอกสารภาพรักด้วยป่ะแล้วพระรองบอกว่าต้องตอบแทนพี่นางเอก นางเอกเลยฟิวขาด
กูจำได้แบบนี้ผิดขออภัยอ่านนานแล้ว
.
.
.
.
.
หมอหญิงนี่กูอ่านตอนจบแล้ว
กูคิดว่าเหมือนโดนบ.ก.จีนสั่งแก้ตอนจบใหม่ว่ะ
หมอหญิงนี่ตกม้าตายตอนจบ ทั้งปมช่วยชีวิตแม่หมอและตอนพิเศษลูกองค์หญิง เสียแรงท่านแม่ทัพผัวกูมาก
>>128 https://www.facebook.com/hongmayi.suriyanta/posts/753693581409451 ต้องไปถามแจ่มอีกทีนะ เพื่อความแน่นอน
จริงมึง หมอหญิงนี่กูตะขิดตะขวงใจตอนจบมากจริงๆ แบบ มันอะเมซซิ่งไปแล้วว่ะ แบบเหมือนโดนสั่งให้เขียนให้มันลงแบบ HE ให้ได้อะ ทั้งๆ ที่จบแบบตอนผมเผ้าขาวอันนั้น กูว่าแม่งลงตัวมากนะ
พระเอกที่กูชอบ
1. หรงจื่อ (หงส์ขัง) เลือดเย็นดี
2. สิงจื่อ (ปฐพีไร้ฯ) สามีแห่งชาติ
3. ซ่งจื่อชิง ....... ฉลาดและดีที่หนึ่ง
4. ฉางยวน (ลิขิตผูกพันฯ) น่าสงสารที่สุด
5. ซ่างกวนโท่ว (ไฟเผาตัง) ซูแบบมีที่มาที่ไป
6. ฉิวเทียนฟั่ง (คู่ฝันคะนึง) ขยันทำงาน
7. ชวนจิ่งอวี้ (อสุรากับยาจก) รวยเว่อร์วัง
8. ฉีอวี้ถัง (กรุ่นกลิ่นฯ) แบดบอยสุดหล่อ
9. -
10. -
นางเอกที่กูชอบ
1. ซือมิ่ง
2. ซือมิ่ง
3. ซือมิ่ง
4. ซือมิ่ง
5. ซือมิ่ง
6. ซือมิ่ง
7. ซือมิ่ง
8. ซือมิ่ง
9. ซือมิ่ง
10. ซือมิ่ง
^
^
^
นี่กูอ่านมาน้อยมาก
>>111 >>132 มาขอแก้ต่างให้นางเอกอวลกลิ่นฯ
.
.
.
.
.
บอกก่อนว่ากูโคตรเข้าใจนางเอก ยอมใช้หัวใจครึ่งดวงรักษาตาให้พระรอง พอพระรองหายกลับคิดว่าคนที่ช่วยตัวเองคือพี่นางเอก แล้วก็สนิทสนมดีดพิณกันใกล้ชิดกัน นางเอกมาเห็นเข้าพอดีก็ช็อคไปเลย แล้วก็มาน้อยใจ โกรธพระรอง ไหนตอนนั้นบอกว่าข้าไม่มีทางลืมเจ้าไง แล้วนี่คืออะไร พอไปเจอกันอีกทีข้างสระบัว นางเอกพูดว่าท่านจำข้าไม่ได้หรือ แล้วพระรองก็ชะงัก คุยกันว่าจะตอบแทนให้นางเอก นางเอกบอกข้าชมชอบท่าน อิพระรองบอกอย่ามาล้อเล่น เอ้าา! อิเหี้ย เป็นกูก็โกรธเว้ย ทำไมตอนบอดกับตอนที่หายดีแล้วเปลี่ยนไปเป็นคนละคน กูเสียสละให้ต้้งมากมาย ความรู้สึกที่ผูกพันตอนนั้นหายไปไหนหมด มันงอนมันน้อยใจเว้ยย
.
.
.
.
.
อวลกลิ่นละอองรัก เป็นอีกเรื่องที่กูชอบนิสัยนางเอก ทิฐิแรง ฉลาด กล้าหาญ เด็ดเดี่ยว ทะนงตน ตัดก็คือตัด แบบนางเอกพานพบอีกคราฯ กับนางเอกตงกงแบบนั้นเลย
10 อันดับอวี้ฉิง.......โอ้ยเลือกไม่ถูก ฉันเป็นเป็นติ่งเขา
1. มายานาง พี่อี้ฉือ ที่สุดของเจ้
2. ศึกรักประลองใจ ชอบนางเอกทีพยายามเอาตัวรอด ชอบพระเอกที่รู้ทัน ชอบพล็อต ชอบทุกอย่างค่ะ ไม่ชอบอย่างเดียวแม่งสั้นไป
3.รอยรักปาฏิหาริย์ ตลก พระเอกขี้แกล้ง
4.เทพมารรัญจวน ชอบหลันชิงตอนต้าหนิวยังเด็ก ต้าหนิวก็โคตรน่ารักเลย เด็กอะไรน่ารัก
5. ความรักรำ่ไร ชอบพระเอก
6. หนึ่งบุปผากลางใจ ชอบความเรียล สนุกดี ซึ้งไงไม่รู้ เสียแต่สั้นไปหน่อย
7.จารจำนาง สนุกดี แต่สงสารนางเอกหลายช่วงก่อนจะได้ผู้ดีๆ ชีวิตลำบากจริง
8.พระมาตุลาตัวดี อ่านดีๆ น่ารักออก ถึงเพื่อนโม่งจะรำคาญเสียหัวเราะนางเอก แต่เราว่าตลกดีออก เหมือนเด็กที่แอบหัวเราะ เสียงเลยออกมานิดๆ เรื่องนี้นางเอกสายรุก
9. ปาฏิหาริย์วันฝนพรำ พี่สาวครับๆๆ
10. หลงเงานาง ชอบนะ แต่จะหยิบมาอ่านทำใจความรันทดของนางเอกก่อน
ที่อัคคีหวงรักยังไม่ติดโผเพราะยังไม่ได้อ่าน ดูจากเพื่อนๆพูดถ้าอ่านน่าจะติดโผเช่นกัน เล่ห์รักทรราชย์ ติดอยู่อย่างงเดียวอ่านครั้งแรกเหมือนนางเอกรักบ้านเมืองมากกว่าพระเอก เดี๋ยวต้องอ่านรอบสองความรู้สึกอาจเปลี่ยนไป
ที่กูว่าลำไยคือทำไมนางเอกไม่ลองปรับความเข้าใจกับพระรองให้ดีก่อน พอไปบอกความจริงแล้วพระรองไม่ทันเข้าใจดีไรเลยก็หนีเลยซะงั้น คือกูเข้าใจอารมณ์น้อยใจนะ แต่ถึงขั้นตัดฉับเลยแบบนี้กูเลยสงสารพระรองทั้งที่ก็รักมั่นเหมือนกันแต่ไม่มีโอกาสได้แก้ตัวเลย พระรองคือพระรองจริงๆถ้าบทแบบนี้เป็นพระเอกยังไงนางเอกก็ต้องให้อภัย รันทดที่นางไม่ใช่ 555
.
.
.
.
.
ถึงกระนั้นพระเอกก็ละมุนดี 55 ถกแล้วคิดถึงอ่านใหม่อีกสักรอบดีกว่า
ขอแก้ต่างให้นางเอกอวลกลิ่นด้วยยยยยยย
.
.
.
.
.
คือนางเอกมันเคยถามพระรองตอนตาบอดไงว่า ท่านจะจำข้าได้ทันทีเลยหรือเปล่า อีพระรองเสือกบอกว่าจำได้แน่นอน แต่เอาเข้าจริง ตอนอยู่ข้างสระบัวแม่งทักผิด ทักนางเอกเป็นพี่สาว นางเอกเลยน้อยใจป่าว แล้วนางเอกมันก็นอยด์ๆ อยู่แล้ว ว่ามีแต่คนทักนางเอกเอกเป็นพี่สาว แต่ไม่เคยมีใครทักพี่สาวเป็นนางเลยไง มันก็รู้สึกเหมือนไม่มีตัวตนป่ะ แบบไม่ใช่ที่ของกู กูเลยไม่มีตัวตน (ผิดรายการท่ดๆ 5555) กูเข้าใจนางเอกนะ ขนาดคนที่กูรัก ยังแยกกูไม่ออกเลย เป็นกูกูก็เสียใจอ่ะ ไม่ได้เกี่ยวกับบอกไม่บอก แต่นางเอกกับพี่สาวมันคนละคนมาตั้งแต่แรกแล้ว ถ้าช่างสังเกตหน่อยก็จะไม่เรียกผิดป่ะ
.
.
.
.
.
กูชอบอวลกลิ่นนะ แต่ชอบเฉพาะเล่มสอง เล่มแรกมันดูออกนอกทะเลจนหาทางพ่ายเรือเข้าฝั่งไม่เจอเลย
>>148 ดาราจีนผอมจนจะปลิวอยู่แล้วววว แต่ละคนแห้งยังกะอะไร ไม่ใช่อะไรคือมันแอบน่ากลัวนะบางที
กูมาลงชื่อว่าชอบอวลกลิ่น และกูลงเรือถูกอย่างไม่น่าเชื่ออออ ปกติกูมักจะลงเรือพระเอกอยู่แล้ว แต่เรื่องนี้กูก็ลงเรือพระเอกได้ถูกลำซึ่งแปลกมาก เพราะแม่งฟีลลิ่งพระรองมึงเด่นสัด
กูซื้อมาดองนานมากจนลืมเรื่องย่อไปแล้ว หยิบมาอ่านก็ไม่ได้อ่านปกหลังเลยอ่ะ พออ่านไปเล่มครึ่งกูถึงพลิกกลับไปดู ว่าคนที่อยู่บนปกคือใครแน่ เห็นเรื่องนี้ไม่ค่อยปัง กูว่าหนุกดี
นางเอกก็โอเค กูว่านางชัดเจนอยู่นะ นางโอเคกว่าเทพเซียนหลายๆเรื่องอ่ะ 5555
หมอหญิงนั้นกูเฉยๆมาก ไม่ค่อยชอบพระเอกเท่าไหร่อ่ะ
ส่วนอวี๋ฉิงแน่นอนกูให้พี่อี้ฉือของกูค่ะ น้องชายในปาฏิหาริย์รักวันฝนพรำก็น่ารัก เจ้าอัคคีกูก็ชอบนะ พระเอกแบบรักมากกดี
กูหมายถึงเรื่องหอยทากนะ พิมพ์ตก 555
กูคนที่ลำไยนางเอกอวลกลิ่นนะ กูเข้าใจความน้อยใจของนางที่พวกมึงอธิบายมาแหละ แต่คงเพราะมุมมองกูรู้สึกว่าแค่เข้าใจผิดกันมันน่าจะไม่เป็นเรื่องใหญ่ขนาดนั้น นางเอกมาเจอคนใจเย็นแบบพระเอกก็คงสมกันดีแล้วละ 555
>>148 >>150 เออ เหมือนกูเคยดูรูปแคมเปญที่ดีไซเนอร์นานาชาติจัดอ่ะ
โดยให้ถ่ายรูปผญ.คนหนึ่งในชุดบิกินี่ แล้วส่งไปยังดีไซเนอร์ชื่อดังของแต่ละชาติ
ให้เอาไปโฟโต้ชอป ไปโมมาใหม่ ให้เป็นผู้หญิงพิมพ์นิยม(แบบที่รสนิยมของคนในชาตินั้นๆ บอกว่าแบบนี้คือสวย)
แล้วส่งกลับมาให้ต้นทางรวมกะนเป็นเซ็ต
แล้วก็เอามาเรียงเทียบกัน
ของไทยนี่แบบ ขาว ผอม อึ๋ม งี้
ส่วนของจีน แทบจะเป็นโครงกระดูกแล้วจ้าาาาาาา
ชอบผอมอะไรกันเบอร์นั้นนนนนน แบบ ซี่โครง โหนกหน้า ไหปลาร้า เชิงกราน
กูนี่แทบศึกษากายวิภาคศาสตร์ได้ละ ถถถถถ
หนังสือที่กูชอบ
- หงส์ขังรัก ชอบเพราะพระเอกล้วนๆ คาร์แปลกไม่ค่อยเห็นในนิยาย เนื้อเรื่องเนิบๆ แต่ไม่น่าเบื่ออ่านได้เรื่อยๆ ไม่อยากวาง ลุ้นไปกับนางเอกว่าจะเอาชีวิตรอดจากชะตาชีวิตอย่างไร หรงจื่อมีปริศนาอะไร จะหักหลังนางเอกตอนไหน จะรักกันเมื่อไหร่คือดีงาม
- ปฐพีไร้พ่าย กูรู้ว่าโม่งไม่ชอบกันเยอะ แต่กูชอบถ้าตัดเรื่องสำนวนกะปิน้ำปลาไป แต่ตัวเนื้อเรื่องคือดีงาม นางเอกไม่ซูเกิน แต่ก็ไม่ได้อ่อนแอ ที่ต้องให้พระเอกมาปกป้องตลอด พระเอกนี่ก็คาร์แปลกอีกนั้นแหละ ชอบพระเอกขี้แกล้ง
- บันทึกจอมโจรแห่งสุสาน อันนี้คือที่สุดของกู 10 เล่มแรกเป็นอะไรที่ดีงาม มีปริศนาชวนให้ติดตามตลอดพอแก้ได้เปลาะหนึ่ง ก็จะเจออีกปริศนาหนึ่ง สามเหลี่ยมเหล็กถ้าอยู่ด้วยกันนี่ฮามาก ลุ้นมากแต่มาตกม้าตายตรงนี้ประเมี้ยวหมดมุก ปริศนาแต่ละอย่างเลยไม่เฉลย จนบัดนี้
- Glory ถ้าเป็นคนที่ชอบเกมส์ออนไลน์ น่าจะชอบให้บรรยากาศเหมือนกลับไปเล่นอีกครั้ง พระเอกนี่คือที่สุดของความเชี่ยใครขวางทางเดินนี่ไม่สนมิตรศัตรู เล่มแรกๆ ที่อ่านแล้ววางไม่ลง พอเข้าเล่มสิบ บางทีบรรยายเยอะเกินมันเร่ิมเนือย
- นิยายชุดปริศนาแห่งต้าถัง เรื่องนี้กูกำลังประเมินพระเอกอยู่ว่าจะล้มหรงจื่อลงได้ไหม ตอนแรกนึกว่าเนื้อเรื่องจะแนวๆ ฆาตกรรมแต่ไม่ใช่แฮะเป็นการไขปริศนาบทกลอนมีช่วงน่าเบื่อบ้างแต่รวมๆ ก็โอเคอยู่
- หอดอกบัวลายมงคล บังเอิญกูชอบแนว สืบสวนสอบสวนเรื่องนี้เลยถูกใจ คดีแต่ละคดีถ้าคิดภาพตามนี้คือโหดมากนะ แต่ได้ความเกรียนของพระเอก กับความน่าแกล้งของพระรองเลยทำให้ซอฟลง เรื่องนี้มันควรจะยาวกว่านี้ เพราะมันสั้นเกินไป ปมของพระเอกเลยคลายแบบลวกๆ ไปหน่อย
กูหายไปวันเดียวมึงเปิดตำหนักใหม่เลยเหรอวะ
.
นิติเวชราชวงศ์ถัง กูไปดำอิงค์มาสี่สิบกว่าตอนแม่งไม่เห็นมีกระเป๋าโดเรมอนตรงไกนหลอดแม่งมั่วสัส ปล.มึงทำใจหน่อยนะสี่สิบกว่าตอนยังไม่ไปไหนพระเอกยังต้องลุ้นกันต่อไป คหสต.กูว่ามันยืดไปหน่อยว่ะ
.
ส่วนหนังสือที่กุอ่านไม่จบ
- ฮวาเซียนกู่ กูลำไยนางเอก
- ไฟเผาตังค์ ลำไยนางเอก
- ล่าหัวใจมังกือ ทนสำนวนกากๆไม่ไหว
- เกาหยอย ลำไยนางเอก กับสำนวนกากเกินทน
- บุพเพอลวน ลำไยนางเอก กับหนาฉิบพล๊อตแม่งไม่มีไรไปไม่ถึงไหนซะที
- เทพมาร ปรกติกูสายเขียวแต่เล่มนี้ชีวิตพระเอกบัดซบเหลือเกินยังทำใจอ่านต่อไม่ได้
- เพชรลูก แม่งจืดจางกว่านี้ก้อน้ำเปล่าแล้วค่ะมึง
.
ปล. ถึงโม่งที่ถามถึงชะตาแค้น กูโอเคกะเล่มหนึ่งว่ะ พอเล่มสองกูเอียนกับความตรัสรู้ล่วงหน้าทุกอย่างของนางเอก สามารถวิ่งไปเตือนพระเอกได้เป๊ะๆทุกอีเว้นท์แม่งน่าเบื่อ
อ่อๆ ลืมบอกกูชอบอวลกลิ่นนะ เป็นนิยายที่ลุ้นพระเอกสนุกดีถ้าไม่โดนสปอยมาก่อนว่าใครคือพระเอก
.
.
.
.
.
ชอบนางเอกตรงนางเด็ดเดี่ยว รักคือรัก ตัดคือตัด ส่วนพระเอกก้อมีความน่าเอ็นดู ตอดนางเอกมาตั้งแต่เป็นปลาตัวน้อยๆอุตสาห์บำเพ็ญเพียรจนโตมางาบนางเอกได้
.
.
.
.
.
Ky กูจะถามว่ากูแปลกมั้ยวะ. เวลากูอ่านสปอยละค่อยอ่านนิยาย กูว่าสนุกกว่าตอนอ่านแบบไม่ได้อ่านสปอย เพื่อนกูบอกว่าแปลกอะ คือมันเป็นคนที่ถ้าอ่านสปอยก่อนมันแทบไม่อยากอ่านต่อ มันรู้หมดแล้ว มันไม่สนุก มันไม่ลุ้น กูไม่รู้ว่ะกูกลับชอบ มันไม่ลุ้นจริงเว้ย แต่กูรู้สึกว่ากูรู้สึกเหมือนตัวละครอะ เหมือนกูเข้าไปมองในมุมตัวละคร ถ้ากูไม่อ่านสปอย มันเหมือนกับตัวละครมันรู้. แต่กูไม่รู้ มันทำให้กูไม่เข้าใจว่าตัวละครทำไมทำงี้ รู้สึกงี้ ยังไงดี เหมือนอารมณ์ร่วมกูน้อยลง เลยรู้สึกอ่านสปอยก่อนสนุกว่า 555555 มีใครเป็นแบบกูปะ
>>166 กูเป็นแบบมึงเลย ถ้าไม่มีสปอยก็อ่านไปตามเรื่องแต่ถ้ามีสปอยจะชอบอ่านสปอยก่อน
พออ่านแล้วจะได้ซึมซับแล้วก็โฟกัสกับเนื้อเรื่องระหว่างที่เรื่องดำเนินไป ไม่ต้องมัวแต่พะวงว่าตอนจบจะเป็นไงวะ ใครพระเอก จะจบดีหรือจบเศร้า
ไม่งั้นกูคอยแต่จะอ่านเร่งให้จบอ่ะเพราะอยากรู้ตอนจบ5555555
กูอ่านอาเจ๋อได้ครึ่งเล่มหนึ่งแล้วขอนุญาตมาหวีดหน่อย กูเพิ่งรู้ว่าการที่กูรักหรงจื่อนี่เป็นเพราะกูป่วย พวกมึงอ่านไม่ผิด กูกล่าวถึงหรงจื่อจริงๆ /ไปอ่านต่อละ
คดีแรกคือเด็กนั่นหลงรักคนร้ายไง แล้วนางเอกบอกว่าเด็กป่วยทางจิตเป็นสตอล์คโฮล์มซินโดรม
คุยเรื่องอวลกลิ่นจบกันไปยังเนี่ย กูชอบพระเอกมากเรื่องนี้ ชอบเวลาหยอกกัน เสียดายเล่มหนึ่งเข้าป่าไปไกล
>>166 ไม่อ่ากูก็เป็นชอบอ่านรีวิวหรือสปอยก่อนให้เข้าเนื้อเรื่องมากขึ้น แล้วตอนอ่านจะโฟกัสกับเนื้อเรื่องบทคำพูดให้เข้าใจว่าทำไมถึงสปอยแบบนั้น มันทำให้กูดูหนังหรืออ่านหนังสือรู้เรื่องมากขึ้นเพราะสปอยบางทีมันก็สปอยไม่หมดไงแบบไม่ได้บอกถึงเหตุผลก่อนที่เป็น
อีกอย่างมีสปอยจะได้รู้ว่ากูรับได้กับเนื้อเรื่องหรือป่าวถ้าไม่กูจะเททันที กูไม่มีเงินกับเวลาว่างมาลองเสียเวลากับเรื่องที่กูจะโยนมันทิ้ง
>>178 ชอบพระเอกด้วยยยย มันจะมีตอนเปิดเรื่องป่ะ ที่มีภูตจิ้งจอกเด็กน้อยมาแอบชอบนางเอก แล้วพระเอกรู้ว่าแอบมองอยู่อ่ะ เลยจูบนางเอกอวดแม่งเลย นิสัยเด็กน้อยสัสๆ 5555555555
แล้วก็ชอบนางตอนเป็นนุ้งปลาด้วย เสียดายเกิดช้าไปนิด แม่มมาไม่ทันอิพระรอง แต่น่ารักนะ นางเอกเป็นดอกบัว พระเอกเป็นปลา คอยตอดน้อง 55555555
>>166 แปลว่ามึงยังตีความ/เข้าใจเนื้อเรื่องไม่เก่งเลยต้องพึ่งสปอย มึงลองมั่วไปก่อน เอาความเข้าใจมึง อ่านจบค่อยไปอ่านสปอย จะเป็นอีกฟีลเลย มึงเข้าใจงี้ แต่คนเขียนสปอยเข้าใจอีกแบบ หรือรีวิวเห็นอีกแบบ ยิ่งมาแชร์คห.กันจะยิ่งสนุก กูชอบอ่านรีวิวหลังอ่านนิยายจบ กูอยากรู้ว่าเขาเห็นตรงกะกูมั้ย หรือมีอะไรที่กูพลาดไป
เห็นหวีดหรงจื่อกันเยอะ แต่กูไม่ชอบเลยที่หลอกใช้คนอื่น นักดาบชื่ออะไรนะที่เชื่อใจไว้ใจหรงจื่อมาก แล้วพอรู้ความจริงก็ช็อกเลย
กูสงสารเค้ามาก (แต่ดันจำไม่ได้ว่าชื่ออะไร)
หลอกใช้คนชั่วหรือคนที่หวังผลประโยชน์จากตัวเรามันก็ยังโอเคนะ
แต่กับคนที่ให้เราหมดใจ เรากลับเห็นเค้าเป็นแค่ตัวหมาก แบบนั้นไม่ไหวจริงๆ
แถมพ่อนักดาบนี่แม้จะแค้นแต่ก็รักมาก ไม่ได้หวังให้หรงจื่อตาย
(จริงๆ แบบรักหรงจื่ออยู่รึเปล่าวะ)
KY โม่งๆ เห็นเรื่องพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถานออกมาแถ-ลงเรื่องให้ใช้ แซว ไม่ใช่ แซ็ว เปล่าวะ กูว่าโคตรแถว่ะ ก่อนหน้านี้เห็นยกเหตุผลล้านแปดมาให้ใช้เป็น แซ็ว ตอนนี้มาบอกว่า ที่พิมพ์ในเล่มว่า แซ็ว เป็นคำผิด งี้หนังสือยามใช้ในมือกูนี่เป็นของมีตำหนิ คำผิดบานเลยนะเฮ้ย
เพิ่งเห็น ยามเช้าลงทดลองอ่าน ALSB แล้วนะ
รีวิวโฉมสะคราญล่มเมือง
ซึ่งกูอ่านไปถึงครึ่งเล่ม 2 แต่มันอึดอัดจนต้องมาเล่าก่อน
ตอนแรกที่อ่าน หยิบปุ๊ปแล้วไหลลื่นเลยนะ
ปกติไม่ชอบแนวนางเอกสวยผู้รักผู้หลง
แต่เริ่มอ่านมันดูมีอะไร นางเอก'ดู'เหมือนฉลาดงี้
เริ่มเรื่องมาแบบ ในเมืองมีโฉมงาม 2 คน
คือนางเอก กับคนรักของอัครเสนาบดีโหลวเช่อ
แต่คนรักของโหลวเช่อกลับต้องไปเป็นสนม แถมได้เป็นสนมโปรดของฮ่องเต้ด้วย
ในขณะที่นางเอกได้แต่งกับโหลวเช่อ
เสนารักสนมมาก ถึงขั้นตกลงกับนางเอกว่า
อยู่กินกันแบบพี่น้องแล้วกัน ให้นางเอกได้ทุกอย่าง
ยกเว้นความรัก (โอ้ย เจ็บ)
ต่อไปนี้เป็นสปอย คือถ้าอยากอ่านเอาลุ้นไม่ควรอ่านสปอย
.
.
.
.
.
เริ่มเรื่องมาคือนางเอกไปวัด แล้วได้เจอกับคนรักของอัครเสนาที่เป็นโฉมงามเหมือนกัน
ซึ่งตอนนั้นมากับอัครเสนา (แต่นางเอกไม่รู้จัก)
ทั้งคู่ต่างได้เซียมซีเหมือนกัน คือเหมือนมีดวงล่มเมือง งี้
ต่อมานางเอกก็โดนจับให้แต่งงานกับอัครเสนาโหลวเช่อ
พอเจอหน้าปุ๊ปก็จำได้ว่าคืออีตาคนที่เจอที่วัดกับโฉมงามอีกคน
แต่งงานมา คืนแรกโหลวเช่อโดนสนมหาเหตุเรียกเข้าวัง
ชีวิตแต่งงานของนางเอกคือเรียบง่าย เคารพโหลวเช่อ โหลวเช่อก็ตามใจทุกอย่าง
(มีความไม่สมจริงในเรื่องคือ สนมเป็นอะไรก็เอะอะเรียกเสนาเข้าวัง
ซึ่งมันไม่ใช่หน้าที่ของเสนาเลยงี้)
ส่วนนางเอกก็บังเอิญปลอมตัวเป็นผู้ชายไปในเมือง
'บังเอิญ' เจอแม่ทัพ มีโมเม้นท์กันเล็กน้อย
เจอองค์ชายต่างเผ่าและโดนบังคับให้ช่วย
และด้วยความที่สวยก็เหมือนสองคนนั่นปิ๊ง
ต่อมามีงานในวัง นางเอกเห็นอัครเสนากับสนมในสวนของวัง สนมก็เหมือนพร่ำเพ้อตัดใจไม่ได้
บังเอิญมีเด็กหนุ่มคณะละครแอบเห็นเหตุการณ์
นางเอกเลยเอาเด็กหนุ่มคนนั้นมาอยู่ในความดูแลงี้
แบบให้อยู่ในสายตา หนุ่มคนนั้นก็มาเป็นลูกศิษย์โหลวเช่อ และแอบรักนางเอก
ในระหว่างนี้โหลวเช่อกับนางเอกก็เริ่มพัฒนาความสัมพันธ์ (อ่านไปก็งงๆ คือคนเขียนยังไม่ถึงขั้นทำให้เราอินได้)
แต่ก็ขัดใจกันเพราะอีตาโหลวเช่อฮีซัพพอร์ตสนม
ส่วนนางเอกซัพพอร์ตฮองเฮาซึ่งไม่มีใครรู้ว่าฮองเฮากับนางเอกเป็นพี่น้องคนละพ่อ...(แบบนี้ก็ได้หรอ)
แม่ทัพก็มีเหตุให้ปกป้องนางเอก ตกเขาด้วยกัน
ส่วนนางเอก งงมากว่าจะมาสายสวยหรือสายฉลาด
เพราะคนเขียนวางพล็อตให้ต้องมีโมเม้นท์กับหนุ่มๆทั้งหลาย
บางทีเลยหลุดคาแรกเตอร์
อีโหลวเช่อคือรู้ตัวว่าชอบนางเอกแล้ว แต่ระหว่างเดินทางไปสักที่ อีสนมตามกลับวัง ฮีก็รีบกลับวังงี้
นางเอกก็โดนองค์ชายต่างเผ่าลักพาตัวกลับ
คือองค์ชายฮีรักจริง แต่เผ่าฮีไร้กำลัง จะเอานางเอกเป็นตัวประกันแลกกับม้าศึกชั้นดี บลาๆ
นางเอกหนีออกมาได้ โหลวเช่อตามมาช้าเพราะสนมแท้ง
(เป็นอัครเสนาหรือไทเฮา วังหลังมีอะไรก็ฮี)
นางเอกก็กลัวฮองเฮาโดนใส่ร้าย เข้าวังไป
บังเอิญไปรู้ความจริงว่าเบื้องหลังแผนการคือฮ่องเต้
ที่แสร้งอ่อนแอ จริงๆคือฮีร้ายมาก
ฮีวางแผนให้สนมนั่นแท้ง เพราะฮีคิดว่าอาจจะไม่ใช่ลูกตัวเอง
ฮ่องเต้จับได้ว่านางเอกแอบเห็นเหตุการณ์ ฮีก็เกือบฆ่าละ
แต่ไบโพล่า คาดเดาอารมณ์ไม่ได้ ไปๆมาๆกลายเป็นชอบนางเอก
ฮ่องเต้ฮีก็จะโค่นอำนาจใหญ่ในราชสำนัก
วางแผนจะจัดการตวนอ๋องและอัครเสนา
โหลวเช่อรู้ตัวว่าช่วงนี้อันตราย เลยจะส่งนางเอกหนีออกนอกเมือง นางเอกไม่ยอม ฮีเลยวางยาสลบ
ให้องครักษ์พานางเอกออกไป นางเอกฟื้น
โชว์เก๋าโชว์ฉลาด สั่งให้กลับจวนเดี๋ยวนี้
ทีนี้มีวันหนึ่งโหลวเช่อโดนเรียกเข้าวัง ไม่กลับสักที
แต่ทหารมาล้อมจวนบอกโหลวเช่อเข้าวังแล้วพาสนมหนีไป
ฮองเฮาเรียกนางเอกเข้าไปอยู่ในวัง อีพระเอกหายเข้ากลีบเมฆไป 5 เดือนเลยจ้า
ระหว่างนั่นฮ่องเต้ก็มาหานางเอกบ่อยๆ จัดให้นางเอกไปอยู่ตำหนักของสนม
พระเอกกลับมา เจอฮ่องเต้ และมารับนางเอกกลับจวน
มาง่ายๆเลยมึง พล็อตเหี้ยมาก และอธิบายว่า
วันนั้นจำเป็นต้องหนีเอาตัวรอดออกจากวัง แต่หนีคนเดียวไม่ได้ เพราะอีสนมจะโดนเพ่งเล็ง
ไม่รักสนมแล้วแต่เคยสัญญาว่าจะดูแลให้ปลอดภัย
เลยพาสนมหนีไปนอกเมือง แล้วให้สนมไปอยู่กับตวนอ๋องซึ่งชอบสนม
อีกทางหนึ่งเพื่อดึงตวนอ๋อง (ซึ่งไร้อำนาจแล้ว) เป็นพวก??
กูอ่านแล้ว อีเหี้ย เกือบชอบมึงแล้วนะอีอัครเสนา
แต่พล็อตเหี้ยแบบนี้กูไม่ไหวจริงๆ
นางเอกก็กลับมาแฮปปี้กับโหลวเช่อต่อ
แต่ก็พยายามกล่อมให้ถอยห่างจากราชสำนัก
ชวนไปหาความสงบอยู่ไกลๆ แต่อัครเสนาฮีมีปณิธาน คือฮีอยากครองอำนาจ แต่ฮีก็ตัดนางเอกไม่ได้
อ่านถึงเท่านี้
.
.
.
.
.
ความรู้สึกคือคนเขียนเหมือนวางนางเอกให้ไม่ได้มีดีแค่สวย แต่ฉลาด จะเห็นที่นางมีการเตรียมกลุ่มข้อมูลคนมีความสามารถ หรือวางเส้นสายในวัง แต่พออ่านไปสักพักกูเริ่มรู้สึกว่าอีนี่โง่
ส่วนโหลวเช่อ คือถ้ามึงรักนางเอก แต่ยามคับขันมึงเสือกพาผู้หญิงอื่นหรือคนรักเก่าหนีไปแล้วทิ้งเมียไว้ 5 เดือน เหตุผลอะไรมันก็ฟังไม่ขึ้นป่ะ ตอนกูอ่านนี่กูถึงขั้นอยากให้นางเอกได้ๆกับฮ่องเต้ เป็นสนมในวังแล้วจบแม่งเลย อย่ากลับไปหาผัวชีอีก
เมื่อคืนกูนั่งอ่านที่พวกมึงคุยกันเรื่อง อวลกลิ่น กูเลยไปขุดมาอ่าน เล่มแรกกูพยายามอ่านพอตอนท้ายนี่อู้หู นางเอกแจ่มมาก พระเอกยิ่งโคตรดี
.
.
.
.
.
.
ยิ่งพอเปิดตัวพระเอกที่แท้จริง คือมันดี กูหลงรักน้องปลาน้อยเก้าครีบ แอบรักนางเอกนะ ตอนแรกไม่รู้ตัวบอกว่านางเอกน่าเกลียด ครีบซักกะครีบก็ไม่มี
ตอนหลังพอรู้ตัวอารมณ์แอบเศร้าที่ตัวเองเป็นน้องปลา เห็นนางเอกอยู่กับพระรองก็สลดแล้ว แบบมันน่ารักเศร้าๆ ตอนนางเอกจะไปบอกไม่ต้องกลับมาก็ได้ ไว้มาเที่ยวเล่นก็พอ กูนี่น้ำตาซึม คือเค้ารักแบบไม่หวังอะไรจากนางเอก ยึดความต้องการเป็นสิ่งสำคัญ ยิ่งนางเอกบอกว่าอยู่นี้ไม่ขาดเหลืออะไร นางต้องการอะไรแค่บอกพระเอกพอ ยิ่งรู้สึกว่าเจ้าปลาน้อยเค้ารักนางเอกจริงๆ
.
.
.
.
.
.
เอ้า โฉมสะคราญกูสอยมาเพราะโปรเว็บนอลด 20% แท้ๆ ทำกูแทบไม่อยากอ่านเลยเนี่ย TT
ky แปบก่อนหน้านี้มีพูดถึงคำว่าแซ็วในนิยายแปลใช่มะอิงจากพจนานุกรม สรุปวันนี้ทางราชบัณฑิตบอกพิมพ์ผิด จะแก้ในเล่มรอบหน้า กุแบบอ่าว อย่างนี้ก็ได้หรอ สรุปก็จากถูกเป็นผิด ใช้คำว่าแซวถูกแล้ว แต่คนเริ่มก็ทางนั้นเองไม่ใช่หรออิห่าา
เออ กูลืมแจ้งข่าว หนังสือที่จะออกใหม่ในงานของแจ่มลงเว็บพร้อมราคาแล้วนะ เผื่อโม่งไหนจะทำลิสจะได้ดูราคากันได้
มิตรโม่งทั้งหลาย สยามปล่อยตัวอย่างเล่มใหม่ งานของมาวหนี่ คนเขียนอาหนิงว่ะ
ผิดตั้งแต่บทแรกเลย
อย่าทักมาก เดี๋ยวโดนติ่งด่า
ท่าน น แปลกูจะอ่านรู้เรื่องมั้ยวะ //ล้องห้ายยยยย
สงสัยกูต้องรีบอัพสกิลภาษาบัดเดี๋ยวนี้ T____T
ซีม่าน คำเรียกคนป่าเถื่อนทางตะวันตก
ไม่ใช่ "ซีหมาน" เหรอ
蠻 อ่านว่า Mán หมาน นี่
วิลเลียม เชกสเปียร์ สะกดแบบนี้
โอย กูจะอ่านรอดไหมเนี่ย
พวกมึงเกรงใจมือแปลระดับปรมาจารย์กันหน่อย เพิ่งลงตัวอย่างอย่าสับกันมาก 5555
ไป่เซวี่ยกงจู่ = เรื่องสโนไวท์
กูเข้าใจว่ามาตลอดว่า สีขาว ออกเสียงว่า ไป๋
หิมะออกเสียงว่า เสวี่ย
หรือว่าเรื่องนี้ไม่ได้ใช้จีนกลาง?
สำนวนเทียบกับสยบฟ้าแล้วเป็นไงมั่งวะ
ปกติรุ่นท่านน.เค้าจะไม่แปลออกมาเป็นจีนกลางนิ
雪 แต้จิ๋วออกเสียง "เซาะ" กวางตุ้งออกเสียง "เซียะ"
ปกติท่าน น. แกถนัดกวางตุ้งปะ พอจะมาจีนกลางเลยมีเพี้ยนๆ
>>223 ความคิดเห็นส่วนตัว + ผสมการติดภาพจากสยบฟ้าหน่อยนะ
เท่าที่อ่านๆดูจากตอนแรกที่พระเอกมันคร่ำครวญว่ามันยังซิงอยู่เลย กูก็นึกถึงอาหนิง
อาจทำให้ก็เริ่มมีภาพพระเอกคนนี้ในใจล่ะ ว่ามันต้องมีส่วนเหมือนอาหนิง (แต่อย่างน้อยมันก็น่าจะอยู่ร่วมยุคเดียวกันจริงๆแหละวะ)
ยิ่งมันทอดถอนใจว่าก่อนตายมีแต่ป้า(หรือยายวะตกลง)แก่ๆมาดูใจ ไม่ใช่สาวน้อยน่ารักหรอกเหรอ
ทำให้กูยิ่งเห็นสันดานอาหนิงโผล่มาอีกมาก
แต่โอเค กูรู้ว่ามันไม่ใช่อาหนิง ไม่ได้สุดโต่งปานนั้น แต่ก็พอจะเห็นภาพแล้วไง ว่าไอ้ที่นอนอยู่
มันคือไอ้หนุ่มที่มีความเกรียนบางๆเบาน่ะ
ยกตัวอย่างมาอันล่ะกัน กูบอกไม่ถูก แต่กูอ่านแล้วคำบรรยายมันไม่สอดคล้องกับไอ้หนุ่มเกรียนในหัวของกูเท่าไรเลยว่ะ
.
.
.
ที่ปรับตัวไม่ได้คือชื่อในปัจจุบันของมัน เมื่อมันมีอายุครบขวบปี ซือหนันป๋อเจี๋ยที่มหานครก็ส่งจดหมายมา
ตั้งชื่อมันว่าฟ่านเสียน มีชื่อรองว่าอันจือ (สงบเป้นสุข)
ชื่อนี้ไม่ดีนัก ฟังดูคล้ายกับคำด่าทอของบ้านเกิดของมัน ฟ่านเชียน (แปลว่าผู้ต้องสงสัย)
แต่ว่าเปลือกนอกมันเพียงเป็นเด็กทารกผู้หนึ่ง ดังนั้นไม่สามารถสื่อสารคัดค้านได้
(ข้ามนิด)
หลังจากพำนักในคฤหาสน์ป๋อเจี๋ยเป็นเวลานาน ถึงแม้ว่าฮูหยินผู้เฒ่าเปลือกนอกเย็นชาจิตใจระอุอุ่น
แท้จริงแล้วรักถนอมตนเองยิ่ง บ่าวไพร่หญิงรับใช้ในตึกก็ไม่ได้ให้ความสำคัญที่ตนเองเป็นลูกชู้ของใต้เท้าป๋อเจี๋ย
แต่ความปวดร้าวที่ไม่สามารถสื่อสารกับผู้คน ยังสร้างความอึดอัดขัดข้องแก่มันอยู่บ้าง
หรือจะบอกต่อหญิงรับใช้ว่าตนเองมาจากอีกโลกหนึ่ง
หรือจะบอกต่อครูสอนหนังสือว่าตนเองรู้จักหนังสือทั้งหมดในหนังสือหนังหา ?
.
.
.
เนี่ย กูอ่านแล้วเข้าใจนะว่าพระเอกมันอึดอัด แต่อ่านแล้วกูไม่อินว่ามันอึดอัด (มีต่อจากนั้นคือมันอึดอัดขนาดว่ามันต้องเล่าเรื่อง บลาๆน่ะ)
อ่านแล้วกูรู้สึกว่ามันพร่ำบ่นหงุงหงิงๆมากกว่าอึดอัดไง
แต่นี่เป็นความเห็น + ความเข้าใจส่วนตัวของกูนะ โทนคาแรคเตอร์พระเอกอาจจะไม่ใช่อย่างที่กูคิด
หรืออ่านๆไปอาจมีไรมากกว่านี้ก็ได้
ดังนั้น โปรดอย่าด่ากู พลีสสสสสส
>>230 >>231 เอาล่ะ หลังจากที่กูไปส่องตย.นั่นและอ่านความหมายที่เพื่อนโม่งบนๆพูดมาแล้ว กูคิดว่าโอวปาซังโอเคแล้ว เพราะตัวเอกมันเป็นคนจีน เวลาใช้คำทับศัพท์เสียงมันก็ต้องปรับตามลักษณะภาษาตัวเองหรือลากเข้าความอยู่แล้ว เหมือนเวลาคนไทยพูดคำทับศัพท์ภาษาอื่นนั่นแหละ ส่วนเรื่องความหมายผิดนี่แย่จริง ป้ากับยายนี่คนละลำดับญาติกันเลย
เอาหน่า มึงอาจจะชอบโฉมสคราญกันก็ได้
แบบมันเป็นความคิดเห็นส่วนตัวกูที่ไม่ชอบความไม่สมเหตุสมผล
ของการที่อีสนมหาทางเรียกพระเอกเข้าวังได้ง่ายๆ
คือถ้าผู้ชายเดินเข้าออกได้ง่ายขนาดนั้นขันทีก็ไม่ต้องตอนแล้ว
กับตอนที่คับขันต้องรีบหนีออกจากวัง คับขันแต่อุส่าห์พาสนมหนีออกไปได้ พาหนียังไง ไปเอาตัวที่ตำหนักเพื่อหนีหรอ? คือมันไม่ง่ายเลยนะ ไม่ชอบแล้วแต่ทำถึงขนาดนี้นี่นะ ส่วนคนที่เป็นเมียที่มึงรัก
เสือกทิ้งไว้ 5 เดือนไม่มีปัญญาช่วย
กูเชียร์แม่ทัพสุดใจตั้งแต่แรกเริ่ม
ถึงผู้ชายในเรื่องทุกคนจะรักนางเอกแบบไม่มีเหตุผลหรือเพราะสวยก็ตาม
แต่ตอนนี้เห็นพวกมึงคุยกันเรื่องอวลกลิ่น กูอยากอ่านเลย
ป.ล. กูคือคนที่บอกกำลังอ่านเจ้าอัคคีแล้วเดี๋ยวจะอ่าน 8 ผัว
แต่ดันเจ้าอัคคีไม่ขึ้น เลยเก็บเข้ากรุดองต่อไป
>>233 ตามความเห็นกูนะ
.
.
.
.
.
.
เป็นกู ผัวหายไปห้าเดือน หายไปกับหญิงอื่น โมโหบ้านแตกนะมึง! หญิงอื่นที่ว่าคือคนรักเก่าด้วย มึงห่วงแต่คนรักเก่า แต่มึงไม่ห่วงว่ากูอาจโดนหางเลข ว่ากูจะเป็นห่วงมึงแทบบ้ามั้ย สัส!!! โทษทีกูอิน
ถ้ายุคปัจจุบันหายไปห้าเดือน บางคนมีแฟนใหม่ไปแล้ว อ้าวก็มึงหายไปห้าเดือน นึกว่าตายห่-ไปแล้ว
.
.
.
.
.
เห็นพวกมึงหวีดอวลกลิ่นกันทำเอากูอยากอ่านบ้างเลยว่ะ
.
.
.
.
กูดำผุดดำว่ายอ่านไปถึงตอนพี่สาวนางเอกลงมารับพระรองแล้วเทไปเกือบปี ถ้าจะข้ามพาร์ทพระรองกับพี่สาวนางเอกนี่กูค้องเริ่มอ่านตรงไหนวะ
.
.
.
.
.
ลงชื่อชอบอวลกลิ่น ตอนแรกอ่านรีวิวแล้วแบบหมดความอยากไปเลยนะ แต่ถ้าโม่งไหนอ่านพวกสามชาติสามภพป่าท้อ ได้ หรืออ่านแนวตัวเอกไปผจญภัยตัวเดียวเป็นระยะได้ ก็น่าจะอ่านรอดนะ สนุกดีออก อย่าไปคอยคิดว่าพระเอกจะมาเมื่อไร จริงๆพระเอกก็โผล่เป็นระยะๆๆ เราจะคอยสังเกตว่าอุ้ยเขามีจับมือกันค่ะท่านผู้ชม แบบนี้ก็ลุ้นสนุกไปอีกแบบออก
ถามคำเดียว อวลกลิ่น จบแฮปปี้ไหมวะ กูมีอยู่ในกองดองพร้อมเสมอ
ประกาศลิขสิทธิ์
ชื่อเรื่อง 宁负如来，不负卿 (Níng fù rúlái, bù fù qīng)
ผู้แต่ง 三文鱼(Sānwényú)
ผู้แปล เหม่ยเหลียนฮวา
ประเภท เทพเซียน
บริษัท 广州阿里巴巴文学信息技术有限公司
ปกไทยวาดใหม่
1. ความรักลึกซึ้งจริงใจระหว่างภูติดอกไม้และจอมมาร … เจ้าใช้เวลาสิบชาติเพื่อเฝ้ารอ ข้าขอใช้เวลาที่เหลืออยู่ในชีวิตเพื่อเคียงข้างเจ้า
2. หากบรรลุได้ก็จะหลุดพ้น แต่หากไม่สามารถบรรลุได้ก็จะกลายเป็นปีศาจร้าย
3. หากเจ้ามีใจให้กับข้า เนิ่นนานเพียงใดข้าก็ยินดีที่จะรอ
เรื่องย่อ🌷
คราแรกที่ได้พบ ผ้าจีวรบนร่างของเขาสว่างไสวเสียจนดวงตาของนางพร่ามัว สีส้มของจีวรแสบตายิ่งกว่าดวงตะวันยามลับขอบฟ้า เมื่อถูกลูกประคำหยกขาวของเขาคล้องลงบนร่าง หัวใจของนางก็มิใช่ของนางอีกต่อไป … มีคนเช่นนี้อยู่ได้อย่างไร? งามเกินมนุษย์ธรรมดาทว่าเวลาในแต่ละวันกลับใช้เพื่อเคาะมู่อวี๋*และพึมพำสวดมนต์
เขา … มักเรียกนางว่าปีศาจน้อย ช่วงแรกนางก็โต้เถียงอยู่บ้าง แต่ต่อมาก็ทำได้เพียงถอนหายใจเพราะปลงตกเสียแล้ว
นาง … ภูติดอกไม้ตัวจ้อยที่เฝ้ามองเขาเบื้องหน้าองค์พระถึงเก้าชาติ จนกระทั่งชาติสุดท้ายจึงยินยอมกลายเป็นเกสรดอกบัวเพื่อเพิ่มบุญบารมีให้กับเขา
ทว่า เพียงแค่เสี้ยวลมหายใจเดียวที่ เขา ผู้ซึ่งใช้เวลาเก้าภพในการแสวงหาหนทางบรรลุธรรมเพื่อหลุดพ้น เผลอตวัดมองไปยังนาง … ยังมิทันได้ตั้งตัว ชาติสุดท้ายของเขาก็ถูกใช้เพื่อลากนางให้จมดิ่งลงสู่ห้วงนรกเสียแล้ว
*มู่อวี๋ เครื่องดนตรีทางสงฆ์ ส่วนมากทำจากไม้แก่นจันทร์ หรือแก่นขนุนนำมาเจาะให้ตรงกลางเป็นโพรง มีไม้ตีให้เกิดเสียงดัง
เชรดดดด กูเป็นคนที่ซื้ออวลกลิ่นมาเพราะปกสวยล้วนๆ แต่ซื้อมาดองไว้ก่อน พออ่านรีวิวแรกๆเห็นคนบอกพระรองบทเยอะกว่ากูเลยดองต่อไปเพราะไม่ค่อยชอบตัวรองชายที่บทเด่นกว่าพระเอกเท่าไหร่ แต่เห็นพวกมึงหวีดกันเลยขุดมาอ่าน สรุปกูแม่งพลาดว่ะ ถ้ารู้แต่แรกว่าพระเอกงานดีน่ารักขนาดนี้กูอ่านนานละ 5555
ภูต ไม่ใช่ภูติ
ภูติ แปลว่า ความร่ำรวย มั่งมี
หอมคำผิดเยอะมาก ท่านอ๋องหย่าเมียกูอ่านละเพลียใจฉิบหาย
พระเอกอวลกลิ่นนี่ออกแนว เป็นทุกอย่างให้เธอแล้ว จริงๆ อ่ะ คือบทแม่งพระรองสัสๆ ถ้าเป็นเรื่องอื่นอ่ะนะ
ตอนเป็นปลาก็รีบบำเพ็ญจะได้มีร่างเซียน แต่ตอนนางเอกหนีพระรองลงไปเกิดฮีก็แบบ ไม่เป็นเทพแล้วกะดั้ย หนีเทียนจวินไปเกิดด้วยยยย แงง น่ารักว้อยยย
ชอบตอนที่เลือกภูตบุปผาด้วย มองปุ๊บเห็นนางเอกเบย ถึงจะปากแข็งบอกเลือกไปงั้นๆ ก็เหอะ ไม่เหมือนอิพระรอง ยืนกันอยู่สองคนยังเรียกผิด ตาถั่วสัส 555
ในสายตาคนที่รักมึง มึงจะมีตัวตน นุ้งดอกจำวรั้ยยยย
>>183 กู 166 นะ กูหมายถึงอ่านสปอยเนื้อเรื่อง ไม่ใช่อ่านรีวิวความรู้สึกหลังอ่านของคนอื่นนะ การตีความเกิดจากกูล้วนๆเลย รีวิวส่วนใหญ่กูจะอ่านหลังกูอ่านจบละ
ยกตัวอย่าง.....กรุ่นกลิ่นกลางรอยจำ มันมาเฉลยปมกลางเรื่อง
.
.
.
.
.
ถ้ากูไม่อ่านสปอยอะ กูจะไม่เข้าใจเลยนะว่าทำไมนางเอกต้องทำเพื่อพระเอกขนาดนั้น กูคงอ่านละเกิดคำถามว่าทำไมวะ. มึงจะรักอะไรเขาขนาดนั้น แค่พี่ชายเพื่อนที่ตัวเองแอบชอบ ทำไมพระเอกด่าไม่โมโห มึงเสียใจอะไร
แต่อันนี้กูอ่านสปอยเนื้อเรื่องไปก่อนรู้ว่าเขาแบบมีความทรงจำความสัมพันธ์อะไรมาแล้วก่อนแล้ว แค่พระเอกถูกนางเอกลบความทรงจำไป เพราะความจำเป็น มุมมองกูที่อ่านก็จะแบบเศร้าไปกะนางเอกอะ แบบเคยเป็นคนรักแต่วันนี้กลายเป็นคนอื่น แบบรู้สึกไปกะนางเลย ทำให้กูรู้สึกมีอารมณ์ร่วมมากกว่า ประมาณนี้
.
.
.
.
.
กูกะจะซื้อท่านอ๋องกูอยากหย่าพอดี เห็นรีวิว ความยืดยาด กับคำผิดละขอบาย เห็นมีแจ็คเก็ตปกใหม่แล้วโคตรสวยอะ
เออ อวลกลิ่นมันสนุกขนาดนั้นเลยเหรอ ตอนมันออกใหม่ๆ กูกะจะเปย์แต่ดันโดนสปอยล์มาก่อนว่าพระเอกบทน้อยนะจ๊ะ พอมาอ่านในนี้แล้วทำไมเขาดูน่ารักจังวะ กูซื้อก็ได้ ปกสวยอยู่แล้ว ถึงไม่ถูกจริตกูก็เอามาประดับชั้นหนังสือไม่ก็ประดับหัวเตียงได้ วินวิน5555
อวลกลิ่นนี่มีน้ำตาซึมกับความรักพระเอกนะ (จริงๆมีน้ำตาไหลพรากเลยเเหละตอนเล่ม 2) คือแบบรักแบบขอเธออยู่ดีมีสุข รักไม่หวังอะไร โอ้ยยย น่าร้ากอะ เห็นแบบนี้น้องสงสาร เอ็นดู หมั่นเขี้ยว
กูชอบอวลกลิ่นมาก แต่ชอบเล่มสองนะ เล่มหนึ่งพากูออกนอกอ่าวจนกูนึกว่าจะไปตามหาวันพีซพร้อมพวกลูฟี่ละ แต่เล่มสองเปืดมาได้ประทับใจกูโคตร น้องปลาผู้น่าสงสาร น้องปลาแสนน่าเอ็นดู
อวลกลิ่นกูอ่านเล่มสองซ้ำไปซ้ำมา
สรุปแล้ว อวลกลิ่นเป็นนิยายที่เมื่ออ่านจบแล้วจะทำให้อยากแดกปลายังไงล่ะ //ตรรกะเห้ไรของกูนี่555
>>266 มึงจะแดกพระเอกไม่ได้นะ! ของกู กูหวงไว้ก่อนอ่านจบ 5555
ว่าแต่ถ้ากูอ่านข้ามไปเล่มสองเลยจะรู้เรื่องป่ะ เล่มแรกเนือยไม่ว่า แต่ถ้าไม่มีพระเอกอยู่ด้วย กูจะอ่านไม่ค่อยรอด (กูเป็นแบบนี้กับนิยายทุกเรื่อง เรื่องที่ดีงามสำหรับกูคือพระเอกแม่งโผล่มาตั้งแต่หน้าแรก) คือยังไม่รักกันไม่เป็นไร ขอให้อยู่ใกล้ๆ นางเอกก็พอ กูชอบดูปฏิกิริยาของคู่รัก
>>145 อวลกลิ่นฯ
.
.
.
.
.
นางเอกไม่เชิงหนีนะ แค่แบบพอออกมาจากสระบัวแล้ว มาเจออิตัวร้ายที่เสือกคิดว่านางเอกเป็นพี่สาวนางเอก ดันสวมบทอิซู่จิ่นแห่งป่าท้อจะโดดบ่อเวียนว่ายตายเกิดใส่ร้ายนางเอกว่าผลักตัวเองลงไป อิพระรองมาเห็นพอดี ตัวดีเลยจ้าา กูเกลียดฉากนี้มาก ที่คิดว่านางเอกผลักอินั่นลงไป แล้วบอกนางเอกว่าต้องรับโทษทัณฑ์นะ(สายฟ้าหรือไงจำไม่ได้ว่ะอ่านนานแล้ว) นางเอกของขึ้นเป็นกูก็ปี๊ดแตกค่ะ จำกูไม่ได้แล้วยังมาโทษในสิ่งที่กูไม่ได้ทำอีก(ถึงมาเฉลยตอนหลังว่าอิพระรองคิดจะรับโทษแทนก็เหอะ) นางเอกเลยตัดสินใจโดดลงไปจริงๆ แม่งเลย สะใจกูฉิบหาย อิพระรองหน้าเหวอหน้าซีดเลยจ้า อิอิ สมน้ำหน้ากะลาหัวเจาะ
.
.
.
.
.
แต่สงสารเหยียนตั้นตอนลงไปยมโลกแล้ว แล้วลืมไม่ได้สักทีตอนอยู่ในแม่น้ำลืมเลือน
ขอคนรีวิว ย้อนกาลสารทวสันต์หน่อย กูอยากซื้อแต่กลัวมันจะเหมือนฉู่หวางเฟย กูชอบโรแมนติกเลิฟซีนนะ แต่ไม่ชอบอะไรที่มันไม่สมจริงเเบบเห็นได้ชัดอ่ะ
ทำไมมึงพึ่งจะมาหวีดอวลกลิ่นกันตอนนี้! นี่หนังสือรักกูเลย55555 แต่ตอนกูพึ่งอ่านจบกำลังพีคๆไม่มีคนหวีด ตอนนี้ทำเอากูต้องกลับไปอ่านใหม่ล้าววว
อวลกลิ่นมันเป็นหนังสือกองดองกู กว่าจะได้อ่านคือไม่มีใครพูดถึงแล้วเลยไม่ได้มาหวีด เพิ่งรู้ว่ามีคนอ่านเยอะเหมือนกันนะเนี่ย
>>277 กูก็ดอง เพราะตอนนั้นหลายคนว่าเรื่องนี้มันเอื่อยๆ กูเลยยังไม่มีกะใจอ่าน แต่เมื่อคืนตอนพวกมึงบอกว่านางเอกใจเด็ด บทตัดก็ตัด สมน้ำหน้าพระรอง
กูเลยไปขุดมาอ่าน ซึ่งกูเลยรู้ซึ้ง ว่ากูพลาดอะไรมาตั้งนาน
ปล. เรื่องพระเอก
.
.
.
..
.
.
เอาจริงๆ คือบทพระรองแสนดีในนิยาย ที่เป็นคนดีชิบหาย รักนางเอกแทบตาย แต่นางเอกไม่เอานะแหละ เทียบได้ประมาณพี่สาวซา ในฮวาเชียนกู่
ถ้าเป็นนิยายเรื่องอื่นป่านนี้นางเอกมันเลือกกลับไปหาคนเก่า แล้วทิ้งพระรองค้างเติ่ง แต่คือเรื่องนี้ไม่ไง นางเอกสบายใจที่อยู่กับพระรองที่สุด เลยกลับมาหาพระรองตามที่บอกไว้ ทำให้พลิกบทจากพระรองเป็นพระเอกเฉยเลย ส่วนอีตาเทพนั่นก็ค้างเติ่งไว้บนสวรรค์นี่แหละดีแล้ว
.
.
.
.
.
.
กูพึ่งคิดได้อีกข้อว่าสิ่งที่ทำให้กูชอบพระเอกอวลกลิ่นก็คือ กูชอบตัวละครพระเอกที่นิสัยพระรอง ดูเป็ารองแต่ไม่ใช่พระรองอ่ะ เข้าใจป่ะ5555 ยิ่งเรื่องไหนมาแบบม้ามืด(แต่ต้องสมเหตุสมผลนะ)กูนี่เหินฟ้าเลย
Ky มีเรื่องไหนที่เน้นตลกๆเลยบ้างวะ พักหลังนี้อ่านแต่ดราม่า อยากจะเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง
กูมาต่อโฉมสะคราญอีกครึ่งเล่ม 2 จนจบ
อ่านเสร็จแล้วสับได้เต็มที่ โมโหพล็อตยิ่งกว่าเดิม
.
.
.
.
.
หลังจากที่นางเอกกลับมาแฮปปี้หลังจากถูกผัวอัครเสนาที่เคยทิ้งนางไว้ 5 เดือน
คู่รักนี้ก็สุขสงบมาเกือบปี พระเอกก็เตรียมสู้กับฮ่องเต้จริงจังละ
+นางเอกเคยสะเออะไปสัญญากับแม่ทัพอีกว่า
ถ้า 1 ปีกล่อมพระเอกไม่ได้ ตัวเองจะจากไป
แม่ทัพฮีก็ส่งป้ายหยกไปให้ว่าครบปีแล้วนะมีง
พระเอกก็ถือโอกาสให้นางเอกออกเมืองอีกครั้ง
ฮีจะได้สู้กับฮ่องเต้ได้ไม่ต้องพะวง
อีนางเอกก็มีความไม่เข็ดค่ะ อิดออดบ้าง ร้องไห้บ้าง
แล้วที่เหี้ยคือส่งไปที่ไหนไม่ส่ง พระเอกส่งไปเมือง
การค้าซึ่งอยู่ระหว่างแคว้นตัวเองกับแคว้นหนู่ซึ่งจ้องจะทำสงครามกับแคว้นตัวเอง
ส่วนแม่ทัพช่วงนั้นก็ไปประจำอยู่แถวเมืองนั้นพอดี
นางเอกปลอมเป็นชายไปอยู่เมืองนั้น
บังเอิญเห็นองค์ชายแคว้นหนู่ที่ชอบนางและเคยลักพาตัวนางเอกปลอมตัวมา
เลยรีบจะไปแจ้งแม่ทัพใหญ่ แต่แม่ทัพใหญ่กำลังเอาทหารใหม่ไปฝึกที่เขา
กุนซือรับเรื่องแทน ส่งทหารไปแจ้งแม่ทัพ แต่ไปแล้วไม่กลับสักกอง
เลยต้องวานนางเอกไป เพราะเดี๋ยวข่าวเล็ดลอด และคิดว่ายังไงพวกหนู่คงไม่ทำอะไรนางเอก (หืม?)
นางเอกก็นำทหารร้อยคนไปดักอยู่ในป่ายิงธนูไฟเพื่อเปิดทางให้แม่ทัพใหญ่กับทหาร 8,000 ฝ่าทหารหนู่
เกือบแสนออกมา และแม่ทัพก็ฝ่าออกมาได้พร้อมทหารสามสิบกว่าคน
องค์ชายเผ่าหนู่รีบไล่ตามมาด้วยตัวเอง
ปรากฏว่ามาถึงแม่ทัพใหญ่ก็ทนบาดแผลไม่ไหวตายกลางทาง
(ไม่นะมึง เขียนบทแบบให้กูมีความหวังแล้วฮีก็ตายเอาดื้อๆ)
นางเอกร้องไห้ หันไปมององค์ชายด้วยความแค้นแล้วพาศพแม่ทัพกลับค่ายทหารซึ่งอยู่ในเมืองที่ถูกทัพหนู่ล้อมเหมือนกัน
กุนซือปิดข่าวแม่ทัพใหญ่ตาย ส่วนตัวเองเป็นขุนนางขั้นต่ำไม่สามารถไปสั่งการแม่ทัพได้
เลยขอให้นางเอกช่วย ด้วยการแสดงตัวว่าเป็นเมียอัครเสนา
มีทั้งป้ายของอัครเสนาและแม่ทัพใหญ่
อ้างว่าเพราะแม่ทัพใหญ่ป่วยหนัก เลยจะสั่งการมาที่ชีแทน
แล้วให้ชีบอกแผนการแก่แม่ทัพคนอื่นๆ
(อันนี้โคตรไม่เมคเซ้นส์อะ กูอ่านแล้วอึ้งมาก
อีห่า มึงเป็นกุนซือแม่ทัพใหญ่ก็เท่ากับเป็นกุนซือกองทัพป่าววะ
คือไม่มีความจำเป็นใดต้องพึ่งนางเอกอะ คนเขียนแม่ง...
กูเลยเก็ตละว่าทำไมเขียนให้แม่ทัพใหญ่กูตาย)
พระเอกตอนนั้นก็กำลังเข้าวังไป ซึ่งฮ่องเต้เตรียมกำลังละ
แต่พระเอกฮีก็แอบซุ่มกำลังในวังเหมือนกัน
เหมือนเป็นวันดีเดย์ที่จะตัดสินแล้ว
ระหว่างนั้นพ่อบ้านบุกเข้ามาบอกว่าเมืองที่นางเอกอยู่ถูกทัพหนู่ล้อม
พระเอกเลยปล่อยวางทุกอย่าง ขอฮ่องเต้ส่งกำลังทหารไปด่วน ส่วนฮีขอลาออก และขอไปกับกองทัพ
กองทัพมาทันช่วยเมือง ส่วนองค์ชายหนู่ที่ชอบนางเอก
เห็นฉากนางเอกยืนอยู่บนประตูเมืองหันไปมองกองทัพพระเอกส่งสายตาลึกซึ้ง
ฮีก็โกรธ ง้างธนูยิง จบ
จากนั้นเป็นตอนพิเศษของฮ่องเต้ที่หลังจากนั้นไม่กี่ปีก็ป่วยตาย โดยมักสติเลอะเลือน
ชอบเพ้อถึงนางเอก
ฮ่องเต้จนตายก็คาใจว่านางเอกโดนยิงตายรึเปล่า ส่วนอัครเสนาก็หายตัวไปไหน
แต่จากที่กูเข้าใจคือคงไม่โดนยิง
.
.
.
.
.
อวลกลิ่นตอนกุอ่านมีแต่คนบ่นจนกุไม่กล้าเม้าทั้งที่กุชอบอะ มีแต่คนบอกน่าเบื่อ แต่ของกุเล่มแรกก็โอเคนะ ชอบนิสัยนางเอกมั้งเลยอ่านรอด
เฮ้ย เข้ามาอีกที พวกเมิงหวีดอวลกลิ่นอะไรกันตอนนี้ ตอนออกมาใหม่ๆ กูอ่านไปสองสามบทก็วาง แล้วมาเจอรีวิวที่บ่นกันว่าเนือย เอื่อย พระเอกไม่มีบทฯลฯ กูเลยยิ่งหมดไฟอ่าน เก็บไปเลย แล้วพวกเมิงมาหวีดกันตอนนี้ กูก็ลำบากเลยสิ เอาไปซุกไว้กองไหนเนี่ย
>>287 จากที่กูอ่านตย.กับตอนจบในร้าน แล้วยังมีความลังเลอยู่บ้าง เจอสปอยมึง โอเคเลย ลาขาด ขอบคุณมาก
>>290 ตอนแรกๆ แปลตะกุกตะกักมาก
แต่ก็เข้าใจว่าตอนแรกๆ แปลมาจากอิงค์ จะมีกลิ่นนมเนยบ้างก็ไม่แปลก
แต่แปลอิงค์ค่อนข้างช้า เลยโดนแซง
แก้ปัญหาโดยแปลหลายมือ
เช่น แปลจีนมาไทย (แต่ช้ากว่าเดิม) และหลังจากผ่านไปสองสามบท ก็แปลเพิ่มอีกหลายมือ แปลจีนมาลาว ลาวมาไทย และอ่านซ้ำโดยคนแปลคนแรก
ป.ล. สนพ.ที่ได้ไป คือคนแปลเจ้านั้นแหละ มาเปิดสนพ.ใหม่
สวัสดี ลาก่อน
เออมึงเลยใหม่ที่เรือนหอมหมื่นลี้ประกาสทำให้กูนึกถึงคู่ภูตดอกบัวกับพระที่ตายในเรื่องอวลกลิ่นอ่ะ กูกรี๊ดมากกูอยากอ่านคู่ภูตผีปีศาจกับพระมานานแล้ว ในที่สุดก็มีคนตอบสนองความบาปหนาขิงกูซักที55555555
ภูตบัวกับพระ ไม่สมหวังมีสองเรื่องเลยแหะ
เทสๆๆ ใช้ได้แล้วโว้ยย คิดถึงชิบหายชาวโม่ง
โอ๊ย กูมาแล้วค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
//นั่งเกี้ยวแปดคนหามเข้าตำหนัก
มาเม้ากันต่อเถอะชาวโม่ง 555
ทักทายๆๆๆๆ เจิมๆๆๆๆ เย้ ดีใจมาก หวนคืนสู่ถิ่นแดนของเราฮรุกกกกก ช่วงที่หายไปอ่านอะไรกันไปแล้วมั่ง นี่อ่าน
-ย้อนกาลฯ แจ่ม ดีมากกกก ชั้นว่าหวานๆ ยังกะ historical romance อ่านสนุกดี ชื่อตลคเยอะแยะหยุบหยับมาก พระเอกหวานโคตร นางเอกย้อนเวลา แต่ไม่ซูขั้นเทพเท่าไหร่ อ่านเพลินๆดี เปนสองเล่มจบของแจ่มที่ใช้ได้เลย ดีกว่าโฉมงามฯ พานพบชายา หรือ มเหสีอ้วนดำอีก
-บันทึกปิ่น 5 เขินท่านอ๋องมากกกกกก เขาไม่ซึนใส่กันแร้วววกรี๊ดดดด อ่านไปบิดไปฮือๆๆๆ เขินโว้ย อยากอ่านเล่ม 6 แล้ว ;w;
-ฉวนจื๋อ อ่านไม่จบ หนามาก เนือยแปลกๆ พล็อตคล้ายเชียนกู่เลย แต่ว่ารู้สึกนักเขียนยังมือไม่ถึงแฮะ... กลับไปอ่านจบแล้วจะมาบ่นอีกที
-ตกหลุมรักถังข้าวสาร โรมานซ์เต็มสูบ ความคอนเทมตั่งต่าง พระนางซูโคตรซู ก็เพลินๆดี แต่ไม่ได้ชวนอ่านซ้ำเท่าไหร่
-หงส์กรีดปีก บีบหัวใจมากกก จะร้องไห้ อยากอ่านเล่มจบแล้วววว TvT
-ชันสูตร สนุกดีๆๆๆๆ ตลคค่อนข้างซูมาก ก็เพลินๆอ่านะ แนวคล้ายนิติเวชหญิงในฟิค รู้สึกว่าโทนเรื่องคล้ายหมอหญิง (หมายถึงมู้ดไรงี้ ไมไ่ด้หมายถึงพล็อต) ถ้ายังรักษาระดับไว้ได้จนจบ จะยกให้อยู่คู่หมอหญิงเลย นี่ว่าสนุกชวนติดเลยแหละ
ใครอ่านอะไรไปแล้วบ้างงงง แง คิดถึงทุกคนนะๆๆๆ /ส่งมินิฮาร์ททึ
ไชโยได้แล้วๆ
กรี๊ดดด ได้กลับบ้านเก่าแล้วแต่ช่วงนี้ไม่ได้อ่านอะไรเลย รออ่านพวกมึงเม้าท์ก่อนละกัน
กรี๊ดดดด ในที่สุดก็เข้ามาได้แล้ว กูปลาบปลื้มยิ่งนัก
สะดุดรักยัยถังข้าว มันดีกว่าที่คิด ตอนอ่านเรื่องย่อ กูนึกว่านางเอกปัญญาอ่อน แถมเป็นพวกหน้าด้านหน้าทน เกือบไม่อ่านแล้ว. แต่พอเช่ามาอ่านคือสนุกดีนะ นางเอกนิสัยน่ารัก พระเอกเป็นพวกหลงตัวเองนิดๆ เวลาเค้าจีบกันมันหวานๆ ฟุ้งๆ ตอนยังไม่จีบกันก็น่ารัก ตลกกับความคิดคนละเรื่องของตัวเอก สรุป สนุกอ่านได้ กูรอสอยมือสอง จะซื้อเก็บ
คิดถึงพวกมึง
ใช้ได้แล้ว รอมาตั้งนาน
ถังข้าว อ่านเพลินดี แต่กูว่าพระเอกตอนหลังๆเสียคูลไปหน่อยนะ ขายความฟินมากไปแถมหื่นบ่อยไปมั้ย
ชันสูตร สนุกดี กูติด มีความเน่าของครอบครัวนางเอกให้ฟาดฟันไป ผู้เริ่ดๆสองคนแย่งนางเอกกัน แม้ว่าไอ้การที่จู่ๆนางเอกมันจะซูดูศพแล้วทุกคนยอมรับกันได้ มันค่อนข้างจะวีคไปหน่อยนะกูว่า
กูไม่ได้เข้าร้านหนังสือมานาน กูเพิ่งสังเกตว่านิยายจีนเสิ่นเจิ้นเยอะชิบหายอะมึง แทบจะพอๆกับจีนแปล แล้วชื่อแต่ละเรื่องคือแบบกูนึกถึง JLS ปี้หูตัวร้ายกับองค์ชายมังกร ? เลยลองพลิกๆพวกเล่มที่วางบนเชลฟ์นั้น เอิ่มเน้นแต่เยเหรอ เปิดมาหน้าแรกก็เรียกแขกด้วยฉากอย่างว่า
กูแค่หวังว่าอย่าเอานิยายจีนแปลมาวางใกล้ๆนิยายจีนไทย กูดูแล้วตาลายโคตรๆ
กริ๊ดดดดดด ย้ายจากกระท่อมมุงจาก มาตำหนักมุงกระเบื้องแล้ว555555 คิดถึงพวกมึงมาก กูห่างจากนิยายจีนไปพร้อมๆกับโม่งเลย5555 เดี๋ยวกูจะไปสลายกองดองก่อน
ช่วงที่บอร์ดปิดกูไปอ่านท่านอ๋องอยากเป็นเมียจนจบมาแล้วอยากมาเม้าท์มาก ทำไมเล่มหลังๆมันดูดรอปจังวะโม่ง กูใช้ความพยามมากในการอ่านให้จบ ละถ้าไม่ติดว่าเสียดายเงินกูเทตั้งแต่ฉากเลี้ยงจิ้งจอกด้วยผักแล้ว คือมันไม่ได้ตลกชวนเอ็นดูอ่ะมันแบบ หลังๆมีเลี้ยงกระต่ายด้วยเนื้ออีก คือมันไม่ได้ดูใสๆบ้องแบ้วหรือแปลกไม่เหมือนใครอ่ะมันดูบ้า กูรับไม่ได้ กูรักสัตว์ กูให้ติดลบเลยอ่ะเรื่องนี้
>>312 เล่มจบคือหายนะ สองเล่มแรกกูว่าพอไหว เล่มสามคือโอโห้ อะไรของเมิง เรื่อยเปื่อยได้อีก ปมเล่มก่อนๆ เปิดมาแล้วก็หายไป ตัวร้ายจากอีกเมืองก็หายไปเฉยๆ กูนึกว่าจะมีบทบาทอะไร ส่วนตัวร้ายญาตินางเอกก็ดูโง่ๆ แพ้ภัยตัวเองไปซะงั้น สรุปนางเอกชีวิตดี๊ดี ไม่ต้องทำไรเลย มีผัวดีผัวเปย์เยดุ 5555
กูถึงชอบศิษย์ชั่วที่สุดในสามเล่มที่กล้วยออกมาพร้อมๆกันไง
อ่านแล้ว feel good ดี
ช่วงที่โม่งปิด กูก็ได้สลายกองดองเป็นบางส่วน ส่วนมากอ่านแต่เล่มออกใหม่หว่ะ เรื่องเก่าดองไว้อีก
กูคือ >>313 นะ อาหนานก็ตามนั้นเลย
-ถังข้าว กูว่าน่ารักดี อ่านได้ไม่เสียดายตังค์ กุ๊กกิ๊ก ฟินๆ ขำๆ มีหื่นพอประมาณ แต่กูแอบรำคู่รอง ไม่ชอบนิสัยเพื่อนนางเอก
-ชะตาแค้น อ่านรวดเดียวจบ หลังๆ เนือยหน่อย แต่ก็อยู่ในเกณฑ์สนุก นางเอกซูนะแต่ไม่หมั่นนาง คือดูนางซูแบบไม่นาตบ ยังมีพลั้งพลาดบ้างไรบ้าง พระเอกก็ดีงามตามท้องเรื่อง เสียดายฉากหวานๆ มันน้อยไปหน่อย ตอนจบรวบรัดไปนิด
-ท่านอ๋องเมื่อไหร่หย่า ซื้อมาทีเดียวสี่เล่ม อ่านได้ครึ่งเล่มแล้วอยากร้องไห้ เสียดายเงิน ตอนนี้ค้างไว้ก่อน TT
-นางพญาท้ารบ ยืมเพื่อนมา เพื่อนชอบผลาญมาก กูก็กะว่าเนื้อเรื่องแนวแก้แค้นอ่านเอาสะใจ อ่านเพลินๆ ฆ่าเวลาหว่ะ สรุปอ่านอย่าเอาอะไรเมิง ให้ตั้งไว้บนความสะใจ แบบตั้ง 6 เล่มจบ นอกจากแก้แค้นกันกูก็นึกว่าจะมีปมการเมืองกลยุทธการรบไรอ่านเอาเพลินๆ บ้าง สรุป เล่าผ่านๆ มาก อิพระเอกจะเก่งก็เล่าแค่เก่ง แต่เก่งแบบไหนมึงจินตนาการเอาค่ะ คลี่คลายง่าย ตัวร้ายก็โง่ๆ แบนๆ อ่านแบบเอาสมองมากองไว้ข้างนอกนะมึง แต่กูก็อ่านจนจบ 555
ตอนนี้จะเริ่มอ่านย้อนกาลละ อ่านละเด๋วมาหวีดต่อ
ท่านอ๋องสีพันระเมียนี่กูให้ผ่านเล่ม1เล่มเดียวเลย เหมือนจะขำน้อยๆอมยิ้มเบาๆน่าสนใจ พอเล่ม2นี่กูตะหงิดๆละ กูลองให้โอกาสเล่ม3นี่กูแทบปาทิ้งเจอมุกเมียท้องช่วยแก้พิษยากำหนัด บทเยต่างๆเขียนตั้งใจให้รายละเอียดเยอะสัสกลายเป็นบทเยที่น่าเบื่อทีสุดในสามโลก อ่านโปรยย่อเล่มสี่กูแทบตกเก้าอี้ ปกติกูถ้าเริ่มอ่านไงก็ซื้อต่อจนจบๆไป แต่เรื่องนี้กูเก็บกำเงินไว้ได้แน่นมาก5555
เดินอาด ๆ เข้าตำหนัก ดีใจจริง ๆ
กูคลานเข่าเข้าตำหนัก คิดถึงชาวโม่งมากจริงๆ น้ำตากูไหลพราก
เปิดแล้วววววววว
ช่วงปิดนี่อ่านฉงจื่อได้เรื่องเดียว ซื้อตามคนข้างๆตอนไปเดินงานหนังสืออ่ะ ก็พอรู้คร่าวๆนะ จนสรุปว่ามันคือฮวาเชียนกู่ ภาคเหตุผล? เพราะอ่านแล้วไม่มีความรู้สึก อารมณ์ ความรัก อะไรเลย แบบพระนางรักกันเหรอ? รู้ว่าพระนางรักกันเพราะคนเขียนบอก? อ่านจนจบยังรู้สึกว่านางเอกรักอีกคนมากกว่า (แต่นักเขียนแกล้งให้ไกลกัน) ส่วนพระเอกเหมือนถูกบังคับให้รักเพราะนี่คือพระเอก และเรื่องนี้มันคือ รักแท้แพ้ยาสีฟัน /มุขเก่าไปหน่อยขออภัย จะให้พูดตรงๆคือ เขียนทื่อๆ ขนาดตอนพิเศษยังรู้สึกว่าความรักพระนางนี่สร้างภาพ พวกคู่ประกอบยังรู้สึกถึงความรักได้บ้าง (เอาจริงๆตอนพิเศษของคู่ประกอบนี่ก็อปเล่มพิเศษของฮวาเชียนกู่ชัดๆเลย เหมือนเป๊ะ)
คิดถึงโว๊ยยยยยยยยยยยยยยย
หอบผ้าหอบผ่อนจากกระต๊อบย้ายเข้าตำหนัก เห็นเพื่อนโม่งพูดถึงนางพญาวนลูปแล้วกูเพิ่งได้จากเพื่อนมาอ่าน แปลกากได้คงเส้นคงวาสีเสื้อนางเอกยังแปลผิด ดีกว่าเผาหน่อยตรงพระเอกไม่จืดจางเหมือนเฮียเสียวดูมีบทเยอะกว่า
home sweet homeeeeeeeee กูคิดถึงพวกมึงมากกกกกกกกกก อัดอั้น ใน doc มันช่างเงียบเหงาเหลือทน
ท่านอ๋องอาหนานตอนอ่านเล่มแรกกูจัดให้อยู่กลุ่มอ่านได้เรื่อยๆ ถ้าเทียบกะชะตาแค้นที่ซื้อมาพร้อมกันกูชอบชะตาแค้นมากกว่าเยอะ แต่ก็ซื้อต่อ พอเล่ม 2 ก็รู้สึกเรื่องมันดรอปลง เล่ม 3 กูถึงขั้นเสียดายเงินที่ซื้อเลยอะ คือเรื่องไม่ค่อยมีไรเลยนอกจากชีวิตดี๊ดีของอาหนานอย่างที่พูดกันจริงๆ รู้สึกไม่จำเป็นต้อง 3 เล่มหนาๆ ขนาดนั้น บางตอนเหมือนจะพยายามให้ตลกแต่อ่านแล้วไม่ขำเลย
ชะตาแค้นช่วง 1-3 ชอบมาก จบเล่ม 3 ก็ลุ้นว่าพระเอกจะช่วยแก้ข่าวลือที่อิตัวร้ายทำลายชื่อเสียงยังไง ปรากฏรวบรัดเอาง่ายๆซะงั้น แล้วเรื่องนี้นางเอกเสียชื่อหลายรอบมาก แต่ทุกรอบเหมือนจะแก้ปัญหาแบบชิลๆซะงั้น ถ้าเป็นเรื่องอื่นมีหวังคงขายไม่ออกไปละ แต่รวมๆเรื่องนี้ก็ยังโอเคอยู่ ชอบ
ชันสูตร เพิ่งอ่านไปเล่มเดียว ชอบพล็อตทำนองนี้ แต่เรื่องมันยาว รอให้ออกเยอะๆค่อยอ่านทีเดียว ถังข้าวซื้อมางั้นๆ แต่เพื่อนที่อ่านก็บอกสนุกเกินคาด นี่เลยกะว่าจะขุดจากกองมาอ่านเป็นเล่มต่อไป ย้อนกาลด้วย
>>301 ฉวนขื่อของมึงคือฉงจื่อป๊ะ อย่าทำให้กูสับสนสิ
ช่วงที่โม่ง
ปิดไปนี่กูเคลียร์กองดองได้เยอะมาก เคลียร์จนหมด จนกูไม่เหลือให้อ่านแล้ว
-บันทึกปิ่น เล่มห้าดีงามพระรามแปดมากๆ อ๋องซึนแตกแล้ว
-ย้อนกาล กูกลับเฉยๆกับเรื่องนี้นะ คืออ่านได้เรื่อยๆมากกว่า แต่ไม่ได้หวือหวา มีช่วงให้เนือยๆในเล่มสองอยู่ แต่โดยรวมก็โอเค
-หงส์กรีดปีกเล่มหก โอยยย กูอ่านแล้วอยากอ่านเล่มเจ็ดต่อทันที เมื่อไหร่จะสิ้นเดือนวะ
-ถังข้าว เออ กูว่าเรื่องนี้โอเคอยู่นะ ดีกว่าที่คิดเอาไว้เลย ตอนอ่านพลอตเรื่องกูรู้สึกว่ามันน่าจะไม่มีอะไร น่าจะมีแต่เยไรงี้ แต่พออ่านๆไป นี่มันเรื่องบ้าอะไรวะ 55555555
-กลอรี่ เออเล่มนี้สนุก แต่กูเบื่อความเทพของพี่เยี่ยแล้วว่ะ เทพทรูเกินไปจนหมดสีสันยังไงไม่รู้
-ชันสูตร คุณชายเฉินคนนี้กูขอจอง แต่กูขัดใจกับพลอตบางส่วนว่ะ
.
.
.
.
.
มันจะข้ามภพย้อนยุคมาซะกี่คนกันวะ กูเดาว่าอาจารย์ของเฉินอวี่ถงก็น่าจะเป็นหนึ่งในนั้นเปล่าวะ
.
.
.
.
.
ย้ายกลับมาจากระต๊อบแล้ววววว ช่วงที่ย้ายไปอยู่ในดอค บางวันโคตรเหงา โดยเฉพาะเสาร์อาทิตย์ มีแต่พวกแอบอู้เล่นกันที่ทำงาน 55555555555
กรี๊ดดดด วิ่งเข้าตำหนัก
ช่วงบอร์ดปิดกูล่ำซำมากเลย ไม่มีพวกมึงชี้ชวนให้เสียเงิน
คิสถึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ฉงจื่อ เป็นเรืองที่เหี้ยมากๆสำหรับกูอะ ขนาดกูเป็นคนลำไยนางเอกยากมาก หลายๆเรื่องที่พวกมึงลำไยกัน ขนาด8สามีกุยังไม่ค่อยลำไยนางเอก กูยังเกลียดนางเอกเรื่องนี้เลยะ ที่สุดของความโลเล
มึงงงง ใครอ่านย้อนกาลแล้ว ลำไยนางเอกแบบกูบ้างอะ ไม่มีเลยเหรอ เสียจัยยยยยยย
คือกูไม่ชอบความที่แบบพ่อแง่แม่งอนอะ แล้วนางเอกก็ทิฐิเกิน คือถ้าไม่อยากอยู่กับพระเอกก็ควรจากไปมั้ยอะ ร้านรวงก็ซื้อแล้วไรเง้ แต่นี่ก็ยังอยู่ตัวติดกัน กูว่านางไม่เด็ดขาดเลย แถบรั้นเอามากๆ ไม่ชอบนิสัยแบบนี้เท่าไร
ไม่รู้สิ แต่กูว่าย้อนกาลสนุกดีเพิ่งอ่านเล่มแรกจบยังไม่ไม่ได้อ่านต่อเลย ขก ขอดองไว้ให้คิดถึงก่อนค่อยจกมาอ่าน
>>315 ทำไมไม่ชอบเพื่อนนางเอกถังข้าวอะ
เรื่องคำโปรยของกล้วยที่ชวนเข้าใจผิดสองเรื่องอยากให้มีการปรับปรุงนะ ไม่รู้ครั้งหน้าจะทำอีกรึเปล่า ไม่ชอบจริงๆ
อย่างศิษย์อยากชั่ว พออ่านๆ ไปรู้สึกเหมือนโดนหลอก แต่เนื้อเรื่องโอเค รับได้เลยรอเล่มสี่มาค่อยอ่าน
ถังข้าวก็อ่านอิ๊งจบแล้ว ได้อ่านแปลไทย การแปลดีนะ บางจุดยังติดการใช้คำซ้ำๆ แต่คำพิสูจน์อักษรควรปรับปรุงอัพเดตคำทับศัพท์อังกฤษหน่อย
ส่วนเรื่องภาษาแต้จิ๋ว นี่มันนิยายจีนกลางไง ทับไปว่าชิงหมิงแล้วค่อยใส่เชิงอรรถไม่ดีกว่าหรอ
ตั้งแต่บอร์ดปิดกูล่ำซำมากค่ะเพื่อนโม่ง ไม่รู้จะซื้ออะไรอ่าน คิดถึงพวกมึงเหลือเกิน มาๆๆๆ ช่วงนี้มีเล่มไหนแนะนำบ้างคะ กูอยากกินแกรบแล้ว
หงส์กรีดปีก ดราม่ามากมั้ยวะ กูซื้อมาดอง 2 เล่มแล้วไม่กล้าอ่าน ใจกูบางแต่ถ้างานดีก็อ่านได้
อาหนาน - กูไม่ไหวแล้วอ่ะ กูอ่านไม่จบจริงๆ
ย้อนกาล - กูรู้สึกว่ากูจับตัวละครไม่ค่อยได้ หรือกูอ่านเร็วไปก็ไม่รู้อ่ะ แบบแยกคนรอบข้างพระเอกไม่ค่อยออกเลย เล่มสองแอบเนือยๆ แต่ก็ใช้ได้นะ กูเข้าใจนางเอก มันก็งี้แหละมึง ก็อยากได้เค้าอ่ะ แต่มันก็มีประเด็นค้ำคออยู่ แต่ก็อยากได้เค้าอยู่ดี
ชะตารัก - อีเหี้ยยย เล่มหลังๆนี่คือเรื่องย่อละคร 30 บาทป่าววะ รวบรัดชิบหาย กูกำลังอ่านเรื่องย่ออยู่หรือไรรรรร เล่มแรกๆกูค่อนข้างชอบนะ พอมาอ่านต่อแบบเฉยๆเลยอ่ะ
>>329 กูไม่ลำใยว่ะ เพราะในเรื่องมีการปูพื้นตัวตนนางเอกมาให้กูคิดตาม
กูอ่านแล้วนึกถึงว่าตัวนางเอกเป็นคนปัจจุบัน ไม่ได้บ้าผู้ชายชนิดที่เห็นใครหล่อก็หลง ยอมมอบกายให้ทันที
นางชอบทำอะไรเอง เป็นสาวยุคใหม่มั่นใจในตัวเองระดับหนึ่ง
มันเลยแสดงตัวตนออกมาให้ไม่อยากเป็นแค่หนึ่งในเมียๆของพระเอก นางอยากทำอะไรเอง ไม่อยากพึ่งพระเอกเสียทีเดียว
ถ้าเขียนในลักษณะที่ว่าเจอพระเอกเปย์ปุ๊บ ยอมปั๊บ กูว่าไม่สนุก
อาหนาน พออ่านได้ แต่เล่มหลังๆ น่าเบื่อไปหน่อย กูยืมคนอื่นอ่านแล้วเกือบอ่านไม่จบ
มันไม่มีพล็อตที่ตื่นเต้นเร้าใจ ชีวิตนางดี๊ดี กูชอบสาวใช้นางเอกมากกว่าตัวนางเอกเสียอีกเรื่องนี้
อ่า อ่า อ่า อ่า หัวผักกาดผิดตรงไหน นางน่ารักดีอออกกกก 5555
อะแฮ่มๆ ตอนจบหงส์กรีดปีกกูสำปอยไปแล้วนะในด๊อก หุหุหุ
อ่านชะตาแค้นแล้ว ผิดหวังกะเล่ม 4 เบาและรวบรัดไป
นิติเวชหญิงแห่งต้าถังยาวมากมั้ยวะ กูลองอ่านแล้วยังไม่กล้าไปต่อ ช่วงนี้มีสืบสวนหลายเรื่อง เรื่องไหนน่าเปย์แนะนำกูหน่อย
สืบสวนกูชอบบันทึกปิ่น แต่ถ้าสืบจ๋าๆ เลยชอบศจ.ป๋อ ส่วนชันสูตรฯ ไม่รู้ว่ะ ตามอ่มนตย.2-3 ตอน ไม่แนวกูมากมาย
ย้อนกาลฯ กูไม่รำนางเอกว่ะ เห็นสปอร์ยกันเรื่องนางเอกก่อนหน้ากูก็คิดว่าจะงี่เง่า แต่อ่านแล้วกลมดี ดูเป็นคนธรรมดา
บอร์ดปิดนาน กูโคตรอึดอัด
เพราะอยากจิบอกเหลือเกินว่าาาาาาา
*บันทึกปิ่น เล่ม5* คือความดีงามของชีวิต
เป็นที่อ่านแล้วทีความสุขมว๊ากกกกกกกก
อวลกลิ่น
ขอสปอย หน่อย
.
.
.
.
.
คนที่นางเอกรักสมัยเป็นเทพเซียน นี่คือ คุณชายหลิ่ว ใช่ม่ะ กูอ่านแล้วเบลอ จะไปนย้อนก้อขี้เกียจ
.
.
.
.
.
อิเดาะ พิมพ์ตก แก้ๆ
*เป็นเล่มที่อ่านแล้วมีความสุขมว๊ากกกกก
หนังสือใหม่ของแจ่มกับเฮีย ออกวันที่ 17 ตอนนี้ลงตัวอย่างกับหน้าปกที่หน้าเว็บแล้วนาจา
สยบฟ้า 17
ขันทีเจ้าดวงใจ
เชลยรักกักใจ
เพลงกลอนคลั่งยุทธ์
ในวดด มีคนมาคุยกันว่าย้อนกาลเหมือนคำสาปฟาโรห์
รหัสลับฉางเฮิ่นเกอนี่แปลดีขึ้นมาก หมายถึงที่เคยติไปมีการแก้ไขปรับปรุงอย่างเห็นได้ชัด
ขอบคุณ บ.ก. ขอบคุณนักแปล และขอบคุณเพื่อนโม่งที่ช่วยแจ้งการแก้ไขไป
ก็มีจุดคล้าย แต่เรื่องนี้จบก่อนคำสาปฟาโรห์ว่ะ นางเอกไม่ซูด้วย
นึกว่ากูรู้สึกไปเองคนเดียวว่าย้อนกาลฯคล้ายคำสาปฟาโรห์ จริงๆพล็อตประมาณนี้มันก็มีหลายเรื่องแหละ ที่นางเอกโดนจับไปแล้วพระเอกออกตามหาเนี่ย กูเลยว่ามันจืดๆไปหน่อย
ใครอ่านลำนำดอกท้อมั่ง ขอบ่นหน่อย กูงงว่ามีตอนนึงที่นางเอกหนีการแต่งงานแล้วไปช่วยดูดพิษให้คุณชายไรสักอย่างอ่ะ กูนึกว่าจะมีบทบาทไรต่อจากนั้นแต่อ่านต่อจนจบก็หาคุณชายนี่ไม่เจอ นึกว่าจะมีตอบแทนบุญคุณอันยิ่งใหญ่ไรงี้ เฟลเลยกู 5555
กูพึ่งรู้ว่าโม่งเปิดวันนี้ ขอกร๊ดแปป กูคิดถึงพวกมึงจริงๆ ฮื่ออ อยากอ่านคำรีวิวก่อนจะไปซื้อนิยายของพวกมึง นี่กูพึ่งแตะๆเล่มใหม่ไปแค่ถังข้าว ตอนแรกเห็นคำโปรยนี่กูเกือบปิดละ แบบ วดฟ อะไรเนี่ย แต่อ่านได้เรื่อยๆน่ารักดี กุ๊งกิ๊งกิ่งก่องแก้ว ติดที่ตอนหลังๆที่จีบกันเสร็จแล้วนี่แหล่ะ ฉากหื่นเกือบเยหรือเยบ่อยจนเซ็ง พลิกผ่านไปอย่างรวดเร็ว
เห็นด้วยว่าอีเพื่อนนางเอกนี่เอ๋อแดก ไม่ชอบคู่รอง ละแบบถ้าไปอ่านตอนพิเศษคือจะไม่ชอบทั้งคู่หนักกว่าเดิม สรุปว่าเป็นตปกฉากดีแล้ว ไม่ควรเอาทั้งคู่มาอยู่สปอตไลท์นะจ้ะ
ที่เหลือคืออ่านกองดองเก่าๆไม่อ่านอะไรเพิ่ม กรี๊ด คิดถึงพวกมึงจังง
กูไม่เข้าใจ คู่รองผิดอาลัย พี่ชายพระเอกเสียอย่างเดียวสูบบุหรี่กะนึกหน้าไม่ออกว่าหล่อยังไง
กุขอบ่นเรื่องงานหนังสือต่อ เห็นเหตุผลแล้วหัวร้อนสัส ๆ เลยว่ะ แม่งติดต่องานช้าเองไปบ่นสถานที่ไปอีกว่าไม่ง้อ ข่าวจะปิดปรับปรุงนี่นานมากแล้วนะ พึ่งมาหาที่แล้วบ่นว่ามันเต็ม? ข้ออ้างต่าง ๆ ใส่มาทำไมแถชัด ๆ บอกว่าแพงสู้ไม่ไหวก็จบละแม่ง เดิน1กม.ในตึกที่มีแอร์ถึงbtsมันลำบากตรงไหน ปกติก็เดินวนในงานตั้งกี่ชม. ดีกว่าไปเดินกลางแดดลากกระเป๋าลากรถเข็นยืนรอรถที่ไบเทคปะวะ
>>370 กูว่านะ เหตุผลมันไม่มีไรมากหรอก เรื่องค่าเช่าเท่าเดิมล้วนๆ
กูเดาว่ารายได้ผู้จัดมาจากค่าเช่าบูธ ไม่ได้มาจากคนมาเดินงานโดยตรง ดังนั้นเค้าคงไม่จำเป็นต้องง้อคนเดินงานขนาดนั้น แค่ทำให้คนเช่าเช่าอยู่เหมือนเดิมก็พอ อย่างเลวก็อัพค่าเช่าซะ
เพราะอย่าลืม ร้านหนังสือกำลังล้มตาย ถ้าเป็นพวกชอบเดินช็อปได้จับต้องหนังสือยังไงก็อยากมาเดินงาน ที่เหลือก็เป็นสายออนไลน์ที่มีแนวโน้มจะเพิ่มขึ้นอยู่แล้ว แต่ถ้ากลุ่มแรกมา ยังไงงานหนังสือก็ไปต่อได้
ไม่สะดวกก็กดออนไลน์แค่นั้นแหละ จบ ถ้าเมืองทองทำยอดไม่ได้เดี๋ยวเขาก็พิจารณาเองหล่ะ ไบเทคไม่ง้อลูกค้าด้วยค่าที่แพง. พวกบูธเล็กๆมาไม่ได้แน่นอน
แล้วไอ้คนโวยยวายห้องซื้อ-ขายอ่ะ กูรำคาญมากตอนฝากหิ้วก็. ฝากหิ้วก็รับหิ้วเอง มาบ่นว่าฝากหิ้วได้กำไรน้อยโถ่ววว พอมาเรื่องงานหนังสือก็อีกละเหมือนเสียดายที่ตัวเองหากำไรจากการหิ้วไม่ได้เพราะเดินทางไกล 555
คงไม่ไปอ่ะ เดินทางลำบาก สั่งออนไลน์เอาเหอะ
>>371 เออกุเบลอ หัวกำลังร้อน
>>372 กุชอบไปเดินเพราะบรรยากาศส่วนนึงเลย เหมือนแบบได้เจอคนชอบหนังสือเหมือน ๆ กัน มีการนัดเพื่อนไปกันก็นัดเจอกันทุกปีได้เม้ามอย แต่เมืองทองคือทำแบบนั้นไม่ได้ไง ทุกคนตัดใจกันหมด กุก็ด้วย ถ้าไปงานลิสมันงอกกว่าเดิมเยอะนะ แบบเดิน ๆ เห็นปกน่าสนใจก็หยิบมาดูเรื่องย่อ ถ้าสั่งออนไลน์สนใจแค่ไหนก็สั่งแค่นั้นแหละ
>>373 มีคนโวยด้วยหรอวะ ห้องไหนชี้เป้ากุหน่อย พวกรับหิ้วอะนะ กุขำตลอดแหละบอกไม่ได้กำไร กำไรน้อยทำด้วยใจ แต่ออกมาบ่น ก็เลิกทำไปดิใครบังคับหรอ
ไว้กลับมาศูนย์สิริกิตเมื่อไหร่ค่อยไปเดินว่ะ
เมืองทองไม่สู้จริงๆ
ไปทีไรกลับลำบากมาก
จะให้เหมาตลอด
เมืองทองใกล้บ้านกูก็จริงแต่คงไปได้แค่วันเสาร์อาทิตย์ว่ะ เพราะวันธรรมดากว่าจะเลิกงาน กว่าจะไปถึง งานปิดพอดี ยกเว้นกูจะวาร์ปไปได้ แล้วถ้าเสาร์อาทิตย์คนก็ต้องไปเยอะกว่าวันธรรมดา ต้องไปหาที่จอดรถอีก ทำใจเลย ถ้ามันเปิด 24 ชม.เหมือน big bad wolf ก็ว่าไปอย่าง
หลังจากโม่งปิดไป กูอ่านนางพญาท้ารบจบ ก็รู้สึกอึดอัดใจฉิบหาย เพราะหาที่ระบายไม่ได้ แม่งเป็นนิยายที่อ่านแล้วห้ามคิดเหี้ยอะไรจริงๆ อ่ะ ท่องไว้อย่างเดียวว่า อ่านเอาสะใจ อ่านเอามันส์ อย่าคิดถามหาเหตุผลใดๆ ทั้งสิ้น
วันนี้กูก็เลยจะมาบ่นให้ชาวโม่งรู้ความกัน
(ต่อไปนี้อาจมีสปอยล์...)
.
.
.
.
.
1. นางเอกในชาติก่อนเป็นฮองเฮาที่ถูกนำไปเป็นตัวประกันต่างแคว้น
ถ้าอิงกันตามความสมจริงคงไม่มีแคว้นไหนเอาผู้หญิงมาเป็นตัวประกันเพราะฐานะไม่หนักแน่นพอ คือฮองเฮาสามารถแต่งตั้งคนใหม่ก็ได้ แล้วถ้าใช้ผู้หญิงมาเป็นเครื่องมือทางการเมือง แคว้นนั้นก็ต้องถูกราษฎรตราหน้าว่าไร้คุณธรรมขาดจิตสำนึก รังแกผู้อ่อนแอถูกมะ ส่วนฮ่องเต้ที่ส่งนางเอกไปก็ต้องโดนผู้คนรุมประณามโดนดูถูก เพราะเมียตัวเองเป็นถึงฮองเฮาของแผ่นดินกลับส่งไปให้คนอื่นง่ายๆ มีแต่เขาเอาองค์ชายไปเป็นตัวประกัน ยังไงก็เป็นเลือดเนื้อเชื้อไข ฐานะก็หนักแน่น เหมาะและสมควรกว่า ดูอย่างในฉู่เฉียวยังส่งซื่อจื่อมาเลย
2. พี่สาวนางเอกทั้งสองคนเข้าวังตอนแก่?
นางเอกกลับมาจากการไปเป็นตัวประกัน อายุก็ปาเข้าไป 35 แล้ว แต่โดนสั่งให้ปลิดชีพตัวเองใช้ผ้าแพรผูกคอตาย วันที่จะตายพี่สาวสองคนมาหานางเอกถึงในตำหนัก แล้วมาเย้ยนางเอกบอกว่าฝ่าบาทเรียกตัวเองให้เข้าวัง คือไรอ่ะ? นางเอกแต่งงานมาได้ 20 กว่าปีแล้ว อายุก็ปาเข้าไป 35 ละนะ ลูกนางเอกสองคนโตจนแต่งงานได้แล้ว พี่สาวนางเอกก็ต้องอายุประมาณ 37-38 แล้วปะ เข้าวังไปทำไรอ่ะ 555555 ตระกูลตัวเองก็ใหญ่และมีอำนาจ ที่บ้านจะยอมปล่อยให้ผู้หญิงสองคนขึ้นคานถึงปานนั้นคงเป็นไปไม่ได้
3. ท้ายๆ เรื่องฉากนางเอกคลอดลูกก็มีปัญหาเหมือนผลาญเล่มท้าย คือคลอดยากไม่ราบรื่น ผัวก็ไม่อยู่ พอนางเอกคลอดลูกแฝดเสร็จก็สลบไปครึ่งปี แต่วิญญาณดันย้อนเวลาไปอีกครั้งสมัยสาวๆ เพื่อให้นางเอกได้เลือกชีวิตใหม่เป็นครั้งที่สาม เพื่อ?? เหมือนพยายามจะใส่ดราม่า ใส่อุปสรรคเข้าไป แต่มันไม่เมคเซ้นส์เลยว่ะ แล้วนอนเป็นผักไปครึ่งปี แดกยังไง ขี้ยังไง
4. เรื่องความซูเกินจะบรรยาย เช่น ตอนอิอ๋องชั่วที่จะปล้ำนางเอกกำลังร้องขอให้ฮ่องเต้ประทานสมรส อิพี่สาวก็ปวดท้องขึ้นมาขัดจังหวะที่อิอ๋องกำลังพูดได้เป๊ะมากจ้าาา คือมึงย้อนเวลามาปะไม่ได้มองเห็นอนาคตได้ค่ะ อิดอกก ยังมีความซูฉิบหายไวป่วงอื่นๆ อีก แต่ตอนนี้นึกไม่ออก
5. พระเอกเก่งสึดดด เก่งมั่กมากก ทานโทษนะฮะ ฉากไหนที่แสดงให้เห็นว่าเก่งและฉลาด อยู่ตรงไหน หรือกูอ่านข้ามไปบอกบุนกูทีจะได้กลับไปอ่านอีกรอบ แล้วกูก็ไม่เชื่อว่าเด็กอย่างพระเอกที่โตมาพอรู้ความก็รู้เรื่องชาติกำเนิดตัวเองเลยนั้นจะสามารถปิดบังคนรอบข้างได้อย่างแนบเนียนโดยไม่เผยพิรุธ เกิดมาก็ไอคิว 300 เลยปะจ๊ะเฮีย
อ่ะส่วนในเรื่องของการรบ การชิงไหวชิงพริบกัน มึงอย่าฝันหวานว่าจะได้เห็นในเรื่องนี้ เพราะมึงจะเจอแต่มุกข่มขืนควัยๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า มีแต่ตัณหาอยากได้คนนั้นอยากปี้คนนี้ จุดธูปราคะวนไปเจ้าค่ะ
บอกเลยว่าอ่านมา 6 เล่มนี่เสียเวลาชีวิตกูมากกกกกกกกกก แต่ก็ทนอ่านจนจบเพราะจะได้ด่าได้เต็มปากเต็มคำ ไม่ได้นั่งเทียนมาด่าแต่อย่างใด
.
.
.
.
.
อีกนิด.. กูจะบ่นเป็นวรรคสุดท้ายแล้วจริงๆ กูไม่เอาอีกแล้วจ้ากับนักเขียนคนนี้ เสียทั้งเวลา เสียทั้งอารมณ์ เสียทั้งเงิน อย่าคิดจะได้แดกเงินกูอีกเลยนะชาตินี้ บรัยยย!!
เมืองทองคงไปไม่ไหว ค่าส่วนลดหนังสืออาจจะพอกับค่าเดินทางไปกลับเลย แถมไปไม่ได้บ่อยๆ ต้องวางแผนดีๆว่าหนังสือที่อยากได้ลงวันไหน ไม่พอยังต้องคิดเผื่อในกรณีที่ว่าไปแล้วหนังสือที่อยากได้หมดจะทำไงอีก คงสั่งออนไลน์หรือไม่ก็เดินร้านเอาง่ายกว่า
>>378 กูอ่านจบแล้ว ออกตัวก่อนว่ากูชอบผลาญพอตัว กูอ่านแนวซูได้ไม่มีปัญหา แต่สำหรับนางพญาท้ารบกูว่าผลาญยังหนุกกว่า แม่งยืดเยื้อมากอ่ะหลังๆ กูอ่านแบบไม่คิดเหี้ยไรยังรู้สึกรำคาญ รำคาญพระเอกมากกกกกกกกกกกกไม่รู้ทำไม กูคงอ่านรอบเดียวละบัยยยยย ไม่เอาละ แต่ก็อ่านมาจนจบ เหอๆ เนื้อเรื่องแม่งก็อีหรอบเดียวกันมากกกก
กรี๊ดดดดด กูมาแล้ววววว .ขี่กระบี่เหินเข้าตำหนัก.
ปิดเว็บไปหลายเดือนกูให้คันมือยิ่งแล้ว
กองดองฝุ่นจับทั้งหลายนี่อ่านจบไปไม่น้อย
วันนี้ขอพิมพ์ให้นิ้วล็อคไปข้างนึงละวะ 555
ก่อนอื่นกูจะบอกว่ากูจะขอรีวิวเรื่องที่กูอ่านจบให้ฟัง
และนี่คือลิสต์ตั่งต่าง
-อวลกลิ่นละอองรัก
-ตงกง
-พานพบอีกคราฯ
-ลิขิต โลหิต จันทรา
-ยัยถังข้าว
-เซตดราม่าเจ๊เตี่ยน
อะไรอีกวะ นึกออกเดี๋ยวมาเติม เค
แล้วก็มีแอบแหลมๆ ชะตาพันภพ กับ ฉงจื่อ ไปนิดหน่อย เออ ไม่หน่อยอ่ะ เกินครึ่งเรื่องแล้วทั้งคู่ ใครมีคำแนะนำดีๆ เช่น เข็นเรื่องไหนก่อนดี มีเรื่องไหนคือคุณค่าที่ควรลงแพ ก็แบ่งปันกันได้
/วายนับป่ะวะ ช่างมัน งั้นกูไม่ใส่ ข้ามๆ แหม่ อ่านตั้งหลายเรื่อง-.,-
ม่ายเห็ด กูขอแหกโม่งในโม่งตัวเองตรงนี้ว่าคือคนที่เคยรีวิวเยว่ตูฮวาโหลฺวแบบแยกเล่มอ่ะ น่าจะตำหนัก 41 ประมาณนั้น (อัยสะ โคตรชี้เป้า 😂😂)
ใครชอบความสันดานไร้จรรยาบรรณในการสปอยก็ตามกูมา ถ้าไม่ใช่ก็เชิญเลื่อนผ่านไป
หมายเหตุนัมเบอร์ทู ตอนเยว่ตูนั่นกูยอมรับว่าอวยไส้แตก จนแทบสถาปนาตัวเองเป็นหาบอรุณ (ถ้าไม่ติดว่าโดนทนายเหอเคาะให้ตื่นก่อนนี่กูจัดแน่ .หัวเราะทั้งน้ำตา.)
แต่กูบอกเลยว่าลิสต์ข้างบนนี่กูดัดกระดูกวอร์มนิ้วมาเป็นอาทิตย์เป็นเดือนเตรียมตัวมาแหกเต็มที่ แฟนคลับเรื่องดังกล่าวโปรดหลีกให้ไกลจากโพสต์ในวันนี้ของกู (ยกเว้นอวลกลิ่นกะเจ๊วาฬ)
เออๆ เมื่อกี้ลืม ที่กูเคยสัญญาว่าจะรีวิว เรือนเร้นอ่ะ กูแปะโป้งไว้ก่อนนะ ขอระบายความหัวร้อนก่อน
ขอยาดลาไปพิมพ์แปปนึง
อวลกลิ่น
คือมึงๆๆและก็มึงๆ จำกันได้อยู่มั้ยว่าก่อนที่ตำหนักจะปิดพวกมึงล้วนกำลังอวยพี่อวี๋อยู่ เล่นเอากูต้องเดินบุกป่า(หนังสือ)ฝ่าดง(นิยาย) ดั้นด้นไปคุ้ยออกมาจากใต้กองฝุ่น จากนั้นอ่านยาวถึงตีสี่
เพื่อคลิกเข้ามาด้วยอารมณ์อัดอั้น กัดฟันกลั้นหวีด...
เพื่อเข้ามาพบข้อความขออภัย ตำหนักปิดปรับปรุง(อิ-$-$&$&$7389#0@0@-%) .ตบโต๊ะแล้วคว้าขวานมาสับโพเดียมเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย.
.
.
.
.
.
คือแกกกก๊ แบบ อ่านเรื่องนี้นี่แบบ เป็นอะไรที่แบบ กูอ่านจบเร็วสัส คือก็เป็นเดือนมาแล้วอ่ะนะ
แต่ถ้ากูจำไม่ผิด สองเล่มนี่น่าจะสามสี่ชม.จบอ่ะมึงงงวงงงง
คือจริงๆแม่งเนือยโคตร ทำไมกูอ่านเร็วจังวะ
อ๋อใช่ กูกำลังมองหาพระเอกนี่เอ๊งงง .ยิ้มหน้าแห้ง.
คือแบบ เล่มหนึ่งนี่ไม่ต้องมีก็ได้แต่จะไม่อ่านก็ไม่ได้(เอ๊ะ)
เอาเป็นว่ามันเนือยมาก เล่มแรกนี่สาระแทบไม่มี
แต่มึงจะข้ามมันก็ไม่ใช่จะได้ซะทีเดียว
เพราะความเนือยนั้นมันจะช่วยส่งให้ซีนพระเอกดูพีคกว่าความเป็นจริงได้(ฮาาาาาาา อ้าว ไม่ขำหรอ ท่ดๆ)
สิ่งเดียวที่กูชอบในเรื่องนี้คือพระเอกค่ะ จบ ปรบมือ!!!
แต่ใส่วงเล็บว่าพระเอกแม่งบทโคตรน้อยจนเหมือนตัวประกอบที่ได้กับนางเอก ส่วนพระรองนั้นคือพระเอกที่แต้มบุญไม่ถึงเลยไม่ได้กับนางเอก เออ งงเข้าไปอีก ถถถ
เอาจริงๆ พระเอกเจอนางเอกก่อนนะ โมเม้นมันก็จะฟรุ้งฟริ้งงุ้งงิ้งมุ้งมิ้งอยู่บ้างงง .กุมแก้มบิดเอว.
เอาเป็นว่า สรุปปปปปป อวี๋โม่เป็นของกู จบการรีวิว(นี่รีวิวแล้ว?)
.
.
.
.
.
>>378 กูมาบ่นมั้ง 5555
มันมีฉากที่ผ่านไป2ปี รุ่ยอ๋องกับอีรัชทายาทกับองค์หญิงอีกแคว้นมาแคว้นนางเอก แล้วนางเอกมันนึกว่าชาติก่อนเป็นพระมาตุลามา ผ่านไปไม่กี่หน้ากลายเป็นชาติก่อนมีอ๋องคนนึงมา สรุปใครมากันแน่วะ?!?
ประเด็นเรื่องพี่สาวนางเอกกูเคยทวิตไปเหมือนกัน มีคนมาตอบว่าผัวอิพี่สาวทั้งสองมันตายแล้ว ฮ่องเต้ถึงเรียกให้เข้าวัง กูนี่กุมขมับเลยจ้าาา แม่ม่ายแถมแก่ขนาดนั้นยังจะเรียกเข้าวังอีกเหรอวะ หาเอ๊าๆไม่ดีกว่าเหรออ
อีกเรื่องที่มีอิสนมคนนึงของแคว้นอีรุ่ยอ๋องมันตกบันไดแล้วแท้งอ่ะ อันนั้นเหี้ยมากก มันบอกอิสนมอิจฉาที่ตัวร้ายสวยกว่าเลยจะกรีดหน้า แบบwhat? อีนั่นมันไม่ใช่สนมเป็นลูกขุนนางใหญ่มึงจะไปอิจฉาทำไมหรืออิจฉาจริงมึงก็ไปกรีดหน้าเค้าม่ายด้ายยยย แล้วพอมันตกบันไดมาก็มีประเด็นใส่ร้ายนางเอกเป็นคนผลัก แต่ที่กูงงคือมันไปเอาบันไดมาจากไหน คือแม่งเดินกันอยู่ในอุทยาน มีบันไดก็ต้องมีตำหนักหรือศาลาที่สูงป่ะ แต่นี่แม่งไม่มีวะ บอกบันไดมันบอกขึ้นไปไม่เห็นคน แล้วมึงไม่ขึ้นไปดูเหรอวะ? งงมากประเด็น ใครรู้ตอบกูที บันไดนั้นมันมาจากไหนมีศาลาหรือตำหนักไรเปล่า
ละตกลงนักเขียนเผานี่ถึงขั้นเป็นพวกเหยียดเพศญรึป่าววะ --a นึกคำไม่ออก
มีคำถามเรื่องชะตารักพันภพเกี่ยวกับเซี่ยปี้อาน
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
1.นางเอกนี่ใช่เมียคนเก่ามันหรือเปล่า? เห็นมีคำว่าเม่ยเหมือนกัน แล้วก็พ่อนางเอกบอกว่าไอ้จับฉลากแต่งงานมันเป็นคนเสนอ มันจำนางเอกได้ตั้งแต่แรก
2.สรุปฮีรักใครกัน เมียหรือคนชื่อปี้หลัว
3.ทำไมฮีถึงฆ่าตัวตาย หรือโดนจัดฉากฆ่าโดยพระเอก
4.พระเอกไปแก้อายุน้องชายนางเอกทำไม
แค่นี้ก่อน รู้สึกสงสัยเยอะไปละ
.
.
.
.
>>378 เออๆ กูลืมใส่ กูก็ได้อ่าน
เผาฉองฮับ!!! ◟(˶╹ꇴ╹˵)◜
.
.
.
.
.
.
อีเชี่ยย คือกูเอากระดาษมานั่งแมพเลยมึง ตัวนี้ คือตัวนี้ ตัวนั้นคือตัวนั้น อะไรมันจะยกพล็อตเผาหนึ่งมาได้ทั้งดุ้นเบอร์นัิน
/กูว่าข้อ2.มึง เข้าอาจหมายถึงฮ่องเต้กินตับพี่ๆลับๆมานานแล้วปะ
แบบ ทำให้พี่สาวทรยศน้อง ตัวเองก็ทรยศเมีย
ทรยศกับใครไม่ทำ ทำด้วยกับพี่สาวของเมีย งี้ป่ะ?
ละก็คือพวกพี่สาว ก็คอยทิ่มหลังนางเอกอยู่มาโดยตลอดไรงี้
3. เออ กูอ่านช่วงนั้นนี่แบบ อิ🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼(กูสบถค่ะไม่ได้ด่าใคร อย่าหัวร้อนใจกูอ่อนแอร์)
กลัวคนเขาคิดว่าก็อปละเมิดลิขสิทธิ์นิยายตัวเองไง้ ใส่มา . . . เพื่อ? คือถ้ามันจบมันก็จบแล้วเว้ย นี่ก็แบบ For what?
นางเอกยิงธนูแม่นมาก คือกูเงิบอยู่ ตอนอ่านเจอมุขนี้ คือไงอ่ะ เป็นโพธิสัตว์จุติหรอ แบบ หยิบคันธนูมาฝึกมั่วๆจนแม่นเหมือนจับวาง
พระเอกบอสลับที่แฝงตัวเนียนยิ่งกว่าซ่อนใบไม้ในแอมะซอน กูไม่พูดเรื่องแมรี่แกรี่ พล็อตอาร์เมอร์นั่นนี่ละกันเนาะ
เอาเป็นว่า กูว่าอินี่(พระเอก)แม่งล้น โอเวอร์แอคติ้งตัลหลอดเว
คือมึงว่าเท่หรอ อ๋อๆ กูว่าไม่
สรุป กูว่าคนเขียนแม่งแต่งสนองนี้ดตัวเอง
เพราะตอนผลาญ มันจบแค่เป็นชายาอ๋องไง
เขาคงอยากเขียนแบบที่ไปสูงสุดเลย เป็นฮองเฮาไปเลยไรงี้
กูก็.... ไม่รู้ดิวะ
ตอนเผาหนึ่งมันยังมีซีนที่กูสนุกไปด้วยอยู่อ่ะ
เรื่องนี้นี่เอาตรงๆ กูจำชื่อตัวละครแทบไม่ได้ละทั้งที่อ่านหลังอวลกลิ่นไปอีกหลายเล่มอ่ะ จำได้แต่พล็อตรวมๆ(และคาดว่าอีกซักพักกูจะจำเหร้ยอะไรไม่ได้เลย😂😂😂)
บางทีอาจจะเป็นเพราะกูอ่านเผาหนึ่งตอนที่ยังเด็กกว่าตอนนี้ด้วยมั้ง ไม่รู้เว้ยเฮ้ย จบไม่ลงด้วย เวงง
จบดื้อแม่ม จบบ!!
.
.
.
.
.
.
เมืองทอง มึงต้องมาวันธรรมดาตอนช่วงทำงานมาสักสองชมแล้วรีบเผ่นขึ้นทางด่วนกลับเลย แจ้งวัฒนะติดนรกแตกช่วงเลิกงาน บ้านกูอยู่ไม่ไกลกูยังไม่คิดว่าจะไปได้ง่ายเลย ที่มันเหมาะกับคนขับรถมานะกูว่า แต่ถ้าเด็กๆทั้งหลายจะมาด้วยรถสาธารณะขากลับก็คงลำบากกันหน่อย
>>385 อ่ะๆ กูลัดคิวให้ จริงๆกูกำลังจะพิมพ์ตงกง
>>388 แนวจีนนะ ไม่ได้หรอ? ไว้คราวหน้านะ ถ้าผิดกูซอรี่
ลิขิต โลหิต จันทรา
.
.
.
.
.
ก่อนอื่น กูขอยาดเกรี้ยวกราด สาม สี่!
อีเว๊นนนนรนนนนานนย เอาตังกูคืนมา"!!!!!!
พวกมึงทั้งหลาย มีลูกบอกลูก มีหลานบอกหลาน แต่ก่อนหน้านั้น จงบอกตัวเอง อย่าซื้อนิยายจีนไทยแต่งด้วยเหตุว่าหน้าปกยั่วกิเลสเด็ดขาด
อ่านแล้วกูเพลียร่างพอๆกับปรุงรักฯ ดีหน่อยนี่แค่เล่มเดียวจบ กูยังไหว ตับไตกูยังทนได้ .กลั้นใจฮึบ. เฮ้อออแ เอาเถอะ กูจะเล่าคร่าวๆให้มึงฟัง
คนเขียนเขียนให้พระเอกเป็นเจียงฉือ หรืออีผีดึ๋งๆสมัยชิงที่คนไทยชอบเอามาเล่นตลกกันอ่ะนะ
ก็อย่างที่เห็นหลังปก นางเอกหนีงานแต่ง ปลอมเป็นชาย(ทัดดาวเองฮร๊ะะะ//ดักแก่ แอแฮร่!!!) ไปสมัครเข้าขบวนสินค้า อารมณ์ลูกจ้างลูกหาบ(ตามที่นายจ้างบอกนางเอก) แต่ปรากฏว่าเป็นขบวนขุดสุสานราชวงศ์(ผ่ามมมมม!! //ช่วยกันตกใจหน่อยเร้วว)
เมื่อเข้าไป ก็เจอค่ายกล ต่างๆนานา
แต่ดันโป๊ะเชะว่าในค่ายกลของสุสานนี้ ห้ามผู้หญิงเข้ามาเด็ดขาด
ก็ชุลมุนนู่นนี่นั่น นางเอกก็หล่นลงไปในห้องโลงศพ
แล้วก็มีแผล เลือดหยดใส่ปากพระเอก พระเอกตื่น
หลังจากนั้นนางเอกก็ได้ผีตามติด ที่คอยดูดเลือดนางเอกเป็นพลังชีวิตแถมมา โดยพระเอกแม่งมีองครักษ์ที่ถูกฝังพร้อมกันมาด้วย
พล็อตส่วนใหญ่หลังจากนี้คือขึ้นลง โลก-สุสานเพื่อช่วยพระเอกหาไอเทมวิเศษ
เพื่อเอาไปหยุดยั้งตัวร้าย หรือก็คือผู้ที่กุมบังเหียนของคำสาปประจำตระกูลราชนิกุลไว้!!!!!
โดยตัวร้ายนั้นยังมีเจียงฉือน้องพระเอกอยู่ในอานัติอีกด้วย!!!!!!!!
ขอเสริม(เท่าที่จำได้ว่า นางเอกเป็นคนรักเก่าของพระเอกกลับชาติมาเกิด ชาติที่แล้ว พระเอกผิดต่อนางอะไรซักอย่างนี่แหละ ลืมไปแล้ว
เอาเป็นว่า โดยส่วนตัวกูไม่ชอบเรื่องนี้
ทั้งที่จริงๆกูอ่านได้ทุกแนว กูอ่านเล่มฝอยได้ อ่านเซตที่หนาแบบตบหมาตายได้
แต่สรุปสั้นๆคือ เรื่องนี้ไม่สนุกสำหรับกู สำหรับคนที่ขอรีวิวกู ถ้ามึงว่สกูพูดตรงไหนไม่เคลียร์ ก็ถามเพิ่มได้เลย เดี๋ยวกูตอบให้
.
.
.
.
.
เมิงงง กูเพิ่งรู้ป้าหลินทำ e-book เล่มละ 199 กูอึ้งแพรพ
ชาติกำเนิดพระเอกขงเผา2มันคือใครเหรอ
เออมึง ใครอ่านเผา2จบหมดแล้วช่วยอธิบายกูหน่อยว่า
.
.
.
.
.
1 ตกลงพระเอกรอดจากการโดนลอบฆ่าธนูพันดอกตัดขั้วหัวใจละถลกหนังได้ไงวะ เห็นตอนเล่มหลังๆมีเมนชั่นอยู่ว่าตัวร้ายให้ไปเช็คศพว่าพระเอกตายแน่ๆแล้วรึเปล่าด้วย ถ้าพระเอกยังไม่ตายแล้วศพจะมาจากไหนวะ? ตัวตายตัวแทน? ในเรื่องมีอธิบายไว้ป่ะ
2 ตกลงพระเอกมันมาปลอมตัวอยู่แคว้นนางเอกทำบ้าอะไรวะ ลี้ภัยการเมือง? สอดแนม? กูไม่เข้าใจ แล้วทำยังไงถึงสลับตัวกันได้วะ
.
.
.
.
>>397 มีบอกว่าแม่มัน(ฮองเฮา)ให้คนพาหนีมาเพราะฮ่องเต้ที่เป็นพ่อจะฆ่าหรือไงนี่แหละ ตอนแรกจะให้เป็นลูกพ่อค้า แต่บังเอิญลูกอิโหวมันชื่อจิ่งสิงเหมือนกันแล้วเสือกตายตอนคลอดพอดี ก็เลยกลายเป็นลูกอิโหวแทน แต่ก็งงอยู่ดีแหละการเดินทางไม่ใช่ใกล้ๆเป็นสามสี่เดือนมันจะมาเนียนเป็นเด็กแรกเกิดยังไงวะ. คนเขียนต้องไม่เคยเห็นเด็กเพิ่งคลอดอุแว้ๆ กับเด็กสามสี่เดือนแน่ๆ
เมื่อวานกุก็นั่งรีเฟรชไปยันสามสี่ทุ่มก็ยังใช้ไม่ได้ มาวันนี้กุถึงเพิ่งนึกได้ว่าโม่งน่าจะเปิดใช้แล้ว ขอกรี๊ดหน่อยยย
กรี๊ดจบละ เข้าเรื่อง ช่วงโม่งปิดกุงมๆ หาที่สิงคุยนิยาย แล้วไปหลงอยู่ในกลุ่มไรสักอย่างนี่แหละ ตอนแรกก็แค่แปลกใจว่าทำไมมีแต่คุยงานสนพ.หนึ่งเป็นส่วนใหญ่ สนุกงู้นงี้ จนกูมาเจอกระทู้ถามเผากับดอกไม้แดงอะไรหนุกกว่ากัน แม่งมีแต่คนบอกเผาหนุกกว่า เข้มข้นกว่า กุเลยเพิ่งรู้แจ้งว่ากุหลงไปอยู่ผิดที่มาตลอด!
อดีตกวางเขาหักอย่างกู ขนาดตอนอ่านเผาที่เขายังไม่หักกูก็ยังรู้สึกว่ามันไม่ได้พีค เข้มข้นอะไรเลยนะ ตัวร้ายง่อย มุขวนลูป สำหรับกูคือดอกไม้แดงแม่งเข้มและสมจริงกว่าเยอะมาก กุเลยต้องถีบตัวเองออกมาจากในนั้นเพราะไม่ใช่สไตล์กู ฮือ ได้แต่รอโม่งเปิดอย่างเหงาๆ ไม่มีที่ให้กูเม้ามอยเลย
>>392 คือกูจะบอกว่า มันมีกระทู้ที่ไว้พูดเรื่องนิยายจีนคนไทยเขียนอยู่เว้ย ชื่อห้องเสิ่นเจิ้น อยู่ในห้องลิทนี่แหละ คือถ้าเอามาพูดในห้องนี้มันมีบางคนไม่ค่อยชอบไรงี้ไง ควรแยกไปห้องเสิ่นเจิ้นเลยมากกว่า
ky กูเพิ่งได้อ่านสยบฟ้า อ่านได้ไม่กี่หน้า ทำไมรู้สึกอ่านไม่รอดก็ไม่รู้ว่ะ ส่วนเพลงกลอนคลั่งยุทธ์ก็อ่านจนจบเล่มหนึ่งนะ กูว่าภาษาแปลค่อนข้างดี กูชอบ แต่เนื้อเรื่องกูนึกถึงนิยายแฟนตาซีแนวครอบครัว/อาจารย์พระเอกถูกฆ่าเลยตามล้างแค้นอะ คือมันก็สนุกนะ อ่านได้ แต่อาจจะเพราะกูไม่ค่อยชอบแนวกำลังภายในอยู่แล้ว ก็คงจะไม่ตามต่อละ
>>378 เมิงคิดเหมือนกูเลยยยย
แต่เรื่องที่เอาฮองเฮาเป็นตัวประกัน ก็มีนะ เจินหวนอ่ะ มีฉากที่แคว้นนึงจะเอาเจินหวนไป แต่ทั้งนี้ อันนั้นมันมีเหตุที่จะต้องเอาผญคนี้และฮ่องเต่ก็เหมือนจะให้เจินหวนลอบฆ่าคนจากแคว้นนั้นด้วยมั้งถ้าจำไม่ผิด แต่ของเผาสอง มันอารม แบบ มันไม่ช่ายยยยยย มันแสดงถึงความปวกเปียกของฮ่องเต้ แล้วก็นะพอไปแล้วก็หัดซ้อมยิงธนูในห้อง แล้วพอ กลับมาเกิดอีกรอบ ก็ยิงได้เลย กำลังแขนช่างแข็งแรงเสียจริง
ฉากที่พวกพี่สาวเข้ามา ถ้าอ่านไม่ใช้สมองก็คงสงสารนางเอกแต่พอคิดได้ เออ ตลกดี จะเอาผญแก่เข้ามาทำไม ช่องโหว่มาก
ส่วนการแปล ก็ คงเส้นคงวา บางส่วนที่คิดว่าน่าจะจุดขยี้อารมณ์อ่านไปก็เฉยๆ
>>400 กูเคยรีวิวเมืองจันทรา กับชายาแปลงผักกระทู้ก่อนแค่นั้นอ่ะ มึงอาจจะไม่ได้หมายถึงกู😂😂
>>401 กูนึกว่ากระทู้นั้นมันเป็นกระทู้สับมาโดยตลอดเลยนะนั่น 555 โอเคคับพ้ม คราวหน้าจะแวะไปปป
//นี่กูเป็นคนเดียวเหรอวะที่ไม่มีปัญหากับบทมดกูอ่านแล้วเครื่องติดแม่งตั้งแต่บทมดเลย อีเย่
พวกมึงสปอยล์กู พวกมึงชงกู พวกมึงทำร้ายร่างกายกู!!! .กุมไตที่เหลือข้างเดียวไว้แน่น.
>>402 คนไทยแต่งเด้อ กูไม่มีอคติกับนิยายไทยแต่งนะ แต่ตั้งแต่อ่านมา ยังไม่เคยเจอเรื่องที่ได้เท่าของคนจีนแต่งอ่ะ แต่เรื่องนี้สารภาพบาปเลยว่าซื้อเพราะปก พชิกอ่านปกหลังปุ๊ป อิเห้ กุชอบพล็อต .คว้าไปจ่ายตังค์แบบไม่คิดหน้าคิดหลัง
มาๆๆ กูหัวร้อนมานาน
ตงกง
.
.
.
.
.
เป็นนิยายวังหลังที่กูอยากรู้สัสๆว่ามันยาวตั้งสองเล่มได้ยังไงในใต้ความไม่มีเหร้ยไรเรยนรี้!!!!
*อาจจะมีแต่คำด่า กูใส่จุดกันพลาดเฉยๆ อยากอ่านรีวิว โม่งเก่าๆน่าจะมี วันนี้ กู มา ด่า !! *
นางเอกกับพระเอก รักกันบนความขัดแย้ง(ซึ่งกูไม่อิน
อยู่บนพรมเข็ม(ซึ่งกูไม่อิน)อัน-ตา-รายต่างๆนานัปการ การหักหลัง เล่ห์เหลี่ยม(ซึ่ ง กู ไ ม่ อิ น)
คือแม่งเอ้ย ทั้งเรื่องกูร้องไห้ไปสองหยดให้กับคนข้างกายนางเอกตอนฉากสุดท้ายที่โดดเข้ามาปกป้อง จงรักภักดี เอ้า เก่งมากค่า มึงเป็นนิยายที่ ซาบ ซึ้ง ตรึง ใจ มากกกกกกกกกก ปรบมื้อออ!!!!!
👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏👏
บทคำนำเคลมซะดิบดี มึงได้แค่เนี้ย?
อีพระเอกว่าเลวสัส อี๋ย์ เอ้ามึง อยู่วังหน้า กูคงเข้าวัดเคาะมู่อวี๋หรอก กูว่าถ้ามึงจะเขียนให้เลว บักฮัมนี่ยังไม่ถึงขึ้นที่กูจะเผาเกลือใส่
ส่วนนางเอก . . . เอาเถอะ เวลาผู้หญิงมีความรัก มักจะดูโง่ลงนิดนึง
จริงๆนะ ถ้านิยายจะเล่นประเด็น suicide (ของตัวเอก) มึงต้องเขียนให้ชีวิตบัดซบพอที่คนอ่านจะร้องไห้ไปด่าตัวละครรอบตัวไอ้เจ้านั่นไป แต่ภาษา พร็อพ พล็อต เนื้อเรื่องนู่นนี่ ก็ต้องสนุกพอ ที่คนอ่านจะไม่ขว้างลงช็อปปี้ แช้วทีนี้พอมันฆ่าตัวตาย คนก็จะไปเบะปากใส่ อีคนที่ยังอยู่ว่า ไงล่ะอิควัย เมิง นก จ้า หวั่ยยยยยย
กับเรื่องนี้ กูไม่อิน ช่วงนี้มีแต่นิยายดราม่าที่ทำให้หัวร้อน เฮ้อ
.
.
.
.
.
.
เออ กูขอตรงนี้เลยละกัน
ใครมีนิยายดราม่าสภาพดีๆ ไม่ทำให้อ่านแล้วหัวไฟลุกแบบอิข้างบน เชิญมึงล่อลวงไตกูที .ผายมือโค้ง.
>>406 ตงกงนี่สำหรับกูว่าสนุกดีนะมึง แต่กูไม่ได้อ่านแล้วน้ำตาท่วมแค่อึนๆตอนจบ ตอนนั้นอ่านแบบไม่ได้อ่านรีวิวด้วย นึกว่าจบแฮปปี้ อ่านจบแล้วมึนไปเลย 55 มันเป็นมุมมองนางเอกเล่าเรื่องอ่ะ อ่านไปกูก็เข้าใจทั้งสองฝั่งนะว่าทำไมคิดหรือทำแบบนั้น มันมีเหตุผลของการกระทำอยู่ กูว่าเรื่องนี้ที่กูชอบเพราะกูตามความคิดและอารมณ์ของตัวละครได้ แปลก็เนียนดี
ดีใจอิ๊บอ๋ายตำหนักเปิดแล้ว ตั้งแต่ปิดไปกุหารีวิวหนังสืออ่านไม่ได้เลย
มีใครอ่านบันทึกวังหลวง (ดาวทวารทัพพิทักษ์อุดร) แล้วมั่ง ขอสปอยด่วนๆ กุงงกับชื่อเรื่องมาก เกี่ยวอะไรกับดาวกับประตู
>>406 เรื่องตงกงกูจำได้ว่าตอนซื้อพึ่งเข้าวงการนิยายจีนมาใหม่ๆ เห็นโชว์ออกวางขายก็เลยซื้อมาโดยไม่คิดไร เล่มแรกๆพระนางมันหวานช่วงท้ายเล่มไงพออ่านเล่มสองแล้วกูตั้งตัวไปทัน จำได้ว่าตอนนั้นร้องไห้แบบตลอดทั้งเล่ม แต่กูไม่รู้ว่าได้อ่านนี้ไม่รู้จะร้องเหมือนเดิมเปล่า แต่รวมกูชอบตอนจบมาก กูจำได้ว่ากูเชียให้นางเอกโดดแบบสุดๆอะ โดดแล้วค่อยโล่ง ฮา
ตงกงกูว่าถ้าไม่เล่มเดียวจบไปเลน เอาดราม่ามาเน้นๅ ก็มากกว่าสองเล่มจบ นี่เหมือนเคยไปเรื่อยแล้วเร่งม้วนเสื่อจบซะงั้น กูเลยไม่รู้อินเลย
ส่วนเรื่องงานหนังสือ จัดเมืองทองกูไม่ไปว่ะ รอกลับมา0ใหม่ก่อนแล้วกูจะกลับไป กูชอบไปงานหนังสือมาก ไปลูบๆคลำๆ แต่จัดไกลขนาดนั้นกูเดินทางไม่ไหว รถสาธารณะแทบจะเข้าไม่ถึง เรียกรถแทซี่ก็ยาก กูคิดสภาพกูแบกหนังาือ30-40เล่มกลับบ้านจากเมืองทองนี่กูคิดไม่ออกเลย พวกที่บอกว่านั่งมอไซ นั่งรถเมล์นี่ทันเคยเดินงานหนังสือ ซื้อหนังสือเยอะๆเปล่าวะ ถ้าไปนี่คือไปได้วันเดียวและต้องจบ ส่งไปรฯกลับอย่างเดียว แต่หนังสือที่กูอ่านมันๆม่ได้ออกวันแรกของงานแล้วจบไง บางเรื่องวันาึดท้ายถึงออกแล้วเรื่อวที่ออกต้นวานก็หมดไปละงี้ ถถถ กูคงนั่งคลิกซื้อออนไลน์ไม่ก็ไปซื้อที่จจดีกว่า
>>399 กลุ่มพูดคุยนิยายจีนโบราณปัจจุบัน.... ห้อวนั้นมันสาวกจงหยวนเว้ยยยย แถมวันๆมีแต่คำถามว่าเรื่องนี้คุ้มค่ากับการเปย์มั๊ย กูอยากเข้าไปตอบมากว่าไม่มีอะไรคุ้มไปกว่าการเปย์จงหยวนคร่ะะะ แม่งคุ้มไม่คุ้มมันเป็นเรื่องส่วนบุคคลเปล่าวะ อย่างเทียบเผากับดอกไม้แดง สำหรับกูคือเลือกดอกไม้แดง แต่พวกนั้นเลือกเผางี้ ถถถถถ คุ้มไม่คุ้ม หารีวิวอ่านเอาดิวะ
>>408 มันจะดีย์ใช่ป่ะ กูไม่ได้ดูซีรีย์ด้วย
>>409 เรื่องสำนวนนี่ยอมรับว่าไม่ได้มีอะไรให้ตำหนิจริง
>>410 กูไปพลิกๆบทแรก ดูให้ ดาวทวารบลาๆๆนั่นเป็นหนึ่งในดาวฤกษ์ที่สว่างที่สุดบนฟ้า มองเห็นตอนหน้าหนาวทางทิศใต้
เดี๋ยวกูจะดูว่ามันจะเอามาโยงอะไร
พูดถึงไป กูอ่านเลยละกัน 5555
เดี๋ยวกูมาสับเรื่องอื่นต่อทีหลังนะที่รัก เยิฟ
>>411 อ๋อ แปลว่ากูอ่านเรื่องอื่นจนกร้านโลกเกินไปแล้วนั่นเอง เก็ทละ
แบบนี้ต่อไปกูคงต้องรีบซื้อรีบอ่าน ถ้าทิ้งไว้นานมันจะไม่สนุกงี้ดิ😂😂😂
กูก็ตามอ่านอวี๋โม่ เหมือนกัน พระรองชัดๆ กูชอบรสนิยมนาง มีเกล็ดคือสวย ไม่มีคืออัปลักษณ์ นางมีความหยิ่งในชาติพันธุ์
*เหมือนจะkyแต่ก็ไม่ใช่ky*
ดอกไม้แดงคือเรื่องไรวะเพื่อนโม่ง
>>406 >>409 >>411 กูก็ชอบนะตงกง ตอนอ่านเล่มแรกคือมีช่วงที่พระเอกดูเกลียดนางเอกมากจนกูอึดอัดน้อยใจแทนนางเอก แล้วท้ายเล่ม1 ที่ไปหอนางโลมอะ หวานซะ มีขำๆ คือกำลังดี เหมือนจะแฮปปี้ พอเข้าเล่มสอง เฉลยปมเท่านั้นแหละ อิเหี้ยย มันอ่านไปแล้วจุกไป ด้วยความที่นางเอกเดินเรื่อง กูเลยอินกับครส.นางเอกมาก แต่กูก็เข้าใจว่าทำไมพระเอกถึงทำแบบนั้น แล้วทำไมนางเอกถึงเลือกจุดจบเช่นนั้น รู้ว่ามันรักกันทั้งคู่แต่สำหรับนางเอกความแค้นมันมากกว่าความรัก ส่วนพระเอกมึงเลือกอำนาจเอง มึงแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว ทำเขาไว้เยอะ จงอยู่กับความเสียใจไปทั้งชีวิตก็แล้วกัน กูว่ามันสมเหตุสมผลดี เพียงแต่สองเล่มมันสั้นไปหน่อย กูอ่านแล้วซึมนิดๆ อึนๆ ปวดใจ หดหู่ ถ้ายาวกว่านี้คงดีอะ จะได้ลงดีเทลให้มันดีปลงไปอีก
ตงกงกูดองไว้หว่ะ ไม่ชอบดราม่าแบบจบเศร้างี้ เลยดองไว้ก่อน ไม่รู้จะอ่านตอนไหนด้วย 😢
กูว่าตงกงมันไม่ได้เน้นดีเทลสงครามอะไรแต่เน้นเรื่องความรู้สึกว่ะ เหมือนเขียนมาประชดนิยายประเภทพระเอกรักนางเอกคนเดียวแต่ดันล่มเมืองนางเอก ฆ่าพี่น้องญาติเพื่อนนางเอกตายห่านหมดแล้วอีนางเอกมาอภัยให้พระเอกเพราะรัก ซึ่งกูโครตเกลียดนิยายประเภทนี้
เวลาอ่านนิยายแล้วขัดใจ รู้สึกอบอุ่นเสมอเวลามานี่ ฮรือออออ อ่านฉงจื่อ กูเป็นต้องด่านางเอกว่า อิโง่ววว สองสามครั้ง ทุกๆครั้งที่กูพลิกหน้าหนังสือ
ตอนนี้รอบันทึกปิ่นจบจ้า กลัวลงแดง
แต่ออกเล่มใหม่มากูก็ซื้อมาเก็บไว้ก่อน วันก่อนไปสอยเล่ม 5 มา ข่มใจไม่อ่าน เข้ามาเห็นพวกมึงหวีดแล้วต้องรีบกดผ่าน 5555
>>397 กูทนอ่านจนจบไม่ไหวว่ะ สำนวนการแปลห่วยมากมาย แล้วเนื้อเรื่องโคตรคล้ายกับเผา 1 ( เหมือนจะพยายามให้ต่างแต่กูว่ายังไงก็เหมือน )
คือยังไงพระเอกแม่งก็ต้องมีสิทธิ์ได้เป็นฮ่องเต้อ่ะ
นางเอกมีแต่ผู้มารุมรัก ..ไอคนที่ไม่คิดว่าจะมารักนางได้แม่งก็มารัก
อ่านแล้วไม่อินไม่อะไรเลย อารมณ์เดียวมาเป็นเส้นตรงไม่มีขึ้น ไม่มีลง
กุไม่เข้าใจ ทำไมในนินยายนางเอกชอบปลอมตัวไปหอนางโลมจังวะ แล้วอิประเภทมั่นหน้าชอบปลอมเป็นชายนี่กุละเบื่อมาก มึงเข้าไปในเที่ยวในซ่อง มึงไม่กลัวโดนแม่เล้าดักตีหัวแล้วลากมึงไปขายตัวหรือวะ
>>397 ในเรื่องมีบอกอยู่ว่ามันหาคนมาแทน คือตัวมันก็โดนบาดเจ็บสาหัสด้วยตอนนั้น ส่วนข้อ 2 คือ แม่มันกลัวว่าลูกนางจะถูกอิสนมวังหลังวางยาแบบลูกชายคนโตของนาง บวกกับอิฮ่องเต้ผัวก็รู้แต่ไม่ทำอะไร นางเลยส่งลูกชายคนเล็กก็คือพระเอกไปต่างเมืองซะเลย ก็เป็นไปตามที่>>398 บอก แต่กูสงสัยมากว่ามันสลับตัวกับลูกอิโหวได้ยังไง จวนโหวนะมึง อะไรจะง่ายดายปานนั้น
ชะตาแค้นของกล้วย ผิดหวังเล่ม 4 มันรวบรัดในบางประเด็น แต่แบบเริ่มออกทะเลา สรุปอ่านจบ 4 เล่ม คือ ไม่คิดอยากเอามาอ่านซ้ำ
ย้อนกาล ลำไยนางเอกเหมือนกัน ไอ้บทจะง่าย ก็ง่ายซะ อ่านจบ 2 เล่ม คือ มันราบเรียบมากสำหรับเรา ไม่คิดอยากอ่านศ้ำจริงๆ
ฉงจื่อ ได้แค่เปิดอ่านคร่าวๆ ค่อนข้างเหมือนฮวาเชียนกู่จริง แต่ตำนานรักเหนือภพ แปลได้ดีกว่า ภาษาสวยกว่า ฉงจื่อมันเลยดูดรอปกว่า
ชันสูตร อ่านทั้งสองเล่มแล้ว ถือว่าดีสุดอ่ะ มันสนุก คดีน่าสนใจ (แต่ยังไม่รู้เลยว่าคนไหนพระเอก) อ่านแล้วสนุก รอเล่ม 3 ฃ
บันทึกปิ่น ยังดองไว้อยู่เลย กะว่าเดี๋ยวจะเอาออกมาอ่านแล้ว
ชะตาแค้นของกล้วย ผิดหวังเล่ม 4 มันรวบรัดในบางประเด็น แต่แบบเริ่มออกทะเลา สรุปอ่านจบ 4 เล่ม คือ ไม่คิดอยากเอามาอ่านซ้ำ
ย้อนกาล ลำไยนางเอกเหมือนกัน ไอ้บทจะง่าย ก็ง่ายซะ อ่านจบ 2 เล่ม คือ มันราบเรียบมากสำหรับเรา ไม่คิดอยากอ่านศ้ำจริงๆ
ฉงจื่อ ได้แค่เปิดอ่านคร่าวๆ ค่อนข้างเหมือนฮวาเชียนกู่จริง แต่ตำนานรักเหนือภพ แปลได้ดีกว่า ภาษาสวยกว่า ฉงจื่อมันเลยดูดรอปกว่า
ชันสูตร อ่านทั้งสองเล่มแล้ว ถือว่าดีสุดอ่ะ มันสนุก คดีน่าสนใจ (แต่ยังไม่รู้เลยว่าคนไหนพระเอก) อ่านแล้วสนุก รอเล่ม 3 ฃ
บันทึกปิ่น ยังดองไว้อยู่เลย กะว่าเดี๋ยวจะเอาออกมาอ่านแล้ว
เรื่องเผา 2 เอาตรงๆ กูว่าเผา 1 ยังสนุกกว่า อันนี้อ่านแล้วแบบว้อทท ทั้งเรื่อง
บรรยายพระเอกเทพแบบเทพมากก แต่ไม่บอกว่าเทพยังไง วิธีการแก้ปัญหาทุกอย่างดูง่ายดายไปหมด
เหมือนเผา 1 ทุกอย่าง ตอนอินางเอกคับขันพระเอกมาช่วยไว้ได้ตลอด
ตัวร้ายง่อยโดนกำจัดง่ายๆ ทุกตัว
อ่านเอาสะใจอย่างเดียว แต่อ่านมุกปู้ยี้ปู้ยำตัวละครหญิงแบบโดนข่มขืน โดนทารุณทางเพศแล้วเอียนมากแล้วนะ แล้วเรื่องนี้มีหมดจ้า ข่มขืน ซาดิสต์ โดนโยนเข้าคอกม้าให้เอากะม้า แก้ผ้าศพจัดฉากให้เหมือนอย่างว่ากัน คือแค่ไม่ได้บรรยายแบบ HD แบบเผา 1 อ่ะ จนกูสงสัยว่าอิคนเขียนมันมีปมอะไรมั้ย ชอบละเกินเรื่องแบบนี้
กูขออวยชันสูตรค่ะ สนุกอ่ะะะะะ ผู้งานดีหลายคน คดีซับซ้อนพอประมาณ นางเอกซูนิดๆ ไม่น่าเกลียด แต่งงใจที่คนอื่นรับได้ตรงนางเอกชันสูตรศพเป็นเนี่ยแหละ คนรอบตัวไม่ค่อยมีรีแอคชั่นอะไรเลย เหมือนเบลอๆ แล้วก็ผ่านไป แบบอ่อ ทำได้เหรอ อืมๆ = ="
เรื่องในบ้านก็มีตบตีกันบ้างสลับฉากกับคดีข้างนอก ดีที่พ่อนางเอกไม่ถึงกับโง่เรื่องผู้หญิง จนตามเมียน้อยไม่ทัน แต่สงสัยว่ามีใครย้อนอดีตมาอีกบ้าง เรื่องนี้ดูมีความย้อนในย้อนอ่ะ เพื่อนโม่งใครเคยร่างพล็อตไว้ว่าจะแต่งเรื่องที่มีตีมหลักว่าตลค.ย้อนเวลามาเจอกัน ยินดีด้วย ฝันของมึงเป็นจริงแล้วค่ะ เพราะนางเอกกูไม่ใช่ชะนีน้อยนางเดียวที่มาจากอนาคต 55555555555555
ภาพรวมดีงามควรไปตำอย่างยิ่งค่ะเพื่อนโม่ง
มึงเอ๊ยยยยยย ดาวทวาร นี่แม่งเป็นเรื่องที่เขียนมาเพื่อกูโดยแท้ กรี๊ดดด กราบซอกคอเพื่อนโม่งที่ถามจนกูหยิบมาอ่าน ฮืออออออออ กูช้อบบบบชอบบบบบ เดี๋ยวนะ ขอกูอ่านแพ็พพพ เดี๋ยวกูมา
>>419 กูโอเคกับการที่เน้นบีบอารมณ์นะ มันก็เป็นอีกแนวนึงที่กูอ่าน แต่อันนี่นี่อ่านไป หน้ากูอยู่แบบเนี้ยอ่ะ -_- มีมองบนบ้างเป็นระยะ
>>427 กูว่านางคงมีทัศนคติว่า สำหรับผญโบราณ การถูกข่มขืน น่าจะอัปยศ ทรมานกว่าตายๆไปซะอีก จากที่เห็นๆกันอ่ะ ถ้าโดนอะไรแบบยี้ รอดมาก็ต้องผูกคอตายอยู่ดี
ซึ่งบางที พอเอามาใส่ มันทำให้ดูว่า การมองโลกของคนๆนี้มัน . . . . . . อืม
.
.
.
สรุปตอนนี้กูติดรีวิว ถังข้าว เจ๊เตี่ยน บุปผาโปรยปราย แล้วก็เรือนเร้น
แต่ตอนนี้กูจะอ่านวังประตูหลังค่ะ ไม่ไหวแล้วพี่ชายยยย ฉันรักมัน อะเฮรื่ออออ .กุมอก.
สยบฟ้ามีบทหวาน พ่อแง่แม่งอนยังวะ กูดร๊อปไว้ที่เล่ม14
คำโปรยเล่ม17 ทำให้รู้สึกเคืองแทนนางหนูซังๆ
สยบฟ้า บทมด เป็นเรื่องปริศนาธรรมะว่ะ กูอ่านเล่มหลังแล้วกลับไปอ่านบทแรกเข้าใจขึ้นเป็นกอง
สำหรับคนที่ต้องการอ่านรอด กรุณาข้ามไปที่อาหนิงเลยว่ะ พอเข้าสู่ช่วงเดินทางไปฉางอัน จะสนุก
>>406 นานๆจะเจอคนคิดคล้ายกันเกี่ยวกับตงกงซะที อ่านเรื่องนี้ไม่เคยเกลียดพระเอกเลย มีแต่เวทนา เจอคนด่าพระเอกแบบไม่มีไรดีแล้วแอบสงสารอ่ะ ถ้าพระเอกไม่เป็นแบบนี้คงตายแต่เด็กแล้ว อีกอย่างอ่านซ้ำก็ยังเชื่อว่าเล่มแรกพระเอกก็จำนางเอกไม่ได้ (แบบนี้พีคกว่าสำหรับคนอ่าน) เรื่องนี้แซะนิยายไทยจำนวนมากที่ชอบใช้พลอต พระ/นางทำให้ญาติอีกฝ่ายตาย มีแก้แค้นสุดท้ายรักกันแฮบปี้... ความเป็นจริงแทบเป็นไปไม่ได้ มึงปล่อยวางให้อภัยได้ แต่อยู่ร่วมกันยาก มันเป็นความรู้สึกแบบเกาะกินในใจอ่ะ
>>437 กูไม่เกลียดพระเอกนะ กูหนักไปทางสงสาร โทษพระเอกทั้งหมดก็ไม่ได้ปะ อีกอย่างมีตอนนึงที่นางเอกบรรยายว่า ที่จริงแล้วเขาก็รู้ว่าเขาทำผิดต่อข้า ที่จริงแล้วเขาก็รู้สึกผิดต่อข้า. ประมาณนี้อะ ทำให้ยิ่งแบบ เฮ้ออ แต่หัวเด็ดตีนขาดกูไม่อยู่กับคนที่ทำแบบนั้นกับครอบครัวกูได้ลงหรอกจริงๆ
>>437 เนอะๆ ถึงพูดปาวๆว่าให้อภัย ในใจมันก็ต้องมีอะไรค้างบ้างอ่ะจริงป่ะ แบบ เขาฆ่าครอบครัวข้า มือข้างนี้ที่ลูบหัวข้า กุมมือข้าอยู่นี่ละ ที่เคยกวัดแกว่งง้าวโค้งเข้าบั่นศีรษะผู้คนตระกูลหลันให้ตกตาย...
อะไรแบบนี้อ่ะมึง นอกจากนางเอกแม่งจะเป็นสตอล์กโฮมซินโดรมไปแล้ว😂😂😂
กูว่าจะอ่านไปพิมพ์ไปเลยดีกว่า มันก็อัดอั้นอยู่บ้าง 5555
วังประตูหลัง แค่ก! วังหลังดาวทวาร
.
.
.
.
.
.
1.เรื่องเกิดในสมัยซ่งเหนือ (ความรู้ของกู=ศูนย์ 555555)
2.พระเอกเป็นฮ่องเต้ในเงาไทเฮาม่านไม้ไผ่ บรรยายตั้งแต่ก่อนพ่อตาย ยาวๆมา ไม่ได้เปิดเรื่องก็ครองราชย์แล้ว
3.นางเอกเหมือนจะมาจากอนาคตแบบ อนาคตกว่าเราๆอ่ะ มีสกิลแว้บแว๊บบบ
ไม่แน่ใจ ตามๆๆ
4.กูเจอแร้ววว ดาวนี้มีไว้ใช้สังเกตความเคลื่อนไหวทางทัพพึทาหารรึ(ยังไง...วะ?)
5. วะฮ่าๆๆๆๆๆ กูว่ากูเจอแล้ว ดราม่าที่ไม่ทำให้หัวร้อน เว้ยเฮ้ยยยยย
ขอบใจคนถามมากที่ชี้เป้าให้กู .โดดกอดแล้วกัดหูด้วยรัก.
6.แม่งมาว่ะ เหยดดดดดด โทนเรื่องแม่ง แบบ ไงดีอ่ะ
เหมือนมึงเดินบนเตียงตะปูอ่ะ เสียวอิบอ๋าย แบบ จะพีคก็ไม่พีค จะเนือยก็ไม่เนือย จังหวะเหมือนดูหนังผีแล้วแบบ อีเหี้ยยยยยย ผีจะมาแล้วๆๆๆๆๆๆๆ มันต้องมาแน่ๆๆๆ อร๊ายยยยยยย แบบนี้ อยู่ตลอดเวลา 555
คือใต้ความเนือยมีความลุ้นใต้ความลุ้นมีความหวั่นๆเสียวๆและมีความแอบหน่วงนิดๆ และในใต้ทุกอย่างนั้นมีความแอบจิกตีน 555555
กูชอบอะไรแบบนี้!!!!! .หยิบหนังสือมาจูบเล้าเคล้าเคลียคลอ.
7. พระรองเผยร่างแล้ววว เป็นพระรองกิ่งหลิวแหละ ฉลาด รู้ทิศทางลมในราชสำนัก อ่อนได้แข็งเป็น
นางเอกก็แลจะสปาร์กับนางอยู่นะเว้ยยยย (นางเอกมองพระเอกเป็นน้องน้อย อายุ13 14 เองไง นางเอกบอกว่าซัก18 19)
8.เฉลยแระ นางเอกมาจากประเทศจีน มีปุ่มกดทะลุมิติ
//แต่แม่งขัดใจอยู่อย่างอ่ะ นางเอกจะทะลุมิติมานี่ไม่ศึกษาอะไรก่อนเลยหรอวะ เรียกฮ่องเต้ซะสนิทสนม
แถมบอกว่าไอ้ปุ่มกดนี่มันส่งแบบแรนด้อม แล้วทำไมแม่งโผช่มาหาพระเอก มายุคนี้ได้ตลอดวะ
แถมเอาเงินหยวนเมืองจีนไปจ่ายค่าบัวลอยอีก นี่จะเป็นนางเอกหรือจะสายฮาคะเอาดีๆ
9.กูชอบพระเอกกกกก (มึงหยุด มึงอย่าเพิ่งแจ้งความ ใจเย็นๆ เรามีน้ำใจเราแบ่งกันได้ อ้าว ไม่ใช่เหรอ ท่ดๆ)
คือกูไม่ได้จะเลี้ยงต้อยนางนะ (แต่โตไปก็ไม่แน่ กูยังอ่านอยู่ ฮี่ฮี่)
กูชอบความpassionateของพระเอก เขาดูมีตัวตนอ่ะ เป็นเด็ก ยังมีความเอาแต่ใจที่ปกปิดไม่มิดของเด็ก แต่ในขณะเดียวกันก็สามารถทำในสิ่งที่ฮ่องเต้น้อยต้องทำในแต่ละเวลาที่สมควรได้ มองแล้วอยากเห็นพัฒนาการของตัวละครอ่ะ อยากตามต่อ
กูว่ากูจะพอก่อน หิวข้าวเที่ยงและ
สรุปถึงเท่าที่อ่าน กูชอบพระเอกแบบฟรอมท็อปทูโท นางเอกนั้นกูปล่อยเบลอ
พระรองเพิ่งออกมาแผ่นเดียว กูไม่รู้จักมึ้งงง55555 (แต่บอกได้เลยว่าดูจากออร่าแล้วนังนี่มันร้ายแน่นอนค่ะหัวหน้า!!!)
กูชอบเรื่องว่ะ แต่เท่าที่อ่านมามันยังไม่ได้มากพอจะโค่นเรือนเร้นกับเมืองจันทราของกูได้
ไปละ หิว
ครึ่งหลังเจอกันเมื่อกูอ่านต่อ
.
.
.
.
.
.
>>440 ดาวนั่นมันไว้ดูทหารเหรอวะ อ่านชื่อเรื่องละกูเข้าใจว่าดาวทวารอะไรนี่ เป็นดาวซานหยวน (ดาวกำแพงวัง) มาตลอดเลย 555555555 เคยอ่าน ในกำแพงก็จะมีดาวจักรพรรดิ ดาวมเหสี บัลลังก์ทั้งห้า บลาๆ นอกกำแพงมี สามปราชญ์ สามเจ้าตำหนัก อะไรประมาณนี้ นี่กูเข้าใจผิดมาตลอดเลยเหรอวะ 555
ดูดาว
.
.
.
.
.
นางเอกโดนข่มขืน ท้อง ทำแท้ง หนีกลับไปโลกปัจจุบัน คนที่นางเอกรักโดนฆ่า มีคนบอกว่าตอนท้ายพระเอกปลง หลังจากทำเห้ใส่คนอื่นจนพังพินาศ
การนิยามคำว่าจบดีของกูกะแอดมินสนพนี้คงสวนทางกัน
.
.
.
.
.
แม่งแบบนี้ก็เรียกจบไม่ดีนะ ถามว่ากูชอบมั้ยกูชอบ แต่มึงไม่ควรตอบลูกค้าว่าจบดีอะ เพราะมันก็มีคนที่อ่านแต่ HE อยู่ ถ้าซื้อไปคงโมโหมากอะมึง 5555555
เรื่องดาวประตู นางเอกโดนข่มขืน ทำแท้ง แล้วบอกว่าจบดี กุอยากจะกรี๊ดเป็นภาษาจีนใส่หน้า สนพ.
จบดี แต่ไม่ HE ของกูคือแบบ open end อ่ะ คือตัวละครฝ่าฟันมรสุมกันมา สุดท้ายอาจจะไม่ได้ลงเอย แต่ต่างคนต่างแยกย้ายไปคนละทาง แต่ละคนก็ไปมีชีวิตเป็นของตัวเองงี้ อย่างลำนำรักเทพสวรรค์ โอเค พอาจจะไม่ได้ลงเอยกันในชาตินี้ แต่ก็มีเรื่องราวถัดจากนั้นเล่าให้ฟังว่าใครกลายเป็นยังไง อะไรต่อ กูก็ถือว่ามัน open end นะ ใครจะคิดไงต่อก็เชิญตามสบาย หรือเมืองจันทรา ที่โม่งเคยเถียงกันว่าตอนจบพระเอกสลายไปจริงๆ หรือเป็นวิญญาณพระเอกลับมารับนางเอกจริงๆ ตอนท้าย ก็ถือว่า open end นะ ไปคิดกันต่อเอง
แต่ไม่ใช่ว่ามึงทำชีวิตชาวบ้านฉิบหายหมดแล้วมาปลงตอนท้าย แล้วบอกกูว่าจบดี นี่คือไม่ใช่แล้ว อิผี!!!
โดยสปอยเฉย
อัยสะ....(กู ส บ ถ . . . - _ - )
มึงคะ >>453 คือมึงจะทำแบบนี้กับกูที่กำลังอ่านไม่ได้!!!!
นี่คือที่กูอ่านต่อและได้พิมพ์ไว้ .กดวาง.
มาต่อๆ วังประตูหลัง(กูจะเรียกงี้จริงดิ 😂😂😂)
.
.
.
.
.
-หลังจากที่พระเอกได้รู้ว่านางเอกไปกลับ ด้วยปุ่มทะลุมิติ
และมีที่ท่าปิ๊งพระรอง รวมถึงถูกไทเฮารุกตีกรอบกดดันให้แคบลงไปอีก จึงทำให้...
-ในตอนนี้ กูเริ่มเห็นรัศมียึดมั่นถือมั่นเริ่มเปล่งประกายจากตัวพระเอกละ
ความหน่วง100% สตาร์ทโตะ!!!
- อื้อหืออออ กูไม่รู้จะพูดจะบรรยายยังไงเลยพาร์ทนี้ มึงทั้งหลายจงมาอ่านเอง 5555
-โอ๊ยยยย ลูกกกกกก โอ๊ยยยยย .โอบอุ้มฮ่องเต้. โอ๋เอ๋ มากินน้ำแตงโมมา .กอด.
แบบบ ฮ่องเต้ที่ไม่มีอำนาจอ่ะ อยู่ในจุดสูงสุด แต่ไม่ครอบครองอะไรเลย
"...ที่ข้าต้องการก็แค่ชุดเก่าๆชุดหนึ่ง แต่เขากลับยกใต้หล้าให้กับข้า..."
"ข้าคิดว่าข้าอยากเติบโต"
"ราวกับว่าเวลาที่นอนหลับแล้วตื่นขึ้นมา ข้าจำเป็นต้องเติบโต
บางที ข้าอาจจะแค่เข้าใจไปเองว่าข้าเติบโตแล้ว..."
-มีตัวละครชื่อ ฟ่านจ้งแยน มึง ภาษาจีนมีสระแอด้วยหรอวะ วานโม่งเทพจีนชี้แนะข้าน้อยด้วย
-มีภาษาปัจจุบันพวก ยังไง ทำไม ค่อนข้างเยอะนะ อืม
.
.
.
.
.
กูไม่น่ารีเฟรชอ่านต่อก่อนโพสต์เลยจริง เสียอรรถรสวนไปสิคะ -_-
กูกำลังอ่านจอมเวทโลลิ อ่านไปได้ครึ่งเล่มทนไม่ไหวแล้วโว้ยยยยยย
.
.
.
.
.
อ่านไปถึงตอนที่นางเอกอายุเจ็ดขวบแลกลิ้นกับพระเอกอายุสิบสี่ กูไม่ไหวแล้วกูจะอ้วก คนเขียนและคนเลือกมาแปลคิดอะไรอยู่วะ คนอื่นเค้าไม่ได้รสนิยมวิปริตเหมือนพวกมึงโว้ยยยยย
.
.
.
.
.
ขอถามสปอย ดาวทวาร
.
.
.
.
.
.
พระเอกข่มขืนนางเอก?
.
.
.
.
.
.
ฟานจงเหยียน ฟ่านจ้งเยียน ฟานจงเยี่ยน
กูเจอมาหลากหลายมากเพราะเป็นตัวละครสุดฮิตของราชสำนักซ่ง ตกลงต้องอ่านว่ายังไง ขอเชิญท่านโม่งจีนให้ความรู้ด้วย
范仲淹 Fàn Zhòngyān ฟ้าน จ้งเยียน / 范 ตัวเดียวกับ ฟ่าน ปิงปิง
ที่แน่ๆ ไม่มีแยน คือสนพนี้เขาจะปฏิวัติการอ่านพินอินใหม่หรอวะ
>>464 .กราบแทบอก.
5555 นางอาจจะออกแอคเซนท์ก็ด้ายยยย
แบบ เยียน ยีอาน แยนนนนน งี้ เกร๋ๆไงแกรรรร
//เอาจริงๆ การแปลแม่งโคตรพังอ่ะ อิส(ะ)อิส(ะ)
คือพระเอกนี่ฮ่องเต้ถูกมะ ใช้เจิ้นถูกมะ ซับไทยคือเราใช่มะ นี่นางแบบ เดี๋ยวเราเดี๋ยวข้า ปนกันเหมือนราดมิกเซอร์แล้วเชค
ยังกับ นึกได้ก็ใช้เรา พอเมาๆก็ใช้ข้า
สำนวนก็ไม่ลื่นเท่าไหร่ เหมือนไม่ใช่ปลายปากกาเดียวกับปิ่น
ภาษาบางทีก็มาซะอินเทรนด์
โอ๊ยยยย สารพัดจะงานไม่เนี้ยบ .บ่นๆๆๆ.
กูเนยๆเลยว่ะ ยิ่งเจอสปอยล์เข้าไปอีก ตอนนี้ติดอยู่หน้าร้อยกว่าๆ กำลังคิดว่าจะเข็นรึจะเท
มีคนอยากให้สปอยล์ยอดพธูพรางใจมะ จะได้พิมพ์ให้
กูกับการอ่านต่อ.....
เฮ้ออออ กูสมใจแล้วล่ะ อีวังหลังดาวทวารนี่แหละ พระเอกน่าน้วยของกู
โตขึ้นมาแม่งถีบพระเอกตงกงตกเวทีคนเหี้ย2010sกลิ้งหลุนๆสะดุดรากมะม่วงแล้วกระเด็นออกนอกดาราจักรไปเลย
กูยอมแล้ว .ปาดเหงื่อ.
ใครอ่านตงกงแล้วรับไม่ได้ มึงก็อย่าคิดจุดธูปเชิญเรื่องนี้เข้าบ้านเป็นอันขาดเลยนะ 555555
กูค่อนข้างโอเคกับเนื้อเรื่องนะ แม้ว่าสำนวนการแปลมันจะเป็นทายาทอสูรของเมียไอเทพก็ตามที ถถถถ
สนพนี้ควรปรับปรุง อื้มมมม
ส่วนรีวิวที่เหลือ กูขออนุญาตยังไม่พิมพ์นะ ยังไม่มีฟีล .กราบขอโทษเพื่อนผองเหล่าโม่ง.
สวัสดีสหายชาวโม่ง คิดถึงฝุดๆ ว่าจะเข้ามาพบปะพวกมึงตั้งแต่วันที่ 10 แต่มีงานด่วนพอดี กูนี่ช่างโชคร้ายเสียจริมๆ
ตั้งแต่โม่งปิดไปเนี่ยกูเกรี๊ยวกราดมากนะ กูจำได้ช่วงนั้นคือเป็นช่วงที่เราคุยกันบ่อยอะ มู่ไม่ได้ร้าง แต่แล้ววันที่ 20 มีนาคม 2561 กูกลับต้องตื่นมาพบกับฝันร้ายแม่งโม่งปิด อิผีฟัคยูเบเบ้ ปิดแบบไม่บอกกล่าวล่วงหน้า และงานหนังสือกำลังมาถึง กูยังไม่ได้ถามพวกมึงเลยว่าอะไรควรซื้อบ้าง ด้วยความไม่รู้ของกูและก่อนหน้านี้ไม่ได้ซื้อหนังสือเลย ทีนี้พอถึงงานหนังสือกูเลยซื้อดะเลย ซื้อเยอะจนฝาชีบอกว่าถ้าซื้ออีกถือเองนะ ไม่งั้นกูอาจถลุงไปมากกว่านี้ และช่วงเวลาเหงาๆที่โม่งปิดไปทำให้กูได้อ่านหลายเรื่องมาก ซึ่งหลายๆเรื่องทำกูหัวร้อนจนอุทานว่า ***ไรเนี่ย ละพอโม่งยังไม่เปิดกูก็ไม่มีที่ระบายกูอัดอั้นตันใจมากๆเลยมึง เฮ้อ มาๆเริ่มกันกูจะบ่นและชมปะปนกันไป
.
.
.
.
.
1.โฉมสะคราญงามปะหล่ำปะเหลือ
พล๊อตอะไรของมึงเนี่ย อีพระเอกไม่ควรเป็นเอกอะ มึงไม่ควรเป็นใหญ่ด้วย เหมือนมึงแยกแยะไม่เป็นอะ พาเมียชาวบ้านหนีละปล่อยเมียตัวเองทิ้งไว้ 5 เดือน คุณพระ ละคนที่มึงพาหนีอะเมียฮ่องเต้ๆๆ ดึงสตินิดนึง ถ้ามึงไม่ใช่พระเอกอะมึงโดนประหารไปแล้วเว้ยยย เรื่องนี่กูอาจจะรู้สึกว่านี้ถ้านางเอกไปหาคนอื่นมีผัวใหม่ไปเลยกูจะเรียกนิยายจบดี ผช งี้กูโคตรไม่น่าอยู่ด้วยเลย
.
.
.
.
.
2.ฉงจื่อ
กูเห็นหลายๆคนรำคาญนางเอกกูกลับไม่ว่ะ ทั้งที่มันคล้ายฮวากู่เชียน แต่ฮวากู่นี่กูรำทั้งพระทั้งนาง เรื่องฉงจื่อที่น่ารำคาญคือพระเอกคนเดียวเลย กูว่านางเอกน่าสงสารออก คือแม่งไม่ใช่ความผิดนางอะมึง แล้วที่นางยอมเป็นเทพมารก็เพราะไม่มีที่อื่นให้นางไปแล้วจริงๆนางไม่มีใคร โดนตามล่า เป็นกูก็ไม่รู้จะไปอยู่ไหนอะ ตายก็ไม่อยากตายไง ไม่มีใครเชื่อใจนางเลยแม้กระทั่งพระเอก หลอกนางตลอด ถึงจะมีเหตุผลก็เถอะแต่มันโหดร้ายเกิดไปมั้ยกะคนที่ยังไม่ได้อะไรผิดและรักมึงขนาดนั้น ขนาดบอกว่าจะเชื่อสุดแม่งก็ไม่อยู่ดี จนถึงตอนที่นางเอกหายไปจริงๆนั้นแหละถึงสติแตกหายบ้า คนอื่นๆที่สำคัญกับนางก็ทรยศบ้าง ตายบ้าง มีอำนาจไม่พอช่วยเหลือบ้าง บางคนอาจจะรำคาญที่ทำไมให้อภัยพระเอกตลอด คือกูเข้าใจนะนางไม่มีใครอะมึง ต่อให้พระเอกร้ายที่สุด แต่ก็เป็นโลกทั้งใบของนาง เป็นคนเดียวที่ผูกพันกับนางเอกแบบจริงๆอะ
.
.
.
.
.
3.ฉันไม่ชอบทั้งโลกฉันชอบแค่เธอคนเดียว
ไม่ค่อยเหมือนนิยายนะกูว่าเหมือนพวกไดอารี่ พ๊อกเก็ตบุ๊กไรงี้มากกว่า เป็นตอนสั้นๆแต่ละมุนหัวใจเหลือเกิน กูชอบๆๆ ไปหาอ่านนายเอฟกะเฉียวยีน่ารักมาก
.
.
.
.
.
4.สะดุดรักยายถังข้าว
นี่กูก็ชอบแต่ชอบเล่มแรกมากกว่าเล่มสอง กูว่าเล่มสองคาแร็คเตอร์พระเอกหลุดไปนิดนึง แต่รวมๆละน่ารักดี ไม่ชอบอีกอย่างคือเพื่อนนางเอกรู้สึกนางสมองหายเกินคำว่าใสอะ
5.ท่านอ๋องข้าอยาก.......
กูอ่านละคำเดียวเลย จ้า~~
โหยตอนเล่มแรกกูว่ามันดีเลยนะเหมือนปูเรื่องมาเพื่อทิ้งปม แต่พอต่อๆไปกูถึงรู้ว่าแม่งไม่ใช่ปมจ๊ะ มึงแค่เล่าให้กูฟังเฉยๆ ไม่มีปมใดๆต้องแก้ทั้งสิ้น นี่คือ ไดอารี่อวดผัวของอาหนาน ที่เล่มสองมีชื่อศาสตร์การเยเพื่อรักษาอาการป่วย ส่วนเล่มสามชื่อว่ากลยุทธทำอย่างไรให้ผัวแตกใน เฮ้อถามจริงทำไมสำนักพิมพ์ถึงเลือกนิยายแบบนี้มาแปลให้กูอ่านห้ะ!!!?
.
.
.
.
.
6.กอลลั่ม
อีสนพหน้าด้าน บางช่วงมึงบรรยายนางเอกอวบอิ่ม บางช่วงก็บรรยายนางเอกดูบาง มึงทำแบบนี้ได้ไงวะ จะปรุงกะปิน้ำปลามึงยังไม่ปรุงทั้งเล่มอีกหรอ ใจมึงได้มากกูอุตส่าตัดซื้อเพราะเป็นงานเจ๊จิ่ว อิ#^<>!?,~> แต่ว่าก็ว่านะเล่มนี้กูรู้เจ๊จิ่วงานดร๊อปลงนะ ดำเนินเรื่องเรียบไปมะ. ไม่มีจุดดึงอารมเลย มีพอได้อยู่แค่ตอนจบที่ไปนอนเฝ้าดอกไม้อะ แค่นั้น
.
.
.
.
.
7.ย้อนกาลสารทวสันต์
กูชอบนะ คือไม่ได้ชอบเว่อแต่พออ่านละรู้สึกว่ามันสนุก. กูชอบเวลาที่พระนางเขาคุยกัน. กูรู้สึกเหมือนเขารักกันจริงๆอะ. ตอนหลังจาก...กันแล้วกูว่าเขาดูเป็นผัวเมียกันจริงๆ. ไม่เหมือนบางเรื่องที่แบบหวานเกินจนกูรู้สึกว่าเพ้อฝันไป อันนี้มันพอดี เนื้อเรื่องก็โอเคร. ตัวประกอบดีงาม
.
.
.
.
.
8.บันทึกปิ่น 5
แฮปปี้สุดในบรรดาเล่มที่ซื้อมา อ๋องเริ่มไม่ซึนละจ้า กูว่าเล่มหน้าคงหายซึนละล่ะ. โอ้ยเมื่อไหร่เล่มหกจะออกคะ กูอยากออกไปกระตุ้นเศรษฐกิจช่วยชาติแล้ว
.
.
.
.
.
นอกนั้นที่ซื้อมาแต่ยังดองยุก็มี
-ร้ายตรึงรัก
-อาจารย์ชั่ว 2
-ชะตาแค้น 4
-ชะตารักพันภพ
-พานพบอีกครา
เด่วอ่านแล้วกูจะมาบ่นและอวยให้ฟัง
Ky เพื่อนโม่ง กุเพิ่งอ่านฉันไม่อยากเป็นซินฯ ของป้าหลินจบ ดองไว้นานมาก คือกูอยากรู้ว่ามันมีภาคต่ออะไรยังไงออกมารึยัง รู้สึกว่าตัดจบห้วนๆมาก ปมอะไรต่อมิอะไรกูรู้สึกไม่ได้คลี่คลายเลย ขอบคุณเพื่อนโม่ง
>>479 กุว่างานจิ่วลู่อาจจะถูกจงหยวนกว้านซื้อไปหมดแล้วมั้ง อารมณ์เห็นงานขายได้ก็กวาดมาแม่งให้หมดเลยไรงี้ แต่กูรู้สึกว่างานจิ่วลู่ที่ขายได้ขนาดนี้เพราะอานิสงส์ท่านยายล้วนๆ เลยว่ะ แบบตอนออกอ๋องไก่ก็ไม่ได้พีคขนาดนั้น ยิ่งเจอเรื่องดราม่าบ็อกเข้าไปอีก แต่พอแจ่มเอาท่านยายมาทำ ทั้งปกสวยแปลดีเรื่องดี แม่งส่งกันไปหมด ชื่อนักเขียนเลยดัง คนรอตามเยอะ ดีนะที่กูตัดใจได้ งานจิ่วลู่กูเก็บสองเรื่องจากแจ่มพอ ถือว่าจบชุดในตัวแล้ว
ยอดพธูพรางใจ เนื้อเรื่องปวดตับ สำนวนแปลยิ่งแย่มากสำหรับกู อ่านแล้วปวดใจเพราะเรื่องอื่นที่ออกมาไล่ๆกันของสนพ.นี้กูว่าอ่านได้ในระดับนึงประมาณพวกเล่มฝอยของแจ่มใส อ่านแบบไม่คิดไรผ่านอยู่ ใครถามกูก็ว่าอ่านได้ แต่พอมาเจอเล่มนี้กูหุบปากแทบไม่ทัน เนื้อเรื่องว่าแย่ สำนวนแปลพาให้ไปกันใหญ่ เฮ้อออ เสียดายตังค์สุดเล่มนี้
เรื่องยอดพธูพลางใจอะไรนั่นกูอ่านแล้วอยากผ่าหัวนางเอกดูว่ะว่าข้างในมีอะไรอยู่มั้ยทำไมถึงได้โง่ขนาดนั้น สำหรับกูมันเกินคำว่าใสๆไปแตะคำว่าโง่แล้ว
ช่าย. โม่งปิดนี่กองดองกูลดฮวบมาก
กูไม่ได้ซื้อเพิ่มเท่าไร เน้นสลายกองกอง
โชคดีกูพรีศิษย์ชั่วไว้ นี่ใกล้ได้อ่านแล้ว เลทมากกกกก โดนพี่โป๊บสันนิวาสรีพรินต์ตัดหน้ารึไง
ใจร้ายกะกูจริงกล้วยนี่ ท่านอ๋องหื่น กับชะตาแค้น ดันไม่โดนแซงคิว กุเซ็ง
นี่ๆ งานจิ่วลู่ที่มีทั้งหมดในตอนนี้นะ ที่กูใส่ ? คือไทยยังไม่ซื้อลิขสิทธิ์
เรื่องยาวแนวโบราณ
- 魔尊 ของรักของข้า Prince of Darkness
- 司命 ลิขิตผูกพันมังกรหวนคืน Siming
- 三生，忘川无殇 สามชาติผูกพันแม่น้ำลืมเลือน Sansheng, Wangchuan Wu Shang
- 招摇 เจาเหยาใครว่าโลกนี้ไม่มีผี Ostentatious Zhao Yao
- 与晋长安 ปีศาจราตรี Long Peace with You
- 护心 ล่าหัวใจมังกร Heart Protection
- 师父系列 ? The Masters:Feeling Distressed
- 短篇合集 ? (ชุดเรื่องสั้น)
- 九爷别这样 ?
- 本王在此 ปฐพีไร้พ่าย Accompanying the Phoenix
- 一时冲动，七世不祥 เจ็ดชาติภพหนึ่งปรารถนา Seven Unfortunate Lifetimes, All Thanks to a Single Moment of Impulse
- 百鬼集 เล่าขานตำนานรัก One hundred circles song
- 几回魂梦 ?
เรื่องสั้นแนวโบราณ
ไม่มีตีพิมพ์นาจา ที่เจิ๊วลงเองนางก็ไม่ได้ล๊อก ใครอ่านจีนได้ตามไปดูที่นางลงไว้ ใครอ่านไม่ออกเสิร์ชอังกฤษเอา มีคนแปลอยู่ มีaudiobookขายด้วยแต่น่าเสียดายกูฟังไม่ออก ถ้าอ่านนี่พอดำได้อยู่ มาแต่เสียงนี่กูบ๊ายบาย
- 天晓 Daybreak
- 雪草 Xue Cao
- 倾世 Overturning the World
- 挖坟 Grave Digger
- 忍冬
- 桃妖 Peach Demon
- 梓琴 Ziqin
- 桑歌 Mulberry Song
กูจะเล่าแค่ที่สำคัญๆนะ
วังหลังดาวทวาร
.
.
.
.
.
.
.
ก่อนอื่นมึงต้องรู้ก่อนว่าเรื่องนี้บรรยายด้วยบุคคลที่1 ซึ่งก็คือบรรยายโดยฮ่องเต้ ดังนั้น มึงจะเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับฮ่องเต้เป็นหลัก รู้ทุกอย่างเท่าที่ฮ่องเต้รู้ แต่มึงรู้แล้วมึงจะคิดต่อไปจากที่รู้ได้มากหรือน้อยกว่าฮ่องเต้ นั่นก็อยู่ที่ตัวใครตัวมัน
ฮ่องเต้คนนี้เป็นฮ่องเต้หุ่นเชิดที่ดีแต่เข็นเรือตามน้ำ แต่โชคยังดีที่ตอนหลังก็ได้ครองบัลลังก์
ฮ่องเต้คนนี้ ถูกไทเฮาสอดกระดึงแล้วจูงไปลากมาอยู่ตลอด เหมือนเป็นฮ่องเต้อย่างยิ่งใหญ่ แต่ที่จริงไม่มีอะไรที่ได้มา เพราะต้องการ ฉันสั่ง ฉันได้
ทุกสิ่ง ไทเฮาต้องเห็นชอบ เรื่องนางเอกเป็นครั้งแรกที่ทำตามใจ
เริ่มใหม่แต่แรก
-พระเอกได้เจอกับนางเอก ตั้งแต่เด็ก ไม่เหมือนใคร ไม่เกี่ยวข้องกับโลกนี้ ไม่ได้มองพระเอกเป็นหุ่นเชิด สดใส อบอุ่น กูว่าถ้าให้กูนิยาม นางเอกคือคอมฟอร์ตโซนของพระเอก ที่โดยปกติชีวิตสเตรส24ชม. เพราะงั้นพระเอกเลยเหมือนขาดนางเอกไม่ได้ เหมือนแบบ craving for อะไรแบบนั้นเลย
แต่นางเอกมองพระเอกเป็นแค่น้องชาย
ในมุมของกู พระออกเรื่องนี้ ปกป้องตัวเองโดยการไม่ทำอะไรเลย คือทำให้ตัวเองมีชีวิตอยู่ในมือไทเฮาได้ แต่ก็คือใช้ชีวิตแบบ หายใจไปวันๆ ไม่มีค่า
เพราะงั้น ในบางมุม พระเอกก็คือเด็กที่หยุดอยู่แค่ความเป็นเด็ก ไม่ก้าว ไม่โต
*ใครหวังพระเอกซุ่มเงียบ มึงจงกลับไปอ่านเผาสองที่พระเอกซุ่มโคตรเงียบจนกูไม่รู้เลยว่าตกลงแม่งเก่งเหี้ยตรงไหน (หัวเราะ)
นางเอกรักกับพระรอง แต่แน่นอนว่านางเอกมีค่านิยมผัวเมียเดียว นางเอกก็บอกกับพระเอกเรื่องแต่งกับพระรอง ว่าทูลขอสมรสไปแล้ว พระเอกเห็นเอกสารยัง? นางเอกแบบ ไม่ต้องการแย่งกับผญสามพันคน(พระเอกแต่งฮองเฮารับสนมแล้ว แต่นานๆจะมีบทซักบรรทัด)
พระเอกก็ ไม่ต้องการเสียนางเอก ประกอบกับไทเฮากำลังรับสมัครหลานเขยให้บ้านตัวเอง
พระเอกก็เลยเปรยชื่อพระรองออกไป
ก็ นั่นแหละ งานเลยล่ม
***นางเอกกับพระรองกับพระรองอะไรยังไงกันบ้างนี่เราไม่รู้เลยนะ
เพราะเรารู้เท่าพระเอก ต้องคิดเองหมดเลย***
เหมือนพระรองก็ต้องแต่งกะคนนั้น แจ่คงได้รู้ว่าพระเอกเสนอชืีอ ได้มาคุยกับนางเอก นางเอกเลยหลอกใช้พระเอก ลวงให้พระเอกคิดว่าไทเฮาไม่ใช่แม่แท้ๆ ให้ขัดแย้งกัน ขณะเดียวกันทางเจ้าสาวพระรองก็มีคุณชายในดวงใจ ไม่ยอมตามพระรองกลับเมืองหลวง ยืนยันจะเอาหนังสือหย่านั้นปาใส่หน้าเธอให้ได้ ชื่อเสียงเหม็นโฉ่ แต่พระรองนั้นเป็นสามีคนดี๊คนดีที่ถูกกระทำเหยียบย่ำศักดิ์ศรีอย่างน่าสงสาร (นั่นไง ฉันบอกแล้วนะคะหัวหน้าว่านังนี่มันร้าย!!!) //กูมองไปในประเด็นนี้
แต่มันก็แล้วแต่ใครมองนะ
กูว่าเรื่องนี้ไม่ใช่แค่ปลายเปิด มันเปิดพรุนไปทั้งเรื่องเลย
คือเป็นนิยายที่มึงรู้เหี้ยไรน้อยมาก คือความหนาเท่าเนี้ย แม่งยัดเหตุการณ์ลงมาได้เยอะกว่าตงกงสักเท่าตัวอ่ะ เพราะมึงรู้แค่มุมพระเอก เหตุการณ์ไหนที่พระเอกไม่ได้เข้าไปนั่งจ๋องอยู่ตรงนั้นก็คือมึงจะไม่รู้
กูว่าพระรองนางเอกเรื่องนี้ก็ดูเรียลดี พระรองก็คือขุนนางที่ฉลาดเป็นกรด(กูก็คิดต่อเองเช่นกัน) แต่ก็มีหัวใจรักให้นางเอก
นางเอกคือคนธรรมดา มีรัก มีเห็นแก่ตัว
สุดท้ายพอเป็นแบบนี้ พระรองกลับมาโสด
(ช่วงนี้กูสคิปเลยนะ)
แต่ก็จะต้องโดนย้ายไปไกลๆ คิดจะพานางเอกไปด้วย
พระเอกก็ไม่ยอม บีบพระรองว่าไม่ให้ ขู่ทุกอย่าง
กูว่าพระรองก็รู้ว่านั่นฮ่องเต้ ไม้ซีกไม่อาจงัดไม้ซุง
พระรองก็แค้นนะ ก็เลยแบบ กูไม่ได้ มึงก็ต้องไม่ได้
กูจะสั่งสอนให้มึงรู้สึก ต่อให้มึงได้ครอบครองทุกอย่าง แต่มันจะไม่มีอะไรซักอย่างที่ เป็นของมึง
พระรองฆ่าตัวตาย นางเอก พระเอก ก็เห็น
นางเอกเศร้ามาก โกรธมาก พูดออกมาหมดว่ารู้ เรื่องพระเอกขวางงานแต่ง ยอมรับว่าหลอกใช้(โง่เองนะ ฉันก็ไม่คิดว่านายจะโง่แบบนี้)
ด้วยอารมณ์ดาวน์ และถูกกดดัน จากทุกด้าน
พอมาเจอว่าแม้แต่คอมฟอร์ตโซนที่เชื่อใจยังเป็นแบบนี้
ก็เลยข่มขืนนางเอก ในโถงตั้งศพพระรอง
หลังจากนางเอกหนีไป ก็สั่งราชโองการลงไป ห้ามใครคุยกับนางเอก
ห้ามมีปฏิสัมพันธ์ ทำให้นางเอกเหมือนอยูาคนเดียวบนโลก ไม่มีที่ให้ไป(พระเอกขโมยปุ่มทะลุมิติจากนางเอกมาตอนข่มขืนเสร็จ)นางเอกล้มป่วย
สุดท้ายพระเอกก็อุ้มเข้าวังเอง นู่นนี่นั่น(พระเอกไม่รู้ แต่กูว่าต้องมีเหตุสนมมารุมรึ้งนางบ้างแหละ) หลังจากนั้น นางเอกแท้งลูก กลับปัจจุบัน แล้วก็มีบรรยายต่อนิดหน่อย ใครจะตามก็เสพเอง
//กูสปอยแบบตัดไปเยอะมากแล้วนะ ใครอยากแดกมาม่าให้ไตวาย
และไม่หวั่นแม้ภาษามันจะกาก ก็ลองตำดูได้
.
.
.
.
.
.
จบการรีวิว .โค้ง.
ประกาศๆ โม่งจะเปลี่ยนสีธีมบอร์ดใหม่ ตอนนี้มี Topaz Obsidian Debug ใครอยากให้ บอร์ดเปลี่ยนเป็นสีอะไรไปโหวตกันได้ในทวิตนาจา
ปล. กูเห็นโม่งตกขบวนกันเยอะมากช่วงบอร์ดปิด ต่อไปควรมีแผนสำรองไหม แบบถ้าตำหนักปิด เป็นอันรู้กันว่าย้ายไปสิงกระต๊อบแทน บุ๊คมาร์ค Beta ตำหนักจีนไว้โลดค่ะเพื่อนโม่ง เพราะอาจจะมีปิดอีก เพราะกูเห็นแอดมินทวิตว่ายังทำระบบดูแลไม่เสร็จ แต่เปิดบอร์ดก่อน จำได้ป่ะที่เราเคยคุยกันในกระต๊อบอ่ะ เรื่องที่ต่อไปจะรีพอร์ตโทรลได้เอง
>>490 กูว่ากูพอจะรู้ว่ามึงตัดสินใจแบบไหน หึหึ
>>491 กูชอบเรื่องนี้ส่วนหนึ่งเพราะอีตานี่เลยนะ(' . ')
คือ มันโคตรเหี้ย อัยสัส มา จุดกันเหนียว
.
.
.
.
.
คือจากมุมมองของพระเอกเอง(หรือก็คือบทบรรยายทั้ง100%ของหนังสือ) เนี่ย อีนี่มันรู้สึกว่ามันเป็นผู้ถูกกระทำ มันถูกทำร้าย ถูกบีบคั้น ถูกกดดันจนมันต้องเหี้ย
แต่ในสายตากูหรอ ไม่อ่ะ มึงทำตัวเอง
คือมึงถูกไทเฮากดดัน ถูกบีบ เอ้า อีสัส มึงก็ได้เจอฟ่านจ้ง...แยยยยยยนนนนนนนน แล้วไง
แทนที่จะหาทางสะสมอำนาจ ต่อต้านแข็งขืนลับๆทีละน้อย
เออ แบบ ตอนมีฉากที่เรียกเข้ามาคุย แล้วเนรเทศเพื่อปกป้องขุนนางตงฉินนี่กูแทบโห่ร้อง มึงจะแข็งข้อแล้ววววววว เพื่อพบว่า อ่อ ป่าว ปกป้องก็ปกป้องไง ไปๆซะ อย่ากลับมาอีก เด๋วตายนะรู้อ๊ะเป่าว์~
อิเหี้ยยยยย .ตบโต๊ะ. อีฮ่องเต้โหลยโท่ย มึงไปขโมยมีดปอกสาลี่นางกำนัลมาตอนตัวเองให้จบๆไปไป๊!!!!!
แล้วการรีแอคท์ทั้งหมดที่มีต่อผู้รอบข้างอ่ะ ถ้ามึงมีตัวตนและนิสัยแบบนี้ มึงจะต้องถูกก่นด่าไปอีกหมื่นปี!!!
จะบอกว่าเป็นพวกไอคิวดี อีคิวติดลบก็ไม่ใช่
นี่มีไม่มีแม่งหมดอ่ะทั้งiq eq mq คือไม่มีแม่งซักคิว ตอนอยู่ในท้องแม่ลืมสร้างสมองให้หรอจ๊ะ?
แบบนั้นเลย
คือ เป็นตัวละครที่มึงจะเกลียดมาก แต่ใต้ความเกลียดมัน กูชอบเรื่องนี้ว่ะ 5555
.
.
.
.
.
//มีนะเว้ยฉากดูดาวอ่ะ ตอนสมัยพระเอกยังน่าน้วยอยู่ 5555555
>>492 มึงต้องคิดเองเลยอ่ะ ถ้าอ่านแบบ สักแต่ว่าอ่านออก มึงจะรู้สึกเฉยกับฉาก
.
.
.
.
.
ข่มขืนมาก
เพราะจากมุมมองพระเอก มันชิวมาก ไม่ได้รู้สึกผิดเหี้ยไรเลย เหมือนแบบ เจ้าบีบคั้นข้าเองนะ
ไรเงี้ย ทำเสร็จละยังวางแผนต่อจะทำไงไม่ให้นางเอกหนีไป ปลดอุปกรณ์ทะลุมิติ บีบคั้นนั่นนี่
แล้วก็มันเปิดกว้างมากอ่ะ บทบรรยายช่วงหลังจากนี้
กูคิดไปสองทาง
หนึ่งคือถูกอีแร้งวังหลังรุมทิ้งจนแท้ง
สองคือ อีสัส กูไม่ไหวแล้วชีวิต กูเกลียดมึง ทำแท้งเอง
คือ เรื่องอื่นต่อให้บรรยายบุรุษที่หนึ่งมันก็จะหลุดบ้างอ่ะ แบบ ข้าหันหลังจากมาอย่างไม่ไยดี โดยที่ไม่ได้ระแคะระคาย เอะใจในรอยยิ้มที่คลี่ออกเบื้องหลังข้า
เป็นเรื่องนี้เนี่ย มึงจะรู้แค่หันหลัง มึงจะไม่รู้ว่ามันยิ้ม ตามนี้ อีเหี้ย อ่านไปปวดสมองมาก โคตรต้องคิด กูยิ่งโง่ๆอยู่😭😭😭
.
.
.
.
.
>>493 55555 เออ เป็นไปได้ มันอาจจะเป็นว่า ใช้ตัวร้ายบรรยายเรื่อง และนั่นคือพระเอกนางเอก ถถถถภ
>>496 กุอ่านสปอยมึงแล้วกุแทบกระอักเลือด นิยายรักช่วงนี้ทำกุรากเลือดมาหลายเรื่องแล้ว
กุขอพักนิยายรักไว้ก่อน เปลี่ยนบรรยากาศไปอ่านนิยายผีดีกว่า กุซื้อเจ็ดอาถรรพ์มาดองหลายเดือนแล้ว ได้เวลาเอาออกจากไหเสียที
กุรอหย่งเยี่ยป้าหลินอยู่ ไว้ถ้าออกมา มึงช่วยมาสับอีกนะ 555
>>496 กูก็คือ 490 ทำอย่างที่มึงคิดนั่นแหละ หึหึ
เนื้อเรื่องยังพอว่าเพราะอันนั้นมาจากนักเขียน ปรับอะไรไม่ได้ แต่แปลชื่อตัวละครมีสระ แอ คือ what กูอ่านนิยายจีนมาหลายเรื่องยังนั่งงงเลย ไม่เคยเจอ
ตอนแรกเห็นปกสวยมากบวกชื่อคนเขียน อยากได้เวอร์ เจอรีวิวเข้าไปรู้สึกผิดหวังแรงส์อ่ะ ทำไมต่างกันฟ้ากับเหว
"...ย้ายไปสิงกระต๊อบแทน บุ๊คมาร์ค Beta ตำหนักจีนไว้โลดค่ะเพื่อนโม่ง...."
↑↑↑
กูขอลิงค์จริงจังค่ะทูนหัว .ก้มกราบ. กูนี่แหละที่ตกขบวน เมตตากูด้วย📌📌📌📌📌📌
>>500 รับไม่ได้จริงจังอ่ะ ซับนรกเว่อร์ 554555
มึงจิตใจดีเกินไปแล้ว 😂😂😂😂 มันไม่มีอะไรดีนับตั้งแต่หน้าที่ร้อยห้าสิบเป็นต้นไป.ขว้างที่คั่น.
>>501 ขออภัยมึงด้วยแล้วกัน กูยกพรีไปแล้ว
กูรอมันเป็นเล่มแล้วค่อยตัดสินใจดีกว่าว่ะว่าจะเอาไง
อีกอย่างผ่านมาตั้งนาน เราๆก็โตๆขึ้นกันแล้วทั้งนั้น เผลอๆมาอ่านตอนนี้ก็ไม่หนุกแล้ว
ฟีลลิ่งอาจจะประมาณพรีออเดอร์มายลิตเติ้ลโพนี่ไว้ตอนเจ็ดขวบแต่ได้ของจริงตอนสิบห้าแล้ว 5555555
>>503 มันก็อยู่หัวตำหนักนั่นแล
***รวมลิงค์Doc***
[Beta] โม่งตำหนักจีน >>https://goo.gl/vFRzD0
>> ไว้คุยเล่น/ทดสอบด็อค/กำหนดแนวทางการทำดอค/ห้องจับฉ่ายคุยได้ทุกเรื่อง มีชายแดนขั้นการคุยวันต่อวัน จะได้ไม่งงกัน
หย่งเยี่ย
.
.
.
.
.
กูได้ยินมาว่า นางเอกคือ ผู้ชายในร่างผู้หญิง แล้วสุดท้ายก็รักผู้ชาย นี่กูเข้าใจถูกไหมวะ กูไม่รู้ว่าจะอ่านด้วยความรู้สึกแบบไหน ในเมื่อมันไม่ใช่นิยายวาย อาจจะคล้ายกับคนที่อ่านเจ้าอัคคีหวงรักไรแบบนี้ปะ
>>508 มาแบบนี้กูอาจจะชอบก็ได้นะ 555 กูเคยอ่านการ์ตูนเรื่องนึง เมื่อผมกับเธอ XXX ซึ่งกูชอบ ไม่แน่อันนี้ถ้าเหตุผลเพียงพอกูอาจจะชอบด้วยก็ได้ ขอจุดสปอยเผื่อไว้
.
.
.
.
.
ผู้หญิงกับผู้ชายสลับร่างกัน แล้วผู้ชายในร่างผู้หญิงก็ถูกเพื่อนสนิทตัวเองเต๊าะ จนหวั่นไหวเกิดรักกัน ส่วนผู้หญิงในร่างผู้ชายก็ดันไปเต๊าะเพื่อนผู้หญิงของตัวเองจนรักเหมือนกัน แล้วกูก็ดันเชียร์ให้เขารักกันแบบนั้นแหละ ซึ่งก็สมใจกู
.
.
.
.
.
>>503 >>497 >>506 ลิ้งค์กระต๊อบแจ้ อยู่หัวตำหนัก
[Beta] โม่งตำหนักจีน >>https://goo.gl/vFRzD0
>>494 จัดเลยค่ะมึง มาเกลียดพระเอกไปด้วยกัน😁😁😁
>>510 อ๋อ มันคือที่เดียวกันนี่เอง >>504 >>510 .กราบเนินอก. ขอบพระคุณ.
>>507 จริง มันเรียลมาก
บรรยายด้วยบุรุษที่หนึ่งแบบแท้ๆ เหมือนตัวเรากำลังอยู่ในร่างฮ่องเต้ ได้ยินสิ่งที่ฮ่องเต้คิด ที่ฮ่องเต้ได้ยิน เห็นสิ่งที่ฮ่องเต้เห็น ได้กลิ่นผ่านจมูกฮ่องเต้ ลิ้มรสผ่านสัมผัสของฮ่องเต้
แต่ซีนไหนก็ตามที่ไม่เกี่ยวกับฮ่องเต้คือไม่รู้
ไม่รู้เลยว่าตัวละครไหนคิดยังไงบ้าง{จนกว่าตัวละครนั้นๆจะเปิดปากพูดออกมา(แต่ก็ไม่รู้อยู่ดีอ่ะว่ามันโกหกมั้ย)}
คือเรียล เหมือนเล่นเกมrpgแบบเรียล ที่ตัวละครแบบบุคคลที่1 เพียงแต่เกมนี้มันดำเนินตามเนื้อหาไดอะล็อคเป๊ะ ไม่มีเควสต์ลับ ภารกิจคู่ขนานอะไร
ประมาณนั้น อ่านจบกูนี่หัวเอียงเลยจ้า ใช้สมองเยอะจนไม่เฟมือนอ่านนิยาย อห
ยิ่งอีพระเอกนี่สมองแหว่งเบอร์นี้ ไม่ได้ช่วยกูคิดเหี้ยไรเลย กูนี่ต้องนั่งคิดแทนมึง สะ เลวจริงๆ ทำชาวบ้านช่องในเรื่องเดือดร้อนไม่พอ กูที่เสียตังค์ให้มึงยังเดือดร้อนไปด้วยอีก โว้ยยยยยยยยย
5555555555555
แจ่มปล่อยมา 2 เรื่อง กูสนใจ เชลยรัก เล่มเดียวจบอะ ขันทีสาวของเฉียนเฉ่าจะสนุกมั้ยเนี่ย
>>513 เฉี่ยนเฉ่ากูรู้สึกไม่ถูกจริต แต่กูเคยอ่านอยู่เรื่องเดียวนะ คล้องรักสาวใช้ เนื้อเรื่องแรกๆ คือดีย์ แต่หลังๆ กูแบบ อะไรวะ กูทำนองไม่ชอบพระเอกแนวมีอะไรไม่พูดไม่บอกอะ มโนไปเองว่าทำเพื่อนางเอกไรงี้ ดราม่าทั้งที่ไม่ควร คุยกันให้เข้าใจ ทุกอย่างก็ดีล่ะ ลำไยเนื้อเรื่องประมาณนี้มากๆ เรื่องอื่นของเฉี่ยนเฉ่ากูเลยไม่อ่านอีก อคติไปแล้ว
มีใคนอ่านหาญฟ้า สยามแล้วมั้ง เหมาะกับคนป่วยไม่มึง พอดีชอบอ่านกำลังภายใน มีดราม่าหญิงชายม่ะ ใครอ่านแล้วบ้าง
>>516 เคยอ่านแปลอิ้ง แรกๆ สนุกดีนะมึง กูอ่านจนพระเอกแต่งเมียคนแรกอะเลยหยุด
.
.
.
.
.
เรื่องนี้ฮาเร็ม แว่วๆ ว่าเหมือนพระเอกจะโดนข่มขืนโดยฮ่องเต้หญิงอีกเมืองด้วยรึเปล่ากูไม่แน่ใจ
เลิกอ่านเพราะ กูไม่ชอบเมียคนแรกพระเอกเพราะไม่สวย ดูเหยาะแหยะ เป็นคุณหนูในห้องหอที่นิสัยไม่ใช่แนวกู
กูนึกภาพพระเอกตกหลุมรักตอนนางกินไก่ปากมันเยิ้มไม่ออก สเปคพระเอกคิดว่านางสวย สนุกจนตรงนี้แหละ
พระเอกเป็นreincarnator แม่พระเอกเป็น transmigrator มีปืนโผล่มาด้วย พ่อพระเอกจริงๆ แล้วก็คือฮ่องเต้นั่นแล
.
.
.
.
.
>>502 555 เออ ผิดแบบไม่ใช่ผิดพิมพ์ผิดนะ มันแปลผิด ชื่อตานี่เจอกี่ครั้งก็พิมพ์งี้ เออ ถูกค่ะ
กูซื้อเพราะชื่อคนเขียนกับปกนี่แหละ
เอ้ย มึงอาจจะชอบก็ด้าย มาม่าเส้นเหนียวนุ่ม หอมกรุ่นไรงี้ 😂😂😂
>>514 นิยายเฉียนเฉ่าคนข้างนอกโม่งบอกโทนหน่วง จิตตก
แต่กูว่ามันแม่งสดใสฟรุ้งฟริ้งโลลี่ป็อปมากเลยนะ
คือจะอ่านทีต้องถอดสมองวางไว้ข้างตัวก่อน ถถถถ
เหมือนอ่านฆ่าเวลาอ่ะ
เออ รึมีหลายเฉียนวะ กูก็งงๆมานานอยู่
>>515 บันทึกวังหลัง ดาวทวารทัพพิทักษ์อุดร
//ดราม่านะคะ การแปลมีข้อผิดพลาดบ้าง
บอกเตือนไว้ก่อน
>>516 กูกูกูกู ยังไม่ได้อ่าน
แต่กูอยากได้ กูอยากตำ กูรอรีวิวด้วยคน
กูรอคนสำปอยสยบอยู่นะ
หาญฟ้าต่อให้ไม่ฮาเร็มกูก็ไม่หนับหนุน เหม็นเบื่ออาศัยชื่อสยบฟ้าแล้วมาร้องปาวๆ ว่าแปลเร็วกว่า
สยบฟ้าแปลช้างั้นงี้
กุรอสปอยสยบฟ้าด้วยคน อ่านไปกุบีบหัวใจไป มันจะไปไงต่อ ฮ่องเต้จะตายมั๊ย จอมปราชญ์จะตายหรือป่าว องค์หญิงกับฮองเฮาจะกัดกันไงต่อ ซังซังของกุต้องไปเป็นเจ้าบังลังก์หรอ แต่ตอนนี้กุเชียร์ผู้งมงายยุทธ์มาก รีบๆ ฟื้นฟูสกิลแล้วไปทุบอิพวกหน่วยพิพากษาให้หมด
ปล.กุหมั่นไส้อิพี่ใหญ่เฉามากๆ อิดอกกุอุตส่าห์เป็นห่วง ที่แท้มึงมาเต๊าะหญิงนี่เอง
หาญฟ้าเล่มล่าสุดกลิ่นฮาเร็มงี้ฟุ้ง ยิ่งอ่านท่าน น แปล กูล่ะนึกว่ากำลังอ่านงานเยี่ยกวน
กูเคยอ่านนักเขียนคนนี้แค่สยบฟ้า แต่กูคิดว่าสไตล์คนเขียนยังไงมันก็ต้องออกมาบ้าง กูก็คาดหวังความตลกแบบสยบฟ้า แต่เรื่องนี้มันไม่ตลก กูไม่รู้ว่ามันไม่ตลกหรือเขาแปลไม่ตลก กูอาจอคติก็ได้เพราะกูลำไยสำนวนแปลท่าน น มาก ทับศัพท์จีนจนกูตาลาย ศัพท์ไทยก็ใช้ซำ้ซาก เปลี่ยนนักเขียนแล้วก็ควรเปลี่ยนคำสำนวนบ้างมั้ย
ปีที่แล้วกูเคยเอาหาญฟ้าไปแนะนำให้enterมาแปล ตอนนั้นมันยังแปลไม่ถึงตอนที่กูไม่ชอบ แต่เห็นสยามเอามาแปลก็นะ ยังไงกูก็ไม่ซื้ออยู่ดี
กูเกลียดคำว่าตะโพกแฝงแรงดีดสะท้อนของท่าน น มาก เจอในหาญฟ้าอีกคำ กูงี้อ้วกแทบพุ่งด้วยแรงเฉื่อยสะท้าน
>>527 ก็ลูกแม่ทัพแหล่ะมึง แต่คือมันเป็นคนยุคปัจจุบันทะลุมิติไปเข้าร่างทารกไง ความจำแม่งมาครบ มันก็เลยกลายเป็นคนที่อยู่ในคำทำนายหรือป่าวเพราะทะลุมิติมาและเคยเห็นดวงจันทร์ด้วย แล้วมันก็แค้นแม่ทัพที่ฆ่าครอบครัวมันเพราะถ้าไม่มาฆ่าล้างตระกูลมัน มันก็ได้ใช้ชีวิตคุณชายเริ่ดๆ เชิดๆ ไป ไม่ต้องมาระหกระเหินเดินดง แล้วตอนที่มันหนีจากจวนแม่ทัพมันก็ฆ่าหลานพ่อบ้านแล้วเอาศพมาสวมแทนมันเอานั่นแหล่ะ ที่มันฆ่าคนได้เพราะมันไม่ใช่เด็กๆ ใสๆ ไง คือมันก็อายุเยอะแล้วตอนมันทะลุมิติมา
มึงว่าหนิงเชวียนี่ยันเดเระมะ
นั่งเกี้ยวเข้าตำหนัก หลังจากที่ไม่ได้อัพเดตนิยายจีนมานาน
กูอยากมาบ่นว่า ตามหา Boxset ลิขิตรักด้ายแดง ซึ่ง ช่วงพรี
สนพ ขาย 999.- บาทรวมส่ง ไปเจอเว็บชมพู 1499.- บาทค่ะ ช็อก
ราคานี้คือยังไม่รวมค่าส่งอีก 85.-
>>528 ฉากนั้นแหละ มีคนวิแคะว่าหนิงเชวีย ไม่ใช่ลูกแม่ทัพ แต่ฆ่าลูกแม่ทัพ แล้วสวมรอยหนีออกมาแทน เพราะนายน้อยตัวจริงตั้งใจจะให้หนิงเชวียตายแทนไงตอนแรก แต่ฮีไม่ยอม ก็หนิงเชวียเลยฆ่าแม่งทั้งสองเลย แล้วหนีออกมา ลองอ่านเล่มหนึ่งใหม่ มีตอนพ่อบ้านขอ 'นายน้อย' ว่าให้ปล่อยเด็กอีกคนไปด้วย จากตอนแรกที่กูมั่นมากว่าฮีเป็นลูกแม่ทัพ เลยเริ่มเขวนิดๆละ ลองกลับไปอ่านสิ กูไม่ใส่สปอยนะ เพราะอันนี้มีคนวิเคราะห์มาไม่รู้ว่าจริงรึเปล่า
กูว่าเด็กอีกคนก็ตายแทนไง ถ้าไม่ใช่ลูกมันจะแค้นอะไรหนักหนา กูจำได้ว่ามันคิดถึงตอนถูกรักใคร่ฟูมฟักตอนเด็กๆด้วย
เดี๋ยวกูไปค้นเล่มหนึ่งมามั่ง บทมดไม่ทำร้ายกู กูติดตั้งแต่เล่มแรกนี่แหละ
สยบ
ถ้าเปนแค่ลูกคนครัว แม่เป็นญคณิกาแล้วมาแก้แค้นให้พวกที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการฆ่าล้างตระกูลแม่ทัพ
คือมันจะไม่ตลดไปหน่อยหรอวะ
เห็นถกกันนัก เอ้า กูเอาด้วยเลย ไหนๆกูก็เพิ่งอ่านเล่มหนึ่งเร็วๆนี้มากกว่าพวกมึง
>>532 ไม่มึงก็กู ไม่ใครก็ใครต้องเข้าใจผิดแน่ๆ
.
.
.
.
.
พ่อบ้านพูดว่า "นายน้อย เชื่อข้า อย่าออกไป ให้เสี่ยวฉู่ไป ให้มันไป"
จากนั้น ทหารก็มา แล้วก็ "ครบแล้ว ไม่ขาด ไม่มีรอดแม้แต่คนเดียว"
.
.
.
.
.
ถ้าไม่ใช่ว่ากูสมองบวม ฟังวาชาปริศนาคมคทยของพ่อบ้านไม่ออก กูว่านายน้อยก็ควรจะหมายถึงคนที่ไม่ได้ชื่อเสี่ยวฉู่ ถูกมั้ย
แล้วพระเอกเรื่องนี้ชื่อ..........
นอกจากว่า เขาคสนั้นจะเอาชื่อจากโลกเก่ามาใช้แบบนิยายทะลุมิติหลายๆเรื่อง
หาญฟ้าฯ กูไม่ชอบอย่างเดียวคือพวกอวยแล้วจิกกัดสยบฟ้าฯ ไม่แมนเลยว่ะ
สยบฟ้าฯสำนวนแปลกูชอบมากกว่าหาญฟ้าฯ อีก
แต่กูยอมรับว่าเขาออกช้า เพราะคุณant มีงานประจำ(เงินดีมาก) ดังนั้นแปลเต็มเวลาไม่ได้ ออกไม่ทันใจพวกอยากอ่านไวไว
อยากออกเร็วออกไปดิ มาจิกกัดคนอื่นเขาเหมือนหญิงม่ายปากร้าอยู่ได้
>>518 มีเฉียนเฉ่าเดียวนั่นแหละ แต่เห็นด้วยที่เป็นนิยายมากกว่ารักแบบสดใสฟรุ้งฟริ้งลาเวนเดอร์ พระเอกรักเดียวใจเดียว รักแล้วเปย์ แต่ชอบผลงานแรกๆแบบมเหสีตัวปลอม หรือโอรสสวรรค์ทาสรักมากกว่านะ อันนั้นเนื้อเรื่องกำลังพอดี แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นอย่าไปหาความสมจริงค่ะซิสทั้งหลาย อ่านเพลินๆตามสไตล์มากกว่ารักเล่มเล็ก(ต่อกันสองเล่ม)
ky พูดถึงฮาเร็ม กุอยากอ่านแนวพวกฮาเร็มแบบ 8 สามีมาก
เพราะกุเป็นประเภทรักพระเอกเสียดายพระรอง อยากกวาดผู้ชายทั้งเรื่อง พวกมึงมีแนะนำบ้างไหม ?
>>538 สมมติว่าเสี่ยวฉู่คือหนิงเชวียล่ะ สมมติว่าจริงๆ แล้วเสี่ยวฉู่ไม่อยากตาย เลยฆ่านายน้อยกับพ่อบ้านแล้วหนีไป? จากนั้นก็เอาชื่อ'หนิงเชวีย' มาใช้แทน?
.
.
.
.
.
เล่ม 16 มีแฟลชเเบ็คตอนซย่าโหวไปเช็คศพ ซย่าโหวว่ามันมั่นใจว่าเป็นศพคุณชายจวนแม่ทัพ จุดนี้เป็นอีกจุดที่ทำให้กูเขว เพราะซย่าโหวน่าจะรู้จักหน้าตาคุณชายอยู่แล้วป่าว
.
.
.
.
.
.
ส่วนชื่อ หนิงเชวีย นี่ไม่ชื่อเก่าชาติที่แล้วก็ชื่อปลอมอยู่แล้ว เพราะแม่ทัพแซ่เซวียน ไม่ใช่เเซ่หนิง
กูว่าลูกแม่ทัพ คนเขียนมีหลอกคนอ่าน
ตลกดี เมื่อก่อนก็ว่าท่านน.แปลดี แต่พอแปลต่างกับคุณมดแดงเท่านั้นละ แปลห่วยจนจะอ้วกกันเลยทีเดียว เฮ้อ
นึกถึงสมัยหาบจงหยวนออกมาแซะสนพ.อื่นว่าแปลแย่จัง ป่านนี้แม่บัณฑิตการแปลคงร้องให้ในใจละ ว่าทำใมตอนนั้นไม่มีคนสนับสนุนที่บอกท่านน.แปลห่วยแบบตอนนี้ น่าสงสารจริงๆ
>>550 กูไม่รู้ว่ามึงแซะใครอยู่นะ แต่สำหรับกู กูเฉยๆกับการแปลของท่านน.ว่ะ คือไม่ได้ชอบ แต่ก็ไม่ได้เกลียดอะไร อ่านได้เรื่อยๆมากกว่า แต่ถ้าให้เลือกก็ไม่อ่านยกเว้นเรื่องที่สนใจจริงๆเท่านั้น แต่กูไม่ชอบการที่ฝ่ายทปม.มากล่าวหาว่านักเขียนว่าทำไมถึงเขียนนิยายกลภนด้วยภาษาปัจจุบัน แต่ทำไมไม่คิดกลับกันบ้างว่า ในเมื่อภาษาการเขียนมาแบบนี้ ท่านน.อาจจะไม่เหมาะหรือเปล่า น่าจะยกงานนี้ให้คนอื่นที่เหมาะสมมากกว่าไรงี้ แล้วมันเป็นกฎตายตัวไปเหรอว่ากลภนต้องเขียนด้วยภาษาแบบไหนเท่านั้น
คำว่าแปลห่วยจนจะอ้วก เอามาจากตรงไหนหรอ?
อย่าเอาสำนวนหลายไม้ของสนพนั้นมาเทียบ เพราะ...เกินเยียวยา
.
เรื่องแซะสยบที่มีทปมกับเจมจิเป็นตัวตั้งกระทู้นี่บอกเลย ที่เสียหายคือสนพกับท่านนอ
ถ้าเทียบสยบฟ้ากับหาญท้า ยังไงกูก็อวยสยบฟ้าว่ะ เพราะกูชอบแนวแฟนตาซีนิดๆมากกว่า ชอบคาร์ฯตลคมากกว่าด้วย อีกอย่างคือกูไม่ชอบpolygamy พอมารวมกับการแปลสไตล์นั้นและคุณภาพหนังสือ กูก็บายจ้ะ
>>550 กูไม่ชอบลีลาการแปลของน.อยู่แล้วว่ะ ตอนดราม่านั้นเลยเฉยๆ คนโดนด่านั่นซวยไปที่คนอ่านกลภนชินกับการแปลแบบนั้นกัน ละทปมเอาไปเผยแพร่
>>552 อาจจะเป็นความรู้สึกในใจของโม่งคนนั้นเองป่าววะ 55555
>>539 ก็คงไม่ใช้ชื่อจริงเดินว่อนไปมาจริงๆนั่นแหละ...
>>541 แล้วพวกที่บอกว่าอ่านแล้วปวดตับ ปวดใจ มันไปเอามาจากไหนวะ? .เกาหัวงวยงง
>>545 เออว่ะ กูก็ลืมคิดถึงจุดนี้ไป ยุทธภพช่างล้ำลึกนัก...
แต่กูก็ยังว่าลูกแม่ทัพนะ หนิงเซวียแม่งทำมาได้ถึงเบอร์นี้แล้ว จะแต่งศพได้อีกอย่างกูก็ไม่อเมซิ่งอะไรแล้วอ่ะ
ถามหน่อยชาวสายย่อ ทปม คือ อะไร
//โดยส่วนตัวกูไม่ค่อยชอบอ่านสำนวนท่านน.
คือก็เข้าใจว่าภาษาสละสลวยรึอะไรซักอย่าง
แต่กูอ่านไปแทบจะต้องหาพจนานุกรมมาวางข้างๆ
อะไรศัพท์จะบรรเจิดขนาดนั้น
เอาไปใส่กูเกิลทรานสเลดกูว่ามีเออเร่อแน่นอนอ่ะ 55555 ล้ำจัด ถถถถถ
>>550 กูคือคนอ้วกพุ่งเอง ก็เพราะกูเองอ่านงานแปลของท่าน น มาไม่น้อย เพราะเรื่องที่ท่านแปลกูอยากอ่านและกูก็ทำลืมๆสิ่งที่กูหงุดหงิดใจไปเอาจริงๆกูว่าท่านแปลด้วยสำนวนของท่าน ไม่ได้แปลด้วยสำนวนนักเขียนคนนั้น หรือเรื่องที่มันเปลี่ยนยุคสมัย บางทีมันก็ต้องปรับสำนวนตามสไตล์นักเขียนบ้างมั้ย
เช่น คำทับศัพท์ อย่างคำว่า ไต้หวัน ในความคิดตัวละคร ฟางเสี่ยนมันคิดแบบความจำปัจจุบันของมัน ท่านก็ต้องเขียนไถวานให้ได้ จนกูนึกว่ายังอ่านเซี่ยสินอยู่
คอมพิวเตอร์ท่านก็ต้องทับศัพท์จีนมา คือหลายคนอาจจะชอบได้เรียนรู้ภาษาจีนเพิ่ม แต่อย่างกู มันสะดุด พอเยอะๆเข้ามันรุงรังคือกูอยากให้เค้าแปลเป็นภาษาไทยให้กูอ่านลื่นๆ พวกเจี่ยเจี่ยเส้าแหยเซียนเซิงอะไรนี่เป็นคำเรียกหากูยังพอโอเค แม้จะรำคาญที่ใส่วงเล็บซ้ำไปซ้ำมา ถ้าคิดว่าต้องอธิบายบ่อยขนาดนั้น อินเด๊กซ์ท้ายเล่มเลยดีมั้ย เพราะตั้งแต่เล่ม1ยันจบทุกเรื่อง ก็ใส่มา กูคิดว่ากองบก เองตรวจทานแล้วน่าจะแนะนำจัดระเบียบให้ท่านเสีย
กูไม่รู้หรอกว่าคำจีนที่แปลมาว่าแฝงแรงดีดสะท้อน มันมีคำอะไรบ้าง กูคิดเอาว่าเยี่ยกวนมันคงชอบคำนี้จริงๆจังๆใช้ตลอดเว พอมามาวนี่กูเจอเข้าไปในเล่ม3 กูเลยชักไม่ไหว มันจะมีคำอื่นแปลให้ได้ความหมายนี้อีกมั้ย ถ้าทุกบทรักกูเจอแต่แรงดีดสะท้อน กูเลี่ยน
ด้วยความเคารพ กูก็ไม่กล้าว่า ปูชนียนักหรอก แต่นี่คือความเห็นจริงจังจริงใจ
แจ่มกับสยั่มไปๆ มาๆ ไม่ถูกกันแล้วหรอวะ ทำไมเหมือน ลูกหาบ? หรือแฟนคลับ? แซะกันไปมา
กูขอโทษละกันที่บ่นประเด็นท่าน น เพราะกูไม่ได้อยากร่วมสร้างดราม่าสยบหาญใดๆ
ถ้ามึงอ่านท่าน น แปล ทุกๆเรื่อง (ย้ำไม่ใช่แค่หาญฟ้า )แล้วมึงไม่หงุดหงิดความรุงรังที่กูว่ามาก็เป็นเรื่องดีของมึง
สยบฟ้า ทำให้กูอ่านหาญฟ้า ออกเร็วกูก็ชอบ กูไม่บ่นเรื่องนี้เลย55
พูดถึงคนเขียนmao ni นี่ไม่ใช่แนวกู อ่านไม่รอดสักเรื่อง ไปลองอ่านสยบฟ้ากับ zetianji ก็ไม่ไหว แม่งเนือยมากจะหลับ
สนพกับนักแปลเขาไม่มีอะไรหรอก แต่กูคนนึงที่เหม็นเบื่อทปมกับเจมจิที่เอาหาญฟ้ามากดข่มสยบฟ้า
จิกกัดว่าออกช้างั้นงี้ ให้ลูกหาบมาต่อว่าสยบ
รำคานทปมกับจจเซม ไบแอสเว่อวัง เรื่องสยบฟ้าหานฟ้านี่น่ารำคานนน นี่ทปมกับจจ รุ้นะคะว่าอ่านโม่งอยุ่ อยากจะบอกว่าตั้งแต่เรื่อง sexism ซัมติงคราวก่อนนู้นแล้ว ที่แบ่งเพศนักอ่านอะ ไม่ชอบนะพฤติกรรมแบบนี้ แขวะไปมาเพื่ออะไร แทนที่จะเกื้อหนุนกัน เรื่องนี้สนุกก็ลองมาอ่านอีกเรื่องดู อาจจะชอบด้วย ก็ว่ากันไป ไม่ใช่กดข่ม อุ๊ย เรื่องชั้นสนุกกว่าของแกอะ แถมออกเร็วด้วยนะ ทุเรศค่ะ นิสัยแบบนี้ ดูไม่มีวุฒิภาวะมากนะรุ้รึป่ะ
เรื่องหาญฯ ถอดเสียงพินอินผิดบรรลัยเลย ท่าน น คงไม่ถนัดจีนกลาง
แหม สยบออกช้าเป็นเพื่อนกลอรี่ตะหาก 55555
กูไม่ชอบถอดเสียงแต้จิ๋ว อ่านไม่ได้ปวดหัวมาก ทำให้กูรู้เลยว่าอ่านหนังสือไม่ออกมันเป็นยังไง
น. ก็เหมือนกูกู มันเป็นstyle
บางอย่างที่ควรแปลดันทับศัพท์
นางพญาท้ารบ สนุกมั้ย
ต่อไปหว่อเมินจะได้อ่านจงกั๋วเสี่ยวซัวแบบทับศัพท์กันเยอะๆแล้วนะ แบบนี้ก็เข่ออ้ายดี 哈哈哈
หว่อก็ชอบมากๆเลย นิยายจงกั๋วฮว่าเหินห่าวว
หว่อปู้สี่ฮวนค้านเสี่ยวซัวไลก์ดีส
(ถึงแม้จะอ่านได้ก็เถอะ ขอแบบพอดีๆ ไม่งั้นเกิดสนพตั่งต่างอยากจะปฏิวัติพินอินใหม่แบบสนพ.วารา คนอ่านแบบกูคงบ้าตาย)
/แล้วทำไมชั้นถึงอ่านข้อความจีนๆข้างลนด้วยสำเนียงนางเอกซีรีสจีนด้วยคะ...
หวีดรอบดึก เพิ่งอ่านปิ่น 5 ไป ขอร้องไห้ได้มั้ยเอ่ย ท่านอ๋องแบบ บอกไปสิว่าเทอรักเค้าน่ะไอ้คนปากแข็งเอ๊ย มึงโว้ยยยย เขินๆๆๆๆๆ บิดจนจะกลายเปนเพรทเซลแล้ว T-T โม่งสปอยปิ่นยังอยู่มั้ยเอ่ย รบกวนถามหน่อยจิ
.
.
.
.
.
นักฆ่าที่โผล่มาเล่ม 5 ไทย ใช่หวางอิ้น (?) คู่หมั้นนางเอกอะเป่าอ
.
.
.
.
.
บันทึกปิ่น เล่ม 6 จะออกวันที่ 31 นี้
น้ำตากูไหล ในที่สุดน้องกับอ๋องก็จะมาแล้ว
//กรี๊ดแป๊บ
หาญ...ฟ้า กูเจอทับศัพท์+() เข้าไปกูก็ถอยเลยอ่ะ
มันจะมาสะดุดตรงวงเล็บตลอด คือกูว่าแกแปลแบบดั้งเดิมของแกอ่ะ
ไม่ได้ใช้สำนวนของนักเขียนโดยตรง เพราะMN เขียนแบบสำนวนทันสมัย
กูลาตั้งแต่อ่านตัวอย่างเบยยยยยยย
อ่านตัวอย่างหาญฟ้าแล้วกูไม่กล้าด่าจงหยวนว่าถอดเสียงพินอินผิดอีกเบยยยย
หาญท้าชะตาฟ้า เล่ม1-2อยู่ในมือตั้งกะงานหนังสือ เล่ม3สั่งเมื่อคืนวันเสาร์น่าจะได้วันนี้ เล่ม4พรีไปแล้ว
นานๆทีจะมีนิยายที่ชอบ แปลดี แปลเร็วให้อ่าน เดือนละตั้ง3เล่ม อิ่ม
หน้าม้าหรือตั้งใจโทรลล์วะ5555 ข้างบนด่าพร้อมเหตุผลประกอบตั้งยาว อยู่ๆก็โผล่มาอวยด้วยคำแพทเทิร์นที่โม่งบนๆด่าว่าไม่ชอบ
>>579 ปู้สี่ฮวน ตุ้ยปู้ฉี่นา
ท่านน.เซียนเซิง vs มดแดง หว่อเกิ้งสี่ฮวนมดแดงเตอะเสี่ยวโซว
เอาจริงกูอ่านงานท่านน. พวกพี่เสืออะไรนี่ก็ไม่มีปัญหานะ แต่พอเป็นงานmao ni กูก็คาดหวังอะไรแบบสยบฟ้าอ่ะ พออ่านเเล้วฟีลมาแบบกลภน.จ๋าเลย ทั้งๆที่มันไม่ใช่กูก็ผิดหวังนิดๆ ยิ่งสองท่านนั้นใช้สกิลไล่แขกด้วย กูก็ไม่มีอะไรจะกล่าวกับนิยายเรื่องนี้อีกต่อปัยยยย
นิติเวชหญิงแห่งต้าถัง มีใคร LC แบบเล่มมามั้ย (ตอนนี้ติดเหรียญทองไปละ)
ก็พวกมึงไม่ชอบแต่กูชอบ ทำไมกูต้องม้าหรือโทรล ทำไมไม่เป็นพวกมึงที่โทรลหรือ Hater
พวกมึงไม่ชอบ กูต้องไม่ชอบตามพวกมึงหรือไง
มีแต่ความเห็นพวกมึงที่มีเหตุผล เหรอ เฮออะ !!
sexist คืออะไร ?
>>598 คราวหน้ามึงก็บอกสิวะว่าชอบยังไง อะไรบ้าง ให้ละเอียดกว่า
ไม่ใช่ผ่าเปรี้ยงมากลางวงแล้วพูดว่า แปลดี ออกเร็ว จบ
แล้วรูปประโยคมึงอ่ะ มันเหมือนแซะว่าสยบฟ้า(ที่โม่งๆกำลังยกมาเปรียบเทียบกับหาญฟ้า)แปลไม่ดี ออกช้า
ระวังไว้หน่อยนะมึงนะ ตอนนี้มึงยังชิล
แต่ถ้าแอดมินโมตำหนักใหม่ มันจะมีการโหวตเผาโทรลล์ได้ 55555
// ถ้าเป็นกูจะเสิร์ชกูเกิลเองก่อนถามคนอื่นนะ . . .
กุอ่านหาญท้าฯ กุก็ชอบนะ อาจจะเป็นเพราะกุชินกับสำนวนการแปลของท่าน น. ตั้งแต่สมัยอ่าน กลภ.ตั้งแต่เริ่มอ่านนิยายจีนแปลแล้วก็ได้มั๊ง กุเห็นคำว่าสะโพกแฝงแรงดีดสะท้อนทีไร กุรู้สึกว่าน่าตีตูดทุกที
ส่วน สนพ.ไหนจะออกช้าออกเร็วก็ช่างเหอะ มันแล้วแต่ความสะดวกเค้า ออกตอนไหนกุก็เปย์อยู่ดีน่ะแหล่ะ
ใครแจกแจงประเด็น sexist ให้กูหน่อยค่ะ ทำไมกูไม่รู้วคะ
สำหรับแฟนแดนตายสยบฟ้าอย่างกู จะเฝ้ารอคุณมดต่อไปปป ช้ากูก็ไม่หวั่นค่ะะะะ ยังไงกูก็จะอ่านนนค่ะ (ในกรณีที่อีหนูซังซังของกูจะได้เป็นนางเอกน่ะนะ ถ้าซังซังตกจากบัลลังก์วี่แววนางเอกเมื่อไหร่ก็โบกมือบ้ายบาย)
ออกเร็ว แต่ถ้างานไม่มีคุณภาพ คำผิดเยอะกูก็ไม่ชอบ ไม่ได้พูดถึงเฉพาะห่านฟ้านะ พูดภาพรวมหลายๆเรื่องเลย งานเมืองยิ้มออกเร็ว ออกรัว แต่มักจะพิมพ์ผิดๆถูกๆซะเยอะ กูเลยไม่ประทับใจในเนื้องาน
ส่วนเรื่องการแปล กูไม่ค่อยชอบสำนวนท่านน.เป็นทุนเดิมนะ อ่านได้แต่ไม่ค่อยชอบ เพราะงั้นกูจะเลือกอ่านเฉพาะงานที่กูอยากอ่านจริงๆ ส่วนห่านฟ้ากูปล่อยผ่าน เพราะไม่โอเคเท่าไหร่ กับความอคติส่วนตัวจากทปม.และจจ. ทำให้กูไม่อ่าน
กลายเป็นห่านฟ้าไปแล้ว 5555
ห่านดินกินหญ้า ห่านฟ้ากินยุง
>>598 กูเองที่ทักว่ามึงโทรลล์รึเปล่า เหตุผลก็อย่างที่ >>602 บอก
กูไม่ได้อ่านเลยทั้ง2เรื่อง แต่ด้านบนด่ากันอยู่ว่าห่านฟ้าแย่ยังไง แล้วบอกด้วยว่าทปมกับเจมจิแซะสยบฟ้าเรื่องแปลช้าห่านฟ้าสิแปลเร็ว
มึงเม้นเลย มีแปลเร็ว มีตั้ง3เล่มให้อ่าน ตรงกะคำแซะทปมกับเจมจิเลย กูเลยทักว่ามึงตั้งใจโทรลล์รึเปล่า เพราะในสายตากู การที่มึงเม้นแบบนี้ต่อจากที่ด่าๆข้างบนมันตั้งใจกวนตีนและบลัฟมากๆ
แต่เออ เม้นนี้ >>591 ก็รีบด่ามึงเกินไป มึงอาจจะมาม้าหรือมาโทรลล์หรืออย่างอื่น ไม่ได้เกี่ยวว่ามึงเซ็กซิสต์มั้ย
กุเห็นชื่อนิยายแจ่มใส สาวใช้ติ้วมงคล ทำไมในหัวกุมีแต่เรื่อง 18+
เท่าที่อ่านหาญท้ามา 2 เล่ม สำนวนอ.น.ก็ไม่เข้ากับเรื่องจริงๆแหละ แต่ยังไงกูก็ชอบนะ และเพราะอาจจะชินหรือชอบแก้คำผิดไปเองอัตโนมัติเลยไม่ค่อยมีปัญหาเท่าไร ถ้าผิดเล็กๆน้อยๆ แต่ถ้าถึงขนาดกับเรื่องที่เทพเจิ้นกูก็ไม่ไหวว่ะ แก้ไปอ่านไป ต้องทำความเข้าใจอีก เยอะเกิน ปวดตับ
>>599 แปลดีของกูคืออ่านแล้วไม่ต้องทำความเข้าใจรูปประโยคหลายรอบ อ่านแล้วจับใจความได้ทันที อ่านแล้วไม่สะดุดในคำศัพท์
กูอ่านพยัคฆราช , ย้อนเวลาขึ้นเป็นอ๋อง หาญท้า เบ็ดเสร็จ 56 เล่ม เท่าที่จำได้ว่าอ่านแล้วสะดุดมีไม่เกิน 4 จุด เท่านี้กูก็พอใจว่าแปลได้ดี
เพราะกูอ่านจีนไม่ออกกูเลยไม่รู้ว่าต้นฉบับเค้าเขียนมายังไง (หาญฯ มีอ่านสะดุดอยู่ที่นึง คือคำว่าอารมณ์เชิงเดี่ยว)
ที่มึงกล่าวหาว่ากูแซะสยบฟ้านั่นมึงก็คิดไปเอง แปลเร็ว ไม่ต้องเทียบกับสยบฟ้าหรอก เทียบกับกลอรี่ของค่ายเดียวกันก็ได้ เทียบกับย้อนเวลาขึ้นเป็นอ๋องของนักแปลคนเดียวกันก็ได้
ได้เสพเนื้อเรื่องดี แปลดี ออกเร็ว มีอะไรไม่ดี
ส่วนที่กูมาเป็นชาวสวน เพราะพวกมึงหลายคนสับซะไม่เหลือชิ้นดีแล้วยังไม่มีคนที่ชอบออกมาพูดเลย
กูที่ชอบเรื่องนี้ก็ต้องออกมาเป็นความเห็นทางเลือกให้ผู้อ่านที่อาจจะมาเก็บความคิดเห็นประกอบการตัดสินใจไง
ติ้วมงคล....กูคิดตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นเลย กูมันคลบาปปปป 55555
หาญฟ้ากูไม่เคยอ่านภาษาไทยว่ะ เดี๋ยวว่างๆ จะไปลอง
สำนวนกำลังภายในนี่คือพวกมัน อะไรแบบนี้ปะ
ปล. กูว่าเรื่องนี้มันไม่ใช่แนวนั้นนะ กูว่าเป็นนิยายจีนปกติที่เน้นการเมืองมากกว่า คหสต คิดว่าควรแปลภาษาปกติ
กูไม่เคยอ่านนะที่พวกมึงคุยกันนะ
แต่กูมองว่าการที่มีคนแย้ง เห็นต่าง
มันไม่ได้ไปกวนหรือบลัฟหรือโทรลล์
คือมันเป็นที่แสดงความคิดเห็น
และนางก็ไม่ได้ด่าใครอะ
อันนี้ไม่เกี่ยวว่ามีม้ามีโทรลล์ไหมแล้วนะ แต่กูหมดอารมณ์อ่านห่านฟ้าแล้วล่ะ
ตอนที่ทั้งตำหนักด่าซ่อนรักวิวาห์ลวงกูก็ออกมาแย้งว่าสำหรับกูเรื่องนี้มันสนุกพร้อมเหตุผลประกอบ ก็ไม่เห็นจะมีใครด่าว่ากูม้า คนอื่นที่ชอบเหมือนกูก็ออกมาคุยกับกูด้วย ตำหนักนี้ใครจะมาพิมพ์อะไรก็ได้อยู่แล้ว แต่ก็ไม่มีใครจะห้ามความรู้สึกคนที่มาอ่านเจอได้หรอกว่ะ
ที่กูพิมพ์มาซะยาว สรุปก็คือ มึงจะพิมพ์ขัดอะไรใครในนี้ก็เป็นเรื่องปกติ แต่ภาษา จังหวะที่มึงใช้ มันก็มีผลกับการตีความของผู้รับ เห็นไม่ตรงกันแล้วคุยดีๆได้มั้ย
และสำหรับความรู้สึกกูในตอนนี้คือหมดอารมณ์อ่าน บาย
KY ใครจะซื้อขันทีเจ้าดวงใจบ้าง กูอยากถาม คือกูไม่กล้าซื้อเพราะกูเข็ดกะร้ายตรึงรักว่ะ
หายไปแป๊บเดียวมึงเปิดวอร์กันละรึ ในฐานะที่กูเป็นคนไปเปิดประเด็นเรื่องท่านน.กะห่านฟ้าในกระต๊อบกุขอแถลงหน่อย
.
ในกระต๊อบกูเล่าประมานว่ามีคนมาบ่นว่าอ่านห่านฟ้าแล้วไม่ใช่สำนวนท่านน.ที่คุ้นเคย แล้วก้อมีคน(ทปม.ถ้ากูจำไม่ผิด) มาบอกว่าทะลึ่งเขียนกลภน.ด้วยสำนวนสมัยใหม่แล้วก้อมีคนมาเออออห่อหมกตาม กูทนไม่ไหวเลยคาบมาบ่นในกระต๊อบเพราะ
1. กูชอบกลภน.สำนวนสมัยใหม่มึงอย่าทำตัวเป็นแกนโลก มึงไม่ชอบกูชอบ
2. สนพ.ควรจะรู้แนวนักแปลว่าไปกันได้กะแนวหนังสือไหม เอาท่านน.มาแปลสำนวนสมัยใหม่ fc ก้อบอกว่าไม่คุ้น คนที่เคยอ่านสำนวนสมัยใหม่มาจากสยบฟ้าก้อไม่ชอบ ควรเลือกนักแปลให้เหมาะกะงาน
.
สรุปกูไม่ได้ดราม่าด่านักแปลไดๆทั้งสิ้น
นี่เปนคนพูดถึงเรื่อง sexism คนแรกนะ (คิดว่า) ขอชี้แจงหน่อย ไม่ได้พุดถึงว่าตัวนิยายมัน sexist (เพราะก้ยังอ่านไม่จบค่ะ และไม่ได้อ่านห่านฟ้าด้วย) ที่พุดถึงคือพฤติกรรมของทปมในกลุ่มเมื่อคราวกระโน้น นานมากแล้ว ตอนแบ่งกลุ่มเพศนักอ่านอะ รายละเอียดจำไม่ได้เป๊ะ ๆ นะ ย้ำอีกทีว่าไม่ได้พุดว่านักอ่านค่ายไหนเปนพวก sexist นี่พูดถึงตัวทปมและลูกหาบที่มีส่วนร่วมในเหตุการณ์ครั้งโน้น รีพลายเราอันนั้นก็พูดถึงทปมทั้งในตอนนี้ (ที่ค่อนแขวะสยบฟ้า) กับตอนนู้น คิดว่าพิมพ์ไปค่อนข้างชัด ถ้าอ่านหนังสือไม่แตกก้อช่วยไม่ได้แล้วละ
เรื่องนิยายกูไม่อะไรนะ รสนิยมใครมัน แต่เรื่องตัวบุคคลนี่กูหมั่น ทปม เจมจิ คิบอม สุด รายแรกนี่แม่งก็แซะได้แซะดีแซะเก่งชิบหายจนกูอายเพราะเทียบไม่ติด ใครว่า ผช จิกกัดไม่เป็นนี่กูอยากลากคอให้มาดู
ย้อนกาลเป็นไงมั่ง น่าสอยมั้ย
>>637 รายสองนำมาติดๆ เอาเป็นว่าเดี๋ยวจะกลายเป็นห้องnetwatch
คงยากถ้าสองคนนี้จะไม่หาเรื่องกดนิยายค่ายอื่นให้ต่ำดันค่ายที่ตัวเองชอบให้สูง(ความพยายามแบบนี้คงแก้ไม่หาย)
สนพ นักแปลเขาไม่ได้มีปัญหาอะไร เป็นผู้ใหญ่ที่มีวุฒิภาวะ
ส่วนเรื่องผลงาน บ่นตั้งแต่อ่านนิยายค่ายสยั่มแรกๆ ก็ยังไม่ปรับปรุง (ยกเว้นบันทึกปิ่นอะไรแบบนี้ที่หลุดมาบ้าง)
บางเรื่องอยากอ่านแทบตายแต่พอคิดว่าต้องเจอคำผิดบานตะไทก็ขอยอมแพ้
จะบ่นทปม.หรือเจมจิ ไปบ่นในnetwatchเหอะ
ห้องนี้ไว้บ่นเรื่องสำนวนแปล ออกช้าเร็ว ปรู๊ฟพลาดจะดีกว่า จะได้ไม่ออกนอกประเด็นเกิน
>>642 ย้อนกาลสองเล่มจบแล้วมึง ไม่ต้องรอแล้ว 5555
พูดถึงเรื่องคำผิด กูก็เป็นคนที่ไม่ชอบอ่านหนังสือแล้วเจอคำผิด กูมักจะคิดตลอดว่ามันเป็นของที่มีตำหนิ เห็นแล้วมันทำให้กูสะดุดทุกครั้ง ไม่ว่าจะสนพ.ไหนก็ตามกูก็ไม่ชอบทั้งนั้น แต่เมืองยิ้มนี่ดูจะหนักที่สุดในบรรดาที่กูเคยอ่าน ส่วนวาราก็ถอดพินอินประหลาดเกิน
>>642 ย้อนกาลสำหรับกูคือสนุกเเค่เล่มแรกจนถึงช่วงต้นเล่มสอง หลังจากนั้นดูออกทะเล นางเอกโดนคนพาไปที คนนี้พาไปทาง ลำบากพระเอกไปตามกลับ ความลำไยจุดนี้เหมือนม่านม่านกับคำสาปฟาโรห์เลยสำหรับกู แล้วกูลำไยนิสัยนางเอกด้วยอ่ะ คือกูคิดว่านางไม่รู้จักปรับตัว ไม่คิดบ้างว่ามีวันนี้เพราะพระเอกล้วนๆ คือเหมือนคิดแต่ในมุมของตัวเองเป็นหลัก ยึดติดกับปัจจุบันมากเกินไปว่า ชั้นต้องเป็นอย่างงี้ๆ ไม่ดูสภาพสังคมรอบข้างบ้างเลย ว่ามันเป็นยังไง สถานะของพระเอกคืออะไร จะเรียกร้องนั่นนี่ กูแบบอ่านแล้วกลอกตาอ่ะ ตอนท้ายๆ
แต่ถ้าชอบนิยายพระเอกสายเปย์ ไม่ถามหาตรรกะความเป็นไปได้ ก็อ่านเลยจย้า ก็ฟินๆดี เพราะฮีเปย์มากถึงมากที่สุด เปย์แบบเอารางวัลผัวเปย์แห่งปีไปเลย 55555555
>>638 สำหรับกูย้อนกาลไม่โอเค ขายทิ้งไปแล้ว ถ้ามึงชอบพระนางที่เล่นเจ้าล่อเอาเถิดกัน พ่อแง่แม่งอน พระเอกขี้หึง ทาสเมีย ส่วนนางเอกดื้อรั้น หัวแข็ง แต่ไม่เด็ดขาด ทิฐิแรง เนื้อเรื่องก็เหมือนย้อนเวลาทั่วๆ ไป นางเอกเก่ง พระเอกสนใจ อยู่ด้วยกัน รักกัน แต่ข้าจะไม่เป็นหนึ่งในสนมของท่านใช้สามีร่วมกับผู้อื่นแน่นอน พระเอกก็ตื๊อเท่านั้นที่ครองโลก ไล่จับกันไปกันมา แนวนี้ถ้ามึงชอบก็อ่านเลย
ย้อนกาลมีขัดใจกูตรงสำนวนแปลด้วย บางประโยคมีไม้ยมกตรงที่ไม่น่าจะมี อ่านแล้วสะดุด
เข้าวดดไปก็เจอแต่โฆษณานิยายทั้งเสิ่นเจิ้นและไทย....
ในย้อนกาลกูชอบตัวละครประกอบว่ะ ทั้งอู่จวี่ หมาง ชางซู่ คือชอบหมดเลยนะ แต่ไม่ชอบพระนาง
ย้อนกาล>>
สรุปว่าไม่สนุกหรอวะ ชะ ชิบหายละ
บอกกูทีว่าถ้าขายตอนนี้กูจะเจ็บไตมากน้อยแค่ไหน....
ยังทันห่านฟ้ามั้ย กุก้อขัดใจสำนวนการแปลเหมือนกัน
แต่กุชอบนิยายของมาวนิมาก เสียดายของอะบอกตรงๆ
แต่กัดฟันซื้อเพราะเป็นแฟนนักเขียน กุไม่ได้อคติท่าน น. นะแต่แบบสำนวนแกมันไม่ได้จิงๆอะ
คือทำงานแค่ตามความเคยชินกับอะไรเดิมๆ แล้วมาแขวะอีกเรื่องว่าออกช้า แต่คุณภาพต่างกันสุดขีด
ยอมรอเล่มละเดือนสองเดือนแต่คุณภาพคับแก้วน่าสะสม ดีกว่าออกไวแล้วอ่านเหมือนให้จบๆไปความประทับใจไม่มี
อ่านแล้วติดๆขัด เรื่องมันไม่ กลภน. เลยแต่สำนวนมาเต็ม ออกมากลายเป็นไม่ใหม่ไม่เก่าครึ่งๆกลางๆ คืออัลไล??
ย้อนกาล ถ้าคนชอบ ก้ชอบไปเลย แต่ถ้าคนไม่ชอบ ก็จะไม่ชอบ ถ้าอ่านตัวอย่างที่มีในเว็บ(ที่แจ่มลงให้เป็นตอนๆ) อ่านแล้วรู้สึกยังไง ก็ตามนั้นเลย ทั้งเรื่องมันเรียบๆแบบนั้นแหละ (อันนี้ความเห็นส่วนตัว)
หาญฟ้า ขอพูดจากใจ สำหรับคนที่ชอบอ่านแบบสำนวนดีๆ อย่างกู พยัคราช เคยอ่านไหม เคย แต่ยังอ่านไม่จบนะ เพิ่งอ่านไปได้นิดหน่อย อยากจะสืบสำนวนกับนิสัยตัวละคร ตอนนี้เลยดองไว้สรุปว่าผ่านข่ะ ชอบ แต่พอมาหาญฟ้า เห็นว่าเป็นนักแปลคนเดียวกัน + ยี่ห้อนักเขียน + แนวเรื่องพระเอกปรุงยา + ออกไวสุดๆ กูเลยไปลองตัวอย่างมาจย้า จอดจะ! มันอ่านยากสำหรับกูอะ อ่านได้ช้า อ่านได้หอยทาก อ่านแล้วต้องตีความอีก ว่าอีคำนี้หมายความว่าไง สรุปอ่านไปแล้วอึดอัด เหมือนวนอยู่ในอ่างไม่ไปไหน ไม่ใช่เนื้อเรื่องนะ กูนี่แหละอ่านไม่ไปไหน คือกูเป็นคนอ่านหนังสือละเอียด ถ้าไม่เข้าใจก็ไม่ปล่อยผ่าน กูจะคิดวิเคราะห์แบบคนโรคจิต ว่าคำนี้หมายความว่าไงเอามาใช้ในบริบทนี้ทำไม และสำนวนนักแปลแบบว่ากำลังภายในอะ ไม่สมกับแนวเรื่อง(สำหรับกูที่คิดว่ามันสมัยใหม่แฟนตาซี) อ่านแล้วเพลียแบบมันเหนื่อยอะไรทำนองนี้ แต่กูก็ว่าจะลองสักเล่มนะ เผื่อชิน กูยังให้โอกาสแนวเรื่องที่ชอบอยู่ ถ้าไม่ชินกูคงบาย
>>665 ตัวดำเนินเรื่องมันไม่สมัยเก่ามั้ย ความคิดสำนวนไรพวกนี้ มันคือคนยุคใหม่ที่ย้อนกลับมาไม่ใช่คนยุคเดิม
ถ้าอ่านดูก้อรู้เรื่องมันเล่าแบบคนยุค ปจบ. เล่าเรื่อง โทนเรื่องมันเหมือน กลภน. ที่อ่านๆกันเหรอถามจิง
เรื่องนี้มันใส่อะไรที่เป็นร่วมสมัยไปเยอะ มุกพระเอกงี้ เรื่องลอกหนังสืองงี้ มันเอาของ ปจบ. มาใส่
แต่แปลออกมาแบบงงงวย จะ กลภน. ก้อไปไม่สุด จะร่วมสมัยก้อไม่ใช่ คำผิดก้อหลายจุด
แล้วไอคำว่าสงสัยใจนี่คืออะไร มาโคดบ่อย มันเปนคำยุคไหน??
เมื่อกี้ลองไปอ่านคำโปรยห่านมา คือพระเอกเป็นคนยุคปจบ แต่รำพึงรำพันกับตัวเองอย่างกับคนหลงยุค
'แต่ว่าเรามิใช่พระเอกในนวนิยายโรมานซ์ เรายังเป็นผู้ชายบริสุทธิ์'
*ย้อนกาล*
เจอพวกมึงอแกมาอธิบายแล้วค่อยใจชื้น
กูอ่านสายเนือยแบบซ่อนรักวิวาห์ลวงกับอวลกลิ่นรอดนี่กูว่ากูก็น่าจะได้แหละมั้ง.....
หานฟ้าพวกมึงควรไปอ่านอิ้งค่ะ แต่กูว่าอิ้งเจ้านี้ก็ยังแปลไม่ดีเท่าที่ควร webnovelนี่แล้วแต่ดวงจริงๆ บางเรื่องแปลดีบางเรื่องก็ไม่
เคยลองอ่านตัวอย่างย้อนเวลามาเป็นอ๋องรู้สึกสนุก ตลกดีนะ ติดขัดแค่คำผิด แต่พอลองอ่านเรื่องห่านแล้วมันแปลกๆ
ความจริงตรงทับศัพท์ ป้า ยาย เจ้านาย นายน้อย อะไรแบบนี้ แต่กับคำว่าเด็ก ที่พระเอกสละที่นั่งให้กับไม่ทับศัพท์
ขอคั่นรายการว่ะ สนพ. ที่รัก เปิดนิยายใหม่ "นิยายวาย" -0-
งง ถ้าเส้นเรื่องแบบนี้คือ กลภน. งั้นทุกเรื่องไม่ต้องแปลแนวนี้หมดเหรอ
เส้นเรื่อง บ้านถูกฆ่า > ถูกจอมยุทธพาไปเลี้ยง > ฝึกวิชาสะท้านภพ > กลับมาแก้แค้น/ทวงสิทธิของตัวเอง > ได้เมีย
จริงๆโครงเรื่องแบบนี้คือเกลื่อนกลาดมากนะ มีทุกยุคอะ ถ้าเป็นนิยายสมัยใหม่ก้อคือ
บ้านถูกฆ่า > มีคนเก็บไปเลี้ยง/ไปอยู่บ้านเด็กกำพร้า > ฝึกตัวเองให้เก่ง > กลับมาแก้แค้น ต่างกันตรงไหน??
เส้นเรื่องไม่เกี่ยวมั้ย ไม่งั้นนิยายจีนโบราณไม่ต้องแปลสำนวนนี้หมดเลยเหรอ
ไม่ใช่ว่าเป็นกำลังภายในเพราะมีการฝึกวิชาเหรอ จำเป็นต้องแก้แค้นด้วยรึ
>>684 ก็ฝึกวิชานั่นละ เพราะกำลังภายในคือวิชาลมปราณ แต่นิยายกำลังภายในส่วนใหญ่มันมีเรื่องล้างแค้นเยอะไง ถึงว่าเส้นเรื่องมาตรฐาน
>>683 มันแค่เทมเพลทพื้นฐานที่นิยายกำลังภายในชอบใช้กันนะ องค์ประกอบ อย่างเรื่องนี้ฝึกปราณ จะบอกว่าไม่ใช่กำลังภายในก็ไม่ได้
จริงๆ นิยายแทบทุกเรื่องในโลกก็มีเส้นเรื่องจาก hero with a 1000 face ทั้งนั้นละ อยู่ที่การปรับรายละเอียดและวิธีเล่า
เมื่อก่อนการบรรยายกลภน มีสำนวนยอกย้อนแฝงคม ที่มีภาษาสละสลวย เหล่าชาวยุทธเหมือนจะผลิตวลีงามๆกระชับได้ใจความ ฉับไวเหมือนกระบี่ มากกว่าการครำ่ครวญเป็นกวียาวๆแบบบัญฑิต
มันก็เป็นเสน่ห์อย่างนึงที่กูชอบอ่านสำนวนแปลทำนองนั้น
มายุคนี้คนเขียนยังก้าวไปในโลกยุทธจักรแฟนตาซีโบราณ แต่อิทธิพลสำนวนเก่าเซตติ้งเดิมก็เริ่มถูกเปลี่ยนไป กูสังเกตว่ามีการใช้สำนวนอุปมาของจีนดั้งเดิมมากกว่าสร้างอุปมาขึ้นตามภาวะอารมณ์และสิ่งแวดล้อม
แล้วก็มีการอ้างถึงบทกวีโบราณมากขึ้น
กูเดาเอาว่าเป็นสิ่งที่เขารีเสริชกันมา
ความคิดย้อนอดีต ก็เพราะอยากจะเข้าไปในยุคที่จีนเป็นใหญ่รุ่มรวยอารยะธรรม ตัวละครก็เอาข้อสรุปใหม่ๆเข้าไปสู่โลกเดิม
เนื้อหาเขาก็สนใจการเมืองและราชสำนักมากขึ้นด้วย ถ้า กลภนยุคก่อนๆ ยุทธภพมันคือวงการนักเลง มีกฏของมันปฎิเสธการมีอยู่ของราชสำนักฮ่องเต้นี่ไม่เทียบเท่าประมุขแห่งยุทธภพเลย55
(ซึ่งกูคิดไปไกลอีกว่าสมัยนั้นคล้ายๆปฎิเสธรัฐบาลฮ่องกงไปในตัว)
กูว่าสำนวนที่เขาใช้มันคงโบราณอยู่แต่สำนวนและกระบวนการนำเสนอน่าจะต่างจากยุคกระบี่เดียวดาย ตัวละครประหลาดแปลกแยก ธรรมมะชนะอธรรม ยึดมั่นในตรรกะบางอย่างยิ่งกว่าชีวิต เช่นการแก้แค้น การยึดมั่นในสัจจะ พล๊อตมันก็ซ้ำนะแต่รายละเอียดตัวละครที่สร้างและวิถีชาวยุทธยุคนั้น มันสะท้อนยุคสมัยจริงผ่านจินตนาการแบบยุทธภพ ไอเดียบางตัวยังเอามาจากนิยายฝรั่งเลย จำได้ว่าพวกแฮมมิ่งเวย์ สไตน์แบค นี่โกวเล้งชอบอ่าน
กูเลยว่า แนวกำลังภายในในยุคนี้มันเปลี่ยนไปทั้งเนื้อหาและสำบัดสำนวน
มั่งนี้กูก็อ่านภาษาจีนไม่ออกสักตัวนะ แต่ตั้งข้อสังเกตเอาจากการอ่านดาบมังกรหยกมาตั้งแต่เด็กๆ5555
เรื่องสำนวนแผลห่านฟ้านะ เอาง่ายๆมึงอ่านห่านฟ้ากับสยบฟ้าแล้วอันไหนมันเนียนกว่ากันอ่ะ สยบฟ้านี่ความเกรียนของอาหนิงแม่งพุ่งทะลุกระดาษใส่กูเลย แล้วคนเขียนคนเดียวกันสำนวนมันจะหนีไปไหนต่างกันที่คนแปลล้วนๆ เส้นเรื่องกูไม่เถียงว่ากลภน.มันก้อประมานนี้แหละแต่กูว่าสำนวนคือส่วนนึงที่ทำให้กลภน.ยุคเก่ายุคใหม่ต่างกันถ้าตัดความแฟนตาซีออกไป เหมือนมึงเอาทวิภพมาเทียบกับบุพเพอ่ะ โครงเรื่องคล้ายๆกันแต่อ่านแล้วคนละฟีล
กูว่าท่านน.ไม่เหมาะกับการแปลห่านฟ้า กูอ่านแล้วรู้สึกแปลกๆไม่อิน แต่ถ้าแปลพวกหวงอี้ไรงี้กูว่าเออ อันนี้เหมาะดีแล้ว ตอนอ่านย้อนอ๋อง พี่เสือ กูอ่านยาวๆไม่เบื่อเลยนะ แต่พอเป็นห่านฟ้ากูกลับเหนื่อยกับการอ่านมาก
จะว่าไป กูสงสัยว่าคำแบบ อาปา อามา เนี่ย ทับศัพท์แล้ววงเล็บความหมายเพื่ออะไรวะ แปลเป็นภาษาไทยเลยไม่ดีกว่าเหรอ
เชี่ยยย กูขำห่านฟ้าจริงๆ
พวกมึงเพิ่มความเกรียนให้นิยายเล่มนี่สำเร็จแล้ว เข่ออ้ายมาก กูชอบ
ชันสูตรพิสูจน์รัก จบเล่ม 2 เนื้อเรื่อง + คดี ค้างไหม
ถ้าบอกว่าเส้นเรื่องมาตรฐานกลภนต้องแปลสำนวนกลภน แบบเก่าเท่านั้น งั้นแนวเทพเซียนทุกเรื่องก็ควรแปลแบบกูกูรึ?
เพราะเส้นเรื่องมันก็คล้ายๆ กันหมด ถูกใส่ร้าย>อกหัก>ตกสวรรค์>กลับมารักกัน>ไปเกิดใหม่...วนลูปไปสามชาติ ตุ้ยมะ มายเฟรนด์?
>>695 มึงอย่าเอากูกูเป็นมาตรฐานงานแนวเทพเซิยนสิ แนวนี้มีมาก่อนป้าอีก ตำนานรักเหนือภพกับ 3 ชาติก็ไม่ใช่สำนวนเดียวกันซักหน่อย
>>694 กูเข้าใจว่าพระเอกมันแปลงชื่อเพื่อให้มันเป็นคนแต่งนะ อย่าง trueman show ก็เปลี่ยน คิดซะว่าพระเอกเป็นหม่อมคึกฤทธิ์เวอร์ชั่นจีนก็ได้
>>689 เออเนอะ แนวย้อนเวลาเหมือนกัน แต่คนละฟิลกันเลย
KY
กูเห็นข้างบนพูดถึงเฉียนเฉาโมลี่เลยนึกได้ถึงร้ายตรึงรัก เฉียนเฉาพยายามมาสายดราม่ารึเปล่า กูว่าแนวฟรุ้งฟริ้ง หวานๆฮาๆดีกว่าเยอะนะ กูว่าเล่ม2 พระเอกหลุดคาร์มาก
กุอ่านท่าน น. หลายเรื่อง กุรู้สึกได้ว่าแกติดแปลสำนวนเดิม ซึ่งบางเรื่องที่เลือกมามันโอเค หวงอี้ไรพวกนี้
ตอนแรกไม่อยากเอาสยบมาเทียบเดี๋ยวมีคนมาหาเรื่องว่าติ่งนักแปลอีก แต่เมื่อมีคนยกมาแล้วก้อขอพูดถึง
เราคิดว่ามาวนิสำนวนค่อนข้างจะวัยรุ่น ไม่ กลภน.จ๋าโบราณมาแน่นอน แม้กุจะแปลจีนไม่ออกก้อตาม
ดูจากโครงเรื่อง วิธีการเล่า การดำเนินเรื่อง มันไม่ใช่ขนบ กลภน.โบราณ นิสัยพระเอกซึ่งคือคนปจบ.มากๆ
อ่านอาหนิงคือจะรู้สึกได้เลยว่าเนี่ยมันคนยุคนี้ มันหลงยุคจริงๆ แต่พอมาเจอฟ่านเสียน มันคือคนหลงยุคที่ไม่ทำให้อินตามอะ
เช่น คำแทนตัวใช้ ข้าพเจ้า มันแปลกมากๆ คือถ้าเรื่องมันธีมโบราณจ๋า อย่างกิมย้ง โกวเล้ง ก้อคือเข้ากัน
ในที่นี้ใช้คำว่า ข้า ก้อพอแล้วมั้ย พวกไทยพีเรียตยังไม่ค่อยจะใช้ข้าพเจ้ากันเลย
เห็นพวกสำนวนแปลรุ่นใหม่ก้อไม่นิยมกันแล้ว ซึ่งเรื่องนี้มันเหมาะกับสำนวนแบบนี้มากกว่า
แล้วพวกแปลทับศัพท์ที่ไม่ช่วยอะไรอีก คือทับมาแล้วงงกว่าเดิม ไม่ใช่ได้ช่วยให้อินขึ้นเลย
อย่างที่ความเห็นข้างบนบอก ทับศัพท์ชื่อเรื่องนิยายมา แล้วเรื่องนี้เพราะเอกมันลอกนิยายมาเยอะมาก
แล้วเล่นใช้ทับศัพท์หมดทำให้อ่านยากมากอะ อ่านประโยคแล้วไม่รู้สึกด้วยว่าควรต้องทับศัพท์
เพราะเหมือนพระเอกมันเอาชื่อที่ใช้ในปัจจุบันนี่แหละลอกมาทั้งดุ้น เมื่อแปลเป็นไทยก้อควรแปลชื่อเรื่องมาเลยไหมจะทับศัพท์จีนไปเพื่อ
อย่างกูกูเองถ้าอ่านหลายเรื่องจะเห็นเลยว่าสำนวนแต่ละเรื่องไม่เหมือนกัน
ความยากง่ายภาษาต่างกัน เช่น ม่านม่านกับป่าท้อหรือจอมนางคู่บัลลังก์ก้อได้ ป่าท้อจะเวิ่นกว่าเยอะมาก
แต่ของท่าน น.มาอ่านแล้วก้อรู้เลยภาษาท่าน น. ต่างจากปกตินิดเดียว แต่ประเด็นคือสำนวนมันไม่เข้ากับโทนเรื่องเลย
ตอนแรกบอกท่าน น.แปลเราก้อว่ามันจะต้องดี ออกมาแบบนี้ก้อเฟลอะ แล้วตั้งกี่เล่มจบเงินไม่ใช่น้อยๆ
>>699 เห็นในห้องกลภน.มีคนตั้งถามเรื่องแปลทับที่ลื้อ ๆ บ่นกันก็เห็นมีแต่คนบอกดีงามนิหว่า เห็นเม้นส่วนใหญ่บอกถ้าไม่ทบศัพท์นี้ไม่อยากอ่านด้วยซ้ำ พวกลื้อมันชนกลุ่มน้อยรึเปล่าเนี่ย เขายังมีบอกเลยปีนข้ามอ่านคำทับไม่ได้ ก็ไม่ควรมาอ่านไปอ่านแปลแนวอื่นแทนจะสบายใจกว่าอย่ามาสายนี้เลย
ไอหยะ นี่ต้องพูดไทยคำจีนคำระหว่างดิสคัสเสี่ยวซัวห่านฟ้ากันเพื่อให้เข้ากับบรรยากาศงานแปลเหรอวะ หว่อปู้จือเต้า วายยยย
ห่านฟ้า
หรือว่างี้นะ พระเอกเป็นคนปจบก็จริง แต่คำภาษาอังกฤษส่วนมากโดนแปลงให้เป็นการอ่านแบบจีนอยู่แล้ว
พระเอกเป็นคนป่วยอยู่แต่ในรพ เลยไม่ค่อยได้ใช้บทสนาในชีวิตประจำวันสักเท่าไหร่
แบ็คกราวด์เรื่องหาญฯมันจีนโบราณแปลออกมาโดยใช้สำนวนโบราณไม่ทำให้กูรู้สึกขัดแม้แต่น้อย
พระเอกก็ไปเติบโตในยุคนั้นอีก จะติดสำนวนโบราณก็ไม่เห็นแปลก
ส่วนทับศัพท์นี่กูรำคาญเหมือนกัน ตอนอ่านย้อนอ๋อง เจอชื่อประเทศนี่กูปวดหัวเลย
สรุปว่ากูซื้อนะ เพราะงานของ Mao Ni เชื่อถือได้ งานแปลของท่าน น. สมัยใหม่ก็อ่านรู้เรื่องกว่าสมัยก่อนนู้นเยอะ
อ่านพี่เสือ ย้อนอ๋องรอด เรื่องนี้ก็ต้องรอด
ปล. ถ้าเอาท่าน น.ไปแปลกลอรี่หรือเอาคุโบะมาแปลหาญฯ จะเป็นไงก็ไม่รู้
กูกูทับศัพท์ถึงจะรู้สึกเยอะแต่รู้สึกเข้ากับบริบทเนื้อเรื่อง อ่านแล้วก้อลื่นดี
อ่านย้อนอ๋องนะถึงจะไม่จบก้อตามที แต่คิดว่าสำนวนก้อลื่นไหลดีไม่หงุดหงิดไรมากมาย
แต่ห่านฟ้านี่ไม่ใช่อ่านแล้วสะดุดเกือบตลอด
กำลังจะตายอยู่บนเตียงรพ...
'แต่ว่าเรามิใช่นางเอกในนวนิยายโรมานซ์ เรายังเป็นผู้หญิงบริสุทธิ์ผุดผ่อง'
พูดตรงๆ กูว่าการทับศัพท์มันก็ต้องมีลิมิต มันก็มีประโยชน์ในการสร้างบรรยากาศจีนๆ เช่นสรรพนามการเรียก กูพอรับไหวเพราะกูอ่านมามากจนจำได้หมดแล้ว ชื่อคน สถานที่ มันก็จีนมากแล้วนะ บางอันมันดีเทลไปก็เพลาๆลงหน่อย ตำแหน่งขุนนางบางอัน แปลไปเลยก็ได้
ในห่านฟ้า เดี๋ยวเรียกตำแหน่งพ่อคำจีนทับศัพท์ เดี๋ยวก็แปลไทยเต็ม เอาไงกันแน่
มู้บนๆมีการพูดถึงการแปลอิงต้นทางและคำนิยม ซึ่งมันนิยมจนกลายเป็นภาษาประจำวันของเราไง ถ้าการแปลมันสร้างคำใหม่ๆจนเป็นที่นิยมกัน ทุกคนเข้าใจ มันต้องใช้เวลาพักนึงเลยนะที่จะให้มันกลายเป็นคำนิยม
การทับศัทพ์จีนๆนี่ เขาอาจนิยมแล้วในสายนักอ่าน ดังนั้นกูว่าถ้านิยมจริงไม่ต้องวงเล็บแล้วล่ะ หรือกำลังสอนภาษาจีนกูอยู่ เช่น ป้ายถีซือ(ผู้บัญชาการ)
กูอาจต้องอ่านอีกสิบเล่มเพื่อนิยมมันให้ได้ (ต่อไปกูอาจหงุดหงิดปะวะว่า ทำไมต้องแปลว่าป้ายบัญชาการ เรียกป้ายถีซือสิวะ )
เทียบกับ การแปลฝรั่ง he visits thailand in summer
เขามาเที่ยวไทยแลนด์ตอนซัมเมอร์ หรือ เขามาเที่ยวประเทศไทยในหน้าร้อน หรือ เขามาเที่ยวเมืองไทยตอนซัมเมอร์
สามแบบนี้ก็ต่างกันละ ทับซัมเมอร์กูว่าไหว แต่เราจะใช้ไทยแลนด์ตอนแปลเป็นไทยมั้ย
หรือถ้าฝรั่งเรียก japan เราจะแปลไทยว่าเจแปนมั้ย หรือเลือกคำว่าญี่ปุ่น ที่เป็นคำนิยมเพื่อแปลให้มันลื่นไหลดี
กูว่าถ้าจะทับศัพท์ก็ควรเอาให้พอดิบพอดี ไม่ใช่ทับศัพท์มาทั้งเล่ม แล้วแปลเฉพาะบริบท หรือคำกริยาแบบนี้ก็ไม่โออันไหนที่มันแปลได้ก็แปลเหอะ อันไหนที่ควรทับก็ค่อยทับ แล้วประเภททับซ้อนแปลก็ไม่โอ อย่าง ดอกกุ้ยฮวา คือถ้าอยากทับก็เป็น กุ้ยฮวา หรือ ดอกกุ้ย ไปเลย จะมา ดอกกุ้ยดอก ในเมื่อ ฮวา มันก็คือ "ดอก" อยู่ละ
กูอ่านกลภนไม่ค่อยเยอะ ไม่ใช่แนว จะอ่านเฉพาะเรื่องที่สนใจหรือพลอตที่ชอบ แต่กูไม่เคยชอบสำนวนท่านน. กูอ่านแล้วรู้สึกเหมือนอ่านหนังสือลิเกๆ มันดูไม่ใช่จีนจ๋า แต่ก็ไม่ไทยจ๋า ยังไงก็ไม่รู้ มันเป็นความรู้สึกส่วนตัวของกูน่ะ เพราะงั้นถ้าจะอ่านได้สบายๆ ก็ต้องเป็นพลอต เป็นเรื่องที่ชอบจริงๆถึงจะอ่านยาวๆ
กุอยากเห็นท่าน น.มาแปลเรื่องลิขิตเหนือเขนยจัง เฟิ่งจิ่วของกุจะมีสะโพกแฝงแรงดีดสะท้อนหรือป่าว คิคิ
>>706 กูขอกรีดร้องเรื่องชื่อประเทศด้วย กูว่ากูเริ่มไม่ไหวกับย้อนอ๋องนี่แหละ โหช่วงจะเดินเรือ ผ่านอินตู้ กว่าจะผ่าไปถึงโอวโจวว กูแม่งแทบตาย สงสัยบรรพบุรุษกูคงเวียนหัวขอขึ้นฝั่งที่เสียมหลอ ตั้งรกรากสะเลย
อะอะ นั่นยุคต้าหมิงน่อ คำเรียกชื่อประเทศสมัยนั้นคงเป็นสำนวนเก่า เหมือนเราเรียก ศรีสัชนาลัย อโยธยา น่านเจ้า จะมาเรียกแบบใหม่ๆไม่ด้ายยย กูต้องทนไป จะมาให้แปลเป็นอินเดียโปรตุกีส สเปน สายจีนเค้าไม่อินกัน
>>710 เรื่องคำนิยมก็ต้องย้อนไป ฮ่องเต้-หวงตี้ หวัง-อ๋อง โน่นเลย ถ้าคำนิยมก็ต้องฮ่องเต้อ๋อง แต่คนอยากได้จีนกลางสุดๆ ก็บอกให้หวงตี้หวัง
จริงๆ คำหลักๆ แบบนี้ไม่มีปัญหาหรอก ส่วนใหญ่ก็ทับเป็นฮ่องเต้ไปนั่นละ ยกเว้นจะเป็นกริยาช่อง 2 ของฮ่องเต้หรือฮองเฮาอย่างไท่สั้งหวง ไท่หวงไท่โฮ่ว แค่ไทเฮาจะยังเป็นไทเฮา เพราะชินแล้ว มีไม่กี่คนที่ไท่โฮ่ว
>>711 สำนวนกำลังภายในเป็นสำนวนเฉพาะ เกิดขึ้นจากการแปลมังกรหยก เป็นภาษาประดิษฐ์ คนอ่านชอบมาก คนแปลหลังๆ เลยลอกตามกันมาจนเป็นภาษาเฉพาะ เอาจริงๆ ก็ไม่ต่างจากภาษาสมัยนั้นมากนักนะ แต่สมัยนั้นคือเมื่อหลายสิบปีแล้ว คนรุ่นนี้จะฟังไม่เข้าใจก็ไม่แปลก
มันก็ลิเกจริงๆ นั่นละ แต่ลิเกก็มีภาษาแบบลิเก เห่เรือก็มีภาษาแบบเห่เรือ จะบอกว่าภาษามันไม่ดีเพราะไม่ปัจจุบันคงไม่ใช่ เป็นเรื่องของความชอบล้วนๆ
เห็นแบบนี้แล้วกูขออ่านภาษาอังกฤษภาษากลางต่อไป ดีที่คนแปลไม่เอา thou มา
>>715 กูชอบมากก สำนวนเฉพาะของการแปลกำลังภายในตั้งแต่อดีต คือทุกวันนี้คนแปลก็แปลในแนวทางนี้กันแหละแต่ว่าแต่ละคนมีรายละเอียดการใช้คำไม่เหมือนกัน กูไม่อยากให้เหมากันว่า สำนวนกำลังภายในเก่าแก่นี้ คือ ท่าน น คนเดียว เพราะมันไม่ใช่
กูตอนกลับมาอ่านกำลังภายในหลังจากห่างหายไปนาน เจอ ตัวละครถาม ”สบายดี?”กูยังงอยู่ตั้งนาน เพราะกูไม่เคยเห็นมาก่อนในยุคอดีต 5555
>>715 อย่างที่กูบอก คือมันก็จะมีกลุ่มคนที่ชอบกับกลุ่มที่ไม่ชอบ กูอยู่ในกลุ่มที่ไม่ชอบแต่อ่านได้ไรงี้ จริงๆกูว่าแทนที่จะวงเล็บต่อท้ายเปลี่ยนเป็นทำฟุตโน้ตหรือตำตารางคำศัพท์เลยจะดีกว่า กูสังเกตละว่าเมืองยิ้มชอบใช้วิธีวงเล็บมากกว่าจะทำฟุตโน้ต ซึ่งพออ่านๆไปแล้วก็ต้องเจอวเล็บอีกละๆๆๆๆ ส่วนตัวกูว่ามันดูรก
กูว่าฟุตโน้ตก็ไม่ได้ลำบากอะไรเลยนะ แต่ก็ใช่มันก็ลำบากกว่าเมื่อเทียบกับการวงเล็บ
กูก็ขี้เกียจเปิดเหมือนกัน แต่สยั่มวงเล็บพร่ำเพรื่อมาก เตีย(บิดา) เจี่ยเจี่ย(พี่สาว)จิวจิ่ว(พี่ชายของบิดา) เฉิน คำเรียกตัวเองของขุนนาง) เจิ้น(คำเรียกตัวเองของฮ่องเต้) วงมันทุกครั้งที่กล่าวถึง พวกสรรพนามนี้ทำตารางไปเลยดีมั้ย อ่านจบเล่มนึงก็เข้าใจแล้วล่ะ
ky แปป เพิ่งเห็นกูกูเอาหนังสือมาลงebook ถามคนที่ซื้อไปแพงๆ ไม่มีใครรู้สึกอะไรเลยจริงดิ คนที่ซื้อนี่สะสมหมด
กูโอเคกับวงเล็บ เพราะฟุ๊ตโน้ตมันไกล เลื่อนตาลงไป เลื่อนตาขึ้นมาหาบรรทัดไม่เจออีก
แต่ถ้าวงเล็บ กูสามารถเลื่อนตาไปตรงวงเล็บปิดได้ทันทีถ้าเป็นศัพท์ที่กูรู้อยู่แล้ว
ศัพท์บางคำถึงเจอบ่อยๆกูก็ลืมได้ แต่ถ้าไม่มีวงเล็บ กูก็ขี้เกียจเปิดย้อน กูคงข้ามไปเลย
KY กูขอถามสายเขียวทั้งหลาย
ต้องโดนกาวกี่ตัววะถึงจะเรียกว่าติดแล้ว
ตอนนี้กูกำลังเช็คสุขภาพรสนิยมประจำปี
แต่ชอบราคาอีบุ๊กของกูกูมากเลยนะ น่ารักน่าคบหามาก แถมมี epub ดีงาม ถ้าสนพ.ทำแบบนี้ทุกค่ายจะเลิกซื้อเล่มจริงจัง คนชอบคิดว่าซื้อเล่มแล้วยังขายต่อได้ไง แต่นี่ขี้เกียจอะ555 ต้องมานั่งแพ็ค เสียเวลาไปส่งอีก วุ้ว เวลาเปนเงินเปนทองอะ อ่านนิยายไม่ควรต้องวุ่นวายขนาดนี้
เสียใจกะ ebook กูกูเล็กๆ แต่เราซื้อตั้งแต่กูกูออกล็อตแรกมันก้อนานมากแล้ว
แต่ทำออกมาถูกๆมันก้อดีอะ จริงๆ ebook ควรราคานี้ อยากให้ สนพ. อื่นทำตามบ้าง
ปกติเห็นขายพอๆกับราคาเล่มมันรู้สึกไม่โอ เพราะต้นทุนมันน่าจะน้อยกว่ามาก
กูจะชอบอัีบุ๊คของกูกูมากกว่านี้ ถ้ากูไม่เสียเงินเปย์เล่มไปแล้ว อย่าให้พูดเลยช้ำใจ ที่ผ่านมาทำไมไม่บอก มาบอกกันเมื่อสาย กูไม่ใช่สายสะสมแต่ตอนนั้นมันไม่มีอีบุ๊ค ถ้าบอกก็รอนะ ราคาฟ้ากับเหว เหอๆ เจ็บกระดองใจ โอ๊ย เจ็บกระดองใจ
>>714 เค้าเอาไว้เปรียบกับ ผญ ตูดเด้งๆ เห็นแล้วน่าเย กุเห็นมีในนิยายของท่าน น.ทุกเรื่องเลย
ส่วนเรื่องอีบุ๊คของป้าหลิน กุว่าแกน่าจะเข็นออกมาเพื่อสู้กับ pdf เถื่อนว่ะ เพราะถ้าตั้งเท่ากับหรือใกล้เคียงกับราคาหนังสือเล่ม ก็คงไม่มีใครซื้อของแกหรอก ส่วนตัวกุชอบเก็บแบบเล่มมากกว่า กัดฟันหาเงินวนไป พวกอีบุ๊คไม่ได้แอ้มกุหรอก แต่หนังสือแกเชิงอรรถนี่แทบจะแยกออกมาได้อีกเล่มนึงเลย จะเยอะไปไหน !!!
กูไม่โอกะป้าหลินตรงที่จะออกอีบุ๊คไม่บอกกูจะได้รอไม่ซื้อเล่ม แต่ขี้เกียจโวยเพราะกะว่าหลังได้หย่งเยี่ยที่พรีไว้แล้วจะบอกศาลาป้าอยู่แล้ว พอกันทีเอาเงินไปเปย์อย่างอื่น
อีบุ๊คของกูกูไม่ได้ถูก แต่เล่มของกูกูโคตรอภิมหาแพง
กูไม่ได้ไปโวยวายเพราะตอนที่กัดฟันจ่ายเงิน กูคิดว่ากูโอเคกับราคานี้(ถึงแม้ว่าเจ็บเล็กตอนเห็นราคาแบุ๊ค) แต่อนาคตกูคงคิดแล้วคิดอีกก่อนซื้อเล่มของกูกู
ปล.กูเป็นสายเล่ม
กูโอเคกะเล่มนะ เพราะตอนนั้นก่อนซื้อก็คิดแล้วว่ารับได้กับราคานี้ อีกอย่างกูอ่านอีบุ๊คไม่ได้อยู่แล้ว ตาเป็นภูมิอพ้บ่อย ก็เลยเฉยๆอ่ะ เพราะออกมาเล่มละสิบบาทกูก็อ่านไม่ได้อยู่ดี กาซิกๆ
กูว่านสกูกูนี่ถ้าตัดเชิงอรรถกับภาพประกอบเชิงอรรถออกไปราคาคงถูกลงเกือยครึ่งอ่ะ
เออ รึอีบุ๊คป้าเค้าจะไม่คิดตังค์ค่าเชิงอรรถ แต่แบบเล่มต้องคิดเพราะมีค่ากระดาษ เออ น่าคิด
เรื่อง ebook ของกูกู กูไม่ดราม่าว่ะ เพราะราคา ebook จริงๆมันควรราคานี้อยู่ละ อีกอย่างราคาเล่มของกูกูก็แพงเกินเหตุ แต่ตอนที่กูซื้อเล่ม กูก็รับได้กับราคาอยู่แล้วเลยไม่คิดอะไร กูไม่เคยดราม่าเรื่องการลดราคาหนังสือ มาฟูมฟายว่าทำไมหักหลังโน่นนี่นั่น สำหรับกูคือ ณ วันที่กูหยิบเงินไปจ่าย ไปซื้อหนังสือ นั่นคือกูพึงไปใจในราคานั้นแล้ว แล้วอีกอย่างซื้อก่อนก็ได้อ่านก่อน หากวันใดวันหนึ่งราคามันถูก มันลดลง เหมือนอย่างที่หลายๆคนโวยวายกล้วยหรือเมืองยิ้มเรื่องราคาหนังสือ กูก็มองว่า ในเมื่อของมันเก่า ของมันหมดลข. หรือไม่ได้รับความนิยม ของมีตำหนิมาก เค้าก็ต้องลดราคาลงเพื่อให้ขายออกให้หมด ไม่รกโกดัง ดีกว่าเอาไปทำลายทิ้ง ได้เล่มละสิบบาท ดีกว่าไม่ได้อะไรกลับมาเลย
อีกอย่างกูไม่อ่าน ebook เพราะงั้นต่อให้มันเหลือ 10บาทกูก็ไม่ซื้ออยู่ดี กูเป็นสายเล่ม ชอบสัมผัสกระดาษ ชอบฟีลลิ่งเวลาที่ได้พลิกหน้าหนังสือ ดมกลิ่นกระดาษ(เหม็นๆ โดยเฉพาะของเมืองยิ้ม)
ปริศนาต้าถัง ภาค3 ชุนเหมี่ยวตายจริงปะวะ ถ้าตายจริงกูโคตรเกลียดนางเอกเลย ภาค2เล่ม2ก็ทีนึงละจากน้องชายคู่หมั้นรอดพูดจบเกือบตาย ถ้าชุยเหมี่ยวไม่ช่วยองค์ชาย13มาน้องชายนางเอกกะคนอื่นในอารามตายละ แล้วนี่ถ้านางไม่ใช่นางเอกนะ เถียงฮ่องเต้ขนาดนั้นก็ไม่น่ารอดแล้วปะ กูว่านางหัวรั้นไป ไม่ค่อยสมฉายานักสืบเทวดานางบางทีไม่คิดหน้าคิดหลัง แล้วคดีนี่บางคดีสรุปไม่ชัดอ่ะสำหรับกู เทียบกับบันทึกปิ่นแล้วกูชอบบันทึกปิ่นมากกว่ามาก อันนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวนะ บางคนอาจจะชอบก็ได้อย่าด่ากู
.
.
.
.
.
กู741 กูขอโทษ กูรับไปหน่อย กราบ
เรื่องราคาหนังสือเล่มกับอีบุ๊คป้าหลินกูเฉย ๆ ว่ะ โมเดลขายหนังสือต่างประเทศน่าจะพอกัน พิมพ์รอบแรกปกแข็ง เล่มละ 15 เหรียญ++ อีกสามเดือนต่อมาออกปกอ่อนเล่มละ 10 เหรียญ อีกปีนึงออกเล่มแบบพิมพ์ประหยัดงบราคา 5-6 เหรียญ ฝั่งอีบุ๊คหลังออกใหม่จะแพง แล้วราคาจะลดลงเรื่อย ๆ พูดง่าย ๆ คือถ้าอยากอ่านก่อนก็ต้องจ่ายแพง ๆ อยากประหยัดตังค์ก็รอไปซักปีค่อยอ่าน
>>739 Boox ก้อโอเคนะ
>>740 เมื่อก่อนกูก้อคิดงั้นนะ ชอบเล่มชอบจับกระดาษ ชอบพลิก แต่พอมาลองอ่าน ereader ติดใจเลย
1. ความชัดของตัวอักษรถ้า ebup แม่งชัดกริ๊ป ขยายลดขนาดได้ตามใจชอบ
2. อ่านง่ายมือเดียวก้ออ่านได้ไม่ต้องใช้สองมือคอยกางไม่ให้หน้าหนังสือพับลงมา สามารถวางแบนๆไว้บนพุงเอานิ้วมาจิ้มๆพลิกหน้าได้
3. ไม่ต้องกลัวเลอะ ยับ เปื้อน อ่านไปกินขนมไป แบกไปอ่านที่ไหนก้อได้
4. หยิบมาอ่านง่ายไม่ต้องรื้อกองออกมา กดเสริชๆเจอเลยไม่ต้องรื้อกองดองห้าสิบเล่มออกมา
หลังๆรู้เลยว่าจะอ่าน ebook ก่อนเล่มมันสะดวกกว่าเยอะกองดอง ebook ไม่ค่อยมี
>>744 กูว่ามันก็ฟังดูแฟร์นะ เพราะตัวโพรดัคท์มันก็ต่างกัน แต่ที่คนจะหงุดหงิดกับอีแบบนั้น(ถ้าคนมันจะหงุดหงิด) ก็คงเป็นเพราะแบบ ไม่ได้อยากซื้อปกแข็ง บลาๆๆ นู่นนี่ อยากได้แค่คอนเทนท์ข้างใน แต่ต้องมาจ่ายค่าปกทั้งๆที่ไม่อยากได้
/เล่มพิมพ์ประหยัดงบคือยังไงวะ เอสี่พับครึ่งเย็บเม็คแบบสมุดงี้หรอ ถถถ
>>752 กูว่านางเอกต้าถังธรรมดามาก แบ็คกราวน์ที่ปูมาว่าเป็นนักสืบเทวดาคือแทบไม่มีผลอะไรเลย ไม่ต้องปูได้ มาเปิดเรื่องที่เมืองหลวงว่าเป็นหลานสาวเสนาบดีเลยก็เหมือนกัน การสืบต่างๆนานาก็ดูไหลไปตามน้ำอ่ะ ไม่ได้ถ้าพระเอกแม้แต่คู่หมั้นเก่ามึงก็หาไม่เจออ่ะเอาจริง แต่คือนางเอกก็ไม่ได้โง่ แต่คือพระเอกบทแม่งฉลาดเรี่ยราดมาก อิเวง บทนักสืบของนางเอกมันเลยกร่อยๆ ไปหน่อย 55555
กูคิดว่า ebook กูกูไม่ได้ถูกแต่ราคาหนังสือเล่มมันโคตรแพงถ้ากูกูไม่ได้ใช้กระดาษนำเข้า ใช้ปกเคลือบเงินเคลือบทอง เชิงอรรถ 4 สีกระดาษมัน ฯลฯ แบบที่เขียนอธิบายไว้ในโพส ราคาเล่มมันควรออกมาเท่า ebook หรืออาจแพงกว่านิดเดียวเหมือนๆสนพ.อื่น แต่กูก็เป็นสายอ่านเล่มเข้าใจว่าตอนแรกกูกูอาจจะไม่ได้วางแผนจะออก ebook กูถือว่าจ่ายก่อนได้อ่านก่อน
สะโพกแฝงแรงดีดสะท้อนนี่ในต้นฉบับจีนมันใช้คำว่าอะไรอ่ะ แบบมันแปลว่าอันนี้เลยเหรอ
ปริศนาต้าถัง กรุณาอ่านต่อค่ะ ตอนสอง ตอนสาม
คืออาหนิงมันก็ซิง จำไม่ได้ว่าตอนไปหอคณิกาแอบน้ำลายหกเพราะเห็นนมรึเปล่า แต่ที่แน่ๆ ไม่มีการบรรยายความคิดเชิงว่าอาหนิงมองผู้หญิงเป็นวัตถุ หรือความคิดในแง่นี้จะเจอในนิยายฮาเร็ม?
สะโพกดีดสะท้อนนี่อ่านแล้วทำไมกูว่ามันดูecchi เคยอ่านอยู่เรื่องนึงไม่รู้เรื่องอะไรจำไม่ได้เปิดมาฉากแรกพระเอกแอบมองผู้หญิงฉี่ วิจารณ์ว่าตูดขาว กูเห็นแล้วรับไม่ได้ อะไรแบบนี้ผู้ชายคงชอบแหละ
ต้าถังเล่มแรกค่อนข้างรำนางเอก พอมาเล่มสองเริ่มโอเค คือนางไม่ซูไม่ได้เก่งหมดมีโดนหลอกไม่ทันคน มัความฝังใจกับรักแรกซึ่งเอาจริงถ้ามองในมุมมอลของผู้หญิงสมัยนั้นนางก้อฉลาดถึกทนแล้วนะ จะเอาไปเทียบกับนางเอกนิยายซูทะลุมิติคงไม่ได้
ส่วนอาหนิงนี้ กูอ่านแล้วเอ็นดูว่ะ แนวผู้ชายวัยรุ่นอยากเสียจิ้นเต็มแก่แต่ป๊อด โถพ่อคุณ
พวกมึง หมิงหลันมีสำนักพิมพ์ซื้อลิขสิทธิ์แล้ว เจ้าไหนวะ ??
กูรู้ข่าวจากกลุ่มคนแปลเถื่อน
เห็นทุกคนถกกันเมามัน เมื่อวานกูเลยวิ่งไปเช่าเล่มแรกมาจะลอง
พอวันนี้พักเที่ยงเปิดอ่าน เจอคำปรารภก่อนเปิดเรื่องของMaoNiอันถูกแปลโดยท่านน.ไป กูนี่แทบหงายตกโต๊ะ....
แค่เปิดเล่มยังเบอร์นี้แล้ว กูไม่อยากจินตนาการถึงเนื้อหาเลยจริง กูต้องการจี้หนิงมาเยียวยาหัวใจมาก.....
เรื่องของนักเขียนคนนี้มันต้องไม่ใช่สำนวนนี้สิพี่ชายยยย
เดี๋ยวนะ
.
.
.
กลิ่นยาในห้องคนไข้ฉุนเฉียวยิ่ง
.
.
.
มึงๆ ฉุนเฉียวมันใช้แบบนี้หรอวะ โคตรความรู้ใหม่ .กราบเท้าบรมครูที่เมตตาสอนสั่ง.
ประกาศลิขสิทธิ์เรื่องใหม่จาก สนพ. แฮปปี้ บานานา จ้า
.
ชื่อเรื่อง Chong Qi Ru Ling
ผู้เขียน Wu Shi Yi
ผู้แปล กิล
.
เกิดมามีมารดาเป็นถึงองค์หญิง นางคิดว่าชาตินี้จะได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขแล้วเสียอีก
หารู้ไม่ว่าจะต้องมาพบเจอกับคนบ้าที่หมายมั่นจะแต่งนางให้ได้ เพียงเพราะว่านางติดค้างเขาในชาติก่อน
“อาหว่าน ข้ากลับมาจากนรกแล้ว ชาตินี้อย่าหวังว่าข้าจะปล่อยเจ้าไปอีก!”
ในรูปคือ 5 เล่ม
>>773 ก็ยังดีกว่า
/มึงอย่าทำกูดีใจเก้อนะ...
>>776 ก็เป็นไปได้นะ อาหนาน อาหว่าน เพราะเราญาติกัน บานาน่า~
55555
มาๆๆ >>771 ตอนดาวทวารกูก็ทำแบบนี้เถอะ กูว่ากูนี่แหละจะทำให้โม่งต้องย้ายตำหนักเร็ว .กราบรอบวง.
ห่านฟ้าที่ไม่กินเส้นกับกู
.
.
.
.
.
-แต่ว่าเรามิใช่ตัวเอกในนวนิยายโรมานซ์ เรายังเป็นผู้ชายบริสุทธิ์. . .
แต่กูไม่ใช่พระเอกนิยายไงอีสัส กูยังซิงโว้ย!!!!
...อรุ่ม อีฉันจักร่ำไห้เสียให้ได้เลยเจ้าค่ะคุณพระนาย
-มันมองดูนิ้วกลางของตน เวทนาตัวเองจับใจ
*จุดนี้กูว่านักเขียนจะเล่นคำนิ้วกลางกับ...อ่ะ แบบกูว่าพระเอกเรื่องนี้แม่งต้องสัปดนพอสมควรแต่สังขารลากไม่ไป
แต่พอมาอ่านสำนวนท่านน.นี่กลายเป็นว่าแบบ มึงไปบวชเถอะ กูไม่เห็นออร่าความกามจากตัวมึงเลย กรรมส์
-ย่อหน้าต่อมามันนึกถึงความดีที่แทบไม่มีของมัน มีหย่อนมุขมาติ่งนึง
ซึ่งสำนวนทำให้กูหน้าเฉยเหมือนเกร็งหน้าแต่จริงๆแล้วกูก็เกร็งหน้าอ่ะแหละนะ
เพื่อไม่ให้ตัวเองทำหน้าเหม็น อุ๊ย ดังไป .ปิดปาก.
-มึง คือกูว่ามันไม่ใช่สไตล์กูว่ะ เอางี้ละกัน กูว่าที่จริงพระเอกเรื่องนี้แม่งไม่กินมัง100000000%
แบบ จี้หนิงเทียบกับนางคงเป็นผ้าพับไว้อ่ะ
แต่สำนวนที่ใช้บรรยาย มันควรจะเป็นแบบไหนก็ได้ที่ไม่ใช่แบบนี้อ่ะ ถถถถถ
ออร่าความแบดบอยนางปลิวหายไปหมดจ้า
//สาวกท่านน.กูขอโทษนะถ้าไม่ตรงใจ
แต่กูว่างานของMaoNiไม่ใช่แนวของท่านน.ว่ะ
แต่แน่นอนว่าถ้าเป็นพวกหวงอี้ จินยง หรือว่า ฮุยสยงเมา อะไรพวกนี้ ก็ว่ากันไป
.
.
.
.
.
เสียดายของว่ะมึง นิยายเรื่องนี้น่าอ่านด้วย ดันไปอยู่กับหอมหื่น
พวกมึงงงง กุขอเรื่องย่อหมิงหลันหน่อยสิ พรีสสสสส
กุเห็นเจมส์จิโพสรูปหงส์เล่มจบแล้ว พวกมึงใครรออยู่ได้กันยัง
เหยยย อาหนานกะอาหว่านนี้อาจจะญาติกันนะ คนเขียนคนเดียวกัน
>>780 ขอบใจมึงมาก 554 ที่กูกำลังรออยู่ก็คือให้มีใครซักคนเบรกกูนี่แหละ นี่ยังดีนะกูเช่าเอา แล้วพรุ่งนี้เราจะไม่เกี่ยวข้องกันอีก ถถถถ
>>781 นั่นc.....
เกิดเป็นคนอ่านบางทีก็หัวร้อน บางทีก็แบบ อยากเป็นเจ้าแม่วงการสิ่งพิมพ์
กูจะกวาดlcเรื่องที่อยากอ่านมาให้หมดแล้วเอาเงินโปรยให้นักแปลที่ถูกโฉลกกับเรื่องนั้นๆมาแปลให้กูอ่าน ไม่หวั่นแม้คนนั้นจะมีสังกัดแล้ว กูรวย กูจ้างได้!!!! แบบนั้น!!!!!
5555555555 ก็ได้แต่มโนวนไป .หัวเราะทั้งน้ำตาอาบหน้า.
หมิงหลันเปนเรื่องอะไรง่า ไม่คุ้นเลย ใครใจดีช่วยเล่าให้ฟังที :-;
หมิงหลัน กูก็ไม่รู้ เห็นแปลลงเด็กดี คนตามอ่านหลายคนก็คิดว่าอยากจะลองอ่านดูมั่งว่าเนื้อหาเป็นไง สรุปดองไว้ จนตอนนี้มีลิขสิทธิ์แล้วคนแปลเถื่อนลบเนื้อหา กูเลยอดที่จะรู้ว่าเนื้อเรื่องคร่าวๆ เป็นไง ใครรู้มาบอกหน่อยเกี่ยวกับอะไร
>>786 ไม่ชัวร์เหมือนกันว่ากี่เล่มจบ อาจจะจำผิด แต่ 30 เล่มก้อ 6,900 บาท
ก้อไม่ถูกอยู่ดีอะ หนังสือทั้งชุดถ้าราคาหลายพันกูคิดว่าคุณภาพมันควรจะคุ้มค่า
ออกเร็วก็น่าชื่นชม แต่ถ้าออกมาแล้วเผาด่วน ก้อเอาความเร็วเท่าที่ไหวก็ได้
งานควรจะมีความใส่ใจเพราะตามเก็บนาน และจำนวนเงินมันไม่ใช่น้อย
นี่เป็นเหตุผลนึงที่เทกลอรี่เลย คุณภาพสวนทางราคาเกิน นักแปลไม่มีความใส่ใจ
>>791 มันเป็นปัญหาเรื่องสำนวนการแปลมากกว่าคุณภาพมั้ง พวกมึงไม่ชอบสำนวนแบบนี้เลยว่าไม่คุ้มเฉยๆ
ห่านถ้าเทียบกับเรื่องอื่นของสยามแล้วเผาน้อยนะ ไม่ค่อยมีคำผิด ถ้าเป็นอ๋องหรือพี่เสือนี่เจอแทบทุกหน้า ที่บ่นๆ กันส่วนใหญ่ก็เป็นเรื่องการแปล ดังนั้นต่อให้ออกช้ากว่านี้ก็ได้สำนวนเดิมอยู่ดี
ไม่ใช่อะไรคือกูอ่านแปปเดียวก็200ตอนแล้วนะ
>>798 เมืองยิ้มชอบซอยย่อยหนังสือ อย่างอ๋องซึนงี้ กูไม่เห็นความจำเป็นที่ต้องซอยเลย เล่มนึงบางเฉียบ พอซอยทีก็ฟันกำไรได้มากขึ้น
>>782 น่าจะห่านฟ้าเปล่า?
>>797 พี่เยี่ยกูเริ่มดรอปตั้งแต่ก่อนเล่มสิบอีก จะเทตั้งแต่ตอนดราม่า Tน้ำเหลว ละ แต่ก็คิดว่ามาถึง 1/3ของทางแล้วงี้เลยเออๆ ไปต่อก็ได้ ตอนนี้ก็ครึ่งทางแล้ว แต่ตัวก็ไม่รู้สนุกหรือพีคอะไรอีกต่อไปละ ยิ่งนับวันคำผิดก็ยิ่งเยอะตามไปอีก กูหงุดหงิด
เอาจริงๆ แฟนหนังสือเมืองยิ้มส่วนใหญ่เป็นผู้ชายที่เค้าไม่ได้จุกจิกคิดเล็กคิดน้อยเหมือนผู้หญิง เค้าเลยไม่ค่อยใส่ใจเรื่องการสะกดคำ คำผิด พิมพ์ผิด หรือจัดหน้าเปล่าวะ อย่างเรื่องการจัดหน้าก็ตกๆหล่นๆตลอด
>>800 อันนี้บอกก่อนนะว่ากูไม่ใช่ทปม. แต่กูคิดว่ามันพูดถูกอย่าง เรื่องเพศนักอ่านนะ นักอ่านชายกะหญิงอ่านต่างกันจริงๆ อย่างสำนวนกูว่าผูชายแทบไม่มีคนบ่นเลย คนที่บ่นส่วนใหญ่จะเป็นผู้หญิงซะส่วนมาก เท่าที่กูเห็นนะ
กูว่าสยามคงไม่เปลี่ยนอะไรมากหรอก ยังไงนักอ่านชายก็เป็นกำลังซื้อหลัก อีกอย่าง เรื่องนี้เป็นสุขนิยมฮาเร็มตามแบบที่คนอ่านชายชอบเลย ฟ่านเสียนก็น้องๆ พี่เซี่ยง ยังไงสำนวนนี้ก็ขายได้อยู่ดี ถ้าเปลี่ยนจริงๆ คนอ่านจะโวยมากกว่านี้อีก
ไม่ใช่ว่านักอ่านสยามส่วนมากคือพวกอ่าน pdf หรอกหรอ คำผิดมากน้อยไม่เป็นไรขอแค่ออกไวๆ เป็นพอ
>>802 กูไม่ค่อยสนใจเรื่องสำนวนการแปลนะ ขอแค่แปลออกมาให้กูอ่านรู้เรื่อง อีกอย่างกูไม่ได้พูดถึงสำนวนนะ กูพูดเรื่องการสะกดคำ การใช้คำน่ะ กูสนใจเรื่องคำผิดมากกว่าเรื่องสำนวนการแปล เพราะของพวกนี้มันขึ้นอยู่กับจริตคน กูเป็นพวกอ่านละเอียดทุกตัวอักษร พอมันผิดมันเลยจะกระแทกตาเป็นพิเศษ แล้วมันจะทำให้กูหงุดหงิด พูดถึงทุกสนพ.เลยล่ะ แจ่มก็ผิดเยอะอยู่ช่วงนึง แต่เมืองยิ้มนี่เป็นเจ้าพ่อเรื่องคำผิดเลย
ตลกว่ะ กูเห็นเฮียทำนิยายกลภนทั้งสยบฟ้า ทั้งเพลงกลอน ตัวเล่มก็มีคุณภาพก็พอๆ กับที่ท่านหญิงออกมากกว่ารักอ่ะ อันนี้หมายถึงคุณภาพโดนรวมนะ ทั้งราคา ทั้งคำผิดเอย ปรูฟเอย มันเกี๋ยวกันด้วยเหรอว่าถ้ากำลังซื้อหลักเป็นผู้ชาย เเล้วก็เลยทำงานเผาได้เพราะผู้ชายไม่จุกจิกเท่าผู้หญิง? ตรรกะเห้ไรนิ
ถ้าเมืองยิ้มจะคิดว่านักอ่านชายไม่หยุมหยิมทำงานยังไงก็ได้ ก็ขายแต่นักอ่านชายไปดิ จะมาตลาดผู้หญิงเพื่อออ ก้ปล่อยให้สนพอื่นเค้าได้ไป มีคนไปบีบคอให้ซื้อมาหราาา
>>793 เรื่องห่านมันเป็นเพราะสำนวนนั่นแหละ แต่มันสะท้อนออกมาได้ว่านักแปลใส่ใจหรือเปล่า
เพราะกูคิดว่างานแปลก็คือการแปลงความหมาย สำนวน อารมณ์ของนักเขียนออกมา ซึ่งมันต้องสะท้อนนักเขียนไม่ใช่นักแปล
แต่แปลจนตัวละครที่มีบุคลิกเป็นคนยุคปัจจุบัน เป็นคนหนุ่มลามก มีความเกรียน พอรำพึงรำพันกับตัวเองอย่างกับลิเกหลงโรง มันใช่เหรอ
บอกเลยว่าชินกับสำนวนน. เพราะเมื่อก่อนอ่านกำลังภายในพวกกิมย้ง โกวเล้ง แม้งานหลังๆของแกจะไม่ค่อยได้ตามก็เถอะรู้สึกไม่ค่อยตรงจริต
แต่อ่านเรื่องนี้กูรู้สึกเหมือนท่านน.นั่งอ่านหนังสือแล้วแปลให้ฟังสดอะ ไม่ได้เกลา ไม่ได้ปรับสำนวนภาษาให้เข้ากับที่คนเขียนต้องการจะสื่อ
กูไม่พูดถึงคำผิดนะ กูว่าสำนวนท่านน. นี่ นักอ่านเดิมไม่น่ามีปัญหานะ จะมีปัญหาก็นักอ่านใหม่ๆนี่ละ
บอกก่อนว่ากูชอบสยบฟ้ามาก ไม่มีปัญหาเรื่องเค้าออกช้าด้วย แต่วันแรกที่ออกกูต้องบึ่งไปแจ่มคลับไม่ก็ให้ไลน์แมนไปซื้ออ่ะ
พอหาญฟ้าออก แทบไม่ได้อ่านตัวอย่างด้วยซ้ำก็ซื้อเลย กะว่าเล่มเยอะๆจะอ่านอีกที
เจอดราม่าพวกมึงไปสงสัยต้องเริ่มอ่านละว่ารอดมั๊ยค่อยซื้อเล่มต่อ TT
>>817 มันก็ไม่ได้แย่ขนาดน้าน คือเอาเข้าจริง ๆ สำนวนท่าน น.ท่านแปลแบบนี้ล่ะ คือสำนวนจีนมาเป็นไงท่านก็แปลเป็นสำนวนแบบท่านหมด เป็นเรื่องปกติสำหรับสายนักแปลรุ่นบุกเบิก ถ้าจะถามหากลิ่นไอสำนวนไทยแบบแปลงใกล้เคียงโทนต้นฉบับนั้นก็พลาดแล้ว แปลผิดไหมก็ไม่ ? แค่อารมณ์โทนคำกับประโยคต่างจากต้นฉบับแค่นั้น ในกรณีเรื่องย้อนยุคหลายครั้งท่านแปลออกมาได้อารมณ์นิยายโบราณกว่าต้นฉบับจีนก็บ่อย แต่ห่านฟ้านี้อาจเพราะมีต้นฉบับ eng ให้เทียบด้วย เลยอาจเห็นชัด ประกอบกับตัวละครมันแนวทะลุเวลาโทนเจ้าชู้กรุบกริบ อาจขัดใจโทนแปลท่าน น. ว่าไม่เข้าแก๊ปนิด ๆ หน่อย ๆ แต่ถามว่าแปลแย่ถึงขนาดอ่านแล้วเสียดายตังไหม สูข้าว่าไม่ถึงขั้นนั้นนะ
มันต่างกันที่เพศจริงๆนั่นแหละ ผู้ชายมันอ่านเอาเนื้อเรื่อง แต่ผู้หญิงอ่านแล้วต้องละเลียดภาษาด้วย เสพเนื้อเรื่องด้วย
นิยายกลภนขายผชจะไม่ค่อยเจอปัญหานี้ แต่นิยายที่ขายผญซึ่งส่วนมากเป็นนิยายรัก มันเป็นนิยายที่ต้องค่อยๆละเอียดและทำความเข้าใจจิตใจตลคอยู่แล้ว พอนักอ่านญละเลียดอ่านเจอคำผิดเป็นพรืด จินตนาการก็สะดุดสิวะ
ส่วนตัวกูคือ ถ้าคิดจะขายผู้หญิงก็ช่วยคิดถึงลูกค้าผู้หญิงหน่อยนึงเถอะ ผู้หญิงเป็นสิ่งมีชีวิตที่จู้จี้จุกจิก แต่ถ้าของถูกใจก็เปย์แหลกนะ ระยะแรกอาจทนซื้อไป แต่พระยะยาวถ้ามันไม่โอเค้าก็เทกันเอง ลองชั่งน้ำหนักดูเองแล้วกัน
ถ้าที่ขยายไลน์มาหาผู้หญิงเพราะต้องการขยายเฉยๆก็อาจจะเจ็บไม่หนัก แต่ถ้าเพราะตลาดเดิมมันไม่ไหวแล้วก็รอรับผลเองแล้วกัน (ซึ่งกูคิดว่ากลอรี่กับบันทึกปิ่นน่าจะทำเงินได้ไม่น้อยเลย ดีไม่ดีน่าจะแซงหัวหลักๆของฝั่งกลภนด้วย)
สยามไม่เคยแก้ปัญหาเรื่องสแกนหนังสือตัวเองได้เลย ทั้งนิยายจีนและการ์ตูนญี่ปุ่น เรื่องพิสูจน์อักษรก็ด้วย สงสัยคิดแต่เรื่องออกเร็วขายเร็วอย่างเดียว โดนปลิงดูดก็ช่างแม่ง ผลประกอบการก็ไม่ดี ทำไมเรื่องพวกนี้ไม่คิดจะทำวะ อย่างการ์ตูนเนี่ย กูว่ากูหาชื่อคนทำสแกนได้ไม่ยากเลยเพราะมันมีแต่เจ้าเดิมๆ กับนิยายกูก็ไม่คิดว่าจะต่างนักหรอก
อ้อกรูว่าห่านฟ้าเขาไม่ได้เจาะกลุ่มผู้หญิงนะ...
ห่านฟ้ากูไม่อ่านเพราะเนื้อเรื่องมากกว่า กับอีกอย่างคือแปลไทยอ่านเข้าใจยาก ต้องใช้เวลาย่อย เช่นเดียวกับสยบฟ้า คงไม่มีใครเป็นแบบกู กูอ่านบทแรกสยบฟ้าไม่เข้าใจเลยเลิกจนต้องไปอ่านeng
>>826 ถ้าเค้าเปิดรับสมัครจริง กูก็พร้อมไปสมัครว่ะ พิสูจน์ให้ฟรีเลยด้วยก็ได้ ถ้าจะทำให้งานมีคุณภาพมากขึ้น สำหรับกูชอบ ช้าๆได้พร้าเล่มงาม มากกว่า สุกเอาเผากิน
>>822 เคสป้าปลิงนั่นเป็นอะไรที่กูมองบนมาก เมืองยิ้มก็แค่ส่งจม.ไปเตือนว่า กลุ่มของคุณละเมิดอยู่นะ ช่วยจับตามองให้หน่อยอย่าให้มีใครละเมิดนะ ก็เหมือนกับส้มและกล้วยด้วย ที่มีแค่จม.เตือนออกมา
แหม พวกมึงก็.....
ท่านน.เขาก็ฮาร์ดแคร์รี่อยู่นะมึง
*ยกมาจาก จากใจนักแปล*
...อนึ่ง เนื่องจากหาญท้าชะตาฟ้า ปริศนายุทธจักรเป็นเรื่องที่นำลง
เว็บไซต์ จึงมีศัพท์แสงที่ไม่อาจค้นหาจากปทานุกรมเล่มใด คุณ&($*29!-%
96%+(;+ ได้ช่วยสืบค้นให้เกิดความกระจ่าง จึงขอขอบคุณคุณ&($*29!-%
มา ณ ที่นี้...
พิมพ์ตามยันวรรคตอน 555 กูขอเบลอชื่อนะ จะได้ไม่หมิ่นเหม่พาดพิงใดๆ
คือที่กูอยากอ่านก็คือศัพท์แสงที่หาไม่ได้จากปทานุกรมเล่มใดของท่านนั่นแหละ (กรรมเวง)
คือกูเข้าใจนะ ที่ลูกค้าเก่าบอกไม่เห็นเป็นไร ปกตินิยายกลภน
แต่มึงงงง สำนวนที่เข้มเต็มรสชาติของท่านน.นี่ทำเองคาร์แรกเตอร์พระเอกที่มีมิติอยู่ดีๆ บางแบนเหมือนแผ่นโซฟี0.1ไปเลยซะงั้นค่ะ
หั่ยตัยสิพ้าบพาาาาาร์~
ฝากบอกทปมกับจจถ้างานไม่ดีพอก็อย่าเที่ยวเอาสยบมากดให้ดูไม่ดีเพื่อชูห่านฟ้า
เห็นมีคนเริ่มอวดหงส์กรีดปีกเล่มจบกันละ แสดงว่าวันนี้กลับบ้านไปกูจะได้อ่านสินะ บ็อกส่งมาพร้อมกับหนังสือเลยเปล่าวะ
ถ้างั้นใช้มาตรฐานที่เอาความเคยชินนักแปลเข้าว่า เจาะตลาดผู้ ช งานห่วยได้
เสพแค่เนื้อเรื่องว่าแปลถูกอ่านรู้เรื่องก้อพอ กูไปเปนสาย pdf ไม่ดีกว่าเหรอ เงินไม่เสีย คุณภาพก้อช่างแม่งมีอ่านก้อพอ
อีกอย่างไลน์ผู้ ช สยาม pdf มาเพียบ มาไวมีทุกเรื่องด้วย เอาสะดวกก้อดีเหมือนกัน
กุไม่ชอบนิยายรักของสยาม แม่มมมมม มีแต่เรื่องปวดตับ กุอ่านแล้วต้องดื่มยารักษาโรคกระเพาะตามไปมากๆ
แล้วก็มีแต่เรื่องเทพเซียน อิดอกกุเบื่อ คือกุเบื่อเรื่องที่นางเอกเป็นศิษย์แล้วไปแอบรักอาจารย์ คืออาจารย์ก็ตั้งหน้าตั้งตาบำเพ็ญเป็นเซียน อินางเอกนี่ก็มารผจญชัดๆ พอผู้ชายไม่รักก็มาช้ำอกช้ำใจ บอกตรงๆ กุไม่อิน !!!
แล้วเมื่อเร็วๆ นี้ กุเห็นมี สนพ.นึงจะเอาเรื่องประมาณว่าพระเอกเป็นพระหรืออะไรสักอย่าง แล้วจะบำเพ็ญเพียรเพื่อบรรลุนิพพาน บำเพ็ญมาสิบชาติแล้ว แล้วนางเอกก็เป็นเหมือนมารมาตามรักพระเอก จนชาติสุดท้ายพระเอกเกือบบรรลุแล้ว หันมามองนางเอก พระเอกเกิดจิตมารเลย กุแบบ อิมารศาสนาาาาาาา
กุเลยสัญญากับตัวเองว่า กุจะไม่สอยเรื่องนี้เด็ดขาด !!!
หงส์กรีดปีกนี่มีโม่งบอกว่าคำผิดเยอะ
>>838 มึงไม่ชอบแนวปวดตับ แต่กูกลับชอบ แล้วก็เป็นเรื่องหนึ่งในไม่กี่เรื่องที่กูชื่นชมเมืองยิ้ม เพราะยอมเอาเรื่องปวดตับ ดราม่า มาให้กูได้อ่าน เรื่องแนวนี้มันหาอ่านยาก ผู้บริโภคอย่างกูเลยไม่มีทางเลือกเลย เพราะอย่างส้มถ้าเอามาทีก็โดนด่ายับเปิงตลอด มีแต่เมืองยิ้มที่ให้กูได้อ่าน
แจ่ม ถ้าเป็นของนักเขียนไถวานหรือมรกปกติก็จบแฮปปี้อยูแล้ว
แต่ถ้าเป็นนขของจีนแผ่นดินใหญ่ก็เริ่มมีหลายจบ
นึกถึงน้องคนนั้นที่เอานิยายใหม่ของมรกมาถามในวดด ว่าแฮปปี้มั้ย แต่เขาอ่านหสมเป็นส่วนมากนี่นะเลยแยกไม่ออก
เทพเซียนน้ำเน่าๆนั่นอรุณเปล่ามึง . . . รึอะไรยังไง ?
เมืองยิ้มเรื่องในวังนิ เจินหวน ตงกง
กุ 838 นะ กุพิมพ์ไม่ครบ ที่กุบอกว่ามีแต่เทพเซียนคือนิยายจีนที่ออกช่วงนี้ กุไม่ได้เจาะจงแต่ของสยาม ของสยามเค้าเน้นแต่นางโลมป่าววะ กุเห็นผ่านตารักกันในซ่อง 2-3 เรื่องแล้ว
ส่วน สนพ.อื่นๆ ก็เทพเซียนเป็นหลัก ยามเช้านั่นแทบจะทุกเรื่องเลยล่ะมั๊ง
กูว่าหอนางโลมมันน้อยกว่าเทพเซียนนะ
KY ทำไมอ่านเจินหวนแล้วไม่อิน ตอนนี้จำอะไรไม่ค่อยได้ละ เล่ม 7-9 นี่ชอบนะ แต่เล่ม 10 เฉยมาก โดยรวมเลยไม่ประทับใจ แต่ยอมรับนะว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับวังหลังที่ดีที่สุดที่เคยอ่านมา ลุ้นระทึกหลายตอนอยู่
ชอบมากกว่ารักสยามนะ รู้สึกตรงจริตเพราะชอบแนวเจ้มจ้น (อย่าลืมออกเสียงอัมบริดจ์สไตล์)
แถมมีให้อ่านหลายแนวด้วย แม้งานแปลจะลุ่มดอนๆ แต่ไม่ได้เรียกว่าย่ำแย่ แย่จริงยกให้อรุณเบิกฟ้า(แต่อ่านเล่มที่ออกช่วงหลังของอรุณก้อมีพัฒนาการอยู่ แต่เรื่องไม่ค่อยตรงจริต)
ของสยามคิดว่าอ่านแล้วซื้อเก็บได้ โดยเฉพาะลำนำเทพเรื่องนี้ขึ้นหิ้ง ดีใจที่มีคนกล้าเอามาแปล
บ้านยามเช้านี้กูตัดหางปล่อยวัดไปตั้งแต่เมียคุณทำ แม่งเห็นกูเป็นควายเหรอเอาเหี้ยมาหลอกขายว่าเป็นหนังสือ ทุกวันนี้เอาไปรองขาตู้ยังเสียดาย
KY ขอสปอยล์หงส์กรีดปีกแบบหนักๆ ทั้งความสัมพันธ์และความรู้สึกของตัวพระนาง นิสัยใจคอ การดำเนินเรื่อง จุดจบของตัวละคร(ถ้าใครอ่านอิ้งหรือจีนมาก่อน) คือกูเล็งเรื่องนี้ไว้นานแล้ว ตอนนี้มันใกล้จบเลยต้องตัดสินใจให้ได้สักที คือกูก็ชอบดราม่าแหละแต่ก็อยากรู้ว่าระหว่างทางมันแฮปปี้บ้างมั้ย มีความทรงจำดีๆ ให้จดจำบ้างมั้ยอะไรงี้
เห็นมึงพูดถึงหมิงหลัน ถ้าโทนเรื่องคล้ายน้องฟู่ก็คงดี กูชอบพราวพร่างงง ขออย่าตัดจบห้วนๆ แบบนั้นพอ
หมิงหลันมีแปลอิงค์อยู่ยี่สิบกว่าตอน มึงไปลองอ่านกันได้ว่าตรงจริตไหม
ทำไมกูเห็นหลายคนได้หงส์กรีดปีกเล่มจบละแต่กูยังไม่ได้ หรือว่าเพราะสั่งบ็อกด้วยเลยต้องรอ?
กูชอบสยบฟ้ามาก ปกติกูไม่อ่านกำลังภายใน แต่สยบฟ้า กูอ่านแล้วคิดว่าอ่านง่ายดี ไม่ต้องมานั่งทำความเข้าใจในสำนวนซ้ำอีก พอเห็นห่านฟ้าออก กูก็ว่านักเขียนคนนี้น่าจะเขียนสนุก แต่พอเห็นคนแปล...กูบายเลย ตอนอ่านย้อนอ๋องกูก็อ่านไม่รอด เล่มหนึ่งกูใช้เวลาอ่านหนึ่งเดือนจากนั้นก็ลาก่อย อ่านไม่รอด
ส่วนสยบฟ้า ออกช้าแต่งานดีกูพอรับได้นะ แต่การที่อีกค่ายมาบลัฟว่าออกเร็วทันใจงู้งงี้งั้น แต่งานออกแนวไปทางไม่เน้นคุณภาพ
นิสัยเหมือนเด็กน้อยไปมั้ย
ปล.จะมีใครเอาเจ๋อเทียนจี้มาแปลมั้ยนะ?
872เองนะ...กูก็ยังไม่ได้ดูซีรีย์ อ่านแค่คำโปรยแว๊บๆ นึกว่าน่าจะสนุกอ่ะ ถ้าจบไม่ดี งั้นก็ไม่เสียเวลาดูละ
ใช่เรื่องที่ลู่หานเล่นปะ กูไม่ชอบเลย หน้าไม่ให้เล่นหนังย้อนยุคว่ะ เล่นเป็นพระเอกก็ไม่เหมาะ เป็นไอดอลนายแบบนักร้องแบบเดิมดีละ ติ่งอย่าว่ากู หน้าไม่ใช่ผชจริงๆ
เอ้า fighter of destiny นี่เจ๋อเทียนจี้เหรอ วันก่อนกูพยายามชี้ให้แม่กูดูพระเอก บอกพระเอกในชุดฟ้าไงๆๆ แม่กูหาไม่เจอ หาเจอแต่แม่นางชุดฟ้า
กูว่าลู่หานน่ารักออก แต่อาจจะไม่เหมาะกับบทแนวนี้ ถ้าเป็นบทประมาณนายน้อยสามเต้ามู่ก็อาจจะพอถูๆไถๆนะ
แปลว่าเจ๋อเทียนจี้เขียนหลังหาญฟ้ากับสยบฟ้าถูกป่ะ เรื่องของ mao ni อันไหนหนุกสุด คำนำของสยามนี่เชื่อถือได้มิ
คำนำของหนังสือก็เอาไว้ขายหนังสือ มึงอย่าไปถือจริงจังสิ
>>883 ที่มีคะแนนดีสุดก็ห่านฟ้ากะไซไฟอีกเรื่องที่ยังไม่เข้าไทย รองลงมาก็สยบฟ้า แต่เท่าที่ตามเปิดอ่านรีวิวสยบฟ้าคนชมชอบฝีมือการวางเรื่องมากกว่าห่าน แต่โดนตัดคะแนนนิสัยอาหนิงตอนหลังว่าอำมหิตเหี้ยมเกินไป กะเรื่อง*** ส่วนคำนำก็เอาไว้อวยขายของ จำกิมย้งหญิงกะเดอะหลอดเอเซียได้ป่ะล่ะ ก็ประมาณนั้นล่ะ ที่ห่านได้ทำนี่อย่าอ้างว่าเซียนหมากแนะนำเพราะถูกใจเลย เขียนจบมานมนานปานนี้เพิ่งแนะนำ จริง ๆ เพราะกระแสสยบฟ้านั้นล่ะ แค่ถ้ายอมรับคงจะอายกันก็เลยไม่รับ
พี่เหี้ย....... เรื่องไรวะ กูลืมไปแล้ว
แกะคือคือใครด้วย สรุปกูไม่รู้เหี้ยไรเลย😂😂😂😂
>>862 แหมมม เขาอาจจะรักของเขา
>>891 อ๋ออออออ กูไม่ได้ตามอ่ะ แต่คงเคยเลื่อนผ่านในตำหนักเลยคุ้น
ว่าแต่ทำไมไปเรียกเขาแบบนั้นนนน
นั่นฉายาหยางหยางหรอ
ช่วงนี้นี่กำลังดังเลยแฮะ
แต่กูว่าเขาควรทำงานภาพนิ่งไม่ก็อีเว้นท์ รึว่าโฆษณาว่ะ
เล่นหนังได้เหมือนว่า กูจะเล่นดีหรือไม่ได้ก็ได้แต่หน้ากูต้องเป๊ะทุกองศาต่อให้ฉากนั้นจะท่ายากแค่ไหนก็ตามมมมมมม
ตอนเห็นนางเล่นแบบเกร็งหน้าสุดพลังในหนังป่าท้อกูก็ตัดสินใจได้ว่าจะทำยังไงกับซีรีส์เรื่องอื่นๆ..... 5555
กู 892
แก้คำผิด *กูจะเล่นดีหรือไม่ดีก็ได้....
เช้าๆมันก็เมาๆอยู่บ้าง.....
วันนี้กูกำลังทลายกองดองเซ็ตนางๆหลังจากที่คาไว้แค่จบหลงเงานางมาหลายปี
ตอนนี้กูกำลังอยู่ที่มายานางหน้า256 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด
พี่อี้ฉือออออออออออออ งื้อออออออออออ กูเข้าใจที่พวกมึงให้พี่เขาเป็นหลัวเบอร์สามแล้ววว
เดี๋ยวกูจะหาเวลาไปอ่านอาเจ๋อกับไปตำหรงจื่อดู
อัยยาาาา พี่อึ้ฉืออออออ .เปิดเพจfc.
ขอบ่นหน่อยละกัน
เพื่อนกูแนะนำให้ไปอ่านอสูรกลืนฟ้าอ่านอยู่200ตอน
กูยังหาความสนุกไม่เจอเลยวะ
คนเหี้ยอะไรวะเหตุการณ์เป็นใจทุกอย่าง อยากเก่งเดียวก็ต้องมีเหตุการณ์อะไรสักอย่างที่โคตรไม่เมคเซนส์มาทำให้เก่ง วนไปวนมาอยู่อย่างนี้
โคตรพ่อแม่แกรี่ชิบหาย
คือกูอ่านกลภนมาก็เยอะเหมือนกันนะ ถึงตัวเอกส่วนมากมันจะแกรี่อยู่แล้วก็เถอะ แต่ระดับไอ้หยุนเช่อนี้เกินจะรับไหววะ
เสียดายเวลาที่ไปอ่านสัสๆ
กิมย้งหญิงนี่โชคดีกูยืมอ่านเลยทนอ่านจนจบเรื่องนึง ใครยังไม่ได้ลองสุดยอดกำลังภายในเซตของนางก็อย่าไปแตะกูเตือนอย่างจริงจัง อีเจ๊นี่คือเทพแห่งการออกทะเล
กูว่าสยบฟ้าลงตัวกว่าห่านฟ้า อ่านมาจนตอนนี้ติดหนึบลงแดงพีคไม่หยุด หนิงเชวียเห็นแก่ตัวเองและซังซังเกรียนใส่คนอื่นเสียสะใจ ต่อให้หญิงมาตอมก็ไม่ฮาเร็มด้วย ไม่ได้มีวาบหวิวอะไรมาขาย มีสาระปรัชญาของกำลังภายในเต็มเปี่ยม แต่กูก็ยังให้โอกาสห่านฟ้าแสดงต่อนะเพราะกูเชื่อว่าคนสร้างหนิงเชวียจะไม่ทำให้กูผิดหวังจนเกินไป
สายสยั่มที่กูยังรออ่านคือ ม่ออู่ ไม่รู้ว่าเลือดพิทักษ์แผ่นดิน ดูเงียบๆ สยั่มจะตามงานคนนี้ต่อรึเปล่า
ขอหวีดชันสูตรหน่อย
กูชอบว่ะ ดำเนินเรื่องเรื่อยๆมาเรียงๆดี
นางเอกไม่ซูมาก(เท่าที่อ่านตอนนี้น่ะนะ)
ตัวละครในเรื่องก็ไม่โง่เกินไป ยกเว้นอิแม่กะอิน้องสาว
อยากอ่านจนจบแล้ววว
>>899 งั้นกูแนะนำให้ไปอ่านหนึ่งความคิดนิจนิรันดร์แทน อันนี้กูรู้สึกเหมือนเป็นนิยายตลกมากกว่ากำลังภายใน ตัวเอกแม่งก่อเรื่องแบบไม่รู้ตัวว่าก่อเรื่องไปทั่ว มีความโชคช่วยโผล่มาน้อยมาก แทบทุกอย่างคือมาจากความมุ่งมั่นของมันทั้งนั้น มุ่งมั่งพยายามสุดๆ จนถึงจั้นบ้าด้วยซ้ำ เป็นเรื่องที่กูอ่านแล้วเวลาเจอพระเอกซวยก็จะสมน้ำหน้า แต่เวลาพระเอกสู้ก็จะเชียร์และอวยสุดใจ
ตามนั้นล่ะมรึง รีวิวในฉี่มันบ่นกันเรื่องนี้ ว่ามรึงจะบ้าคลั่งไรขนาดนั้น บทจะฆ่าคนก็ฆ่าล้างเมืองพยายามบิ้วว่าทำแบบนี้ดีบลา ๆ แต่มันไม่ไหวไง ตอน ztj อีตามาวนี่เลยปั้นพระเอกแบบนั้น แต่ก็มาตกม้าตายเพราะปากเสียเรื่องโพสไม่ชาตินิยมเลยต้องเขียนตัดจบ ztj แบบห้วน ๆ จนคนด่าซ้ำสองอีก มาวนี่ซวยอิบหายช่วงนั้น
ky แป๊บ ถ้าจะเม้าท์เรื่องดารา นักแสดง ซีรีย์ อัญเชิญที่ห้องซีรีย์เจ้าค่ะ >>>/movie/4947/1-
ถึงว่าล่ะชื่อสยบฟ้าพิชิตปฐพี ใครกล้าเอาเมียไปกูจะสยบแม่งให้หมด ถ้าเป็นงั้นจริงกูไม่ซีนะขอแค่ตัวละครที่อวยอยู่ครบก็พอแล้ววว
มึงคะ ช่วยติดสปอยกันด้วยคร่ะมึง กูอ่อนไหวกะสปอย
กูเข้าใจเรื่องแกะอยู่ในชื่อนะ หมายถึงมีตัวอักษรแกะประกอบอยู่อ่ะ พ้องเสียงด้วยแล้วก็มีตัวอักษรอยู่ด้วย
เหมือนอดทนมีมีดอยู่บนหัวใจงี้อ่ะ
เหมือนหัวใจมีคิดถึง
>>910 ถ้าเป็นแบบนั้นนี่ปามาทางนี้เลยค่ะ ชะนีจ้อบบบบบบบ .ทำหน้าอัพ.
//พวกมึงไม่ต้องเถียงกันอีกต่อไป กูไปเปิดดิคกับเสิร์กุ๊กกู๋มาและ นี่คือชื่อน้องหยาง 杨洋 และนี่คือคุณแกะน้อย 羊
เชิญพวกมึงวิเคราะห์ให้เต็มที่
>>913 สะ 5555555555 เออเว้ย มันได้
กูติ่งเอ็กโซไง กูเลยตามงานของสามคนที่ออกไปด้วย แต่ตอนเสี่ยวลู่เก่อเล่นเรื่องนี้อ่ะ มันมีฉากที่กุมอกแล้วกระอักเลือดพลางขมวดคิ้วอย่างเจ็บปวดโคตรบ่อย กูดูไปแล้วแม่ง ประโยคนี้มันมาว่ะ "ไซซีกุมอก" 5555555555555
ส่วนฉากอื่นๆกูว่า "หญิงงามล่มเมือง" พวี้ดดดดดดดดดกก
มีแต่คนบอกนางเอกพระเอกเหมือนขุ่นแม่กับลูกซ๋าว ถถถถ
>>907 เดี๋ยวรอกูอ่านเซ็ตนางจบก่อนเดี๋ยวกูไปต่อมั่ง ละเดี๋ยวมาหวีดด้วย
>>909 มึงพูดซะกูน้ำลายหกเลยจริง ถถถถ
ยิ่งสิงโม่งไปนานๆ กูยิ่งเห็นแววหมดตัว 55555
กูว่ายังไม่ได้มีใครอยากคุยดารา ละคร โดยเฉพาะตอนนี้ ยังประมาณไหลตามเป็นเครื่องเคียงน้ำจิ้มแต่จานหลักคือนิยายอยู่
แต่กูเห็นด้วยว่าเราชักจะออกทะเลไปเกาะซีรีย์ละ เอ้า พายเรือกลับมาๆกันเถอะ
ป่ะๆ
กูเชียร์ชันสูตรพิสูจน์รักนะ
ว่าแต่พักนี้แนวสืบสวนสอบสวนมาแรงเหรอ
เห็นออกๆแนวนี้มาเยอะ
อีกเรื่องที่กูชอบก็ รัชศกฯ ที่เป็นวายอ่ะ
>>932 สนพ.ไหนอ่ะ
>>933 โอ้โห 5555 แบบว่าดูไม่มีสติสัมปชัญญะงี้ถูกมะ
>>934 ตบมือค่ะ!!! ฮือออ จี้ป๋ายและหวังข่ายเป็นของกู ของกู ของกู ~
กูตำมาแล้ว กูไม่ทน กูทนไม่ล่ายยยย
อ๋องซึนกูยังไม่ได้เล่ม4-5มาว่ะ โรคแกลบกำเริบ😭😭😭
>>935 พอมึงแจ่มมีวายด้วยเหรอวะ ถ้าเป็นญาติหนูฉูฉู่ฉีฉี่จริงกูว่ากูเอาตังไปเข้าชาบูดีกว่า .เดินถอยหลัง.
>>935 ชันสูตรสิบเล่มจบ คือท่านหญิงเคยบอกว่า ขนาดซอยย่อยให้เป็นสิบเล่มแล้วขนาดของแต่ละเล่มยังประมาณฉู่ ซึ่งมันก็มีพวกมาโวยวายอ่านไม่ได้ศัพท์บอกว่าจะซอยย่อยไปทำไมในเมื่อขนาดเล่มแค่ฉู่ แบบ..................... แต่กูเชียร์จริงๆเรื่องนี้ ชันสูตรกูว่าโอเคเลย มันไม่ได้เน้นสืบสวน แล้วถ้าใครผ่านฮูหยินผู้เฒ่างี่เง่าในหมอหญิงมาได้ เรื่องปัญหาในครอบครัวนางเอกก็จะรู้สึกว่าชิลๆ
เหวย กูก็นึกว่าอนหนิงกะซังๆ มีฉากอย่างว่าเยอะๆๆๆๆๆๆๆ ตอนท้าย
เฮ้อ เสียดาย
แต่ช่วยไม่ได้นี่เนอะ คงไม่มีหรอก
>>938 แปะมือ ถ้ามึงผ่านแม่ผัวกับแม่ทัพเสิ่นมาได้ ปัญหาครอบครัวใดๆ ในโลกนี้ล้วนไม่คณามืออีกแล้วววว ชันสูตรนี่ดูจิ๊บจ๊อยไปเลย 555
>>915 ตลกมึงอ่ะ แกะกลายร่างเป็นเหี้ย 555555555 เอาจริงแกะต้องเล่นสี่บทเลยป่ะ มีพี่เหี้ยและแฝดพี่เหี้ย อี้เยี่ยจือซิวกับจวินม่อเซี่ยว คือฉวนจื่อแม่งเป็นนิยายที่มีพี่เยี่ยแบกบทไปค่อนเรื่องอ่ะ แล้วกูว่าแกะฝืมือไม่ถึงที่จะต้องเล่นบทแบกเรื่องขนาดนี้ เออ ถ้าเรื่องนี้พระเอกเป็นโจวเจ๋อข่ายก็ว่าไปอย่าง ขยับมุมไหนก็หล่อทุกศา แม้ท่ายากก็ไม่หวั่นเนี่ย 55555 สัส โคตรลูกรักคนเขียนอ่ะ เก่งเว่อร์วัง แล้วยังหน้าตาดีอีก 5555
ตอนนี้กูกรี๊ดรัชศกกับชันสูตรมากเหมือนกัน ขนาดออกเร็วทุกเดือนนี่ยังลงแดง กูพร้อมกดสั่งมากตอนนี้
ชันสูตรกูเรืออ๋อง เสียดายเรือล่มแน่นอน...
เรื่องแนวนี้เบื่ออย่างเดียว เรือมันหวยล็อคส่วนมากอ่านปุ้ปก็รู้ล่ะเรือใครล่มใครรอด
แค่คิดว่าสยบฟ้าเป็นนิยายฮาเร็ม อาหนิงนอกกายนอกใจจากซังๆ ก็รับไม่ได้แล้ว
ฮาเร็มเป็นอะไรที่เคยพยายามอ่านแต่รับไม่ได้เพราะรุ้สึกเหมือนผู้หญิงในเรื่องเป็นวัตถุ
เออ กู 954 เอง ขอแก้นิดนึง ถ้ารีเวิสฮาเรมล่ะก็ อ่านได้จ่ะ แปดสามีกูก็โอเค 555555555555
กูไม่หวั่นไหวกะเรือล่มนะแต่กูลงเรือไม่ค่อยผิดลำ นข.คนไหนล่มเรือกูได้คือแม่งเอาพระเอกมาออกกลางเรื่องเป็นส่วนใหญ่
ที่มาถามว่าจบแฮปปี้ไหม
ฮาเร็มไหมนี่กูเฉยๆว่ะ จะรำกว่าเวลาคนมาถามว่านางเอกจิ้นไหม...คือพศ.นี้แล้วอ่ะนะมึงจะมาเอาไรกะเยื่อบางๆที่แหกขาก้อขาดวะ
ส่วนเรื่องฮาเร็มถ้าเป็นฮาเร็มชายกูโอเคแต่ถ้าฮาเร็มหญิง....กูจะอ่านไปทำเหี้ยรัยยยย
หงส์กรีดปีก จบยังไงอ่ะ ขอสปอยหน่อย (ไม่กล้าซื้อเพราะกลัวดราม่า จนรับไม่ไหว เราก็สายดราม่านะ แต่กลัวเรื่องนี้)
เชียร์ชันสูตรตอนนี้คือดีงาม ผู้งานดีทุกคน
ขออย่างเดียวอย่ามาแบบหมอ ญ ช่วงหลังนะ เป็นสิ่งที่กุหลอกหลอนมาก
เริ่มมาอย่างดีมีเหตุผล ตอนหลังจบลงด้วยความมหาซูกุนึกว่าอ่านชายาสะท้านเลย อ่านทีสะท้านไปทุกรูขุมขน
กูไม่ชอบคนที่มาถามว่า จบแฮปปี้มั๊ย ไม่แฮปปี้ไม่ซื้อนะ ทำไมไม่เอาแต่แฮปปี้มา บลาๆๆๆ อย่าเอาความชอบตัวเองไปตัดสิทธิ์ความชอบคนอื่นดิวะ กูชอบอ่าน BE อ่านดราม่า อ่าน OE ไรงี้ ทางเลือกกูยิ่งน้อยๆอยู่ แล้วชอบไปเจอแต่ว่า ไม่แฮปปี้ไม่ซื้อ คือ มองบนนนน
>>959 เมื่อวานกูเห็นในกลุ่มเผาบอกว่า
สปอยหงส์กรีดปีก
.
.
.
.
.
จบดี แฮปปี้
.
.
.
.
.
แต่กูไม่รู้นะ เล่มจบยังมาไม่ถึงบ้านกู ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมยังมาไม่ถึง เห็นตั้งหลายคนได้กันเยอะแยะ ปกติกูก็ได้พร้อมคนอื่นตลอด
ก็ไม่ได้ไปตัดสินความชอบคนอื่นป่าววะ แค่บอกว่าไม่แฮปปี้ไม่ซื้อ นางเอกไม่จิ้นไม่ซื้อ คือใครจะซื้อก็เรื่องของมึง กูแค่บอกความชอบของกูเองนิ
หรือแค่แสดงความชอบก็ทำไมได้
นึกถึงเรื่องจิ้นไม่จิ้น บางครั้งก็อดรู้สึกไม่ชอบเท่าไหร่
อย่างชะตาแค้น
.
.
.
พระเอกบอกว่าตัวเองเป็นพวกรักสะอาด แต่เหมือนนางก็เคยๆกับผู้หญิงมาแล้วแหละ บรรยายทำนองให้รู้สึกว่า แล้วผญที่มึงเคยนอนด้วยเป็นตุ๊กตายางหรอ พอได้นางเอกแล้วทำไมโดนเอาไปเปรียบเทียบให้ดูไร้ค่าไปเลย ไม่ใช่แค่เรื่องนี้ แต่พระเอกที่ไม่ซิงส่วนมาก อ่า แต่คนแต่งเป็นผญนี่เนอะ
.
.
.
.
.
ผู้ชายที่ยังซิงคือนิพพาน เพราะไม่เอาผู้หญิงคนอื่นมาเทียบกับนางเอก สือโถว หรงจื่อ (ของกู)
กุมาหวีดอ๋องซึนนนนนนนนนนนน ใกล้แล้วมึงง ใกล้ซึนแตกแล้ว นี่ก็เปิดเผยชัดไปแล้ว ยิ่งตอนทำกับข้าวแล้วก็ตอนหาข้าวกิน ฮ่า ไม่ถือว่าสปอยใช่ป่ะ ขอไม่ใส่ไข่ปลานะ เล่มหกจะมาปลายเดือน อะฮือ ปริ่มมม
>>973 นิยายรักอลเวง ถ้ามึงไม่รังเกียจคำว่าเดรัจฉาน พระนางซิงด้วยกันทั้งคู่
นางเอกทะลุไปเป็นนางเอกในนิยายที่สวยแล้วซวยโดนข่มขืนจากคนโน้นคนนี้ หนีไปหนีมามีแต่ซวยหนักกว่าเดิมเพราะเจอเดรัจฉานตัวสุดท้ายที่น่ากลัวมากกก นางเอกที่ไปสิงในร่างนางเอกเลยต้องหาทางเอาตัวรอดจากเดรัจฉาน (ไม่งงนะ55555)
รัชศกคดีน่าสนใจ
แต่กูแบบกรี๊ดคาแรคเตอร์พระเอกมาก
.
.
.
.
.
หน้ามึนชวนเข้าบ้าน อยู่บ้านเดียวกัน แถมชวนไปงานเลี้ยงวันเกิดฮูหยินผู้เฒ่าอีก
คือ เปิดตัวอย่างไว 555555555
สยบฟ้าฮาเร็มไม่เร็มเฉย ๆ กูผช.เลยไม่แคร์มั่ง แต่กูระอามากที่เลี้ยงต้อยมาสอยเอง กูรับไม่ได้ พอ ๆ กะอีกเรื่องของนกไฟนั้นกูก็ไม่ซื้อ เจอตอนหลังเอาลุกสาวบุญธรรมที่เก็บมาตั้งแต่แบเบาะทำเมีย... ถ้าไม่ติดว่าหลวมตัวอ่านไปแล้วก็อยากอ่านให้จบกูเทไปนานล่ะ นิสัยเสียอ่านแล้วอยากรู้ตอนจบซะเกือบทุกเรื่อง ยกเว้นนิยายท่านหลอดช่วงหลัง อ่านบทแนะนำกูยังอ่านไม่จบเลย
กูสายสุขนิยมนะ ชอบถามจบ HE มั้ย ไม่ HE ก็ไม่อ่านแค่นั้น
เรื่องไม่จิ้นรับได้
ฮาเร็มชายเมียเยอะไม่อ่าน หญิงปั๋วเยอะไม่ซีอ่านได้
ส่วนวายถ้ารีเวิร์สกูบายอ่ะ ต้องหาข้อมูลก่อน ถ้าอ่านเจอเองเลิกอ่านเลยนะ เฟล เหมือนเรื่องดังเรื่องนึงกูซื้อมาทีเกือบสิบเล่มจ้า ยังไม่อ่านจริงจังด้วยซ้ำ เอามาเปิดๆ ดูก่อน พอเจอก็เอ๊ะๆๆๆ แล้วก็เฟลล เลยรีบปล่อยเลย ดีมันหาซื้อยากอยู่เลยปล่อยง่าย หลังจากนั้นจะซื้อแต่ละทีกูเช็คแล้วเช็คอีก 555
กูนี่แหละ จบไม่แฮปปี้ไม่ซื้อ นางเอกไม่ซิงไม่ซื้อ ความชอบกูตังค์กูก็ต้องถาม แต่ไม่เคยไปพิมพ์ว่าไม่ซื้อเพราะแบบนั้นในเพจหรือข้อความ สนพ. ที่ขาย คนซื้อที่พิมพ์ว่า ไม่แฮปปี้ไม่ซื้อ มันก็สิทธิ์เขาว่ะ บอกฟีดแบ็คให้ สนพ. ได้รู้ ว่ามีคนไม่ชอบเฉลี่ยแล้วเท่าไร มันก็คล้ายคำติชมนั่นแหละ ไว้เพื่อปรับปรุงพัฒนาแก้ไขดูยอดขาย
>>988 แต่มันน่าเกลียดและเสียมารยาทมาก คนชอบเขามี คนที่ไม่ต้องการรู้ว่าแฮปปี้มั้ย เขาอยากลุ้นตอนอ่านก็มี (กูเอง) มันก็สิทธิของเขาเช่นกันถ้าต้องการอ่าน แล้วเขาต้องมาเสียสิทธิเพราะเขาไม่ได้เรียกร้องคำพูดหรือ โตแล้ว รู้จักยอมอ่อน ได้บ้าง เสียบ้าง โลกไม่ได้หมุนรอบตัวเราคนเดียว
แหม หรงจื่อกูมั่นใจว่ายังซิงนะ แต่กูก็มั่นใจเหมือนกันน่าว่าเรื่องนั้นพี่แกศึกษามาดีแน่นอลลลล ระดับหรงจื่อเลยนะเว้ยย
>>993 กูพยายามเลี่ยงอ่านความเห็นอยู่ ซึ่งเลี่ยงไม่ค่อยพ้นหรอก แต่ถามแฮปปี้ไหมยังโอเคกว่า "ไม่แฮปปี้ไม่ซื้อ"
มีเสื้อลายดอกสีแดงสดแขวนอยู่ ลูกค้ากอไก่กำลังพลิกเสื้อดูความเรียบร้อย ลูกค้าขอไข่เปิดประตูร้านเข้ามา เห็นเสื้อลายดอกสีแดงสดตัวนั้น ประกาศก้องว่า "สีแดงลายดอกน่าเกลียดตัวนั้นฉันไม่มีวันซื้อหรอก"
ปุจฉา ลูกค้ากอไก่ที่กำลังพิจารณาเสื้อตัวนั้นรู้สึกเช่นไร แม่ค้าขายเสื้อร้านนั้นรู้สึกเช่นไร
ปิดกระทู้
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.