ไหนๆก็บ่นแล้ว กูขอบ่นนิยายที่สาวไทยย้อนเวลาไปโผล่เมืองจีนหน่อยเหอะ มึงสื่อสารกันยังไง จะอ้างว่านางเอกเป็นอัจฉริยะรู้ภาษาจีนก็ไม่เข้าท่า เพราะขนาดสาวจีนแท้ๆย้อนเวลาเองยังมีปัญหาเรื่องภาษาปัจจุบันกับภาษาโบราณเลย อย่างปู้ปู้นางเอกแม่งปรับตัวตั้งนาน ต้องหัดเรียนเขียนอ่านใหม่ กู้อวิ๋นเองก็ไม่เข้าใจภาษาโบราณบางคำ อ่านอักษรโบราณไม่ออกเพราะต่างจากปัจจุบันค่อนข้างมาก ธรรมเนียมโบราณบางอย่างก็ไม่รู้ (เช่น เข้าประตูเล็ก) หงส์ขังรักนางเอกก็เปรียบเทียบโคลงกลอนแต่ละยุคสมัย ต้องคิดแล้วคิดอีกว่าใครแต่ง แต่งเมื่อไหร่ พูดออกไปแล้วจะมีผลกับปวศหรือไม่ แต่นิยายจีนที่สาวไทยย้อนยุคไปนี่แม่งคล่องแคล่วทุกอย่าง คล่องแคล่วแบบผิดๆ อวดรู้อวดฉลาด ซูบรรลัย สวยด้วย มีวิทยายุทธ์ด้วย เออ เอากะนางสิ เขียนแบบนี้กูอ่านไม่ไหวจริงๆ ไม่ใช่อคติกับนักเขียนไทย ไม่ได้แอนตี้นิยายเสิ่นเจิ้น ไม่ใช่ไม่มีเงินเปย์ แต่ปัญหาทั้งหมดมันอยู่ที่คุณภาพ ต่อให้กูถูกหวยสามสิบล้าน กูก็จะเปย์ให้กับนิยายที่กูคิดว่าคุ้มค่าคุ้มราคาเท่านั้น