>>646 พอมึงพูดถึงนักอ่านเงาละกูขึ้นเลยครับ กูเคยเจอกรณีหนึ่ง เป็นพี่ที่กูฟอลอยู่ในทวิต พี่แกเขียนฟิคเว่ย
.
มันมีอยู่ช่วงหนึ่งฟิคพี่แกกำลังป๊อบ ป๊อบในที่นี้คือยอดวิวสูงเอาๆ นะ แต่ยอดคอมเมนต์แม่งจัลไลมาก (ยอดน้อยไม่พอ คอมเมนต์ที่มีบางทีก็แค่พิมพ์ 555 ตลกจังเลยค่า, มาต่อเร็วๆ นะค้าไรท์) ทีนี้พี่แกก็เลยทวิตบ่นๆ ว่าเออ ช่วยกันคอมเมนต์หน่อยนะ เราอยากรู้ว่าเราต้องปรับปรุงตรงไหนบ้าง หรือไม่มาชวนเราคุยบ้างก็ได้
.
ปรากฏว่าคืนนั้นมีคน ask.fm มาหาพี่แกทันที ใจความประมาณว่า อย่าบ่นมากเรื่องคอมเมนต์เลยค่ะ จะเอาอะไรมาก บางคนเขาก็แค่อยากอ่าน แต่ไม่อยากเมนต์นี่คะ หรือไม่บางคนเขาก็รอสนับสนุนตอนออกเล่มเลย ถ้าอยากให้เมนต์ถึงขนาดนั้นก็ล็อกรหัสแล้วให้มาขอรหัสเลยสิคะ พี่กูก็ตอบเขาไปในลักษณะประมาณว่า สำหรับเขา การได้คอมเมนต์ถือว่าเป็นการได้พูดคุยกับนักอ่านนะ ถ้าไม่มีเลย มันก็เหมือนพี่แกไปตะโกนปาวๆ แล้วไม่มีใครสนใจนั่นแหละ อีกอย่างถึงจะบอกว่าจะสนับสนุนตอนออกเป็นเล่ม แต่ถ้าระหว่างทางที่เขียนมันไม่มีกำลังใจเลย บางทีนักเขียนบางคนก็ไปไม่ถึงจุดนั้นนะ เลยโดนมาอีก ask ค่ะ ถามกลับด้วยคำถามที่แบบ ถ้ากูแฮ็กระบบ ask ได้ กูแม่งอยากแฮ้กไปหาเลยว่าอิคนพูดเห็นแก่ตัวนี่เป็นใคร นางถามประมาณว่า “ถ้าบ่นเรื่องคอมเมนต์ขนาดนี้ก็อยากให้ลองย้อนคิดไปถึงตอนเริ่มแต่งฟิคดีๆ นะคะ ว่าแต่งเพื่ออะไร แต่งเพราะอยากฝึกฝีมือ อยากสร้างความสนุกให้คนอ่าน หรืออยากแต่งเพราะอยากเด่นอยากดัง” โอ้โหมึง คอมเมนต์เยอะก็หาว่าคนเขียนอยากเด่นอยากดังว่ะ หลังจากนั้นพี่แกไม่บ่นออกแอคหลักอีกเลยค่ะ ไปบ่นแอคหลุมแทน บ่นหนักกว่าเดิมด้วย 555555