อ่านหงส์ขังรักจบแล้วววววว
เล่ม 1-3 กูหาความหวานไม่เจอ รู้สึกแห้งแล้งมาก ผู้ชายงานดีแต่มีไว้แค่มอง... ที่แท้ไอ้หวานๆมันมาอยู่เล่ม 4-5 นี่เอง ปัดโถ น้อยนิดแต่ดีงามค่ะ
กูเหนื่อยกับการตามความคิดพระเอกมาก นี่พระเอกหรือตัวร้าย? ลึกลับซับซ้อนจนกูแบบ เออ ไม่ต้องคิดไรแล้ว เหนื่อย
แต่ทำไมมมมม ทำไมคนที่กูเล็งไว้ต้องตายด้วยยยย ทั้งรักทั้งหมั่นไส้ทั้งสงสารเลยคนนั้น Orz
อยากให้มีตอนพิเศษของหวนหย่วนอะ พ่อหนุ่มแสนดี แห้วรับประทาน บางทีก็ขัดใจกับพวกพยายามเก็บอารมณ์ความรู้สึก แม่ยกกระโดดเชียร์เย้วๆแทบตาย ทำไมถึงไม่รุกบ้างเลยเล่า แห้วเลยเนี่ย
>>161 อีองครักษ์แม่งฮาจริงตอนแรกๆ กูนี่แบบ มึงน่ากินขนาดนั้นเรอะ?
>>175 เออ หวังอี้จือล่องเรือหายไปเลย คนนี้ออกจะงานดี นึกว่าจะมาไฟท์ติ้งกับหรงจื่อสักยก เซ็งเลย ไม่รู้ป่านนี้หายไปไหน
นักพิณนี่ต่อไปจะได้ขึ้นเป็นฮ่องเต้เปล่าอะ คือจำได้ว่ามีฉากนึงที่นางเอกคุ้นๆว่าจะมีฮ่องเต้ชื่อเดียวหรือสกุลเดียวกับนักพิณ หรือว่าเบลอจำผิดไปเอง