>>371 สถานการณ์น่าจะคล้าย ๆ ที่เจอเลยแหะ แต่คนละแบบ โดนด่าเรื่องโง่เหมือนกัน 555+ แต่ท้าย ๆ กะจะมีสงครามเหมือนกัน แต่ช่วงนี้ยังอยู่ช่วงแรก ๆ อยู่ ช่วงโดนด่ามันช่วงปูฟื้นอยู่ กะให้ตัวเอกมีเจอเรื่องที่ผิดพลาดอยู่แล้วเลยไม่ได้สนใจมาก อีกอย่างคือจะปูให้ตัวร้ายเก่งระดับนึงด้วย มันอยู่ที่ระดับของเหตุการณ์มากกว่า ถ้าดูพลาดง่าย ๆ เกินคนอ่านจะว่าก็ไม่แปลก ต้องเขียนให้มันดูมีจุดที่รับได้ถึงความผิดพลาด ถ้าไม่พลาดเลยมันซูเกินปกติอยู่แล้ว ต้องการเหตุผลมารอบรับให้ได้ เช่น ขาดข้อมูลที่ถูกต้อง โดนฝ่ายตรงข้ามหลอก ศัตรูเก่งระดับไหนก็มีส่วนอีก สงครามถ้าชนะง่ายเกินมันก็ไม่มีอะไรให้จดจำ มันต้องสลับแพ้ชนะบ้างถึงจะลุ้น
เรื่องใช้ตัวละครเปลืองอันนี้ขึ้นอยู่กับปูมาแบบไหน ถ้าเล่าถึงมาเยอะอยู่กับตัวเอกมานานคนอ่านก็จะรู้สึกเสียดาย ส่วนตัวถ้าตัวละครแบบนี้จะตายจะมีจุดที่ทำให้ดูเหมาะสมในการตายนิดนึง เช่น ช่วยตัวเอกในสถานการณ์ที่สุ่มเสี่ยงระหว่างการต่อสู้ เหมือนตายง่ายแต่มีประโยชน์ให้กับตัวเอกบ้างไม่มากก็น้อย ไม่ใช่วิ่งเข้าไปโดนศัตรูฟันหัวขาดในดาบเดียวแล้วบทหายไปเลยมันก็ดูใช้ตัวละครเปลืองไป ส่วนเล่าย้อนมันไม่จำเป็นต้องให้เจ้าตัวเล่าก็ได้ จะให้คนรอบข้างนึกถึงหรือตัวเอกเป็นคนนึกถึงก็ได้ ถึงจะตายง่ายมันก็ยังดูมีความทรงจำยังหลงเหลือให้คนที่ยังอยู่นึกถึงได้ ตีบทดราม่าไปได้อีกเยอะ อาจจะเป็นช่วงหลังจากจบสงครามแล้วหรือระหว่างสงครามให้ตัวเอกจิตตกก็ได้ อันนี้แล้วแต่วางเนื้อเรื่องมายังไง
แนะนำเหมือนโม่งบ่นเหมือนกันของจิ่วถู แต่งช่วงสงครามได้ดีจริง ๆ ทำให้อยากมาแต่งแนวนี้เลยแหละ แต่คงไม่ยาวขนาดนั้น