กูคิดว่า ค่าห่อ ค่าแพค นี่มันคือต้นทุนของหนังสือเหมือนกันนะ ไม่ใช่ว่าแยกจากกันซะหน่อย ต้นทุนคือ มันรวมหมดทั้งค่าลิขิสิทธิ์ ค่าแปล ค่าคอมมิชชั่นวาดรูป ค่าจัดหน้ากระดาษ ค่าพิสูจน์อักษร ใช้บุคลากรกี่คน ค่าไฟ ค่าน้ำ บลาๆๆ มันไม่ได้มีแค่รูปเล่มสวยปิ๊งอย่างเดียวซะหน่อยนะ อยากให้พวกปลิงทำความเข้าใจใหม่หน่อย
กูก็เป็นคนที่บ่นในโม่งบ่อยๆว่าหนังสือป้าแพง ไม่ชอบเชิงอรรถกับฟุตโน้ตยาวเหยียด ตัวหนังสือใหญ่โต ช่องว่างใหญ่ๆ แต่กูซื้อเท่ากับว่ากูรับสภาพนั้นได้ว่ะ คือถ้าแพงแล้วงานมีคุณภาพก็โอเค
ส่วนเรื่องสปอยเนื้อหา กูไม่รู้หรอกนะว่าเค้าสปอยกันถึงขั้นไหน แต่ถ้าแม่งสปอยถึงขั้นมาเป็นไดอะล็อก มาเป็นบทสนทนา ประโยคต่อประโยคเลย อันนี้ถือว่าละเมิดลิขสิทธิ์ว่ะ แต่ถ้ามาแค่เล่าคร่าวๆเฉยๆ อันนี้กูว่าอยู่ในส่วนที่ยอมรับได้
ส่วนเรื่องงานอาร์ตที่ป้าแกทำขาย กูว่าป้าแกไม่น่าจะอ่อนเรื่องลข. แถมป้าสนิทกับถังซีขนาดนั้นอีก ก่อนหน้านี้ป้าก็ไม่ได้มีแต่ทำที่คั่นขายนิ ปฏิทินก็ทำขาย(แจก)มาแล้ว แล้วป้าบอกตลอดว่าเป็นงานที่ได้รับลิขสิทธิมาถูกต้องทุกอย่าง (กูเชื่อว่าระดับป้าหลินไม่น่าจะพลาด หรือหลอกลวงเหมือนจงหยวน)
สรุปนะ ในความคิดกูคือ พวกนี้มันก็แค่ปลิงล่ะว้า