อ๊ะ จริงด้วย ทำไมเมื่อกี้ไม่เห็นวะ แต้งกิ้วเพื่อนโม่ง
Last posted
Total of 1000 posts
อ๊ะ จริงด้วย ทำไมเมื่อกี้ไม่เห็นวะ แต้งกิ้วเพื่อนโม่ง
เรื่องเมียอ๋องมันทำอะ กูตั้งใจลดอคติลงเพราะไหนๆก็ซื้อมาแล้ว กูจำเป็นต้องอ่าน เปิดหน้าแรก กระโปรงชายแขนกว้าง มันคืออัลไลคะโม่ง กูโง่หรือยังไง ไปเสิร์จในอากู๋ก็ไม่มี อีเหี้ยยยย อะไรของมันวะ
>>626 ชุดกระโปรงที่ชายแขนเสื้อกว้างไง เป็นนิยายเสริมสร้างทักษะความเข้าใจภาษาไทยและสันสกฤต
เดี๋ยวอีกสักพักมึงจะเจอคำว่า ย่างบาทุกา
ย่างบาท = ย่างเท้า = ก้าวเดิน
ย่างบาทุกา = ย่างรองเท้า = รองเท้าไหม้
ต้นฉบับจีน = 践远游之文履，曳雾绡之轻裾
แปลไทย = ย่างบาทุกาล่องจรไกล ลากชายชุดเฉกหมอกพลิ้วบางเบา
กูหาคำว่าบาทุกา (รองเท้า) ในประโยคต้นฉบับไม่เจอ
>>628 ไปลงลิ้งค์ใน กลภน http://139.59.244.93/# อ่านได้หน้าเดียวจากหกหน้า
มีแต่ซันซัน ไม่อ่านละ ซังๆของกูอยู่ที่ไหนน
แต่ดูเหมือนคนใน กลภน จะคิดว่าเป็นนิยายที่ลงให้อ่านฟรีทั้งหมด - -a
ตย.สยบฟ้าจ้า http://www.enter-books.com
>>634 กูว่าที่ถูกตามภาษาไทยที่ทำให้คนอ่านชาวไทยเข้าใจได้ง่ายสุดคือ ชุดกระโปรงที่มีชายแขนเสื้อกว้าง ปะวะ
เเต่อันที่จริงกูเข้าใจมึงนะ /ตบไหล่ คือตอนอ่านทีเเรก กูก็เเบบกระโปรงอย่างเดียว ทำไมมีชายแขนเสื้อกว้างวะ หรือนี่จะเป็นแฟชั่นชั้นสูง โอกูตูร์ อิห่า 555555555555555
ถ้าให้ดีกูว่าทำเหมือนท่านน. ใช้ชื่อชุดภาษาจีนแล้วทำเชิงอรรถเอา ง่ายกว่าเยอะ
กู 638 นะ คิดอีกทีไม่น่าใช่ เพราะดูจากเวลาแล้วน่าจะยังไม่แก่ถึงขั้นนี้ อันนี้แม่งล่อแบบก้าวเดียวลงโลงไปเลย กูถืออ่านทุกคนคงคิดว่ากูอ่านหนังสือพระธรรมคำสอน 5555
ป้าหมีลบโพสข่าววงในไปซะละ หรือเฟซป้าหมีหาย
>>650 น่าจะเป็นที่โพสต์นั้นนะ เพราะถ้าเฟซป้าหมีมีปัญหามันควรจะหายแต่ข้อความป้าหมีหรือป่าววะ แต่นี่ที่แอดมาตอบป้าหมีก็หายไปด้วย กูเดา กูไม่เชี่ยวชาญการใช้เฟซ
เรื่องฉู่หวังเฟย กูอ่านไปได้เรื่อยๆ ว่ะ รู้สึกว่าไม่ได้น่าติดตามขนาดนั้น แต่พอเล่มต่อออกมากูก็อ่านเลยนะ คือไม่ได้ติดขนาดหมอหญิง แต่ก็อ่านทันทีที่ออก แต่กูอ่านแล้วจำไรไม่ค่อยได้ว่ะ
>>652 อั้ยย่ะ เกิดไรขึ้นวะ หวังว่าป้าหมีจะโดนฟ้องนะเลยต้องลบ รังเกียจพวกวงในเก๊ว่ะ
>>653 ใช่ว่ะ มันไม่บรรยายความลำบากของพระเอกด้วย กูอ่านแล้วไม่อินว่ามันเอาเวลาที่ไหนไปวิ่งช่วยสาวขนาดนั้นวะ งานการมึงไม่ทำเลยเรอะ เวลานางเอกมีปัญหาแม่งก็โผล่มาช่วยอย่างรวดเร็ว มาเร็วเคลมเร็วยิ่งกว่าประกันยุคปัจจุบันอีก แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ถือว่าอ่านได้แบบอ่านฆ่าเวลาว่ะสำหรับกู อ่านๆ ไปก็แบบ อ้อ เป็นงี้ อืมๆ แต่ไม่อินแค่นั้น แล้วเมื่อเทียบกะเผาที่เป็นแฝดกัน กูยังให้คะแนนฉู่มากกว่าเผาอยู่ว่ะ
เฟซเค้าปลิวเปล่า มีใครจำชื่อเฟสได้เปล่าล่ะ ลองเข้าเฟซดูก็รุ้เองแหละว่าปลิวหรือลบเม้นท์ทิ้งอ่ะ
ส่วนฉู่ กูอ่านแล้วยังให้เฉยๆ แต่พอเล่มใหม่ออกก็อ่านทันทีไม่ได้ดอง คือมันเป็นเรื่องอ่านได้เรื่อยๆนะ ตัวละครก็ยุบยับเยอะอยู่ ! ก็เยอะตามอีก ส่วนพระนางรักกันยังไงอะไรนี่กูก็ยังงงๆ รุ้แค่ว่าฉู่สนใจนางเอก แต่นางเอกทำไมถึงเริ่มมีท่าทีโอนอ่อนตามกูก็ไม่เข้าใจ มันยังไม่ห็นเรื่องราวเท่าไหร่เลยว่ะ
คิมเม้นของแอดมินกับป้ารองเท้าก็หายด้วยนะ
>>656 นางเอกโอนอ่อน พอเข้าใจได้นะ นางเอกเหมือนตัวคนเดียว สู้คนเดียวมาตลอด
เจอพระเอกคอยปกป้องดูแล ก็ต้องใจอ่อนแหละ แล้วอีกอย่าง นางมีทางเลือกที่ไหน
ถ้าไม่ยอมรับรักพระเอก ตายสถานเดียว อดีตคู่หมั้นก็ลมเพลมพัด แถมได้เป็นแค่เมียน้อย
เลือกพระเอก ได้เป็นเมียเอก เมียคนเดียว แล้วยังมีอำนาจพระเอกมาช่วยหนุนหลังอีก
ครบเครื่องขนาดนี้ ไม่รักยังไงไหว
ส่วนพระเอก ถึงจะบอกว่าสนใจ แต่ยังไม่ชัดว่า อะไรทำให้รัก ทุ่มเทขนาดนี้
หรือสังคมยุคก่อนเป็นแบบนี้ ไม่ค่อยมีโอกาสสร้างปฏิสัมพันธ์กัน ส่วนใหญ่คือ เจอกันในห้องหอ
แต่พระเอกนางเอก ได้เจอกันคุยกันถึงจะไม่กี่ครั้ง แต่ยังนับว่ามาก เมื่อเทียบคู่อื่น เลยรักได้ ง่าย
ถึงเรื่องนี้จะงงๆ กับตัวละคร และบางตอน แต่ก็เป็นเรื่องที่ไม่ดองเหมือนกัน ออกปุ๊บซื้อปั๊บ อ่านเลย
กูก็รู้สึกแปลกๆกับเรื่องฉู่นะ ไม่ได้สนุกมาก แต่อ่านได้เรื่อยๆ ไม่ชวนวางด้วย ขนาดกูอ่านฉบับเว็บกูยังไม่เคยดองเลย
ความจริงนางเอกไม่ได้รักพระเอกไม่ใช่เหรอ ไม่เชื่อใจด้วย แต่พอพระเอกขอโอกาสก็ยอมเปิดใจให้ สุดท้ายก็แต่งงานกัน กูว่ายังไม่รัก แค่ก็ชอบในระดับนึง+แบ็คหนา บ้านรวย นิสัยไม่ลมเพลมพัดเหมือนอิอ๋อง แถมถ้าไม่แต่งกับคนนี้อาจจะโดนจับไปแต่งกับญาติแม่เลี้ยงหรือไอ้หื่นแฅ่หยวนก็ได้ ก็เลยแต่งไปเลยดีกว่า
พระเอก กูก็ยังไม่คิดว่ารักนางเอก แค่ชอบความนิ่งความฉลาด แล้วไหนๆก็ชอบแล้วก็แต่งกับนางเอกดีกว่าไปแต่งกับไห่เถียน ตระกูลชวีก็น่าคบกว่าตระกูลไห่ (ประมาณว่าชายหญิงแค่พบหน้ากันก็ลำบากอยู่แล้ว ถ้าเจอกันแล้วถูกชะตาก็ขอแต่งไปเลยดีกว่าแล้วค่อยมาจีบกันทีหลัง ดีกว่าโดนจับคลุมถุงชน)
ตอนนี้กูอ่านจบเล่มสามแล้วเซ็งไทเฮามาก นึกว่าจะเห็นแก่บ้านเดิม สุดท้ายก็เห็นแก่ตัวเอง
แล้วเสือกชอบพ่อนางเอกขึ้นมาด้วยซ้ำ ถึงมันจะเลวแต่มันก็มีสมองดี เอาตัวรอดเก่งชิบ
มีใครบอกกูได้บ้างว่าทำไมอีเฉินอ๋องในฉากถอนหมั้นเล่มแรกแม่งดูเกลียดนางเอกมาก เกลียดแบบมองหน้าเบ้ปากใส่
อยากถอนหมั้นอ่ะเข้าใจว่าไม่ได้รักนางเอกแต่โดนคลุมถุงชนไม่พอใจแต่กิริยาที่แสดงต่อนางเอกมันดูเกลี๊ยดเกลียดเงี้ยะ
>>662 กูใส่จุดไว้ดีกว่า
สปอยล์
ฉู่หวังเฟย
.
.
.
.
.
กูเข้าใจเอาเองว่าเฉินอ๋องมันมองว่าเป็นการเมืองที่ไทเฮาจะเล่นงานมันว่ะ แล้วมันก็เกลียดนางเอก(ร่างเก่า)ที่เป็นคนอ่อนแอปวกเปียก ทำกิริยาไร้สติร้องไห้ฟูมฟายต่อหน้าคนอื่น อะไรงี้ แต่ตัวมันเองเป็นอ๋องไง จะทำท่ารังเกียจผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่มีความหมายอะไรแถมมันก็มองเป็นศัตรูด้วยก็เลยเล่นใหญ่ไฟกะพริบไปเลย แถมเนื้อเรื่องต่อๆ มาเหมือนนางเอก(คนใหม่)ก็มีคิดถึงว่า ตอนนั้นทำไมใครๆ เอาแต่ด่านางเอก(ร่างเก่า)ทั้งๆ ที่เฉินอ๋องก็ทำน่าเกลียดเหมือนกัน แบบว่าเป็นผู้หญิงยุคนั้นถ้าโดนถอนหมั้นก็มีแต่ตายกับตาย ที่กูเข้าใจประมาณนี้ว่ะ อาจจะผิดนะ เพราะอ่านแล้วก็ลืมๆ กูจำไม่ได้ด้วยว่าอีเฉินอ๋องมันเกลียดนางเอกก่อนหน้าเหตุการณ์ถอนหมั้นในท้องพระโรงหรือเปล่า
.
.
.
.
.
สงสัยต้องกลับไปย้อนอ่านฉู่เล่มสามอีกรอบแล้วละ รู้สึกงงๆเหมือนกัน
เพิ่งเห็น ชายา 250 รวมส่งแล้วนะเพื่อนโม่ง พลังแห่งเทพเจิ้น
ฉู่กุอ่านเล่ม 1 แล้วก็ดอง รู้สึกความอยากอ่านต่อไม่ค่อยมี ฉากก็เยอะจนจำไม่ค่อยได้เท่าไหร่ มันมีช่วงพีคที่เล่มไหนบ้างไหมวะ กุรู้สึกนางเอกมันแบบเก่งไปทุกอย่าง เจอห่าไรก็รับมือได้หมด ไม่ตื่นเต้นเลยอะ
หมี่เยวี่ยนี่กึ่งปวศกึ่งนิยาย ?
>>671 ที่บันทึกไว้คือช่วงหลังๆ ของชีวิตนะ เป็นช่วงที่มีอำนาจแล้ว หลังจากช่วงนี้ไปไกลเลย
แล้วการเมืองมันไม่มีคำว่าดีเลวหรอก ถ้าอ่านดีๆ มันก็บอกหมดนะ ทุกอย่างต้องทำเพื่อรัฐ เพื่อคำนี้ไม่มีคำว่าดีเลวหรือความรู้สึกส่วนตน the Prince เหมาะกับช่วงเวลานี้มากที่สุดแล้ว
>>672 ไม่ค่อยได้อ่านแนววังหลัง แต่เห็นมีคนว่าพล็อตซ้ำ เลยอดสงสัยไม่ได้ว่าส่วนไหนจริงบางเติมบ้าง
แต่ความรู้สึก ณ ตอนนี้เหมือนหมี่เยวี่ยเป็นนางเอกเรื่องหนึ่ง อยากให้พบกับพระเอกที่ปลายทาง แต่พอรู้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นบ้างเลยทั้งไม่อยากอ่านและอยากอ่านต่อ
>>673 ไม่ได้หมายความว่านางไม่ดี พึ่งอ่านจบเล่มสาม เข้าใจว่าทุกอย่างไม่มีดีเลวไปหมด แต่ก็อดคาดหวังไม่ได้
The price ...หมายถึง?
อ้อ หมี่เยวี่ยเป็นหนึ่งในเรื่องของสยามที่ขนาดอ่านเร็วแล้วไม่เจอคำผิดเลย ปกติเรื่องอื่นเจอทุกเล่ม ^^b
มีคำถามากมายแต่ขี้เกียจกลับไปอ่านใหม่
กูฝืนอ่าน ชายาคุณธรรมไปครึ่งเล่ม จริงๆแล้วมันอ่านสนุกอยู่นะเว้ย เหมาะสมกับชื่อว่าด้วยการแปลที่ผิดพลาดมากคร่ะ กูเป็นคนอ่านอะไรก็ได้นะแต่เรื่องนี้สะดุดเยอะมาก ขอบ่นหน่อยเถอะ ถึงโม่งจะเบื่อกันแล้ว แต่กูไม่ไหวจริงๆ
ผลซิ่ง ในเชิงอรรถของเมพเจิ้นบอกว่าคือผลไม้จีนชนิดหนึ่งมีเปลือกแข็ง เมื่อสุกแล้วจะมีสีแดงและเหลือง ตอบกูหน่อย ลูกอะไรไม่เข้าข่ายบ้าง อิบร้า เชิงอรรถแบบนี้โปรดอย่ามี
หงส์เทพ ต่างกับหงส์ไม่เทพยังไง มันคือฟินิกส์รึป่าว กุไม่เข้าใจ
"แล้วค่อยจับตาดูสกุลชวี ว่าต่อไปจะเป็นยังไง" กูนึกว่าอ๋องมันวางแผนจับสกุลชวี อ้าวไม่ใช่แม่งพูดถึงเมีย จร๊ะ
ชวีและเฮ่อ ทั้งสองคนนั่นอยู่ภายใน -- เดี่ยวมึงคนจีนเค้าเรียกกันแบบนี้จริงๆหรอวะ
คำว่าเจ๊ ไหนใครบอกว่าคือเจ้า แต่โดนแก้เป็นเจ๊ มึงควรอ่านใหม่นะคะ นางสบถในใจเรียกตัวเองว่าเจ๊เว้ยยยยยยย
รุ่ยอ๋องกับรุ่ยหวาง บรรทัดติดกันเลยค่ะ เอาที่สบายใจ
และศัพท์แปลกประหลาดจำนวนมากที่บรรยัติขึ้นมาเอง ใช้ผิดๆถูกๆมั่วไปหมด บริบทการวางคำผิดไปหมด -- เห็นเราเป็นตัวตลก กับคนอื่นกลายเป็นตัวตลก มันผิดความหมายเลยนะ และตั้งแต่อ่านมาจนเกือบจบเล่มแรก กูเห็นพยุงถูกคนแค่ 2 ครั้ง!!
งานมันแย่จริงๆว่ะ กูบอกเลยนางไม่ควรได้เงินจากการทำงานแบบนี้ กูเป็นคนอ่านอะไรก็ได้นะ แต่เรื่องนี้กูเสียดายตังมาก
ใครยังไม่ได้อ่านสมควรหามือ 2 อ่านมาก มันต้องเป็นนิยายที่ทรงคุณค่า ว่าด้วยการผิดพลาดแน่มึง เมพเจิ้นของกูช่างท็อปฟอร์ม เก่งเหี้ยๆที่ทำให้กูอ่านไปด่าไป และเพราะซื้อแล้วกูเลยด่าได้
กูเพิ่งขุดชายาออกมาจากกองดองเหมือนกัน เพิ่งเริ่มอ่านเลย กูอ่านแล้วมึนโคตร อ่านแล้วรู้สึกต้องใช้ความคิดเรียบเรียงแต่ละประโยคมาก ตอนนี้เพิ่งอ่านได้ร้อยหน้าเอง กูสะดุดประโยคนี้มากว่ะ "เวลาไม่เช้าแล้ว ทุกคนมิสู้ตามเราผู้เฒ่าไปเรือนตะวันตกเพื่อรับอาหารดีกว่า" คือ เรื่องเวลาไม่เช้าแล้วกูไม่มีปัญหา เพราะเคยเจอในกลภนเยอะอยู่ หลายๆเรื่องใช้แบบนี้ แต่ที่บอกว่าไปรับอาหารนี่ กูนึกว่าไปรับของให้ทานตามจุดแจกอาหารไรงี้ซะอีก กูงงมากว่ะ
แล้วที่กูเบื่ออีกอย่างคือ แม่งตกลงจะเป็นหวางหรือจะเป็นอ๋องกันแน่วะ เดี๋ยวก็ตวนหวาง เดี๋ยวก็ท่านอ๋อง เลือกหน่อยมั๊ย กูกลัวเพื่อนโม่งรำคาญนะ แต่กูเพิ่งเอามาอ่านเพราะได้ยินเสียงเล่าลือมาเยอะมาก จนกูยอมขุดขึ้นมา อห. อ่านไปด่าไปตลอดเลยว่ะ
จากโพสป้าหลิน แสดงว่ากูจะได้หนังสือชั้นไม่อยากเป็นซินเดือนนี้ใช่มะ
>>680 มันก็ไม่แน่เสมอไปนะ เพราะป้าแค่บอกนิว่ายืนยันชื่อหมดแล้ว นี่กูรอบ็อกป่าท้อกับลิขิต เมื่อวานมีให้มาเลือกไซส์กล่องอยู่ จากตอนแรกที่บอกจะได้ตั้งแต่มีนา ตอนนี้บอกมิถุ ไม่รู้จะเลื่อนอีกมั๊ย
>>681 หย่งเยี่ยเป็นไงมั่ง กูไม่ไดัพรีไป ไตกูไม่พร้อม อีกอย่างกลัวตกม้าตาย เลยขอริรีวิวก่อน ถ้าดีตอนที่เค้าพร้อมแล้วกูค่อยซื้อ
เออลิขิตน่าอ่านเปล่าวะ เห็นหลายคนบอกไม่เวิร์ก กูดองเอาไว้จนเกลือจะขึ้นละ อ่านป่าท้อจบแล้วไม่มีอารมณ์อ่านลิขิตเลย
>>682 อ่านเลย กูชอบลิขิตมากกว่าป่าท้อด้วย ถึงจะมีอืดๆบางช่วง แต่โดยรวมกูยังชอบมากกว่า
ชอบคาแรกเตอร์ตงหัว-เฟิ่งจิ่ว แล้วก็เสี่ยวเยียน ราชามาร แต่ตอนจบ จะห้วนไปไหน ต่ออีกนิดก็ไม่ได้
กูรอ box ป่าท้อกับลิขิตด้วย เลื่อนไปมิ.ย.แล้วเหรอ ยังนึกว่าเดือนนี้อยู่เลย สงสัยจะก.ค.เป็นอย่างเร็ว
เพราะกูเพิ่งสั่งไปเดือนมี.ค.นี้เอง
หยงเยี่ย รอหนังสือออกแล้วค่อยสั่งซื้อ ไม่อยากอารมณ์เสียกับโรคเลื่อน
กุชอบพอๆกันแต่ลิขิตลำไยตอนยืดๆนั่นแหละถ้าตัดออกหายไปเป็นเล่ม ส่วนคาร์กุลำไยพระเอกทั้งสองคนแหละแต่ลำไยตงหัวกว่าถึงจะชอบในความกวนบาทาแต่ความปากหนักของพระเอกทั้งสองเรื่องทำให้กุลำไยมาก ที่ชอบสุดคือเฟิ่งจิ่วนางสตรองดี แล้วเวลาน่ารักก็น่ารัก เก่งก็เก่ง
>>689 เออ ลำไยความปากหนักของพระเอกทั้งสองเรื่อง มึงจะมามโนเอาเองไม่ได้นะว่าคนอื่นจะรู้จะเข้าใจสิ่งที่มึงคิด แต่กูลำไยตงหัวมากกว่าเยี่ยหัวว่ะ อ่านไปอึดอัดไป
หย่งเยี่ยกูอ่านสมัยป้าหลินให้อ่านฟรีในดด. กูค่อนข้างชอบนะ แต่ที่ป้าลงไว้เหมือนสรุปเรื่องว่ะ มันดูไม่บรรยายอะไรเลย แต่ก็ถือว่าสนุกอยู่ดี ตอนนู้นลงไว้ในดด.ยาวมากนะ แต่ป้าแม่งบอกว่ายังไม่ถึงค่อนเรื่องเลย กูสูดยาดมเลยค่ะ นี่กูก็พรีไป เพิ่งมาเห็นว่าเค้ามีให้ลงชื่ออ่าน กูไม่ได้ลงไว้ ขี้เกียจไปถามด้วย เลยรอเล่มส่งเลยละกัน สุขภาพกูก็ไม่ค่อยดีกลัวจะตายห่าก่อนป้าส่งให้อ่านเหมือนกัน
กูโอเคกับตงหัวมากกว่า เพราะความกวน และเหตุการณ์สุดท้ายถือว่า สุดวิสัย ฝากมาบอกแล้ว แต่ดันซวย
แต่ลิขิต กูลำไยช่วงในห้วงฝัน มันอืด ถ้าช่วงนี้กระชับได้มากกว่านี้ จะชอบกว่านี้มาก
เฟิ่งจิ่ว นางน่ารัก สตรอง โคตรชอบเลย ยิ่งดูซีรี่ส์แล้วกลับมาอ่านใหม่ยิ่งชอบ แคสดีมาก
หยงเยี่ย อ่านในดด กูก็ชอบ ซื้อแน่ แต่กูไม่จอง ออกเมื่อไหร่ค่อยซื้อ กูไม่ซีเรียสกับของแถมของกูกู
เทสต์ความสวยของปก ภาพของกูกู กะกูไม่ตรงกัน เลยไม่ได้รู้สึกว่าต้องสะสมของแถม
ลิขิต กูลำใยช่วงห้วงฝันแทบจะเปิดผ่านๆ เลย แล้วไม่ชอบตอนจบ กูมองว่าตงหัวเกรียนแตก ไอด้อนแคร์ทั้งชาวสวรรค์ ชาวปีศาจมาตลอด ไหงอยู่ๆ เกิดมาแคร์ลิขิต แคร์โน้นแคร์นี้ ไม่นับมุขซ้ำ ปากแข็ง ต้องให้คนอื่นมาบอก ว่าท่านเทพเสียสละโน้นนี่นั่นเพื่อท่านนะ ทำไมท่านถึงไม่รู้ เป็นกูจะตอกกลับ จำเป็นต้องรู้กับเมิงด้วยเรอะ เมื่อมึงไม่บอก ทำอะไรไม่พูดกูควรรู้สึกผิดใช่ไหม //ขออภัยในความอิน สงสารจิ่วจิ่ว
เพิ่งไปอ่านตย.พราวพร่างตอนใหม่ที่เพิ่งลงมา ทีแรกว่าจะยังไปซื้อ กะจะรอฉู่จบ แล้วค่อยสอยพราวพร่างมาอ่านทีเดียวหลายๆเล่ม
แต่อ่านถึงตอนนี้ เรื่องนี้ แปลกกว่ามกร. ออกแนวสืบสวน ตอนนี้ค้างมาก อยากรู้ใครทำอะไร เพราะอะไร เดาไม่ถูก
ใครเคยอ่านอิ้ง หรือจีนมา สปอยหน่อยเหอะ อยากรู้มาก
กูรำคาญพระเอกป่าท้อกับลิขิตทั้งคู่ แต่ตงหัวน่าลำใยมากกว่า ยิ่งตอนท้ายใกล้จบนี่ยิ่งสงสารเฟิ่งจิ่ว คนอื่นทำอย่างกับนางเป็นฝ่ยผิด
>>693 ใช่มะ ปกติด้านชิบหายไม่แคร์สื่อ คนอื่นก็มีให้เรียกมาช่วยเยอะแยะปะวะ ไม่เรียกจ้าทำเองคนเดียว ที่เคืองคือทำเหมือนจิ่วน้อยกุเป็นฝ่ายผิด ต้องมาตามง้อแถมเจ็บตัวอีก หืมมมม ใช่หรา โมโหสัสๆ เยี่ยหัวยังให้อภัยตรงแน่วแน่สามร้อยปี เลี้ยงลูกคนเดียวอีกตะหาก ทำนู่นนี่เพื่อนางเอกเยอะ ขนาดจำนวนเล่มน้อยกว่านะ หันไปมองตงหัว ทำห่าไรบ้างวะ นอกจากถามหาเมียจากชาวบ้าน พอไม่เจอก็นั่งหมดอาลัยตายอยาก ชิบหาย ต้นเรื่องอวยไว้เยอะมาก เก่งงู้นงี้ เทพมาก โถวพ่อคุณ
มีใครอยู่กลุ่มนิยายมือสองxxx สักอย่างไรนี่ปะโหย เห็นรับหิ้วร้านลด 20-50% ถ่ายรูปจากร้าน มึงเอ้ย อยากวาร์ปร่างไปร้านนั้นเลย อยากรู้จังร้านอะไร
เวลาไม่เช้าแล้วนี่กูเข้าใจนะ แต่มันเยอะไปเปล่าวะ แทบทุกครั้งที่พูดถึงเวลาที่มันสาย หรือมันช้าแล้ว หรืออะไรแบบนี้อ่ะ เจอกี่ทีก็ใช้แต่คำนี้
ป่าท้อกับลิขิตกูเฉยๆกับทั้งสองเรื่องว่ะ ตอนอ่านป่าท้อกูคาดหวังมากเพราะได้ยินว่าดีมากกกกจะเลยรีบสั่งจากป้าเลยแต่พออ่านแล้วกูลำไยทั้งพระนางเลยอย่างที่>>698 บอกแหละเอามาก็ไม่ดูแล เชื่อคนอื่นง่ายๆ นางเอกก็ลำไยมึงเป็นเทพอยู่มาเป็นแสนๆปีแต่ไม่ค่อยทันคนเลยนะ บอกตรงรู้สึกผิดหวังเล็กๆว่ะ กับลิขิตนั้นกูว่านางเอกน่ารักแต่เบื่อตงหัว กูอาจคาดหวังมากไปเลยรู้สึกผิดหวังด้วยแหละ
>>698 แปะมือ เออ กุก็คิดว่าเยี่ยหัวแม่งกากว่ะ เมียคนเดียวยังปกป้องไม่ได้ เหมือนพาเค้ามาลำบาก ตอนควักตาเมียอีก คือจังหวะนั้นควรลุกขึ้นสู้ be a man หรือพาหนีไปก่อนไรก่อนไหม เสือกแก้ปัญหาด้วยการควักตาเมีย ล้วบอกว่าฉันจะแต่งกะเธอว์เป็นชายาเอกนะ คือกรูเป็นซู่ซู่กรูก็ไม่เอาเมิงอ่ะ
กูอ่านหมี่เยวี่ยมาห้าเล่มยังไม่เจอคำผิด กูควรจะเลิกอุดหนุนเรื่องอื่นของสยั่มจนกว่าจะมีเรื่องไหนที่ไม่มีแปลผิดแบบนี้บ้างดีมั้ย
ตงหัวกูไม่โอเคกับตอนท้ายว่ะ คือท่านเทพท่านเมพมากขนาดใช้วิชาอะไรนะ ที่คล้ายๆกระจกมิติ เพื่อเล่นหมากล้อมอะ แต่ตอนจะไปงานแต่งสายเสือกฝากคนอื่นไปบอก อะไรของท่านคะ งานแต่งนะมึง จะไปไม่ทันทั้งทีฝากจดหมายไปแบบนี้ก็ได้หรอ
เรื่องเยี่ยหัวกูค่อนข้างเข้าใจ คือมันปกป้องไม่ได้จริงๆนั่นแหละ เมื่อตัวเองไม่มีกำลังมากพอก็เลยเลือกทางที่คิดว่าแย่น้อยที่สุดอะไรแบบนี้
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ทั้งสองเรื่อง ลำไยนิสัยปากหนัก คิดเองเออเองของพระเอกชิบหาย เป็นห่านอะไรทำไมไม่พูดคะ ยิ่งตงหัวนี่แม่งทำตัวเองทั้งนั้น
ส่วนนางเอกกูชองจิ่วที่สุดละ นางสตรองค์จริง กล้ารัก กล้าเลิก รักก็รักให้สุด แจ่เมื่อถึงที่สุดแล้วไม่สำเร็จนางก็ปล่อย คนจริงมากค่ะ กูคิดถึงนางเอกหงส์ขังรักเอง กูรักนางเอกนิสัยแบบนี้ ส่วนเฉียนๆ ยังไงกูก็ตัดคะแนนนางตอนทิ้งลูกรอบที่2 อยู่ดีว่ะ อย่ามาบอกว่าเพราะเผ่าพันธุ์นะ จิ่วของกูก็(เหมือน)โดนผัวทิ้งเหมือนกัน แต่นางก็หอบลูกไปเลี้ยงเองอยู่ดี
>>710 เฉียนๆกุว่าทางนั้นก็คงไม่ปล่อยให้มาเลี้ยงปะวะ ขนาดร่างเยี่ยหัวยังมาโวยวายชิบหายเลย แล้วเวลานั้นก็คงไม่ได้คิดถึงลูกเท่าไหร่ด้วย แต่ก็ตามวิสัยเลี้ยงทิ้งๆขว้างๆของทางบ้านอะนะ เลี้ยงแบบปล่อยๆ กุพอเข้าใจนะครอบครัวบางครอบครัวแบบนี้ก็เยอะ ทิ้งให้ทางนั้นเลี้ยงกุว่ายังไงก็ชีวิตดีกว่าให้มาเลี้ยงเองนะ นึกสภาพนางกินเหล้าทุกวันแล้วเลี้ยงลูกไปดิ ทำอาหารก็ไม่เป็น
ยังไงกุก็ชอบจิ่วน้อยสุดไรสุด คนจริง ที่ซวยซ้ำซวยซ้อนเพราะชาวบ้านล้วน ๆ นึกถึงนางเอกหงส์เเหมือนกันกุชอบ สตรองดีไม่ง้อใคร รักเองก็เลิกรักเองได้จ้าไม่ง้อ
>>712 เรื่องก้อนแป้งอะ กูมองว่า ถ้าจะขยี้ให้ดราม่าไปอีกก็ย่อมได้ ลองมีสักนิดที่เฉียนๆรำลึกถึงลูกชาย แล้วโดนกีดกันนางจะน่าสงสารไปอีก แต่เหมือนคนแต่งจะเข้าข้างเยี่ยหัวมากกว่าที่ไปเน้นให้เฉียนๆสำนึกว่า เฮ้ย นางเข้าใจเยี่ยหัวผิด รู้สึกผิด กินแต่เหล้า นอนเฝ้าสุสาน บลาๆๆๆ
แต่ลืมไปรึป่าวว่าคนที่สูญเสียไม่ใช่แค่นาง ลูกนางก็ด้วย และในตำหนักที่เหมือนเยี่ยหัวเป็น single dad พอเยี่ยหัวตาย โลกของก้อนแป้งแทบจะพังทลายไปเลยนะ ถ้าเขียนเพิ่มสักย่อหน้าให้กูพอเข้าใจได้ว่าทำไมเฉียนๆถึงลืมลูกไปเลย กูอาจจะชอบนางมากกว่านี้
ตอนที่ตัดฉากไปหลังจากที่เฉียนๆโดนแม่เยี่ยหัวด่า กูนึกอยู่ตลอดว่าอ้าว แล้วก้อนแป้งไปไหน มันทำกูเฟลว่ะ
>>709 จริงๆ กูเจอนะ แต่น้อยมากๆ พิมพ์ตกกับจัดหน้าพลาด
เรื่องนี้คนแปลเขามีเวลาทำไง ท่านน.แปลเดือนละ 3 เล่ม แถมติดปัญหาเรื่องแกะลายมืออีก คบ.แปลหลายสนพ. แอดลีก็ไม่เต็มเวลา คนอื่นก็นิดๆ หน่อยๆ ไม่มีใครสมบูรณ์พร้อมหรอก แต่คนนี้กูเข้าใจว่าเตรียมตัวมานาน มีทำตารางด้วย คงอ่านจบแล้ววางระบบก่อนแปลละ ถึงไม่มีหลุด
กุว่าแจ่มทำให้กุเสียนิสัย ดีเกินไป ทั้งปกทั้งด้านใน พอไปเจอเจ้าอื่นที่ไม่ได้แย่ แต่ก็บ่นไง อย่างกล้วยงี้ อ่านไม่รอด สยั่มก็รู้สึกจัดหน้าแปลก ๆ ไม่ชิน
แจ่มก็มีข้อด้อย กูพึ่งได้งานเก่าๆมาอ่าน ไม่ดีเลยว่ะ เรื่องเบาเกินไป
บางเรื่องกูอ่านแล้วนึกถึงนิยายแจ่มใสนักเขียนไทย อ่านสำนวนเมื่อก่อนแปลโอเคแต่ธรรมดามาก พื้นๆเลยล่ะ บางเรื่องกูอ่านจบแล้วไม่มีอะไรหลงเหลือในหัวเลย
ในขณะที่พวกมึงเถียงเรื่องป่าท้อฯ ชายาฯ แสดงว่าเนื้อเรื่องมันน่าสนใจ
แจ่มพึ่งมาดีช่วงหลัง เรื่องที่เลือกมาเข้มข้น จัดว่าแซ่บ น่าอ่าน นักแปลบางคนแปลได้มีอัตลักษณ์ขึ้น แต่บางคนก็ไม่พัฒนาแปลได้เรื่อยเฉื่อยๆน่าหลับ
รู้สึกได้ว่าหลังจากมีดราม่า ว่าด้วยอาชีพนางสนม แจ่มก็พัฒนาดีขึ้นๆ นะ
>>719 ช่วงแรกๆก็เน้นเบาๆอยู่แล้ว เล่มบางๆเล่มเดียวจบจะให้พล๊อตแน่นคงจะยาก สมัยก่อนต้องบังคับแฮปปี้ด้วย แต่หลายๆเรื่องในเล่มบางกุก็ชอบนะ เอามาอ่านเบาๆ แก้ขัดดราม่าหรือเบื่อพวกหนาๆบางเวลา
ป่าท้อมันเกี่ยวกับซีรีย์ด้วยแหละ แล้วเรื่องก็ออกมานมนานละ แถมมีภาคต่ออีกถกเถียงเยอะก็ไม่แปลกเท่าไหร่ ส่วนชายา มันถกกันเรื่องคำผิดทั้งนั้นเลยนะ ไม่เห็นถกเนื้อเรื่องเท่าไหร่ปะ
>>720 สำหรับกุที่ตามมานานดีตั้งแต่ก่อนหน้านั้นแล้วนะ ปกนี่เล่มเปลี่ยนแนวก็ช่วงเล่มหนาๆอย่างตำนานรักเหนือภพได้มั้งไม่แน่ใจ แต่กุชอบปกมาก ตอนชายาสะท้านแผ่นดินช่วงนั้นก็ขายดีมากเล่มต้นๆนะ ที่ตลกคือช่วงนั้นก็ทยอยออก แถมเล่มบางกว่าอีกคนกลับบ่นน้อยกว่า? แต่กุจำไม่ได้ออกทีละเล่มหรือว่าไงวะ มีใครจำได้มะ
คิดถึงมกร.เล่มเดียวจบเหมือนกัน อ่านง่าย คลายเครียดดี เรื่องเก่าๆสนุกหลายเรื่อง
แต่ช่วงหลังๆ เริ่มไม่ไหว กลวงมาก
อ่านเล่มหนา หนักๆ ติดๆ กัน บางทีก็อยากอ่านง่ายๆ เบาๆ ฟินๆ บ้าง
กูเกลียดคำว่าแนวเจ้มจ้นจังเลยว่ะ กูสายเล่มบาง เนื้อเรื่องเบาหวิว 555 คือกูชอบอ่านอะไรกุ๊กๆกิ๊กๆ ไง
แจ่ม เอาแนวกูคืนมา นึกถึงสมัยเมื่อก่อนแม่งออกเดือนละเล่มเลย (แต่กูยังเก็บไม่ครบเบย)
คือกูไม่ชอบแนวดราม่าเยอะๆ อย่างบุปผาสีแดง อย่างไอ้ภาคต่อลำนำ ด้วย
เมื่อก่อนแจ่มเล่มบางๆ เล่มเดียวจบไรงี้ กูไม่อ่านเลยนะ พลอตมันเบา เนื้ิเรื่องไม่มีไร แต่พอมาทำเล่มหนาๆบ้างพวกฮวาเซียนกู่นี่กูถึงค่อยซื้อ มันดูมีเรื่องมีราว มีความเป็นมาเป็นไป แล้วไม่จำกัดแค่สุขนิยมอย่างเดียว กูชอบอ่านเรื่องยาวๆ เรื่องบางๆฝอยๆนี่กูผ่านตลอด เมื่อก่อนไตกูสบายมากเพราะแจ่มไม่ค่อยมีแนวกู แต่เดี๋ยวนี้มกร.พิเศษมันมาทุกเดือน เล่มฝอยๆหายไปนี่ ไตกูมัปัญหาหนักมากกก
ส่วนเรื่องเมืองยิ้ม ตอนนี้ยะสำหนับกูคือถ้าเจอเล่มไหนที่ไม่จัดหน้าประหลาด พิมพ์ไม้ผิด กูถือว่าเป็นเรื่องแปลก เรื่องมหัศจรรย์เลยว่ะ แต่ถ้ามีจึดผิดกูจะถือว่าธรรมดามาก มันผิดจนเป็นปกติ เป็นซิกเนเจอร์ไปแล้วว่ะ
กล้วยนี่ กูอยากให้พัฒนาด้านการแปลหน่อย มันดูวัยรุ่นไป ตอนช่วงเมื่อก่อนที่ยังเป็นฟิสิกข์อยู่กูว่าแปลได้ดีกว่านี้ หรือเพราะสมัยนั่นมีแต่แฟนตาซีซะส่วนใหญ่ก็ไม่รู้นะ แต่กูชอบพวกกาคแปลสมัยนั้นมากกว่าปัจจุบันนี้ แต่ถือว่ายังอ่านได้อยู่
ส่สนยามเช้า กูว่าต้องเลือกนักแปลว่ะถ้ากองบก.จะทำหน้าที่ได้ไม่เต็ม อย่างบุหลันกูว่าดีงามอยู่ แต่พอเรื่องอื่นๆกูถือว่าพัง ตอนนี้ที่กูอ่านมาไม่เคยอ่านแ่ฮองเฮา นอกนั้นอ่านมาหมดละ กูให้บุหลันกับทนายเหอที้แปลออกม่โอเคหน่อย นอกนั้นถือส่ายังสอบไม่ผ่านมาตรฐานกู เมืองจันทราที่ใครว่าดีๆกูว่ายังนะ คือสำนสนสองเล่มมันต่างเกินไป มันไม่เหมือนแจ่มที่ดูกลมกลืนได้เมื่อใช้นักแปลมากกว่า1 แต้เมืองจันทรามันยังชัดอยู่
กูขอชมทั้งกล้วยทั้งยามเช้าที้ซื้อลข.ปกมาเกือบทุกเรื่อง ส่สนแจ่มปกรับวันยิ่งดีงามมากขึ้นเรื่อยๆ ไตกูสะท้าน จงหยวนขอไม่กล่าวถึง
ของกล้วย เราชอบนิยายจีนแฟนตาซีนะ แบบการแปลมันเหมาะกับแนวนั้นมากอ่ะ
เมื่อก่อนกูติ่ง แฟนตาซีของฟิสิกซ์ มากกูเคยไปมิตติ้งสมัยสนพ ฟิสิกซ์กับ1168ยังรวมกันอยู่เลย ช่วงนั้นเริ่มมีแปลจีนยุคปัจจุบัน ตีคู่กับแปลเกาหลีของแจ่ม แต่แจ่มกระเเสแรงกว่า นิยายแปลจีนรักๆใคร่ๆเลยไม่ได้เกิด. พอ1168แยกทางกับฟิสิกซ์ กูก็ไม่ค่อยได้ตามละ คราวนี้ ฟิสิกซ์เลยแยกไลน์การขาย มาเปิด กล้วยเกี่ยวกับนิยาย ฟิสิกซ์เกี่ยวกับการเรียนเพียวๆ.
แนวจีนแฟนตาซีกูก็ชอบนะ กล้วยมันกลิ่นวัยรุ่นอยู่แล้ว
สยามแนวหญิงๆยังแปลแปลกๆอยู่
อรุณ ถ้าไม่หาบกใหม่ก็ต้องหานักแปลใหม่
หสม เกลียด
กูกู ก็อ่านได้รำคาญเชิงอรรถ
แจ่ม แล้วแต่คนแปล บก คุมได้ดีอยู่ตาม มาตรฐาน
นวนิตา ไม่ได้อ่าน
>>728 กูยังอยากให้กล้วยกลับมาจับนิยายแฟนตาซีอยู่เลย เดี๋ยวนี้เห็นออกแต่แนวรักๆอย่างเดียว กูคิดถึงนิยายแปลแฟนตาซีมาก เดี๋ยวนี้รู้สึกหาอ่านยาก ของเอนเธอร์เดี๋ยวนี้ก็ไม่ค่อยโดนกู กูตามแค่ KOD จนจบตอนนี้ก็เลิกตามต่อแล้ว
นี่ยังอยากให้กล้วย/ฟิสิกข์เอานักล่าแห่งรัตติกาลมาทำต่อเลย ภาคแรกจบได้ครึ่งๆกลางๆมาก wwv จริงๆจบแค่นั้นก็ดี แต่ถ้าเอามาทำต่อกูก็จะตามซื้อ
นิยายของหูเวี้ยน กูยังอยากให้มีคนเอามาทำต่ออยู่นะ กูค่อนข้างชอบ ถึงขั้นมาก อย่างคู่ป่วนฯนี่อยากให้มีสนพ.ไหนก็ได้เอามาทำต่อมากๆ เมื่อก่อนเคยแอนตี้ว่าไม่อยากให้เอนเธอร์เอามาทำต่อเพราะไม่ชอบติ่งเอนเธอร์ แต่ตอนนี้สนพ.ไหนก็ได้ทั้งนั้นว่ะ รวมถึง time to change ด้วย ใครก็ได้หยิบมาทำที กูอ่านแล้วค้างมาก จบได้ค้างจนน้ำตาไหล อีกนิดเดียวก็จะจบแล้วแท้ๆ
นิยายของหูเสี้ยนกูเคยหวังว่าคิรินจะเอามาทำใหม่หมด เห็นไหนๆก็ทำ unique legend แล้วก็เหมือนเห็นแสงแห่งความหวัง แต่พอกูเคยไปถามนิดๆหน่อยๆ ก็เงียบใส่กู นี่กูไม่รู้ว่าเป็นระบบของเมืองยิ้มทั้งหมดเปล่า ไม่ว่าจะไปโพสอะไรยังไงที่ไหน มักจะโดนเบลอไม่มีใครมาตอบเลย ไม่ว่าจะเป็นเมืองยิ้ม คิริน หรือบฟ. กูเลยหมดหวังแล้ว
กูกำลังนอนคิดถึงนิยายแจ่มใสแบบเล่มบางๆ เล่มเดียวจบอยู่พอดี ไม่ใช่หมอหญิง ฉู่ ไม่ดีนะ เพราะกูก็ตามอยู่ แต่กูอยากได้เล่มบางๆ เนื้อเรื่องเบาๆ มาคั่นเวลาบ้างเท่านั้น บางทีการรอคอยมันก็ทรมานไร้งี้
ถ้านับแค่สายผู้หญิง กูว่าสยามทำได้ดีกว่าแจ่มนะ ทั้งการเลือกเรื่อง การแปล และรูปเล่ม ตั้งแต่เจินหวนมาถึงตงกง แต่สยามมันทำสายนี้น้อย เลยดูไม่เด่นเท่าแจ่มที่ออกตลอด ส่วนข้อเสียจะเป็นหน้าปก ปกสยามส่วนใหญ่ค่อนข้างไม่ลงทุน ไม่ว่าจะไลน์ไหน
ข้อเสียของแจ่มที่กูว่าเห็นชัดแต่ก็เป็นข้อดีคือมาตรฐานของแจ่มนี่ละ แจ่มแปลกี่เรื่องก็ออกมาสไตล์แจ่ม นักแปลคนไหนแปลก็ไม่มีผลอะไร สุดท้ายบก.ก็เรียบเรียงออกมาให้เป็นบล็อคเดียวกันเหมือนศัลย์กรรมเกาหลี ถ้าพูดถึงในแง่วิธีการ มันก็แบบเดียวกับจงหยวนละ แต่ทำได้ดีกว่ามาก
อันนี้กูมองจากมุมคนอ่านผู้ชายอย่างกูนะ เรื่องที่สยามเลือกส่วนใหญ่จะอ่านได้ทั้งชายหญิง แต่ของแจ่มจะยังไงก็ให้ผู้หญิงอ่านเป็นหลัก ถ้าให้พูดคือผู้ชายจะไม่ชอบแนวสายเปย์เท่าไหร่ ยกเว้นชาติหน้าอยากจะเกิดเป็นพระเวศสันดร ผู้ชายเลยอ่านของสยามได้มากกว่า
>>733 ของแจ่มมันก็เกลาสไตล์แจ่ม แต่มันยังมีจุดที่เห็นชัดเจนในเรื่องของสำนวนการแปลของแต่ละคนบ้าง แต่ยอมรับเรื่องความหลากหลายของแนวที่แจ่มเลือกเอามาทำมันจะน้อยกว่าของเมืองยิ้ม สไตล์เมืองยิ้มคือไม่ต้องสนว่าจะต้องเอาใจสายสุขนิยม หรือต้องเป็นเรื่องสั้นเท่านั้นไรงี้ เลยเลือกเรื่องได้เยอะ ได้หลายรูปแบบมากกว่าแจ่ม ของแจ่มเมื่อก่อนต้องคอยเอาใจสายสุขนิยม ทำแต่เล่มบางๆ เพราะแฟนนักอ่านไม่ถนัด ไม่เอาเรื่องยาว ไม่เอาเรื่องหนัก ไม่เอาดราม่า ไม่เอาจบแบบไม่แฮปปี้ ซึ่งเมื่อก่อนกูก็ไม่เปย์ให้แจ่มเลยเพราะเล่มบางๆมันไม่ใช่แนวกู แต่พอแจ่มเริ่มมาออกเล่มหนาๆ มีดราม่า ไม่สนใจเรื่องสายสุขนิยมอย่างเดียวแล้ว มันทำให้กูมาเปย์แจ่มได้มากขึ้น แม้ว่าแจ่มยังเน้นออกสายแฮปปี้เอนดิ้ง แต่เนื้อเรื่องหนักกว่าเล่มบางๆก็โอเคแล้วสำหรับกู ก็ได้แต่หวังว่า แจ่มจะมีเนื้อเรื่องที่หลากหลายมากกว่านี้ หรือเอาแนวดราม่าน้ำตาท่วมออกมาทำมากขึ้น
ในเรื่องของสไตล์เรื่องนะ กูมองว่าพื้นฐานนักอ่านของเมืองยิ้มส่วนใหญ่เป็นผู้ชาย แจ่มเป็นผู้หญิง เพราะงั้นไสตล์เรื่องราวมันจะแตกต่างกันก็ไม่แปลกอะไร แต่กูอ่านทั้งสองแบบ อ่านได้หมด เลยไม่มีปัญหา นี่ก็รอแนวบุปผาแห่งรักเรื่องใหม่ๆของเมืองยิ้มอยู่ หวังว่าจะมีเรื่องน่าโดนน่าสนใจสำหรับกู
กูว่า แจ่ม ไม่ถึงกับแปลบล็อกเดียวกัน แต่แจ่มมีมาตรฐานการแปลแบบเดียวกัน ทำให้สำนวนแปลเลยออกมาโทนเดียวกัน
เช่น สรรพนาม ชื่อตำแหน่ง และรูปประโยคแบบสำนวนจีนจ๋า(เหมือนกูกู) แจ่มจะไม่ใช้
และเมื่อก่อน เล่มมันบางๆ ไม่ได้มีบทบรรยายเลิศหรู เลยออกมาไม่ต่างกันมาก
แต่งานช่วงหลัง ที่เริ่มมาจับนิยายที่มีมีเนื้อหาหนักๆ บทบรรยาย กลอน กวี มากขึ้น
และหลังดราม่านางสนม แจ่มเริ่มให้ใช้ทับศัพท์จีน ถึงบก.จะคอยตรวจ ก็เริ่มมีความต่าง
งานช่วงหลังของแจ่ม ก็ชอบงานแปลเทียบท้าปฐพี-กระบี่หลงทิศ มากสุด
หมอหญิง-เม่นน้อย ก็ดี แต่ฉู่-เฉินซี ยังใช้คำแปลกๆ อ่านสะดุดอยู่ เช่น ฉู่อ๋องทำหน้าพิเรนทร์ ???
แต่ถึงจะมีความต่าง ก็ก็ยังไม่ถึงกับซื้อนิยายตามคนแปล ยิ่งของแจ่มกับสยาม ดูเรื่องกับคนเขียนเป็นหลัก
ต่อให้หลักกิโลแปล แต่ถ้าเป็นแจ่ม กูก็ซื้อ เพราะกูชอบคดีร้ายฯ
แต่ถ้ายามเช้า กูต้องดูหมด เรื่อง คนแต่ง คนแปล รีวิว ไปจนถึงยืนอ่านที่ร้านก่อนเลย
>>734 หมายถึงเมื่อก่อนนะ ที่จะเกลาให้ออกมาให้เป็นแพทเทิร์นเดียวกันให้หมด สำนวนพอแยกได้ แต่รูปแบบมันจะเหมือนๆ กันไปหมดนะ
>>735 ข้อดีสุดของสยามคือเลือกเรื่องโดยไม่ต้องสนความแฮปปี้ของคนอ่านนี่ละ แต่ละเรื่องที่เลือกนี่เอาไว้ฝึกกำลังภายในให้ตับสตรองได้ทุกเรื่อง
>>736 ไม่เชิงไม่สุดนะ ต้องบอกว่าไม่สนเรื่องแฮปปี้มากกว่า โมเมนต์กุ๊กกิ๊กถึงไม่ค่อยมี โทนเรื่องแต่ละเรื่องที่เลือกมาก็ไม่เหมาะกับอะไรแบบนั้น แต่ฉากกุ๊กกิ๊กหลังๆ ที่กูชอบที่สุดต้องคุณชายสี่กับอาฉู่ ถึงภาคแรกกูจะเรือเยียนสวิน แต่ชอบความมุ้งมิ้งของจูเก่อเยว่ที่สุดแล้ว
>>733 กูฮาตรงพระเวศสันดร5555 กูก็เข้าใจว่าในชีวิตจริงมันหาผู้ชายสายเปย์ยากมาก กูก็เฉยไม่ได้ชอบแนวพ่อบุญทุ้มเท่าไรเพราะบางทีกูว่ามันเวอเกินไปว่ะ แต่ของแจ่มมันก็เน้นผู้หญิงเป็นหลักอยู่แล้วแนวเรื่องก็จะโดนใจผู้หญิงเป็นหลัก ของสยามเริ่มจากแนวผู้ชายแล้วค่อยมาจับแนวผู้หญิงบาง การตลาดมันจึงไม่เหมือนกัน บก.ของละสำนักก็จะมีจุดเอกลักษณ์อันไปให้เป็นรู้ว่าเป็นของสำนักไหนอยู่แล้วแต่มันไม่ถึงกับออกมาเป็นบล็อกเดียวกันหมดขนาดนั้นนะ
ไมม่เห็นเข้าใจเลยว่าทำไมคนชมว่าสยามออกนิยายเร็ว ส่วนแจ่มออกช้า ทั้งๆที่ก็ออกพอๆกัน แจ่มช้ากว่าหน่อยแต่คำผิดน้อยกว่าสยามเยอะ (สยามออก 1-2 เล่มต่อเดือน ส่วนแจ่มออก 1 เล่มต่อ 1-2 เดือน )
สยามนี่ทำกูต้องนอนรักษาตับไปหลายเรื่องล่ะ จุก แต่ก็ยังซื้ออยู่ดี แนวก็หลากหลายเหมือนไม่เจาะจงกลุ่มลูกค้าผู้หญิงหรือผู้ชายเป็นหลักกะให้อ่านได้หมด ภาษาก็ถือว่าโอแล้วเพราะนักแปลเป็นระดับยอดฝีมือกันส่วนใหญ่
ส่วนแจ่มกูคิดว่าบก. เขาจะมีแนวทางของตัวเองอยู่ แต่หลังๆ ก็เหมือนจะพยายามปรับตัวให้แนวหลากหลายขึ้นอยู่นะ แต่โดยหลักๆ ก็ยังเน้นลูกค้ากลุ่มผู้หญิงอยู่ เลยยังมาแนวหวานๆ เป็นส่วนใหญ่ การแปลก็ไม่ค่อยห่วงอยู่แล้ว นักแปลแปลแล้วก็มีบก.คอยร่อนตะแกรงอีกชั้นหนึ่ง
ส่วนอรุณ...กูก็ได้แต่หวังว่าเขาจะปรับตัวในงานชิ้นต่อไป กูยังระแวงอยู่ และคิดว่าในงานชิ้นต่อไปกูคงไม่ซื้อทันที คงจะรอรีวิวจากเพื่อนโม่งก่อน
>>740 ก็จริง ก็มีงานโม่เหยียนนี้แหละ เนื้อเรื่องเบาสมองกูจริงๆ เบาสบายสุดๆ แต่ไอ้ที่เป็นมือปราบหญิงอ่ะ แมร่งมารวมกันห้าเล่ม ถึงมันจะแยกกันอ่านได้แต่กูก็ไม่รู้ว่าควรนับดีมั้ยอยู่ดี เพราะเหมือนแมร่งก็บังคับให้กูซื้อรวมกันอยู่ดี 5555
>>741 คนรอของสยามส่วนใหญ่เขารอจนชินแล้วไงมึง แล้วก็เป็นผู้ชายซะส่วนใหญ่ ต่อให้มึงไปร้องแหกปากปาวๆ ก็ไม่มีใครสนใจด้วย ส่วนของแจ่มเขาก็คงไม่ชินที่จะต้องรอเพราะเมื่อก่อนแจ่มออกงานแบบเล่มเดียวจบซะส่วนใหญ่ อีกอย่างคนรอเป็นผู้หญิงซะเยอะเลยจุกจิกวุ่นวาย แจ่มเองก็เซอร์วิสมายด์สุดๆ พอแง้วๆ เอานู่นได้เอานี่ได้ก็เรียกร้องกันจนน่ารำคาญ
>>741 คนส่วนใหญ่ไปโฟกัสท่านน.ไง 3 เล่มต่อเดือน คบ.เดือนละเล่มแต่เท่ากับแจ่ม 2 - 3 เล่ม เรื่องของสยามโดยรวมก็หนากว่าแจ่มด้วย จะมองว่าออกเร็วกว่าก็ไม่แปลก เรื่องเดียวที่ 2 เดือนเล่มคือหมาป่า แต่มันหนาและข้อมูลเยอะมาก ก็สมควรแล้วละ
จริงๆ ที่คนด่าเรื่องแปลช้ามันเริ่มมาจากสยบฟ้า พอกระแสติดปุ๊ป ภาพลักษณ์แจ่มก็เลยกลายเป็นว่าออกหนังสือช้า โดยเฉพาะเมื่อมีสยามเป็นตัวเทียบ แต่พูดตรงๆ คือมันไม่มีใครออกเร็วกว่าสยามหรอก ต่อให้แจ่มอยากแข่งก็หานักแปลที่แปลเดือนละ 3 เล่มไม่ได้หรอก
>>741 +1
กูก็ยังไม่เข้าใจว่าแจ่มออกช้าตรงไหน ก็เดือนละเล่ม ทำไมคนถึงบอกว่าช้ากัน หรืออยากให้ออกรวดเดียวจบกัน คนพวกนี้เหมือนจะไม่ยอมเข้าใจกระบวนการทำงานเลย คือถ้าออกรวดเดียวจบ เท่ากับว่าจะมีช่วงที่ว่างเว้นไม่มีงานออกเลยใรช่วงนั้น อาจจะหายเงียบไปเจ็ดแปดเดือนเพื่อให้ออกหนังสือเจ็ดเล่มจบรวดเดียวได้ แบบนั้นจะดีเหรอ
เอาง่ายๆว่า ถ้าเปรียบ (ก็ไม่ได้อยากจะเปรียบเทียบนะ แต่เพื่อความเห็นภาพที่ชัดเจน) อย่างจงหยวนหรือกูกูที่ออกหนังสือทีคือออกจนจบครบชุดครบเล่ม แต่แล้วไงล่ะ นานๆหลายเดือน หรือหลายปีออกที มันทำให้ไม่มีความต่อเนื่องในการออกผลงาน ถ้าเทียบกับแจ่มหรือเมืองยิ้มที่ใช้วิธีทยอยออก เดือน สองเดือนเล่มงี้ มันทำให้เห็นความเคลื่อนไหวของสนพ.ตลอดอ่ะ
อีกอย่าง ถ้าบอกว่าของเมืองยิ้มออกหนังสือเร็ว แจ่มออกช้า กูขอถามในเรื่องของคุณภาพผลงานที่ออกมาด้วยแล้วกัน มองง่ายๆเลยในเรื่องของพิสูนจ์อักษร และการจัดหน้าว่า แจ่มทำมาได้ดีกว่าเมืองยิ้มเยอะมาก เมืองยิ้มหลุดเยอะกว่าแจ่มมาก เพราะงั้น การที่แจ่มยังสามารถรักษามาตฐานตรงนี้เอาไว้ได้ และออกหนังสือได้สม่ำเสมออย่างเดือนละเล่มนี่กูโอเค ไม่ถือว่าช้า หรือสองสามเดือนเล่มกูก็รอได้ไม่มีปัญหาไง
เอาง่ายๆว่า ถ้าเปรียบ (ก็ไม่ได้อยากจะเปรียบเทียบนะ แต่เพื่อความเห็นภาพที่ชัดเจน) อย่างจงหยวนหรือกูกูที่ออกหนังสือทีคือออกจนจบครบชุดครบเล่ม แต่แล้วไงล่ะ นานๆหลายเดือน หรือหลายปีออกที มันทำให้ไม่มีความต่อเนื่องในการออกผลงาน ถ้าเทียบกับแจ่มหรือเมืองยิ้มที่ใช้วิธีทยอยออก เดือน สองเดือนเล่มงี้ มันทำให้เห็นความเคลื่อนไหวของสนพ.ตลอดอ่ะ
สงสัยว่าอีพวกที่บ่นแจ่มมากๆนี่คืออะไร
คือสำหรับกูเนี่ย แจ่มเอาใจนักอ่านมากกกกก มากที่สุดดดด
แรกๆมกร.เนื้อหาเบา พอมาเดี๋ยวนี้ตลาดนิยายจีนเปิดกว้าง แฟนๆก็เรียกร้องเรื่องเข้มข้น พี่แจ่มก็จัดให้
เรื่องอาชีพนางสนม มีปัญหา ก็ชดเชยให้รายละสองร้อย
เวลามีปัญหาอะไรก็ออกมาขอโทษตลอด
ปกก็สวย จัดหน้าดี ตัวหนังสืออ่านง่าย
มีแต่อีพวกเรื่องมากที่ไม่เคยเจอปัญหาหนังสือห่วยๆหรือสนพห่วยๆเท่านั้นละที่ออกมาโวยวาย
เบื่อ!!!
>>745 ก็ทุกเพศนั่นแหละที่กูเห็นออกมาบ่นว่าแจ่มออกช้า ไม่เกี่ยวว่าชหรือญ ที่กูเห็นชัดๆเลยก็สยบฟ้า ชออกมาบ่น+แซะกันเป็นแถบๆ อันนี้แจ่มผิดจริงเพราะจัดการตามที่บอกไม่ได้เอง แต่คนที่บ่นต้องรอห้าปีสิบปีคงตายก่อนได้อ่านจบ/ไม่อ่านละ รอนานเกิน แต่มาบ่นในกลุ่มตลอดเนี่ย กูว่าย้อนแย้งว่ะ
>>746 น.แปลเร็วจริง ไม่มีใครสู้ได้หรอก ส่วนบ.แปลเล่มหนาประมาณแจ่ม 2 เล่ม ก็ถือว่าเร็ว แต่เทียบกับคุณภาพเล่มที่คำผิดเยอะนี่ กูก็ไม่รู้ว่าสยามจะมีพิสูจน์อักษรไปทำไม รีบออกแต่ชุ่ยขนาดนี้ เสียดายเงิน
>>747 เออ จนทุกคนรู้แล้วว่าสยามถ้าไม่เจอคำผิดโคตรประหลาด แจ่มมีคำผิดนะ แต่ไม่เกือบทุกเล่มเท่าสยาม
เอ๊ะ นี่กูดูอวยแจ่มมากไปป่าววะ แต่กูคิดงี้จริงๆ ถ้าสยามจะรีบเข็นงานออกมาขายจนไม่สนใจคุณภาพเล่มแบบนี้กูเสียดายว่ะ ถ้าได้นักแปลแบบเทพเจิ้นอาจจะมีสภาพเดียวกับชายาก็เป็นได้
>>750 เล่มสุดท้ายถ้ากูจำไม่ผิด มันไปออกในงานหนังสือตอนตุลาก่อนรอบนึง แต่วางแผงขายตามร้านทั่วไปจริงๆมันวางขายตอนเดือนพย.มั้ง แต่ถ้าจำไม่ผิดนะ เล่มสุดท้ายเหมือนมีปัญหาด้วยทำให้มันยืดเวลาขายออกไป เลยทำให้ดูว่ากว่าจะออกมันนาน แต่โดยปกติของเมืองยิ้มที่กูสังเกตมานะ หนังสือนิยายเล่มไหนที่มาวางขายใหม่ในงานหนังสือ จะไม่วางขายข้างนอกในเดือนนั้น แต่จะข้ามเดือนออกไปค่อยวางขาย สังเกตมาหลายเรื่องละ
KY กูเพิ่งเริ่มอ่านเมียคุณธรรม เห็นพวกมึงคุยกันเลยไปขุดออกมาจากกองดอง กูทำใจไว้แล้วนะบอกก่อน ไม่ได้อ่านแบบจับผิดอะไรเลย ขนาดอ่านแบบหัวใจใสกิ๊งกูยังสะดุดตรงสกุลนั้นสกุลนี้ที่เทพเจิ้นหมายถึงผู้หญิงจากสกุลนั้นนี้ คือเหมือนใช้แบบนี้กับทุกตัวละครหญิงที่มีผัวเลยว่ะ อ่านแล้วหงุดหงิด อะไรวะ สกุลเหลียง... คือมึง ในบ้านนางเอกมันมีเหลียงหรงที่เป็นหลานด้วยนะ มันไม่ได้มีอีเหลียงซื่อคนเดียว อ่านไปรำคาญตรงนี้สุดละ แต่กูเพิ่งอ่านไปได้ 50+ หน้า ไม่รู้จะรวบรวมพลังอ่านต่อได้หรือเปล่า ที่ซื้อนี่เพราะชอบนักเขียนอย่างเดียวเลยว่ะ ถึงกูจะอ่านแบบเวอร์ชั่นอิ๊งมาแล้วก็อยากอ่านแบบเวอร์ชั่นแปลไทยเหมือนกัน เจอแบบนี้แล้วเซ็ง
เออ แล้วเรื่องที่ว่าเรียกลูกชายว่าลูกหมาอ่ะ กูเคยเจอในนิยายจีนเรื่องอื่นนะ แต่พอมาเจอในเรื่องนี้ กูว่ามันไม่ควรใช้ว่ะ เพราะที่เจอมันเป็นตอนที่พ่อนางเอกพูดถึงลูกชายต่อหน้าพระเอกที่เป็นอ๋อง (อ๋องกะหวางนี่ก็โผล่มาตั้งแต่คำนำละมึง พระเอกเรียกท่านอ๋อง นางเอกเรียกหวางเฟย) คือพอเรียกว่าลูกหมาต่อหน้าองค์ชายแล้วมันดูแปลกๆ ได้อารมณ์พูดจาไม่สุภาพว่ะ แต่เรื่องนี้กูผ่านได้นะ เห็นใครบอกว่ามันเป็นเหมือนสำนวนจีน ก็คงเป็นที่คนอ่านอย่างกูรู้สึกแปลกไปเอง
แต่กูเห็นด้วยกะเพื่อนโม่งบนๆ (จำเบอร์ไม่ได้ขอโทษด้วย) ว่าเทพเจิ้นพยายามสร้างเอกลักษณ์ของตัวเองเลียนแบบกูกูว่ะ แต่ภาษาไทยท่านเทพไม่แตกฉาน ผลงานเลยออกมาพังแทนที่จะปัง บวกกับพลังหาบนักรบผู้เกรี้ยวกราดแล้ว พังเท่านั้นคือคำตอบของท่านเทพ
>>753 กูฮาหาบนักรบ 555555555 โอ๊ย เทพเจิ้นนี่ควรไปออกกับจงหยวนมากๆ หาบบวกหาบกลายเป็นโคตรพ่อโคตรแม่หาบ กูบอกเลยว่าจะต้องเป็นนักแปลคู่บุญที่หาไม่ไดอีกเเล้วในโลกนี้ งานจะห่าจะเหี้ยกะปิน้ำปลามาม่าผงชูรสแค่ไหนก็ไม่ต้องคนด่า เพราะว่าหาบกูสตรองที่สุดในสามโลก ถถถถถถถถถถถถถถ
>>753 ปกติกูจะเห็นใช้เป็นลูกสุนัขมากกว่าที่จะพูดออกมาเป็นลูกหมาตรงๆว่ะ แต่ที่กูแอบขัดใจหลายๆจุดก็จะมีตอนที่รุ่ยอ๋องคิดในใจถึงเหิงอ๋องว่า เจ้ารอง ไรงี้ คือต่อให้คิดในใจแต่คนเป็นพี่เป็นน้อง ต่อให้ไม่พอใจ ไม่ชอบเค้า แต่กูคิดว่าขึ้นต้นว่าเจ้านี่มันดูประหลาดๆยังไงก็ไม่รู้ นี่กูกำลังคิดอยู่เนี่ยว่า ถ้านักแปลไปออกงานกับจงหยวนคงจะรุ่งว่ะ ดูท่าแล้วเป็นสไตล์ที่เข้ากับจงหยวนได้ดีที่สุด
>>749 มึงบ่นสำนักพิมพ์อื่นได้ แล้วจะไม่ให้คนอื่นเขาบ่นแจ่มบ้างเลยหรือมึง เห็นอวยอย่างเดียวทั้งๆที่มีข้อผิดพลาดเหมือนกัน จะอุดปากคนอื่นได้หรือไง
แต่กูชอบแจ่มมากกว่าทุกเจ้าว่ะ ตรงที่ฝ่ายการตลาดของสำนักพิมพ์นี้ ใจเย็น รับฟังความคิดเห็นของนักอ่าน มีการปรับปรุงพัฒนาตลอด
>>755 ออกตัวก่อนว่ากูไม่ใช่ติ่งท่านเทพนะ
ที่เรียกเจ้าใหญ่เจ้ารองเจ้าสามนี่ มันมาจาก เหล่าต้า เหล่าเอ้อ เหล่าซานไง เคยเห็นงานแปลเก่าๆ นักแปลก็ใช้กันนะ ถ้าไม่ให้แปลเจ้าใหญ่เจ้ารอง แล้วจะแปลว่าอะไรได้อ่ะ พี่ใหญ่? น้องรอง? เออ มันก็ไม่ใช่ป่ะ ต้องแปลจากต้าเกอ เอ้อเกอป่าวอ่ะ?
ตัวอย่างที่มีคนแปลเหล่านั่นเหล่านี่ เป็นเจ้านั่นเจ้านี้ ก็อย่างในซีรีย์เวยเวยไง ในซีรีย์นะ ที่มีคนทำซับไทยให้อ่ะ ที่เรียกเซียวไน่เป็นเจ้าสาม (เหล่าซาน) ไง
>>760 ที่ >>759 พูดน่าจะหมายถึงว่า พระเอกมันโดนพี่น้องด้วยกันเองเรียกว่าเจ้ารองสกุลเฮ่อมากกว่า กูก็ไม่รู้ว่ามันมาจากอะไรในภาษาจีนนะ กูยังอ่านไม่เจอจุดนี้ เพราะกูไม่ได้อ่านละเอียด แต่กูเชื่อว่ามีความเป็นไปได้ที่จะโผล่มาเป็นพี่น้องเรียกกันเองแบบเจ้านั่นสกุลนั้นนี้ เพราะเทพเจิ้นท่านเน้นใส่สกุลXแทนตัวคนยุ่บยั่บไปหมดเลยว่ะ พระเอกยังเรียกนางเอกลับหลังว่าสกุลชวีเลยมึง
ท่านหญิงบอกว่าฉู่หวังเฟย 4 จะออก 23 พ.ค. นี้พร้อมหมอหญิง 4 กูว่าก็ไม่ถือว่าช้านะเว้ย แป๊บๆ ฉู่จะครบ 5 เล่มจบแล้ว
กู >>755 นะ คือกูแค่ติดใจเฉยๆ แต่กูไม่รู้ว่าต้นฉบับมายังไง ถ้ามาเป็นเหล่าต้า เหล่าเอ้อร์ เหล่าซาน ก็โอเค กูเคยเห็นนิยายกลภนใช้เจ้าโน่นนี่นั่นเยอะอยู่ อย่างในเวยเวย มันชัดเจนว่าเป็นเหล่า แต่อันนี้ไม่รู้ว่าต้นฉบับมาไง เอาเป็นว่า กูแค่รู้สึกแปลกไปคนเดียวแหละ ไม่ได้จ้องจะจับผิดอย่างเดียว แต่แค่เออ ในบริบทที่คนน้องพูดถึงที่เป็นพี่ว่าเจ้ารอง มันดูแปลกๆไปเท่านั้นเอง อีกอย่างกูยังอ่านไม่จบเล่ม 1เลยด้วย
>>761 ฉู่ออกราวๆสิ้นเดือนอยู่แล้วอ่ะ แป๊บๆก็จะจบแล้ว กูไม่ได้รู้สึกว่าออกเดือนละเล่มช้าอยู่ละ มีแค่บางกลุ่มเท่านั้นที่คิดว่าช้า
>>756 กูบ่นแจ่มเยอะนะ หลังไมค์ไปหาท่านหญิงก็บ่อย แต่การทำงานของแจ่มเป็นที่ชื่นชมสำหรับกูมากที่สุดในตลาดนิยายจีนตอนนี้ละ
กูเพิ่งไปอ่านคำโปรยฉู่ในเพจมกร.มา กูคิดว่าเดี๋ยวต้องมีคนยิ่งคิดว่าเหมือนผลาญมากขึ้นแน่ๆเลยว่ะ ตั้งแต่ออกมาเล่มแรกก็มีแต่คนเอาไปเทียบกับผลาญ แล้วฉู่เล่มสี่ที่กำลังจะออกก็เป็นเรื่องว่านางเอกจะบอกความจริงกับฉู่มั๊ย นางเอกมีตกหน้าผาอีกไรงี้อีก
จะว่าไป เราเห็นปกฉู่เล่ม 4 แล้วนึกถึงบุรุษเหมยแหะ
>>763 ขึ้นอยู่กับบริบทมั้ง อย่างพี่ใหญ่พูดว่าเจ้ารองเจ้าสาม เจ้าสามก็พูดว่าพี่ใหญ่ พี่รอง ลักษณะน้ำเสียงก็แสดงความเคารพและอารมณ์อีก เรื่องสรรพนามพวกนี้เป็นกลเม็ดในการเขียนนิยายที่ดีมากเลยนะ มันแสดงถึงตำแหน่งและความสัมพันธ์ระหว่างกันได้เนียนๆ เลย กูเคยอ่านอะไรซักเรื่องนี่ละที่มีแค่ 3 คนในบทสนทนาแต่เรียกต่างกันออกไป 7-8 อย่าง
มีใครส่งแบบทดสอบแปลแจ่มแล้วได้รัการตอบกลับบ้างยัง
คือถ้าไม่ผ่านแล้วมีจดหมายตอบกลับก็ยังดี 👉👈 กูไม่อยากเมลไปถาม กูกลัว
เพื่อนโม่ง ใครอ่านหมอหญิง3แล้ว ถามหน่อย
.
.
.
.
.
แม่ทัพรู้เรื่องเหวินเกออู่เกอในเล่ม3ยัง? ถ้ายังจะได้รอซื้อทีหลังทีเดียว5555
.
.
.
.
.
เห็นในฟาร์มแหกเรื่องดอยปก (อีกแล้ว) อ้าาาาาาสำนักพิมพ์นี้ช่างขยันมีดราม่านัก หรือว่าเป็นจุดขาย
ใครรู้สปอยล์เรื่องปิดแผ่นฟ้ามั่ง ตอนจงหยวนประกาศเรื่องนี้ครั้งแรกกับตอนเอาตัวอย่างมาให้อ่านมันดูสนุก แต่นั่นมันก่อนที่กุจะรู้ว่าถูกบังคับกินกะปิน้ำปลา! กุเลยอยากรู้ว่า หลังจากตอนที่จงหยวนปล่อยมาให้อ่านแล้ว ยังสนุกอยู่มั้ย
ปล. ถึงรู้ว่าสนุกก็คงตัดใจอยู่ดีอ่ะแหละ...
ถามเรื่องฉู่นิดค่ะ เพิ่งอ่านตัวอย่าง น้องสาวพระเอกจะโดนสมรสพระราชทานไม๊ แบบว่าจิ้นคู่แบดบอยไห่เฉินซีอ่ะ
เพื่อนโม่งมีใครอ่านพราวพร่างบุปผาฯ รึยังวะ เป็นยังไงบ้าง
>>786 อ่านแล้ว นางเอกไม่ซูดี กูชอบ เล่ม 1 ยังไม่มีไรมาก ต่อจากตย ก็พระเอกพาหนี
หลบคนจรจัด เจอโจรบ้าง ลำบากเพราะบ้านเมืองอดอยากขาดอาหาร ไม่มีข้าวมีน้ำ
นางเอกไม่อด พระเอกเตรียมของกินให้ แต่เพราะมีของกิน เลยต้องหลบคนมาแย่ง
จบเล่มที่พระเอกหาที่อยู่ คนใช้ให้ เตรียมจะแยกตัวไป
ไม่สปอยนะ เพราะไม่มีไรสปอย เล่ม1 ไม่เฉลยอะไรซักอย่าง ครอบครัวนางเอก พระเอกเป็นใคร
ปิดแผ่นฟ้าม้ากินโสม สุดยอดนิยายที่โด่งดังจนค่ายละคร ซื้อไปทำเป็นซีรี่ย์ ดังยิ่งกว่าชุดโคตรเพชรอีก
คุณ ป และสหายว่างั้น
โปรแจ่มที่ซื้อ 600 ได้โค้ด 50 นี่ มันเอาโค้ดยังไงวะ หาโปรไม่เจอ
>>788 เหี้ย โครตโม้เหม็นอีกแล้ว
คราวที่แล้วก็โม้ว่า ผ. กับ ชุดกรวด ได้สร้างเป็นละคร แคสตัวละคร แม่งผ่านมาสองสามปีแล้ว ยังไม่มีข่าวเลยสักนิด
กูเห็นแต่พวกป้าๆ ปๆ มาโพสต์ว่าได้ข่าวว่าจะสร้าง แต่เสือกไม่โพสต์แหล่งที่มาข่าวจากสื่อจีน
กลับเป็นมธุรส ได้สร้างแทน แถมสำนักพิมพ์ตกข่าววะ กูเห็นแต่คนอื่นโพสต์ข่าวสร้างละครเรื่องนี้ตั้งนาน กว่าสนพจะรู้ว่าเรื่องนี้ได้สร้าง
ขายหมดแล้วอะไรยังมีขายอยู่
ky กูไม่เข้าใจพวกอ่านนิยายจีนของแจ่มที่เด็กดี คือไม่รู้หรือไงวะว่าเขาตีพิมพ์เป็นเล่มขายไม่ใช่แต่งหรือแปลให้อ่านฟรีๆ เห็นคอมเม้นท์ทีไรกูหงุดหงิดทุกที
กูไปซื้อพราวพร่างที่แจ่ม มีโทรมาขอจองหนังสือ แต่พนักงานไม่รับ ก็แบบเซ้าซี้ ทำไมไม่รับ
ออกแน่ใช่มั๊ย มีส่งที่แจ่มกี่เล่ม บลาๆๆ พนักงานหน้าตาลำบากใจมาก
ถ้าอยากได้ขนาดนี้ มานั่งเฝ้าเหอะ นิยายไม่ได้ขายหมดในวันเดียวหรอก
เล่ม 3 กูไปซื้อหลังวันออกตั้งหลายวัน ก็ยังมี คาดคั้นพนักงานหน้าร้านตอนนี้ ตอบไม่ได้หรอก
กว่าหนังสือจะออก อีกเป็นอาทิตย์
กู 799 โพสต์เสร็จเพิ่งนึกได้ว่า แจ่มลงหลายเรื่อง
เรื่องที่กูว่า ตอนสุดท้ายบอกคือ พราวพร่าง แต่เรื่องอื่นกูไม่รู้
ใครสปอยพราวพร่างให้ฟังได้ไหม สรุปจ้าวหลิงเป็นเจี่ยงอ๋องใช่ไหม เรื่องต่อๆไปมีใครไปอ่านจากเว็ปจีนมาบ้าง 5เล่มจบใช่ไหม
กูมีคำถามเรื่องพราวพร่าง แม่ชีนี่แทนเองว่าอะไรวะ ใช้อาตมาได้เหรอ กูนึกว่าใช้แต่กับพระ
พูดถึงพราวพร่างกูสงสัย นางเอกโดนใส่ร้ายหนีตาย คือแมร่งเรื่องจะยาวไปไหน 7 เล่มจบ พล๊อตแม่งดูไม่มีอะไรมาก แต่กูก็ยังซื้ออ่านอยู่ดี
พร่างพราวสนุกมากกกกกกกกกกกกก ก ไก่ ล้านตัว ไม่คิดว่าจะสนุกขนาดนี้ พระเอกน่ารักอ่ะ สายเปย์แบบมึนๆ เปย์แบบไม่รู้ตัว พลอตซับซ้อนพอประมาณ ทั้งพระเอกนางเอกต่างคนต่างมีปมของตัวเอง แต่เล่มแรกนี่เรื่องแทบไม่มีอะไรเลย พระเอกนางเอกตกยากทั้งคู่ จับมือกันหนีตายไปตลอดทาง แต่สนุกว่ะ วางไม่ลงจริงๆ แนวคล้ายหมอหญิงแหละ พลอตดูไม่มีอะไร แต่สนุก รายละเอียดเยอะดี ขออย่างเดียวปมคดีบ้านนางเอกเปิดมาอย่างใหญ่ อย่าให้จบง่ายแบบเซ็ตสามคราแล้วกัน
>>813 กูได้สอยในสัปดาห์หน้าอีกแน่ๆ ตอนแรกกะว่าจะยังไม่อ่านในเด็กดีเพราะตอนหมอหญิงอ่านเพลิมลืมยั้งตัวเอง ตอนซื้อเล่มหนึ่งอ่านไปแล้วเกินครึ่งเล่มเพราะอ่านจากในเว็บมา (กูไม่ได้ว่าแจ่มนะ แต่ไม่คิดว่าตัวอย่างมาทีเกินครึ่งเล่มเพราะปกติไม่อ่านตัวอย่าง อ่านรีวิวหลายๆที่ละซื้อเลย)
เออกูสงสัย อ่านมาหลายเรื่องละทำไมจีนชอบวางพล็อตอะไรแนวๆพระนางพากันหนีตาย หนีคนตามล่าตามฆ่า คนอิจฉา คนเข้าใจผิด คน บลาๆๆๆๆ อ่านแล้วบางทีกูรู้สึกว่าชีวิตทำไมแม่งมีปัญหากันเยอะเหลือเกิน หรือเพราะเป็นตัวเอง หรือต้องการอะไรแบบความลำบากพิสูจน์รักแท้งี้ แต่คือบางทีตัวโกงตัวร้ายชีวิตยังไม่เห็นต้องวิ่งสู้ฟัดขนาดนี้ พอเจอบ่อยๆหลายเรื่องมากกูเลยสงสัยว่ามันเป็นเทรนด์หรือค่านิยมอะไรป่าววะ
เห็นเล่มจริงนางซินแล้วทำไมมันดูหม่นหมองจังวะ สิมัน... รู้สึกเหมือนมีดีแค่ฟอร์นชื่อเรื่อง แค่นั้นอะ
เรื่องหอดับจิตนี่ใครพอจะสปอยกูได้บ้างว่าเป็นแนวฆาตกรรมหรือเกี่ยวกับผีสางจริงๆ
พอดีกูอยากอ่านเรื่องผีๆบ้างอ่ะ
นางซินนี่หนาแค่ไหนวะ ไม่ถ่ายรูปฝั่งสันหรือหน้าเปิดให้ดูเลย
>>817 >>818 กุฟังมาจากรุ่นพี่ที่เคยไปทำงานที่จีน สังคมจีนปัจจุบันก็พอกัน เผลอๆ จะอลังการแฟนตาสติกยิ่งกว่าอีกอ่ะมึง เห็นในนิยายว่าจับคลุมถุงชนเอย แม่สามีร้ายเอย มึงเอ๊ย กุฟังเขาเล่ามาแล้วแบบ..นี่มันศตวรรษที่ 21 จริงๆ หรอวะ แต่มันวันเดอร์ฟูลยิ่งขึ้นเมื่อ..คนถูกจับคลุมถุงชนเอง พอแต่งกันเสร็จต่างคนต่างก็ไปมีแฟนของตัวเองอีก..
กุนี่ร้อง สุบาราชรี้~!
ไม่มีใครสนเหมาซานที่ขายอยู่เลยวุ้ย 6 เล่มเนี่ย 1000 รวมส่งเลยนะ ชีช้ำ
มึงกูได้ลองอ่านชายาดูบ้างละ เล่มหนึ่งกว่ากูจะอ่านจบแม่งล่อไปเป็นอาทิตย์ ตอนนี้กูไม่มีกำลังใจจะอ่านเล่มสองต่อเลยว่ะ กูควรเทหรือควรไปต่อดีวะ
>>826 กูไม่ใช่ >>825 นะ แต่กูค้างอยู่ที่เล่มแรกเหมือนกัน และกูตัดสินใจแล้วว่าจะไม่ไปต่อ เพราะนอกจากจะเสียดายตังแล้ว ถ้ากูยังต้องเสียเวลาเสียความรู้สึกอีกมันคงไม่ใช่ ขนาดกูลดละเลิก อคติที่มีต่อหาบนักรบผู้เกรี้ยวกราดไปได้ กูก็ไม่สามารถฝ่าด่านพิฆาตถาษาของเมพเจิ้นได้อยู่ดี ไม่ว่านิยายเรื่องนี้จะสนุกแค่ไหนกูก็คงต้องขอลา จากนี้ไปหวังว่าเทพเจิ้นจะไม่เปลี่ยนนามปากกานะ กูจะได้เทถูกคน วางหนังสือปาดน้ำตา แล้วโพสขายด้วยใจเจ็บช้ำ เวียนหัวเหลือเกิน
กูอ่านเจอในเพจท่านหญิงว่ามีคนอยากให้ปกหมอหญิงมีรูปลูกนางเอก แล้วท่านหญิงมาตอบกลับมาว่า
ท่านหญิงขอขอบคุณสหายที่เสนอภาพปกเข้ามาค่ะ
อย่างไรแล้วสหายจะได้เห็นภาพท่านหมอหญิง เหวินเกอ และอู่เกอแน่นอนค่า แต่อาจจะไม่ใช่ภาพปกนะคะ ส่วนจะเป็นเมื่อไหร่นั้น สหายต้องเกาะติดตำหนักมากกว่ารักไว้ให้มั่นเลยค่า
กูดีใจ กูอยากเห็นภาพเด็ก เห็นในปกจีนแล้วกูชอบมากน่าร๊าก
>>829 สิ่งเดียวที่กูเสียใจจากเรื่องนี้ พวกมึงแม่งแหกกันเร็วชิบหาย กูยังไม่ทันได้ขายเลย 55555555555555
ขาดทุนย่อยยับยังขายไม่ออกอะตอนนี้ สัสเอ้ยยยย แม่ง เจ็บใจ อิมหาเมพเล่นกูหนักมาก กูซื้อมามือ1 ราคาเกือบเต็ม แปลภาษาส้นตีนเบอร์ไหนที่ทุกคนพร้อมใจกันพูดว่าแปลทุเรส แปลอุบาท แปลกาก เอากะแม่ง
มึง ของพรีเมี่ยมนางซินกะโหลกกะลามากเลยอ่ะ
กูพึ่งสังเกตุว่าแจ่มเลื่อนวันออกหมอหญิงจากปกติพฤหัสเป็นอังคาร นี่เอาทุกความเห็นมาเป็นฟีดแบคเลยรึป่าววะเนี้ย
กูก็ชอบว่าด้วยมากกว่า ตอนแรกเหมือนเคยเห็นใครไม่รู้บอกประมาณว่าชายาจะซับซ้อนกว่า ไรไม่รู้ กูก็ตั้งความหวังไว้เลยเพราะชอบว่าด้วยมาก อ่านวนไปหลายรอบละเนี่ย พอได้อ่านชายา กูนี่แบบมันใช่เหรอ แรกๆยังพอสนุกอยู่มีเรื่องมีราวแต่หลังๆอ่านแล้วมันไม่โดนว่ะ รู้สึกกลวงๆมีก็ได้ ไม่มีก็ได้ ถึงมันจะสมเหตุจากการดำเนินเรื่องก็เหอะ แต่มันปิดได้ไม่ค่อยประทับใจกูเท่าว่าด้วย ว่าด้วยมันเหมือนกราฟเรียบๆมีสีสันขึ้นลง แล้วจบท้ายด้วยจุดสูงสุด กูโคตรประทับใจ แต่ชายานี่แบบสีสันก็มีบ้าง แต่ตอนจบกูอ่านแล้วให้ความรู้สึกแบบ อืม งั้นเหรอ แค่อ่านจบๆไปอีกเรื่อง
>>838 ถ้าแค่เนื้อหา กูชอบชายามากกว่าแฮะ แต่เนื้อหานะ ไม่นับการแปล
ว่าด้วยตอนคลี่คลายมันง่ายไปหน่อย คือไม่มีบรรยายล่วงหน้ามาก่อนเลยว่าครอบครัวข้างนอกอะไรเป็นไง อยู่ดีๆตระกูลนี้โดนเนรเทศก็โดนซะงั้น
ส่วนชายายังมีเล่าละเอียดกว่า แล้วก็มีเรื่องจิตใจนางเอกพระเอกที่หวั่นไหวกันบ้าง ไม่เหมือนว่าด้วยที่กำแพงสูงทั้งสองฝ่าย ให้กูไปจิ้นกันเอาเอง ที่สำคัญคือตอนพิเศษรุ่ยอ๋องกับโลงศพพระนาง ทำกูกดคะแนนให้รัวๆเลย ขนาดอ่านอิ้งยังบ่อน้ำตาแตก แปลไทยก็ทำไม่ได้(เพราะแม่งแปลห่วย)
กูอ่านชายาไม่จบเล่มหนึ่งดีกูก็เทแล้วว่ะ กูว่าเนื้อเรื่องมันมีอะไรมากกว่าว่าด้วยเยอะนะ อย่างน้อยก็ปูมาดีว่าอาชีพดั้งเดิมก่อนนางเอกตายเป็นไง พ่อแม่ชาตืตระกูลในชาตินี้เป็นไง แต่ด้วยภาษาที่ใช้ในการแปลทำให้กูสู้ไม่ไหวว่ะ กูยอมแพ้ โบกธงขาว กูไม่เคยอ่านฉบับอิ้งมาก่อนนะ อ่านแต่ฉบับรวมเล่มแปลไทยเลยเนี่ยแหละ แต่อ่านแล้วอื้อหือ กูว่ากูไม่ได้เรื่องมากเรื่องการแปลพวกนี้เลยนะ แต่แบบนี้ทนไม่ไหวจริงๆว่ะ
เห็นละว่ะ พวงกุญแจป้าหลินไม่สวยเบย อยากได้ที่คั่นแบบสวยๆ มากกว่า แต่ก็ช่างเหอะ ถือว่าของแถมไปละกัน
กูอ่านเมียคุณธรรมเล่ม 2 ละนะ กูสู้ต่อไปว่ะ พวกมึงที่พ่ายแพ้ไปตั้งแต่เล่ม 1 มึงอย่ายอมเมพเจิ้นสิวะ! อย่าปล่อยให้ท่านเมพแข็งแกร่งเหนือมึง มึงมาสู้ต่อไปด้วยกันกับกูเถอะ! (หาพวกสุดตีน) เฮ้อ เหนื่อยจริง กูชอบเรื่องนี้มากถึงกัดฟันทนอ่านมาถึงเล่ม 2 ได้ อยากจะพ่ายแพ้ไปกะพวกมึงตั้งแต่เล่ม 1 เหมือนกัน ก่อนอ่านกูไม่อคตินะ ทำใจไว้ก่อนแล้วด้วยหลังจากอ่านพวกมึงด่าๆ กัน แต่สุดท้าย มันเป็นเรื่องที่อ่านไปยิ่งเห็นการแปลที่โคตรเหี้ยไปว่ะ มีคนนึงในวดด.มั้ง บอกว่าเมียคุณธรรมไม่ได้แย่อย่างที่ด่าๆ กัน อ่านเอาเรื่องก็อ่านได้ กูอยากจะบอกนางเหลือเกินว่ากูนี่แหละอ่านเอาเรื่อง แต่กูอ่านไม่ได้! เพราะยิ่งอ่านเอาเรื่องยิ่งเห็นว่ามันเหี้ย! ง่ายๆ นะ ถ้าอ่านเอาเรื่องมึงจะโคตรงงมากเพราะมันสลับชื่อตัวละคร และแทบทุกตอนในพารากราฟเดียวกันมันเสือกเรียกคนคนนึงต่างกันเว้ย เช่น ตอนนึงลุงนางเอก (เถียนจิ้นเคอ) กับเมียลุงที่เป็นป้าสะใภ้ที่มาจากตระกูลหลัว ในพารากราฟนี้ลุงกะป้าสะใภ้มาด้วยกัน ตอนแรกมันแปลป้าสะใภ้ว่า "สกุลเถียนหลัว" พอบรรทัดต่อมามันเรียกว่า สกุลเถียน อีดอก ก็ไอ้สกุลเถียนนั่นมันก็หมายถึงลุงนางเอกไม่ใช่เหรอ มึงจะใช้สกุลเถียนหลัวหรือเหี้ยไรในพารากราฟเดียวกันก็ใช้เหมือนๆ กันไปให้หมดสิวะ คือยิ่งอ่านยิ่งด่า ยิ่งคิดว่าแม่งแปลส้นตีนอะไรวะ นักแปลกาก บ.ก.ยิ่งกากกว่า เป็นงานน่าขายหน้าที่รวมพลคนกากมาร่วมงานกัน กูบอกเลยจากตอนแรกกูอ่านแบบใสๆ มาก ตอนนี้อ่านมาถึงเล่ม 2 กูด่าเช็ดเม็ด
แล้วกูเจอศัพท์อลังเป็นระยะๆ เช่น ละเมียดน้ำ โคจร ที่พวกมึงเคยด่าๆ กันอ่ะ อีละเมียดน้ำเนี่ย มันน่าจะหมายถึง juicy เพราะมันเป็นคุณศัพท์ของผลไม้ ประมาณว่า ผลไม้นี้แม่งฉ่ำน้ำมาก แต่มึงจะใช้ละเมียดน้ำทำเหี้ยไร มันไม่ได้เข้ากันเลย นี่ยังไม่พูดถึงว่าบางพารากราฟกูอ่านแล้วไม่เข้าใจเลย อยากจะถ่ายรูปมาเป็นที่ระลึกนะ แต่สมองขาดออกซิเจนกะทันหัน มือไม้อ่อนหมดแรงจะเก็บภาพไว้บูชาว่ะ
ยิ่งอ่านยิ่งเห็นว่าคนแปลฝีมือไม่ถึงแต่ดันใช้ศัพท์หรูทั้งๆ ที่ไม่เข้าใจความหมายจริงๆ ของมันด้วยซ้ำ แล้วบ.ก.ตายไปแล้วเหรอ ไม่ได้ช่วยคนแปลเลย งานออกมาถึงได้เรือหายขนาดนี้ เป็นอีกหนึ่งงานแปลที่ดี...กว่ากูเกิ้ลทรานสเลท 1 เลเวล //สูดยาดม
>>841 ต่างกับกู กูชอบทั้งสองเรื่องนะ คือกูชอบแนวนี้อยู่แล้ว แต่กูชอบว่าด้วยมากกว่ามาก กูว่ามันเรียลกว่า แล้วว่าด้วยก็ไม่ได้ทิ้งเบลอให้เดาจิตใจพระเอกนางเอกเองขนาดนั้นว่ะ คือมันเขียนบอกมาชัดแล้วนะในตอนพิเศษของลูก นางเอกไม่รัก แต่พระเอกรัก สำหรับกู ชายาคือเวอร์ชั่นฟีลกู้ด H.E. แบบสมบูรณ์แบบ
>>843 กูยอมใจมึงจริงๆ กูเทที่เล่มแรก หมดแรงที่จะต่อเล่มสองว่ะ พายเรือให้ตายยังไงมันก็ล่มตลอดไปไม่ถึงฝั่งซะที จนกูคิดว่ากูยอมสละเรือว่ายน้ำเข้าหาฝั่งจะเร็วกว่า
คือ กูเห็นหลายๆคนบอกว่าอ่านเอาเรื่อง ไม่สนใจเรื่องแปลผิด พิมพ์ผิด การแปล บลาๆๆ บางคนบอกว่าแปลก็ไม่เห็นจะมีปัญหา คนที่มีปัญหาคือคนที่อ่านไทยไม่แตกฉานเอง กูแบบ มึนมากเวลาเจอเม้นท์พวกนี้ กูอ่านโดยไร้อคติก็แล้ว ตั้งขันติก็แล้ว แต่แม่งให้ตายยังไงกูก็อ่านไม่รู้เรื่อง แล้วยิ่งเนื้อเรื่องส่วนตัวกูว่ามันเรื่อยๆ เนิบๆ ด้วยมันเลยทำให้กูมีปัญหาเวลาอ่าน ไม่มีอะไรดึงดูดให้กูสนใจอยากจะอ่านต่อ ปกติต่อให้เล่มหนาขนาดไหน ถ้ามันสนุกแป๊บๆกูก็อ่านจบ แต่นี่เห็นความหนาแล้วกูท้อเลยว่าเมื่อไหร่จะจบวะ
ทำไมมึงถึงพูดได้ตรงใจกูเช่นนี้ อาการเดียวกันเลย 55+
>>846 อิเชี้ย บอกว่าคนอื่นภาษาไทยไม่แตกฉาน เบ้ปากมองบน
ต้องแตกฉานขนาดใช้ศัพท์ผิดที่ผิดทาง วางประธาน กริยา กรรม บุพบทมั่วๆซั่วๆหรือไงวะ ถึงจะเรียกว่าแตกฉาน
ติ่งนางนี่ สมกับเป็นติ่งแตก ยอมรับความจริงไม่ได้ว่าแปลห่วยแตก แล้วยัดเยียดึความผิดให้คนที่จ่ายเงินซื้อหนังสือมาอ่านแล้วพบว่ามันแย่
ชายาก็คือว่าด้วย ฉบับจบดีละมั้ง
ว่าด้วยมัน open end ไปนิด สายสุขนิยมไม่ชอบ
เก็บไว้อีกสักพักให้มันแรร์แล้วค่อยปล่อย 555555
ชายามันเขียนถึงจริตจะก้านมารยาหญิงให้เห็นออกมาชัดเจนกว่า มากกว่า ว่าที่ว่ะ
กุก็ยังขึ้นหิ้งว่าด้วยไว้เหมือนเดิม ชายานี่ กุกลั้นใจในการอ่านเล่มสองมาก
เดี๋ยวนะ ตอนพิเศษรุ่ยอ๋องกับโลงคือตรงไหนวะ? หรือกุอ่านข้ามเกิน?
>>849 กูขอท้าทายเทพเจิ้นด้วยคำแปลราชโองการสารภาพแบบของกู กูจำได้ว่ากูชอบมากเช่นกัน ถึงขั้นเซฟเก็บตอนนั้นไว้เลย กูอ่านแล้วฟินตัวแตก แต่ก็คิดว่าถ้าผู้มาสารภาพรักแบบนี้กับกูกลางสยาม อาจมีตบหัวทิ่ม เพราะกูน่าจะอายมาก 555555
ภรรยาของเรา ชวีซื่อ อดีตจักรพรรดิได้ชื่นชมว่าเป็นผู้มีวาสนาอันประเสริฐ จึงได้พระราชทานสมรสนี้ให้แก่เรา ชวีซื่อแต่งเข้าจวนตั้งแต่สิบห้า ตลอดมาสุภาพอ่อนโยน ฉลาดเฉียบแหลม สายตากว้างไกล มีหัวใจเเมตตา พร้อมด้วยจรรยามารยาท กล้าหาญและงดงาม เป็นหนึ่งเดียวที่ไม่มีวันลบเลือน ไร้ผู้ใดเสมอเหมือนเทียบเทียม นางสนับสนุนเราในทุกทาง เป็นแบบอย่างอันดีเลิศแก่ภรรยาและมารดาทั้งปวง เรามีภรรยาเช่นนี้ เป็นโชคชะตาที่ดีที่สุดที่สวรรค์เคยมอบให้ วันนี้ ด้วยราชโองการฉบับนี้ เราขอประกาศต่อทั้งใต้หล้า แต่งตั้งนางขึ้นเป็นมารดาแห่งแผ่นดิน...จบราชโองการ
สยามจะประกาศ LC ใหม่ 6 เรื่อง เป็นผู้หญิงตั้ง 5 เรื่อง ถ้าให้เดากูว่าต้องแนวปวกตับแบบถงหัววะ สยามชอบอะไรแบบนี้ด้วย
ที่แน่นอนแล้วว่าได้คือปิ่นสะท้านฟ้า ที่เหลือก็รอกันไป
>>855 ซึ้งอ่ะ เรื่องนี้ถ้าแปลดีดี น่าจะหวานมากๆ เนอะ พระเอกท่านช่างตามใจ เอาใจ ใส่ใจทุกรายละเอียดของนางจริงๆ พูดแล้วก็เสียดายของ ไม่น่าซื้อเลยตรู โคตรเสียดายเงิน อุตสาห์ถ่อไปซื้อวันแรกที่วางอีกต่างหาก เจ็บใจจริงๆ โบกมือลากับนิยายแปลค่ายนี้เลย ต้องรอรีวิว รึไม่ก็เช่าอ่านดีกว่า
พระเอกเรื่องชายาหลังจากเป็นฮ่องเต้แล้วก็มีนางเอกคนเดียว ?
กูอยากลองอ่านชายาว่ะ ตอนแรกกะจะซื้อละแต่ติดราคา รอรีวิวแป๊ปนึงก็ได้ เห็นรีวิวก็ไม่ซื้อละ แต่ไปๆมาๆอยากอ่าน5555
เห็นข้างบนว่ามี200กว่า กูลองหาละไม่เจอ ถ้าใครเจอราคาประมาณ 200-370 ประมาณนี้รบกวนมาบอกหน่อยหรือไม่ก็บอกสถานที่ปลายทางคร่าวๆก็ได้
ชายานี่กูอุตส่าแหกขี้ตาตื่นไปรอรอบ 100 คนแรกเพื่อจะเอาโปส แต่พอได้มา กูอยากจะเผาทิ้ง ทั้งโปสด้วย ไม่อยากจะเอาขึ้นชั้นหนังสือ แขยงตา //เงาแค้นเมียคุณธรรม
กูอ่านพวกเมิงสปอยรู้สึกทั้งอยากอ่านทั้งไม่อยากอ่านว่ะ
แนววังหลัง ฮ่องเต้สายเปย์ รักเมียมาก นี่สายกูเลย(กูชอบเพียงหนึ่งใจมากกก)
แต่ก็กลัวอ่านไม่จบเพราะแปลป่วงจัง กูยิ่งสมาธิสั้นอ่านไม่ค่อยจบอยู่เรื่องไหนไม่สนุกก็ดองๆไว้เต็มไปหมด
ปิ่นปักผม นี่มีพระเอกเปล่าวะ กูชอบนิยายสืบสวนที่นางเอกเด่นนะ แต่กูก็ต้องมีพระเอกด้วย ยิ่งถ้ามีโหมดแสดงความรู้สึกต่อกันหน่อยยิ่งดี // ส่วนมากที่เจอมักพระเอกเด่น และบางทีไม่มีนางเอก
>>857 เป็นว่าที่ฯแนวหวานซึ้ง แต่แปลพังมาก
>>863 เฮียแกสายเปย์ ตั้งแต่ยังไม่เป็นฮ่องเต้ สปอยล์
.
.
.
นางเอกมาถึง แผลงฤทธิ์ ตัดไม้ข่มนามเหล่าอนุ (ตัวหลักจะมีเช่อเฟยตระกูลเฟิง คนนี้จะมีบทเยอะสุด)
เรียกให้มาเคารพชายาเอกทุกเช้า แล้วก็ให้รอเก้อ แล้วเปลี่ยนให้มาทุกๆสามวันเงี้ย
จะเห็นอาการสปอยล์เมียตั้งแต่ชีจัดการว่าที่อนุคนแรก
ฮีได้คณิกามาเป็นของขวัญคนนึง แต่ยังไม่ได้กินเพราะชีเล่นตัวว่าถ้าไม่ได้เป็นหนึ่งเดียว จะไม่ยอมเป็นผู้หญิงของฮี ก็เลยอยู่เป็นแขกในจวน แต่ก็ทำจริตจะก้านอยู่ ชอบเป่าขลุ่ยตอนตวนอ๋องเลิกงานจะเข้าบ้าน ชีเลยไปฟังแทน แล้วสามีชีก็ตามไป สปอยล์เมียต่อ จนยัยนี่ทำตัวน่าสงสารเรียกร้องความสนใจ แต่กลับทำให้ฮีเบื่อแทน ไปๆมาๆโดนจับส่งไปแต่งงานกับพ่อบ้าน/บ่าวในจวนตากอากาศนอกเมือง
แล้วก็ตอนนางเอกได้รับเชิญไปงานวันเกิดพ่อตัวเอง ที่ไม่ถูกกันนั่นแหละ ฮีก็ตามไปสปอยล์เมียต่อ
หวานแหววมาก
แบบว่าถึงแม้บ้านพ่อจะไม่รักไม่สนใจไม่เป็นไร เฮียยังไงก็สนใจชีตลอด ฯลฯ
ส่งของขวัญโน้นนี่นั่นมาให้นางเอกตลอดเรื่อง
นั่งกินหม้อไฟกับนางเอก คีบของที่ชอบให้ตลอด
เยอะมาก
.
.
.
ถ้าแปลดีๆ หวานน่ารักสุดๆ ที่จริงอยากให้คนที่แปลเพียงหนึ่งใจเอาไปแปลใหม่จริงๆ
T_T
โม่ง กูอ่านลำนำรักเทพสวรรค์ไป 2 เล่ม ตามที่มึงแนะนำกัน แม่ง มีความอึดอัด แต่สนุกจริง พอคิดว่าสุดท้ายแล้วมันจบแบบวินาตสันตโร กูก็หน่วงแล้ว พึ่งรู้ตัวว่ากูดองหนังสือดีๆไว้ 3 ปี ว่าแต่มันจะดราม่า บีบคั้นบีบไข่กูแบบนี้ไปอีก 2 เล่มจนจบเลยมั้ย หรือมีช่วงพักเบรคให้กูซับน้ำตาบ้างวะ
>>878 ต่อ
.
.
.
ไปบ่อน้ำพุร้อน
ตอนนี้ก็มีช่วงหวานเพียบ
มีไปปะกะอดีตอนุ...ฮีก็สนแต่เมีย... หาได้แคร์หญิงอื่นไม่
เปย์เมียไปถึงตอนได้เป็นฮองเฮาเลย
แบบให้ชีจัดการเลือกตำแหน่งให้คนอื่นๆเลย ไม่มีขัดสักคำ
ข้าเองก็ไม่ชอบนาง... แต่นางเคยรับใช้ข้ามานาน เพราะฉะนั้นอย่างน้อยต้องขั้นเจ็ด...
อดีตคนโปรดตกกระป๋องในบัดดล
แถมจัดการตกแต่งตำหนักใหม่อย่างอลังฯ
ขณะที่ยังตกแต่งไม่เสร็จ
ชีอยู่ตำหนักหลังของตำหนักหลักจ้ะ
มากินข้าวด้วยทุกวัน
ไม่เคยไปตำหนักอื่น
โคตะระสปอยล์เมีย
.
.
.
ky ขอสปอยเล่ห์รักทรราชหน่อย
.
.
.
.
.
กูอยากรู้ว่าพี่ชายร่วมสาบานนางเอก มีชีวิตรอดจนจบเรื่องไหมวะ เพิ่งเริ่มอ่านแม่งกลัวพี่ชายสองคนของนางจะตายก่อนมาก
.
.
.
.
.
คิดไปคิดมากูว่าเจิ้นมีปัญหาเรื่องคำบุพบทกับการเรียงคำนามในโครงสร้างภาษาจีนว่ะ ถึงแปลออกมาวายป่วงขนาดนั้น เจ้านายประคองสาวใช้เงี้ย
กูเรียนจีนกูก็งงๆตรงนี้เพราะมันไม่เหมือนทั้งภาษาไทยภาษาอิ้ง แต่ที่กูสงสัยสุดคือเจิ้นสอบhskได้ขั้นไหนวะ เท่าที่ดูนี่ไม่น่าเกินระดับ4ด้วยซ้ำ อย่าหาว่าปรามาสเลย กูว่าสกิลภาษาเจิ้นนี่ง่อยกว่าฐอีก
>>886 แปลว่าด้วยลงดด.เป็นเรื่องแรก เจิ้น(朕 zhèn)เป็นสรรพนามที่ฮ่องเต้ใช้แทนตัวเอง(ไม่ชัวร์ว่าในสถานการณ์ไหนบ้าง) แล้วนางก็ใช้คำว่าเจิ้นตรงๆเลยในเรื่อง ไม่ได้แปลเป็นเรา/ข้า/etc จำไม่ได้แล้วว่านางเริ่มแทนตัวเองว่าเจิ้นก่อนแล้วเรียกคนอ่านเป็นสนม หรือคนอ่านคอมเมนต์แทนตัวเองเป็นสนมบลาๆๆก่อน นางถึงยกตัวเองเป็นเจิ้น
>>880 ขอบคุณเมิงมาก กุอยากรู้เนื้อหาแต่ไม่สามารถอ่านจริงได้ ไม่ไหวไม่อยากปวดหัว แค่นี้แหละจบละ ถ้าอย่างแนวๆนี้กุชอบว่าด้วยกว่านิดๆนะ ดูเรียลกว่า ชายาดูเวอร์วังไปหน่อยดูเปย์ง่ายเกิน แต่สายฟินคงชอบกัน แต่กุว่ารอของกล้วยอันนั้นน่าจะเข้มข้นกว่าชายามั้งเห็นมีโม่งเคยบอกๆไว้
>>869 กูไปเสิร์ชละมึง เรื่องปิ่นพระนางอายุเท่าไหร่วะเนี่ย พระเอกดูเด็กชิบหาย แต่เด็กก็ดีกรุบกริบ 555555
>>877 มีช่วงหวานบ้าง แต่รับรองว่าไตมึงไม่ได้พักแน่นอน
าำหรับยิยานเมืองยิ้ม น่าจะมีปิ่นกับอีกเรืรองที่แอดลีกำลังแปลอยู่ จากที่เคยลองอ่านโปรยๆแล้วก็ดูน่าอ่าน แนวบุปผาแห่งรักของเมืองยิ้มมันมีมาซักพักแล้วนะ ตั้งแต่สมัยเจินหวน ลำนำ ตงกง แต่แค่ยังไม่มาทางนี้สุดๆแบบเยอัขนาดนี้ สำหรับกู กูคิดว่าเพราะเมืองยิ้มเล็งเห็นตลาดรงนี้ด้วยล่ะมั้งว่ากำลังมาแรง สำหรับกูปกไม่ค่อยมีผลต่อการซื้อเท่าไหร่ถ้าเนื้อเรืีองดี แต่ถ้าปกอย่างซากมังกือและป็อปคอร์นของเขาอย่างนั่นก็มีผลกับกูบ้าง โดยรวมๆแล้วปกเมืองยิ้มกูให้กลางๆ ขอแค่อย่าเอาหน้านักแสดงขึ้นปก หรือทำปกแบบวับๆแวบๆเลยกูปวดตา ไม่คาดหวังว่าจะได้ปกแบบีนมาอยู่แล้วเพราะแพง เดี๋ยวราคาหนังสือจะขึ้นอีก
กูว่าในตลาดหนังสือีนตอนนี้ มีเมืองยิ้มกับแจ่มที่หนังสือราคาไม่แพงเมื่อเทียบกับจำนวนหน้าและราคา ส่สนกล้วยแพงมาแต่ไหนแต่ไรอยู่ แ่เข้าใจได้ว่าใช้ปกลข.เกือบทุกเรืีอง ส่วนยามเช้ากูว่าแพงแบะดูลูกผีลูกคนด้วยในเรื่องของการแปล
กูขอพูดถึงชาบาหน่อย กูอ่านไม่จบเล่ม1กูก็เทแล้วว่ะ เรื่องก็เนือยแปลก็แย่ กูอ่ารไม่รอด ปกเล่มหนาขนาดไหนก็ไม่หวั่นถ้าสนุก อย่างกลอรี่วันเดียวจบด้วยซ้ำ แต่ชายากูอ่านมาสองอาทิตย์แล้วก็ยังไม่จบซะที นี่กูรู้สึกดีมากที่ซื้อมือสองมาลองในราคาย่อมเยาว์ ถ้าซื้อมือหนึ่งน้ำตากูไหลแน่
กูเกลียดปกคนเมืองยิ้ม แต่ไม่ด่าออกสื่อเท่านั้น
อย่าใช้ภาพคนขึ้นปกเลย ดูเห่ย
>>889 ออกแนวให้เกียรติเมียเอกน่ะ คือจะทำไรก็ทำไป อย่าให้เดือดร้อน
เพราะฮีแคร์ตระกูลลุงนางเอกด้วยแหละ แบคหนา
แต่หลังๆนี่เฮียเปย์จริงจัง
เรื่องนี้สายฟินน่าจะชอบมากกว่าว่าที่ฯ
แต่ที่จริงนางเอกก็แอบร้ายๆนิดๆด้วย แต่ไม่ได้หาเรื่องใครเขาไปทั่วแบบไร้เหตุผล
จะคนละแนวกับรุ่ยอ๋องที่แทบไม่สนใจเมียเอกตัวเอง ออกแนวเบื่อๆด้วยซ้ำ
หลังๆกูเริ่มเบื่อเรื่องตัวร้ายหมั่นไส้/เกลียดนางเอก
เพราะที่จริงตัวเองไม่เอาเอง
พอนางเอกมาแทนที เห็นผู้หล่อแซ่บแสนดีก็น้ำลายหกเสียดายจนพาลโกรธ เกลียดหมั่นไส้คนอื่น
เมืองยิ่มประกาศลิขสิทธิ์เรื่องแรกละ บันทึกปิ่นปักผม มาจริงๆ ด้วยยย กรี๊ดดดด
อ่านชายาผู้มีคุณธรรมเล่มหนึ่งอยู่ยังไม่จบ เรื่องนี้กับเรื่องว่าด้วยอาชีพนางสนมเห็นว่าคนเขียนคนเดียวกันใช่ไหม แล้วเรื่องไหนเขียนก่อนกันเนี่ย เรื่องชายาฯ ถึงจะยังอ่านไม่จบแต่ รู้สึกว่าตัวร้ายในเรื่องนี้มันดูง่อย ๆ โง่ ๆ ทำอะไรงี่เง่าออกมาตรง ๆ มากกว่าเรื่องว่าด้วยฯ เยอะเลยแฮะ
(ต่อจาก 903 ข้างบนนะ) ก็เลยรู้สึกว่าเวลานางเอกจัดการพวกเมียน้อยหรือพวกตัวร้ายตัวอิจฉาเนี่ย บางทีไม่เห็นฝีมือนางเอกชัดเจนเท่าไหร่ เพราะหลายทีเป็นพวกตัวร้าย/ตัวอิจฉาทำพลาดเองหาเรื่องใส่ตัวเอง หรือท่านอ๋องก็ลงมือจัดการเองซะงั้น
พระเอกชายาทำไมถึงรักเมียหลงเมียเบอร์นั้นวะ อย่างเพียงหนึ่งใจสายฮ่องเต้เปย์เมียเหมือนกัน แต่อ่านอันนั้นแล้วรู้สึกเข้าใจได้ว่าทำไม อารมณ์แบบช่วงชีวิตตกต่ำสุดกลายเป็นหมาก็ได้นางเอกดูแลอย่างดี ได้เห็นโฉมหน้าของหลายๆ คน สนมที่ตัวเองรัก ปกป้องมาตลอดดันทรยศ แต่นางเอกที่เอามาใช้เป็นโล่กลับมีข้อดีหลายอย่างที่ไม่เคยรู้ ขนาดนางเอกไม่รักตัวเองก็ยังแยกตัวจริงตัวปลอมออก ฯลฯ สรุปคือพอคืนร่างเดิมจะหลงหัวปักหัวปำก็เข้าใจได้ แต่เรื่องชายายังไม่เห็นว่าน่าจะหลงขนาดนั้น
>>904 ใช่ ไม่ได้แสดงฝีมืออะไรมากมาย เป็นเรื่องแนวเอาใจสายเปย์เมียมากกว่า เพราะพระเอกรักนางเอกมากแล้วก็แสดงออกมากด้วย คนอื่นในเรื่องรู้กันหมดว่าพระเอกรักนางเอกมาก แล้วพวกตัวร้ายทุกตัวยังแพ้ทางพระเอกนางเอกหมด ตัวร้ายชายก็ง่อย แถมตกม้าตายเพราะทำตัวเองทั้งนั้น มีอย่างที่ไหนอยากจะเป็นฮ่องเต้ อาศัยแค่พ่อรักคนเดียว ทำตัวเหี้ยกะคนไปทั้งแผ่นดิน เออถ้าว่าตัวเองเป็นลูกชายคนเดียวยังว่าไปอย่าง แต่นี่ยังมีพี่น้องผู้ชายอีกตั้งหลายคน โคตรชะล่าใจ สมควรแล้วที่มีจุดจบเป็นแบบนั้น เรื่องนี้คนอื่นๆ ที่ไม่ได้เป็นตัวร้ายจัดตั้งมักจะเป็นคนดีถึงดีมาก เช่น น้องชายคนเล็กของพระเอก เหล่าเสนาบดีและข้าราชบริพารในราชสำนัก หรือครอบครัวทางฝั่งแม่ของนางเอก อันนี้ทั้งเป็นคนดีและมีความสามารถพึ่งพาได้ แม้แต่แม่พระเอกยังเป็นแม่สามีในฝันเลย แบบนี้หาในยุคปัจจุบันยังหายาก สรุปแล้ว มันคือนิยายโคตรสุขนิยมที่เอาใจสายฟินเปย์เมีย... ทั้งนี้ อย่านับเรื่องการแปลนะ กูกำลังอยู่ที่เล่ม 2 ก็ปลอบใจตัวเองไปว่าอีกนิดเดียวก็จบแล้วๆ นี่ถ่ายรูปหน้าที่แปลตกๆ หล่นๆ ไว้บ้างเหมือนกัน
เออ เรื่องการแปล เทพเจิ้นจะมีคำที่ชอบใช้บ่อยๆ เวลาหาทางลงไม่ได้หรือคิดศัพท์ไม่ออก เช่น "ต่างๆ นานา" "เคร่งสีหน้า" "ประมาณว่า" ยกตัวอย่างล่าสุดที่ถ่ายรูปไว้ เล่ม 2 หน้าที่ 233 ขึ้นต้นบทที่ 96
"เมื่อสุ่มพลิกเทียบอวยพรมาใบหนึ่ง เนื้อหาเขียนประมาณว่าทั้งครอบครัวได้ข่าวฮองเฮา..." และในย่อหน้าเดียวกันตอนจะจบ "ตบท้ายด้วยการโขกศีรษะถวายพระพรไทเฮา ฮ่องเต้ และฮองเฮาต่างๆ นานา"
มึงอ่านเลย ตั้งแต่เล่ม 1 จะเจอคำติดปากคนแปลวนๆ อยู่ 3-4 คำเนี้ยะ ถ้าจะด่าว่ากูจับผิดก็ได้ แต่กูอ่านจนปวดตับไปหมดแล้ว จากเริ่มต้นไม่มีอคติ จนอ่านๆ ไปก็เคียดแค้นไป มาถึงตอนนี้ อ่านไปถ่ายรูปหน้าที่แปลเหี้ยไปอย่างชิลๆ ละ
แล้วสรุปว่าแม่นางเอกเป็นพี่สาวหรือน้องสาวของเถียนจิ้นเคอ? นางเอกเรียกเถียนจิ้นเคอว่าลุง แต่อ่านๆ ไปก็เจอบางทีเถียนจิ้นเคอเรียกแม่นางเอกว่าพี่สาว จะเอาไงแน่วะ เฮ้อ
กูถามหน่อยสิ สยามจะใช้ชื่อ บันทึกปิ่นปักผม เลยเหรอ ไม่ตั้งชื่อใหม่เหรอ หรือว่าคนติดชื่อนี้แล้วเลยไม่คิดเปลี่ยน
กูก็แค่รู้สึกแปลกๆ เฉยๆ น่ะ แต่ไม่เปลี่ยนก็ไม่ได้อะไรนะ
โอ้ยกูอยากอ่านชายาาาา เอาคนแปลเพียงหนึ่งใจไปแปลชายาที ;_;
อ่านสายเปย์รักเดียวเมิงไม่ต้องคิดเยอะหรอก อ่านเอาฟินพอ ทุกวันนี้ว่างๆกูยังกลับไปอ่านเพียงหนึ่งใจอยู่เลย อ่านช่วงเป็นหมาก็ยุกยิกๆคันๆ อ่านช่วงเป็นฮ่องเต้หลงเมียก็ฟินๆดี
กูเคยอ่านเจอเค้าว่าในปวศมันมีอยู่นะฮ่องเต้ที่รักเดียวใจเดียวเนี่ย แต่ส่วนมากพอสิ้นยุครุ่นลูกก็จะถูกล้มราชวงศ์ว่ะ เพราะฐานอำนาจไม่แน่นพอ เครือญาติไม่มั่นคงอะไรแบบนี้ ที่แต่งๆเมียเยอะก็คงหวังให้อำนาจเมียๆพี่น้องช่วยค้ำชูมั้งแถมคัดคนแกร่งได้อีก
ถามโม่งหน่อย โฉมงามบรรณาการนี่3พี่น้องกรีดหน้าสามคนเลยรึเปล่า อ่านไปทำไมเหมือนน้องเล็กหน้าปกติ
แถมการดำเนินเรื่องหลังๆแทบไม่มีใครสนใจหน้าตาสามพี่น้องเลย - -"
>>915 กรีดทั้งสามคน เล่มหมอหน้าตาก็มีผลอ่ะนะ มีคนยี้คนสงสาร แต่พวกผู้ชายก็ตกหลุมรักอยู่ดี
ส่วนเล่มแม่ทัพเล่มสนม มันบรรยายว่ารอยแผลกลายเป็นขับให้หน้าตาดูโดดเด่นแข็งกร้าวอะไรแบบนั้นอ่ะ
แต่ตอนหลังชิงเฟิงก็ได้หมอเทวดารักษาให้ ส่วนอีกสองคนก็ได้ยามาทาจนแผลจาง
สรุป กูว่ารอยแผลไม่ได้มีผลกับเนื้อเรื่องอะไรเท่าไรว่ะ เพราะสุดท้ายก็โดนออร่าของนางเอกกลบอยู่ดี อย่างนี้สู้ให้พวกนางเอกหน้าตาขี้เหร่ยังจะดีกว่า
>>914 สยามไม่เคยแปลชื่อตรงๆ นะ มีแต่ดัดแปลงจากโครงเดิมไม่ก็คิดคำใหม่เลย
ถังกลียุค - ยุทธการล่าบัลลังก์
โจรคุณูปการแรกตั้งประเทศ - ขุนโจรคู่บัลลังก์
ขโมยหมิง - จอมทัพพลิกแผ่นดิน
สวมเสื้อแพรไหมเดินกลางคืน - พยัคฆราชฯ
ตำนานมังกรคู่แห่งต้าถัง - มังกรคู่สู้สิบทิศ
จันทร์แหว่งอู๋ถง - มาเฟียบู๊ลิ้ม
ประวัติฉู่เฉียวเจ้าหญิงสายลับ - จอมนางจารชนหมายเลข 11
พรรคหลางหยา - บุรุษบูรพาทำเนียบหลางหยา
มีแค่บางส่วนที่ตั้งชื่อไปตรงๆ อย่างย้อนเวลาขึ้นเป็นอ๋อง แต่ส่วนใหญ่ตั้งชื่อใหม่ให้สอดคล้องกับของเดิมทั้งนั้น ไปเอามาจากไหนว่าตั้งชื่อตรงๆ
สวัสดีเพื่อนโม่ง เรามาใหม่ มาถึงก็มีเรื่องอยากขอความช่วยเหลือเลย
คือเราอ่าน "พราวพร่างบุปผาตระการ" ของแจ่มใสจบแล้วเกิดอาการลงแดง อยากอ่านตอนต่อไปใจจะขาด แต่ติดที่ภาษาจีนไม่กระดิก ถ้าอ่าน eng พอไหว อยากรู้ว่ามันมีเว็บไหนแปลเรื่องนี้เป็น eng ไว้บ้างมั้ย จะตามไปอ่าน
(ออกตัวก่อนว่าเป็นแฟนคลับแจ่ม ถึงอ่านเนื้อเรื่องจบแล้วเราก็ยังจะซื้อเมื่อเล่มภาษาไทยออกเช่นเคย)
ไม่รู้ผิดกฎรึเปล่า ถ้าผิดก็ขออภัยด้วย
เพื่อนโม่งกูไปเจอนิยายจีนแปลของมติชนเรื่อง ขมังเวทล่าสังหาร น่าสนใจดี มีใครรู้บ้างอ่ะ ว่ามันออกมาจนจบเลยมั้ย กูหาดูมีแปลออกมา12เล่มเอง แต่ไปเจอว่ามันมี20เล่มจบ
กูเห็นอยู่กลุ่มเดียว ที่อวยชายานะเว้ย. มีบอกไม่วิจารณ์การแปล เพราะอ่านจีนไม่รู้เรื่อง. โอยยยยยยย กุขำ
แอดมินเมืองยิ้มบอกหน้าเฟสว่า ปิ่นใช้ปกจีนเว้ยเฮ่ยยยย รีบๆมาอาเงินกูไปเถอพ
เมืองยิ้มฟันธง
บันทึกปิ่นปักใช้ปกจีนที่แชร์แล้ววุ้ย
เมืองยิ้มบอกว่าจะใช้ปกจีนจริงเหรอ อู๊ยย อย่างนี้มีโดน ว่าแต่แปลไทยมัน 8 เล่ม ของจีนมัน 4 มันใช้ปกจีนแล้วจะเปลี่ยนโทนสียังไงวะ ของจีนมันปกเหมือนกันหมดเปลี่ยนโทนสีเอา นี่คงต้องทำมา 8 เฉดสีเลยดิ่ 555
มิน่า...ทำไมใข้ปกจีนเพราะที่จีนเรื่องนี้แนวเดิมกับสยามเลยนี้หว่า เปลี่ยนสีพื้นหลัง 555
ภาพบนปกสวย กูชอบ 8สีก็ดี ขอโทนพาสเทลสวยๆ แปลเนี้ยบๆ
พราวพร่างนี่มีนางร้ายป่าววะ กูอ่านเล่มหนึ่งจบละพระเอกดีงามอ่ะ สายซึนตัวจริง เปย์แบบไม่รู้ตัว ฮ่าาาา
>>931 เชี่ย เอาเงินก๔ไปเลย แค่นี้กูก็พร้อมเปย์แล้ว ตอนนี้กูสละไตให้เลย เห็นทปม.เคยบอกด้วยนิว่ามีบ็อกด้วย เคยให้โหวตๆกันเรื่องขนาดบ็ิกในกลภน
>>926 มึงจะเอาอะไรกับนกไฟล่ะว้า เห็นอ่ารเยอะๆแบบนั้น กูว่าเป็นพวกิ่ารเก็บอต้มเอาไว้โท้ได้ว่าเคยอ่านมาแล้ว เป็นพวกชอบเห็นต่างแหวกคนกลุ่มใหญ่ ตั้งแต่คนแหกแรกๆละ นางก็บอกว่าอ่ารได้ไม่มีปัญหา ไม่เห็นมีแปลผิด พอคนออกมาติงเรื่อยๆนางก็บอกว่ามันมองข้ามได้ มีผิดบ้างริดๆหน่อยๆ นางอ่ะยิ่งกว่าลิ้นสองแฉกอีก แล้วยิ่งในคุกชอบให้ทุกอย่างดูบานปลายไปก่อนป้าอัมค่อยมาล็อกกระทู้ แต่ถ้ามีคนมาวิจารณ์จงหยวนเท่านั้นแหละรีบลบแถมถีบคนออกทันที
ประกาศลิขสิทะฺ์เรื่องใหม่ของสยามกูก็จะสอย ตับไตไส้พุงกู หมดกันๆ
จี๋เสียงเหวินเหลียนฮวาโหลว เรื่องน่าอ่าน แต่คนแปลเหมาซาน บอกตามตรงการแปลเขาก็เฉยๆมาก แถมคำผิดมีสะดุดจนวางแล้ววางอีก ตอนอ่านยัย11 ก็สะดุดคำผิดแต่ก็อ่านได้รวดเดียววันละเล่มจนจบ
>>947 สำหรับกูนะ เมืองยิ้มถ้าไม่มีคำผิดหรือจุดผิดนี่เป็นเรื่องแปลประหลาดมากสำหรับกู เหมาซานกูยังไม่ได้อ่านนะ กะรอออกจนจบก่อนค่อยซื้อ แต่ทำไมกูรู้สึกว่าเหมาซานดูออกช้าๆยังไงก็ไม่รู้ หรือเพราะกูไม่ได้ตามด้วยมั้ง
แต่ตอนนี้ ประกาศมาสองเรื่อง กูก็โดนไปสองเรื่องเช่นกัน ทำไมเมืองยิ้มทำร้ายไตกูจังวะ ขอแค่ว่าอย่าให้ต้องพรีถึงจะได้บ็อกเหมือนหมี่เยวี่ยเลย ไตกูไม่สตรองพอที่จะสอยทีเดียวไหว ขอทยอยออกทีละเล่มแล้วซื้อบ็อกแยกเหอะ ว่าแต่จี๋เสียงเหวินเหลียนฮวาโหลวนี่จะมีบ็อกด้วยเปล่าวะ รู้แค่ว่าปิ่นมีแน่ๆ
ตอนนี้กูกลัวตัวเองมากว่า 6เรื่องที่เมืองยิ้มจะประกาศเนี่ยกูจะโดนทุกเรื่อง ถ้าเป็นงั้นจริงมีโปรผ่อนกับสนพ.มั๊ยวะ กรอบมากเลยนะถ้าต้องเปย์หนักขนาดนั้น แล้วถ้าออกมาพร้อมๆกันที่ไตรมาสสามทุกเรื่องเนี่ย ตับไตไส้พุงไขมันกูคงไม่เหลือ
ส่วนเรื่องพิมพ์ผิด การพิสูจน์อักษร การจัดหน้าของเมืองยิ้ม พูดตรงๆว่ากูเอือมจนรู้สึกว่าเป็นเรื่องปกติแล้วว่ะ แต่เวลาเห็นทีก็ขัดใจทุกครั้งอีก อยากให้ช่วยพัฒนาให้มากกว่านี้ ไม่ใช่ว่ามันเป็นซิกเนเจอร์ที่ดีเท่าไหร่เลยนะเรื่องแบบนี้ อีกอย่างบก.ไม่รู้สึกอะไรบ้างเหรอวะที่ปล่อยผ่านแบบนี้มาตลอด ทั้งเรื่องสลับชื่อตัวละคร พิมพ์ผิด จัดหน้าแล้วชื่อตัวละคร-สถานที่แยกบรรทัดกันงี้ คือไม่ได้จะบอกว่ามีแต่เมืองยิ้มที่เป็นนะ แจ่มก็มีให้เห็นอยู่เรื่อยในช่วงหลังๆ พวกชื่อตัวละครผิด พิมพ์ผิด แต่มันน้อยกว่าเมืองยิ้มมาก กูอยากบอกเมืองยิ้มจริงๆว่า ถ้าจะเร่งงานออกให้ทันทุกเดือนแต่มีข้อผิดพลาดเยอะแบบนี้ ออกสองเดือนเล่มก็ได้นะ กูไม่รีบ ถือว่าถนอมไตกูไปได้ด้วย กูรอได้นะ คือถ้าจะออกช้าหน่อยแต่ได้งานที่เนียบมีคุณภาพกูยอมรอเลยว่ะ ไม่รู้กูเรื่องมากไปคนเดียวเปล่านะ
>>949 กูว่า >>947 น่าจะหมายถึงว่า สำนวนการแปลของคนแปลเหมาซานยังไม่โดนเปล่า เพราะอย่างเหมาซานกับยัย11 มีจุดผิด แต่เหมาซานอ่านแล้วไม่รู้สึกอยากตาม แต่ยัย11อ่านแล้วแม้เจอจุดผิดก็ยังทำให้อยากตามเรื่องต่อเปล่า
ตอนแรกกูก็เข้าใจเหมือนมึงนะว่า จะหมายถึงว่า คนแปลเหมาซานกับยัย11เป็นคนเดียวกัน แต่กูลองคิดลึกลงไปอีกหน่อยว่า อาจจะคิดอีกแง่ได้
>>949 รู้ แต่การการแปลยัยสิบเอ็ดแปลได้แปลกๆ แต่ก็อ่านได้อยู่
ส่วนเหมาซานหรือมันเพราะเนื้อเรื่องที่ชวนหลับก็ไม่รู้ ส่วนการแปลพอได้อ่านบทกวีในเล่มสอง ทำให้รู้สึกว่าความสมูท การบรรยายยังสามารถยกระดับได้อีก
>>948 กูเคยบ่นไปแล้ว ขนาดหมี่เยวี่ยออกเดือนละเล่มยังทำได้ดีกว่าเรื่องอื่นๆที่กูได้อ่านของสยั่ม กลอนก็เพราะ ภาษาก็สวย การบรรยายก็ดี เรื่องอื่นๆถ้าจะทำจริงๆจะทำไม่ได้เลยหรอ
กูรอดูครบหกเรื่องก่อน ค่อยพิณาอีกที กูต้องรักษาไต T^T
ยังไม่เห็นมีแนวรักจริงๆจังๆมาเลย มีแต่สืบสวน
>>953 กูว่าเมืองยิ้ม เน้น งานเขียนที่เบสท์เซลเลอร์ ถึงจะเป็นแนวผู้หญิง แต่ไม่หวานจ๋า เน้นบู๊ ความสนุกตื่นเต้น เข้มข้น ดราม่า
ถ้าจะเป็นประเภทข้ารักเจ้า เจ้ารักข้า เรารักกัน เน้นรักๆหวานๆใสๆ กูว่ายังไม่ถึงขั้นนั้นว่ะ เขาปรับมาลงตลาดผู้หญิง แต่ก็ยังไม่ทิ้งแนวตัวเองเท่าไร
ส่วนแจ่มปรับให้ตัวเองมีหนังสือทั้งแนวหวานอ่านง่ายๆ และก็แนวเข้มข้น หลากหลายเรื่องขึ้น
ส่วนคนแปลเหมาซาน กูไม่เคยอ่านงานเขา แต่ไม่เห็นมีใครบ่นเรื่องสำนวนแปลเท่าไร มีแต่ของแอดลีที่เห็นยังมีคนบ่นบ้าง
ต้องลองดูก่อนว่ะ
แต่เรื่องใหม่น่าสนใจทั้งคู่ กูเปย์อยู่แล้ว
สยามสองเรื่องกูโดนว่ะ กูอยากให้ออกทีละเล่ม ออกหลายๆเรื่อง แต่ออกทีละเล่มก็ได้ บ๊อกซ์ก็ซื้อแยกเอา
อยากให้เกลาเรื่องการแปลดีๆ อย่างยัย 11 เนี่ย ภาคหลังแปลดีนะ กูชอบมาก ภาษาการบรรยายสละสลวยขึ้นกว่าภาคแรก
ย้อนอ๋อง กูอ่านไม่ไหวอ่ะ กูไม่ชินกับการเรียบเรียงแบบนี้มั้ง แข็งๆทื่อๆ ยังไงบอกไม่ถูกว่ะ
จริงๆกูก็เพิ่งมาอ่านนิยายของสยาม กูอาจจะติดภาษาการเรียบเรียงแบบละมุนละไมของแจ่มมากกว่า แต่ถ้าสยามจะทำแนวสาวๆอ่าน กูก็หวังให้การแปล/เรียบเรียงไม่แข็งทื่อเกินไป
>>955 อ๋องมันสำนวนกำลังภายใน คงสำนวนจีนย้อนยุค เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยมีใครแปลแบบนี้แล้ว ส่วนหนึ่งเพราะแปลไม่ได้ด้วย
อ่านแรกๆ จะไม่ชินหรอก ส่วนใหญ่ผู้หญิงจะบ่นมากกว่าผู้ชาย จะบอกว่าไม่ชินก็ได้นะ แต่ถ้าไปบอกว่าสำนวนห่วยมึงเตรียมวอร์ได้เลย
แล้วสำนวนแจ่มนี่ ถ้าให้พูดตามตรงคือมันเป็นสำนวนสมัยใหม่ที่เกลา 10 ตลบแล้ว พูดอีกแง่คือเกลาให้อ่านง่ายมากๆ นะ
>>955 ย้อนอ๋อง ถ้าคนที่ไม่เคยอ่านสำนวนของท่านน. หรือไม่เคยอ่านแนวกำลังภายในเพียวๆ กูว่าอาจจะไปไม่รอดก็ได้นะ อย่างกูอ่านค่อนข้างหลากหลายแนวเลยไม่มีปัญหา อีกอย่างกูคิดว่า ของแจ่มบก.น่าจะช่วยเกลาเยอะ แต่ของเมืองยิ้มน่าจะเป็นสำนวนการแปลของผู้แปลโดยตรงเลยมากกว่า เพราะอย่างแอดลีที่แปลให้ทั้งแจ่มกับเมืองยิ้ม สำนวนต่างกันอย่างเห็นได้ชัดอยู่ แต่อาจจะเป็นเพราะโทนเรื่องมันคนละทางด้วยเปล่าอันนี้ก็ไม่มั่นใจ
กูเห็นด้วยว่าถ้าจะออก อยากให้ออกมาทีละเล่ม อย่าให้ต้องพรีถึงจะได้บ็อกเลย ถ้าเมืองยิ้มผ่านมาเห็นก็อยากให้พิจารณาตรงนี้ด้วย นี่พร้อมเปย์ค่าบ็อกแยก อย่าทำแบบหมี่เลย อันนั้นกูพรีตอนนาทีสุดท้ายเลยเพราะอยากได้บ็อกมาก แต่ไตไม่พร้อมจนต้องแบบกัดฟันเอาวันสุดท้ายถึงจะยอมพรี
>>953 เมืองยิ้มไม่ได้เน้น หรือมาทางนี้จ๋าอยู่แล้ว คือไม่ได้เน้นเรื่องแนวรักขนาดนั้น เป็นแนวโทนเรื่องยาว มีเนื้อเรื่องอย่างอื่นเป็นเมนหลักของเรื่อง แล้วความรักมาสอดแทรกมากกว่านะ แล้วอย่างของวันนี้ที่ประกาศ ก็ไม่ได้เป็นแนวบุปผาแห่งรักนิ ตั้งแต่แรกเมืองยิ้มบอกอยู่แล้วว่าจะมีบุปผาแห่งรัก เรื่อง แนวทั่วไปอีก 1 เรื่อง กูคิดว่าของวันนี้น่าจะเป็นแนวทั่วไปนะ แต่ปิ่นเมื่อวานเป็นบุปผา อย่างปิ่นโทนเรื่องอาจจะเน้นไปที่แนวสืบสวน แต่กูคิดว่ามันเป็นสไตล์ค่อยเป็นค่อยไป ค่อยๆสานความสัมพันธ์ของตัวละคร เลยอาจจะไม่ได้เน้นจุดนั้นมากล่ะมั้ง
กูขอKYหวีดหน่อยนะ เหยาเหยา(อิ้ง)จะกลับมาอัพทุกวันสองวันแล้ว กรี๊ดดดดดด
995 เอง... ใช่ๆ ไม่เคยอ่านแนวกำลังภายในเลย เมื่อก่อนอ่านแต่พวก Light Novel ของญี่ปุ่นกับการ์ตูน ไม่ก็พวกวาย แนวแบบอ่านง่าย
พอมาเจอย้อนอ๋องกูเลยไปไม่ค่อยเป็น
รับทราบข้อเสนอทุกท่านขอรับ
จริงๆ ก็ตำหนิผ่านบก.ไปหลายรอบแล้วด้วย
คนตรวจ(ช่วงหลายปีมานี่)ก็โดนไล่ออกไปหลายคนแล้วด้วยขอรับ
_เดือนละเล่มแน่นอนขอรับ...ส่วนกล่องจะขอให้นะขอรับ
>>963 กูชอบสำนวนท่านว.มาก โดยเฉพาะกับงานของโกวเล้ง อ่านแล้วมันได้อารมณ์กว่าท่านน.
เคยมีคนบอกว่า ถ้าจะอ่านนิยายจีนกำลังภายใน โกวเล้งให้อ่านงานท่านว. กิมย้งให้อ่านงานท่านน.
ทีแรกก็ไม่เชื่อ พอได้อ่านเปรียบเทียบกัน ก็จริงอย่างที่เค้าว่า ซึ่งกูไม่รู้หรอกว่า ใครแปลตรงไม่ตรงกับต้นฉบับจีน
เพราะเทียบประโยคต่อประโยคแล้วต่างกัน อยากยกตัวอย่างให้ดู แต่ตอนนี้กูไม่มีหนังสือในมือที่จะเทียบให้ดูได้
ส่วนงานแปลแบบสำนวนโบราณ ที่กูอ่านไม่รอด คือ งานแปลของจำลอง พิศนาคะ ภาษาเก่ามาก
>>970 โกวเล้งให้อ่านงานท่านว. กิมย้งให้อ่านงานท่านน. อันนี้จริงว่ะ กูว่าเพราะงานโกวเล้งเป็นงานปรัชญาล้ำลึก คำคมๆ สวยๆ มันยิ่งช่วยส่งกัน ส่วนงานกิมย้งเน้นฉากสู้มันส์ๆ กลยุทธ์กระบวนท่าฉับๆ พอแปลแบบท่านน. ก็ยิ่งได้อารมณ์ดุเด็ดเข้าไปอีก
งานกำลังภายในเรื่องแรกที่กูอ่านคือมังกรหยกฉบับคนบ้านเพว่ะ ไม่รู้เหมือนกันว่าเก่าขนาดไหน แต่กูอ่านครั้งแรกตอนม.ต้นแล้วมึนตึ๊บ แต่ดันติดมาก พอเอามาอ่านหลายครั้งค่อยเข้าใจขึ้น กลายเป็นมังกรหยกเวอร์ชั่นที่กูชอบที่สุดไปแล้ว
อยากอ่านกำลังภายในนะ แต่กูอ่านชื่อตัวละครไม่ออก เลยไม่เคยแตะ... เสียดายอยู่เหมือนกัน
>>972 >>973 มังกรหยก-คนบ้านเพ เป็นมังกรหยกฉบับแรกที่อ่าน และได้มาแบบถูกมากๆ แบบโล๊ะสต็อก
สำนวนไม่เก่า ออกทีหลังสุดเลย อาจเพราะกูได้อ่านเป็นฉบับแรก กูเลยชอบฉบับนี้มากกว่าฉบับอื่นเหมือนกัน
ส่วนงานกิมย้งเรื่องอื่น สำนวนท่านน. อ่านแล้วสนุก ไม่เบื่อ กูมาเก็บงานกิมย้งทีหลังโกวเล้ง เพราะเรื่องมันยาว และแพง
โกวเล้ง งานท่านว. ลึกซึ้ง และคงเอกลักษณ์ประโยคแบบคล้ายจะซ้ำแต่ไม่ซ้ำของโกวเล้ง (อันนี้ขุดมาจากความทรงจำในหนังสือวิจารณ์)
ขับอารมณ์เหงา เศร้า ลึกของตัวละครได้ดี โกวเล้งเน้นอารมณ์ ชีวิตของตัวละครแบบปัจเจก แต่กิมย้งเน้นภาพใหญ่ ประวัติศาสตร์
ขนบธรรมเนียม ปณิธานระดับชาติ พูดแล้วอยากอ่านใหม่ (เหลือบไปมองกองดอง กูจะเอาเวลาที่ไหนไปอ่าน)
>>974 กูแนะนำให้เริ่มจากโกวเล้ง เพราะตัวละครไม่เยอะ เรื่องไม่ยาว 1-2 เล่มจบมีเยอะมาก
และเรื่องยังไม่ไกลจากนิยายรักมาก คือเน้นคน ความรัก ความเหงา ความเศร้าในมุมของผู้ชาย
หรือเลือกเรื่องที่เคยดูซีรี่ส์มาก่อน จะจำง่ายขึ้น แม้หลายเรื่องจะถูกดัดแปลงจนต่างไปมากก็ตาม
อย่าง เล็กเซี่ยวหง ดาบมรกต วีรบุรุษสำราญ อะไรพวกนี้ อ่านง่าย จำตัวละครง่าย
>>964 ช่วงนี้ไตกูไม่แข็งแรงว่ะ แต่ราคานี่ล่อตาล่อใจกูมาก ถ้าไตกูพร้อมตอนนี้กูคงได้เปย์ให้มึงแน่ๆ
>>962 สำนวนการแปลไลท์โนเวล การ์ตูน พวกนี้จะต่างกับงานจีน ไลท์โนเวลชื่อมันบอกตรงๆเลยว่าอ่านง่ายๆ สบายๆ เหมือนเราอ่านการ์ตูน แต่งานกำลังภายในมันจะมาอีกแนวนึง ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นสำนวนโบราณ สำนวนเก่าๆ คนที่ไม่เคยอ่านไม่ก่อนเลยก็ไม่แปลกที่จะอ่านไม่รอด แนะนำลองหาอ่านตามที่เพื่อนโม่งข้างบนแนะนำมาก่อนก็ได้ เริ่มจากเรื่องสั้นๆง่ายๆไปก่อน แต่ย้อนอ๋องจริงๆก็อ่านไม่ยาก มันแค่กระชับแล้วทับศัพท์เยอะเท่านั้นเอง
ทำไมสยั่มไม่เอา FBFY มาาาาาาาา กัดฟัน
เรื่องที่สามของสยามมาแล้ว และน่าอ่านอีกแล้ว เป็นซีรีย์ด้วย ใครเคยดำน้ำมาบ้าง
เรื่องฝูเหยานี่ใครแปลวะ กูรอสละไตอยู่
>>982 กูรู้ค่ะว่าศิษย์ข้าฯมีสนพ.น้องใหม่ขอซื้อลิขสิทธิ์จากฉีเตี่ยนมาแปลไทยแล้ว กูเลยไม่แปะลิงค์ไง
ทีมแปลส่วนหนึ่งก็ชุดเดิมกับที่แปลลงดด.ด้วย ซึ่งถ้าไม่มีบก.ดีๆมาช่วยเกลา หรือลงตย.เวอร์พร้อมออกเล่มให้อ่านก่อน กูคงไม่ซื้อ กูไม่ชอบสำนวนแปลไทยในดด.มากๆ และถ้าบก.เป็นเมืองดังออสซี่ คนแรกที่แปลลงดด.แล้วเป็นเจ๊ใหญ่เกลาภาษาตอนที่ได้คนเรียนจีนมาแปลให้ กูก็ไม่โอเค เพราะชีรู้อิ้ง ไม่รู้จีน สกิลไทยก็ไม่ได้ดีขั้นเป็นบก.ได้
สรุปถ้าขายแล้วสำนวนเหมือนที่แปลลงดด.กูเท ตามแค่อิ้งต่อ
เหยาๆสนุกจริงๆใช่มั้ย กูอ่านข้าม เหนื่อนแทนนางเอก พระเอกแม่งงงง
สยามรวยจัง ซื้อ lc มามีแต่เรื่องโหดๆ ส่วนกูก็จนเลยดิ
กูจะไม่จดลงลิสต์จนกว่าจะรู้ว่าใครแปล 😡
https://fanboi.ch/literature/3921/
ตำหนักใหม่ เกียมวิ่งข่ะคุลๆ
กูไม่ชอบหลินเกิงซิน =____= เรื่องยัย11กูก็เซ็งไปรอบละ
ดันๆๆๆๆๆๆ
กูก็ไม่ชอบแองเจล่าเบบี้ นางสวยนะแต่เล่นไม่ถึงว่ะ ทำไมได้แต่บทดีๆวะ
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.