เห็นพวกมึงคุยเรื่องอวี๋ฉิงแล้วกูก็อยากคุยบ้าง
>>795 ทำนองนางนี่ กูอ่านแล้วคิดว่าอวี๋ฉิงเขียนให้นางเอกเป็นพวกมีซิกส์เซนส์เห็นสิ่งลึกลับได้ว่ะ แต่คนอื่นๆดันไม่เห็นไง แถมนางไม่รู้ตัวด้วยว่ามีเซนส์ด้านนี้ เพราะดันเป็นสาวเนิร์ดวิทยาศาสตร์จ๋า น่าจะเกี่ยวกับเรื่องของน้องสาวคนเล็กที่ว่าจะได้เป็นแม่ทัพตายตอนอายุ 25 แถมยังมีตงกุยที่โผล่ในหลงเงานางมาอยู่ด้วยอีก ดังนั้นพี่น้องบ้านนี้จะมีเซนส์เรื่องผีๆลึกลับๆก็ไม่แปลก แล้วถ้าจะนำเสนอว่าในชีวิตคนเรามีเรื่องที่อธิบายไม่ได้ ไม่มีหลักฐานพิสูจน์ เกินความเข้าใจของมนุษย์ ก็เข้าแก๊ปพอดี
งานอวี๋ฉิงไม่ได้นำเสนออะไรซับซ้อนมากมาย ออกแนวบ้านๆซะเป็นส่วนใหญ่ หลายๆประเด็นที่เขียนถึงเป็นสิ่งที่ไม่ค่อยเจอในนิยายจีนที่อ่านมาเท่าไร อย่างหลงเงานางก็ชะตาชีวิตนางเอกที่หมอดูทำนาย ที่จริงๆแล้วเป็นสิ่งที่ดีมากๆสำหรับผู้หญิง แต่ดันอยู่ในแคว้นที่บูชาชื่อเสียงเกียรติยศเลยชีช้ำไป ทำนองนางก็นำเสนออีกมุมหนึ่งของอัจฉริยะเนิร์ดๆที่ได้คนรอบตัวช่วยปกป้องสร้างภาพให้ มายานางเป็นนางเอกอ่อนแอมีคนประคบประหงมที่ต้องมาเรียนรู้ชีวิตของนางร้ายที่มีแต่คนเกลียด จารจำนางก็เป็นเรื่องเอาใจเขามาใส่ใจเรา พล็อตมันไม่ได้เข้มข้นซับซ้อน แต่เขียนได้อินมากๆ ฟีลลิ่งมาเต็ม
ที่ชาวบ้านบอกว่าเข้าใจยาก เพราะสไตล์การเขียนเน้นอารมณ์ความรู้สึกมากๆ ไม่ได้บรรยายบอกทุกอย่างให้รู้ อ่านแล้วต้องคิดตามว่าเพราะอะไรตัวละครถึงพูดแบบนั้น ทำแบบนั้น รู้สึกอย่างนั้น