Last posted
Total of 1000 posts
กูอ่านปิ่นปัก 2 จบแล้ว ตัดจบดี จบคดีเหมือนที่มีคนเคยสปอย+ตอนพิเศษ ไม่เริ่มคดีใหม่ให้ค้าง ความสัมพันธ์อิอ๋องกับน้องมีพัฒนาการ อ๋องเริ่มชัด น้องยังอึนๆ ก็คงรู้หรอก รักน้องด้วยลำแข้งแบบนี้
.
.
.
.
.
เล่มนี้ มีแอบหึง แอบหวง และนอกจากจะส่งปิ่นโตถึงห้องกลางดึก เริ่มเปย์ด้วยปิ่นสองชั้น เวลาจะเขียนก็ปลดล็อก เอาตัวในมาเขียน โดยที่ตัวนอกยังปักผมไว้ไม่หลุด และให้ป้ายทองไว้เบ่งด้วย อิอ๋องเริ่มรู้ใจตัวเองละ แต่พยายามยั้งใจไว้ เริ่มมีโมเม้นท์จูงมือ ขี่ม้าชิดกัน น้องเริ่มรู้สึกบ้าง แต่ยังไม่ชัด ก็ไม่น่าจะชัดหรอก อิอ๋องมันเตะน้องลงสระไป 3 ครั้งติด
.
.
.
.
.
ใครว่าเรื่องนี้ ไม่ค่อยมีเรื่องรักวะ กูว่า มันแทรกบางๆ ซึมอยู่เกือบทุกฉากที่อยู่ด้วยกัน ชอบมาก กูอวยเรื่องนี้
ท่านเก้ากู แม้งโผล่มาหัวท้าย กูไม่หายคิดถึงเลย ไม่น่าเชียร์ให้เป็นทหารเลย ทิ้งกูไปรบเกือบทั้งเล่ม
กู >>795 ถามฝากถามเพื่อนโม่งที่ท่านแม่อ่านปิ่นปักจีนหน่อย
..
.
.
.
.
ฮ่องเต้รู้ว่า น้องปลอมเป็นขันทีปลอมหรือเปล่า เห็นมองอยู่ ชักไม่ไว้ใจ ดูฮ่องเต้เจ้าชู้ ส่วนอดีตคู่หมั้นจำได้แน่ และชอบด้วย ส่วนอิคุณชายชันสูตร อยากอ่านตอนรู้ความจริง คงเงิบน่าดู น้องเสน่ห์แรงจริงๆ ขนาดแต่งขันที หนุ่มมองกันเพียบ จนอิอ๋องมันออกปาก ไม่เคยมีใครดูออกจริงๆหรือว่า เป็นหญิงแต่งชาย
.
.
.
.
.
ขนาดจบไม่ค้าง แต่กูอยากอ่านต่อ รอพี่ไปรมาส่งท่านเก้าน้องฟู่ เผื่อจะลืมๆอิอ๋องกับน้องไปได้บ้าง
>>800 ไปซื้อมาอ่านเลย กูจะได้มีคนคุยด้วย ทีแรกกูว่าจะยังไม่อ่านนะ กะแค่เปิดๆดูนิดตอน 5 ทุ่มกว่า ยาวถึงตีสามเลย เปิดผ่านมากไม่ได้ด้วย เพราะจะงง ตัวละครเยอะมากคดีนี้ แต่เล่มนี้ กูรู้สึกว่า น้องเริ่มซู สันนิษฐานได้ละเอียดเกิน คดีซับซ้อนขนาดนี้ หลักฐานก็ไม่ชี้ชัดอะไรมาก แต่น้องน่ารัก กูให้อภัย กูอวยต่อ 555
กูยังไม่ได้แกะซีล
พวกมึงงงงง หลางหยาป่าง บุรุษบูรพาทำเนียบหลางหยา มันดีมากเลยใช่มะ กูเห็นมีแต่คนอวย แล้วเมื่อคืนกูก็ดันไปเข้ากระทู้อวยอีก เลยอยากมาขอคำแนะนำจากเพื่อนโม่งว่าดีจริงไหม แล้วมันมีภาคต่อ/ภาคที่เกี่ยวข้องอะไรเถือกนี้ไหม
ถ้าดีจริงกูจะได้สอยฉบับนิยายจากในงานหนังสือปีนี้เลย
ท่านเหมยอ่ะ ละครดี....
>>805 กูเคยดูแต่ซีรี่ส์ ตอนที่ดูสำหรับกูคือสนุกมาก แต่กูดูแล้วเบื่อ (งงไหมวะ) คือจะบอกว่าเนื้อเรื่อง ปม และการคลี่คลาย มันสนุกมากจริง ๆ แต่เป็นเพราะรายละเอียดมันเยอะตอนดูเลยเบื่อ ๆ ง่วง ๆ แต่พอพีคขึ้นมาก็สนุกสุด ๆ
.
.
.
.
.
.
.
สปอยล์
.
ในด้านของความรักระหว่างพระนางอย่าไปหวังอะไรมาก ให้ยึดว่าแต่แรกพระเอกเป็นยังไงก็อย่าได้คิดว่าเรื่องราวจะเปลี่ยนแปลงเป็นดีไปได้ คือ พระเอกป่วย ไม่มีทางรอด จนจบเรื่องก็ยังคงยืดถือคำพูดนี้ และที่ชอบมากที่สุดสำหรับกูในเรื่องนี้คือความรักระหว่างมิตรภาพที่พระเอกมีให้กับจิ้งอ๋อง เหมือนสองคนนี้เป็นพระเอกนางเอกมากกว่า ถามว่ามันจบแฮปปี้ไหม เพราะตอนจบมันก็เฉลยมาตั้งแต่แรกแล้ว แต่สำหรับกูคือมันจบได้ดีแล้ว คนเรามันก็เป็นไปตามอายุขัย พระเอกก็จากไปได้อย่างสงบเคลียร์ทุกปมปัญหาในชีวิต ที่ไม่สมหวังเพียงอย่างเดียวคือความรักกับนางเอกเท่านั้นเพราะเขาไม่สามารถมีชีวิตอยู่ต่อ แค่นั้นแหละ เรื่องนี้คือดีมากจริง ๆ แต่น่าเบื่อสำหรับรายละเอียดที่เยอะมาก
กูไม่ได้อ่านสปอยปิ่น2 แต่เห็นพวกมึงสกรีมกันละกรีดร้องอยากได้เล่ม อิอ๋องนีายังคงคอนเซปคนเหี้ย 2017 ใช่ม้ายยยย
ปิ่นปักผม 2 เล่มจบแล้วไม่ค้างใช่ไหมเพื่อนโม่ง จะได้ไม่ต้องรออ่านตอนครบ 8 เล่ม
พวกมึง ทั้งปิ่นปัก ยอดปิ่น กูเริ่มสับสนนะ อย่าเขียนแค่ปิ่นเฉยๆ ดิ กูจะได้รู้คือมันต้องอ่านสปอยล์ถึงรุ้อ้อนี่เรื่องนี้นะ
KY มีใครอ่านหอดอกบัวกับเม่ยเซิงของสยั่มหรือยัง มาบอกกูทีว่าน่าสอยปะ ตย.แค่นั้นกูสแกนไม่พออยากได้ความเห็นจากเพื่อนโม่งเพิ่มเติมจ้า
>>818 ปิ่นปัก
.
.
.
.
.
ความซึนกูชอบหลายฉากมาก มารอรับ รอกินข้าว ส่งปิ่นโต แต่กูชอบตอนหวงน้องมากกว่า ได้แต่เหล่ ทำไรไม่ได้ เล่มหน้ากูเริ่มลุ้นว่าอิอ๋องมันจะพัฒนาความหื่นไปทางไหน มองหน้าจนน้องกูจะจืดละ แล้วน้องก็ซื่อ โชว์แขนเป็นอาหารตา ถูกจับมือจูงมือกินเต้าหู้ไปเนียนๆ ก็ไม่รู้ อิอ๋องมันจะทนไหงเหรอ
.
.
.
.
.
.
กุยังรอสปอยหยกยอดอยู่นะTT
โอ๊ยกูอยากได้ปิ่นสอง มึงว่าระหว่างกูสั่งเวปสยั่มส่งไปร กับสั่งเวปนอ.รับที่ร้านอันไหนจะได้ก่อนวะ
สั่งที่ นอ ดีกว่ามึงไปรับที่ร้าน สยามส่งไปรนี่แม่งกูเข็ด
เพื่อนโม่ง เห็นในนี้มีลิสของอวว กันด้วย เลยคาบข่าวมาบอกนาจา บ็อกปราชญ์กู้บัลลังก์ที่แจมคลับหมดแล้วนะ ไม่มีกำหนดเข้า ใครจะสอย ไปตามล่ากันในงานหนังสือเลยนะ ไม่ต้องมานี่แล้ว เพราะกูเป็นคนสอยบ็อกสุดท้ายเองจ้า 5555
แต่ที่แจมได้โปสกับที่คั่นเบิ้ลทุกอันนะ พวกที่มีในซีลแล้วพนง.ก็หยิบให้แยกอีก โปสการ์ดปราชญ์ก็ได้เบิ้ลนะ บิบิ
>>802 ถามแม่เรื่องปิ่นอ๋องละ
.
.
.
.
.
.
-แม่บอกฮ่องเต้ไม่รู้
แต่นางแสดงตัวกับฮองเฮาตอนจะถูกฮองเฮากำจัดเพื่อต่อรองว่าจะช่วยแลกว่าไม่ต้องถูกฆ่า
-คู่หมั้นรู้ตอนเล่ม2จีน ตอนไปตีคลี
-คุณชายโอตาคุไม่รู้ ฮีเครซี่หวงจื่อเสียมาก จะบอกตลอดว่าฉงกู่ยูสู้หวงจื่อเสียไม่ได้เลยไรงี้ แม่บอกฮีล้นตลอดเรื่อง
.
.
.
.
.
กุอยากได้ปิ่นปัก แต่บ้านกุอยุตจว สั่งเว็บสยามแค่ 2 เล่ม ไม่คุ้มค่าส่ง กุรองานหน้า ไม่ก้รอยกเซต
กูอ่านน้องฟู่จบละ เดี๋ยวกูจะไปมุดเรือนท่านอ๋องต่อ
.
.
.
.
.
.
ส่วนตัวกูคิดว่า 2 เล่มหลังเนือยมาก คู่หลักนี่แทบจะกลายเป็นคู๋รอง โดยเฉพาะเล่ม 7
เล่ม 7 นี่กูนึกว่ากูปูเสื่อนอนอยู่บ้านสกุลอวี๋ เทไปทางนั้นเกือบจะทั้งเล่ม
อยากให้สรุปคู่ท่านเก้ากับน้องฟู่อีกนิด บั้นปลายยังไง ลูกหลานเป็นยังไง รุ่งเรืองขนาดไหน
เหมือนใส่มากับสกุลอวี๋หมดแม็กละ นข กูเสือกหมดแรงไปต่อ TwT
นิยายจีนแม่มตายตอนจบจริงๆ
.
.
.
.
.
ท่านเก้ากะหยกยอดมาส่งละ มึงรอกูแป๊บกูจะรีบตามไป ขี้เกียจหลบสปอยฉห.
//วันๆมัวแต่ตามดราม่ากองดองท่วมตัว
>>837
น้องฟู่ 6-7 อีกนิด
.
.
.
.
.
เหมือนขยี้ปมสกุลอวี๋จบแล้วก้อจบเลยอ่ะ หมดหน้ากระดาษ ไม่มีขยายอะไรต่อ ทั้งๆ ที่ดูวี่แววท่านเก้าไปได้อีกไกล บรรยายเพิ่มให้กูอีกนิด ว่าสุดท้ายเค้าเจริญรุ่งเรืองกันไปถึงขั้นไหน น้องฟู่กูจะท้องอีกมั้ย โยวโยวได้แต่งกับชุนปิ่งรึเปล่า คือมันไม่มีบทขยายต่อเลย
ตอนอ่านใกล้จบยังแบบ เฮร้ยยย หน้ากระดาษจะหมดแล้ว กูยังไม่เจอบทท่าเก้าน้องฟู่เพิ่มเลย จะจบยังไงวะ คือพออ่านมาจนหน้าสุดท้ายนี่คือปลงสุด กูมีบุญได้เผือกบ้านน้องฟู่อยู่แค่นี้
.
.
.
.
.
มีใครสอยนิยายของดอกบัวบ้างยังขอรีวิวหน่อยว่าจะไปซื้อวันเสาร์
>>842 สปอยสกุลอวี๋ โดยละเอียด ใครใคร่ข้ามข้ามไปเน้ออ
.
.
.
.
.
>>> อู๋อี้เหนียง ตอนหลังน้องเขย น้องสาว ช่วยออกเงินมาไถ่ตัวกลับบ้าน อวี๋จิงชิวรู้สึกเสียหน้า ที่น้องเขยอู๋อี้เหนียงมาดักพบแล้วเอาเงินให้ นางมองว่าเศษเงิน บวกกับเสียหน้าที่อนุจากบ้านใหญ่ที่ส่งมาให้ 2 คน คนนึงทนอิอวี๋กับเมียไม่ไหว คิดว่าอยู่ไปไม่น่าจะรอดเลยขอกับสกุลเดิม ยิ่งคิดยิ่งขึ้น (กลายเป็นสกุลนี้มีปัญหา กระทั่งอนุก็อยู่ไม่ได้ ยอมแบกหน้ากลับสกุลเดิม) เลยพาลโมโหจะขายอู๋อี้เหนียงไปหอคณิกา บ่าวเลยไปหาอู๋ฮูหยิน ซึ่งตอนแรกจะไม่ช่วย แต่บ่าวของอู๋อี้เหนียงเดาทางอู๋ฮูหยินได้เลยวิ่งไปบ้านน้องฟู่ อู๋ฮูหยินอยากได้หน้ากับน้องฟู่ เลยเป็นธุระออกหน้าไปขอตัวอู๋อี้เหนียงคืน สุดท้ายได้ออกจากสกุลอวี๋
>>> ฟั่นซื่อ นางเสียความรักไปตอนเล่ม 7
อิอวี๋ไปเลี้ยงผู้หญิงอยู่นอกบ้าน ชื่อหมิ่นซื่อ ที่บ้านต้องคดี น้องชายหนีหาย จำไม่ได้ว่ายังไง อิอวี๋ไปเจอเลยช่วยออกหน้าให้ ซื้อบ้านให้อยู่ ให้เงินชุบเลี้ยงเทียวไปเทียวมาจนฟั่นซื่อรู้เรื่องก็โวยวายกันยกนึง ฟั่นซื่อนึกว่าอิอวี๋เลิกแล้ว แต่จริงๆ ไม่ ระหว่างนี้จะมีอนุอีกคนที่บ้านใหญ่ส่งมาเป็นตัวเสี้ยมทั้งฟั่นซื่อ อิอวี๋ กับอวี๋ฮูหยิน เลี้ยงกันมาเรื่อย
อู๋อี้เหนียงเป็นคนส่งข่าวให้น้องฟู่รู้ น้องฟู่บอกท่านเก้า ท่านเก้าเลยส่งคนมาสืบจริงจัง เจอจุดอ่อนว่าหมิ่นซื่อไม่ธรรมดา นางมีคู่หมั้นแล้ว ตอนคู่หมั้นมาตามก็ไม่ยอมกลับไป อ้างว่าจะหาน้องชาย สุดท้ายส่งสาวใช้ไปฆ่าคู่หมั้นตายเพราะคิดจะเกาะขอนไม้ใหม่ ไม่ยอมทิ้งอิอวี๋ง่ายๆ จนท้อง อวี๋จะรับเข้าสกุลให้ลูกได้รับสิทธิ์ถูกต้อง ท่านเก้ารอจังหวะนี้อยู่ให้คนไปแจ้งบ้านคู่หมั้น ว่าอิอวี๋ฆ่าสามีชิงภรรยา ให้บ้านนั้นมาฟ้องพร้อมเอาชื่อตัวเองไปเป็นแบ็กอัพ ว่าบ้านสกุลอวี๋ไปถูกกับสกุลจ้าว (สกลุจ้าวกำลังขึ้น สกุลอวี๋กำลังตก) อิอวี๋เลยโดนจับพร้อมเมียใหม่ บ้านอวี๋ตอนแรกจะวิ่งเต้นหาเงินจะไปติดสินบน สุดท้ายไม่ทัน เพราะท่านเก้าเตรียมไว้ก่อนแล้ว เรื่องไปถึงศาลยุติธรรมเร็วมาก ได้แต่ขายทุกอย่างแลกเงินประคองสถาณการณ์ไว้ จนสุดท้ายเรื่องใหญ่ของสกุลอวี๋ก้อมา จริงๆ เรื่องอิอวี๋เป็นแค่ผลพลอยได้ไว้เบี่ยงเบนความสนใจของคนสกุลนี้ให้ไม่ทันได้เตรียมตัว อำมาตย์อวี๋โดนฟ้องเรื่องสมคบคิดค้าม้าศึก ฮ่องเต้ตัดสินโทษให้โดนเนรเทศและตายระหว่างทาง อวี๋จิงชิวโดนปลดเป็นสามัญชน รับราชการไม่ได้อีก
.
.
.
.
.
ท่านเก้ากู ตอนท้ายๆ ทำไมมีความรู้สึกว่ารวบรัดเร็วฉิบหาย แถมจะแทรกบทหวานให้กูอีกนิดก็คงดี โผล่มาตอนต้นเล่ม กับตอนจบ กูไม่ฟิน
ท่านเก้ากูร้ายมาก วางแผนหลายขั้น
ท่านเก้าไม่น่าจบแบบนี้เลยกูผิดหวังกับหมอหญิงแล้วนะมาเจออีกเรื่องหรอว่ะเนี่ยคงได้แต่รอท่านอ๋องคนเลว
ท่านเก้ามาแบบตัวประกอบสุดๆ กูว่าน้องฟู่เล่ม 3-5 นี่พีคสุดละ
6-7 พี่สามและสามี บทบาทเยอะ เขยเจ็ดยังมีบท แต่พี่เจ็ดนึกว่าตาย สามีขลุกอยู่เมืองหลวง เมียไม่เห็น มาช่วยเขยสามชิงตำแหน่ง แล้วตัวทำการงานไรวะ อีตาเขยเจ็ดเนี่ย กูลืม ไม่อยากย้อนอ่านละ บอกกูที ใครจำได้
Ky เจาะจิตฆาตกรนี้สนุกมั้ยว่ะ เป็นแนวสืบสวนดราม่าไปเลยหรือป่าวว่ะ
>>833 ขอบคุณเพื่อนโม่ง ปิ่นปัก
.
.
.
.
.
คู่หมั้นน่าจะสงสัยแต่แรก เพราะดูแลออกนอกหน้ามาก เห็นร้อนเหงื่ออกก็ให้พัด เดินไกลก็ชวนให้นั่งซ้อนม้าตัวเดียวกัน พอไม่ไป ก็ยังจะขี้ม้าตามไปส่งอีก จนอยากให้อิอ๋องมาเจอจริงๆ ท้ายเล่ม สงสัยเห็นภาพซ้อนน้องตอนปลอมขันทีกับภาพน้องที่เคยไปแอบดู แล้วพูดเป็นนัยกับน้องจนน้องสะดุ้งเลยว่า คู่หมั้นอาจจะดูออก
ส่วนคุณชาย เป็นสีสันของเรื่องจริงๆ ถ้าไม่ฮา ก็ทำให้อิอ๋องออกอาการหวงได้ทุกที
.
.
.
.
.
สรุปหยกยอดปิ่น...
.
.
.
.
.
ต่อจากที่โม่งบนสปอย. แล้วกูไปอ่านมา
.
.
พระเอกคือ เด็จพี่ นะ
.
.
.
.
.
อ่านสปอยท่านเก้าแล้ว หมดอารมณ์อ่านเลย สงสัยคืนนี้ได้อ่านปิ่นปักใหม่อีกรอบ
ปล.กูเพิ่งใช้บริการ DHL เพิ่งสั่งแจ่มตอนสายเมื่อวาน วันนี้เที่ยงมาส่งแล้ว เร็วดี แต่คิดไปคิดมา กูจ่ายแพงอีกเป็นร้อย(ส่วนลดที่น้อยกว่าซื้อในงาน 5%ต่อเล่ม กับค่าส่ง DHL 50 บาท) เพื่อโปสการ์ดพราวพร่างที่อยากสะสมให้ครบเซ็ต กับปกใสที่มี logo แจ่ม ทั้งๆที่เมื่อวานกูก็ไปงานหนังสือ คราวหน้าต้องตัดใจ เลิกสะสมให้ได้
>> 862 แล้วสรุปท่านโหวรักนางเอกจริงไหม?? ตอนเข้าข้างอนุ นี่มีเหตุผลอะไรหรือเปล่า???
จากความเห็นกู
.
.
.
.
ตอนที่นางเอกจะแทงน้องชายที่เป็นกบฏ นางหันไปมองเด็จพี่แล้วยิ้ม ต่อจากนั้นทุกคนทั้งท่านโหว
ขุนนางต่างๆ ก็ชื่นชมนางเอก นางเอกเลยตัดสินใจประกาศว่านางและเด็จพี่เป็นพี่น้องแท้ๆ ตอนที่นางพูด นางคิดในใจด้วยว่าห้ามร้องไห้นะ พอพูดจบนางก็คิดว่าเป็นหนทางที่ดีที่สุดที่ให้เขาได้ครองบัลังก์ต่อไป เพื่อราษฎร และก็เว้นบรรทัดลงมาว่านางเอกขอแค่ได้มองอีกฝ่ายไกลๆก็เพียงพอจากนั้นนางเอกก็เงยหน้าขึ้นสบตาใครบางคน ซึ่งบรรยายว่าสายตาคนๆนั้นดุดัน และมีแววไม่ยินยอมแต่ก็จนใจ
.
.
.
.
.
จบคร่ะมึง
KYโม่งทั้งหลาย มึงคะ กูอยากได้ปราชญ์กู้บัลลังก์ ที่นี้ปกติกูจะซื้อจากเว็บแจ่มเพราะกู้หิ้วของหนักๆ ไม่ค่อยไหว ปกติพ่อกูกะกูก็แชร์หนังสือกันอ่าน หมอหญิงพ่อก็อ่าน พ่ออ่านกะกูเกือบหมดยกเว้นเรื่องที่ชื่อมันมุ้งมิ้งเกินไป ที่นี้ถ้าสั่งมาตอนแกะกล่องพ่อเห็นชื่อเรื่องปราชญ์กู้บัลลังก์ พ่อกูต้องอยากอ่านแน่นอนว่าแม่งกู้ยังไง ทีนี้มันเป็นY กูจะหลบยังไงดีวะะะะะะ ยังไงพ่อก็ได้แกะกล่องไปรษณีย์ก่อนกูเพราะพ่อกูเกษียณอยู่บ้านแล้ว
ปล. กูเคยซื้อ this time แล้ว พ่อเห็นเป็นสมัยใหม่เลยไม่ได้เปิดอ่าน
คือกูอ่านแค่สามหน้าท้ายว่ะ อย่าถามกูมาก
เหตุการณ์ที่กูอ่านกูเล่าหมดแล้ว 555..
>>869 ส่งบ้านเพื่อนไม่ก็ส่งมาที่ทำงานก่อนดิ
ของกูก็แชร์หนังสืออ่านกับที่บ้านนะ แต่ของที่บ้านกูคือพัสดุ/จดหมายใครจะไม่มาละลาบละล้วงเปิดก่อนเจ้าของกันอะ กูถือเรื่องนี้มาก ก็เลยไม่เคยมีปัญหาเรื่องพวกนี้เลยน่ะ อยากสั่งอะไรมาก็สบายใจได้หายห่วง แต่สั่งถี่ๆ ก็จะโดนด่าอยุ่เหมือนกันว่าเงินเหลือเยอะเหรอ 555
>>871 ตอนแรกก็คิดงี้ แต่ชั้นหนังสือรวมกันอยู่ดีไง เวรของกรรม
>>873 กูว่าบอกไปตรงๆ ก็ได้มั้ง แต่กูก็กลัวเค้าแก่แล้วไม่เข้าใจ ว่ากูเป็นผู้หญิงยิงเรือจะมาอ่านนิยายชายรักชายทำไม ถ้าเค้าถามทำไมต้องอ่านชายรักชาย กูอยากจะบอกว่ากร๊าวใจดี ก็ไม่ใช่ไง 55+แต่กูว่าน่าจะพูดแบบเค้าว่าเรื่องนี้สนุกมาก งานดีสุดๆ เลยอยากลองอ่านเห็นมีแต่คนรีวิวว่าดี เรื่องชายรักชายไม่ได้โฟกัสมาก ไรงี้ดีป่ะ
กูคนที่เคยสปอยล์พราวพร่างในตำหนักก่อนๆ นะ
.
.
.
.
.
กูบอกแล้วว่าพราวพร่างไม่ได้จบหวาน มึงก็ไม่เชื่อกูกัน
แต่กูชอบที่มันจบแบบนี้อะ กูคงเป็นส่วนน้อยสินะ
.
.
.
.
.
ใครอ่านหอดอกบัวแล้วบ้าง สมควรเปย์ไหมวะ
>>876 1. แยกเรื่องนี้ไปเก็บที่อื่น
2. บอกพ่อไปเลยตรงๆ ออกเป็นทำนองขู่นิดๆ แบบ อย่าอ่านนา เรื่องนี้เป็นแนวชาย-ชาย ถ้าเค้าซักเยอะขึ้นก็มั่วเลย ทำหน้าจริงจังบอกว่า เนื้อเรื่องสนุก ไม่ได้มีเรื่องโป๊อะไร แต่ไม่แนะนำให้อ่านนะพ่อเพราะมันชาย-ชาย เดี๋ยวมาอ่านแล้วจะเสียอารมณ์เปล่าๆ (เน้นพูดน้ำท่วมทุ่งไว้ให้เค้ามึน) ถ้าเค้ายังไม่เข้าใจ มีคำถามเยอะ ให้หงายการ์ด โอ๊ย เค้าขายกันเยอะแยะ มันกำลังเป็นกระแส ถ้ามันโป๊เปลือยอะไรโดนเล่นงานไปนานแล้ว
ขอให้โชคดีค่ะมึง
>>869 กูเข้าใจมึงนะ เพราะแรกๆ ที่กูอ่านวายคือการ์ตูนเลยจ้า โนเซนเซอร์ด้วย มาทั้งไส้กรอก มาทั้งชีส แรกๆ กูก็แอบๆ อะ บ้านกูคล้ายบ้านมึงนิดหน่อยที่แลกหนังสือกันอ่าน พอเค้าถามก็บอกว่ายืมเพื่อนมาๆ อยากลองอ่านดูว่าอะไร หลังๆ เค้าจับได้ก็บอกไปว่าอยากอ่านแนวนี้นะ เพราะแก้เลี่ยนชญ และก็อยากรู้ว่าชชรักกันแบบไหนงี้ เค้าก็บ่นๆ นะ แต่ก็ไม่ได้มาอะไร เปิดๆ ดูบ้างแบบผ่านๆ (บางเรื่องกูใจหายมาก 18+ 20+ อืออา ไปครึ่งเรื่องได้ ถถถถถถ) บางเรื่องที่เป็นการ์ตูนกูจะไม่แกะซีลจนกว่าจะมั่นใจว่าเอาลงลังและล็อกเรียบร้อยแล้ว กูกลัวที่บ้านช็อคตายเหมือน ถ้าเห็นลูกสาวอ่านการ์ตูนที่ไร้เซนเซอร์แบบนี้ ฮ่าๆๆๆ สู้ๆ นะมึง บอกไปก็ดีนะ ไม่ต้องแอบๆ ซ่อนๆ กูนี่ซื้อมาทีอวดแม่งรอบบ้าน พร้อมฟังเสียงบ่นนิดๆ หน่อยๆ ยกเว้นการ์ตูนที่ไม่อวด (ยกเว้นน้องอุ๋งที่อวดได้)
หลังจากที่กูกำลังดีใจกับ >>862 อยู่ มาเจอ >>868 สรุปให้นี่กูหุบยิ้มแทบไม่ทัน กูจะหร่องห้าย จะจบแบบนี้จริงๆใช่มั้ย จบแบบนี้ฆ่ากูเถอะ จบซะไม่สงสารกูเลย จบแบบนี้ยอมให้กบฎฆ่าตายดีกว่า ให้พวกมึงไปรักกันบนสวรรค์เถอะ กูไม่มั่นใจละว่าจะเปย์ดีมั้ย ถ้าอ่าน 4 เล่มแล้วมาจบทำร้ายจิตใจกูขนาดนี้...
ว่าแต่ ขอถามเพิ่มนิดนึง หยกยอดฯ 4 เล่มนี่เด็จพี่กูออกเยอะมั้ย กูไม่ชอบอ่านตอนท่านโหว ไม่อยากไปยุ่งกับจวนนาง อ่านแล้วรู้สึกไม่อิน ไม่รู้ทำไม ง่ายๆคือกูชอบแค่ตอนมีเด็จพี่ แต่กลัวนางบทน้อยไม่กล้าเปย์
>>896 ถ้าต้องการผ่อนคลายมึงอยู่ให้ไกลเจาะจิตฆาตกร55555 อ่านแล้วเครียดชิบหาย ฆ่าตัวละครแบบไม่ปรานีเลย บรรยากาศหดหู่ชวนจิตตก สมชื่อเจาะจิตฆาตกร เหมือนเอาตัวเองเข้าไปอยู่กลางความคิดของฆาตกร อะไรที่ทำร้ายคนคนหนึ่งจนทำให้เขาเป็นฆาตกรงี้ (แต่เล่ม1มันเพิ่งอินโทรมั้ง เลยยังไม่อินมากกับคำว่าฆาตกร แต่ดาร์คสัส)
กูชอบนะ อ่านสลับกับพวกมุ้งมิ้งดี โทนทึมๆเทาๆหม่นๆ ไม่ดราม่าแบบนิยายรัก(เข้าใจผิด ลงเรือผิดฯลฯ) แต่ดราม่าด้วยชีวิต แบบที่บางคนก็ไม่มีโอกาสให้แก้ตัว
ถ้าวันไหนอยากอ่านโทนนี้กูแนะนำเลย แค่ช่วงเล่ม1มึงอาจจะอยากตบหัวพระเอกให้หน้าทิ่มหน่อย555
กูอ่านปิ่นปักเล่มสองไป 50 หน้าละ กูว่าเล่มนี้ท่านอ๋องแม่งเหี้ยหนักกว่าเดิมอีก 555555
.
.
.
.
.
หักเงินเดือนน้องสิบหกเดือน น้องจะได้ไม่มีข้าวแดก ต้องเกาะตัวเองกินตลอด นี่คือตรรกะเหี้ยไรของพี่ 5555555555
.
.
.
.
.
ขอรีวิวของแถมแจ่มหน่อย รอบนี่กูว่าไม่โอเท่าไหร่เลย หมอยท่านเก้าเบากว่าที่คิดเยอะ ไม่แน่นเลยอ่ะ แต่หมอยรองคอเสด็จพี่ทำดีมากเลอ เสียไต น่าจะไปสอยที่นอ.
>>806 กูชอบการแสดงของพระเอกเรื่องนี้นะ เมื่อวานแอบไปดูทีเซอร์ซับไทยมา โอเคประทับจาย
>>807 >>814 ดีใจที่ตัวกูไม่ใช่สายสุขนิยม จบขมๆ แบบลำนำรักเทพสวรรค์นี่กูช้อบชอบ
>>810 กูว่ารูปในซีรีส์ที่ปล่อยออกมาแม่งโคตร Y จ๋ามาก ฟีลแบบจากวันนี้ จะมีเรา เราและนาย จดจำไว้ตลอดไป ไม่ทิ้งกัน หากมีเราจะมีนายร่วมทางไม่มีไหวหวั่น เพื่อนกัน เพื่อนตายตลอดไปมากๆ ค่ะมึง
>>812 รุ่นหลานคือลูกๆ ของใครบ้างวะ ที่มาถามเรื่องภาคสองเพราะมีคนแง้มไว้ในกระทู้อวยแล้วดันพูดงงๆ เนี่ยแหละ
ยังไงก็ขอบคุณเพื่อนโม่งสำหรับทุกการแนะนำนะ เอาเป็นว่ากูซื้อค่ะ เทพร่างพราวแล้วมีเงินว้อย 555555
กุถามนิดคดีในปิ่นนี่ไม่หนักใช่ไหม พอดีไม่ค่อยชอบอ่านแนวนี้เพราะบางเรื่องคดีมันหนักน่ะ
กุแวะมาเม้ามอยหน่อย คือแบบทำไมบางทีกุรู้สึกว่าฟาร์มกวางก็เกินไปวะ
นี่อ่านโพสของ s p ที่โพสแซะคนเดินงานหนังสือที่ไม่อ่านแปลจีนเพราะแปลไม่รู้เรื่องแล้วบอกว่า เสิ่นเจิ้นเรื่องนึงอ่านเข้าใจง่ายกว่า
อีพวกเม้นโพสนี่ก็เหยียดเลย
โดยเฉพาะเม้นคำพูดที่ว่า "ก็ต้องเข้าใจ ต้นทุนสมองมีไม่เท่ากัน #ยิ้มอ่อนมาก"
กุอ่านนี่ขึ้นเลย มึงเหยียดในเหยียดอ้ะ
คือมึงจะบอกว่า คนอ่านแปลจีนคือคนชั้นสูง พวกอ่านเสิ่นเจิ้นคือพวกรากหญ้าว่างั้น
จ้าาาา พวกสูงส่ง พวกดีเด่น พวกมึงก็วางตัวสูงส่งไม่ต่างจากนักเขียนชั้นคูพอกัน แล้วยังมีหน้าไปด่าเขาอีก
ส่วนใหญ่เม้นจะแซะกันหมด คือพวกมึงแม่งดูถูกรสนิยมคนอื่นมากอ่ะ
มึงอ่านแปลจีนก็อ่านไปดิมีคนว่ามั้ย คนอ่านเสิ่นเจิ้นเค้าก็ชอบแบบเสิ่นเจิ้น จริตคนแซะสูงส่งมากว่ะ
จีนแปลดีดีก็มี จีนแปลห่วยแตกทั้งแปลทั้งพลอตก็เยอะ
เสิ่นเจิ้นดีดีก็มี เสิ่นเจิ้นห่วยแตกก็เยอะ (ถึงแม้เรื่องห่วยมันจะเยอะกว่าเรื่องดีก็เถอะ)
เออไม่ใช่ไรหรอกกุแวะมาบ่น กุรู้ว่ามีกวางในโม่งเยอะ
กุก็ซุ่มอยู่ในฟาม ถามว่ากุออกจากฟามดีมั้ย ตอบไม่
กุขอซุ่มเสือกดูเพื่อความบันเทิงละกัน
Kyนะ ไม่รู้ถามถูกห้องรึเปล่า บูทที่ลด25%นี่มันบูทไหนนะ พอดีเราจะไปพน.
ถามต่ออีกนิดดด ตกลงใยหยกยอดนี่ เด็จพี่กับน้องสาว ไม่ได้เป็นพี่น้องกันจริงๆถูกมะ ละตกลงนางเป็นน้องสาวท่านโหวไรป่ะ
>>907 อ่อ นั่น ทปม ของเมืองยิ้ม ว่างๆ แกก็เดินเล่นอยู่แถวนี้แหละ อยากบ่นฟาร์มไปหยอด ตำหนักเผือกก็ได้
ส่วนคนที่เม้น ก็ สาย กลภน เก่าเหมือนกัน ส่วนพวกนี้ไม่ชอบเสิ้นเจิ่นอยู่แล้ว ความจริงลึกๆคือแซะ อีเผาด้วย
(ในซับเซท ว่าเผาก็แซะ นิยายจีนที่ใช้คำสูงอีกที) กูเป็นคนนึงที่อ่านกลภนไม่ได้คำมันเพราะอ่านยากผันเสียงตามไม่ได้
กูมาค่อยๆอ่านช่วงมากกว่ารัก เล่มบางๆ ตัวละครน้อยๆ แล้ว มันก็ค่อยๆ เริ่มอ่านได้ ไต่ระดับไปเรื่อยๆ
ความจริงจะอ่านแนวนี้ได้ คลังคำเพิ่มขึ้นจริงๆก็ต้องอ่านสายจีนแท้อ่ะ
ส่วนอ่านเสิ่นเจิ้นตามความรู้สึก คือทำให้จีนมันกลายเป็นงิ้ว ข้างบ้าน ศัพท์ก็ใช้ผิดๆถูกๆ ไม่มีประโยชน์
>>907 กูว่าคนโพสเค้าก้อเล่าตามที่เค้าเจอมานะ ถ้าอ่านกลภน.รึอ่านจีนแปลมาก่อนจะไม่ค่อยอินเสิ่นเจิ้นหรอก คนอ่านเสิ่นเจิ้นก้อไม่อินกลภน.รึแปลจีนจ๋าๆแบบป้าหลินก้อไม่แปลก สาวนคนแซะจริงจัง กูไม่ขอพูดถึง แต่จะอ่านงานพีเรียดอ่ะต่อให้งานไทยมึงก้อต้องเรียนรู้วัฒณธรรมเพิ่มไหม แบบงานไทยมึงก้อต้องรู้ว่า คุณพระ คุณหลวง พระยา เจ้าพระยาต่างกันไง สนม เจ้าจอม เจ้าจอมมารดาต่างกันไง จะงานไทยงานจีนถ้าคิดจะอ่านงานดีสมจริงมันก้อต้องมีคลังความรู้ระดับนึงอ่ะ
>>913 กุ907 จริงมึง
กุนี่อ่านหมด จีนแท้ก็อ่านแม่งอ่านทุกสนพ. กำลังภายในก็อ่าน(ถึงแม้กุจะอ่านไม่ค่อยรู้เรื่องก็เถอะ เพราะกุไม่ชินสำนวน แต่ปล่อยเบลอได้อยู่ก็สนุกแบบเบลอๆ) เสิ่นเจิ้นก็อ่าน
มาตรฐานกุต่ำเนอะ อ่านแม่งทุกอย่างทุกสนพ.
กุด่าเสิ่นเจิ้นเฉพาะว่าเรื่องมันแม่งเหี้ยจริงๆ ทั้งศัพย์ สำนวน วัฒนธรรม (ส่วนมากบังเอิญมันเหี้ย)
แปลจีนกุก็ด่า ถ้ามันพลอตเหี้ยหรือแปลเหี้ยจริงๆ
กุไม่ได้สนว่ามันจะแปลจีน กลภน หรือเสิ่นเจิ้น ถ้ามันเหี้ยมันก็คือเหี้ย
แต่กุไม่มานั่งเหยียด ดูถูกคนอ่านกลุ่มอื่นอ่ะ ดอกเอ้ย
ว่าแต่เขาอิเหนาเป็นเอง จ้าาาา อีพวกสูงส่ง มึงเองก็เหยียดคนอื่นไม่เห็นหัวคนอ่านคนอื่นพอๆ กับนักเขียนชั้นคูแอนด์เดอะแก๊งเลย
พวกมึงทำตัวจันไรพอกัน มึงก็ไม่น่าไปว่าเขานะ 555
ปล.ตอนแรกกุก็นึกไม่ออกว่าจะเสียงบ่นของกุไปหย่อนมู้ไหนดี เลยหย่อนมู้นี้แทน จะก๊อปเม้นไปหย่อนไว้ในตำหนักเผือกก็ดูจะเยอะไป ไหนๆ ก็ตัดสินใจเม้นตรงนี้ละ
ยังไงกุว่าแม่งก็เข้ามาอ่านอยู่ดี
คล้ายๆตอนเหยียด นิยาย อิโมติค่อนใจใส ว่านิยายเด็กๆ มีแต่วัยรุ่นเขาอ่านกัน ฟีลนั้นเลยล่ะ
กูว่า ทุกคนมันก็ นึกๆ อยู่ นั่นแหละ
อย่าคนอ่านจีนได้ ก็ยี้เสิ้นเจิ่น เพราะอ่านแล้ว พบจุดบกพร่องว่ามัน เหี้ย
พวกอ่านจีนเสิ่นเจิ้น ก็คิดว่า นี่มันอ่าน ง่ายจะตาย ทำไมกูต้องไปอ่านอะไรแบบพวกมึง มันก็เหมือนกัน
พวกอ่านนิยายรุ่นใหญ่ ยี้อิโมติค่อน
พวกอ่านแปลเกาหลีอิโมติค่อน ยี้ อิโมติค่อนอีกที
ในความเป็นจริงมันไม่มีอะไรที่จะสมบูรณ์แบบไปหมดหรอก นิยายแปลจีนห่วยๆ ที่ขึ้นต้นดีแต่จบได้เหี้ยจนเสียดายเงินก็มี อิเล่มที่แปลมาแล้วห่วยแตกก็มี รสนิยมการอ่านและความชอบของคนมันเป็นเรื่องส่วนตัวบุคคล เป็นเรื่องเฉพาะโคตรๆ ไม่น่าที่จะเอามาเหยียดกัน
กูอ่านงานทุกประเภท ดีเลวก็วิจารณ์กันตามเนื้อผ้าเป็นงานๆ ไป สังคมแวดล้อมที่รีวิวหนังสือกันเมาธ์มอยกันก็เป็นแบบนี้ เลยค่อนข้างตกใจและไม่ชอบกับความคิดเหยียดๆ แนวนี้เท่าไหร่
นี่ก็ขึ้นตามจนเริ่มรู้สึกตะขิดตะขวงใจที่จะไปหิ้วหนังสือที่สยัมแล้วนะ เพราะกูไม่แน่ใจว่าถ้ากูถือถุงใส่นิยายเสิ่นเจิ้นเดินเข้าไป กูจะกลายเป็นลูกค้าต้นทุนสมองต่ำในสายตาคนพวกนี้ไหม
อ่านน้องฟู่จบ รู้สึกจบไม่สุดยังไงไม่รู้แหะมีใครอ่านจบแล้วรู้สึกแบบนี้มั้ง
แล้วแต่จะคิสอ่ะ มึงคิดแล้วกันนะว่าทำไมที่นี่มีตำหนักเสิ้นเจิ่นแยก....
ไปบ่นต่อ คฤหาส สีเผือก ไม่ก็ ตำหนักเผือก เถอะ ถ้าอยากบ่น
ให้ตรงนี้เป็นที่ของอ่านนิยายจีน ด่าตัวบุคคล ไม่พอใจอะไรไป เขาไปเนทวอช ใช้ห้องให้ถวกทาง เด้อ
>>919 ส่วนตัวกูว่าแจ่มใสไลน์นั้นกลุ่มเป้าหมายก็เป็นแบบนั้นจริงๆนี่หว่า
ไม่งั้นสนพ.คงไม่แตกไลน์เยอะแยะหรอก ส่วนตัวว่าถ้าพูดประมาณนี้อะไม่เหยียด
มันจะเหยียดต่อเมื่อดูถูกคนอ่านแจ่มใสว่าไม่มีความสามาถพอจะอ่านวรรณกรรมชั้นคูไรงี้มากกว่า ทั้งที่ความจริงแล้วบางคนก็อ่านทุกอย่างบนโลก
เชี้ย. กราบรอบวง. กูลืมจุดสปอย
>>926 คือบางคนก็เริ่มอ่านนิยายจากนิยายแจ่มใสอิโมติคอนนี่แหละ
ต้องยอมรับว่าเด็กๆไม่ค่อยมีความอดทนที่จะอ่านอะไรบรรยายเยอะๆ มาเจอแจ่มใสก็จะให้ความรู้สึกอ่านง่ายขึ้นมาหน่อย พอเริ่มชินกับตัวหนังสือก็จะเลื่อนขั้นไปนิยายผู้ใหญ่ นิยายกลภนอะไรพวกนั้นเอง
มันก็เหมือนกับก่อนจะอ่านนิยายได้ เราก็ต้องฝึกปรือด้วยการอ่านนิทาน/หนังสือดรุณมาก่อน มันไม่แปลกหรอก
ถ้านิยายแจ่มใสอิโมติคอนมันทำให้เด็กๆสนใจอ่านหนังสือแล้วทำให้เลื่อนขึ้นไปอ่านนิยายที่เจาะกลุ่มผู้ใหญ่กว่าได้ มันก็เป็นเรื่องดีต่อวงการไม่ใช่เหรอ?
อย่างตัวกู กูอ่านนิยายแต่เด็ก แล้วอ่านแต่พวกแจ่มใสอยู่นานมาก ไม่ใช่เพราะกูอ่านภาษานิยายผู้ใหญ่ไม่ได้นะ แต่เพราะตลาดไม่มีอะไรที่เหมาะกับกูตอนนั้น คือมันเป็นช่วงวัยที่รู้จักแต่รักใสๆ พอไปอ่านรักผู้ใหญ่ก็ไม่เข้าใจความคิดผู้ใหญ่ ไม่อิน จะไปอ่านสืบสวนก็ฐานความรู้ด้านวิทย์/ตรรกะไม่พอ สุดท้ายคืออ่านได้แต่นิยายแจ่มใสกับวรรณกรรมเยาวชน
กรณีเดียวกับเสิ่นเจิ้น ที่เค้าอ่านจีนแท้ไม่ได้อาจเป็นเพราะไม่มีพื้นด้านวัฒนธรรมจีน จะเรียนเองก็ไม่รู้ว่าเริ่มจากอะไร ถ้าเค้าเป็นนักอ่านจริงๆเดี๋ยวเค้าก็ขวนขวายจนอ่านรู้เรื่องได้เองน่ะแหละ ไม่ต้องรีบร้อน เพราะใครๆก็ต้องการจุดเริ่มต้น
อย่าบิ้วอ๋องปิ่นมาก เห็นใจคนบ้านไกลด้วย จะลงแดงแล้วว้อยยยยย //ปิดหน้าร้องไห้
เห็นพวกมึงหวีดอ๋องซึนกัน พอกูไปอ่านตัวอย่างเท่านั้นแหละ วิ่งกลับมาหวีดกับพวกมึงด้วยยยย
>>907 ถูกตอนเด็กกูก็อ่านส้มแนวเด็กตั้งแต่สนพ.ยังไม่ดังเลย พอโตมาก็เป็นค่อยๆเปลี่ยนแนวไปเรื่อยๆตามอายุแต่งานสายกำลังภายในกูเริ่มจากดูหนังจีนกับพ่อตั้งแต่เด็กแต่ตอนนั้นยังอ่านไม่ค่อยรู้เรื่องแล้วกูไม่ชอบสายฮาเร็มของแนวนี้ด้วย เสิ้นเจิ้นก็อ่านบางแต่มันอ่านแล้วหงุดหงิดบ้างเรื่อง อ่านหลายเรื่องจนมันท้อ กูว่ามันเป็นเพราะเหตุผลนี้ด้วยแหละที่ทำให้คนเลิกอ่านงานเสิ้นเจิ้น แต่คนต่างความคิดต่างรสนิยม มึงอย่าคิดมากเลย
ท่านอ๋อง..เมื่อไหร่จะหย่า เปิดพรีแล้วแต่ของพรีดมี่ยมที่แถมมาไม่รู้ว่าเป็นอะไร ทั้งที่บอกว่าจะแจ้งวันนี้ แต่วันนี้กลับตอบว่ายังไม่ระบุ (แบบนี้ก็ได้เหรอ?) แถมค่าส่งโหดมาก ลงทะเบียน 50 ems 80 ป๊าดดด
ไม่มีใครตอบกุเลยแง ตกลงอ๋องซึนคดีไม่เครียดใช่ป่าวกุจะได้สอยเลยไม่ลังเล
ในงานนี่ปิ่นอ๋องซึนเล่มละเท่าไรวะ ตอนแรกกูไม่เก็บเพราะเบื่อแนวไขคดี(จริงๆคือเข็ดจากเซ็ทสามครา)แต่เห็นพวกมึงหวีดกันแล้วอยากลองซื้อมาอ่านว่ะ เชี่ยเอ้ย ลิสต์งอกอีก
ใครเล็งหอดอกบัวของเมืองยิ้มไว้กูจะบอกว่าเล่ม 2 เข้าแล้วนะ เหมือนตอนแรกเค้าบอกเล่ม 2 มา 24 มะกี๊กูโฉบไปดูก็มีวางแล้ว เผื่อใครสนใจ
>>951 กูอ้างอิงจากวันนี้ที่กูได้รับพัสดุเลยนะ ส่งแบบลงทะเบียนนิตยสารไซซ์a4 สองเล่ม น้ำหนักรวม 1.85 กิโลกรัม ราคา 58 บาทแล้ว ถ้า ems บวกเพิ่มอีก 40 อย่างต่ำแล้วคิดสภาพระบบสนพ.อะมึง มันต้องคิดเผื่อค่าแรงงานลูกจ้างเขาอีกด้วยนะ ไหนจะค่าต้นทุนแฝงพวกของห่อหุ้มของเขาอีก ราคานี้ถือว่าถูกแล่วววว
ป.ล.บางที่ที่ส่งฟรี เขาส่งแบบพัสดุธรรมดาป่าวมึง แบบเช็กในระบบไม่ได้อะ อันนั้นอะถูกจริง
>>907 ผมลงแค่ว่า...
.
.
.
เมื่อวานครับ ได้ยินนักอ่านเดินคุยกัน ความว่า...
.
...นี่เธอนิยายเรื่อง***(จีนแปลเรื่องนึง) อ่านแล้วงงมากเลย ตำแหน่งอะไรก็ไม่รู้เยอะแยะไปหมด
ทั้งไท่หวงไทเฮา กุ้ยเฟย โน้นนั้นนี่เฟย สู้เรื่อง+++(จีนเสิ่นเจิ้น)ไม่ได้ อ่านเข้าใจง่ายดี...
.
ผมถึงค่อยบรรลุว่าทำไมถึงขายได้ขายดี
.
.
.
ที่เหลือของ >>907 ไม่ใช่คำพูดผมนะขอรับ
ผมแค่มาเล่าสู่กันฟังว่าเจอคนพูดแบบนี้ ถึงเข้าใจว่าทำไมขายดี? แต่ที่เหลือผมไม่ได้พูด...โปรดเข้าใจตรงกันด้วยขอรับ
เห็นพวกมึงเม้าท์เรื่องจุดกำเนิดการอ่านนิยาย กูไม่ได้เริ่มมาจากแจ่มว่ะ กูเริ่มมาจากคุ้ยลังหนังสือแม่มาอ่าน แล้วก็มาพวกวรรณกรรมเยาวชน อ่านแนวแฟนตาซี ฆาตกรรม นักสืบไรงี้ตั้งแต่เด็กเลยว่ะ ของแจ่มนี่กูมาอ่านตอนใกล้เรียนจบละ เมื่อก่อนกูก็ยี้นิยายอีโมติค่อนนะ กูไม่อิน แต่พอได้อ่านจริงๆ เฮ้ยมันก็น่าสนใจกว่าที่คิดไรงี้ แต่สุดท้ายก็เลิกอ่านไปเพราะำลอตวนเวียนซ้ำซาก นับวันชื่อตลคยิ่งประหลาดเกินรับได้
ส่วนกำเนิดนิยายจีนรักนี่ กูเพิ่งจะมาเริ่มเอาตอนพวกมกร.พิเศษ เพราะกูอ่านเล่มฝอยๆไม่ได้ มันเบาเกินไปสำหรับกู แต่ถ้าจีนทั่วไป ก็อ่านกลภนมาแต่ไหนแต่ไร
ส่วนเสิ่นเจิ้น กี่เรื่องๅก็ไม่เคยรอด
พรุ่งนี้กูจะงานสัปดาห์ตอนนี้ลิสกูว่างมาก...
ตั้งแต่ดราม่ามา กูว่ากูจะหอบเงินไปปาใส่บงกชรัวๆ เหมาการ์ตูนตาหวานมารำลึกความหลังสมัยเรียนสักหน่อย สงสัยคงได้แต่หอบการ์ตูนกลีบบ้าน นอกจากเจ็ดชาติภพ ปิ่นปัก2 พี่เยี่ย10(ออกยัง?) กูคิดไม่ออกจะสอยอะไรดี
สมัยเด็กๆ กูอ่านงานระดับ ดร
ดร.
ปอป
>>958 ถ้าการ์ตูนแนะนำskip beatของสยั่ม บงกชเรื่องใหม่ ๆ ไม่ค่อยตามละหมดวัยมุ้งมิ้ง กุว่าหลาย ๆ เรื่องเมื่อก่อนยังเอามาวนอ่านได้เรื่อย ๆ ไม่เบื่อนะ
เรื่องใหม่ ๆ สายการ์ตูนหาสนุกยากยังไงไม่รู้ เนชั่นมีลดราคาเยอะอยู่เหมือนกันนะ กุว่าจะไปเดิน ๆ ดู พี่เยี่ยยังไม่ออกนิ
>>956 กุ 907 นะ
ที่พิมพ์บอกไปก็บอกว่าโดยเฉพาะ "พวกเม้น"
หลังจากที่โพสลงไป
อ่านดูเกือบ 90% ในเม้นก็เชิงเหยียดๆ กันอยู่ละป่ะ เม้นอื่นๆ มีกลิ่นอายเหยียดหน่อยๆ แต่บางเม้นนี่มึงเหยียดเหี้ยๆเลย ที่กุยกมา กุก็บอกว่า มีเม้นนึงบอกว่า ...
หรือคุณจะบอกว่า กุแค่เริ่มหัวนะ แต่พวกแม่งก็เหยียดกันไปเอง กุป่าวนะ กุมาเล่าสู่กันฟังเฉยๆ งี้ป่ะ
กุไม่ได้อ่านที่มึงโพสแล้วรู้สึกไม่ดี (ถึงมันจะแซะหน่อยๆ แต่ก็ธรรมดา) กุเริ่มรู้สึกไม่ดีก็คือพวกเม้นทั้งหลายต่างหาก ซึ่งเม้นเหล่านั้นอ่านแล้วเสียความรู้สึกว่ะ เหมือนดูถูกรสนิยมคนอื่นอ่ะ
แค่เม้นในโพสของคุณมันทำเสียความรู้สึกนึกออกป่ะ พอเจอเม้นแย่ๆ มันก็จะย้อนกลับไปอ่านตรงโพส จากคำพูดธรรมดาประโยคบอกเล่าของมึงเฉยๆ ก็เลยอ่านแล้วเป็นแซะไปโดยปริยาย
พอดีกุพวกอ่านไรได้หมด เหี้ยคือเหี้ย ดีคือดี แต่พออ่านเม้น จากโพสของคุณแล้วรู้สึกว่า ทุกคนต่างเหยียดรสนิยมคนอื่นเป็นพลเมืองชั้นสองเลยว่ะ หรือจะบอกว่าเฉยๆ?
ย้ำว่า กุรู้สึกไม่ดีจาก 8 ใน 10 ของ "เม้น" ใน "โพสของคุณ" ไม่ใช่คุณ
ส่วนถ้าผมไปทำอะไรให้ท่านทั้งหลายขุ่นข้องหมองใจก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะขอรับ
กูเริ่มอ่านหนังสือ(ไม่นับการ์ตูน/หนูหิ่น/ขายหัวเราะ/มหาสนุก บลาๆ นะ) พวกหนังสือประวัติศาสตร์/วรรณคดี/อัตชีวประวัติว่ะ เพิ่งมาอ่านนิยายจริงๆ จังๆ ก็ตอนประถมปลาย ตอนแจ่มเพิ่งเปิดไลน์วัยรุ่น อยากคุยกะเพื่อนรู้เรื่องเลยอ่านบ้าง (ก่อนอ่านนิยายแจ่ม กูอ่านนิยายในพวกสกุลไทย ตะวันของแม่บางเรื่อง กะแฮร์รี่ฯ มาก่อน) แล้วก็ติดนิยายมาตั้งแต่ตอนนั้น จากอ่านแจ่ม ก็ขยับขยายแนวไปเรื่อยๆ จนแจ่มเปิดแนวจีนอะ กูก็ยังอ่านทุกแนวนะ เพราะที่บ้านแลกนิยายกันอ่าน ช่วงหลังๆ มานี้กูเน้นอ่านแค่แนวจีน กะแนววาย สรุปกูไม่มีปัญหากะการอ่านทุกแนวว่ะ
สมัยเด็กๆ กูอ่านพระอภัยมณี อิเหนา รามเกียรติ์ ขุนช้างขุนแผนฉบับร้อยแก้ว ผลพวงของการโดนแม่ส่งไปเรียนพิเศษภาษาไทยตั้งแต่ ป.3 เฟี้ยวฟ้าวสัสๆ 55555
ขึ้นป.6 ถึงได้ลองลิ้มรสอ่านเรื่องที่นางเอกเคี้ยวถุงยางนั่นแหละ และก็หลุดพ้นคนนั้นได้จนมาติดพันเด็กหอแทน
พอขึ้นมัธยมก็สายว.วินิจฉัยกุลอะไรเถือกนี้อะ แต่กูอ่านหลายแนวแหละนะ 5555
โม่งแบนหสม.กันหมดเลยเหรอ
อยากหาคนคุยเจาเหยาอ่ะ
สนุกดีนา ขำๆดี
>>967 คล้าย ๆ กัน แต่เด็ก ๆ กุอ่านการ์ตูนติดมากเลยชอบแบบการ์ตูนเล่ม ๆ มีภาพประกอบ ชอบสุดคืออิเหนา เป็นอะไรที่ฟินดี เพราะรู้สึกสะใจเล็ก ๆ สมน้ำหน้าอิเหนา 555+ นิยายแรก ๆ นี่แฟนตาซีเพื่อนแนะนำตอนนั้นหวีดกันมากเลยต้องอ่าน บารามอสนี่คุยกันทั้งห้องได้ ส่วนแจ่มใสมาเจอในห้องสมุด แต่ถ้าชอบก็ชอบช่วงแปลเกาหลีของส้มกว่า ของไทยแต่ง อ่านไปก็ตะหงิด ๆ ไปตามนั้นแหละ เพราะกุชอบอ่านละคิดตามไงว่ามันเป็นไปได้ป่าว แล้วกุก็คิดว่า เห้ยหมากฝรั่งห่อมันก็ไม่เหมือนห่อถุงยางปะวะ อะไรทำนองนี้
>>973 เมิงไปคุยในคุก 2 มีคนพร้อมเม้ามอยกับเมิงเยอะมากกกกก
ทำไมเนื้อหาที่คุยมันออกทะเลไปไกลจากนิยายจีนขนาดนี้ แค่ไม่ได้เข้ามาอ่านวันเดียวเอง
เตรียมตั้งตำหนักใหม่ด้วยนะ จะ 980 ละ
กูky กูเพิ่งอ่านหยกยอดปิ่นจบ อุทานเหี้ยตั้งแต่มันใกล้จะจบยันหน้าสุดท้าย ตะหงิดๆตั้งแต่กลางเรื่องเล่มสี่ เห็นหน้าที่เหลือมันน้อยลงทุกๆทีจนเปิดมาเจอคำว่าจบเท่านั้นแหละ อีเหี้ยยยยย เหี้ยมากกก จบได้แบบบ สัสสสส จนกูต้องมานั่งหาว่ามีเล่มพิเศษเพิ่มมั้ย กูต้องการแหกปากหนักมากกก กูต้องการอ่านอีกกก ฮือออ มึงงง &:@(&0/@:฿
เพื่อนโม่งบันทึกปิ่น เล่ม3จะมาเมื่อไหร่ อยากอ่านแล้วววววววววววว
เอาจริงๆเรื่องแปลงานได้เหี้ย ไม่ได้ตรงไหนก็ด้นไปเรื่อย นี่แม่งต้องยกให้จงหยวนอ่ะ อะนดับ 1 ในใต้หล้า
มึงอย่าหวีดบันทึกปิ่นกันมากสิเดี๋ยวกูอดใจไม่ไหวต้องซื้อเล่ม2มาอ่าน กูกะรอเล่ม5ออกค่อยซื้ออยากอ่านยาวๆ
เม้าท์เรื่องจุดเริ่มต้นการอ่านนิยายเหรอวะ เอามั่งๆ ตอนเด็กๆชอบอ่านเรื่องสั้นในหนังสือแบบเรียนภาษาไทย อ่านข้ามไปชั้นที่โตกว่าตัวเองด้วยเพราะอ่านของพี่สาว พวกเรื่องสั้นอ่านนอกเวลาไรพวกนี้ วรรณคดีไทยที่ย่อมาเป็นร้อยแก้ว ที่บ้านรับหนังสือพิมพ์กูเลยอ่านละครเป็นตอนๆในหนังสือพิมพ์นั่นแหละเพราะตอนนั้นพ่อไม่อนุญาตให้ดูละครเรื่องแรกที่อ่านคือเมียหลวงเวอร์ชั่นเบนซ์ พรชิตา น่าจะประมาณป.3-4 แล้วก็อ่านมาเรื่อยๆระหว่างนั้นก็เริ่มขยับเป็นการ์ตูนญี่ปุ่นแล้วก็นิยายเล่มละ20บางๆพวกนภาลัย ไผ่สีทองอ่ะ 555555 แล้วก็ขยับมาเป็นแจ่มใส jls นิยายไทย มานิยายจีนแปลตามลำดับ นิยายไทยไทยตอนมหาลัยก็หาอ่านแต่แนวป้าทม/กฤษณา อโศกสิน/ปิยะพร ศักดิ์เกษม ทุกวันนี้ให้กลับไปอ่านแจ่มใสjlsก็อ่านไม่สนุกแล้วอ่ะ มันไม่อิน ด้วยวัยเรามันไม่ได้ด้วยแหละมั้ง จีนแปลเลยตอบโจทย์ดีที่สุดตอนนี้
>>958 ขอนอกเรื่องนิยายหน่อย อยากแนะนำการ์ตูนบงกชนิดนึง
กูแนะนำเรื่องแสงดาวกลางใจ hirunaka no ryuusei สนุกมาก กูให้เป็นเรื่องนึงที่ห้ามพลาดของสายโชโจเลย นางเอกเป็นเด็กบ้านนอกมาเรียนในเมือง นิสัยจะค่อนข้างแกร่ง ลายเส้นสวยดีแต่ไม่ตาหวานไป มีหักมุมนิดๆ ที่สำคัญที่สุดคือมึงห้ามอ่านสปอยเด็ดขาด ไม่งั้นความประทับใจจะหายไป 50%
อีกเรื่องก็ orange บงกชทำแบบเล่มออกมาดีด้วยเรื่องนี้ จะออกดราม่า เศร้าซึ้งนิดนึง แต่สนุกครบรส
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.