>>26 ตอนแปลไม่ต้องอ่านพินอิน อ่านจากอักษรจีน พินอินคือมาตรฐานการออกเสียง จะเก่าจะใหม่ต้องมีมาตรฐานเดียวกัน ยกเว้นแต่เสียงจะเพี้ยนตามสำเนียงแต่ละท้องถิ่น เช่นตัวอักษร 哈 ก็สอนกันมาปากต่อปากว่า ฮา ต่อมามีการถอดเสียงแบบจู้อินก็อ่านว่า ㄏㄚ (ฮา) พอมาถึงพินอินก็ยังอ่านว่า ha (ฮา) เพราะงั้นมันไม่เกี่ยวกับยุคเก่ายุคใหม่
แล้วไอ้ที่เขาถอดผิด เช่น ห่าว เป็น ฮ้าว คือการผันวรรณยุกต์ไทยผิด